HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook wordengekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemmingvan de uitgever. ©Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

De soap rondom Alex Rodriguez duurt maar voort. Hetbegon allemaal over het gebruik van doping. De MLB achttehet bewezen dat A­Rod zich aan stimulerende middelen hadvergrepen, terwijl de derde honkman alles ontkent.Dat was enkele weken geleden. De MLB strafte A­Rod voor 211wedstrijden, waardoor hij dit en het volgende seizoen zoumoeten missen. Aangezien Rodriguez direct in beroep ging,mag hij gewoon nog zijn wedstrijden voor de New YorkYankees spelen.Door het publiek is hij inmiddels al schuldig bevonden, zekergezien de reacties die de supporters hem geven wanneer deYankees een uitwedstrijd spelen. Vorige week moesten deYankees op bezoek bij hun grote rivaal in Boston en hoewel hetstadion van de Red Sox niet bekendstaat om zijnluidruchtigheid, was het boegeroep en gefluit op het momentdat A­Rod zich klaarmaakte voor zijn slagbeurt oorverdovend.Inmiddels heeft het kamp­Rodriguez frontaal de aanvalingezet. Waar je zou verwachten dat zij hun pijlen zoudenrichten op de MLB, koos advocaat Joseph Tacopina ervoor omde Yankees aan te vallen.Tacopina zegt dat hij belastend materiaal bezit om aan tetonen dat de leiding van ’s werelds bekendste honkbalteam eralles aan gedaan heeft om ervoor te zorgen dat de derdehonkman nooit meer aan spelen toe zou komen. Inmiddelsheeft de leiding gereageerd – ‘Er is hier helemaal niks vanwaar’ – en is er een ouderwets ‘welles­nietes’ ontstaan.Wie is de grote winnaar? Alle andere ploegen in deAmerican League East. De chemie bij de Yankees is in iedergeval ver te zoeken. Hoe kan het ook anders? Of de bazen vanjouw team spreken niet de waarheid, of de speler waar je elkewedstrijd mee moet spelen. Geen gezonde situatie in iedergeval. Nu de playoffs steeds dichterbij komen, het is oktobervoordat je het weet, gaan dit soort details het verschil maken.Dus hoe zonde deze soap ook is voor de honkbalsport, inBoston, Baltimore en St. Petersburg hopen ze dat deze nogeven doorsuddert.Veel leesplezier,

Rex Ryan nam nog geenbeslissing met betrekking totde quarterbacksituatie bijde New York Jets: "We zienwel, momenteel ben ik nog nietbereid om te zeggen wie er in de basis zalstaan." Mark Sanchez speelde in detweede voorbereidingswedstrijd ruim driekwarten terwijl Geno Smith aan de zijlijnstond met een blessure. Laatstgenoemdeverklaarde tegenover ESPN dat de strijdom de starterspositie nog steeds open race• Oakland Raiders­rookie D.J.Hayden mag eindelijk wedstrijdengaan spelen. Hayden liepvorig jaar eenlevensbedreigende blessureop tijdens een training,werkte zich op en werd zelfseen eersterondekeuze voor deRaiders. Tijdens de eerstetrainingen moest Haydenechter weer onder het mesom de littekens rond zijn borst en buik tebehandelen. Daarop mocht Hayden nietmeetrainen, tot afgelopen vrijdag toen dedokters hem groen licht gaven • DeMiami Dolphins moeten het eentijdje doen zonder DustinKeller. De tight end, die afgelopenzomer overkwam van de Jets, liepin de wedstrijd tegen de HoustonTexans een zware knieblessureop • E.J. Manuel komt nietmeer in actie tijdens hetvoorseizoen. De rookie van deBuffalo Bills had klachten aan zijnlinkerknie en moet nu onder hetmes. Het gaat volgens de Bills omeen kleine procedure, waardoorManuel niet meer dan tweeweken zou moeten missen. Ditis goed nieuws voor KevinKolb, wiens kans op eenbasisplaats in Buffalohiermee een stuk groter is •

Wat Michael Jordan kan, kanik beter moet Julius Ervinggedacht hebben. Vorige weeknog was MJ in het nieuws omdathij het op 50­jarige leeftijd voor el­kaar kreeg om een basketbal tedunken. In een recentelijke videolaat Dr J even zien dat ook hij het nog nietverleerd is. Het verschil isdat Erving al derespectabele leeftijd heeftvan 63 jaar. Het wachtenis op een filmpje datDominique Wilkins het ooknog steeds kan. Pas dankomt er een wel heelbijzondere dunkcontesttijdens het All­Star weekend • MikeD'Antoni staat zijn sterspeler KobeBryant bij wat betreftseizoensdoelstellingen. Kobe vertelde depers onlangs dat hij serieus verwacht datde Lakers de playoffs halen en eenbeter record zullen noteren danafgelopen seizoen. D'Antoni denktdaar precies hetzelfde over: "Ik zouniet weten waarom niet. Ik denk datwe beter kunnen, omdat weafgelopen seizoen nog niet naaronze potentie gespeeldhebben." • Als je The Kingbent, krijg je blijkbaar ook eenkoninklijke escorte naarconcerten. LeBron Jamesslingerde een korte videoonline waarin te zien wasdat hij een politie­escortekreeg naar een concert vanJay­Z en Justin Timberlake.Onder begeleiding van meerderepolitie­auto's met sirene reed Jamesover de verkeerde kant van de weg.Vanwege het concert stonden ermeerdere files rondom de concertlocatie.Waarom James de speciale behandelingkreeg en welke politiemacht hem hielp isniet bekend •

Er gaat geen week in deMLB voorbij zonder eenfikse schorsing. Voorma­lig American League MVP MiguelTejada moet 105 wedstrijdenbrommen nadat hij werd betrapt op hetgebruik van amfetamine • Ondertussengaat de soap rondom Alex Rodriguezgewoon door. Volgens een rapport zou dederde honkman van de New York Yankeesde namen van Ryan Braun enteamgenoot Francisco Cervelli hebbengelekt • Ryne Sandberg volgt CharlieManuel op als de nieuwe managervan de Philadelphia Phillies. De 69­jarige Manuel was de manager sinds 2005en won in 2008 de World Series • De LosAngeles Dodgers schrevengeschiedenis door 42 keer te winnenin een reeks van 50 wedstrijden.Alleen de 1941 Yankees en de 1942Cardinals lukten het om een 42­8 reeksneer te zetten • Alfonso Soriano is hot.Zo werd hij de eerste speler ooit met twaalfhonkslagen en achttien binnen­geslagen punten in vierwedstrijden • MikeTrout beroofdeopnieuw een spelervan een homerun. Dezekeer was Brandon Barnes van deHouston Astros de pechvogel •Journalist Bill Ladson zegtdat Roger Bernadina in 2014niet terugkeert bij deWashington Nationals. De29­jarige Nederlander is bezigaan een teleurstellend seizoen •Stephen Strasburg gooidevoor het eerst in zijn loopbaaneen complete wedstrijd enRays­pitcher Alex Cobbkeerde terug op deheuvel nadat hij tweemaanden geledenhard door een balop zijn hoofdwerd geraakt •

Teemu Selanne weet nogaltijd niet of hij zijn carrièremet een seizoen verlengt.Het is voor de 43­jarige Fingeen zekerheid dat hij ook volgendseizoen weer bij de Anaheim Ducks speelt,al had hij in de afgelopen week wel eengesprek met GM Bob Murray• Gabriel Landeskogverbond zich langer aande Colorado Avalanche.Het nieuwe contract van deZweedse captain gaat in 2014in en levert Landeskog 39miljoen dollar op • Een mooiedag afgelopen week voorPepijn Verschoor. De Nederlandsejeugdspeler van het Zweedse DjurgårdenIF mocht deze week de Stanley Cupaanraken. Dit overkwam hem toen MarcusKruger van de Chicago Blackhawks degrote trofee mee mocht nemen om hem tetonen in zijn thuisland Zweden • DeNashville Predators besloten afgelopenweek de kaarten voor de wedstrijden tegende Chicago Blackhawks gelimiteerdte verkopen. Wil je een kaartje voorhet onderlinge duel in Tennessee, danmoet je ook een kaartje voor eenander thuisduel van de Predatorskopen. “Ons doel is om ons teamhet beste thuisvoordeel aan tebieden wat maar mogelijk is,”aldus persman Garry Helpervan de Predators • CareyPrice zag voor het derdeopeenvolgende seizoenzijn gemiddelde aantaltegengoals stijgen, maar hoeft ondankshet aantrekken van een nieuwegoaliecoach (Stephane Waite) niette vrezen voor zijn positie.“Stephan is een man waar jeop kunt vertrouwen”, vindtcoach Michel Therrien. OfPrice beter terug zalkomen? “Geen enkeletwijfel over.” •(Jeroen Veenstra)

De hype was gigantisch. De druk om de hype waarde maken was nog vele malen groter voor CM Punk,Brock Lesnar, John Cena en Daniel Bryan.Afgelopen zondag lieten deze vier elite WWESuperstars zien tot welke onmenselijke presentatiesze in staat zijn. Ruim twintigduizend WWE­fans inhet tot de nok toe gevulde Staples Center in LosAngeles werden meegenomen in een emotionelerollercoaster ride.The Best vs. The BeastBrock Lesnar wist ‘The City of Angles’ te verlaten alswinnaar, hoewel winnaar niet het correcte woord is.‘The Beast’ wist de, bij tijd en wijle barbaarse, NoDisqualification Match tegen CM Punk teoverleven. Stoelen, ringtrappen, tafels, vuisten enellebogen werden gebruikt om elkaar te slopen.Uiteindelijk was een kale schreeuwlelijk debeslissende factor in de match. Punk richtte zijnaandacht op ex ‘agent’ en vriend Paul Heyman. ‘TheBest’ moet dat bekopen met een bikkelharde F5 opeen in de ring liggende klapstoel. Your winner:Brock Lesnar!

The Champ vs. The BeardNa veertien jaar knokken en ploeteren kreegDaniel Bryan eindelijk de kans om de WWEChampionship te winnen. De populairste WWESuperstar van het moment stond oog in oog met‘The Champ’, John Cena. Ruimvijfentwintig minuten later werd‘The Beard’ door special guestreferee Triple H gekroond totWWE Champion. Het warende mooiste vijf minuten vanzijn leven. Wat volgde wasRandy Orton die met zijnMoney in the Bankcontract naar de ringkwam en Triple H die eenPedigree uitdeelde aande nieuwe WWEChampion. Drie tellenlater was ‘The Viper’Randy Orton een titelrijker en DanielBryan een illusiearmer! •TEKSTSANDERSCHRIK

Eerst een stukje geschiedenis. De Bengalszijn opgericht in 1966 en kwamen toenter­tijd terecht in de American Football League(AFL West) die na het seizoen 1968/1969werd ingeruild voor de American FootballConference (AFC), waarin Cincinnati 31jaar uitkwam in de AFC Central. Sinds2002 maken de Bengals deel uit van deAFC North zoals wij die nu kennen: eendivisie met de Cleveland Browns, Pitts­burgh Steelers en Baltimore Ravens. DeBengals haalden elf keer deplayoffs sinds 1968 en wonnende AFC North twee keer (in2005 en 2009). De huidigeeigenaar Michael “Mike” Brownis de zoon van Paul Brown, deoprichter van de Bengals en dehoofdcoach in de eerste zevenseizoenen.Het is niet het eerste jaar datmet positieve voorbeschouwingen overCincinnati. Na het behalen van hetnaseizoen in 2011, zou 2012 hét seizoenworden van hoofdcoach Marvin Lewis ende Bengals. De Ravens kregen te makenmet blessures bij bepalende spelers en deSteelers stonden er sowieso minder voor.De Browns waren en bleven laatste.De voorspellingen kwamen

gedeeltelijk uit. Verdedigend zag het ersteeds beter uit, zowel qua secondary alsqua jongens die de runners moestentegenhouden. Een divisietitel hing in delucht en er werd warempel gelijk gefinishtmet Baltimore (10­6). De latere SuperBowl­kampioen deed het echter net ietsbeter in de Conference en dus moesten deBengals opdraven in de Wild Card Round.De Bengals gingen onderuit in Houstontegen de Texans (13­19), maar waren zeker

niet kansloos. Trekt Cincinnati nu depositieve lijn door?VoortbordurenEr is niet een hele waslijst metaanknopingspunten die aantoont waaromde Bengals de AFC North zouden winnen.

Toch zou het zomaar kunnen gebeuren. Bijde Pittsburgh Steelers is het nog onduide­lijk is hoe sterk de aanvallende linie is, deverdedigende kwaliteiten zijn echter nogaltijd hoog. De Baltimore Ravens hebbeneen loodzwaar programma en zagenbepalende spelers stoppen of vertrekken,maar presenteren een prima team met een‘elite’ quarterback.De Bengals kunnen echter voortbordurenop twee sterke seizoenen op rij. De 4­3defensie is nog altijd onderschat: GenoAtkins is volgens velen de beste

defensive tackle op de velden en met CarlosDunlap en Michael Johnson staan tweeproductieve kerels van groot formaat gretigop hun tegenstanders te wachten. Line­backer Rey Maualuga krijgt steun vanJames Harrison, die overkomt vanconcurrent Pittsburgh en in de hoekenstaan twee niet te onderschatten toppers:Dre Kirkpatrick en Leon Hall.“It’s a quarterback game.” Het is eenveelgehoord citaat in de NFL en je kuntdaar met geen mogelijkheid omheen. Grotevraag is of derdejaars Andy Daltonopnieuw een stap voorwaarts kan maken.Hij heeft goede en talentvolle spelers omhem heen staan en kan vertrouwen puttenuit 2012. Dalton noteerde bijna 3700 yardsen 27 touchdowns. Behalve Dalton gooidenalleen Peyton Manning en Dan Marinotenminste twintig touchdowns in elk vanhun eerste twee seizoenen.Het krachtenveld waarin Dalton zichbevindt, wordt voor een groot gedeeltebeïnvloed door A.J. Green, één van debeste receivers in de competitie. Dit helptDalton natuurlijk enorm.Want we moeten eerlijkzijn: Dalton is eenquarterback uit de

Wil je dieper in de NFL duiken, dan is het door HBO geproduceerde HardKnocks niet te missen. Het programma neemt je mee in het hart van eenfootballorganisatie en biedt de kijker een uniek kijkje achter de schermen.Tijdens de trainingen die worden afgewerkt voor het reguliere seizoen volgtde camera alles en iedereen ­ van de meest verlegen rookies tot de ervarencoaches en alles wat daartussen zit.

Wat Hard Knocks bijzonder maakt is de unieke wijze van filmen. De kijkerwordt volledig meegezogen in het wel en wee van een compleet team. Je zietde emoties van spelers afzonderlijk, maar ook hilarische momenten tijdenshet eten en diepgaande interviews met de hoofdcoach. Als Hard Knocks jeniet warm maakt voor het spelletje, dan kan niets het. Bovendien is het ooknog eens leerzaam. Het laat zien wat er eigenlijk gebeurt voordat er daad­werkelijk een wedstrijd wordtgespeeld. Hoeveel diepere lagen erzijn, wat er loskomt bij hetopzetten van de helmen, hoefysiek de strijd al op hettrainingsveld is.De verscheidenheid aan uniekekarakters komt tijdens deopnames prachtig naar voren. Erzijn spelers die op hun vrije dag dehele middag rondhangen in eenspelletjeshal, terwijl een ander opde golfbaan staat of zich thuis metkameraden vermaakt met eenbalspel in de tuin. Al kijkende groeit je respect met de minuut. De passiewaarmee spelers en coaches zich voorbereiden op een seizoen straalt ervanaf, net als het plezier. Er wordt wat afgelachen, maar dat kan zomaaromslaan naar doffe ellende wanneer een teamgenoot tijdens eentrainingspartij of oefenwedstrijd de enkel ernstig verstuikt.Wat niet onvermeld mag blijven is de grandioze productie van HBO. Eenweek aan filmtape wordt in anderhalve dag omgezet in een show van hogekwaliteit, niet in de laatste plaats door de hulp die het krijgt van NFL Films.Toch is de grootste lof voor het team dat meewerkt. Een aantal organisaties(New England Patriots voorop) zal nooit zijn medewerking verlenen aanHard Knocks. Die missen de transparantie en ook het lef wat de CincinnatiBengals dit jaar wel hebben. Het begon ooit in 2001 met de Baltimore Ravens.De Dallas Cowboys (2002 & 2008), Kansas City Chiefs (2007), New York Jets(2010) en Miami Dolphins (2012) stemden ook toe, en de Bengals figureerdenook al in 2009. Gaat dit zien en geniet zolang het nog kan. Er liggen contrac­ten voor de komende jaren, maar het lijkt steeds moeilijker te worden eendeelnemer te vinden. Tot die tijd krijgt Hard Knocks vijf sterren.

Evenals in voorgaande seizoenenzuigt Hard Knocks je helemaalmee in de belevenissen van eenorganisatie. Het nieuwe seizoengaat van start met een etentje metrunning backs coach Hue Jacksonen enkele jonge honden. Hij stoomt

ze mondeling klaar voor wat ze tewachten staat, maar biedt ookperspectief. Een droom kan uitko­men wanneer je hard werkt. Dezeuniversele boodschap is weggelegdvoor sterspelers, maarook voor jongens die eenrol spelen in de marge.Een grote groep spelers isna een dag wel gewendaan de camera’s vanHBO, maar anderen,zoals de nieuwaangetrokken linebackerJames Harrison, hebbener meer moeite mee. Dehouding die Harrisonaanneemt is getergd enhij zet zijn irritaties om ineen geprikkeldespeelwijze. Koren op demolen van de seriemakers. Eenspeler met een wat gemenerkarakter kunnen de Bengalsoverigens wel gebruiken. Echt leukwordt het wanneer de oefeningenkomen die meer fysiek van aardzijn. De Oklahoma drill, eenoefening waarbij men elkaar flinkte grazen neemt, wordt door

sommige teams angstvalligvermeden omdat men bang is voorblessures. De Bengals klappen erechter vol op en het levert de nodigelevendigheid en opwinding op.Hoogtepunt is het moment waaropJermaine Gresham en Geno Atkinstegenover elkaar staan. De tweeweten niet van ophouden en eenmassale ‘vechtpartij’ is het gevolg.De opwinding wordt regelmatigonderbroken door meeringetogener beelden. Het is diecombinatie die de kijker ook ditjaar niet loslaat. Hard Knocksgaat aan het einde van de ritnamelijk domweg over mensen.Mensen die iets willen bereiken endaar alles voor overhebben.Hartverscheurend zijn dan ook debeelden van een jonge verdedigerdie zijn enkel ernstig verstuikt. Hetis bij lange na niet het laatstemoeilijke tv­moment. Zo’nnegentig spelers beproeven hungeluk en ‘slechts’ 53 blijven over.De Bengals zetten ondertussende deuren wagenwijd open.

Een uniek kijkje achter deschermen van een team datkomend seizoen zal proberenheerser te worden in de AFC North,een krachtige en harde divisie. Datis precies wat Hard Knocks 2013toont ­ echte mannen die als tijgershun weg proberen te vinden naareeuwige roem.

middenmoot en op sommige punten scoorthij zelfs beneden gemiddeld. De spelers omhem heen kunnen hem goed uit de luwtehouden, maar toch ligt hij regelmatig op degrond en heeft hij moeite met de diepereballen.Wat bij veel fans bleef hangen, ondankshet halen van playoffs, zijn de matigeprestaties van Maualuga. De linebackerspeelt al sinds 2009 voor de Bengals, maarrende vorig jaar regelmatig rond als een kipzonder kop. Het is echter net iets voorCincinnati om juist hem te verblijden meteen nieuw contract. Bij de Bengals ben jeniet zomaar afgeschreven. Ondankszijn mindere statistieken mag hijhet opnieuw proberen en coachLewis zal hem blijven inzetten, alzal hij met hem van positie gaanschuiven om de in de trainingenovertuigende Emmanuel Lamurin te passen.Een ander aandachtspunt isBenJarvus Green­Ellis, die pas vorigjaar zijn eerste fumble noteerde in zijnprofessionele carrière. Niet echt geholpendoor een magistrale run blocking defensezette hij een voor zijn doen vrij gemiddeldseizoen neer. Er was op meer gehoopt en datkan er in 2013 best uitkomen.Het geduld en daarbij ook de rust die de

Bengals als team uitstralen, zijn voor eengroot gedeelte toe te schrijven aan dehouding van eigenaar Mike Brown. Ondankshet uitblijven van successen op het veld magcoach Lewis het al negen jaar proberen enblijft hij achter zijn personeel staan. Lewis isdaarbij de op één na langst zittendehoofdcoach in de NFL (achter Bill Belichickvan de New England Patriots). Brownweigert een ‘general manager’ aan te stellenen gelooft in zijn visie.

Brown dreigde hij in 1995 de organisatienaar Baltimore te verhuizen en lietdaarmee de lokale politiek en inwoners zoschrikken, dat na een referendum debelastingen omhoog gingen en er ruimtekwam voor een nieuw stadion. Allemaalleuk en aardig, maar bijbehorend succeskende Brown nog niet. In de twee jarendat de Bengals de playoffs wel haalden,werd direct verloren van de Steelers en deNew York Jets. Het is tijd voor devolgende stap.MeedoenMeer nog dan in de afgelopen tweejaar zal de AFC North draaien omverdedigen. Verdedigen zoals datalleen in ‘tha North’ kan. Deonderlinge wedstrijden tussen deRavens, Steelers, Bengals en zelfs deBrowns zullen bol staan van defensiefvuurwerk. Hierin gaat Cincinnati nietonderdoen voor de divisiegenoten enook de wedstrijden tegen de NFCNorth zijn het meer dan waard omnaar uit te kijken.De spanning voor de fans zit hem metname in de aanval. Vorig jaar moestDalton het voor een groot gedeelte doenzonder MohamedSanu en MarvinJones. Met nameSanu werd vaaksuccesvol gezochtdoor Dalton. Voorde kijker is Sanu dan ook een speler om inde gaten te houden. Als de aanvalgevrijwaard blijft van ernstige blessures,Dalton een niveautje omhoog kan enGreen minimaal dezelfde statistiekenneerzet als vorig seizoen, dan kunnen deBengals hun divisie winnen enwellicht zelfs een thuiswedstrijdspelen in de playoffs.Dan kleurt de OhioRiver in januari 2014vast fel oranje. •

De strijd om één van het toptalentenduoJadeveon Clowney/Teddy Bridgewater is albeslist voordat er een minuut football isgespeeld. Waarmee ik eigenlijk wil zeggendat we nu alvast de naamkunnen noteren van het teamdat dit seizoen roemloosonderaan eindigt en in ruildaarvoor de eerste keuze in desterkbezette draft van 2014 inontvangst mag nemen.Het was even een nek aan nek­race met de Jacksonville Jaguars en deNew York Jets, maar dankzij de vrijcatastrofale tricepsblessure van left tackleJared Veldheer (bestaat er een betere naamvoor een offensive lineman? BeseffenAmerikanen wel hoe geniaal die naam is?)weet ik het nu zeker. Het is augustus en ikpresenteer u het slechtste NFL­team van2013: de Oakland ‘Commitment toExcellence’ Raiders.Alle credits voor de fantastische neerwaartsespiraal in het zwart­zilveren deel van de BayArea gaan natuurlijk naar wijlen Al Davis.Zonder Al geen opkomst en geen onder­gang van het instituut Oakland Raiders. Deresulterende puinhoop waarmee GMReggie McKenzie zich bij zijn aantreden(begin 2012) geconfronteerd zag, kendedan ook geen grenzen. Dus deed McKenziehet enige juiste: hij koos de weg van demeeste weerstand en brak alles, maar danook werkelijk alles, tot de grond toe af.Wat daarvan nu overblijft is hetskelet van een NFL­team, gestripttot en met: de 2013 editie van deooit zo onweerstaanbare Raiders.In de perfecte positie om eenquarterback voor de toekomst(Bridgewater) of de meestdominante defensive tackle vanhet komende decennium(Clowney) binnen te halen.Chapeau, Reggie! •

Paul Klomp.

Down go the Raiders

Rex Ryan geeft kleur aan het trainerscorps van de NFL. Waar zijnmarkante tweelingbroer Rob bij de Dallas Cowboys (dit jaar New OrleansSaints) iets ingetogener was schreeuwde Rex het van de daken. De New YorkJets worden divisiekampioen. De New York Jets halen de playoffs. De NewYork Jets worden wereldkampioen. Bij Ryan is het op de persconferentienimmer saai. Dit jaar is zijn toon gematigder. Ryan heeft geleerd van devorige seizoenen, waarvan met name het vorige een aanfluiting was.Quarterback Mark Sanchez bakte er niets van en de hoofdcoach weigerdereserve Tim Tebow een eerlijke kans te geven. 2013 is niet het jaar van dewaarheid voor de New York Jets. Niemand verwacht grootseprestaties, maar er zal significante verbetering zichtbaar moetenzijn, anders zal Ryan de volle laag over zich heen krijgen. Ryanmoet zijn team weer terugbrengen naar het niveau van 2009 (9­7)en 2010 (11­5). Welke quarterback hij daarbij gaat gebruiken –Sanchez of rookie Geno Smith – is allesbepalend. Bij de Jets werktde coach altijd onder zware druk. Het kritische publiek kan jemaken of breken. Het is aan Ryan om het publiek weer voor zich te winnen.

Rivera is de vierde hoofdcoach in de geschiedenis van de Carolina Pan­thers, maar als hij niet oppast gaat zijn werkgever op zoek naareen vijfde. Ron Rivera won als speler met de met de geweldigeChicago Bears van 1985 Super Bowl XX, maar is als hoofdcoachtot op heden minder succesvol. Hij coachte zijn Panthers in 2011(6­10) en 2012 (7­9) naar een negatieve balans. Uiteraard is een coachafhankelijk van de prestaties van zijn spelers en technische staf, maarCarolina moet in 2013 eindelijk weer eens een winnend seizoen neerzetten.Zelfs een tweede plek in de NFC South is zal niet voldoende zijn voor hetspelen van het naseizoen. Rivera zei in een interview dat de Panthers dit jaareen winnend seizoen moeten kunnen neerzetten. Hij heeft dus vertrouwen inzijn spelersgroep. De latino heeft één van de meest talentvolle quarterbackstot zijn beschikking: Cam Newton. De verdedigende linie, vorig seizoenCarolina’s kracht, is nog sterker geworden met de toevoegingen Lotulelei,Short en Colin Cole. Toch zal het gros van de punten met de aanval moetenworden behaald en Rivera weet dat. Door vooral over de sterkere verdedigingte praten, zwijgt hij stiekem over de zwakke plekken rondom Newton.

Met jobs bij teams als de Atlanta Falcons, de New Orleans Saints ende Denver Broncos is Dennis Allen allang geen groentje meer in de NFL.Het vorige seizoen van de Oakland Raiders was teleurstellend, maar dathadden de kenners vantevoren al geschoten. Allen past een twijfelachtigetactiek toe door agressief te verdedigen. Dit betekent veel yards opgevenvoor zoveel mogelijk sacks en turnovers. Het hielp de Raiders vorig jaar nietecht. Tegelijkertijd moeten we ook voor Allen opkomen. Hij kwam op eenlastig moment binnenwandelen. De Raiders kenden groteproblemen met hun salarisplafond en de meeste draftkeuzeswerden verhandeld. Allen moest roeien met de riemen die hijhad. Er zijn nog steeds vraagtekens genoeg bij de Raiders, maarAllen zou er (met quarterback Matt Flynn) veel meer uit moetenkunnen halen in 2013. Zes of zeven overwinningen zitten erin, eennieuw 4­12 seizoen zou onacceptabel zijn. Totaan de bye in Week 7spelen de Raiders drie wedstrijden die ze kunnen winnen: thuis tegende Jaguars en Chargers en uit in Kansas City. Als het daar niet gebeurt,dan zal ook 2013 voor Allen een verloren seizoen worden. Wellicht zijnlaatste in Oakland.

Misschien vraag je je af watMarvin Lewis in dit artikeldoet. Hij is sinds 2003hoofdcoach in Cincinnati en haalde driemaal in de laatste vierseizoenen de playoffs. Toch zou je de balans na negen jaarLewis middelmatig kunnen noemen. Hij won 79 wedstrijdenen verloor er 80. Bovendien noteerde hij nog nooit eenplayoffzege met zijn Bengals. Succes komt wel steedsdichterbij: de laatste playoffduel tegen Houston had zomaarin het voordeel van Cincinnati kunnen uitvallen. Wat opvaltaan de speelwijze is dat de Bengals nooit echt kansloos zijn,uitzonderingen zoals uit bij Baltimore vorig jaar daargelaten,maar dat de immer nerveuze Lewis nooit echt een team metwinnaarmentaliteit neerzet. De extreem verdedigende blik diede hoofdcoach heeft, bezorgt het publiek ook niet de meestattractieve wedstrijden om naar te kijken. Dat hoeft ook niet,als het resultaat maar daar is. De spelersgroep van 2013 isgetalenteerd en menigeen zal jaloers zijn op AJ Green (widereceiver) en Geno Atkins (defensive tackle). Als Jay Grudenzijn gang mag gaan met de aanval kan het een mooi jaarworden aan de oevers van de Ohio River. Zo niet, eenbloedeloos einde voor Lewis.

2012 was een goed seizoen voor Leslie Frazier en Adrian Peterson. Herstel, LeslieFrazier en de Minnesota Vikings. Tien overwinningen bleken uiteindelijk genoeg om deChicago Bears (zelfde record) te verslaan voor een playoffplek. Maar wat zijn de Vikingszonder Peterson? En wat is Leslie Frazier zonder Peterson? Het is een oneerlijke vraag,maar wel allesbepalend voor Minnesota. Waar Frazier al een jaar aast op een goede deal,houdt zijn team zich afzijdig van gesprekken over een langetermijnverbintenis. Tochmoet er ook respect zijn voor de wijze waarop Frazier vorig jaar zijn team naar een eind­spurt coachte. In 2011 waren de Vikings nog het lachertje in de NFL (3­13), maar deatmosfeer rondom het hoofdkantoor (Winter Park) is veranderd. Aan het soms emotie­loze gezicht van Frazier zul je het niet merken, maar de verwachtingen zijn hooggespannen.Als Frazier eindelijk stabiliteit kan brengen in een organisatie waar het al jaren onrustigis, zou dat alleen al een geweldige verdienste zijn. Toch kan niemand in de NFL rustigaan de zijlijn gaan staan als de resultaten achterblijven. Frazier zal resultaat, rust en ordesuccesvol moeten combineren. Pas dan mag hij een meerjarig contract ondertekenen.

Weten we nog hoe Jason Garrett hoofdcoach werd van de Dallas Cowboys?Wade Phillips werd in november 2010 ontslagen in Texas na eenteleurstellend 1­7 record. Onder de hoede van Phillips werden de Cowboysin 2007 en 2009 nog eerste in de divisie, terwijl de huidige coach driemaalderde werd en nog nooit een winnend seizoen draaide. Sterker nog: Garrettis de langstzittende hoofdcoach die nog nooit het naseizoen haalde. Welkereden hebben de Cowboys nog om met Garrett aan het roer door te gaan?Eigenaar Jerry Jones gaf al meermalen aan dat de hoofdcoach niet op deschopstoel zit en alle vertrouwen geniet. Toch zal er in het komende seizoensucces in de vorm van deelname aan de playoffs moeten komen. Het publiek inDallas zal niet nog een seizoen accepteren dat uitgaat als eennachtkaars. De sleutel voor Garrett ligt bij quarterback Tony Romo.Twee volledige jaren duurt de samenwerking nu en dat moetzich uitbetalen. Romo heeft een volwassen contract en alsGarrett de wisselvalligheid uit zijn spel weet tekrijgen kan Dallas zomaar een gevaarlijke outsider zijn.Zo niet, dan ligt een 8­8 seizoen voor de derde keer op rij op deloer. De vraag zal zich dan snel opwerpen of Garrett wel eensuccescoach is.

Wat zou moeten blijven hangen is hetseizoen 2011 waarin de Detroit Lions meteen 10­6 record de playoffs haalden na ondermeer een 38­10 overwinning op de SanDiego Chargers. De overige drie jaargangenonder leiding van hoofdcoach Jim Schwartzgeven echter een meer realistisch beeld: 2­14in 2009, 6­10 in 2010 en 4­12 in 2012. Stukvoor stuk zeer teleurstellend voor de fans.De sportieve ellende heeft ook zijnweerslag op de thuissituatie van defamilie Schwartz. In eeninterview geeft de coachaan dat zijn kinderenzich voor hem schamenop school, zijn vrouwniet meer met hempraat en familie nietmeer met een Lionstruiaan naar het werk durft.Detroit verloor vorigseizoen acht wedstrijden oprij na een 4­4 start en zijn hetlelijke eendje van de sterke NFCNorth. In deze eeuw was 2011 hetenige jaar met playoffs voor de Lionsen met onder andere de AFC Northals tegenstander ziet hetprogramma er voor dit seizoen nietgemakkelijk uit. Naast het veld enin de kleedkamer maakte Schwartzf outen. Hij kan zich maar beterfo cussen op het winnen vanwed strijden.

Een redelijk seizoen 2011 (9­7,tweede in de AFC South) werdgevolgd door een matig seizoen2012. Een 6­10 record is vleesnoch vis. Mike Munchak is kindaan huis in de organisatie van deTitans (voorheen Oilers), waar hij in1982 vanuit de draft binnenkwam.Toch heeft hij het niet gemakkelijk nahet vorige seizoen. Het resultaat in2013 zal minimaal in de buurtmoeten komen van 2011. Vorigseizoen bracht wel iets teweeg. De90­jarige eigenaar van het team, BudAdams, ontsloeg Mike Reinfeldt, diealles buiten het veld managede, engaf GM Ruston Webster vrij spel.Een investering van bijna 110 miljoendollar tijdens free agency volgde(Levitre, Pollard). Deze nieuwelingengeven Hall of Fame offensivelineman Munchak komend seizoenzeker meer speelruimte, maar wat deTitans vooral nodig hebben ismentaliteit. Er staat helemaal geenverkeerd team op het veld en als allekoppies dezelfde kant opstaan zijn zegewoon in de race voor playoffs. Ende AFC South zou er van opknappen.Voorwaarde is wel dat quarterbackJake Locker meegaat in het proces,want als Munchak gaat linkeballenmet Ryan Fitzpatrick is het eindezoek. Dan wordt zelfs clubicoon MikeMunchak onhoudbaar in de MusicCity.

NEW YORK – Wat een gedoe. Johnny Football, die officiëel te boek staat alsJonathan Manziel, zou wat krabbels gezet hebben voor geld. De quarterbackvan Texas A&M, de eerste freshman (eerstejaars) die ooit de Heisman Trophywon, zou dus zijn amateurisme in het geding gebracht hebben. En dat kan deNCAA, dat de collegesporten overziet, niet hebben.Moeilijk onderwerp, dit. Universitaire atleten mogen in Amerika geen cent aanhun sport verdienen. Dan zijn het profs en zal, aldus de NCAA, het helesysteem in elkaar donderen. Maar nou wil het toeval dat de NCAA, en danvooral de universiteiten, aan dat systeem verschrikkelijk veel geld verdienen.Televisierechten, kaartverkoop, merchandise – eigenlijk alles dat profsportrendabel maakt. Maar dan met amateurs.Daar krijgen de sporters dan een gratis opleiding voor in ruil. Althans,sommigen. De meesten betalen nog een deel van hun opleidingsgeld zelf, veleduizenden dollars. Maar dat handjevol toppers die zo bekend zijn dat hun tijden de dingen die ze aanraken geld waard zijn, mogen daar zelf geen munt uitslaan.Waanzin. Het idee dat collegesport onder studenten uitgevochten wordt, isal decennialang onjuist. Veel spelers komen alleen naar de universiteit om tesporten, niet om te studeren. Omdat dat moet, als je in de NBA of NFL wiltspelen. Weinig keuze, dus dan meer even een paar jaar de student uithangen.En dat weten de universiteiten dondersgoed. Ze gaan erin mee en zien despelers als kapitaal.Maar van betaling wil de NCAA niks weten. De kleinste overtreding kan je eenjaar schorsing kosten. Of zelfs je hele carrière verpesten. En als dat oneerlijk is,zeggen ze, komt dat geld bij de profs wel. Maar de meesten worden geen profen zullen nooit de kans krijgen aan hun talent nog wat over te houden. Datzeggen ze er niet bij.Manziel is geen lieve jongen, maar ik heb met wat hij gedaan heeft geen enkelemoeite. Als hij bij zijn volgende wedstrijd – als die er nog komt – zijn knieverbrijzelt en nooit meer speelt, heeft hij tenminste nog een paar honderddollar kunnen incasseren. Of een paar duizend, wat het ook moge zijn.En de oplossing is zo simpel. Betaal de spelers. De Olympische Spelenwerden er ook alleen maar leuker op toen ze profsporters toe gingen staan.Geef ze wat ze waard zijn.Of nog makkelijker: hef de NCAA op en laat de conferences zichzelf reguleren.Wie er bij kan verdienen mag dat. Klaar. •

Betaal ze!

Lange tijd daarvoor was Greg Odenspeler van Lawrence North in Indiana.Door zijn dominante aanwezigheid opzowel het aanvallende als het defensievevlak viel hij al snel op bij de scouts. Hij konals geen ander zijn lengte, 2 meter 13,combineren met een zeer atletische bouw.Hij werd dan ook landelijk beschouwd alsde beste van alle highschoolspelers. SteveKerr, vijfvoudig NBA­kampioen,omschreef Oden als een speler die maareens in het decennium voorkomt.

Verrassend was het dus niet dat decolleges in de rij stonden om Oden in telijven. Indiana, Michigan State, NorthCarolina en Wake Forest dongen allemaalmee naar zijn talenten. Ohio State wasechter de school waar hij samen metMike Conley, zijn teamgenoot bijLawrence North, voor zou spelen.Zoals in de toekomst wel vaker zougebeuren, miste Oden de start van hetseizoen als gevolg van het revaliderenna een operatie. Hij liep laat in zijnlaatste seizoen in Indiana een blessureop. Zijn debuut maakte hij tegenValparaiso en hij vervolgde het seizoenblessurevrij. 25 punten, twaalf reboundsen vier geblokte schoten zouden nietgenoeg zijn om Florida in de finale van hetNCAA Tournament te verslaan, maar GregOden loste zijn belofte zeker in. Zestienpunten, tien rebounds en iets meer dandrie geblokte schoten noteerde hij aan heteind van het seizoen als gemiddelden. Hijzou de derde eerstejaars ooit worden dieverkozen werd tot het All­American First

Team. Oden vond dat hij klaar was voorhet grote werk en stelde zich beschikbaarvoor de NBA Draft van 2007. Toch was ergeen eenduidige mening wie er als eerstegekozen zou moeten worden. Er wasnamelijk een schutter met de bouw vaneen tandenstoker die een vergelijkbaarseizoen als Oden had in Texas: KevinDurant.LastDe Trail Blazers hadden de eerste keuze engebruikten die uiteindelijk toch om Odentoe te voegen aan hun selectie. Het seizoen2007/2008 was er voor de Blazers één methoge verwachtingen. Brandon Roy, zesdekeus in diezelfde draft, werd verkozen totRookie of the Year en ook LaMarcusAldridge liet zijn potentie zien. De playoffswerden niet gehaald en er werden evenveelwedstrijden gewonnen als verloren, maarer was een kanttekening. Nog voor dat hetseizoen van start ging werd bekend datGreg Oden het hele seizoen niet zoukunnen spelen. Een operatie aan zijnrechterknie was daar debet aan. Fans vande Trail Blazers werden enthousiast bij degedachte dat wanneer Oden zich bij Roy enAldridge zou voegen, Portland wel eenseen heel eind zou kunnen komen.

In het daaropvolgende seizoen, zijnofficiële rookiejaar, stond hij fris aan destart. Hij debuteerde tegen de Los AngelesLakers. Dertien minuten later en zonderpunt achter zijn naam verliet hij het veldmet een voetblessure. Een paar wekenlater keerde hij terug. Tegen de MiamiHeat maakte hij zijn eerste drie punten en

pakte hij twee rebounds. Vier wedstrijdenlater had hij onder meer 22 punten en tienrebounds tegen Golden State opgetekenden in drie van die vier had hij een double­double. Het begon er op te lijken alsofOden het wachten van de fans gingbelonen en de verwachtingen ginginlossen. Maar toen, halverwege februari,raakte zijn knie de knie van CoreyMaggette. Weer een maand van hetseizoen weg door een blessure. Bij zijnrentree troffen de Blazers niet meer deOden aan met de potentie van eerder inhet seizoen. Hij kwam tot 61 wedstrijden

totaal, maar geen daarvan leverdestatistieken op die hij in de anderhalvemaand voorafgaand aan zijn blessure had.De hoop was gevestigd op het nieuweseizoen ­ 2009/2010 moest aantonenwaarom Oden boven Kevin Durantverkozen werd. De eerste paar wedstrijdenvan het seizoen verliepen nog wat stroef,maar toen de herfst richting de winter liepwas Oden op zijn best. Dertien punten,twintig rebounds en vier geblokte schotentegen Miami. Tegen Chicago kon hij 24punten, twaalf rebounds en twee geblokteschoten bijschrijven. In de wedstrijd tegende Bulls miste hij maar één schot. Op datmoment had hij gemiddeldes van zestienpunten, twaalf rebounds en drie blocks in36 minuten. Daarmee was hij de enige diedat kon zeggen.Maar toen kwam 5 december en dewedstrijd tegen de Houston Rockets. Naslechts 21 wedstrijden scheurde hij deknieschijf van zijn linkerbeen. Hetbetekende voor hem het einde van hetseizoen, terwijl hij juist op weg leek naarde dominantie die velen hem toeschreven.

Volgende stapSinds die dag speelde Greg Oden geenwedstrijd meer in de NBA. In november2010 was de league nog niet van startgegaan door de lockout en Oden moestalweer geopereerd worden. Ook2010/2011 eindigde voordat het begon.Ondanks alle zorgen die hij veroorzaaktebij de Trail Blazers waren zij toch vanmening dat Oden, in potentie, te goed wasom te laten lopen. Een jaarcontract volgde.Eind februari van 2012 was ChadBuchanan, general manager van Portland,een illusie armer. Die maandonderging Oden een operatieaan beide knieën. In maarthakte Buchanan de knoopdoor: Greg Odens contractwerd ontbonden.Nadat hij een jaar vrijaf namom zich volledig op revalidatiete richten, kwamen al snel de geruchten opgang. De Spurs, Cavaliers, Mavs, Pelicans,Kings, Hawks en Heat waren welgeïnteresseerd in Oden. Andere geruchtenspraken van een hereniging van MikeConley en Oden bij Memphis. Hij beslootvoor Miami te gaan spelen. “Er is veel omenthousiast over te zijn nu ik bij dekampioen ga spelen. Ik sta met de bestenop het parket en ik woon in Miami. Maarik ben oprecht het meest vrolijk over hetfeit dat ik weer kanbasketballen”.Positief bekeken kanOden zonder de grotedruk spelen die hijbij andere teamswel gehad zou

hebben. Na LeBron, Wade en Bosh zal hijaltijd de nummer vier zijn. Zijn rol zalvoornamelijk bestaan uit blocken, reboun­den en onder de ring afmaken. In deze drietaken blonk Greg Oden gedurende zijncarrière uit. Ook zal hij pas van echt belangzijn in de playoffs. Tot die tijd kan hij aanzijn vorm werken en wennen aan het team.Anderzijds blijft het blessurespook op deloer liggen. Brandon Roy, zijn oudeteamgenoot in Portland, probeerde vorigjaar terug te komen na vele knieblessures.Na vijf wedstrijden voor de MinnesotaTimberwolves sloeg het noodlot opnieuw

toe en stopte hij wederom.Ondanks alles is Oden nog maar 25 jaar enis hij mentaal ijzersterk. Lichtend voor­beeld: in zijn laatste jaar op highschool liephij een blessure op aan zijn rechterpols,waardoor hij de bal niet kon vastpakken.Hij besloot daarop met links vrijeworpen te schieten. Hij eindigde metmeer dan 70 procent raak.“Ik heb een oud lichaam. Het isniet zoals toen ik achttien was endat gaat ook niet meer gebeuren.Maar ik ga keihard mijn bestdoen, over mensen heenspringen en de hele dag rennen.Ik ga doen wat mijn lichaamme toelaat.”Bij Miami zal Oden metnummer 20 gaan spelen,net als bij Ohio State.Misschien is dat eenvoorteken. •

Zo hooggespannen als de verwachtingenwaren aan het begin van zijn loopbaan, zoweinig verwachtingen zijn er nu. De MiamiHeat verwacht niks van Greg Oden en Odenverwacht niks van zichzelf. Alleswat nu komt, is mooimeegenomen. Elke training,elke speelminuut, het zijncadeautjes voor de nog maar25­jarige Oden.Greg Oden kende in deafgelopen jaren donkere dagen, depressiesmisschien zelfs wel. In 2007 was hijPortlands grote belofte en niet veel laterwerd Oden door de hele basketballwereldbespot om zijn fouten en zijn breekbaar­heid. De zes jaar die volgden waren eeneenzaam gevecht met zijn eigen falen.Oden kreeg een mogelijkheid om teontsnappen aan het drama dat zijn NBA­loopbaan tot dusver was. Zijn dokter gaf hethem op een presenteerblaadje: “Stopermee, leef verder als normaal mens,zonder zorgen over revalidatie.” Oden hadweg kunnen lopen. Hij had kunnenvluchten voor een potentiële nieuwemislukking in zijn carrière. Dat deed hijniet, want Greg Oden houdt te veel van hetbasketball om het de rug toe te keren.De kans dat hij nu een fantastischecarrière tegemoetgaat, is niet zo groot.Maar Oden heeft niets te verliezen. Hijverhuist naar Miami en deelt dekleedkamer met de NBA’s bestebasketballers. Het ergste dat kan gebeurenis een nieuwe blessure. En zelfs als datgebeurt, kan Oden zijn kleinkinderen latervertellen dat hij met de grote LeBron Jamesheeft gespeeld. Iedereen krijgt een tweedekans. Greg Oden grijpt hem met beidehanden aan. •

Eva Gerritse.

Tweede kans

NAAM: Alfonso Guilleard SorianoGEBOREN: 7 januari 1976 in SanPedro de Macoris, DominicaanseRepubliekSLAAT: RechtsBURGERLIJKE STAAT: Getrouwden vader van zes kinderenPOSITIE: linksvelder, voorheen tweedehonkmanTEAM: New York YankeesVORIGE TEAMS: Hiroshima ToyaCarp (1996­1997), New York Yankees(1999­2003), Texas Rangers (2004­2005), Washington Nationals (2006),Chicago Cubs (2007­2013)COLLEGE: GeenDRAFT: Kwam niet aanmerking voorde draft omdat hij zijn carrière begon inJapan, kwam als free agent de league in.CONTRACT: 18 miljoen dollar in 2013TOTAAL VERDIEND: $140 miljoenPRESTATIES: Speelde in 1999 in deAll­Star Futures Game en werd MVPdoor twee homeruns te slaan. Was in2002 de tweede Yankee die in éénseizoen minimaal 30 homeruns en 30gestolen honken had. In 2004 werd hijde eerste speler in de geschiedenis vande Texas Rangers die zes honkslagenhad in één wedstrijd. Ook werd hij datjaar MVP van de All­Star Game. In 2006werd hij de vierde speler in degeschiedenis die lid werd van de 40­40club (40 homeruns en 40 gestolenhonken). Op 11 augustus 2013 sloegSoriano zijn tweeduizendste honkslag.Op 16 augustus evenaarde hij het recordvoor meeste binnengeslagen punten ineen reeks van vier wedstrijden (18).CAREER STATS: .273slaggemiddelde, 397 homeruns en 1112binnengeslagen punten.STERKE PUNTEN: Soriano is nogaltijd een slagman met veel kracht diealtijd een bedreiging vormt. Hij beschiktdaarnaast over heel veel ervaring enheeft elk seizoen meer dan 109

wedstrijden gespeeld wat aantoont datSoriano allesbehalve blessuregevoelig is.In zijn jongere dagen had hij veelgestolen honken, maar sinds zijnovergang naar de Cubs verloor hij veelsnelheid. Na 2006 (41) kwam hij nooitmeer boven de twintig gestolen honkenuit.ZWAKKE PUNTEN: Verdedigendkomt Soriano minder uit de verf. In zijnjongere dagen had hij standaard lageveldpercentages als tweede honkman enook als linksvelder maakte hij geregeldfouten. Verder is Soriano zeer agressiefals slagman wat resulteert in vaak drieslag en weinig vrije lopen.HALL OF FAME: Alfonso Sorianoheeft een geweldige carrière gehad enbehoorde vooral voor zijn tijd bij de Cubstot de gevaarlijkste spelers in hethonkbal. Daarna is het minder gewordenen kon hij de Cubs nooit aan een prijshelpen. Soriano heeft wel vier SilverSlugger Awards. Met meer op zijnpalmares en constatere prestaties was hijeen zekerheidje geweest. Nu is het zeertwijfelachtig.OVER HEMZELF: "Statistiekenbetekenen niets voor mij. Wat voor mijbelangrijk is, is dat ik elke dag kanspelen. Ik hou van het spelletje en kanniet zonder."SPORTAMERIKA OVERSORIANO: Alfonso Soriano isinmiddels 37 en aan het einde van zijncarrière. Hij heeft zoals gezegd geen ringkunnen winnen maar kan toch terugkijken op een hele succesvolle loopbaan.In Chicago vond hij nooit meer de vormterug die hem daarvoor zo gevaarlijkmaakte en hem lid maakte van de 40­40club. Zijn spel bij de Yankees laat ziendat er nog wel wat jus in de tank zit vande 37­jarige Dominicaan.EINDCIJFER: 8­

Hoopvol, maar fragiel. Het onwaarschijn­lijke herstel van de Boston Red Sox, na hetdramatisch verlopen seizoen 2012, oogde vanbegin af aan als een fata morgana. De resul­taten waren er, maar het leek nergens opgefundeerd. De minste tegenslag zou de flowdoorbreken. De stille hoop van Red SoxNation dat Boston de lijn toch zou kunnendoortrekken zou ijdel blijken. Toch?De lente veranderde in zomer, en nu de herfstal langzaam in aantocht is, doet Boston nogsteeds bovenaan mee in de American LeagueEast. De sfeer is goed, de blessuregevallenworden tot nu toe steeds opgevangen en dedubbeltjes die op hun kant balanceren, vallenvaker wel dan niet de kant van de Red Sox op.Boston wordt door de fans zelfs al liefkozend'Walk­off city' genoemd, refererend aan hetgrote aantal zeges dat Boston al binnenhaaldein de laatste slagbeurt van een thuiswedstrijd.Dat gebeurde meer dan eens dankzij rakeklappen van de speler die, als hij enbasketballer was, de titel van 'beste zesdespeler van de league' al in zijn zak zouhebben. De geroutineerde lachebek JonnyGomes sloeg al een paar keer de beslissenderun binnen, en niet zelden deed hij dat alspinch­hitter. Verderop lees je meer over dezespeler, die niet zou misstaan tussen de idiotsen cowboys van 2004 en 2003.Toch begint het succesverhaal­in­wordingniet met Jonny Gomes. Hij was immers

In 2004 doorbrak Boston de vloek. Terry Francona wist van zijn Red Sox eenhomogene groep te maken die er lol in had om met elkaar te spelen én te lachen.Goede resultaten gingen hand in hand met goede grappen en een goede sfeer. Metde bizarre haarstijlen – Johnny Damon, Manny Ramírez – aan de ene kant en detig verschillende handshakes van Orlando Cabrera , David Ortiz en vele anderenaan de andere kant ontstond de winnende mix die later een wereldtitel opleverde.Linksvelder Gomes kwam tot dit weekend in 88 wedstrijden in actie voor deBoston Red Sox en deed dat liefst 24 keer als pinch­hitter. In die 24 slagbeurtensloeg hij vier homeruns, in alle overige deed hij dat zes keer. Volgens destatistieken is Jonny Gomes, die in twee jaar tien miljoen verdient, dit seizoenongeveer 0.3 overwinningen waard ten opzichte van de prestaties van eengemiddelde speler in de MLB.Statistisch gezien is Jonny Gomes een miskoop. Tien miljoen dollar betalen aan

iemand die met pijn en moeite 0.3 Wins Above Replacement (WAR) noteert, datlijkt niet echt slim zaken doen. De deal tussen Gomes en de Red Sox zorgdeafgelopen winter al voor gefronste wenkbrauwen. Boston leek de routiniers diewerden binnengehaald allemaal te veel te betalen, maar zoals hiervoor uitgelegdzat daar wel een gedachte achter.Die gedachte is letterlijk zichtbaar als je naar Jonny Gomes kijkt. Flinke baard,los hangend, eigenlijk te wijd shirt: het is een illustratief beeld voor de losse sfeerdie dit seizoen hangt in de kleedkamer van de Red Sox, en Gomes zelf helft daareen belangrijk aandeel aan. Samen met Mike Napoli zorgt hij voor een heuse‘baardencultuur’ bij Boston, waaraan onder meer Jarrod Saltalamacchia, DustinPedroia, Daniel Nava en David Ross meedoen.Daarnaast speelde het hele team al eens met de bovenste knopen van de jerseyopen, eveneens in navolging van Napoli en Gomes.

Het is een natuurlijk bijproduct van de mens Jonny Gomes. De honkbalspeler no­teert wat te vaak drie slag en zou, voor een buitenvelder, over meer snelheid kunnenbeschikken. Op de mens valt echter een stuk minder aan te merken. Gomes is op enbuiten het veld een modelprof, en dat is geen toeval. De speler is zich bewust van devoorbeeldfunctie die hij heeft als honkballer in de Major League Baseball. Richtingfans en andere buitenstaanders, maar ook richting zijn teamgenoten.Het is moeilijk te omschrijven wat een zogenaamde clubhouse guy precies karakte­riseert. Vast staat dat het begint met een positief en betrouwbaar karakter. Daar­naast verstaat zo’n spil de kunst om aan te voelen of het team even flink moet lachen,of juist wat tough love nodig heeft. Daarnaast kan hij fungeren als verlengstuk vanzijn manager, als vertrouwenspersoon en als vraagbaak voor jongere spelers. Geenvan deze waardevolle eigenschappen zie je terug in een overzicht met slaggemiddel­den, homeruns, binnengeslagen punten, vrije lopen en ga zo maar door. Het maaktde waarde van Jonny Gomes voor de Red Sox letterlijk onmetelijk.

slechts één van de aanwinsten vanafgelopen winter, en niet eens de meesttot de verbeelding sprekende. Bostonbond diverse spelers en een nieuwemanager aan zich. Noem het geluk, noemeen meesterlijk puzzelwerk van GeneralManager Ben Cherington: de Red Soxboorden een goudader aan. Het teamtransformeerde in een winter van eenslangenkuil vol galbakken naar eenvrolijke troep vrijbuiters die het schip inéén klap vlot trok.

Dat was eenuitkomst die zelfs demeest positieve voorspellersniet hadden voorzien voor deBoston Red Sox van dit seizoen. Hetmanagement gokte op een verzamelingpersonages. De traditionele statistiekenkwamen op het tweede plan. Hetclubhuis kreeg een injectie vers bloed, enin dat bloed trof men een gezonde dosisvrolijkheid aan. Mike Napoli, JonnyGomes, Shane Victorino: allen staan zebekend om het positieve effect dat zehebben op een spelersgroep.Toch deden zij het niet alleen. Napoli wasvroeg hot, maar zwakte daarna sterk afen ontwikkelt zich eigenlijk tot eenteleurstelling. Wie echt goed kijkt, snapt

dat Napoli zelf niet het doel was, maareen middel. Zijn bijdrage aan de sfeer inhet clubhuis beïnvloedt diverse spelerspositief, niet in de laatste plaats tweelachebekkies die de Sox zelf al in huishadden. Dustin Pedroia en David Ortizvonden in de nieuwkomers een aantalgelijkgestemden: hard werken, maarminstens zo hard plezier maken.

Laat de statistieken voor wat ze zijn enwerp een blik op de 2013 Boston RedSox. Het plezier straalt er vanaf. In hetstadion waar jongens als Beckett enPapelbon niet heel lang geleden verwetenwerd dat 'het ze niet echt kon schelen',daar staat closer Koji Uehara te springenbij een honkslag van Mike Carp alsof deeerste honkman zojuist de World Seriesbeslist heeft. Er wordt in de MLB momen­teel heus beter honkbal gespeeld. Door deBraves of de Dodgers bijvoorbeeld. Maarin het klassement van 'sfeer in het

clubhuis' lijkt Boston dit jaar deonbetwiste kampioen.Natuurlijk zijn er ook een aantal spel­technische zaken die cruciaal zijn in dewederopstanding van de Red Sox. Zo magde invloed van manager John Farrell nietonderschat worden. Ook moet je consta­teren dat niet Joel Hanrahan, Gomes ofNapoli, maar vooral Koji Uehara dé stealvan afgelopen winterwas voor Boston.Met Bailey enHanrahan hebbende Red Sox nu tweegerespecteerdeclosers in delappenmand.

Hoewel zijn karakter niets nieuws is enJonny Gomes er door de jaren heen ombekend staat, had dat beeld makkelijk anderskunnen zijn. Gomes maakte niet bepaald demakkelijkste jeugd mee en zou genoeg redenhebben om een stuk bitterder in het leven testaan. Eén van de redenen dat Gomes zichbijvoorbeeld inzet voor talentvolle jeugd uitPetaluma, Californië is dat hij naar eigenzeggen nooit hulp kreeg, terwijl die vaakgenoeg nodig was.Daarnaast maakte Gomes in zijn leven algenoeg serieuze zaken mee. De linksvelder wasop zestienjarige leeftijd betrokken bij een auto­

Uehara kreeg de taak toebedeeld en de RedSox keken nooit meer om.Daarnaast helpt het dat diverse spelersvan wie een dragende rol wordt verwacht,aan de eisen voldoen. Pedroia komt niet inde buurt van zijn MVP­seizoen 2008, maarvervult samen met Jacoby Ellsbury, ShaneVictorino en David Ortiz een belangrijke rolvoor Boston.In die laatste naam is overigens wel éénvan de potentiële achilleshielen van deRed Sox genoemd. Met Big Papiheb je het namelijk welgehad als het gaatom de echte

sluggers van de Boston Red Sox. Waar vrij­wel elke serieuze gegadigde voor de WorldSeries minstens twee levensgevaarlijkehomerunrammers heeft, daar staat Ortizer wat dat betreft een beetje alleenvoor in Boston. Het is voorhen te hopen dat Napoli,Ellsbury, Pedroia

ongeluk waarbij één van zijn bestevrienden om het leven kwam. Deinitialen van het slachtoffer, AlexWescott, staan getatoeëerdop Gomes’ rechterarm.Zelf bleef Gomes overigensongedeerd. In zijn vroege jaren bij deTampa Bay Rays, die hem in de draft van2001 oppikten, kreeg Gomes een lichtehartaanval. Hij liep eigenlijk te lang doormet de klachten en sliep zelfs nog een nachtthuis voordat hij zich meldde in het ziekenhuis.Daar constateerden artsen de hartaanval alsgevolg van een verstopte slagader. Nog een nachtthuis slapen zou Gomes vermoedelijk niet

of Middlebrooks in vorm zijn als het er inseptember en oktober echt om gaat, anderszou de slagbatterij wel eens iets te licht voorde dag kunnen komen.Toch maakt Boston ook dan nog kans, als depitching op dezelfde voet doorgaat. Je zoubijna vergeten dat de Red Sox het al enige tijdzonder hun eerste en tweede pitcher doen.Hun eerste pitcher, Jon Lester, gedraagt zichdit seizoen als een vierde of vijfde starter ennoteert wisselvallige resultaten, terwijlnummer twee Clay Buchholz al sinds meigeen bal meer heeft gegooid door eenslepende nekblessure. Ryan Dempster, FelixDoubront en vooral John Lackey presterenechter goed genoeg om dat redelijk op tevangen. Mocht Buchholz nog terugkeren enaanwinst Jake Peavy zijn klasse laten zien,dan kan Boston zomaar over een ijzersterkerotatie beschikking richting het naseizoen.Belangrijker dan dat alles is dat het goedegevoel blijft. De Red Sox vertoonde in deafgelopen weekend gespeelde serie tegen deNew York Yankees een aantal onkarakteris­tieke zaken. Doubront kreeg te maken metcontroleproblemen die hem lang niethadden geplaagd en anders zo betrouwbareveldspelers als Stephen Drew maaktenvreemde fouten die runs kostten. AanFarrell en de zijnen de taak om ervoor tezorgen dat dat incidenten blijken, en geenindicatie van wat Red Sox Nation tewachten staat in september. •

hebben kunnen navertellen.Deze gebeurtenissen zijn slechts deel van hetverhaal van Jonny Gomes, maar wel cruciaal inhet pad dat hij bewandelde om de man te wordendie hij nu is. De Boston Red Sox zijn, na ondermeer Tampa Bay en Oakland, nu het team datmag profiteren van de aanwezigheid van dieman. Hingen er maar camera’s in de kleedkamervan de Boston Red Sox. Dan zou niemand meereen seconde twijfelen over hoe terecht hetjaarsalaris van vijf miljoen dollar voor JonnyGomes is. •

Natuurlijk is het belachelijk dat Alex Ro­driguez nog speelt, natuurlijk is het begrij­pelijk dat managers, fans, tegenstanders enzelfs teamgenoten dat raar vinden, maar zozijn nu eenmaal de regels. Datbetekent dus dat je niet eigenrechter moet gaan spelen enmet opzet een speler moet gaanraken, omdat de spelersvak­bond – waar ook jijzelf lid vanbent – besloot dat A­Rod inberoep mocht gaan.Het is nu aan de MLB en de rechter om tebepalen wat er met A­Rod gaat gebeuren.Hoewel de beanball onderdeel is van hetspel, was die op A­Rod niet alleen onspor­tief, maar ook nog eens dom. Ryan Demp­ster besloot de eerste bal die hij op A­Rodmocht gooien op zijn lichaam te mikken.Hij miste... Daarmee werd duidelijk dat hijmisschien toch niet zo goed kan mikken, envooral dat hij A­Rod niet mag en hetbelachelijk vindt dat hij nog speelt. Dan ishet klaar. Om het met drie wijd kaal nogeens te proberen is bush league en kosttehem en zijn team in eerste instantie devoorsprong en uiteindelijk de wedstrijd.A­Rod kwam als openingsslagman in deinning op het honk en de Yankees scoordentwee punten. Een woedende A­Rod nam deYankees op zijn schouders en sloeg hennaar een 9­6 overwinning. De beanball wasuiteindelijk een laffe actie om de harten vanRed Sox Nation te winnen, maar was verderniet erg effectief. Later ontkende hij zelfsdat hij het met opzet gedaan had,waarschijnlijk om een schorsing tevoorkomen. Hypocriet? Was Dempsterniet ook de pitcher die stond tejuichen toen teamgenoot SammySosa, stijf van steroïden, 35 homeruns sloeg in 2004? •

Seb Visser.

Laf!

Afgelopen vrijdag werd Charlie Manuelontslagen door de Philadelphia Phillies. Tweedagen eerder boekte hij zijn duizendsteoverwinning als manager in Major LeagueBaseball en de Phillies vonden dateen mooi moment om afscheid tenemen van 64­jarige Manuel, diein 2008 de World Series won voorde 'City of Brotherly Love'.Broederliefde.Charlie Manuel zag in de afgelopen jaren zijnveteranen ouder worden zonder aanwas vanjong talent. Dat resulteerde erin dat eendynastie geen dynastie werd en de Phillies nuvoor het tweede jaar op een rij een verlorenseizoen spelen.Nieuwbakken manager Ryne Sandbergmaakte zijn debuut in Philadelphia tegen dein topvorm verkerende Los Angeles Dodgersen kreeg meteen te zien waarom zijnvoorganger geen kans had: Cliff Lee wierpsterk, maar de slagploeg wist niet meer dandrie honkslagen te verzamelen.Jimmy Rollins en Chase Utley zijn over hunhoogtepunt, Ryan Howard is breekbaar enRoy Halladay is (eindelijk) niet meer hetwerkpaard dat hij zo lang wel was.Nee, de Phillies moeten kijken naar RubenAmaro Jr., de general manager. Hij wasdegene die het farm systeem leegroofde omLee, Halladay en Hunter Pence (die inmiddelsweg is) te halen en legde te veel geld neer voorHoward. De grootste fout maakte hij toen hijLee niet ruilde rond de trade deadline.Amaro Jr. werkte in de afgelopen jaren eensuccesverhaal de grond in. En daarom moetManuel hangen. Dat is geen broederliefde, datis Kaïn en Abel. •

Lennart Beishuizen.

Kaïn en AbelAls Bears­fan ben je (ik) arrogant genoegom de Detroit Lions en de MinnesotaVikings niet serieus te nemen. OndanksMegatron (wij hebben Brandon Marshall)en AP (Matt Forte is completer). Noem meeen meatball, maar zonder swag vaartniemand wel. Het vervelende is alleen datook die irritante Fudgepackers nog bij onsin de divisie zitten. En da's al sinds jaar endag andere koek.Het lopende preseason begon nog aardig.Hoewel je niemand een blessure toewenst,en terwijl ie bovendien bijna m'n buurmanis, werd er hier toch even gefistpumpedtoen werd meegedeeld dat het seizoen vanLT Bryan Bulaga erop zit. De operatie vanJordy Nelson kreeg oh yeah mee vanbariton­achtige proporties, terwijl hetyoutube­filmpje met een ploeggenotenmeppende Jermichael Finley intussen isgrijsgedraaid.En ik weet wel, 't is maar preseasonnatuurlijk, en 't waren maar drie series,acht carries en een catch, maar toch. Diedekselse Ted Thompson lijkt zichzelf weer'ns te hebben verbaasd. Jarenlang kende hijmaar een zwakke plek, en dat was 't draftenvan een running back die potten konbreken. 't Vermocht trouwens wat, daar upnorth. Ze hadden tenslotte eerst Favre ennu A­Rod.Maar Thompson snaaide dusBama's RB Eddie Lacy wegvanuit Radio City Music Hall. Inde tweede ronde nog wel. En Ilike what I saw. Vanuit football­technisch oogpunt dan. Nietvanuit 't standpunt van eenBears­meatballfan. Die EddieLacy gaat ons nog heel wat problemenopleveren. Wat ik jullie brom. •

Geert Jan Darwinkel.

Eddie Lacy