HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompAizo LijcklamaIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Gaan we all the way gedurende de World Baseball Classic? Dat isde vraag die honkbalminnend Nederland op dit moment bezighoudt. Na twee prachtige zeges op Cuba (en een pijnlijke nederlaagtegen titelverdediger Japan) heeft Oranje het Aziatische continentachter zich laten en zich nu genesteld in San Francisco.Het AD kopte verleden week na de eerste zege op Cuba dat hetNederlands team hun grote mond voorlopig wel waarmaakten.Waarop ze die grote mond baseren, is mij niet geheel duidelijk. Despelers hebben voor aanvang geroepen dat ze niet met minder dande titel genoegen nemen en dat waren ook de exacte vanRobert Eenhoorn in een interview met ons magazine.Wellicht was het AD vergeten dat het laatste mondiale toernooi eenprooi was van Oranje. Natuurlijk, als ‘excuus’ kan wordenaangegeven dat de MLB­spelers daarbij ontbraken, maar Nederlandblijft vooralsnog de laatste wereldkampioen ooit.Roger Bernadina, vriend van Sport Amerika en Oranje­speler,uitte zijn ongenoegen over het woord verrassend na de zege opCuba. "Kijk gewoon naar de resultaten van de laatste vier jaar. Dit isgeen verrassing meer,’" aldus The Shark via Twitter.Misschien is de reactie van de grootste sportkrant van Nederlandwel typerend voor hoe de sportjournalisten hier tegen de sportaankijken. Wellicht omdat het geen grote sport is, of omdat ergewoon geen interesse voor is vanuit de burelen.Dat we niet iedereen over een kam moeten scheren, maakte AndyHoutkamp wel duidelijk.De Hoofddorper gaf tot nu toe bij elkewedstrijd – hulde NOS voor het regelen van de livebeelden – hetcommentaar en blonk daarin uit door het enthousiasme te delenmet zijn kijkers. Dat het Andy niet uitmaakte hoe laat dewedstrijden zich afspeelden, spreekt zeker in zijn voordeel.Daarnaast maakte de commentator zich erg geliefd dankzij hetbeantwoorden van de vele vragen die hij ontving via Twitter.Dat geldt ook voor alle fans in Nederland die eerder hun wekkerzetten, of gewoon een nacht doorhaalden om een wedstrijd tekunnen volgen. Trending topics als #SportAm en #NLHonkbalgaven weer eens aan dat honkbal leeft in Nederland!Een overwinning van de toernooi zou daarom een grote ‘dank­je­wel’ zijn tegen al die fans en de slapende Nederlandse sportjour­nalisten eindelijk eens wakker schudden. Laten we het hopen!

Na tien seizoenen nemende Pittsburgh Steelersafscheid van James Harri­son. De 34­jarige linebackerkwam in 2002 in Pittsburghterecht als undrafted free agent vanuitKent State en werd uiteindelijk één vande beste linebackers die de Steelers ooit inde gelederen hadden. In 2008 werdHarrison nog Defensive Player of the Year,maar in de afgelopen jaren ging zijnproductie omlaag • Tony Gonzalez plakter misschien toch nog een seizoenaan vast. De 37­jarige tight end, die in hetafgelopen seizoen voor de AtlantaFalcons speelde, zei eerder nog dat hij 95procent zeker was dat dit seizoen zijnlaatste zou zijn. Volgens geruchten zouGonzalez echter terug willen komen als deFalcons hem een eenjarig contract terwaarde van zeven miljoen aanbieden enals hij niet verplicht wordt om aan detrainingskampen deel te nemenvoorafgaand aan het nieuwe seizoen • Erzijn dit jaar weinig quarterbacksin free agency te halen. DeCleveland Browns zoudendaarom volgens de geruchteneen poging willen doen omRyan Mallett los te wekenbij de New EnglandPatriots. Mallett ismomenteel de backup vanTom Brady en valtvolgens de kenners goed inde smaak bij Bill Belichick. Dieeist minstens een hoge draft pickvoor zijn backup spelverdeler •De New York Giants hebbenzich versterkt met DT CullenJenkins. Jenkins, die tweeweken geleden werd gereleaseddoor de Philadelphia Eagles,tekende een driejarig contract aacht miljoen dollar, waarvandrie miljoen gegarandeerd •

De overgang van de Sacra­mento Kings naar Seattlekomt steeds dichterbij. Het bodvan 525 miljoen dollar, gedaan doorChris Hansen en Microsoft baasSteve Ballmer, om NBA­basketbalweer naar Seattle te halen is voo­ralsnog niet overtroffen • Een groepinvesteerders uit Sacra­mento heeft een tegenbod gedaan, maardit blijkt onvoldoende.Met name op financieelgebied heeft Seattle eenbeter bod liggen. NBA­baas David Sternhoopt wel dat het bodvan Sacramento nogwordt verbeterd, zodatde Kings niet hoeven teverhuizen • DeronWilliams noteerdevorige week tegen de WashingtonWizards een recordaantaldriepunters in één helft. In de eerst 24minuten gooide D­Will negen keerraak van achter de driepuntslijn •De pointguard van de BrooklynNets eindigde de wedstrijd met elfrake driepunters uit zestienpogingen. Daarmee kwam hijéén driepunter te kort om hetrecordaantal van twaalf,gevestigd door Kobe Bryanten Donyell Marshall, teevenaren • Kyrie Irving moeteen paar weken toekijkenmet een schouderblessure. Desuperster van de ClevelandCavaliers blesseerde zijn schouderin de wedstrijd tegen de TorontoRaptors. Het herstel zalwaarschijnlijk drie tot vier wekengaan duren • Aangezien de Cavaliersniet meer om een playoffplaatsspelen, is de •. Het is niet de eersteblessure van Kyrie. Hopelijk gaat hijniet Derrick Rose achterna •

John Tortorella kreegonlangs de nodige kritiek overzich heen toen hij een vraag vaneen journalist over de fysieketoestand van zijn sterspeler RickNash beantwoordde met de alleszeggendewoorden: “Daar heb je niks mee te maken.”De coach van de New York Rangers lietlater weten dat hij er niets voor voelt omblessures aan de grote klokte hangen, aangezien hetzijn taak is om zijn spelerste beschermen. Volgenshem hebben de fans en demedia niet het recht omalles te weten over het welen wee van zijn team • Nahet afschuwelijkevoorval waarbijRangers­verdediger Marc Staalsnoeihard door een puck in hetgezicht werd geraakt, neemt de discus­sie omtrent een verplicht vizier weer toe.Op dit moment is het nog aan de spelers ofzij een dergelijke bescherming voor hungezicht willen dragen, maar als het aan deNHL ligt, wordt deze zo snel mogelijk vooriedereen verplicht gesteld. De league kreeghierin bijval van Henrik Sedin: “Als despelers zelf niet kiezen voor een dergelijkvizier, moet iemand anders die keuzemaar voor hen maken,” aldusde aanvoerder van deVancouver Canucks •De lage temperaturen ineen ijshockeystadionweerhield een fan bijhet duel tussen deCalgary Flames en deSan Jose Sharks er niet vanom in slechts zijn boxershorthet ijs te betreden. Destreaker wist demiddenlijn te halenalvorens hij doorbeveiligers werdovermeesterd enafgevoerd •

Mariano Rivera maak­te tijdens een perscon­ferentie, onder toeziendoog van al zijn teamgenoten, bekenddat 2013 zijn laatste seizoen zal zijnin de Majors. De 43­jarige New YorkYankee hoopt zijn loopbaan in stijl af tesluiten. “De laatste pitch gooien in deWorld Series. Dat zou fantastisch zijn”,aldus de beste closer aller tijden (608saves) • David Ortiz mist mogelijk deopening van het nieuwe seizoen. Deaangewezen slagman van de Boston RedSox kampt al langer met klachten aan dehielen en achillespezen en kwam tijdens devoorbereiding nog niet in actie. Big Papimiste afgelopen seizoen ook een grootaantal wedstrijden, maar tekendeevengoed voor 23 homeruns, 60binnengeslagen punten met .318/.415/.611van het veld • De St. Louis Cardinalsmoeten het komend seizoen doenzonder hun vaste korte stop RafaelFurcal. De 35­jarige Dominicaan zal eenTommy John­operatie ondergaan aanzijn rechter elleboog. Pete Kozma zalFurcal in de line­up gaan vervangen • Nogmeer blessureleed: na Alex Rodríguezen Curtis Granderson zal ook MarkTeixeira een groot aantalwedstrijden gaan missenvoor de New York Yankees.De 32­jarige eerstehonkman liep eenpolsblessure op in devoorbereiding naar deWorld Baseball Classic enwordt pas in mei terug verwacht. Hettrio was afgelopen seizoen goed voor85 homeruns • Chris Saleverlengde zijn contract bij deChicago White Sox met vijfjaar. De 23­jarige leftymaakte indruk in zijn eersteseizoen als starter (17­8,3.05 ERA), en werdzelf verkozen totAll­Star •

Zo heel af en toe zie je na jaren sportkijken een moment dat je vreemd voor­komt. Een samenloop van omstandighedendie sterk afwijkt van het gebruikelijkewedstrijdver­loop. Zo’n moment kende dematineevoorstelling tussen de WashingtonCapitals en New York Rangers en het stondpijnlijk symbool voor de val van AlexanderOvechkin.Ovechkins Capitals zijn het seizoen drama­tisch begonnen en hun playoffkansenslinken met de dag. Dat komt mede doorhet tegenvallende spel van de aanvoerder,wiens salaris in het komende decenniummeer dan vijftien procent van het jaarlijksesalarishuis opslokt. Veel geld voor eenspeler die niet meer de dynamische powerforward van voorheen lijkt.Zo ook zondagmiddag. Bij een 1­1 standmaakt de getergde Rus een onhandigeovertreding, het spel loopt verder op deuitgestelde penalty en in de haast eendoelpunt te voorkomen maakt Ovechkinnóg een overtreding. Brian Boyle kanvervolgens alsnog uithalen en schiet de 2­1binnen.Als de scheidsrechters na enig conclaafde penalties omroepen klinkt er eenopvallende beslissing: de eerste overtredingvan Ovechkin wordt geschrapt vanwege detreffer, de tweede penalty echter niet. Diepowerplay benutten de Rangers ook. Tweetijdstraffen op dezelfde speler, waarvan éénongedaan gemaakt door een goal op eenuitgestelde powerplay en één afgestraftdoor een goal op de wel gegeven power­play. Alexander the Great kost zijn ploegtwee goals in een minuut.Het helpt de Rangers aan een 4­2 zege,maar laat Rangers­coach John Tortorella inverwarring achter. Niemand wist hemnamelijk te vertellen of de face­off aan hetbegin van de powerplay in de aanvallendezone moest zijn (want powerplay) of op demiddenstip (want na een doelpunt).Ze gokten op de middenstip.TEKST JULES ZANE

Het is januari 2013. Duke heeft netkansloos verloren van de MiamiHurricanes. De nummer één gerankteBlue Devils gaan op historische wijzeonderuit: de nederlaag met 27 puntenverschil is de op twee na grootste ooitvoor een team dat ‘s lands beste is, en dezwaarste verliespartij voor Duke in hetreguliere seizoen sinds 1984. Coach K. isniet blij. “Misschien dat het thuisvoor­deel ze iets heeft geholpen, maar zehadden niet veel hulp nodig”, reageerdehij na afloop vol cynisme. In de vroegeochtend van de dag na de nederlaagverschijnen er berichten dat Krzyzewskizijn team aan een drie uur durendenachtelijke straftraining heeft onder­worpen. Want dat is hoe Coach K. datdoet: lever je een wanprestatie, dan zulje de gevolgen daarvan ondervinden. Hetgerucht houdt nog geen half uur stand,het blijkt een grap van een radio dj.Hoewel niet waar, het is typerend voorde persoon Michael William Krzyzewski.Niemand die, voor zolang het nog niet

was ontkracht, twijfelde aan de waar­heid van het verhaal. Coach K. staatte boek als hard, streng enintens. Zoals een generaal inhet leger heerst hij over zijntroepen. Dat is iets dat past bijde opleiding die hij zelf genootbij de militaire academie, waarhij tijdens zijn studie totofficier in het leger jarenlangbasketballde onder de hoede

van de legendarische coach Bob Knight,niet toevallig bijgenaamd De Generaal.Knight zou als een rode draad door deloopbaan van Krzyzewski lopen. Hij washet die ruim dertig jaar later door CoachK. werd voorbijgestreefd als coach metde meeste zeges ooit.Weg naar succesKrzyzewski groeide op in het Chicagovan de jaren ‘50. Zijn vader was Pools enzijn moeder Amerikaans. Michael, enzijn broer Bill, werden katholiek opge­voed in een grotendeels Poolse wijk inhet noorden van de Windy City. Hetgezin kreeg te maken met discriminatiedoor Amerikanen en zijn vader gebruik­te in het dagelijks leven de achternaamKross. Het hardde Mike als persoon enleerde hem dat hij zijn naam met trotswilde dragen. Hij kreeg waarden mee alsloyaliteit, hard werken en toewijding.Zijn vader overleed toen Krzyzewski 22jaar was en hij al in het basketballteamvan Knight speelde. Het schiep een bandtussen Knight en Krzyzewski, zoals die

van vader en zoon. Maar beiden warentrots en eigenwijs en het zou dus ook toteen enorme botsing komen. Sportiefvolgde de grootste confontatie in 1992,toen Indiana’s Knight in de finale vanhet NCAA Tournament aan moesttreden tegen het Duke van Krzyzewski.Duke won zijn tweede titel op rij en naafloop gaf een gekrenkte Knight zijn

‘zoon’ een kille hand. Hij sprak metiedereen, maar keurde Krzyzewski geenblik waardig. “Soms is het leven niet eer­lijk”, stelde een emotionele Krzyzewski.De twee groeiden uit elkaar enhadden zelfs geen contact toen Knightin 2000 na bijna dertig jaar en drieNCAA titels werd ontslagen bij deIndiana Hoosiers. Maar toen coach K.in 2001 in de Hall of Fame werdopgenomen besloot hij dat het tijd wasom de relatie te herstellen. Krzyzewski:“Bob Knight was de enige die die de

inductietoespraak kon houden. Het wasde perfecte manier om alle openwonden te helen.” In november 2011volgde het hoogtepunt tussen de twee.Krzyzewski passeerde met zijn 903dezege zijn ‘vader’ en na afloop van hethistorische moment fluisterdeKrzyzewski in de oren van de 71­jarigeKnight: “Ik hou van jou.” WaaropKnight reageerde: “Jongen, je hebt hetbehoorlijk gedaan voor iemand die nietkon schieten.” Krzyzewski moestlachen: “Ik denk dat dit betekent dat hijook van mij houdt.”

FocusCoach K. staat bekend om zijn leider­schap. Zijn teams spelen altijd hard enonzelfzuchtig, gefocust op samenspel.Daarnaast eist hij discipline, zowelbinnen als buiten het veld. Van allespelers die naar Duke kwamen, behaal­de ruim negentig procent zijn diploma,één van de hoogste percentages van alleDivision I universiteiten. Het allesbe­heersende leiderschap werkte bij college­spelers, maar hoe anders was het toenhij ineens met de beste basketballers ter

wereld moest werken. Van Magic John­son tot Kobe Bryant, van Larry Bird totLeBron James. En natuurlijk MichaelJordan. Hun eerste ontmoeting vondplaats in aanloop naar de OlympischeSpelen in 1992, waar Krzyzewskiaanwezig was als assistent­coach.“Ik was op mijn eerste training enJordan was de beste speler. Hij komtvan North Carolina en ik van Duke. Opde ladder stond hij ver bovenaan en ikhelemaal onderaan. Ik was behoorlijknerveus, wilde geen fout maken. Na de

training komt Jordan naar me toegelo­pen en ik zit te wachten op een Duke/Caro­lina discussie. Maar hij zegt: ‘Coach, ikwil een half uur met je werken aan eenpaar moves. Wil je me alsjeblieft helpen?’Dat deden we en na een half uur zei hij:‘Coach, heel erg bedankt.’ Het was debelangrijkste les voor mij tijdens die trip.Jordan had de prima donna kunnenspelen, maar realiseerde zich dat het omhet team ging, niet om hem. Hij had metmij kunnen dollen, maar hij nam mijserieus. Als een persoon in zijn positiezoiets doet, draagt dat in grote mate bijtot succes.”De strijd tussen Duke en NorthCarolina, twee universiteiten op slechtsachttien kilometer afstand van elkaar, iséén van de grootste rivaliteiten inde Amerikaanse sport. De tweebehoren in het basketball totde vier meest succesvolleteams in het land. De ‘kille,berekende en arrogante’Krzyzewski riep eenintense haat op bijde Tar Heels­fans.Krzyzewski: “Ikmaak me er nietdruk om. Mijnouders warenbang dat zegeen werkzouden hebbenomdat ze Poolswaren. Dat is deechte wereld. Alsje iets slechts tegenmij zegt over Duke,denk je dat me datraakt? Het zorgt er alleenvoor dat ik het nog beter wildoen.” Het verklaart het gevoel vanKrzyzewski toen Jordan op hem afstapte.Wat er vervolgens in 1992 gebeurde bijde Spelen in Barcelona is genoegzaambekend.De Amerikanen domineerden hetinternationale basketball met de NBA­sterren, maar na de eeuwwisselingverdween die alleenheerschappij. In

2006 werd Krzyzewski aangesteld alsredder van het Amerikaanse basketball.Na vroege uitschakelingen bij het WK in2002 en de Spelen twee jaar later moesthij Team USA weer naar de topbrengen. Met vallen en opstaanslaagde Krzyzewski in die missie. Bijhet WK in 2006 leed Team USA nogeen pijnlijke nederlaag in de halvefinale tegen Griekenland. Het was delaatste verliespartij van het team totop de dag van vandaag. DeSpelen in Beijing, het WKin 2010 en de Spelen inLonden, telkensgingen Coach K.en Team USA ermet het goudvandoor. Despelers warenstuk voor stuk tespreken overzijn aanpak. “Wewerkten extreemhard. Hij wist dejuiste snaren te rakenom ons te motiveren”,zei Dwight Howard.“Hij heeft me geholpenom te groeien van eenjongen tot een man toteen leider”, aldus LeBronJames. “Ik ben hem veelverschuldigd.”NBA?De successen van Krzy­zewski bleven natuurlijkniet onopgemerkt bij deteams in de NBA. Coack Kkreeg door de jaren heenmeerdere aanbiedingen. Zoklopten de Celtics aan,dongen de Lakers naarzijn diensten, kwamen deTrail Blazers langs enrecentelijk waren de Nets(toen nog in New Jersey)en de Timber­wolvesgeïnteresseerd. Delaatste twee over­

woog Krzyzewski nooit serieus. De eerstedrie wel.De Celtics benaderden hem in 1990vlak nadat hij de Blue Devils voor dederde keer naar de Final Four had geleid,waar in de finale deUNLV Rebels te sterkbleken. “Ik heb nooitoverwogen om Duke teverlaten voor eenandere school, maarhet aanbod van deCeltics heb ik serieusbekeken. Hetzelfdegold voor de TrailBlazers een paar jaarlater”, kijktKrzyzewski terug.Maar het dichtst bijwas hij toen de Lakershem in 2004 vroegenom Phil Jackson op tevolgen. “Toen ben ik heel ver gegaan. Zebehandelden me geweldig, maar ik konniet opgeven wat ik had bij Duke. Hetwas het mij gewoon niet waard.” Naarverluidt boden de Lakers hem eenvijfjarig contract aan ter waarde vanveertig miljoen dollar. Zelfs Kobe Bryantwerd in het proces betrokken met eentelefoontje naar Coach K.. Het mocht nietbaten. “Je moet keuzes maken met jehart en dat kwam bij Duke uit. De BlueDevils hebben altijd mijn hele hartgehad.”Zijn plannen voor de toekomst? Tweeweken geleden liet hij al blijken dat hijniet terugkeert als coach bij Team USA.Het is tijd om het stokje over te dragen.Maar over een vertrek bij Duke denkt hijnog niet niet na. De net 66­jarige heeftgeen specifiek doel. Hij zet zijn zinnenniet op duizend zeges in collegebasket­ball. Hij wil gewoon genieten van wat hijdoet: het werken met jonge jongens omdie iets bij te brengen. Niemand die datbeter kan dan hij. “Ik weet niet wat al diecijfers betekenen. Ik coach elke wedstrijdhetzelfde. Misschien dat ik het beter kanbevatten als alles over is.” •

Mike Krzyzewski is de meestsuccesvolle collegecoach inde geschiedenis. Hij begonzijn loopbaan bij de ArmyBlack Knights. In vijfseizoenen kwam hij tot 73zeges en 59 nederlagen. In1980 stapte hij over naarDuke. In 28 van zijn 33seizoenen leidde hij deuniversiteit naar 23 of meeroverwinningen. Slechtsvijfmaal eindigde een team

onder zijn hoede op minderdan twintig zeges en maardrie keer had een team eenlosing season. In 1991, 1992,2001 en 2010 veroverden deBlue Devils NCAA­titels.Viermaal verliest Duke deNCAA­finale en in totaal elfkeer leid Krzyzewski zijnteams naar de Final Four. Intotaal wint Coach K. in 38jaar 953 wedstrijden tegen295 nederlagen, eenwinstpercentage van 76,4.

Coach Kin cijfers

Peter!Ik weet dat je de hele zondagnacht op de bankhebt gelegen, dus hier de retorische vraag derretorische vragen: Heb je gezien hoe DeAndreJordan met een verwoestende dunk het ego vanBrandon Knight sloopte? Teamgenoot Blake Griffinnoemde het de Dunk van het Jaar en zelfs de beste dunkdie hij ooit zelf heeft aanschouwd. Dat is waarschijnlijkomdat hij zichzelf nooit kan zien dunken. Maar goed, dathet een oerdunk is die nog decennia lang voorbij zalkomen in highlight reels is een zekerheidje.Hier dingen die 100 procent minder cool zijn dan dedunk van DeAndre Jordan:

­ Een met kettingzagen jonglerende ijsbeer op eenéénwieler­ Op onmogelijke wijze een propje in eenprullenbak gooien als niemand kijkt­ Een NS­trein die op tijd rijdt. Tijdens eensneeuwbui­ Succesvol een wheelie op je BMX maken overde hele Laan van Meerdervoort­ Er achter komen dat je opa met zijn blotehanden nazi's heeft vermoord in de oorlog­ Een liter melk wegdrinken zonder tekotsen­ Toon van Helfteren die Oranje gaatcoachen­ De goal van Ruud Gullit in de finale van1988Matthijs!Uiteraard heb ik die gezien! Twitter en youtube ontploften bijkans. Ik denk dat deatoombom op Hiroshima minder gewelddadig was dan deze monsterslam. “Goedegenade!” zou Evert ten Napel hebben geroepen als hij commentaar voor basketbal zougeven en niet was weggestopt achter een decoder.

Om je rijtje van zaken die minder heersen dan de dunk van Jordan even aan te vullen:­ De gortdroge KIA­commercial van Blake Griffin­ De dagelijkse file ontwijken via sluiproutes en dan toch op tijd zijn­ Alle lobs van Chris Paul­ Keurig voor League Pass betalen en dan de halftime show van ESPN alsnog via Firstrow kijken­ Je telefoon vergeten op te laden en dat die dan toch genoeg streepjes heeft voor de hele dag

­ De via dubieuze Duitse injecties gerenoveerde knie van Kobe Bryant­ Lunchen op kosten van de baas­ NBA­wedstrijden die gespeeld worden op zondagochtend (lokale tijd) die je dan eindvan de middag (NL tijd) kunt zien­ Het dansje van reservespelers na een monsterdunkPeter!Ik begin plezier in deze opsomming te krijgen. Veel beter dan saaie zinnetjes bedenken.Hier nog meer zaken die minder de frietwok uit stenen dan die allesverwoestendelinkshandige dunk van Jordan.­ De belachelijke shirtjes van Golden State Warriors­ De crossover van Kyrie Irving­ De baard van James Harden gecombineerd met demarketingwaarde van Jeremy Lin in China­ De Alpe d'Huez beklimmen op een skelter­ Het feit dat Louis C.K. met een nieuwe HBO Special komt­ Een column hebben in Sport Amerika, The Magazine­ De sauna inlopen waar de modellen van S.I. SwimsuitEdition bij zitten te komen van een fotoshootMatthijs!Anders ik wel. Lijstjes altijd +1. Hoewel ik je nooitzal vergeven om Kyrie Irving in de zeik te nemen.Hier komen er nog een paar dingen waar je dusniet voor hoeft te schamen maar die het niet halenqua epische bazigheid met de dunk van DeAndre:­ De winning streak van Miami Heat­ Jeff van Gundy en zijn rants over floppende spelers­ Dwight Howard die EINDELIJK weer lijkt te kunnenverdedigen­ De herstellende kruisband van Derrick Rose die al heelsterk is maar nog net niet genoeg voor een wedstrijd­ Deze hilarische jumpshotfaal van Dirk Nowitzki­ Met je rechterhand je linkervoet vasthouden en er danmet je rechtervoet doorheen springen­ DeAndre Jordan die de dunk van het jaar maakt maariedere wedstrijd in crunch time wordt vervangen door...Lamar Odom.PS: wist je al dat ik volgende week die nieuwe HBO­special van Louis C.K. live in Londen ga kijken? Daarkan dan weer geen dunk (GIF!) tegen op. •

De draft class van 1984 is één van debeste ooit. Naast Jordan werden ookspelers als Hakeem Olajuwon (1), CharlesBarkley (5), Alvin Robertson (7) en JohnStockton (16) geselecteerd. Maar wie wasSam Bowie?ÜbertalentBowie groeide op in Lebanon, Pennsyl­vania. Zijn vader was lid van de HarlemMagicians, een soort reserveteam vande Harlem Globetrotters. Sam keekgeweldig op naar zijn vader, die hem dekunst van het basketballen aanleerde.Zijn lengte had hij mee, maar dat bleekniet altijd een voordeel. “In mijntweede jaar als speler mocht ik nietmeer meedoen omdat ik te groot was”,zegt Bowie. “Mijn eerste ervaring metde sport was dus negatief.”Al snel zagen mensen zijn talent. “Hijkon alles wat nodig was om het temaken”, zegt ex­teamgenoot ChuckPeffley. Colleges stonden in de rij omBowie in te lijven. Die wist goed dat hijrijk ging worden. Hij ondertekende allesmet ‘The Million Dollar Kid’. “De highschool class van 1979 bestond uit spelersals Isiah Thomas, Dominique Wilkins enJames Worthy. Maar Sam Bowie waswaarschijnlijk de beste van allemaal”,zegt toenmalig Sixers’ GM Pat Williams.VoortekenDe keuze van Bowie viel uiteindelijk opKentucky. In zijn eerste wedstrijdtekende hij meteen voor 22 punten. “Hijhad gewoon die IT­factor”, zegt ex­teammaat Dirk Minniefield. Bowie werdgeselecteerd voor het Olympische teamvan de Verenigde Staten, maar zijn landboycotte de Spelen van Moskou in 1980,omwille van de Sovjetinvasie inAfghanistan. In zijn tweede seizoen bij deWildcats tekende hij voor gemiddeldzeventien punten, negen rebounds endrie blocks. “We zagen dat hij één van demeest dominante spelers ooit zouworden”, aldus ex­coach Joe B. Hall.

In de geschiedenis van de NBA zijn er een helehoop spelers die door het leven gaan als eendraft bust. Hieronder de tien grootsteteleurstellingen aller tijden (SamBowie buiten beschouwing gelaten).1. Darko Milicic (2003)Darko Milicic werd als tweede geselecteerddoor de Detroit Pistons, na wonderkind LeBronJames. De Pistons waren op dat moment eentopteam dat vooral behoefte had aan lengte. Gezien hetexcellente draft report dat Milicic kreeg, was hun keuze danook niet verrassend. Milicic zou een “goede atleet, creatievescorer, uitstekende verdediger en een echte winnaar” zijn.Achter hem werden onder andere Carmelo Anthony, ChrisBosh en Dwyane Wade geselecteerd. “De achtergrond­informatie over Darko was verre van volledig”,zegt GM Joe Dumars.2. Fred Hetzel (1965)Fred Hetzel werd in 1965 als eerste geselecteerddoor de San Francisco Warriors. De Warriorsverloren dat seizoen legende Wilt Chamberlainaan de Philadelphia 76ers en konden amper zeventienwedstrijden winnen. Ze hadden de eerste twee selecties enkozen voor Hetzel op één. Erna werden spelers als RickBarry, Jerry Sloan en Billy Cunningham gekozen. Hetzelverhuisde in de expansion draft van 1968 naar deMilwaukee Bucks. De forward speelde daarnanog voor drie andere teams en stopte op zijn28ste met basketbal.3. Greg Oden (2007)Greg Oden was de topselectie van de PortlandTrail Blazers. Vijf jaar later is duidelijk dat deBlazers een kapitale fout maakten. Hun nieuwe center mistezijn eerste volledige seizoen door blessures, speelde erna 82wedstrijden in twee seizoenen en staat sindsdien aan dekant. Achter hem werden spelers als KevinDurant, Al Horford en Marc Gasol geselecteerd.4. Sihugo Green (1956)Sihugo ‘Si’ Green werd als eerste geselecteerd doorde Rochester Royals (nu: Sacramento Kings). Deguard raakte zwaar geblesseerd tijdens zijnrookiejaar en miste zijn volledige tweede seizoen. Vanaf1959 speelde hij blessurevrij maar hij kon bij vier andereteams geen potten breken en stopte op zijn32ste. Green werd gedraft voor onder meer BillRussell en Elgin Baylor.5. Kwame Brown (2001)Kwame Brown werd als eerste gedraft door deWashington Wizards en Michael Jordan. De

Maar in een wedstrijd tegenVanderbilt in februari 1981 sloeg hetnoodlot toe. Bowie kwam na een alley­oop hard op zijn linkerbeen terecht. “Ikspeelde door en wilde vooral nietzeuren. Tja, wist ik dat dit het beginwas van een stressfractuur?” Pastijdens de volgende zomer zou blijkendat de center zijn scheenbeen hadgebroken. Datum van terugkeer:onbekend. Tot overmaat van rampverloor Bowie diezelfde zomer zijnvader. Hij besliste om het volgendeseizoen te laten schieten. “Een jaar zouwel genoeg zijn, dachten we. Maar hetbleef duren”, zegt ex­ploeggenoot JimMaster. Bowie stond uiteindelijk tweevolle seizoenen aan de kant.LeugentjeBowie keerde in het seizoen 1983/1984eindelijk terug. Hij leek opnieuw opniveau toen hij de Houston Cougars vanOlajuwon klopte door zeventienrebounds te pakken. “Ik dacht dat hij eengeweldige pro zou worden”, getuigtCharles Barkley. Al snel werd duidelijkdat de Portland Trail Blazers hun ooghadden laten vallen op een center. Diezou samen met Clyde Drexler een sterkduo kunnen vormen. Aan MichaelJordan werd bij de Blazers niet gedacht;ze hadden gewoonweg geen nood aaneen guard. “De Blazers wonnen een titelmet Bill Walton. Dat wilden ze herhalenmet een andere reus”, zegt Drexler.De Blazers onderwierpen Bowie aaneen reeks fysieke testen. Hij passeerdeze met glans. “Ik zei dat ik niets voeldemaar eigenlijk deed het pijn”, biechtBowie op. “Maar ik deed wat iedereengedaan zou hebben.” Zijn rookiejaarwas niettemin bemoedigend. Bowiespeelde 76 wedstrijden. “Het potentieelwas overduidelijk aanwezig”, aldus ex­teammaat Kiki Vandeweghe. ToenJordan dan ook nog zijn voet brak,waren er commentaren die stelden datde Blazers blij mochten zijn met de‘fitte’ Bowie.

Wizards hadden net een seizoen met negentienoverwinningen neergezet en Jordan besloot diezelfdezomer om een tweede comeback te maken. Zijn nieuwecenter viel echter zwaar tegen. Brown was niet volwassen ofcompetitief genoeg. Na Brown werden spelersals Pau Gasol, Joe Johnson en Tony Parkergeselecteerd.6. Hasheem Thabeet (2009)In 2009 werd Hasheem Thabeet als tweedegeselecteerd door de Memphis Grizzlies.Thabeet werd gedraft voor spelers als James Harden, RickyRubio en Stephen Curry. De center uit Tanzania speelt opdit moment een kleine rol in de rotatie van de OKCThunder maar kon de hoge verwachtingen niet inlossen.7. LaRue Martin (1972)De Portland Trail Blazers selecteerden LaRueMartin als eerste in de draft van 1972. Martinmoest de Blazers naar een hoger niveau tillen.Hij had toch Bill Walton verslagen in college?Maar de center kon nooit aan deverwachtingen voldoen en stopte al na vier seizoenen.Spelers als Bob McAdoo, Julius Erving en Paul Westphalwerden na hem gedraft.8. Kent Benson (1977)Benson was de topselectie van de MilwaukeeBucks. Hij had in 1976 de Indiana Hoosiersnaar de NCAA­titel geleid. In de NBA kon hijzich echter nooit doorzetten. De center kreegin zijn eerste officiële wedstrijd een klap van KareemAbdul­Jabbar, een voorteken voor zijn latere carrière.Spelers als Jack Sikma, Bernard King en Cedric Maxwellwerden na hem gedraft.9. Marvin Williams (2005)De Atlanta Hawks kozen Marvin Williams alstweede. Die had net de NCAA­titel veroverdmet de North Carolina Tar Heels, terwijl deHawks net een seizoen met maar dertienoverwinningen achter de rug hadden. Williams brachtweinig meerwaarde en speelt ondertussen voor de UtahJazz. Bovendien werden spelers als Chris Paul, DeronWilliams en Andrew Bynum na hem gedraft.10. Don Rehfeldt (1950)Don Rehfeldt werd in 1950 als tweede gedraftdoor de Baltimore Bullets. Zijn carrière waserg kort. De forward speelde amper tweeseizoenen en 98 wedstrijden. Hij werd in 1951verkocht aan de Milwaukee Bucks. Spelers alsBob Cousy, George Yardley en Bill Sharmanhadden ook in Baltimore kunnen spelen.

Gebroken droomMaar de waarheid achterhaalt altijd deleugen, en zo ook in het geval van SamBowie. In januari 1986 tegen de Mil­waukee Bucks valt ploegmaat JeromeKersey op het linkerbeen van Bowie.Resultaat: een gebroken been. Een jaarlater zou hij ook zijn rechterbeen bre­ken. Nog een jaar later zou hij opnieuween been breken, tijdens de warming­up. Van 1985 tot 1989 speelde hijamper 63 op 328 wedstrijden. “Toen ishet begonnen: hoe konden ze zo stomzijn om niet Jordan te selecteren?” zegtjournalist Dwight Jaynes.“Bowie ontwikkelde eenstress­fractuur die slechts 35mensen in de wereldhebben gehad, vooralmannelijkeballetdansers”, zegtex­BlazersdokterRobert Cooke.Bowie vocht zichterug en speeldenog tot 1995 in deNBA voor de NewJersey Nets en LALakers. Zijnniveau bij deWildcats haaldehij nooit meer.Maar: “Draftbusts zijnspelers die nietspeelden of huntalent vergooiden.Sam Bowie raaktegewoon gebles­seerd”, concludeertBarkley. •

Dwight Howard was lange tijd een syno­niem voor een van de beste basketballers inde league. Een synoniem voor de besteverdediger, meest dominante center enreboundmonster. Echter, in de loop van demaanden veranderde het beeld van D12. VanSuperman werd het Dwight­mare. Howard stond ineens teboek als een huilebalk, iemand ineen emontionele achtbaan ensoftie.Keer op keer legde Howard hetuit in de media en keer op keerveranderde hij een dag later van mening. Hetdeed zijn imago geen goed. Maar naanderhalf jaar aanmodderen lijkt de groteman dan eindelijk het licht te hebben gezien.Zijn vertrek naar de Los Angeles Lakersbracht een hoop problemen met zich meevoor Howard. Hij moest ineens presteren,want Lakers werden geacht de titel tewinnen. Maar Howard had last van zijn rug.Het herstel van de operatie duurde watlanger dan gepland. Toen Kobe zich ook nogeens bemoeide met zijn beslissing om niet tespelen, stond D12 het huilen nader dan hetlachen. Hij leek wel een watje. Het ging zelfszover dat papa Howard vond dat hij het in demedia voor zoonlief op moest nemen.Maar tijdens het All­Star Weekend, eenmaand geleden, kwam volgens Howard deomslag. In een spaarzaam moment vanzelfreflectie kwam hij tot de oplossing. “Ikrealiseerde me dat ik door met Bryant tespelen en naar hem te kijken een beterespeler, maar ook een beter persoon word. Ikmoet gewoon alles geven”, aldus Howard.Het heeft even geduurd, maar D12 begintweer langzaam te doen waar hij goed in is:basketballen. Nog even en hij domineertweer als vanouds. Met dank aan Kobe. •

Jan Willem Zeldenrust.

D12 volwassen?Met dank aan Kobe

Het was een onluisterende ervaring. Twee uur voor een voetbalwedstrijd in deDuitse Bundesliga trof ik op het toilet van een grote club de mascotte aan. Op degrond in de hoek lag het knuffelhoofd van iets dat op een draak leek, tegen demuur stond een ongeschoren man in een groot pluizenpak te wankelen. Jehoefde geen universitaire studie gehad te hebben om te zien dat de manstraalbezopen was. Na zijn geloosde behoefte pakte de naar bier stinkende kerelzijn beestenkop van de grond, maar het lukte hem met geen mogelijkheid diegoed op zijn hoofd en dus pak te schroeven. Toen hij tot overmaat van ramp ooknog omviel, na een botsing met de muur, kon ik het niet meer aanzien.“Geht’s gut?”, vroeg ik in mijn steenkolenduits. “Nicht so gut, nein.” Er kwam eenlang verhaal waar ik de helft maar van begreep. Zijn vrouw had hem verlaten, z’ndochtertje mocht hij niet meer zien, het leven was niet bepaald een feest. Maar,drie deuren verder zaten er vele andere kinderen tussen de 50.000 supportersdie daar niets mee te maken hadden. Uit zijn zak kwam een klein flesje wodka,dat vakkundig achterover werd getikt en leeg met een knal in de prullenbakbelandde. Met de woorden Jetzt geht's los kreeg ik het bovenste deel van een liefroofdierenpak in mijn handen gedrukt. Na wat ongemakkelijk trekken endraaien zat alles goed. Ik hoorde nog een boer en betrapte mijzelf erop dat ik eenstap achteruit deed, omdat ik bang was voor rook uit de neusgaten. Niet veellater zag ik vanaf mijn commentaarpositie hoe jong en oud op de foto ging metde mascotte. Van alcoholcontrole was geen sprake, er werd gigantisch gelachenals hij omviel. Prachtige act.Sindsdien ben ik altijd benieuwd wie er in zo’n pak zit. Ik kan er overwegdromen. In Amerika is mascotte zijn echt een vak. Pure traditie. De oudstemascotte van allemaal vind ik één van de leukste: Mr. Met van de de New YorkMets. Hij is één van de drie honkbalmascottes die zelfs zijn opgenomen in deMascot Hall of Fame. The Phillie Phanatic, het geweldige groene monster, en depaarse Slider van Cleveland Indians zijn de andere twee. Tik de namen in opYouTube en de meest geweldige filmpjes vliegen voorbij. Verslavend.De Mascot Hall of Fame is opgericht door David Raymond, de man die van 1978tot 1993 in het pak van The Phillie Phanatic zat. Het instituut bestaat alleenonline. Wel is er jaarlijks in Philadelphia een inauguratie. Een speciale commissiedie bestaat uit entertainers en belangrijke personen in de sportwereld. Het is eenserieuze aangelegenheid geworden. Iedere mascotte wil eeuwige roem. Daaromis er al sinds 2008 geen nieuwe mascotte meer toegevoegd aan de lijst van Hallof Fame. Dave Raymond zei daarover een paar maanden terug: “We bestaan nogsteeds. We onderzoeken momenteel wie de volgende grootheid is. Voorzichtig­heid is geboden, het is niet zomaar iets.” Verder maakte Raymond duidelijk datde mogelijkheid bestaat dat er naast online ook in het echt een bezoekplek komt.Chicago lijkt de voornaamste kandidaat om de Mascot Hall of Fame tehuisvesten. Ik stuur mijn Duitse vriend een entreeticket. •

Beestenboel

Het enige wat je Nederland tijdensz'n duels in Taiwan en Tokyo konverwijten, was gebrek aan constante.Hoge pieken (indrukwekkende zegesop Zuid­Korea en twee maal Cuba,zeperds tegen Chinese Taipei en vooralJapan). Gelukkig voor Oranje werdendie toppen bereikt op de beslissendemomenten. Of nee, met geluk had datnatuurlijk weinig van doen. De ploegvan Hensley Meulens piekte op debeslissende momenten, zowel offensiefals defensief, zoals het een warekampioen betaamd. Nederland wasclutch, zoals dat heet.Het ultieme clutch­moment werdafgelopen maandag bereikt, middelseen tweede zege op Cuba. Met alsbeloning een trip naar de halve finalesin San Francisco. Nog twee keerpieken, en honkballend Oranje schrijftopnieuw geschiedenis.Nederland – Cuba (part 1)Voor de tweede keer in drieuitvoeringen van de WBC bereikte hetNederlands team de tweede ronde. Eenzeer knappe prestatie, zeker als je weetdat het sterke Zuid­Korea verslagenwerd. In die tweede ronde stuitte hetkeurkorps van Hensley Meulens opvoormalig finalist Cuba en tweevoudigwinnaar Japan. Nederland kon dusheerlijk in de underdog rol kruipen,waarin zij eerder al succesvol warentegen de Dominicanen en de Koreanen.Victor Mesa stuurde tegen Nederlandzijn ace Ismel Jimenez naar de heuvel,terwijl Nederland het moest doen metstarter Diegomar Markwell uit deNederlandse hoofdklasse. Alle kennersvoorspelden een makkelijke zege voorde Cubanen, maar dat liep even anders.

Nederland speelde een fantastischewedstrijd. Het kwam op voorsprongdankzij een home run van Curt Smithen een RBI­double van JonathanSchoop. Diezelfde Schoop sloegNederland met een 3­run home runzelfs definitief naar de winst. DeCubanen kwamen op het werpen vanMarkwell, Leon Boyd (die overigenszeer waarschijnlijk volgend seizoenvoor Kinheim uit zal komen) en Loekvan Mil niet verder dan twee solo homeruns.De verdediging van Nederland even­aarde in dit duel overigens een recorddoor vijf double plays te draaien.Dankzij het sterke spel werd Nederlandin een klap favoriet voor een plaats inde halve finale.Jonathan SchoopWe kenden zijn broer Sharlon al eenaantal jaren, maar zijn broertjeJonathan is het grootste talent van detwee. Samen werden zij in 2011 nogwereldkampioen en nu is alleenJonathan lid van de Nederlandseselectie. De jonge infielder is nog nietzo bekend als andere Nederlandsetalenten zoals Jurickson Profar,Andrelton Simmons, Didi Gregorius enzelfs Xander Bogaerts, maar hij zou weleens de volgende Nederlander in deMajors kunnen zijn.Schoop kan op meerdere posities inhet infield uit de voeten, maar zijngrootste kans op een plek in de Majorsis de positie die hij ook voor hetNederlands team bespeelt: tweedehonkman. Bij de Orioles, waar Schoopeen van de top prospects is, is hettweede honk een problematischepositie. Brian Roberts leek uit te

groeien tot één van de beste tweedehonkmannen in de league, maar bles­sures zorgden ervoor dat zijn loopbaanin het slop raakte.Tijdens de WBC laat Schoop zowel of­fensief als defensief zien een groottalent te zijn. Schoop sloeg al twee homeruns dit toernooi: één tegen Australiëen een hele belangrijke tegen Cuba. Inhet veld vormt hij een Major League­waardige double play combinatie metBraves’ korte stop Andrelton Simmons.Bij de Orioles staan op dit momentnaast Roberts ook Flaherty en Casillaop de depth chart ophet tweede honk.Twee spelers die niet te boek staan alsbovengemiddelde tweedehonkmannen.Vorig seizoen bleek al datmanager Buck Showalter,voormalig manager vanonder andere HensleyMeulens en RobertEenhoorn bij de Yankees,niet schroomt jongespelers een kans te geven.Manny Machado, hettoenma­lige top prospectwerd opgeroepen en is nude vaste derde honkmanvan de O’s.Nederland – JapanZo goed als het tegen Cuba liep, zoanders ging dat tegen de Japanners.Het was een schitterend affiche tussende titelverdediger en de wereldkam­pioen. Rob Cordemans, de man die inde WK­finale onaantastbaar was en inde eerste ronde de beslissendewedstrijd tegen Australië won, was destartende werper voor Nederland enKenta Maeda, winnaar van het dueltegen China en beste pitcher van de

J­Leaguein 2012,starttevoor Japan.Vanaf de allereerste slagman bleekechter dat Japan veel te sterk was voorNederland. Leadoff hitter Toritanisloeg de tweede pitch van de wedstrijdover de hekken en het Japanse publiekin het Tokyo Dome werd gek.Gedurende de gehele wedstrijd blevende fans, 55.000 man sterk, zingen,springen en dansen en die sfeer sloegaan bij de spelers. De Nederlandersleken een stuk minder goed om te gaanmet de tiende man van Japan. Rob

Cordemans en zijn vervanger TomStuifbergen gaven samen vijf homeruns op.In elke inning scoorde Japanminimaal een punt en net op hetmoment dat Nederland iets terug leekte kunnen doen via een bases clearingdouble van Wladimir Balentien en eenRBI single van Andruw Jones, sloegkorte stop Sakamoto de wedstrijd inhet slot met een grand slam, die ervoor

zorgde dat er via de mercy rule nazeven innings een 16­4 eindstand ophet bord stond.Andruw JonesZeven jaar geleden, tijdens de eersteWorld Baseball Classic, waren alle

ogen gericht op MajorLeague superster AndruwJones. Voor het eerstkwam hij voor hetNederlands team uit en hijmoest maar even laten zienhoe het moest.Wat men aantrof waseen ster uit vorm, die erniet al te veel zin in leek tehebben. Jones zat op datmoment net in een zwareperiode bij de Dodgers enwas al ruim een jaar niet invorm. Andruw speelde de eerste tweewedstrijden, maar liet de derdeaan zich voorbij gaan. Te­leurgesteld dropen Jonesen het Nederlands teamna de eerste ronde af.

Drie jaar later was hij er niet eens bij.Dit jaar liet hij al vroeg weten deel tezullen nemen aan het toernooi. Eenteken aan de wand voor de veranderingvan zijn instelling. Jones belde dejonge spelers uit de Majors en Minors,die opgegroeid zijn als gigantische fansvan de tienvoudig GoldenGlover, op met demededeling dat hij meezou spelen en vroeg henmee te gaan.Tijdens het toernooi is hijvoor Nederland van grootbelang. Buiten het feit dathij goed speelt, belangrijkehits slaat en vrijwel loutergoede at bats neemt, zie jehem altijd vooraan staanals er iets te juichen valt.Jones is in alles de leider

van het team en kan met zijn ervaringnog een grote rol gaan spelen in detoekomstige ontwikkeling van deNederlandse talenten. Zijntelefoonnummer hebben ze in elk gevalvast.

Nederland – Cuba (part 2)Nederland verloor dik van Japan, Cuba won dik vanTaipei. Het was duidelijk waar het momentum lag.De Cubanen waren de grote favoriet enNederland was opnieuw underdog. Het teammoest, zonder de geblesseerde RogerBernadina, een historisch goede wedstrijdmoeten spelen om de halve finale te bereikenen dat is precies wat er gebeurde!Orlando Yntema startte voor Nederland enmoest toezien dat de Cubanen in de vierde inninglangszij kwamen, nadat Andruw Jones en Curt Smithhun team een inning eerder op een 2­0 voorspronghadden gebracht. Wat volgde was een weergaloos duelwaarin de score op en neer ging. Nederland kwam 4­2 voor,Cuba maakte opnieuw gelijk en toen Cuba in de achtsteinning een 6­4 voorsprong nam, leek het sprookje uit.

Andrelton Simmons, de man van dewedstrijd met twee hits en drieRBIs, wilde daar echter nietsvan weten en sloeg eenpitch van reliever NorbertoGonzalez over de hekkenvoor een two­run home

De World Baseball Classic is opgericht alshet toernooi dat honkbal moet promotenover de hele wereld en dat is precies wat erdeze maand gebeurt.In vier verschillende landen,verspreid over drie werelddelenwordt er gestreden. Vooral depassie waarmee gespeeld wordtis een reclame voor de sport. Alsje ziet hoe de Dominicanen tekeer gaan op het veld, vastberaden om niet –net als vier jaar geleden – met lege handennaar huis te moeten en hoe de Japanse fanshet Tokyo Dome bijna afbreken wanneerhun land een home run slaat, dan weet je datdeze toernooi opzet geslaagd is.Het is daarom ook jammer om te zien dat Ne­derland daarbij wéér achterblijft. Men zendtliever voor de 20ste week achter elkaar eenonbelangrijke schaatswedstrijd uit dan eenwedstrijd waarin het Nederlands honkbal­team zich kan plaatsen voor de halve finalevan een 's werelds grootste sportevenementen.Natuurlijk is het prijzenswaardig hoe AndyHoutkamp in zijn eentje de livestreams op dewebsite van de NOS aan elkaar praat, maarwaarom wordt zo’n wedstrijd niet uitgezon­den op televisie? Op een zondag, waarop geenenkele andere sport op hetzelfde tijdstip opvergelijkbaar niveau wordt uitgevoerd, zittenwij Nederlanders toch weer doodleuk naareen World Cup schaatsen te kijken, waarbij jeeigenlijk vooraf de uitslagen al in kunt vullen.Het wordt tijd dat er 'n keer een Nederlandsesportzender opstaat, die het aandurft om alleAmerikaanse sporten uit te zenden. Laten wehopen dat het Fox van Rupert Murdoch dezewenselijke verandering in het tv­landschapin kan brengen! Dan krijgt het grote volk inNederland ook eens door hoe goed WIJ zijnin honkbal. •

Seb Visser.

Passie!

run: 6­6. In een zinderende negendeinning schakelde closer Loek van Milmet lopers op eerste en derde honkachtereenvolgens sluggers Cepeda(strikeout) en Abreu (fly out) uit.In de gelijkmakende slagbeurt liepende honken met één uit dankzij eenerror (Jones) en twee singles (Smith enBogaerts) vol. Kalian Sams zorgde ermet een diepe sacrifice fly voor dat hetsprookje van dit Nederlands team nogeven voortduurt. In het San Franciscovan manager Hensley Meulens speeltNederland de halve finale van deWorld Baseball Classic! •

NAAM: Zdeno CháraGEBOREN: 18 maart 1977, Trenčín(Slowakije)POSITIE: Allround DefensemanBIJNAAM: The Big ZTEAM: Boston BruinsVORIGE TEAMS: Islanders (1997­2001), Senators (2001­2006)DRAFT: 1996, 56ste overallDRAFT CLASS: 1. Chris Phillips, 2.Andrei Zyuzin, 3. Jean Pierre Dumont,4. Alexandre Volchkov, 5. Ric JackmanCONTRACT: 7 jaar, 2010,$45.500.000TOTAAL VERDIEND: $48.856.500ENDORSEMENTS: Ambassadeur vanRight to Play en supporter van You can PlayPRIJZEN: Zilveren WK­medaille (2000,2012), NHL All Star (2003, 2007, 2008,2009, 2011, 2012), Norris Trophy (2009),NHL Plus­Minus award (2011), MarkMessier Award (2011), Stanley Cup (2011)CAREER STATS: 1028 regulierewedstrijden |141 goals | 327 assists | 1510strafminuten. 107 play­offduels | 10 goals |29 assists | 152 strafminutenSTERKE PUNTEN: Chára is een lan­ge, grote, brede kerel die in zijn jeugd­jaren werd verteld dat hij beter kon gaanbasketballen. The Big Z maakt nu menigforward het leven zuur met zijn fysiekeaanwezigheid en is een grote kracht voorde Bruins in de penalty kill. Aanvallenddraagt Chára ook zeker bij aan desuccessen van zijn team. De verdedigerpakt geregeld een doelpuntje mee, mededoordat zijn schoten loeihard zijn.ZWAKKE PUNTEN: Met zijn fysiekespel gaat de Slowaak af en toe de grensover. De snelheid van Chára is wat aande lage kant.HALL OF FAME: In de kleuren van deBoston Bruins won Chára al vele prijzenen in de jaren van zijn contract die nogvolgen behoren de Bruins ook zeker nogtot de kanshebbers om mee te doen omde prijzen.

OVER HEMZELF: • "Ik was verbaasdover mezelf. Voor elke Hardest ShotContest probeer ik mijn best te doen ommezelf te verbeteren. Dat heeft gewerkt!"Nadat hij voor de vijfde keer op rij deHardest Shot Contest won.• "Ik weet diep van binnen dat dit niet mijnintentie was. Ik heb het al eens eerdergezegd, maar dat is niet mijn stijl. Ikprobeer nooit iemand ernstig te blesseren.Ik speel fysiek, ik speel hard, maar dit isniet mijn intentie." Over zijn Pacioretty­hitop Max Pacioretty (8 maart 2011).OVER HEM: • "Ik heb gehoord dat hijniet de intentie heeft gehad om mij teblesseren, maar zo voelde het niet voormij. In mijn beleving probeerde hij mijnhoofd hard tegen de boarding te drukken."Max Pacioretty over diezelfde hit.• "Hij is leider van onze hockeyclub, onzecaptain. Als wedstrijden zo belangrijk wor­den, moet je op iemand kunnen vertrou­wen die de leiding neemt. Dat doet hijuitstekend." Bruins­coach Claude Julienroemt de leiderscapaciteiten van Chára.SPORT AMERIKA OVER ZDENOCHÁRA: Chára behoort niet direct tot deelite van de NHL, maar vooral sindszijn overstap naar de Boston Bruinsis Chára één van de meestgevreesde verdedi­gers van de NHL.Zijn kracht is eenmachtig wapen, almoet hij uitkijkendat hij niet het hoofdverliest omdat hijdaarmeetegenstandersernstig kanblesseren.EINDCIJFER:8,5

Lieve lezers, zoals Julius Caesar placht tezeggen: de teerling is geworpen! As wespeak is free agency in de NFL namelijk involle gang. Zoals vorige week al toegelichtkonden teams al enkele dagen vóór de dead­line onderhandelen over spelers, waardoorde deals u momenteel waarschijnlijk om deoren vliegen. Tussen die waterval van muta­ties wil ik u graag attenderen op enkele freeagents en franchises die mij de komendedagen in het bijzonder interesseren.Te beginnen met de vraag hoe asociaal deMiami Dolphins gaan overbetalen voorSteelers wide receiver Mike Wallace? DeDolphins zijn naarstig op zoek naar wapensvoor quarterback Ryan Tannehill, grepenvorig jaar nog naast Vincent Jackson (gingnaar de buurman uit Tampa Bay) enhebben de hoofdprijs over voor Wallace,een razendsnelle maar relatief beperktereceiver. Ik hou mijn hart vast. Zoals ik datook doe rond de kwestie Wes Welker en dePatriots. Blijft Welker of verliest Tom Bradyzijn favoriete wapen? Wordt Danny Amen­dola, een soort Welker­light, zijn opvolger?Dan zijn er ook nog twee interessante lefttackles op de markt. Jake Long en AndreSmith roepen de vraag op hoe wanhopig deBears, Cardinals en Chargerszijn om de bescherming vanhun quarterback te upgraden.En wat tenslotte te denken vancornerbacks Sean Smith enDominique Rodgers­Cromartie? Beide heren staanzonder twijfel aan devooravond van hun ultiemepayday. Dat, en de Legende van RevisIsland, moet ook haast wel resulteren ineen forse buit voor de New York Jets in ruilvoor de magnifieke diensten van DarrellRevis. Genoeg te beleven kortom! •

Paul Klomp.

Free AgencyAchteraf is het altijd makkelijker praten,maar als je geschiedenis beschrijft kun jedat het beste doen als het allemaal achterde rug is. De magische streak van deChicago Blackhawks is namelijkvoorbij. De streak was eenzegening voor de sport, maarhet verlies is een zegen voor deBlackhawks.Natuurlijk zal er teleurstellingzijn in Chicago dat de magischerun op precies de helft van het seizoen isblijven steken, maar ze hebben het ouderecord van zestien wedstrijden verpletterd,ze hebben een ongelofelijke voorsprongopgebouwd in hun conference en laten zienhoe goed ze zijn.Wat echter telt in de NHL zijn de play­offs enteams die daar heter dan heet in terechtkomen. Vancouver won vorig jaar tenslotteknap de Presidents Trophy, maar struikeldeal in de eerste ronde tegen de Los AngelesKings, die de felle strijd om een zwaarbevochten achtste plek met succes voortwisten te zetten. Alles leuk en aardig dus, watje in de eerste helft van het seizoen doet,maar als je pas aan het einde dipt, kan datfatale gevolgen voor je titelkansen hebben.Chicago doet het dus uitstekend. 24 duelsop rij met punten, een amper weg te gevenvoorsprong en nu even een maandjenormaal spelen, om vlak voor de play­offsweer op stoom te komen en te doen wat zede afgelopen weken deden: winnen.Wie ook won was de NHL, die dankzij destreak battle tussen de Blackhawks en MiamiHeat bij uitzondering primetime op ESPNwerd besproken. Alleen beetje jammer dat deanalisten niet wisten dat de league al tien jaargeen gelijke spelen meer kent. Zucht. •

Jules Zane.

Primetime

Het was geen leuke zomer voorPatrick Kane, die na een drankincidentop een studentenfeestje bij hetbezorgde management op het matjemoest komen. Hij moest zichprofessioneler gaan gedragen en maarliever niet meer vertonen met bezopenfreshman sorority girls. Of hij datdaadwerkelijk niet meer doet, weeteigenlijk niemand, maar wie maalterom als je avond in, avond uit deabsolute smaakmaker van de besteploeg in de NHL bent?Kaner scoorde in 24 wedstrijdenslechts twaalf goals, maar daar zateneen heleboel belangrijke bij en hij doethet in amper twintig minuten speeltijd.Zijn Hawks spelen namelijk zonderenige angst met vier volwaardige lijnenen dat kost de sterspelers wat minutenop het ijs, maar spaart zeook voor de playoffs.Daarom is Chicago nietalleen nu, maar ook straksde linkste ploeg in de league.Zelden ging een team metzo’n relaxte stijl door desprint van een verkortseizoen.De 24­jarige Amerikaanwordt omringd door veeltalent, en profiteert daaroptimaal van. Vijftien assistsen een plus/minus­ratingvan +10 bewijzen zijn toene­mende oog voor teamgeno­ten en defensieve verant­woordelijkheid. Kane oogtdit seizoen als speler comple­ter dan ooit en dat zegt veelvoor een knul die in 2010 als 22­jarigede Stanley Cup­winnende overtime­treffer in het netje wist te leggen.

De Oostenrijkse winger ThomasVanek van de Buffalo Sabres stond nazes wedstrijden in februari opeen verbazingwekkendevijftien punten. Tien van diepunten scoorde hij in slechtstwee duels. Twee goals en drieassists in de seizoensopenertegen de Flyers en drie goalsen twee assists in een gametegen de Bruins.Helaas voor Vanek speelt hijin een team dat niet bepaaldlekker draait. Coach LindyRuff is na vijftien jaar inupstate New York ontslagenen de Sabres hebben nogslechts in de verte zicht opeen playoffplek. Dat is tendele pech, omdat ze in de totieders verbazing uitstekendpresterende NortheastDivision spelen, maar komtook door het spel van Vanek, dieinmiddels na 21 wedstrijden en watblessureleed op 28 punten staat.Vanek zal vergelijkbaar moetenblijven presteren, wil hij zijn team inde playoffrace houden. Boston oogt alsde sterkste ploeg in de EasternConference, Montréal is verrassendkoploper, Ottawa houdt ondanks deblessure van Erik Karlsson vooralsnogstand en Nazem Kadri lijkt de TorontoMaple Leafs naar hun eerste naseizoenin bijna tien jaar te kunnen leiden.

Het zou daarom nog wel eens zokunnen zijn dat Vanek het seizoen nietafmaakt als Sabre. Als de ploeg op tijderkent dat ze beter van de grond af aanopnieuw kunnen opbouwen, dan is hetruilen van Vanek voor jongere spelers,prospects en een mooie draftkeuzealvast een goed begin. Tot die tijd is dewinger echter buitengewoon waardevolin Buffalo.

Het lijkt inmiddels lang geleden datde belangrijkste vraag in de NHL wasof Sidney Crosby of AlexanderOvechkin de beste speler in de NHLwas. Alexander wie? De enigmatischeRus lijkt regelmatig van de aardbo­dem verdwenen en dat terwijl Sid theKid alleen maar beter is geworden.Ook dit seizoen is het niet spannendwat Crosby doet, zijn teamgenootEvgeni Malkin is wat dat betreft eenveel spannendere speler om naar tekijken. Maar niemand doet het zo goeden zo effectief als Crosby. Hij strooitmet passjes, laat weinig scorings­kansen onbenut en zijn chemie metJames Neal wordt in de komende tijdalleen maar beter. Als er een highlightreel gemaakt moetworden over effectiefijshockeyspel dan kun jedie volledig vullen metSidney Crosby.Captain Crosby en zijnPittsburgh Penguinsvoeren momenteel ruim­schoots de Atlantic Divi­sion aan en lijken op wegnaar een comfortabelestek in de playoffs. Uiter­aard is Crosby daarin eensleutelspeler ­ dat deploeg de blessureperiodevan Malkin (hersen­schudding) met voldoen­de punten is doorgeko­men, komt grotendeels opzijn conto. Crosby is hétgezicht van de NHL enmaakt dat met 36 punten in de eerstehelft van het seizoen helemaal waar.

In de schaduw van het Blackhawks­geweld is er nog een ploeg en eenspeler om in de gaten te houden. DeAnaheim Ducks spelen ook eenopmerkelijk seizoen, datvooralsnog op schema ligtom (in de slipstream vanChicago) het record voorhet hoogst behaaldepuntenpercentage tebreken.Zij doen dat dankzij eengroep aanvallers die wordtgeleid door captain RyanGetzlaf en fantastischewingers als Corey Perry,Bobby Ryan en delegendarische TeemuSelänne. Getzlaf staatmomenteel tiende op depuntenlijst met negentreffers en achttien assistsen is daarmee de meestwaardevolle speler voor deDucks.Hoe waardevol de Ducks Getzlafvinden bleek deze week wel. Deaanvoerder tekende voor acht jaar bijin Anaheim en zijn contract is het opvier na duurste in league op basis vangemiddeld jaarsalaris. Alleensupersterren Staal, Crosby, Malkin enOvechkin verdienen meer. De deal lijkthet wel het definitieve einde van CoreyPerry in Californië. De productievewinger gaat de rijke wateren van defree agency vrijwel zeker testen en steltzijn team daarmee voor een moeilijkekeuze: gratis de deur uit laten lopen ofop de deadline proberen te ruilen vooreen NHL­waardige vleugelspeler eneventueel een mooie draft pick?

Als er op langere termijn echter éénspeler kans maakt om de nieuweOvechkin te worden, danis het Stamkos wel.Zeventien treffers in 23wedstrijden is eenfabuleus gemiddelde endat heeft hij te danken aanMarty St. Louis. De kleineSt. Louis geeft dit jaargemiddeld één assist perwedstrijd en scoordebovendien een aantalgoals, waardoor Stamkoszich strikt kan focussen opwat hij het beste kan.Dat is doelpunten scoren.Afgelopen seizoen wasStamkos de enige spelerdie de barrière van zestigtreffers in een seizoenbehaalde en ook dit jaarzorgt hij ervoor dat TampaBay tot de meestscorende teams van deNHL behoort. Wil zijn ploeg een kansblijven maken op de playoffs, dan zalhij dat wel vol moeten houden, want naeen gloeiend hete start is het succesvan de Lightning als bij donderslagverdwenen. Dat ligt overigens vooralaan het ontbreken van een startendegoalie van naam en faam en niet aande zeer succesvolle aanvalslijnen.Want Stamkos doet wat van hemverwacht wordt. Zijn magistrale one­timers zijn een ongekend wapen enzijn doeltreffendheid lijkt nog wel evenaan te houden. De grens van dertiggoals is inmiddels binnen handbereiken dat is mooi. Zo hadden we in onzepreseason bold predictions toch nogíets goed.

Zelden was er succesvoller goalieduoals Crawford en Emery te bewonderenin de NHL. Het Two­Headed Monsterof the Midway staat als een huis envormt één van de belangrijksteredenen dat de Blackhawks hunmagistrale reeks hebben kunnenopbouwen. 24 wedstrijdenzonder verlies in regulierespeeltijd dit seizoen enterugrekenend naar vorigseizoen zelfs 30 wedstrijden.Als de heren Crawford en Emeryelkaar zo succesvol blijvenaanvullen als dat ze op ditmoment doen, dan heeft coachJoel Quenneville goud in handen.Eén van de grootste problemen inde playoffs is voor veel teamsnamelijk de inzet van de goalie.Iedere wedstrijd telt, maar speelje daarom je beste goalie altijd ofgun je hem ook rust met behulpvan een betrouwbare backup, metalle risico’s van dien?Daar hoeven ze zich in Chicagovoorlopen geen zorgen over temaken. Crawford stopte 94procent van alle schoten die hijdeze eerste seizoenshelft zag enEmery pakte 92,5 procent.Terwijl Crawford iets vaker devoorkeur kreeg (14 starts, 11­0­3) is Emery de eerste goalie dieeen seizoen opent met tienopeenvolgende overwinningen(10 starts, 10­0­0).Het grootste probleem voor debeide heren is eigenlijk nog welhet feit dat de MVP Award en deVezina Trophy voor beste goalieniet kan worden gedeeld, maarwij kunnen ons niet aan deindruk onttrekken dat de StanleyCup veel goed zou maken. Dat isnamelijk de trofee die gewonnenwerd door de laatste drie teamsdie het seizoen startten met pointstreaks van vijftien games of meer. •

Bij de Twitter­volgers en fans vanDerrick Rose sloeg afgelopen donderdagde schrik om 't hart. Just having a badday, tweette hij, om vervolgens al z'nfamilieleden bij naam te bedanken voor 'tfeit dat ze achter hem stonden.Huh, wat was dat nou? Terugslag watbetreft z'n knieblessure? Of nog ergermisschien? We konden slechts gissen.Een dag later kwam de aap uit de mouw."Derrick Rose is fysiek gezien speelklaar",lieten de Chicago Bulls de wereld (lees:publieke opinie) weten. Met anderewoorden: het is DRose zelf die z'n rentree(onnodig) uitstelt.De doktoren hebben Rose namelijk vijfweken geleden al speelklaar verklaard. Depointguard zelf voelt echter nog pijn in z'nknie wanneer hij naar links moetverdedigen of met zijn linkerbeen wilafzetten voor een dunk.De Bulls (en hun doktoren) vinden datRose al lang weer had moeten spelen. Nietomdat er dit seizoen iets te winnen valt enRose daarvoor onmisbaar is, maar omdatspeeltijd nu eenmaal bij het revalidatie­proces hoort. Five on five's op de trainingzijn leuk en aardig, maar op dewedstrijdvloer zal Rose door depijn en zijn angst heenmoeten.Zie Ricky Rubio en ImanShumpert, die rond dezelfdetijd een vergelijkbare blessureopliepen.Afgelopen donderdag achtten de Bullshet de hoogste tijd geworden om de drukop hun superster maar 'ns op te voeren. Endat viel #1 kennelijk rauw op z'n dak. •

Geert Jan Darwinkel.

Bulls tegen Rose:spelen moet je!Het Nederlandse honkbalteam heeft deafgelopen weken laten zien wat het kan:winnen. Als een echte honkbalfan keek ikuit naar de World Baseball Classic, maar,pessimist die ik ben, dacht ik dat de tweederonde in Tokio het eindstation zou zijnvoor Oranje.Niets is echter minder waar.Het Nederlands honkbalteambestaat uit talentvolle vechters.Niet alleen bezitten ze over de'fundamentals' in het veld, opde honken, op de werpheuvelen bij de slagplaat. Ook geven ze gewoonniet op.De vernedering tegen Japan in de TokyoDome moet afgelopen zondag hard aanzijn gekomen. Dat kan niet anders. Na eenmooie overwinning op Cuba ging Japanerop en erover. Er leek niets meer over tezijn van het team dat verrassendeenvoudig Cuba opzij schoof.Gelukkig is dit een team dat ook om kangaan met teleurstellingen.Maandagochtend versloeg Nederlandopnieuw Cuba en stelde zo een ticket naarSan Francisco veilig. Bij de eersteoverwinning hoorde ik nog dat CubaNederland vast wel had overschat. Dat zaldan toch die tweede wedstrijd niet zogeweest zijn.Op pure klasse meedoen met de wereldtop.De World Baseball Classic is danmisschien nog niet zo populair, maar metteams als Nederland wordt het toernooisteeds interessanter. Dat is goed voorNederland èn voor de sport. •

Trots

Lennart Beishuizen.