HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkSENIOR WRITERJules ZaneREDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelRob van GamerenVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompWietze­Willem MulderMarco PostRobert PrinsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserFrank WielaardJoeri ZwartsCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelGijsbregt BrouwerJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika Magazineis een uitgave van PetersenMedia. Niets uit dezeuitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerdzonder uitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012­2013 ­ Allerechten voorbehouden.

Elke week begint/eindigt voor mij op de zondagavond.Rond 18.00 uur doe ik mijn laatste check in mijn FantasyFootball teams (iets wat ik dit jaar heel serieus neem, nawat steken onder water van collega Kasper Dijk), lees ikde laatste reviews en ga ik er alvast goed voor zitten.Samen met vriend en collega Lennart Beishuizen makenwe ons dan klaar voor een avondje en nacht NFL kijken.Zondagavonden zijn bij mij standaard geblokt. Dit jaarmiste ik slechts enkele vroege wedstrijden omdat ik voorSport Amerika een NFL­game bezocht op Wembley.Het virus heb ik sinds twee jaar echt goed te pakken.Wat de charme van de NFL is voor mij? Naast alletactieken, atletische monsters en het vele spektakel, benik vooral erg onder de indruk van dat iedereen van elkaarkan winnen.Tijdens het tikken van deze column kijk ik naar deSeattle Seahawks, de huidig Super Bowl­kampioen. Nahun openingsgame van dit seizoen was iedereen er overeens: ze zouden hun titel zeker gaan prolongeren.Inmiddels zijn we drie maanden verder en zijn allekenners het met elkaar eens: de chemie is weg in Seattleen een tweede titel op rij gaat zeker niet gebeuren.Daarom is 'Lucky Len' ook een van mijn favorietewekelijkse artikelen op de site. Lennart doet elke week,tegen beter weten in, enorm zijn best met hetvoorspellen van elke wedstrijd. Hij maakt analyses, kijktnaar de historie tussen beide teams en bezoekt zelfsweersites om te kijken of de zon schijnt, of juist regenmet bakken uit de hemel komt zetten, om zodoende zijnbest mogelijk voorspelling op te schrijven.Het mag niet baten. Lennart heeft er de laatste jarenmeer fout dan goed. En dat zal voorlopig wel zo blijven.Leve de onvoorspelbaarheid in de NFL!Veel leesplezier,

Any Given Sunday

Maarten Kolsloot, STRIKE OUT. De verwoestedroom van de talentvolle honkbalbroers Halman.Uitgeverij De Kring, 224 pags, € 16,50

Football gevaarlijk?Jazeker, maar vlakdat cheerleaden ookniet uit. Tijdens derust van de Ravens­Titans game vielbijgaande Balti­more­cheerleaderuit de lucht, en datzag er aanvankelijkniet goed uit. Buitenwesten, envervolgens perstretcher van hetveld gedragen.Beterschap!

Helaas maar waar.Ook in het footballdoet de Schwalbe(of de flop, de diveof de fopduik) zozoetjes aan z'nintrede. En het ergeis: het wordt insommige gevallennog beloond ook!Zoals afgelopenzondag in NewOrleans...Een hail mary vanDrew Breesbelandde in dehanden van tightend Jimmy Graham,die daarmee in deslotseconde deendzone in liep.Touchdown Saints!Nee dus. Grahamzou zich hebbenafgedrukt aan49ers' cornerbackPerrish Cox. Er wasinderdaad contact,maar offensive passinterference? "Juistdoor dit soortdingen ben ikgestopt metbasketball", foeterdeGraham na afloop.Bijgaand de videovan het incident.Oordeel zelf.

Nadat Carmelo Anthony vorigeweek zijn twintigduizendste puntscoorde, was het deze week JamalCrawford die een mijlpaal bereikte.De guard van de Los Angeles Clip­pers maakte maandag tegen deUtah Jazz het vijftienduizendstepunt uit zijn carrière. In diezelfdewedstrijd zorgde Chris Paul voor deeerste triple­double van het seizoen. CP3had dertien punten, twaalf assists en tienrebounds • De Cleveland Cavaliers zijnduidelijk nog op zoek naarde juiste vorm. De ploegvan LeBron James verloordeze week van het teamdat vorig jaar stijfonderaan eindigde in deWestern Conference, deUtah Jazz. Gordon Haywardbesliste de wedstrijd meteen buzzer beater • RickyRubio is zeven tot acht wekenuitgeschakeld vanwege eenenkelblessure. De point guard van deMinnesota Timberwolves liep de blessureop tegen de Orlando Magic • DeMarcusCousins is het seizoen uitstekendbegonnen. De center noteerde vrijdagtegen de Phoenix Suns 25 punten enachttien rebounds. Het was alweer devierde keer dit seizoen dat hij minstenstwintig punten en tien rebounds lietaantekenen • De Houston Rocketsen Memphis Grizzlies verloren dezeweek allebei hun eerste wedstrijd.De Rockets verloren thuis van deGolden State Warriors met 98­87. Denederlaag van de Grizzlies was eenstuk pijlijker. Zij verlorenzaterdagavond van de MilwaukeeBucks, 93­92 • De Los AngelesLakers zijn bezig aan deslechtste seizoenstart sinds1957. Kobe Bryant en zijnteamgenoten verloren opdinsdag met 112­106 van dePhoenix Suns. Het was alweerde vijfde nederlaag op rij• (Robert Prins)

Adrian Peterson staat voorzijn terugkeer. De runningback van de Minnesota Vikingsverscheen voor de rechtbank inMontgomery County, Texas,waar hij pleitte voor een ‘no contest‘proces. Peterson ontsnapt dus aan eengevangenisstraf voor het mishandelen vanzijn zoontje, maar krijgt wel een proeftijd,een boete van vierduizend dollar en eentaakstraf. Ook moet Peterson eenopvoedingscursus volgen. De uitspraakbetekent dat Peterson direct weer aande slag zou kunnen als hij zichgedraagt. De NFL buigt zich komendeweek over de ‘reinstatement‘ van dePeterson • Carson Palmer,quarterback van de Cardi­nals, tekende afgelopenweek een driejarigecontractverlenging. De34­jarige spelverdeler liet deploeg uit Arizona weer metvertrouwen spelen, wat zeeen record van 8­1opleverde. De verlengingvan Palmer kan oplopen tot 50 miljoendollar, waarvan 20,5 miljoendollar gegarandeerd, ook voor hetvolgende seizoen • Het trieste isdat Palmer zondag zijnkniebandenafscheurde endaardoor isuitgeschakeldvoor de rest vanhet seizoen •Marcus Lattimorekondigde zijnafscheid uit de NFL aan. De23­jarige running backworstelde al sinds hij doorSan Francisco 49ersgedraft werd in 2013 met derevalidatie van twee zwareknieblessures. Lattimoremaakte furore voor de SouthCarolina Gamecocks, maarscheurde in 2011 en 2012 al zijnkniebanden af •

Carter Ashton van deToronto Maple Leafs is voortwintig duels geschorst. Deaanvaller werd betrapt op hetovertreden van de dopingregle­menten van de NHL. Ashton noteerde eenpositieve test op het gebruik vanclenbuterol. Het middel kwam het lichaamvan Ashton binnen door het gebruik vaneen verkeerde inhaler tegen astma •Detroit Red Wings zal backup goalieJonas Gustavsson twee maandenmoeten missen. De Zweedse mantussen de palen liep in het duel met NewYork Rangers een ontwrichte schouder opbij het maken van een redding • ChicagoBlackhawks moet op haar beurtaanvaller Patrick Sharp enige tijdmissen. De winger is drie tot vier wekenuitgeschakeld • Pittsburgh Penguinsheeft het contract met doelman Marc­Andre Fleury verlengd. Fleury blijft tot enmet de zomer van 2019 speler van dePenguins. De eerste keuze uit de draft van2003 staat dit seizoen nog voor vijf miljoendollar op de loonlijst, op zijn nieuwecontract staat een gemiddeldjaarsalaris van 5,75 miljoen dollar •Tijdens de Hockey Fights Cancergame van Buffalo Sabres tegenEdmonton Oilers maakteSabres­commentator RickJeanneret bekend kankervrijte zijn. De 72­jarigecommentator is al sinds1971 actief alscommentator voor deSabres • Het rugnummer5 werd al nooit meergedragen bij Mon­treal Canadiens,maar sinds de wed­strijd tegen MinnesotaWild (zaterdag) is ditniet alleen maar ter erevan Bernard Geoffrion.Guy Lapointe zag zijnnaam aan die vanGeoffrion toege­voegd worden •

De All­Stars van deMLB strijken deze weekneer in Japan voor deelfde Japan Series. Het is voor het eerstsinds 2006 dat de beste spelers van deMLB het opnemen tegen het nationaleteam van Japan. Naast enkelevriendschappelijke potjes spelen de All­Stars een serie van maximaal vijfwedstrijden tegen het gastland. MattShoemaker (Angels) en HisashiIwakuma (Mariners) starten de eerstetwee wedstrijden • Coach van de All­Stars,John Farrell, gebruikt de reis naar Japantrouwens ook als eenverkapt scouting­tripje. Demanager is gecharmeerdvan de 20­jarige Japansewerper Shohei Otani, diemet zijn 1 meter 93 en eenfastball van 99mph eenaanwinst zou kunnen zijnvoor elk MLB­team • Degeruchtenmolen rondeventuele trades begint op gang te komen.Zo zouden de Colorado Rockies bereidzijn om sterren Troy Tulowitzki enCarlos Gonzalez te verhandelen.Tegelijkertijd zouden de Los AngelesDodgers het surplus aan grote namenin het outfield willen verminderendoor een of twee outfielders,zoals daar zijn Yasiel Puig,Matt Kemp, André Ethieren Carl Crawford, te traden• Een nieuwe aflevering inonze favoriete soap ‘GoedeTijden, A­Rod Tijden’. Volgensde Miami Herald zou Rodriguezin een gesprek met de DrugsEnforcement Administration (DEA)zijn dopinggebruik hebbentoegegeven. Ook zou A­Rod zijnneef bijna een miljoen dollarhebben betaald om hem zijnmond te laten houden over zijndopinggebruik. Volgens devrouw van die neef had A­Rodtrouwens ooit bij hun op devloer geplast. Wordtongetwijfeld vervolgd… •

Net zoals vorig jaar is de NFC West statistisch één van desterkste divisies in de NFL. En net als vorig jaar lijkt eenteam uit de NFC West op weg naar thuisvoordeel in deaankomende playoffs. Het gaat dit keer echter niet om deusual suspects, oftewel de Seattle Seahawks en de SanFrancisco 49ers. Nee. Ditmaal zijn het de Arizona Cardinals,die dankzij een onorthodox duo met 7­1 bovenaan staan inde NFC en op weg lijken naar een divisietitel.Het succes van Arizona komt niethelemaal uit de lucht vallen. Vorig sei­zoen was de ploeg van Bruce Arians aleen team om rekening mee te houden.Ondanks dat de Cardinals slechts drievan hun eerste zeven wedstrijdenwonnen, eindigden zij het seizoen meteen 10­6 record en werd er zelfs met17­10 van de Seattle Seahawksgewonnen. Op dat moment was Arizonade eerste ploeg die Russell Wilson hadweten te verslaan in Seattle (Dallas zoudit seizoen de tweede ploeg worden).Toch leidden deze goede resultaten in2013 niet tot de playoffs, want in desterke NFC was een 10­6 record nietgoed genoeg en de Cardinals moestenvanaf de bank toekijken hoe deSeahawks en de 49ers de strijd om deNFC uitvochten.Dit seizoen staan de Cardinals er veelbeter voor, en dit valt verrassend tenoemen. Wie naar de statistieken kijkt,ziet dat Arizona de meeste passing

yards in de NFL opgeeft (286.8 yardsper wedstrijd) en niet excelleert in zowelrush offense (90.5 yards per wedstrijd,28ste in de NFL) als pass offense (239.9yards per wedstrijd, 14de in de NFL).De enige globale statistiek waarin deCardinals uitblinken is de rush defense,die gemiddeld slechts 79.6 yards perwedstrijd opgeeft en daarmee derdestaat in de NFL.Het is daarom verkeerd om te zeggendat de Cardinals een kopie zijn van hunNFC West­rivaal uit Seattle die vorigjaar in de prijzen viel. De Seahawks'defensie behoorde in alle opzichten totde besten in de NFL en leunde op eensterke running game.RisicoHoe kan het dan in hemelsnaam dateen team dat aanvallend nergens in lijktte excelleren, en defensief niet eens debeste ploeg in de NFL is, wel het besterecord in de NFL heeft? Voor een

antwoord op die vraag moet je bijBruce Arians zijn. De man die vorigjaar werd aangesteld als hoofdcoachen die volgens ex­Cardinals kicker JayFeely ook wel 'Rex Ryan zonder detierelantijn' is. Met dat laatste doeltFeely vooral op de filosofie van Arians.Hij neemt graag risico's, sterker nog,hij eist van zijn spelers dat ze risiconemen. 'Je gaat niet voor een korteveilige pass als je ook een homerunkunt slaan', aldus het motto vanArians.Dat hij hierbij zweert, bleek tweeweken geleden in een wedstrijd tegende Philadelphia Eagles. In de slotfasekeken de Cardinals tegen een achter­stand van drie punten aan. Ze ston­den op hun eigen 25­yardlijn en hetwas 3rd­and­5. Palmer kreeg de bal,keek rond, en in plaats van een korteveiligere pass te geven lanceerdeArians' quarterback de bal vele yardsnaar voren. De bal belandde halver­wege het veld in de handen vanreceiver John Brown, en 75 yards laterstond er een voorsprong voor Arizonaop het scorebord.Deze mentaliteitswisseling in Arizonabetekent echter niet dat Arians zijnteams roekeloze risico's laat nemen,iets wat ook het gunstige turnoververschil (+10) van zijn team ver­klaart. "Je moet elke kans aangrijpen.Maar ze moeten wel logisch zijn... Mijnquarterback moeten weten: als ik eengoede matchup heb, dan moet ik mijnkans grijpen."PalmerDeze quarterback voor de Cardinalsluistert naar de naam Carson Palmer.Een man die een discutabele reputatieheeft in de NFL. Van 2003 tot en met2010 was Palmer de onbetwiste leidervan de Cincinnati Bengals. In 2003was hij vanuit USC opgepikt met deeerste draftkeuze: Palmer zou defranchise quarterback van de ploegworden. In 2010 eindigde het huwelijkechter in een pijnlijke scheiding. De

ploeg ging 4­12 in 2010, waaropPalmer aangaf dat hij zich niet meergemotiveerd voelde om voor deBengals uit te komen. Het langdurigegebrek aan succes (Cincinnati haaldeslechts twee keer de playoffs, waarinhet beide keren direct verloor) begonaan Palmer te vreten en hij gaf induidelijke taal aan dat hij nooit meervoor Cincinnati wilde spelen. Dit schootbij eigenaar Jim Brown in het verkeerdekeelgat, die het contract van Palmerhonoreerde en weigerde om hem wegte doen. "Hij wil weglopen van zijnafspraak, en ik ga hem daar niet voorbelonen", aldus een geïrriteerde Browntijdens een persconferentie.Palmer besloot vervolgens bijna metpensioen te gaan. "Voor het geld hoefik het niet meer te doen, ik heb altachtig miljoen dollar verdiend. Ik doehet enkel nog uit liefde voor het spel."In eerste instantie kwam hij in 2011 bijOakland terecht, dat maar liefst tweehoge draftkeuzes opgaf, maar hier wistPalmer nooit te aarden. De prestatieswaren niet slecht, maar omdat deRaiders niet verder kwamen, beslotenzij twee jaar later alweer afscheid tenemen van de man in wie zij die tweekostbare draftkeuzes investeerden.De Cardinals hoefden enkel eendraftkeuze uit de zesde ronde op tegeven. Anno 2014 staan deCardinals 7­1, en zijn de Raidersnog steeds op zoek naar huneerste overwinning. Het kanverkeren.In Arizona kwam Palmer eenoude bekende tegen in BruceArians. Palmer had nog nooit methem samengewerkt, maar washem wel in Cincinnati

tegengekomen toen Arians nog eenoffensive coordinator was voor de Pitts­burgh Steelers. Mede hierdoor bedachtArians zich geen moment toen hijbedacht welke quarterback hij wilde alshoofdcoach van de Cardinals: "Carsongooide tegen ons (Pittsburgh) altijdgenoeg diepe bombs. Vooral met ChadJohnson en Chris Henry was hij levens­gevaarlijk. Ik wist dat hij op een manierkon spelen zoals ik dat graag wil doen."ToevalZodoende is het een toevallige samen­loop van omstandigheden die de tweeheeft samengebracht in de woestijn vanArizona. Zo heeft zelfs de AFC title gamein 2011 (New England Patriots wonnenmet 23­20 van de Baltimore Ravens)invloed gehad op het bijeenbrengen vanArians en Palmer. "In 2011 was ChuckPagano nog de defensive coordinator inBaltimore. Zij verliezen die wedstrijd omeen plek in de Super Bowl maar niptomdat Lee Evans een touchdown uit zijnhanden laat vallen. Als Evans de balvangt, staan de Ravens in de SuperBowl, en wordt Chuck niet aangenomenals hoofdcoach door de IndianapolisColts", aldus Arians.Het is namelijk Chuck Pagano die in2012 Bruce Arians aanstelt als offensivecoordinator voor de Indianapolis Colts.En het is deze samenwerking die hemeen baan als hoofdcoach in Arizona zouopleveren. Voor Arians zelf is het daar­naast ook een emotioneel seizoen. Paga­no moet halverwege het team tijdelijkverlaten nadat er bij hem leukemie isgeconstateerd. Arians neemt als interim­coach de regie over, en vooral de eerstewedstrijd zonder Pagano valt hemzwaar: "Ik ben slechts twee keer in mijnleven doodsbang geweest om te verlie­zen. En de eerste wedstrijd zonderChuck was daar eentje van. We moestenwinnen en hem de game ball geven."Ook in die wedstrijd kwam het aanval­lende genie in Arians weer naar boven.Halverwege keken de Colts tegen een21­3 achterstand aan tegen de Green

Bay Packers. In de tweede helftschroefden de Colts het tempodrastisch op, en de Packers werdencompleet ondersteboven gelopen.Eindstand: 30­27, en één game ballvoor Chuck Pagano.Met de Colts haalt Arians de playoffsen vooral de samenwerking met rookieAndrew Luck maakte de huidige coachvan Arizona zo blij als een kind in eensnoepwinkel: "Het is veel makkelijkerom jonge quarterbacks mijn filosofieaan te leren. Neem Andrew, die vondhet geweldig. Ik liet hem weten dat hetmij niet boeide wat de situatie was,zolang hij maar diep richting T.Y. Hiltongooide als hij ook maar een beetjeruimte kreeg."

Het begeleiden van Andrew Luck in zijneerste seizoen als quarterback voor deIndianapolis Colts was een déjà vu mo­ment voor Bruce Arians. Hij was immersde quarterback coach in Indianapolistoen ene Peyton Manning zijn debuutmaakte voor de Colts. "Dat warenmooie tijden. Ik weet nog dat Peyton ineen wedstrijd tegen New England vijfpicks gooide. We werden ingemaakt,maar ondanks die vijf intercepties maakik hem duidelijk dat we het tempo nogmeer gingen opschroeven. Dat wasenkel bedoeld als leermoment, en datmaakt het vak van coach zo leuk. Ikheb Peyton , Ben (Roethlisberger) enAndrew zien groeien...en nu zien weook de hergeboorte van Carson. Datmaakt coachen zo leuk."

Ineens lijkt de wedergeboorte vanCarson Palmer een stuk logischer.Arians heeft met Peyton Manning, BenRoethlisberger en Andrew Luck driequarterbacks begeleid die allemaal ­nog steeds ­ prima presteren. CarsonPalmer is nu de vierde quarterback indit rijtje die onder de vleugels vanArians het beste uit zijn kunnen weet tehalen. Na vele sobere jaren inCincinnati en twee deprimerende inOakland, heeft Palmer de liefde voorhet spel teruggevonden in Arizona. Bijeen coach wiens onorthodoxe speelstijlbij Palmer in eerste instantie totgefronste wenkbrauwen leidde. Arians:"Toen hij hier net kwam en met mijkennis maakte, keek hij me aan alsof ikgestoord was. Ik maakte hemmeermaals duidelijk dat hij zijn gangkon gaan, en dat hij de bal lekker naarvoren mocht gooien. Daarna vroeg hijnog een paar keer of hij echt zo vaaknaar de diepe bal mocht zoeken.Daaraan kan je merken dat Carson eenveteraan is, die spelen doorgaans meervoor de completions dan voor dehomeruns."Langzaam maar zeker heeft Ariansechter zijn quarterback weten tehersenspoelen en de resultaten mogener zijn. De statistieken laten misschienniet zien wat voor een goede coachArians is, maar wie de wedstrijden vande Cardinals bekijkt, ziet dat het teamfor real is. Dankzij de onorthodoxe stijlvan Arians, en een herboren CarsonPalmer, stijgen de Cardinals totongekende hoogten. Maar hoe hoger jevliegt, hoe harder je kan vallen. In dekomende weken moeten de Cardinalstegen ploegen als Detroit, Seattle, enSan Francisco hun koppositieverdedigen.Het lijkt een lastige taak, maar in elkewedstrijd zullen er kansen liggen voorde Cardinals, en zoals het motto vanArians luidt: "Elke kans moet jeaangrijpen." •

Zoals de titel van het boek al doet vermoeden, is er sprake vaneen jaarlijks terugkerende uitgave van ‘The Best AmericanSports Writing’. Elk kalenderjaar selecteert een gerenommeerdesportjournalist, gekozen door de uitgevers, de beste verhalenuit de Amerikaanse sportjournalistiek. Voor het kalenderjaar2014 viel deze eer te beurt aanChristopher McDougall.McDougall is de auteur vanmeerdere boeken, zoals Bornto Run: A Hidden Tribe,Superathletes en The GreatestRace the World Has NeverSeen. Ook schreef hij voormeerdere media, waaronderde New York Times.McDougall selecteerde voor ditboek de mooiste sportverhalenvan het kalenderjaar 2014samen met Glenn Stout, die alsinds het ontstaan van de seriein 1991 betrokken is bij depublicatie van The BestAmerican Sports Writing. Deverhalen worden verzameld uitverschillende nieuwsbronnen.In het verleden waren ditvooral kranten en tijdschriften,maar dankzij de verderedigitalisering van desamenleving wordt ookgekeken naar groterewebsites. Zo staat er in dit boek bijvoorbeeld een verhaal wateerder werd gepubliceerd op Deadspin.com. Publicaties vanandere media worden opnieuw gepubliceerd in dit boek.Verhalen gaan niet alleen over de grote sporten, maar ookover sporters in de marge. Sporters die weliswaar in deaandacht van de media staan, maar niet dusdanig in despotlights als een Peyton Manning, LeBron James,

Derek Jeter of Sidney Crosby. Een voorbeeld daarvan is hetverhaal van Anthony Robles. Robles is een worstelaar, die in2010/2011 het NCAA kampioenschap individueel worstelen wonen daarna zijn carrière beëindigde. Robles werd geboren metslechts één been en stopte op zijn hoogtepunt om lezingen tegaan geven, vooral voor mensen die met dezelfde afwijking alshijzelf werden geboren.

Het gaat zelfs niet alleen over Amerikaanse sporters, maar ookover sporters die ver van het Amerikaanse grondgebiedverwijderd zijn. Als het verhaal maar in de USA is gepubliceerd,dan is het verhaal welkom. En zo kan het ook, dat een verhaalover de Japanse pitcher Tomohiro Anraku in een boek overAmerikaanse sportjournalistiek verschijnt. Anraku wordt medevergeleken met landgenoot en collega­pitcher Yu Darvish (TexasRangers). Anraku staat bekend als één van de grootste talentenvan de wereld en wordt daar ook naar gebruikt in de Japansecompetitie. Waar Amerikaanse jeugdteams hun spelertjesproberen te beschermen tegen overbelasting, wordt daar in deJapanse jeugdcompetitie geen rekening mee gehouden. De 16­jarige Anraku gooit op die manier 772 pitches in vijf wedstrijden(negen dagen).Buiten de onbekendere sporters, wordt er ook aandachtgeschonken aan sportgebeurtenissen die wereldwijdebekendheid hebben. Zo vind je in het boek ook eenachtergrondverhaal achter badboy Aaron Hernandez en eencompleet overzicht van de toch niet overleden vriendin vanManti Te’o. Al met al is The Best American Sports Writing 2014het perfecte boek voor sportfetisjisten die nog eens terug willenkijken op het sportjaar 2014. Voor alle sporten, sport in debreedte en topsport. Van football tot tennis en van worstelen totbaseball. Omdat het boek bestaat uit allemaal kortere verhalen,is het ook een aanrader voor sportliefhebbers die geenboekenwurm zijn. •TEKST JEROEN VEENSTRA

The Best American Sports Writing 2014 is hetperfecte boek voor sportfetisjisten die nog eensterug willen kijken op het Amerikaanse sportjaar

TITEL THE BEST AMERICAN SPORTS WRITING 2014AUTEURS CHRISTOPHER MCDOUGALL, GLENN STOUTBESTELLEN AMAZON.COM

Ziggo is de nieuwe hoofdsponsor vanAjax. Sportmarketeers kwijlen bij degedachte dat een stevig Nederlands merkde landskampioen gaat sponsoren en er isopluchting alom dat de nieuwegeldschieter geen Chinesebank of gokkantoor is. Deshirts zijn al gemaakt en datZiggo­logo staat prima op hetwit­rood­wit, zo luidt deconsensus.We zijn in Nederland al zo gewend aanlogo’s op voetbalshirts dat we zelfs eenmening hebben over welk logo wel of nietpast bij een bepaald shirt. In Amerika lijkthet moment dat logo’s op shirts normaalgaan worden nog lichtjaren ver weg. Maardat is het niet. Sterker nog, het beeldmerkvan een sponsor op NBA­shirts komtsteeds dichterbij.In maart kondigde NBA baas Adam Silveral aan dat gesponsorde shirts ‘onvermijde­lijk’ waren en dat we waarschijnlijk binnenvijf jaar merknamen op de shirts gaanzien. Die vijf jaar zouden zo maar eens watsneller kunnen gaan, want onlangskondigden twee NBA D­League teams aandat ze een sponsordeal zijn aangegaanwaarbij de sponsor een logo op het shirtplaatst. De Westchester Knicks (het D­League team van de New York Knicks)presenteerde afgelopen week hun nieuweshirt met daarop het logo van de Chasebank op de voorkant.Het is geen gezicht natuurlijk, zo’n logoop een basketballshirt, daar kunnen wehet allemaal over eens zijn. Nog minstenseen jaartje of drie. Zodat we het er daarnaover eens kunnen zijn dat het logo van debank er prima uitziet op het shirt van de(grote) Knicks. Dat is onvermijdelijk. Kijkmaar naar Ajax. •

Eva Gerritse.

LogoSean Payton, hoofdcoach van de New Or­leans Saints, is deze week de lafaard vande week. Payton staat doorgaans bekendals een coach die graag risico neemt.Neem bijvoorbeeld Super Bowl XLIV, toende Saints de tweede helft opende met eensuccesvolle onside kick. Payton is iemanddie met zijn creativiteit menig verdediginggek kan maken en die altijd wel een ver­rassing in petto heeft. Afgelopen zondag,toen zijn New Orleans Saints in eigen huisverlenging afdwongen tegen de SanFrancisco 49ers, had Payton inderdaadeen konijn in z'n hoed, maar niet op eengoede manier.De Saints kregen de bal als eerste, envolgende de OT­regels: een touchdownwint de wedstrijd, maar na een field goalwordt er doorgespeeld en krijgt deopponent een kans om terug te komen.Een ploeg doet er dus het beste aan omde wedstrijd direct af te maken en detegenstander geen kans te geven.Payton besloot dit echter wel te doen. Zijnploeg keek tegen een 4th­and­2 aan op de50­yardlijn, en wat deed Payton? Diebracht de punter binnen de lijnen.Het was een typisch staaltje ‘spelen omniet te verliezen’. In plaats van het risicote nemen om zodoende de 49ers kanslooste laten, koos Payton er voor om de veiligeroute te kiezen…voor het oogvan het thuispubliek nog wel.Payton was blijkbaar bang omte falen, en hierdoor kregen hijen zijn Saints de deksel op deneus. Want vijf minuten latergingen de 49ers met deoverwinning aan de haal. HadPayton nu maar gespeeld om tewinnen…dan keken zijn Saints nu niettegen een 4­5 record aan. •

Justin Kevenaar.

Lafaard

Houston Dynamo, San Jose Earth­quakes, Colorado Rapids: 't zijn namendie de Europese voetballiefhebbermisschien wat gek in de oren klinken.In het land waar basketbal, honkbal enfootball vaak de boventoon voeren,klimt soccer langzaam maar zeker in desportpikorde van het land. Steeds meermensen trekken naar het stadion en erwordt meer geld in het voetbalgestoken.Eerlijke verdelingToch is de Major League Soccer (MLS)nog een competitie voor

in de herfst van een glorieuze voetbal­carrière. In een ver verleden speeldengrootheden als Pelé en Johan Cruijff inThe States, maar sinds de komst vanDavid Beckham in 2007 bij LA Galaxyvolgen steeds meer voetballers zijnvoorbeeld. De komst van de Engelsesuperster zorgde voor een aardver­schuiving binnen het reglement van deMLS, waar net zoals bij de andereAmerikaanse sporten sprake is van eensalary cap (salarisplafond). Voor zijnkomst in lag deze voor MLS­clubs op1,6 miljoen euro.Om de komst van een wereldster alsDavid Beckham te realiseren, stelde devoetbalorganisatie een designatedplayer rule in: een team mag één

speler aanwijzen die meer verdient danhet salarisplafond van het team. “Daar­door lopen er hier een paar fantastischevoetballers rond”, weet Hans Denissen.De oud­spits van onder andere WillemII, RBC en FC Emmen staat onder con­tract bij New York Cosmos, dat uitkomtop het tweede profniveau in Amerika.“De MLS is van een goed niveau, hetzijn allemaal atleten. In Nederlandworden wij verwend als het gaat omtactiek, maar ook hier pikken ze hetmet de juiste coaching goed op. Diegrote namen in de competities kunnenhier niet freewheelen tijdens wedstrij­den; dat wordt gelijk afgestraft.”LA Galaxy maakte als eerste gebruikvan de Beckham­rule, maarook andere clubs

volgden. Zo tekende Thierry Henry eencontract bij New York Red Bulls voorruim drie miljoen euro per jaar en deSeattle Sounders haalden ObafemiMartins en Clint Dempsey (terug) naarAmerika.Inmiddels ligt het salarisplafond voorAmerikaanse teams hoger dan in 2007:dit seizoen mag een club, afgezonderdvan de extra kosten van een designa­ted player, 2,5 miljoen euro uitgevenaan salarissen van hun team. Die extrakosten zijn het bedrag dat de clubbovenop het maximalesalaris van

een speler op tafel legt: dat ligt in 2014op een kleine drie ton per jaar. Tervergelijking: in Nederland ligt hetgemiddelde salaris van eeneredivisievoetballer op €362.000. Hetmaximale salaris en het salarisplafondliggen, net als bij andere Amerikaansesporten, niet vast: in tien jaar steeg hetplafond van de National FootballLeague (NFL) tachtig naar 133 miljoendollar. “Met het salarisplafond zorgt deMLS voor een evenredige verdelingvan de gelden en spelers waardoor decompetitie spannender en eerlijkerwordt”, zegt sporteconoom Frank vanden Wall Bake. ‘Met andere woorden:er is zo min mogelijk verschil tussenhet sterkste en zwakste team.”InstapkostenMaar niet alleen over de salarissenheeft de Amerikaanse voetbalorgani­satie iets te zeggen. Sterker nog: deMLS heeft alle touwtjes in handen. Deoverzeese competitie zit anders inelkaar dan in Europa. Een groot verschilis de competitieopzet: in Europa wisse­len teams elkaar af in de competitiesdoor promotie/degradatie. Vanuit deNorth American Soccer League (NASL),de competitie waarin Denissen uitkomt,kan een club niet promoveren naar deMLS. “Dat is nu eenmaal Amerika. Men­sen zijn hier opgevoed om de playoffste halen, daar worden de prijzen ver­deeld. Dat is de sporttraditie in hetland. Daardoor is de gedachtegang ookanders: als je één wedstrijd verliest,kun je uitgeschakeld zijn. Zo blijft hetwel spannend tot het einde.”Je verdient je plek dus niet metpromotie, maar door het betalen vanzogenaamde instapkosten. Daar is degroei van het voetbal goed in te zien.In 1996, toen de competitie werdopgericht ter voorbereiding van het WKin Amerika, betaalden de eerste tienclubs vier miljoen euro om een plek tekrijgen in de competitie. Toronto FCbetaalde twaalf jaar later het dubbele,Portland Timbers maakt in 2011 bijna

28 miljoen euro over en New York CityFC, een dochterclub van ManchesterCity die vanaf 2015 in de competitieactief is, tikte 79 miljoen euro af encontracteerde reeds Frank Lampard enDavid Villa. Die instapkosten willenoverigens niet zeggen dat een clubgegarandeerd is op een plek in de MLS:de voetbalorganisatie stelt eisen en omuiteenlopende redenen werd eenverzoek ook wel eens geweigerd.SuccesToch blijft succes een toverwoord in deopkomst van het Amerikaanse voetbal.“Tijdens het WK zijn Amerikanen echtvoetbalgek geworden”, zegt Denissen.“Iedereen wil betrokken zijn bij het

• Voetbalkaart vande MLS met goedgekeurdeclubs (groen), lopende projecten (geel)en afgekeurde franchises (rood).

succes van de nationale ploeg. Dewedstrijden van Team USA werdendoor veel televisiestations ook liveuitgezonden.”Amerikanen kijken niet alleen vanuitde huiskamerstoel naar voetbal, maartrekken steeds vaker naar het stadion:in vijf jaar tijd steeg het aantal toe­schouwers met 20 procent. Hoe datkomt? Vroeger deelden voetbalclubshun stadions nog een ander sportteam,maar tegenwoordig is een eigen,soccer­specific, stadion een pré om aande MLS deel te nemen. Daardoornemen de toeschouwersaantallen (en

daarmee de inkomsten) toe: zospeelde Sporting Kansas FC in 2010nog niet onder een eigen dak en trokgemiddeld 10.287 bezoekers. Het jaardaarop opende de club Sporting Park

en schoot dat gemiddelde naar 17.810.Kansas is niet het enige voorbeeld: ookin de toeschouwersaantallen van NewYork Red Bulls zijn tussen voor (2009:12.491 toeschouwers) en na (2010:18.441 toeschouwers) het openen vaneen eigen voetbalstadion verschillen tezien. DC United, een club van heteerste uur en bekend door Freddy Adu,werkt as we speak aan een nieuwethuishaven dat 20.000 toeschouwerskan huisvesten.Grootste competitie“Voetbal heeft dus een grotetoekomst in de VS”, zegt Vanden Wall Bake. “Dat heeft temaken met de groeiendebelangstelling bij deconsument. Dat leidt tot meermedia aandacht en dus meergeld.” Die aandacht zal alleenmaar groeien door de nieuwetelevisie­deal met onder meerESPN. De sport­zenderbetaalt, samen met twee anderezenders, de komende acht seizoenen71 miljoen euro per seizoen (inNederland betaalt Fox Sportsgemiddeld 80 miljoen per seizoen) voorde uitzendrechten. Tot nu toe waren dewedstrijden alleen nog via podcasts ensatelliet te volgen en trokken deze

gemiddeld zo’n 40.000 kijkers. Na dezedeal zullen de wedstrijden in 95 miljoen(!) huishoudens te zien zijn. “Dat zalleiden tot meer sponsoren, dus meergeld voor de clubs.”De deal past in het plaatjevan MLS­baas Don Garber. Dezegsman wil in 2020 degrootste professionelevoetbalcompetitie ter wereldopgezet hebben in Amerikamet 24 deelnemende teams.“De mogelijkheden in Amerikazijn oneindig. Daardoor heeftde competitie meer toekomstdan bijvoorbeeld de Eredivisie.In Nederland zit het voetbalcommercieel gezien al aanzijn top.” Een voorbeeld: ADO DenHaag zou voor acht miljoen euroovergenomen worden door het ChineseUnited Vansen. Columbus Crew, eenmiddenmoter in Amerika, wisseldevorig seizoen voor 54 miljoen euro vaneigenaar. Ook Denissen ziet eenrooskleurige toekomst voor het voetbalin Amerika: “De MLS heeft zeker depotentie om de grootste competitie terwereld te worden. Daar zal wel eenpaar jaar overheen gaan, maar het gat

met kleine voetballanden is al gedicht.”Van den Wall Bake twijfelt nog of dehoogste Amerikaanse voetbaldivisiestraks 24 teams telt, maar volgensDenissen is die kans groot.“Amerikanen leveren geen half werk.” •

• Frank van de Wall Bake.

• Hans Denissen.

Eind jaren ’70 en begin ’80 waren dehoogtijdagen van de North AmericanSoccer League (NASL), de voorgangervan de Major League Soccer (MLS).Johan Cruijff, Ruud Krol, Rob Rensen­brink, en buitenlandse sterren zoalsPelé, Franz Beckenbauer, GiorgioChinaglia, George Best, Eusébio, GerdMüller en Carlos Alberto. Allemaalschitterden ze destijds op deAmerikaanse velden.Toen de eigenaren zich in 1985 doorfinanciële tekorten genoodzaakt zagende League op te heffen waren dehoogtijdagen al enkele jaren voorbij.Sindsdien heeft het Amerikaansevoetbal een dergelijk niveau niet meergekend. Althans, tot op dit moment.Steeds meer buitenlandse sterren lijkennamelijk voor een oversteek naar deMLS of de NASL te kiezen. Dit komt nietalleen door de aantrekkingskracht vanhet Amerikaanse avontuur.Sportief aspectDat onderschrijft ook Dave van denBergh, ex­voetballer van onder meerKansas City Wizards, New York RedBulls en FC Dallas. De voormalig aan­valler koos in 2006 voor een vergelijk­bare overstap. Naast het sportieveaspect speelde het avontuur ook bijhem een rol, maar in vergelijking met

toen, zegt van den Bergh, is het niveau“flink omhoog gegaan.” Het belang vanhet sportieve aspect bij de keuze voorde MLS of de NASL is volgens hem danook alleen maar toegenomen.In 2009 hing Van den Bergh zijn‘kicksen’ definitief aan de wilgen. Op ditmoment is de geboren Amsterdammerin dienst bij de Amerikaanse voetbal­bond als technisch directeur in de staatTexas en als trainer van het Amerikaan­se elftal onder­14. Zijn huidige functiesbieden hem een goede kijk op deontwikkeling van het Amerikaansevoetbal. Met name de jeugd springthierbij in het oog.“Er zijn op dit moment verschrikkelijkveel talentvolle spelers en er zijn meeraanmeldingen dan voorheen”, zegt Vanden Bergh. “Neem bijvoorbeeld hetAmerikaanse elftal onder­17, dat is opdit moment erg talentvol. Veel van dezespelers duiken op bij topclubs inEuropa.” Hij doelt hiermee op spelerszoals Luca de la Torre (ManchesterCity), Kai Koreniuk (Vitesse) en JoshPerez (Fiorentina).Een toonaangevende reden hiervoor isvolgens hem de intrede van ClaudioReyna in 2010 als technisch directeurbij de Amerikaanse voetbalbond. Reynaintroduceerde een nieuw plan van

aanpak. Dit betrof onder meer hetwerken aan een herkenbare stijl vanvoetballen. “Voorheen werd er reactiefgespeeld, tegenwoordig wordt er eenattractieve en meer aanvallendespeelstijl gehanteerd,” zegt Van denBergh. “Dit vergroot deaantrekkingskracht van hetAmerikaanse voetbal.”Brasil 2014De meest recente erkenningvoor de hernieuwde maniervan voetballen kwam tijdenshet afgelopen WK­voetbal inBrazilië, waar de nationaleploeg de achtste finalesbereikte. Daarin werd het naverlenging uitgeschakeld doorBelgië (2­1). Tot verbazing vanvelen brak in eigen land een warehype los naarmate het toernooivorderde.Gemiddeld keken 4,5 miljoenAmerikanen naar de wedstrijden vanhet USMNT. Het hoogtepunt werdbereikt tijdens de achtste finaletegen België, achteraf de bestbekeken voetbalwedstrijd in deAmerikaanse geschiedenis. Maarliefst 24,7 miljoen kijkersstemden af op ESPN en hetSpaanstalige Univision. Ooknooit eerder rukten deAmerikanen zo massaal uitvoor hun ‘Team USA.’ Op veleplaatsen zoals het Grant Parkin Chicago en de Red BullArena in New York kwamenfans bijeen.

Volgens Dave van den Bergh was hetWK dan ook erg belangrijk voor hetvoetbal in Amerika. “Kijk, het Neder­lands elftal zat in de poule des doods,maar ook Amerika zat in een loodzwarepoule. Deze zijn ze met goed en her­kenbaar voetbal doorgekomen. Ditzorgde voor een immense populariteits­piek van het voetbal in Amerikaafgelopen zomer.” Hij illustreert ditdoor te noemen dat de meeste WK­tickets die in Brazilië verkocht werdenaan buitenlanders, gekocht werdendoor Amerikanen.Niet misselijk

Het is al gezegd, David Villa, FrankLampard, Kaká en onlangs nogRaúl hebben hun handtekeninggezet onder een contract in deMLS, dan wel de NASL. Dezespelers komen niet alleenvoor het avontuur en desportieve uitdaging. Zekunnen er namelijk eenflinke boterhamverdienen. Ter illustratie,Kaká is met een salarisvan rond de 7,2 miljoendollar de bestbetaaldespeler in de geschiedenisvan de MLS.Voor Van den Berghwas het financiële aspectbij zijn overgang naarSporting Kansas Wizardsdestijds van minderbelang. “Zelf verdiende ikin Amerika evenveel ofiets meer dan in mijn tijdbij FC Utrecht,” zegt Vanden Bergh. Hij geeft aandat het financiële aspectsindsdien sterk verbeterdis. “Financieel gezienwordt hetsteeds inte­ressantervoor spelersom hier tekomen. Wat

sommigen hier verdienen is nietmisselijk.” Hij noemt spelers als Kaká,Jermaine Defoe en Obafemi Martins,maar ook ‘home­grown’ spelers zoalsClint Dempsey, Michael Bradley enLandon Donovan.

De MLS hanteert sinds de oprichting in1996 een ‘salary­cap,’ eensalarismaximum wat moet voorkomendat de clubeigenaren exorbitantesalarissen gaan betalen. Dit bleek in dejaren ’80 de strop voor de NASL. Desalarissen van spelers worden betaalddoor de bond en de club. Dit bedragwordt onder meer aangevuld metreclamewerkzaamheden.De NASL hanteert geen ‘salary­cap’,wat betekent dat een club op hettweede niveau zelf kan bepalen hoeveelze de spelers betalen. Dit maakt hetvoor spelers als Raúl aantrekkelijk omop het tweede niveau te acteren. Beidemodellen blijken tegenwoordig terenderen en vormen een financiëleaantrekkingskracht voor buitenlandsevoetballers. Het gemiddelde jaarloonligt in de MLS niet ver af van Europesebegrippen en ook belastingtechnischheeft het zo zijn voordelen. In ditopzicht is volgens Van den Bergh eengat geslagen met competities als deEredivisie. “Spelers zoals Martins enBradley zijn voor Nederlandsebegrippen onhaalbaar geworden.”

OmmezwaaiVoorheen kwam enkel de gelouterderoutinier naar de Verenigde Statenom zijn loopbaan af te bouwen.Afgelopen jaren kwam hier een lichtekentering in met de komst vanDefoe, Bradley en Villa. Niet bepaaldspelers aan het einde van hun latijn.Maar de komst van routiniers hoortvolgens Van den Bergh bij het imagovan de MLS. “Kijk, ze zijn hier (lees:Verenigde Staten) natuurlijk gek vande sterren,” zegt hij. “De komst vandergelijke routiniers tilt niet alleenhet spelniveau omhoog, maar hetzorgt ook voor de verkoop van meertickets. Dit zorgt weer voor eentoename in stadionbezoek. Het is eenboemerangeffect.”Op de vraag of Van den Bergh denktdat in de toekomst ook de jongeretalenten kiezen voor een overstapnaar de Verenigde Staten, antwoordthij positief. “Ja ik denk dat dieommezwaai zal komen. Als je spelersbepaalde dingen kunt bieden die zeergens anders niet of minder kunnenkrijgen, zowel facilitair alsfinancieel, dan komen ze hiernaartoe. Wanneer dieommezwaai zalplaatsvinden? Binnen eenjaar of tien denk ik.”Het voetbal inVerenigde Staten isvolgens Van denBergh een trein die opgang is gekomen. “En datniet alleen,” zegt hij. “Eén dieniet meer te stoppen is.” •

1. MATTHEW STAFFORDQB, DETROIT LIONSHij is een gunslinger, en hij staat erombekend dat ie met the game on the linenog wel 'ns een wedstrijd te grabbel gooit.Maar afgelopen weekeinde leidde hij zijnLions in de slotseconden met een puikedrive naar de zege (plus een 7­2 record en'n winning streak van vier). Matt Staffordis de WINNAAR VAN DE WEEK.2. STEPH CURRYPG, GOLDEN STATE WARRIORSLekkere start hoor, voor rookie headcoach Steve Kerr. Zijn Warriors zijn(althans voor even) 't beste team van deleague, niet in de laatste plaats dankzijde zo makkelijk scorende Steph Curry,de (althans deze week) beste speler vande league.3. MARSHAWN LYNCHRB, SEATTLE SEAHAWKSHij mag dan 'n kanker in de kleedkamerzijn ­ als je 't geluk aan je kont hebthangen zoals Lynch, dan knijp je alsploeggenoten al gauw een oogje toe: drietouchdowns, dan fumbelen, envervolgens meteen je vierde TD op 'tbord zetten. Wow.

1. KAELIN CLAYWR, UTAHPhew, komt die Andy Dalton hiereven goed weg. Want er is altijdbaas boven baas. Ieder seizoen is erwel een, en dit keer was het KaelinClay die te vroeg begon metfeestvieren. De gevolgen warenbovendien desastreus: geen14­0 voor Utah, maar 7­7, enOregon dat doormarcheerdevoor de zege. Clay is deLOSER VAN DE WEEK.

Ik hou van droomscenario's. Ik hou van 'what ifs', ook al is dat voor een historicuseen doodzonde. Ik hou van de NBA. En combineer die passies graag.Daarom wil graag een spelletje spelen. Wat als de Golden State Warriors een glazenbol zouden hebben gehad in 2010 en ze konden met de kennis van 2014 draften. Watis dan het beste starting five dat ze bij elkaar hadden kunnen voegen via de draft?De starting five bestond in 2010 was bagger, op Stephen Curry en Monta Ellis na. Debeste spelers van dat team op deze twee na zouden ver weg op de bank zitten in hethuidige team. Verder doen we de deal van Monta Ellis naar Milwaukee in ruil voorAndrew Bogut natuurlijk gewoon na, net als de deal die Iguodala en David Lee naar deWarriors brachten. Dan hou je dus alleen Stephen Curry over uit 2010. Is er vanuit dedraft, plus Lee, Iguodala en Bogut, een sterker team samen te stellen dan dat er nuspeelt?In 2010 kozen de Warriors met de zesde pick Epke Udoh. Schattig, maar fout. Wie zeook hadden kunnen kiezen? Greg Monroe (7e), Gordon Hayward (9e), Paul George(10e), Larry Sanders (15e), Eric Bledsoe (18e), Lance Stephenson (40e).In 2011 kozen de Warriors Klay Thompson met de 11e pick. Perfect. Kawhi Leonard,Kenneth Faried en Jimmy Butler gingen later, maar zijn niet per se een verbeteringover Klay Thompson.In 2012 kozen de Warriors met de zevende pick Harrison Barnes. Wie was er toen nogbeschikbaar? Andre Drummond (9e). Verder valt het tegen, maar we zouden kunnenbeargumenteren dat Jared Sullinger (21e), Tony Wroten (25e) en zelfs Perry Jones(28e) betere picks waren geweest.In 2013 kozen de Warriors met de dertigste pick Nemanja Nedovic, een keuze die zevia trades van Phoenix overnamen. Daar valt verder niet zoveel eer aan te behalen,ook niet gezien wat er nog na kwam.De draft van 2014 zegt nog te weinig. Bovendien hadden de Warriors hun picksweggesmeten in ruil voor Andre Iguodala. Prima deal.Afijn, met de kennis van nu ­ minus de blessures ­ hadden de Warriors dus een startingfive kunnen hebben met Stephen Curry (PG), Klay Thompson (SG), Gordon Hayward(SF), David Lee (PF) en Andre Drummond (C), met Bogut en Iguodala nog op de bank.Zelfs met een geblesseerde David Lee had er op de PF­positie nog een goede rolspeler(defense, rebounds) kunnen staan, want een team met Curry, Thompson, Hayward enDrummond is al eng genoeg. Instant title defender ­ mits betaalbaar ­ en het lag voor hetgrijpen via de draft. Mooi toch, die 'what ifs'? Benieuwd welk superteam u kunt maken vanuw favoriete ploeg met slimmere drafts sinds 2010.En dan te bedenken dat de Warriors zelfs zonder Hayward en Drummond kampioengaan worden dit seizoen. Fantastisch! •

Het superteam dat GoldenState Warriors had kunnen zijn

Het was een mokerslag. Tony Stewarthad bij een lokale race op een modde­rige oval in upstate New York een jon­geman doodgereden. Kevin Ward Jr.zou de baan op zijn gestapt uit woedeover Stewart’s rijgedrag. Na jaren vanincidenten, waarbij Stewart geregeldde agressor was en regelmatig op zijnvingers werd getikt, was dit eenongeluk van een nieuwe orde. Als hetal een ongeluk was, natuurlijk.Het was opvallend duister geweest ophet Canandaigua Motorsports Park. Debaan was niet overal even goed uitge­licht, maar de race ging door als van­ouds. Het lokale circuit trekt normaalvooral racers uit de buurt, die met hununieke sprint cars rondjes ploegen doorde modder. Af en toe willen de sterrenvan de grote circuits echter ook weleens terug naar hun roots en zo ookTony Stewart.

Stewart was in de buurt van Canan­daigua, omdat hij een dag later zouracen in de Sprint Cup Series (Sprint is’n sponsor uit de mobiele telefonie, niette verwarren met “sprint cars”, wat een

klein model racewagen met eendakvleugel is) op het legendarischecircuit van Watkins Glen, waar in eenver verleden ook de Formule 1 nog weleens kwam opdraven. Het racen oplokale circuits, ver verwijderd van despotlight en de veiligheidseisen vanNASCAR, is echter niet zonder gevaar.Amper een jaar eerder had Stewart zelfbij een sprint car race in Iowa zijnrechterbeen op meerdere plaatsengebroken.OnbesuisdOngeacht waar Tony Stewart racet, hijgaat er voor. De een omarmt dat alsdoorzetten, de ander vindt dat onbe­suisd. Stewart behoorde meer daneens tot de categorie onbesuisd, onge­acht wie je vroeg naar een analyse.Het was daarom ook niet verrassenddat hij niet lang na zijn titel in 1997 inde meer fragiele Indycars overstapteop het betere duw­ en trekwerk van deNational Association for Stock CarAutomobile Racing, NASCAR.Hij heette toen als bijnaam al“Smoke”, omdat hij op kleine ovalssteeds weer zijn banden wist op teroken en in de Indycar zo tot hetgaatje ging, dat hij bovengemiddeldvaak zijn motor en zijn winstkansenver voor de finishvlag in rook op zaggaan. Toch wist Stewart zijn draai tevinden en uiteindelijk meer dan éénseizoen tot een goed einde te brengen.Na zijn Indycartitel in 1997 en zijnoverstap naar stock cars in 1999, hadStewart in reeds in 2002 een absoluutunicum bereikt. Zijn kampioenschap inCup Series, toen gesponsord doorWinston, maakte hem de eerstecoureur met zowel een titel in NASCAR

als Indycar. Hoewel grotendeels bereiktop dezelfde soort ovals, maakte hetStewart een van de meest diversecoureurs in de autosportgeschiedenis.Een imago dat hij niet alleen hooghoudt dankzij uitstapjes naar sprintcars, maar ook dankzij zijn deelnameaan endurance­evenementen, zoals deRolex 24­uursrace op Daytona, waarhij in 2002 debuteerde in een teammet Nederlander Jan Lammers. Hij zoude race tot 2007 jaarlijks aandoen engaf reeds aan een eventuele terugkeerte overwegen als hij NASCAR optermijn verlaat.

KampioenTegenwoordig zit Tony Stewart tot zijnnek in de sport. Na het winnen van detitel in 2002, won hij ook de titel in2005 en meer recent het kampioen­schap van 2011. Hij is daarmee, dank­zij zijn winst in 2002 én daarna, deenige NASCAR­coureur met titels onderzowel ’t oude als ’t nieuwe punten­systeem.Tot 2008, tien seizoenen, reed Ste­wart voor dezelfde ploeg, met dezelfdeteambaas en dezelfde sponsor. Ste­wart’s oranje Home Depot­wagen bijJoe Gibss Racing was iconisch, tot eenplotse aankondiging een verrassendeinde maakte aan de langste sponsor­

coureur­combinatie in de historie vande sport.Stewart had namelijk de handenineen geslagen met zakenman enracefan Gene Haas en de heren haddenStewart Haas Racing opgericht. Eenbeslissing die mede was gevoed doorStewart’s loyaliteit aan Chevrolet. Zijnoude baas Joe Gibbs had besloten overte stappen op Toyota en dat zagStewart, die Chevy’s racete inverschillende klasses, niet zitten.Overigens, Stewart is niet alleencoureur en teambaas, hij is sinds enigetijd ook circuiteigenaar. Hij bezit demiddelgrote Eldora Speedway in

Rossburg, Ohio en is mede­eigenaarvan twee andere circuits in Illinois enWisconsin.DebuutZijn debuutjaar als teameigenaar wasniet zonder controverse. Ook met zijneigen team wist hij te winnen, maar deoverwinning in de tweede race van datjaar in Daytona gaf een interessantinzicht in hoe roekeloos en zakelijkStewart zijn sport af en toe bekijkt.Nadat Kyle Busch vrijwel de hele raceaan de leiding had gereden, dookStewart in de laatste bocht onderBusch door en hij liet hem geen

Het 2014 NASCAR­seizoen looptinmiddels op zijn eind. Tony Stewartspeelt, mede door zijn pauze na hetongeval met Ward, geen rol vanbetekenis meer. Koploper in deonnodig ingewikkelde Chase – eeneliminatiesysteem, waardoor delaatste races nog slechts vier coureursde titel kunnen winnen – is de 24­jarige Joey Logano.Ondanks zijn relatief jonge leeftijdheeft Logano inmiddels bergen erva­ring. Hij was in 2009 de jongste star­ter ooit in de Daytona 500 (hij finishtena een crash allerlaatste), als ver­vanger van Tony Stewart bij Joe GibbsRacing. Vlak na zijn negentiendeverjaardag werd hij in New Hamp­shire de jongste winnaar ooit in deCup Series en hij werd dan ook deRookie of the Year voor dat seizoen.Logano leerde na zijn uitstekenderookieseizoen echter ook om te gaanmet teleurstellingen. Na twee matigeseizoenen bij Joe Gibbs vertrok zijnteambaas naar de ploeg van Stewart,

maar zijn vervanger wist ’t tij te kerenen Logano won in 2012 zijn tweederace.De huidige successen zijn het gevolgvan Logano’s verstandige carrière­move. Hij liet JGR voor wat het wasen stapte over naar het succesvollereTeam Penske. Na een paar weken wasdaar opnieuw Tony Stewart, diewoedend was over Logano’s crashmet diens teamgenoot Denny Hamlin.Het kwam tot een handgemeentussen de twee, die elkaar inmiddelswel hebben vergeven voor hetincident.Na een verder goed seizoen, haaldeLogano voor het eerst de Chase enondanks dat hij de titel en de top vijfmoest laten aan anderen, voelde hetals zijn breakout jaar. Dat blijkt dit

seizoen meer dan waar, want waarvroeg in het jaar vooral Dale Earn­hardt Jr. opviel, is Logano samen metDenny Hamlin de meest constantefactor gebleken. In hun kielzog volgenonder meer Ryan Newman ennatuurlijk de ervaren rot Jeff Gordon,terwijl recente kampioenen alsJimmie Johnson en Brad Keselowskihun titelkansen de laatste weken ophun tandvlees levend hielden.Als Joey Logano zijn huidige plek inde Chase weet te behouden, danwordt hij een van de jongstekampioenen ooit in de sport. AlleenJeff Gordon won in 1995ook op 24­jarige leeftijdde titel in de hoogsteklasse van ’tNASCAR­circus.Chase Elliott,amper 18jaar oud,won ditjaar al

wel de Nationwide Series, maar dat isondanks de deelname van veel Cup­rijders één niveau lager.Op ’t moment dat je dit leest, zijn ernog vier coureurs officieel in derunning voor de titel. Die titel wordtaanstaande zondag vergeven in deChampionship Round van de 2014Chase. Eén race, één kans om destand nog één keer om te gooien. Deseizoensfinale is dit jaar de FordEcoboost 400 op de Speedway vanMiami­Homestead.Vorig jaar was de laatste race, ook opMiami­Homestead, een bloedstollendewisseling van de wacht. De titel werdtoen gewonnen door Jimmie Johnson,zijn zesde kampioenschap, maar derace ging naar Denny Hamlin. Hamlinstaat momenteel tweede in de stand.

• Joey Logano en Tony Stewart slaags in 2013.

enkele ruimte. Busch nam geen gasterug en vlak voor de finish botstende twee, grotendeels door de actievan Stewart. Busch crashte dehekken in, terwijl Stewart vrijwelzonder schade als eerste over destreep kwam.De uitleg van Stewart op het podiumsprak boekdelen. “Ik wist dat ik daarmoest zitten om te winnen, maar ikwist ook dat Kyle daar moest zitten.Eigenlijk wil ik zo niet winnen, wantKyle had een prima dag, hij reed dehele dag op kop, dus om ‘m dan telaten crashen is niet helemaal hoe ikwil winnen.” Om vervolgens zijnsponsoren te bedanken en de trofeemet plezier aan te nemen.Wraak

Men stelt wel eens dat zoals dewaard is, hij zijn gasten ver­trouwt. Stewart heeft geregeldweinig vertrouwen in zijn colle­ga’s getoond. YouTube staatvol met woedeuitbarstingen,vaak gevoed door zijnaanname dat iedere dommeactie van een ander met

opzet is. Echter, niet iedereen is TonyStewart en dat lijkt Tony Stewart weleens te vergeten.Vlak na het ongeval met Kevin WardJr. stond het internet vol met artikelendie Smoke’s oude uitbarstingen enaanva­ringen oprakelden. Hoe domWard’s actie ook klonk, ook Stewart iswel eens dicht bij een rijdende tegen­stander de baan op gestapt om zijnonvrede kenbaar te maken. Sterkernog, een furieuze Stewart probeerdetwee jaar geleden in de pitstraat nogzijn helm door de voorruit van devoorbijrijdende Matt Kenseth tekegelen.De dood van Ward leverde, somstussen de regels door en soms zonderenige schroom, een kans op om publiekwraak te nemen op Stewart. Collega’smet wie hij geregeld botste onthieldenzich van ieder commentaar, anderengaven hem de Judaskus, en velen zei­den vooral dat zich “niet voor kondenstellen” dat Stewart Ward bewust zouhebben geraakt.Maar daar wrong nou net de schoen,want hoe goed Stewart ook is als cou­reur en hoe lang zijn palmares ook is,hij staat bekend als een heethoofd diegeregeld anderen in gevaar bracht omte winnen of om zich af te reageren alshij niet gewonnen had. Niemand wildehet geloven, maar zou het misschientoch niet…HighStewart besloot daags na het ongevalde race in Watkins Glen uit te zitten ennam daarna enkele weken pauze. Hijwas er kapot van. Dat deerde de medianiet. Die zaten bovenop de zaak enpundits op ESPN speculeerden of eenminder bekende coureur voor een ver­gelijkbare stunt niet al lang had vast­gezeten. Ze herhaalden het ongeval, bijvoorkeur met geluid, want Stewart hadhoorbaar gas gegeven vlak voor deaanvaring. Niemand durfde het echt tezeggen, maar ze stonden vooraan om

het te suggereren: Stewart

had Ward op zijn minst

bewust willen laten schrikken

en dat was vervolgens gruwelijk

misgelopen.

De aanklager dacht echter heel

anders over de zaak en riep

specialisten in om hun mening te

geven. Die verklaarden massaal dat

je in een sprint car gas moet geven

om sneller te sturen, dus Stewart’s

stevige dot gas was een teken van

ontwijken en in de duisternis van

die slecht verlichte modderbak

was het heel goed mogelijk dat

Stewart Ward pas op ’t laatste

moment had gezien.

Na enkele weken stilte volgde pas de

definitieve kentering in de publieke

opinie en Stewart’s critici moesten diep

door het stof. Uit Kevin Ward’s

autopsie was namelijk gebleken dat de

jonge twintiger totaal high achter het

stuur was gekropen en dat hij dusdanig

onder invloed was geweest, dat zijn

besluitvorming er absoluut door was

gehinderd.

ZieligZelden veranderde een narratief zo

snel als in deze kwestie. Was er eerder

nog sprake van de altijd agressieve

Stewart, die een amateurcoureur

geheelonnodig vanzijn sokken had

gereden na een stomme

botsing, nu was het verhaal dat die

arme Stewart het slachtoffer was van

het wangedrag van een

onverantwoorde drugsgebruiker, die

zelf debet was geweest aan de

crash en zijn dood.

De waarheid zal ietsje

genuanceerder liggen dan dat,

maar autosportsuperster Tony

Stewart kwam voor zijn

plezier rondjes rijden op een

knollenveld in New York en

eindigde geheel onterecht

met een bezoedeld imago

en een trauma voor het

leven. Want schuldig of

niet, en de aanklager

het te suggereren: Stewart

had Ward op zijn minst

bewust willen laten schrikken

en dat was vervolgens gruwelijk

misgelopen.

De aanklager dacht echter heel

anders over de zaak en riep

specialisten in om hun mening te

geven. Die verklaarden massaal dat

je in een sprint car gas moet geven

om sneller te sturen, dus Stewart’s

stevige dot gas was een teken van

ontwijken en in de duisternis van

die slecht verlichte modderbak

was het heel goed mogelijk dat

Stewart Ward pas op ’t laatste

moment had gezien.

Na enkele weken stilte volgde pas de

definitieve kentering in de publieke

opinie en Stewart’s critici moesten diep

door het stof. Uit Kevin Ward’s

autopsie was namelijk gebleken dat de

jonge twintiger totaal high achter het

stuur was gekropen en dat hij dusdanig

onder invloed was geweest, dat zijn

besluitvorming er absoluut door was

gehinderd.

ZieligZelden veranderde een narratief zo

snel als in deze kwestie. Was er eerder

nog sprake van de altijd agressieve

Stewart, die een amateurcoureur

geheelonnodig vanzijn sokken had

gereden na een stomme

botsing, nu was het verhaal dat die

arme Stewart het slachtoffer was van

het wangedrag van een

onverantwoorde drugsgebruiker, die

zelf debet was geweest aan de

crash en zijn dood.

De waarheid zal ietsje

genuanceerder liggen dan dat,

maar autosportsuperster Tony

Stewart kwam voor zijn

plezier rondjes rijden op een

knollenveld in New York en

eindigde geheel onterecht

met een bezoedeld imago

en een trauma voor het

leven. Want schuldig of

niet, en de aanklager

oordeelde na vooronder­

zoek alvast definitief van

niet, Ward kwam wel onder

zijn wielen.

Een drama dat Stewart

grotendeels alleen moest en

moet verwerken, want vijand en

zelfs vriend had hem eigenlijk al

veroordeeld, hij heeft ­ in

tegenstelling tot de meeste NASCAR­

coureurs ­ geen familie of gezin om op

terug te vallen en zijn seizoen was

vroegtijdig gelopen door de gemiste

races.Het is daarom een klein wonder

Stewart inmiddels weer terug is op het

oude nest en te hopen dat de wereld

om hem heen hem letterlijk en

figuurlijk weer stevig zal omarmen. •

oordeelde na vooronder­

zoek alvast definitief van

niet, Ward kwam wel onder

zijn wielen.

Een drama dat Stewart

grotendeels alleen moest en

moet verwerken, want vijand en

zelfs vriend had hem eigenlijk al

veroordeeld, hij heeft ­ in

tegenstelling tot de meeste NASCAR­

coureurs ­ geen familie of gezin om op

terug te vallen en zijn seizoen was

vroegtijdig gelopen door de gemiste

races.Het is daarom een klein wonder

Stewart inmiddels weer terug is op het

oude nest en te hopen dat de wereld

om hem heen hem letterlijk en

figuurlijk weer stevig zal omarmen. •

Terwijl wij al lang bezig zijn met welkespelers er in 2015 bij een ander teamspelen, wordt er in Azië gewoon noggehonkbald. In Zuid­Korea is er zelfs nogeen Nederlander in actie. De SamsungLions van Rick van den Hurk spelennamelijk in de Koreaanse variant van deWorld Series. ‘The Holland Hammer’ kreegvan de Lions, die voor hun vierde titel oprij gaan, de bal in Game 1 van de serie enop maandagochtend Nederlandse tijd ooknog eens in Game 5.In Game 1 moest hij twee puntentoestaan en zouden de Lions uiteindelijkverliezen van de Nexen Heroes. Bij een 2­2 stand in de serie startte deEindhovenaar de wedstrijd uitermategoed. Vijftien van de eerste zestienslagmensen werden aan de kant gezet enhoewel hij opnieuw niet de win kreeg,pakten de Lions met een walk­off doublevan Choi Hyoung­woo de overwinning ende 3­2 voorsprong in de serie. Het wasopnieuw een goed seizoen voor van denHurk (13­4 met een ERA van 3.18 en 180K’s in 152.2 innings), die stiekem nog welhoopt op een terugkeer in de MLB.Een team vol All­Stars uit diezelfde MLBtreedt vanaf vandaag aan in de MLB JapanAll­Star Series. De grootste namen uit hetMLB team: Yasiel Puig, Robinson Cano,Evan Longoria en Carlos Santana. Bij hetJapanse team zullen de ogenvooral gericht zijn op werpersKenta Maeda, diewaarschijnlijk volgend seizoenin de MLB te bewonderen is, ensupertalent Shohei Otani.Tussen vandaag en volgendeweek dinsdag worden er vijfwedstrijden gespeeld met elke keer eenaanvang van 10 uur NL tijd. Nog evengenieten van honkbal dus! •

Het verschil tussen een goede en eenslechte coach is niet altijd gemakkelijk tezien. Voor mij zijn de prestaties inmindere tijden een goede graadmeter.Welke teams geven op enwelke teams blijven tegenbeter weten in doorvechten?De overwinning van de Jets(1­8) op de in supervormverkerende Steelers is degrootste verrassing van hetseizoen. Een kansloos team dat in demedia en door het publiek wordtgeridiculiseerd en vervolgens iedereens stilkrijgt. Daar heb ik heel veel respect vooren daar neem ik mijn pet voor af. RexRyan zal waarschijnlijk volgend seizoenniet de coach van de Jets zijn, maarniemand kan ontkennen dat hij altijd hetmeeste uit zijn, vaak talentloze, teamshaalt.En dan zijn daar de Chicago Bears. DeBears hebben het seizoen al een paarweken opgegeven en krijgen het ene nahet andere negatieve record om hun oren.Marc Trestman en het front office hebbenvan een defensief blok in twee jaar tijdeen gatenkaas gemaakt en zelfs metBrandon Marshall, Alshon Jeffery en MattForte kunnen de Dolphins en Bills thuisniet worden verslagen.Het failliet van een trotse franchise. Ikzeg niet dat er geen hoop is, maar metTrestman gaat het zeker niet lukken. Meteen beetje mazzel is Rex Ryan volgendjaar de coach in Chi­Town. Dan kan hij demotivatie terugbrengen, een verdedigingsmeden en laten zien wat hij kan als hijwel offensieve wapens heeft. •

Azië Topcoach Rex

Seb Visser. Lennart Beishuizen.