HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompAizo LijcklamaIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Ik was in de gelukkige omstandigheid dat ik verleden week eendag kon optrekken met de het nationale vrouwenvoetbalteam vande Verenigde Staten.Voor de grote groep onder jullie die het vrouwenvoetbal niet zogoed volgen: Team USA is al jarenlang het bestevrouwenvoetbalteam ter wereld en pakte vorig jaar tijdens deOlympische Spelen in Londen het goud.Naast een gesprek met spits Abby Wambach kreeg ik alle tijd omeen interview te houden met Alex Morgan, samen met Hope Solohet uithangbord voor vrouwenvoetbal in de VS (en misschien welde rest van de wereld).Gedurende het gesprek, dat in totaal meer dan een uur duurde,vertelde de spits dat ze vroeger helemaal niet mocht voetballenvan haar vader. Papa Morgan, zelf honkbalfan, wilde namelijk datze ging softballen. Pas na lang zeuren kreeg ze haar zin.In haar beginjaren viel haar talent geeneens zoveel op. ”Het gaatniet om het talent wat je hebt gekregen, maar om wat je er meedoet. Dat zal er uiteindelijk voor zorgen of je daadwerkelijk bereiktwat je voor ogen hebt.’’ Ze realiseerde uiteindelijk haar grotedroom, spelen voor Team USA. (In deze reclame komt dieboodschap overigens nog eens zeer duidelijk naar voren)Een prachtig verhaal, maar niks nieuws onder de zon. Maar hoekan het dat Amerikanen, en dan vooral sporters, hun lichaam engeest net iets meer kunnen pushen?Als ik naar mijn gesprek met Morgan kijk, is het niets meer dangewoon keihard geloof houden in eigen kunnen en niks aan hettoeval proberen over te laten. Hier in Nederland zie ik dat teweinig om mij heen gebeuren.Wij houden ons wel vast aan de woorden van Alex. We hebbenmet de Sport Amerika­crew één grote droom: heel Nederland enBelgië de Amerikaanse sportcompetities laten omarmen en zienwat voor moois dat oplevert.Dankzij Alex heb ik er alle vertrouwen in dat wij ons doel gaanbereiken. Veel leesplezier,

Hoewel de New York Jetsal over drie runningbacks be­schikken (Mike Goodson, JoeMcKnight, Bilal Powell), komter mogelijk nog één bij: ChrisIvory van de New Orleans Saints. In2010 was Ivory nog de meest effectieverusher bij New Orleans, maar doorblessures bleef zijn inbreng erna beperkt.In zijn carrière verzameldeIvory een gemiddelde van 5,1yards per carry en dat maakthem een interessante optievoor een team als New York •Baltimore lijkt inRolando McClain eenvervanger te hebbengevonden voor RayLewis. De 23­jarige linebacker was in2010 nog de achtste keuze in de NFL Draftmaar kon de verwachtingen nooitwaarmaken. Vorig jaar werd McClain tweewedstrijden geschorst en verloor hij zijnbasisplek wegens een conditioneleachterstand. In Baltimore hoopt deAlabama alumnus nu zijn vorm terug tevinden • Antoine Winfield verlaat deMinnesota Vikings voor de SeattleSeahawks. De 35­jarige cornerbacktekent een eenjarig contract inSeattle en wordt waarschijnlijk de derdecorner naast Brandon Browner enRichard Sherman • De New EnglandPatriots boden Pittsburgh’s widereceiver Emmanuel Sanders eeneenjarig contract aan. De Steelersmatchten echter op zondagmiddag • VanYouTube­sensatie tot NFL­kicker:Håvard Rugland heeft de stapgemaakt. De 28­jarige Noor werd bekendmet een filmpje waarin hij ongelooflijketrickshots maakte. Dit heeft hem nu eencontract opgeleverd bij de Detroit Lions.Hier zal hij de strijd aan moeten gaan metde ervaren David Akers, die vorige weekook een contract tekende. •

Het kan niemand zijn ontgaan:Kobe Bryant scheurde afgelo­pen vrijdag in het duel met deWarriors zijn linker achilles­pees volledig af. ,,De grootsteteleurstelling in m'n carriere", liet deBlack Mamba vervolgens wetenaan een ieder die het wilde horen. Bryantwerd intussen geopereerd en zalwaarschijnlijk een half jaar uitgeschakeldzijn • Lebron James, die zelf nooit langerdan vijf wedstrijden achtereen aan de kantstond vanwege een gekwetste vinger,noemde de belssure van Bryant 'verdrietig':"Ik weet hoeveel arbeid hij in hetbasketball stopt" •De MemphisGrizzlies hebben al weer afscheidgenomen van center Dexter Pittman, dieover was gekomen in een trade met deMiami Heat. Pittman kwam in totaal inniet meer dan zeven wedstrijden voor deGrizzlies in actie • Golden StateWarriors Jarrett Jack is door deNBA beboet met 25.000 dollarwegens 'belediging van een official'.De Warriors waren met nameboos over het verschil in aantalvrije worpen in het duel met deLakers: LA mocht vijftigkeer aanleggen vanaf destreep, Golden Stateslechts zestien keer •Kevin Love heeftde fans van deMinnesotaTimberwolvesbelooft sterker terugte komen dan ooittevoren. Nadat hetseizoen voor de Wolves alteleurstellend was verlopen,moest Love hetbasketbaljaar ook nog eensafsluiten met eenknieoperatie. Deverwachting is dat hij overeen maand weer hersteldzal zijn •

De stofwolken in SanDiego zijn opgetrokken,tijd om de balans op temaken: Carlos Quentin isvoor acht duels geschorst vanwegede vechtpartij met Los AngelesDodgers­pitcher Zack Greinke, diezelf acht weken buitenspel staat met eengebroken sleutelbeen • De TorontoBlue Jays missen zeer waarschijnlijkkorte stop José Reyes tot de All­Starbreak. Reyes liep in de wedstrijd tegen deKansas City Royals een zware kneuzingop aan zijn linkerenkel nadat hij eensliding maakte naar het tweede honk.“Het is erg frustrerend. Ik hou vanhonkbal”, aldus Reyes • Was ChrisDavis in de openingsweek de hottesthitter in de Majors, John Buck van deNew York Mets nam het stokje inde tweede week over. De 32­jarigecatcher van de Mets wasverantwoordelijk voor zes homeruns inde eerste tien wedstrijden. Tervergelijking, de catchers van de Metssloegen in 2012 gezamenlijk slechts vijfhomeruns • We blijven bij de Mets:pitcher Matt Harvey imponeerdein zijn eerste drie startsvan het seizoen. Een 3­0record met slechts zeshonkslagen en twee runstegen in 22 innings met 25strikeouts is niet verkeerd •Jered Weaver van de LosAngeles Angels is er vier totzes weken uit met eengebroken elleboog • JoséFernández, de 20­jarigepitcher van de Miami Marlins, isgoed gestart en heeft een naamvoor zijn breaking ball: TheDefector • Alex Rodríguezzou documenten van eenkliniek in Zuid­Floridahebben gekocht om deze uithanden van de MLB tehouden •

De NHL wil zich in gaanzetten voor de rechten vanhomoseksuelen en gaat daar­om een samenwerking aan methet You Can Play Project. Viadeze weg wil de league teams en spelersmeer bijbrengen over gelijkheid en zohomofobie binnen het ijshockey tegengaan• Ilya Bryzgalov reageerdena zijn sterke optreden in hetdesondanks verloren duelmet de Ottawa Senators op deberichten in de media dat hijbij een teambespreking inslaap zou zijn gevallen. Vol­gens de goalie van de Phila­delphia Flyers waren dezegeruchten totaal niet op feiten berust envond hij de verslaggeving beschamend:“Jullie zijn geen professionelejournalisten en moeten je baan beteruitvoeren. Kom eerst maar eens metbetrouwbare bronnen” • GoalieBrian Elliott zette de afgelopen week eenmooie prestatie neer door in drieachtereenvolgende duels de nul tehouden voor de St. Louis Blues. In totaalbleven het team bijna 216 minutenzonder tegendoelpunt, maar vrijdagmoesten ze toch weer een doelpunttoestaan tegen de Blue Jackets (3­1) •Dany Heatley komt ditseizoen niet meer in actie. Dewinger van de Minnesota Wildonderging vorig week een operatie aanzijn linkerschouder en is naarverwachting pas tegen het begin vanvolgend seizoen weer helemaal hersteld• De Calgary Flames vervolgdenhun wederopbouw door BenHanowski langer aan zich tebinden. De talentvolle aanvallerkwam over van de PittsburghPenguins in de trade voorJarome Iginla en zette zijnhandtekening onder eentweejarig contract terwaarde van $1,8 miljoen •

Ongeluk komt nooit alleen. Als er ietsmisgaat, zet dit vaak een negatieve spiraalin werking die maar moeilijk is te stoppen.Zie hier de Los Angeles Lakers van 2012­2013. De Wet van Murphy.Het begon allemaal nog zo mooi in dezomer voorafgaand aan het seizoen met detrade van Dwight Howard en Steve Nash.De Lakers behoorden in één klap tot debelangrijkste titelkandidaten. Maareigenlijk ging alles mis wat er maar miskon gaan. Eerst werd coach Mike Brownin een paniekactie vervangen door MikeD’Antoni.De grote trade voor Howard en Nash wasechter ook een probleem vermomd inschaapskleren. Door hun komst was debank van de Lakers zo dun als boter enD’Antoni was niet de coach die dit teamnodig had. Het management van LA hadzichzelf in een situatie gemanouvreerd dievoor grote problemen zou kunnen zorgen.En niets was minder waar. De blessuresvolgden elkaar in rap tempo op. DwightHoward, Steve Nash, Pau Gasol, JordanHill, Steve Nash, Metta World Peace.Allemaal misten ze een significant deelvan het seizoen. De enige speler die destormen weerstond, weergaloos speeldeen op 34­jarige leeftijd de meesteminuten in de league noteerde?Kobe Bryant.Bryant moest en zou zijnLakers naar de play­offsloodsen, hij was niet testoppen. Tot dat enemoment. In wedstrijd 78tegen de Golden StateWarriors ging het in minuut3013 van het seizoen mis. Een movevoorbij Harrison Barnes en… depees in zijn achilles knapte.Het ultieme karma­moment vooreen Lakers­organisatie die zichzelfen zijn sterspeler(s) nooit serieushad genomen. •TEKST JAN WILLEM ZELDENRUST

John Cena heeft lang moeten wachten opdit moment, maar op zondag 7 april 2013om iets voor elf uur mag hij het eindelijkweer roepen: “The Champ is here!”. De80.676 WWE­fans (afkomstig uit vijftigstaten en 34 landen) in MetLife Stadiumin East Rutherford, New Jersey warengetuige van de grootste match uit degeschiedenis van WrestleMania, WWEChampion The Rock vs. John Cena.Voor John Cena was het meer dan eenbijzondere avond. Cena is sinds 2005 hetgezicht van WWE en de man die deorganisatie op zijn buitengewoon bredeschouders draagt. De krachtpatser uitWest Newbury, Massachusetts moest hetruim anderhalf jaar zonder WWE

Championship doen, de belangrijkste titelin WWE. Het grootste gedeelte van dezeperiode mocht CM Punk, een antiheld uitChicago, zich WWE Champion noemen.Hij had de titel maar liefst 434 dagen inzijn bezit, de langste periode in de laatste25 jaar. In januari verloor Punk de titelaan Dwayne ‘The Rock’ Johnson, de inWWE teruggekeerde Hollywood­megasteren WWE­legende. Vanaf dat moment wistiedereen het zeker, John Cena en TheRock zouden elkaar opnieuw treffen op hetgrootst mogelijke podium, WrestleMania29. In tegenstelling tot vorig jaar in Miami,toen The Rock Cena versloeg, was het nuJohn Cena die wist te zegevieren.

Tijdens de persconferentie in MetLifeStadium, een aantal uren voor de grootstematch uit zijn carrière, vertelde Cena aande aanwezige journalisten (uit twintiglanden), dat hij een aantal dagen eerdervoedselvergiftiging had opgelopen enkampte met een gebroken duim. Voor deleider van de Cenation waren deze hobbelsin ‘The road to WrestleMania’ echter geenreden om niet in actie te komen. Cena laattijdens de persconferentie zien waarom hijis gepositioneerd als de absolute nummer1 in WWE. Hij is een performer waarWWE­baas Vince McMahononvoorwaardelijk op kan bouwen. Verderliet Cena ook nog eens blijken een aardigwoordje over de grens te spreken door depersconferentie in het Chinees af tesluiten.

ManiaWrestleMania is een wereldwijd popcul­tuurfenomeen. De eerste editie vondplaats op 31 maart 1985 in MadisonSquare Garden in New York, de stad diewordt gezien als de thuisbasis van WWE.Tijdens deze avond combineerdeMcMahon professioneel worstelen enentertainment op een manier zoals hetnog niet eerder was gedaan. Dit alles werdaangeboden via closed­circuit TV, devoorloper van pay­per­view. Je kuntstellen dat sportentertainment op 31maart 1985 is geboren.WrestleMania 29 vond dit jaar plaats deachtertuin van WWE. Het hoofdkantoorstaat in Stamford, Connecticut, 65kilometer ten noorden van New York City.

WrestleMania 30 is in de Superdomein New Orleans, een gevalletje stuivertjewisselen met de Super Bowl. Daarmeebreekt WWE een langlopende traditie:de eerste, tiende en twintigste editie vanThe Showcase of the Immortals vondennamelijk plaats in Madison SquareGarden, New York. WrestleMania isechter uitgegroeid tot een fenomeen datniet meer in MSG past.

WrestleMania is het hoogtepunt van hetjaar en de afsluiting van het WWE­seizoen. Noem het de WWE­versie vande Super Bowl. Maar WrestleMania ismeer dan sportentertainment, het is eenweek vol festiviteiten. Tijdens deWrestleMania week neemt WWE deregio helemaal over en geeft het deeconomie een flinke boost. Vorig jaarwas WrestleMania goed voor eeneconomische impact van 103 miljoendollar voor Miami en Zuid­Florida.Voor de WWE­fans is erWrestleMania Axxess, een vierdaagsevenement waar fans hun helden enheldinnen kunnen ontmoeten, foto’sen handtekeningen kunnen scoren.Verder zijn er live matches tussenjonge talenten uit NXT (het in Floridagevestigde professioneleopleidingstraject van WWE) en vraag­en antwoordsessies, kunnen de fanslegendarische memorabilia bekijkenen zelf in de ring stappen om de entreevan hun favoriete ster te imiteren. Hetis buitengewoon leuk om te zien hoe de

jongste fans iedere beweging enuitspraak van hun idool (acht van detien keer John Cena) perfectbeheersen. Dat zegt iets over de passievan de fans maar zeker ook over deexcellente ‘branding’ van WWE. IedereSuperstar en Diva is in een oogwenk teherkennen aan de kleding, debewegingen en de uitspraken.BetrokkenOok op sociaal gebied laat WWE zichvan zijn beste kant zien. TijdensWrestleMania week was er opdonderdagavond Superstars for SandyRelief, een grote veiling ten bate van demensen getroffen door HurricaneSandy, waar mensen kunnen bieden opverschillende bijzondere ervaringen,zoals het bezoeken van een Nascar­race met John Cena, een lunch metacteur Charlie Sheen, of de gitaar vanColdplay­frontman Chris Martin.Tijdens deze avond maakten een grootaantal Superstars, Diva’s en celebritieshun opwachting op de rode loper entijdens de veiling.Verder zet WWE zich in voor Be ASTAR (Show Tolerance and Respect),een campagne tegen pesten, bezochteneen groot aantal Superstars en Diva’skinderen in het ziekenhuis, was er detraditionele WrestleMania ReadingChallenge en vervullen ze al vele jarenwensen voor de Make­A­WishFoundation. John Cena vervulde inzijn eentje meer dan 300 wensen, eenabsoluut record. Tijdens WrestleManiaweek kwamen veertig kinderen methun families naar New York voor deMake­A­Wish Pizza Party.Hall of FameNet als alle grote sporten in deVerenigde Staten heeft WWE een Hallof Fame. De legendarische Andre theGiant was in 1993 de eerste ster diehier een plek kreeg. The Class of 2013was met Bruno Sammartino, Mick

• SportAmerika's Sander Schrik ingesprek met Wade Barrett.

• De best bezochteWrestleMania’s ooit:1. WrestleMania 3 ­93.173 ­ PontiacSilverDome, Pontiac,Michigan (29 maart 1987)2. WrestleMania 29 ­80.676 ­ MetLife Stadium,East Rutherford, NewJersey (7 april 2013)3. WrestleMania 23 ­80.103 ­ Ford Field,Detroit, Michigan (1 april2007)4. WrestleMania 28 ­78.363 ­ Sun LifeStadium, Miami, Florida(1 april 2012)5. WrestleMania 24 ­74.635 ­ Citrus Bowl,Orlando, Florida (30maart 2008)• Tijdens Wrestle­Mania 29 wist de TheUndertaker zijn matchtegen CM Punk tewinnen. Dankzij dezeoverwinning is TheDeadman hij nogsteeds ongeslagentijdens WrestleMania.De legendarischeUndertaker maakte 21keer zijn opwachtingen won 21 keer.• WWE heeft 100miljoen fans op dediverse social mediasites. Daarmee isWWE één van demeest gevolgdemerken ter wereld.• WWE ChampionJohn Cena heeft ruim3,6 miljoen volgers opTwitter en ruim 14miljoen likes opFacebook.

Foley, Bob Backlund, Trish Stratus,Booker T en Donald Trump desterkste uit de geschiedenis.Het Hall of Fame­evenement vondwél plaats in MSG. Dat was nietzonder reden: de headliner wasnamelijk levende legende BrunoSammartino, de man die TheWorld’s Most Famous Arena 187keer wist uit te verkopen, en als wede Hall of Fame meetellen 188 keer.Ook kreeg de Canadese Trish Stratuseen plek in de Hall of Fame.Daarover zegt ze: “Wie had gedachtdat iemand die aan het studeren wasom dokter te worden uiteindelijk inde WWE Hall of Fame terecht zoukomen?” Stratus was als kind algeobsedeerd door WWE en groot fanvan ‘Stone Cold’ Steve Austin. “Ikwerkte als fitnessmodel en vinggeruchten op dat Vince McMahoninteresse had, wat trouwens niethelemaal bleek te kloppen.” Echteralles heeft een reden en uiteindelijkkwam Trish in contact met WWE entoen ging het snel. “Ik ben gaantrainen en korte tijd later alsmanager begonnen. Daarna heb ikde overstap naar de ring gemaakt ende rest is geschiedenis.” Stratus, deWWE Diva of the Decade, besloot in2006 te stoppen omdat ze bij haarmoeder wilde zijn, die aan kankerleed. Inmiddels is haar moedergenezen en ontwikkelde Trish zichtot succesvol zakenvrouw. Ze heeftonder meer een eigen yogastudio.Een andere Hall of Famer isvoormalig World HeavyweightChampion Booker T. “Dit is de eerstekeer dat de fans de echte BookerHuffman zien, niet Booker T of KingBooker. Het is een groteeer en een emotionele avondvoor mij en mijn familie.” •

Besmuikt lachen om het leed van je rivaalkan leuk zijn, maar als ze zo diep zinken datde rivaliteit verwatert is de lol er snel vanaf.Het is dan ook een verrijking voor de NHLdat de Islanders eindelijk weermeedoen voor een playoffplek.Het begon als een karig seizoenvoor de zwalkende ploeg, maarsterspeler John Tavares speelteen topseizoen en de ervarengoalie Evgeni Nabokov blijkthet keepen nog niet verleerd. De ploeg raaktedeze maand op stoom en het lelijke eendjevan nu veranderde plotsklaps in de zwaanvan voorheen.Het halflege en intens troosteloze stadion zatplotseling tot de nok toe vol en de kaartverkoopsteeg opvallend. Kon je vorige maand nogvoor tien dollar naar het duel met de Pens,voor minder dan $200 kwam je dit weekendniet binnen bij de New Yorkse stadsderby.Gloryhunters!, roept de rest van de AtlanticDivision, maar ga er maar eens aanstaan. Zo­veel jaar ellende, slechte deals en onzeker­heid over de toekomst. Iedere emotioneleinvestering werd op den duur wel weer beant­woord met een onbegrijpelijke belediging.Het tij lijkt echter gekeerd. De ploeg is jong,speelt fris, weet free agents te behouden enop korte termijn vertrekt de franchise van hetvervallen Nassau Coliseum naar het hippeBrooklyn. Vervelend voor de fans op LongIsland, maar nieuw leven en meer potentievoor het team.Tot verbazing van vrijwel iedereen kunnen deIslanders de playoffs amper nog mislopen.Oude tijden herleven, want mogelijk doen zedat ten koste van de Rangers. Het is hunechte fans gegund, want zoveel geprutsverdient niemand. •

Jules Zane.

Gloryhunters

NAAM: Jaromir JágrGEBOREN: 15 februari 1972 (Kladno,Tsjechoslowakije)BURGERLIJKE STAAT: OngehuwdPOSITIE: Right WingBIJNAAM: Jags, Mario Jr.TEAM: Boston BruinsVORIGE TEAMS: Penguins, Capitals,Rangers, Avangard Omsk, Flyers, StarsDRAFT: 1990, 5th overall pickDRAFT CLASS: Owen Nolan 1st, PetrNedved 2nd, Keith Primeau 3rd, MikeRicci 4thCONTRACT: 1 jaar, 2013, $4,5 miljoenTOTAAL VERDIEND: Naar schattingruim $150 miljoenENDORSEMENTS: Actieve steun aanTsjechische liberale Democr. BurgerpartijPRIJZEN: Stanley Cup (1991, 1992),Olympisch kampioen (1998), Olympischbrons (2006), Wereldkampioen (2005,2010), Hart MVP Trophy (1999), Art RossTrophy voor topscorer (1995, 1998­2001),NHL All­Star (12­voudig), TsjechischeMedaille van Verdienstelijkheid,Vlaggendrager OS Vancouver (2010)CAREER STATS: 1380 NHL regularseason games met 679 goals, 1000 assistsen 957 strafminuten; 180 NHL play­offgames met 78 goals, 111 assists en 151strafminutenSTERKE PUNTEN: Jágr zet zijnoersterke lijf (1.91m, 106kg) perfectin om de puck te beschermen enzichzelf en anderen inscoringspositie te brengen.Zelfs op 41­jarige leeftijd eenbuitengewoon effectieveaanvaller, die aan weinigruimte voldoende heeft.ZWAKKE PUNTEN: Zijninzet en wil om te winnen zijn inhet verleden wel eens betwijfeld.Leed buiten de sport om eenlosbandig leven met jonge vriendinnenen naar verluid ’n serieuze gokverslaving.HALL OF FAME: Een van de beste

Europeanen en right wingers in de sport.Top tien in punten aller tijden, op weg naar700 goals en titels op alle niveaus. Zondertwijfel, Jaromir is first ballot HOFer.OVER HEMZELF: • “Ik ben geen 25meer, maar er heel blij mee. Ik stel geenvragen meer, ik speel gewoon. Gedurendemijn hele carrière, overal waar ik speelde,is het heel goed geweest, maar metpensioen? Daar ben ik nog niet klaar voor.”Over z'n Bruins­trade.• “We weten allemaal wat er gebeurt alskinderen niet kunnen sporten. Alskinderen wel kunnen sporten, hebben zegeen tijd voor andere dingen, zoalsalcohol.” –Jaromir spoort politici aan.OVER HEM: • “Het voelt geweldig eenspeler te hebben die iedere avond hetverschil kan maken. Onze spelers kunnenveel, maar Rick heeft een eigen niveau. Hijherinnert me aan hoe dominant JaromirJágr kon zijn.” –Henrik Lundqvist.SPORTAMERIKA OVER JAROMIRJAGR: Jaromir Jagr is een speler vanbuitengewone klasse. Als rechterhand vanMario Lemieux in Pittsburgh domineerdehij de jaren negentig, als aanvoerder vande diep gezonken Rangers wekte hij haasteigenhandig de iconische franchise weertot leven en als veteraan versterkt hijmomenteel de line­up van de Bruins.Jagr behoort tot de aller besteijshockeyers die de wereld ooitheeft gekend en past in hetrijtje van Europese heldenals Teemu Selänne,Nicklas Lidström enJari Kurri. Dat we hemna enkele jaren in deOeral nog even in Noord­Amerika mogen aanschou­wen is derhalve een lot uit deloterij.EINDCIJFER:9,5

1. LeBron James, Miami HeatAan het begin van het seizoen leek James op weg naar eenvergelijkbaar of wellicht een tikkeltje minder dominant seizoenals het jaar ervoor. Logisch, net een titel op zak, Finals MVP,goud op de Spelen. Maar nee, James vond nog een hogereversnelling en speelde constant buitenaards.2. Kevin Durant, Oklahoma City ThunderHet ligt niet aan Durant dat hij op de tweede plaats staat. Dekans bestaat dat hij het voornaamste slachtoffer wordt vanhet LeBron James­era, al is dat is nog te vroeg om te zeggen.Zijn intrede in de 50 (% FG)­40 (% 3P)­90 (% FT) club wasspectaculair. Evenals zijn ontwikkeling op defensief vlak.KD is nog niet uitgeleerd.3. Carmelo Anthony, New York KnicksMelo riep voorafgaand aan het seizoen dat hij minder wildescoren en beter wilde gaan verdedigen. Het ging namelijk nietom hem. Geen van beide beloftes loste hij in. Vooruit, hij gingiets beter verdedigen. Maar minder schieten, ho maar. Delaatste weken van het seizoen was hij aanvallend echter zógoed, dat het wel gerechtvaardigd was.

4. Chris Paul, Los Angeles ClippersBij de Clippers begint en eindigt alles met Paul.Aanval, verdediging, leiderschap, het maakt nietuit, Paul biedt het. Naarmate het seizoenvorderde ging hij steeds dominanter spelen ennoteerde gemiddeld een double­double inpunten en assists. Paul maakte van deClippers eigenhandig een winnende ploeg.5. James Harden, Houston RocketsFear. The. Beard. Hij was eenpubliekslieveling in Oklahoma City, hijis nu een superster in Houston.Harden leidde de jonge Rockets bijnaeigenhandig naar de playoffs. Hij isde New Kid on the Block met zijn 25­5­5 statistieken en hij zal alleen nogmaar beter worden.

1. Damian Lillard, BlazersDe point guard van de Portland TrailBlazers startte zijn NBA­carrière opvolle snelheid en kende geen enkel zwakmoment in zijn eerste seizoen. Lillardkan scoren, passen, stealen, heeft eendodelijk schot en kan verdedigendaardig mee. Een ster in wording.2. Anthony Davis, HornetsDe New Orleans Hornets hebben noggeen enkel moment spijt gehad van huntopselectie. Anthony Davis hadmeermaals last van kleine blessures,maar de grote man toonde over hetganse seizoen zijn klasse als defensiefanker, rebounder, shot blocker en zelfsals offensief wapen. De Hornets zittensafe met Davis.3. Bradley Beal, WizardsIn de eerste maanden van het seizoenliep het niet vlot voor Bradley Beal. Deshooting guard van de WashingtonWizards vond echter snel zijnzelfvertrouwen terug en leidde metJohn Wall de opmars van de Wizards.Beal is een getalenteerd scorer en zalnog veel punten sprokkelen in de NBA.4. Andre Drummond, PistonsDe Detroit Pistons namen een gok metde selectie van de amper 18­jarigeAndre Drummond. Maar de centerbewees naast Greg Monroe snel zijnwaarde voor het team met zijndefensieve kwaliteiten en offensieveefficiëntie. Drummond barst van hettalent en is misschien wel dé center vande toekomst.5. Dion Waiters, CavsDe Cleveland Cavaliers oogstten veelkritiek toen ze Dion Waiters als vierdeselecteerden in de draft. Maar deshooting guard bewees snel zijntalenten als scorer en nam de leidingvan de Cavaliers over toen Kyrie Irvingwegviel. Waiters heeft zijn minpuntenmaar is een nuttige speler voor de Cavs.

1. Jamal Crawford, ClippersEen belangrijke reden dat de Clippers ditseizoen zo goed presteren is de kwaliteit vande bank. En van die bankspelers is Crawfordde beste. Hij bezorgt de Clippers bijnazeventien punten per duel en is ook nog eensefficiënt. Niet voor niets won Crawford in2010 al eens deze award. Op naar nummertwee.2. J.R. Smith, KnicksAls Crawford niet de concurrent wasgeweest, had Smith zeker gewonnen. Deshooting guard is de laatste weken red hot,maar is het hele seizoen al van groot belangvoor de Knicks. Hij maakte enkele gamewinners, is verdedigend sterk, maar zijnschotpercentages laten nog wel te wensenover (42% FG, 35% 3P).3. Jarrett Jack, WarriorsJack leek op de helft van het seizoen eenzekere winnaar, maar naarmate deWarriors minder presteerden nam ookde aandacht voor Jack af. Desondanksis hij een legitieme kandidaat. Hij iseen allrounder die efficiënt schiet ende spelers om zich heen betermaakt.

4. Kevin Martin, ThunderDe ondankbare taak voor Martinwas het doen vergeten van deSixth Man of the Year van vorigjaar, James Harden. In dieopdracht slaagde hij meer danaardig. Hij maakt bijna geenfouten, schiet driepunters bij hetleven en is ook een zekerheidje vanafde vrije worplijn. Verdedigendnauwelijks impact.5. Ryan Anderson, HornetsAnderson maakt gezien het slechte seizoenvan de Hornets geen realistische kans op deprijs. Desondanks behoort hij tot de top­vijf.Hij geeft de bank van New Orleans nogenigszins een draaglijk aanzien met zijnoffensieve kracht, maar kan in zijn eentje vandeze Hornets geen winnend team maken.

1. Marc Gasol, GrizzliesDe Spaanse reus is één van de meestintelligente spelers in de league. Voor eencenter is hij ook nog eens snel. Doordat hij hetspel vooraf goed kan lezen staat hij defensiefbijna altijd op de juiste plek. Zijn help­defenseis uitstekend. Veel van het werk dat Gasol doetzien we helaas niet terug in de box score.2. Roy Hibbert, PacersDe 2 meter 19 lange Hibbert speelt eenessentiële rol in de beste NBA­verdediging. Metzijn lengte en enorme reikwijdte is hij in staatom het driven naar de basket tot een minimumte beperken. Hij blokt schoten als nooit tevorenen maakt het schieten voor de tegenstanderextreem moeilijk.3. Joakim Noah, BullsNoah kent een ongekend seizoen. Bijafwezigheid van Derrick Rose greepNoah de kans aan om zich teontwikkelen tot de leider vanChicago. Scores, assists, rebounds,blocks en steals. In een recordaantalminuten per duel zette hij in elkestatistische categorie de veste cijfers uitzijn carrière neer.4. Tim Duncan, SpursDe Spurs zijn goed, en Duncan is érg goed.Ondanks zijn bijna 37 jaar speelt hij éénvan de beste seizoenen in zijn loopbaan.Hij blokt maar liefst 2,7 schotengemiddeld,de meeste in tien jaar.Daarnaast blijft hij de BigFundamental, dus ook zijn anderestats zijn van heel hoog niveau.5. Serge Ibaka, ThunderDe leider in blocks in de league,maar minder dan vorig jaar. Hijkreeg aanvallend een grotere rol,maar dat komt zijn verdedigendestatistieken niet ten goede. Of hijop het veld staat, maakt voor dedefense van de Thundernauwelijks een verschil. Dat isgeen goed teken in de strijdom deze award.

1. Greivis Vásquez,HornetsVasquez gaf de meeste assists inde NBA. Per duel staat hij met9,2 assists weliswaar achterRajon Rondo (11,1) enChris Paul (9,6), maarde Venezolaanontwikkelde zich toteen elite point guard.Hij schiet effectiever,pakt meer reboundsen maakt veel meerpunten. Kan een mooitandem gaan vormenmet Anthony Davis.2. James Harden,RocketsWie verbeterde zich meer,Harden of Omer Asik? Dekomst van Harden heefteen enorme impact gehadop de Rockets. Zijn schot­percentages daalden welis­waar (en daarom wint hijniet), maar ging in bijna elkeandere statistische categoriemet sprongen vooruit. Nu eenlegitieme 25­5­5 speler.

3. Nikola Vucevic, MagicVucevic speelt ruim het dubbele aantal minuten ten opzichtevan vorig seizoen, dus logisch dat zijn statistieken omhoogschoten. Maar 29 rebounds, een clubrecord waar zelfsShaquille O’Neal en Dwight Howard niet aan kunnentippen? Vucevic is een monster onder de borden, kanook nog passen en verbeterde zijn schot flink.4. Jrue Holiday, 76ersHoliday profileerde zich dit seizoen als de leider van de76ers, zeker na het vertrek van Andre Iguodala. Hij be­zorgde Philly echter geen plek in de playoffs en moetnog werken aan zijn schotselectie en turnovers.

5. Larry Sanders, BucksSanders ontwikkelde zich dit seizoen tot eenvaste waarde voor de Bucks. Eindigde alstweede in de league in geblokte schoten enverbeterde zijn schotpercentages drastisch.Met de play­offs als beloning.

1. Mike Woodson, KnicksWoodson heeft een team dat onder MikeD’Antoni geen potten kon breken in anderhalfseizoen omgetoverd tot een titelkandidaat. Hetis de vraag hoe ver de Knicks gaan komen in deplayoffs, maar het eerste seizoen met 50+zeges sinds 1999/2000 is een uiterst knappeprestatie. En hij krijgt Carmelo Anthonylangzaam aan het verdedigen.2. Mark Jackson, WarriorsLange tijd leek Jackson de onbetwiste winnaarvan deze prijs. Zijn Warriors stonden in de top­vier en speelden vooral verdedigend op eenonverwacht hoog niveau. De laatste weken ishet allemaal wat minder bij Golden State.Plaats zes is nog steeds een knappe prestatie,maar niet voldoende voor deze prijs.3. Tom Thibodeau, BullsHet hele seizoen zonder je beste speler, de eneblessure na de andere en dan toch in de top­vijfstaan. Het zegt iets over de kracht van deEastern Conference, maar het zegt vooral veelover coach Thibodeau. De Bulls zijnverdedigend ijzersterk en kunnen daardooraanvallend tot de laatste seconde meestrijdenom de winst.4. Frank Vogel, PacersEén van de weinige teams waar de Miami Heatproblemen mee hebben. Vogel heeft de Pacerseen mentaliteit van verdedigen en hard spelbijgebracht. Het gemis van de geblesseerdeDanny Granger was aanvallend zeker temerken, maar mede dankzij de ontwikkelingvan Paul George konden de Pacers dat goedopvangen.5. Erik Spoelstra, HeatSpoelstra leidde de Heat naar het besterecord in de league en creëerde eenteam dat met 27 zeges op rij de op éénna langste winstreeks ooit neerzette.Bovenal is het hem gelukt om dekwaliteiten van LeBron Jamesoptimaal te benutten, waardoorzowel James individueel als de Heatin teamverband op een hoger niveauacteren. •

De laatste loodjes wegen het zwaarst. Datis voor het NBA­seizoen, dat vandaag(woensdag) ten einde loopt, niet anders.Het was al wekenlang duidelijk welketeams in de Eastern Conference naar deplayoffs gaan en in de WesternConference was er alleen span­ning om plaats acht, waar eerstvier, later drie en uiteindelijktwee teams voor streden.Na de zegereeks van 27 duelsvan de Miami Heat was destrijd tussen de Lakers en de Jazz het enigedat nog kon boeien. De Spurs strompeldennaar het einde, bij de Heat zat de Big Threevoornamelijk op de bank, de Bulls liepenover van blessures (zoals wel meer teams)en in de onderste regionen probeerdenteams als de Bobcats en de Suns zoveelmogelijk nederlagen te pakken.Nee, het is dat de sterren van de hemelspelende John Wall deze zomer van deWizards niks minder dan een max contractverwacht en OKC die eerste plaats in deWestern Conference zo graag wilde. Maarhet was allemaal geforceerd, iedereendacht aan de playoffs of de draft.De enige ploeg die nog echt plezier in hetspel had, waren de Knicks. Met eenexplosie aan offense pakten de mannen uitde Big Apple de ene na de andere zege.Carmelo Anthony schoot als een malle (enefficiënt!), scoorde aan de lopende band35+ punten en plaatste zichzelf in het rijtjeillustere Knickerbockers.Of dit ook succes in de playoffs betekentvoor de Knicks, is de vraag. Dat is verderniet zo relevant. Melo & co maakten delaatste weken van het seizoen draaglijk.Waarvoor dank. •

Jan Willem Zeldenrust.

Laatste loodjes

Vraagt u zich op een onbewaaktmoment al weleens af wie oh wie erkomend seizoen toch de Super Bowl gaatwinnen? Ik wel. En heel soms denk ikzelfs al het antwoord op dievraag te weten.We herinneren ons natuurlijkallemaal nog levendig de SuperBowl van iets meer dan 2maanden geleden. U weet wel,de Super Bowl waar de Ravensde vloer aanveegden met de 49ers, totdathet licht eerst uitging en toen weeraanging en Colin Kaepernick vervolgensbijna Het Grote Wonder verrichtte. Bijna.De handen in San Francisco waren erevenwel niet minder leeg om. Vooreventjes dan, want de blik ging in de BayArea al snel op 25, 26 en 27 april ­ hetmoment waarop de formidabele 49ersgeneral manager Trent Baalke 13 (!) lotjes(waarvan 5 in de eerste 3 ronden!!) uit demeest waardevolle loterij ter wereld magtrekken.Ik zal u besparen hoe de Niners aanzoveel draft picks komen (Alex Smithleverde recentelijk in elk geval de vroegetweede ronde pick van de Chiefs op) en uin plaats daarvan even langs de‘tekortkomingen’ in de selectie van de49ers leiden: free safety, defensivelineman en... klaar. Waarop ik dan maarmeteen een zeer gewaagde voorspellingdoe: die ‘tekortkomingen’ bestaan na dedraft niet meer. Baalke is eenfantastische drafter (ik noem een ColinKaepernick of een NaVorro Bowman)dus ik hoef hem niet uit te leggen datsafety Johnathan Cyprien en DL DatoneJones alles zijn dat Jim Harbaugh nodigheeft. Nou ja, en misschien een widereceiver als Stedman Bailey. •

Paul Klomp.

Baalke'sdroomdraft

NEW YORK – Ze gaan het voor de derde keer proberen. Een professionelevoetbalcompetitie voor de vrouwen. Twee keer eerder mislukte een dergelijkavontuur in Amerika, ondanks dat hier ‘s werelds bekendstevrouwencompetitie, de WNBA, gehouden wordt.In 2003 spatte de WUSA uit elkaar. In drie jaar werd er zo’n 100 miljoendollar doorheengejaagd aan dikke salarissen en dure marketing, maar erkwam bijna niemand kijken. In 2011 kwam ook de opvolger WPS aan haareinde. De budgetten waren al veel redelijker, maar ook deze competitie wasniet rendabel te krijgen.Waar de Amerikanen zich in het normale zakenleven de vingers niet twee keeraan hetzelfde vuur zullen branden, blijken ze op dit vlak koppig. Diecompetitie moest en zou er weer komen. En de logica is begrijpelijk. Toen iksterspeelster Abby Wambach er vorige week telefonisch naar vroeg – ze wastoevallig in Nederland – had ze het vooral over een voorbeeldfunctie voorkleine meisjes. Dat zal allemaal wel, maar dat is, cru gesteld, al die verliezenniet waard. Die meisjes kunnen ook elders rolmodellen vinden. Waar het echtom gaat, gaf Wambach ook toe, is het behouden van de voorsprong die deAmerikaanse vrouwen op voetbalgebied op de rest van de wereld hebben.Amerika won twee van de zes WK’s en de laatste drie Olympische Spelen.Dit voornamelijk omdat er veel geïnvesteerd wordt in de sport, dankzij eenwet die universiteiten verplicht evenveel geld in vrouwen­ als mannensport testoppen. Maar in andere landen komt het vrouwenvoetbal sterk op. Neem deBeNeLiga, of de Franse competitie, of de Engelse of Duitse of Zweedse ofJapanse of Australische competities. Technisch goed voetbal. En in Frankrijkwordt goed betaald. De beste spelers gaan niet langer automatisch naarAmerika, vooral als er daar geen competitie is. En dat gaat ten koste van deopleiding van de jonge speelsters.Een nieuwe competitie dus. Alle speelsters van de nationale elftallen vanAmerika, Canada en Mexico zullen er in meedoen. Wambach. Hope Solo. AlexMorgan. Megan Rapinoe. Christine Sinclair. Alle sterren. Maar wie niet vooréén deze nationale teams speelt zal weinig verdienen. Niet genoeg om meerond te komen.Een hoog niveau zal de opkomende jonge speelsters goed doen. Maar hoelang houden ze het uit, op een part­time salaris? Hoe lang overleeft dezecompetitie het? Met microbudgetten, een chronisch gebrek aan fans enongeïnteresseerde media? En dat temidden van zoveel andere topsport?Het is jammer, maar ook dit plan lijkt den dode opgeschreven. En het zoutragisch zijn als deze competitie het Amerikaanse vrouwenvoetbal in zijngeheel met zich meesleurt. •

Vrouwenvoetbal

Zoals we in deel 1 van deze serie schre­ven, werd de NBA in de jaren ‘50 aanvan­kelijk gekenmerkt door wedstrijden metlage scores. Door de invoering van deschotklok in 1954 en het aanpassen vande regels voor het maken van fouten entijdrekken, werd de speelstijl echter eenstuk aanval­lender. In vijf jaar tijd (1958­1962) nam het gemiddeld aantalgescoorde punten toe met negentien, hetaantal schotpogingen met vier per kwarten het aantal rebounds met achttien. Deschotpercentages stegen door een steedsgroter wordend gebrek aan verdediging.Het seizoen 1961/1962 vormde hethoogtepunt. Teams scoorden gemiddeld119 punten per wedstrijd, Oscar Robert­son tekende voor een triple­double overhet hele seizoen en Wilt Chamberlainwas goed voor gemiddeld 50 punten en26 rebounds. Chamberlain liet tijdens ditseizoen 100 punten noteren tegen de NYKnickerbockers, en 78 punten en 43rebounds tegen de LA Lakers.Russell of Wilt?Wilt ‘The Stilt’ Chamberlain wordt doorvelen aangezien als de meest dominantespeler aller tijden. Maar zijn aanwezig­heid was niet de reden waarom de NBAnationaal doorbrak als populaire sport.Het was zijn rivaliteit met Bill Russell diefans naar wedstrijden lokte. Russell wasde center van de machtige Celtics. Hijkwam het decennium binnen met tweetitels in college en twee in de NBA (1957en 1959). Chamberlain werd in 1959gedraft door de Philadelphia Warriors enwon meteen de ROY, MVP en All StarMVP Award. Een strijd der reuzen wasgeboren.Maar wie was nu eigenlijk de beste cen­ter? Het hangt er altijd vanaf welkecriteria je gebruikt, maar objectief gezienis het antwoord Bill Russell. Statistischgezien kon hij niet op tegen Chamberlain,maar hij won wel meestal van zijn goedevriend, en zeker de belangrijkewedstrijden. Het overwicht van Russellwordt gekenmerkt door twee opvallendefeiten. Eén: de MVP van het seizoen

Bill RussellDe center van de Boston Celtics was deultieme winnaar. Russell gaf meer daneens over vlak voor een wedstrijd. Dereden: hij kon de gedachte om te verliezengewoonweg niet aan. Russell was ook deultieme teamgenoot. “Hij wordt vaakonderschat. De reden is dat zijngrootste kracht in de niet­statistische zaken zat. Hij wildeenkel dat zijn team won terwijlonze maatschappij focust op hetindividu­ele succes”, verklaarde ex­Knickerbocker Bill Bradley. Russellwon elf titels, waarvan twee alsspeler­coach, en werd vijf keerverkozen tot MVP. Hij pakte gemiddeld23 rebounds in zijn loopbaan.Elgin BaylorDe forward van de LA Lakers was éénvan de eerste highflyers in de NBA.Zijn atletisch vermogen was bij zijndebuut in 1958 ongezien. Baylorvloog en maakte acrobatische playswaar de blanke spelers van datmoment enkel vankonden dromen. Elgin ismisschien wel de‘godfather of hang time’.Maar het meestindrukwekkende: Baylorspeelde in 1961/1962 maar 48wedstrijden omwille van militaire dienst.Hij kwam elk weekend over van zijn basisin de staat Washington naar LA omwedstrijden te spelen. Trainen deed hijniet. Toch tekende hij voor gemiddeld 38punten, negentien rebounds en vijf assists.

Jerry West‘Mister Clutch’ verhoogde zijn niveau altijdop de grote momenten. Bill Russellnoemde zijn prestatie in Game 1 van deFinals in 1969 (53 punten en tienassists) “de grootste clutchperformance ooit tegen de Celtics.”Maar de guard van de Lakers koneigenlijk alles. Hij was eenfantastische schutter, eensuperieure verdediger en later inzijn carrière ook een uitstekendepoint guard. West stuitte echter altijd

met nog vijf seconden te spelen. De Sixers1961/1962 was niet Wilt of Robertsonmaar Russell; twee: in 1965 stemden despelers van de Lakers 9­2 in het nadeelvan de komst van Wilt naar LA.Dominante CelticsDe Celtics van Bill Russell waren in dejaren ‘60 enorm dominant. Ze wonnenliefst negen van de tien beschikbaretitels, waarvan zeven op een rij (acht, alsje 1959 meerekent). De St. Louis Hawks

werden vervangen door de Lakers alsgrootste uitdager voor de Celtics. Beideteams zouden elkaar liefst zes keerontmoeten in de Finals, waarbij er driekeer een Game 7 aan de pas kwam. “Ikweet dat Russell het grote verschilmaakte”, zegt Lakerslegende ElginBaylor. “De Celtics waren beter, maar wewaren er een paar keer zeer dicht bij.”De titelreeks van Boston bevatte meerdan enkel hoogtepunten. Het meestbekende moment is er één van JohnHavlicek. Die zorgde in de laatsteseconden van Game 7 in de EasternConference Finals tegen de Philadelphia76ers voor een onwaarschijnlijke steal.De Celtics stonden 110­103 voor maarzagen de Sixers tot op één punt komen

op de Celtics en kon pas in 1972 zijn enige titelpakken. “Ik weet dat, in elke betekenis van hetwoord, jij een ware kampioen bent”, zei Russelltegen West.Oscar RobertsonDe ‘Big 0’ was inderdaad eengrootse speler. Tijdens zijneerste vijf seizoenen in de NBA(1960 tot 1965) tekendeRobertson voor een triple­double met gemiddeld 30punten, tien rebounds enelf assists. Over totaledominantie gesproken! Robertson waseen ultrasterke en grote point guard diezijn tegenstanders gewoonoverpowerde. Hij speelde lang voorde Cincinnati Royals en moestwachten tot 1971 op zijn enige titelnaast Kareem Abdul­Jabbar inMilwaukee. Robertson was ook eenvreselijke perfectionist. Hij wasdaardoor nooit tevreden over deprestaties van zijn teamgenoten enbijgevolg constant gefrustreerd.

Wilt Chamberlain‘The Big Dipper’ was misschien welhet grootste talent dat de NBA ooitkende. Chamberlain kon echt allesen deed het dan ook nog eens opeen ongekend hoog niveau. Wiltwon twee titels, in 1967 en in 1972,en veroverde daarbij telkens deFinals MVP Award. Hij is verderde enige speler met minstensdertigduizend punten entwintigduizend rebounds. Maarzijn liefde voorstatistieken deedhem meer de dasom dan niet. Wiltinteresseerdezich eerst voorzichzelf en daspas voor zijnteam. Dat is nogaltijd de voor­naamste reden waarom hij hetaltijd moest afleggentegen de Celtics vanBill Russell.

moesten de bal in het spel brengen… “Iktelde in mijn hoofd: 1,2,3,4... Toen ik bijvier was, keek ik even op en zag ik de balvliegen”, legt Havlicek uit.De enigen die de hegemonie van de Cel­tics konden doorbreken, waren de Sixersin 1966/1967. Red Auerbach ging na detitel in 1966 met pensioen als Celtics­coach. Zijn opvolger was, jawel, Bill Russell.De center fungeerde dus als speler­coach,geen gemakkelijke opdracht. De Sixershadden een ongelooflijk sterk team metnaast Chamberlain ook spelers als HalGreer, Chet Walker en Billy Cunningham.Bovendien was Alex Hannum hun coach.Die werd in 1958 kampioen met de Hawksen was daarmee de laatste die de groenemachine had kunnen stoppen. Wilt konzo eindelijk zijn aartsrivaal verslaan.ExpansiedriftEen nieuw fenomeen in de jaren ‘60 vande NBA was de uitbreiding van de league.De allereerste nieuwkomers waren deChicago Packers in 1961. Zij werden alsnel de Zephyrs en verhuisden in 1964eerst naar Baltimore en dan naarWashington om er als de Bullets te spelen.Van 1966 tot 1969 kwamen er nog vijfteams bij: de Chicago Bulls, SeattleSupersonics, San Diego Rockets,Milwaukee Bucks en Phoenix Suns. DeNBA spreidde zich plots uit over het heleAmerikaanse vasteland. De nationaledoorbraak was een feit. •

Naast de dominantie van de Celtics en de titanenduels tussen Bill Russell en WiltChamberlain is het meest memorabele NBA­moment van de jaren ‘60 de staking tijdensde All­Star Game van 1964 in Boston. Twee uur voor de wedstrijd vertelden de spelersaan commissioner Walter Kennedy dat ze niet wilden spelen, tenzij er een degelijkpensioenplan zou komen.Kennedy zou uiteindelijk een kwartier voor de tip­off toegeven aan de eisen van despelers. Dat ABC de wedstrijd live uitzond, een uniek gegeven op dat moment, speeldehierin een grote rol. Dit betekende de eerste overwinning ooit voor een Amerikaansespelersvakbond en was de eerste stap in de weg naar een regeling rond free agency.Niet alle spelers waren echter akkoord met de staking. Vooral Wilt wilde spelen, en ookJerry West en Elgin Baylor waren geneigd om niet te staken. Maar Lenny Wilkens, TomHeinsohn, Bill Russell en de furieuze Lakerseigenaar Bob Short konden de restovertuigen. Ook in deze strijd moest Chamberlain dus de duimen leggen voor Russell.

Gerald Dempsey Posey III, beter bekendals Buster, is de regerende National LeagueMVP. Deze titel die pakte hij als catcher,een zeer zeldzame prestatie, want in devoorgaande 82 jaar werd deze awardslechts vijf keer door een achtervangerbinnengesleept. De twee mannen die hemvoorgingen (Roy Campanella 3x, JohnnyBench 2x) zijn inmiddels Hall of Famers.CatcherPosey is overigens niet altijd catchergeweest. In high school was hij pitcher enkorte stop en ondanks dat hij in devijftigste ronde werd gedraft door deAngels, besloot hij voor Florida StateCollege te gaan spelen. Pas in zijntweede year op college werd hijomgeturnd tot catcher. Een jaarlater won hij als beste college­catcher de Johnny BenchAward, vernoemd naar delaatste catcher die de NL MVPAward won.Zijn beslissing om toch eerst nog opcollegeniveau te gaan spelen, pakte zeergoed uit en bleef niet onopgemerkt bij deMajor League­scouts. In de draft van2008 selecteerden de San FranciscoGiants Posey met de vijfde overall pick.Voor hem werden huidige Major Leaguersals Pedro Alvarez, Eric Hosmer en BrianMatusz gekozen door andere teams.De talentvolle ‘backstop’ werkte zijn wegvervolgens opmerkelijk snel door hetMinor League­systeem van de Giants enklopte eind 2009 al op de deur van deMLB. Door een blessure bij catcherBengie Molina mocht hij in septembervan dat jaar, iets meer dan een jaar nadathij gedraft was, zijn debuut maken voorde Giants. In zeventien slagbeurtenkwam hij dat seizoen niet verder dantwee honkslagen, maar het was duidelijkdat de opvolger van Molina al in huis was.Rookie of the YearToch werd hij een seizoen later nog nietdirect opgenomen in de selectie voorOpening Day. Pas in mei, toen de Giants

er slecht voorstonden en een goedeslagman nodig hadden in de lineup, werdhij opgeroepen. En eigenlijk, hoe bizarhet ook klinkt, hoorde hij vanaf datmoment al bij de beste spelers in deleague. In de maand juli werd hijbijvoorbeeld al speler en rookie van demaand en in de laatste week van hetseizoen sloeg hij tot twee keer toe in deachtste inning een zeer belangrijke homerun waardoor de Giants zich uiteindelijkten koste van de San Diego Padresplaatsten voor de playoffs.Het leverde Posey de Rookie of the YearAward op, want hij liet in die race JasonHeyward en Starlin Castro achter zich. InSan Francisco ging de vlag echter nogniet meteen uit, want de World Serieswaren nog ver en hoe vaak hadden ze hunteam al niet zien falen met de haven inzicht? In San Francisco, dat sinds 1958het thuis van de Giants is, speelden tochniet de minsten, maar Willie Mays, WillieMcCovey en ook Barry Bonds kregen hetniet voor elkaar. Het meest recent warende Giants in 2002 nog dichtbij de titel,maar toen waren het de Angels diedankzij Troy Glaus aan het langste eindtrokken.Toch ging het de Giants dit seizoen goedaf. Posey zat elke inning in het postseasonachter de plaat en speelde een belangrijkerol in de NLDS en NLCS waarin opverrassende wijze werd gewonnen vanrespectievelijk de Braves en de Phillies. Inde World Series werd in vijf wedstrijdenafgerekend met de Rangers en Poseyspeelde daarin een belangrijke rol metzijn home run in Game 4. Iets meer daneen jaar nadat hij zijn debuut maakte hadhij dus al een World Series­titel en eenRookie of the Year Award op zijn naamstaan.Zware blessureDe gehele honkbalwereld was benieuwdhoe Posey een seizoen later terug zoukomen. Zou hij in een klap doorstromennaar de absolute elite of zou hij tochhinder ondervinden van die gevreesdesophomore slump? De fans in San

Fran kregen nauwelijks de kans omerachter te komen hoe hun nieuwe sterhet in zijn tweede seizoen zou doen,want minder dan twee maanden na destart van het seizoen raakte Poseyzwaar geblesseerd.In een wedstrijd tegen de Marlins volg­de er na een hooggeslagen bal een tagplay. Scott Cousins, de loper op het derdehonk, probeerde te scoren op een vang­bal in het rechtsveld en omdat Posey deweg naar de thuisplaat blokkeerde,besloot Cousins hem omver te beuken.Posey ving de bal niet en verdraaide zijnlinker enkel in de botsing zo hevig dat hijniet alleen zijn enkelbanden scheurden,maar ook zijn kuitbeen brak. Het bleek

het einde van het seizoen voor Posey, dienog wel liet weten het gevoel te hebbengehad een deel van de plaat vrij tehebben gelaten voor Cousins, ‘maar hijbesloot op mij af te komen.’ Hij voegdehier nog aan toe dat hij geen boeman vanCousins wilde maken, maar zijnopmerking was voer voor een discussieover de botsing op de thuisplaat.Comeback2012 moest het seizoen van de grotecomeback worden. En dat werd hetzeker. Posey, bij zijn eerste slagbeurt vanhet seizoen door het publiek begroet meteen staande ovatie, pakte dit seizoen deslagtitel met een gemiddelde van .336 en

werd dankzij zijn 24 home runs, 106binnengeslagen punten en 7.4 WAR zelfsbenoemd tot National League MVP. Hijnam de Giants bij de hand, vingonderweg nog even een perfect game(“Ik was nog nooit zo gespannen op eenhonkbalveld”) en leidde zijn teamopnieuw naar de playoffs.In oktober kon hij zijn stempel niet echtdrukken, maar dankzij het sterke spelvan zijn teamgenoten werd er voor detweede keer in drie seizoenen de titel inde wacht gesleept. Een nieuwe WorldSeries­ring in zijn prijzenkast, maar dusook een MVP Award en daarbij schreefhij de NL Comeback Player of the YearAward op zijn naam.

Franchise playerIn het begin van het huidige seizoenwerd de 26­jarige catcher beloond voorzijn uitstekende prestaties. Hij tekendeeen negenjarig contract ter waarde van164 miljoen dollar. Posey zal daarmeezeker tot het einde van dit decenniumhet gezicht zijn van de San FranciscoGiants, de zogenaamde franchise player.Samen met de werpers Matt Cain enMadison Bumgarner, die een jaar eerderal contractverlengingen tekenden, moethij het hart van de selectie gaan vormen.Een selectie die ook de komende jarennog in staat moet zijn om hoge ogen tegooien.

De botsing op de thuisplaat tussen Cousins en Posey en de daaropvolgendezware blessure van de catcher deden niet alleen de discussie oplaaien over hetbeuken van de catcher, maar ook over de toekomst van Posey. Is het niet een tegroot risico om een geweldige slagman als Posey op de catcherpositie te latenspelen, waar de kans op een blessure groter is dan bijvoorbeeld op het eerstehonk?Het tegenargument is echter dat zo’n goede slagman als catcher nog meerwaarde heeft, omdat dit normaliter een positie is waar teams weinig aanvallendeproductie vandaan krijgen. De verwachting is dat Posey uiteindelijk toch naar heteerste honk zal doorschuiven. Laten we als honkbalfans hopen dat dit niet te laatgebeurt, en dat we Posey niet opnieuw langdurig kwijt zijn aan een blessure.

Manager Bruce Bochy en general managerBrian Sabean werden eveneens beloondvoor de twee titels die behaald werden metteams die bestonden uit ‘afdankertjes enbuitenbeentjes’ zoals de spelers zichzelfnoemden. Sabean koppelde ervarenspelers die elders niet slaagden, aan zijntalentvolle spelers uit eigen kweek. Bochywist hiervan een eenheid te smeden ensamen waren zij verantwoordelijk voor hetgrote succes in San Fran. Zij ontvingen vankenners bovendien veel lof vanwege degoede deals die zij sloten met mannen alsPosey, Cain en Bumgarner.Hun beste beslissing was echter een dealdie zij niet sloten. Het was een voor dehand liggende beslissing geweest: TimLincecum won op jonge leeftijd al twee CyYoung Awards, maar de Giants boden hemgeen langetermijnovereenkomst aan. Hijtekende wel een tweejarig contract, waarinhij per jaar 20 miljoen dollar verdient. Datzijn prestaties de afgelopen twee seizoenentegenvallen, is iets wat vrij weinig mensenaan zagen komen, maar de beslissing vanSabean om hem niet voor de lange termijnaan de Giants te binden, doet vermoedendat hij het aan zag komen.2013Dit seizoen zal Lincecum moeten bewijzendat hij een nieuw contract waard is. Luktdit niet? Dan heeft Sabean aankomendewinter een hoop geld te besteden aan freeagents, want ook het grote contract van dieandere werper, Barry Zito, loopt af. Hetgoede nieuws voor de Giants? Vier van degrootste vijf talenten in de Minor Leagueszijn startende werpers, dus met de rotatiezit het in de toekomst wel snor.In 2013 is het weer de vraag of de lineupsterk genoeg is om het team opnieuw naarde titel te leiden. Mannen als HunterPence en Pablo Sandoval zijn in die lineupbelangrijke steunpilaren, slagcoachHensley Meulens zal de andere mannenmoeten helpen, maar de ogen zullen tochvooral op megatalent Buster Posey gerichtzijn. Als hij opnieuw een seizoen van MVP­kaliber kan draaien, zijn de Giantsabsoluut weer kanshebbers voor de titel. •

De catcher van de Giants wasvorig seizoen de meestwaardevolle speler in deNational League en dat hadvooral te maken met zijnijzersterke slagwerk. Poseyeindigde het seizoen met eenslaggemiddelde van .336,maar kende ook een minderefase. In mei daalde zijnslaggemiddelde op een zekerpunt zelfs van .333 naar .282.Het was zijn coach (enbondscoach van Nederland)Hensley Meulens die zagwaardoor het allemaal evenniet lukte. Er was een kleinetechnische aanpassing nodigin zijn swing, die MeulensPosey via een specialetrainingsoefening wist aan teleren. Het ging erom dat hijniet met zijn lichaam te vroegopendraaide waardoor hij teveel ballen ging pullen, dat wilzeggen dat hij te veel ballennaar de linkerkant van hetveld ging slaan.Posey sprak vol lof over ‘BamBam’ en zijn oefening, die hemhielp als slagman weer hetgehele veld te gebruiken. Hetresultaat kennen we en het isgoed om te weten dat daar eenNederlands tintje aan zat.

Het is nu toch echt hóóg tijd dat er ook inhet honkbal meer gebruik gemaakt gaatworden van de technologie, die zichgigantisch snel ontwikkelt. Door de jarenheen hebben managers, spelersen front offices (zie Moneyball)steeds vaker de vruchten kunnenplukken van de verbeterde tech­nologische mogelijkheden.Spelers bekijken sinds jaar en dagde beelden van hun tegenstan­ders en kunnen dankzij de vernieuwingennog beter zien wat de ‘hot and cold zones’ vanhun rivalen zijn en hoeveel de pitches van detegenstander nou echt bewegen. Scoutskunnen betere en completere scoutingsrap­porten afleveren en general managers kun­nen met hun teams steeds weloverwogenerbeslissen op basis van statistieken die veelgeavanceerder zijn dan alleen slaggemid­delden en binnengeslagen punten.Hoe kan het dan zo zijn dat alleenscheidsrechters (bijna) alles zelf moetendoen? Aan de scheidsrechters zelf ligt hetniet. Zij gaven zelf al aan voorstander te zijnvan verandering. Jim Joyce zou zijnbeslissing met twee uit in de negende inningvan de net niet­perfect game van ArmandoGalarraga maar al te graag overruled zienworden door instant replay. Hetzelfde geldtvoor elke scheidsrechter die een fout maaktin een wedstrijd.Tegenstanders brengen non­argumenten als‘het kost te veel tijd, waardoor het spel ligt telang stil ligt en de fans hun interesseverliezen.’ Als je tennis en football volgt, weetje dat de challenges juist één van despannendste aspecten van de wedstrijd zijn.Heeft de coach het goed gezien of had descheids gelijk? Het wordt tijd ook honkbal­fans deze extra spanning kunnen ervaren. •

Seb Visser.

Instant replay

Laten we het een keer over scheids­rechters hebben. Over zebra's. Overumpires. Net als in Nederland is er altijdwel wat te klagen over ze.Zo hadden we aan het beginvan het afgelopen NFL­seizoen 'replacement refs'.Terwijl de grote jongens instrepen hun werk haddenneergelegd en smeekten ommeer geld van de league, mocht de B­garnituur het van ze overnemen.En dat hebben we geweten.De wedstrijd tussen de Green BayPackers en Seattle Seahawks in deEmerald City was de druppel die deemmer deed overlopen. De refs maaktener een puinhoop van en tot niemandsverrassing was er twee dagen later eenakkoord tussen de scheidsrechtersbonden de NFL.Vorige week was daar Marty Foster tijdensde wedstrijd tussen de Tampa Bay Rays enTexas Rangers. Met drie wijd en twee slag,twee man op de honken en twee uit in denegende inning bij een 4­5 voorsprongvan de Rangers was Ben Zobrist van deRays aan slag. De geworpen bal van JoeNathan was duidelijk ver buiten de slag­zone. Foster dacht daar echter andersover: drie slag, game over.Consternatie volgde. Foster had ééncall op de hele avond niet goed gezien.Een blunder op een cruciaal moment.Foster wist het en is nu even niet tebenijden. •

Lennart Beishuizen.

Scheids!Is de storm al weer een beetje geluwd?Qua berichtgeving, analyse, achtergronden wat al niet meer over de achillespeesvan Kobe?Natuurlijk, het is nogal niet niks als eenvan de grootsten aller tijden (top 10,right?) een zware blessure oploopt.Zeker als die klasbak zich op dedownslope van z'n indrukwekkendeloopbaan bevindt.Zie we Kobe ooit nog terug, en zo ja: opwelk niveau? Die vraagt dringt zichinderdaad op. De Mamba zelf had er opvoorhand alvast weinig vertrouwen in.,,Terugkomen beter dan ik ooit geweestben? Hoe moet ik dat in hemelsnaamdoen op 35­jarige leeftijd?"Goeie vraag. En de enige vraag die er devoorbije dagen toe deed. Maar er kwamenme het afgelopen weekend een vrachtonzinnige vragen voorbij... Wat deLakers zonder Kobe uberhaupt in deplay­offs te zoeken hebben, bijvoorbeeld.Het antwoord is natuurlijk even kortals simpel. Helemaal niks. Zoals datoverigens ook het antwoord is op devraag Wat hebben de Lakers­met­Kobein de play­offs te zoeken?Want laten we elkaar nietvoor de gek houden: Kobe'sblessure is louterinteressant met het oog ophet eventuele einde van eengrootse loopbaan. Op deaanstaande play­offs heeft 't nul engenerlei invloed. •

Geert Jan Darwinkel.

Kobe