HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan Darwinkel (adj)EINDREDACTIEKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompAizo LijcklamaMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook wordengekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemmingvan de uitgever. ©Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

NBA Finals! De weg hier naartoe was boeiend, maar hetgaat natuurlijk om de grand finale. Ik ben blij om te ziendat de San Antonio Spurs zich presenteren zoals ik, met almijn basketbalkennis, had verwacht. Hadden de MiamiHeat in de vorige ronde al moeite met de Indiana Pacers,nu treffen ze een nog taaiere opponent en één met Finals­ervaring.Cruciaal als je het mij vraagt. Clichés dat het allemaalwedstrijden op zichzelf zijn komen nu allemaal voorbij,maar dat is natuurlijk de grootste onzin. De zenuwen zijnvoor mij zelfs voelbaar door mijn tv­scherm, laat staan alsje daar op het veld staat.Over zenuwen gesproken. Ik voelde deze zelf heel ergafgelopen dinsdagnacht. Voor het eerst in mijn levenmocht ik een radio­uitzending presenteren. Niet zomaarop een lullig lokale omroep, maar op het grootste platformvan Nederland: Radio 1. Omroep WNL nodigde ons uit omsamen met hen een uitzending te maken over #SportAm.Het was één groot feest. Het enthousiasme tijdens de showwas Amerikaans en ik denk dat we dat gevoel op denachtelijke luisteraars konden overbrengen. Ik heb er inieder geval erg van genoten en het toont mij nog maareens dat, naast de geslaagde tv­pilot, dat Nederland klaaris voor een full­media project als Sport Amerika.Een cruciale rol hierin zal de vernieuwde website zijn. Almaanden zijn wij bezig om de juiste snaar te raken bij eennieuwe site. Inmiddels denken we dat dat gelukt is. Deeerste stappen gemaakt qua ontwikkeling zijn gezet. Deopgedane ervaring in de laatste jaren maakt het een stukmakkelijker om door te pakken.Daarom wil ik vanaf deze plek alvast de Spurs feliciterenmet hun zege in de NBA Finals. Ik merk volgende weekwel of deze ervaring goed is uitgepakt ;­)Veel leesplezier,

Josh Kroenke, president van deDenver Nuggets, zegt dat het nietbepaald makkelijk was om zowel de'Executive of the Year' als de'Coach of the Year' te laten gaan.Respectievelijk Masai Ujiri enGeorge Karl behaalden die titelsin dienst van de Nuggets, maar zullenvolgend seizoen niet terugkeren in Denver.Ujiri wordt general manager bij zijngeliefde Toronto Raptors en George Karlis simpelweg ontslagen en zit dus (nog)zonder nieuwe baan. Kroenke over hetverlies van de twee: "Ik ben hier niet omawards te winnen, ik ben hier om titels tewinnen" • Jason Collins, die onlangs nogmet veel (positieve) bombarie uit de kastkwam, liet afgelopen week zijn trots ziendoor mee te lopen in de Boston GayPride Parade. De center, die als eersteactieve speler uit alle grote Amerikaansesporten openlijk homo is, liep vijfkilometer mee in een parade vanduizenden mensen. Collins droeg daarbijeen shirt met de tekst 'BeTrue' • KevinDurant is weg bij zijn zaakwaarne­mer Rob Pelinka.Waarom KD enPelinka, die onderandere ook KobeBryant en JamesHarden vertegen­woordigt, uit elkaarzijn is niet helemaalduidelijk. Wel wordter volop gespecu­leerd over devolgende stap vanDurant. De hard­nekkigste geruchten zijndat hij zich aan gaatsluiten bij het Roc NationSports Agency van Jay­Z. De rapper verdiept zichsteeds meer in de sportwerelden hij en Durant zouden weloren hebben naar eentoekomstige samenwerking •

De Chicago Bears namenafscheid van Gabe Carimi.De 24­jarige offensive linemangaat naar Tampa Bay en hierkrijgen de Bears een draftkeuzeuit de zesde ronde voor terug. Carimiwas in 2011 nog Chicago's eerstedraftkeuze (29ste), maar de Wisconsinalumnus stelde veelal teleur.In zijn eerste seizoen raaktehij al snel geblesseerd en inzijn tweede jaar raakte hij natien wedstrijden zijnbasisplek kwijt • NFL­legende Jim Brown isvan mening dat NASCARmomenteel veiliger isdan de NFL. De 77­jarige ex­runningback, die momenteel adviseur inCleveland is, zei het volgende: "We liggenver achter. NASCAR deed al veel om deveiligheid te vergroten, en de coureursmerken dat er aan hun veiligheid wordtgedacht. Het zijn weliswaar twee totaalverschillende sporten, maar bij beide moetveiligheid voorop staan." NASCAR paste in2001 de regels drastisch aan nadat DaleEarnhardt omkwam bij een ongeluk in deDaytona 500. De NFL volgende metaanpassingen rondom de kickoff en komtvanaf komend seizoen met een nieuweregel die het runningbacks verbiedt ommet de kroon van hun helmtegenstanders af te schudden • BrettFavre deed voor het eerstuitspraken over zijn vertrek bijGreen Bay. "Het is over en uit, maar ikben degene die de meeste blaam treft.Natuurlijk deden beide partijen dingenverkeerd, en allicht zouden we allebeidingen anders aanpakken als we het overkonden doen." Ook gaf Favre aan dat hijsinds februari weer goed contact heeftmet de huidige Green Bay­quarterbackAaron Rodgers, en dat het voor hemeen eer zou zijn als geen enkeletoekomstige Packer meer zijnnummer zou dragen •

Andy McDonald zettevorige week een punt ach­ter zijn carrière. Hij namdeze beslissing omdat hij nogsteeds klachten ondervindt vanhersenschuddingen die hij tijdens zijnloopbaan opliep. De 35­jarige aanvallerspeelde 685 wedstrijden op het hoogsteniveau, waarin hij goed was voor 389punten en in 2007 de Stanley Cup won.McDonald wil nu het risicoop een eventuele volgende hitmet slechte gevolgen nietmeer nemen • De NHL ende NHLPA, de spelersorga­nisatie van de league, bereik­ten overeenstemming watbetreft de gezichtsbe­scherming tijdens wed­strijden. Vanaf komend seizoen is het voorelke nieuwe speler in de NHL verplicht ommet dergelijke bescherming te spelen,terwijl degenen die al in de leaguespeelden, zelf mogen beslissen of zij met ofzonder gezichtsbescherming op het ijsverschijnen. Uit onderzoek bleek dat al73 procent van de ijshockeyers een vizierdroegen het afgelopen seizoen en dataantal zal na het verschrikkelijkeongeluk van Marc Staal, die eenpuck vol in zijn gezicht kreeg enhierdoor zwaar gewond raakte, nietminder worden • Met de neder­laag van de LA Kings in Game4 van de Western ConferenceFinals tegen de Blackhawkskwam er een einde aan eenmooie reeks. De ploeg uitCalifornië was in het eigen StaplesCenter 15 playoffwedstrijdenongeslagen • De Edmonton Oilerszetten hun coach aan de kant.Ralph Krueger, die in 2012 wasaangesteld als hoofdcoach, slaagde erniet in om zijn talentvolle groep naar deplayoffs te loodsen en de Oilers gaannu via een andere weg proberen omeindelijk weer successen te behalen •

Puig­mania in LosAngeles. De 22­jarigeCubaan is de tweedespeler ooit die vier home runs wist teslaan in zijn eerste vijf wedstrijdenin de Majors. Hoogtepunt was een GrandSlam • Bryce Harper keert voorlopigniet terug in de line­upen laat zijn gezwollen knieonderzoeken door specialistDr. James Andrews. Vaakeen rode vlag wanneer jeals speler in één zin wordtgenoemd met Dr. Andrews• De Houston Astroskozen Mark Appel alseerste in de MLB Draft. I’m coming home,tell the world I’m coming home! twitterdeAppel die opgroeide in Houston • DeArizona Diamondbacks maakten een mooigebaar door in de 34e ronde van de draftCory Hahn te kiezen. In een collegewedstrijd in 2011 raakte Hahn voor eengedeelte verlamd. “Het gaat niet om dekeuze of om ons, maar om Corey en zijnfamilie en dat hij straks volledig bij onsin dienst kan draaien als medewerker”,zei president Derrick Hall • Hoeveelfast food kan een Amerikaanwegwerken in een wedstrijd over 20innings? Goede vraag, die tijdensMets­Marlins afgelopen zaterdagwellicht beantwoord zal zijn. Inde twintigste inning maaktede ploeg uit Miami pas eeneinde aan demarathonpartij.Tegelijkertijd hadden de fansvan de Blue Jays en de Rangersgeluk. Hun wedstrijd duurdeslechts achttien innings • DeNederlanders AndreltonSimmons en RogerBernadina werden doorESPN uitgeroepen als debeste verdedigers van de maandmei • 250 wins voor Andy Pettitte! •

"Play­offs zijn niet leuk. Als spelerbeleef je er geen enkel plezier aan, tot zeeindelijk over zijn en je gewonnen hebt."Was getekend, Dwyane Wade.Die wijsheid zal gelden voor de meesteatleten, maar als iemand 't kan weten, danis het Wade. Want wat moet het lopendenaseizoen 'n straf voor 'm zijn. Geteisterddoor een klotsende knie, proberen hetverschil te maken als een van de GroteDrie. In Game 7 tegen de Pacers was hijnog weer een keertje goed voor een solidepartij, maar dergelijke oprispingen zijn te­genwoordig eerder regel dan uitzondering.LeBron James is er maar lekker mee. Wantbehalve met een hinkende Wade, moet hijhet ook nog 'ns doen met een zeurendeChris Bosh. #1 heeft namelijk geen zin omde centers van de opponent ­ of ze nouHibbert heten of Duncan ­ te verdedigen."Daar ben ik niet voor aangetrokken."Een dergelijke instelling is funest voor deHeat. Althans, die conlusie konden wemet z'n allen voor de zoveelste maaltrekken na Game 1. Met Wade en Bosh ophun best ­ of als ze dan tenminste hun taaktot in de puntjes uitvoeren ­ is de ploegongenaakbaar, maar als ze de kantjes eraflopen omdat ze de bal te weinig krijgen, iser voor James geen beginnen aan. Alsof 'tovernemen van een NBA Finals game alniet moeilijk genoeg is, moet de King ooknog eens faciliteren om z'n maatjes happyte houden.En da's de dood in de pot voor Miami,dachten we. In Game 1 finishte James op18­18­10. 'n Triple­double om de vingers bijaf te likken, wauw. Maar het bleek

onvoldoende. Niet louter omdat de Heatniet 't optimale uit z'n beschikbare moge­lijkheden peurde, maar vooral ook omdatSan Antonio een perfect vierde kwartafleverde. De ploeg van Gregg Popovics(slechts vier keer balverlies in de helewedstrijd, geen enkele in het laatste kwart!)deed tijdens crunchtime werkelijk nietsfout. En aldus werd de Heat tijdens in hetopeningsduel van de Finals simpelwegoutplayed. Kan gebeuren.Hoe anders was het in Game 2. Dat wilzeggen: LeBron James bleek z'n schotverloren. Maar geen nood, dit keer. Wadekende een redelijke eerste helft, Bosh wasvoor zijn doen onbedaarlijk actief, terwijlMario Chalmers offensief de kastanjes uit 'tvuur haalde. Daarbij was the league's bestdefender 't verdedigen natuurlijk nietverleerd. Ook de meeste van z'n loeiharde enloepzuivere passes kwamen aan, terwijlJames (ja, wie anders?) screende dat 't eenaard had.Het wierp pas halverwege het derde kwartz'n vruchten af, maar toen was het ookbinnen een vloek en een zucht gepiept.Wellicht in de hand gewerkt door de Heatsmesscherpe D, werkte San Antonio dappermee aan de indrukwekkende run. TonyParker grossierde plots in turnovers, TimDuncan leverde z'n poverste playoff­gamealler tijden af, terwijl het aangekondigdepensioen van Mano Ginobili kennelijkstiekem al is ingegaan. Niet om aan te glurenmeer, die Mano.Op het moment dat Miami de Spurs in detweede helft aan gort speelde, zat DWadeoverigens op de bank, een beetje opgebranden geblesseerd te wezen. Play­offs zijn nietleuk, zag je 'm denken. Maar wie weet zijndit wel z'n laatste ook. Want kan Old ManBuckets nog 'ns zo'n slopend seizoen op­brengen? Dat lijkt hoogst twijfelachtig, zekerals de huidige titelrun strandt in schoonheid.Wat ons brengt bij de volgende vraag:mogen we The Decision een succesnoemen, met drie finales maar met slechtseen ring als resultaat? Dat antwoord lijktnee. Maar goed, zo ver is 't nog lang niet. •

Op 1 juni zette Grant Hill een puntachter zijn loopbaan als basketbalspeler.Een seizoen bij de Los Angeles Clippersen een exit in de eerste ronde van deplayoffs waren zijn laatste wapenfeiten.Op 3 juni volgde het pensioen van JasonKidd. Zijn laatste wedstrijd was met deNew York Knicks in de tweede ronde vanhet naseizoen. Op één maand nanegentien jaar geleden werden de beideheren gedraft, Kidd als tweede en Hill alsderde. Ze maakten hun debuut op ééndag van elkaar.Vroege ontmoetingDe basketballevens van Kidd en Hillkwamen echter al eerder met elkaar incontact. Hill won in 1991 en 1992 deNCAA­titel met de Duke Blue Devils. In1992 zorgde hij voor de superlange assistop Christian Laettner die zijn legenda­rische buzzer­beater maakte tegen deKentucky Wildcats in de regionale finale.Hill zou ook in 1994 de NCAA Finalsbereiken, maar die uiteindelijk verliezenvan de Arkansas Razorbacks.Een jaar eerder werden Hill en de BlueDevils uitgeschakeld in de tweede rondevan het NCAA­toernooi. De CaliforniaGolden Bears wonnen met 82­77, onderleiding van… Jason Kidd. De Bearskregen een dag eerder bezoek vanMichael Jordan, die de beste speler vanhet team ‘Justin’ Kidd noemde. Dielaatste wilde koste wat het kost tonen aande wereld was JASON Kidd allemaal kon.Gedeeld succesDe NBA Draft van 1994 was geenhoogvlieger. Glenn Robinson werd alseerste gekozen. De discussie over devolgende selectie ging tussen Jason Kidden Grant Hill. Wordt het Kidd, de tegrote, allround point guard met een niet

erg constant jumpshot? Of toch GrantHill, de ingetogen, maar extreemcomplete forward die drie op vier NCAAFinals haalde? De Dallas Mavericksgingen voor Kidd aangezien ze al JamalMashburn hadden en dus gingen deDetroit Pistons voor Hill.Geen van beide teams kreeg spijt vanzijn selectie. Kidd ontpopte zich meteentot een echte floor leader en bezorgde deMavs 33 overwinningen meer dan in hetjaar ervoor. Hij leidde ook de NBA intriple­doubles en werd bekend voor zijn‘baseballpass’. Hill was nog beter danverwacht. Hij toonde elke keer zijn talent

Tegenwoordig wordt LeBron Jamesvaak vergeleken met Michael Jordanof Kobe Bryant, maar eigenlijk is hijbest te vergelijken met Grant Hill.Beide beschikken over een krachtigedrive, een degelijke jumper, eensuperontwikkeld spelinzicht, goedeverdedigende kwaliteiten en kunnenrebounden. Hill is één van slechts zesspelers die tijdens hun eerste zesseizoenen minstens twintig puntenscoorden, vijf rebounds pakten en vijfassists uitdeelden. De anderen:LeBron James, Michael Jordan, LarryBird, Jerry West en Oscar Robertson.Hill was present bij zeven All­StarGames en maakte vijf keer deel uit vaneen All­NBA Team. Hij klokte ondanksalle blessures af op meer dan 1000wedstrijden, 17.000 punten, 6000rebounds, 4000 assists en 1200 steals.Hill won ook Olympisch Goud als lidvan Dream Team II op de Spelen van1996 in Atlanta. Tot slot kreeg hij driemaal de NBA Sportsmanship Award.

Hill: allround klasse

en kreeg als eerste rookie ooit de meestestemmen voor de All­Star Game. Kidd enHill deelden dan ook de Rookie of theYear Award.Nieuwe superster?Grant Hill kwam als een rockster de NBAbinnen en werd meteen gebombardeerdtot de nieuwe godenzoon van de sport.Hill zorgde elke wedstrijd wel voor één ofander hoogtepunt. Hij kon alles: scoren,verdedigen, passen, rebounden… Hillhad een degelijk schot maar vooral eenkiller drive en hij was niet te stoppen intransitie. Bovendien was zijn wil om te

winnen altijd daar, iets dat hij had lerenontwikkelen via coach Mike Krzyzewskibij Duke.Ook naast het veld werd Hill één en albejubeld. Hij zou het nieuwe gezicht vande NBA worden en in de voetsporen vanMichael Jordan treden. Hill had eencharmerende lach, een aparte stijl, eensportieve familie (zijn vader speelde inde NFL), een vrouw in de showbusinessen het talent om zelf piano te spelen en tezingen. Grant Hill had alles en niemandzou hem stoppen in zijn weg naar hetsterrendom.Verandering van omgevingOndertussen kookte het potje in Dallasover. De ego’s van Jason Kidd, JamalMashburn en Jim Jackson waren nietmeer met elkaar te verenigen en de Mavsspatten uit elkaar. Jackson ging naarNew Jersey, Mashburn naar Miami enKidd kwam terecht in Phoenix. Kiddbereikte voor het eerst de playoffs maarkon zich slechts één keer plaatsen voorde tweede ronde. De gedroomdekoppeling aan Penny Hardaway kwamnooit echt tot stand door blessures.In de zomer van 2001 werd Kiddverscheept naar New Jersey voor onderandere Stephon Marbury. Kidd leidde eenjong team meteen naar succes door tweejaar na elkaar de NBA Finals te bereiken.Hij eindigde tweede in de MVP­stemming(na Tim Duncan), maar velen zag hemjuist als de verdiende MVP. De Netsverloren beide Finals kansloos (van deLakers en de Spurs) maar Kidd maaktenaam als de beste point guard in de NBAen werd tweede in de 2002 MVP­voting.Terwijl Kidd het mooie weer maakte inNew Jersey, ging de carrière van Hillsteil bergaf. Hij tekende een lucratiefcontract bij de Pistons, die hem direct

naar Orlando stuurden voor onder meerBen Wallace. De Magic wilden Hillverbinden aan de puntenmachine TracyMcGrady, net overgekomen van deToronto Raptors.Maar beide heren kregen nooit de kansom echt samen te spelen. Hill tekendevoor vier wedstrijden in zijn eerste seizoenin Orlando, veertien in zijn tweede, 29 inzijn derde en nul in zijn vierde. Goed voor47 wedstrijden op een mogelijk totaal van328. Hill had zware enkelproblemen enonderging daarvoor maar liefst vieroperaties. Na de operatie in 2003 moesthij met een potentieel dodelijk virus zelfszes maanden zware antibiotica slikken.Leeftijd trotserenHill piekte dus noodgedwongen in heteind van de jaren ’90, terwijl Kidd zijnpiek kende in het begin van de jaren ‘00.Maar beide spelers kenden ook na hunhoogdagen nog heel watbasketbalmomenten. Kidd trok van NewJersey terug naar Dallas. Daar won hij in2011 de titel met de Mavs, naast DirkNowitzki. In het afgelopen seizoen stondhij paraat voor de New York Knicks. Hilltekende in 2007 een contract bij dePhoenix Suns van Steve Nash en sloot zijnloopbaan af met een jaar bij de LosAngeles Clippers.Allebei speelden ze tot na hun veertigste,iets dat slechts weinigen gegeven is.Vooral voor Grant Hill was dat eenoverwinning op zichzelf. Hij vond zichzelfopnieuw uit in Phoenix als een taaieverdediger,offensievevijfde optie enmentale leider.Hill speeldevier seizoenenna elkaarminstens 70 wedstrijden. Hij bereikte deWestern Conference Finals in 2010. Hijwon toen voor het eerst een playoffserieen werd daarmee de eerste NBA­spelerom dit te volbrengen na een loopbaan vanvijftien jaar.

Hall of FameZonder ongeluk zullen beideheren op termijn plaats mogennemen in de Basketball Hall ofFame. Voor Kidd zal dat op basisvan zijn carrière in de NBA zijn.Hij onderscheidde zich als eenunieke speler op zijn positie enmaakte zijn teams telkens beterdan voordien. Hij bleek eensuperieure passer, een extreemgoede rebounder voor zijn lengte,uiteindelijk een degelijke schutter,een stealmachine en één van debeste verdedigende guards ooit.Ook Hill zal in de HoF geraken,zij het waarschijnlijk meer gebaseerd op zijncollegecarrière. Drie NCAA Finals in vierjaar, waarvan twee gewonnen, dat is top­klasse. Zonder blessures had Hill ongetwij­feld brokken gemaakt in de NBA. De realiteitwas anders en de ‘wat als’­vraag klinkt steedsopnieuw bij het horen van zijn naam.Bij deze willen wij Jason Kidd en Grant Hillbedanken voor hun jarenlange promotie vanhet basketbal. Ze bewezen dat basketball eentotaalsport is, maar vooral dat spelers meteen goed karakter en een ‘team­first’mentaliteit het ver kunnen schoppen. •

De ultieme complete point guard blijft Magic Johnson, maar Jason Kidd wasde perfecte opvolger. Kidd was een lopende triple­double. Hij verzamelde ermaar liefst 107 in zijn loopbaan, waarmee hij enkel moet onderdoen voor Magicen Oscar Robertson. Daarbovenop was hij goed voor elf triple­doubles in deplayoffs. Kidd is ook samen met Magic en Wilt Chamberlain de enige die inmeer dan één playoffserie een triple­double maakte en met Robertson de enigedit tijdens een heel naseizoen deed (2007).Verder liet Kidd op één na de meeste assists en steals noteren, in beidegevallen achter John Stockton. Hij tekende voor minstens zes rebounds en achtassists in vijftien verschillende seizoenen. Kidd is de enige speler ooit metminstens 15.000 punten, 10.000 assists en 7000 rebounds. Hij maakte ook optwee na de meeste driepunters. Hij won twee maal Olympisch Goud met TeamUSA (2000 en 2008), was tien keer All­Star, zes keer lid van een All­NBA Teamen vijf maal van een All­Defensive Team. Kidd leidde de NBA ook vier keer inassists. Tot slot won hij de NBA Sportsmanship Award twee keer op rij.

Kidd: historische statistieken

Het is mooi geweest. Grant Hill en JasonKidd verlaten de NBA met een voldaangevoel en kijken trots terug op een langebasketballcarrière. In de week van hetafscheid van de twee veertigers kan ik hetniet helpen af en toe aan Kobe te denken.Hij is weliswaar vijf jaar jonger,maar de speculaties over heteinde van zijn carrière zijn erniet minder om.In een toch al dramatischseizoen sloeg twee maandengeleden het noodlot toe voor deBlack Mamba. Een afgescheurdeachillespees is geen kattenpis. Kobe’s fanswillen graag geloven dat hij een soortsuperman is, maar ook superman moetmet zo’n blessure gewoon op de bank metzijn been omhoog en wachten.Voor ons NBA­volgers zit er niks anders opdan te speculeren over zijn herstel en detoekomst van Kobe bij de Lakers. Sla ereen willekeurige Amerikaanse sportwebsiteop na en je vindt een basketballgoeroe dieuitlegt wat de Lakers moeten doen om Kobeaan zijn zesde ring te helpen. En waarom?Omdat Jordan er zes heeft? Nou en.Ik gun Kobe zijn zesde ring, maarmisschien zit het er gewoon niet in. En ishet dan niet beter om dat te accepteren?Leidt doorgaan dan niet alleen maar totfrustratie? Nu gaan er natuurlijk mensenzeggen dat dat geen topsportmentaliteit is.Die mensen mogen het cv van Bryant ereven bijpakken. Daar met jetopsportmentaliteit. Bryant heeft die ringniet nodig om een legende te worden.Ja, ik gun Kobe zijn zesde ring. Maar ikgun hem nog meer een trots en tevredenafscheid. Net als Kidd en Hill. •

Eva Gerritse.

Afscheid

Voor Appel is dit niet deeerste draft; vorig jaar washij al de topfavoriet voor deeerste keuze. Door twijfelsof hij daadwerkelijk eencontract zou ondertekenen,viel hij in de schoot van dePirates op plaats acht. De

bedenkingen waren terecht:Appel kreeg niet de bonusdie hij eiste van de Pirates,en dus koos hij voor eenlaatste jaar college. Eenharde fastball, een scherpeslider en een goedechangeup maken van hemeen complete pitcher, dievan alle spelers waarschijn­lijk ook het snelst impactkan hebben op een MLB­team. In 2013 ging Appelvoor Stanford 10­4 met eenbinnengeslagen puntenge­middelde van 2.12 en 130keer drie slag in 106 innings.

Kris Bryant is de absolutepower hitter in de top vandeze draft. Als je denkt datje zijn naam eerder hebtgehoord dan zou dit goedkunnen; net als een aantalandere grote talentenspeelde hij vorig jaar metTeam USA op de HaarlemseHonkbalweek. Bryant wordtgezien als de man met demeest krachtige knuppel inde draft. Hij zal niet voor

een hoog gemiddelde slaan,maar kan wel 30­35 homeruns produceren op hethoogste niveau. Dit jaarsloeg hij op college niveauwel .329 en met 31 homeruns sloeg hij alleen er meerdan 228 van de 196 Division1 collegeploegen als team.

Ook voor power pitcherGray is niet voor het eerstdat zijn naam op de draftvoorbijkwam. Twee jaargeleden werd hij in detiende ronde gekozen doorde New York Yankees eneen jaar eerder in dedertiende ronde door deKansas City Royals, maar zijvingen bot bij de jonge

rechtshandige werper. Hijbesloot naar OklahomaState te gaan en groeidedaar door. Inmiddels gooitGray zijn fastball hoog in denegentig mijl per uur entopt hij soms al op dehonderd. Zijn tweede pitchis een sterke slider. Graywordt geprojecteerd als eengoede starter in de top vande rotatie van een MLBteam. Gray is dit jaar 10­2met een binnengeslagenpuntengemiddelde van 1.59en 138 keer drie slag in 119innings.

Het grootste talent in dedraft is dit jaar een highschool speler. Hij is ontzet­tend atletisch en zou, mochthij het als werper nietredden, ook nog als veld­speler ver kunnen komen.Ondanks de enormepotentie is Stewart ook despeler met het hoogsterisico. De Twins nemen een

Het moge duidelijkzijn: er waren vorig jaareen hoop toppers uit dedraft van 2013 actief opde HaarlemseHonkbalweek. De bestespeler van dat TeamUSA is echter nog nietverkiesbaar. Delinkshandige werperCarlos Rodon staat teboek als de vroegefavoriet voor de eerstekeuze van 2014. Rodonheeft een snoeihardefastball en een slider dievergelijkbaar is met dievan Reds­closer AroldisChapman. In 110innings gooide hij ditseizoen al 160 keer drieslag en met NorthCarolina State is hij nogaltijd in de race voor deCollege World Seriestitel. Van hem zullen wevanzelfsprekend nogveel horen.

Carlos Rodon

gok met Stewart, omdat hijzich in principe al verbon­den heeft aan Texas A&MCollege en dat hij ook nogeens één van de beste jongequarterbacks van het landis. Het is dus aannemelijkdat hij niet tekent. Stewartwordt al vergeleken metShelby Miller, het toptalentvan de Cardinals.

Deze derde honkman vande Tar Heels bewees zich ophet hoogste collegeniveaudoor dit seizoen .357 teslaan en zijn team aan tevoeren met dertien homeruns, 69 runs en 84 binnen­

geslagen punten. Dat zijnteam ook dit jaar weer éénvan de favorieten is om deCollege World Series tewinnen, geeft aan dat ditgoede prestaties zijn. Hetneefje van voormalig MajorLeaguer B.J. Surhoff isverdedigend geen elite

derde honkman, maar zijnsnelle en krachtige swingmaken een hoop goed. Hijwordt naar verwachtinggeen superster, maar eenloopbaan als die van zijnoom ligt wel in de lijn derverwachting.

In de eerste Mock Draftsvan de kenners kwam jedeze naam niet of nauwe­

lijks tegen. Met een erg sterkeinde van zijn seizoen heeftBickford zich echter in dekijker gespeeld. Een grotepitcher met een harde fast­ball, die ook nog eens stevignaar binnen tailt (op derechtshandige slagman af)en perfecte controle. De pas17­jarige Bickford heeftontegenzeggenlijk veeltalent, maar bond zich ookal aan een college (Cal StateFullerton) en het is nog maarde vraag of zijn nieuwe teamhem goede breaking pitchesaan kan leren. De Blue Jaysnemen daarom (net als deTwins bij Kohl Stewart) eenriskante keuze.

Als Bryant de sterksteslagman is in de draft, dan isPeterson de meest complete.Over zijn knuppel heeftniemand twijfels, sterkernog: hij wordt al vergeleken

1. MARK APPEL RHPHouston Astros2. KRIS BRYANT 3B/OFChicago Cubs3. JONATHAN GRAY RHPColorado Rockies4. KOHL STEWART RHPMinnesota Twins5. CLINT FRAZIER OFCleveland Indians6. COLIN MORAN 3BMiami Marlins7. TREY BALL LHPBoston Red Sox8. HUNTER DOZIER SSKansas City Royals9. AUSTIN MEADOWS OFPittsburgh Pirates10. PHIL BICKFORD RHPToronto Blue Jays11. DOMINIC SMITH 1BNew York Mets12. DJ PETERSON 3BSeattle Mariners13. HUNTER RENFROE OFSan Diego Padres14. REESE MCGUIRE CPittsburgh Pirates15. BRADEN SHIPLEY RHPArizona Diamondbacks16. JP CRAWFORD SSPhiladelphia Philles17. TIM ANDERSON SSChicago White Sox

DEEERSTERONDE

met Mike Piazza. Zijnveldspel op het derde honkis echter niet erg solide.Peterson kan volgens descouts wel eens op het

eerste honk eindigen. Dit isde positie die hij ook tijdensde Honkbalweek van vorigjaar bemande. Dit jaar slaatPeterson .408 met achttienhome runs. In beide statis­tieken staat hij in de top­vijfvan alle collegespelers.

Deze lefty kwam ook uitvoor Team USA in Haarlem.Hij ging in Nederland 2­0met een binnengeslagenpuntengemiddelde van 1.29en negentien keer drie slagin vijftien innings. Zijnsucces heeft hij vooral tedanken aan een goedechangeup, de beste in dedraft van dit jaar. Quapostuur en arsenaal aanpitches lijkt hij op Jason

Vargas, op dit moment denummer­drie starter van deLos Angeles Angels. Hij kanprofiteren van een redelijkmagere draft class op hetgebied van college startersen zou wel eens een mooiebonus kunnen binnenhalenals hij zijn handtekening zet.In St. Louis voegt hij zich bijeen grote groep spectacu­laire werptalenten.

Crawford maakte vorigjaar naam door alstweedejaars op college eenno­hitter te gooien. Hetleverde hem selectie op voor

Team USA, waarmeeook hij deelnam aan deHonkbalweek. In Haarlemgooide hij onder andere dehalve finale, waarin hij hetsterke Cuba inzeven innings optwee puntenhield. Een tegen­vallend seizoenmaakt van hemeen iets mindergewilde draftop­tie, maar met eendegelijke fastballen een sterkeslider projecterende kenners hemals toekomstigMLB­starter,zeker als hij als prof ook eengoede changeup aanleert.

Nog een werper met eengoede fastball en slider, nogeen speler die al eensgedraft werd (derde rondein 2010) en nog een spelerdie je zou kunnen kennenvan de Honkbalweek.Stanek kwam in Haarlemuit als reliever, maar dit jaargroeide hij uit tot eenbovengemiddeld goedestarter. Stanek is eenpotentiële #2 of #3 starterin een MLB­rotatie en is dusniet van het niveau vanAppel of Gray. Toch heeftook hij dit jaar erg mooiestatistieken: 9­2 met eenbinnengeslagen punten­gemiddelde van 1.40. Desuccesvolle werperscoachesRays­organisatie hebben ereen nieuw projectje bij. •

Stanford de leverancier van1st round picks: AndrewLuck en Mark Appel.

18. CHRIS ANDERSON RHPLos Angeles Dodgers19. MARCO GONZALES LHPSt. Louis Cardinals20. JONATHONCRAWFORD RHPDetroit Tigers21. NICK CIUFFO CTampa Bay Rays22. HUNTER HARVEY RHPBaltimore Orioles23. ALEX GONZALEZ RHPTexas Rangers24. BILLY MCKINNEY CFOakland Athletics25. CHRISTIAN ARROYO SSSan Francisco Giants26. ERIC JAGIELO 3BNew York Yankees27. PHILLIP ERVIN CFCincinnati Reds28. ROB KAMINSKY LHPSt. Louis Cardinals29. RYNE STANEK RHPTampa Bay Rays30. TRAVIS DEMERITTE SSTexas Rangers31. JASON HURSH RHPAtlanta Braves32. AARON JUDGE CFNew York Yankees33. IAN CLARKIN LHPNew York Yankees

Het is altijd spannend om de eerste paarrondes van de draft te volgen. Zoals je nethebt gelezen, zitten er altijd wel een paartoekomstige Major Leaguers tussen en somszelfs een paar toekomstige sterren. Nogmooier wordt het als je in delatere rondes komt.Buiten het feit dat er daar somsnog juweeltjes worden gevonden,zoals bijvoorbeeld Mike Piazza(62e ronde), gebruiken de teamseen hele andere benadering. Nietlanger wordt er alleen gekeken naar wie debeste keuze is. Deze spelers die in de latererondes worden gedraft, vormen over hetalgemeen slechts opvulling voor de MinorLeague teams.In deze rondes wordt daarom ook wel eens,als eerbetoon, een familielid van een belang­rijk persoon binnen de organisatie geselec­teerd. Mike Piazza was bijvoorbeeld hetneefje van legendarische Dodgers managerTommy Lasorda toen het team uit LA hemselecteerde. Dit jaar kozen de Yankees JoshPettitte, de zoon van starter Andy.De Dbacks maakten een mooi gebaar doorin de 34e ronde van de draft dit jaar CoryHahn te kiezen. Een outfielder van ArizonaState die na een verkeerd afgelopen head firstsliding in een rolstoel terecht kwam met eenkwetsuur aan zijn ruggengraat. Hoewel hijnooit meer een wedstrijd zal spelen, hooptArizona hem een full­time baan te kunnenbieden binnen de organisatie. Mooi gebaar.Tenslotte krijg je soms het idee dat een spelervrijwel alleen vanwege zijn naam gedraftwordt. Dit gold bijvoorbeeld voor de Aru­baanse catcher/infielder Sicnarf Loopstok.Houd hem in de gaten! Misschien komt hijover een paar jaar wel voor Nederland uit! •

Seb Visser.

Loopstok

NAAM: Carlos Iván BeltránGEBOREN: 24 april 1977 Manati,Puerto RicoBURGERLIJKE STAAT: Getrouwdmet Jessica LugoTWITTER: @carlosBeltrán15POSITIE: RechtsvelderGOOIT: RechtsSLAAT: SwitchHIGH SCHOOL: Fernando CallejoHigh SchoolTEAMS: Royals (1998­2004), Astros(2004), Mets (2005­2011), Giants(2011), Cardinals (2012­heden)DRAFT: Tweede ronde in 1995, 49stekeuze door de Kansas City RoyalsDRAFTCLASS: 4. Kerry Wood, 8. ToddHelton, 17. Roy Halladay, 66. Ryan Demp­ster, 69. Bronson Arroyo, 84. J.J. PutzDEBUUT: 14 september 1998 tegen deOakland A's, 16­6 overwinning met tworun single van invaller Beltrán.CAREER STATS: 1975 wedstrijden,2129 honkslagen, 307 gestolen honken,347 home runs, 1283binnengeslagen punten,.283/.359/.497 en 63.1 WAR(t/m 8 juni 2013)AWARDS: AL Rookie ofthe Year (1999), Gold Glove(2006, 2007, 2008), SilverSlugger (2006, 2007), All­Star(2004, 2005, 2006, 2007, 2009,2011, 2012)STERKE PUNTEN: “De meestcomplete honkballer waar ik ooitmee speelde”, aldus teamgenootDavid Freese. Beltrán kan een goedgemiddelde slaan, fielden, heefteen sterke arm om honklopers uitte gooien, is efficiënt in het stelenvan honken (87% succes) en heeftpower. Oh, en hij leerde zichzelfaan zowel links als rechts te slaan.ZWAKKE PUNTEN: Een term dieje vaak tegenkomt als je de loopbaan

van de 36­jarige Puertoricaan onder deloep neemt is: ‘Beltrán, goede speler,maar geen geweldige’. Hij heeft zijnuitstraling tegen, omdat hij het spelletjeer zo eenvoudig uit laat zien. Scoutshebben het gevoel dat hij met zijn talentmeer uit zijn loopbaan had kunnenhalen. Beltrán bewijst de criticasters inde herfst van zijn carrière echter hettegendeel.HALL OF FAME: Hij haalt de Hall ofFame als hij nog drie, vier jaar doorgaatals aangewezen slagman en de grens van400 home runs passeert.OVER HEMZELF: • “Ik dacht altijd bijmezelf, ‘Op een dag wil ik zoals BernieWilliams zijn.’”OVER HEM: • Al slaat hij nog zoveelballen over de hekken, in New Yorkwordt hij nog altijd herinnerd aan éénmoment in Game 7 van de 2006 NLCS.De Cardinals hebben een 3­1 voorsprongin de tweede helft van de negende inningals Beltrán aan slag komt met tweeuit en de honken vol. Hij kijkt naareen derde strike en de wedstrijd isvoorbij. “Al had hij maar eenpoging gedaan en miste, dan waszijn lot wellicht anders ge­weest”, schreef de NY Times.SPORTAMERIKA OVERBELTRÁN: Sloeg als rookie.293 met 22 home runs, 27gestolen honken en 108binnengeslagen puntenzonder ook maar één wedstrijdin Triple­A te hebben gespeeld.Niemand heeft een hogere OPSin het postseason dan Beltrán(1.252). Zelfs Babe Ruth en LouGehrig niet. Een completespeler die op latere leeftijdalleen maar beter lijkt teworden.EINDCIJFER: 7+

Net als zijn opponent Quennevillehanteert ook Julien een tactiekwaarmee hij recent een Stanley Cupwon. Sterker nog, Julien deedamper aanpassingen. Dat was ookniet nodig. De Bruins hielden dekern van hun Cupteam bij elkaar envervingen vertrokken spelers metvergelijkbaar materiaal. Juliensgrote zwakte is zijn temperament.Waar Quenneville alleen uit zijnslof schiet als het héél gortigwordt, laat Julien zich nog weleens ongelukkig uit over degedragingen van zijn tegen­stander. Wie zonder zonde is…lijkt aan Julien nooit uitgelegd,waardoor zijn team soms ondereen vergrootglas komt en wordtbenadeeld door scheids­rechters. Als Julien zijnmond houdt en hetteam het werklaat doen, iser echterniets aande hand.

DECOACHES

Toen Joel Quenneville de jongeBlackhawks in 2009 onder zijnhoede kreeg, koos hij voor eenuitgebalanceerd systeem. Ditminimaliseerde de zwakke puntenvan de ploeg en was niet tegecompliceerd voor de jongeselectie. Met succes: reeds eenseizoen later leverde het Chicago deStanley Cup op. Die succestactiekuit 2010 hanteert hij in grote lijnennog steeds. De grootste veranderingis de nieuwe opzet van aanvallendedruk bij langdurig puckbezit, dattegenstanders vastpint in hunverdedigende zone en het wisselenvan lijnen vaak onmogelijk maakt.Quenneville optimaliseerde zo hetgebruik van de offensieve dieptevan zijn team, wat deabsolute krachtvan dezeBlack­hawks is.

De defensie van de Boston Bruins isde perfecte combinatie van jongetalenten en ervaren rotten, die net alsbij Chicago hun rol kennen envooral ook beheersen. Het gezichtvan hun defensie, en misschienwel het gezicht van de Bruins inhet algemeen, is de Slowaaksereus Zdeno Chára, die met zijn 2meter 6 letterlijk de grootsteactieve NHL­speler is. Wie nogtwijfelde aan de defensieve kracht vande Bruins moet na de serie tegen dePittsburgh Penguins inmiddels tochwel overtuigd zijn. Twee shut­outs enin totaal twee tegengoals in vier duelsis indrukwekkend, en dat tegen demeest scorende ploeg van het reguliereseizoen. De ploeg hield Sidney Crosby,Evgeni Malkin, Kris Letang en JaromeIginla samen op welgeteld één assist invier wedstrij­den. Het wordtinteressant om te zien wat Quennevillegaat bedenken tegen de goud­zwartemuur die de Bruins heet.

De aanvallende lijnenvan de Boston Bruinsbestaan niet bepaald uitspelers die neutrale fans alseerste zouden opnoemen als je zevraagt naar sterren in de NHL, maarin alle stilte hebben David Krejci enkornuiten het toch maar mooi voorelkaar gekregen. Krejci is met 21punten in de playoffs de leider in hetpuntenklassement, gevolgd doorteamgenoot Nathan Horton met 17punten. Krejci scoorde daarmee ruimdertig procent meer punten danPatrick Sharp, die de Blackhawksaanvoert. Toch is het scoren niet eenshun sterkste punt. Ze grinden,checken en schaatsen zonder om tekijken en slopen de tegenstander zoavond in, avond uit. Die combinatie isdodelijk, maar in tegenstelling tot deBlackhawks, spelen ze wel al op de topvan hun kunnen. Is dat genoeg?

DEDEFENSE

In een team zo compleet en diepals de Blackhawks steekt erniemand echt bovenuit. De HawksD zit vol met uitstekende spelers,die stuk voor stuk hun rol kennenen die tot in de puntjes uitvoeren.Hun meest complete verdediger isDuncan Keith, die zowelverdedigend alsaanvallend zijn mannetjestaat. Zelfs Keith is echtervervangbaar, want toen hijgeschorst werd na zijnakkefietje met Kings­center Jeff Carter,wonnen de Blackhawksalsnog Game 4 van deConference Finals. Die diepteen de chemie tussen deverschillende duo’s, gesteund doorde rust die goalie Corey Crawforduitstraalt, maakt van de Blackhawksdefensie een sextet waar weinig opaan te merken valt.

Als je naar het hele seizoen kijkt,presteerde de Blackhawks offenseover alle lijnen uitstekend. In dezeplayoffs loopt het echter watmoeizamer en de ploeg moetvertrouwen op jongens als MichalHandzuš en Bryan Bickell om deaanval op gang te brengen. Usualsuspects als Jonathan Toews,Patrick Kane en Marián Hossastellen ietwat teleur. Het is echterveelzeggend dat de ploeg hetdesondanks wel allemaalklaargespeeld krijgt. Boston moet erdaarom rekening mee houden datde chemie ieder moment terug kankeren en dan zal de Bostondefense, hoe goed die ook is,totaal overlopen worden. Om deStanley Cup te winnen, zal hetwel allemaal een tandje betermoeten bij de heren Toewsen Kane.

DEOFFENSE

Niet alleen Corey Crawford moesteen Cupwinnende goalie opvolgen.Tuukka Rask trad in de voetsporenvan Tim Thomas, die dankzij een.940 reddingspercentage en 1,98tegengoals per wedstrijd zelfs deConn Smythe Trophy als PlayoffMVP won. Een behoorlijke klusvoor Rask, maar wel een uitdagingdie hij omarmt. Zijn statistiekenzijn niet alleen gelijk aan die vanTim Thomas, ze zijn ook nógbeter dan Crawford: .943 enamper 1,75 goals tegen perduel. Zijn twee shutoutskwamen tot stand tegen dePittsburgh Penguins, dietot voor de ConferenceFinals de beste offensevan de NHL kondenworden genoemd. Rasksenige minpunt is zijntemperament, dat hemsoms uit zijn concentratiehaalt en zijn team de wedstrijdkost.

In 2011 was ouwe rot MarkRecchi een baken van rust in deBruins­kleedkamer. Dit jaarneemt Jaromír Jágr die rol op zich.Na een poosje in de KHL is degoedlachse legende bezig aan zijnlaatste tour de force in de NHL. Hijscoorde in deze playoffs nog niet,maar houd ‘m in de gaten.

DEJOKERS

DEGOALIESIn 2010 wonnen de Blackhawksmet goalie Antti Niemi. Dit jaarklaarden ze de klus in het reguliereseizoen met het duo CoreyCrawford en Ray Emery. Dieeerste heeft zich inmiddelsgemanifesteerd als starter.Niemi won de Cup in 2010met een save percentage van.910 en een gemiddeld aantaltegendoelpunten van 2,63. Als datvoldoende was, dan hoeven weaan de .936 en 1,72 perwedstrijd van Crawford(statistieken na Game 4 tegende Kings) niet te twijfelentoch? Crawford is geenstergoalie, maar hij klaart deklus en staat er als hij er moetstaan. Hij is allesbehalve eenzwakke schakel en dat is meerdan voldoende voor eencompleet team als deBlackhawks.

De grootste jokers die deBlackhawks achter de hand hebben,zijn hun supersterren. Als dieallemaal, net als Kaner in deConference Finals, op 't juistemoment in vorm raken is dat zo’nboost voor de Hawks, dat de BruinsD meer zal kraken dan tegen dePenguins. Maar zal die uiteindelijkook breken? •

Met de Pittsburgh Penguins (2009), Chicago Blackhawks (2010),Boston Bruins (2011) en Los Angeles Kings (2012) stonden dit jaarde NHL­kampioenen van de afgelopen vier jaar in de ConferenceFinals. De winnaars van 2010 en 2011 drongen door tot de eindstrijd.De Tweestrijd• Voor het eerst in de NHL­geschiedenis treffen de Boston Bruins en de ChicagoBlackhawks elkaar in de Stanley Cup Finals. Dit is opvallend, omdat de teams tot deOriginal Six behoren en al sinds 1927 in dezelfde competitie spelen.• De meest recente Finals tussen twee Original Six­teams was die tussen de MontrealCanadiens en de New York Rangers in 1979. 34 jaar geleden wonnen de Canadiens.• Voor het eerst sinds 2002 treffen twee clubs elkaar die in het seizoen ervoor nog in deeerste ronde struikelden.• Alle Stanley Cups vanaf 2003 zijn gewonnen door verschillende teams. Deze trend zaleindigen na deze finaleserie.• In de afgelopen vijf seizoenen wisselden de Eastern en de Western Conferencekampioenschappen af. Houdt dit ritme aan, dan winnen de Bruins (East) de Stanley Cup.• De coaches Claude Julien (Bruins) en Joel Quenneville (Hawks) wonnen allebeieenmaal de Stanley Cup. Zij kunnen zich bij dertien coaches voegen die meer dan ééntitel pakten.• De Bruins en de Hawks wonnen dit seizoen allebei een Game 7 na verlenging – Bostontegen de Toronto Maple Leafs in de eerste ronde, Chicago tegen de Detroit Red Wings inde tweede ronde.• De Bruins en de Hawks kwamen elkaar niet tegen in hetverkorte reguliere seizoen.Boston Bruins• De Bruins wonnen zes keer de Stanley Cup, waarbij de laatsteeindzege in 2011 was.• Het team uit Boston kan voor de tweede keer in drie jaar deCup winnen. Het laatste team dat dit presteerde: de Red Wingsin 1997 en 1998.• De Bruins verloren al twaalf keer in de teamgeschiedenis deFinals. Alleen de Red Wings verloren vaker: dertien keer. Bij eennieuwe nederlaag evenaren de Bruins dit record.• De Bostonians stuiten op de winnaar van de Presidents’ Trophy. In 2011 was dit ook zo.Toen versloegen ze de Vancouver Canucks, destijds het beste team in het reguliereseizoen, met 4­2 in de Finals.• Jaromír Jágr won twee Stanley Cups ­ in 1991 en 1992. Maar liefst 21 jaar later kan hijzijn derde pakken. Dat zou de langste periode tussen twee titels evenaren ­ Lester ‘TheSilver Fox’ Patrick won in 1906 en 1907 met de Montreal Wanderers, voordat hij in 1928met de New York Rangers (als speler­manager) het record neerzette.

Chicago Blackhawks• De Hawks wonnen de Stanley Cup vier keer, voor hetlaatst in 2010. Een vijfde zege brengt hen naast deEdmonton Oilers. Alleen de Bruins (6), Red Wings (11),Maple Leafs (13) en Canadiens (23) hebben er meer.• De Hawks kunnen de Cup voor de tweede keer in vierseizoenen binnenhalen. De laatste ploeg die dit deed: deNew Jersey Devils in 2000 en 2003.• De Hawks veroverden de Presidents’ Trophy voor besteteam in het reguliere seizoen. Vanaf 2003 is het maar éénteam gelukt om vervolgens ook de Stanley Cup te winnen: deRed Wings in 2008.• In eigen huis is Chicago bijna niet te verslaan in deze playoffs.Het team won negen van de tien thuiswedstrijden.Finaledeelnames ­ TeamsStatistisch gezien is het niet onlogisch dat de Bruins defelbegeerde Cup vaker wonnen. De Bruins beginnen aan hunnegentiende eindstrijd, de Hawks aan hun twaalfde.Teams met de meeste Stanley Cup Finals (alleenNHL, sinds 1918)

#32242119*12*

TeamMontreal CanadiensDetroit Red WingsToronto Maple LeafsBoston BruinsChicago

Winst23111364

Verlies9138127Finaledeelnames ­ SpelersZes spelers werkten al twee of meer Finals af. Marián Hossais legionair, Jaromír Jágr en Shawn Thornton wonnen altijden Ray Emery verloor slechts.Spelers met meeste Stanley Cup Finals (alleenhuidige Bruins en Hawks, incl. 2013)

#433333

SpelerMarián HossaRay EmeryAndrew FerenceJaromír JágrChris KellyShawn Thornton

TeamBlackhawksBlackhawksBruinsBruinsBruinsBruins

Eerdere deelnames (resultaat)Penguins 2008 (L), Red Wings 2009(L), Blackhawks 2010 (W)Senators 2007 (L), Flyers 2010 (L)Flames 2004 (L), Bruins 2011 (W)Penguins 1991 (W), Penguins 1992 (W)Senators 2007 (L), Bruins 2011 (W)Ducks 2007 (W), Bruins 2011 (W)

* inclusief 2013

IJshockey veranderde in deafgelopen jaren behoorlijk. Desport is sneller, regels zijnstrenger en goalies steedscrucialer. De NHL beslootdaarom enkele interessanteveranderingen door te voerenvoor komend seizoen.Alle spelers die nieuw in de NHL komenof minder dan 25 wedstrijden speelden,moeten verplicht een vizier dragen.Ande­re spelers behouden de keuze,maar zullen door hun teams wel aange­spoord worden aanpassingen te doen. Denieuwe regel is het gevolg van de oog­schade die New York Rangers­verdedigerMarc Staal eerder dit jaar opliep.Spelers schieten harder en blokkenbewuster, waardoor gezichtsbescher­ming noodzakelijk is geworden, zooordeelden de spelers zelf. Op hunvoorspraak vindt de regelwijzigingplaats. Dit is nogal een verandering vanmening ten opzichte van enkele jarengeleden, toen meer dan de helft van despelers nog niets wilde weten van hetgebruik van een vizier.Ook gaan de doelen veranderen. Zeblijven even groot aan de voorzijde, maarworden minder diep, waardoor meerruimte achter het net ontstaat. Dit moetde offensieve kant van het spel ten goedekomen ­ teams kunnen zo een snellerecycle spelen en makkelijker van achterhet doel passen bij een powerplay.Aanvallers in de NHL zullen ook blij zijnmet het feit dat goalies waarschijnlijkkleinere pads krijgen. Volgens velen

spelen te veel goalies met beschermingdie op het randje van het toelaatbare is.Daarom komen er duidelijkere afsprakenover wat wel en niet mag. Uiteraard ishet doel ook hier om meer doelpuntenmogelijk te maken.Tot slot komt er in het voorseizoen eentest met hybrid icing. In de afgelopenjaren raakten meerdere spelers ernstiggeblesseerd door buitelpartijen bij racesnaar de puck bij een mogelijke icing. Inde hybride variant, beoordelen de

scheidsrechters een situatie als icingzodra een van beide spelers dichtbij eenfaceoffstip komt. Dit moet valpartijendichtbij de boarding voorkomen.In 1990 kostte een dergelijke valpartij deTsjech Luděk Čajka zijn leven door eenruggenwervelbreuk. Twee jaar geledenliep Oilerstalent Taylor Fedun eengecompliceerde beenbreuk op bij eenstruikelpartij. •TEKST JULES ZANE

NHL: Tijd voorveranderingen

Voorafgaand aan het seizoen voorspeldeESPN niet veel goeds voor Danica Patrick.“Ze zal geen race winnen en waarschijnlijkzal ze ook geen Rookie of the Year worden.”Patrick kan er niet mee zitten. “Het zoueen belediging zijn voor de coureurs die altien, vijftien jaar racen in de Sprint Cup,wanneer ze zouden schrijven dat eenrookie zomaar even de klasse binnenstapten wedstrijden gaat winnen. Maar niets isonmogelijk. Het zou geweldig zijn, maarvoorlopig ben ik tevreden als ik mijzelfgaandeweg het seizoen verbeter enmisschien zelfs beste rookie word.”NuchterDe nuchterheid is typerend voor de 31­jarige Patrick. Al haar hele carrière moetze opboksen tegen vooroordelen jegensvrouwen en inmiddels is ze gewendonderschat te worden. Ze maakt er zelfsgebruik van. Zo sleutelt ze zelden of nooitaan haar eigen auto's. “Iedereen vraagt mealtijd of ik het kan, en dan hou ik me dom.Vroeger sleutelde ik aan mijn go­karts. Ikverwisselde de assen, verstelde de versnel­lingsbak en schroefde aan het motorblok.Dat kan ik nog steeds wel, maar ik hou meliever dom en zeg dat ik niet weet hoe datmoet. Het is makkelijker als je dat soortdingen niet zelf hoeft te doen.”

Patrick bewijst al vroeg dat ze wel dege­lijk thuishoort in de door mannen gedomi­neerde autosport. Op haar zestiende racetze in Engeland, in de Formule Ford. Keerop keer nestelt ze zich bij de snelste rijdersin het deelnemersveld. In 1998, tijdens het

Formule Ford­festival op Brands Hatch,eindigt ze als tweede van meer dan hon­derd inschrijvingen. Ook tijdens testen isze veel sneller dan haar teamgenoten, totonvrede van de teameigenaar, die hetmaar problematisch vindt dat een meisjeveel sneller is dan de mannelijke coureursdie hij onder contract heeft staan. Uitei­delijk verruilt ze Europa weer voor deStates om daar een zitje te vinden.Dat gaat haar niet zo makkelijk af. Nadatze op haar achttiende naar de VerenigdeStaten terugkeert, zit ze twee volle seizoe­nen zonder werk. Met haar vader bezoektze alle Indy Light en ChampCar­races opzoek naar een stoeltje. Dat is een lastigeperiode voor Patrick, waarin ze regelmatigbang is dat haar carrière erop zit. Maar zegeeft niet op. Uiteindelijk belandt ze in deBarber Pro Series, voor Rahal LettermanRacing, het team waarvan oud­coureurBobby Rahal en talkshowpresentatorDavid Letterman eigenaar zijn. Een jaarlater komt ze terecht in de Toyota AtlanticChampionship, waar een pole positionhaalt, regelmatig op het podium weet tefinishen en uiteindelijk de derde plaats inhet kampioenschap opeist.Risico'sIn 2005 maakt ze haar debuut in de Indy­Cars, en die race zal ze niet snel vergeten.Op de oval van Homestead in Florida,nabij Miami, maakt ze het zwaarsteongeluk uit haar loopbaan mee. Na eenherstart raakt ze, samen met acht andereauto's, betrokken bij een crash op hogesnelheid. Ze herinnert zich niet meer hoeze uit haar brandende auto is gekomen.Na de crash is het eerste bewustzijns­moment dat ze wakker wordt in hetmedisch centrum op het circuit. Op debeelden is te zien hoe groggy ze bij haarauto vandaan waggelt, maar daar kan zezich niks meer van voor de geest halen.Een jaar later komt haar teamgenoot PaulDana om bij een crash op hetzelfde circuit.

Zelf is ze niet bang te verongelukken.“Natuurlijk is het risico niet uit te sluiten,

maar het wil niet zeggen dat je gaat ver­ongelukken enkel omdat je coureur bent.Het is een gevaarlijke sport, maar meestalheb je enkel wat builen en schrammen naeen ongeluk. De auto's en de circuits zijntegenwoordig erg veilig. Ook is er demedische staf, een circuithospitaal enstaat er een helikopter paraat om je naareen ziekenhuis af te voeren. Je moetvertrouwen hebben in de organisatie ende veiligheidsmaatregelen.”Op de openbare weg weet Danica hetgaspedaal ook te vinden. Haar eersteauto, een Mustang Cobra, gaf ze behoor­lijk de sporen in de korte tijd dat ze er inreed. Hoewel ze de auto alweer verkochtmet slechts 8000 mijl op de teller, noggeen 13.000 kilometer, waren de remmenal twee keer vervangen. “Eigenlijk zou ikop het circuit net zo moeten rijden als iksoms op de openbare weg doe. Op debaan ben ik soms nog wat voorzichtig. Endat terwijl de openbare weg eigenlijkgevaarlijker is dan het circuit.Daar kan je ook crashen, en daarstaat geen helikopter klaar.”

BarbieDanica Patrick werd in 1982 geboren inBeloit, Wisconsin, maar groeide op inRoscoe, Illinois, net ten Zuiden van destaatsgrens op nog geen 150 kilometer vanChicago. Haar moeder was monteur vooreen vriend, die deelnam aan sneeuwscoo­terraces en het was dan ook geen toevaldat ze haar toekomstige echtgenoot daartegenkwam. T.J., Danica's vader, racete

met sneeuwscooters, crossmotoren enbuggy's. Van jongs af aan vertoefde Danicadus al in een wereld van snelheids­maniakken en motorolie.Ondanks dat ze al van jongs af aanbetrokken was in het racewereldje groeitze op als een normaal meisje. Ze speeldemet Barbiepoppen, bouwde daarpoppenhuizen voor en ze was cheerleaderop haar high school. Uiteindelijk begint zeop haar tiende te racen in de go­karts enskelters met grasmaaiermotoren die metvijf pk toch topsnelheden van zo'n 70kilometer per uur weten te bereiken. Daarblijkt meteen al dat ze voor racen in dewieg is gelegd. Haar talent gecombineerdmet een klein postuur leveren in haareerste jaar al enkele overwinningen enbijna een kampioenschap op.

Winnen doet ze uiteindelijk ook in deIndyCars. Na verscheidene pole positions,waaronder eentje op haar 'thuiscircuit', deChicagoland Speedway, pakt ze in 2008de verlossende eerste overwinning ver vanhuis. Op het circuit van Motegi (Japan) isDanica Patrick de eerste vrouwelijkecoureur die een IndyCar race wint. Zefinisht met ruim vijf seconden voorsprongop runner­up Helio Castroneves.

Danica Patrick is de eerstevrouw in een grote autosport­klasse die echt meedoet voor deprijzen. Ze won één wedstrijd inde IndyCars, finishte zeven keerop het podium en pakte drie polepositions. Ook pakte ze een poleposition in zowel de NASCARNationwide Series als in deSprint Cup Series. Verder was zein 2005 Rookie of the Year in deIndy 500 en de beste rookie overhet hele seizoen. Ze is tevens aljaren de populairste coureur opde baan. Van 2005 tot en met2010 won ze Most PopularDriver in de IndyCars, in 2012won ze deze prijs in de NASCARNationwide Series.

Pionier

Danica Patrick in haar IndyCar­tijd voorSI's swimsuit issue.

Een seizoen later pakt ze de derde plaatsin de Indy 500, achter Castroneves enDan Wheldon. Dit is haar beste finish opThe Brickyard in vijf pogingen. Eerdereindigde ze er al eens als vierde enverbeterde haar eigen record van besteeindklassering voor een vrouw.

Inmiddels maakte Danica de overstapnaar de NASCAR Sprint Cup. Ze reed inde voorgaande seizoenen al de nodigewedstrijden in de stockcarklasse, maaromdat ze ook nog in de IndyCars reed,legde ze nooit een volledig NASCAR­seizoen af. In 2013 gaat dit wel gebeuren.In haar eerste race als full time coureurpakte ze meteen de pole position bij deopeningswedstrijd, de Daytona 500.Vanaf dat moment gaat het wat minder.Ze kent dit jaar veel materiaalpech, zoalslekke banden, en is betrokken bij enkelecrashes.Ricky Stenhouse JrEén van die crashes ligt extra gevoelig. Injanuari maakte Danica bekend een relatiete hebben met Ricky Stenhouse Jr, eencollega in de Sprint Cup. Vanaf datmoment speculeerde de paddock al overde gevolgen van een eventuele crash metPatrick en Stenhouse, en bij de Coca­Cola600 op Charlotte Motorspeedwaygebeurde dat ook. Stenhouse maakte

contact met de bolide van Danica, diedaardoor de controle verloor en in demuur terechtkwam. Haar kans op eengoede rangschikking in de wedstrijd wasdaarmee definitief verkeken en zeeindigde als 29ste. Na de wedstrijdweigerden zowel Patrick als Stenhouse te

reageren op het incident, maar enkeledagen later liet Danica doorschemerendat ze haar partner de silent treatmentgaf, omdat ze hem verantwoordelijkachtte. Een dag later legden de twee het albij. “Zulke dingen gebeuren tijdens eenrace. Normaal gesproken geven we elkaarruimte, maar dit was zo'n situatie datiedereen voor het maximaal haalbareging. We komen er samen wel uit.”De tegenvallende prestaties dit seizoenzullen haar meer dwarszitten. Haarteamgenoten bij Stewart­Haas Racingpresteren wisselvallig dit jaar (zowel RyanNewman als Tony Stewart staan niet in detop­tien) en ook de rangschikking vanPatrick (29ste op het moment vanschrijven) valt tegen. “Ik heb gewoon watgeluk nodig”, verzucht ze. De beste vrouwop de baan zijn, is voor Danica Patricknooit genoeg geweest. Ze wil de bestecoureur zijn. •

Danica Patrick enboyfriend RickyStenhouse Jr.

Wat als Colin Kaepernick in de NFL Draftvan 2011 niet door de San Francisco 49erswas geselecteerd, maar door de geplaagdebuurman uit Oakland: Al Davis’ Raiders? Diefascinerende vraag stelde vorige week SportsIllustrated’s Peter King in zijn wekelijkserubriek ‘Monday Morning Quarterback’. Kingstelt dat Kaepernick de hoogst gewaardeerdequarterback op het draft board van deRaiders was, nog voor mannen als CamNewton, Andy Dalton en Christian Ponder,en dat Al Davis de ‘pistol offense’ virtuoso uitNevada dolgraag wilde binnenhalen.Het moet één van Al’s laatste kraakhelderemomenten zijn geweest. Een laatste stuip­trekking als het ware, van Davis’ onvergelijk­bare vermogen om talent te spotten waarniemand anders het zag. En het was ook nogeens voor niets, want aan de andere kant vande San Francisco Bay bleek 49ers GM TrentBaalke de oude meester te slim af.Kaepernick zou vallen tot in de tweederonde, zoveel was duidelijk. De 49ersselecteerden als 45ste, de Raiders als 48ste endus zaten Baalke’s 49ers er in principewarmpjes bij. Maar Baalke was pro­actief enwilde voorkomen dat de Raiders voor hem uitkonden traden. Dus ging hij op zoek naar eenkeuze vroeg in de tweede ronde. Hij sprakmet de Patriots over een trade naar plek 33,maar de prijs (toekomstige tweede­ enderderondekeuzes) was te hoog.Drie plekken lager werkten deBroncos wel mee. Dat kostteBaalke slechts vierde­ envijfderondekeuzes.Toen de 49ers die pick gebruik­ten voor Kaepernick, moet AlDavis uit boosheid een glas door de war roomhebben gegooid. Dertig jaar geleden was Alzelf Trent Baalke. •

Wat als?

Paul Klomp.

Vorige week kwam het schokkendenieuws naar buiten dat Anthony Bosh,eigenaar van de Biogenesis kliniek inMiami de kroongetuige van Major LeagueBaseball is in een grootsdopingschandaal.Een lijstje van twintig namenwerd naar buiten gebracht doorESPN. Op de lijst voornamelijkusual suspects zoals RyanBraun, Alex Rodriguez en Mel­ky Cabrera. ESPN bracht het groots en hetnieuws werpt een schaduw over de MLB.Maar echt schokkend is het niet. De MLBis als enige Amerikaanse competitievooruitstrevend in haar dopingbeleid. Geenwonder dus dat er namen naar buitenkomen, want om te denken dat de MLBschoon is, is wel erg naïef.Gaat dit grote gevolgen hebben dit jaar?Nou, nee. De 'betrapte' spelers hangt eenschorsing van honderd wedstrijden bovenhet hoofd, maar ik zie die schorsing dit jaarniet gerealiseerd worden. De spelersmoeten aangeklaagd worden en dan volgteen juridisch gevecht wat er voor kanzorgen dat we over een jaar pas uitsluitselhebben of de spelers daadwerkelijkwedstrijden gaan missen.Hoe vervelend het voor baseball­fans ookis, we moeten er mee leren leven. In anderesporten wordt er natuurlijk ook gesnoept,maar zolang er niet actief op gejaagd wordtblijven schandalen uit.Waar de NBA en NFL in het off­seasonbijna dagelijks opgeschrikt worden doorarrestaties is het qua dopingnieuws muis­stil. Maar ooit gaan ook die bonden overstag. Ik kijk er met huivering naar uit. •

Lennart Beishuizen.

Doping