HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkSENIOR WRITERJules ZaneREDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelRob van GamerenVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompWietze­Willem MulderMarco PostRobert PrinsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserFrank WielaardJoeri ZwartsCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelGijsbregt BrouwerJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika Magazineis een uitgave van PetersenMedia. Niets uit dezeuitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerdzonder uitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012­2013 ­ Allerechten voorbehouden.

Wanneer ik deze column tik is het 5.45 uur,zaterdagochtend. Heel Nederland ligt heerlijk te slapen,behalve die gekke honkballieffhebbers. Game 3 van deWorld Series is net afgelopen, maar gezien het twittergedragzijn er genoeg #SportAm­ers wederom wakker gebleven.Zelf had ik deze wedstrijd even overgeslagen, na wel deeerste twee games gekeken te hebben. Dit keer was devroege wekker een gevolg van mijn vroege vlucht naarLonden. Afgelopen weekeinde bezocht ik voor Sport Amerikanamelijk de NFL­game Detroit Lions­Atlanta Falcons, die ditjaar wordt afgewerkt op het heilige gras van Wembley.Inmiddels is het niet meer zo speciaal als toen de NFL metde 'International Series' begon. Dit seizoen worden er maarliefst drie games afgewerkt in Londen. 'The real football',zoals mijn college­vrienden het altijd noemden, slaatblijkbaar ook aan in Engeland.Het was voor mij de reden om deze trip te maken en oponderzoek uit te gaan in Londen. Zijn deze drie wedstrijdende max, of kan er nog wel meer bij? Een eigen franchise inLonden? De reis voor de New York Jets naar Londen is bijnaeven langs als bijvoorbeeld de uitwedstrijd in San Diego.Belangrijkste motief voor de NFL zal waarschijnlijk hetfinanciële gedeelte zijn. Qua fanbase vind ik het wat lastiger inte schatten, maar dat probleem heb ik in Nederland ook altijd.Ik word namelijk nog wekelijks verrast met hoe hecht engroot de #SportAm fanbase in Nederland is. Organiseren weeen feestje in de Coco's Outback? Uitverkocht. De nieuweNBA­pool introduceren onder de lezers? Binnen een week250 deelnemers. En inmiddels zijn we dit jaar al door de 1miljoen pageviews..Het zijn natuurlijk geen aantallen die bij het grote publiek dewenkbrauwen doen fronzen, maar gezien hoe klein de 'Big 4'sporten in Nederland zijn, word ik nog steeds positief verrastdat onze community maar blijft groeien en nog steeds hechtblijft. Elke keer opnieuw.Veel leesplezier,

Maarten Kolsloot, STRIKE OUT. De verwoestedroom van de talentvolle honkbalbroers Halman.Uitgeverij De Kring, 224 pags, € 16,50

Oscar Taverasbegon zijn MajorLeague­loopbaanzoals zoveel aanko­mende toppersdeden: met eenhomerun. Viermaanden later fliktehij dit kunststukjeopnieuw, in Game 2van de 2014 NLDS.Een klap waarmeehij zijn St. LouisCardinals naast deLA Dodgers sloeg.Taveras was eenvan baseball's meestbelovende prospects.Was, want afgelopenzondag kwam hij,evenals zijn acht­tienjarige vriendinEdilia Arvelo, om hetleven bij een auto­ongeluk in zijnvaderland Domini­caanse Republiek.Oscar Taveras werd22 jaar.

De Mexicaansevrouwen probeerdenhet vrijdagavondmet oranje han­sopjes, maar hetmocht niet baten.USWNT maaktekorte metten met dezuiderbuur (3­0,onder meer doortwee goals van localgirl Carli Lloyd),waarmee het teamzich verzekerde vanhet felbegeerde WK­ticket. Volgendeweek in dit maga­zine behalve USWNToverigens nog veelmeer US soccer.

Tja.De tweede Interna­tional NFL Game vanhet seizoen inLonden mocht erzijn. De domineren­de Falcons voor rust,de terugvechtendeLions na de pauze,en een wedstrijd diepas werd beslist inde laatste seconde.Wembley was (op­nieuw) uitverkocht,maar de vraag blijft:zitten we te wachtenop nog meer wed­strijden aan dezekant van de oceaan?Of misschien zelfseen NFL­franchise inLonden? Volgendeweek een uitgebrei­de reportage over deexpansiedrift van deNational FootballLeague.OH, EN VUL HIERS.V.P. EVEN ONZEENQUETE IN OVERDE NFL IN LONDEN.

Onrust bij de Seattle Sea­hawks. De Super Bowl­kam­pioen lijkt ver verwijderd vande vorm van afgelopen seizoenen ook na het wegwerken vandruktemaker Percy Harvin is de rust nietteruggekeerd. Er is naar verluidt eentweedeling ontstaan in de kleedkamer,waarbij door de ene partij met de vingerwordt gewezen naar quarterback RussellWilson. Wilson zou namelijk te betrokkenzijn bij de leiding van de Seahawks, nietaltijd verantwoordelijkheid nemen voor zijnfouten en (als klap op de vuurpijl) ‘nietzwart genoeg‘ zijn. Ook depolitiek correcte antwoordendie Wilson gaf, lijken descheuren in Seattle niet tekunnen verbergen. Veelmeer Seahawks verderop indit magazine • De TampaBay Buccaneers werkenondanks het slechte seizoenvastbesloten aan detoekomst. Devolgende stap is gezetdoor het aangaan vaneen nieuweovereenkomst metdefensive tackleGerald McCoy. McCoy,één van de weinigelichtpunten in west­Florida,zette zijn krabbel onder eenzevenjarigecontractverlenging terwaarde van minimaal 51,5miljoen en maximaal 98miljoen dollar. Een goede zetvan de Bucs en McCoy, die nude duurste defensive tackle inde geschiedenis van de NFL is• De Denver Broncosbeschikken over een paarfantastische ballenvangers inDemaryius Thomas enJulius Thomas, maar éénvan die twee keert na ditseizoen waarschijnlijk nietmeer terug •

Preseason zit erop! Hoewel hetverleden bewezen heeft dat de uit­slagen weinig zeggen over wat er inhet reguliere seizoen te verwachtenvalt, deden de Toronto Raptorshet met een 7­1 record het best.De Philadelphia 76ers, Los Ange­les Clippers en Denver Nuggets dedenhet relatief het slechtst, met tweeoverwinningen en zes nederlagen • Hetvoorstel van de NBA om de draft vanaf dekomende editie te hervormen isweggestemd. Om het ‘tanken’ tegen tegaan, wilde de NBA het huidige systeemwijzigen en het plan leek aanvankelijk eenbenodigde meerderheid van 23 van de 30stemmen te krijgen. Toch sneuvelde hetvoorstel, omdat Atlanta, Charlotte,Chicago, Detroit, Miami,Milwaukee, New Orleans,Oklahoma City,Philadelphia, Phoenix, SanAntonio, Utah enWashington tegenstemden• Steve Nash komt hetkomende seizoen niet inactie. De tweevoudig MVPheeft een ernstigerugblessure die hem het gehele seizoenaan de kant zal houden. Als mogelijkgevolg van deze blessure zal deveertigjarige point guardnoodgedwongen een puntmoeten zetten achter zijnlange carrière • Paul Georgelijkt sneller te herstellen vanzijn gebroken been dangedacht. Waar aanvankelijk werdgesteld dat de small forward hetgehele seizoen geblesseerd zou moetentoekijken, is George schietendgesignaleerd op het basketballveld, waterop duidt dat hij dit seizoen nog zijnrentree zou kunnen maken • NikolaVučević verlengde zijn contract bijde Orlando Magic. De center tekendevoor vier seizoenen bij, en krijgtdaarvoor de komende jaren in totaal 53miljoen dollar op zijn bankrekeningbijgeschreven •

Boston Bruins moet hetzeker vier weken zonderaanvoerder Zdeno Charastellen. De Slowaakse reusheeft een scheurtje in de ach­terste kruisband van zijn linkerknie.Chara liep de blessure op in het met 3­2verloren duel van de Bruins tegen NewYork Islanders. De verdediger raaktegeblesseerd na het uitdelen van eencheck aan center John Tavares • ZachParise maakte een zeerpersoonlijke boodschap ineen filmpje voor HockeyFights Cancer. Deaanvaller van MinnesotaWild gaf aan dat bij zijnvader JP Parise longkankerwerd ontdekt tijdens deOlympische Spelen inSochi. JP Parise werdverteld dat hij nog maximaal twee jaar televen heeft. Zach Parise ontdekte dat pasna de Olympische Spelen, maar vertelt inhet filmpje dat hij toen geen trek had inroadtrips om tijd met zijn vader door tebrengen. JP Parise, zelf voormaligspeler en assistent coach in de NHL,mocht in die tijd met zijn zoon éénkeer mee op zo’n roadtrip •Canada’s premier bedanktein een speech na deschietpartij in hetparlementsgebouw inOttawa afgelopen weekvele wereldleiders en…de Pittsburgh Penguins.De Penguins speelden opdezelfde dag tegenPhiladelphia Flyers enbrachten voorafgaand aandie wedstrijd het Canadesevolkslied ten gehore • Dewedstrijd tussen TorontoMaple Leafs en OttawaSenators, gestaakt nahet schietincident, isverplaatst naarzondag 9november •

Joe Maddon stopt alsmanager van de TampaBay Rays. De mogelijkheidom te vertrekken via een optie in zijncontract ontstond toen general managerAndrew Friedman de Raysverruilde voor de LosAngeles Dodgers. Maddonstond sinds 2006 alsmanager aan het roer vande toen nog Tampa BayDevil Rays en werdtweemaal tot bestemanager van de AmericanLeague uitgeroepen • MikeTrout (Los Angeles Angels) enGiancarlo Stanton (Miami Marlins)hebben de Hank Aaron­awardgewonnen, die jaarlijks wordt uitgereiktaan de beste speler in elke league op basisvan offensieve prestaties. CommissionerBud Selig kreeg van Hank Aaron ook eenaward, als dank voor zijn 22 jaar dienstaan de MLB. Selig legt zijn functie injanuari neer • Ondertussen werdenCraig Kimbrel (Atlanta Braves) enGreg Holland (Kansas CityRoyals) uitgeroepen tot debeste relievers van het jaar.Beide closers kwamen tot meerdat veertig saves in hetreguliere seizoen • PaulKonerko (Chicago WhiteSox) en Jimmy Rollins(Philadelphia Phillies) kregende Roberto Clemente­awardvoor de speler die zich zowelop als naast het veld van zijnbeste kant laat zien. Konerkoen Rollins kregen de award voorhun inzet voor verscheidene opkinderen gerichte goede doelen •Een race tegen de klok voorMiguel Cabrera. Bij een operatie iseen breuk in zijn voetgeconstateerd. Cabrera zal zekerdrie maanden geenhonkbalactiviteiten kunnenondernemen en daardoor is het zeer devraag of hij fit aan het volgende seizoenzal kunnen beginnen •

Zo zie je maar weer dat pieken op hetjuiste moment niet zonder reden een clichéis. De Royals pakten in de laatste week vanhet seizoen de tweede Wild Card enraakten precies op het goede moment hot.De Wild Card Game viel aan hen ten prooiterwijl de Oakland Athletics, het team datbij de All­Star Break nog het beste record inde MLB had en vervolgens via tradesstarters als Jeff Samardzija en Jon Lesterbinnenhaalde, verreweg de favoriet was.Clutch hittingHet team dat in het reguliere seizoen deminste homeruns sloeg, kreeg nu opeensbelangrijke homeruns van Mike Moustakasen Eric Hosmer, die eerder dit seizoenbeiden nog bijna afgeschreven waren. Ookin de Division Series tegen de Angels (besterecord in de American League) en in deChampionship Series waren ze deunderdogs, maar de combinatie van goededefense, uitermate dominante bullpen,ongekende snelheid en clutch hittingzorgden ervoor dat de Royals hun eersteacht wedstrijden in het postseason wistente winnen en zo de World Series bereikten.Dat was voor het eerst sinds dehoogtijdagen van lokale held en Hall ofFamer George Brett in de jaren tachtig.In die eerste wedstrijd bleek echter deMVP van dit postseason veel te goed.Madison Bumgarner, de pas 25­jarige leftyvan de San Francisco Giants, is de revelatievan de play­offs dit jaar. We wisten al dathij een groot talent was, maar wat MadBumdeze maand laat zien lijkt van een andereplaneet. Waar elke andere aas (inclusief‘Big Game James’ Shields van de Royals) indeze belangrijke wedstrijden lijkt te falen,lijkt Bumgarner juist op zijn allerbest. En opde lijst van falende topwerpers komen weecht niet de minsten tegen: ClaytonKershaw, Adam Wainwright, JustinVerlander, Jon Lester, Max Scherzer.Des te opvallender de prestaties vanBumgarner dit postseason. De lefty won deWild Card Game met een complete gameshutout, verloor in de NLDS ondanks zevensterke innings van de Nationals, maar

keerde in de NLCS terug mettwee zeer dominante wedstrij­den, die hem uiteindelijk deNLCS MVP Award opleverden.Zelfs de in topvorm verkerendeRoyals bleken in Game 1 van de WorldSeries geen match te zijn voor de 25­jarige man uit Hickory, North Carolina.Zeven innings, slechts drie honkslagenen een punt tegen. Het was genoegvoor zijn derde win in de World Seriesin zijn eigenlijk pas vijf jaar oudeloopbaan.IJzersterke rallyBumgarner verbrak dus de winstreeksvan de Royals, maar niet de spirit. Voorhet thuispubliek braken zij in de zesdeinning bij een stand van 2­2 door meteen ijzersterke rally. Vijf honkslagen,waaronder een RBI­double van Salva­dor Perez en een homerun van OmarInfante, zorgden voor vijf punten en deRoyals vertrokken met opgehevenhoofd en een gelijke stand in de seriesrichting de westkust. En in Game 3maakten zij gebruik van de zenuwenvan een van de oudste World Seriesdebutanten aller tijden: Tim Hudson.

In de eerste inning kon AlcidesEscobar na zijn tweehonkslagscoren op twee groundouts. Beideteams zouden nog twee keer scoren indeze wedstrijd, maar in de laatste drieslagbeurten bleken relievers Herrera,Finnegan, Davis en Holland wederomongenaakbaar. In de volgendewedstrijd ging het echter al foutvoordat vooral de combinatie vanHerrera, Davis en Holland (H­D­H) opde heuvel kon verschijnen. Het werd alsnel een battle of bullpens toen startersJason Vargas en Ryan Vogelsong navier innings beiden al van de heuvelverdwenen waren.De bullpen van de Giants bleek, vooraldankzij drie uiterst solide innings vanYusmeiro Petit, een stuk dieper. JasonFrasor, Danny Duffy, rookie BrandonFinnegan (die dit seizoen zowel in deCollege World Series als in de echteWorld Series uitgekomen is) en TimCollins gaven in de zogenaamde middleinnings samen negen runs op en lietenzo de eerder behaalde voorsprong uitde handen glippen.

Voor een samenvatting van Game 5hebben we aan twee woorden genoeg:Madison Bumgarner. Hij gooide deeerste complete game shutout in deWorld Series sinds Josh Beckett in 2003en was de eerste die daarin maximaal 4honkslagen tegen kreeg sinds RandyJohnson in 2001. Een opvallend feitjenaar aanleiding van de drie wedstrijdenin San Francisco: voorhet eerst sinds 1948hebben we driewedstrijden op rijgezien waarin geenenkele homerungeslagen werd.Zo lijkt de kracht vande Giants op dit mo­ment net iets groterdan de kracht van deRoyals. Bij de Royalsweten we inmiddels datdit vooral gebaseerd isop snelheid en deH­D­H­formule, maarwat is nu precies dekracht van de Giants?Ze zouden al voor dederde keer in vijf

seizoenen de titel kunnen pakken,zonder dat zij nu echt een ijzersterkteam hebben. Toch weten zij elke keerweer een manier te vinden om tewinnen. Of het nu Madison Bumgarner,Buster Posey, Hunter Pence of PabloSandoval is, elke wedstrijd staat erweer iemand op. We mogen de rol vanhitting coach Hensley Meulens ook nietonderschatten, want hij was degene diezorgde voor verandering in filosofie.Het belang van de homerun werd eenstuk kleiner en de strikeout werd weerouderwets een taboe. De Giants wetenhoe belangrijk het is om de bal in hetspel te brengen – ze scoorden in deplay­offs al 18 runs zonder eenhonkslag te slaan – en vinden elke keerweer een manier om een rally op tebouwen. Zij reizen dan ook als grotefavoriet met een 3­2 voorsprong terugnaar Kansas City. Vannacht Game 6 enmocht het tot een Game 7 komen, kijkdan niet vreemd op als dewaarschijnlijke World Series MVPBumgarner á la Randy Johnson in 2001kort na zijn laatste start als reliever nogeen paar belangrijke nullen pakt. •

Terwijl alle ogen van de fans en demedia gericht zijn op de World Series,maken de Rays bekend dat de man diehun team van het lelijke eendje tot eenjaarlijkse contender omtoverde, gebruikmaakt van een clausule in zijn contractwaardoor hij na dit seizoen kan stoppen.Het nieuws sloeg in als een bom, wanteigenlijk had niemand het verwacht.De Tampa Bay Rays zijn al enkele jareneen team dat van elke kenner complimen­ten krijgt over de manier waarop zij meteen relatief klein budget op zeer creatievewijze telkens weer meedoen om een plekin de playoffs. Die complimenten warenvooral gericht aan het adres van GeneralManager Andrew Friedman en managerJoe Maddon. Zeer opvallend dus dat nujuist deze twee mannen hebben beslotenom Tampa Bay te verlaten.Friedman is door de Los Angeles Dodgersaangesteld als GM en de verwachting wasvlak nadat bekend werd dat ook Maddonvertrok dat hij met Friedman mee zougaan naar de westkust. Al vrij snel maaktede nieuwe Friedman echter bekend dat deDodgers niet van plan zijn afscheid te ne­men van huidige manager Don Mattingly.De naam van een ander team wordtenkele dagen later steeds nadrukkelijkerin een adem genoemd met Joe Maddon:de Chicago Cubs. Joe Maddonen Theo Epstein. Ik kan megeen betere combinatiebedenken om de ChicagoCubs eindelijk weer naar eentitel te brengen. Ik verwachtdan ook dat het snel rond zalkomen en dat Epstein & codeze winter keihard aan de slag gaan omMaddon het best mogelijkespelersmateriaal te geven. •

Seb Visser.

Even wat anders We zijn los! De NBA begint aan 'n nieuwseizoen vol onverwachte wendingen,sprookjes die uitkomen, verhalen overgevallen en nieuwe helden.Voor wie twijfelt of het echt zoleuk is, zette Sports Illustratedzeventig redenen om de NBAte volgen op een rijtje. Wat mijbetreft zijn onderstaande vijfovertuigend genoeg.Bulls­ Cavs Er wacht ons een heerlijkestrijd tussen Bulls en Cavaliers, die gaanuitmaken wie de beste is in hun divisionen de Eastern Conference. Volgens LeBronJames zijn de Bulls “veel beter” dan zijnCavs. Dikgedrukt in de agenda: op Hallo­ween staat de eerste ontmoeting gepland.De Hornets zijn terug Na een afwezig­heid van 12 jaar is de naam Hornets te­rug. De wijziging (Bobcats) brengt eenstukje basketbalhistorie terug naar NorthCarolina, maar de handen gaan vooral opelkaar voor mascotte Hugo de Hornet.De op­twee­na­beste­discussie Dat detwee beste atleten in de league (inwillekeurige volgorde) LeBron James enKevin Durant heten, weten we nu wel. Eénvan de meest boeiende vragen dit seizoenis: wie wordt de nummer drie?Geen Sterling, wel Hammon DeClippers zijn bevrijd van hun racistischeeigenaar. De NBA is verboden toegangvoor Donald Sterling. Tegelijkertijd hebbende Spurs de eerste vrouwelijke assistentcoach ooit aangesteld. Becky Hammonbewijst dat de NBA veel te vooruitstrevendis voor idioten als Sterling.Rookies Zelden bevatte de draft zoveelgetalenteerde nieuwkomers als dit jaar.Als klap op de vuurpijl begint ook NerlensNoel aan zijn eerste echte rookie seizoen.Nu we ze eindelijk in actie gaan zien, rijstde vraag wie de beloften gaat inlossen enwie door de mand valt. •

Eva Gerritse.

Top Vijf

TEKST JUSTIN KEVENAAR

Het leek alle­maal zoperfect tegaan. Inhet ope­nings­duelvan hetNFL­seizoenwonnende SeattleSeahawksmet 36­16van de GreenBay Packers. Dedefensie was uit­muntend, Wilsondelegeerde opsublieme wijze deoffense en PercyHarvin liet zich zienmet zeven receptions(59 yards) en vierrushes (41 yards). Maarhet kan soms snel gaan.Nu, amper zes wekenlater, schopt de titel­verdediger haar meestdynamische speler dedeur uit in de hoop hetseizoen weer op de rails tekrijgen voor 't te laat is.

11 maart 2013. Het was de dagwaarop Percy Harvins verzoek eindelijkwerd gehonoreerd. De playmaker wasal langere tijd ontevreden in Minnesotaen wilde graag elders spelen. De Sea­hawks leken een perfecte match, eenteam met een no­nonsense mentaliteitdat dringend behoefte had aan eenaanvallende impuls. Vikings­running­back Adrian Peterson betreurde hetvertrek ("Ik voel me alsof ik in mijnmaag geschopt ben") en de Seahawksbeschikten in één klap over de meestdynamische speler in de NFL. Er moestwel een draftkeuze in de eerste rondevoor opgegeven worden, maar voor deSeahawks was Harvin ­ die direct eennieuw contract ondertekende ­ hetlaatste puzzelstukje dat nodig was omde Super Bowl te winnen.Die Super Bowl zou er ook komen. Enop basis daarvan zou je als buiten­staander kunnen concluderen dat detrade een succes was. Totdat je inogenschouw neemt hoeveel wedstrijdenHarvin daadwerkelijk heeft gespeeldvoor de Seahawks. Tijdens het regularseason speelde hij welgeteld één wed­strijd en ving hij één bal voor zeven­tien yards tegen de Minnesota Vikings.Daarvoor had hij niet kunnen spelenvanwege problemen met zijn heup,problemen die na de wedstrijd tegen deVikings weer terug zouden komen.Harvin zou pas terugkeren in deplayoffs, in de Divisional Round wasHarvin goed voor drie vangballen voor21 yards in een wedstrijd die deSeahawks wonnen van de New OrleansSaints (23­15). In diezelfde wedstrijdliep Harvin een hersenschudding op,waarna hij de strijd om de NFC tegende San Francisco 49ers moest missen.Vervolgens keerde hij wel terug in deSuper Bowl, en bracht hij in het derdekwart aan alle spanning een einde dooreen kickoff terug te rennen voor eentouchdown waarna het 29­0 stond.Effectief speelde Harvin in 2013 dus

drie wedstrijden, en was hij goed vooréén touchdown in een blowout.ProblemenMet andere woorden, de inbreng vanHarvin tijdens het kampioensseizoenvan de Seahawks was nihil, en ookzonder hem was de Vince LombardiTrophy waarschijnlijk wel richtingSeattle gegaan. Gelukkig hadden deSeahawks hun nieuwste aanvallendespeeltje voor langere tijd vastgelegd,waardoor ze in de toekomst dus alleenmaar beter konden worden met eenfitte Percy Harvin.Dat was de gedachte na het winnenvan de Super Bowl, maar na Week 7 inhet huidige seizoen is 'het missendepuzzelstuk' letterlijk de deur gewezenen voor een symbolische keuze in dezevende (!)ronde naar deNew York Jetsverstuurd.Waar ging hetfout met deman die begin2012 op wegleek naar eenMVP­titel, maaranno 2014 voorweinig tot niksde deur werdgewezen dooreen ploeg diezijn inbrengzeker hadkunnengebruiken?Het antwoorddaarop luidt: problemen achter deschermen. In de uren en dagen na detrade kwamen er vele verhalen naarbuiten. En in al deze verhalen kwamHarvin er niet goed vanaf. Wie degeschiedenis doorneemt ziet eenpatroon waarbij er meerdere malenincidenten voorbij komen waarbijHarvin zich eerder gedraagt als een

verwende diva dan een professioneleteamgenoot.Al op high school had Harvin moeitezich te gedragen volgens de regels. Hijwerd maar liefst tweemaal geschorstdoor zijn school, eenmaal vanwege zeeronsportief gedrag ­ wat verder nietwerd toegelicht ­ en één keer vanwege

het uitschelden en duwen van eenscheidsrechter. Daarnaast werd hij ookin zijn laatste seizoen geschorst omdathij tijdens een basketbalwedstrijd gingknokken met een tegenstander.Ondanks al deze negatieve verhalenkon Harvin op veel aandacht reke­nen van prominente universiteiten.Hij was immers één van de besteatleten van het land en de FloridaGators van Urban Meyer namen hetprobleemkind uit Virginia Beachonder hun vleugels. Meyer had erdirect een getalenteerde speler bij,maar wist zonder enige twijfel dathet een klus zou worden om zijnnieuwste aanvallende wapen uit deproblemen te houden.Signalen

Het bleek een onmo­gelijke taak. Harvinmaakte de klassiekebeginnersfout doorbetrapt te worden ophet gebruik van ma­rihuana. Op zichzelfis dat geen schok­kend feit, het isimmers een vergrijpwaar meerderespelers zich schuldigaan maken, maargezien de voorge­schiedenis was hetgeen positief signaal.Toen Harvin eenmaaleen grote meneerwas bij de Gatorsstak wederom hetdivagedrag de kopop. Het was het gevolg van het kampi­oenschap wat de Gators in 2006 won­nen, waarin Harvin een belangrijke rolspeelde.Tijdens een conditietest zou Harvinhet daaropvolgende seizoen weigerenom samen met zijn teamgenoten detrappen van het stadion op te rennen.

Toen de coaches hem confronteerdenwas Harvin duidelijk: "This shit endsnow." Harvin deed zijn beklag over detest, en één dag later speelde het teameen basketbalwedstrijd als conditietest.Volgens spelers uit Harvins tijd was heteen direct gevolg van het beleid vancoach Urban Meyer die inzag hoebelangrijk Harvin was, waardoor zijnmeest talentvolle pupil vaak opvoorkeursbehandeling kon rekenen.Alles werd gedaan om de sterspelertevreden te houden.Niet verrassend werd het hierdooralleen maar erger. In 2008 kwam hetzelfs zover dat Harvin een assistent­coach fysiek aanviel. Billy Gonzales, deassistent in kwestie, werd door zijnpupil naar de grond geduwd waarnaarHarvin hem naar de keel greep. Hetverhaal is nooit bevestigd door deuniversiteit, maar zowel Gonzales alsUrban Meyer erkenden later dat er watgebeurd was. Op de details wilden zijechter niet ingaan.

EscalatiesNa zijn periode bij Florida kwam Harvinin de NFL terecht bij de MinnesotaVikings, waar vervolgens hetzelfdepatroon zich zou herhalen. Sterker nog,ook bij Minnesota had hij ruzie met eencoach, in dit geval zelfs de hoofdcoach(Brad Childress). Teamgenoten enassistenten voorkwamen dat een ruzieescaleerde waarbij Childress beweerdedat Harvin opzettelijk een training lietlopen. Verder kregen beide heren ookeen keer ruzie in het krachthonk,waarbij Harvin een gewicht richting zijncoach gooide. Childress werd nietgeraakt, in tegenstelling tot de muurwaar vervolgens een gat in zat. VoorChildress wachtte aan het einde van hetseizoen een ontslagbrief. Ondertussenwerd Harvin, net als in zijn tijd bijFlorida, niet bestraft en gingiedereen verder alsof erniks was gebeurd.Alles om de sterspelertevreden te stellen.

Een sterspeler die ook bij Minnesota erniet van hield om te hard te trainen. Hijzou vaak klagen over de zware trainingenen zou zelfs blessures hebben gebruikt omweg te komen van trainingen. Childresswas hier niet van gediend, maar verloor destrijd met zijn sterspeler. Lesley Frazier,de opvolger van Childress, zou hetzelfdeervaren. Hoewel het niet tot een handge­meen zou komen, kreeg Frazier ookmeerdere malen een grote mond wanneerhij kritiek had op de motivatie van Harvin.Eén keer was dit zelfs live te zien optelevisie, toen Harvin en Frazier langs dezijlijn in een ordinaire schreeuwpartijwerden vastgelegd door de aanwezigecamera's.Wie dit allemaal op een rijtje zet, vraagtzich bijna af wat de Seahawks bezielde omeen hoge draftkeuze op te geven voor eenspeler die overduidelijk niets heeft geleerdvan diens fouten. Maar ook hier speeldehet talent een grote rol, want ondanks alleproblemen bleef Harvin op het veld pres­teren. Ondertussen zullen ze bij de Sea­hawks hebben gehoopt dat zij hem welkonden veranderen.ValHelaas voor beide partijen kwam hetechter nooit zo ver. De afgelopen dagenzijn er meerdere verhalen naar buitengekomen die overeen komen met deverhalen van vroeger. Zo kwam het tijdensHarvin's eerste seizoen al tot een fysiekhandgemeen met collega­receiver DougBaldwin, en ook zou hij vlak voor de SuperBowl ruzie hebben gehad met Golden Tate.Op de foto's van de Super Bowl is duidelijkeen donkere plek onder het oog van Tatete herkennen. Dit zou een gevolg zijngeweest van de ruzie, maar volgens Tatehad het hier niks mee te maken.Naast het opvliegende temperament,kwam ook de luiheid en het divagedragtijdens zijn periode bij Seattle naar boven.Het team dat bekend staat om het hardewerken, zat met een luie stoorzender inhaar maag die aan het einde van enkele

wedstrijden zelfs zou hebben geweigerdom nog het veld op te komen. Naanderhalf jaar kwamen ook de Seahawkstot de conclusie dat zij geen verbeteringhadden kunnen aanbrengen bij despelmaker uit Virginia. General managerJohn Schneider belde wat rond, in dehoop dat hij er wat moois voor terug konkrijgen. Maar veel GM's waren nietgeïnteresseerd, wetende dat deSeahawks van Harvin af wilden omdat hijhet wederom had verbruid. Het warenuiteindelijk de New York Jets (1­6) diewanhopig genoeg waren om het enfantterrible in de armen te sluiten. Het enigeruilmateriaal was een draftkeuze uit dezevende ronde, wat aantoont dat ditweleens Harvins laatste kans kan zijn omwat van zijn carrière te maken.Toch is de keuze om Harvin zo lang tehouden achteraf een keuze geweest diede ploeg een kans op titelprolongatie kankosten. Pas na de thuisnederlaag tegende Dallas Cowboys leek voor de ploeg demaat vol. De aanwezigheid van Harvinkostte de ploeg wedstrijden en zorgdevoor een uiterst gespannen sfeer in dekleedkamer, waar Harvin naar verluidtopenlijk zijn quarterback RussellWilson ter sprake stelde. Dit hadniet zozeer met zijn spel temaken, maar met de manierwaarop Russell Wilson functio­neerde binnen de organisatie.Harvin, en enkele teamgeno­ten, zouden het niet op prijsstellen dat Wilson heel closewas met zijn coaches en deoverige beleidsbepalers.Hoewel Harvin en Wilson nooithebben gevochten, lag Harvinvolgens anonieme teamge­noten niet lekker in de groepen zette hij partijen lijnrechttegenover elkaar. Wilson doetvooralsnog geen boekje openen claimt enkel dat hij enHarvin het goed konden vindenen dat hij hem zelfs wilde hel­pen met zijn anger management.

De clash tussen Harvin en quar­terback Russell Wilson lijkt op­vallend veel op de problemen diewide receiver Terrell Owens in dekleedkamer van de PhiladelphiaEagles veroorzaakte. Ook Owenswas een receiver die gedurendezijn carrière vaak in opspraakkwam vanwege zijn gedrag, en in2005 sprak de extravagante re­ceiver zich negatief uit over zijnquarterback, Donovan McNabb.Het kwam tot een handgemeen,waarop de kleedkamer verdeeldraakte in twee kampen waarinsteeds meer spelers voor dequarterback kozen.Hugh Douglas, destijds eenEagle, sprak later openlijk overhet incident: "Na de ruzie werdener lijnen getrokken in de kleed­kamer. Maar ik wilde koste wathet kost Donovan (McNabb)beschermen. Als iemand negatiefover jouw quarterback praat danmoet diegene vertrekken. Period.De quarterback is te allen tijdede leider van de ploeg en diebehoor je te respecteren."Enkele wekenlater mocht TO,na het uitzittenvan een schor­sing, inderdaadvertrekken uitPhiladelphia.

Maar er zijn simpelweg te veel verha­len om dit serieus te nemen. Harvinwas een onruststoker die ervoor wist tezorgen dat meerdere spelers aan hetleiderschap van hun eigen quarterbackbegonnen te twijfelen. Spelers zoudenWilson zelfs ‘niet zwart genoeg’ vinden,juist omdat hij zo'n goede relatie heeftmet de beleidsbepalers in Seattle.Andere spelers ergerden zich weer aande nieuwe speelstijl van de Seahawks,waarbij er geen aandacht meer wasvoor de running game, maar men meerbezig was om Harvin geforceerd tebetrekken in het spel.Met het vertrek van Harvin kunnende Seahawks weer de oude wegingaan, en er voor zorgen dat er weereensgezindheid komt in de kleedka­mer. Dit alles is nodig, want Seattle zalaan de bak moeten om met haar 3­3record, en een loodzwaar schema, zichte plaatsen voorde playoffs in deNFC.

Ondertussen gaat de hoofdpersoon inde hele saga nu richting New York, enom te stellen dat de spotlights nu ophem gericht staan, is een understate­ment. Waar Harvin in Minnesota zelfeen vertrek forceerde, is hij in Seattleletterlijk de stad uitgeschopt. De Jetsgeven hem nu uit wanhoop een derdekans om hun seizoen te redden, voorzover het nog te redden valt.Het is een experiment dat gedoemdlijkt om te mislukken, want niks wijsterop dat Percy Harvin heeft geleerdvan zijn fouten uit het verleden.Ondanks al het talent, blijft het een luiediva die van niemand tegenspraakduldt. Als Harvin hier niet snel wat aanverandert dan kan dit talent weleenssnel gaan verdwijnen van de NFL­velden. En dat is een groot verlies voorde fans. •

1. MADISON BUMGARNERLHP, SAN FRANCISCO GIANTSLekker hoor, als Giants zijnde, als jedankzij je ace al voor de World Seriesbeginnen twee streepjes in de win columnkunt zetten. En als die dekselse MadisonBumgarner er vervolgens ook nog eencomplete game shutout overheen doet,ben je de WINNAAR VAN DE WEEK.2. BEN ROETHLISBERGERQB, PITTSBURGH STEELERSDe oudjes doen 't nog best (1). Want ookbijvoorbeeld Peyton Manning en LarryFitzgerald, om er maar twee te noemen,kenden topweekends. Big Ben werd zondagde eerste QB die twee 500+ yard gamesliet noteren (hij bleef met 522 slechts 34yards verwijderd van 't all­time record), engooide en passant zes touchdowns.3. TOM BRADYQB, NEW ENGLAND PATRIOTSDe oudjes doen 't nog best (2). Eenmaandje geleden werd ie nogafgeschreven, maar sindsdien laatTom Brady wekelijks zien dat ie nogaltijd gewoon elite is. De Bearskregen zondag 354 yards, vijftouchdowns, en een QB­ratingvan 148 om de oren. Wow.

1. JAMES SHIELDSRHP, KANSAS CITYROYALSBig Game James is eenfraaie bijnaam, maartijdens deze World Serieskon Shields 'm toch nietwaarmaken. Beideconfrontaties metBumgarner gingenverloren. De Kansas CityRoyals leven nog, maar nietdankzij Shields: hij is deLOSER VAN DER WEEK. •

Het is 23 mei 2013 als Colorado Avalanche bekend­maakt voorvolgend seizoen een nieuwe hoofdcoach te hebben gevonden.Vijf dagen later wordt de legen­darische doelman Patrick Roygepresenteerd voor zijn terugkeer in de NHL. Ook neemt hij detaak van Vice Presidents of Hockey Operations op zich. Hij doetdit samen met een teamge­noot uit zijn oude glorietijd bijColorado Avalanche, JoeSakic. Samen beginnen zeaan een avontuur om detopclub van weleer uit hetslop te trekken.Avalanche speelde in deafgelopen vijf jaar slechts eenenkele maal in de playoffs enlag er die ene keer ook al nazes wedstrijden uit. Coloradoeindigde in 2012/2013 als29ste in de NHL en mochtdankzij het winnen van delottery zelfs als eerste kiezenin de draft van 2013. Het ishet dieptepunt van deprestaties van Colorado sindsde verhuizing vanuit Quebec.In het begin was het stadionvan de Avalanche ookregelmatig uitverkocht, maardaarover durfde men inDenver al niet meer tedromen.De keuze voor Roy is eengedurfde keuze. Wereldberoemd is de flamboyante doelman vanzijn goalie fights met Mike Vernon en Chris Osgood, ten tijdevan de bittere rivaliteit tussen Colorado Avalanche en DetroitRed Wings. Het wordt bovendien de eerste klus voor Roy in deNHL. Roy was na zijn actieve carrière werkzaam als eigenaar,GM en hoofdcoach van Quebec Remparts in de QMJHL.

Terry Frei en Adrian Dater grijpen de situatie aan om een boek

te schrijven over dit seizoen, dat vooraf al vol metverhalen lijkt te zitten. Beide schrijvers zijn journalistendie zich voornamelijk bezig houden met de sport inDenver, Colorado. Naast hun werkzaamheden alsjournalist maakten zij tijd vrij om dit boek te schrijven.Het moet gezegd, beide schrijvers hebben niet alle tijdom dit boek samen te stellen, maar maken er met hunkennis als journalist wel een mooi boek van. Hetcomplete seizoen 2013/2014 wordt uitvoerigbeschreven. Enkele grote momenten zijn natuurlijk deaanstelling van Roy, maar ook de draft van 2013 metde keuze van Nathan MacKinnon, de ruzie van Roy methoofdcoach Bruce Boudreau van Anaheim Ducks en dearrestatie van de Russische doelman Semyon Varlamov.Vanuit het functioneren van Frei en Dater wordt eenmooi inkijkje gegeven van de situatie en de manierwaarop de hoofdrolspelers hiermee omgaan. Dit allesmet een zeer positieve ondertoon, want het seizoenvoor Colorado verloopt boven verwachting.

Onder leiding van Roy betreedt een verfrissendColorado Avalanche het ijs en er worden veleoverwinningen geboekt. Semyon Varlamov speeltondanks de verdenking van mishandeling jegens zijnvriendin een uitstekend seizoen. Colorado legt eengedurfd aanvalsspel op het ijs, waarbij coach Royopzien baart door veel eerder dan normaal zijn goalievan het ijs af te halen voor een extra aanvaller. Dezezet biedt ook nog eens regelmatig het gewensteresultaat. Uiteindelijk behaalt Colorado met een 52­22­8 record het divisiekampioenschap in het eerste seizoenonder Roy. In de playoffs wordt in de eerste rondeweliswaar verloren van Minnesota Wild, maar detoekomst ziet er weer rooskleurig uit voor de club die in1995 en 2001 de Stanley Cup won. Save by Roy. •

TEKST JEROEN VEENSTRA

De flamboyante doelman is wereldberoemd vanzijn goalie fights met Mike Vernon en Chris Osgood

Titel SAVE BY ROY ­ Patrick Roy and thereturn of the Colorado AvalancheAuteur TERRY FREI & ADRIAN DATERBestellen AMAZON.COM

Blaas de bazuinen! Hef de banieren! Het NBA­seizoen 2014/2015 isaangebroken. Vannacht speelt Orlando tegen New Orleans, Dallas tegen SanAntonio en Houston tegen de Lakers uit Los Angeles. En ongeacht hoeenthousiast u wordt over deze affiches, het feit dat het seizoen weer gaatbeginnen, is briljant. Weer elke nacht masturNBAtion tot aan juli!Uiteraard heeft iedereen al definitieve voorspellingen klaar (Stephen Curryvoor MVP), weten de experts al wie er kampioen gaat worden (Golden StateWarriors) en is volgens sommigen het seizoen al gespeeld nog voordat deeerste bal is opgeworpen (de Warriors worden kampioen, wist u dat al?). Maarnog voor het zaterdag 31 oktober is en de teams hun eerste wedstrijdenhebben gespeeld, kunnen al die prognoses weer de deur uit. Dan zal allesanders blijken te zijn. Blijken LeBron en Kevin Love totaal niet samen tekunnen spelen, kunnen Tony Parker, Tim Duncan en Manu Ginobilli niet meerdan 12 minuten gezamenlijk spelen zonder extra zuurstof en zijn van tienplayoffteams de belangrijkste spelers voor het seizoen geblesseerd.Een week later is weer alles anders. Hebben Kevin Love en LeBron elkaargevonden, maar vindt Dion Waiters zichzelf de belangrijkste speler van deCavs, heeft Kobe Bryant nog nul keer verloren en een gemiddeld aantalpunten van 29,9 per wedstrijd en staan ook de New York Knicks fier bovenaanmet hun triangle offense. En voor het december is, is alles weer omgedraaid.Heerlijk. Dat is wat een NBA­seizoen altijd zo geweldig maakt om te volgen.Het is de meest complexe soap ter wereld. GTST, maar dan met freaky goedeatleten. Er zijn duizend verhaallijnen, vijfhonderd hoofdpersonen en een helehoop figuranten, elke avond (nacht) nieuwe afleveringen en na elke 12minuten speeltijd weer enkele gigantische plottwists of cliffhangers. De NBA isde soap die elke man schaamteloos mag kijken.Het mooiste aan de NBA is dat het een soap is die geen schrijvers kent die deafleveringen van te voren opstellen. Of juist tienduizenden schrijvers, dieiedereen een heel klein deel van het grote geheel voor hun rekening nemen.Het is maar hoe je het wilt zien. Punt is dat niemand echt kan voorspellenwelke relationele conflicten, glorieuze overwinningen en pijnlijke verliezen erdit jaar weer voorbij komen. De mogelijkheden zijn eindeloos en niemandschrijft het script. Gaat LeBron honderd punten scoren tegen de Sixers? GaatRussell Westbrook meer of minder dan tien wedstrijden dertig doelpogingendoen zolang hij zonder KD speelt? Zijn de Detroit Pistons, de Utah Jazz of tochde Miami Heat de verrassing van het seizoen? Niemand die het weet. Heerlijk.Wat een geweldig seizoen. Nu al.Eigenlijk de enige zekerheid die we hebben is dat de Golden State Warriorsaan het einde van het seizoen de belangrijkste trofee omhoog houden. Voor derest ligt alles nog open. •

De NBA gaat weer beginnen!

Het is nogal wat om uit de kast te komen.Menig Cowboys­fan zal dit beamen. DeCowboys staan in de Verenigde Staten enver daarbuiten bekend als het meest gehateteam in de NFL. Het haten van de Cowboysis een trend op zich. Ach, sportfans. Het ismakkelijk om te haten en moeilijk om lief tehebben. Er zijn onderzoeken die Dallas alsmeest geliefde team aanmerken, en er zijnonderzoeken die America’s Team als meestimpopulair aanwijzen. Volgens een peiling ophet populaire online platform Reddit heeftDallas dertien verschillende rivalen, 42% vande league. Fans van de Oakland Raiders, dienota bene in een andere conference spelen,haten de Cowboys meer dan divisierivaalDenver Broncos. En de aanhang van deSeattle Seahawks eet liever een beschuitjemet fans van de 49ers dan met die van deCowboys. Het mag duidelijk zijn. Tegen wilen dank hebben de Dallas Cowboys eenstatus aparte.Voordat we naar de huidige prestatiesvan Dallas gaan kijken is het tochinteressant om eens wat verder in defanbase te duiken. De fans van deCowboys zouden arrogant zijn. Maardat kunnen we met zekerheid ookstellen van de New York teams (Giantsen Jets), en toch ook van dePhiladelphia Eagles en New EnglandPatriots. De Eagles wonnen echter nognooit een Super Bowl en de Jets al sindsmensenheugenis niet meer. De Giants enPatriots wonnen meer, maar toch niet zoveel als de Cowboys, die acht maal in eenSuper Bowl stonden en vijf keer de titelbinnenhaalden. Dat levert jaloezie op, maarook bandwagon jumpers. En dan komen wedirect bij de kern. Bij welke groep je ookhoort maakt in sport weinig uit. Zolang jemaar ergens bij hoort.MiddenmootDe afgelopen seizoenen was het de ultiememiddenmoot waartoe de Cowboys behoor­den. Bij teams als de 49ers en Patriotswaren er tenminste nog successen te vierenen hartverscheurende nederlagen tijdens hetnaseizoen te betreuren. Die teams deden

mee en teams zoals de JacksonvilleJaguars en Oakland Raiders mochtentenminste op de jaarlijkse draft debeste collegesterren uitkiezen. Maar deCowboys? Die hadden steeds niets. Erwerd gewonnen, er werd verloren, ende kalender kon ieder jaar weer omge­slagen worden. Quarterback TonyRomo was soms heel goed, soms heelslecht. Er zat jaren lang een continuïteitin die bijna beangstigend was. Te goedzijn voor de kleine jongens, nietopgewassen zijn tegen de grotemannen.Na de eerste speelronde van het hui­dige seizoen waren de haters niet aante slepen. De Cowboys gingen in dethuiswedstrijd tegen de 49ers opzichtigde fout in en het eerste verlies was eenfeit. Wat er zich in de weken daarnaprecies heeft afgespeeld, is lastig tevatten in één artikel, maar het kwamallemaal tot uiting op 12 oktober jongst­leden in de uitwedstrijd bij Seattle.Voorop gesteld, de Seahawks zijn eenverdraaid goed team. We hebben hetover de regerend ‘wereldkampioen’. Alser de afgelopen anderhalf jaar één teamlastig te verslaan was, is het Seattlewel, en zeker op het eigen CenturyLink

Field. Nergens is de twaalfde man zoluid en Dallas wist dus dat het met eenduidelijke missie moest afreizen naarde staat Washington. Ze moesten doenalsof ze thuis waren.VoorhoedegevechtHet team van hoofdcoach Jason Garrettging op visite bij Pete Carroll thuis en

presenteerde zich als één van de sterk­ste teams in de league. Als een teamdat deelneemt aan het voorhoedege­vecht dat niet tevreden is met achtoverwinningen en acht nederlagenwanneer de jaarwisseling zich aankon­digt. Er stond een verdediging op hetveld dat vooraf aan dit seizoen bestem­peld was als ‘zo lek als een mandje’.Het was echter deze unit die RussellWilson, Marshawn Lynch en de inmid­dels verguisde Percy Harvin in hetgareel wist te houden. De voorsteverdedigende linie van Dallas kentslechts een paar grote namen, die ooknog eens aan het terugkeren zijn vanblessures, maar maakte een zeer domi­nante indruk. Daarachter speelde desecondary ook nog eens zeer bepalendin de coverage en de linebackers, onderaanvoering van Rolando McClain heer­sten als nooit tevoren. De verdedigingvan Rod Marinelli straalde onverzet­telijkheid uit zoals we die lang niethebben gezien bij de Cowboys.Een goede verdediging kan een SuperBowl voor je winnen. Kijk recent naarde Seahawks en de Baltimore Ravens.Maar zij konden niet zonder derespectievelijke quarterbacks Russell

Wilson en Joe Flacco. Ook in Dallastekent zich nu een soortgelijke situatieaf. De verdedigende puzzelstukjesvallen in elkaar, maar aanvallend is hetook genieten geblazen. De Seahawksstaan bekend om hun verdediging,maar de Cowboys gingen dit zonderenige vrees te lijf. In plaats van metrespect voor hun tegenstander gingenze met een uitdaging het veld in. De

beste rundefensie van de league? Het zalwel, wij hebben DeMarco Murray. En natuur­lijk helpt het dat Tony Romo goed beschermdwerd door de mannen om hem heen en hijtijd had om de bal te gooien. Niet alles gingperfect, maar samen met de andere sterk­houders in de aanval werd keer op keer deendzone bereikt. Opgeven staat dit jaar nietin het woordenboek van de Cowboys.AikmanZo weer naar het heden, nu even terug in degeschiedenis. Jerry Jones kocht de Cowboysin februari 1989 en is sindsdien de meesttrotse en excentrieke eigenaar van een NFL­franchise. Ook sinds februari 1989 is er veelspeculatie over de manier waarop hij zijnorganisatie leidt. Vooralsnog kunnen weechter alleen maar zeggen dat hij wareliefde toont voor zijn Cowboys en eralles aan doet om te winnen.

Als er één naam isdie je moet kennen is datdie van Troy Aikman. Hij was in 1989 deeerste ronde draftkeuze van Dallas enspeelde de volledige twaalf jaren van zijnloopbaan in Texas. In 1992, 1993 en 1995was hij de bepalende factor in de SuperBowl­overwinningen en ondertussen is hijvolledig terecht toegetreden tot de ProFootball Hall of Fame. Aikman deed erslechts een paar jaar over om zijn eerste titelbinnen te slepen en er volgden dus nogtwee. We kennen allemaal Peyton Manning.De huidige quarterback van de DenverBroncos heeft slechts één ring. Hetzelfdegeldt voor een Aaron Rodgers. Waarom ishet niet aan Romo gegeven om nu nog in devoetsporen van Aikman te treden?Met zijn 34 jaar is Romo aan de oude kant,maar dat wil niet zeggen dat er geen succesmeer mogelijk is. De Cowboys deden in 2009voor het laatst mee aan het naseizoen, maarhet moet raar lopen wil er dit jaar geen

Hij verdient het om even in deschijnwerpers te worden gezet.Rolando McClain. De trouwe vol­gers van de NFL weten waarschijn­lijk direct om wie het gaat. Hijmaakt de voorbije weken groteindruk als middle linebacker.McClain is soort van menselijke‘taser’ die iedereen op de grond kanleggen. Hij brengt het agressieveen fysieke waar Dallas al een paarjaar naar op zoek was.Over zichzelf praat hij niet graag,maar er gaat best wel een heftigverhaal verscholen achter de op heteerste gezicht ingetogen 25­jarigeMcClain. De in Alabama geborenvoormalige high school tight endkwam na een mooie periode opcollege – onder meer SEC DefensivePlayer of the Year 2009 – bij deOakland Raiders terecht. Dat wasgelijk zijn pech. De Raiders zijn deafgelopen jaren nog slechter danmatig en hij zagmeer coaches

komen en gaandan teamzeges.In april 2013 werd hijzelfs op straat gezet door Oakland,maar vrijwel direct opgepikt doorde Baltimore Ravens. Negen dagenna het tekenen van een nieuwcontract bij de toenmalig kampioenwerd hij echter gearresteerd doorde politie. McClain was helemaalvan de kaart en verliet op vrijwilligebasis Baltimore om zijn leven weerop orde te krijgen. De arrestatiewas de derde in korte tijd en hij lagondertussen ook nog in een schei­ding. Het ging zelfs zo slecht metde voormalige collegester dat hijaankondigde helemaal met footballte stoppen. Nu, in de herfst van2014, voert McClain zijn unit aanmet bijna vijftig tackles en zien weeindelijk waarom de Raiders hemooit kozen als achtste keuze overallin de draft van 2010. Hij kreeg eennieuwe kans, zag dat in en grijptdeze tot nu toe met verve.

nieuwe kansvolgen eengooi te doennaar de SuperBowl. Eigenlijk zijnhet tot nu toe alleen dePhiladelphia Eagles, GreenBay Packers en Detroit Lions diezich kunnen meten met de Cowboysin de NFC en andere sterke teams,zoals de Denver Broncos, BaltimoreRavens en Indianapolis Colts zullenpas in een eventuele Super Bowlgepakt moeten worden. De uitgangs­positie van Dallas is gewoon erg goed,en het lijkt er sterk op dat de Cowboysserieus kunnen meedoen. Al eerdermemoreerden we aan de Seahawks enRavens. Deze twee laatste kampioenentonen gelijkenissen met het huidigeDallas. Een sterke verdediging metenkele bepalende pionnen en eenaanval dat onder aanvoering staat vaneen sterke quarterback die een goederunning back tot zijn beschikking heeft.Het is wat simpel gesteld, maar dat iswel de basis van ieder team.

Planeet MurrayDie goede running back isdaarbij een understate­ment. Met DeMarcoMurray hebben deCowboys iemand inhuis van een andereplaneet. De Texansdenken met ArianFoster een leukeback in huis tehebben en de Ravensprijzen zich gelukkigmet Justin Forsett, maarDe­Mar­Co­Mur­ray! Wat een beest isdat. In de eerste zeven wedstrijdennoteerde hij 913 rushing yards en hijpakte in al die weken steeds meer dan100 yards. Dat deed nog nooit in degeschiedenis van de NFL iemand hemna. Er staat geen maat op hem en alshij het plafond van Dallas is dit seizoendan moet een Super Bowl een fluitjevan een cent zijn. Dat brengt ons gelijkbij een belangrijke vraag, want waarligt de bovengrens van de Cowboys?

Het lijkt erop dat het team tot nu toenog niet zijn beste football heeft ge­speeld. Met name de afdeling specialteams heeft nog veel te verbeteren enook de verdediging laat soms noggaten vallen. Wel worden ze met deweek beter. Met name in het derdekwart heeft Romo het dit jaar lastig ende linemen werden te vaak door descheidsrechters betrapt op holding opbepalende momenten. Als het goed iszijn dat de zaken waar de coaches opzullen hameren. Er is dus nog ruimtevoor verbetering en Tony Romo weetdat. Rod Marinelli weet dat. JasonGarrett weet dat. En dat is waarom wemet ontzag naar de Cowboys moetenkijken. Dit team, dat nu al in de topvan de league staat, kan nog zoveelbeter en heeft nog een volledige helftvan dit seizoen om dat te laten zien.Good RomoJe kunt fan zijn van de DallasCowboys. Je kunt ook géén fan zijnvan de Dallas Cowboys. Dat magondertussen duidelijk zijn. Maar in welkkamp je je ook bevindt, Dallas is opweg naar iets moois. Er zijn in 2014geen tekenen te ontdekken waaromGood Romo opeens zou transformerennaar Bad Romo. Zijn de Cowboysperfect? Nee, gelukkig niet. Er liggennog twee spannende maan­den NFL voor ons en deCowboys moeten nog lastigethuiswedstrijden spelentegen de Cardinals, Eaglesen Colts. Op bezoek gaan

ze nog bij (opnieuw) de Eagles, Bearsen Giants. Niet is beslist, maarwanneer er één jaar is om alle hatersde mond te snoeren is het 2014. Romokan ondertussen in de voetsporentreden van Aikman en zich vooraltijd onsterfelijk maken.Aan ons om te kiezen.Blijven we de Cowboysuitlachen of springenwe (stiekem) op debandwagon? •

Vorige week werd bekend dat het niethelemaal lekker loopt in de kleedkamer bijde Seattle Seahawks. Eén van deaanstichters van het gerommelin Seattle was wide receiverPercy Harvin, die inmiddelsvoor straf naar de New YorkJets gestuurd is.Vlak na Harvins vertrek kwamer een redelijk opmerkelijkbericht naar buiten: een aantal zwartespelers vindt quarterback Russell Wilsonniet zwart genoeg. Ik moest eerst lachenom dit bericht, want het is te belachelijkvoor woorden.Maar toen ging ik mij er in verdiepen. Veelzwarte spelers komen regelrecht uit degetto en hebben een hele andere cultuurdan mensen daarbuiten. Je moet vechtenvoor je plaats, je bent trots op jehuidskleur en je houdt afstand tot hetestablishment.Wilson is alles behalve dat. Hij praatalgemeen beschaafd Engels, hij heeft eenveilige, beschermde opvoeding gehad enlaat zich onderdompelen in goede doelenen reclames. Wilson is alles wat de jongensuit de getto niet zijn. Blijkbaar wordt hij alsverrader gezien. Iemand die niet bij z'nroots blijft. Het heeft dus niet zozeer temaken met zijn huidskleur per se, maarmeer met zijn gedrag.Het klinkt allemaal bizar, maar het is nietondenkbaar en het komt vaker voor.Hopelijk hebben de Seahawks deze kink inde kabel rechtgetrokken door Harvin wegte sturen, al zou het mij niets verbazen alsdit verhaal groot gaat worden. Zeker alsde Seahawks niet presteren. •

Lennart Beishuizen.

Niet zwart genoegWat waren de New York Jets afgelopenzondag weer slecht. In eigen huis verloorde ploeg voor de zevende keer op rij enhiermee lijkt het lot van coach Rex Ryanvroegtijdig bezegeld. Het is een simpeleoptelsom: Ryans contract loopt af en deafgelopen jaren is de ploeg alleen maarachteruitgegaan.Dit doet mij toch een beetje pijn. Mensendie mij enigszins kennen, weten dat ik allange tijd een groot fan ben van de SeattleSeahawks. Maar sinds mijn bezoek aanNew York, vier jaar geleden toen ik eenJets­shirt van Mark Sanchez aanschafte,geniet Gang Green toch flink wat sympa­thie van mijn kant. Sanchez was in mijnogen een cultheld. Niet de meest getalen­teerde, maar toch iemand die succes wistte boeken met zijn ploeg. Voor een grootdeel was dit te danken aan Rex Ryan, diezijn ploeg elke zondag weer met veelintensiteit klaarstoomde om net iets beterte zijn dan de tegenstander. De taak vanSanchez was ondertussen om zo min mo­gelijk fouten te maken, en dit ging, vooralin de eerste twee seizoenen, vaak goed.Bij Geno Smith gaat dit echter vaak fout.Afgelopen zondag gooide Smith in heteerste kwart drie intercepties en mocht hijal snel plaatsnemen op de bank. De West­Virginia alumnus werd twee jaar geledendoor Jets­GM John Idzikbinnengehaald als quarterbackvoor de toekomst, maarvoorlopig lijkt er allesbehalvetoekomst in het spel van Smithte zitten.En dus zal de altijd intenseRyan door zijn incapabele quarterbacksvolgend seizoen geen hoofdcoach meerzijn in New York. Ik ga je missen, gekkeRex. •

Justin Kevenaar.

Kop van Jut