HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkREDACTIELennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensPeter van VlietFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook wordengekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemmingvan de uitgever. ©Petersen Media 2012­2013 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

11 september 2001. Sinds de aanslagen in de VerenigdeStaten staat deze datum in de gedachten van de westersewereld gegrift. Vorige week doken alle Amerikaansemedia er (terecht) weer bovenop.Ik maakte in 2006 de vijfjarige herdenking mee inBoston, toen ik daar student was. Het werd een dag volemoties, waarbij het in Beantown goed zichtbaar was datde pijn van New York die dag ook werd gevoeld, ondanksde immense rivaliteit tussen de beide steden.Sport verbroedert. Het is een veelgebruikt cliché, maarde herinnering aan ‘9/11’ bewijst dat toch telkens. InBoston ging ik vaak het gesprek aan over de verwerkingvan de tragedie. Matt en David, twee klasgenoten in mijnpublic speaking­werkgroep, opgegroeid in Hobokenonder de rook van New York City, vertelden dat zij veelinspiratie kregen van de enige echte honkbalploeg uit theBig Apple. Aangezien het gesprek zich afspeelde inBoston, wist ik dat het hier niet om de New York Yankeesging.De New York Mets dus. Juist zij speelden een cruciale rolin de verwerking van de pijn. Shea Stadium, dethuishaven van de Mets, diende als distributiecentrumvoor hulptroepen. Tien dagen na 9/11 vond in datzelfdestadion weer de eerste sportwedstrijd plaats met eenploeg uit New York. De Mets versloegen de AtlantaBraves met 3­2, maar de uitslag was van secundairbelang. De spelers besloten namelijk hun salaris van dieavond te schenken aan de families van de slachtoffers.Twaalf jaar na dato is deze wedstrijd nog steeds eensymbool voor hoop en kracht voor de Amerikanen.Veel leesplezier,

9/11

De koning trouwt zijn koningin:LeBron James stapte in SanDiego in het huwelijksbootjemet Savannah Brinson. TheKing en zijn nieuwbakken vrouweisten dat alle gasten bij binnen­komst hun mobiele telefoon inlever­den, zodat er geen foto's enberichten zouden lekken.Onder meer DwyaneWade, Chris Bosh, ErikSpoelstra en aanhanggaven hun telefoon af • Datcoach Doc Rivers deBoston Celtics verliet voorde Los AngelesClippers, wil niet zeggendat zijn liefde voor de Celtics bekoeld is.Op bezoek in Boston zei hij het tebetreuren dat Paul Pierce en KevinGarnett de club verlieten. Volgens Dockomt zo een tijdperk ten einde waaraan hijmooie herinneringen overhield. VoorKevin Garnett had Rivers bijzonderewoorden over: "Kevin is één van debeste atleten die ik ken en ook alsmens is hij geweldig. Elk jaar namKevin de rookies mee naar mijnkantoor, hij zette ze in een stoel enhaalde zijn eigen kleermaker erbij:'Nu je een prof bent, moet je je ookkleden als een prof' zei hij.Vervolgens kocht hij twee pakkenper persoon voor ze." • Kerst valtdit jaar vroeg voor Christmas:de Phoenix Sunscontracteerden guardDionte Christmas voor inieder geval meer dan één jaar.Christmas maakte een goedeindruk op de coaches tijdens deafgelopen zomerleague in LasVegas. In de afgelopen vier jaarbeleefde de man met één van demeest bijzondere namen in debasketbalwereld avonturen inIsraël, Tsjechië, Griekenland,Turkije, Rusland en Italië •

De gemoederen liepen inWeek 1 hoog op in San Franciscotoen Clay Matthews van deGreen Bay Packers zijn tegen­stander Colin Kaepernick hardtacklede buiten de lijnen. Er volgde eenflinke ruzie en de 49ers spraken er schandevan. De NFL was er ook niet van gedienden gaf Matthews een boete van 15.000dollar • Het seizoen van Vick Ballard(Indianapolis Colts) is ten einde. Opde training scheurde de tweedejaarsrunning back zijn kruisband af. VeteraanAhmad Bradshaw vult het gat op • Deaanvalsproblemen voor Tom Brady en deNew England Patriots nemen verdertoe: Danny Amendola’s heupblessureblijkt ernstiger dan verwacht. Amen­dola liep deze al in de voorbereiding op enhij leek op tijd fit voor de openings­wedstrijd, maar tegen de Bills kwam dekwetsuur terug. Nu moet hij minimaal eenmaand toekijken • Een eng moment inSan Diego afgelopen zondag. Widereceiver Malcom Floyd liep eennekblessure op in de wedstrijdtegen de Philadelphia Eagles enbleef geruime tijd bewegingsloosliggen op het veld. Floyd werdper direct naar het ziekenhuisgebracht waar hij gelukkiggoed reageerde. Een ct­scanwees uit dat er geen groteschade is • Spanningen inTampa Bay. Naar verluidtzouden quarterback JoshFreeman en coach GregSchiano niet met elkaardoor één deur kunnen.Freeman zou aansturen opeen trade terwijl Schianoliever de toekomstingaat met rookieMike Glennon.Freemanontkende degeruchten •

Stan Bowman verlengde zijncontract als GM van de ChicagoBlackhawks met twee extraseizoenen. Het contract vanBowman, die met de Blackhawkstwee Stanley Cups won, loopt nu tot en methet seizoen 2017/2018 • Bowman deedalvast een mooie belofte aan de fans van deBlackhawks. Over Jonathan Toews enPatrick Kane zij Bowman dat “zijhier voor altijd zullen spelen, wat erook gebeurt. Deze spelers hebben deChicago Blackhawks weer op de kaartgezet” • Miikka Kiprusoff beëindigde natwaalf seizoenen in de NHL zijn carrière.Kiprusoff speelde drie seizoenen voor deSan Jose Sharks, waarna hij via een ruil bijde Calgary Flames terechtkwam. De 36­jarige Fin bereikte met de Flames in 2003de Stanley Cup Finals en speelde in totaal576 wedstrijden in de NHL, waarvan hij er305 wist te winnen • Nazem Kadritekende een nieuw contract met deToronto Maple Leafs voor de duur vantwee seizoenen. Kadri gaat 2,9 miljoendollar per seizoen verdienen. Dezevende keuze in de draft van 2009noteerde in het afgelopen seizoen44 punten in 48 wedstrijden •Jason Spezza is denieuwe captain van deOttawa Senators. DeSenators zagen afgelopenzomer voormalig captainDaniel Alfredssonvertrekken naar deDetroit Red Wings. “Jasonontwikkelde zich in deafgelopen jaren in eenmeer dan fantastischespeler,” verklaarde GMBryan Murray. “Hij kansturing geven aan allefacetten van het spel.”Spezza is de achtsteaanvoerder in dehistorie van deSenators •

Todd Helton stopt er nadit seizoen mee. De eerstehonkman werd dit jaar 40en heeft een aflopend contract bij deColorado Rockies, de enige ploeg waarhij in zijn carrière voor uitkwam. Hij is éénvan 25 spelers die meer dan 2200 duelsvoor één en dezelfde ploeg heeft gespeeld •Ook Vladimir Guerrero, die voor hetlaatst actief was voor de BaltimoreOrioles in 2011, heeft officieel zijnafscheid aangekondigd. Guerrero (38)had al twee jaar geen werkgever meer maarhad tot dit weekend nog interesse om terugte komen. Voor de Oriolespakte hij het record voormeeste honkslagen dooreen speler van Domini­caanse komaf • NickSwisher sloeg zondagzijn dertiende home­run vanaf de linker­kant van de plaat, even­veel als hij er van de rechterkant sloeg.Hiermee kwam hij op gelijke hoogte metMark Teixeira die als enige andereswitch hitter minimaal dertien homerunsvanaf beide kanten achter zijn naam heeft• Na een afwezigheid van anderhalvemaand keert David Wrightkomende week terug voor de NewYork Mets. Wright wasvastberaden om voor het eindevan het seizoen nog in actie tekomen. Hij blesseerde zes wekengeleden zijn hamstring enverwacht zelf weer op vollekracht op het veld te staan •Brett Gardner, de 30­jarige midvelder van deNew York Yankees,verrekte een spier inzijn lies en kan weleens derest van het seizoenmissen •

De atletische diversiteit van de driequarterbacks die meedongen voor de 2012NFL Rookie of the Year Award liet in veelopzichten een interessante kentering zien.Van het trio Andrew Luck, Robert GriffinIII en Russell Wilson richtte alleen Luckzich van begin af aan strikt op football. Nietverrassend, aangezien zijn vader ooitquarterback voor de Houston Oilers was entijdens Andrews jeugd vanuit de Engelsehoofdstad Londen de World League ofFootball – die later de NFL Europe zouworden – managede.Hoewel Luck een voorliefde voor PremierLeaguevoetbal behield, draaide zijn levenvanaf zijn verhuizing naar Texas als tienervooral om football. Hij werd één van demeest gewaardeerde gerekruteerden inhigh school football en uiteindelijk dankzijtoenmalig Stanford­hoofdcoach JimHarbaugh door de Cardinalbinnengehaald. De rest is geschiedenis.Luck werd als eerste gekozen in 2012 doorde Indianapolis Colts, die prompt deplayoffs haalden.Er was ook een plek in de playoffsweggelegd voor de WashingtonRedskins, die dat deden onderaanvoering van Robert Griffin III.Griffin manifesteerde zich reeds tijdenszijn jaren op high school alsbuitengewoon diverse footballspeler, diezijn kwaliteiten in atletiek en basketballook als quarterback inzette. Die diversiteitwerd als sterkste erkend door coach ArtBriles, die RGIII naar Houston lokte, maarvervolgens inclusief Griffin’s toezegging ommee te gaan, overstapte naar Baylor.De ster van het Baylor footballteam reesnet zo geleidelijk als die van RGIII. In2008 werd Griffin nog Big 12 OffensiveFreshman of the Year, maar kon hij een 4­8 seizoen niet voorkomen en in 2009raakte Griffin al vroeg geblesseerd enmoest hij de rest van het seizoen toekijken.Daarna ging het echter pijlsnel met zowelde Baylor Bears als RGII.

Dat leidde in 2011, Griffins laatste jaar inhet college football, tot een stek in dekleinere Alamo Bowl. Griffin wondesondanks de Heisman Trophy voor debeste speler in college football ­ hij was deeerste Heisman Trophy­winnaar sinds TimTebow in 2007 die niet voor een teamspeelde dat in de National ChampionshipGame stond.Luck en RGII liepen de prijs voor NFLRookie of the Year echter mis. Die eer vielSeattle Seahawks quarterback RussellWilson ten deel. Dat was op basis van zijnspel geen verrassing, maar voor hetzelfdegeld was Wilson tegenwoordig een ster inde MLB geweest. Hij speelde in high schoolfootball, honkbal en basketball en werdvoor die eerste twee sporten veelvuldiggescout.Hij kreeg niet alleenserieuze aanbiedingen omquarterback te worden,maar ook eenvoorzichtige selectiein de 2007 MLBDraft. Als 1222stekeuze (in de 41steronde) pikten deBaltimore OriolesWilson op. Diekans liet Wilsonschieten, maarbehalveschitteren inde ACC als

quarterback bleef hij ook actiefhonkballen voor zijn schoolNorth Carolina State.Dat leverde Wilson in 2010een tweede selectie in de MLBDraft op. Dit keer sprak er veelmeer vertrouwen uit, want deColorado Rockies besloten reedshun vierderondekeuze in tezetten. Een carrièrekans dieWilson serieuzer overwoog, wantin de zomers van 2010 en 2011speelde hij in totaal meer danhonderd wedstrijden in Class A MinorLeagues.Toch lag Wilson’s hart meer bijfootball. Hij besloot na handigrekruteren door coach BretBielema als masterstudent over testappen naar Wisconsin. Daarspeelde hij een sensationeelseizoen, dat eindigde met eenverloren Rose Bowl, maar metvoldoende aandacht om deColorado Rockies te laten wetendat hij spring training zou latenschieten voor een kans op deNFL.Die kans kwam er. Hoewel nietzo vroeg en zo vol vertrouwen alsvoor Luck en RGIII, bleek eenkeuze in de derde ronde door de SeattleSeahawks het begin van een ongelooflijkjaar. Wilson veroverde in het voorseizoende plek als startende quarterback, stond dieplek ook niet meer af, leidde de Seahawksnaar de playoffs en werd Rookie of theYear. Het kan verkeren voor een tweedehonkman.OpvolgerHet succes van Wilson en RGIII isnatuurlijk niet onopgemerkt gebleven. Ookde ontwikkeling van zogenaamde ‘dual­threat’ quarterbacks in college football inhet algemeen lijkt niet meer te stoppen.

Het is voor minder ervarendefensies simpelweg onmogelijkom een quarterback die zowelpassend als rushend dreigendis steeds maar weer tegen tehouden.De haast NFL­waardigedefensie van Alabama werdafgelopen seizoen alleenverslagen door Texas A&M,niet toevallig geleid doordual­threat QB JohnnyManziel. Manziel won,net als Griffin tweejaar eerder, de

Heisman Trophy, terwijl zijn team niet inde nationale finale stond. Alabama stonddaar wel en hoewel hun QB A.J. McCarrongeen typisch exponent van de dubbeledreiging is, rushte hij 49 keer in 2012,terwijl hij dat in 2011 maar dertig keer deeden in 2010 slechts zes keer.Wie naar de Heisman Watch voor 2013kijkt, ziet opnieuw een hele reeks aanquarterbacks die vergelijkbare kwaliteitenlaten zien als Wilson en RGIII. MichigansDevin Gardner is een begenadigd rusher,Ohio States Braxton Miller is de nacht­merrie van iedere defensive coördinator,Clemsons Tajh Boyd is topfavoriet en liep

in week 1 Georgia links en rechts voorbij, enook Louisville­ster Teddy Bridgewater verrastgeregeld met read options en rushing plays.Eén speler springt er na amper één wed­strijd echter torenhoog bovenuit. Zijn coachis lyrisch, de media buitelen over elkaar heenom hem te lauweren en te complimenteren,hij speelt twee (!) sporten op topniveau enheeft zijn MLB­draftkeuze al op zak. Hij isquarterback, verre velder en relief pitchervoor de Florida State Seminoles entegelijkertijd gekozen door de Texas Rangersuit de MLB. Jameis Winston is de atleet vande toekomst.OpkomstHueytown High School in Hueytown, Alaba­ma is niet bepaald een bron van football­talenten. Een paar honkballers en eenNASCAR­coureur prijken als bekendsteproducten op hun erelijst.Maar Alabama is footballgeken er wordt veel gescout. Zokwam ook de in januari 1994geboren Jameis Winston inbeeld, die voor HueytownHigh zowel honkbal alsfootball speelde.Toen de keuze eenmaal voorhem lag om een universiteit tekiezen, stonden de scholenvoor hem in de rij. De keuzeviel verrassend op FloridaState, dat een goede school ophet gebied van sport magworden genoemd, maar nietbepaald een powerhouse is.Dat zij de hoogst ingeschaaldequarterbackrekruut van 2012wisten te overtuigen maggerust een coup genoemdworden.

Florida State begrijpt name­lijk dat Winston in beidesporten kansen heeft en zebegrijpen ook dat hij zo’npure atleet is, dat hij inverschillende rollen kan schitteren. Met zijnvriendelijke, geestige karakter is hij eenverrijking voor de Seminoles, die hem in veel

keuzes vrijlaten om er het beste van te makenin de twee sporten die hij speelt.“Jameis is een echte impactspeler”, zeiFlorida State footballcoach Jimbo Fisher naWinstons keuze voor de Seminoles. “Nietalleen vanuit een fysiek oogpunt, maar ookhoe hij de sport aanpakt, zijn competitiviteit,en zijn streven naar perfectie. Hij is één vande allerbesten in zijn soort.”Winston loste de afgelopen weken deverwachtingen in. Hij wist zich tijdens dezomertrainingen direct te manifesteren als destartende quarterback en in de opener tegende Pittsburgh Panthers stelde hij niet teleur.Sterker nog, hij imponeerde met 25 uit 27complete passes voor 356 yards en maar liefstvier touchdowns. Nu is Pitt geentitelkandidaat, maar de Panthers spelendankzij hun coach Paul Chryst in eengeorganiseerde stijl, die door Winstonmoeiteloos zoek werdgespeeld.Moeiteloos isook het bestewoord omJameis teomschrijvenin zijn omgangmet fans, depers en zijnteamgenoten. Hij is niet geforceerd, hij is nietgevormd door de druk om te moetenpresteren, hij is niet kapotgedrild doormediatrainers. Jameis Winston is zichzelf enis daarmee in talent vergelijkbaar, maar inkarakter de ultieme tegenpool van JohnnyManziel.Terwijl Winston record na record brak alsindividu, was hij als teamspeler teleurgestelddoor het verlies in Class 5A halve finale. “Hetmaakt me niets uit dat ik al die records braken de beste speler ooit kon zijn. Ik ben nogsteeds woest dat we niet wonnen.” Dieopenheid en zijn focus zijn niet alleenaanstekelijk en positief, ze zijn eenverademing.“Zijn doorzettingsvermogen spreekt hetmeeste voor hem,” zei zijn high school

honkbalcoach. “Als iemand tegen hem zegtdat hij niet beide sporten tegelijk kan spelen,dan zal hij hen bewijzen dat hij dat wel kan.”Jameis is een verstandige jongeman. Zijnomgeving begreep dat Florida State hemgoede, zo niet betere, kansen bood om beidesporten te spelen, maar zijn coaches warentoch enigszins teleurgesteld dat hij niet voorAlabama koos. Tenslotte, zo vertelden zehem, konden zijn vrienden, familie en fanshem bij de Crimson Tide gemakkelijker zien.Winston haalde zijn schouders op enantwoordde: “Als ze me echt zo graag in actiewillen zien, kunnen ze ook wel naar Floridakomen.”Hij wil geen aandacht op basis van hetverleden, hij wil de spotlight vanwegeprestaties in het heden. Prestaties zoals deopeningswedstrijd tegen Pitt, die footballfansin heel Amerika naar zo veel meer deedsmachten. Zijn dynamiek in de pocket, zijnsterke passes en die heerlijke rushes. Maarook zijn goudeerlijke interviews, zijnaanstekelijke enthousiasme, of zoals zijncoach ooit zei: “Als de situatie om woedevroeg, dan was hij furieus, maar vroegen weom een grapje, dan kwam hij met een stand­up comedy act.”Winston is pas 19, maar hij wordt DeionSanders 2.0. Het is voor de Seminoles tehopen dat ze nog een poosje van hem kunnengenieten, want een profcontract lonkt voordeze imponerende alleskunner. JameisWinston heeft het open karakter van AndrewLuck en het honkbaltalent en dewerpkwaliteiten van Russell Wilson. Hij is depijlsnelle rusher die in RGIII zit. Maarbovenal is hij zichzelf. •

Helaas, het is Johnny Football en dezijnen niet gelukt om Alabama een lelijkeloer te draaien. Daarom ligt de weg voorBama nu open om voor de vierde keer invijf jaar de nationale finale tebereiken en ‘m waarschijnlijk tewinnen. Dat maakt een verderspannende competitie wel ergeentonig en zal de controverserond de aanstaande playoff­formule wel enigszinswegnemen.Over controverse gesproken, wat een bizareinde kende Wisconsin tegen ASU. Driemomenten waar de scheids af had kunnenen moeten fluiten en alledrie passeerdenzonder signaal. Het betekende dat de klokop 0:00 terecht kwam en dat kon niet meergechallenged worden.Ziedend waren de Badgers, die kort na dewedstrijd door voldoende journalistenwerden gesteund om te mogen concluderendat ‘r stevig geblunderd was door dearbitrage. Natuurlijk had quarterback Staveduidelijker moeten zijn, had coachAndersen actiever moeten protesteren en iseen field goal poging geen gegarandeerdescore, maar ze voelden zich bestolen.Gelukkig besteelt niemand sportfansverder van de reguliere start van hetreguliere ijshockeyseizoen. Vorig jaarmoesten we tot januari mochten om deNHL van start te zien gaan, maar ditseizoen staan de meeste clubs alweer eenweek op het ijs en zijn de trainingskampenin volle gang.De NHL zou echter de NHL niet zijn zonderproefballon. Rangers tegen Kings inCaesar’s Place in Vegas. Wedden dat ze eenexpansion team in Sin City overwegen? •

Jules Zane.

Controverse

NAAM: LeSean Kamel McCoyBIJNAAM: Shady.GEBOREN: 12 juni 1988 te Harrisburg,PennsylvaniaPOSITIE: Running backTEAM: Philadelphia EaglesCOLLEGE: University of PittsburghDRAFT: In 2009 kozen de Eagles voorMcCoy in de tweede ronde.DRAFT CLASS: In de draft van 2009vonden onder andere quarterbacksMatthew Stafford, Josh Freeman en MarkSanchez een onderkomen in de NFL. NaastMcCoy zijn Knowshon Moreno en BeanieWells de meest in het oog springenderunning backs van die lichting.CONTRACT: Ruim een jaar geledentekende Shady een vijfjarig contract meteen waarde van zo'n 45 miljoen dollar. Zo'n20 miljoen dollar is gegarandeerd.TOTAAL VERDIEND: Ondertussenheeft McCoy zo'n vijf miljoen dollar aangegarandeerd geld en bonussenopgestreken. Vanaf komend seizoen moethet echt grote geld van zijn forse contractbinnenkomen.BROER: Zijn oudere broer, LeRonMcCoy kende een kortstondige carrièrein de NFL. Oorspronkelijk door deArizona Cardinals gedraft in dezevende ronde van 2005 ving hij inzijn debuutseizoen 191 yards enéén touchdown.PRESTATIES: McCoy iseenmaal uitgenodigd voorde Pro Bowl, in 2011. Erwas bij de Eagles nog nooiteen rookie die meer yardsbij elkaar rushte dan McCoy in2009. Verder pakte McCoy in 2011het franchiserecord voor meesterushing touchdowns (17) enmeeste touchdowns (20) in eenseizoen.CAREER STATS: McCoyverzamelde in zijn carrière totnu toe ruim 5500gecombineerde yards.Vierduizend over degrond, de rest door de

lucht. 39 keer scoorde Shady eentouchdown.STERKE PUNTEN: Hij is over de grondwatervlug en is ook nog eens eengetalenteerde ballenvanger. Hij zal samenmet quarterback Michael Vick debelangrijkste pijler onder het nieuweoffensieve systeem van debuterend NFL­coach Chip Kelly zijn.ZWAKKE PUNTEN: Hoewel hij nogjong is, moeten ze in Philly oppassen dat hijniet te veel gebruikt wordt door coach Kelly.Running backs die de bal te vaak krijgenzijn vaak geen lang leven beschoren in debikkelharde NFL. Blessures zorgen danmeestal voor een vroegtijdig pensioen.HALL OF FAME: Nee. LeSean is eenmeer dan uitstekende speler op zijn positie,maar de NFL loopt tegenwoordig over vangetalenteerde running backs. Het wordt allastig genoeg om dit seizoen bij de beste vijfop zijn positie gerekend te worden.OVER HEMZELF: “Je werkt het hele jaarkeihard om fit te zijn in het korte football­seizoen. Als je dan geblesseerd raakt of niethelemaal fit bent, dan is dat lastig. Maar datis geweest, dit jaar kom ik sterker terug.” –LeSean McCoy over het teleur­stellende verlopen vorige seizoen.OVER HEM: “Hey, McCoy,kom op zeg, ik hebje nodig in mijnFantasy FootballTeam!”, aldus eenvervangendescheidsrechtertijdens één van de eerstewedstrijden van het vorigeseizoen.SPORTAM OVER LESEANMCCOY: Hij is misschien welbelangrijker dan Michael Vick inhet aanvalssysteem van Chip Kelly.Als hij zijn prestaties van 2011 kanevenaren, zit een Pro Bowl­uitverkiezing er zeker weer in enmisschien playoffdeelname ook.EINDCIJFER: 8

Sinds 2007 vindt er jaarlijks een spectaculaire American football­wedstrijduit de immens populaire Amerikaanse competitie NFL plaats in Londen. Insamenwerking met KRAS.NL geeft Sport­Amerika de komende weken tweekeer twee tickets weg voor de wedstrijd tussen de San Francisco 49ers en deJacksonville Jaguars op Wembley (27 oktober). Naast kaartjes voor dewedstrijd zit er ook één overnachting bij de prijs inbegrepen.KRAS.NL biedt eigen vervoersreizen vanaf €269 per persoon aan waarbijéén of twee overnachtingen en een toegangskaart voor één van de wed­strijden zijn inbegrepen. Boek nu uw reis en beleef van dichtbij het besteAmerican football ter wereld en het spektakel rondom de wedstrijd in dewereldstad Londen.

Wil je de verliezend finalist van de Super Bowl live in actie zien in hetlegendarische Wembley? Vind dan een originele manier om SportAmeri­ka.nl onder de aandacht te brengen. Dat kan door een campagne op socialmedia op poten te zetten, met een vliegtuig SportAmerika.nl in de lucht teschrijven, een evenement te organiseren waarbij je SportAmerika.nl ènnatuurlijk Amerikaanse sporten promoot of iets anders origineels.Laat weten wat jij over hebt om Colin Kaepernick en Maurice Jones­Drew inactie te zien en stuur je resultaat naar info@sportamerika.nl en de tweebeste inzendingen verdienen tickets voor de wedstrijd tussen de SanFrancisco 49ers en Jacksonville Jaguars. Deelnemers hebben tot en met 30september om hun inzending in te leveren.

Er waren ontelbare ingredientendie de (college) footballwereldreikhalzend deed uitkijken naar deconfrontatie tussen Bama en TexasA&M. Om er maar 'n paar tenoemen: de (verrassende) zege vande Aggies op de kampioen vorig jaar,de Heisman­trofee voor JohnnyFootball, en vooral ook de orkaanaan controversie waarin Manzielvervolgens terechtkwam.De hype noch Manziel stelde teleur.Crimson Tide­Aggies werd eenheerlijke wedstrijd ­ vooral ookdankzij Johnny Football. De A&M­quarterback begon sterk, leidde z'nteam naar een 14­0 voorsprong, hadeen wervelende Houdini­act gevolgddoor een completion in petto, maarhielp Bama middels een dommeredzone­pick terug in het zadel.Na een meer dan indrukwekkendeAlabama­comeback (35­0), was hetManziel die zijn ploeg in de wedstrijdhield, middels onder meer een 95yard touchdown pass op Mike Evans.Het was echter ook een Manziel­picksix die de topper feitelijke besliste(49­42).Johnny Football finishte hetspektakel op College Station met 464passing yards, 96 running yards, vijftouchdowns en twee interceptions.Indrukwekkende cijfers, ware hetniet dat Bama's AJ McCarronevenmin een misselijke middagkende. Minder flashy, verre vanspectaculair, maar wel foutloos: 334passing yards, vier touchdowns ennul interceptions.En daar zat 'm nou net de crux. •

Archie en Olivia Manning vindenhet maar niks, zo'n onderling dueltussen zoons Peyton en Eli. Devreugde van de winst van de eenstaat namelijk in geen verhouding tothet verdriet van de nederlaag van deander. Veel hartzeer hebben deManning­ouders zich echter niethoeven te getroosten: hoewel Peytonen Eli al sinds 2004 beiden in deNFL spelen, was er zondag passprake van de derde editie van deManning Bowl.Het zit er trouwens dik in dat 't ookde laatste editie zal zijn ­ tenzij ernog van club wordt veranderd ofbeiden onverhoopt in hetzelfde jaarde Super Bowl halen. De New YorkGiants en Denver Broncos treffenelkaar regulier pas weer in 2017, enPeyton is dan 42.Een treffen tussen Peyton en EliManning wakkert altijd weer devraag aan wie van de twee nu debeste quarterback is. Voor iemandmet gezond footballverstand bestaatdaar natuurlijk geen twijfel over.Da's Peyton. Hoewel die er, toegege­ven, op die ene keer na in het nasei­zoen vaak 'n potje van maakt, terwijlEli tijdens twee playoff­opwachtin­gen magistraal all the way ging.In de onderlinge ontmoetingen,stond Peyton voor afgelopen zondagop 2­0. In New York voegde hij daarnog een derde zege aan toe, and itwasn't even close. Waar Peyton metzijn Broncos lijkt af te stevenen op deSuper Bowl, daar dreigt voor Eli­zonder­running­game een frustre­rend seizoen zonder post season. EliManning staat na twee duels al opzeven interceptions, terwijl Peytonreeds negen touchdowns achter zijnnaam heeft staan.Het gevolg was een jammerlijkeblowout: 41­23. •

Hoe lang is 't nog maar geleden dater smalend werd gerept van de NFCWorst en dat de Seattle Seahawksondanks een negatief record deplayoffs binnenglipten? De bordjeszijn intussen duidelijk verhangen: erwordt dezer dagen nog louter metrespect geproken over de NFC Best.Zo kan 't gaan in het Socialistischesysteem waar de Amerikaanse sportop drijft. Wie slecht presteert, wordtdaarvoor beloond met hoge draftpicks. Die waren aan zowel deSeahawks als 49ers wel besteed,vooral aan de verdedigende kant vande bal. Het resultaat is ernaar: detwee beste ploegen van de NFCspelen in de West. Hands down.San Fran en Seattle lijken griezeligveel op elkaar: uitermate fysiek,nadruk op de verdediging, en beidegezegend met een double threatquarterback. Zowel Colin Kaepernickals Russell Wilson is in staat omdefenses met arm en benen teslechten.De Seahawks beschikken echterover nog een niet te onderschattentroefkaart: ze zijn onverslaanbaar inhun eigen CenturyLink Field. Derest van de NFC mag hopen dat deHawks weg van huis nog her en derwat steekjes laat vallen. Want als deploeg van Pete Carroll het seizoenafsluit met 't beste record, is de strijdaan de NFC­kant van 't bracket aleind december beslecht.Jim Harbaugh cum suis namenzondag voor het tweede seizoen insuccessie al niet eens de meer demoeite om Seattle's thuiskracht intwijfel te trekken. Het gevolg was eengenante pandoering: 29­3. Jammer. •

De jaren ‘80 werden gedomineerd door deultieme strijd tussen de Boston Celtics vanLarry Bird en de Los Angeles Lakers vanMagic Johnson. Bird kreeg steeds meer lastvan zijn rug en was begin jaren 90 eenschim van zijn legendarische zelf. Magicpakte uiteindelijk vijf titels in de 80s enbleef iets langer aan de top. Ook zonder degestopte Kareem Abdul­Jabbar bleven deLakers titelkandidaten. In 1991 kwam erechter een abrupt einde aan het sprookjevan Magic. De point­guard zou echtersamen met zijn vriend Bird in stijl afscheidnemen.Het gedroomde teamDe NBA breidde in 1989 en 1990 uit naar 27teams met de toevoeging van de OrlandoMagic, Miami Heat, MinnesotaTimberwolves en Charlotte Hornets. In1988 ging Team USA op de OlympischeSpelen van Seoul onderuit tegen de Sovjet­Unie. Slechts brons was het gevolg. VanuitFIBA, de Internationale BasketbalFederatie, kwamen er steeds meer vragenom spelers uit de NBA toe te laten tot hetOlympisch basketbaltoernooi.Misschien tot verbazing van velenstemden zowel de VS als Rusland tegen ditvoorstel. “We deelden mee dat we nietwilden spelen met professionals maar datwe er wel alles aan zouden doen om hetbasketball te promoten”, aldus commissio­ner David Stern. “Er kwam een stemming,waarbij wij tegen waren. We zagen het nietzo’n fenomeen worden. De overgrotemeerderheid stemde echter voor en dusmoesten we op zoek naar een team.”Het ‘Dream Team’, een titel voor het eerstgebruikt op de cover van Sports Illustratedin 1991, werd uiteindelijk een gigantischsucces. Het team onder leiding van coachChuck Daly en aanvoerders Michael Jordan,Larry Bird en Magic Johnson pakte uit metacht op acht zeges en een gemiddeld verschilvan 44 punten. Charles Barkley was topsco­rer met gemiddeld 16 punten. Het DreamTeam werd iedere keer overrompeld doorfans en tegenstanders vroegen regelmatighandtekeningen voor en na wedstrijden.

Magic en Bird namen zodoende afscheiddoor de grote poort en zette de deur openvoor Jordan om de basketbalwereld teveroveren.‘Like Mike’ (1)Toen Team USA op dominante wijze goudpakte op de Olympische Spelen van 1992 inBarcelona had Michael Jordan net zijntweede titel gepakt met de Chicago Bulls.Na drie opeenvolgende playoffnederlagentegen de Detroit Pistons van Isiah Thomas,geraakte Jordan in 1991 eindelijk voorbij‘The Bad Boys’. Met Scottie Pippen encoach Phil Jackson aan zijn zijde moestende Lakers van Magic eraan geloven. Jordantekende voor gemiddeld 31 punten, bijnazeven rebounds en elf assists. “De fakkelwerd officieel doorgegeven door mijzelf enBird, naar Michael”, stelt Magic.De Bulls versloegen de Portland TrailBlazers van Clyde Drexler in de NBA Finalsvan 1992. Vooraf ontstond er commotieomdat sommige experts zich afvroegen ofDrexler beter was geworden dan Jordan.‘His Airness’ lag hier niet wakker van enzette 35 punten neer in de eerste helft vanGame 1, waaronder zes driepunters.Drexler was meteen van de kaart en Jordantekende uiteindelijk voor gemiddeld 36punten en zijn tweede Finals MVP Award.Een jaar later waren de Phoenix Suns vanMVP Charles Barkley het slachtoffer.Jordan en Barkley waren goede vrienden endus speelden ze beiden op hun best. DeBulls waren echter niet te stoppen. Jordantekende voor gemiddeld 41 punten en werdde eerste speler in de geschiedenis die drieopeenvolgende Finals MVP Awardswegkaapte.SupercenterNa zijn derde titel vond Jordan het echtergenoeg geweest. Hij schokte de basketbal­wereld door zijn afscheid aan te kondigen.Hij wilde zich toeleggen op baseball en golf.Weggegaan is plaats vergaan, dat moetHakeem Olajuwon gedacht hebben. Depolyvalente center van de Houston Rocketswas eindelijk volgroeid en kreeg de juiste

spelers rondom zich, voornamelijkschutters zoals Kenny Smith. De NBAgoochelde bovendien met een korteredriepuntlijn. Van 1994 tot en met 1997was de afstand tot de ring overalslechts 6m70, de huidige afstand vanafde hoeken, in plaats van 7m30.De Rockets bereikten de 1994 NBAFinals na zeges tegen Portland(Drexler), Phoenix (Barkley) en Utah(Karl Malone). Daar wachtten PatrickEwing en de New York Knicks. Diekwamen 3­2 voor maar Olajuwonzorgde voor een beslissende zevendewedstrijd. Daarin was hij superieurmet 25 punten, tien rebounds en zevenassists. ‘The Dream’ won de FinalsMVP Award en werd daarmee deeerste speler ooit die in hetzelfde jaarverkozen werd tot MVP, DefensivePlayer of the Year en Finals MVP.

In de playoffs van 1995 was Olajuwonechter nog beter. De Rockets haaldenDrexler maar plaatsten zich pas alszesde voor de nacompetitie.Achtereenvolgens de Jazz (Malone),Suns (Barkley), Spurs (MVP DavidRobinson) en Magic (Shaquille O’Neal)moesten er echter aan geloven.Houston won daarbij twee beslissendewedstrijden ‘on the road’. Olajuwontekende voor gemiddeld 32 punten, elfrebounds en vijf assists in de Finals.‘Like Mike’ (2)Aan het einde van het seizoen 1994/1995 besloot Jordan de NBA opnieuw

In de jaren ‘90 waren er een heleboelteams die beschikten over een superster.De vijf beste spelers uit die periodeleverden zware veldslagen tegen elkaar endan vooral in de playoffs. Samen zoudenze een geweldig team gevormd hebben:

Michael JordanVoor nagenoeg alle basketbalfans en­experts is Jordan de beste speleraller tijden. Zijn combinatie vanpuur talent met een killerinstinct eneen meedogenloos werkritme maaktevan His Airness de ultiemebasketbalspeler. Zowel offensief alsdefensief waren er weinig beter en in declutch was hij zonder twijfel nummer één.Hij won zes titels, twee keer drie maal naelkaar, en won elke keer de Finals MVPAward. Jordan heeft het bestepuntengemiddelde met 30,1. Hij ismomenteel de baas van de CharlotteBobcats maar kent als manager veelminder succes dan alsspeler.Karl MaloneDe power forward vande Utah Jazz won nooiteen titel, maar kan weleen eindeloos gevuld cvvoorleggen. The Mail­manbereikte de Finals van 1997en 1998 maar moest telkens de duimenleggen tegen Jordan. Malone vormde metJohn Stockton het ultieme pick­and­rollduo. Malone speelde negentienseizoenen in de NBA en tekende voor36.928 punten, tweede achter KareemAbdul­Jabbar. Buiten zijn rookiejaar enlaatste seizoen bij de Lakers was Malonetelkens goed voor minstens 20 punten perwedstrijd. Hij was bovendien een uitste­kend rebounder, passer en defensiefanker. “Stockton to Malone, theMailman lays it in”, het blijvenlegenda­rische woorden.

Reggie MillerDe grote rivaal van Jordan opzijn positie. De ploegmaat vanRik Smits bij de Indiana

een kans te geven met de legendarischewoorden “I’m back”. ‘His Airness’ slootweer aan bij de Bulls en tekende in zijnvijfde wedstrijd voor 55 punten tegende Knicks in Madison Square Garden.De Bulls bereikten de playoffs maarmoesten in de tweede ronde de dui­men leggen voor de Orlando Magic. Nade nederlaag werd er openlijk getwij­feld of Jordan nog wel iets in de tankhad. “Michael was niet de oude“, oor­deelde Magic­guard Nick Anderson.Jordan trainde daarom harder danooit tevoren en leidde in 1995/1996 deBulls naar 70 overwinningen.Verrassend genoeg verloren de Bullstegen de nieuwe Vancouver Grizzlies,waarbij de Grizzlies vierden alsof ze detitel hadden gepakt. Jordan tekendemet titels in 1996, 1997 en 1998opnieuw voor een ‘three­peat’. DeSupersonics (GaryPayton/Shawn Kemp) entwee maal de Jazz(Malone/John Stockton)waren slachtoffers vandienst. Zijn allerlaatsteschot als een Bull in de1998 Finals blijft hetmeest iconischesportbeeld ooit.Jordan hing daarnaopnieuw de schoenen aande haak. Zijn afscheidwerd mede gevoed doorde problemen die de NBAkende naast het veld. Erkon geen akkoordgevonden worden tussende spelers en de NBAomtrent onder andereloonvereisten (collectivebargaining agreement).Er volgde een staking van191 dagen. Het seizoen1998/1999 werd ingekorttot 50 wedstrijden en All­Star Weekend werdafgevoerd. De NBA gingdus een nieuw decennium in met eennegatieve noot… •

beste schutter van de NBA. Miller wasbovendien een actieve trash­talker enmogelijk even goed als Jordan in delaatste seconden van een wedstrijd.Miller bereikte pas in 2000 de NBAFinals, verloren van de Lakers, maarbracht de Bulls enkele keren tot op derand van de uitschakeling. Miller slootzijn loopbaan af als de speler met demeest gemaakte driepunters,totdat Ray Allen dat recordverbrak.Hakeem OlajuwonOlajuwon was de eerste selectiein de 1984 NBA Draft en werddus voor Jordan geselecteerd. DeNigeriaan groeide al snel uit tot demeest polyvalente center van de NBA.Hij bereikte met Houston de NBAFinals in 1986 maar was nietopgewassen tegen Bird en de Celtics. Naeen woelige periode won hij titels in1994 en 1995. Olajuwon stond bekendom zijn offensief arsenaal, waarvan de‘Dream Shake’ de bekendste move is.Hij was echter ook een subliemverdediger. Hij is de leider aller tijdenin blocks met 3830 en de enige center inde top­tien aller tijdenmet 3162 steals.

Gary PaytonReggie Miller scholderop los, maar détrash­talker bijuitstek is en blijft GaryPayton. ‘The Glove’ werdnet geïntroduceerd in de Hall of Famena een carrière bij onder andere deSupersonics, Lakers en Heat. Paytonbereikte met teamgenoot Shawn Kemp(“We waren de originele Lob City” ­Payton) de Finals in 1996. Ondanksmindere statistieken door de defensevan Payton verloren de Sonics vanJordan en de Bulls. Payton won datseizoen als enige guard ooit deDefensive Player of the Year Award. Hijwon in 2006 uiteindelijk een titel metMiami. •

Dennis Rodman is weer op bezoek geweestbij zijn vriend Kim Jong Un. De ex­basketballer en de dictator zijn nog altijddikke maatjes. Rodman verbijstert iedereenmet bizarre uitspraken over detotalitaire staat en zijn leider envoelt zich vooral onbegrependoor de rest van de wereld.Rodman vindt het gemeen alsjournalisten hem bij terugkomstop een persconferentie kritischevragen stellen over mensenrechten. Met eenglimlach vertelt hij maar weer eens dat KimJong Un een vriend en goede vader is enNoord Korea een fijn land. “Vertel deAmerikanen dat we heel cool zijn”, had Kimhem op het hart gedrukt. Hij lijkt er zowaarecht in te geloven.In Noord Korea’s strafkampen wordenpolitieke gevangenen gemarteld, verhongerden geëxecuteerd. Christenen wordenopgespoord door spionnen en in diezelfdekampen gegooid. Een kwart van de kinderenjonger dan vijf jaar is ondervoed en er wordtgewerkt aan kernwapens. Wie dat een fijnland noemt, is hartstikke mesjogge.Maar volgens Rodman weten we niet waarwe over praten. We zouden dat fijne landeens met eigen ogen moeten bekijken.Jammer alleen dat geen buitenlandsejournalist er vrij rond mag lopen.Na zijn laatste bezoek werd in elk gevalduidelijk waarom Rodman de reis naarNoord Korea zo nodig weer moest maken.Twee grijnzende zakenmannen vergezeldenhem op de persconferentie. De Iersegokwebsite Paddy Power ziet in de absurdetripjes van Rodman een marketingkans enbeloont hem er (ongetwijfeld rijkelijk) voor.De Worm heeft misschien toch in één dinggelijk. De wereld is gek. •

De wereld is gek

Eva Gerritse.

NEW YORK – Whitlock is weg.Het afgelopen jaar was Jason Whitlock, notoir sportcolumnist­annex­schreeuwlelijk collega bij mijn clubje: FoxSports.com. Nou vertrekt hij naarde site waar ik zelf een jaar geleden vertrok: ESPN.com. Zo gaat dat in hetAmerikaanse sportjournalistiekwereldje.Ze zullen Whitlock, die in drie jaar tijd bij ons naar het schijnt zo’n 2 miljoendollar mee naar huis nam, vast wat meer geld geboden hebben, zoals ik weeriets meer van Fox kreeg – al hebben we het over zeer verschillende bedragen.Maar goed, over dat alles gaat het niet zozeer.Whitlock is weg. En dat noem ik eigenlijk stiekem toch wel een heel kleinbeetje een opluchting. Hij zou naar Sports Illustrated gewild hebben, om daarde column op de achterpagina te schrijven, maar dat zagen ze in New Yorkniet zitten. Dus dan maar ESPN. Lekker leventje.Whitlock is het soort columnist dat leeft van controverse. Inzicht, reportageen kennis van zaken delven het onderspit. Hard schreeuwen is hetbelangrijkste. Over alles dat hem aandacht kan brengen. Iemand betichtenvan racisme is een favoriet. Of één of ander sportdilemma of ­schandaal metThe Wire of Boardwalk Empire of Game of Thrones vergelijken. Dat soortwerk. Zo zijn er wel meer columnisten, maar niet één zo bekend als Whitlock.En het jammere is dat hij van schrijven zelf amper kaas gegeten heeft,ondanks dat hij een keer schreef dat hij vond dat hij inmiddels toch echt weleens een keer een Pulitzer verdiende (ondanks dat hij toegaf dat hij daar alsinternetjournalist geen aanspraak op maakte).Toch is Whitlock voor veel columnisten van de honderden Amerikaansekranten en websites een voorbeeld. Bij een Amerikaanse krant is columnistworden het hoogst haalbare. Die verdienen het grote geld en genieten hetmeeste aanzien. En de makkelijkste manier om als columnist faam tevergaren – en ergens een vette aanbieding binnen te slepen – is ergensstennis over te schoppen. Maakt niet zozeer uit waarover. Zie bijvoorbeeld opESPN Around the Horn of Pardon the Interruption. Columnisten die eenhoop lawaai maken. Daar zit het grove geld in.Het is een dilemma waar ik zelf mee worstel. Ik ben hier in Amerikainmiddels vier jaar aan de slag als fulltime voetbaljournalist. Naam maken ismakkelijk. Roep maar wat. Maar dat met kwaliteitswerk doen is een opgavevan een heel ander caliber. Dus de verleiding ineens zwaar kritisch of een heelraar argument aan te dragen is er altijd.Maar dan denk ik aan Whitlock. •

Whitlock

Zoals veel MLB­organisaties hebben deAthletics hun roots niet in hun huidigethuishaven. Sterker nog, voor het grootstedeel in de historie van de club speelden deAthletics hun thuiswedstrijden niet inOakland, maar aan de andere kant van hetland. In 1860 werd de Athletic Clubopgericht in Philadelphia. Het team kwamin de eerste jaren uit in amateurcompetitiesvoordat het in 1876 toetrad tot de NationalLeague. Pas na de eeuwwisseling werdende Athletics een zogenaamde household

name in de Major League.Het team werd overgenomen door delegendarische Connie Mack, die naasteigenaar ook manager van de Athletics was.Hall of Famer Mack was 50 (VIJFTIG!!)seizoenen lang manager van de ploeg uitPhiladelphia en won vijf World Series titels(1910, 1911, 1913, 1929 en 1930). Hij deeddat met teams waarin sterren als Ty Cobb,Nap Lajoie, Eddie Collins, Jimmy Foxx enLefty Grove speelden. Niemand was inmeer wedstrijden manager van een MLB­team en niemand won meer wedstrijden.

Opvallend genoeg verloor ook nooitiemand meer wedstrijden als manager danConnie Mack. Mack had na afloop van zijnloopbaan als manager meer wedstrijdenverloren dan gewonnen. Het tekent dewisselvalligheid van zijn team. De Athleticswonnen de World Series in 1913, verlorenin 1914 in vier wedstrijden van de BostonBraves en eindigden vervolgens tussen 1915en 1924 in de onderste regionen van deleague. Hetzelfde gebeurde nade winst van de FallClassic in 1930. In1931 gingen de

World Series verloren en vervolgens werder onder Mack en zijn opvolgers bijnaveertig jaar lang geen enkel naseizoenbereikt.In die periode verhuisden de A’s naarKansas City, waar zij twaalf seizoenen langgeen enkele keer meer wedstrijden wonnendan verloren. Wel debuteerden daarnieuwe sterren, zoals Reggie Jackson enCatfish Hunter. Twee spelers die na deverhuizing naar Oakland (in 1968) centraalstonden in het team dat vijf keer achterelkaar de playoffs bereikte en drie keerachter elkaar (1971, 1972 en 1973) de

World Series won. Een zwak decenniumlater was het de lichting met Rickey Hen­derson, de ‘Bash Brothers’ (Jose Cansecoen Mark McGwire) en Dennis Eckersley,die onder leiding van manager TonyLaRussa drie keer achter elkaar de WorldSeries bereikte en in1989 zelfs de Giantswisten te verslaan omde titel te pakken.Billy BeaneIn 1989 maakteiemand deel uit vanhet team als speler,die later in eencompleet andere roleen veel grotereimpact zou hebbenop de organisatie.Billy Beane, eenvoormalige eerste­rondekeuze van deNew York Mets,speelde in 1989 37wedstrijden voor deOakland A’s. Hijmaakte geen deel uitvan de playoffselectie en zou daarna ookniet meer op het hoogste niveau uitkomen.Voor een speler die met veel bombarie deprofessionele honkbalwereld binnenkwam,had hij maar erg weinig gepresteerd. Hijkwam niet eens tot 162 wedstrijden (eenvolledig honkbalseizoen) in zijn geheleloopbaan, maar kreeg – dankzij zijn 37wedstrijden voor de Athletics in 1989 –wel een World Series­ring.Nadat hij een jaar later hetbericht kreeg dat hij zich mochtmelden in de Minors, beslootBeane General ManagerSandy Alderson te vragen ofhij voor hem misschien eenbaan als scout had. Dievacature was er toevalligen zo begon Beane zijnloopbaan alsfrontofficemedewerker.Vrij snel werd hijassistent van Aldersonen in 1997 volgde hij

hem op als GM van de Oakland Athletics.MoneyballAlderson was in zijn tijd al begonnen methet invoeren van een nieuwe manier vandenken in de organisatie. Men moest af vande traditionele denkwijze waarbijverouderde statistieken werden gebruiktom de waarde van spelers te bepalen.Spelers die veel binnengeslagen punten ofoverwinningen hadden, kregen zakken metgeld, terwijl we inmiddels weten dat erstatistieken zijn die de waarde van eenspeler veel duidelijker aangeven.Beane werkte deze denkwijze nog verderuit en gebruikte het als een leidraad om eenteam uit een kleine markt en met weiniggeld toch op hoog niveau te laten presteren.De nieuwe statistieken die zo'n belangrijkerol speelden in de hervorming van defranchise staan bekend als sabermetrics.Het zijn statistieken die zijn geintroduceerddoor historicus en honkbalstatisticus BillJames. James heeft de statistiekenSabermetrics genoemd naar de Society forAmerican Baseball Research (SABR), eengroep wiskundigen met een passie voorhonkbal. Samen met James werken zij nogaltijd aan nieuwe statistieken die nog beterwaarde kunnen geven aan de kwaliteitenvan een speler.Bekende Sabermetrics zijn WAR (WinsAbove Replacement), wOBA (weighted OnBase Average), FIP (Fielding IndependentPitching) en BABIP (Batting Average onBalls in Play) en op dit moment lijkt defocus vooral te liggen op een manier om dewaarde van de defensieve kwaliteiten vaneen speler vast te stellen. De statistiekendie daarvoor op dit moment gebruiktworden zijn nog niet accuraat genoeg. Hetdoel van Beane was om met behulp van denieuwe denkwijze zijn concurrenten te slimaf te zijn.Terwijl teams als de Red Sox, de Yankeesen de Mets bakken met geld uitgaven aanspelers op basis van homeruns en over­winningen, ging Beane op zoek naar spe­lers de onder de radar erg goed scoordenop basis van sabermetrics. Hij moest

daarvoor wel veel tegenstand binnen zijneigen organisatie overwinnen. De manager,de scouts en zelfs sommige spelers waren hetlang niet altijd eens met zijn zienswijze. Hetheeft een aantal scouts, die opgegroeid warenin een compleet andere wereld en niet anderskonden leren denken, hun baan gekost. DeAthletics bracht het echter mooie tijden.Voor weinig geld werden spelers binnen­gehaald die als team mooie successenbehaalden. Beane haalde spelers die vaak ophet honk kwamen, maar niet bekend stondenals grote sterren, zoals bijvoorbeeld JohnnyDamon. Voeg daarbij een aantal zeergetalenteerde spelers uit eigen opleiding(Jason Giambi, Miguel Tejada, Barry Zito,Mark Mulder en Tim Hudson) en de A'swaren in business.Remmende voorsprongTussen 2000 en 2003 werden de playoffs vierkeer bereikt, maar elke keer strandde deploeg in de Division Series. Zo kenden de A'svier erg sterke seizoenen, waarin tottwee keer toe meer dan honderdwedstrijden werden gewonnen enwaarin zij de langsteoverwinningenreeks (20 wedstrijden)in de historie van de AmericanLeague boekten. Dat alles gebeurdemet één van de kleinste payrolls vande league. Het is prijzenswaardig tenoemen, maar echte prijzen werdener helaas niet gewonnen.En omdat er geen geld was,vertrokken de beste spelers via freeagency naar de rijkere teams. JasonGiambi vertrok als regerend AL MVPnaar de Yankees, Johnny Damonging aan de slag bij de Red Sox en hettoptrio starters (Zito, Mulder enHudson) vloog uit naar SanFrancisco, St. Louis en Atlanta.Ondertussen was het succes van deaanpak van Beane uiteraard ook bijde rijkere teams opgevallen. De RedSox probeerden Beane al eens binnente halen als nieuwe GM en ook aanzijn assistenten en volgelingen werdgetrokken.

Door de jaren heenreisden de Athletics hethele land al door en hetzou zomaar kunnen dater in de nabije toekomsteen nieuwe verhuizingvolgt. De Athletics delenhet Colosseum in Oak­land met de Raidersuit de NFL. Hetstadion is inmiddelsbehoorlijk verouderden de A's zouden ergraag vertrekken.San Jose zou de A'sgraag een nieuwe thuis­haven bieden en de stadzou zelfs bereid zijn eennieuw stadion tebouwen voor het teamdat inmiddels sinds dejaren ‘70 in Oaklandspeelt. In San Josespelen op dit momentalleen de Sharks in deNHL en de stad wildolgraag nog een grootteam naar zichtoetrekken.Zo'n verhuizing moetechter wel goedgekeurdworden door de MajorLeague Baseball en daaris op dit moment nogwat gesteggel over. Eenverhuizing naar eennieuw stadion kan deinkomsten ten goedekomen en zou wel eensde laatste stap naar detop kunnen betekenenvoor de Athletics. Voorhen is het te hopen dateen verhuizing uitein­delijk goedgekeurdwordt, of dit nu naarSan Jose of een anderstadion in Oakland is.

De voorsprong die de A's haddenopgebouwd werd door andere teams snelweggekocht en andere teams boektendaarmee ook successen. Theo Epsteinbetrok Bill James bij de Red Sox en samenwaren zij deels verantwoordelijk voor hetverbreken van de the curse of the Bambino.In 2004, het jaar nadat de A's voor hetlaatste de playoffs bereikten, wonnen deRed Sox hun eerste titel in ruim tachtigjaar.Een mindere periode brak aan voor deAthletics, die moesten toezien dat hundivisiegenoten van de Texas Rangers tottwee keer toe de World Series bereikten enzijzelf onderin de AL West eindigden. Het

was duidelijk dat er een nieuwemanier gevonden moest worden omde grote teams te slim af te zijn. Hetwordt echter steeds moeilijker omgebruik te maken van de gaten inde markt, omdat andere kleineteams geleerd hebben van de A'sen precies hetzelfde proberen.De Tampa Bay Rays zijn daarmisschien wel het bestevoorbeeld van.Nieuw succesElk jaar lijkt er wel een nieuwgat in de markt te zijn. Hetene seizoen gaat iedereen voor

defensief sterke spelers,dan zijn het de relieversen nu weer de ervarenspelers aan het eindevan hun loopbaan.Billy Beane en de A'sslagen er in elk gevaltelkens weer in om het gat tevinden. Na vijf magere seizoenenwonnen de A's vorig seizoen voor heteerst weer de divisie, maar opnieuwstrandden zij in de Division Series,waarin de Detroit Tigers nipt testerk waren.Het blijft opvallend om te ziendat Beane een manier heeft gevon­den om met weinig geld goed te pres­teren. Hij vindt overal koopjes. Zijn

bestbetaalde speler ditseizoen? Chris Young, dieverdient ‘slechts’ 8 miljoendollar. Beane heeft zijnteam deze keervoornamelijk bij elkaargeshopt. Via trades, die deA's spelers als Gio González,Rich Harden, Andrew Bailey enTrevor Cahill kostten, werden JoshReddick, Josh Donaldson, Derek Norris,Jed Lowrie en Jarrod Parkerbinnengehaald. In free agency werdenvoor relatief weinig geld YoenisCéspedes, Coco Crisp en Bartolo Colónaangetrokken. Stuk voor stuk spelers diede afgelopen twee seizoenen eenbelangrijke rol speelden in de terugkeernaar de top.Nu moet Beane met zijn A's hopendat hij ook in het naseizoen weer eenswat succes kan hebben. Onder Beanewerd pas één playoffserie gewonnen(in 2006) en het wordt tijd dat zijninnovatie een keer echt beloondwordt. Hij heeft een ring als speler,maar verdient er juist één als GeneralManager. Op dit moment staan deAthletics bovenaan in de AL West enlijken zij op het juiste moment in topvormte komen. Dit zou wel eens dé kanskunnen zijn voor Beane en de Athletics.Moneyball 2.0 verdient een beloning! •

We naderen het einde van het seizoen,playoffraces zijn nog volop in gang, maarhet is wel vast het moment om vooruit teblikken op de winnaars van de jaarlijkseawards. In deze column wil ik een lansbreken voor Joe Girardi.Girardi was nooit één van mijn favorietemanagers. Hij deed het ooit aardig bij deMarlins en kwam toen in een gespreidbedje bij de Yankees. Hij mochtmiljonairs managen en kon het eigenlijkalleen maar fout doen. Hoe vaak hebbenwe hem niet aan de hand van zijn magicbinder (map met scouting reports) deverkeerde beslissingen zien maken bijhet moment van een pitcherwissel, dekeuze voor een opzettelijke vrije loop ofhet inzetten van een pinch­hitter?Pas dit seizoen kunnen we Girardiechter werkelijk beoordelen op zijnkwaliteiten als manager. Voor het eerstin jaren wekten de Yankees niet deindruk dat het geld hen op de ruggroeide. Belangrijke spelers vertrokkenvia free agency en daarbij kwam nogeens een overvloed aan blessures.Granderson, Teixeira, Jeter, A­Rod,Pineda. Stuk voor stuk misten zij grotedelen, of zelfs het hele seizoen. Zijwerden vervangen doorveteranen die alseizoenenlang niet meerpresteren zoals zij dat in huntoptijd deden.Toch slaagt Girardi er metmannen als Vernon Wells,Ichiro en Lyle Overbay in om tot diep inhet seizoen mee te dingen om een plek inde playoffs. Hij verdient de Manager ofthe Year titel. •

Seb Visser.

Geen ploeg is zo moeilijk te peilen als deploeg waar je, diep in je hart, enorm fanvan bent. Van zo’n ploeg echt eenobjectief beeld krijgen, dat is lastig.Op het moment dat ik dit stukschrijf staan de Boston RedSox niet alleen bovenaan in deAmerican League East, zehebben zelfs het beste recordin Major League Baseball.Als je dat voor het seizoen tegen mij hadgezegd had ik je kei­ en keihard in jegezicht uitgelachen. De Red Sox hebben,op David Ortiz na, geen sterren. Ja,Dustin Pedroia is één van de bestetweede honkmannen, ja, Jacoby Ellsburywerd twee seizoenen op een haar naMVP. Maar toch, er was niets dat wees opeen jaar als dit.Jon Lester heeft zijn vorm van een paarjaar geleden terug, Clay Buchholz blijkteen ace, John Lackey komt op ongezienewijze terug van een Tommy John­operatie, Koji Uehara is een topcloser eneen vreemdelingenlegioen met ondermeer Shane Victorino, Mike Carp, MikeNapoli en Daniel Nava vormt één van debeste offenses in de MLB.Mij hoor je niet klagen, maar elke avondkijk ik weer met open mond naar wat deRed Sox nou weer uitspoken. Dat doetmij wel realiseren dat ik 'mijn' teamssteevast of flink overschat of flinkonderschat. Worst to first, ik heb het inmijn stoutste dromen niet gezien. •

Lennart Beishuizen.

Mijn teamsManager of the Year