HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkSENIOR WRITERJules ZaneREDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelRob van GamerenVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompWietze­Willem MulderMarco PostRobert PrinsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserFrank WielaardJoeri ZwartsCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelGijsbregt BrouwerJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika Magazineis een uitgave van PetersenMedia. Niets uit dezeuitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerdzonder uitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012­2015 ­ Allerechten voorbehouden.

Als ik later kinderen krijg, is de kans groot dat ik mijn eerstezoon Rob noem. New England Patriots tight end RobGronkowksi is namelijk de man die het al jaren voor elkaarkrijgt om zowel met zijn prestaties binnen als buiten het veldeen glimlach op mijn gezicht te toveren.Afgelopen week gebeurde het dagelijks. Natuurlijk, zijnbelangrijkste prestatie was tijdens de fan­tas­tische zege op deSeattle Seahawks. Hij was niet dé uitblinker, maar was welbelangrijk gedurende de game voor de Patriots.De dagen erna was hij absoluut de MVP. In alle tv­shows diehij afging, was hij de Rob Gronkowski die ik zo mooi vind.Gewoon een jongeman die heerlijk zichzelf is. Vraagt iemandhem om te dansen? Gronk danst. Een verhaal voorlezen uiteen erotisch boek waarin hij de hoofdrol speelt? Gronk doethet.Ook tijdens de parade door Boston was hij niet te stoppen. Hetis de reden dat de fans in New England helemaal gek zijn vanhem.Hij komt uit een totaal sportverslaafd gezin met nog eens driebroers. Twee daarvan speelden al in de NFL, tegelijkertijd metRob. De kans dat het gebeurt dat drie broers in de NFL spelen?Eén op eenendertig miljoen. Waanzinnig, maar toch is het zegelukt.Rob groeide met zijn broers op in Buffalo. Vader Gordy was alop jonge leeftijd bezig met de ontwikkeling van zijn zoons. Inde tuin vuurde hij tennisballen af op zijn kinderen. Rob wastoen vier jaar. Hun eerste reactie? Wegduiken. Dat was precieswaarom pa Gronkowski dit deed. Hij wilde dat zijn kinderenzouden excelleren op sportgebied en de belangrijkste regel,volgens Gordy, was dat ze dan niet bang mochten zijn voor debal.Rob is de uitblinker, zowel binnen als buiten het veld, maarvolgens papa Gordy is hij niet de beste. Glenn, de jongste telg,is hét talent van de familie. Ik ben benieuwd of hij ooit destatus van zijn oudere broer, zowel binnen als buiten het veld,kan overtreffen. Mocht dat lukken, dan noem ik mijn zoonGlenn. Zo eerlijk ben ik dan ook wel weer.Veel leesplezier,

Steph Curry. LeBronJames. JamesHarden ­ om er eenpaar te noemen. Degegadigden voor detitel van MVPdrongen zich devoorbije week op.Tijd dus voorAnthony Davis omzijn kandidatuurweer even watluister bij te zetten.En hoe! Met ietsmeer dan een halveseconde op de klok,en met niemandminder dan KevinDurant in his face,gooide hij eenonvervalste gamewinning buzzerbeater van buiten dedriepuntslijn raak.Was getekend: TheBrow.

Natuurlijk was DeanSmith nog zoveelmeer (.776 winstpercentagegedurende 36seizoenen als TarHeels­coach ­ alleenz'n eerste­ was eenverliezend seizoen;elf opwachtingen inde Final Four;achtvoudig ACCCoach van het Jaar),maar hij staatnatuurlijk vooralbekend als debasketballcoach dieMichael Jordan naarNorth Carolinahaalde. Afgelopenzondag overleed hij,op 83­jarige leeftijd.RIP.

Als laatste team hebben ookde Atlanta Falcons eennieuwe headcoach gevonden.Weinig verrassend is Dan Quinn,de enige overgebleven topkandi­daat, vorige week gekozen om de Falconsnieuw leven in te blazen. Quinn was hier­voor defensive coordinatorvan de Seattle Seahawks,waarmee hij twee maal deSuper Bowl haalde. Het wasvoor de Falcons wachtentotdat de Super Bowl wasafgelopen, voordat ze hemofficieel vast konden leggen.Quinn tekent in Atlanta eencontract voor vijf jaar • RichieIncognito maakt komend seizoenzijn rentree in de NFL. Incognitokwam anderhalf jaar geledennegatief in het nieuws, omdat hijzijn toenmalige ploeggenoot bij deMiami Dolphins, Jonathan Martin,regelmatig getreiterd zou hebben.Het bullying schandaal wierp eenschaduw over de Miami Dolphins enIncognito verdween na een schorsingvan het toneel. De 31­jarige guardgaan we komend seizoen terug zien inBuffalo, waar hij afgelopen weekeen contract voor één jaartekende • Het slechte nieuws blijftzich opstapelen in Cleveland. JoshGordon werd eerder al voor een jaargeschorst, coaches liggen onder vuurvanwege een vermeend sms­schandaal en ook de quarterback­situatie bij de Browns is niet omover naar huis te schrijven.Quarterback Brian Hoyergooide nog extra olie op hetvuur door openlijk te twijfelenof hij nog wel verder zou willenin Cleveland. Hoyer wasafgelopen seizoen de enigefatsoenlijke quarterback bij deCleveland Browns, totdat hij opeens niksmeer klaar wist te spelen. Hoyer is niet vanplan om, als hij dit voorjaar een free agentwordt, direct een nieuw contract teondertekenen bij de Browns •

Nick Collison verlengde dezeweek zijn contract bij de Oklaho­ma City Thunder. De power for­ward gaat de komende tweejaar bijna acht miljoen dollarverdienen • Coach Jacque Vaughnwerd donderdag ontslagen doorde Orlando Magic. Hij was tweeënhalfjaar werkzaam bij de club. De club wonachttien van de 52 wedstijden dit seizoenonder de coach • Blake Griffin isvoorlopig uitgeschakeld.De power forward van deLos Angeles Clippers bleekeen infectie te hebben inzijn rechterelleboog.Maandag onderging hijeen operatie. Griffinwas bezig aan eensterk seizoen en werdeind januari dan ookverkozen tot één van de starters voor deAll­Star game • NBA­baas Adam Silverbesloot zondag dat Damian Lillard hemvervangt. De point guardvan de PortlandTrail Blazers was vorigeweek nog erg gefrustreerddat hij niet was verkozen.Lillard is dit seizoen gemiddeldgoed voor 21,6 punten, 6,3 assistsen 4,6 rebounds per wedstrijd • Dekans dat er in de toekomst meerspelers meedoen met de All­Stargame is groot. Dat zei Silverafgelopen week. Ook zei hij dat deNBA gaat kijken naar deselectieprocedure. De NBA­baas isblij met hoe het nu gaat, maarsluit toch niet uit dat de spelers inde toekomst mee gaan beslissen• Dit weekend overleed desuccesvolle basketbalcoachDean Smith. Smith leidde onderandere het Amerikaansebasketbalteam naar een gouden medailleop de Olympische Spelen van 1976 inMontreal. “Hij was mijn mentor, mijnprofessor, mijn tweede vader”, twitterdede legendarische speler Michael Jordan.Smith was degene die Jordan opleidde •

New York Rangers doelmanHenrik Lundqvist moet min­stens enkele weken toekijkendoor een puck die hij op zijnnek kreeg. De doelman loopt eenverhoogd risico op een beroerte. Over drieweken wordt hij opnieuw geëvalueerd, danwordt gekeken hoe de bloedvaten in zijnnek zich hebben ontwikkeld. Lundqvist enzijn doctoren gaan uit van een volledigherstel • Ook Matt Cooke moet voorlopigtoekijken vanaf de zijkant. De aanvallervan Minnesota Wild is geopereerd aaneen hernia. De operatie houdt Cookeminstens zes weken aan de kant •Evander Kane (Winnipeg Jets) komt ditseizoen helemaal niet meer in actie. Deaanvaller wordt geopereerd aan zijnlinkerschouder en mistdaardoor vier tot zesmaanden. Het nieuws isbeladen, omdat het direct naeen mogelijk conflict volgdetussen Kane en teamgenootDustin Byfuglien. Kane zoubij een teamevent verkeerdekleding hebben aangetrokken,waarop Byfuglien de klerenvan Kane onder de douche zou hebbengegooid. Het is niet de eerste keer datKane onder vuur ligt in Winnipeg en eenvertrek van de aanvaller lijkt dan ookaanstaande • Marc­Andre Fleury zetteeen franchise record neer met zijnachtste shutout van dit seizoen. Dedoelman van Pittsburgh Penguinsbereikte die mijlpaal in het uitdueltegen Calgary Flames (4­0). Fleurypasseert Tom Barasso, die in hetseizoen 1997/1998 zevenshutouts noteerde • DeNew England Patriotszijn door de BostonBruins gehuldigd voorde winst in Super BowlXLIX. Rob Gronkowskimocht in het 1­2gewonnen duel met NewYork Islanders de openingface­off uitvoeren •

Ook James Shields iseindelijk onder dak. Derechtshandige pitcher, delaatste twee seizoenen in dienst van deKansas City Royals, tekende eenvierjarige verbintenis bij de San DiegoPadres. De Californische ploeg kende tochal een druk off season, want voor dekomst van Price werdenook al de slagmensenJustin Upton, MattKemp, Wil Myers, WillMiddlebrooks en DerekNorris aangetrokken •Hoewel hij de voorbijetwee seizoenen (doorschorsingen) slechts 44wedstrijden speelde, heeftAlex Rodriguez nog volop ambities. De39­jarige New York Yankee voegde BarryBonds toe dat hij de hoop op hetverbreken van Bonds' homerun recordnog altijd niet heeft opgegeven. Voorde goede orde: Bonds record staat op762. A­Rod staat momenteel op 654.Ergo: nog drie seizoenen met gemiddeld37 homeruns voor Rodriguez. Succes! •Wellicht heeft het met de lucht in deEmipre State te maken, want ookYankees­pitcher CC Sabathia heeftgrootse plannen: de lefty, die 2014grotendeels aan zich voorbij moest latengaan in verband met een knieblessure,heeft intussen laten vallen dat hij in2015 liefst dertig starts wil maken.Ook Sabathia is niet meer dejongste, want al 34 • PedroStrop blijft nog minstenseen jaartje bij deChicago Cubs. DeNederlandse relieveren z'n werkgeverleken oparbitrage af testeven, maarkwamen vorigeweek tot eenakkoord over eeneenjarigcontract •

We herinneren ons allemaal JeremyLin, die ineens opstond toen hij een 10­dagen contract bij de New York Knickskreeg aangeboden. Heel de NBA werdgek en Linsanity was geboren. Wie wasdeze man? Waar komt­ie vandaan?Waarom zien we nu pas wat hij meteen basketball kan? Ondertussen speelthij zijn potjes bij de Los AngelesLakers. Dit seizoen is er een nieuwesanity geboren. Hassanity om precieste zijn. Hassan Whiteside maakt indrukbij de struggelende Miami Heat.Wispelturige WhitesideHassan Niam Whiteside zag op 13 juni1989 het levenslicht in Gastonia. Eenupcoming city in het zuidwesten vanNorth Carolina. Het gezin Whitesidebestond uit moeder­de­vrouw (Debbie

Whiteside) en zeven kinderen. Daar, inGastonia, kwam hij in aanraking metbasketball tijdens middle school. Nadrie middelbare scholen versleten tehebben, vertrok hij naar Newark, NewJersey, waar hij bij zijn vader introk envoor East Side High School ging spelen.Hassans vader, Hasson Arbubakrr, waszelf ooit professioneel footballer binnende NFL bij de Minnesota Vikings en deTampa Bay Buccaneers.In 2006­2007 begon Whiteside op tevallen en hij was in dat seizoen goedvoor gemiddeldes van 18 punten, tienrebounds en 5,5 geblokte schoten perwedstrijd. Echt honkvast is de jongeHassan niet, want voor aanvang van

het nieuwe seizoen keert hij terug naarzijn geboortestaat en gaat aan de slagbij de Hope Christian Academy inCharlotte. Ook daar houdt hij het naeen jaar voor gezien. In het seizoen2008­2009 helpt hij zijn nieuwe school,The Patterson School aan een 34­2record en daarmee de eerste plaats opde nationale ranglijsten. Diversescouting apparaten beginnen de centerin het vizier te krijgen.Na zijn highschool carrière staatWhiteside voor een nieuwe keuze.Waar gaat hij college spelen? Hij heeftop dat moment aanbiedingen vanCharlotte, South Carolina, Kentucky,Alabama, Mississippi Stateen Marshall op zak. Ge­noeg van zijn thuisstaat,kiest hij wederom voor het

avontuur: Marshall, WestVirginia.Indruk op nationaalniveauHoewel Hassan nog nietheel bekend is bij het grotepubliek, maakt Whitesidenaam voor zichzelf in hetseizoen 2009­2010. Op 28 december ishij het lijdende onderwerp in eencolumn in ESPN The Magazine. Eenmaand daarvoor was hij in 29 minutenspeeltijd goed voor veertien punten,zeventien rebounds en negen geblokteschoten in een 60­53 overwinning vanMarshall tegen de Ohio Bobcats. Twee

weken later noteerde hij de eerstetriple­double ooit voor een speler vande Thundering Herd; zeventien punten,veertien rebounds en elf blocks. Zijnploeg wint met liefst 105­54.Dat seizoen is Whiteside goed voornog eens twee triple­doubles. Hijeindigt het seizoen als leider op hetgebied van blocks met 182 stuks. Hetis tevens een nieuw record voor eenfreshman. Het oude record stond opnaam van één van de langste centersdie de NBA ooit gezien heeft: ShawnBradley. Met zijn 2,29 meter noteerdehij in zijn freshman season (1990­1991) 177 blocks.

Na een jaartje college vindt Hassan hetwel mooi geweest. Hij vindt dat hijklaar is voor het echte werk. Zeker alsMarshall’s head coach Donnie Jonesbesluit naar de UFC Knights tevertrekken. Whiteside stelt zichverkiesbaar voor de 2010 NBA Draft.

NBA DraftDe Sacramento Kings zien wel potentiein de center en selecteren Hassan White­side in de tweede ronde met de derdepick. De NBA blijkt echter andere koeken de Kings krabben zich achter hunoren waarom ze Whiteside een vierjarigcontract aan hebben geboden, waarbijze ook nog eens verplicht zijn om 1,76miljoen dollar naar zijn bankrekening testorten. De eerste twee jaar van zijnvierjarige verbintenis zijn gegarandeerd.Vijf maanden na zijn contractgetekend te hebben, sturen de Kings

Hassan naar hun D­League equipe. Injanuari mag hij zich weer aansluiten bijde Kings, maar een blessure gooit roetin het eten. Hij speelt slechts éénwedstrijd in de NBA in zijn rookieseizoen. In 2012 besluiten de Kingsvan Hassan af te willen en waiven hem.Nooit een goed teken.

Internationale omzwervingenWhiteside duikt in 2013 weer op bij tweeD­League teams, maar weet alles behalveindruk te maken. Om zijn carrière nieuwleven in te blazen kiest hij voor avonturenin het buitenland. In 2013 en 2014 speelthij zijn potjes in de anonimiteit. Eerst inLibanon bij Amchit Club en Al Mouttahed endaarna in China bij de Sichuan Blue Whalesen Jiangsu Tongxi.Tijdens zijn periode bij de Blue Whalesbegint het talent van Whiteside weer naarboven te drijven. In 27 wedstrijden in deNBL is hij goed voor gemiddeld 25,7 puntenen schiet liefst 56,4 procent van zijnschoten raak. Hij plukt 16,6 rebounds vande borden, blokkeert 5,1 schoten en steelt1,4 keer per wedstrijd de bal. Gemiddeldeswaar je gerust mee thuis kan komen. Endat doet Hassan ook. Na nog zeventienwedstrijden bij de Jiangsu Tongxi keertHassan terug naar zijn geboorteland.Start van HassanityHeel even denkt Whiteside onderkomengevonden hebben bij een team in de NBA.De league waar hij zo graag wilt laten zienwat hij waard is. Maar nog geen maand nahet zetten van zijn krabbel, laten deGrizzlies hem weer gaan.Op 24 november mag hij zich melden inde kantoren van de Miami Heat. Diehebben nog wel een center nodig. Hij krijgteen kortstondig contract onder zijn neusgeschoven. Het zou het begin betekenenvan de opstanding van Hassan Whiteside.Maar dat weet uiteraard nog niemand opdat moment. De Heat besluiten omWhiteside naar de Sioux Falls Skyforce testuren, maar roepen hem twee dagen laterweer terug naar de Heat organisatie. En datis het startschot van iets speciaals.Op 4 januari 2015 is Whiteside goed voorelf punten, tien rebounds en vijf blocks. DeHeat ­ die in een behoorlijke crisis verkerenen geen schim meer zijn van het teamwaar LeBron deel van uitmaakte ­ winnenvan de Brooklyn Nets: 88­84. Een week

later schittert Whiteside weer. Hij noteertmaar liefst 23 punten, 16 rebounds, tweesteals en twee blocks tegen de play­offbound Los Angeles Clippers. Saillant detail:Whiteside mocht van de Clippers komenmeetrainen, maar coach Doc Riverssprak zijn veto uit en zei “nee”. Maarhet huzarenstuk moet nog komen.25 januariWe noteren 25 januari j.l. De MiamiHeat trekt naar Chicago om het in hetroemruchte United Center op te nementegen de Bulls. Whiteside gaat los ennoteert een onwaarschijnlijke triple­double. Schrijft u even mee: veertienpunten, dertien rebounds en twaalfblocks. Dat laatste is in de dertigjarigegeschiedenis van de Heat nooit eerdergebeurd. En met die twaalf blocks zethij ook het NBA seizoensrecord neer.Whiteside heeft er slechts 24 minutenvoor nodig. De Heat stappen hetvliegtuig in met een 96­84 overwinning.Dan volgt op 30 januari de wedstrijdtegen de beste frontlinie die de NBA rijkis, die van de Dallas Mavericks. Whitesidepakt liefst 24 rebounds in 29 minuten. Voorde eerste tien had hij zelfs maar vierminuten nodig. En dat deed deafgelopen vijftien seizoenenniemand sneller.Op 4 februari verbreekt hij zijneigen puntenrecord door er 24te maken tegen de MinnesotaTimberwolves. Hij schiet twaalfvan zijn dertien pogingen raaken pakt nog eens twintigrebounds. Ongekend. Liefstnegentig procent van zijn field goalsgingen raak op een totaal vantwintig of meer punten. Slechtsdrie andere basketballers gingenhem voor.Een maand nodig omindruk te makenIn de ruime maand waarinWhiteside momenteel actief is

in de NBA, heeft hij een enormeindruk gemaakt op teamgenoten entegenstanders. Dirk Nowitzki ­ zelfletterlijk en figuurlijk ook geen kleinemeneer ­ liet al weten met verbazinggekeken te hebben naar het grotebereik dat Whiteside heeft. En dat hijeen goede aanwinst is voor de Heat.Een understatement.Hassan zelf blijft er ­ uiteraard ­rustig onder. Hij is gewend om uit hetniets te komen. Het is het verhaal vanzijn leven. Of zoals hij het zelf zegt:“Op de middelbare school zeiden ze:waar komt hij vandaan. Vijf jaargeleden idem dito. Iedereen die mijncarrière bij Marshall gevolgd heeft,waar ik maar een jaar speelde en paslater in het seizoen aan spelen toekwam, aan het einde van het seizoenwas ik opeens een lottery pick. Zo gaathet mijn hele leven. Men vraagt zichaltijd af: Waar komt hij vandaan?”De vraag is natuurlijk of HassanWhiteside een blijvertje is. Iedereen diehem heeft zien spelen zal daar wel vanovertuigd zijn. Whiteside is geen tweedeJeremy Lin. Die ­ laten we eerlijk zijn ­niet meer zo hot is als tijdens zijnperiode bij de New York Knickerbockersen momenteel bij de Los Angeles Lakersmeer als opvulling voor het roosterdient. Het verschil is dat Whiteside zijnlengte mee heeft. En zoveel goedecenters lopen er binnen de NBA nietrond.De hoofdrolspeler zelf lijkt ook niet metde hype mee te gaan. Hij oogt rustig engeniet vooral van het spelletje. Gepokt engemazeld in exotische competities en blijdat de Miami Heat hem een kans hebbengeboden. Voor het geld lijkt hij het ook nietecht te doen. De 769.881 dollar dieWhiteside dit seizoen mag bijschrijven opzijn rekening is natuurlijk een schijntje voorNBA begrippen. Maar hij is elke cent tot nutoe meer dan waard. Whiteside wil gewoonspelen en een bijdrage leveren. En dat doethij vooralsnog ontzettend daadkrachtig. •

1. ANTHONY DAVISPF, NEW ORLEANS PELICANSDie nare val tegen de Bulls was natuurlijkeven schrikken, maar zijn prestatie eenpaar dagen daarvoor, met nog .6 secondenop de klok, met Kevin Durant in z'ngezicht, en vanachter de driepuntslijn ­WOW. Anthony The Brow Davis stelde nogeven z'n MVP­kandidatuur, en is deWINNAAR VAN DE WEEK.2. JAHLIL OKAFURC/PF, DUKE BLUE DEVILSAls enkel jouw naam opduikt als de #1draftkeuze in juni, dan moet je wel ietsgoed doen. De big man van Duke laat ditcollege basketball seizoen zien dat hij eenpotentiële franchise player is en staat danook op 1 in onze NBA Mock Draft 1.0.Kijk niet verrast op als Duke straks deNCAA­titel wint met Okafor als MVP.3. ZACH LAVINESG, MINNESOTA T­WOLVESEigenlijk zijn de fans van de NBA de grotewinnaars. Tijdens de Slam Dunk contestmogen ze namelijk genieten van de dunk­show van Zach LaVine. De rest van hetveld (Victor Oladipo, Giannis Anteto­kounmpo en Mason Plumlee) speeltmogelijk zelfs geen rol. LaVine kanweleens een Vince Carter­likeperformance gaan brengen inNew York. Smullen!

1. JACQUE VAUGHNCOACH, CLUBLOOSLullig, want bijvoorbeeldde Lakers, Knicks,Sixers en Timber­wolves bakken er ditseizoen nog mindervan. Jacque Vaughnvloog er echter uitals coach van deMagic, en datmaakt van hemde LOSER VANDE WEEK.

Chris Paul haalde het deze week in zijnhoofd om kritiek te uiten op een scheids­rechter. En dat heeft hij geweten ook.NBA spelers hebben wel vaker kritiek opde arbitrage, maar in dit geval ging hetom een vrouwelijke scheidsrechter.Lauren Holtkamp om precies te zijn, dederde vrouwelijke scheidsrechter in degeschiedenis van de NBA.Chris Pauls LA Clippers verloren met 105­94 van de Cleveland Cavaliers, dus hethumeur van de point guard was niet opz’n best. In het derde kwart bracht Pauleen bal snel in het spel. Te snel volgensHoltkamp, die hem vervolgens de balopnieuw liet inspelen. Dat was tegen hetzere been van Paul, die dat liet merkenaan de 34­jarige scheidsrechter en vervol­gens – zoals gebruikelijk bij commentaarop de officials – een technische fout aanz’n broek kreeg (waar ik overigens eengroot voorstander van ben, want er isweinig irritanter dan zeiken op de leiding).“Misschien is dit wel niks voor haar”,luidde het commentaar van CP3 na dewedstrijd. En daarmee was het hek van dedam. Chris Paul zou seksistisch zijn,vrouwen beledigen, etcetera. Ondertussenvoelden ook de vrouwen in het pro­ChrisPaul kamp zich massaal aangesproken engenoodzaakt om te meldenhoe ontzettend respectvol Paulaltijd met vrouwen omgaat.Kun je dan tegenwoordigecht op niemand meer eenbeetje kritiek hebben zonderdirect beschuldigd ofwelvrijgepleit te worden van haat aan dehalve wereldbevolking? Arme Chris Paul.Al die overspannen vrouwen met langetenen. Je zou er spontaan seksistisch vanworden. •

Eva Gerritse.

SeksistischIk heb afgelopen weekend zowel ‘sochtends als ‘s avonds kunnen genietenvan live honkbal. Terwijl ik aan hetontbijten was, zag ik PerthHeat de Australian BaseballLeague winnen en in deavonduren kon ik vorige weekmijn Spaans bijspijkerentijdens livestreams van ESPNDeportes. Zij zonden namelijkde Caribbean Series uit. Dievinden elk jaar in februari plaats aan heteinde van het honkbalseizoen van onderandere de Venezolaanse, Dominicaanse enPuerto Ricaanse competities. In dittoernooi strijden de beste teams van dezelanden tegen elkaar in een format dat lijktop onze Europa Cup, maar dan met eenaantal MLB spelers en toppers uit deCubaanse staatscompetitie. Dit jaar trokCuba voor het eerst in 55 jaar de titel naarzich toe.In de finale werd Mexico verslagen ensloeg Yuliesky Gourriel een homerun.Frederich Cepeda werd MVP van hettoernooi en beide mannen kennen wij vanWK’s, Honkbalweken, Olympische Spelen,WBC’s en andere internationaletoernooien. Nu de grenzen van Cubaietwat geopend zijn, mogen deze tweehelden hun kunsten vertonen in deJapanse NPB. Wellicht dat wij hen in detoekomst toch nog in de MLB mogenbewonderen. Al dit live honkbal heeft inelk geval als gevolg dat het bij mij nu echtbegint te kriebelen. Over een weekmelden de eerste pitchers en catchers zichbij het Spring Training complex van hunteams en in de eerste week van maartbeginnen de eerste oefenwedstrijdenalweer. Nu alle free agents wel zo’n beetjevan de markt zijn en de teams hun rostersrond hebben, kan ik niet wachten. Bring iton! •

Kriebel

Seb Visser.

Het best verkochte boek in 2014 was bij ons Kieft met bijna145.000 exemplaren. Een verslaafde sporter, daar leest deNederlander graag over. Bovendien komt Wim Kieft sympathiekover en zegt hij waar het op staat.In Amerika is Jeter Unfiltered een hit. Een fotoboek met weinigtekst dat op het juiste moment op de markt gebracht werd: eenpaar weken na het pensioen van The Captain en vlak voor defeestdagen. Derek werd gevolgd bij zijnafscheidstoernee in 2014. Geenverhalen over verslaving of schandalen,logisch, de uitgever gaat er prat op datdit boek ‘authorized’ is. Met anderewoorden: over de gepensioneerde nietsdan goeds. Een All­American boy, daarhouden ze in de USA van. Soms lees jein een recensie een kritische noot:‘Bijna elke pagina bevat een of andercliché over het leven’. Maar de foto'szijn prachtig.Zo heeft elk boek zijn eigenlezerspubliek. Neem nou 1954 van BillMadden. Het past in de reeks ‘Weet jenog wel, oudje?’ Weer een boek overbaseball in de jaren vijftig, toen het deenige sport was die ertoe deed. Demedia waren in die tijd de radio en dekranten. De beatreporters van dedagbladen reisden het hele seizoen metde teams mee. Vergis je niet in deinvloed die ze hadden. De grootstekrant in New York, de Daily News hadeen oplage van meer dan 2 miljoen exemplaren. Elke dag washonkbal voorpaginanieuws.Willie Mays, Bob Feller, Mickey Mantle, Ted Williams, noem zeallemaal maar op, de fans werden samen met hun favorietespelers oud. Ook na hun baseballcarrière werden de oldtimersniet vergeten: de sterren van toen verdienen nog steeds een

1954 van Bill Madden. Het past in de reeks‘Weet je nog wel, oudje?’ Weer een boekover baseball in de jaren vijftig, toen hetde enige sport was die ertoe deed.

aardige centje met het zetten van handtekeningen op foto's enballen.Die fans zijn nu rond de zeventig. Ze verlangen terug naar dietijd, de tijd waarin zij zelf jong en veelbelovend waren. Datverklaart de populariteit van nostalgische boeken als 1954.

Volgens de auteur was er tot 1954 qua integratie van zwartespelers niet veel gebeurd sinds het debuut van Jackie Robinsonbij de Dodgers in 1947. De huid van alle spelers van zeven vande veertien Major League­teams was in 1953 nog lelieblank! In1954 veranderde dit. Spelers als Ernie Banks (It's a beautiful dayfor a ballgame, let's play two!), Mays en Aaron staan aan hetbegin van hun carrière. Het zijn geen persoonlijkheden als JackieRobinson. Madden noemt hen ‘innocents’, naïevelingen die alleenmaar wilden ballen en niet over racisme wilden praten. Zijmopperden ook niet over het feit dat ze vaak in blanke hotelsgeweigerd werden. Het is nauwelijks voor te stellen dat dit zestigjaar geleden normaal was.Voor het eerst ontmoeten twee teams met gekleurde spelerselkaar in de World Series van 1954. De Indians waren geenpartij voor de de Giants van Willie Mays, de eerste zwartesuperster die een vangbal maakte die nooit vergeten zal worden.De foto van 'The Catch' staat op de cover van het boek en deactie is te zien op YouTube.Net zoals tienduizenden Nederlanders je vertellen dat ze bij diekopbalgoal van Kieft tegen Ierland in 1988 achter het doelzaten,beweren nu nog talloze Amerikaanse senioren dat ze devangbal 'live' gezien hebben. Bewijs maar eens dat het niet waaris!

TEKST KEES WIJDEKOP

TITEL: 1954AUTEUR: BILL MADDENKOPEN? American Book Center, Spui 12 AmsterdamLange Poten 23 Den Haag. ABC.NL

1954 van Bill Madden. Het past in de reeks‘Weet je nog wel, oudje?’ Weer een boekover baseball in de jaren vijftig, toen het deenige sport was die ertoe deed.

Mocht Pete Carroll inderdaad voor derest van z'n leven last hebben van z'nlaatste play call in Super Bowl XLIX ­ hijbevindt zich in ieder geval in goedgezelschap. Ook America's coach MikeDitka ondervindt nog altijd wroeging vande call die hij maakte in Super Bowl XX.En ook Ditka gaf de bal niet aan z'nrunning back, tegen een opponent die ooktoen al New England Patriots heette.Toegegeven, de situatie was een tikkieanders. De strijd om de twintigste VinceLombardi trofee in 1986 was al lang enbreed beslist toen da Coach de bal beslootte geven aan William Perry aka TheRefrigerator. The Fridge stelde niet teleur­ in zijn tweede poging was het raak.Touchdown Bears!Iedereen blij? Nee. Walter Payton, eenvan de beste RB's ooit, zag zijn kans omeen touchdown te scoren in debelangrijkste wedstrijd van zijncarriere in rook opgaan. Naafloop was hij dan ook ontroost­baar. Geen TD in de Super Bowl­ daar wogen 110 rushing TD's,vijftien receiving TD's en 16.762rushing yards in de rest van z'ncarriere niet tegenop.Toen het eenmaal te laat was,besefte Iron Mike Ditka dat ook."Er zijn niet veel dingen waar ikspijt van heb, maar als ik eending over mocht doen, dan washet zorgen dat Walter eentouchdown kon maken in deSuper Bowl. Het feit dat dat nietis gebeurd, is het enige dat mealtijd is blijven achtervolgen."Walter Payton overleed in1999 aan de gevolgen vanleverkanker, William Perrykampt met de gevolgen vanjarenlang alcoholisme, terwijlMike Ditka als analist van ESPNnog regelmatig acte de presence geeft.TEKST GEERT JAN DARWINKEL

NAAM Russell WestbrookGEBOREN 12 november 1988 inLong Beach, CaBURGERLIJKE STAAT Verloofd metNina EarlBIJNAAM Sacha FiercePOSITIE Point GuardTEAM Oklahoma City ThunderDRAFT Als vierde gedraft in 2008door Seattle SupersonicsCONTRACT Tekende in 2012 eencontractverlenging tot 2017 terwaarde van 78,6 miljoen dollar.TOTAAL VERDIEND Verdiende totnu toe 19,2 miljoen dollar. Daarvankomt 14,7 miljoen uit salarissen en4,5 miljoen uit endorsements.PRESTATIES Werd bij de Thundermeteen de starting point guard naasttopscorer Kevin Durant. Al in zijn derdeseizoen (2011) voor het eersteverkozen tot All­Star. Speelt dit seizoenvoor de vierde keer mee in de All­StarGame. Heeft al 13 triple­doubles achterzijn naam staan, waarvan vier in deplay­offs. Zorgde voor de op één nasnelste triple­double ooit in 21 minutentegen Philadelphia. Slechts één van vijfspelers ooit met minstens 15­15­15 ineen game. Scoorde een career­high 48punten in een nederlaag tegen NewOrleans. Pakte in 2012 met Team USAOlympisch goud in Londen.CAREER STATS 478 games (461started) – 20,5ppg – 5,0rpg – 7,0apg– 1,7spg – 3,5TOpg – 43,3 FG% ­30,2 3P% ­ 81,6 FT%.STERKE PUNTEN Bij Westbrook kanje niet om zijn winnaarsmentaliteitheen. Hij speelt vaak als een bezetenballer die koste wat het kost wilwinnen. Dat maakt hem meer daneens niet te stoppen. Het resultaat isvaak een gekke statline. Russ heefteen enorm atletisch vermogen. Hijmaakt daarvan gretig gebruik om zijnpunten te scoren. Je ziet hem ook

regelmatig uitpakken met geweldigedunks. Daarnaast staat Westbrookbekend als een ijzersterke verdedigeren big game performer.ZWAKKE PUNTEN Westbrook is inhetzelfde bedje ziek als Kobe Bryant.Hij wil zo graag winnen dat hij zijnploeggenoten te vaak uit het oogverliest. Zeker met een superster alsKevin Durant, doet dat de Thundereerder pijn dan goed. Westbrookspeelt ook regelmatige out of controlen mist een betrouwbaar jump shot.Doordat hij de bal erg vaak in zijnhanden heeft, zorgt hij voor veel bal­verlieS. Of zijn extravagante outfitseen sterk of zwak punt zijn, laten weaan uw persoonlijke smaak over!HALL OF FAME Westbrook is amper26 jaar en heeft nog een langecarrière voor zich. Als hij zijn huidigeniveau nog een aantal jaar kanvolhouden, heeft hij zeker een casevoor de HoF. Vraag is of Westbrookde Thunder (of een ander team) eentitel zal kunnen bezorgen. Dat lijktecht wel noodzakelijk om de Hall ofFame te halen.QUOTE “Schoenen maken de outfit.Je kan een gek shirt en een gekkebroek aantrekken, maar als je dieschoenen toevoegt. Klaar.” Westbrookstaat bekend om zijn nogalopvallende outfits.SPORTAM OVER WESTBROOKRussell Westbrook is een spelerwaarvan je ofwel zwaar fan bentofwel helemaal niet. Love him or hatehim. Hij is een fenomeen dat jeaandacht trekt, zowel op als naast hetveld. Hij kan games beslissen engeweldige highlights laten optekenen.Maar er is altijd zijn schaduwzijde,een speler die door zijn mentaliteitzijn team meer pijn doet dan watanders.EINDCIJFER 8,5 •

Manhattan, wat moet het halverwege de vorige eeuw een belevenis geweest zijn daar. Ikzag onlangs een documentaire over Bernard ‘Toots’ Shor. Nee, geen topsporter, geenberoemde coach, maar een restauranthouder. Toots is de meest fameuze horecaman uit degeschiedenis van New York City. Beroemde honkballers en basketballers wilden met Tootsop de foto en niet andersom. Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen.Toots Shor werd geboren in Philadelphia en groeide op als kind van Joodse ouders metOostenrijks en Russisch bloed. Nog voordat hij twintig jaar werd verloor hij ze allebei. Z’nmoeder werd doodgereden terwijl ze voor de deur van hun huis op de stoep zat, vaderpleegde zelfmoord. Toots vertrok na al deze drama’s naar New York City en begon tewerken als uitsmijter bij een club waar veel celebrities kwamen. Het was het begin van eenimponerend netwerk.Toen Bernard zijn eigen eetzaak met de naam Toots Shor’s Restaurant opende, was dat ookgelijk dé plek van Manhattan. Hemmingway, Sinatra, Charlie Chaplin, het zijn maar eenpaar namen die vaak bij Toots te vinden waren. De foto’s uit die tijd zijn adembenemend.Google maar eens.En natuurlijk kwamen alle spelers van de New York Yankees bij Toots. In de jaren dertig enveertig was honkbal de sport waar het om draaide en naast de Yankees had New York ooknog de Dodgers en de Giants. De grootste honkballer van allemaal at dagelijks bij Toots ende twee werden beste vrienden. Zijn naam: Joe DiMaggio. Vanaf het eerste moment dat dietwee elkaar ontmoetten, was het raak.DiMaggio voelde zich op z’n gemak bij het grote en indrukwekkende postuur van Bernard‘Toots’ Shor. Niemand viel de superster lastig in het restaurant en als DiMaggio in een goedebui was, trok hij juist op met de vele krantenjournalisten die aan de bar hingen. In die tijdwas dat de normaalste zaak van de wereld. Na een nederlaag was het anders. Dan lietDiMaggio een van de uitsmijters ervoor zorgen dat Toots naar buiten kwam en wandelde hijmet hem over fifth avenue. Soms werd er dan urenlang gelopen, zonder te spreken. Geenwoord.En toen, op een dag, was het ineens over met de intense vriendschap. In een van de velegesprekken kwam het onderwerp ineens op Marilyn Monroe. DiMaggio was na 274 dagenhuwelijk gescheiden van de filmster en sindsdien was Monroe verboden gespreksstof. Tootszou een beledigende opmerking hebben gemaakt en DiMaggio beende weg. Niet alleen uithet gesprek, maar uit het leven van Toots. De twee spraken elkaar nooit meer.New York veranderde. De grote namen trokken naar andere plekken en lieten dikkerekeningen achter. Geld incasseren bleek niet Toots zijn beste eigenschap. Hij ging failliet enManhattan werd een eiland van junkies en crackheads. Toots overleed uiteindelijk op 73­jarige leeftijd.Documentaires zijn belangrijk om tijdsbeelden en veranderingen te schetsen. Om te latenzien hoe de wereld er nog niet zo lang geleden uitzag. Bij een film over een tijd waardoor jegeraakt wordt, moet je eigenlijk de ogen sluiten en jezelf wegdromen in de historischewerkelijkheid. Toots leefde in een New York dat wij alleen kennen dankzij een documentaireover zijn leven. Maar geleefd heeft hij. •

Toots

Georgia. TheEmpire State of theSouth. Ingeklemdtussen Alabama,Florida, Tennessee,North­Carolina,South­Carolina en deAtlantische Oceaan.Een koninkrijk inhet zuidoosten vande VerenigdeStaten met glooiende heuvels,loofbossen in de meest prachtige kleuren,stille meren en een prachtige metropooldie luistert naar de naam Atlanta.Georgia is een staat waar de tijd somseen beetje stilstaat; het is daarom ookniet gek dat de gloriejaren van deAtlanta Hawks al even geleden zijn.We moeten naar de jaren ’50 voor hetlaatste kampioenschap, nog voordat deploeg neerstreek in Atlanta. We moetenterug naar Dominique Wilkins in de jaren’80 voor de laatste grote naam die desportfans in vervoering bracht. En hetlaatste divisiekampioenschap dateertvan 1994, ruim twintig jaar geleden.

Georgia on my mindIn de spetterende show die de NBAheet, is Atlanta dan ook een watlelijk eendje. Het is geen flitsendefeeststad zoals Los Angeles ofMiami. Het heeft — op die ene titelvan de Atlanta Braves in 1995 en deOlympische Spelen van 1996 na —geen kloppend sporthart zoals Bostonof New York. Atlanta is daarom netzoals Georgia: gemoedelijk, welhaastprovinciaal.Atlanta is een uit de kluiten gewassendorp waar de mensen genieten van debetrekkelijke rust, van de wijde bossendie zich uitstrekken naar Lake Lanier enverder, en van de positieve kant van hetleven. Iedereen die over Peachtree Streetwandelt en goed luistert hoort op de windde roestige stem van Ray Charles. “… justan old sweet song, keeps Georgia on mymind.”

In zo’n stad spelen geen vedettes dieeen professioneel sportteam naar detop kunnen brengen. Toch?Nee. In Atlanta vind je inderdaadgeen vedettes. Maar je vindt er wel eenteam dat aantoont dat je niet altijdgrote namen nodig hebt om goed tezijn. Al Horford, Jeff Teague, PaulMillsap, DeMarre Carroll, Kyle Korver:stuk voor stuk zijn het geen iconen inhet basketball met miljoenencontractenbij Nike of Beats. Maar ze kunnen alsstartende spelers van de Hawks weleen lange neus maken naar desupersterren die dit seizoen onder henstaan in de ranglijsten van de NBA.VedettesWant wie zag in Kyle Korver,een 34­jarige veteraan, nog 'nsolide speler? Tot dit

seizoen lag geen enkel jongetje in deVerenigde Staten ’s nachts in bed tedromen van Korvers fluwelen polsbe­weging waarmee hij de ene na de an­dere driepunter in het net doet belan­den. Korver was een anomalie: hij hadweliswaar een imposante reeks neer­gezet met zijn driepunters in 127 wed­strijden op rij, maar dat was meer deuitzondering die de regel bevestigde.En wie zag in Jeff Teague, het mageremannetje met de ingevallen wangen ende ietwat dunne armpjes, een begena­digd spelverdeler? De 26­jarige Teague,die dankzij zijn snelheid, spelinzicht enteamspirit niet alleen een van de steun­pilaren van de Hawks is dit seizoenmaar ook een van de revelaties, werdnooit in één adem genoemd metgroten der aarde als Chris Paul,John Wall, Da­ mian Lillarden Russell Westbrook.

Ook nu niet. Hoeveel shirts er ook ver­kocht gaan worden, hoeveel jongetjes’s nachts ook dromen en hoeveelwinstpartijen de ploeg ook boekt: despelers van de Hawks worden geenvedettes. Het zijn geen mensen van hetkaliber LeBron James, Kevin Durant,Kobe Bryant. Bright lights, big city?Eerder good night, big city. Nog meerdan de Indiana Pacers vorig seizoen isde ploeg nuchter. Nog minder dan dePacers vorig jaar heeft het sterren die— letterlijk en figuurlijk — hoog van de(t)oren blazen.En juist dat maakt dat Atlantaplotseling bruist, kolkt en bor­relt van enthousiasme. De stadis plotseling niet meer basket­ball omdat het grappende engrollende kwartet ErnieJohnson, Kenny Smith,Charles Barkley enShaquille O’Neal

daarvandaan opereert ­ belegen vedet­tes die vanaf de zijlijn oreren. Nee, At­lanta is basketball vanwege de Hawks.Basketball vanwege het basketball.Foute FerryHet is terug naar de basis. Terug naarspelen als een team. En ironisch genoegis een belangrijk facet in die transfor­matie de turbulente zomer waarin ge­zocht werd naar een topspeler. In denasleep van de breed uitgemetenracistische opmerkingen van DonaldSterling, en zijn daaropvolgendeverbanning uit de NBA, lietgeneral mana­ ger DannyFerry zich ook van zijnslechtste kant zien.

Op zoek als men was naar een grote zo­meraankoop werd een flink aantal spelersdoor de leiding van de Hawks besproken.Tijdens een van die besprekingenging het mis. Danny Ferry bekriti­seerde Luol Deng, de small forwardvan de Miami Heat, en het geluids­fragment van die vergaderingwerd openbaar gemaakt. In deaudio­opname was te horen hoeFerry Deng typeerde als onbe­trouwbaar, daarbij een directe linkleggend met zijn huidskleur. Eennieuwe rel was geboren.Hoewel de NBA mild was voor Fer­ry, en de GM van de Hawks diepdoor het stof ging nadat zijn racis­tische rant naar buiten kwam, wasde toon gezet. De boze sportwe­reld richtte de pijlen, na de knots­gekke eigenaar van de Clippers,en de mishandelende NFL­ster RayRice, nu op Atlanta. De ploeg vanFerry was door de foute opmerkingen vanhun general manager een paria geworden.Alles en iedereen wist dat dit de dood­steek was voor Atlanta. Dat de licentienoodgedwongen verkocht zou gaan worden— misschien wel aan iemand die de SeattleSuperSonics terug zou laten keren. Wantwat had een basketballfan nog te zoeken inde hoofdstad van Georgia? De ploeg hadgeen vedettes, en die wilden er nu alhelemaal niet meer spelen. Ferry had eenvuurtje aangewakkerd dat de Hawks tot degrond toe zou afbranden.FeniksMaar de brand in Atlanta bleek al snelgeblust en gesust toen Ferry vooronbepaalde tijd op vakantie ging. En uit desmeulende resten van het vuur kropen deHawks als vernieuwd tevoorschijn. Als eenfeniks rees de ploeg op, om onder leidingvan hun coach Mike Budenholzer te latenzien hoe basketball er uit hoort te zien: alsteamsport. Zonder vedettes. Die hadBudenholzer ook niet nodig.Het maakte Budenholzer niet uit datAtlanta het pispaaltje van de klas was

geworden. ‘Dan maar geen grotenaam’, zag je hem denken. In Buden­holzer zie je veel van zijn leermeesterGregg Popovich. ‘Coach Bud’ leerde defijne kneepjes van het vak als video­coördinator bij de San Antonio Spurs.Hij droeg hij bij aan de vier kampioen­schapstitels die de Spurs haaldentussen 1996 en 2013. En als hij eending leerde van zijn achttien jaar aande zijde van ‘Pop’ was het wel dat je alsteam moet spelen wil je winnen.De rol van Budenholzer bij dewederopstanding van de Hawks isdaarom niet te onderschatten. Andersdan veel andere coaches wist hij van de(relatief) mindere goden die hij tot zijnbeschikking had een ploeg te smedendie voor elkaar door het vuur wildengaan. Of beter gezegd: die het vuurtjedat (onbedoeld) door Ferry wasgestookt ten goede wilde gebruiken.Waar de rest van de wereld verwachttedat de boel als een nachtkaars uit zougaan, zorgde Budenholzer er voor datde koppen bij elkaar werden gestoken.WaarderingEn zoals het een rechtgeaard coachbetaamt, stelde hij zich nederig op toenzijn ploeg begon te winnen. Ook nu nogherhaalt hij dat het de spelers zijn diehet doen. Hij roemt zijn starters, JeffTeague in het bijzonder, maar hijvergeet ook zijn bankspelers niet.

Mensen als Mike Scott en DennisSchröder, die hun waarde ook ditseizoen hebben bewezen.Maar Budenholzer verdient in dit allesook lof. Meer lof dan hij nu krijgt. In derace om de titel ‘coach van het jaar’krijgt zijn concullega Steve Kerr meer

schouderklopjes dan hij. De rookiecoach van de Golden State Warriorswordt aan de lopende band geprezenvoor de wijze waarop hij van een goedteam een nog beter team heeft ge­maakt. Onder leiding van de vijfvoudigNBA­kampioen floreren spelers alsStephen Curry en Klay Thompson nogmeer dan ze vorig jaar al deden.Maar goed bekeken heeft Kerr alleeneen mooie voorzet afgerond. EnBudenholzer heeft de boel min of meervan de grond af aan moeten opbouwen.Ja, Al Horford speelt al een aantal jarenin Atlanta. Ja, general manager DannyFerry was al sinds 2012 bezig met hetopbouwen van de selectie. Maar eengoede verstaander ziet dat er deafgelopen paar jaar geen team rondliepin de Philips Arena. Het was een setindividuele spelers: atleten die devoordeur in­ en uitliepen en hun potjesspeelden. Niks meer, niks minder.KansenJuist die omschakeling getuigt vaninzicht. En juist de verandering van eengroep naamloze individuen naar eenteam maakt de kansen op succes ookgroter. De Atlanta Hawks zijn, minderdan andere ploegen, afhankelijk van debrille van de topspelers. De ChicagoBulls weten inmiddels maar al te goedhoe moeilijk het is als je sterspeler,Derrick Rose, het niet heeft. En de

Cleveland Cavaliers zonder LeBronJames? Een wereld van verschil.En het gekke is: de Hawks gaan alleenmaar beter spelen. Januari was eentopmaand voor de ploeg, met negen­tien overwinningen op rij. Maar hetbeste spel lieten ze zien tegen de

Golden State Warriors. Ze legden dezwakte bloot van hun grootsteconcur­rent uit het westen. Wantook de War­riors zijn een teamdat leunt op de inge­vingenvan Splash Brothers Curry enThompson.Vandaar ook deteleurstelling bij deWarriors na afloop van deverloren wedstrijd. Zeweten nu hoe het is omtegen een (h)echt teamte spelen.De Hawks hebbennauwelijksminpunten. Of toch?Het gebrek aanervaring (diep) in deplay­offs is misschieneen probleem. Dewijsgeren in het basketballwaarschuwen er elk jaar

Het laatste gerucht rondom deAtlanta Hawks is dat de technischestaf een oogje heeft op Ray Allen.De shooting guard, de afgelopenpaar seizoenen spelend voorMiami, heeft nog altijd nietofficieel laten weten dat hij stoptmet basketball. En gezien zijnstaat van dienst, zijn ervaringen zijn trainingsethiekhengelen veel teams naar dediensten van de tweevoudigNBA­kampioen.Hoewel de 39­jarige Allenvooralsnog zwijgt als het graf,is de verwachting dat hij naAll Star Weekend — 13­15februari aanstaande — deknoop doorhakt. Zou hijzich willen committerenaan de Atlanta Hawks,de avances van LeBronJames en de ClevelandCavaliers in de wind slaand? Endurft Atlanta de chemie van deploeg te riskeren door Allen aande mix toe te voegen? Only timewill tell.

KOMT ALLEN TEZAMEN?

weer voor: het reguliere seizoen isleuk en aardig, maar de strijd om hetkampioenschap wordt in de play­offsbeslist. Voor je het weet legt denummer acht van het oosten ­ wie datook moge zijn ­ je over de knie.All StarMaar ja, dan komt die teamspiritweer om de hoek kijken. Samen sta jesterk. Eigenlijk is het daarom ook gekom de spelers van Atlanta straks bij AllStar Weekend voorbij te zien komen.Je ziet ze al staan, ogen knipperend inhet felle licht. Natuurlijk vindenTeague, Horford en Millsap het een eerdat ze verkozen zijn om in despotlights te staan. Vanzelfsprekend

wil Kyle Korver zijn collega­schuttersalle hoeken van het veld laten zien inde driepuntswedstrijd.Wie echter goed kijkt, ziet dat zewillen dat dit zelfbevlekkende NBA­feest het liefst zo snel mogelijk voorbijis. Coach Bud kan wel aan het roerstaan, maar All Star East is niet hunteam. De ploeg is in Atlanta, ver wegvan de chaos en de waanzin van NewYork City. De spelers van de AtlantaHawks zijn geen individueleparadijsvogels en dat zullen ze ooknooit zijn. Samen zijn ze één havik,zwevend over de glooiende heuvels endichte wouden van de Peach State.Behalve dit seizoen dan. Want dit jaaris deze havik een feniks. •

Lennart Beishuizen.

Waar isMichael Sam?Het was hét verhaal van 2014. De co­ming out van Michael Sam, de jongedefensive end van Missouri die een pionierleek te worden voor homoseksuele spor­ters van zijn generatie. Elke dag kwamSam op tv en er was media­aandacht alsnooit tevoren voor een speler waarvanwerd voorspeld dat hij slechts in de derdeof vierde ronde zou worden gekozen.De kille waarheid is echter dat Sam op datmoment zijn eigen carrière in de NFL omzeep heeft geholpen. In plaats van dederde of vierde ronde, werd hij pas in dezevende ronde gekozen. In het preseasonmaakte hij veel indruk, maar het was nietgenoeg: de St. Louis Rams gingen verderzonder Michael Sam.Vervolgens kreeg hij tot week zeven eenplek op de practice squad van de DallasCowboys. En daarna werd het stil, akeligstil. Ook afgelopen week, toen veel anonie­me spelers zogeheten 'toekomstige con­tracten' tekenden. Deze contracten kostende teams heel weinig geld, en worden ge­bruikt om de selectie voor het trainings­kamp alvast aan te vullen. Ook hierin wasblijkbaar geen enkel team dat ruimte hadvoor een jonge talentvolle verdediger.Ter illustratie, in 2014 werd Michael Samnog verdediger van het jaar in deijzersterke SEC conference inhet college football. In deafgelopen 20 jaar is er slechtséén speler die deze awardkreeg in één van de grotecollege conferences, maarvervolgens geen plekveroverde in de NFL. En numag u drie keer raden wie dat is. Vorigjaar leek de NFL rijp voor de eersteopenlijk homoseksuele speler. Maar anno2015 blijkt dat dit helaas een illusie was. •

Justin Kevenaar.

Waar isMichael Sam?Deze week hoorde ik een sportcommen­tator zeggen: ‘Sport kijken we voor deverhaallijnen’. Voor de verhaallijnen? Ikdacht dat we kijken voor debeleving, de onmenselijkeprestaties die sporters bereikenen natuurlijk de spanning in dewedstrijden.De verhaallijnen? En toenbegon het mij te dagen. Ja. Erzit verdomd wat in. We begonnen 2014met het uit de kast komen van MichaelSam, de vraag wie Johnny Manziel gingdraften, de terugkeer van LeBron James inCleveland, de vraag wanneer Manziel gingstarten en natuurlijk #Deflategate.Het is een kleine greep uit de vele ver­haallijnen in de Amerikaanse sport. ‘Hetgaat er niet om wat je kan, maar wie jekent,’ zeggen ze wel eens. In de Ameri­kaanse sport lijkt het adagium ‘het gaat erniet om wat je kan, maar wie JOU kent.’Men kent Sam, Manziel, James enBelichick/Brady. Sex sells, maar in hetpreutse Amerika moeten ze het doen metsexy namen.De media smeken om deze namen enverhalen en zijn niet te beroerd om zakenflink op te blazen om de kijkers aan debuis gekluisterd te houden. Deverhalenmachine draait non­stop en grijptde sportvolger, die nog naïef denkt om desport zelf te kijken.Ook deze sportfan. Ik ben een ontzettendgrote sportliefhebber, maar ook ik kan nietwachten op de Manziel soap opnieuw gaatstarten. Nemen ze hem terug, of gaan zetoch met een ander? •

Verhaallijnen

Lennart Beishuizen.