HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompAizo LijcklamaIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Het zal jullie niet verbazen dat deze week mijn column in hetteken staat van Boston. Iets meer dan een week geleden werd diestad getroffen door een terroristische aanslag.De vaste lezers van dit magazine en de site weten waar mijnvoorliefde voor de de Beantown vandaan komt. Een gedeelte vanmijn studietijd bracht ik door aan Northeastern University inBoston en nog steeds probeer ik elk jaar één of twee keer mijntweede thuis te bezoeken. Zodoende voel ik mij nog zeker eenBostonian en kwam de klap heel hard aan. Het gevoel dat vrien­den, oud­teamgenoten en natuurlijk voormalig klasgenoten in debuurt waren bij de terroristische aanslagen is erg surrealistisch.Natuurlijk, ik sluit mijn ogen absoluut niet voor dat dit soortberichten helaas dagelijks opduiken in de rest van de wereld,maar toch greep dit incident mij enorm aan. Om de hoek vanmijn oude appartement en op één van de mooiste dagen van hetjaar ­ Patriots' Day in combinatie met de Boston Marathon.De schrik, pijn en verdriet zit er nog steeds goed in bij deBostonians. De steun vanuit de hele wereld is indrukwekkend.Toch wil ik juist vooral even stilstaan bij de steun die vanuit deAmerikaanse sport kwam.Natuurlijk, verdriet zorgt voor een enorme verbondenheid, maarhoe de Amerikaanse sporters en teams mee omgingen: werkelijkfenomenaal. Fans uit het hele land toonden hun medeleven metspandoeken en Sweet Caroline, normaal gesproken alleen tehoren tijdens de stretch in de achtste inning bij de Boston RedSox, knalde bij diverse MLB­wedstrijden uit de speakers.Maar het meest indrukwekkende, in hoeverre daar een gradatievoor bestaat in zo’n periode, was toch wel de periode die voorafging aan de NHL­wedstrijd tussen de Boston Bruins en deBuffalo Sabres.Het was het eerste sportevenement na de tragedie. Voorafgaandaan het duel werd een filmpje getoond van de tragedie metafsluitende woorden We Are Boston, We Are Strong. Datvervolgens het volkslied door het hele stadion uit volle borst werdmeegezongen, zorgde voor een enorm kippenvel bij mij enversterkte het geloof dat dit soort acties kracht geven aan demensen die het nu zo hard nodig hebben in Boston.

BOSTON

Na negen jaar Pittsburghvertoont James Harrisonkomend seizoen zijn kunstenin Cincinnati. De 35­jarigelinebacker tekent eentweejarig contract bij de Bengals.Harrison won de Super Bowl in 2006 en2008 en was in dat laatste jaar ook deDefensive MVP • Clay Matthewsverlengde zijn contract bij de GreenBay Packers met vijf jaar en gaat indeze periode 65 miljoen dollarverdienen. De 26­jarige linebacker is,mede door zijn explosieve spel, vanaf zijnbinnenkomst een publiekslieveling inGreen Bay. In de afgelopen vier jaar hadMatthews 43 sacks, zeven gedwongenfumbles en vier intercepties als leider vande Packers­verdediging • GuardBranden Albert keert naar allewaarschijnlijkheid de Kansas CityChiefs de rug toe. In de afgelopenwinter gebruikten de Chiefs nog defranchise tag om Albert te behouden, maarnu gaven zij hem toestemming om met deMiami Dolphins te praten. Albert wiltnamelijk voor meerdere jaren tekenen enKC weigert hier vooralsnog aan mee tewerken. De Dolphins moeten naar verluidteen draftkeuze uit de tweede rondeopgeven • Darrelle Revis verkast dantoch naar Tampa Bay. Na wekenlangflirten met de Jets, besloten de Bucs hundertiende keuze in de draft aan NewYork over te doen. De 27­jarige cornerbackraakte vorig jaar geblesseerd aan zijn knie,maar geldt nog steeds als één van de bestecornerbacks in de NFL. De Buccaneerswillen met Revis iets doenaan een verdediging dievorig jaar laatste wastegen de pass •

Het behalen van de play­offs waseen hoogtepunt voor de GoldenState Warriors. Na een wedstrijdbelandde de ploeg echter weer metbeide voeten op de aarde: Ster­speler en All­Star David Leeraakte geblesseerd aan zijnheup en is de rest van het seizoenuitgeschakeld en Golden State verloor heteerste duel tegen Denver Nuggets • Decoach­carrousseldraait alweer op volletoeren. Frank Law­rence (Pistons), ByronScott (Cavaliers) en DougCollins (76ers) vertrok­ken bij hun teams direct nade laatste wedstrijd van hetreguliere seizoen. MikeBrown, die begin dit seizoen pijn­lijk opstraat werd gezet door de Lakers, keertmogelijk terug bij de Cavaliers. Daarhoopt hij met Kyrie Irving te berei­kenwat hem met LeBron niet lukte: hetwinnen van de NBA­titel • Sacramentolijkt de Kings dan uiteindelijk tochkwijt te gaan raken. De Maloofs­familie stuurde een brief naar alle andereNBA­eigenaren die hun hoofd gaat buigenover a) de verkoop van het team en b) deverhuizing van Sacramento naar Seattle.Nog een paar weken en dan komt er eeneinde aan de soap rond het al dan nietverkopen en verhuizen van de Kings • Erwas een opvallend niet­basketbal momentvoorafgaand aan het play­offduel tussende Brooklyn Nets en Chicago Bulls.De 38­jarige Nets­reserve JerryStackhouse zong onder luid gejuichen zonder enige valsenoot het volkslied.Het was niet de eerstekeer voor Stackhouse, invoorgaande seizoenenzong hij het volkslied ook alenkele malen •

Jack Edwards, televisie­verslaggever van de BostonBruins, bood na wedstrijdtegen de Pittsburgh Pen­guins zijn excuses aan voorzijn opmerkingen over Matt Cooke.Edwards zei een aantal controversiëledingen over de aanvaller van de Penguins,die niet geliefd is in Beantown vanwegezijn hit op Marc Savard in 2010, diedaarbij een hersenschudding opliep. Deverslaggever nam zijn woorden terug viaTwitter: “Het spijt me dat ik Matt Cookebeledigde. Ik beging een fout en biedhierbij mijn excuses aan. Het was eenmoeilijke week en ik gaf hierdoor eenslechte emotionele reactie” • De CalgaryFlames en Joey MacDonald kwameneen contractverlening van één jaarovereen, ter waarde van 925.000 dollar.De goalie werd in februari door deCanadezen van waivers geclaimd enpresteert naar behoren in Calgary. Hijkwam tot dusver als backup van eerstegoalie Miikka Kiprusoff in actie, van wiehet nog niet bekend is of hij volgend jaaropnieuw het doel van de Flamesverdedigt • Erik Karlsson (OttawaSenators) staat weer op hetijs. Karlsson, die vorig seizoentot de beste verdediger vande NHL werd gekozen,raakte op 14 februari in hetduel met de PittsburghPenguins zwaargeblesseerd toen hijongelukkig in aanrakingkwam met de schaats vanMatt Cooke en zijnachillespees voor zeventigprocent afscheurde. Artsengingen uit van eenherstelperiode van zesmaanden, maar Karlsson ligtver voor op dat schema. Hetis nog niet bekend wanneer hijweer terugkeert in de Senators­lineup •

Het blessureleed bij deNew York Yankees kentgeen einde. Derek Jetermaakt pas na de All­Star break zijncomeback nadat een scan een kleinebreuk in de enkel onthulde. Dit isdezelfde enkel die de 38­jarige shortstopvorig jaar in de playoffs brak • RoyHalladay heeft over­winning nummer 200binnen. De ace van dePhiladelphia Philliesheeft het beste winst­percentage (.662) van alleactieve pitchers • Deeerste pitch die deNederlander DidiGregorius zag in zijn debuut voor deArizona Diamondbacks sloeg hijdirect de tribunes in van YankeeStadium. Fan Zack Hample ving de balen even later ook de home run van YankeeFrancisco Cervelli. Wat een mazzel! • Eenfan bij de wedstrijd tussen de ClevelandIndians en de Houston Astros liet zien hoehet niet moet. Hij probeerde de bal meteen bak popcorn te vangen, dat was nietzo slim • Matt Harvey (New YorkMets) is de eerste pitcher sinds1900 die zijn eerste vier starts inwinst omzet en daarin niet meerdan tien hits opgeeft • Overjonge aces gesproken: de 23­jarige Tony Cingraniluisterde zijn debuut bij deCincinnati Reds op met achtstrikeouts en slechts één runtegen in vijf innings •Wonderkind (I) Bryce Harpersloeg 4­uit­5 tegen de Miami Marlinsen moest, toen hij 3­uit­3 was,overgeven in de dug­out. Wat eenfenomeen! • Wonderkind (II)Mike Trout presteerde bijna allesvorig jaar, behalve een grand slam.Dit vlekje heeft hij inmiddelswegggepoetst. Kudos! •

Het was de terugkeer van de Red Sox,Bostons vlaggenschip, waar de stad aldagen op wachtte. Op Patriots’ Day,even voor de bomaanslagen aan definish van de Boston Marathon, wonnende Red Sox van de Tampa Bay Rays enwas het in Fenway Park een dag als alleandere. Een paar uur later stond Bostonletterlijk in vuur en vlam.De hele week erop stond in het tekenvan hommages aan Boston, bijvoorbeeldin Cleveland, waar de Red Sox drieuitwedstrijden afwerkten, maar ook inYankee Stadium, waar 'Sweet Caroline'van Neil Diamond ten gehore werdgebracht. Even bestond er geenrivaliteit.Zaterdag hing er een sfeer van trots enonverzettelijkheid. De vrijwilligers vande marathon, de te hulp geschotentoeschouwers, de slachtoffers, depolitieagenten, de ziekenhuismede­werkers, de FBI’ers, de gouverneur, deburgemeester, de marathonlopers enalle andere inwoners werden geëerd naBostons meest chaotische week ineeuwen.De fans in Fenway Park deden wat defans van de Boston Bruins drie dageneerder ook al in de TD Garden deden:uit volle borst het Amerikaanse volksliedzingen. Daarna was het de van eenblessure teruggekeerde David Ortiz diede inmiddels legendarische woordensprak: “This is our fucking city!”De Red Sox lieten het vervolgens tegende Kansas City Royals niet bij woorden.Met een 3­2 achterstand in de achtsteinning sloeg Daniel Nava een home runmet twee man op de honken. Hij zorgdezo voor een passend einde aan één vande meest bijzondere dagen in de 101­jarige historie van Fenway Park. •

TEKST LENNART BEISHUIZEN

“Wachten op het moment dat ik gedraftwerd, voelde als rennen op een loopband. Ikkon niets anders doen dan naar de klok starenen wachten. Een colonne naakte vrouwen haddoor de woonkamer kunnen rennen en ikzou het niet eens hebben gezien”. ChrisCooley wachtte op een lateaprilavond in 2004 op dat enetelefoontje dat zijn leven zouveranderen (en werd als 81stegekozen door de Redskins). Eentelefoontje dat het resultaat is van eendraftproces dat bijna drie maandeneerder officieel begint. De door scoutsdrukbezochte trainingen van de SeniorBowl en de East­West Shrine Game, hethoogtepunt tijdens de NFL DraftCombine en de conclusie met de ProDays van alle universiteiten ­ driemaanden die je leven kunnen maken ofbreken.Nou ja, niet helemaal.Voordat een speler überhaupt toegangkrijgt tot het draftproces, moet hij eerst tweetot vier jaar uitblinken op het allerhoogstecollegeniveau, onder de allesziende micro­scoop van media en scouts. Ravens GM OzzieNewsome: “Een eersterondekeuze wordt bijons meestal door acht tot tien personen in deorganisatie live bekeken.” En in de wekenvoorafgaande aan de draft volgen daaropuitgebreide medische analyses, achtergrond­checks, psychologische testen en zelfsinterviews met familie en vrienden. “We doenalles dat menselijk mogelijk is”, aldus RaidersDirector of Player Personnel Joey Clinkscales.“Ieder staflid die in contact komt met eenspeler schrijft daarvan een report. Als eenstaffer een speler van het vliegveld ophaaltvragen we hem of de speler beleefd was enhoe hij zich gedroeg.” Voormalig Jets GMMike Tannenbaum hierover: “Als een spelereen lul is wanneer hij geen geld heeft, wees erdan zeker van dat hij een ongelooflijke lulwordt wanneer je hem 5 miljoen dollar geeft.”De dagOngeacht of en hoe de spelers hetdraftproces doorstaan, aan het eindevan de rit volgt op Draft Day het eindoordeel.

De grootste talenten krijgen een uitnodigingvoor de eerste dag in Radio City Music Hall,doen een boottrip rond Manhattan, bezoekenshows op Broadway en mogen uiteindelijk inde coulissen van Roger Goodell’s podium (TheGreen Room), en voor het oog van de natie,aan tafels vol familie en vrienden wachten tothun naam genoemd wordt en Goodell zebegraaft in een knuffel.Die knuffel kan lang op zich laten wachten.Zo was Aaron Rodgers in 2005 favoriet voorde eerste keuze van zijn thuisteam SanFrancisco, maar duurde het uiteindelijk zesuur en tot keuze 24 alvorens de Green BayPackers toesloegen. Het beeld van een wach­tende Rodgers in de langzaam leeglopendeGreen Room is nog altijd iconisch. Rodgers:“We maakten onderling grapjes wie de laatstein de Green Room zou zijn. Maar als jijdiegene bent is het een stuk minder grappig.”Twee jaar later overkwam Brady Quinnhetzelfde toen hij onverwachts tot keuze 22moest wachten (Quinn ontdeed zich onder­tussen eerst van zijn jasje, toen van zijnstropdas en opende vervolgens zijn shirt)voordat de Cleveland Browns hem oppikten.Voor dit potje strippoker zonder kaartenmoest Quinn zich na afloop excuseren, nadatoud­speler Joe Theismann kritiek had gehadop de ‘onprofessionele houding’, het kauw­gom kauwen én het haar van Quinn.Voor de mindere goden geenpodium in New York en geendikke knuffel van Goodell. Diemoeten het doen met eenlange zit naast de telefoon,in een huiskamer volfamilie en vrienden. Oud­speler en safety MattBowen vertelt het heleverhaal: “Ik was zo’nspeler. Ik verwachtteergens in de derderonde gekozen teworden maarmoest toezienhoe eerst mijndroom om voorde Bears uit tekomen

in duigen viel toen zij een anderesafety kozen in de tweede ronde.Vervolgens ging de derde rondevoorbij zonder telefoontje van eenteam. In de vierde ronde belden ze.Dat ik moest wachten, want ik zousnel gekozen worden. Ik zat doodstilen met een gebroken hart. Bij de startvan de vijfde ronde ben ik alleenboven gaan zitten maar toen de zesderonde begon en ik nog steeds nietgekozen was, sloeg de paniek toe. Ikdacht na over wat ik met mijn levenmoest doen en dat ik een kostuumnodig had voor alle sollicitaties. Toende St. Louis Rams eindelijk belden, wasde TV allang uit. Mijn familie juichte enik kon amper staan noch praten terwijlde stress in mijn lichaam plaatsmaaktevoor dankbaarheid.”De Rams kozen Bowen uiteindelijkmet de 198ste overall pick. Een plaatsjevoor... Tom Brady.PlanAan de andere kant van dat zo verlossendetelefoontje speelt zich een geheel eigendrama af. In de ‘draft war rooms’ vallenniet alleen spelersbesluiten, maar staatook het lot van de 32 NFL­teams en hunduurbetaalde medewerkers op het spel.Ex­ Redskins vice­president VinnyCerrato: “Je moet kunnen reageren opalles, want alles kan gebeuren.”Als er een gouden regel bestaat voordraftsucces, dan is het vertrouwen opstrategie. “Blijf bij je plan”, adviseert deniet bijster succesvolle ex­Panthers GMMarty Hurney. “Je doet zoveel moeite omdat te ontwikkelen, waarom zou je het níetvolgen? Het antwoord op al je vragen isdaar te vinden.” Alle discussies overspelers moeten in elk geval voorafgaandplaatsvinden. Op de dag des oordeels moetalles vastliggen. Falcons teampresidentRich McKay hierover: “Wie zijn huiswerkgoed doet, neemt geen enkele beslissing opdraftdag.” Andrew Brandt (voormaligPackers­vicepresident): “Spelers zijn zeven

maanden lang bekeken, geanalyseerd,beoordeeld en binnenstebuiten gekeerd.Het is tijd om het board zijn werk te latendoen. De grootste fout is impulsief ofemotioneel reageren.”In de war roomVertrouwen op het draft board is precieswat Brandt’s Packers in 2005 deden methun keuze voor Aaron Rodgers. Brandt:“Alle verdedigers die we op het ooghadden, zoals DeMarcus Ware enMarcus Spears, waren al gekozen,waardoor Rodgers als enige overbleefdie volgens ons een selectie in de eersteronde waard was. Met Brett Favrehadden we al één van de bestequarterbacks in de NFL, en tochbesloten we te vertrouwen op onzeresearch. Ik belde Rodgers’ agent enzette hem tien lange minuten in dewacht terwijl we mogelijke trade­aanbiedingen afwachtten. Die kwamener niet. Terugkijkend vraag ik me weleens af hoe anders de wereld eruit hadgezien als we niet Rodgers maar Wareof Spears hadden gedraft, of onze pickhadden getrade.”Trades zijn normaal gesproken hetenige onderwerp waarover opdraftdag zelf beslissingen wordengenomen. Brandt: “Bij trades vindener twee onderhandelingen plaats: éénover financiële compensatie en éénover tradecompensatie”. Voor dielaatste onderhandeling gebruikenNFL­teams de door voormaligCowboys en Dolphins head coachJimmy Johnson ontwikkelde ‘tradevalue chart’ (zie kader), die aaniedere pick een waarde toekent.Daarmee kunnen teams opgefundeerde wijze picks uitruilen.Dat dit geen garantie is voor eentoptransactie, bewijst de trade vande NY Jets voor Mark Sanchez in dedraft van 2009. De Jets kozen datjaar als zeventiende, maar haddenhun oog laten vallen op de USC

quarterback, die zo goed als zeker in detop­10 gekozen zou worden. Ex­Jets GMTannenbaum: “Daarom werkten we opde vooravond van de draft de uitgangs­punten van een overeenkomst uit met deCleveland Browns (team met de vijfdepick).” Toen de Seahawks met de vierdekeuze linebacker Aaron Curry namen,

stond niets een deal nog in de weg,behalve een handtekening. Dat was voorTannenbaum het sein voor één van zijnbetere pokertrucs: in plaats van zelf naarCleveland te bellen, wachtte hij op eentelefoontje van de Browns om definitiefde overhand in de onderhandelingen afte dwingen. Het was zeventigseconden lang muisstil in de warroom, totdat de telefoon overging, hetscherm Cleve­land’s gebiedscode 440toonde en de ruimte explodeerde vanvreugde; de Jets hadden hun franchisequarterback.OnzekerheidDe Sanchez­trade is één van de veletransacties die uiteindelijk averechtsuitvallen. Ondanks alle inspanningenom dit soort fouten te voorkomen, zijnze onvermijdelijk. Het voorspellenvan geschiktheid van spelers dienog nooit op NFL­niveau gespeeldhebben, is per definitie inexactewetenschap. Dat een speler eenetiket voor de eerste ronde krijgtopgeplakt, geeft geen enkelezekerheid op succes in de

De intenties waarmee ploegen aaneen draft beginnen, zijn vaak ver­schillend. Sommige teams hebbenbehoefte aan die ene kanjer die ermeteen staat, andere hebben ­ vaakbij wijze van heropbouw ­ zoveelmogelijk jong bloed nodig. Up­ endowntraden biedt dan uitkomst,waarbij de door Jimmy Johnsonbedachte draft value chart dehelpende hand biedt.Het werkt simpel: elke draft pick isvoorzien van punten: #1 is 3000waard, #2 2600, #3 2200, #4 1800enzovoort (KLIK HIER VOOR DEVOLLEDIGE CHART). Met anderewoorden: wil een ploeg met een20ste pick (850 punten) downtra­den voor meerdere picks, dan dienteen tradepartner gevonden teworden met bijvoorbeeld een 31stepick (600) en een 68ste pick (250)en de intentie om up te traden. Eenvaak zenuwslopende bezigheid,omdat die trades vaak vlak voor oftijdens de draft plaatsvinden.

NFL. En daarmee neemt de druk opfront offices om maximaal te presterenin de draft toe. Teams die slecht draften,verliezen op het veld. Ex­Colts­president Bill Polian: “In de NFL is heteen absolute must om in elk geval opdraftdag 1 én 2 toe te slaan. De salarycap geeft je geen keuze. Bijna iedereselectie moet het team halen en datgeeft je een bijzonder kleine foutmarge.”

Gelukkig bevinden zich later in dedraft bijna ieder jaar verborgenjuweeltjes. In de afgelopen tweeseizoenen wisten de Seahawks RichardSherman te vinden in de vijfde ronde enRussell Wilson in de derde.Legendarisch is ook de de voornoemde199ste keuze van de Patriots in 2000,ene Tom Brady, ook wel bekend als ‘debeste draftkeuze aller tijden’. Zelfs in deenorme poel van niet gekozen spelersvalt wat te halen. Andrew Brandt:“Wekenlang proberen teamszogenaamde ‘priority free agents’ terekruteren, om hen vast te leggen directna de draft. De reactie vanzaakwaarnemers is standaard: “Wil jemijn speler? Draft hem!” Zodra de draftvoorbij is, barst de chaos los. Zocontracteerde ik eens iemand omvervolgens via het journaal uit te vindendat hij al bij een ander team zat. Despeler en zaakwaarnemer realiseerdenzich kennelijk niet dat ze maar bij éénteam konden tekenen! En in 2003hoorde ik één van onze scouts doorde war room roepen:‘Iemand interesse om eneRomo voor nop tecontracteren? Hij komtvan Wisconsin.’Niemandreageerde.” •

Het was een lange zit, om precies te zijndrie maanden nadat de Baltimore Ravens inHumvee’s hun overwinningsparade vierden,maar het zalig avondje is dan eindelijkgekomen. Donderdagmorgenom 2 uur Nederlandse tijd zijnde Kansas City Chiefs ‘on theclock’. En niemand heeft eenflauw benul van de uitkomst.Zonder uitgesproken franchisequarterback of een speler of vijf,zes die er met kop en schouders bovenuit ste­ken, is de 2013 Draft één van de meest onvoor­spelbare sinds jaren. De als eerste kiezendeChiefs zijn het enige team waarvan met enigezekerheid kan worden gezegd waarop dekeuze zal vallen: left tackle Luke Joeckel(hoewel collega LT Eric Fisher ook kansmaakt). Daarna ligt het volledig open. De alstweede kiezende Jaguars kunnen opterenvoor QB Geno Smith maar ook zomaar voorDion Jordan. Nummer drie Oakland heeftwerkelijk op iedere positie versterking nodigen zal een moord doen voor een fatsoenlijketrade down, terwijl de Eagles met Chip Kellymisschien wel het grootste enigma in de draftzijn (mijn gok: DT Star Lotulelei).Nummer vijf Detroit wacht een relatiefoverzichtelijke keuze, tussen een left tackle(Fisher, Lane Johnson), cornerback (Milli­ner) of een defensive end (Ansah, Mingo),maar vanaf nummer 6 Cleveland durf ik geenstuiver meer in te zetten op wat welkefranchise gaat doen. Zeker niet omdat tradesdit jaar goedkoper zijn dan ooit (door decombinatie van redelijke rookiesalarissen enhet eerder genoemde gebrek aan supertalent)en de volgorde van kiezen dus drastisch kanwijzigen terwijl de avond vordert.Moraal van dit verhaal: vooral kijkendonderdagnacht. •

Paul Klomp.

Glazen bol

Lane JohnsonOT ­ Oklahoma(1m98, 135kg)

Zal samen met Nate Solder van dePatriots vechten om de titel meestatletische tackle van de NFL. Werdnaar Oklahoma gehaald als eenquarterback. Dat geeft aan hoeatletisch de man is. Zijn combinezal de boeken ingaan als één van demeest memorabele performancesooit. Een geweldige atleet, maarnog geen fantastische football­speler. Johnson is technisch nogerg rauw. Je kunt op pass blockingde geweldige voeten goed zien,maar de techniek is nog nietperfect. Kan in de running gameook van goede waarde worden. Metzijn talent kan hij met de juisteinzet en goede coaching de aller­beste tackle in de NFL worden.Upside: All­Pro tackle.Floor: Top 20 tackle.Red Flags: Geen.

Dion Jordan, DE/OLBOregon (1m98, 113kg)Atletisch wonderkind. Enormveelzijdig. Heeft de soepeleheupen om coverage te kunnenspelen en de kracht enwendbaarheid om te kunnenpassrushen. Het schort nog aantechniek, vooral op passrush en aankracht. Beiden zijn goed te trainen.Upside: Een top 5 OLB in de NFL.Vooral zijn veelzijdigheid zalcoaches aanspreken.Floor: Een degelijke linebacker diegoed coverage kan spelen op langereceivers en tight ends.Red Flags: Enigszinsblessuregevoelig.

Tavon Austin, WR/RBWVU (1m75m, 80kg)De meest explosieve playmaker inde draft. De snelheid van een hinde,de acceleratie van een cheetah en desouplesse van een dinky toy makenvan Tavon Awesome een geweldigwapen. En hij kan bijdragen in allefaceten: in de slot als receiver, in dehandoffs als running back, en bijpasses en screens vanuit hetbackfield. In de return game kan hijin no time punten op het bordzetten. Uitstekende handen,scherpe patronen, geweldige visievoor open ruimte. Kan een tacklebreken in een telefooncel. Eenmismatch nachtmerrie. PercyHarvin zonder de belachelijkekracht.Upside: Pro Bowl playmaker.Floor: Een manusje van allesvoor passing down situaties enspecial teams wapen.Red flags: Geen.

Jonathan CyprienS, FIU (1m83, 99kg)

Cyprien is één van Sport Amerika’s favoriete spelersin de draft. Speelde verschillende posities in college.Weakside linebacker, cornerback en safety. Op delaatste positie heeft hij de meeste waarde. Hij is eengezegende tackler die een harde hit in huis heeft en metzijn geweldige range centerfielder kan spelen. Kan eenplaag zijn voor tight ends en slotreceivers in coverage.Agressief, slim en snel. De safetypositie wordt steedsbelangrijker in de NFL en de atleten op de positieworden ook steeds beter. Cyprien voegt zich bij eenrijtje van vijf safeties die allen kans maken in de eersteronde te worden gekozen. Kenny Vaccaro, Matt Elam,Eric Reid, DJ Swearinger en Cyprien.Upside: Pro Bowl.Floor: Een special teams speler die in de box kanspelen on running downs.Red Flags: Geen.

Cordarrelle Patterson,WR, Tennessee(1m88, 96kg)Patterson is een freakof nature. Mannen vandit formaat horen nietzo soepel te bewegen.Met de bal in de handenverandert de WR in eenrunning back met geweldige visievoor open ruimtes. Een echte ruwediamant, sterk genoeg om tackles afte weren en wendbaar genoeg omenkels te breken. Zijn routes zijnslordig, de vangtechniek behoeftnog veel werk en hij zal dus zeergoed gecoacht moeten worden.Maar dat was niet veel anders bijbijvoorbeeld DeMaryius Thomastoen hij de NFL binnenwandelde.Heeft het echte boom­bust imago.Upside: Pro Bowl WR.Floor: Een complete bust.Red Flags: Vraagtekens rondomwerkethiek. Zou problemen hebbenmet het volgen van regels.

DJ HaydenCB, Houston(1m83, 83kg)Hayden stond tot voor kort nietecht op de radar van de teams endraftanalisten. Maar de Houstoncorner is een toptalent. Hij verlooreen aantal jaren terug bijna hetleven op het veld na een knie tegende borst. Hayden speelt elke vormvan coverage: off, press, man ofzone. Doet het allemaal met verve.De tegenstand was niet enorm inzijn collegetijd, maar de techniekziet er erg goed uit. Heeft zich in hetdraftproces opgewerkt tot eenmogelijke eersterondekeuze.Upside: Pro Bowl CB.Floor: Nickle corner.Red Flags: Blessureverleden.

Tyrann MathieuDB, LSU (1m73, 80kg)

Mathieu is één van de meest polariserendespelers in de draft. Een playmaker met veelvraagtekens. Speelde het afgelopen jaargeen college football omdat hij geschorst wasdoor LSU. Krijgt moeite tegen de grote NFLwide receivers, maar kan in de slot eenuitstekend wapen zijn. Vurige speler en eengeweldige atleet. Heel soepel in de heupen,draait makkelijk open en is zeer snel. Hijheeft een geweldige neus voor de bal. Is eengoede blitzer, die zijn snelheid enwendbaarheid gebruikt om langs blockers teduiken. Kan daarnaast redelijk hitten. Opspecial teams kan het een heel goed wapenworden. Een echte footballspeler.Upside: Pro Bowl special teams‐speler enDB.Floor: Complete bust.Red Flags: Marihuanagevoelig.

Tyrann MathieuDB, LSU (1m73, 80kg)

Mathieu is één van de meestpolariserende spelers in de draft. Eenplaymaker met veel vraagtekens. Speeldehet afgelopen jaar geen college footballomdat hij geschorst was door LSU. Krijgtmoeite tegen de grote NFL wide receivers,maar kan in de slot een uitstekend wapenzijn. Vurige speler en een geweldige atleet.Heel soepel in de heupen, draait makkelijkopen en is zeer snel. Hij heeft eengeweldige neus voor de bal. Is een goedeblitzer, die zijn snelheid en wendbaarheidgebruikt om langs blockers te duiken. Kandaarnaast redelijk hitten. Op special teamskan het een heel goed wapen worden. Eenechte footballspeler.Upside: Pro Bowl special teams­speler enDB.Floor: Complete bust.Red Flags: Marihuanagevoelig.

DRAFT SLEEPERS ­ Sommige spelers, zoals Mathieu enMichael, hebben zich misdragen op college, hoewel hun talentonomstreden is. Ze zullen niet voor de vierde ronde aan bodkomen, maar zijn in potentie basisspelers.

Chance Warmack, OG, Alabama(1m91, 145kg)Geen topatleet, maar ridicuul sterk en in staat om bergente doen bewegen in de running game. Heeft hele goedetechniek en die maskeert zijn enigszins stijve heupen.Enorm slim, goed begrip van defensive schemes enmeedogenloos. Droom van een OL coach. Door een aantalscouts al geroemd als de beste speler in de draft, maar depositie is niet waardevol genoeg om hoog te selecteren.Upside: De beste guard in NFL en beste speler in deDraft.Floor: Basisspeler van dag 1. Pro bowler.Red Flags: Geen.

Christine MichaelRB, TAMU (1m80, 105kg)

Qua talent hoort Michael bij de allerbesten. Opde combine was duidelijk te zien hoe gezegend hijis: een unieke combo van snelheid, souplesse enkracht. Maar de beste man kan zich niet goed aande regels houden en verbleef in het hondenhok vande coaching­staf. Als hij gemotiveerd raakt door dedollars van de NFL, staat er een potentiële top­10NFL running back. Maar het kan ook helemaal foutgaan. Teams zullen hem daarom niet voor de zesderonde kiezen.Upside: Top 10 NFL RB.Floor: Complete BustRed Flags: Legio. Voornamelijkkaraktervraagtekens.

Dankzij een luiervakantie op de Dominicaanse Republiek heb ik een bal van DerekJeter thuisliggen. Gevangen bovenop het Groene Monster van Fenway Park inBoston. En dat is ook de reden dat mijn gedachten deze week vaak waren in WestWarwick, Rhode Island. Het kleine plaatsje ligt op een uurtje rijden van Boston endaar wonen twee vrienden die net als velen in de omgeving van Boston werdenopgeschrikt door een afschuwelijke aanslag.Sid en Helen hebben de leeftijd van mijn ouders. Ongeveer tien jaar terug ontmoetteik ze tijdens een vakantie met mijn toenmalige vriendin op de DominicaanseRepubliek. We dansten, lachten, van een generatiekloof was geen enkele sprake. Pasna een paar dagen durfde Sid te zeggen dat hij in Irak had gediend, als aanlegger vande juiste infrastructuur voor communicatie binnen het Amerikaanse leger. Hij dachtdat het mij zou afschrikken, omdat de indruk bestond dat Europeanen de militaireactie zo enorm afkeurden. Sid deed echter gewoon zijn taak als dienstplichtige en ikdronk er met hem geen druppel minder om.Een jaar later boekten we een trip naar Boston, met als doel een bezoek aan het huisvan onze twee nieuwe vrienden. Maar minstens net zo belangrijk: een duel tussen deYankees en Red Sox stond ook op de agenda. De grootste rivaliteit in de Amerikaansesport. Kaarten waren niet meer te krijgen, maar een zwarthandelaar trapte in het netiets te laag ingesneden decolleté van mijn vriendin en we zaten voor 200 dollar terhoogte van het tweede honk. Een koopje!Een uur voor de wedstrijd waren de Yankees aan het inslaan en stonden wij op dehoge groene muur van het oudste Major League­stadion foto’s te nemen. Ik zie die balnog komen, en binnen mum van tijd in de handen van mijn inmiddels ex­vriendinbelanden. Bij de scheiding heeft ze er trouwens nooit moeilijk over gedaan. Die balmocht in mijn verhuisdoos. Ik hoop stiekem dat ie ooit tienduizend dollar oplevert opeBay.Sid en Helen waren een paar dagen later ontroerend gastvrij en de hele familie kwamgedag zeggen, onder wie zoon Scott. Groot fan van de Red Sox en zijn mond viel danook open bij het verhaal over de gevangen bal van Yankees­speler Jeter. Hoe ik het inhemelsnaam in mijn hoofd had gehaald die bal niet terug op het veld te smijten???Scott zat met zijn vijfjarige zoontje Drew vorige week op de dag van de aanslag inBoston bij de Red Sox. Een foto van de twee haalde de New York Post. Hand in handliepen ze door de ontstane chaos. Behalve een nare ervaring zijn ze ongedeerd. Zijwel. Vele anderen niet. Daags na bomexplosie nam het publiek voor een potje van deBoston Bruins het volkslied over van huiszanger Rene Rancourt. Het werd de mooisteversie die ik ooit van het Amerikaanse lied heb gehoord.Ze komen er wel bovenop, daar in Boston. Diep in mijn hart zou ik kleine Drew weldie honkbal willen opsturen. Maar dan zadel ik ‘m alleen maar met kosten op. Retourafzender is tegenwoordig ook lang niet altijd meer gratis. •

Boston Strong

Op weg naar de thuisplaat stak hij zijnarm in de lucht en wees hij naar dehemel. “Dit is het beste verjaardags­cadeau die ik mijn vader kan wensen”,zegt Michael Jordan nadat hij op 30 juli1994 tegen de Carolina Mudcats eenhome run slaat, de eerste voor deoutfielder van de Birmingham Barons,een Minor League­team van de ChicagoWhite Sox. “Ik zou willen dat hij ervandaag bij was, maar ik weet dat hij hetheeft gezien en het kon niet op eenbetere dag gebeuren.”

Jordan’s home run was een eerbetoonaan zijn vader, die een jaar eerder doodin een beek werd aangetroffen, nabij degrens tussen North en South Carolina.De 57­jarige James Jordan was hetslachtoffer van een ordinaire roofaanval,de schotwond in zijn borst werd hemfataal. Jordan was zichtbaar aangedaan,aangezien hij en zijn vader een sterkeband hadden. Een maand eerder vierdenze nog samen het derde kampioenschapop rij voor de Chicago Bulls, nadat ze in

de NBA Finals te sterk waren voor dePhoenix Suns van Charles Barkley.Motivatie“Als ik de motivatie verlies om iets tewillen bewijzen als een basketballer, dan

is het tijd om de sport vaarwel tezeggen.” De geruchten in de mediakwamen uit. Michael Jordan hing vlakvoor de start van het seizoen 1993/1994zijn Air Jordans aan de wilgen. Hij washet zat om constant in de schijnwerperste staan, werd geleefd door het succes enhet overlijden van zijn vader gaf hem delaatste zet over de drempel. “Ik zat negenjaar in een achtbaan. Het is tijd om eenandere weg in te slaan.”Die andere weg? Baseball. Jordan enzijn vader hadden vroeger een droom dathij ooit professioneel honkbal zou gaanspelen. En zo gebeurde het dat de 31­jarige MJ in zijn topjaren zijn zinnenzette op een plek op het roster van deWhite Sox.Er werd wat lacherig over gedaan. SteveWulf, journalist van Sports Illustrated,vertelde in de documentaire JordanRides the Bus dat hij het een belachelijkidee vond. Uit het niets deze sportinstappen met het idee om in de absolutetop te spelen, daar waar anderen jarenvoor vechten. “Wacht maar totdat hijmijn fastball ziet” en “wat sloeg hij inHigh School? . 258?” reageerden enkelespelers.Jordan reageerde getergd. “Als je nietgoed genoeg bent, dan haal je het teamniet. De beste komen uiteindelijk tochbovendrijven.” Dat Jordan serieus wasover zijn ‘leven na de NBA’ merkte WhiteSox slagcoach Walter Hriniak tijdensSpring Training. Hij stapte op Jordan afen wilde slechts één ding van hem weten.

“Is dit serieus?” Jordan antwoorddestellig: “Doodserieus.” Sinds dat momentwas Jordan elke ochtend om half acht inde batting cage te vinden om te werkenaan zijn swing, soms tot zijn handenervan bloedden.

Er zijn tot op de dag van vandaagnog altijd geruchten dat MichaelJordan in 1993 niet vrijwillig afscheidnam van de NBA. Destijds was er eenonderzoek gaande naar Jordan’sgokproblemen. Het was namelijk eenpubliek geheim dat Jordan wel hieldvan een weddenschap. Soms liepende schulden op tot een miljoen dollar,zoals in het boek Michael & Me: OurGambling Addiction… My Cry forHelp! wordt beschreven. Opmerkelijkwas dat twee dagen na Jordan’safscheidstoespraak het onderzoek

AttractieDe telefoons in het stadion van deBirmingham Barons stondenroodgloeiend. Er moesten zelfs extralijnen worden geopend. Het nieuwsdat Michael Jordan zou gaan spelenvoor de Barons verspreidde zich alseen lopend vuurtje. Kwamen er op deopeningswedstrijd van het seizoennog 3300 liefhebbers kijken, devolgende dag vermenigvuldigde ditaantal zich met vier. Mensen uit hethele land wilden het debuut vanJordan van dichtbij meemaken.Ruim vijftienduizend toeschouwerszagen Jordan naar het rechtsveldlopen, klaar voor de eerste staprichting zijn droom en die van zijnvader, spelen in de Major League. Hijsloeg 0 uit 3. “Ik hoop dat ik nietwordt afgerekend op deze enewedstrijd. Over een langere periodezitten dit soort wedstrijden er tussen.”Eén ding was snel duidelijk: eenwedstrijd van de Barons bleek eenware attractie. Niet voor niets vlogenalle seizoenskaarten binnen een mumvan tijd over de toonbank en warenzelfs de uitwedstrijden van de Baronsuitverkocht. Dat had ook zo zijninvloed op zijn teamgenoten. “Elkewedstrijd voelde als Game 7 van deWorld Series”, zei Scott Tedder. “Wewisten dat de media aanwezig zoudenzijn en de scouts om Jordan in actie tezien. Ze zouden zomaar ons kunnenzien. Dat gaf ons iets extra’s.” Kenny

Coleman noemde het een geweldigeatmosfeer. “Voor spelers als wij, diehet niet tot de Majors schopten, washet fantastisch om voor zoveel fans tespelen.”Jordan kondigde bij zijn afscheid vande NBA aan dat hij het zat was om

constant in de schijnwerpers te staan,maar dat bleek bij de Barons nietanders. Zo schreef Birmingham News­journalist Wayne Martin altijd tweeverhalen: een wedstrijdverslag en eenstuk over Jordan. “’Praat met mijnteamgenoten, die hebben vandaag iets

van de NBA werd afgesloten met demededeling dat er niets bijzonderswas gevonden.Jordan was de populairste speler vande NBA en de beroemdste atleet opaarde. De NBA en commissionerDavid Stern konden het niet toelatendat Jordan van zijn voetstuk zouvallen en zichzelf en de league zoubeschadigen. Volgens complot­denkers liet Stern Jordan afscheidnemen van de NBA om hem zo eenschorsing te besparen. We zullen hetwellicht nooit zeker weten.

bijgedragen aan de wedstrijd’ zei hijdan, ‘ik niet’. Ik beloofde met ze tegaan praten, maar had toch een quotevan Jordan nodig.”Cleveland Indians’ manager TerryFrancona, destijds coach van de

Barons, was verbaasd over het feit datzoveel mensen iets van Jordan wilden,of het nou een handtekening of eenantwoord was. “Daarom denk ik ookdat hij de enige speler was die de langebusreizen prettig vond. Dat was voorhem een manier om te zijn zoals jij enik.”CompetitiefDe hype rondom Jordan was vermake­lijk, maar uiteindelijk ging het er tochom wat hij presteerde in het veld.Pitchers kregen al snel in de gaten hoeze Jordan moesten aanvallen. Jordanwas echter zo competitief dat hij ook depitches wilde raken die hem niet lagen.Zijn slaggemiddelde schommelde rondde grens van .200 en de strikeoutsstapelden zich op. In de media werd hijafgeschilderd als een man die niets tezoeken had in baseball.En als er iets is wat je nooit moetdoen, dan is het Jordan vertellen wathij niet kan. Hij was als eerste op declub om te werken aan zijn swing,sloeg vlak voor een wedstrijd nog eenaantal ballen en na het spelen van dewedstrijd en het beantwoorden van devragen van journalisten ging hij weerterug in de batting cage. “Ik heb nognooit iemand zo bezig gezien om debeste te worden, zichzelf elke dag teverbeteren”, merkte Barons­slagcoachMike Barnett op.Jordan paste zijn slaghouding aan enbegon curveballen beter te lezen. Zijn

swing zag er een stuk beter uit dan aanhet begin van het seizoen. Hij verbe­terde zijn slaggemiddelde naar .252 inde Arizona Fall League tegenover detoptalenten voor de Major League. Alshet niet aan de staking in de MajorLeague had gelegen, van augustus1994 tot april 1995, dan had Jordan

het seizoen erop Triple­A gespeeld, opweg om reserve verre velder te wordenin de Majors. “Ik denk niet dat hij eensterspeler zou zijn”, zei Bulls­ en WhiteSox­eigenaar Jerry Reinsdorf. “Aan deandere kant weet je het bij hem nooit.Hij is zo’n gedreven atleet.”I’m BackDe wereld stopte voor even metdraaien. Met de beroemde woorden“I’m back” maakte Jordan zijncomeback in de NBA officieel. Een jaarertussenuit had hem goed gedaan.“Mijn teamgenoten bij de Baronswaren tien, elf jaar jonger dan ik, maarze liepen rond met liefde voor de sport.Ik was dat kwijt als basketballer. Ikstond zo lang op een voetstuk dat ikvergat hoe ik daar was gekomen. Dat iswat Minor League baseball mijteruggegeven heeft.”Bulls­coach Phil Jackson zag ook eenandere Jordan. “Ik denk dat hij in zijntweede periode de kwaliteiten van zijnteamgenoten beter naar boven konhalen.” De Bulls veroverden nog driekampioen­ schappen, waarvande mooiste wel­licht in 1996. Opvaderdag. •

In maart 1994besteeddeSportsIllustratedmiddels eencoverstoryaandacht aanhet baseball­uitstapje vanMJ, maar de toon loog erniet om. BAG IT,MICHAEL!, stond er grootte lezen, gevolgd doorJordan and The White SoxAre EmbarrassingBaseball. Het verhaalkwam hard aan bij HisRoyal Airness.Hij mag dan intotaal vijftigkeer de coverhebben gesierd,sinds hetbewuste artikelwisselde hijnooit meer eenwoord met SI.

Hij is al jarenlang het gezicht en deaanvoerder van de New York Yankees. Hijis het gezicht van de MLB. In al zijn actiesstraalt hij de klasse uit die velen doetdenken aan voorgangers alsYankees­captains Lou Gehrigen Joe DiMaggio. Pfff, je zouhem bijna Captain Americanoemen.Zijn blessure in de playoffs vanhet vorige seizoen kwam hardaan in New York. Het team leek de hoop omde Tigers nog te kunnen verslaan in de serievolledig verloren te zijn. Des te harderkwam het nieuws aan dat hij nog altijd niethersteld is. Sterker nog: er zit opnieuw eenscheurtje in de enkel, die hij een half jaargeleden brak. GM Brian Cashman maaktebekend dat zijn aanvoerder pas na de All­Star Game weer inzetbaar is.Opnieuw slecht nieuws voor de Yankees,die het de komende weken ook nog zonderTeixeira, Granderson en A­Rod moetenstellen. Toch gaat het niet eens zo slechtmet de Bronx Bombers. Ze staan op detweede plaats in de AL East en winnen totnu toe meer dan dat ze verliezen. Als zij instaat zijn tot aan de terugkeer van degeblesseerde spelers rond de .500 te spelen,moeten wij hen in staat achten ook tot diepin het seizoen nog om de prijzen mee tespelen.En laten we eerlijk zijn, al hebbensommigen onder ons een hekel hebben aande Yankees, hoe meer contenders inseptember, hoe hoger deamusementswaarde. Ik hoop daarom datook de Red Sox het tegen de verwachting innog lang goed blijven doen. •

Seb Visser.

Blessureleed

NAAM: Covelli Loyce CrispGEBOREN: 1 november 1979 (Los Angeles)GOOIT: RechtsSLAAT: SwitchBURGERLIJKE STAAT: Gestrouwd, driekinderenPOSITIE: Center fieldBIJNAAM: CocoTEAM: Oakland AthleticsVORIGE TEAMS: Cleveland Indians,Boston Red Sox, Kansas City RoyalsHIGH SCHOOL: Inglewood High SchoolCOLLEGE: Los Angeles Pierce JuniorCollegeDRAFT: Zevende ronde (222ste) door de St.Louis Cardinals in 1999DRAFT CLASS: 1. Josh Hamilton, 2. JoshBeckett, 9. Barry Zito, 52. Carl Crawford, 57.Brandon Phillips, 89. Justin MorneauCONTRACT: Tweejarig contract t.w.v. 14miljoen dollar loopt na dit seizoen afTOTAAL VERDIEND: 42 miljoen dollarPRIJZEN: World Series titel (2007)CAREER STATS: .274 slaggemiddelde, 90home runs, 473 binnengeslagen punten, 238tweehonkslagen, 261 gestolen honken.STERKE PUNTEN: Zijn snelheid is zijngrootste kracht. Die snelheid gebruikt hijzowel defensief met mooie acties als offensiefmet korte klapjes en gestolen honken.ZWAKKE PUNTEN: Van de bekende fivetools mist Crisp er twee. Hij slaat niet voorpower en heeft een zwakke gooiarm, mededankzij twee zware schouderblessures.HALL OF FAME: Nee, daarvoor komt hijniet in aanmerking.OVER HEMZELF: • "Allereerst drijft deliefde voor het spel mij. Het is makkelijk omgemotiveerd te blijven voor iets dat je met alleliefde doet. Bovendien put ik motivatie uitmijn kinderen. Zij vinden het leuk om mij optelevisie te zien spelen. Mijn oudste zoon wilgraag op honkbal. Het feit dat ik nog altijdspeel en dat hij vaak in de buurt is, zorgdeervoor dat hij ook wil honkballen. Een beteremotivatie kun je niet vinden.” – Crisp overzijn liefde voor het spel en zijn bron voormotivatie.• "Tegenwoordig speel ik nooit meer. Ik wasvroeger heel fanatiek, maar ik vind het niks

meer. Waarom? Ze maken mij veel telangzaam in die spellen, joh! Ze moeten onsmaar eens gaan timen van thuis naar heteerste honk. Ze hebben sommige spelers op99 gezet en mijn snelheid staat maar op 80,belachelijk, haha!” – Crisp over zijn eigenkwaliteiten in videogames.OVER HEM: • "Ik heb hem de eerste dag nahet seizoen gebeld en we hebben contactgehouden. Ik wilde er graag een ervarenspeler bij hebben en Coco is op zijn positienog altijd één van de best beschikbare spelers.Bovendien wist ik dat we een hoop jongespelers zouden hebben en Coco kan eenperfecte mentor voor hen zijn. Ik benontzettend blij hem erbij te hebben!" – delegendarische Oakland Athletics GM BillyBeane over Crisp.SPORTAMERIKA OVER COCO: Vanafhet moment dat hij doorbrak was hetduidelijk dat Crisp een speciale speler was.Met zijn snelheid kon hij wedstrijden zowelaanvallend als verdedigend beslissen. Devangbal waarmee hij Miguel Cabrera vorigseizoen in de playoffs van een home runberoofde, is daarvan een goed voorbeeld.Toch blijft het jammer dat hij niet beschiktover de kracht die veel jonge en moderneoutfielders wel kunnen combineren met hunatletische vermogen. Mannen als AdamJones, Bryce Harperen Mike Trout zijnvoorbeelden vaneen nieuwegeneratiecompletereoutfielders. Ditzorgt ervoor dat deprestaties van Crispenigszins onder­gesneeuwdraken.EIND­CIJFER:7,5

Het nieuws dat MikeDalhuisen afgelopenweek een contracttekende bij de New YorkIslanders was heel evenvoorpaginanieuws inNederland. Met hetcontract dat de in Nij­megen geborenDalhuisen tekende gaatvoor veel Nederlandseijshockey­fans eendroom in vervulling. Navele jaren is er weer eenNederlander dichtbij eenplek in de NationalHockey League.TEKST NEAL PETERSENM.M.V. JULES ZANE

De 24­jarige Dalhuisen is ontspan­nen als we hem spreken. De laatsteweken waren hectisch voor hem, metonder meer een (verloren) finale in deFrozen Four ­ de strijd om het nationa­le kampioenschap in de Amerikaanseuniversiteitscompetitie ­ en hettekenen van zijn eerste NHL­contract.“Natuurlijk geniet ik volop van dezeperiode. Het tekenen van het contractis iets waar ik jarenlang naartoe hebgewerkt. Vanaf het moment dat ikNederland verliet is het altijd mijndoel geweest om prof te worden.”Op elfjarige leeftijd liet hij Nederlandachter zich en vestigde hij zich metzijn ouders in Canada. “Ik ijshockeydeal veel in Nijmegen, maar toen ik inCanada terecht kwam kon ik pas echtaan de slag. De hele cultuur draait omijshockey, dus dat was een enormverschil.”

Het talent vanDalhuisen wordtal vrij vroegherkend, maarhet is pas tijdenszijn universiteits­jaren dat de NHL­teams hem echt inhet vizier krijgen.Zijn agent (‘Ikonderhandel zelfniet over geld, hetgaat mij puur om tespelen’) ontvangtvan diverse NHL­teams aanbiedin­gen, maar die van deIslanders steekt erdirect met kop enschouders boven uit.,,Anaheim, Dallas enMinnesota toonden ookinteresse, maar daar kreeg ik

niet het gevoel dat ze direct potentie in mijzagen. Bij de Islanders proefde ik dat wel.’’De Islanders hebben de afgelopen jareninderdaad laten zien jonge spelers uit hunfarm team in Connecticut graag een kans tegeven. De ploeg heeft een jonge selectiemet veel kwaliteit, maar heeft door eenbeperkt budget moeite met het binnenha­len van ervaren free agents. Dalhuisen is als24­jarige meer ervaren dan een aantalandere prospects en door zijn tijd in deNCAA gewend om vaker tegen volwassenspelers uit te komen. Die ervaring is vooreen team als de Islanders van serieuzemeerwaarde.Zijn agent vertelde hem nog wel dat hij bijde andere ploegen meer kon verdienen,maar dat interesseerde Dalhuisen geenmoment. ,,Geld is niet een drijfveer. DeNHL zo snel mogelijk bereiken wel. En alsje daarin speelt komt het volgens mij ook

wel goed met de financiën.’’ Een terechtstatement, aangezien het minimumsalarisin ’s werelds belangrijkste ijshockey­competitie momenteel ruim een halfmiljoen dollar per jaar bedraagt.Een groot voorbeeld heeft hij nooitgehad en ook liep Dalhuisen nooit in eentenue van zijn favoriete NHL­team. ,,Daarheb ik gewoon weinig mee. Het meestehad ik nog met de Toronto Maple Leafs,omdat ik daar in de buurt woonde. Maarik ben nooit fan van ze geweest.’’Wanneer de Nijmegenaar zijn verhaalvertelt lijkt alles op een typischAmerikaans sprookje. Toch is databsoluut niet zo. In 2007 overlijdt zijnmoeder. Dat is een harde klap voor hem.Ondertussen woont zijn vader ook nietecht in de buurt. ,,Die zit voor zijn werk inChina. Het is jammer dat niet iedereen ernu niet bij kan zijn, want zonder mijn

ouders had ik dit nooit bereikt. Ze hebbenmij altijd gesteund. Natuurlijk zijn ze nietalleen voor mij naar Canada verhuisd,maar het heeft absoluut meegespeeld.’’Over drie weken is hij afgestudeerd aanQuinnipiac University. Hij heeft dan zijnopleiding in business voltooid en kan zichvolledig gaan richten op ijshockey. ,,Daarkijk ik enorm naar uit. Komende zomer zalik verhuizen naar New York en daar alvastintern gaan bij de Islanders. Alles wat ikdan in die periode in mijzelf investeer,hoop ik er tijdens het seizoen uit te halen.’’Dat hij slechts een één­jarig contracttekende legt hem geen druk op. Sterkernog, hij ziet het juist als een uitdaging.,,Op een gegeven moment is het aan jezelfof je door gaat breken. Dat punt is nubereikt. Ik heb echt het gevoel dat ik hetzelf in de hand heb of ik het komendeseizoen ga debuteren in de NHL.’’ •

DEZE WEEK: SportAmerika’snieuwe NBA­Show!Peter!De eerste wedstrijden van de NBA Playoffs 2013zitten er op. Kop er af. Eerste klap, daalder waard.Wat is de Heat goed. Wat is LA slecht. Wat is de Easttoch minderwaardig aan de West. Wat is RussellWestbrook snel. Wat heeft James Harden een grotebaard. Wat kan Carmelo goed middenlange schotenschieten. En meer van zulke clichés. Aangezieniedere NBA­kenner elke letter die over de playoffsgeschreven is al gelezen heeft ­ inclusief uiteraardhet prachtige bewaarexemplaar van SportAmerikaafgelopen vorige week ­ kunnen we het vandaagbeter een klein scoopje onthullen. Wist jebijvoorbeeld dat #SportAm­hoofdredacteur NealPetersen bezig is om een unieke, authentieke enzwaar heersende NBA­show op te zetten op deinterwebs?

Matthijs!Zulks heb ik ook via de tam­tam mogenvernemen. Schijnt een nogal specta­culaire productie met veel toeters enbellen te worden. Online livestreaming+ crossmediaal podcasten + realtimesecond screen + geometrisch intrisiekepublieksinteractie. Ik heb ook geenidee wat dat is. Maar wel: inclusief eenHerman de Scherman. Dat soort werk. Die Neal ishard op weg om de eerste sportmediamogul vanNederland te worden. Zeg maar de Bill Simmons vande polder. De Donald Trump van de Nederlandsesportscene. Maar dan met een beter kapsel. Het isniet zomaar wat: in deze tijden van crisis enbezuiniging gewoon eventjes een liveshow van pak‘m beet een half uur uit de grond stampen.Kostendekkend en alles. Die jongen moet eenkwalitatief zeer hoogstaande crew achter hebben zichstaan. Jij doet toch ook mee? Het is wachten tot datde MSM dit oppikt en er een groot verhaal vanmaakt.

Peter!Ik heb vooral erg veel zin in de aflevering waarbijwe ESPN­anchor en oud­NBA­speler Jalen Rose alsgast hebben. Of moest dat geheim blijven? Regel jijdie knaloranje honkbalknuppel? De show wordt inieder geval het beste wat internet­TV over de NBA inNederland ooit gezien heeft. Flash­vuurwerk all overthe plaats. Ben vooral benieuwd naar de itemswaarbij we het Nederlands team gebruiken op eeninpandige basketballveld om bepaalde tactieken inde NBA uit te leggen. Van pick­and­roll tot hedging,van Horns tot de zone defense. Gaan ze allemaaldoen met behulp van het camera­tracking­systeem SportVU,waarmee je een ontelbaar aantalgeometrische coördinaten kuntanalyseren. Echt uniek inNederland. Dit zal zo'n succesvolleinternetTV­show worden dat deHarlem Shake er niks bij is hoevaak dit concept gejat, gekopieerden geclaimd gaat worden.Matthijs!Er schijnen ook allemaalzwaargewichten uit televisieland(SBS/Sport1/RTL/ESPN/ABC)garant voor te staan qua financieelgeld. Bovendien zouden verschillende A­merkenstaan te springen om te mogen adverteren op hetbijbehorende newsblog wat weer veel weg heeft vanDeadspin. Kan niet meer mislukken dus. Persoonlijkkijk ik erg uit naar kennismakingtrip naar het ESPN­headquarters die Neal heeft geregeld voor allemedewerkers van de show. We schijnen deze weeknaar Bristol, Connecticut te vliegen voor eenuitgebreide lunch met het team van Pardon theInterruption (PTI) en daarna een middagjepaintballen. Kunnen we die Amerikanen eindelijkeens uitleggen hoe je sport moet coveren in een 24/7mediaconsumptie­maatschappij. Meteen daarnanemen we pilot op. Weet jij al hoe laat we waarmoeten zijn? •

Heat (1) vs Bucks (8)De weg naar de tweede titel op rij isdan eindelijk begonnen voor de Heat.Zoals verwacht gaan de Bucks geenmoment problemen opleveren voor hetsuperieure Miami. Deze paring had netzo goed schriftelijk afgehandeldkunnen worden en wakkert de roep

aan om de best­of­fiveseries in deeerste ronde terug in te voeren. Het isnatuurlijk een prima opwarmer voorMiami en voor de Bucks is het leuk omde fans twee thuiswedstrijden te geven,al zien die daarin hoe groot het gat ismet de echte top. De Bucks hebben eenalleraardigst team, maar zijn de enigevan de zestien playoffteams met eennegatief record. Dan heb je eigenlijkgeen recht op het naseizoen, maaromdat de Eastern Conference niet zosterk is, staan de Bucks er toch. Deeerst e wedstrijd wonnen deHeat, zonder zich boven­matig in te spannen, met

meer dan twintig puntenverschil. Dit wordt een trend in de restvan de serie, met LeBron James dieuiterst effectief elke avond in de buurtkomt van een triple­double. DatBrandon Jennings bij hoog en bij laagvolhoudt dat hij verwacht in zes

wedstrijden van de Heat te gaan win­nen, is natuurlijk vooral een knappeprestatie van de mediatrainers bij deBucks. Dat mag ook wel eens gezegdworden, zelfs als je weet dat je kans­loos bent, toch met een stalen gezichtverklaren dat je echt wel gaat winnen.Jennings en Monta Ellis zijn fijne bas­ketballers, maar je wint er geen prijzenmee. Vier duels en danhup naar huis, zodat

Miami wat meer tegenstand kankrijgen van de Nets (of Bulls).Knicks (2) vs Celtics (7)Confrontaties tussen teams uit NewYork en Boston zijn altijd beladen. Degrootste rivaliteit speelt zich natuurlijkaf in het honkbal (Red Sox­Yankees),maar ook de Knicks en de Celticshebben een behoorlijk verleden. Intotaal stonden de twee teamsvoorafgaand aan deze playoffs al 61keer tegenover elkaar, 34 keer wonBoston tegen 27 keer New York. Tweejaar geleden waren de Celtics nog veelte sterk met een 4­0 zege in de eersteronde. De laatste keer daarvoor was in1990, toen de Knicks de ­toen nog­best­of­fiveserie na een 2­0achterstand met 3­2 wonnen.Historisch gezien mag Boston dan hetvoordeel hebben, dit seizoen liggen deverhoudingen iets anders. MitsCarmelo Anthony zich niet heel erglaat afleiden door een Honey NutCheerios­beledigingen schreeuwendeKevin Garnett, staan de Celtics vooreen moeilijke opgave. Acht punten enacht turnovers in het vierde kwart vanhet eerste duel zeggen voldoende.Daar. Win. Je. Geen. Wedstrijden.Mee. New York is in de winning mooden is het hele seizoen al goed in hetvierde kwart, als het er echt om draait.Boston moet vanuit de verdediging

aanvallende mogelijkheden creeëren.Maar de geoliede aanvalsmachine van deKnicks ontregelen is makkelijker gezegddan gedaan.Pacers (3) vs Hawks (6)De Hawks zijn een team zonder echteidentiteit. Ze zijn aanvallend niet sterk,hoewel ze in Josh Smith, Al Horford enJeff Teague best een aardig offensief triohebben, en verdedigend is het ook maarop het randje. Natuurlijk hebben deHawks behoorlijk wat te verduren gekre­gen dit seizoen. Sterspeler Joe Johnsonvertrok en Zaza Pachulia en Lou Wil­liams raakten geblesseerd. Atlanta heeftdat nooit echt op kunnen vangen. Tegende Pacers blijkt wat de verhoudingen zijnmet de eliteteams in het Oosten. Eenwereld van verschil. De Pacers schotenaan de lopende band vrije worpen,pakten de ene na de andere rebound enhielden Atlanta op een laag tempo engaven nauwelijks makkelijke punten weg.De beste verdedigende ploegin de league maakte zijnreputatie waar. Als danPaul George ondanks eenslechte avond ­hij

schoot slechts drie op dertien­ toch meteen triple­double eindigt, weet je alsHawks­fan dat het niet goed zit. Het isnog vroeg, maar winst in deze serie lijktvoor Atlanta een kansloze missie.Nets (4) vs Bulls (5)Voor het tweede jaar op rij spelen deBulls de eerste playoffronde met eenallesbehalve fit team. Vorig jaar was er dedramatische blessure van Derrick Roseen ook nu hangt de schaduw van devoormalig MVP boven het team. Rosemaakt forse minuten in de teamoutfit,maar niet op het veld. Totaan het eerstefluitsignaal doet hij vrolijk mee, op detrainingen schijnt hij de sterren uit dehemel te dunken, maar zodra dewedstrijd start, zit Rose op de bank. Alsdan ook nog Joakim Noah, de bestespeler dit seizoen voor de Bulls, op zijnlaatste benen loopt, wordt het een lastigverhaal. In de eerste wedstrijd stondChicago, de vijfde verdediging in deleague, maar liefst 106punten toe. Brooklynmaakte 55 procent

van de schoten en zette vooreigen publiek het goede spel uitde laatste weken van hetreguliere seizoen voort. DeronWilliams, Joe Johnson en Brook Lopez lijkenprecies op tijd de juiste chemie te hebben

gevonden en zelfs Gerald Wallace levert goedebijdrages. Aanvallend komt Chicago veeltekort tegen Brooklyn, dus zal de ploeg van dedefensieve mastermind Tom Thibodeau hetverdedigend veel beter moeten doen. Maarhoop doet leven: een terugkeer van Rose zouwellicht voor de aanvallende impulsen enextra energie zorgen die Chicago nu mist.

Thunder (1) vs Rockets (8)Houston, we have a problem. Dat iswaarschijnlijk wat James Harden dacht na delaatste seconde van de wedstrijd tegen de LosAngeles Lakers. Het laatste duel in hetreguliere seizoen werd gewonnen door LA enzorgde ervoor dat Harden & co in de eersteronde de OKC Thunder treffen. Mooieheadlines natuurijk over de terugkeer van deverloren zoon of iets in die trant, maar JamesHarden gaat natuurlijk niet naar OklahomaCity om zijn oude maatjes Kevin Durant enRussell Westbrook de hand te schudden. Hijwil winnen. Maar daarvoor had hij afgelopenzomer gewoon bij de Thunder op de bankmoeten blijven zitten. Nu moet hij depijnlijke realiteit onder ogen zien: zijnRockets zijn een heel wat maatjeste klein voor de Thunder.Houston heeft een hooptalent, een jonge ploegmet veel rek en een hoopruimte om komendezomer serieuzeversterkingen te halen.Deze playoffserie valtnog onder de noemer‘leerproces’. Voorde Thunder is heteen mooie

opmaat naar hetserieuze werk.Zondag liet de ploegvan coach ScottBrooks niets heel van deRockets met een zege vanbijna dertig punten verschil.Houston kwam niet verderdan een schotpercentage van 36tegen de ruim vijftig van deThunder. KD kwam voor de 27ste keer oprij in een playoffduel tot twintig of meerpunten, de langste reeks sinds MichaelJordan zijn loopbaan bij de Bulls afsloot meteen reeks van 47 wedstrijden op rij. Kortom,verdedigend zal het een paar niveautjes hogermoeten bij Houston, anders is deze serie snelvoorbij.

Spurs (2) vs Lakers (7)De Lakers waren maar wat blijdat ze de Thunder ontliepen inde eerste ronde. Het is echterde vraag of het wat uitmaakt.In de eerste ontmoeting tussende twee teams die het eerstedecennium domineerden(titels Lakers in 2000, 2001,2002, 2009 en 2010, titelsSpurs in 2003, 2005 en 2007),was het San Antonio dat de kloksloeg. Zonder Kobe Bryantmissen de Lakers een hoopoffensief vermogen en dat bleek.Dit keer was de defense niet eenshet grootste probleem van coachMike D’Antoni en zijn team, hetwas de aanval die maar niet opgang kwam tegen het sterke SanAntonio. Terwijl Kobe vanaf debank maar bleef twitteren dat debal meer naar Pau Gasol enDwight Howard in de post moestgaan, was dat wat de Lakers ookregelmatig deden ­ Howardeindigde met twintig punten, Gasolmet zestien punten en zestienrebounds. De Spurs zijn echter nietvoor niets de derde verdediging in deleague. Met de weinige aanvallendemogelijkheden die Los Angeles heeft enhet uitstekende teamspel van San Antoniolijkt het een onmogelijke opgave om vierduels in deze best­of­sevenserie te winnen.Zelfs als D’Antoni besluit om het advies vanKobe op te volgen en alle ballen in de postaan Howard en Gasol geeft.Nuggets (3) ­ Warriors (6)Andre Miller FTW! Hij staat er op hetmoment waar het in de playoffs om draait.De oude man van 37 jaar had in zijnloopbaan nog nooit het beslissende schotgemaakt, maar eens moet de eerste keer zijn.In de eerste wedstrijd tegen de Warriorskreeg Miller van de Warriors zo ongeveer eenvrije doortocht, doordat rookie DraymondGreen hem moest verdedigen. Dat pakte nietgoed uit. Miller’s teamgenoot Corey Breweroverdreef de actie daarna lichtelijk. “Iedereen

heeft het altijd over LeBron James ofKobe Bryant, maar Miller is één van deguards die het moeilijkst te verdedigenis.” Vandaar ook de eerste keer dat hijeen game winner maakt. Hoe dan ook,Nuggets ­ Warriors is een duel dat jemoet zien. Snel spel, spectaculaire mo­menten en Stephen Curry. Het nieuwsdat David Lee (heup) uitvalt voor de restvan het seizoen is een fikse aderlatingvoor Golden State. Het missen van deAll­Star lijkt een onoverkomelijkprobleem tegen dit uitstekend op elkaaringespeelde Nuggets­team.Clippers (4) vs Grizzlies (5)Het volledig in het rood gestokenthuis­publiek in het Staples Centerzorgde voor een fijne playoffatmosfeer.De Clippers en de Grizzlies zijn tweecompleet verschillende teams, waarbijde eerste vooral snel wil spelen en detweede de wedstrijd tot een defensiefgevecht wil maken. In de Game 1werden de Grizzlies verslagen onder deborden, de plek waar ze normaalgesproken het sterkst zijn. De op één nabeste defensie in de league was in delaatste negen minuten volledig de wegkwijt en gaf maar liefst 31 punten op.Natuurlijk was het Chris Paul die zoweloffensief als defensief delijnen uitzette bij LA, maarde sterke bank van deClippers bewees wederomzijn grote waarde. DeGrizzlies moeten minderbalbezit weggeven om deaanval van de Clippers intoom te houden. Grizzlies­coach Lionel Hollins heeftin elk geval al na het eersteweekend een sterkenominatie te pakken voorde Meest Simplistische AnalyseAward. Na een eerste kwart volfouten voor de Grizzlies antwoordde hijop de vraag hoe dat in de rest van hetduel te voorkomen: “Gewoon stoppenmet het maken van fouten.” Geen speldtussen te krijgen. •

Het zal de fans niet zijn ontgaan: de NBAplay­offs zijn begonnen. Wat een verademingna al die weken van matig basketbal, waarsterren rust kregen, uitgescha­kelde teams expres nederlagenleden voor een betere positie in dedraft en het al met al een zwarebevalling was de eind­streep vanhet reguliere seizoente halen.We zijn pas een paar duels op weg, maar hetis nu al de moeite waard. De dramatiek vande game winner van Miller, de blessure vanDavid Lee, de geblesseerde maar voluittweetende Bryant, de vraag of Rose nu wel ofniet terugkomt bij de door blessuresgeplaagde Bulls en ga maar door. Kon hetmaar een heel seizoen lang play­offs zijn.Voorlopig is het anderhalve maand genieten.Ik geef hier alvast even mijn voorspelling,zodat het in elk geval ergens zwart­op­witstaat. Conference­finales East: Miami Heatvs Indiana Pacers, Conference­finales West:OKC Thunder vs San Antonio Spurs.De Heat zullen de nodige moeite hebben metdeze Pacers, maar over zeven duels is Miamigewoon een maatje te groot. De Harden­lozeThunder gaan dit keer wel onderuit tegen eenverbeterd Spurs­team. Miami dus in de finaletegen San Antonio. De Spurs hebben allewapens om het te winnen tegen Miami, maarop dit moment zijn LeBron (die eindelijkrevanche kan nemen voor die sweep bij deCavaliers in 2007) en co niet te kloppen.Ergens in mijn achterhoofd tikt ondertusseneen klok richting 12 oktober. Dan komen deBulls en Wizards naar Rio de Janeiro vooreen pre­season game. Het wordt mijn eerstebezoek aan een NBA­wedstrijd. Nog 174dagen. Ik kan niet wachten. •

Jan Willem Zeldenrust.

Nog 174 dagen

Een week lang waren de Boston RedSox America's team. Van New York totSan Francisco betuigden fans hun steunaan de inwoners van Boston.Veel cheesy­er dan SweetCaroline wordt het niet (ok,het Koningslied buitenbeschouwing gelaten), maarhet is wél een nummer datonlosmakelijk verbonden ismet Fenway Park. En in vrijwel elkballpark was het te horen.De bomaanslagen in Boston en denasleep ervan zijn op z'n minst apart tenoemen. Het was een extreem laffedaad, die de inwoners van Boston eneigenlijk heel Amerika dichter bij elkaarbracht. Dat en de wetenschap dat sportverbroedert, zorgde voor eenopmerkelijke week.De over het algemeen gehate Red Soxwerden met alle egards ontvangen inCleveland, de Bruins fans in de TDGarden lieten zien hoe je uit volle borsthet Amerikaanse volkslied meezingt enhet boegeroep voor de Celtics inMadison Square Garden was lang niet zoluid als normaal.Naarmate de tijd verstrijkt, zal alles weernormaal worden, maar de afgelopenweek was voor mij als Boston­fanontzettend bijzonder. De manier waaropAmerika en de stad in het bijzonder metde verwerking van de aanslagen, omgingbracht tranen in mijn ogen. This is ourfucking city, Boston Strong! •

Lennart Beishuizen.

TranenOf ik ook zo uitkijk naar de NFL­draft?Mwoah. Gemengde gevoelens hier. Was ikNiners­fan geweest, ja, dan had ik heus eenpaar dagen vrijaf genomen en een heelweekend op 't puntje van m'n stoel gezeten.Want draften kunnen ze, daar in San Fran,al ver voordat Jim harbaugh er z'n gezichtliet zien. Ik heb m'n hart echter tegen wilen dank verpand aan de Bears. En je kuntde Bears veel verwijten, maar niet dat zekunnen draften.Goed, Jerry Angelo is vertrokken. Deman die verantwoordelijk was voor dehele en halve busts Marc Colombo,Michael Haynes, Cedric Benson, GregOlsen, Chris Williams en Gabe Carimi.Tommie Harris en de twee first roun­ders die hij weggaf voor Jay Cutler, zieik door de vingers.Phil Emery krijgt vooralnog 't voordeelvan de twijfel. Dit wordt per slot vanrekening pas z'n eerste echte draft. Maarde eerlijkheid gebiedt te zeggen dat SheaMcClellin, z'n #1 pick van vorig jaar,weinig belooft voor een goede afloop.Daarbij hebben we nog zoveel zwakkeplekken op te vullen. Stiekem dagdroomik dat Bjoern Werner ofJarvis Jones keldert, of datEmery 't lef heeft om de gokmet Alec Ogletree te nemen.Tegen beter weten in,natuurlijk. Je kunt ernamelijk vergif op innemendat de Bears heel saai en degelijkdowntraden, op jacht naar zoveelmogelijk picks. Heel verstandig, jazeker.Maar sexy is anders. •

Geert Jan Darwinkel.

Sexy is anders