HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan Darwinkel (adj)EINDREDACTIEKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompAizo LijcklamaMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook wordengekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemmingvan de uitgever. ©Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Het nadeel van een column tikken is dat je ingehaaldkunt worden door de actualiteit. Zo miste ik in deafgelopen weken nét het echte nieuws met Jason Collins,de blessure van Kobe Bryant en de nieuwe kans voor TimTebow. Zonder de hoop om een actuele columns tetikken te laten varen, blik ik hier nog één keer terug opDe Amerikaanse Sportnacht.Het enthousiasme knalde uit de speakers. Niet alleenvanuit de presentatoren, maar ook bij de aanwezigegasten en de sporters die wij 's nachts belden. Stel jeeens voor dat je 's nachts met een profvoetballer overzijn passie praat. Ruud Boymans, spits van NEC, zettezijn wekker en oreerde vol over zijn Miami Heat. Dat hijde volgende ochtend vroeg op moest voor een trainingdeerde hem niet. Pascal Matla, Dave van den Bergh,Geraldo Boldewijn, Mike Dalhuisen, al die anderen... Depassie was voelbaar.En dan nog even dit. Henk Norel, vriend van de#SportAm­crew, zat vorig jaar bij ons in de uitzendingen was bezig aan zijn beste seizoen uit zijn carrière totnu toe. De laatst gedrafte Nederlander in de NBA leekzijn belofte in te lossen bij het Spaanse Zaragoza. ”Ik wilgewoon een jaar pijnvrij basketballen en hopen dat ikdaarmee de Minnesota Timberwolves kan overtuigen”,vertelde hij vorig jaar aan mij toen ik hem opzocht in zijnvakantiehuisje in Vinkeveen. Helaas sloeg het noodloteen maand geleden weer toe bij hem. Wederom eenkruisbandblessure.Het zijn de trieste zaken waar een topsporter niks aankan doen. Toch ben ik ervan overtuigd dat Henk zich,net als de vorige keer, terug zal vechten en laten zienhoeveel talent hij bezit.Voor nu veel leesplezier,

Jason Kidd is back! Deze keerniet in shorts en een shirt, maarin driedelig pak. De 40­jarigeKidd is de nieuwe coach van deBrooklyn Nets. Op zijn beurt konBrian Shaw, assistent­coach vande Indiana Pacers, eigenaar MikhailProkhorov en GM Billy King in een ruimvier uur durend gesprekniet overtuigen. Wodkavergeten, Shaw? • DwightHoward en Chris Paulin één team? Dat zouzomaar kunnen volgendseizoen. Beide heren zijnde belangrijkste freeagents op de markt enzouden contact met elkaarhebben gehad om het plan te bespreken.Eerst zien, dan geloven • Dirk Nowitzkinoemt het een kansloze missie vande NBA om ‘flopping’uit te bannen. “Hethoort bij winnen en hethoort bij sport. Je zoektals speler de limiet open doet iets extra’s omeen ‘call’ teverkopen”, aldus dester van de DallasMavericks. Floppenen Duitsers. Een gebed zonder end •Overigens ontving Chris Bosh eenboete van vijfduizend dollar voorzijn schwalbe in Game 4 van deNBA Finals • Kobe Bryant isvastbesloten om nog twee titels tewinnen. Zo kennen we The BlackMamba weer • Andre Iguodala gaatniet verder bij de Denver Nuggets enkiest ervoor om de transfermarkt te testen.Dat krijg je als je de General Manager en decoach van het jaar laat gaan • Het gaat erggoed met Derrick Rose, zei coach TomThibodeau na een training. SummerLeague MVP? •

Het was lange tijd stil rondHard Knocks, het HBO­pro­gramma dat een team volgt inde voorbereiding op het nieuweseizoen. Afgelopen vrijdag werdechter bekend dat de CincinnatiBengals voor een tweede keer centraalzullen staan in de serie. In2009 werden de Bengals ookal gevolgd, toen nog onderleiding van Carson Palmer enChad Johnson. Nu zullen datAndy Dalton en A.J. Greenzijn • Jason Seymour gaattoch niet naar de AtlantaFalcons. Alles wees erop datde 33­jarige defensive end richting Atlantazou trekken. Seymour woont in Atlanta enheeft een goede band met de eigenaar,maar wilde meer geld dan die hem konbieden. Seymour kwam in de afgelopendrie jaar uit voor Oakland en overweegt nuuit de NFL te stappen • Victor Cruz blijftbij de New York Giants. Nadat hijniet kwam opdagen bij de eerstetrainingen tekende hij nu zijnrestricted tender van 2,87miljoen. Cruz gaf zelf aan dat hijen het team gaan onderhande­len over een langdurige verbin­tenis. Naar verluidt zijn deGiants bereid om Cruz achtmiljoen dollar per jaar tebetalen, Cruz en zijn zaak­waarnemer willen echtermeer • 49ers­coach JimHarbaugh deed afgelopenweek uitspraken over dedopingperikelen bijdivisierivaal Seattle.Seahawks­cornerbackBrandon Browner wasdaar niet van gediend endeed de volgende uitspraak:"Hij is een coach en staat dusnooit op het veld. Jammer,want ik zou mijn handen omzijn nek gooien." •

De geplaagde Marc­AndreFleury zal ook aankomendseizoen als eerste goalie tussende palen staan voor de Pitts­burgh Penguins. Dat zei coachDan Bylsma tijdens de laatstepersconferentie van het seizoen. “Fleurykomt terug in het net, wordt denummer 1 en zal weer geweldig gaanspelen.” Fleury kende zwakke playoffs. Deeerste keuze uit de draft van 2003 verloorzijn plek na vier wedstrijden aan zijnconcurrent TomášVokoun • SergeiGonchar speelt in de komende tweeseizoenen voor de Dallas Stars. Deaanvallend sterke verdediger kwam in ruilvoor een keuze in de zesde ronde van dedraft van 2013 over van de OttawaSenators • Ellende: twee talenten uitNHL­organisaties vonden in deafgelopen week de dood. DeEdmonton Oilers bevestigden hetoverlijden van de 20­jarige Let KristiansPelss, bij wie al sinds vorige week dinsdagvoor de verdrinkingsdood gevreesd werd.Op diezelfde dag verloren de Dallas StarsScott Winkler. De 23­jarige Noor werddood gevonden in zijn ouderlijk huis •Drew Miller blijft langer bij deDetroit Red Wings. De leftwinger tekende een driejarigcontract ter waarde van4.050.000 dollar • KevinConnauton tekende ookeen driejarig contract, maardan bij de Dallas Stars. De23­jarige verdediger kwamin april naar Dallas, in deruil die Derek Roy naarVancouver stuurde. •De Florida Pantherstrokken aanvallerBobby Butler van deNashville Predators aan.In ruil voor hem krijgen dePredators TJ Brennanterug van de Panthers •(Jeroen Veenstra)

Het duw en trekwerk tus­sen de Los Angeles Dod­gers en de ArizonaDiamondbacks leverde acht schorsingenop. Zo moet Ian Kennedy, pitcher van deD­Backs, tien wedstrijden brommen voorhet opzettelijk raken van Zack Greinke.Yasiel Puig hoeft slechts de portemonneete trekken, ondanks het uitdelen van eentik aan Eric Hinske • Rookie pitcherGerrit Cole kende een goed debuutvoor de Pittsburgh Pirates met 6 1/3innings tegen de San Francisco Giantswaarin hij slechts twee runs opgaf. Deeerste keuze van de 2011 MLB Draftopende de wedstrijd met een strikeoutpitch van 99 mijl per uur • JoséFernández noteerde tegen de St. LouisCardinals tien keer drie slag met alleenbreaking balls. De curveball van de 20­jarige pitcher van de Miami Marlins heetdan ook niet voor niets ‘The Defector’ •Pech voor de Colorado Rockies, die hetvier tot zes weken moeten stellen zonderhun sterspeler Troy Tulowitzki(gebroken rib). De 28­jarige kortestop, die in 2012 slechts tot 47wedstrijden kwam, was in vormmet 16 home runs, 51 binnen­geslagen punten en .347/.413/.635 aan slag • DeMLB gaat DownUnder. De Dodgersen de Diamond­backs openen op 22maart 2014 hetnieuwe seizoen inSydney • De eerstehome run voor MikeZunino is binnen. Detalentvolle catcher vande Seattle Marinerskrijgt de voorkeurboven de tegenval­lende Jesus Monte­ro en bewees dusdirect waarom •

De oprechte basketball­liefhebber hinktop twee gedachten. Moet je niet het mees­te respect en bewondering hebben voor dewijze waarop de Miami Heat zowel inverdedigend als aanvallend opzicht overeen aan­uit knop lijkt te beschikken, die zenaar believen kunnen bedienen? Of is ervooral de frustratie en irritatie, dat deploeg van Erik Spoelstra en LeBron Jameshun overvloed aan talent en het vermogende tegenstander hun wil op te leggen nietveel vaker tentoonspreidt?Want laten we eerlijk zijn: de Heat strooitde fans, z'n tegenstanders en de analiticimeestentijds natuurlijk gewoon zand in deogen. Hoe vaak hebben we dit seizoen alniet gezien ­ ook tijdensdie imposantestreak van 27

overwinningen op een rij ­ dat de ploeghalverwege tegen een schier onoverbrug­bare achterstand aankeek, om in het der­de kwart even een tandje bij te schakelenom de zaken alsnog naar hun hand tezetten? In het reguliere seizoen was een ­pak 'm beet ­ zeven minuten durendeexplosie van LBJ daarvoor voldoende.In de play­offs komt er natuurlijk evenwat meer bij kijken (de tegenstanders zijnimmers ook geen krullenjongens), maarhet principe blijft hetzelfde. We hebbenhet op deze plek al zo vaak geschreven: alsMiami's Grote Drie op alle cilindersdraaien, dan is de ploeg ongenaakbaar.Als LeBron James dominant speelt zoalsalleen hij dat kan, en voldoende hulpkrijgt van z'n secondanten Dwyane Wadeen Chris Bosh, dan is de Heatonverslaanbaar.

Toch sloeg de afgelopen weken bij menig­een ­ ondergetekende incluis ­ de vertwij­feling toe. De scorende en dominerendeJames leek ineens als sneeuw voor de zonverdwenen. Wade deed slechts bij vlagen(en nooit meer dan een helft) denken aande 2006­ en 2012­Wade. En Bosh wasweer die slappe zeurpiet die hem in 2011nog vrachten vol met hoon, schimpscheu­ten en leedvermaak opleverde. Two­and­a­half men, weet u nog?Game 3 was het summum. Bij #6 leekaanvallend niets te lukken, en dusbeperkte hij zich maar tot faciliteren,screenen, passen en verdedigen.Wade was een helftje re­de­lijk, maardaarmee was de tank leeg. En Boshbeperkte zich tot z'n laffe jumpertje.Einde Heat­verhaal dus, zo dacht(hoopte) de ganse natie.

Niet zo snel, al lijkt Miami die nationaletwijfel en hoon nodig te hebben om teworden getriggerd. Verwend door huneigen talent, lijkt de ploeg om de een ofandere reden moed te (moeten) putten uitdie allesomvattende aversie. Frustrerend?Ja. Imponerend? Absoluut.Want waar de meesten (wees maar eerlijk)dachten dat de San Antonio Spurs na hunmachtsvertoon in Game 3 de klus in eigenhuis wel even zou klaren, daar vond Dr.Jekyll het nu wel mooi genoeg geweest. Eenmagistrale Tony Parker spartelde voor rustnog even tegen, maar na de pauze was hetde Heat­machine die, zowel aanvallend alsvooral ook verdedigend, op volle krachtdraaide. Het gevolg was een weergalozebasketballshow.LeBron James (33 punten, 11 rebounds)penetreerde en schoot zoals 't de bestespeler van de wereld betaamt, DwyaneWade (30 punten) schitterde als in z'n bestejaren en Chris Bosh (20 punten, 13 rebounds,2 blocks) was voor de verandering 'ns eenbeest onder de borden. De met volle over­gave uitgevoerde team defense deed de rest.De genialiteit van Gregg Popovics was erniet tegen opgewassen, en de driepuntersvan Gary Neal en Danny Green voelden alsniet meer dan speldenprikken aan. En nee,het feit dat de hamstring van Ton Parker depijp aan Maarten gaf, plus het feit dat ManuGinobili zonder enige kennisgeving al metpensioen was gegaan, werkten ook al nietecht mee. *Ho even! Manu met pensioen? Ha! Popphad bedacht dat de Argentijn met z'n viereerdere erbarmelijke Final­optredens inGame 5 wel een basisplaats had verdiend,en het resultaat was ernaar. Met TonyParker (wat nou hamstring die op springenstaat?) en Tim Duncan als bliksemafleiders,scoorde en faciliteerde Ginobili dat het eenaard had. 24 punten en tien assists prijktener na afloop achter zijn boxscore. De zesdriepunters van Danny Green tikten ooklekker aan, als ook de dertien floaters enlayups van de aalgladde Parker.

En Miami? Dr. Jeckyll had weer eensplaatsgemaakt voor Mr. Hyde. Individueelwas de Big Three niet eens onaardig (alzijn zes rebounds voor Chris Boshnatuurlijk veel te weinig), en ook de wilwas best aanwezig, maar de in Game 4nog zo florerende team defense liet het nuvolledig afweten.Waardoor de ploeg nu met een 3­2 achter­stand terugreist naar South Beach. Vindenze wel lekker, kennelijk: met de rug tegende muur, zich geen misstap meer kunnenveroorloven, klaar om de haters voor dezoveelste maal hun ongelijk te bewijzen.Dat Game 6 naar de Heat gaat, geven wejelui op een briefje. Waarna we eindelijkantwoord zullen krijgen op de GroteVraag: kan de Miami Heat het tweewedstrijden achter elkaar? Vast en zeker,gokken wij. *Op de keper beschouwd, moeten defans, tegenstanders en analitici

ook maar blij zijn datde Miami Heat z'naan­uit knop af entoe maar laat voorwat­ie is. Want zoude ploeg wedstrijd in, wedstrijd uit opde toppen van z'n kunnen spelen, danwas er natuurlijk geen lol meer aan.En gefingeerde spanning is tenslotteook spanning. Niet waar, WWE­fans?Oh, en voor de LeBron­haters:doe jezelf een plezier, enrealiseer jezelf dat je getuigebent van iets heelspeciaals. Kun je over eenjaar of vijftien zeggen datje erbij was, en het altijdal had gezegd. •

Hij is niet de eerste NBA­speler die eendoorstart maakt als coach, maar Jason Kiddis wel één van de snelsten. De point guardwas nog geen tien dagen met pensioen of hijtekende een contract als nieuwehoofdcoach van de Nets.Het regende felicitaties aan hetadres van Kidd. Zo liet DeronWilliams weten dat hij er zin inheeft, vindt Magic Johnson heteen fantastisch idee en noemtMikhail Prokhorov, de steenrijke eigenaarvan de Nets die vorig jaar nog presidents­kandidaat in Rusland was, Kidd eengeboren coach.Waar de Rus dat vandaan haalt, is overigenseen raadsel. Op Kidds cv staat geen enkelecoachingservaring. Hij is één van de bestepoint guards ooit, snapt het spel als geenander en stuurde zijn teamgenoten aan, maardat is niet hetzelfde als de verantwoordelijk­heid die hoort bij een baan als hoofdcoach.Het kost moeite om voorbeelden tebedenken van grote NBA­sterren die het totuitmuntend coach schopten. Larry Bird is eenpositieve uitzondering. Magic Johnson wasdan weer zo slecht dat hij die passagewaarschijnlijk het liefst van zijn Wikipedia­pagina zou schrappen. Veel goede coacheswaren middelmatige spelers en de meestsuccesvolle van dit seizoen, Spoelstra enPopovich, speelden nooit een NBA­wedstrijd.Jason Kidd kan de volgende All­Star wordendie een slechte coach blijkt te zijn, of juist deuitzondering die de regel bevestigt. Het iskoffiedik kijken. Kidd is een rookie in hetcoachesgilde en het fijne aan deze nieuwebaan is dat hij zich niet druk hoeft te makenom de afloop van zijn eerste periode. Allecoaches worden uiteindelijk ontslagen. •

Eva Gerritse.

Carrièreswitch

Yasiel Puig is bezig aan één van de meestgedenkwaardige en misschien wel besteentrees in de Major League aller tijden.Mooie vangballen, majestueuze aangooienen daverende home runs. Puig bereikt metzijn prestaties in no time cultstatus in LAen omdat de Dodgers een zogenaamd ‘bigmarket team’ zijn, blijft die cultstatus nietbeperkt tot alleen de Westkust van deVerenigde Staten.OversteekWie een aantal jaar geleden had gezegd datPuig in 2013 al een held zou zijn in de MLBwerd waarschijnlijk met pek een veren zijnCubaanse dorp uitgejaagd. De jongeoutfielder mocht namelijk een jaar langniet honkballen, omdat de Cubaanseregering hem ervan verdacht tijdens hetRotterdamse World Port Tournament eenvluchtpoging gepland te hebben. Bij zijneerste echte poging werd hij gepakt en datleverde hem een nieuwe schorsing op.Uiteindelijk lukte het hem vorig jaar tochom van het communistische eiland tevluchten.Puig vond een thuis in Mexico en werdofficieel een free agent. Terwijl in dieperiode twee andere Cubaanse outfielders,Yoenis Cespedes en Jorge Soler, erg veelmedia­aandacht kregen, kwam Puignauwelijks voor in de nieuwsberichten. Hij

heeft niet veel teams de kans gegeven omhem in een showcase te bekijken. Groteorganisaties als de Yankees en de Red Soxhebben Puig nooit kunnen zien spelen,want de Dodgers waren er erg snel bij engaven de outfielder een zevenjarig contractter waarde van 42 miljoen dollar. Veel geldvoor een speler die nog vrij weinigbewezen had, maar het talent was duidelijkaanwezig, want Puig werd al vergelekenmet Vladimir Guerrero en Sammy Sosa.Eerste indrukOp 21­jarige leeftijd debuteert Puig in deMinor Leagues bij het Rookie League teamvan de Dodgers. Na negen wedstrijden,waarin hij vier home runs en driedriehonkslagen sloeg, was al duidelijk dathij op hoger niveau zou kunnen spelen. InA­ball sloeg hij .300, maar omdat hij paslaat in het seizoen getekend had, speeldezijn nieuwe team nog maar 14 wedstrijden.In die korte periode sloeg hij .300 en zo liethij in zijn eerste seizoen in 23 wedstrijdenal een goede indruk achter. Zo goed dat hijzich voor aanvang van het huidige seizoenal mocht melden bij de hoofdmacht voorSpring Training.Wat hij daar liet zien, was ongekend.Zijn slaggemiddelde was zo hoog (.526) dater lang gespeculeerd werd dat Puig,ondanks de aanwezigheid van outfielders

Bij wedstrijden van de Dodgers wordtsinds jaar en dag het commentaarverzorgt door Vin Scully. Scully isverreweg de oudste en langst zittendecommentator en heeft de kwaliteit metzijn ouderwetse commentaarsommige plays nog mooier temaken dan ze eigenlijk waren.Hier het voorbeeld van deaangooi van Puig waarmee hijzijn eerste wedstrijd eindigdemet een dubbelspel:“There goes Denorfia and ahigh flyball to deep right field.Puig to the track.. One­hands it, guns itback to first baaaaaaaaaase.. OUT forthe double play! Hello Yasiel Puig.What a way to start a career! There’sone happy Cuban!”Het commentaar van Scully bij degrand slam van Puig:“And a high flyball to deep right field…I don’t believe it! A grand slamhomerun!” Scully houdt 20 secondenzijn mond en vervolgt: “I have learnedover the years that there comes a rareand precious moment where there’sabsolutely nothing better than silence.Nothing better than to be absolutelyspeechless to sum up the situation.And that was the moment.”

Ethier en Crawford, wel eens vanaf hetbegin van het seizoen bij het team zoukunnen blijven. Toch besloten de Dodgershem nog even in Double­A te laten rijpenen drie andere outfielders met durecontracten te laten starten op OpeningDay. De Dodgers begonnen erg matig aanhet seizoen en zagen sterren alsHanley Ramírez en Matt Kempsukkelen met blessures. Op 3 junivonden ze het hoog tijd om hungrootste talent uit de Minors op teroepen naar de hoofdmacht.DebuutVanaf het moment dat hij in DodgerStadium het veld opstapte is Puigeen regelrechte sensatie. De Cubaan viel inzijn eerste wedstrijd vooral op door zijnsterke arm. Met één uit in de negendeinning in een close game werd er een baldiep in het rechtsveld geslagen. HonkloperChris Denorfia dacht dat de bal een kanshad om te vallen voor een honkslag en wasal vrij ver richting het tweede honkgelopen toen Puig de bal vlak voor het hekving. Wat er vervolgens gebeurde was nogniet vaak vertoond in de Major League.Vanaf het diepste punt in het rechtsveldgooide Puig de bal in een streep naar heteerste honk, waar Adrian Gonzalez de balnet op tijd kon vangen voor een dubbelspelwaarmee de wedstrijd eindigde.

Een dag later sloeg hij zijn eerste homerun en in zijn eerste dertien wedstrijdenzouden er nog drie volgen. Zijnbelangrijkste home run was een grand slamin de wedstrijd tegen de Atlanta Braves op6 juni. Bij een 1­0 voorsprong besliste hijde wedstrijd met een home run naar hetrechtsveld. In het kader lees je hetcommentaar op deze prachtige home runvan de legendarische Vin Scully.AwardHet duurde ook niet lang voordat Puig zijneerste award binnen had, want hij werd alsnel NL Player of the Week. Niet alleenwaren zijn prestaties noemenswaardig(honkslagen in 11 van zijn eerste 13wedstrijden, meer dan 1 hit in achtdaarvan), maar ook de prestatiesvan het team werden beter.De Dodgers zijneindelijk weer watbeter gaan spelen enhet lijkt er sterk opdat dit komt door depositieve energie die dekomst van de Cubaan met zich meebracht.De Dodgers zullen ongetwijfeld hopen datPuig eenzelfde impact heeft als 2012 ALRookie of the Year Mike Trout vorig jaar hadop de Angels aan de andere kant van de stad.

Ook bij de fans valt Puig in de smaak. Inde eerste twee weken dat Puig in de Majorsspeelt, worden er gigantische hoeveelhedenvan shirts met zijn naam op de rugverkocht. In deze korte periode werd ermeer merchandise verkocht met zijn naamerop dan dat de Dodgers ooit in eenzelfdeperiode verkochten van andere spelers. EnPuig is niet de eerste cultheld die in LAgespeeld heeft, denk bijvoorbeeld aan

Yasiel Puig mag dan de (aan­vallende) sensatie zijn vanjuni; de Nederlander Andrel­ton Simmons is door ESPNuitgeroepen tot de beste ver­dediger van de maand mei. De23­jarige korte stop van deAtlanta Bravesnoteerde ondermeer vijfDefensive RunsSaved (DRS) inde afgelopenmaand. Met elf DRSover het geheleseizoen had hij op datmoment één minderdan lijstaanvoerderGerardo Parra van deArizona Diamondbacks.Simmons baarde vooralopzien met enkele aangooiendie 97 mph klokten.Nummer twee in de stem­ming is ook een bekende:Roger Bernadina van deWashington Nationals. De 28­jarige outfielder eindigde demaand met acht DRS, demeeste van alle outfielders enslechts één minder danlijstaanvoerder Chase Headleyvan de San Diego Padres. TheShark excelleert vooral in hetvangen van ballen buiten zijngebied. Fangraphs.com houdtdat bij onder de noemer ‘Outof Zone’ plays. Bernadina hader maar liefst veertien in 1531/3 innings in mei. Dat is éénper elf innings, terwijl hetgemiddelde in de MajorLeague op één per vijftieninnings ligt.

Fernando Valenzuela, Hideo Nomo ennatuurlijk Manny Ramírez(‘Mannywood’).Viva CubaPuig is de twintigste Cubaanse speler inde MLB dit seizoen. Niet allemaal zijnhet All­Stars, maar naast Puig zijn ookYoenis Céspedes, Aroldis Chapman enAlexei Ramírez bekende namen op hethoogste niveau. Céspedes maakte vorigjaar al zijn debuut en had, als er nietopeens een jonge ster genaamd MikeTrout was opgestaan, waarschijnlijk deRookie of the Year Award gepakt. In feitelijken landgenoten Puig en Céspedesover dezelfde talenten te beschikken.Een zeer sterke arm, goede defense enontzettend veel kracht aan slag.Chapman is de fenomenalelinkshandige closer van de Reds, dieontzettend hard kan gooien (met 106MpH zette hij al het record voor hardstepitch ooit) en ook nog eens een ergscherpe slider in zijn arsenaal heeft. Ofzij de stats van hun voorgangers RafaelPalmeiro, José Canseco, Minnie Miñosoen Orlando en Livan Hernández bijelkaar kunnen spelen is nog maar devraag, maar op dit moment zijn zijabsolute sterren in de MLB. •

Bij een cultheld hoort natuurlijk een passende bijnaam. Overal opinternet vind je suggesties. Wij zochten een paar mooie voor je uiten kijken welke nickname de beste kans maakt:• Brute 66 (naar de nabijgelegen Route 66 en zijn brute kracht)• The Cigar (naar de Cubaanse sigaren, niet omdat hij de sigaar is)• SparkPuig (naar Sparkplug, omdat hij ervoor zorgt dat deDodgers nieuw leven ingeblazen lijkt)• Azul Nuevo (naar de blauwe kleur die onlosmakelijk isverbonden aan de Dodgers)• ManBearPuig (naar zijn gigantische lichaam)Hoewel deze laatste niet heel erg lekker van de tong rolt, lijkt hetop dit moment de favoriet in het clubhouse van de Dodgers en zoudaarom wel eens kunnen blijven hangen. Nu nog afwachten ofManBearPuig zelf een blijvertje is in de Majors en zijn goede eersteweken een vervolg kan geven.

Deze week worden in Omaha de CollegeWorld Series gespeeld. Dit is eigenlijk hetenige moment waarop we college baseballop tv kunnen volgen. In tegenstelling totcollege football en college basketball, dateigenlijk het hele jaar door tezien is, krijgt de honkbalvarianteen stuk minder aandacht.Die aandacht is een stuk kleineromdat de spelers die in de CWS(College World Series) spelenveel verder verwijderd zijn vanhet hoogste niveau dan spelers die in MarchMadness of de verschillende college bowlsspelen. Een top college honkballer moetover het algemeen, nadat hij gedraft is, nogeen aantal seizoenen in de Minor Leaguesrijpen voordat hij de stap naar de MLB kanmaken, terwijl basketballers en footballersvaak vrijwel direct in het diepe gegooidworden.Dat betekent overigens niet dat het niveauvan de collegeteams niet hoog is. De spelerszijn vaak nog ruwe diamanten, maar omdatzij voor de eer van hun school strijden, is depassie waarmee zij spelen en de passiewaarmee zij door de fans aangemoedigdworden gigantisch. Voeg daarbij het feit datde spelers niet met houten knuppels slaan,maar met aluminium en je hebtgegarandeerd kijkplezier.Heb je de kans deze week, probeer dan eenseen College World Series­wedstrijd mee tepakken. Ook als je niet bovengemiddeld fanbent van de sport. Het is namelijk eenideale manier om in aanraking te komenmet honkbal. Als je deze week lekkeruitgebreid van het zonnetje hebt genoten ofnet weer binnenkomt nadat je uitgebreid inde tuin hebt gegeten, zet dan ESPNAmerica even op en geniet! •

Seb Visser.

Passie

NAAM: Joseph Daniel VottoGEBOREN: 10 september 1983,Toronto, Ontario, CanadaBURGERLIJKE STAAT: In eenrelatie met Jeanne PaulusPOSITIE: Eerste honkmanGOOIT: RechtsSLAAT: LinksHIGH SCHOOL: Richview CollegiateInstituteCOLLEGE: GeenTEAMS: Cincinnati Reds (2007­heden)DRAFT: Tweede ronde in 2002, 44stekeuze door de Cincinnati RedsDRAFTCLASS: 2. B.J. Upton, 6. ZackGreinke, 7. Prince Fielder, 17. ColeHamels, 57. Jon Lester, 674. JacobyEllsburyDEBUUT: 4 september 2007 tegen deNew York Mets, 11­7 verlies met éénstrikeout in één slagbeurt voor VottoCAREER STATS: 796 wedstrijden,903 honkslagen, 43 gestolen honken,144 home runs, 490 binnengeslagenpunten, .317/.418/.548 en 30.7 WAR(t/m 15 juni 2013)AWARDS: National League MVP(2010), 3x All Star (2010, 2011, 2012),National League Hank Aaron Award(2010), Golden Glove Award (2011)STERKE PUNTEN: De afgelopendrie seizoenen had Votto het hoogsteon base percentage in de NationalLeague en dat laat ook meteen zienwaarom hij tot één van de bestespelers in de Major League hoort.Hij is redelijk slump­proof, omdathij ook als hij niet in vorm is weleen manier weet te vinden om opde honken te komen. Van alleactieve spelers is Votto degenemet het hoogste OBP.ZWAKKE PUNTEN: Vottois zo ongeveer de saaistespeler in de MLB. Hij zalnooit iets interessantszeggen en dat straalt af

op het veld. Ja, hij pakt veel vrije lopen,maar dat is toch een stuk minderspectaculair dan spelers als PabloSandoval, die een bal die tien centimeterbuiten de slagzone komt nog uit het parkwil slaan. Daarover gesproken: de powerlijkt een beetje weg te zijn bij Votto. Na37 homeruns in 2010 sloeg hij er vorigseizoen slechts veertien en heeft hij er nuelf. Niet MVP­waardige statistieken.HALL OF FAME: Het is nog veel tevroeg om te praten over een Hall ofFame case voor Votto. Hij is de meestconstante spelers in de MLB en als hij fitkan blijven kan hij de historie in gaan alsde speler met het meeste geduld in dehistorie van baseball.OVER HEMZELF: • “Je kunt dingenals je wilt heel ingewikkeld maken. Ikblijf bij de basis.”OVER HEM: • “Als je destatistieken van Hank Aaron, JoeDiMaggio en Frank Robinsonomzet naar huidige waardespast Joey Votto in dat rijtje.”– ESPN's BusterOlneySPORTAMERIKA OVERVOTTO: Deruggengraat voor deCincinnati Reds won in2010 terecht de MVP prijsen kan er nog een paarbinnenslepen eer zijncarrière afgelopen is. Hijmoet dat dan echter weldoen met hele goedestats, want zijn saaiepersoonlijkheid levertweinig 'sympathyvotes' op.EINDCIJFER: 8

Het succes van vorig jaarvond navolging: een weekgeleden presenteerdenOmroep WNL en SportAmerika voor het tweede jaarop rij 'de Amerikaansesportnacht', een vier uurdurende liveshow op Radio 1over wat met de grote sportenin de Verenigde Staten temaken heeft. Een terugblik.TEKST NEAL PETERSENOm iets na 22.00 uur verschijnenbovengetekende en schrijver MaartenKolsloot in het NOS­gebouw op hetMediapark in Hilversum. Daar treffen ze

presentator Anne de Jong en de redactie­leden Robert Smid en Nathalie Hoogeveenvan Omroep WNL al aan. Die drie gingenal een uur eerder van start om de show zogoed mogelijk voor te bereiden.Dankzij een flinke opkomst van redacteu­ren van SportAmerika, konden er uitein­delijk zo'n tien mensen actief deelnemenaan de radio­uitzending. Dat is nog buitenalle gasten gerekend. Waar wij tijdens deeerste editie onder meer Henk Norel live inde studio mochten verwelkomen, bodenwe de luisteraars ditmaal een breedspectrum aan telefonische interviews aan,naast het studiogesprek met Kolslootuiteraard.Robert Eenhoorn had de eer om het pro­gramma te openen. Nederlands bekendstehonkballer aller tijden liet zich openhartig uit

over het niveau van Nederland en bliktealvast vooruit op de (zonnige) toekomst vanhet Nederlands team. Kort hierna was het debeurt aan Mart Smeets. De anchorman deranchormannen van de Nederlandse sport­tvstond op het punt om het commentaar teverzorgen voor Sport1 bij Game 3 van deNBA Finals. Vol passie en met zijn scherpeopmerkingen liet Smeets zich tien minutenlang uit over de San Antonio Spurs en deMiami Heat. Die wedstrijd liep als een rodedraad door het programma. Na de wijzewoorden van de kenner Smeets was het debeurt aan profvoetballer Ruud Boymans. DeNEC­spits had speciaal zijn wekker gezet omde wedstrijd te bekijken en voorspelde eenzege voor zijn Heat.Maar het waren niet alleen de MLB enNBA die aan bod kwamen. Het is overbodigom hier alle gesprekken van de nacht uit te

schrijven. Daarvoor is het terugluisterenveel te leuk. Uiteindelijk kwamen de NFL,NHL, WWE, MLS, college football enlacrosse voorbij. Waar we bij sommigesporten bewust de actieve sporter aan hetwoord lieten, kwamen bij onder meer WWEen MLS juist experts aan het woord die desport vanaf de zijkant beleefden.Iets voor 06.00 uur zat het er weer op. Dievier uur vlogen voorbij voordat we er erg inhadden.Nog een opvallend detail: Net als in de vorigeeditie wist Miami Heat niet een Finals Gamewinnend af te sluiten gedurende onze uitzen­ding. Benieuwd of de ploeg van Erik Spoel­stra daar volgend jaar weer last van heeft.Want één ding is zeker: volgend jaar zullenOmroep WNL en Sport Amerika de handenwederom ineenslaan voor de Amerikaansesportnacht. Want de WNL Sportnacht moeteen jaarlijkse traditie worden. •

De spanning was woensdagavond inChicago om te snijden. Niet alleenzouden hun geliefde Blackhawks deStanley Cup Finals in eigen huis openen,ze deden dat onder de donkere wolkenvan een onweer dat vanuit de verte kwamaangeraasd. Wie zich zorgen maakte omeen natte reis huiswaarts kon zich in dehanden wrijven. Het duel werd een vande langste wedstrijden in de recenteNHL­geschiedenis.Voordat de beslissing viel hadden beideteams er in de eerste drie periodes vast

een mooi spektakel van gemaakt. Zesdoelpunten in totaal leverden echtergeen winnaar op en overtime zou dealtijd spannende kers op de taartworden. Het publiek kreeg echter eentweede taart voorgeschoteld, want dewinnende treffer van Andrew Shaw –eigenlijk een schot van Michal Rozsivaldat via een station of drie achter TuukkaRask caramboleerde – viel pas na in dederde bonusperiode.De 0­1 achterstand van de BostonBruins was pas hun tweede verliespartij

in de tien duels sinds back­to­backlosses in games vijf en zes tegen deToronto Maple Leafs. Het betekendevooral werk aan de winkel, want sinds devorige lock­out was geen enkele StanleyCup Finals begonnen met een 1­1 standna twee duels. Aangezien meer dantachtig procent van de teams die in deNHL op 2­0 komen ook hun seriewinnen, was de boodschap duidelijk.Winnen in het tweede duel.De eerste periode van de tweedewedstrijd leek dat niet bepaald

doorgedrongen tot de Bruins, die totaalwerden overrompeld door deBlackhawks. Goalie Tuukka Rask hieldBoston echter in de strijd en toenhalverwege het duel hij zijn dertigstesave al rap zag naderen, gebeurde hetovermijdelijke voor Chicago. Net als inhet voetbal is ’t belangrijk niet alleen tedomineren, maar ook te scoren.Op pas ’t achtste schot van de wedstrijdvoor Boston viel de gelijkmaker en datwas duidelijk een kantelpunt in dewedstrijd. De Bruins wisten dat ze in de

eerste periode goed waren weggekomenmet slechts één tegengoal en degelijkmaker was hun reddingsboei. Dewedstrijd vertragen en de puck meerbezitten werd het plan en dat plan werduitstekend uitgevoerd.Even had Boston de aandacht latenverslappen, meer dan dat ze dat tegen dePenguins was overkomen, maar Chicagohad de kans niet benut en toen Boston despeelstijl die Crosby tot wanhoop dreefweer gevonden had, werden ze beter en

beter. “Het leek even alsof ze steeds eenman meer hadden,” zei Rask over hetduel. “We waren echt heel slecht. Maarweet je wat, het was goed dat we maaréén treffer achter stonden en nadienkonden hergroeperen.”Waar de Bruins vooral hun eigencomeback prezen, waren de Blackhawkskwaad dat ze het duel uit hun handenhadden laten glippen. Coach Quennevillevroeg zich af of zijn ploeg toch iets fouthad gedaan in de eerste periode, terwijl

Marian Hossa de fout later in ’t duelzocht. “Het ging niet om wat zij deden,maar om wat wij niet meer deden. Ikvond dat we stopten met onze snelheid,het snelle passen en hun defensieaanvallen,” concludeerde de Slowaaksewinger. “Het lag er echt aan dat westopten met dat te doen.”De waarheid ligt in het midden, maarde belangrijkste les van de gelijke standis dat Boston het thuisvoordeel naar zich

toe heeft getrokken. Het aloude adagiumis dat een serie pas verloren raakt, als jevaker dan één keer thuis verliest, maaréén keer thuis verliezen kan voor demeeste teams al de genadeklap zijn.Chicago heeft zich de afgelopen wekenechter meester getoond in hetterugkeren uit schier onmogelijkeachterstanden. Detroit had deBlackhawks stevig in de tang en had eendominante 3­1 voorsprong in de serie

genomen. De ploeg van Quennevillepanikeerde echter geen moment en vondrustig een weg terug naar de winst.Boston daarentegen heeft de afgelopenjaren een imago opgebouwd dat zeworstelen met killer instinct. In 2010 lietde kern van deze ploeg al eens een 3­0voorsprong tegen Philadelphiaontsnappen in een historische comebacken ook tegen Toronto leek een zekerewinst in de serie op dramatische wijzeverloren gegaan. De hockeygodenbepaalden anders, maar de Bruins wetenbeter dan Chicago hoe cruciaal die vierdeoverwinning gaat zijn.

Een 1­1 gelijke stand in deze Stanley CupFinals is daarom niet alleen eenwelkome afwisseling van degebruikelijke gang van zaken, het is ookde spannende voorbode van een zeergelijkopgaande serie. Vooralsnog mogende fans alvast niet klagen. De eerste tweeduels duurden alles bij elkaar opgeteldlanger dan drie duels in het reguliereseizoen. •

Ik vroeg mij van de week af of de Amerikaanse inlichtingendiensten ook nietstiekem de topsporters afluisteren. De veiligheidslui die met het inmiddelsbefaamde PRISM burgers in de gaten houden, hebben namelijk ook allemaaleen favoriete club. Het lijkt mij verleidelijk. Tijd voor een fantasiedagboek.Maandag 5 oktober.Mijn vrouw heeft nog steeds niks door. Dagelijks kus ik haar na het ontbijt enmaak ik haar wijs naar kantoor te gaan. In principe is daar niks aan gelogen.Ik ga ook iedere dag naar kantoor, maar niet zoals zij denkt om verzekeringente verkopen. De waarheid kan ik moeilijk aan haar vertellen. Sterker nog, ikmag het niet. Hoe graag ik het ook zou willen.Dinsdag 7 oktober.Ik heb mij nog nooit zo kut gevoeld. Mijn intense liefde voor de San FranciscoGiants wordt extreem op de proef gesteld. Gisteren hadden we de World Seriesbinnen kunnen halen, maar die verdomde Yankees zijn net Duitsers. In denegende inning sloeg Alex Rodriguez een homerun. Weg champagne, hallowedstrijd 7. Ik haat de Yankees. Ik haat A­Rod. Het is tijd voor een maatregel.Woensdag 8 oktober.Mijn baas hoeft niet te weten dat wat ik exact uitspook. In de laatste drie jaarheb ik vier aanslagen voorkomen door honderd uur per week voor mijn vak televen. Ik speurde, luisterde, reageerde alert en was wantrouwend. Dat moet jewel zijn bij alle gesprekken die voorbij komen met PRISM. Opgeven is geenoptie. Nu ga ik mijn macht misbruiken. Zeg maar dag met je handje A­Rod.Stomme kwal.Donderdag 9 oktober.Samen met mijn vrouw kijk ik naar ESPN. De voorbeschouwing op debeslissende wedstrijd in de World Series worden overschaduwd door eengroot dopingschandaal dat juist op de dag voor de cruciale zevende wedstrijdnaar buiten is gekomen. Een anonieme bron tipte de New York Times over hetstructurele bezoek dat Alex Rodriguez bracht aan een omstreden dopingarts inFlorida. De Yankees liggen onder vuur en de teamgeest schijnt volledig naarde klote te zijn. Een roddelblad kwam er nog eens overheen met eenvermeende buitenechtelijke relatie van mevrouw Rodriguez met Derek Jeter.Niemand snapt waar het vandaan komt, maar het is BREAKING NEWS.Vrijdag 10 oktober.Tienduizenden mensen vieren feest in San Francisco. De Yankees zijn in eigenhuis weggevaagd door de Giants. Ik drink champagne met mijn vrouw. Zeheeft mij nog nooit zo vrolijk gezien, zegt ze. Ik vertel haar dat er een dikkebonus aankomt op werk, dat maakt het allemaal nog mooier. Weet zij veel datze de echte bonus zojuist al heeft ontvangen… •

Lief dagboek,

Voor politieke opponenten van presidentBarack Obama is Nate Silver al jaren debrenger van slecht nieuws. Silveranalyseert en berekent er lustig op los enlaat geregeld fijntjes weten dat deRepublikeinen het gat naar de Democratenamper nog kunnen dichten. Zijn formulesbrengen peilingen, demografie en mediasamen tot simpele getallen, die zowelvooraf als achteraf wonderwel dicht bij dewaarheid blijken liggen.Gelukkig voor ons is Nate Silver ook eenliefhebber van de diepe databases aanstatistieken die de Amerikaanse sportenopleveren. Wie van rekensommen,gemiddeldes en kansen houdt, ziet nietsdan een goudmijn. Het is niet onzebedoeling die rekensommen aan jullie voorte leggen. Veel interessanter is de uitkomst,want waarom winnen Canadese clubs deStanley Cup niet meer? En zijn groteresteden wel per definitie betere marktenvoor een NHL­franchise?Oh, CanadaDie eerste vraag zal voor liefhebbers van desport de meeste prangende zijn. Waarom

mocht sinds de 1993 Montréal Canadiensgeen enkele Canadese ploeg de Stanley Cupoptillen? Het antwoord is heel simpel: nietsdan botte pech. Het was veertig keerwaarschijnlijker dat er op zijn minst éénCanadese kampioen zou zijn geweest, danhelemaal geen. Tot die conclusie komtSilver op basis van een aantal interessanteeconomische en sportieve elementen.Als alle negentien seizoenen (2004/2005werd niet gespeeld) uit de dertig teams eenwillekeurige winnaar was geloot, dan wasde kans 99,2 procent dat daar minstens éénkeer een Canadese ploeg bij zat. Uiteraardis dat niet hoe een competitie wordtbepaald, dus is het belangrijk te bepalenwelke factoren er voor zorgden dat dezekans kleiner zou worden. Die blijken er tezijn, maar niet zodanig dat Canadese clubseen onrealistisch kleine winstkans hadden.Er zijn in deze negentien seizoenenmaximaal acht Canadese clubstegelijkertijd actief geweest in de NHL. In1993 waren het er acht van de 26, in 2001waren het er nog zes van de dertig en sinds2011 zijn het er zeven van de dertig. Stukvoor stuk doen deze teams het economischaardig tot fantastisch en dat zonder titel.

Dat is echter wel een probleem. De sport iszo populair dat de clubs toch wel uitverkopen,waardoor de onbeantwoordbare vraag kanworden gesteld of dit clubs in minderemate dwingt om succesvol te zijn. Ameri­kaanse clubs zijn namelijk qua populariteitveel meer afhankelijk van hun succes.(On)gelijkStrikt economisch gezien hebben Canadeseclubs wel geleden. In de jaren van het vrijespenderen – tot de salary cap in 2005 –stond de Canadese dollar er slechter voordan de Amerikaanse. Dat weerhield sommi­ge spelers ervan om in Canada te tekenen.Het was eenvoudigweg lucratiever om vooréén van de Amerikaanse clubs te kiezen.Sinds de salary cap staat het er beter voor:behaalden tussen 1993 en 2004 slechts tweeCanadese teams de Stanley Cup Finals, sinds2005 deden drie Canadese teams dat. Hetprobleem zat echter al in de vraag, zewonnen er geen. Een zeer onwaarschijnlijkverloop, want vier van de vijf teamsverloren zelfs in de zevende wedstrijd.Alle statistieken en economische benade­ringen daargelaten, hoe groot was de kans

dat de afgelopen twintig jaar vier Canadeseteams alleen de zestiende overwinning inde playoffs niet uit het vuur gesleeptkregen? Als je er vijftien kunt winnen, benje ook goed genoeg om die zestiende naar jetoe te trekken. Daar komt geen ticket­verkoop of slechte wisselkoers bij kijken.Op grotere schaal gekeken, waren deCanadese winstkansen wel minder groot.Silver gebruikt het Simple Ratings Systemvan hockey­reference.com om te bepalenhoe goed Canadese teams presteerden inhet reguliere seizoen. Via deze statistieken,die in het artikel voor de New York Timesruimschoots aan bod komen, is eenberekening te maken die aan iedere ploegdie de playoffs bereikt een kans toedichtom de titel te winnen.Het aantal Canadese teams dat de playoffsbereikte als nummer één of twee in hunconference is beperkt. En dat terwijl inveertien van de negentien seizoenen eentop­twee geplaatst team de titel pakte.Slechts twee keer, zo berekende Silver, gingeen Canadees team als favoriet de playoffsin. Die twee teams (2006 Ottawa Senators,2011 Vancouver Canucks) haalden beiden deStanley Cup Finals. Enfin, u weet hoe ’t afliep.

Maar hoe belangrijk is winst in Canadanu? Eerder werd al belicht dat Canadeseteams financieel uitstekend renderenzonder succes. De Toronto Maple Leafshebben veruit de grootste fanbase in desport, de duurste tickets en verkopenvrijwel iedere avond uit, terwijl de ploegdit seizoen voor het eerst in negen jaarüberhaupt weer de playoffs haalde. Eenteken aan de wand.MarktenEén van de interessantste onderdelen vanSilvers uitgebreide onderzoek is deberekening hoe groot de potentiëlefanbase van clubs in hun eigen markt is.Op basis van specifieke zoektermen opGoogle berekent Silver het percentagetoegewijde ijshockeyfans in een regio,waarop een interessant beeld ontstaat. Erbestaat een direct verbanden tussen kleinefanbases en financiële moeilijkheden.Veruit de grootste markt is Toronto enomgeving, waar van de 9,7 miljoeninwoners meer dan 50 procent een echteijshockeyfan is, gevolgddoor New York,waar drieclubs deaandachtopeisen van 13 procent van de twintigmiljoen inwoners. Geen wonder dat deMaple Leafs en Rangers ondanksexorbitante ticketprijzen probleemlooswinst maken. Er zijn veel sponsoren, veelpotentiële kijkers en desnoods voldoendeniet­fans en toeristen die uit interesse tochmaar eens een duel meepikken.De markten met miljoenen fans zijn echterop exact twee handen te tellen. Het aantalmarkten met meer dan dertig procentNHL­fans is nog beperkter. Het zijn eracht: de zeven Canadese teams plus eenteam letterlijk op de Canadese grens. Datis geen toeval en een duidelijke aanwijzingdat de NHL in haar hunkering naarnieuwe markten de plank totaal missloeg.New York, Philadelphia, Boston, LosAngeles en Chicago zijn de vijf grootste

markten in de Verenigde Staten. Allemaaleen miljoen fans of meer, maar nergensmeer dan zeventien procent echte fans. Zezijn strikt het grootst vanwege de omvangvan de stad. Combineer die lage cijfers, envaak nog lagere, en het wordt al snelduidelijk waarom een aantal teams maargeen winst kunnen maken.Pittsburgh heeft met 27 procent fansonder ruim drie miljoen inwoners eengoede markt en Buffalo’s 33 procent is desterkste markt in de VS op basis vanpercentages. Maar zelfs de MinnesotaWild, nota bene uit de zelfbenoemde ‘Stateof Hockey’ in de VS, doen het met dertienprocent in de Twin Cities matig.LocatieEr is bij de onderste elfteams op basis vanabsolute fanbaseeen heel

interessant verband te zien. Teams meteen arena downtown kunnen de beperktepopulariteit van hun team compenserendoor casual bezoekers, terwijl de grootsteprobleemploegen uit die groep in stadionsspelen waar fans specifiek naar toe moetenreizen. Dat blijkt voor een aantal teamseen onoverkomelijk probleem.Nashville trekt slechts zes procent vanhaar inwoners, maar de arena ligt in hetuitgaansgebied van de stad en is eenbelangrijke zaal voor countryconcerten.Washington trekt slechts negen procent,maar het stadion ligt op steenworp afstandvan het Capitool, het Witte Huis en anderetrekpleisters.In New York putten de ijshockeyclubs uit2,5 miljoen fans, maar ondanks het veel

grotere succes van de Devils en Islanders inde jaren tachtig en negentig, regeren deRangers financieel en qua fanbase de stad.Zodanig zelfs, dat de Devils naar downtownNewark verhuisden en de Islanders op hetpunt staan in een voor ijshockey behoorlijkongeschikt stadion in Brooklyn te gaan spelen.Ooit speelden de Phoenix Coyotes indowntown Phoenix, maar het stadion wasvoor basketbal gebouwd en de configuratievan ijshockey was duidelijk geen pretje.Achter één van de doelen zaten de fans zelfsop een soort balkon, omdat het ijs andersgewoonweg niet paste. De slechte zichtlijnenwaren zo’n groot probleem, dat de ploeg opden duur naar de suburbs van Glendalevertrok. Daar betrokken de Coyotes eenstadion dat uitermate geschikt was voor ijs­hockey, maar de fans verhuisden niet mee.Nu verlaten de Islanders een vervallen engedateerde arena in de buitenwijken op LongIsland, maar de keuze om in een stadion tegaan spelen waar ijshockey duidelijk op hettweede plan staat, is niet zonder risico. Datwil niet zeggen dat de verhuizing naarBrooklyn de franchise niet zal helpen omeindelijk weer winst te maken, maar het gaatten koste van de stadionbeleving en ze gaanhet proberen in een gebied waar toch vooralRangersfans verblijven.VerhuizingEigenlijk laten de statistieken van Silver eenhele duidelijke tendens zien. IJshockey zit inde lift, maar loopt gigantisch achterop de andere sporten en kan op denduur zelfs worden ingehaald doorvoetbal. De NHL maakt desondanksrecordwinst, maar dat is niet dankzij, maarondanks een aantal franchises in dramatischelocaties.Twee jaar geleden waren we getuige van hettweede vertrek van een franchise uit Atlanta.In 1980 vertrokken de Flames naar Calgaryen in 2011 vertrokken de Thrashers naarWinnipeg, waar ze de nieuwe Jets werden,terwijl de originele Jets als de noodlijdendePhoenix Coyotes zonder eigenaar in dewoestijn voortploeteren. De Thrashersspeelden downtown in metropool Atlanta,

maar vier procent ijshockeyfans in degehele markt bleek bij lange na nietvoldoende.Phoenix lijkt de volgende kandidaat omte verhuizen. NHL topman Bill Daly zeiafgelopen week nog dat de league nietkan beloven dat volgend jaar nog inArizona ijshockey wordt gespeeld. Deleague is al drie jaar eigenaar van deCoyotes en probeert de ploeg inmiddelsmet spoed van de hand te doen. Langwas de prioriteit een eigenaar te vindendie het in Phoenix wilde blijvenproberen, maar misschien heeft ook deleague eindelijk het licht gezien.

Als we de statistieken van Silver en deduidelijke verbanden tussenarenalocaties en succes moeten geloven,is het aantal interessante locaties voor deCoyotes­franchise zeer beperkt. QuebecCity is met ruim een half miljoen fans –48 procent van 1,1 miljoen inwoners – degrootste ijshockeyfanbase zonder team.De stad had van 1972 tot 1995 echter aleens de Nordiques en kon hen financieelonvoldoende ondersteunen, waardoordeze ploeg genoodzaakt was te verhuizen.Zij werden de Colorado Avalanche inDenver. Daarbij is het stadion in QuebecCity verouderd en plannen voor eennieuwe hal zijn rond, maar nog nietuitgevoerd. Twee risicofactoren diemogelijk meer gewichthebben dan de ster­kere Canadese dollar

en betere verdeling van rijkdom in deleague.Maar waar anders? Vergelijkbareproblemen in hele kleine markten komenook bovendrijven in Kingston, Ontario ofin Halifax, Nova Scotia, waar misschienwel vijftig procent van de inwoners verzotis op ijshockey, maar de sponsormarktbeperkt is en de stadiongrootte ook.De beste Amerikaanse optie lijktSeattle, waar vijf procent van de 4,5miljoen mensen een aardige basis vormten het verleden en heden aantonen datde stad warm loopt voor sportclubs. DeSeattle Sounders FC behoren tot definanciële hoogvliegers in devoetbalcompetitie MLS, de stad zoektnog een vervanger voor de vertrokkenSupersonics (NBA) en het ontwerp vooreen prachtige nieuwe arena in hetbruisende havendistrict ligt al op tafel.De sleutelSilver zocht naar antwoord op de vraagwaarom Canadese teams de Stanley Cupal zolang niet hebben gewonnen enbeantwoordde die vraag door het doek tetillen van een buitengewoon interessantecollectie aan data.Het probleem is niet Canada. Hetprobleem is vooral pech. Canada is juisthet antwoord. Het antwoord op de vraagwat de NHL moet doen om noodlijdendefranchises terug in de zwarte cijfers tekrijgen. Weg uit de woestijn, weg uit desun belt, weg uit de suburbs. Opdoeken isgeen optie, dus downtown en dicht bijCanada. Gelieve vanaf deze zomer en tebeginnen in Phoenix en Florida.En die eerste Canadese Cup in de 21steeeuw komt vanzelf. •

Nate Silver.

Buffalo na 15 jaar verder zonder Lindy Ruff,New York op zoek naar een vervanger vanJohn Tortorella, Vancouver uitgekeken opAlain Vigneault, Phoenix nog altijd niet rondmet Dave Tippett en verschei­dene grondheden die azen opeen betere functie. Het ismomenteel een behoorlijkestoelendans in de NHL.Zo sta je op straat vanwegetegenvallende resultaten en zoword je met veel bombarie elders gepresen­teerd als redder in nood. De cirkel vangeliefde en gelauwerde NHL­coaches isrelatief klein en enkele kroonprinsen hebbende afgelopen maanden aangegeven lieverhun klus in Europa, in de NCAA of in de CHLaf te maken.Zelden waren zoveel franchises tegelijk opzoek naar een nieuwe strateeg. Edmontonhad als eerste beet. Zij haalden uitgerekendwel zo’n kroonprins op. Dallas Eakins mag nagoede jaren met de AHL’s Toronto Marlieshet nu elders in Canada gaan proberen. Eenuitstekende keuze van de Oilers, die inEakins een frisse coach vonden voor hunjonge groep.Hoe anders is ’t voor de Canucks enRangers, die de afgelopen jaren dachten deStanley Cup zeker één keer binnen te halen,maar inmiddels hun kern ouder zien wordenen zonder resultaat. Zij zoeken geen project,geen jonge vent. Nee, zij zoeken een veteraanen daarvan zijn er niet zoveel.De Rangers hebben daarom Canucks­coachVigneault maar vast getekend, terwijl deCanucks bijna rond zijn met Rangers­coachTortorella. Dat laat slechts Lindy Ruff overvoor de Dallas Stars. Zouden de herenonderling al gewed hebben over de eindstandvan komend seizoen? •

Jules Zane.

Stoelendans

Timmy Tebow. Het is niet de eerste enzeker ook niet de laatste keer dat ik overdeze man schrijf. Vraag het aan de NFLkenners en ze zullen het allemaal zeggen:hij kan er geen zak van. De fans en demedia kunnen echter geengenoeg van hem krijgen. En ikvorm geen uitzondering.Wat je ook van hem vindt, hijzette in 2011 een prestatie vanformaat neer door de Broncosnaar de play­offs te loodsen enop een dramatische manier de Steelers teverslaan.Nu trekt Tebow het tenue aan van mijnfavoriete NFL team, de New EnglandPatriots. Zou hij bij één van de andere 31teams tekenen, dan had iedereen de dealbelachelijk gemaakt. Maar bij de Pats pasthij.Geen fan zal smeken om een basisplaatsvoor Tebow, want er is totaal geen redenom de bal ook maar één play uit de handenvan Tom Brady te trekken. Dat zorgt voorrelatieve rust, iets wat vrijwel nergensanders kan.Dan blijft de coaching over. Offensivecoördinator Josh McDaniels wilde Tebowin 2010 zo graag in Denver hebben, dat hijdestijds omhoog ruilde in de draft. Hij zietiets in Tebow. En daarbij staat head coachBill Belichick erom bekend dat hij iedereeneen kans geeft.Of dat als back­up quarterback, specialteams speler, tight end of als iets wat noguitgevonden moet worden zal zijn, is nogonduidelijk. Maar Tebowmania is geland inFoxborough en ik smul ervan! •

Lennart Beishuizen.

TebowmaniaHet was me het weekje wel in de NFL, endat had welbeschouwd niet eens veel metfootball te maken. Neem Tim Tebow, in eenvorig footballleven ‘Mile High Messias’maar inmiddels niet meer dan een waiverwire figurant. Saint Tim werd vorige weekineens opgepikt door de New EnglandPatriots en krijgt daarmee een allerlaatstekans om, in de warme schoot van BillBelichick en Josh McDaniels, zichzelfopnieuw te ontdekken. De media doken er‘head­first’ bovenop en één en ander leiddetot een vrij magistrale persconferentie van‘The Hoody’ (op de website al op fijne wijzegeanalyseerd door collega @lenmb), dievrijwel iedere Tebowvraag beantwoordemet een variatie op ‘we doen wat het besteis voor ons team’. Next.Elders in het eindeloze spectrum van de NFLdeden twee randfiguren tegen wil en dankondertussen ook nog een duit in het zakje.Alsof dat zakje niet al overliep met duiten vande heren Chad ‘Ochocinco’ Johnson en Adam‘Pacman’ Jones. Vooropgesteld, als je jezelfOchocinco of Pacman noemt of laat noemenzit het je niet heel erg mee. Maar als je danook nog eens een mediageile rechter (in hetgeval Ochocinco) of drie bijdehante vrouwen(in het geval Pacman) tegenkomt heb je pasecht pech.‘Ocho’ gaf zijn advocaat eenvriendelijk tikje op de billen naeen goede deal in de rechtzaalen kreeg prompt 30 dagen celaan zijn broek. Pacman was opstap, kreeg wat onaardigs naarzijn hoofd geslingerd door eendame, besloot dan maar de vrouw inkwestie een pets in haar gezicht te geven enwerd gearresteerd. ‘Travesty of justice’noemde Pacman’s agent het en hij doeldeongetwijfeld op de straf voor Ocho. Toch? •

Paul Klomp.

St. Tim,Ocho & Pacman