HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan Darwinkel

EINDREDACTIEKasper Dijk

REDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem Zeldenrust

COLUMNISTENJeroen ElshoffLeander Schaerlaeckens

FOTOGRAFIEGetty Images

PRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGN

DarChicago Ltd.MET DANK AAN

Issuu, ScribusSportAmerika The

Magazine is een uitgavevan Petersen Media. Niets

uit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook worden

gekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemming

van de uitgever. ©Petersen Media 2012­

2013 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

De New York Knicks kennen een dra‐ma‐tische start vanhet seizoen, en dat terwijl de verwachtingen zo hoog liggenin The Big Apple. Hoewel mijn Boston Celtics totaal niks tezeggen hebben dit seizoen, lijkt de crisis nu al groter in NewYork.Eén van de meest bijzondere spelers bij de Knicks, en zelfsin de NBA, is voor mij Carmelo Anthony. Er gaat geen weekvoorbij, in het seizoen of erbuiten, of de 29‐jarige 'Melo' weetwel de headlines te halen. Drie weken geleden rolde ik vande bank van het lachen toen ik twee berichten las, kort naelkaar gepubliceerd.Het begon vrij normaal: Anthony wil na dit seizoen graaggebruikmaken van zijn free agent‐status. Proeven hoe diemarkt in elkaar zit en kijken wat hem dat oplevert. Een helelegitieme gedachte, was wat er door mijn heen schoot.Sterker nog, ik denk dat veel van mijn vrienden die de Knicksbejubelen het een mooi bericht zouden vinden. Het huwelijktussen de bespeler van de Madison Square Garden en Meloleverde tot op heden nou eenmaal weinig juichmomenten op.Terwijl ik nog filosofeerde welk team het beste bij hem zoupassen, kwam Melo al met een tweede statement. ”Ik zoubest mijn hele loopbaan bij de Knicks willen blijven.” Ha,prima. Ik ben zelf ook niet altijd zo stabiel wat meningenbetreft, maar dit sloeg echt alles.Dergelijke spelers en de stad New York lijken elkaar aan tetrekken, met sensatieverhalen in de alomtegenwoordigemedia tot gevolg. Voor mij als Bostonian mag dit zeker nogeven zo blijven. Een column met een dikke glimlach gaatnamelijk nooit vervelen.Veel leesplezier,

Melo

Kobe Bryant staat weer ophet trainingsveld. Dat is voor heteerst nadat hij zeven maanden gele­den zijn achillespees scheurde.Bryant deed een paar lichte oefe­ningen mee met de groep. Team­genoot Pau Gasol was onder de in­druk: "Ik zag hem bewegingen makenwaarvan ik niet verwacht had dat hij zealweer kon". Er wordt nog steeds geendatum genoemd waarop Kobe terug zoukunnen keren in een echte wedstrijd vande Los Angeles Lakers. The BlackMamba zelf liet al vaker doorschemerendat dat nog wel een paar weken kan duren• Coach Doc Rivers van de LAClippers voerde een oriënterendgesprek met Lamar 'Kardashian'Odom. Odom is sinds heteinde van afgelopenseizoen niet meer actief inde NBA. Vervolgens werdhij in augustus opgepaktnadat hij met een slokje teveel op achter het stuur wasgaan zitten (niet heteerste akkefietje voorhem). Rivers over de ontmoeting: "Ikheb altijd interesse gehad in Odom.Hij ziet er goed uit en lijkt fit. Datwil allemaal echter niet veelzeggen." De Clippers hebben nogplek voor één speler • Ook in deNBA blijven elleboogjesniet onbestraft. MarioChalmers van de Miami Heatmoest één wedstrijd aan zichvoorbij laten gaan nadat hij DirkNowitzki van de DallasMavericks op een elleboogtrakteerde. De point guard kreegvanwege zijn actie van descheidsrechters eenzogeheten 'flagrant foul2'. Daarmee mochtChalmers de wedstrijdwel gewoon uitspelen •

Na tien weken afwezigheidheeft Percy Harvin einde­lijk zijn debuut gemaaktvoor de Seattle Seahawksin de met 40­21 gewonnen wed­strijd tegen de Minnesota Vikings. Voor ditseizoen kwam Harvin overvan de MinnesotaVikings in ruil voormeerdere draftkeuzes, maarvrijwel direct moest hijonder het mes vanwege eenschouderblessure • Nahet 41­28 verlies in en tegenTampa Bay bezitten deAtlanta Falcons een lelijk 2­8 record.Toch houden de beleidsbepalers de rangengesloten. GM Thomas Dimitroff sprakvorige week al zijn vertrouwen uit inhoofdcoach Mike Smith en eigenaarArthur Blank volgde hem deze week. “Wehouden van onze trainer en van onzeGM. Het is hun taak om alles en iedereenheel goed te evalueren. Ik twijfel niet aaneen goede afloop daarvan.” • BaltimoreRavens GM Ozzie Newsome moestna de verloren wedstrijd tegen deChicago Bears uit voorzorg naar hetziekenhuis. Naar verluidt is het niksernstigs • De druk op HoustonTexans­coach Gary Kubiakneemt toe na de achtste nederlaag oprij. Kubiak besloot halverwege dethuiswedstrijd tegen de OaklandRaiders de bekritiseerdequarterback Matt Schaub inte brengen ten koste van talentCase Keenum. Keenum hadvolgens Kubiak moeite met deblitz, waar hij vaak niet uitkwamop 3rd down. Later kwam hetaan de zijlijn tot een forsopstootje tussen Schaub ensterspeler Andre Johnson.Volgens Johnson was ditechter puur frustratie •

Kris Versteeg keerde terugbij de Chicago Blackhawks.ersteeg verliet Chicago in 2010en zei toen “dat hij alleen ach­terblijft met herinneringen aanzijn tijd bij de Blackhawks.” De right wingwerd verruild door de Florida Panthers,die ook Philippe Lefebvrenaar Chicago stuurden en hetduo Jimmy Hayes enDylan Olsen terugkreeg •Nazem Kadri werd voordrie duels geschorst. Deaanvaller van de TorontoMaple Leafs ging in dewedstrijd tegen de MinnesotaWild hard door op doelman MinnesotaWild • Het seizoen van de EdmontonOilers verloopt tot dusverre weerteleurstellend en dat heeft ook GM CraigMacTavish gezien. “Het gaat nog niet zogoed als ik zelf misschien had verwacht…Ik ben gefrustreerd, pissed off. Ik wilresultaten zien. Onze blue line moetverbeteren. Een grote, sterke verdediger?Dat zou ontzettend helpen.” MacTavish wilvoorlopig niet breken met een speler uitde kern van de spelersgroep • Dezeweek begint de kaartverkoopvoor diverse wedstrijden uit deNHL Stadium Series. Dinsdagbegon de verkoop voor het dueltussen de Kings en de Ducks inDodger Stadium. Donderdagbegint de verkoop voor beide duels inYankee Stadium • Brad Staubitzen Peter Holland werden doorde Anaheim Ducks verruild naarde Toronto Maple Leafs. Daarkregen de Ducks Jesse Blacker en tweedraftkeuzes in 2014 voor terug •Marián Gaborík is vier tot zes wekenuitgeschakeld met een knieblessure. Deright winger van de Columbus BlueJackets raakte geblesseerd in dewedstrijd tegen de Boston Bruins •

Miguel Cabrera (Ame­rican League) en An­drew McCutchen (Natio­nal League) zijn de meestwaardevolle spelers van 2013. VoorMiggy is het de tweede MVP­award oprij. Net als vorig jaar hield de derdehonkman Mike Trout achter zich, terwijlChris Davis derde werd. Cutch paktemeer stemmen dan Paul Goldschmidten Yadier Molina. Vooral Goldschmidtwas een serieuze kandidaat, maar ondankszijn topstatistieken zette geen enkelereporter Goldy bovenaan het lijstje • Meerprijzen: Max Scherzer (AL) en ClaytonKershaw (NL) wonnen Cy YoungAwards, Wil Myers (AL) en JoséFernández (NL) werden de beste rookiesen Terry Francona (AL) en Clint Hurdle(NL) de beste managers. Velen voorzagenBoston Red Sox­manager John Farrell inplaats van Francona, maar zoals de skippervan Cleveland direct aangaf: “Ikdenk niet dat John zijn WorldSeries­ring wil ruilen voor dezeprijs” • De Atlanta Bravesgaan verhuizen. In 2017wordt Turner Field, in 1996gebouwd voor deOlympische Spelen inAtlanta, ingeruild. Hetnieuw onderkomen ligtin het hart van het gebiedwaar de meesteBravesfans wonen. Volgensde clubleiding verwaarloosdeTurner Field en kreeg het stadionvan NFL­team Atlanta Falconsveel meer aandacht. Ook deFalcons krijgen trouwens eennieuw stadion • Goed nieuwsvoor Xander Bogaerts. Kortestop Stephen Drew sloeg hetaanbod van de Red Sox af endaardoor is de kans groot dat hijelders zal gaan spelen. Dat maaktde weg vrij voor Bogaerts alsstartende korte stop in 2014 •

Dagen van voorbereiding en 'n uur footballten spijt ­ maar al te vaak worden wedstrijdenbeslist dankzij een enkele catch, fumble, pick,run, of beslissing. Een luttele play die al hetandere tot futiliteiten degradeert. Afgelopenweekend was 't niet anders. Zoals de Saintsde zege door de arbitrage in de schoot kregengeworpen (clean hit van Ahmad Brooks opeen vervolgens fumbelende Drew Breesbestraft) en zoals de Patriots pass interfe­rence op Rob Gronkwoski zagen genegeerd),zo was de fumble van Anthony Sherman(kudos voor Quentin Jammer) die hetverhaal van Sunday Night Football vertelde.Broncos­Chiefs was vooraf grootsgeadverteerd als de battle tussen Offense enDefense. De top van de AFC zou wel evengaan uitmaken waar het zwaartepunt in dehedendaagse NFL zou moeten liggen. Hetkwam er niet van. Peyton Manning en zijnBroncos offense scoorden een voldoende,maar ook niet meer dan dat. Het bleek echtermeer dan genoeg om de nog ongeslagenChiefs het hoofd te bieden. De veelgeprezenKC defense was namelijk niet komenopdagen. En dat was jammer.Wetende dat Manning kampte met eenzwabberende enkel, had je toch mogenverwachten dat de Chiefs' pass rush als eenbezetene dat gewricht 'ns op z'nduurzaamheid zou gaan testen. Maar na eenuur football en veertig Manning dropbacks,sprak het scoreformulier duidelijke taal: nulsacks. Nul. Er viel zelfs geen enkeleknockdown te noteren.Naar de oorzaak kunnen we slechts gissen.Wellicht was het podium voor de 9­0 Chiefsnog even wat te groot. Sunday Night Football,in Mile High, op National TV...Plankenkoorts is niemand vreemd.In topwedstrijden als deze krijg je in de regelook maar een paar kansen, en die moet jegrijpen, wil je een kans maken op succes.Maar de Montee Ball fumble was aanAnthony Sherman niet besteed. Eenmomentum killer van jewelste, die KansasCity nimmer meer te boven kwam (27­17). •TEKST GEERT JAN DARWINKEL

Dames en heren, gaat u alstublieft staanvoor een ovatie voor de 2013 MiamiDolphins. Ere wie ere toekomt: de titel van‘meest catastrofale seizoen inde NFL’ afpakken van GregSchiano’s Tampa Bay Bucca‐neers is een prestatie van for‐maat. Een prestatie die vrijwelvolledig op het conto komt vanhoofdcoach Joe Philbin engeneral manager Jeff Ireland,ook wel bekend als het duo dat per 1januari 2014 in de WW zit. Zelden waseen ontslag meer op zijn plaats.Ireland zette afgelopen seizoen zijn baanen zijn carrière op het spel toen hij all‐outging om van de Miami Dolphins een play‐offteam te maken. Kosten noch moeitewerden door Ireland gespaard om als win‐naar uit free agency te komen, zonderdaarbij al te veel acht te slaan op wat zijnteam nu echt nodig had. Natuurlijk, dietopreceiver moest er komen, maar moestdat nou echt Mike ‘one trick pony’ Wallacezijn voor 60 miljoen dollar? En hoeveelwijzer werden de Dolphins eigenlijk van dekostbare linebackerruil Ellerbe/Wheelervoor Barnett/Dansby? Om nog maar tezwijgen over de draft, waar Ireland de blun‐der van het jaar maakte door de hopeloosoverhypete defensive end Dion Jordan teselecteren boven left tackle Lane Johnson.Left tackle. U weet wel, de positie waarJonathan Martin opzichtig ploeterdevoordat de pesterijen van opperaso RichieIncognito hem teveel werden. Dankzij datdebacle ontdekten we dan wel weer hetgrote talent van Philbin, de als hoofdcoachverklede overjarige belastingambtenaar.Philbin verloor de macht over zijnkleedkamer en nam vervolgens de helefranchise mee in zijn val. ∙

Paul Klomp.

Catastrofe in Miami

In augustus 2005 lag New Orleans inpuin. Orkaan Katrina richtte voor 80miljard dollar schade aan en veroorzaak­te bijna tweeduizend doden. Vele inwo­ners van de stad vonden ten tijde van deramp onderdak in de Superdome, hetstadion van de Saints. De stad krabbeldein de jaren daarna weer langzaamaan open er werd in 2006 zelfs weer gespeeld inhet stadion dat een jaar eerder nogsymbool stond voor ellende. De bespelervan het stadion stond op zijn beurt echterweer symbool voor de wederopbouw vanNew Orleans. Drew Brees was onder­tussen de quarterback in ‘The Big Easy’en gooide in 2009 de Saints naar de titelin Super Bowl XLIV tegen de Indiana­polis Colts van Peyton Manning. Het waseen emotioneel moment voor heel NewOrleans, dat dankzij hun Saints en MVPBrees voor het eerst sinds jaren weervoelde wat hoop was.

Na KatrinaNog altijd zullen de inwoners vanNew Orleans met een grote glimlachterugdenken aan de overwinningsparadevan februari 2010. Ongeveer de helewereld, op Indianapolis na, gunde het deSaints na de ellende van Katrina.Het is ondertussen herfst 2013 en de stadis wel toe aan een nieuw feestje. Ën dat zoudit jaar zomaar gevierd kunnen worden. DeSaints hebben dit jaar een geweldige aanvalstaan en onder de nieuwe verdedigings­coach Rob Ryan ook een uitgekiendedefensieve linie. Met Drew Brees hebbende Saints sowieso een quarterback in huisdie het team altijd naar een succesvolnaseizoen kan gooien. Als New Orleanszich vast weet te bijten in de competitie ende aanstor­mende Carolina Panthers kanafhouden, dan dient in januari iedereenrekening te houden met de Saints.

Hoofdcoach Sean Payton speelt eensleutelrol bij zijn eigen team. Kijkende naarde conversaties die hij met Brees heeft aande zijlijn tijdens wedstrijden, merk je deinvloed die hij heeft op zijn quarterback. Eris onderling veel respect en onder Paytonlijkt Brees gewoon een betere speler te zijn.Ten opzichte van 2012 kun je rustig stellendat de cijfers in 2011 en 2013 beter zijn.Want hoe was het ook alweer? In maart2012 rondde de NFL een onderzoek afwaarin naar voren kwam dat Payton en detoenmalig verdedigingscoach GreggWilliams een systeem hadden opgezetwaarbij het de bedoeling was dat hunspelers tegenstanders uit de wedstrijdmoesten spelen. De enige manier waaropdit kon was met grof geweld. Kort gezegdwas het de bedoeling tegenstanders metopzet lichamelijk letsel toe te brengen.

Bounty­gateIn eerste instan­tie probeerden decoaches, waaronderook assistent coach JoeVitt, het zogenaamdebountyschandaal nog teverdoezelen, maar er was geenhouden aan. Payton werd voor éénseizoen geschorst en de Saintsgebruikten het jaar 2012 vooral om weerbij zinnen te komen en te werken aan eennieuw personeelsbestand. Payton moest

noodgedwongen een stap terugdoen enbracht veel tijd door als aanvalscoach op deschool van zijn zoon Connor. Het was ook indit jaar dat de geplaagde coach na twintigjaren huwelijk scheidde van zijn vrouw Beth.De van huis uit Iers­Katholieke Payton zalongetwijfeld heel wat tijd hebben doorgebrachtin het biechthokje. Wat ging hij de fout in!Nu is hij weer terug waar hij thuishoort:aan de zijlijn met een dikke headset op zijnhoofd. Gedrevener dan ooit om aan iedereendie het maar weten wil te laten zien dat hijwel degelijk iets kan neerzetten met deSaints.

Niet alleen de terugkeer van Payton is grootnieuws, ook het aanstellen van verdedigings­coach Rob Ryan maakt nogal wat los in NewOrleans. De Saints schoten direct uit destartblokken dit jaar en wisten zich met denieuwe 3­4 verdediging veel beter staande tehouden dan vorig jaar. Bijna mag je je afvra­gen of de komst van Ryan niet belangrijker isdan de terugkeer van Payton. Toegegeven,slechter kon het niet. De verdedigende unitvan de Saints gaf in 2012 7042 yards weg; datwas nog nooit vertoond in de historie van deNFL. Ryan heeft echter meer dan honderdyards per wedstrijd kunnen afschaven vanhet dramatische gemiddelde van vorig sei­zoen. De ploeg staat nu verdedigend in detop­10 en de quarterback van de tegenstanderwordt wel gevonden.Een wedstrijd is het niet, maar de importan­tie van de aanwezigheid van Ryan mag niet

Als er iemanddit jaar nog meerblinkt dan hetgoud in het uni‐form van deSaints, dan is hettight end JimmyGraham wel. Wanneerhet lawaai van de juichen‐de fans in de Superdome is gaan liggen naeen nieuwe overwinning van de Saints rijdthij naar het vliegveld. Waar medespelersmisschien een hippe club opzoeken voorhet vieren van een zege, stapt Graham inzijn eenmotorige vliegtuig voor een privé‐feestje in de lucht. Eerst maakt hij eeneigen ereronde over de stad New Orleansen doet hij in alle stilte een fly‐over over deSuperdome en vervolgens zet hij koers naaronbekende bestemmingen.Weg van tele‐foons en flitsende camera’s maakt Grahamop grote hoogte iedere week zijn hoofd leegen laadt hij zich op een unieke wijze weer opvoor een nieuwe week op kantoor.Het zijn de eigenaardigheden van watvelen de beste tight end in competitievinden. Zo heeft iedere (top)sporter zijneigen verhaal en dat is vooral interessantwanneer het goed gaat. Na vijf speelron‐des leidde Graham de NFL met 593 yardsen noteerde hij zes touchdowns. Voor deduidelijkheid; we hebben het hier over een

tight end en niet over een beproefde widereceiver. “Hij heeft geen enkel zwak punt inzijn spel,” zei voormalig tight end ShannonSharpe, CBS analist en Hall of Famer,over hem. Het is geen misplaatsteuitspraak. Door Graham te laten zwervenover het veld en de nadruk te leggen opdrie wide receivers komt hij geweldig totzijn recht. En Brees gelooft in de voormaligbasketballer, die in 2011 al het niveau vanRob Gronkowski (New England Patriots)naderde. Gronk noteerde dat seizoenslechts zeventien yards meer en is degrootste concurrent op tight end.

onderschat worden. Het duo Payton­Ryankan aan de basis staan van een team dat depotentie heeft om de Super Bowl te winnen.Is het dit jaar niet, dan wel in de nabijetoekomst.GoudLaten we ze ook tijd geven en eens objectiefkijken naar de huidige situatie. De Saintsstaan er goed voor, maar bouwden deze basisop tijdens het relatief makkelijke deel vanhun speelschema. Echt goede teams werdennog niet verslagen en juist die komen nog omde hoek kijken dit jaar. De echte test komttegen opponenten als Dallas, Atlanta, Seattleen divisiegenoot Carolina. San Franciscowerd afgelopen weekend in extra tijdverslagen dankzij een uitstekende laatstedrive van Brees. Het goud staat hem nogaltijd goed.Hoe goed Brees ook is in het gooien vaneen bal, zonder een goede running game ishet moeilijk je staande te houden in deleague. Met Mark Ingram, Pierre Thomas enDarren Sproles lijken de Saints zich echterook over de grond te verbeteren. Tegen deDallas Cowboys, anderhalve week geleden,noteerden ze samen 244 yards en hadden zeeen groot aandeel in de ruime 49­17overwinning. Naast Graham heeft Brees injongens als Marques Colston en (rookie)Kenny Stills ook hele fijne collega’s. En zobouwt dit team aan succes. Er is niemand diedoor de mand valt en een mix van talent enervaring maakt het een spannend team omnaar te kijken.Terug naar de coaches. Maar al tevaak worden hele sites en magazinesvolgeschreven over weer een nieuwtalent, of een nieuwe elite quarter­back. We willen het allemaal weten,lezen en bekijken. En natuurlijk ishet genieten van jongens als DrewBrees, Peyton Manning en TomBrady. Laten we vooral niet vergetendat ook zij ooit de top hebbenbereikt dankzij de mensen langs dekant. Sean Payton leerde ons eenwaardevolle les – een coach kan eencomplete organisatie in rouw

dompelen. Bountygate was een sportiefdrama voor New Orleans, maar zoals vaakheb je dieptepunten nodig om te weten hoehoogtepunten bereikt worden.Mahalia JacksonAls dit ergens van toepassing is, dan wel bijde Saints. Op 26 oktober 1911 werd MahaliaJackson in New Orleans geboren en op 20augustus 1963 was zij het die ten overstaanvan meer dan 200.000 mensen bij hetLincoln Monument in Washington hetberoemde ‘We shall overcome’ zong. Wie nudoor Bourbon Street loopt en goed om zichheen kijkt en luistert, kan het nog steedshoren. De stad New Orleans zal altijdoverleven en nooit zal het stil worden in dejazzcafés. Coach Payton zorgde sportiefgezien in 2012 persoonlijk voor een nieuweramp. En ook de Saints moesten herbouwen.Het vertrouwen moest weer wordenteruggewonnen van het kritische publiek. Derest van Amerika keek de Saints met de nekaan na het schandaal in de Superdome. Eenbeetje huichelachtig was dit overigens wel,gezien de geruchten die bij andere teams ookde ronde deden.Nu, met tien wedstrijden in2013 achter de rug, is het deSaints gelukkig gelukt omweer vol trots voor de dagte komen. Niet omdatPayton de ontbrekendeschakel is. Niet omdat RobRyan de gouden pot aanhet einde van deregenboog is. Nietomdat Drew Brees debeste quarterback isen zelfs niet omdatJimmy Graham eenonmisbare tightend is. Het isallemaal dankzijMahaliaJackson. DeSaints zullenaltijdoverwinnen. •

De NBA was eind jaren '90 in volle transi­tie. De lockout zorgde voor amper 50 wed­strijden in het laatste seizoen van het decen­nium en Michael Jordan gaf de pijp na zijnzesde titel (in 1998) voor de tweede keer aanMaarten. Er stond niet meteen een opvolgerklaar. Grant Hill viel uit met een blessure,Shaq en Kobe waren nog niet op hun best,Duncan had geen steruitstraling, Garnett wasin volle ontwikkeling, Allen Iverson was tecontroversieel, Vince Carter was er nog maarnet en Reggie Miller als gezicht van de NBAwas gewoon raar. Het was dus wachten opeen serie van gebeurtenissen die de NBAterug in de lift opwaarts brachten.Superatleet en minikrijgerDe basis voor het vernieuwde succes van deNBA werd gelegd in 2000 en 2001.Twee mannen die hiervoorpersoonlijk verantwoordelijkwaren, zijn Vince Carter en AllenIverson. Carter domi­neerde deNBA met zijn atletischvermogen en bijhorendesuperdunks terwijl Iverson zichonderscheidde als een krijger inminiformaat die scoorde als eengek.De eerste stap richting NBA­succes was dedunkcontest van 2000 in Oakland. Na eenafwezigheid van twee jaar keerde ditpopulaire evenement tijdens het All­StarWeekend terug. De anticipatie was enorm.Met Vince Carter, Tracy McGrady en SteveFrancis waren namelijk drie superatleten vande partij. Carter nam uiteindelijk deoverhand met een serie spectaculaire dunksdie iedere basketbalfan zich nog steedsherinnert. Carter (a.k.a. ‘Half Man/HalfAmazing’) lokte een hoop nieuwe fans naarhet basketball met zijn ongekende atletischvermogen en acrobatische moves.Iverson introduceerde een geheel nieuwe stijlin de NBA, zowel op als naast het terrein. TheAnswer werd hét idool voor een grote groepbasketbalfans die zich tot dan toe niet ofnauwelijks weerspiegeld zag in één van desterren. Iverson was cool, hip en vooralghetto zwart. De Amerikaanse jeugd hadplots een voorbeeld in de NBA. Iverson

Na Michael Jordan was de NBA opzoek naar nieuwe sterren. Die vondenze vooral in de volgende vijf spelers, diehun bijdrage leverden op hun eigeniconische manier.Kobe BryantKobe Bryant kwam in 1996in de NBA terecht als eenarrogant 18­jarig broekiedat dacht de bestebasketballer ter wereld tezijn. Kobe had tijd nodig omzich te ontwikkelen alsoffensieve killer maar was al vroeg eendefensief wapen voor de Lakers. Hijwon drie titels onder de vleugels vanShaq maar veegde dit stigma van tafeldoor in 2009 en 2010 zijn vierde envijfde titel te pakken, twee keer alsFinals MVP. The Black Mamba is éénvan de beste scorers aller tijden en éénvan vier spelers die ooit 35 punten perwedstrijd in een seizoenscoorden.

Tim DuncanEigenlijk valt er over TimDuncan weinig te zeggen. Deforward van de Spurs isgewoon fundamenteel goeden misschien wel de bestespeler van het afgelopendecennium. Duncan laat zijn prestatiesspreken en komt verder nooit onder deaandacht. Niet negatief, ook te weinigpositief. We laten hierbij dan ookgewoon de cijfers spreken: vier titels(1999, 2003, 2005 en 2007), drie keerFinals MVP, twee keer MVP,onafgebroken All­Star in hetdecennium, negen keer All­NBA first team, acht keer All­Defensive first team, geenenkele keer de playoffsgemist en eenwinstpercentage van 70.Kevin GarnettOok Kevin Garnett betrad alsarrogant 18­jarig broekie in deNBA, zij het in 1995. Garnett liet zich

toonde dan ook nog eens dat hij een krijgerwas, elke wedstrijd opnieuw. Hij baandezich als kleine man telkens weer een wegtussen al die reuzen. Iverson leidde dePhiladelphia 76’ers in 2001 met eenmemorabele strijd tegen de TorontoRaptors van Vince Carter (3x keer 50+punten, 2x van Iverson) naar de NBA Finalsen shockeerde er even de LA Lakers. AI enVC gaven elk op hun eigen manier de NBAnieuw leven en vooral veel nieuwe fans.Herstelde rivaliteit (1)Ondertussen ontstonden tussen de nieuwesterren van de NBA nieuwe rivaliteiten. Heteerste en belangrijkste exponent hiervanwas de rivaliteit tussen de LA Lakers en SanAntonio Spurs. Duncan had de Spurs in1999 naar hun eerste titel geleid en daarbijde Lakers van Shaq en Kobe een 4­0pandoering gegeven.Met de aanwerving van Phil Jackson alscoach waren de Lakers het beste voorbereid.Ze raasden als gekken door de playoffs in2000 en verloren amper één wedstrijd opweg naar hun twaalfde titel. Ook in 2001 en2002 zegevierden de Lakers, waarbij deSpurs amper één wedstrijd van de achtkonden winnen. In 2003 was het opnieuwde beurt aan de Spurs en in 2004 wonnende Lakers de playoffserie. Een nieuwerivaliteit was geboren en de NBA kon nietgelukkiger zijn.De NBA leek op weg naar eerherstel enherboren internationaal aanzien. Dat wasechter zonder de Indiana Pacers en DetroitPistons gerekend. In een wedstrijd op 19november 2004 in Detroit liep alles vollediguit de hand toen Pacers­forward Ron Artest(tegenwoordig Metta World Peace) Pistons­center Ben Wallace neerhaalde bij een layupmet amper 45 seconden op de klok, ondankseen voorsprong van 97­82 voor Indiana.Wallace zei achteraf dat Artest hem gedu­rende de wedstrijd waarschuwde datdit zou gebeuren.De Pistons hadden de Pacers inde playoffs van 2004 verslagenop weg naar hun eerste titelsinds 1990. De Pacers, een

meteen gelden als een ultra­atletischeforward met een gigantisch potentieelals defensief anker. Gaandeweg werdGarnett een icoon door zijn emotionelespeelstijl en een favoriet van nagenoegelke NBA­fan. Hij leidde de anderszwakke Minnesota Timberwolves in2004 als MVP naar de beste balans ende Western Conference Finals. In 2008kwam zijn titeldroom uit toen hij metde Boston Celtics de LA Lakersoverwon in de Finals. KG won dat jaarook de Defensive Player of theYear Award.Dirk NowitzkiDirk Nowitzki was, samenmet Pau Gasol, de eersteEuropeaan die zichontwikkelde tot NBA­superster. De Duitse forwardvan de Dallas Mavericks kwameerst aan het venster kijken aan dezijde van Steve Nash (WesternConference Finals 2003) en won in2006 bijna zijn eerste titel tegen deMiami Heat. In 2007 werd Nowitzkiverkozen tot MVP nadat de Mavericks68 wedstrijden wonnen. Hij scoordegemiddeld minstens 21 punten in hetcomplete decennium en staat bekendals één van de beste schutters ooit,zeker voor zijn lengte. In 2011 nam hijwraak op de Heat door de titelte pakken als Finals MVP.

Shaquille O’NealWie de opdracht geeftShaquille O'Neal in driekernwoorden teomschrijven, krijgt devolgende antwoorden:superdominant, superegoen supergek. Shaq leidde deLakers naar drie opeenvolgende titels,telkens als Finals MVP. Hij voegde daarin 2006 nog een titel aan toe met deHeat. The Diesel won in 2000 descoring title (ook al in 1995) en werdverkozen tot MVP. Hij ging in de clinchmet Kobe Bryant en hield zich naast hetterrein bezig met films (o.a. Kazaam)en muziek (vier eigen rapalbums).Shaq was een madman in elk opzichtvan het leven. •

groep jonge talenten met moeilijke karak­ters (naast Artest ook Jermaine O’Neal enStephen Jackson), wilden zich laten gelden,met alle gevolgen van dien. Het gevecht ophet terrein sloeg dan ook nog eens over naarde tribune toen Artest een beker tegen zichkreeg. Hij werd geschorst voor de rest vanhet seizoen, Jackson voor 30 wedstrijden enO’Neal voor 15. Het duurde tot 2012 voor dePacers opnieuw een winning team waren.Herstelde rivaliteit (2)Rivaliteit is dus niet altijd goed voor de NBAmaar gaandeweg het decennium vorderde,plukte het Amerikaans basketbal de vruch­ten van oude vetes in een nieuw jasje. Toende Celtics in 2007 Ray Allen en Kevin Gar­nett naar Boston haalden en Pau Gasol deLakers kwam versterken, werd de histo­rische Celtics/Lakers­rivaliteit weeraangewakkerd. Het was alsof Larry Bird enMagic Johnson opnieuw tegenover elkaarkwamen te staan!Beide teams ontmoetten elkaar in deFinals in 2008, waarin de Celtics na zeswedstrijden zegevierden. Dat ‘geboren’Celtic Paul Pierce tot Finals MVP werdgekozen, was een doorn in het oog van KobeBryant en de Lakers. Kobe nam een jaarlater een beetje wraak door de titel tepakken tegen de Orlando Magic, maar zijngrootste revanche kwam in 2010. De Lakersversloegen toen de Celtics in een fysieke enspannende serie na zeven wedstrijden.De hernieuwde rivaliteit tussen de tweegrootste teams uit de geschiedenis van deNBA was een zegen voor de league. Incombinatie met de instroom van grotetalenten als LeBronJames, Dwyane Wade,Carmelo Anthony,Derrick Rose en KevinDurant stoomde deNBA het huidigedecennium als eenhogesnelheidstreinbinnen. •

NAAM: Pau Gasol SáezGEBOREN: 6 juli 1980 (Barcelona,Spanje)LENGTE: 2 meter 13POSITIE: Power forward/centerTEAM: Los Angeles LakersVORIGE TEAMS: Memphis Grizzlies(2001­2008), FC Barcelona (1998­2001)DRAFT: Derde keuze in 2001 door deAtlanta Hawks, die hem direct naar deMemphis Grizzlies stuurden. Draftclass:1. Kwame Brown, 2. Tyson Chandler, 10.Joe Johnson, 19. Zach Randolph, 28.Tony Parker..CONTRACT: Zit in zijn laatstecontractjaar, waarin hij 19.285.850dollar krijgt bijgeschreven.PRIJZEN: Kampioen in 2009 en 2010,4x NBA All­Star, NBA Rookie of the Year2002, 2x FIBA Europe Player of theYear, Wereldkampioen 2006, WorldCup MVP, Europees Kampioen in 2009en 2011.CARRIÈRESTATS: 18,4 punten, 9,2rebounds, 3,3 assists, 0,5 steals, 1,6blocks, .518 FG%, .750 FT%VORIG SEIZOEN: 13,7 punten, 8,6rebounds, 4,1 assists, 0,5 steals, 1,2blocks, .466 FG%, .702 FT%HOOGTEPUNT: Op 1 februari2008 weten de Lakers Gasolbinnen te halen in een groteruil, waar ook onder meer zijnjongere broer Marc Gasol bijbetrokken is. De deal legt deLakers en Pau geen windeie­ren: de twee jaren daarnaleveren een kampioenschap op.Zelf noemt de Spanjaard hetdragen van de Spaanse vlag tijdensde openingsceremonie van deOlympische Spelen in Londen éénvan de gelukkigste momenten vanzijn leven.DIEPTEPUNT: In het seizoen2011 was Gasol onderdeel van eenbeklonken trade, die hem naar de

Houston Rockets bracht en Chris Paulnaar de Lakers. NBA­commissioner DavidStern keurde de overeenkomst echter af,waardoor iedereen op zijn plek bleef.Hoewel Pau er nooit over heeft geklaagd,leek het vuur daarna in hem gedoofd.ANDEREN OVER HEM: Lakerscoach Mike D’Antoni zei voorafgaandaan dit seizoen: “Pau is de beste center inde NBA. Er bestaat voor mij geendiscussie op de vraag wie de bestevaardigheden heeft op zijn positie.”Ploegmaat Kobe Bryant: “Ik hou van Pauals een broer. Het is tijd dat hij weer gaatgeloven in zichzelf en gaat dominerenzoals hij dat kan.” Ondanks goedeprestaties heeft Pau de reputatie te lief tezijn op het veld. “Je bent een watje”, zeiChris Paul al eens in zijn gezicht enMagic Johnson noemde zijn spel te soft.OVER HEMZELF: “Ik ben dit jaar all­in. Ik wil elke avond domineren en latenzien dat ik één van de beste spelers in deleague ben.” Of zijn passieve imagoreageerde hij als volgt: “Sommigespelers praten te veel. Ik laat dat langsme heen gaan, want het is vooraljaloezie.SPORTAMERIKA OVERPAU GASOL: Pau heeft eenglansrijke loopbaan achterde rug, maar vorig seizoendeelde hij in de Lakers­ma­laise en ook het huidige sei­zoen verloopt niet geweldig.Blessures zitten Gasol vakerdwars dan hem lief is. Het lijkterop dat dit zijn laatste jaar alsLaker is. Volgend jaar is de centervoor het eerst in zijn loopbaaneen free agent. Hopelijk kan hijzijn carrière daarna nog een extraimpuls geven, die hem voorgoedvan het imago ‘soft’ afhelpt.CIJFER: 8

Mikhail Prokhorov is bankier, investeer‐der, politicus en één van de honderd rijkstemensen ter wereld. Hij bezit villa’s opdroomlocaties, een luxe privéjet en tweemegajachten. Door zijn Rus‐sische accent en voorliefdevoor martial arts heeft hij watweg van een slechterik in eenJames Bond film (de kalasj‐nikov in zijn keukenkastje helptdaar ook aan mee). Prokhorovomringt zich bij voorkeur metmodellen en krijgt regelmatig het predicaatplayboy opgeplakt. In 2007 laadde hij zijnprivéjet vol met Russische prostituees('vrouwen voor entertainment') om in deFranse Alpen Oud en Nieuw te vieren. DeFranse politie arresteerde hem opverdenking van vrouwenhandel.Sinds 2011 is Prokhorov eigenaar van deBrooklyn Nets. Afgelopen zomer zorgde hijvoor dé trade van het seizoen, door PaulPierce en Kevin Garnett van Boston naarBrooklyn te halen. Dat hij 80 miljoen dollaraan belasting moet betalen, interesseert demiljardair niet. Hij wil winnen. En op papieris zijn team titelkandidaat.Tot nu toe brengt de bankrekening vanProkhorov dit seizoen weinig succes. Deeerste wedstrijden maken pijnlijk duidelijkdat je met geld geen chemie koopt.Williams, Pierce, Garnett en Lopez zoekennaar hun vorm en nieuwbakken coachJason Kidd vraagt om geduld. Maar hoelang duurt dat nog? Vorig jaar vroeg deNew York Post aan Prokhorov of hij ooit inhet huwelijksbootje zou willen stappen. Hijantwoordde: “Als de Nets niet binnen vijfjaar kampioen worden, straf ik mezelf doorte trouwen. Niemand wil die titel meer danik.” Ik hoop dat Prokhorov alvast op zoek isnaar een geschikte kandidaat. ∙

Eva Gerritse.

Chemie isniet te koop

Ik was vijftien jaar. De bal vloog hoog, ik had zelfs even het idee dat het ding pas op mijnhoofd zou belanden na een baan om de aarde. De klap was keihard. Uiteindelijk bleekhet niet het leer te zijn waardoor ik bewusteloos op de grond terecht kwam, maar hethoofd van mijn tegenstander. De botsing was enorm. Gek genoeg zag ik Bert en Ernievoorbij komen toen ik knock‐out ging. Dat blijft nog het meest onverklaarbare. Bert enmotherfucking Ernie! Je hoopt toch op z’n minst op een enorm lekker playboymodel ineen verzachtend visioen. Toen ik bij kennis kwam lag ik op eentafel en zette de dokter vijf hechtingen in mijn wenkbrauw. Deverdovingsprik zorgde voor een blijvend trauma. Na een paarweken verplichte rust besloot ik niet zoveel meer te koppen. Datgaat mij tot op de dag van vandaag goed af. Dan maar eenmietje.Het staat buiten kijf dat de gezondheid van de spelers in de NFLbeschermd moet worden, maar dat lijkt een eeuwig durendestrijd. Christopher Nowinski schreef het boek Head Games enbracht daarmee de discussie rond hoofdblessures enhersenschuddingen in de NFL in een stroomversnelling.Nowinski, zelf voormalig superster in de World WrestelingEntertainment, liet zien hoe ernstig de hersenschade bij diversesporters kan zijn. Niet alleen in de NFL, maar ook in anderecontactsporten. Zelfs bij voetbal door bijvoorbeeld veelvuldigkoppen.Andre Waters, een voormalig defensive back in de NFL,pleegde op 44‐jarige leeftijd zelfmoord. Tijdens zijn actieve carrière liep Waters velehersenschuddingen op, door simpelweg zijn taken met passie uit te voeren. De miljoenenaan het einde van de maand zullen ook niet als rem hebben gewerkt. Onderzoek van zijnbrein na de dood toonde aan dat Waters vermoedelijk in de beginfase van Alzheimer zat.De hersens leken op die van een 85‐jarige man. Hoe dat kwam, laat zich raden. Watersis niet de enige. Anderen kregen last van depressies of gedragsstoornissen. Bij familie envrienden riep dit vaak onbeantwoorde vragen op. Tot Head Games verscheen.Het is belangrijk dat aangetoond wordt hoe schadelijk bepaalde facetten van een sportkan zijn voor de mens, maar vooral dat we ons daar ook van bewust zijn. Een elleboog inhet voetbal, is niet alleen een gemene overtreding waardoor iemand een paar dagen meteen blauw oog loopt. Veelvuldig op die manier geraakt worden als speler, kan later in hetleven misschien wel fatale gevolgen hebben. Daarom moet er keihard tegen wordenopgetreden. Net als gevaarlijk inkomen in de NFL. Een vergelijking met vroeger gaat nietmeer op, simpelweg omdat we nu veel meer kennis hebben over de medische gevolgen.Kinderen in Amerika spelen American Football zoals ze op televisie zien, maar overalter wereld worden sporten zoals die op professioneel niveau worden beoefend,nagespeeld door de jeugd. Head Games toont aan dat we een grotere verantwoordelijkhebben dan alleen maar juichen voor een overwinning. Namelijk respect voor het leven. ∙

Head Games

Hij vocht tegen zijn emoties om niet teverraden hoeveel die zesde titel voor hembetekende, maar wat was Jimmie Johnsondoor het dolle heen. Er was even eenmoment dat de titel in gevaar leek, maar aan’t einde van de rit werd Five­Time Jimmiealsnog Six­Time en niets wees er in Floridaop dat #48 genoeg heeft van de jacht op hetultieme record.

Na een stevige burnout op de finishlijn stapteJimmie Johnson met een brede glimlach uitzijn wagen. Toen hij al snel ‘n microfoononder zijn neus gedrukt kreeg waren zijneerste woorden gericht aan het publiek, datqua applaus en waardering de boeroepersruim overstemde. “Ik kan jullie horen daar­boven,” zei JJ tegen de fans op de tribunes inde verte. Een directe handreiking naar demassa’s op de grandstands, die een haat­liefdeverhouding hebben met de succesvolleCaliforniër.Zij mogen de vele titels van Johnson danwel moe zijn, hij zelf is dat allesbehalve. Deemotionele omhelzing met vrouw en dochter,waarbij Jimmie alle oog verloor voor hetteam om hem heen en de journalisten dieaan zijn lippen hingen, verried hoe belangrijkook deze zesde trofee voor hem was. Hij wilalle kritiek doen verstommen en jaar na jaarweer bewijzen dat zijn hegemonie geen gelukof toeval is.De race zelf was vooral een nerveuzeaangelegenheid. Vooraf maakten JimmieJohnson, Matt Kenseth en Kevin Harvickalledrie mathematisch nog kans op hetkampioenschap, maar dan moesten de tweelaatstgenoemden winnen, terwijl Johnson –en in Harvick’s geval ook Kenseth – verachteraan moest finishen. Niets was zeker,maar ’t was Johnson’s titel om te verliezen.

Een kort moment van onachtzaamheidleverde bijna het door Kenseth en Harvickgehoopte vuurwerk op, maar op routinehield Johnson de wagen in een rechte lijnen de geleden schade was geen hinder inhet vervolg van de race. Terugzakken naarplek 23 was echter wel een risico, maar deLowe’s Chevrolet SS van HendrickMotorsport behoort al jaren tot de bestewagens en reken maar dat niemand in hetmidden van de groep Johnson hard durfdete blokken.Je wil niet de boeken ingaan als de vijandvan Hendrick Motorsport en de coureurwiens ego Jimmie Johnson van zijn zesdetitel hield. Johnson vond dus zonder al teveel moeite zijn plek naar voren en kwamdankzij goede pitstops weer in de top­10terecht. Hoe hard Kenseth en Harvick ookpushten, de strijd was gestreden en JJ’senige doel was de wagen veilig over destreep krijgen.Zelfs de strijd om de winst in de race opHomestead­Miami Speedway werduiteindelijk een kwestie van uitrijden, toenDenny Hamlin een paar rondes voor het

einde de laatste verwoede pogingen vanMatt Kenseth en Dale Earnhardt Jr.definitief afstopte. Kenseth reed van de267 rondes er 144 aan kop, maar het bleekniet genoeg voor zowel race alskampioenschap en hij zal nog wel evenhebben teruggedacht aan zijnteleurstellende race van vorige week, toeneen finish op plek 23 de race van ditweekend degradeerde van doodsstrijd omde titel tot voorzichtig uitrijden voor rivaalJohnson.Titel zes voor Jimmie Johnson, eenhoopvolle en goede Chase voor enkelegeliefde coureurs en voorzichtigegesprekken over een nieuwe invulling vande puntentelling bieden enkele goedeverhaallijnen om de korte winter teoverbruggen. Op 23 februari starten demotoren namelijk weer voor de Daytona500 en begint Johnson zijn jacht op hetultieme record. •

Danica Patrick maakte in2013 kennis met de Wet vanMurphy: alles wat er foutkon gaan, liep ook daad­werkelijk uit op eenregelrechte sof. VoorUSA Today keek LaPatrick terug op eenverloren seizoen. "'t Isallemaal een tikje moei­lijker dan verwacht."DOOR GEERT JAN DARWINKEL

En dat terwijl 2013 nog wel zo veel­belovend was begonnen. Tijdens deopeningsrace van het seizoen, deDaytona 500, werd ze de eerste vrouwooit die tijdens deze Nascar­Super Bowlde pole position wist te bemachtigen. Enin de race zelf, bleef ze tot en met hetlaatste rondje kanshebber op de over­winning. Een prestatie die door Sport­Amerika zelfs luister werd bijgezetmiddels eenheuse coverstory.

Sindsdien ging alles in rap tempo bergaf­waarts. Was er niet een openlijke ruziemet David Gilliland (in Kansas), dan waser wel een crash met d'r vriendje RickyStenhouse Jr (in New Hamsshire), ofmiscommunicatie met de pit crew (inTalladega) die de plannenin de war stuurde. "Ik hadecht m'n zinnen gezet opdit seizoen", verzuchtte zevorige week. "Ik wasondanks alles ookovertuigd van een goedslot van dit rampjaar.Maar dat zat er gewoonniet in. Steeds was er weliets. De ene keer eencrash, de andere keerwaren we gewoon slecht.Maar dat is Nascar. 't Isallemaal een tikje moei­lijker dan verwacht."Oorzaken? Deels haaronervarenheid. En ja, datze qua karakter eenopgewonden standje is,werkt ook niet altijd mee.Sterker: het zat haar in 2013 meer daneens in de weg. "Ik dacht altijd dat ik eengeduldige coureur was die methodisch tewerk ging", verzucht ze, "maar ik ben erdit jaar achter gekomen dat een beetje teveel enthousiasme of frustratie je lelijk kanopbreken. Zodra je de grenzen opzoekt,kunnen er slechte dingen gebeuren. Ik hadmeer geduld moet tonen dan ik normaalgesproken doe. M'n eigen karakter achter't stuur heeft mee meermalen verrast."Zulks knaagt natuurlijk aan hetzelfvertrouwen, weet ook Patricks crew

chief Tony Gibson. Diezelfde Gibson blijfthaar echter belonen met z'n onvoorwaar­delijke vertrouwen. Wees geduldig en blijfin jezelf geloven, houdt hij haar voor.Gibson kijkt ook vooral naar Patricksgoede dagen. En op die dagen, verdient zeeen B+.Zegt: "Na twee top­races vorig jaar, kreeghaar zelfvertrouwen eenenorme boost",herinnert Gibson zich."Ze had iets van: Ik kan't, ik ben een top 10­coureur. Dat maakte meeen tikje nerveus, omdatik wist dat ze weer mebeide benen op de grondterecht zou komen. Devraag was: hoe gaat zeom met dergelijketeleurstellingen?"Niet altijd even goed,dus. Maar om nou tezeggen dat dat reden isvoor paniek? Allerminst.Patrick: "Tony vertrouwt me. Zegt niet: jemoet je daar en daar verbeteren, maarluistert naar me en gaat vandaaruit tewerk. We moeten gewoon zorgen dat onzeauto beter wordt, zegt hij."En Gibson: "Ik heb veel verbeteringgezien, echt. Onze lat ligt misschien eentikje lager dan die van anderen, maar wehebben dit seizoen vooral ook veel mis­fortuin overwonnen. En dat is ook watwaard." •

Het is lastig om sportfans, die gruwelenvan keer op keer dezelfde kampioen, onge­lijk te geven. Het neemt de spanning weg,het zorgt te vaak voor een toename aanstrontvervelende bandwagonfans en opden duur wordt je er als concurrerende fannatuurlijk stikjaloers van. Als de vraag nietlanger is wie er wint, maar of één specifiekedeelnemer een keer niet wint, heeft eensport meer dan eens een probleem en hetafgelopen decennium heeft dat probleemin Nascar de naam Jimmie Johnson.Johnson ging van 2006 tot en met 2010vijf keer op rij met de titel aan de haal enhoewel hij de afgelopen twee jaren niet detitel won, was hij wel groot kanshebber enwon hij voldoende wedstrijden om in despotlight te blijven. Dit seizoen is JimmieJohnson zelfs weer de Johnson vanvoorheen, want met de 2013 Daytona 500op zak en de kampioenschapsstrijd al eenpoosje een duel tussen slechts MattKenseth en hijzelf, zien zowel zijn fans alszijn haters de bui al hangen.Hij bevindt zich in goed gezelschap. Erwaren in het verleden altijd Nascarfans diedoodmoe waren van de zeven titels voorlegendes als Richard Petty en wijlen DaleEarnhardt sr. Meer recent delen fans vanFormule 1 mee in de miserie. Was het tienjaar geleden Michael Schumacher die titelaan titel reeg in zijn Ferrari, nu is hetSchumachers landgenoot Sebastian Vettelin de Red Bull die de sport op haastonmogelijke wijze domineert. En daarhouden de vergelijkingen niet op.

*Bij heel veel winnen hoort nietalleen de kritiekvanwege deverveling, maarbehoren vaak deaantijgingen datzulke dominantienooit eerlijk totstand kan zijn gekomen. YouTube staat volmet filmpjes die moeten aantonen datVettel’s Red Bull een unieke technologiebevat die niemand anders heeft envergelijkbare kritieken valt ook Jimmie

Johnson ten deel. Hij zou eenvalsspeler zijn.Die kritiek is echter niet zozeer aan hem gericht, alsook aan zijn team. HendrickMotorsports en crew chiefChad Knaus, die zich vooralricht op de #48 Lowe’sChevrolet SS van Johnson,zijn in het verleden wel eensgepakt op kleine illegalevergrijpen en die wordendoor critici graag aangegrepenom twijfels te zaaien over derecente successen van hunwagens.“Johnson won [voor zijn overstap naar deCup series, red.] één race in een degelijkewagen op het tweede niveau,” schrijft eenuitgesproken Nascarfan op zijn blog.“Johnson is gewoon niet zo’n hele goedecoureur. Laten we eerlijk zijn. Hij is hetproduct van een goede wagen en een crewchief die de bijnaam Cheatin’ Chad heeftverdiend in het paddock en op detribunes.”Die twijfel is niet geheel onterecht.Geregeld wordt de #48 van JJ opherkeuring gestuurd, en soms zelfsmeermaals per weekend, omdat decontroleurs twijfels hebben bij de afstellingen het materiaal in de wagen. Hoewel datenerzijds een teken is van continuepogingen tot innovatie en het zoeken naarnieuwe mogelijkheden, kan dat anderzijds

niet anders worden uitgelegd dan pogingtot valsspelen.Jimmie Johnson wordt er na al die jarenniet meer echt warm of koud van. “Zenoemen me een slechte teamgenoot of een

mazzelaar, ze roepen dat mijn wagende regels breekt – het doet allemaalwel een beetje pijn, maar om heeleerlijk te zijn, zo’n vreselijk zeerdoet ’t nu ook weer niet. Ik zitlang genoeg in deze sport omte weten dat iedereen maarwat roept, bij voorkeurterwijl ze zich kunnenverstoppen achter hunlaptopje of hun telefoon. Jemoet dat allemaal met eenkorrel zout leren nemen.”Maar de geruchten zijnhardnekkig en hoewel er na de rookzelden vuurtjes zijn gezien, heeft JJniet langer het voordeel van de

twijfel aan zijn zijde. Medeomdat zijn teamgenoten bijHendrick Motorsport inexact dezelfde Chevy’srijden, maar geregeldniet kunnen tippenaan de snelhedenvan de Johnson.Verschillen die zichniet slechts latenverklaren doortalent of een beetjemeer geluk.*Niet dat Jimmie geengeluk had in zijn leven, hoor.Hij groeide op in de zonnige

heuvels van El Cajon, een stadje in Califor­nië onder de rook van San Diego, en zijnouders waren gek genoeg om hem vanjongs af aan motorsport te laten deelnemen,terwijl zij niet bepaald welvarend waren.Kleine Jimmie begon als vijfjarig jochie almet racen op motoren en groeide als tieneral rap uit tot jonge ster in verscheidenesoorten off­road racing. Zo kwam Johnsonook terecht op de vele dirt track ovals dieAmerika rijk is en daar werd zijnNascartalent opgemerkt.Op die manier wist hij in 1998, op 23­jarige leeftijd, een stoeltje te veroveren omaf en toe in de Busch Series te rijden, diewe tegenwoordig als de Nationwide Seriesen het tweede niveau van Nascar kennen.Degelijke prestaties in die eerste twee jaren

betekenden in 2000 zijn eerste jaar metveel races en eindigde hij dat jaar nogzonder overwinning, in 2001 was het welraak en werd hij tevens door HendrickMotorsports ingelijfd om enkele races in deCup Series te rijden.Het bleek de opmaat naar een carrière alsde meest succesvolle Nascar­coureur vande afgelopen vijftien jaar, die zich vanafzijn eerste seizoen in de top­vijf meldde ensindsdien alleen in 2011 – zesde – niet bijde eerste vijf eindigde. Een succesreeks diehij niet alleen aangreep om zichzelf, maarvooral ook anderen te helpen. Want je kuntzijn succes om niet onbegrijpelijke redenenhaten, maar good guy Jimmie Johnson iseen verdomd goeie kerel.

Zo gebruikte Jimmie vóór zijn recordreeksal zijn aanzien als coureur om de JimmieJohnson Foundation op te richten, die hijsamen met zijn vrouw Chandra leidt. Hetdoel van de stichting is het ondersteunenvan goede doelen voor kinderen in nood.De gekozen projecten lopen behoorlijkuiteen, want lieten ze het ene jaar eenentertainmentcentrum bouwen op hetzomerkamp van de racefamilie Pettyvoor ernstig zieke kinderen, eenander jaar werden meerderemiljoenen dollars in EducationChampions Grant gestoken,dat zich richt op hetaankopen van verbeterdeeducatiemogelijkhedenvoor kinderen inslechte wijken.Een deel van het geldwordt opgehaald dankzij een jaarlijksgolftoernooi, waarvan de opbrengst ookwordt verdeeld tussen onder meer Make­

A­Wish en het Amerikaanse Rode Kruis.Die inzet voor goede doelen leverdeJohnson alleen veel waardering op van fansen collega’s, hij werd zelfs geroemd doorpresident Obama en uitgenodigd voor eengesprek op het Witte Huis, waar hij zowelvoor zijn stichting als zijn vijf titels werdgeëerd als buitengewone Amerikaansesportheld.*Het bezoek aanpresident Obama iséén van de velevoorbeelden van deunieke kracht vanJimmie Johnson. Zijnvriendelijke uitstraling enbuitengewone prestatiesmaakten hem niet alleen tot held vanNascarfans, maar resoneren ook bijfans van andere sporten, die Johnson alsveel meer dan ‘die kerel die goed rondjesrijdt’ zijn gaan zien.

“Hij is up there met de allergrootstedynastieën uit de sport,” zei de presi­dent. “Denk er eens goed over na,alleen de Boston Celtics, de NewYork Yankees en de MontréalCanadiens wonnen ooit meerdan vier titels op rij. En nu hijgtJimmie op alle recordlijstjes inde nek van Dale Earnhardt enRichard Petty om de meesteNascartitels ooit (Petty en Earn­hardt wonnen er zeven, red.), wattoch niet verkeerd is voor de zoonvan een fabrieksmedewerker en eenschoolbuschauffeur en die nog veleseizoenen in de sport voor zichtheeft.”Het ultieme teken van JJ’s alles­ontstijgende succes was echter zijnverkiezing in 2009 tot AssociatedPress’ Male Athlete of the Year inde Verenigde Staten. Een titeldie eerder was weggelegd voor

mondiale iconen als Tiger Woods, MichaelPhelps, Michael Jordan, Muhammad Ali eneen niet nader te noemen dopingzondaar optwee wielen uit Texas, maar nu plots werdoverhandigd aan ’n ster uit Nascar. DatJohnson die prijs kreeg, zeialles over zijn bereik alsatleet en zijn geliefdekarakter bij pers en publiek.Zijn karakter is misschienwel de ware reden datJohnson zoveel races entitels won. Natuurlijk reedhij zijn hele carrière in éénvan de beste wagens en ja,hij ontsnapte net wat vakeraan enorme crashes dan derest, maar bovenal houdtJimmie Johnson vaker danzijn concurrentie het hoofdkoel.Johnson gooit niet omiedere scheve blik met zijnhelm en Johnson neemtzelden wraak op de baan.Hij gelooft in wraak nemen door op hetpodium te staan, terwijl de rivaal die hemdwars zat met lege handen afdruipt. Hij is deultieme professional en zelfs dat wordt hemdoor sommige fans kwalijk genomen, diede perfecte Jimmie liever eens zagenontploffen van woede.

Jimmie Johnson is de recordkampioenvan de huidige Nascargeneratie, maartwee namen uit de geschiedenis wonnennog net iets vaker dan hij. Richard Pettyen Dale Earnhardt sr. werden beidenzeven keer kampioen op het hoogsteniveau.Petty deed ’t door in de jaren '60 tweekeer de Grand National Series te winnenen in de jaren '70 vijf keer met deWinston Cup Series aan de haal te gaan.Hij won tevens de eerste Daytona 500 entrad in 2010 als allereerste toe tot deNascar Hall of Fame. Dale Earnhardt sr.,zijn zoon Dale jr. racet nog steeds in deSprint Cup, won zijn zeven titels in dejaren '80 en '90, met zijn eerste titel in1980 en zijn laatste in 1994. Earnhardtzou ook na 1994 blijven racen en kwam in2001 tragisch om het leven in de laatstebocht van de Daytona 500.Ook zij werden eerst als helden toege‐zongen, maar later verguisd om hun do‐minantie. Earnhardt verdiende uiteindelijkzelfs de bijnaam The Dominator,vanwege zijn vele titels en zijndwingende stijl van inhalen. Jerespecteerde Earnhardt of jecrashte, want hij sneed iedereengenadeloos de pas af. Eénverschil was dat de titels vanJohnson achtereenvolgendkwamen, terwijl Petty enEarnhardt deel uitmaaktenvan meerdere decennia enwisselend succes kenden.Om dit in perspectief teplaatsen: na Petty enEarnhardt (7 titels) volgenJohnson (5), Jeff Gordon (4) eneen groep van vijf coureurs met drietitels, waarvan Tony Stewart alsenige nog actief is. Het merendeelvan de coureurs wint nooit een raceof met geluk één titel. Dat maakt dereeks van vijf titels op rij voor JimmieJohnson des te bijzonder.

SEIZOEN2001200220032004200520062007200820092010201120122013

RACES3363636363636363636363636

WINS03384510776256

POLES0421114642043

TOP5s061420131320151617141816

TOP10s0212023222424222423212424

PUNTEN210460049326498640664756723668466526622230423602419

FINISH52ste5de2de2de5de1ste1ste1ste1ste1ste6de3de1ste

Hij ligt echter niet wakker van wat fansdenken. Hij ligt niet wakker van het feit datze zijn dominantie moe zijn en hemuitjouwen als hij alweer wint. “Ik moet

erom lachen. Het maakt me geen zak uit.Ik doe gewoon mijn werk. Ik heb mijn heleleven mijn best gedaan om op dit punt tekomen. Ik doe niets anders dan Gordon,dan Earnhardt of Petty – sterker nog, ikben er trots op dat ik tot de groep coureursbehoor die zo vaak moesten worden toe­gejuicht, dat ze op den duur werdenuitgejouwd.”*Zolang Johnsons team en crew zijn wagenweekend in, weekend uit tot in perfectieweten af te stellen, zal hij proberen omiedere week weer een nieuwe stap te zettenrichting evenveel titels als de legendes vanvorige generaties.“Als er ooit een dag komt dat de fans meweer toejuichen, betekent dat waarschijn­lijk dat ik ben gestopt met winnen. Ik hoefhet toejuichen dus niet, ik houd liever hetboegeroep nog even. Daar heb ik vredemee.” •

Eindelijk heeft Major League Baseball beslo‐ten om toe te treden tot de 21ste eeuw. Vanafkomend seizoen zal er een uitbreiding zijn inhet gebruik van instant replay. Tot afgelopenseizoen werden alleen grensge‐vallen bij homeruns teruggekekendoor de scheidsrechters, vanafvolgend jaar kunnen managerseen in hun ogen verkeerde callter discussie stellen, zoals datook in de NFL kan.Het werd verdomme wel tijd.Het leven van een scheidsrechter, in welkesport dan ook, is ontzettend lastig. Eenscheidsrechter heeft één paar ogen en mistgedurende 162 wedstrijden wel eens iets. Eenverkeerde call was tot dit jaar een verkeerdecall. Oké, soms kwamen de scheidsrechtersbij elkaar en werd er overlegd waarna eenfoute call ongedaan werd gemaakt, zoals inGame 1 van de World Series.Vaker kwam het echter voor dat deverkeerde call bleef staan. Natuurlijk krijg jeze mee en tegen en gedurende een seizoenvan 162 wedstrijden is de kans groot dat jeniet exceptioneel bevoordeeld of benadeeldwordt. Alleen op het moment van de fout ishet zo vervelend. De toeschouwer ziet hetthuis op televisie drie keer voorbij komen, decommentator ziet het, de manager in de dug‐out ziet het op een monitor. Iedereen ziet het,behalve de scheidsrechter.Honkbal schaart zich, als één van deconservatiefste sporten in de wereld, eindelijkbij de sporten waarin scheidsrechters hulpkrijgen. Dit leidt tot eerlijkere wedstrijden enminder frustratie bij de teams en fans.De 21ste eeuw. Ik ben benieuwd wanneer deFIFA de kalender omslaat. ∙

Lennart Beishuizen.

21ste eeuwHet is een zin die in het verleden al eensnaar Johnny Damons hoofd is geslingerd doorRed Sox‐fans toen hij bij de New YorkYankees getekend had. Damon moest zijnuiterlijk van holbewoner, waarmee hij inBoston tot cultheld was verworden, gedagzeggen.Als kersverse Yankee werd zijn eerste bezoekaan de kapper uitgebreid in het nieuwsgebracht. Er werd ongeveer twintig centimetervan zijn baard afgeknipt en met dat haar hadGerard Joling een prachtig golvende coupekunnen maken.De New York Yankees hebben een regel: eenspeler van de Yankees hoort er fatsoenlijk uitte zien. Dat betekent netjes gekapt engeschoren. Het enige gezichtshaar dattoegestaan wordt, is de snor (iets waarbackup catcher Sal Fasano ooit dankbaargebruik van maakte).Dit jaar zorgde die regel ervoor dat debebaarde reliever Brian Wilson in 2014 nietvoor het team uit zal komen. De Yankees zijnop zoek naar versterking voor de bullpen nahet pensioen van Mariano Rivera. In diezoektocht kwamen zij uiteraard ook langs demanager van Brian Wilson, de man achter deslogan “Fear the Beard”.Volgens Mark Feinsand van New York DailyNews heeft GM Brian Cashmangevraagd of Wilson bereid waszijn baard te scheren om bij deYankees te komen spelen. Hijkreeg hierop geen onverwachtantwoord: neen! Hierop zeiCashman: “Cross him off the list!”Het is mooi om te zien dat er indeze tijd twee partijen zo aan hun principesvast blijven houden. •

"No beard?No thanks!"

Seb Visser.