SportAmerika Magazine Nr 44

62

description

SportAmerika Magazine Nr 44

Transcript of SportAmerika Magazine Nr 44

Page 1: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 2: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 3: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 4: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 5: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 6: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 7: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 8: SportAmerika Magazine Nr 44

HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan Darwinkel

EINDREDACTIEKasper Dijk

REDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem Zeldenrust

COLUMNISTENJeroen ElshoffLeander Schaerlaeckens

FOTOGRAFIEGetty Images

PRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGN

DarChicago Ltd.MET DANK AAN

Issuu, ScribusSportAmerika The

Magazine is een uitgavevan Petersen Media. Niets

uit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook worden

gekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemming

van de uitgever. ©Petersen Media 2012­

2013 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Ik erger mij enorm aan de commotie. Ik snap dat wij leven ineen democratie, maar dat sommige mensen zonodig hunmening willen verkondigen met totaal irrelevantestandpunten zorgt voor ergernis. Bij mij dan.'Dat is in de VS wel anders', was mijn eerste gedachte. Daarzijn de World Series bezig en is het NBA­seizoen netbegonnen. Maar helaas hebben ze daar hun eigen ‘racisme’­discussie. En wel over het voeren van de naam Redskins doorhet NFL­team uit Washington.Het team van headcoach Mike Shanahan gebruikt deze naamal sinds 1937, maar sinds anderhalf jaar is er een keihardelobby bezig om deze te laten veranderen.Eén van die lobbygroepen is de Oneida Indian Nation. DezeIndianenstam startte een radiocampagne in de omgeving vanWashington DC om de naam én het logo (met de indiaan)gewijzigd te krijgen. Weg met 'roodhuiden'.Terwijl de Nederlandse bevolking dankzij een heuse pietitielaat zien vóór de combi van Sinterklaas en Zwarte Piet te zijn,is het in de VS wel anders.Net voor de zomer vond 79 procent van de Amerikanen denaam Redskins prima. Na alle commotie is dat nog maar 61procent. Een teken aan de wand voor Dan Snyder, de eigenaarvan het team. Zou je denken. Niets is minder waar. Snyder lietin de media weten nooit met naamsverandering in testemmen. De NFL stelde zich achter dit standpunt.Ik hoop dat ook deze discussie dan snel overwaait. Het zijnbeslissingen uit het verleden, waarbij de hedendaagseontwikkeling aantoont dat elke verwijzing naar racisme totaalniet gegrond is.Veel leesplezier,

Zwarte Piet

Page 9: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 10: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 11: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 12: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 13: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 14: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 15: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 16: SportAmerika Magazine Nr 44

Het NBA­seizoen is weerbegonnen! Op de valreep verkastede Poolse center Marcin Gortatvan de Phoenix Suns naar deWashington Wizards. De Sunsstuurden ook Kendall Marshall,Shannon Brown en Malcolm Leenaar de hoofdstad. Van diedrie zullen de Wizardswaarschijnlijk geengebruik maken. De Sunskrijgen er Emeka Okaforen een gegarandeerde top­12 draftkeuze in 2014 voorterug. Phoenix heeft nuvier azen in de eerste rondevan de veelbelovende komende rookiedraftOok in Minnesota zijn niet alleen met hetheden bezig. De contracten van zowelde net 23­jarige Ricky Rubio als vande 22­jarige Derrick Williamswerden verlengd. In hetgeval van Williams was datniet zo vanzelfsprekend alsbij Rubio. De tweede keuzeuit de rookiedraft van 2011kon zijn belofte nog nietecht inlossen. De Timber­wolves laten op dezemanier zien dat zevertrouwen hebben in deontwikkeling van de forward, die inhet afgelopen seizoen liet zien dathij stappen maakt De HoustonRockets lieten in het voorseizoenbij vlagen zien waartoe ze in staatzijn. Het trio James Harden, DwightHoward en Chandler Parsons kendeeen goede voorbereiding en wist elkaargoed te vinden. Zo versloegen ze in hunlaatste twee oefenpotjes de San AntonioSpurs en de Memphis Grizzlies. Tegen deGrizzlies sloegen de harten van de fanswel een keer over toen Hardengeblesseerd af moest haken. Zijnknie knalde tegen die van QuincyPondexter. De blessure blijktechter mee te vallen •

De kans dat Greg Schianonog lang de coach is van deTampa Bay Buccaneerslijkt gering. Afgelopen weekkwamen er meerdere berichtennaar buiten van ex­spelers die de coachbekritiseerden. Michael Bennett,tegenwoordig speler van de SeattleSeahawks, zei het volgende: "Hij wilgewoon zijn kracht tonen, maargeloof me, ik spreek nog vaakjongens die in Tampa Bay spelen enrespect voor Schiano is er vrijwelniet" • Het meest opvallende bericht vande week kwam uit St. Louis. De Ramszouden naar verluidt een belletje hebbengepleegd richting Brett Favre met devraag of de 44­jarige quarterback de Ramszou willen helpen nu Sam Bradford de restvan het seizoen eruit ligt. Maar naast hetfeit dat Favre geen interesse had bleek hetom een grap te gaan. De persoon die dekomst van de jonge quarterback AustinDavis afrondde, had toevallig dezaakwaarnemer aan de lijn die ookde zaken van Favre behartigt."Toen zei ik voor de grap: Hoe zithet eigenlijk met Favre, is hijbeschikbaar?" • VinceYoung, de quarterback dienog steeds meerwedstrijden gewonnen danverloren heeft in zijncarrière, zit momenteelthuis. Onbegrijpelijk zo,vindt hij zelf: "Elke dagword ik wakker en weet ikdat ik eigenlijk football hoor tespelen. Maar dat telefoontjekomt maar niet, ik snap erniks van." De uitsprakenkomen vlak nadat deRams besloten omBrady Quinn enAustin Davis binnente halen •

Page 17: SportAmerika Magazine Nr 44

Red Wings­verdedigerJonathan Ericsson werddeze week vader van doch­ter Liv. De jongste telg werdvernoemd naar Stefan Liv, deZweedse ex­teamgenoot van Ericsson dieomkwam in de vliegtuigcrash van Lokomo­tiv Yaroslavl in 2011. “We vonden de naamerg mooi, en met die betekenis voelt hetnog beter” • De EdmontonOilers moeten aanvallerTaylor Hall vier wekenmissen. Hall raaktegeblesseerd aan zijn knie inde wedstrijd tegen de OttawaSenators na een hit vanverdediger Erik Gryba •Lars Eller had begin dezeweek weinig lovende woorden voor deEdmonton Oilers. “Hun spel doet medenken aan dat van juniorenteams. Er zitniet veel structuur in.” Eller kreeg hetdeksel op de neus, want de confrontatietussen de Oilers en Ellers MontrealCanadiens werd met 4­3gewonnen door de Oilers •Ryan Garbutt is voorvijf wedstrijdengeschorst. De aanvallervan de Dallas Starslanceerde zichzelf in de wedstrijd tegen deAnaheim Ducks in het gezicht van DustinPenner. Penner is voor onbepaalde tijduitgeschakeld met een blessure aan hethoofd • De Ducks moeten ook JakobSilfverberg missen. De aanvallerbrak zijn hand tegen de Ottawa Senatorsen is vier tot zes weken uitgeschakeld •Doelman Cam Ward moet weer eensenkele weken toekijken. De goalie, die altijden achtervolgd wordt doorblessureleed, staat drie tot vier wekenlangs de kant. Zijn Carolina Hurricanesmoeten ook reservedoelman AntonKhudobin al missen door een blessure •

De St. Louis Cardinalswonnen de derde wedstrijdin de negende inning naeen obstruction call • Deze regel diedateert uit het stoffige tijdperk. Red Sox­manager John Farrell zei overigensdat de scheidsrechters het bij hetrechte eind hadden. “De regel slaatalleen nergens op.” MLB vice­presidentJoe Torre heeft dan ook beloofd om deobstructieregel in het komende offseasononder de loep te nemen • XanderBogaerts mag zich de jongste spelerooit noemen met een gelijkmakendbinnengeslagen punt in de achtsteinning van een wedstrijd in deWorld Series. Na Ty Cobb en MickeyMantle is de 21­jarige Nederlander ookde jongste speler met een driehonkslag inde Fall Classic • Wat zat er in dehandschoen van Red Sox­werperJon Lester? Een prospect van deCardinals vroeg zich af of Lester de boelsaboteerde. Het goedje had veel weg vansnot of guacamole. “Hars”,aldus Lester. “Hij zweet alseen otter”, zei Farrell overzijn pitcher. “Hij heeft hetnodig.” • Carlos Beltránkreeg de prestigieuzeRoberto ClementeAward toegekend. Deprestigieuze prijs eertjaarlijks een speler dieonder meer quas portiviteit, hetuitdragen van deh onkbalsport enmaatschappelijkebetrokkenheid eenvoorbeeldfunctievertoont • TimLincecum tekendeeen tweejarigecontractverlenging bij deSan Francisco Giants voor 35miljoen dollar •

Page 18: SportAmerika Magazine Nr 44

Vooropgesteld: honkbal is een spel vanfouten. In geen sport ter wereld wordenzoveel ballen misgegooid en misgeslagen alsin baseball. De honkbalfan vindt het allemaalprima. Een wedstrijd waarin heel veel wordtmisgeslagen, wordt omgedoopt tot pitchersduel. Wedstrijden waarin (bijna) helemaalniks wordt geraakt, worden luidkeelsbejubeld als no­no's en perfecto's. En spelersals Babe Ruth (.342) en Ted Williams (.344),die beduidend vaker missloegen dan raak,worden vereerd als absolute helden.Heden ten dage worden de grootste fouten inhet honkbal overigens gemaakt in de frontoffices van de clubs, door hun (beoogde)sterren grandioos te overbetalen. 200 miljoenover tien jaar? Niets lijkt te gek. Een paar jaargeleden stonden de St. Louis Cardinals op hetpunt om de grootste blunder in hun bestaante begaan. Hun alleskunnende supersterAlbert Pujols ging de vrije markt op, en erwas de Cards veel aan gelegen hun slugger tebehouden. Liefst 175 miljoen dollar haddenze voor hem over. St. Louis kwam echter metde schrik vrij, want doordat in LA de televi­siedollars aan de palmbomen groeien, bodende Angels nog meer.Pujols vertrok dus, en als pleister op dewonde kregen de Cardinals van de league eencompenserende pick. Die werd door St. Louisin 2012 gebruikt door pitcher Michael Wachaop te pikken in de draft. Dezelfde draft overi­gens waarin ook Trevor Rosenthal werdopgepikt. Maar goed, we dwalen af.Want de ene fout is de andere niet. Je hebtingecalculeerde fouten, die eigenlijk geenfouten zijn, en je hebt fouten die het gevolgzijn van een slechte voorbereiding, aflatendeconcentratie, vermoeidheid, en gebrek aanfocus. Fouten die eigenlijk niet mogengebeuren, en die je niet verwacht van topspe­lers die miljoenen krijgen betaald voor huntalenten. Niettemin zitten de World Seriesvan 2013 er vol mee. Het leek verdorie of wede voorbije dagen naar de Cubs tegen deAstros zaten te kijken, zoveel blunders enbloopers passeerden de revue.

Page 19: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 20: SportAmerika Magazine Nr 44

Het begon al in Game 1, waarin de BostonRed Sox dankzij poedelende Cardinals dewedstrijd al na twee innings in de zakhadden. Pete Kozma ging tot twee maal toeopzichtig in de fout, terwijl Adam Wainwrighten Yadier Molina een simpele pop­up vanStephen Drew knullig tussen zich in liet vallen.In Game 2 was het de beurt aan de Red Sox.Gebeten hond: reliever Craig Beslow die, na­dat de Cardinals juist gelijk hadden gemaaktna een sacrifice fly van Matt Carpenter, vol­komen onnodig en onbesuisd richting hetderde honk gooide. Gevolg: een scorende JonJay, en de overwinning in Game 2 voor deCardinals.Een ezel stoot zich in het algemeen niet aandezelfde steen. Zou je denken. Toch bestondSox­catcher Jarrod Saltalamacchia het omaan het slot van Game 3 (alweer onnodig enonbesuisd) naar het derde honk te gooien.Resultaat? De veel besproken obstruction vanWill Middlebrooks, die Allen Craig reglemen­tair in staat stelde zijn Cardinals met 2­1 aande leiding in de series te brengen.En nog was het foutenfestival nietten einde. In Game 4 deed pinch­runner Kolton Wong z'n duitin het zakje. He was pickedoff by Koji Uehara op heteerste honk, hetgeengelijk 't einde van dewedstrijd betekende.Ach, vermakelijk is het allemaal wel, hetfoutenfestival dat de Red Sox en Cardinalsons dezer dagen voorschotelen. En historischbovendien: nog nooit in de historie van deMLB, werd een wedstrijd beslist door eenobstruction call, en nog nooit in de geschie­denis van de World Series eindigde een duelmet een pickoff. Mede daardoor is er op deafloop van de 2013 World Series geen peil tetrekken. St. Louis lijkt een tikkie beter, maarde Red Sox nemen een voorsprong mee naarBoston. 't Is nog nie gedaan. •TEKST GEERT JAN DARWINKEL

Page 21: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 22: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 23: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 24: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 25: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 26: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 27: SportAmerika Magazine Nr 44

Het verhaal begint op 1 oktober 1992 in Sint Nicolaas, Aruba. Opdie dag komt Xander Bogaerts, één minuut na zijn tweelingbroerJair, ter wereld. Van kleins af aan zijn de jongens met honkbal bezig,hun oom is namelijk honkbaltrainer en spoort de jongens al op jongeleeftijd aan om in de achtertuin te oefenen. Xander: "Ik denk dat ikdrie of vier jaar was toen ik met mijn oom al in de achtertuin stondmet een plastic knuppel. Onze hele familie is geobsedeerd doorhonkbal, en veel familieleden waren vandaag de dag goede honkbal­spelers geweest. Destijds waren er echter weinig MLB­scouts in dezeregio, maar de aanleg hadden we al vanaf dag één in ons zitten."De jonge broers oefenden niet alleen met plastic materiaal, maarlater gooide hun oom steeds vaker amandelnoten hun kant op.Xander's broer Jair over de trainingen van zijn oom: "Het wasgeweldig, doordat we vaak met noten oefenden trainden we ons zichtaangezien de ballen die bij wedstrijden gebruikt werden groterwaren. Verder had onze oom ook een autoband aan de amandel­boom opgehangen en sloegen we elke dag wel zo'n honderd keertegen die boom aan. Het gevolg was dat we veel sterker waren danonze leeftijdsgenoten."Scouts

De twee broers speelden van jongs af aan samen en wonnen veel,elke dag gooiden ze ballen naar elkaar over en sneuvelden er veleramen in de wijk. Op vijftienjarige leeftijd wekken de broers deinteresse van verschillende MLB­teams, onder andere de Orioles,Yankees, Astros en Phillies nemen een kijkje. Het was echtereen try­out dag van de Boston Red Sox waar Jair Bogaerts deogen opende van de Red Sox scouts. Xander zelf zat die dagthuis met de pokken, en mocht niet naar buiten. "Ikvertelde de scouts direct over mijn broer, en dat hij de bestekorte stop van het eiland was. Ik overtuigde ze ervan dat zehem echt moesten zien", aldus broer Jair.De moeder van de jonge honkballers gaf Xander toestemmingom toch kort het huis uit te gaan en van de eerste drie ballen dieXander sloeg, gingen er twee richting de hekken in het outfield.De Red Sox hadden al genoeg gezien en wilden graag zowelXander als Jair binnenhalen. "Dat was doorslaggevend,sommige teams wilden alleen mij hebben, of alleen Jair, maar deRed Sox wilden ons allebei hebben. Het idee dat we ook op hetprofessionele niveau met elkaar konden samen spelen wasgeweldig", zegt Xander over zijn keuze voor Boston.Hun samenzijn was ook de reden dat Jair en Xander het nietmoeilijk hadden toen ze in 2009 in de Dominicaanse Republiekkwamen te spelen in de Red Sox Academy. Op het veld was er echterwel een verschil, waar catcher Jair het moeilijk had met slechts eenslaggemiddelde van .170, was Xander de uitblinker van het team meteen slaggemiddelde van .314 en 42 binnengeslagen punten in 69wedstrijden.

Page 28: SportAmerika Magazine Nr 44

Uit elkaarHier zouden de wegen van Xander en Jairvoor het eerst in hun leven scheiden. Xandermocht naar Greenville, het Single­A teamvan de Boston Red Sox, terwijl Jair nog eenextra zomer in de Dominicaanse Republiekmoest blijven. Jaloers was Jair echter nooit,wel heel trots: "Ik vond het geweldig voorhem, elke avond keek ik snel op internetnaar de uitslagen van Greenville en verteldeik vol trots aan mijn teamgenoten dat mijnbroer weer een homerun had geslagen."Xander zou het namelijk ook in Greenvilleheel goed doen, met onder meer zestienhomeruns en 42 binnengeslagen punten inslechts 72 wedstrijden. Het was het beginvan de opmars van Xander Bogaerts. Voorbroer Jair zou het anders lopen, hij werd in2011 richting Chicago gestuurd samen metTheo Epstein, de ex­GM van de Red Sox. In2012 zouden de Cubs afscheid nemen vanJair Bogaerts en sindsdien zit Jair zonderteam.Xander begon ondertussen aan zijntweede seizoen in Salem, een niveau hogerdan Greenville. Ook hier was Bogaerts weekin week uit de uitblinker en als beloningmocht hij in augustus 2011 naar Portland,waar het Double­A team van de Red Sox isgehuisvest. Xander was op dat moment pasnegentien en daarmee de jongste speler inde Eastern League, de divisie waarinPortland uitkwam.Ondanks zijn extreem snelle opmars hadBogaerts amper last van aanpassingspro­blemen. In Portland behoorde hij wederomtot de uitblinkers in 2012, en begin 2013 washet tijd voor de stap richting Pawtucket, hetTriple­A team van Boston. Hiermee was hetultieme doel, het bereiken van het officiëleRed Sox team, ineens heel dichtbij.MajorsWant ook in Pawtucket hield Bogaerts zichgoed staande, terwijl hij hier met zijn 20 jaarde jongste speler in de hele competitie was.Ondertussen groeide de hype rondom dejonge Nederlander. Gary DiScarcina, voor­heen assistent­GM bij de Los Angeles

Page 29: SportAmerika Magazine Nr 44

Angels, en tegenwoordig coach van deBuffalo Bisons, was vol lof toen Bogaerts bijzijn debuut met groot gemak een homerunsloeg tegen Buffalo: "Je ziet niet vaak 20­jarigen de bal zo goed raken. Als ik naar hemkijk denk ik meteen aan Mike Trout. hoewelMike een verre velder is met meer snelheid,zie ik aanvallend wel de overeenkomsten. Erzit zeer veel potentie in deze jongen."De speler waar Bogaerts echter het meestmee wordt vergeleken is Hanley Ramírez, dekorte stop van de Los Angeles Dodgers, entevens een speler naar wie Bogaerts opkijkt."Ik vind Hanley een geweldige speler, demanier waarop hij speelt, het plezier dat hijheeft. Soms heeft hij misschien te veelplezier, maar zo is Hanley nu eenmaal."Dat laatste wordt gezien als het belangrijksteverschil tussen dejonge XanderBogaerts, en deveteraan HanleyRamírez. Waar Ramírezsoms zijn concentratie verliest, is Bogaertsaltijd serieus bezig met het spelletje, en datterwijl ook heel veel plezier heeft. "Hij geeftgewoon alles", zegt Red­Sox werper DrakeBritton: "Elke dag komt hij vol energie op hetveld en geeft hij alles wat hij heeft, dat zie jevervolgens terug in zijn prestaties." Britton iséén de van vele teamgenoten die vol lof isover de mentaliteit van de jonge Nederlan­der, die weliswaar pas 21 jaar is, maar zichgedraagt als een veteraan die al jarenmeegaat.De combinatie van zijn geweldige spel, enzijn gedrag binnen en buiten het veld, warenvoor de Red Sox aanleiding om op 19 augus­tus Bogaerts al bij het eerste team te halen.Een kleine drie jaar nadat zijn avontuurbegon in de Dominicaanse Republiek hadBogaerts zijn ultieme doel bereikt.Bogaerts had niet direct een basisplaats enmoest het doen met onregelmatige optredens.

Page 30: SportAmerika Magazine Nr 44

De keren dat de jonge Nederlander wel meedeed, maakte hij veelindruk. Met name zijn geduld als slagman was een grote verrassingvoor velen, aangezien hij in de Minor Leagues totaal niet bekendstond om zijn discipline aan de plaat. Bogaerts verklaart het verschil:"Als jonge gozer in een Minor League team wil je alles raken wat ermaar op je af komt, zo graag wil je het verschil maken. Maar hier isde situatie heel anders."En toen kwamen de playoffs, de Boston Red Sox haddenvoorafgaand aan het seizoen waarschijnlijk niet verwacht dat zij eenkans zouden maken op een kampioenschap. En zo zou XanderBogaerts begin dit jaar je voor gek hebben verklaard als je hem hadverteld dat hij de startende derde honkman zou zijn in Game 5 vande ALCS. De Nederlander is immers van origine een korte stop, enhad tot voor kort geen ervaring met het spelen op het derde honk.Omdat de Red Sox echter veel waarde hechten aan de defensievekwaliteiten van korte stop Stephen Drew, is Bogaerts op het derdehonk neergezet om het team zodoende aan een World Series­titel tehelpen.Over zijn nieuwe positie zegt Bogaerts: "Mijn hart ligt zonder meerbij op korte stop, maar ik vind het allemaal prima. Al zou ik in hetverre veld moeten gaan staan, als het ons aan de titel helpt ben ik hetallemaal bereid te doen."Het typeert de strijdlust en mentaliteit van Xander Bogaerts, eenjongen die speelt en praat alsof hij al jaren meegaat. Zoals de BostonGlobe schreef: "Het enige wat verraadt dat hij nog een broekie is, iszijn geboortedatum en het zielige plukje haar op zijn kin."En zo kan in het jaar waarin de baard een centrale rol speelt inBoston, een 21­jarige Nederlander zonder enige vorm vanbaardgroei het verschil maken in de strijd om de World Series.Honkbal kan soms gek lopen. •

Page 31: SportAmerika Magazine Nr 44

De World Series. Het hoogste niveau dat wein deze mooie sport kunnen bereiken ofbekijken. Dit jaar valt het niveau mij echterzwaar tegen. Natuurlijk, we zienDavid Ortiz excelleren en CarlosBeltrán is ouderwets sterk inoktober. Michael Wacha is eenfenomeen, net als closers KojiUehara en Trevor Rosenthal.Xander Bogaerts laat ons nu alsmullen en is net een paar wekenMajor Leaguer.Toch worden wedstrijden keer op keer doorfouten beslist. Het blijven natuurlijk mensen,die honkballers, maar we mogen hier toch welspreken van een aantal blunders. Buiten hetfeit dat er gewoon simpele vangballen wordengemist – Ellsbury al twee keer, Molina enWainwright in Game 1 – zien we ook tactischefouten. Er wordt achter lopers aangegooid, wezagen Matt Holliday niet hard genoeg lopenop een popup en vervolgens uitgegooidworden.Ook Red Sox­manager John Farrell maakteeen aantal denkfouten. In Game 3 liet hijreliever Workman in de negende inningstaan, terwijl Uehara duidelijk de beste optiewas. Zeker omdat Workman in de kop van dieinning nog aan slag kwam, terwijl Napoli opde bank zat en de wedstrijd met één klap hadkunnen veranderen.Elf veldfouten in de eerste vier wedstrijdenvan de serie en dan is de aangooi vanSaltalamacchia, waardoor Allen Craiguiteindelijk het winnende punt kon scoren –door obstructie van Middlebrooks, ook eenerror – niet eens als fout gerekend. Hij hadhet kunnen weten, want twee dagen eerderoverkwam Craig Breslow precies hetzelfde.Laten we hopen op een hoger niveau in delaatste wedstrijd(en). •

Errors

Seb Visser.

Page 32: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 33: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 34: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 35: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 36: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 37: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 38: SportAmerika Magazine Nr 44

College basketball is één van de populairstecompetities in Amerika. Miljoenen fansvinden ieder seizoen hun weg naar destadions. Een veelvoud daarvan zit aan debuis gekluisterd om vooral maar niets temissen van hun favorieten en de concur­rentie. En als je geen favoriete schoolhebt, dan wil je de aanstaande sterren vande NBA zien. En die komen ieder seizoenuit alle hoeken en gaten. Alleen gaat dathet ene seizoen gepaard met meer tromge­roffel dan het andere. Voor het afgelopenseizoen bleef de trom stil. Dit jaar is dedrumband uitgerukt en rammelen demuzikanten en ritmisch lustig op los. Erstaat ons wat te wachten.MoeilijkDe Nederlandse basketballlief­hebber (lees: NBA kijker) vindtcollege basketball doorgaansbest interessant. Zegt men. Endan volgt vrijwel altijd de zin,met wat geluk plus vraag:“Ik snap er niks van. Hoezit dat seizoen met al dieconferences in elkaar?”Dat is niet zo moeilijkals het lijkt. Ja, het zijn 351scholen, verdeeld over 32conferences. Van die getallenalleen word je al duizelig. Weget that. Uiteindelijk plaatsen68 universiteiten zich voor hetNCAA Tournament 2014, dat halfmaart begint. Die scholen plaatsenzich door een sterk winning season(veel vaker winnen dan verliezen) tespelen. Of, als je een minder groteschool bent in een minder sterkeconference, door een winning seasonte spelen met daarin één (liefst meer)onverwachte zege(s) op een topschool(een zogenoemde upset).In de maanden november en decemberwerken scholen aan hun winning recorddoor wedstrijden te spelen tegen zosterk mogelijke tegenstanders. Dieschema’s stellen de scholen ‘zelf’samen. Na dit voorseizoen begint de

Page 39: SportAmerika Magazine Nr 44

Er is in het afgelopen seizoen veel ge­klaagd over het gebrek aan ‘vers’ talentin NCAA basketball. Dat doen voorna­melijk NBA­volgers, want wat is ermakkelijker dan een aangekondigdtalent volgen? Je hoeft niet meer tezoeken. Je krijgt ‘m op een presenteer­blaadje aangereikt. Terwijl talentzoeken zo leuk is. Dit jaar is erheel veel eerstejaars talent incollege hoops. Dus zijn NBAwatchers alert en enthou­siast. Maar er zijn ookveel heel goede enervaren spelers actiefdit seizoen. Wijmengen beidecategorieën, ineen top­5. Opdatu niets mist.Houdnatuurlijkook de site inde gaten omalle talentenen topspelersvoorbij te zienkomen dit seizoen.In college hoopskomen namelijk altijdonverwachte groothedenbovendrijven.Andrew Wiggins, SF,Kansas Jayhawks – Heel Amerika ishet erover eens: Wiggins is hét talent incollege basketball dit seizoen. Hij gaat éénseizoen bij de Jayhawks spelen en is daneen Top­3 keus in de 2014 NBA Draft. Dus.Punt. Maar wie is deze jongeman eigenlijk?

Zochten we jaren naar de nieuwe MichaelJordan, inmiddels is de grens verlegd naarde nieuwe LeBron James. En zie hier,Wiggins moet het zijn. ESPN college analistDick Vitale zei over Wiggins in een lokalekrant in Kansas: “He’s for real. Explosief,geweldig snelle eerste stap. Bijna als

LeBron. Hij denkt aan nietsanders dan winnen. Wachtmaar tot de Jayhawks fans hemzien! Ze zullen helemaal gekworden van genot.”Duidelijke taal. Alle ogen zullen gericht zijnop Andrew Wiggins. Hij zal op de cover vanalle sportbladen staan. Meerdere keren. Eniedere week besproken worden aan de tafelsgevuld met analisten. En hij zal ze verbazen.Nu nog, na een hele zomer trainen, staan zein de gym bij de Jayhawks met open mondte kijken als hij met zijn rug naar de basketstaat, tegen een 15 centimeter langereverdediger en, uit stand springt, draait enover zijn tegenstander heen komt om doorte dunken. Nog voordat zijn tegenstanderspringt… Zonder zichtbare inspanningvliegt hij iedereen voorbij. Het kan niet,maar Wiggins doet het gewoon. Er zal ditjaar geen betere atleet in NCAA basketballrondlopen dan Andrew Wiggins.Er is ook scepsis over Wiggins. Want hoe weetje nou of hij de beste is als hij nog nooit op hetgevraagde niveau gespeeld heeft? In Kansaszijn de verwachtingen torenhoog, maar zogoed als Wilt Chamberlain ooit startte voorKansas (52 punten en 31 rebounds), dat gaatWiggins nooit kunnen. Bloednerveus was dejonge Canadees toen hij werd voorgesteld aanhet eigen, dolenthousiaste publiek. In eenonderling partijtje kreeg hij met pijn enmoeite twaalf punten achter zijn naam. Ommaar te zwijgen van het feit dat er (veel) meerhele goede eerstejaars spelers zijn.Andrew is de zoon van voormalig NBAspeler Mitchell Wiggins en tweevoudigOlympisch atlete Marita Payne­Wiggins.Zijn broer Nick speelt voor Wichita StateUniversity. Zijn andere broer, Mitchell jr.,speelt op Southeastern University. Aan deopvoeding van Andrew zal het niet liggen,als we Kansas coach Bill Self mogengeloven. Hij zei over zijn beste speler: “Hij ismisschien zelfs meer karakter dan talent.”

Page 40: SportAmerika Magazine Nr 44

Marcus Smart, PG, OklahomaState Cowboys – Smart is eentweedejaars pointguard op een school indezelfde Conference als Wiggins, de Big 12.Nou en? Marcus Smart wordt alom getipt alsde All­American season MVP. Wiggins is eenhype, Marcus Smart is goed. Dat weten we. Wehebben hem al gezien. Hij won niet voor nietsde prijs van beste eerstejaars speler vorigseizoen. Smart heeft ervaring en vindt zelf dathij nog beter kan worden dit seizoen. Hij lietde NBA Draft afgelopen zomer aan zich voorbijgaan. Hij zou een top­5 pick zijn geweest. Teamplayer, good guy. Fantastische pointguard.Jabari Parker, PF, Duke BlueDevils – Parker leidde Simeon High Schoolnaar vier achtereenvolgende kampioenschap­pen in de staat Illinois. Hij is een powerforward die center kan spelen, maar ook smallforward, shooting guard of point guard. Hij iswat je noemt veelzijdig. Hij zou de nummer­1eerstejaars zijn als Wiggins niet eerder vanhigh school was gekomen. Parker gaat coachKrzyzewski misschien nog wel een NCAA­titelbrengen.Adreian Payne, PF, Michigan StateSpartans – Zeer getalenteerd. Altijdgeweest ook. Maar topsporter zijn is ook eenmentaal ding. Payne had daar moeite mee. Totvorig seizoen. Nu is hij vierdejaars en hetschoolvoorbeeld van hoe een speler kangroeien in zijn collegejaren. Reboundbeest datdefensies openbreekt. Payne kon in de NBADraft en zou een eersterondekeuze zijngeweest. Komende zomer is hij NBA­speler.Misschien wel met een NCAA­titel op zak.Julius Randle, PF, KentuckyWildcats – Er moet natuurlijk een speler vande Wildcats in deze korte opsomming. Dat hadspelverdeler Andrew Harrison kunnen zijn. Ofzijn tweelingbroer, Aaron Harrison, destartende schutter onder coach Calipari ditjaar. Allebei topspelers. Leiders ook. MaarJulius Randle springt in het oog. Hij houdtvan wiskunde en is daar ook goed in.Sterke verdediger, veelzijdig in deaanval. This kid can play and makethings happen. Van al het talentbij Kentucky heeft hij demeeste potentie. Zeg maarTop­5 NBA Draft 2014.

conference competitie in januari. Tegenteams in je eigen conference speel je uit enthuis tot begin maart. De kampioen vaneen sterke conference plaatst zich voor hetNCAA Tournament. Wordt een team geenkampioen, dan kan het z’n ConferenceTournament, een knock out competitie,afgewerkt meteen na de conference com­petitie (in vier dagen!), proberen te win­nen. Ook die winnaar gaat naar het eind­toernooi. De overige plaatsen wordenaangewezen door de NCAA keuzecommis­sie. Dat gebeurt op basis van de prestaties inhet hele seizoen. Het NCAA Tournament ishet hoogtepunt van het seizoen. Daarinwordt voor het landskampioenschapgespeeld en het toernooi wordt ook welMarch Madness of The Big Dancegenoemd.Goed jaarHet leuke, en het onmogelijke voor niet­volgers, is dat je vrijwel ieder seizoen maarmoeilijk kunt voorspellen wie er kampioenwordt. Dat komt omdat spelers al na huneerste collegejaar voor een NBA­carrièrekunnen kiezen en zich melden voor deNBA draft. Daar wordt veel gebruik vangemaakt. Vorig seizoen was de NBA niet zohappig op eerstejaars collegespelers. Delichting hield niet over. Het was ook eenslecht NCAA­jaar. Teams scoorden gemid­deld maar 67,5 punten. Daar komt degemiddelde NBA­kijker zijn bed niet vooruit. En eerlijk gezegd de doorgewinterdecollege basketballliefhebber ook niet.Dit jaar wordt alles beter. Dan vorig jaardan. De competitie bulkt van het versetalent. En dat wekt de nieuwsgierigheidop. Wie kan aan de verwachtingenvoldoen? Is Andrew Wiggins echt beterdan Jabari Parker en Julius Randle? Enhelpt dat Kansas (Wiggins), Duke (Parker)of Kentucky (Randle) aan de titel? Dievragen intrigeren. Maar daar blijft het nietbij. Opvallend is namelijk ook dat MarcusSmart (Oklahoma State), Russ Smith(Louisville) en Adreian Payne (MichiganState) ondanks de nadrukkelijk lonkendeNBA­miljoenen hun college trouw bleven.En allemaal met het idee dat ze nog nietuitgeleerd zijn. Letterlijk en figuurlijk in

Page 41: SportAmerika Magazine Nr 44

1 Kentucky Wildcats – CoachCalipari’s class of 2013 bulkt van hetnieuwbakken talent. Dat doet den­ken aan de geweldige run van tweejaar geleden.2 Michigan State Spartans –Van de starters keert alleen pro­bleemkind Nix niet terug. Als bles­sures uitblijven gaat de ervaringMSU ver brengen.3 Kansas Jayhawks – De helestarting five van afgelopen seizoenis weg. Dat doet normaal gespro­ken pijn. Maar Ben McLemoreverliezen en Andrew Wigginsterugkrijgen… Goeie deal! CoachBill Self is een gelukkig man.4 Arizona Wildcats – Deontwikkeling van de Wildcats krijgteen extra dimensie met hetarriveren van spelverdeler TJMcConnell en alleskunnerAaron Gordon. VerliesArizona niet uit het oog!5 LouisvilleCardinals – RickPitino schorstederdejaars ChaneBehanan al voor derest van het seizoenen mist ook zijnspelverdeler PeytonSiva en center GorguiDieng uit zijn kam­pioensjaar. Moetschutter Russ Smith 'tallemaal alleen doen?!6 Duke Blue Devils– Er is ruimte om testijgen in de rankingsvoor de mannen vancoach K. Drie potentiëledraftpicks in de gelederenen onder hen is JabariParker. Nuf said.

Page 42: SportAmerika Magazine Nr 44

dit geval. Vers talent komt dus ook meerervaren talent tegen. Dit collegeseizoenheeft alles in zich om een topjaar te worden.Koude oorlogHier en daar zijn de eerste steken onderwater al uitgedeeld. Marcus Smart, vorigseizoen gekozen tot beste eerstejaarsspeler van het seizoen, zei al over Wiggins:“Wie zegt dat hij de beste is dit seizoen?Heeft hij al iets op ons niveau laten ziendan? Laat ‘ie eerst maar eens gaan spe­len!” Je kunt het koude oorlog noemen.Of scepsis. Maar het zou ook realismekunnen zijn. Jonge (top)talenten starenzich blind op de NBA. En de NBA loertook op hen. Vaak laten collegespelers zichverleiden om zich te melden voor de NBAdraft.Spelverdeler Marcus Smart niet. Hij wildit jaar investeren in zichzelf. Dat bete­kent: hij wil de beste worden van ieder­een. Vandaar ook de stevige tekst aan hetadres van Wiggins. Andere spelers (bv.Payne en Smith) willen een goede uitgangs­positie in de keuzerondes van het Ameri­kaanse basketbalwalhalla. En er zijn erzelfs die hun opleiding willen afmaken.Bijvoorbeeld Doug McDermott (Creigh­ton), Joe Harris (Virginia) en CJ Fair(Syracuse).Diverse favorietenDe competitie begint dit jaar vrijwelmeteen met een mooie clash in Chicago.De Champions Classic heet ‘ie, op 12november. Noteren! Het ervaren MichiganState Spartans van coach Tom Izzo treedtaan tegen de freshmen class van KentuckyWildcats. Meteen gevolgd door de eeuwi­ge Final Four­kandidaat Duke Blue Devilstegen Kansas Jayhawks met AndrewWiggins. De nieuwsgierige basketball­liefhebber doet er goed aan die nachtervoor te gaan zitten. Dat levert gegaran­deerd liefde op het eerste gezicht op. Endan is er nog een heel seizoen te gaan!Met Kentucky, Michigan State, Dukeen Kansas zijn zomaar vier topfavorieten

voor de landstitel genoemd. Daar kunnenwe zonder zorgen nog LouisvilleCardinals (de regerend kampioen) enArizona Wildcats aan toevoegen.Kentucky is onder coach John Caliparieen NBA draft prep machine. Ook dit jaarbarst het roster uit elkaar van deeerstejaars talenten. Maar deconcurrentie is heviger dan twee jaargeleden voor Anthony Davis & co.Michigan State heeft veel ervaring aanboord en Gary Harris was afgelopen jaareen onverwacht sterke eerstejaars guard.Duke is nooit slecht. Dit jaar ook niet zogroot,maarheeftmetJabariParkereenzeerveelzij­digespeler in huis en in Rodney Hood (let ophem!) en Rasheed Sulaimon een primasupporting act.Kansas heeft Andrew Wiggins en daar­omheen nog vier nieuwe starters. Dat lijkteen probleem, tot je weet dat Bill Self decoach is. Hij vindt wel een manier om zijn

jongens te wapenen. In Naadir Tharpeheeft Kansas weer een ouderwetsespelverdeler en van daaruit gaan deJayhawks gewoon weer meedoen. DeCardinals verloren hun spelverdeler encenter, maar hebben Russ Smith, deschutter, nog. En bijtertje Chris Jonesnaast Russ in het backcourt. Jones kanalles. Schieten, scoren, passen, reboun­den, verdedigen. Hij is gewoon platkeihard gaan. Arizona Wildcats klom al inde rankings afgelopen jaar. Er zijn watschutters vertrokken, maar de defense

Page 43: SportAmerika Magazine Nr 44

8 Oklahoma State Cowboys –Hebben in spelverdeler Marcus Smarteen niet ondenkbare season MVP inhuis. Dat zegt veel, zo niet alles, in ditmet ijzersterke eerstejaars gevulde jaarin NCAA hoops.9 Michigan Wolverines – De fina­list van vorig seizoen. Nu zonder TreyBurke en Hardaway jr. en een loodzwareseizoenstart. Hopen op een stapje terugen twee vooruit binnen vier maanden.10 Ohio State Buckeyes – ThadMatta had de afgelopen jaren steedsAaron Craft èn een go­to­guy (eerstSullinger, vorig jaar Thomas) in zijnteam. Ervaring en defense zijn dewoorden dit seizoen.11 North Carolina Tar Heels –Coach Roy Williams heeft zijn teamvorig seizoen steeds een nieuwe stapkunnen laten maken. Met PJ Hairstonen James McAdoo er nog een jaar bij iser meer mogelijk.12 Syracuse Orange – Een FinalFour team van afgelopen seizoen. CoachJim Boeheim (bijna 69 jaar en still goingstrong) heeft weer spelers die kneedbaarzijn. En een pointguard die uitdeelt inplaats van schiet. Benieuwd.13 VCU Rams – Teams van ShakaSmart zijn altijd fun to watch. Turn­overs forced en steals zitten in de genen.Let op spelverdeler Briante Weber,een topverdediger met unieke stijl.14 Wichita State Shockers – Hetupset team in de Final Four afgelopenseizoen. Fred Vanvleet en CleantonyEarly maakten toen een uitstekendeindruk tegen oa. Gonzaga en Ohio State.Zij keren terug.15 Memphis Tigers – We verwach­ten ze terug in de top­20 van het land.Reden is bovenal ervaring. Zullen ‘klein’gaan spelen in de voor hen nieuwe AAC.16 Marquette Golden Eagles –Fysiek team dat vol gas gaat.Karakteristiek heet dat. Ook zo: geenverwachtingen, maar ze staan er straksgewoon, tijdens March Madness.17 Oregon Ducks – Positiekeuze opvoelsprieten. De Ducks zijn een transfer­team. Spelers komen en gaan. Het wordtsteeds normaler in NCAA basketball. EnDe Ducks zijn gespecialiseerd.

Page 44: SportAmerika Magazine Nr 44

staat er misschien nog wel beter op. En er isAaron Gordon. Houd hem in het vizier.Achttien jaar is hij pas. Een trainingsbeest enpowerhouse.OutsidersHet allerleukst is het NCAA­seizoen als eroutsiders zijn die het feestje van de favo­rieten kunnen verpesten. Check. We hebbeneen rijtje. Oklahoma State Cowboys. Alleen alomdat Marcus Smart daar het spel verdeelt.Syracuse Orange met hun zoneverdediging iseen standaardkeus. Florida Gators is dat ook.Echt leuk wordt het als we keuzes kunnenmaken als Memphis Tigers. Dat is langgeleden… Memphis is een full court pressingteam dat ervaring met hoofdletters magschrijven. IJzersterke guards, vraagtekensaan het frontcourt. Als coach Pastner erinslaagt de vraagtekens weg te nemen isMemphis a serious party pooper.En dan de verrassende keuze: Iowa Hawk­eyes. Aan dit team is serieus en consistentgewerkt door coach Fran McCaffery. Hij gaataan zijn vierde seizoen beginnen. Het eerstejaar mochten de spelers aan hem en zijnsysteem wennen. Het tweede seizoenwilde McCaffery sprongen maken en inthuiswedstrijden competitief zijn. Vorigjaar moest er thuis worden gewonnen enin uitwedstrijden moest men competitiefzijn. Dat lukte allemaal keurig. Dit jaar eistMcCaffery dat er gewonnen wordt. En datkan, want er vertrokken alleen bankspelers.Iowa is diep, gaat waarschijnlijk eenelfmans(!!)rotatie spelen. Ze gaantegenstanders slopen. En de fans weten dat.Die waren er vier jaar geleden nauwelijks. Nupuilt de Carver Hawkeye Arena (15.400toeschouwers) uit.Vorig seizoen hebben we hard moetennadenken hoe je in een preview op eenmager seizoen mensen kunt interesserenvoor college basketball. Dit jaar promootcollege hoops zichzelf. Het wordt een topjaar.Geen twijfel. Als je ooit wilt instappen: doehet nu. You’ll be hooked. Goeie genade. Wathebben we bij SportAmerika ongelooflijkveel zin in dit seizoen. •

Page 45: SportAmerika Magazine Nr 44

18 Connecticut Huskies – GeenNCAA Tournament voor hen afgelopenseizoen. Hadden ze een slecht jaar? Nee.Ze waren uitgesloten van deelname. Allestarters keren terug! Team met topperimeter game.19 Notre Dame Fighting Irish –De afgelopen jaren succesrijk in de BigEast. Nu voor een uitdaging in de ACC.En aansluitend een serieuze factor zijnin The Big Dance.20 Wisconsin Badgers – Coach BoRyan heeft een uitdaging. Helefrontcourt is afgestudeerd en van de zeseerstejaars spelers moeten er zeker driemeteen staan. Maar… Ze zijn er altijd, inde Tournament.21 Gonzaga Bulldogs – Afgelopenseizoen had hun jaar moeten zijn. Nu isOlynyk weg. En Harris ook. Maar hetbackcourt is er nog. Vraag is alleen: whosteps up to the plate?22 Tennessee Volunteers – Tweejaar net niet. Nu is er overal dubbelebezetting. Het winning recordmoet beter, en een upset tijdenshet seizoen zou ook lekker zijnvoor eindelijk weer eens een plekin the Big Dance.23 UCLA Bruins – De ‘nieuwe’Shabazz Muhammad heet JordanAdams. ‘Nieuw’ tussenaanhalingstekens, omdat hij er al was…Alleen niemand zag hem echt, want hijwas geblesseerd. UCLA heeft talent, eneen nieuwe coach Steve Alford (NewMexico). We gaan het zien.24 Virginia Cavaliers – DeCavaliers hadden een goed jaar, met eendip op het eind. Slecht getimed. Virginiais een stabiel team met een diepe banken goede eerstejaars spelers. Ze horentop­25 te zijn.25 New Mexico Lobos – Degrootste verandering? Een nieuwecoach. Nadat Alford naar UCLA ging,werd Craig Neal gepromoveerd. “Wegaan het een beetje anders doen”, zei hijal. Beetje meer pressen, beetje snellerspelen, beetje meer de bank gebruiken.Klinkt goed, toch? •

Page 46: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 47: SportAmerika Magazine Nr 44

NEW YORK – Sportcultuur is moeilijk uit te leggen. Zo ben je een groepjejonge mannen met ranzige baarden, en zo ben je ineens een bonte bendeknuppelaars die in deze doldwaze World Series staan en na een paarmoeilijke jaren weer alom geliefkoosd worden in New England.Geschiedenis, zegt men, wordt geschreven door de overwinnaar. Zo ook water wel en niet door de beugel kan. Als de Boston Red Sox dit jaar niet ineensweer waren gaan winnen, dan had men al die baarden – die collectief als eensymbool voor de doelstellingen uit de kinnen kwamen kruipen – ronduitwalgelijk gevonden. En vrij terecht. Maar de Red Sox winnen, dus dan kanhet.Neem Roemenië tijdens het WK in 1998. Gheorghe Hagi en kompanenbesloten op de vooravond van het toernooi met z’n allen hun haar witblond teverven, op z’n Eminems. Ze wisten Groep G te winnen door zich bovenEngeland te plaatsen maar werden er in de laatste 16 door Kroatiëuitgekegeld. Waardoor hun vreemde haar uiteindelijk maar raar bleef.Maar Boston, waar men halverwege het vorige decennium zoveel plezierbeleefde met hun ‘Idiots’, een eccentriek team dat haar vreemdheid trotsbekleedde, bereikten echter de finale, de World Series, en dus kunnen ze allesmaken. Fans dragen enorme nepbaarden en het is allemaal leuk en aardig.Toch is dit fenomeen, waar er een nieuwe identiteit over een bestaande heengeschilderd wordt, toch vooral een Amerikaanse. Zo heeft elk kampioensteamwel een thema of eigenaardigheid. Dat ligt deels aan de Amerikaansesportjournalistiek. Er moet hier een verklaring gevonden worden voor succes,naast een overdaad aan sportieve kwaliteit. Winnaars zijn bijzonder, dat iseen intrinsiek Amerikaans idee, dus moet dat speciale element gedefiniëeerdworden.Dan ligt het natuurlijk niet aan de baarden zelf, maar misschien wel aan desaamhorigheid die deze weinig sanitaire groeiselen opleveren. De esprit decorps is namelijk wel een acceptabele verklaring.En dus groeien de baarden van de Red Sox gestaag verder; geliefd door hunfans, gedogen door hun vrouwen of vriendinnen. Want ook in het bijgeloofgrossiert de Amerikaanse sport, haar sportmannen, en dan vooral haarhonkballers. Mocht iemand zich even scheren, of zelfs bijknippen, dan ligteen eventueel verlies zonder twijfel aan een dergelijke verdorven actie. Oftenminste aan de psychische aantasting van het bijgeloof. En dat is dan weernet zo schadelijk als de actie zelf.Of zoiets. •

Baarden

Page 48: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 49: SportAmerika Magazine Nr 44

NAAM: Cameron Jerrel NewtonGEBOREN: 11 mei 1989 in Atlanta, GAPOSITIE: QuarterbackTEAM: Carolina PanthersCOLLEGE: University of Florida, BlinnCollege en uiteindelijk AuburnOOIT BACKUP ACHTER: In zijn tijd alsFlorida Gator was Cam Newton de tweedequarterback achter Tim Tebow, wiens NFL­carrière inmiddels voorbij is.CONTROVERSE: Als Florida Gator werdNewton gearresteerd voor de diefstal vaneen laptop. Maar dat staat in het niets bij decontroverse die zijn deelname aan de SEC­kampioenschapswedstrijd bedreigde. Zijnvader, Cecil Newton, zou Mississippi Stateeen financiële vergoeding gevraagd hebbenin ruil voor Cams diensten, een groveovertreding van NCAA­voorschriften. Hetliep met een sisser af, Newton werdonschuldig verklaard en won drie dagenlater de kampioenschapswedstrijd.DRAFT: Eerste keuze in 2011.CONTRACT: Nadat de Panthers Newtonoppikten in de draft kreeg hij een vierjarigcontract ter waarde van 22 miljoen dollar.Iedere cent is gegarandeerd.TOTAAL VERDIEND: Newton zit nu inhet derde jaar van zijn vierjarige contracten ondertussen dus zo'n 15 miljoendollar bij elkaar gebald.PRESTATIES: Hij is de eerstespeler in de college football'sSEC­divisie die in een enkelseizoen meer dan tweeduizendpassing yards en meer danduizend rushing yardscombineerde. Een prestatie diehem de felbegeerde HeismanTrophy opleverde en Auburn aanhet nationale kampioenschaphielp. Als rookie in de NFLgooide hij prompt meer danvierduizend yards en rushte ooknog eens ruim zevenhonderdyards bij elkaar.CAREER STATS: Na zevenwedstrijden in zijn derde NFL­seizoen Newton een totaal van52 touchdowns gegooid en er 25

zelf de endzone binnengelopen. Ook staathij op het punt om de grens vantienduizend gegooide yards te doorbreken.STERKE PUNTEN: Newton is rennendmet de bal bijna net zo ongrijpbaar als debeste running backs in de league en hijheeft ook nog eens zijn lichaamsbouw mee.Met een lengte van 1 meter 96 en eengewicht van zo'n 113 kilo schoon aan dehaak is hij moeilijk af te stoppen.ZWAKKE PUNTEN: Newton wordtnogal eens bekritiseerd om zijn mentaliteit.De beelden van een aan de zijlijn zittendeNewton, kniezend en een handdoek overzijn hoofd kan menig NFL­fan zich voor degeest halen.HALL OF FAME: Hij zit pas in zijn derdejaar, dus het is nog te vroeg om daar over teoordelen. Maar het talent is zonder meeraanwezig. Als hij prijzen gaat pakken, ziteen borstbeeld in Canton er zeker in.OVER HEMZELF: “Iedereen verdienteen tweede kans. Ik geloof niet dat je kanzeggen dat iemand een slecht persoon isomdat hij een domme beslissing heeftgenomen. Als je je tweede kans verprutst,dan is het je eigen schuld” – na zijn arrestievoor de diefstal van een laptop.OVER HEM: “Hij was een grote ***. Wiedenkt hij wel niet dat hij is? Hij gedroegzich als een ***. Het was zijn allereerstewedstrijd en hij deed alsof hij de grote sterwas. Dat wordt niet gewaardeerd.”– een anonieme AFC­spelerover Newtons gedrag tijdenszijn eerste Pro Bowl.SPORT AMERIKA OVERCAM NEWTON: Cam New­ton is het type speler waar jede tv voor aanzet of de laptopvoor openslaat. Een groottalent met een spectacu­laire stijl. Als de Panthersmeer kwaliteit om Newtonheen verzamelen is hij instaat een Super Bowl voorze te winnen.EINDCIJFER:8,5

Page 50: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 51: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 52: SportAmerika Magazine Nr 44

Zondag 20 oktober, Washington Redskins­Chicago Bears. We schrijven het derdekwart, stand 31­24 Skins. Bears' backupquarterback Josh McCown vindt receiverAlshon Jeffery middels een 28 yard pass.Jeffery kan slechts even genieten van decatch, want luttele seconden later ligt hijlanguit gestrekt op het gras van FedExField. Oorzaak: 'n vliegende helmet­to­helmet tackle, direct op z'n kin.Dader: Redskins safety Brandon Meri­weather (29), die daarmee z'n kruit nogallerminst heeft verschoten. In het vierdekwart heeft Kamikaze Brandon ook nogwat in petto voor Chicago's nummer 1receiver Brandon Marshall. Defenseless inWashington's endzone, net na het latenvallen van een pass, plant Meriweather z'nhelm ook nog even tegen de zijne. Ouch.Meriweather heeft er wel lol in na afloop.Bedelt bij z'n teamgenoten om geld, omdathij weet dat er vast en zeker een fikse boetezit aan te komen. "Iemand die m'n eten wilbetalen? Ik kan 't me niet meer veroor­loven", grapt de safety. Marshall kan erniet om lachen. "Ik begrijp dat de NFL degame veiliger wil maken, nou, dan kunnenze mooi een punt maken: gasten als hijverdienen een forse schorsing, of moetenmisschien we helemaal uit de leagueverwijderd worden."En nee, betoogt Marshall, dit is geen uitingvan frustratie vanwege de verlorenwedstrijd. "Ik heb alle begrip voor big hits.Die horen nou eenmaal bij deze sport.Maar als je een gast hebt rondlopen dieweek in week uit illegale helmet­to­helmethits loopt uit te delen, dan is er eenprobleem. Voor dat soort gasten is geenplaats in de NFL." Marshalls collega, tightend Martellus Bennett, doet er nog eenschepje bovenop: "Ik zou die Meriweather't liefst op z'n gezicht willen slaan."De gebeten hond zelf is zich ondertussenvan geen kwaad bewust. "Voor mijn gevoelwaren al mijn hits legaal", zegt hij naafloop met een stalen gezicht. "Ik pro­beerde niet dirty te zijn, het was niet mijnopzet iemand te blesseren. Ik ging ook niet

Page 53: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 54: SportAmerika Magazine Nr 44

met de top van m'n helm naar voren. Ikgebruikte m'n schouders, zoals ze me dathadden opgedragen." Meriweather krijgtbijval van z'n coach Mike Shanahan. "Ikweet dat ie het niet met opzet doet."*Helaas voor Meriweather, heeft hij degeschiedenis tegen zich. Eerder dit seizoen,tijdens Week 2 op Lambeau Field tegen deGreen Bay Packers, had hij zich ook alongegeneerd laten gaan. De wedstrijd wasnog maar nauwelijks aan de gang, ofMeriweather had Green Bay's nieuwbak­ken running back Eddy Lacy al op een dijkvan een helmet­to­helmet hit getrakteerd.Bij de umpires bleef de gele penalty­vlagop zak, maar Lacy moest de wedstrijdverlaten met een hersenschudding.

Dat moet Meriweather moed hebbengegeven, want later in de wedstrijd kreegook Lacy's vervanger James Starks het teverduren. Ver buiten de tackle box, kreegStarks de helm van Meriweather tegen z'nhoofd geplant. De Packer kwam er zonder

kleerscheuren vanaf en de gele vlag bleefandermaal bij de zebra's op zak, maarMeriweather kreeg dit keer te maken meteen gevalletje Karma, en diende de gamegeblesseerd te verlaten.De NFL zorgde na het zien van de beel­den bovendien voor nog wat extra slag­room op de taart: de Redskins safety werdbeboet met 42.000 dollar. Best veel geldvoor een speler die voor dit seizoenakkoord ging met een salarisverlaging van2.45 miljoen naar 1,2 miljoen ­ bruto.

Page 55: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 56: SportAmerika Magazine Nr 44

Nadenkend over de boete en z'n blessure,leek Meriweather langzaamaan bij zinnente komen. "Misschien moet ik m'n maniervan tackelen maar eens gaan aanpassen",liet hij een maand geleden optekenen."Moet m'n doel verlagen. Ik probeer alleste doen wat ze me aangeven. Op een dagmoet het dan vanzelf gaan en hoef ik me erniet meer bewust mee bezig te houden.*Brandon Meriweather werd op 14 januari1984 geboren in Apoka, Florida. Zijnmoeder was op dat moment dertien jaaroud. Drieentwintig jaar later werd hij doorBill Belichick en de New England Patriotsals 24ste overall pick in de 2007 draft ge­kozen. Was hij op college op de Universityof Miami niet bij een tweetal incidentenbetrokken geraakt, dan was z'n draft stockwellicht nog wat hoger uitgevallen.In 2006 (juli) was hij namelijk betrokkenbij een schietincident: zijn ploeggenootWillie Cooper werd in zijn achterwerk ge­troffen, waarna Meriweather uit zelfverde­diging drie keer terugschoot. Omdat hij hetvuurwapen legaal in bezit had, werd hijniet vervolgd. Een half jaar later werd hijnaar aanleiding van ongeregeldhedentijdens de beruchte Miami­FIU game(Meriweather stampte meerdere keren opop de grond liggende spelers van FloridaInternational) door de ACC geschorst.

In Boston leek Meriweather aanvankelijkeen typisch product van Belichicks PatriotWay: hier en daar weliswaar een smetjeopgelopen, maar eenmaal in het tenue vanNew England een modelatleet, die iederseizoen vooruitgang boekte: special teams­speler in zijn rookie­jaar (28 tackles), elfstarts (83 tackles, twee sacks en vier picks)in 2008 en zestien starts (83 tackles en vijfinterceptions) met een Pro Bowl alsbeloning in 2009.In 2010 zette het verval zich in, nadat hijtijdens de voorbereiding een gebrek aaninzet werd verweten. Hij herwon z'n star­tersrol weliswaar in Week 4, maar eendirty helmet­to helmet hit op BaltimoreRavens' tight end Todd Heap betekende

Page 57: SportAmerika Magazine Nr 44

Nederland maakte zich de afgelopen weekmassaal druk over de discussie omtrentZwarte Piet. Voor wie de kwestie een typischNederlandse storm in een glas water vindt enhoopt dat het spoedig over zal waaien, is ergoed en slecht nieuws. Ze kunnen er in de VSook wat van, maar de discussie duurt daar aljaren. De Amerikaanse doorn in ’t oog?Indianennamen in de sport en als mascottes.Uiteindelijk leverde onze Zwarte Piet­discussie weinig nieuws en laat staanverandering op. Een overweldigendemeerderheid van de Nederlanders schaardezich achter het voortbestaan van de traditie.Velen van hen gaven oprecht aan dat zijZwarte Piet als een buitengewoon positiefkarakter hebben ervaren, die zij nooit hebbengezien of gebruikt als promotie van onsslavernijverleden.In de Verenigde Staten ligt de kwestie echteranders. Je moet op het gebied van geschie­denis wel heel onwetend zijn wil je nietbekend zijn met het lot van deindianen. Een lot dat deindianen tot op hedenachtervolgt, want zij zijnop veel gebieden de arm­ste bevolkingsgroep vande VS. Die problemenworden niet alleenonvoldoende erkend,maar zijn vooralook nooitafdoenderechtgezet.Zodoende is de discussie overindianennamen in de sport wéér opgelaaid enis de aanval op een traditie ook in de VSgeopend. Op zich niet vreemd, want zijnnamen als Braves of Indians nog vrij positievegeuzennamen, Redskins is weinig meer daneen scheldwoord en Fighting Sioux was eenverwijzing naar een afschuwelijke oorlog. Dielaatste naam is inmiddels door de University

of North Dakota afgezworen, maar de‘roodhuiden’ uit de hoofdstad treden nogaltijd vrolijk aan in de NFL.Daar hebben steeds meer invloedrijke partij­en wel een mening over. President Obamabemoeide zich zelfs met de zaak en liet wetendat als hij eigenaar van de Redskins was, hijzou overwegen de naam aan te passen. Daardenkt dat de daadwerkelijke eigenaar,miljardair Dan Snyder, anders over. “We gaande naam nooit veranderen. NOOIT – je maghoofdletters gebruiken,” zei hij in USA Today.Een paar dagen later had Snyder zijn toon algematigd: “Ik heb naar alle kritieken encommentaren geluisterd en respecteer demening van zij die zich gekwetst voelen.” Hetgaat echter niet alleen om gekwetsten, maarook om buitenstaanders, die de naam alsachterhaald zien. Zo plaatste NY Daily Newseen cartoon met daarin zij aan zij eenhakenkruis, de vlag van de Confederacy en ’tRedskins­logo. Een snoeiharde vergelijking,waar – onterecht of niet – clubs niet op zittente wachten.Afgelopen week peilden de ClevelandIndians tussen neus en lippen door hunfans over de populariteit van mascotteChief Wahoo. Het is geen reden om aan tenemen dat verandering op komst is, maarhet is een teken aan de wand. Zelfs als eenmeerderheid van de indianen in deVS aangeeft niet wakker te liggenvan de mascottes, moeten de clubsgevoelig zijn voor de kritiek.

Want kun je in het geval van Zwarte Piet nogmet enig fatsoen zeggen dat het voor jouslechts om een zwarte bladzijde uit hetverleden gaat, het gaat bij het lot van deindianen om een zwarte bladzijde die tot opheden voortduurt en in die vlek wil je alsmiljardenbusiness toch niet wrijven? •TEKST JULES ZANE

Page 58: SportAmerika Magazine Nr 44

het begin van het einde. De hit kostteMeriweather een boete van 50.000 dollar,en was voor de NFL reden om dergelijkehits voortaan te gaan bestraffen. Hoewelde safety dat seizoen zijn tweede Pro Bowlhaalde, had Belichick genoeg gezien. Bangals hij was voor recidive, werd Meri­weather Foxboro uitgeschopt.Chicago rook een buitenkansje, en haaldede headhunter razendsnel naar SoldierField. Het werd de Bears al snel duidelijkwaarom Belichick zijn hoop op Meri­weather had opgegeven: in Week 4 gingMeriweather vol in op de helm vanCarolina Panthers wide receiver SteveSmith, hetgeen hem op de tweede boetevan zijn loopbaan kwam te staan (20.000dollar). Het deed hem kennelijk weinig,want al een week later was hij opnieuw depineut. Een unnecessary roughness penal­ty tegen de Detroit Lions kostte hem25.000 dollar.*In een poging om de kosten aan lawsuitsin te dammen, zegt de NFL naar buitenuiter alles aan te doen om de veiligheid vanz'n spelers te garanderen. In de praktijkblijkt dat echter vaak niet meer dan eenwassen neus. Is het de league zelf niet dieeven de andere kant op kijkt, dan zijn hetwel de heren umpires (de Meriweather hitsop Lacy en Starks werden op het veldimmers niet bestraft).Na Meriweathers jachtpartij op Jefferyen Marshall, had Roger Goodell een indruk­wekkend precedent kunnen scheppen dooreen duidelijk voorbeeld te stellen. Deleague kwam aanvankelijk weliswaar meteen schorsing van twee wedstrijden op deproppen, maar Meriweather had nog nietaangekondigd in beroep te zullen gaan, ofde straf werd al teruggeschroefd naar eenluttel duel. Tja, zo wordt 't natuurlijknooit wat.

Brandon Marshall was duidelijk: voorsujetten als Brandon Meriweather is geenplaats in de NFL. En zo is het maar net:oprotter met die gozer! •

MMeerriiwweeaatthheerr vvss TToodddd HHeeaapp.MMeerriiwweeaatthheerr vvss JJaammeess SSttaarrkkss..

MMeerriiwweeaatthheerr vvss AAllsshhoonn JJeeffffeerryy..

Page 59: SportAmerika Magazine Nr 44

In de categorie ‘doet u mij nog een zeermatige quarterback’, presenteren deMinnesota Vikings sinds kort dedriekoppige draak Matt Cassel, ChristianPonder en (ja hoor, daar issieweer!) Josh Freeman. Waaromhet Vikings general managerRick Spielman wel een goedidee leek om dit illustere trio teverzamelen kan ik u nietuitleggen, dat snapt alleenSpielman zelf. Dat de Vikingsdaardoor inmiddels een glorieus 1­6 recordnoteren, begrijpt echter iedereen.Iedereen, behalve Vikings­hoofdcoachLeslie Frazier kennelijk. Want in Freeman’seerste wedstrijd voor de Vikings (ampertwee weken na zijn aankomst inMinnesota), tegen de Giants, beslootFrazier om alles op de passing game teconcentreren en Freeman 53 keer te latengooien. Om dit besluit in het juisteperspectief te plaatsen: Frazier beschikt inAdrian ‘All Day’ Peterson over de besterunning back in de NFL. Arme Adrianmocht slechts dertien keer de motoraanzwengelen voor een miezerige 28rushing yards. Dat was niet zozeer deschuld van Peterson, alswel van Freemandie met een completion percentage van 37,7(!) de Giants geen enkele angst inboezemde.Mocht u zich nu afvragen: ‘waar gaan weheen met dit verhaal?’, dan heb ik voor uhet antwoord al: nergens heen, precieszoals de 2013 Minnesota Vikings. Noteert udus maar vast voor de eerste week na deSuper Bowl: exit Rick Spielman, LeslieFrazier en zeker twee van de driequarterbacks. Geluk bij een ongeluk: eentop­5 draftkeuze van 2014 en een busladingaan quarterbacktalent om uit te kiezen. •

Paul Klomp.

Driekoppigequarterbackdraak

MMeerriiwweeaatthheerr vvss SStteevvee SSmmiitthh..MMeerriiwweeaatthheerr vvss EEddddyy LLaaccyy..

MMeerriiwweeaatthheerr vvss BBrraannddoonn MMaarrsshhaallll..

Page 60: SportAmerika Magazine Nr 44
Page 61: SportAmerika Magazine Nr 44

Twee headlines vielen mij vorige week op:'Josh Freeman speelt aankomende zondagniet voor de Minnesota Vikings vanwegeeen hersenschudding' en 'Brett Favre geefttoe last te hebben van geheugen­verlies'. De vele blessures enhersenschuddingen in hetbijzonder zijn een plaag voor deNFL. Bijna elke week valt er weleen rits spelers uit met blessuresaan hun knie, ribben of inFreemans geval: zijn hoofd.De 44­jarige Favre gaf in een radio­interviewaan niet meer terug te keren in de NFL, na­dat de St. Louis Rams naar verluidt interes­se in hem hadden getoond. Het meestwonderlijke was de reden die Favre gaf:geheugenverlies. Hij noemde als voorbeelddat hij zich vorige zomer totaal niet konherinneren dat zijn dochter op voetbal zat.Maar vooral zijn quote daarna wasonvergetelijk (pun intended): “Voor heteerst in 44 jaar maakte dat mij een beetjebang.”Brett Favre is bang. De quarterback dieelke wedstrijd voor niets of niemand bangwas en die elke wedstrijd zijn lichaam in destrijd gooide met één doel voor ogen:winnen. Die Brett Favre is bang.Het is niet gek dat een speler pas na zijncarrière de permanente gevolgen voelt vaneen slopende NFL­loopbaan, maar elke keerschrik ik ervan. Het moet een prioriteit vande NFL zijn om hersenschuddingen tevoorkomen. Wie weet hoeveel Favre enFreeman er gehad hebben.De NFL zegt de veiligheid van de spelershoog in het vaandel te hebben staan, maardaar zie je niet veel van terug. •

Lennart Beishuizen.

GeheugenverliesDe teambazen hebben gesproken. DeHeat sluit het seizoen 2013­2014 af alskampioen, LeBron James is weer de meestwaardevolle speler en Gregg Po­povich debeste coach. De NBA stuurde ook dit jaareen enquête met de meest nietszeggendevragen die ze konden verzinnen naar dedertig general managers. Met als resultaateven zo nutteloze antwoorden.Een enkeling geeft eigenwijs antwoord ofsnapt de vraag niet. Zo ziet iemand inDeAndre Jordan de meeste potentie omhoofdcoach te worden en denkt één van demanagers dat James Harden dit jaareindelijk gaat doorbreken.Sommige antwoorden lijken op collectievejaloezie. Geen enkele manager vindt de Heathet leukste team om naar te kijken. Deregerend kampioen, met ’s werelds bestebasketballer in de gelederen, waar niemandgraag naar kijkt. Dat is op z’n zachtst gezegdraar. Ook de clutch van LeBron James heefthet pluche nog niet overtuigd. Slechts tweeteamleiders kiezen James als hun man omeen laatste allesbeslissende worp te nemen.De meest vreemde vraag is deze: “welkespeler benut zijn van nature beperktemogelijkheden het beste?”. Met anderewoorden: wie heeft er geen talent, maarmaakt er toch het beste van? Die twijfel­achtige eer valt dit jaar Kevin Love ten deel,met wiens atletisch vermogenvolgens mij toch weinig mis is.Gelukkig zegt het allemaal niets.Vorig jaar dacht de meerder­heid dat de Lakers boven­aanzouden eindigen in het westen.Het zou zomaar een goedvoorteken kunnen zijn dat nuniemand meer in hun kansen gelooft. •

Eva Gerritse.

Vraag en antwoord

Page 62: SportAmerika Magazine Nr 44