HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkSENIOR WRITERJules ZaneREDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelRob van GamerenVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompJasper LamanMarco PostJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserFrank WielaardJoeri ZwartsCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelGijsbregt BrouwerJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika Magazineis een uitgave van PetersenMedia. Niets uit dezeuitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerdzonder uitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012­2013 ­ Allerechten voorbehouden.

Het was feest afgelopen weekend. Drie van onze NFL‐redacteuren zagen hun voetbaltrots, FC Groningen,kwalificatie voor Europees voetbal afdwingen. Een feest wattot in de vroege uurtjes op de Grote Markt voortduurde.Elders in Nederland brak het feest los vanwege de promotievan FC Dordrecht en Excelsior. Op zo'n zondag krijg je danwat langer de kans om na te denken hoe deze ploegenuiteindelijk in deze situatie terecht zijn gekomen.Vooral het verhaal van Sparta deed mij de wenkbrauwenfronsen. De Rotterdammers eindigden het seizoen alsnummer 16 van de Jupiler League. Dat betekent dat erslechts vier teams slechter wisten te presteren in het betaaldevoetbal. Maar doordat zij aan het begin van het seizoen eenperiodetitel wisten te pakken, konden ze tot zondagmeestrijden om een ticket naar de Eredivisie.Het geeft aan hoe krom het systeem is, wat de KNVB ooitbedacht heeft om het voetbal 'attractiever' te maken. Zowelde strijd om Europees voetbal als om promotie/degradatie iszo verpest. Laat nou gewoon iedereen tegen elkaar strijdenin de reguliere competitie en aan de hand daarvan conclusiesverbinden. Kortom, de nummer 5 van de eredivisie speeltEuropees en de nummer 2 en 3 van de Jupiler Leaguespelen tegen de nummers 16 en 17 van de Eredivisie.Het is daarom zo'n genot om nu de NBA en NHL playoffs tekunnen volgen. Het is zo duidelijk mogelijk, er zijn geenvrijlotingen in de eerste ronde, en het levert genoeg spektakelop. Zoveel spektakel dat elk stadion tot de nok gevuld is,ongeacht dat iedereen alles al heeft meegemaakt tijdens hetreguliere seizoen.Zou er op de burelen bij de KNVB in Zeist wel eens naargekeken worden? Laten we het hopen.Veel leesplezier,

Playoffs

De Indianapolis Colts zul­len het in de eerste vier wekenvan het komende seizoen zonderRobert Mathis moeten doen.De 33­jarige defensive end, dievorig jaar 21,5 sacks noteerde, werd doorde NFL betrapt op het gebruik vaneen verboden middel. Mathis gaf directtoe dat hij in de fout was gegaan en gaf aandat de positieve test te maken had metvruchtbaarheidsmedicijnen die hij eerderdit seizoen nam. Zijn dokter verzekerdehem dat dit geen kwaad kon maar hettegendeel bleek dus waar. De NFL kongeen uitzondering maken en Mathis zelfbesloot dan ook direct de schorsing teaccepteren • Vorige week kreegJohnny Manziel in Cleveland directte horen dat hij komend seizoen debackup zal worden van Brian Hoyer.Manziel reageerde uiterst bescheiden opde berichtgeving: "Ik ben een rookie, dus ikzal het moeten verdienen. In de NFL ga jeniks aangereikt krijgenzonder ook maar iets tedoen. Behaalderesultaten uit hetverleden zijn hier nietswaard" • DevonWalker, een ex­college football spelervan Tulane University, hadafgelopen week de dag vanzijn leven toen hij een contractkreeg aangeboden van de NewOrleans Saints. Walkerraakte in 2012 tijdens eenwedstrijd van Tulane ernstiggeblesseerd en is sinds die dagverlamd vanaf zijn nek. DeSaints en Tulane hebben aljaren goed contact en beslotendat Walker dit na zijn zwareperiode verdiende. Debedoeling is dat Walker alsbron van inspiratie zal wordenbetrokken bij de New OrleansSaints •

De Minnesota Timberwolvesstaan open voor een eventueel ver­trek van Kevin Love. De sterspelerheeft nog een contract voor een jaar,maar als er een mooi bod komtdan willen ze in Minneapolisbest praten. Love wordt al langere tijd inverband gebracht met on­der meer de Los AngelesLakers, de GoldenState Warriors en deChicago Bulls. Het isgeen geheim dat Love zelfook wel weg zou willen bijde Timberwolves. Depower forward heeftnamelijk nog nooit een playoffwedstrijdgespeeld en daar moet ooit eensverandering in komen... • Oklahoma Citymoet wederom een belangrijke spelermissen tijdens de playoffs.Serge Ibaka raaktegeblesseerd aan zijn kuit enmoet de rest van hetseizoen toekijken.Vorig jaar raaktesterspeler RussellWestbrook noggeblesseerd endat kostte OKC een finaleplaatsin het Westen. Nu staan ze in diefinale en moeten ze hun verdedigenderots in de branding missen. Eens kijken inhoeverre ze dat opbreekt • DonaldSterling is niet van plan zijnopgelegde boete van 2,5 miljoendollar te betalen. De eigenaar van deLA Clippers kreeg de boete voor zijnracistische uitlatingen van drie wekengeleden. NBA­baas Adam Silver lietSterling weten dat hij niets meermet de NBA te maken maghebben en legde hem daarnaastde maximale boete op. Deadvocaat van Sterling liet echterweten dat zij aan de boetevoorlopig nog niet mee gaan werken.Het gaat hoe dan ook een staartje krijgen •

Pittsburgh Penguins is nade uitschakeling in de Stan­ley Cup Playoffs op zoekgegaan naar een nieuwegeneral manager. GM RayShero werd ontslagen en zijn voormaligassistent Jason Botterill neemt voorlopigzijn taken waar. Geruchten gingen dat ookcoach Dan Bylsma ontslagen zouworden, maar het lot van de coach ligt inhanden van de nog te benoemen GM •Columbus Blue Jackets legdeAlexander Wennberg vast. DeZweedse aanvaller werd in de draft van2013 als veertiende gekozen doorColumbus en maakte indruk in zijn eersteseizoen in de Zweedse profcompetitie SHL.Wennberg, die voor drie seizoenentekende, maakte zestien doelpunten en waséén van de genomineerden voor de prijsRookie of the Year in Zweden • ZenonKonopka werd voor twintigwedstrijden geschorst na eenpositieve dopingtest. De aanvaller vanBuffalo Sabres kreeg het middel in via ‘eenalledaags product’ waarvan hij niet wist datdit verboden middelen bevatte. Konopkabood zijn excuses aan richting zijnteamgenoten, Buffalo Sabres en zijnvrienden en familie • HenrikLundqvist kreeg een boete vanvijfduizend dollar voor hetleegspuiten van zijn bidon overaanvaller Sidney Crosby. Het waseen reactie op een grove overtredingvan Crosby jegens Dominic Moore, dieonbestraft bleef • Er was meer onrustrond Crosby. Lokaal columnist JoeStarkey sabelde Crosby neer omzijn matige inzet. Crosby lietaan de media weten dat dePenguins als team beterhadden moetenpresteren, Starkeyvindt dat de captainte weinig als leideroptrad namenszijn ploeg •

Het heeft even geduurd,maar de gebruikelijke na­men komen langzaambovendrijven in de MLB. Tigers’ MiguelCabrera begint op stoom te raken, enMike Trout sloeg onlangs de eerste walk­off homerun van zijn carrière. Geen vanhen is echter zo heet als Troy Tulowitzki,die net als vorige week ballen blijft verpul­veren • Met José Abreu lijkt ChicagoWhite Sox een kandi­daat voor de AL MVP inhuis te hebben, maar deChiSox zullen hun eerstehonkman even moetenmissen. Zijn enkelproble­men hebben hem eentripje naar de disabledlist opgeleverd. Ondertus­sen lijkt Abreu wel de gedoodverfdefavoriet om de startende eerste honkmante worden voor de American League in deAll­Star Game • De National Leagueverloor deze week de beste werper van hetmoment voor dit seizoen. Marlins­star­ter José Fernandez onderging eenTommy John­ingreep en mag zichgaan richten op 2015. Minder heftigmaar ook vervelend: de New York Yankeesmoeten het tot juli zonder CC Sabathiastellen. Maar goed dat Tanakainderdaad een echte ace blijkt tezijn… • Slecht nieuws voorde Nederlandse catcherRodney Daal. De speler,die onder contract staatbij de San Diego Padres,kreeg een schorsing vanvijftig wedstrijden aan zijnbroek wegens het gebruikvan verboden middelen •Heath Bell heeft weer eenclub. De voormalig closertekende een minor league­contract bij de BaltimoreOrioles, en er zou een kans zijndat Bell de closer­positie vanHunter over kan gaan nemen •

Al op vroege leeftijd werd duidelijk datMark Buehrle een exceptioneel talent had.Gaf iemand hem een object en een doelwitom te raken? Dan raakte Buehrle dat. Zijnouders reden met hem door heel Missouriom langs verschillende kermissen te gaan.De jonge Mark won de ene na de andereprijs en vaak trok zijn talent nog een grootpubliek ook.Zijn talent kwam ook op het honkbalveldtot uiting, maar op de een of anderemanier had hij moeite met het genererenvan snelheid voor zijn fastball. Het zorgdeervoor dat hij in de eerste twee seizoenenop high school uit het team gezet werd,omdat hij geen progressie boekte. Hijbesloot zelfs te stoppen met honkbal, maartoen zijn ouders dat hoorden werden zijgek. Ze hadden toch geen 'quitter'opgevoed. Hij droomde ervan de MajorLeague te halen en die droom moest hijnaleven.Toen hij in zijn derde jaar eindelijk begonte groeien, lukte het hem zijn fastball watharder te gooien en kwam hij toch bij hetteam. Na twee goede seizoenen werd hijechter niet gescout door een goed college.Hij besloot dicht bij huis te blijven enspeelde twee seizoenen voor het kleineJefferson College. Het bleek een goedebeslissing, want in 1998 werd Buehrle pasde achtste speler die ooit vanuit JeffersonCollege werd geselecteerd in de MLB draft.De Chicago White Sox gaven hem na eenselectie in de 38ste ronde een kans, maarvertelden hem dat linkshandige werpersvaak zeker vijf seizoenen nodig hadden omte rijpen voordat ze in aanmerkingkwamen voor een plek op het MajorLeague roster. Na twee seizoenen in deMinors voor Burlington (Single­A) enBirmingham (Double­A) had hij een 15­8record met een 3.11 ERA.South SiderIn 2000 werd hij, na slechts tweeseizoenen in de Minors, al opgeroepennaar de hoofdmacht van de White Sox. Naeen sterk oefenseizoen won Buehrle een

plek in de bullpen. De lefty begon dus alsreliever zijn Major League­loopbaan, eenrol die hij nooit eerder vervulde. Een roldie hem bovendien niet zo goed lag. In zijneerste seizoen op het hoogste niveau hadde op dat moment 21­jarige linkshandigewerper een ERA van 4.21.In 2001 besloot manager JerryManuel Buehrle toe te voegen aanzijn rotatie. In de schaduw vanervaren lefty David Wells, dievoorheen al wierp voor de Blue Jays,de Tigers, de Orioles en de Yankeesen op dat moment al 161wedstrijden had gewonnen(waaronder 20 voor de Blue Jayseen jaar eerder), mocht Buehrlezich rustig ontwikkelen als starter.Wells werd aangetrokken omleiding te geven aan een jongerotatie en hoewel hij echt nietaltijd van onbesproken gedragwas, liet hij een goede indrukachter op Buehrle: “Hij is zo'nspeler naast wie je gaat zitten opeen dag dat je allebei niet hoeft testarten en dan praat je de hele dagover honkbal. Hoe val jij dieslagman aan? Wat doet die slagmanmet een bal aan de binnenkant?”Buehrle baalde dan ook dat Wells naeen seizoen al weer moest vertrek­ken: “Wells is een echte winnaar, ook alhad hij niet zo'n goed seizoen. Ik hadhem graag teruggezien.”

De waardering was overigens wederzijds,want vanaf het moment dat Wells Buehrle zagpitchen, voorspelde Wells een grote toekomstvoor Buehrle. Hij zou volgens 'Boomer' zelfswel eens de Cy Young Award kunnen winnen.Zover kwam het nog niet – Buehrle werd in2005 vijfde in de verkiezing – maar desouthpaw groeide wel uit tot eenpubliekslieveling in Chicago.Grote successenHij zou er van 2000 tot 2011 gooien en beleefdeer de mooiste successen, die een speler zowel inteamverband als individueel kan beleven. VierAll­Star­verkiezingen, drie Golden Gloves (voorde pitcher met de beste defensieve kwaliteiten)en als starter gooide hij over elf seizoenengemiddeld 220 (!) innings. Buehrle is eenwerkpaard en in 2005 werden hij en zijnteamgenoten beloond voor het harde werk. DeChicago White Sox pakten dat jaar de derdeWorld Series­titel uit hun rijke geschiedenis.Opvallend genoeg bewaart Buehrle dewarmste herinneringen aan die World Seriesniet aan zijn start, maar aan zijn optreden alsreliever in de voorlaatste wedstrijd. Diep in deverlenging pakte hij met een sterke inning deeerste en enige save uit zijn loopbaan. “Ik bendenk ik nog nooit zo zenuwachtig geweest. Aleen aantal innings lang vroeg ik aan 'Coop'(pitching coach Don Cooper, SV) of hij menodig had. Ik denk dat hij op een gegevenmoment zo moe van me werd dat hij me maarnaar de bullpen stuurde. Vanaf dat moment tothet moment waarop ik op de heuvel stond, kan

ik me weinig meer herinneren. Zo gespannenwas ik! Maar het pakte goed uit en een daglater waren we kampioen.”Op individueel vlak zijn er twee wedstrijdendie zonder twijfel boven alle andere wedstrij­den uitsteken. Op 18 april 2007 tegen Texasstrandde de ene na de andere slagman van deRangers. Buehrle werkte vrij gemakkelijk zijnweg door de potente slagploeg van Texas enstond alleen vier wijd toe aan Sammy Sosa, dieprompt met een pickoff werd uitgeschakeld.Na zeven no­hit innings begon het publiek bijelke nul te juichen en met twee­uit in denegende sloeg catcher Gerald Laird eentergend langzaam rollertje richting derdehonkman Joe Crede, die eerder in de wedstrijdal een aantal zeer belangrijke acties had om deno­hitter in leven te houden. Crede rende opde bal af en gooide Laird op het nippertje uit.Buehrle had zojuist een no­hitter gegooid! Hetzou niet de laatste no­hitter uit zijn loopbaanzijn, want in 2009 gooide hij nog net even ietsbeter tegen de Tampa Bay Rays en voegde hijeen perfect game aan zijn palmares toe (ziekader).Langzaam, maar toch snel

In de inleiding van dit artikel las je het al: ditseizoen staat in het teken van elleboogbles­sures van jonge en hardgooiende pitchers.Eenieder ziet daarom natuurlijk de ironie inhet feit dat Mark Buehrle op dit moment deMajor League leidt in wins en de AmericanLeague aanvoert in ERA. Waar veel zoge­naamde vlammenwerpers, die regelmatig

Het was een mooie zomerdag in 2009. Dewedstrijd tussen de Chicago White Sox en TampaBay Rays op 23 juli duurde, geheel in Buehrle'sstijl, slechts 2 uur en drie minuten. In die periodewist Buehrle voor de tweede keer in zijn loopbaaneen no‐hitter te gooien. Waar Sammy Sosa in2007 nog met vier wijd het eerste honk bereikte,leek Buehrle nu echt ongenaakbaar.Na acht inning was er nogniemand in de buurt van eenhonkslag geweest en hadnog niemand het eerste honkbereikt. Het publiek voeldehet: hier wordt geschiedenisgeschreven. Gabe Kapler, deeerste slagman in denegende inning sloeg prompteen bal heel erg hard naarhet midveld, waar de netingebrachte DeWayne Wisezich richting de muur snelde.Precies op het juiste momentsprong hij tegen de muur open plukte hij de bal, die opweg was naar dehandschoen van een fan, uitde lucht. Hij ving de bal,maar viel bij zijn landing omen raakte de controle over debal kwijt. Met zijn blote handwist, vlak voor hij de grondraakte met zijn bovenlichaam,de bal alsnog te vangen:vangbal!Na een snelle tweede nul, kwam Sean Rodriguezaan slag. De utility infielder sloeg een grondbalnaar korte stop Alexei Ramirez. Het legendarischecommentaar van Ken 'Hawk' Harrelson vertelt derest: “Alexeeeeei.... YEEEES! YEEEES! YEEEES!YEES! YES! HISTORY!” Mark Buehrle gooide diedag de achttiende perfect game in de geschiedenisvan de sport.KIJK HIER DE 27 OUTS VAN MARKBUEHRLE NOG EVEN RUSTIG NA.

fastballs van rond de 100 mijl per uurrichting de slagmensen afvuren, bij bosjesvallen, gooide de inmiddels 35­jarigeBuehrle dit seizoen nog geen enkele pitchharder dan 88 mijl per uur.Buehrle heeft nooit harder dan 92 mijlper uur geworpen, maar is toch altijdsuccesvol geweest. Waar deWhite Sox hem in eersteinstantie vertelden datlinkshandige werpers vaakwel zes jaar nodig hadden omte leren hoe ze moestenpitchen, kwam hetnatuurtalent van Buehrle omelk object precies te kunnengooien waar hij wilde goedvan pas. Hij beheerst volgensBrooks Baseball vijfverschillende pitches: defastball, de sinker, dechangeup, de curveball en decutter.Het knappe is dat hij al dezepitches precies op de locatiekan krijgen waar hij ze wil hebben. Datmaakt het voor slagmensen erg moeilijkom op een bepaalde pitch te gokken endaarom moeten ze reageren op de pitch.Dit maakt de kans op succes voorslagmensen een stuk kleiner en het is dereden dat Buehrle al jarenlang meer dan200 succesvolle innings per seizoen gooitin de Big Leagues. Dit jaar lijkt hij demanier waarop hij zijn repertoiregebruikt iets te hebben aangepast. Hijgooit zijn sinker (een bal die op hetlaatste moment scherp naar benedenduikt) en zijn curveball een stuk vaker enleunt minder op zijn fastball en cutter.Het resultaat is tot op dit moment zeergoed. Het slaggemiddelde vantegenstanders op zijn sinker is van bovende .300 in de afgelopen vier seizoenengedaald naar .239. 51 procent van diesinkers wordt naar de grond geslagen endie grondballen worden tot op hedengoed verwerkt door de veldspelers van deBlue Jays.

Het is voor de fans van de Blue Jays duseen genot om naar Buehrle te kijken ditseizoen en wat daarbij helpt, is dat erniemand sneller achter elkaar ballen opde thuisplaat afwerpt dan dezelinkshandige veteraan. Elke 15,8seconden gooit hij een nieuwe pitch,gemiddeld ruim twee seconden sneller

dan welke andere pitcher dan ook. Hijgooit zo snel met een reden: “Als ik op debank zit tussen mijn starts in erger ik mekapot aan slagmensen die hun walk upsongs luisteren en na elke pitch – ook alhebben ze geen swing gemaakt – hunslaghandschoentjes moeten verstellen. Ikkijk soms naar de klok in het stadion endan denk ik 'Tering, is het al zo laat?!' Iksnap hoe de fans zich voelen en daaromwil ik snel pitchen.”Zo is de man met de langzaamstefastball buiten die van knuckleballer R.A.Dickey toch de snelste pitcher in deleague.HondenlevenBuiten het veld zijn er vier dingen dieBuehrle bezig houden. Allereerstnatuurlijk zijn gezin, met vrouw Jamie enhun kinderen, maar ook zijn honden zijnuiterst belangrijk voor Buehrle. Zobelangrijk zelfs dat hij even twijfelde ofhij nog wel wilde blijven honkballen toen

Mark Buehrle is niet de enige honkballer die na hetseizoen graag op dieren jaagt. Buehrle zelf jaagdegraag met White Sox‐teamgenoot Jim Thome. Dat isiets wat twee van de beste honkballers aller tijden in dejaren ‘20 ook al deden. Babe Ruth en Lou Gehrigjaagden samen op eenden om de winst van de WorldSeries van 1927 te vieren. J.D. Drew maakt het ergbont en jaagt zelfs op alligators.Het meest recente voorbeeld van een jagendehonkballer is Adam LaRoche, die afgelopen seizoen inverschillende outdoor televisieshows te zien was en opzijn Twitteraccount foto's plaatste van zichzelf met eencougar en een hert met een gigantisch gewei.

hij hoorde dat hij zijn pitbull Slater nietmee mocht verhuizen naar Canadanadat hij door de Marlins in een tradenaar de Blue Jays werd gestuurd.Uiteindelijk besloot hij dat zijn gezin,inclusief vier honden, maar in Amerikamoest blijven wonen, terwijl hijgedurende de zomer in Torontoverbleef.

Als hij in de winter thuis is, moet zijngezin nog steeds maar hopen hem veelte zien. Buehrle is namelijk een ferventjager. Hij jaagt op eenden, ganzen,herten en zou zelfs tijdens een trip metteamgenoten Jim Thome, Jermaine Dyeen AJ Pierzynski een beer hebbengedood met een pijl en boog. Opnieuween bezigheid waarbij zijn miktalent vanpas komt dus.Tenslotte zou Buehrle graag nog eensvoor zijn favoriete team uitkomen. Hetteam waar hij in zijn jeugd meeopgroeide: de St. Louis Cardinals. Deveteraan heeft nog een contract tot eind2015, maar als hij zo blijft gooien als inhet begin van dit seizoen zal elk teaminteresse tonen als hij free agent wordt. •

Maandenlang werd hem groot onrechtaangedaan. Meerdere keren nam ik het opdeze plek schaamteloos voor hem op. Hetmaakte niets uit. Arme Teddy Bridgewaterkon niets goed doen bij deheren NFL scouts en frontoffice executives en een valnaar de peilloze diepte van detweede ronde leek onvermijde‐lijk. Totdat Vikings generalmanager Rick Spielman alsenige van de ‘quarterback‐needy teams’ (de Vikings hebben MattCassel en Christian Ponder, me dunkt)eindelijk bij zijn positieven kwam en naarplek 32 trade om Bridgewater te selecteren.Noem het gerust een meesterzet vanSpielman en in elk geval een beslissing diehem zijn baan garandeert voor dekomende seizoenen. Bridgewater is eenfranchise quarterback ‘if ever there wasone’ en het feit dat een matige pro‐dayscouts op ander gedachten bracht zegtmeer over hen dan over Teddy. Achterafzeg ik, als piloot van de Bridgewater‐bandwagon: godzijdank zijn het de Vikingsen is het pick 32. Een idealere situatie enbetere bron van motivatie bestaat er niet.De Vikings hebben in Mike Zimmer eenfantastische nieuwe coach, zijn te jong ommee te doen voor de knikkers in de uiterstdrukbezette NFC North maar zijnnadrukkelijk een team voor de toekomst.Teddy past perfect in dat plaatje. Als lageredraftpick in een jong team is de druk vanbuitenaf beperkt en krijgt Bridgewater tijdom te wennen aan de NFL en de kou vanMinnesota (de Vikings verhuizen pas over2 jaar naar hun nieuwe dome). Alleingrediënten voor succes zijn voorhanden,niet in de laatste plaats in die vanBridgewater zelf. Geef hem de bal en eenhandschoen en de toekomst is zonnig inMinnesota. ∙Paul Klomp.

Ideale situatieWie is toch dat mannetje dat in veelaanvallende categorieën hoog scoort? Hijspeelt tweede honk voor de MinnesotaTwins in dat gigantische stadion waarpitchers over het algemeen beter presterendan slagmensen. Typisch zo’n speler dieniet zoveel aandacht krijgt, omdat hij niet bijeen groot team speelt.Zet je Brian Dozier op het tweede honk bijbijvoorbeeld de Los Angeles Dodgers danzou hij al een ster zijn, maar Dozier speeltin Minnesota. Hij is uitblinker bij een teamdat verder eigenlijk in niets uitblinkt. Zekernu sterspeler Joe Mauer nog niet de vormheeft die we van hem kennen.Vorig seizoen kwam Dozier eigenlijk uit hetniets naar boven en sloeg hij achttienhomeruns. Alleen Robinson Cano sloeg inde American League meer homeruns alstweede honkman. Toch horen we dit jaarvoor het eerst echt van hem. Na ongeveeranderhalve maand staat Dozier namelijk alweer op elf homeruns, is hij lijstaanvoerderin gescoorde punten en stal hij al twaalfhonken. We zitten op een kwart van hetseizoen en Dozier ligt dus op een schemavan 40+ homeruns en 40+ gestolen honken.Als hij dit tempo vol kan houden, heeft hijkans toe te treden tot de uiterst exclusieve40‐40 club. Slechts vier spelers speeldenooit die unieke combinatie vanveertig homeruns en veertiggestolen honken bij elkaar. Endat zijn niet bepaalde deminsten: Jose Canseco, BarryBonds, Alex Rodriguez enAlfonso Soriano.Ik denk niet dat Dozier het gaathalen, maar zijn opmars komt in elk gevalals een duveltje uit een Dozier! ∙

Seb Visser.

Duveltje uiteen Dozier

“O’Neals botte geweld was niet voldoende om Smits afte stoppen, en daar was het team zich terdege vanbewust. (...) Op alle mogelijke manieren probeerden weRik in de problemen te brengen door hem persoonlijkefouten aan te smeren. Alles is geoorloofd tegen de vierdeof vijfde beste center in de wereld.”Het cliché wil dat Nederland nietgoed is in het eren van zijnhelden. Zeker niet desporthelden. Dit klopt zeker voordegenen die een sport kozen diein Nederland niet zo populair is.Zo is de linksback van RKC nogaltijd bij meer mensen bekenddan Andruw Jones of Rik Smits.Overdiek was jarenlangcorrespondent in de VS, voorzijn generatiegenoot moet hij inhet leven van Smits gedokenzijn. Als eerste Nederlander diehet als basketballer maakte in debeste competitie ter wereldverdient hij ook absoluut eenbiografie. Of hij dat zelf ookvindt, is te betwijfelen. Het beelddat je al snel van Smits krijgt indit boek is er een van eenintroverte jongeman die doorzijn lengte gedoemd was ombasketballer te worden, maareigenlijk het liefst sleutelt aan brommers en later aan oudeauto’s.

Dat is ook meteen het clichébeeld dat blijft hangen. “Hij iszo gewoon gebleven”, “hij blijft een nuchtere Nederlander”en “hij is zichzelf en dat is een hele prestatie”. Best jammer,want de beste prestatie is nog altijd dat die jongen uitEindhoven een van de beste spelers van de NBA werd. Endat was zeker geen logische levensloop.

Hij begon laat met het spelletje. Kwam uit een land waarbasketbal niets voorstelde. Had weinig natuurlijke aanleg.Eigenlijk sprak er maar een ding voor hem: zijn lengte.Daar kwam wat bij. Doorzettingsvermogen. En dat waseen belangrijke eigenschap voor de puber uit Eindhovendie zijn school niet afmaakte en bij de beroepskeuze­adviseur voor een schok zorgde: basketballen als beroep?Bestond dat?

Stap voor stap ging Smits verder. Zijn college, Marist, wasgeen grote naam in de NCAA. Maar voor hem was het dejuiste stap. Hij moest er hard voor werken, maar werd ereen belangrijke speler. En na een paar jaar weer een treetjeomhoog. De Pacers uit Indiana. En elke keer weerverbaasde hij iedereen om zich heen. Elke keer weer moesthij beter worden en werd hij beter. Elke keer weer moesthij opboksen tegen vooroordelen. In de tussentijd had menin Nederland nauwelijks door dat hij zich aan hetontwikkelen was tot een wereldster.Het boek is geen ‘Gijp’, door iedereen gelezen. Geensmeuïge anekdotes. Daarvoor was het leven van Smits teeentonig. Daarvoor was zijn sport te belangrijk, integenstelling tot de meer getalenteerde voetballer die veelminder uit zijn loopbaan haalde.Smits heeft het goed gedaan. All­Star. Beslissende punten.Vele miljoenen verdiend. Het maximale uit zijnmogelijkheden gehaald. Overdiek beschrijft het goed, raaktde juiste snaar als het om de sportman gaat, objectiefzonder afstandelijk te schrijven. Gewoon zoals Smits was.Je best doen om zo goed mogelijk te worden. Dat isOverdiek ook gelukt. Passende biografie dus. •

TEKST GERBEN KAPPERT

Hetclichebeeldisbestjammer.WantdebesteprestatieisnogaltijddatdiejongenuitEind­hoveneenvandebestespelersvandeNBAwerd.

TITEL Rik Smits, Dunking DutchmanAUTEUR Tim OverdiekBESTELLEN BOL.COMGESIGNEERD BESTELLEN RIKSMITS.NL

© 2014WWE, Inc. All Rights Reserved.

De WWE Superstars en Divas (noem ze geen pro­wrestlers – ze doen meer dan alleen worstelen in dering) zijn de meest complete performers ter wereld.In geen enkele vorm van entertainment moet je overzo’n breed palet aan vaardigheden beschikken. Demannen en vrouwen die het weten te schoppen totde top van de WWE zijn stuk voor stuk topatletendie bovendien beschikken over een unieke ‘look’, eenpersonage waar fans in willen investeren en eenimmense portie charisma, het belangrijkste ingre­diënt voor een succesvolle WWE­carrière. Ze zijn instaat om het publiek te bespelen en een tot de ver­beelding sprekend verhaal te vertellen in de ring.Ook is het van groot belang om een uitstekendvisitekaartje te zijn voor de organisatie. WWE isinmiddels uitgegroeid van een regionaal opererendewrestling promotor tot een wereldwijd entertain­mentmerk met kantoren in Stanford, New York, LosAngeles, London, Miami, Mumbai, Shanghai,Singapore, München en Tokio. De tijden dat deSuperstars rond liepen in felgele trainingspakken entanktops aangevuld met een ‘fanny pack’, waar zehun volledige hebben en houwen in wisten teproppen, zijn voorgoed ten einde. WWE verwachtvan hun sterren dat ze zich inzetten voor goededoelen en dat ze als rolmodel fungeren.Non­stopHet is een speciaal soort mens, iemand die zijn ofhaar privéleven opzij zet om 52 weken per jaar (inde WWE kennen ze geen zomerstop of kerst­vakantie) te performen. Ieder weekend live eventsen de tv­uitzendingen Monday Night RAW enFriday Night SmackDown (op dinsdagopgenomen). En op die ene vrije dag perweek kan het zo maar zijn dat je naar AbuDhabi, Sydney of Londen vliegt om eenlive event te promoten, it’s allpart of the job.Voormalig WWEChampion The Mizvertelt: “In de 160

dagen dat ik WWE Champion was, heb ik geenenkele vrije dag gehad. Na het winnen van de titelwilde iedereen mij als gast. Het was non­stop door­gaan: talkshows, radioprogramma’s, signeersessies,verzoeken van magazines en het bezoeken van ziekekinderen. Ik had geen tijd om te denken, maar jehoort mij niet klagen: het is een fantastisch leven.”In de afgelopen weken was The Miz niet actief in deWWE omdat hij momenteel een film (The Marine4) opneemt. Op zaterdag 24 mei is hij terug en zalde zelfingenomen Superstar iedereen, of je het wilthoren of niet, vertellen hoe awesome hij is.Het is allesbehalve gemakkelijk om de absolutetop in de WWE te bereiken. Het is een reis gevuldmet hoogte­ en dieptepunten. Ook zijn er zijnbuitengewoon veel factoren van invloed op hetsucces van een WWE Superstar of Diva. “Het issoms lastig om als mens (achter het personage)om te gaan met het creatieve proces in de WWE”,meent Wade Barrett, de twee meter lange en 110kilogram zware Engelsman die zaterdag 24 meizijn Intercontinental Championship verdedigt inAhoy. “Ik denk dat het succes van een WWESuperstar voor 50 procent op het conto van deperformer komt. De andere helft is de input vanhet creatieve team (de schrijvers) van de WWE.”Wade Barrett gaat tegenwoordig door het levenals Bad News Barrett, een personage ontstaan in eenWWE YouTube­show waarin hij een rol speelt. Kortnadat hij met zijn nieuwe personage terugkeerde inde WWE­ring bleek het inderdaad ‘bad news’ voorregerend Intercontinental Champion Big E, die hetgoud na een vernietigende Bull Hammer elbowmoest inleveren aan de Engelsman. Hoe langBarrett het goud in zijn bezit weet te houden, is nogmaar de vraag. De mateloos populaire Rob Van Damzou de Engelsman graag onttronen en Jack Swagger,een voormalig World Heavyweight Cham­pion, richtzijn vizier ook op de prestigieuze titel.Natuurlijk zijn de Divas ook van de partij. De 21­jarige Paige debuteerde de dag na WrestleMania 30in New Orleans en wist meteen de Divas Cham­pionship te winnen van AJ Lee. De spierwitte

Kaarten voor WWE LIVE zijn verkrijgbaar via:www.ticketmaster.nl en aan de kassa van Ahoy

‘anti­diva’ uit Engeland is opgegroeid in dewrestling business, haar ouders staan beidein de ring en runnen een kleine wrestlingpromotie in hun woonplaats Norwich. Paigestaat vanaf haar dertiende in de ring enbleek een natuurtalent. Na een try out inLonden kreeg ze ‘on the spot’ een contractaangeboden. Ze verhuisde naar Florida omhet opleidingstraject van WWE te door­lopen. Met Paige heeft WWE een performerdie de Divas divisie een nieuwe boost kangeven.S.H.I.E.L.D.The Shield (Sierra, Hotel, India, Echo, Lima,Delta) is één van de grote publiekstrekkersin Ahoy. Het drietal, bestaande uit de‘gestoorde’ Dean Ambrose, de architect SethRollins en krachtpatser Roman Reignsdebuteerde op imposante wijze in november2012. Rollins beschrijft zijn overgang vanhet onafhankelijke circuit naar de machinedie WWE heet: “Ik heb een behoorlijkeperiode nodig gehad om alles in perspectiefte kunnen plaatsen. De grootste veranderingis het feit dat ik tegenwoordig overal wordherkend, dat is natuurlijk leuk maar ook weleens lastig. Je bent daardoor altijd aan hetwerk. Daarnaast is het vinden van tijd voorfamilie en vrienden een flinke uitdaging. Hetschema van WWE is bijzonder vol enhectisch.”In de eerste anderhalf jaar van hun WWE­loopbaan werden ‘The Hounds of Justice’intens gehaat door de fans, de rol die zemoesten vervullen en dat deden ze metverve. Maar zoals de legendarische Michael‘PS’ Hayes, oud lid van The FabulousFreebirds (een legendarisch trio uit de jaren‘80 en tegenwoordig één van de meestinvloedrijke executives achter de schermen)heeft gezegd: “Als ze je maar lang genoeghaten, gaan ze vanzelf van je houden”. Datbleek ook te gelden voor The Shield. Hetdrietal, dat door het publiek naar de ringkomt, wordt keer op keer met eenoorverdovende ovatie ontvangen.Dat zal in Ahoy niet anders zijn. De toe­komst van WWE ziet er goed uit met dezedrie uitmuntende performers, die de top van

hun kunnen nog lang niet hebben bereikt.Bijkomend voordeel is dat de mannen vanThe Shield tijdens de elf dagen durende tourdoor Europa iedere dag in de ring staan metRandy Orton, de derde generatie Superstardie op zijn vierentwintigste het WorldHeavyweight Championship wist te winnenen ruim tien jaar in de ‘main event picture’ iste vinden.

Orton stond in het verleden bekend als eenenfant terrible. WWE­baas Vince McMahonheeft de nodige slapeloze nachten gehaddankzij Orton. (Hoewel, slapen doetMcMahon niet veel. Een lange nachtrust isnamelijk de vijand, volgens de excentriekebestuursvoorzitter en CEO van WWE.)Inmiddels is ‘The Viper’ een stukvolwassener en vervult hij een zeerwaardevolle rol binnen WWE. De WWESuperstars die beter zijn dan Orton in dering kun je op één hand tellen. Het gaat ‘TheApex Predator’ allemaal zo onvoorstelbaargemakkelijk af. In het verleden verloorOrton zijn geduld als hij met een ‘minderegod’ in de in ring stond. Tegenwoordigmaakt Randy Orton zijn opponenten beteren is hij een echte leider in de ring. •

Daniel Bryan zou zijn WWE World Heavyweight Championship op zaterdag 24mei in Ahoy Rotterdam verdedigen tegen Kane. Vanwege de nekoperatie kanBryan niet in actie komen. Hij wordt vervangen door The Big Show.Bryan heeft een emotionele periode achter de rug. Op zondag 6 april won hijtijdens WrestleMania 30 de WWE World Heavyweight Championship. Vijf dagenlater stapten Daniel Bryan en WWE Diva Brie Bella in het huwelijksbootje. Naterugkomst van zijn huwelijksreis kreeg Bryan het trieste nieuws te horen dat zijnvader onverwachts is overleden. Vorige week kwam daar het nieuws van denekoperatie nog eens overheen.

NAAM: Daniel Bryan (Bryan Danielson)GEBOREN: 22 mei 1981, Aberdeen, WABURGERLIJKE STAAT: Getrouwd metWWE Diva Brie Bella (Brianna Danielson­Garcia)TWITTER: @WWEDanielBryanHIGH SCHOOL: Aberdeen­WeatherwaxHigh SchoolTRAINER: WWE Hall of Famer ShawnMichaelsLENGTE: 1 meter 78 GEWICHT: 95 kiloSIGNATURE MOVES: Yes Lock,Running Knee, Flying HeadbuttDEBUUT: Daniel Bryan maakte zijn WWEdebuut als ‘rookie’ in het eerste seizoen vanNXT (2010), een tv­programma waarinWWE opzoek ging naar ‘The Next Break­out Superstar’. Bryan, de beste pro­wrestlerter wereld, werd tot groot ongenoegen vandie­hard fans gekoppeld aan mentor en ex­realityster The Miz. In zijn eerste officiëleWWE match nam Bryan het op tegen ChrisJericho.KAMPIOENSCHAPPEN: WWE WorldHeavyweight Champion, WWE Champion,World Heavyweight Champion, TagTeam Champion, United StatesChampion en winnaar van deSmackDown Money in de BankLadder Match (2011)STERKE PUNTEN: Daniel Bryanis de beste pro­wrestler ter wereld.Dat is echter geen garantie voorsucces in de WWE, waar de naampro­wrestler is vervangen doorSuperstar. Bryan was in staat omzich aan te passen aan zijn omgevingen ontwikkelde zich in korte tijd toteen echte persoonlijkheid met eenunieke look. Ook heeft hij een zeersterke band met de WWE­fans diehem op handen dragen. Het is nooitde bedoeling geweest dat DanielBryan in de main event vanWrestleMania 30 zou staan, maardankzij de zeer luidruchtige fans, dienon­stop “YES! YES! YES!” blevenroepen, kon de WWE niet meer omBryan heen en kreeg hij zijn‘WrestleMania moment’. De dag na

WrestleMania 30 schreeuwden 20.000 fans“you deserve it” tijdens de live uitzendingvan Monday Night RAW.ZWAKKE PUNTEN: Volgens echtgenoteBrie Bella is Bryan te soft, hij moet achter deschermen meer voor zichzelf opkomen. Ookgeeft Bryan al ruim tien jaar iedere match,met of zonder tv­camera’s, alles en nog eenbeetje meer, inclusief de Flying Headbuttvanaf de top rope. Het gevolg van deze ‘highimpact style’ is dat hij veel ‘klappen’ moetincasseren en vorige week een nekoperatiemoest ondergaan. Momenteel is het nogonduidelijk hoelang Bryan uit de roulatie is.HALL OF FAME: De dertigste editie vanWrestleMania, de grootste WWE­show allertijden, stond (zo goed als) volledig in hetteken van Daniel Bryan en zijn jacht op detitel. Hij was de grote publiekstrekker. Danverdien je absoluut een plek in de WWEHall of Fame.OVER ZICHZELF: “Alle kleine stappendie je zet in je carrière hebben effect op hetgrote moment. Als je één stap weghaalt uithet proces kan het totaal anders lopen. Erzijn pro­wrestlers die net zo goed zijnals ik en zelfs over een betere ‘look’ en‘personality’ beschikken die een staphebben gemist in het proces of zelfshelemaal geen kans hebbengekregen.”OVER HEM: “Iemand metzo’n laag ambitieniveau zouniet het succes moetenhebben dat hij nu heeft.”WWE liet een assessmentuitvoeren bijbovengemiddeld succesvolleperformers. De psycholoogdie het onderzoek uitvoerdewas zeer verbaasd over hetsucces van Bryan, hij scoordede laagste ambitie score die zeooit had gezien.SPORTAM OVER DANIELBRYAN: YES! YES! YES!EINDCIJFER: 8,9

© 2014 WWE, Inc. All Rights Reserved.

Het valt niet mee om ‘nee’ te zeggentegen Phil Jackson, maar Steve Kerrbewees deze week dat het kan. Hij weeshet aanbod van zijn voormalig coach af enkoos voor een baan aan de Westkust. Iwant to be a part of it gaat voor Kerrblijkbaar niet op.Steve Kerr is een reiziger. Door het werkvan zijn vader – een hoogleraar met hetMidden Oosten als specialisatie – brachtKerr een groot deel van zijn jeugd door inLibanon en Egypte. Vader Kerr werd in1984 vermoord door Jihad‐strijders inBeirut. Steve Kerrs basketballcarrièremoest toen nog beginnen, maar ook in deNBA bleef hij nooit lang op één plek.Tussen 1988 en 2003 speelde Kerr bijzes verschillende teams.De vijfvoudig NBA‐kampioen vervolgdezijn reis met een carrière als tv‐commentator en begint nu aan een nieuwavontuur als coach bij de Golden StateWarriors. De New York Knicks hebben hetnakijken. In Californië wordt Steve Kerrniet continu over zijn schouder gekekendoor Phil Jackson en James Dolan, werkthij met het betere team (met Steph Curryin plaats van Melo) en sloot hij de bestedeal. Geef Steve Kerr eens ongelijk.Phil Jackson buigt zich ondertussen overeen plan B. De toekomstige coach in NewYork moet bestand zijn tegende bemoeizucht van Dolan ende onzekerheid rondomCarmelo Anthony en moetpassen in Jackson’s filosofie.Het is afwachten wie daar ‘ja’op wil zeggen. ∙

Plan B

Eva Gerritse.

De beelden waren emotioneel. Soms hartverscheurend, meestal vreugdevol.Het laatste voetbalweekend in de Eredivisie stond garant voor schitterendeplaatjes vanaf de tribune. De tranen in Kerkrade en een paar dagen later inNijmegen, afgewisseld met de sprookjes van Dordrecht en Excelsior. Een jaarlang zijn dat eigenlijk de momenten waar het om draait. Het moment dat deoer‐emoties bij de fans naar boven komen. Ik kan er uren naar kijken.De ware fan weet wat afzien is. Het winnen van een kampioenschap isimmers niet voor iedereen weggelegd. Ooit stond ik in de rij voor een hotdogbij de New York Mets. Achter mij stond een vader met zijn tienjarige zoontje.De man was al meer dan dertig jaar trouw aanhanger van de club uit Queens.Hij had zijn team meer zien verliezen dan winnen. In ieder geval voor zijngevoel. Ook die avond was dat het geval. De Mets sloegen geen deuk in eenpakje boter. De vader keek naar zijn kind en er leek iets van schuldbesef inzijn blik te lezen. Hij was de reden dat zijn zoon de rest van zijn leven ook zoumoeten afzien. Pa had immers het virus al dan niet gedwongen overgedragen.De man vulde beide hotdogs met ketchup en uitjes en sprak woorden diebemoedigend bedoeld waren. “Yes kid, we’re born to be Mets fans, so we’reborn to suffer.” Met een arm om de schouder van zijn zoon geslagen liepen zeterug naar de tribune. De band tussen beiden was een kampioenschap opzich.Vier weken geleden trok ik met de BART van San Francisco naar Oaklandvoor een wedstrijd van de A’s. In 2011 had ik, op de mooiste plaatsen in hethele Coliseum, twee geweldige mensen ontmoet. Evelyn en Marvin Feldman,beide dik in de zeventig, hadden samen al 46 jaar een seizoenkaart!Inmiddels gingen ze beide alleen nog naar daygames, de kans om kou tevatten bij een avondwedstrijd was te risicovol geworden. Via Facebook hieldenwe contact en nu, drie jaar later, zouden we opnieuw samen naar de A’sgaan.Sinds de laatste keer was er veel veranderd. In 2011 stelden de A’s niks vooren stal vooral Marvin de show door een aantal keer per inning ‘please give usa hit’ te schreeuwen, tot hilariteit van alles en iedereen. De fans van de A’swaren cynische volgers geworden. Een jaar later was alles ineens anders enook nu doet Oakland mee met de beste ploegen. Na de gewonnen wedstrijdliep ik met Marvin en Evelyn naar de auto, want nog altijd reden ze naar dewedstrijden. Marvin vertelde mij dat ze moeilijke tijden hadden doorgemaakt,zijn vrouw was heel ziek geweest maar gelukkig ging het nu weer beter.Iedere wedstrijd samen naar de A’s was meer dan ooit een geschenk. Ik kusteze gedag en keek hoe ze arm in arm wegliepen. Nog altijd verliefd. Op elkaaren op de Oakland A’s. Winnen of verliezen, het is uiteindelijk allemaal relatief.Samen sport kijken, dat is het ware kampioenschap. ∙

Fan­tastic

De 2014 Stanley Cup Playoffs gingen nade eerste ronde vooral de boeken in als hetjaar van de onveilige voorsprong. In vrij­wel iedere serie werden royale voorspron­gen van twee of meer goals vaker wegge­geven dan vastgehouden. Nooit eerderwaren er zoveel comebacks te noteren inde individuele duels tussen de zestienteams die de playoffs hadden gehaald.De grootste voorsprong werd echterverkwanseld door de San Jose Sharks, dieeen 3­0 voorsprong in wedstrijden (!)lieten glippen en van de Los Angeles Kingsde vijfde ploeg maakten in de Amerikaansesport die ’n best­of­7 na zo’n achterstandalsnog wonnen. Drie keer eerdergebeurde het in de NHL(Philadelphia versloeg Boston in2010, maar verloor de finale vanChicago), een keer in de MLB.Tweede rondeIn de tweede ronde verliepen dewedstrijden heel anders, maar bleven decomebacks in de series komen. Slechts éénwedstrijd in de hele tweede ronde werdverloren door het team dat als eerste hadgescoord, maar de drie teams die als eerstede kans kregen hun opponent uit teschakelen verzuimden dat te doen enbetaalden daarvoor de hoogste prijs.De Boston Bruins, winnaars van dePresidents’ Trophy en topfavoriet in deEastern Conference, werden het lijdendvoorwerp van een clinic door Canadiensgoalie Carey Price en Montréal ging er inBeantown met de felbegeerde winst inGame 7 vandoor. Ook de Anaheim Duckswisten hun kans bij een 3­2 voorsprong inde serie niet te verzilveren en de LosAngeles Kings ontsnapten alweer.Alleen de Chicago Blackhawks grepen huneerste kans om de serie

winnend af te sluiten. Zij wonnen Game 5in eigen huis en maakten in Game 6eindelijk korte metten met de kranigeMinnesota Wild, die eerder de ColoradoAvalanche hadden verrast. Toch was decomeback van de Rangers anders dan dieandere twee. Niet alleen moesten ze driekeer op rij winnen, de ploeg leek uitgetelden werd door drama getroffen op hetongelukkigste moment.DuisternisHenrik Lundqvist omschreef het momentals een “buitengewoon duistere ochtend.”De Rangers hadden twee thuiswed­strijden op rij en drie in totaalverloren en hun overwinning in deeerste wedstrijd leek een eeuwgeleden. Vlak na de landing inPittsburgh voor het vijfde duelrinkelde de telefoon van MartySt. Louis, de recent aangetrokkennieuwe sterspeler van deBlueshirts.St. Louis’ moeder France wasgetroffen door een hartstilstand en op 63­jarige leeftijd geheel onverwacht over­leden. St. Louis haastte zich huiswaartsnaar zijn familie in Quebec, de ploeg invertwijfeling achterlatend of hij de dagerna wel zou kunnen spelen. De ervarenwinger was 24 uur later echter terug inPittsburgh en vertelde zijn team dat hij ookhen nooit in de steek zou laten.In plaats van het verdriet van hun vrienden teamgenoot als druppel in de emmer telaten gelden, besloot de ploeg zich achterzijn gedrevenheid te scharen en de wed­strijd voor zijn familie te winnen. Twee

snelle goals dwong de Penguins op hunachterste poten en de Rangers keken nietmeer om. Een 5­1 overwinning op vreemdijs was het gevolg en plots sprak de ploegvan hervonden motivatie.HerhalingVoor de Penguins was het vooral zaak niette panikeren, maar hun series succesvolafsluiten was al een poosje een probleemgebleken en sinds hun Stanley Cup in 2009waren ze consequent uitgeschakeld doorlager gerankte teams. Verloren series tegenrivaal Philadelphia en de clean sweep doorde Boston Bruins zaten nog vers in dehoofden van de kern van deze ploeg.

Hun ergste nachtmerrie werd waarheid,want ook in wedstrijd zes tegen de Rangerskeek de ploeg tegen een achterstand aan envoor het eerst in weken stond MadisonSquare Garden als één man achter dethuisploeg. Twee wedstrijden eerder wasRick Nash nog massaal uitgefloten, omdathij als verlosser was binnengehaald maarnog altijd geen enkel playoffdoelpunt hadgescoord dit jaar.Na de winst voor de Rangers in Game 6bleven de Penguins erop hameren dat nietswas veranderd, maar in de hoofden van deRangers was alles anders. Ze moesten enzouden geschiedenis schrijven en voor heteerst in de 88­jarige historie van declub een 3­1 achterstand uitwissenen overwinnen. Het lukte, mededankzij de heroïek van HenrikLundqvist, die in de laatste drieduels van de serie 102 van de105 schoten die hij zagwist testoppen.

West CoastIn oktober ennovember leek nietalleen de EasternConference Final verweg voor de Rangers,zelfs de playoffs lekenmijlenver verwijderdvan de waardeloosbegonnen ploeg. Hunnieuwe coach AlainVigneault kreeg zijnaanvallende ideeën maar nietfatsoenlijk overgebracht en deploeg doolde tijdens een trip aande westkust. Dieptepunt was een9­2 nederlaag tegen San Jose,waaruit een wondergoal vanrookie Tomas Hertl de wereldover ging.

Langzaam maar zeker heeft de ploeg echterhaar weg gevonden. Henrik Lundqvist tekendeeen nieuw contract en blijft de komende jarenaan de ploeg verbonden en twijfels over eennieuwe deal voor captain Ryan Callahan lekende ploeg niet te deren. Hier en daar een knappewinstreeks bracht de hoop terug dat dezeRangers misschien toch geen verloren seizoenspeelden.Terwijl niemand nog serieus naar ze keek hadVigneault in alle rust alsnog het complete teamgebouwd waar hij eind september zo in geloofthad. Aanvallend dankzij alle lijnen, zijn besteverdedigers de opdracht mee op te stomen enuit het niets haalde “AV” talent uit spelers dieonder John Tortorella buitengewoon eenzijdighadden geleken.GrinderCruciaal voor het succes van de Rangers zijnechter niet alleen de sterren. Vanaf het beginwas vooral de dynamieke bottom six van detwaalf aanvallers belangrijk. Voormalig enfantterrible Dan Carcillo werd een verstandigejongen onder Vigneault, Brian Boyle speelt eenvan zijn beste seizoenen als Ranger en ookDerek Dorsett draagt zijn steentje bij – als hijgeen domme penalties pakt.Een stille kracht is echter Dominic Moore, degrinder en veelzijdige forward die zijnprofcarrière tien jaar geleden begon als Rangers,maar als journeyman vervolgens team na teamversleet om twee jaar geleden de San JoseSharks midden tijdens hun playoffrun teverlaten om privéproblemen.Nu is Moore een geliefde teamgenoot van veleRangers en een speler om op te vertrouwentijdens de meeste penibele momenten aan heteinde van de wedstrijd. Mentaal oogt niemandsterker dan hij en zijn relativeringsvermogenwordt geroemd door zijn coaches. Niet zo gek,als je weet wat Moore doorstond voordat hijterugkeerde in Manhattan.KatieEen ijshockeyer verlaatnamelijk niet zomaar zijnploeg in het heetst van de

Een Eastern Conference Final tussen de NewYork Rangers en Montréal Canadiens mag eenverrassing heten.We spraken daarom met tweeverraste fans, die hun teams vocaal in onzemoertaal steunen op Twitter. Robert Vuijk(@robertvuijk) en Léon Barbiers (@MOTTENZEDAN)aan ’t woord over vijf van onze meest prangendevragen aan de vooravond van de serie.1) Vocale fan van een club ver weg.Hoe werd je eigenlijk fan van de NHLen van je club?Robert Vuijk (RV): Vanaf mijn tiende benik ijshockeyfan en eind jaren zestig ont‐dekte ik de NHL. In 1970 ging ik voor heteerst naar Montréal en na een keer in hetForum te zijn geweest was ik verkocht.Frans‐Canadezen zijn fantastischehockeyfans. Ik voelde aan alle kanten derijke traditie van de club. Alles ademdehockey. Ik wilde niet meer weg.Léon Barbiers (LB): Een paar jaargeleden heb ik tijdens een vakantie inNew York een willekeurigeijshockeywedstrijd bezocht. Devils versusRangers werd het en het was geweldig.Thuis ben ik me verder gaan verdiepen inde Rangers en hun historie en sindsdienben ik vrij fanatiek fan.2) Jullie clubs waren allebei voor 'tlaatste Cup‐finalisten in begin jaren'90. Is hun kans nu een groteverrassing voor je?RV: Natuurlijk is het begrijpelijk dat desuccessen minder zijn dan in de tijd vande zes teams. Nu duurt het echter wel erglang en eerlijk gezegd dacht ik de laatstejaren wel eens dat ze nooit meer eenkans zouden maken. Vooral het aantrek‐ken van middelmatige general managerswas om gek van te worden. Franstalig zijnleek het enige criterium. Het aantrekkenvan Bergevin gaf hoop en gelukkig

hebben zede wegomhoogweergevonden.De over‐winning opBoston had ikniet verwacht.LB: Rangersstonden in 2012ook al eens in deConfe‐rence Final,maar werden in zesgames verslagen doorde Devils. Ze warenonlangs dus al eens aardigdichtbij. Dit seizoen kende veelschommelingen maar met de trade voorMartin St. Louis werd echt vol ingezet opdit seizoen. In 2014 moet de Cup naarBroadway!3)Wie vrees je 't meest bij detegenstander en welke speler wordt 'tmeest cruciaal voor je eigen team?RV: Echt vrezen doe ik niemand bij deRangers, maar wel hebben zij natuurlijkeen enorme boost gekregen van decomeback tegen de Pittsburgh Penguins.Het overlijden van de moeder van St.Louis is voor mij het moment geweest datze weer een team zijn geworden. Somsheeft een team zoiets nodig en daar kangeen coach tegenop. Bij de Canadiens

zijn individuele spelers iets minder belangrijk dan het geheel.Natuurlijk zijn Price en Subban toppers en is Brière, met alzijn ervaring, heel belangrijk, maar wat ontbreekt is een 100‐puntenman.LB: Carey Price, de gouden medaille‐winnende goalie inSotsji, is moeilijk te verslaan. New York zal hard moetenwerken om hem het zicht te ontnemen en hem teverschalken. Ook bij de Rangers kom ik uit bij de goalie.Lundqvist, die zilver won in Sotsji, is werkelijk in bloedvorm.Als hij overeind blijft moeten we een eind kunnen komen.4) Natuurlijk de niet te missen vraag: wie wint en inhoeveel wedstrijden?RV: Ik ben heel slecht in voorspellen en ik ben er ook geenliefhebber van, maar vooruit: Montreal in zes.LB: Beide teams zitten in een goede flow, dus ik vind het erglastig. De Rangers zullen straffen tot een minimum moetenbeperken en Lundqvist zal zijn slechte reeks in Montrealmoeten doorbreken. Als dat lukt denk ik: Rangers in 7games. Maar makkelijk wordt het niet.5) Als je team verder komt, tegen wie speel je dan 'tliefst en hoe schat je hun kansen in?RV: Ik hoop vurig op de Blackhawks. Ten eerste is het eenteam dat ik graag zie en daarnaast vind ik niets mooierdan een serie tussen ploegen uit de 'Original Six'.Als je eenmaal in de finale staat kan het allekanten op. Voor alle hockeyfanshoop ik op een paar fantas‐tische series met clean,technisch hockey.LB: Met de Kings heb ikpersoonlijk niet zoveel. Als wedan toch om de Stanley Cupgaan spelen, dan een Original Six‐finale tegen de Blackhawks. Mooiefranchise, sterk team. Dat lijkt mewel wat. Maar first things first,eerst die Habs maar eensverslaan.

strijd. Ze komen tijdens de playoffs terugop het ijs na de meest afschuwelijkeblessures, maar na het bericht dat je alsjonge dertiger weduwnaar zal worden keerje niet zomaar terug. Je wereld komt plotstot stilstand.Dominic’s vrouw Katie – ze waren pasnet getrouwd – bleek onverwacht te lijdenaan een agressieve en terminale vorm vanleverkanker. Ze streedheldhaftig, maar verloor injanuari van 2013 haar strijd.“Ik hoop dat ze weet dat zetoch een winnaar is. Dat jekanker niet hoeft te overlevenom een winnaar te zijn,” zeiMoore eerder deze maandtegen ESPN. Hij kan ereindelijk over praten.Maar Moore had geencontract toen ze overleed envoelde zich ook niet in staatom in het verkorte seizoenergens aan te treden, maar naeen lang voorjaar stapte hijterug op het ijs en liet hij voorzichtig wetenopen te staan voor een rentree. Zijn eerstesportliefde belde, de New York Rangers,en ze boden hem één miljoen dollar omterug te keren naar de eerste stad waar hijna hun afstuderen van Harvard samen metKatie had gewoond. Acht maanden na haaroverlijdden was hij terug op het oude nest,onder het toeziend oog van vrienden, zijnfamilie en ook haar familie.

GunfactorLang werden de Rangers uitgekotst. Zewaren een allegaartje van spelers die ’tgrote geld roken en dan niets waarmaakten. Dit jaar is het anders. HenrikLundqvist is een geliefd gezicht voor deleague, Ryan McDonagh een van de jonge

sterren van Team USA en coach AlainVigneault wordt door zijn humor envriendelijkheid gezien als de anti­Tortorella, wat voor velen een grootcompliment is.De terugkeer van Dominic Moore en desaga rond de overleden moeder van MartySt. Louis zijn tevens de typischeHollywoodverhalen waar Amerikanen van

smullen. Het krediet dat St. Louis hadverspeeld door zijn tumultueuze vertrekuit Tampa Bay heeft hij voor de meestenweer teruggewonnen en plotseling zijn deRangers een voorbeeld van een team datalles op orde heeft.Die gunfactor is even wennen voor deBlueshirts, die hun meest geliefde spelernaar Tampa Bay ruilden voor St. Louis.

Aanvoerder Ryan Callahan blufte te langmet general manager Glen Sather en toener geen deal op tafel lag op de tradedeadline werd hij pardoes verruild. Debomvolle kleedkamer moest de klapverwerken, maar ook zonder aanvoerderdoet de ploeg het uitstekend.

Oude tijdenHet plotse succes van de Rangers en ook deMontréal Canadiens doet oude tijden herlevenin de National Hockey League. De afgelopenjaren waren de Los Angeles Kings en ChicagoBlackhawks veelvuldig aan de top te vinden enzij verdeelden drie van de afgelopen vier titels,maar voor de Red, White and Blue en de Bleu,Blanc, Rouge is het sinds respectievelijk 1994en ’93 geleden dat zij de Stanley Cup Finalhaalden. Beiden wonnen in die jaren de titel.Historie zegt dat de Canadiens enBlackhawks de meest waarschijnlijke finalistenzijn. Nooit eerder haalde een team de finale alszij in de eerste twee rondes de volle veertienduels nodig hadden. Zowel de Rangers als deKings hadden twee Game 7s nodig om hunhuidige plek bij de laatste vier te verkrijgen,maar beide teams schreven in die seriesgeschiedenis en zullen maling hebben aan watde geschiedenisboeken zeggen over hunkansen.De Rangers hebben tijdens het afronden vandit artikel de eerste stap al gezet. In Montréalwerd het thuisvoordeel teruggewonnen dankzijeen opvallende 7­2 overwinning. DeRangers hadden na een slopendeserie met een ongewoonspeelschema tegen dePenguins vijf dagenrust en speelden ooktegen hun nieuweopponent alsherboren.In ’t Westen is deConference Finalook ruim opgezet,zodat er meertelevisieaandachtmogelijk is en meer tijdvoor de spelers om hunbeste spel te laten zien. Alsbeide series diep gaan begintde Stanley Cup Final niet voor3 juni. Het zal ze in geen van despeelsteden deren, des te meerkans op een parade in de zon. •

Voor de oudere garde lijkt hethelemaal nog niet zo langgeleden, maar voor deTwittergeneratie zijn de laatstetitels van de Canadiens enRangers een eeuwigheid.Montréal won hun laatste Cup,tevens de laatste voor Canada, in1993 en een jaar later wonnen deRangers hun enige Cup in deafgelopen 74 jaar.De grote ster voor de Canadienswas in die tijd Patrick Roy, delegendarische goalie. Hij zou tweejaar later met ruzie vertrekken uitQuebec en is inmiddels dehoofdcoach van de ploeg die hemmet open armen ontving; deColorado Avalanche, die paseven daarvoor uit Quebec Citywaren verhuisd.De huidige Rangers hebben eenvan hun sterren uit 1994binnenshuis gehouden en hijcoacht de ploeg dagelijks.Assistent coach Jeff Beukeboomwas in het kampioenschapsjaareen van de meest meedogenlozebodycheckers in de sport enmenig aanvaller bedacht zich nogwel eens om aan de zijde vanBeukeboom de blauwe lijn tepasseren.Hoeveel de historie de beideteams echter ook hebben, als deRangers de Stanley Cup Finalhalen kan iets bijzondersgebeuren, want ondanks deOriginal Six speelden de NewYorkers nooit een finale tegen deChicago Blackhawks. Een stukjenieuwe geschiedenis waar deHabs graag een stokje voor zullensteken.

12 JAARGELEDEN

Ik hoor 't hem nog zeggen, na z'n comingout: "Ik hoop vanaf nu door het leven tegaan als die goeie footballer, in plaats vandie homoseksuele footballer." Wasgetekend: Michael Sam. Prima instelling,dacht ik nog. De aap is uit de mouw, en nuweer over tot de orde van de dag.Er waren er zelfs al die om die reden eenkritische noot plaatsten bij 't feit dat er bijSam camera's in z'n huis stonden op hetmoment dat ie het verlossende telefoontjekreeg van de St Louis Rams. Toen ie z'nvriend in alle euforie ook nog 'ns vol op debek bakte, was het hek helemaal van dedam. De relnicht.Onzin, natuurlijk. Vanwege de historischeen sociale significantie, waren die camera'sen zoen niet meer dan logisch. Vandaarook onze cover van het magazine vanvorige week.Maar toen afgelopen week het nieuws naarbuiten kwam dat Oprah Winfrey zou gaankomen met een Michael Sam reality soap,sorry: docu, gingen ook bij mij dealarmbellen af. En toen ‐ nog saillanter ‐uitlekte dat dit al voor de draft wasbeklonken, en dat Sam dit wijselijk voorpotentiele werkgevers had verzwegen, wistik: dit gaat te ver. Dit wordt niet gepikt.Daar gaat z'n goodwill.Gelukkig dachten de Rams ernet zo over. Tot hier en nietverder. De reality soup, sorry:docu, gaat op sterk water. Eerstmaar 'ns die goeie footballerproberen te worden. Kun jedaarna altijd nog de relnichtuithangen. ∙

Geert Jan Darwinkel.

Relnicht Afgelopen week overleed de moeder vanNFL speler DeAngelo Williams. Op zich isdat niet zo bijzonder, want die dingengebeuren helaas nou eenmaal.Het was echter wel nieuws datde running back van deCarolina Panthers afscheidmoest nemen van zijn moeder.Williams was in 2009 één vande initiatiefnemers van hetdragen van roze in wedstrijdenin oktober tijdens ‘breast cancer awarenessmonth’. De reden was dat Williams in zijnomgeving ontzettend veel te maken hadmet borstkanker. Niet alleen zijn moederhad borstkanker, maar zijn oma en viertantes waren er aan overleden.Inmiddels is het dragen van roze in oktobereen marketinggoudmijn en een flinkecashcow. Roze shirtjes, bandjes, sokken enschoenen gaan als warme broodjes over detoonbank en de shirtjesindustrie spint flinkgaren bij deze maand. Slechts acht procent(!!) van de opbrengsten gaat daadwerkelijknaar het onderzoek naar kanker. De restvan de winst komt grotendeels terecht in dezakken van de NFL, merken en dewinkeliers.Alles aan de NFL is marketing en zo moetook de bewustwording van kanker geldopleveren. Het is een schande dat eengoed doel, dat honderden miljoenenmensen aangaat, een middel is in demarketingstoomtrein van de NFL en nieteen doel. Een schande. •Williams’ moeder, Sandra Hill, was deenige van vijf zussen die niet vóór haarvijftigste verjaardag overleden is aanborstkanker. Ze overleed twee weken nadatze te horen had gekregen dat haar kankerterug was gekeerd. ∙

Kanker als middel

Lennart Beishuizen.