HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkSENIOR WRITERJules ZaneREDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelRob van GamerenVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompWietze­Willem MulderMarco PostRobert PrinsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserFrank WielaardJoeri ZwartsCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelGijsbregt BrouwerJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika Magazineis een uitgave van PetersenMedia. Niets uit dezeuitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerdzonder uitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012­2015 ­ Allerechten voorbehouden.

Het was groot nieuws afgelopen week in Nederland. BillyBeane, de general manager van de Oakland A’s, gaatvoetbalclub Alkmaar Zaanstreek van advies voorzien.‘Vooruitstrevend’, ‘innovatief’ en ‘uniek’ zag ik voorbijkomen als reacties op dit nieuws.De eerste twee woorden gaan voor een groot gedeelte op,de laatste zeker niet. In Duitsland (en dan vooral hetnationale team) en in Denemarken (bij koploper FCMidtylland) gebeurt het al wat langer.Het is wel een goede ontwikkeling, want simpelmeehobbelen met de menigte gaat je op de lange termijnniet verder helpen.Over ontwikkelingen gesproken. Jullie zijn er de laatstejaren al mee dood gegooid in deze columns, mijn ambitieom SportAmerika uit te breiden met een eigenvideokanaal. De eerste stappen werden in januari gezetrondom de SuperBowl, met drie afleveringenvoorafgaande de NFL­eindstrijd en een aflevering na hetspektakel.Inmiddels zijn wij wat stappen verder. Elke woensdaggaan twee NBA­redacteuren aan de hand van driestellingen in discussie met elkaar. Op donderdag is deNFL­redactie aan de beurt met hetzelfde format.Hoe zit het dan met de shows voor de anderecompetities? Daar wordt druk over nagedacht, maar hetmoet niet uitgesloten worden dat de MLB en MLS­redactiesook met een eigen online programma gaan komen.Wanneer dit magazine bij jullie verschijnt zit de pilot vooreen wekelijkse talkshow van de NBA erop.Conclusie: als wij verder willen groeien en de vele lezersen fans van SportAmerika willen blijven boeien, dan is erinnovatie nodig. De eerste stappen zijn gezet en daaromben ik erg benieuwd wat jullie ervan denken. Laat hetweten op Twitter, via @SportAmerika of #SportAm!Veel leesplezier,

Wat doe je, als NorthCarolina State­sterzijnde, nadat jezojuist voor 'n upsetvan jewelste hebtgezorgd, door #1seed Villanova uit hettoernooi teknikkeren? Danschreeuw je, live opNational TV, Thef*** wrong withBarack Obama? Diehad 't namelijkbestaan om Villanovain zijn bracket telaten winnen... Kunje net denken.Anyway, Anthony'Cat' Barber heeft z'nfifteen minutes offame te pakken.Geniet ervan.

Alsof het bereikenvan de SweetSixteen door NotreDame voor heteerst sindsmensenheugnis alniet voor genoegophef zorgde...Maar na afloop vande OT­zege van deFighting Irish opButler, liet coachMike Brey tussenneus en lippen doorook nog even wetendat z'n 84­jarigemoeder die ochtendaan een hartaanvalwas overleden. DeTour stopt voorniemand, en MarchMadness kennelijkevemin. The ShowMust Go On.

De kleding van de NBA­teamsbevat na het seizoen 2016­2017niet meer het Adidas­logo. Hetmerk gaf afgelopen maandag aanna dat seizoen te stoppen met desponsoring • Oklahoma CityThunder blijft maar last houdenvan blessures. Even leek het eropdat Kevin Durant snel terug zou keren,maar op vrijdagochtend gaf GeneralManager Sam Presti tijdenseen persconferentie aan dathet nog wel even kanduren. Het is zelfsmogelijk dat Durant ditseizoen helemaal nietmeer in actie komt.Naast de regerend MVP isook Serge Ibaka languitgeschakeld. Hijonderging deze week een knieoperatie enmist vier tot zes weken • TweevoudigMVP Steve Nash maakte zaterdagbekend dat hij stopt met basketballen.De speler van de Los AngelesLakers liep aan het begin vanhet seizoen een blessure op enzou hierdoor de rest van hetjaar missen. Nu heeft deCanadees besloten omdefinitief te stoppen. Nashspeelde in totaal negentienjaar in de NBA • DerekFisher kent een moeilijkjaar. Met zijn team, de NewYork Knicks, gaat hetdramatisch en deze weekmaakte hij bekend dat hijgaat scheiden van zijnvrouw, Candace. De twee staptenin 2005 in het huwelijksbootje enkregen vier kinderen • JamesHarden is bezig aan een fantastischseizoen. Donderdagavond noteerdede shooting guard tegen de DenverNuggets voor het eerst in zijnloopbaan vijftig punten in eenwedstrijd • Russell Westbrook houdtmaar niet op. De point guard van deThunder noteerde zondagavond alweerzijn tiende triple­double van het seizoen •

Chris Borland zetteafgelopen week een puntachter zijn carrière. De 24­jarige linebacker van deSan Francisco 49ers beslootdat een loopbaan in de NFL niet ten kostemocht gaan van zijn persoonlijkegezondheid. Zeker als linebacker is dekans op hersenletsel aanzienlijk en Borlandvond dat een geldige reden om de cleatsniet meer aan te trekken. De oud­spelergeeft een deel van het tekengeld dathij ontving terug aan het team uit SanFrancisco • Trent Richardson heeftonderdak gevonden bij de OaklandRaiders. De 24­jarige running back kwammet grote verwachtingen naar de NFL,maar bakte er tot nu toe niet veel van. Zijneerste ploeg, de Cleveland Browns,stuurden hem voor een first round picknaar de Indianapolis Colts, maar ookdaar werd Richardson voorbijgestreefddoor zijn concurrenten. De Raiders kondende diensten van Richardson wel gebruiken,aangezien ze de afgelopen weken tweerunning backs weg zagen gaan • Runningback Bernard Pierce kende eenvreemde week. Eerst werd hij opgepaktvanwege rijden onder invloed enmocht daarom direct vertrekken bijde Baltimore Ravens, dietegenwoordig lastigespelers meteen de deuruitzetten. Lang zat Pierceniet zonder club, want devolgende dag legden deJacksonville Jaguars de 24­jarige running back vast • JamesHarrison weet niet vanophouden. De 36­jarige linebackertekende afgelopen week een nieuwtweejarig contract bij dePittsburgh Steelers. Harrisonmoest kiezen tussen zijnhuidige ploeg en deTennessee Titans, de ploegvan zijn voormaligedefensive coordinatorDick LeBeau, en koosvoor de eerste •

Of het nu honkbalnieuwsof voetbalnieuws is, inte­ressant is het wel. Oak­land Athletics­generalmanager Billy Beane wordt adviseurop het gebied van topsportbeleid eninnovatie bij voetbalclub AZ Alkmaar.Beane liet zich in een reactie lovend uitover de rijke historie vande club en ziet gelijkenissenin de uitdagingen waarmeeOakland en AZ t emakenkrijgen • Even schrikkenvoor fans van de Dodgersdeze week. Ace ClaytonKershaw kreeg een bal opzijn kaak geslagen. Deschade viel echter mee:Kershaw moest langs de tandarts op eenaantal tanden te laten herstellen, maar zalgewoon fit zijn voor Opening Day • Na YuDarvish viel er opnieuw een belangrijkewerper weg met een blessure. Ook ZackWheeler van de New York Mets zal in2015 niet in actie komen. Wheeler moeteen Tommy John­ingreep ondergaan enzal daardoor ongeveer 14 maandenuitgeschakeld zijn. Dillon Gee neemtwaarschijnlijk zijn plaats in derotatie van de Mets in • DeChicago White Sox en centerfielder Adam Eaton gaan langermet elkaar door. Eaton zettedeze week zijn handtekeningonder een contract dat hem toten met 2019 in Chicago houdt.De White Sox maken in die tijd23,5 miljoen dollar over aanEaton • Ook De Marlinsstrooiden met geld: zij bondenbuitenvelder Christian Yelichlanger aan zich. Yelich tekende eenzevenjarig contract ter waarde van49,57 miljoen dollar • Red Sox­outfielderShane Victorino verandert dit seizoenvan een ‘S’ in een ‘R’. De vliegendeHawaïaan was altijd een switch­hitter,maar kiest er, door de te zwaar wordendetrainingen, nu voor om vast rechtshandigte slaan •

Toronto Maple Leafs denktaan de toekomst en heeft voorvolgend seizoen Casey Baileyvastgelegd. De 22­jarigeaanvaller komt over van PennState (NCAA) en tekent voor tweeseizoenen. Bailey is topscorer in zijnconference in de NCAA met 22 goals enmaakte in totaal in 96 wedstrijden tachtigpunten • Bailey is niet de enige; ookNikita Soshnikov tekende eencontract. De Rus tekende voor drieseizoenen en is afkomstig van MoscowOblast Atlant uit de KHL. De 21­jarigeaanvaller noteerde in 57 wedstrijden 32punten en 22 strafminuten • Jeff Jakaitiszette een nieuw record in de ECHLneer. De doelman hield vier wedstrijden oprij de nul en dat was goed voor in totaal319 minuten en 32 seconden speeltijdzonder tegendoelpunt. In dedaaropvolgende wedstrijdwerd Jakaitis al na 2:14gepasseerd, waarmee zijnstreak na 321:46 werdbeëindigd. In de ECHLbetekende dat een record,het all­time record inprofessioneel hockey blijft opnaam van Brian Boucher(Phoenix Coyotes). De doelmanhield in het seizoen 2003­2004332:01 zijn doel schoon •Jaromir Jagr passeerdedonderdag met zijn treffertegen Detroit Red WingsPhil Esposito op de all­time topscorerslijst in deNHL. Jagr staat met 718goals nu op een vijfdeplaats. Daar blijft de Tsjechdit seizoen waarschijnlijk wel opsteken, Marcel Dionne staatvierde met 731 gescoordedoelpunten. Het is nog onduidelijkof de 43­jarige Tsjech van FloridaPanthers er nog een seizoenaan vast zal plakken of dezezomer zijn schaatsen aan dewilgen hangt •

Ineens zijn ze er, terug van weggeweest:de New York Islanders. Van onverslaan­baar in de jaren tachtig tot het lelijkeeendje van de NHL enkele seizoenengeleden. Een imago mede versterkt doorhun vervallen stadion, dat deze zomerwordt verruild voor ‘t Barclays Center inBrooklyn. Perfecte timing, want hetNassau Veterans Memorial Coliseumverdiende nog een laatste zegetocht.Die krijgt The Old Barn dit seizoen zondertwijfel, want ondanks een matige reeks inde laatste week doen de Islanders nogaltijd mee in de top van de Eastern Confe­rence en dat komt voor de gewone kijkeruit de lucht vallen. Fans zien echter ein­delijk het resultaat van tien loodzwarejaren, waardoor general manager GarthSnow in een paar maanden tijd vanschlemiel tot genie is geworden.Want na een behoorlijk aantal onbegrij­pelijke moves, zoals het 16­jarige contractvoor goalie Rick DiPietro – die inmiddelsuitgekocht en nu tv­commentator is ­ enhet verruilen van homegrown favoriteMatt Moulson voor de enigmatischeThomas Vanek, was deze zomer allesraak. Waarvoor niets dan hulde.DefenseHet is een gruwelijke cliché, maar goedverdedigen wint titels. De Islandersstonden er met jonge sterren als JohnTavares en Kyle Okposo al een poosjeaanvallend goed voor, maar verdedigendschortte er van alles aan en de ruil vanAndrew MacDonald naar Philadelphia hielpdaar niet bij.Deze zomer waren de Islanders, die hunpayroll al een poosje bewust laag hielden,echter een graag gehoorde beller voor veelandere teams in moeilijkheden. Teams alsChicago en Boston zaten na recentesuccessen plots krap tegen de salary capen de Islanders wilden hen, voor de juistevraagprijs, best een handje helpen.Het leverde hen in een paar dagen tijdNick Leddy en Johnny Boychuk op vooreen lagere prijs dan vooraf gedacht. De

nood aan de man elders maakte deploeg in een klap een van de sterkstebluelineteams in de Eastern Conferenceen terwijl Boston worstelt om deplayoffs te halen, schitterde Boychukvan begin af aan voor de onverwachtehoogvliegers op Long Island.ManhattanDe plotse opkomst van de Islandersmoet de National Hockey League alsmuziek in de oren klinken. De NHLheeft sinds kort haar hoofdkantoor inManhattan en was een drijvende krachtachter de verhuizing van de Islandersvan het grauwe Uniondale naar hetsuperhippe Brooklyn.Nu valt die verhuizing en het succesniet alleen perfect samen met hetafscheidsjaar van de arena waar deploeg ooit haar grote successen kende,maar ook met het succes van hunaartsrivaal. De New York Rangerswaren vorig jaar tenslotte verliezendfinalist om de Stanley Cup en hungoalie Henrik Lundqvist is een van deabsolute sterren in de league in eenvan hun beste televisiemarkten.Als het succes van de Islanders door­zet, en daar mogen we gerust vanuitgaan, dan vertelt het verhaal zichzelf.Twee contenders in het kloppende hartvan een sportgekke wereldstad enslechts gescheiden door die ene ico­nische brug. De steenrijke en pocherigeRangers en de arbeiderslievelingIslanders knokkend om een finaleplekop slechts een paar metrohaltes vanelkaar en met de aankomende playoffsals mogelijk voorproefje van dezebriljante situatie. Wat een luxe!

KingFans van de New York Rangers kendende afgelopen tijd eigenlijk maar eengrote angst, het uitblijven van een titelvoor Henrik Lundqvist. De Zweedsedoelman heeft de franchise tot in definale weten te krijgen, maar steldeteleur tegen de Kings en was ontroost­baar na Game 5. De uitgelezen kans opde Cup was hem door de handschoengeglipt en dat mocht hij zich bestaantrekken.Het succes van de Islanders in deafgelopen maanden heeft aan die angstbijgedragen. De Rangers doen dit jaarmee om de Presidents Trophy en zijnna een slechte seizoenstart bij vlagenongenaakbaar en dat zonder Lundqvist.King Henrik, zoals zijn bijnaam luidtsinds zijn Olympische titel in 2006, liepin een freak accident namelijk eenvasculaire kneuzing in zijn nek op enhij speelde, door de dreiging vaneen beroerte, de afgelopen zesweken niet.Artsen hebben hemgezond verklaard, maarde Rangers hebben geenhaast om hem terug ophet ijs te krijgen. Back­upCam Talbot realiseerde inLundqvists afwezigheid eenbizarre winstreeks en wonliefst veertien van deafgelopen achttien duels, metzijn piepjonge back­up MackenzieSkapski goed voor nog tweeoverwinningen.In de afgelopen jaren wasLundqvist’s vermoeidheid vaak

onderwerp van gesprek als de Rangersweer eens vroegtijdig werd gewipt.Daar kan hij dit jaar geen last vanhebben na zes weken revalideren envooral cardiowerk. “Hij is straks fitterdan ooit,” speculeerde GM Glen Sather,en als snel wedstrijdritme kan wordenopgedaan is zijn late terugkeer na eenrelaxperiode een ongekende weeldevoor de Blueshirts.

Het gaat slecht met de Knicks. Dekomst van Phil Jackson bracht hoopvoor basketbalfans in MSG, maar opkorte termijn was er weinig teredden. Een belangrijke stap op wegnaar een nieuw plan was de dureselectie zo snel mogelijk uit te dunnenen dat betekende het uitkopen vanAmar’e Stoudemires contract.Een prijzige move die werdgefinancierd door… de Rangers?! Ja,de Rangers, want waar de Knicksvooral nog winst maken door hunpeperdure tickets en niet het product,stroomt bij de Rangers het geldbinnen. Om ‘t in perspectief te stellen;de Rangers verdienden meer aanverkochte tickets in hun eerste tienplayoffduels vorig seizoen dan deIslanders verdienden in 41 thuisduels.

Het geld van de Rangers komtechter terug bij de MadisonSquare Garden Company, datsinds 2010 onafhankelijkopereert van kabelbedrijfCablevision. Beide hebbendezelfde eigenaar, JamesDolan, maar uit financieeloogpunt was het gunstiger omde Rangers, Knicks, het stadionen de tv­zenders onder eeneigen titel publiek teverhandelen op de beurs(Nasdaq: MSG).Gezien de salary caps van deNHL en NBA relatief gelijkliggen – al gaat in de NHL datgeld natuurlijk naar meerspelers – kan MSG met geldschuiven en de teruglopeninkomsten van de Knickscompenseren. Zo kan ‘tverkeren dat inbasketbalmekka New Yorkeen ijshockeyteam eenbasketbalteam al eenpoosje uit de brand helpt.

THE MSG COMPANY

TavaresWat Lundqvist voor de Rangers is, isJohn Tavares voor de Islanders. Somsvergeten door de middelmatigelinemates waar hij zo lang mee moestspelen, is hij dit jaar misschien wel demeest complete speler in de NHL. Dekomst van goalie Jaroslav Halak en zijnuitstekende back­up Michal Neuvirthbetekent dat Tavares niet meer allesalleen hoeft te doen en zijn focus opaanvallen doet de ploeg goed.Tavares werd in 2009 als eerste spelergedraft. Hij was als jeugdspeler al zijnleeftijd ver vooruit en kreeg zelfsdispensatie om een jaar eerder dangebruikelijk aan zijn carrière in deCanadese CHL jeugdleagues tebeginnen. Hij was in dit jaar voor NHL­teams wat supertalent Connor McDaviddit jaar is en dus kunnen we, als de

Buffalo Sabres McDavid inderdaadbinnenhalen, ons op termijn zelfsopmaken voor de opkomst van eenderde superteam uit de staat New York.Dat Tavares mogelijk op koers ligt omde meeste punten in de NHL te scorendit jaar ondanks zijn relatief lage aantalpunten is een teken van zijn groei.Waar spelers als Crosby en Ovechkinhun puntental zien dalen door meerconcurrentie en betere defensies weetTavares zijn productie op te krikken.Natuurlijk helpt een beter team, maarhet is een signaal dat zijn ontwikkelinger ook nog niet op zit.BrooklynHet wordt straks wel even wennen, deNew York Islanders in Brooklyn. Op ditmoment is Brooklyn, toch een van devijf boroughs van New York City, niets

eens afgebeeld op de kaart in hun logo.Er is van een nieuwe naam of nieuwekleuren, zoals het zwart­wit van deNBA’s Brooklyn Nets , vooralsnog geensprake, maar een kleine logoaanpassingzit er wel dik in.De verhuizing is niet zonder kritiek.Brooklyn wordt door New Yorkers nietecht gezien als Long Island en hetBarclays Center is een gaaf en modernstadion, maar het was niet voorzien opijshockey en dus zal de configuratie vande tribunes in eerste instantie vreemdaandoen. De zichtlijnen zijn niet perfectin de hoeken en achter een van dedoelen zullen de eerste rijen bleachersdoor plaatsgebrek waarschijnlijkontbreken.Dat is echter nog altijd een verbeteringten opzichte van hun huidige thuisbasis.Het Nassau Coliseum verkeert al een

poosje in erbarmelijke staat, want dooreen jarenlange dans met Nassau Countyover publiek geld voor een nieuwearena vlakbij is er vrijwel nietgeïnvesteerd in de huidige faciliteiten.Die deal kwam er niet en het is de re­den dat Charles Wang, die de ploeggrotendeels kocht om zijn onderhande­lingspositie als vastgoedondernemer inNassau County te versterken, deIslanders na veelal miserabele jarenweer van de hand doet. Binnen nu entwee jaar staan investeerders ScottMalkin en de ijshockeyveteraan JonLedecky aan ‘t roer. Het moge duidelijkzijn: dat het hernieuwde succes van deIslanders samenvalt met Wang’s aftochtis echt geen toeval.ManagersDe strijd om de bragging rights in New

York City tussen de Rangers en Islan­ders die op het punt van uitbrekenstaat is ook de strijd tussen tweeveelbesproken general managers. Deuitgesproken maar afstandelijke GlenSather, die ooit Gretzky’s Oilers naarvijf Stanley Cups in vijf seizoenen‘leidde’, en de vaak verguisde GarthSnow, die inmiddels terecht zijn gramhaalt ten koste van zijn luide critici.Toen Snow vorig jaar werdbekritiseerd om slechte moves op dedeadline en tijdens de draft zei hijzonder enige schroom, “Ach, zeschijten toch al op me.” Daar is eenjaartje later geen sprake meer van.Leddy en Boychuck naar Long Islandwas een meesterzet en de opkomstvan jonge sterren als Brock Nelson enAnders Lee verlaagde de aanhoudendedruk op Tavares en Kyle Okposo.Sather dacht de afgelopen twee jaarniet aan de toekomst. Hij heeft in tienlange jaren een team weten te smedendat vorig jaar, dit jaar en vast ookvolgend jaar meedoet om de titel. Daarheeft hij vier draft picks in de eersteronde op rij voor weggeruild en dit jaarook het grootste talent dat de ploeghad. Sather weet dat als zijn ploeg opkorte termijn een titel wint niemanddaar nog over praat, maar de Rangersgaan straks zware jaren tegemoet.OptimismeIn een stad waar de Yankees en Mets,Giants en Jets, en al helemaal deKnicks en Nets waardeloze seizoenendoormaken is ijshockey plots een bronvan sportief optimisme. Duizenden fansvulden vorig jaar stadsparken metvideoschermen om de Rangers tekijken en overal in de stad zie je plotsweer Islanders­shirts. Het is eenherleving die de ijshockeysport sindsmidden jaren negentig niet meer heeftgezien in de Big Apple.Op zeer korte termijn kan de eersteslag tussen beide al een feit zijn. De

Islanders maken een paar lastige we­ken door, terwijl de Rangers blijvenwinnen, waardoor de ploeg uit MadisonSquare Garden plots de Islanders alsmogelijke eerste tegenstander in hetnaseizoen heeft. Een Islanders­teamdat niet alleen veel minder te verliezenheeft, maar hen in de eerste drie on­derlinge wedstrijden van dit seizoeneen serieus pak op de broek gaf.Er volgden uiteindelijk nog twee over­winningen voor de Rangers in LongIsland, maar de twijfel is zonder meergezaaid en de Rangers zien de Islan­ders veel liever eerst een loodzwarestrijd voeren met Pittsburgh, Mon­treal of Tampa Bay, voordat detwee stadsbroeders elkaar hetmes op de keel zetten.

FavorietAls de twee teams elkaar treffen, zijnde Rangers wel favoriet. Een beteregoalie, een meer ervaren verdedigingen meer diepte op de aanvallendelijnen. De Islanders hebben metTavares echter de beste speler in huisen het Nassau Coliseum zal veranderenin een circus. Dat maakt een mogelijkeseriewinst voor de Isles zodoendegeenszins onmogelijk.

Grote winnaar van zo’n serie zalbehalve het ijshockey in het algemeenen de twee betrokken clubs ookCablevision zijn. Het bedrijf van desteenrijke Dolan­clan bezit behalveMadison Square Garden, Radio CityMusic Hall en de Rangers en Knicksnamelijk ook het MSG Network, dat alsinds jaar en dag de uitzendrechtenheeft voor vrijwel alle Rangers enIslanders­wedstrijden en de eerste tweerondes van de playoffs, waarna NBC hetstokje (helaas) overneemt in de grotefinales.Het klinkt wat vreemd, maar het succesvan de Islanders financiert daarmeemede het succes van de Rangers en demiserie van de Knicks en Dolan – dieactief juicht voor zijn Rangers – zal tochstiekem moeten duimen dat ook deburen het goed blijven doen. Moneymakes the world go round, nergensmeer dan in New York City. •

1. MIKE BREYCOACH, NOTRE DAME FIGHTINGIRISHDe Fighting Irish voor het eerst sindsjaren weer eens naar de Sweet Sixteenloodsen is een ding, maar dat dan ooknog 'ns doen via over time, op de dag datje moeder (84) overlijdt aan eenhartaanval? Wow. Respect en gecondo­leerd, en Notre Dame­coach Mike Brey isonze WINNAAR VAN DE WEEK.2. ANDREW HAMMONDGOALIE, OTTAWA SENATORSUndrafted, maar niettemind een recordvan 13­0­1. In geen van zijn eerstetwaalf NHL­duels hoefde hij vaker dantwee keer te vissen. Andrew Hammondgroeit langzaam uit tot een kleinesensatie, die, wie weet, wordt beloondmet playoff­deelname.3. RUSSELL WESTBROOKPG, OKLAHOMA CITY THUNDERAl zouden we willen, maar we komener niet onderuit. Russell Westbrooklaat ons eenvoudig geen anderekeuze. Afgelopen week leverdehij al weer zijn tiende tripledouble van het seizoen af. Webedoelen maar.1. VILLANOVAGoed, laten we eerlijk zijn. De#1 seed die ze voor hettoernooi hadden toebe­deeldgekregen, hadden zenatuurlijk sowieso nietverdiend. Maar als je 'm dantoch krijgt, doe er dan ookwat mee, en laat je niet zovernederen door NorthCarolina State. De Wildcatszijn de LOSER VAN DEWEEK.

“Ik houd van het spel. En als je jerealiseert dat het bijna afgelopen is, houdje er nog meer van.” Die uitspraak vanSteve Nash, op de avond van zijn laatstesuccesvolle NBA wedstrijd, is mooi entragisch tegelijk. Nash heeft ­ ondanks dedramatische LA Lakers waar hij deel vanuitmaakte ­ kunnen genieten van heteinde van zijn carrière, maar misschiendoe je dat altijd net een beetje te laat,echt genieten.Op je eenenveertigste afscheid nemen vantopsport. Daar kunnen de meeste atletenalleen maar van dromen. Het tekent Nashdat hij liefst nog een jaartje door hadgewild. Maar zijn lichaam wilde niet meer.En ach, als dat lichaam pas na twintig jaartopsport serieus gaat protesteren, is hetook het beste om daar maar gewoon naarte luisteren.Nash heeft de afgelopen twintig jaar ooknaast het basketbalcourt niet stilgezeten.De meester in de rechten zet zich in voortalloze goede doelen, betaalde ooit‘zomaar’ voor een afdeling kinder­cardiologie in een Paraguayaansziekenhuis, stond op Time's lijst 100meest invloedrijke mensen ter wereld enis mede­eigenaar van een MLS team.Allemaal zaken waar die verdomdezenuwen in zijn rug geen rol bij spelen.De meeste topsporterskomen na hun actieve carrièrein het beruchte zwarte gatterecht. De mooiste momentenvan hun leven zitten er danwel op. In het geval van Nashkan ik me dat niet voorstellen.Dit is geen einde, maar eennieuw begin. •

Eva Gerritse.

Nieuw begin Het is lente en dat is voor iedereen eenperiode van optimisme. De zomer komt erweer aan. De bloemen beginnen tebloeien en het zonnetje begintsteeds vaker en steeds sterkerte schijnen. Voor veel mensenbrengt deze periode sowieso alveel goeds met zich mee. Dewinterdip wordt voorzichtigdoorbroken en met het mooieweer komen de zonnebrillen englimlachen weer volop in zicht.Voor honkbalfans brengt de lente in devorm van Spring Training nog eens extrahoop met zich mee. Elk team begint meteen schone lei aan het nieuwe seizoen engoede prestaties van de grootste talentenzorgen ervoor dat er bij de meestehonkbalfans voorzichtig (of in sommigegevallen iets minder voorzichtig)optimisme ontstaat.Zo vlak voor Opening Day heeft elk teamnog kans op een World Series titel en opz’n minst een plek in de play­offs. Is hetteam niet goed genoeg dan zijn er altijdnog de prospects die in Spring Traininglaten zien wat de iets minder nabijetoekomst hen te bieden heeft. Het enigewat nu nog roet in het eten kan gooien iseen zware blessure voor een van desterspelers van het team.Zelfs dan viert echter het optimisme indeze tijden hoogtij. Eigenlijk is SpringTraining een heerlijke periode, maar watmij betreft duurt het allemaal net eveneen weekje of twee te lang. Laat het echtewerk maar beginnen. Ik ben er klaar,maar moet nog anderhalve weekwachten. Gelukkig gaan wij volgendeweek in het SportAm Magazine uitgebreidvoorbeschouwen op het seizoen! Datstemt mij dan weer optimistisch. •

Seb Visser.

Optimisme

18 april 1999. Nummer99's 'curtain call' op het ijs vanMadison Square Garden. Hij groet hetpubliek, zijn publiek, nog een laatstekeer. Het is Wayne Gretzky's afscheidvan de NHL als speler.Het was niet helemaal het gedroomdeafscheid. Hij was naar New Yorkgekomen om samen met Mark Messiernog een laatste Stanley Cup te winnen.Die kwam er niet en twee jaar eerderwas Messier naar Vancouver vertrokkenals free agent. Het dichtst bij waren zein 1997, vlak voor Messiers vertrek,toen ondanks Gretzky's grandiozeplayoffspel de conferencefinale tegenPhiladelphia al na vijf wedstrijden heteindpunt bleek.

Toch keek Gretzky zelf achteraf terug opeen perfecte laatste avond. "Mijn laatstewedstrijd in New York was de mooisteavond van mijn carriere. Alles waar ikvan hield als kind in deze sport was er.Naar de wedstrijd rijden met mijnouders, dat ik hen en ook mijn vriendenop de tribune zag zitten. Het kwam alle­maal samen die ene avond in New York."Gretzky gaf zo, na alle titels inEdmonton, na alle records die hijvestigde, nieuw perspectief aan deschoonheid van succes. Soms is hetherleven van klein geluk op een grootpodium perfectie en als 't goed genoegwas voor The Great One, is 't goedgenoeg voor ons. •TEKST JULES ZANE

Dagenlang was het de afgelopen week voer voor de Nederlandse sportpers. Deaanstelling van Billy Beane als adviseur bij de Alkmaarse voetbalclub AZ. De mandie wereldwijd bekend werd door de film Moneyball, is door algemeen directeurRobert Eenhoorn binnengehaald om AZ vanuit Amerika van advies te voorzien.En af en toe zal hij ook naar Alkmaar komen.AZ heeft het eerste succes in ieder geval al binnen: de publiciteit rond de komstvan Beane was immers gigantisch. Voor de buitenwereld is dit de eerstezichtbare beslissing van Robert Eenhoorn als opvolger van Toon Gerbrands. Datwil zeggen: het persbericht en de interviews. De rest moet nu gaan volgen. WantEenhoorn schept met het groots presenteren van Billy Beane namelijk directverwachtingen. Waarom zou je anders zo openlijk pronken met de komst vaneen adviseur? Die zijn er namelijk al in vele soorten en maten, lang niet altijdeven succesvol. Kijk maar naar FC Utrecht.Data in de voetballerij is allang niet meer nieuw. Iedere weldenkende trainer envoetbalclub maakt allang gebruik van de mogelijkheden om te meten en teweten. Hetgeen alleen constant veranderd, is de manier waarop je naar cijferskunt kijken en hoe ze tot stand komen. Dat maakt de komst van Beaneinteressant. Voetbal is veel meer dan honkbal een sport waar nog altijd allerleinieuwe inzichten rond data tot stand zouden kunnen komen. En dan heb jemensen nodig die anders denken. Het verleden heeft uitgewezen dat de generalmanager van de A’s dat als geen ander kan.De komst van mogelijke vernieuwers in de doorgaans conservatievevoetbalwereld moet standaard worden toegejuicht. Maar aanstellingen als dievan Beane bij AZ moeten ook kritisch worden bekeken, op het moment dat deAlkmaarders dit zo trots naar buiten brengen. Want in hoeverre gaat de adviesrolvan Beane straks echt resultaten opleveren , zolang deze honkballegende niet terplekke een enorme vinger in de pap krijgt. Het volledig varen op statistiekenzoals Beane in het honkbal deed, zou in de voetbalwereld voor een club als AZnamelijk best risicovol kunnen zijn. En wie neemt dan de verantwoordelijkheidals het mislukt. Niet een adviseur, lijkt mij zo.Beane heeft er zelf over gesproken in The Guardian, dat hem vorig jaar al sprakvanwege zijn banden met Arsenal. ‘Het zal moeilijk zijn Moneyball in voetbal in tevoeren. Om meerdere redenen. Het spel is zo anders dat het lastiger is om jedata te analyseren. Ook is het verschil tussen arm en rijk veel groter. Bovendienis het vertrouwen houden in data voor een manager die het principe toepastrisicovoller, omdat hij te maken kan hebben met degradatie. Omdat de tijd kortis moet je wel heel zeker zijn van je inzicht in data.’Billy Beane, adviseur van AZ, zegt nog iets dat eruit springt in hetzelfde artikel.Dat hij best geïnteresseerd is in een baan als algemeen directeur van eenvoetbalclub in Engeland. Zijn contract in Oakland loopt in 2019 af. En laten weeerlijk zijn, wat is nou een betere opstap voor de Premier League dan deEredivisie? In 2019 komt Billy vast pas echt naar Alkmaar! •

Cheesehead

Het is de nachtmerrie van elke spelerin de NBA. Tegenover je staat RussellWestbrook, de bal in zijn rechterhand.Dribbelend. De blik spiedend van linksnaar rechts, zijn neusgaten wijd opengesperd om zuurstof naar binnen tesnuiven. En dan, plotseling, geeft hijgas. In een flits is hij je voorbij, zigzagthij zich een weg door de verdediging,en legt hij de bal in het netje. Op deterugweg naar zijn eigen helft eentriomfantelijke, welhaast spottendegrijns op zijn gezicht.Dat is Westbrook ten voeten uit.Zelfverzekerd op het arrogante af.Anders dan zijn maatje Kevin Durant,een wat stille kracht die zijnexceptionele talent niet van de dakenschreeuwt, is Westbrook een mannetje.Zijn dunks zijn zo hard dat je je vaakafvraagt of hij zijn hand niet ooitdoormidden gaat slaan op het ijzer vande ring. Als hij een driepunter raakschiet doet hij zijn handen als pistolenin zijn onzichtbare zakken en brult hijtriomfantelijk naar alles en iedereen. Hijis leeuw, panter en jachtluipaardtegelijkertijd – zowel een flamboyantekoning van het dierenrijk, behendigeacrobaat als razende snelheidsduivel.Point guard?Wat dat betreft is Westbrook de idealepoint guard. Veelzijdig, tot alles instaat. Hij kan verdedigen, passen,schieten en de bal subtiel of mindersubtiel naar de basket brengen. Het ishoe Westbrook zichzelf ook ziet: als eencomplete speler. The whole package.Maar tegelijkertijd weet de in LongBeach, Californië geboren NBA­ster dathij anders dan de meesten van zijncollega­point guards de bal minderpasst en liever zelf scoort.

Hij hunkert naardie 45 centimeterstalen ring metdat witte netjeeraan. Hoe verder hij daarvandaanstaat, hoe ongelukkiger hij zich voelt.De basket heeft een hypnotischeaantrekkingskracht op Westbrook, ende lokroep is zodanig dat hij somsvergeet dat hij niet in zijn eentje op hetveld staat.Dat is ook de kritiek die op Westbrookwordt losgelaten. Dat hij te weinig oogheeft voor zijn teamgenoten. Dat hij,net als Kobe Bryant dat gewoon is tedoen bij de Los Angeles Lakers, (te)vaak voor zichzelf kiest. Dat zijn egosoms een loopje met hem neemt – hoemoeilijk dat ook voor te stellen is bijeen razendsnelle basketballspeler alsWestbrook.Als de kritiek hem teveel wordt, kruiptWestbrook terug in zijn schulp. Dankomt de vechtersbaas in hem boven, ishij weer het mannetje dat ondermoeilijke omstandigheden opgroeide inhet gewelddadige South Central, LosAngeles. De boosheid, agressie en hethaantjesgedrag die passen bij een buurtwaar geweld, klein en grote criminaliteiten zelfs de dood op de hoek liggen. Methese stem fluistert hij dan in demicrofoons van het door hem nietbijzonder gewaardeerde journaille dathij blij was met de ‘execution’ van zijnOklahoma City Thunder. Niet eenmaal,niet tweemaal, maar keer op keer.Want hij mag dan een mengelmoes vande grootste katten van de savanne zijn,ook die bijten van zich af als in hetnauw zitten.OnbegrepenHet is een reactie geboren in onbegrip.Zoals zoveel sportsterren die in deVerenigde Staten en ver daarbuitenonder de loep worden gelegd, kan

Westbrook er niet bij dat hij beoordeelden veroordeeld wordt door mensen diehem niet kennen. Door mensen die opbasis van één wedstrijd, één misser, éénverkeerde keuze denken de persoonRussell Westbrook te kunnen duiden enhem in een hokje te kunnen plaatsen.Het zijn mensen die niet de moeite doenom echt naar hem te kijken. Naar dekleine dingetjes die er ook te doen, maareen stuk minder zichtbaar zijn dan deboze, getergde blik in de ogen van dekleine Russ.Het bandje om zijn polsen, bijvoorbeeld.‘KB3’ staat er op, net als op zijnschoenen. Het verhaal achter de tweeinitialen en het nummer is tragisch. ‘KB’ isWestbrooks beste vriend uit zijn jeugd,Khelcey Barrs. Samen zouden ze dewereld gaan veroveren. Het was Barrs diehet meeste basketballtalent had van detwee. Maar het was ook Barrs die op eendoodgewone middag op een veldje inelkaar zakte toen zijn (vergrote) hart hetbegaf, waardoor hij niet ouder werd danzestien jaar.De op dat moment vijftienjarige RussellWestbrook was er kapot van. En hijwerkte vervolgens keihard om alsnog hetdoel te bereiken dat Barrs ontzegd was.In zijn jonge jaren had de kleine Russellal uren, dagen, maanden van zijn vrijetijd besteed aan het perfectioneren vanzijn schot. Samen met zijn vader op hettrainingsveld. Maar het rücksichtlose dateen topsporter nodig heeft ontwikkeldeWestbrook pas als tiener, toen zijnboezemvriend viel en niet meer overeindkwam. Het jongetje uit South Central wasvan de ene op de andere dag een manmet een doel. Een man met een missie.Quest to be the BestDie missie is eenduidig: Westbrook wilde beste zijn in het spelletje datbasketball heet. Hij wil alle facettenbeheersen, zowel verdedigend alsaanvallend. Zijn toewijding maakt hemsoms onuitstaanbaar: als zijn directetegenstander scoort is hij niet te

genieten. Als iets op het veld hem nietbevalt – een verkeerde pass, eenteamgenoot die een uitgestoken handnegeert – is hij pislink. Voor anderen,maar vooral voor zichzelf.‘Russ’ is bij lange na niet de enigeNBA­speler die een dergelijke driveheeft. Maar het verschil is dat hijgezegend is met een ongelooflijkehoeveelheid talent die in eerste instantieniet direct herkend werd. In 2008 werdhij door de Seattle SuperSonics alsvierde uitgekozen in de NBA Draft.Achter Derrick Rose, Michael Beasley enO.J. Mayo, en voor zijn ploeggenoot bijUCLA, Kevin Love.De Seattle SuperSonics verhuisden in dezomer van Westbrooks gang naar deNBA naar Oklahoma City. In het geogra­fische centrum van de Verenigde Statengroeide de 19­jarige Russell alsnel uit tot eendragende speler.Samen met NenadKrstic, NickCollison, Jeff

Green en Kevin Durant vormde hij deruggengraat van de nieuw franchise.Maar echt succesvol was het eersteseizoen in Oklahoma City nog niet. Hoehartstochtelijk het publiek in het FordCenter ook schreeuwde naar de mannenin het blauw, de ploeg eindigde onder­aan in de Northwest Division. De Thun­der eindigde zelfs achter dat anderelelijke eendje, de Minnesota Timber­wolves, waar Westbrooks oude teamge­nootje Kevin Love heen verkast was.In de schaduwNee, over de hele genomen was dateerste jaar niet heel succesvol. MaarWestbrook was van alle spelers vanOklahoma City wel degene die demeeste wedstrijden startte: 82 stuks.Meer nog dan zijnploeggenoot Kevin Durant,die bij de Thunder in kortetijd was uitgegroeid totpubliekslieveling.

Wat Russell ook deed: Durant deedhet beter. Of kreeg er meer creditsvoor. Hoewel Westbrook en Durant voorde buitenwereld twee handen op éénbuik waren en ze dat ook altijd zohebben uitgedragen, zal het hem tochgestoken hebben. Want in de kern vanzijn ziel blijft Russell Westbrook diejongen – nee, man – van vijftien jaaroud met een missie om de beste te zijn.Het is niks voor hem om zonder slag ofstoot te accepteren dat iemand andersbeter is dan hij.OpmarsDus werkte Westbrook hard. Als eenmachine stampte hij tijdens

de krachttrainingen de gewichten weg, enschoot hij duizenden ballen in de trainin­gen. Om beter te worden, om te winnen.En samen met Durant en de inmiddelsaangehaakte James Harden gebeurde datook. In het tweede seizoen van de Okla­homa City Thunder plaatste de franchisezich voor het eerst voor de playoffs.Hoewel de ploeg daarin ten onder gingtegen de Los Angeles Lakers was de glimpvan de latere ster Russell Westbrook tezien. In wedstrijd nummer drie tegen hetteam van Kobe Bryant verspeelde dekoning zelf de bal. Een slechte pass vanBryant kwam in de grijpgrage vingers vanWestbrook terecht die vervolgens in drie eneen halve stap bij de basket van de Lakerswas en de bal ongenadig hard dunkte.Dat was de hemelbestormer Westbrook.Voor niets en niemand bang. Zeker nietvoor Kobe Bryant, de viervoudig kampioenvan de NBA. Met een boze blik staarde hijin het rond, woest snuivend. Terecht? Niethelemaal. Oklahoma City won de wedstrijd,maar verloor de serie. Maar Westbrook hadwel zijn visitekaartje afgegeven. Eindelijkeven uit die vermaledijde schaduw vanKevin Durant.In de jaren die volgden werd de driewielerDurant/Westbrook/Harden steedssuccesvoller. De eerste divisietitel in2010/2011. Een tweede plek in de WesternConference een jaar later. En in seizoen2012/2013 kroonden de spelers vanOklahoma City zich tot de beste ploeg in deWestern Conference. Durant mocht dan welnog steeds de kopman zijn, maarWestbrook had het westen, zoals zijn naamimpliceerde, eindelijk in zijn broekzakzitten. Als ware het een feilloze driepunter.MiskendElk jaar ging het een stapje beter. MaarWestbrook was bij tijd en wijle nog altijdeen ongeleid projectiel. Vol geestdrift, vol

In de geschiedenis van de NBAgebeurt het zelden dat een speler tienof meer triple­doubles in één seizoennoteert . Vanaf 1986, het jaar dat destatistieken openlijk te controlerenzijn, hebben naast Russell Westbrookslechts zes spelers dat voor elkaargekregen. Hun namen? Earvin ‘Magic’Johnson, Larry Bird, Fat Lever, JasonKidd en Michael Jordan.Magic Johnson is de onbetwiste leidervan het gezelschap. Hij kreeg het liefstvijf keer voor elkaar om tien of meertriple­doubles to behalen in een jaartijd. Daarbij verbleekt zelfs MichaelJordan, volgens velen de bestebasketballer aller tijden. Hem luktehet slechts eenmaal. Het ultiemerecord qua aantallen triple­doublesper seizoen staat overigens op naamvan Oscar Robertson. Hij scoorde in1961/1962 liefst 41 triple­doubles.Hoewel Westbrook met nummer 0speelt, is zijn favoriete nummer 4.Toen hij bij Oklahoma City Thunderaankwam was rugnummer echter 4 alvergeven, aan power forward NickCollison. Westbrook koos ervervolgens voor om met nummer 0 tespelen, om aan te geven dat de NBAeen nieuw begin voor hem was. Eenschone lei.Dat is evenwel niet de enige redendat Westbrook met een grote nul opzijn rug speelt. Als middelbare scholierkreeg hij namelijk nauwelijksaanbiedingen van grote universiteitenom voor hen te komen spelen.Westbrook vond dat van weinigrespect getuigen, dus toen hij voorUCLA koos, de enige grote vis die naarhem hengelde, koos hij voor nummernul. Omdat hij het idee had dat hij zowerd gezien door alles en iedereen,als een nobody.

sportieve agressie en wil om te winnen,maar niet altijd op de juiste manier.Westbrook grossierde in technischefouten, samen met enfant terribleDeMarcus Cousins.Hoewel Westbrook het misschien nooitzal toegeven, maar Durant heeft erongetwijfeld mee te maken. Als er ietsaan Westbrook geknaagd zal hebben, ishet wel dat er in het zicht van de bergtopaltijd iemand voor hem uit rende. Dat hijondanks zijn groei, ondanks het feit dathij net zo hard, zo niet harder sleurde omOklahoma City Thunder vooruit te krijgen,nog altijd die nummer nul bleef. Eenmiskend talent dat niet de waarderingkrijgt die hij verdient.Want daarin schuilt de crux bijWestbrook. Hij komt over alsbasketballbeest, als een soms op holgeslagen machine, maar er schuilt eenmens in hem. Westbrook is een man vanvlees en bloed die, in het zicht van dehaven, in het zicht van het doel dat hijsamen met overleden boezemvriendKhelcey Barrs had gesteld, hunkert naarwaardering. Waar maatje én concurrentDurant als zachtmoedig mens wordtgezien, is Westbrook die andere kant vande menselijke medaille. Want ookopgekropte, ongebreidelde, onstuitbarepositieve en negatieve emotie ismenselijk.Driedubbel en dwarsDaarom is het ook zo goed dat Westbrookna de opmars en de successen van deafgelopen jaren uit de schaduw kankruipen dit jaar. De blessure van Durant,hoe vervelend ook, is zijn zegen. De fansvan Oklahoma City Thunder zien opeensdat hij meer is dan die flamboyanteTasmaanse duivel die over het veld raast.Dat hij nooit dezelfde ideale schoonzoonzal zijn als Durant.En Westbrook, op zijn beurt, laat ziendat hij een fantastische speler is. Doorzijn ploeg na een dramatisch begin vanhet seizoen op zijn schouders mee tenemen, en ondanks zijn kleine statuur

richting grote hoogten de duwen. Door opfenomenale wijze de ene na de anderetriple­double te produceren. Soms dooreen ongelooflijke hoeveelheid punten eneen magere handvol assists en rebounds,en soms juist door zijn teamgenoten tefaciliteren.Want dat is Russell Westbrook: eencomplete speler. Iemand die zomaar voorelkaar zou kunnen krijgen wat deafgelopen jaren niet lukte in OklahomaCity. Kampioen worden is namelijk nogsteeds mogelijk. Als ploeg staat deThunder er niet briljant voor, en er zijnandere teams die meer aanspraak hebbenop de titel. Maar wie van hen zou in volleverstand kiezen voor een confrontatie metWestbrook? Met die watervlugge, 1 meter91 lange point guard die je met eenarrogante grimas aan kan kijken als hij jenet weer in de luren heeft gelegd?Het antwoord? Niemand. Westbrook is tegevaarlijk. Een hoge aaibaarheidsfactorzal hij daarom nooit krijgen. Daarvoor ishij te veel leeuw, panter en jachtluipaard.Daarvoor is hij te veel die woest pompen­de en kloppendebasketbalmachine die door nietsen niemand tegrijpen is.Maar wiegoed kijktziet dat hijzijn plek bijOklahomaCity, in deNBA en inhet rijtje dergroten van debasketballwerelddubbel en dwarsverdient. Of nee:driedubbel en dwars. •

Het was een week van komen en gaan inde NFL. Eerst was er het nieuws dat ChrisBorland, linebacker van de SanFrancisco 49ers, ervoor koos omde NFL op z’n 24ste te verlaten,omdat hij het risico ophoofdletsel niet wilde nemen.Die keuze is te prijzen. Borlandhad duidelijk goed nagedachtover zijn keuze en nam weloverwogen eenbesluit dat niet veel spelers durvennemen. Met een veelbelovende carrièrevoor zich, kiest Borland voor de langetermijn. Geen vette dollars op zijn bank­rekening, maar rust in het hoofd en eenvoorbeeld zijn voor veel (jonge) spelersdie met hetzelfde dilemma worstelen.Het is een teken aan de wand. Ik denkniet dat veel spelers het voorbeeld vanBorland zullen volgen. Sterker nog, ikdenk dat dit een incident is en dat 99,9procent van de jonge spelers die keuzeniet zal maken.Wel start het opnieuw de discussie overhoofdletsel in de NFL.Roger Goodell zei voor de Super Bowlnog vol trots dat het aantal hersenschud­dingen was teruggelopen in 2015. Datdaar hersenschuddingen op trainingen enniet gediagnosticeerde hersenschuddingenniet werden meegeteld, vergat Goodellerbij te vertellen.Het andere opvallende nieuws kwam uitPhiladelphia: Tim Tebow probeert zijnNFL­carrière te herstarten. De man die deDenver Broncos in 2011 naar de playoffsbracht, heeft zijn droom nog nietopgegeven. Ook dat is te prijzen, wat jeook van hem vindt. •

Lennart Beishuizen.

Komen en gaanIn de NFL is er altijd veel aandacht voorde Scouting Combine. Het evenementwaar studenten kunnen laten zien hoeatletisch ze wel niet zijn om zodoende hunwaarde voor de NFL Draft te verhogen.Sinds dit jaar is er ook een VeteranCombine, een evenement waar spelersletterlijk voor hun laatste kans vechten.Op de combine waren, zoals de naam alzegt, veel veteranen aanwezig. Jongensmet NFL­ervaring, zoals runningbacksFelix Jones, Mikel Leshoure en MichaelBush evenals quarterback Brady Quinn.Allemaal spelers die misschien niet zo snelmeer een kans krijgen, maar die doormiddel van dit evenement de aandachtvan teams hopen te pakken.In sommige gevallen lijkt het te werken.Mikel Leshoure toonde in alle oefeningenhoe atletisch hij nog steeds is, ondanks alzijn blessures uit het verleden. Daarnaasttoonde de veelbesproken Michael Samzich van zijn beste kant, ook richting demedia, die hij netjes te woord stond.Maar er was ook verdriet, met namevan runningback Michael Bush. Zijncarrière begon veelbelovend bij deOakland Raiders, waar hij een goedecombo vormde met Darren McFadden.Daarna liep het echter wat minder inChicago, en ook hij zag de VeteranCombine nu als zijn laatstekans. Bush voelde zich goedover alles, behalve één ding. Hijliep 4,91 op de 40­yard dash endaarmee is zijn carrière, zo zegthij zelf, zo goed als voorbij:"4,91? Dit doet pijn. Het moeteen zieke grap zijn, want scoutskijken naar mijn idee alleen maar naarzo'n 40­yard dash. Dit hakt er echt in."Sterkte, Michael. •

Justin Kevenaar.

Veteran combine