Ons Recht nr 5 mei 2015

Ons Recht | 119de jaargang | MEI 2015 | 1

MAANDBLAD VAN DE LANDELIJKE BEDIENDENCENTRALE - NATIONAAL VERBOND VOOR KADERPERSONEEL 119DE JAARGANG - NUMMER 5 - MEI 2015

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

WERKLOZE JONGERENVOELEN ZICH GEMARGINALISEERD

VEEL AGRESSIE TEGEN WERKNEMERS

TIEN VRAGEN OVER

BETAALDEVAKANTIE

MAANDBLAD VAN DE LANDELIJKE BEDIENDENCENTRALE - NATIONAAL VERBOND VOOR KADERPERSONEEL

2 | MEI 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

INHOUD

08 coverTien vragen over betaalde vakantie

03 standpuntDé stap te ver

04 over grote en andere problemenGruwel op Middellandse Zee is te ver-bijsterend voor woorden

05 waar blijFt de eerlijke tax shiFt?Volg de facebookpagina ‘rijkentaks, eerlijke tax shift ’

06 ‘goed werk’ moet voor lbc-nvk meer en meer praktijk wordenCongres levert heel wat munitie op voor komende jaren

07 vakbonden zijn vervelende stoorzender voor sommige partijenMisleidend discours van N-VA-politica doet vele wenkbrauwen fronsen

08 betaalde vakantie in 10 vragen & antwoorden

11 komt er iets uit de bus in jouw sector?Apennootjes zullen niet volstaan

12 snapshots

15

16

7

ONS RECHT

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Marijke PersooneSudermanstraat 5 • 2000 Antwerpen

HOOFDREDACTEUR: Denis BouwenREDACTIESECRETARIS: Jan DeceunynckVORMGEVING: Peer De MaeyerDRUKKERIJ: Corelio Printing

REDACTIE EN ADMINISTRATIE: Sudermanstraat 5- 2000 Antwerpen Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/[email protected]

Ons Recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpapier. Dit papier wordt gemaakt op basis van gerecycleerd materiaal.

www.lbc-nvk.be

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE


STANDPUNT.

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

DÉ STAP TE VERFerre Wyckmans Algemeen Secretaris

“We krijgen de indexsprong niet van de agenda: niet door overleg, niet door actie. Dus stap-pen we naar het Grondwettelijk Hof.” Zo luidde het antwoord van het ACV op 24 april 2015, nadat de parlementsleden van N-VA, CD&V, Open VLD en MR op 22 april in het par-lement tot een indexsprong hadden beslist. Vanaf het eerste moment dat de regering Michel aankon-digde dat ze een indexsprong zou doorvoeren heeft het ACV, zonder enige nuance, gezegd dit onaanvaardbaar en onbegrijpelijk te vinden. De indexsprong levert immers een blijvend koopkrachtverlies op van 2 procent voor de werknemers. Deze loonaanpassing niet uitkeren aan de werknemers staat gelijk met een eenzijdige ingreep op het sociaal overleg. Het indexeren van de lonen staat namelijk in onnoemelijk vele collectieve arbeidsover-eenkomsten of cao’s die tussen werkgevers en werkne-mers werden gesloten. Sommigen dateren van tiental-len jaren terug.Het kabinet-Michel zegt met zijn indexsprong in feite:

“Werkgevers, jullie moeten (mogen) deze aanpassing en deze afspraken niet meer nakomen”. Sterker nog: de regering verplicht zo de werknemers om 2 procent koop-kracht aan de werkgevers af te staan, terwijl die laatsten hiervoor geen enkele verplichting opgelegd krijgen. Zelfs geen schijn van enig engagement om bijvoorbeeld jobs te creëren moeten de werkgevers aangaan. Een geschenk heet zoiets in het Nederlands. HUICHELARIJ Nadat het ACV en het ABVV hadden aangekondigd deze wraakroepende maatregel te zullen betwisten bij het Grondwettelijk Hof, toonden politiek verantwoordelijken zich verwonderd. Dat is pas echt verwonderlijk. “Zou er niet beter worden overlegd?”, stelden regering en werk-gevers. Alsof er in de afgelopen maand niet vruchteloos is geprobeerd om hierover te overleggen! Ook daar bestaat een correct Nederlands woord voor: huichelarij. En ook hier wordt het nog krasser: tijdens het parlementair debat zei Hendrik Vuye (N-VA) dat het beter zou zijn om de auto-matische loonindexering gewoon helemaal af te schaffen. Zo weten we meteen wat voor fraais we nog meer uit die hoek mogen verwachten.Ergerlijk aan deze beslissing is niet alleen dat de werkne-mers opnieuw worden verplicht om een cadeau te doen aan de werkgevers maar ook dat het weer om een maat-regel gaat die enkel en alleen de werknemers treft. Voor andere inkomensgroepen als vrije beroepen, zelfstandi-gen, vennootschappen, vermogens is er géén gelijkaar-dige ingreep of inlevering. Het is dus een maatregel die discrimineert. En op basis daarvan stapten de vakbonden naar het Grondwettelijk Hof. |

15 overname base door telenet dreigt banen te kosten Besparingen in de winkels al in het vooruitzicht

16 “als je geen werk hebt, voel je je gemarginaliseerd” Jonge biologe Maud is hoogopgeleid maar vindt niet makkelijk een baan

18 agressieve samenleving uit zich ook op werkvloer “Velen lopen op de tippen van hun tenen”

20 vraag van de maand

21 vakbondsmensen zijn loslopend wild bij toyota

21 activiteitenkalender

22 kleine 40 ontslagen bij chocolademaker barry callebaut “Onwaardig voor deze onderneming”, zegt personeel

23 vakbond is luis in de pels bij kledingketen we belgium Werknemersvertegenwoordigers staan besparingsplannen in de weg

24 arbeiders en bedienden vormen één vuist bij ge industrial belgium Samenwerking tussen LBC-NVK en ACV Metea verloopt heel vlot

26 vrije tijd

28 haken en ogen aan de maatwerkbedrijven Beschutte en sociale werkplaatsen heten nu anders

29 gutsende regen houdt 20.000 mensen niet thuis Hart boven Hard en Tout Autre Chose brengen alternatief in beeld

30 wat onze lezers ervan denken

31 uitbetaling vakbondspremie

31 indexaanpassingen

32 vanmol

29


Over grote en andere PROBLEMENGRUWEL OP MIDDELLANDSE ZEE IS TE VERBIJSTEREND VOOR WOORDEN

Ferre Wyckmans

Op het moment dat ik deze bij-drage schrijf voltrekt zich een gigantische tragedie op de Middellandse Zee. Mensen, vooral uit door oorlog en geweld geteis-terde gebieden, ontvluchten dood en vernieling en vinden uiteinde-lijk noch de overkant, noch beter-schap… alleen de eeuwige rust.

Het is ontegensprekelijk een complex, maar toch te vermijden probleem. Oplossingen, eveneens extreem duur, voor meer com-plexe problemen als deeltjesversnellers en analyses van zwarte gaten in het heelal (ik noem maar wat) blijken altijd weer buiten de beoordeling van de gemiddelde kiezer te liggen. Als het over vluchtelingen, men-sen, hulpbehoevenden gaat blijkt middelen inzetten altijd opnieuw een enorme electo-rale hinderpaal. In het Europees Parlement is het toegestane wattage van stofzuigers het afgelopen jaar met grotere nadrukke-lijkheid besproken dan het trieste lot van de bootvluchtelingen. Zodra ze voet op Europese bodem zetten – als dat al lukt - worden ze ‘illegaal’. Een hoogst merkwaar-dige formulering. Mij lijkt géén mens ille-gaal, niet hier, niet elders.

SYNDICALE AGENDA

Het is erg lastig om naast zoveel expliciet leed de blik op onze syndicale agenda en problemen te richten. Op zo’n moment drei-gen dat meteen kleine problemen te worden. En toch is het noodzakelijk om koopkracht, respect voor cao’s, recht op werkloosheids-uitkeringen en degelijke pensioenen als fundamentele thema’s te behandelen. In vergelijking met leven of dood lijken het luxeproblemen. Maar in vergelijking met de onrechtvaardigheid van de verdeling van rijkdom, ook in ons land, zijn het geen luxeproblemen. De luxe situeert zich bij gegoeden en ver-mogenden. Wij blijven herhalen dat uit-gerekend die groep wordt ontzien door het huidige federale en Vlaamse beleid.

Politici die het hebben over de schuld van de mensensmokkelaars in Syrië en Libië ten opzichte van de bootvluchtelingen vergeten al te makkelijk dat er ook hier schuldigen zijn die hun eigen winstbejag en grote com-fort verdedigen om de minder fortuinlijken (denk aan werknemers, huurders, sociale uitkeringstrekkers) voor ‘de crisis’ op te laten draaien. De effecten zijn uiteraard verschillend, de achterliggende ideologie is merkwaardig gelijklopend. Wie heeft zal nog gegeven worden, wie ontbeert zal nog meer ontnomen worden.

TREFFENDE VOORBEELDEN

Dat is de leidraad van het huidige beleid.

Twee voorbeelden.Spraakmakend voorbeeld 1: de inkomens-garantie-uitkering voor deeltijdsen.De genomen en aangekondigde maatrege-len rond de inkomensgarantie-uitkering voor deeltijds werkenden. Als een werkloze geen voltijds werk vindt maar wel een deel-tijdse job, krijgt hij of zij in bepaalde geval-len een aanvullende werkloosheidsuitke-ring boven het deeltijdse loon. Zo was het althans tot voor kort. Als die aanvulling niet zou bestaan, zouden deze mensen het risico lopen om met een deeltijdse job minder te verdienen dan de werkloosheidsuitkering. Maar de regering-Michel besliste om per 1 januari 2015 de loongrens te verlagen om van dat systeem gebruik te kunnen maken.

De regering-Michel morrelt aan de inkomensgarantie-uitkering. Heel wat deeltijdse werknemers, bijvoorbeeld in de distributie, zullen dit flink in hun portemonnee voelen. ©

FOT

O: D

ANIË

L RY

S


Sebastiaan Kok

De tax shift staat op de politieke agenda. Maar de regeringspar-tijen raken het er niet over eens. Wat is dat nu eigenlijk, een tax shift? Zijn alle vormen even goed?

Een tax shift is een verschuiving van belas-tingen. Velen delen de mening dat de belas-tingen die jij en ik op ons loon betalen naar omlaag moeten. Die verminderde belas-tinginkomsten moeten dan wel elders wor-den gecompenseerd, tenzij er zwaar wordt bespaard op ziekenzorg, pensioenen, onder-wijs, openbaar vervoer ...

BTW-VERHOGING?

De federale minister van Economie, Johan Van Overtveldt (N-VA), stelde voor om de btw te verhogen. Zoiets is géén eerlijke tax shift. Meer btw betekent hogere prijzen in de winkel en dus minder koopkracht voor jou en mij. Een brood wordt voor iedereen duurder, los van het feit of je arm of rijk bent. De sterkste schouders dragen zo niet de zwaarste lasten.

MILIEUBELASTINGEN

Groene belastingen stimuleren milieuvrien-delijk gedrag. Een goede zaak dus. Maar hoe werkt dat in de praktijk? Milieuvriendelijk leven vraagt vaak investeringen: je huis iso-leren, zonnepanelen plaatsen of een nieuwe, zuinige auto kopen. Armere gezinnen kun-nen dit niet betalen en zijn dus de dupe van milieubelastingen. Je kan hiervoor compen-saties voorzien maar daarmee doe je de tax shift voor een deel te niet. Er zijn betere

manieren denkbaar om de belastingen te verschuiven.

VERMOGENS

Jij en ik betalen meer dan 40 procent belas-tingen. De 1.000 grootste bedrijven beta-len amper 6 procent belastingen. Grote vermogens betalen haast niets. Eerlijk is anders. Een eerlijke tax shift zorgt ervoor dat gewone mensen minder betalen, maar grote bedrijven en vermogens meer.Een belasting van 1 procent op vermogens boven 1 miljoen euro (eigen woning niet inbegrepen) levert de miljarden op waar-naar de regering op zoek is. Zo’n maatre-gel treft de gewone mensen niet. De rijken die wel vermogensbelasting moeten beta-len, houden meer dan genoeg over om rijk te zijn. Het vraagt alleen politieke wil om deze vorm van tax shift in te voeren.Fiscale gunstmaatregelen voor grote bedrij-ven (zoals de notionele interestaftrek en

‘rulings’) moeten worden afgeschaft. In de praktijk maken vooral multinationals daar gebruik van. AB InBev, de bierbrou-wer die onder andere Stella Artois brouwt, betaalt zo goed als geen belastingen, terwijl het bedrijf meer dan 1 miljard euro winst boekt. |

Verder zijn de toeslagen voor alleenstaan-den en samenwonenden verminderd van 3,05 euro per uur naar respectievelijk 2,14 en 1,21 euro. Het zijn vooral vrouwen die van dit systeem gebruik maken, 79 procent van de deeltijds tewerkgestelden zijn immers vrou-wen. Vaker ook alleenstaanden of samen-wonenden dan gezinshoofden. Het is deze groep, vaak tewerkgesteld in minder rijke sectoren zoals de distributie, die dit sys-teem benut. Deze groep van kleinverdieners wordt dus getroffen door de ingreep. En dat is blijkbaar nog niet genoeg. Wie twee jaar zo’n uitkering krijgt, zal dat bedrag vanaf 2017 gehalveerd zien, kondigde de regering aan. Dat zal dan gaan over meer dan 30.000 werknemers, voornamelijk vrouwen.In de ‘logica’ van de regering is het de bedoeling om mensen met deeltijds werk meer uren te doen presteren. Mààr er is geen enkele studie die aantoont dat al heel wat werkgevers zo’n jobuitbreiding hebben aangeboden. En enige studie over eventuele werkweigering is er evenmin. Wie werk zou weigeren, zou trouwens worden geschorst in de werkloosheid. De vakbond weet, op basis van dagelijkse ervaringen, dat die jobuitbreiding dode letter blijft. Sterker nog, de uitvoering van de wet van 22 december 1989, die voor deeltijdwerkers een voor-rangsregeling voorziet om bij de werkgever een vacature in te vullen, is bij gebrek aan enig uitvoeringsbesluit na niet minder dan 25 jaar gewoon afgevoerd.

OUDERE WERKLOZEN PESTEN

Spraakmakend voorbeeld 2: de anciënni-teitstoeslag en de uitkering tijdelijke werkloosheidDe anciënniteitstoeslag werd afgeschaft voor de werklozen die hem vóór 1 januari 2015 nog nooit hadden gekregen. Maar de toeslag blijft wel behouden voor werklozen die hem voor 1 januari 2015 reeds ontvingen. Vanaf 1 januari 2015 zal de anciënniteitstoe-slag wel nog worden toegekend aan werk-nemers met een bewezen beroepsverleden van 35 jaar, aan werknemers die tewerkge-steld zijn in een zwaar beroep of aan werk-nemers die zijn ontslagen in het kader van een herstructurering. Tegen 2020 zal dit echter worden afgeschaft. Het gaat hier over vergoedingen tot enkele honderden euro’s per maand die dus voor oudere werklozen verdwijnen. Wat is dit anders dan oudere werklozen financieel pesten?Een tijdelijk werkloze ontving tot eind vorig jaar 70 procent van zijn brutoloon (wel-iswaar begrensd). Dat percentage wordt teruggebracht tot 65 procent, en dat los van de gezinstoestand van de tijdelijk werkloze. Tijdelijk werklozen verliezen zo ettelijke euro’s per dag. Wat is dit anders dan werk-lozen treiteren? |

Waar blijft de eerlijke TAX SHIFT?VOLG DE FACEBOOKPAGINA ‘RIJKENTAKS, EERLIJKE TAX SHIFT’

Volg de facebookpagina ‘Rijkentaks, eerlijke tax shift’. Op www.facebook.com/rijkentaks kan je stemmen voor de eerlijke tax shift en vind je cartoons, weetjes en filmpjes over dit onderw-erp. Laat nu je stem horen, zodat deze regering kiest voor een EERLIJKE tax shift!


‘GOED WERK’ moet voor LBC-NVK meer en meer praktijk wordenCONGRES LEVERT HEEL WAT MUNITIE OP VOOR KOMENDE JAREN

Marijke Persoone

Het congres van de LBC-NVK, dat eind maart plaatsvond in Mol, heeft in zowat 50 krachtlijnen neergeschre-ven wat wij verstaan onder kwaliteit van werk en kwaliteit van leven. Al die congresbesluiten even samen-vatten in Ons Recht lukt natuurlijk niet. We pikken er enkele actiepun-ten uit waar de militanten van de LBC-NVK in de volgende maanden en jaren mee aan de slag gaan.

De betrokkenheid van vele honderden mili-tanten bij de discussies over de actiepunten was hartverwarmend. Enkele jonge afge-vaardigden die voor het eerst aan een con-gres deelnamen verwoordden het zo: “Dit congres gaf ons een enorme boost. De ener-gie van zo vele militanten die zich in heel verschillende omstandigheden elke dag inzetten voor hun collega’s, die was hier fysiek voelbaar. Echt sterk”.

‘KORTERWERKENCULTUUR’

Langer werken is het nieuwe dogma. Lange werkdagen en werkweken, voortdurend beschikbaar zijn via laptop en smartphone en een lange carrière, dat schaadt allemaal de gezondheid van werknemers en ver-schrompelt hun sociaal leven. Daarom zul-len we zowel werknemers als werkgevers sensibiliseren over de risico’s en positieve oplossingen in de kijker zetten. We zullen daarvoor samenwerken met wetenschap-pers en vakbondscollega’s, ook van over de grenzen. En we gaan vorming aanbie-den aan onze militanten om hun kennis te vergroten over psychosociale belasting en preventie van burn-out. Vanuit die deskun-digheid kunnen ze dan meepraten over een menselijke arbeidsorganisatie, meer gericht op collegialiteit en minder op prestatie en concurrentie.We ijveren voor arbeidstijdregistratie en een veralgemeend ‘recht op onbeschikbaar-heid’, ook bij de nieuwe vormen van arbeids-organisatie. Daaraan gekoppeld willen we structureel overwerk omzetten in extra banen. Dat kan door vrijwillige contract-uitbreiding voor deeltijdwerkers en door aanwervingen. Nieuwe banen kunnen er

ook komen door formules van collectieve arbeidsduurvermindering.

ECHTE JOBS

De LBC-NVK wil een halt toeroepen aan de trend om naar een 24-uurseconomie te evo-lueren. Werknemers die ’s nachts tegen een laag loon onze digitale inkopen inpakken, is dat sociale vooruitgang? Staan we ook eens stil bij onze verantwoordelijkheid als consu-ment? Werk op atypische momenten moet tot het strikt noodzakelijke worden beperkt. Waar het echt nodig is om ’s nachts of in het weekend te werken of met onderbroken diensten, zal de LBC-NVK onderhandelen over goede loon- en arbeidsvoorwaarden die het ongemak compenseren.Onze vakbondsafgevaardigden zullen er ook voor ijveren dat deeltijdse jobs, contracten van bepaalde duur, uitzendarbeid uitzicht geven op een vaste baan, en dat niet pas na jaren. In de aanloop naar het congres heb-ben we honderden jongeren ondervraagd over hun droomjob. De grote meerderheid gaat ervan uit dat ze tijdens het eerste jaar of de eerste twee jaar op de arbeidsmarkt tijde-lijke contracten hebben. Dat vinden ze niet erg omdat ze dan van verschillende werk-situaties kunnen proeven en zo ervaring opdoen. Maar daarna willen ze toch echt wel een baan waar ze voluit voor kunnen gaan, waar ze opleiding krijgen, die hen zekerheid geeft én waar een collegiale sfeer hangt. In tegenstelling tot wat de media ons willen laten geloven hebben vele jongeren lak aan de opgeklopte ieder-voor-zich cultuur.

GENDERTOETS

Het congres van de LBC-NVK blijft zich ook inzetten voor de gelijke behandeling van vrouwen en mannen. Die gelijkheid is als principe in de sociale wetgeving opge-nomen. En toch blijkt telkens weer dat de gendergelijkheid in de praktijk niet wordt gerealiseerd. Zo is de loonkloof tussen vrouwen- en mannenlonen wel verkleind wanneer we uurlonen of baremalonen ver-gelijken maar niet wanneer we alle loon-onderdelen meerekenen. Bedrijfswagens, premies en bonussen zijn vaak een man-nenzaak. Sterker nog, er duiken zelfs nieuwe onge-wenste verschillen op. Enkele voorbeelden. Wanneer bij tijdkrediet de periodes die met

gewerkte tijd worden gelijkgesteld worden verminderd, dan is dat nadelig voor de pen-sioenopbouw van vrouwen want zij onder-breken vaker hun loopbaan om zorgtaken op te nemen. Of wanneer de regering plan-nen maakt om de inkomensgarantie-uitke-ring (IGU) voor onvrijwillig deeltijdsen te halveren dan zal dat ervoor zorgen dat heel wat vrouwen in de armoede terecht komen. Zij werken immers in grote aantallen in dat soort banen. Om die realiteit aan het licht te brengen zullen we wetten en cao’s aan een gendertoets onderwerpen. Op die manier hebben we een basis om bestaande discri-minaties weg te weken en nieuwe te vermij-den. Die opdracht nemen we nu alvast mee in de sectoronderhandelingen. |

Vele honderden militanten zetten hun beste beentje voor op het LBC-NVK-congres van eind maart.


Vakbonden zijn vervelende STOORZENDER voor sommigenMISLEIDEND DISCOURS VAN N-VA-POLITICA DOET VELE WENKBRAUWEN FRONSEN

Denis Bouwen

Bij N-VA zitten ze nooit om een krasse uitspraak verlegen. Kamerlid Zuhal Demir stelde eerst al eens dat

“werklozen wel wat vlugger werk zullen zoeken als ze hun rekenin-gen niet kunnen betalen”. Midden april kwam er een nieuwe aanval, deze keer op de RVA en de vakbon-den. Het moreel kompas van dit Kamerlid lijkt echt wel verstoord.

Demir las in het jaarverslag van de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA) dat die nog 291 miljoen euro aan onterecht uitbetaald werkloosheidsgeld moest recu-pereren. Ze pleitte voor ‘een efficiënter sys-teem tegen misbruiken’ en gaf de vakbon-den een nieuwe veeg uit de pan. Daarbij stelde ze het ten onrechte voor alsof die 291 miljoen euro betrekking had op 2014. Het gaat echter om een opgeteld bedrag van alle

nog openstaande vorderingen. Volgens Stefaan Vercamer (CD&V) wekte de N-VA-politica ten onrechte de indruk dat er meer werd gefraudeerd met werkloosheids-uitkeringen. “Het omgekeerde is waar. Door betere controles en een meer gerichte krui-sing van gegevens kunnen we nu nog beter fraude opvolgen. Het geciteerde bedrag gaat niet alleen over onrechtmatig ontvangen werkloosheidsgeld maar ook over andere gevallen van fraude.” Raf Terwingen, ook van CD&V, had het over een ‘politieke en intellectueel niet correcte uithaal’.De liberaal Bart Tommelein (Open VLD), nu bevoegd voor de strijd tegen sociale fraude, bevestigde dat de RVA en zijn controledien-sten goed werken en was meer dan verwon-derd over deze erg gekleurde uitspraak.

“Mevrouw Demir blijft maar onwaarhe-den verkondigen in dit dossier”, zei John Crombez (sp.a), de vroegere staatssecre-taris voor (sociale) fraude. “En als de vak-bonden een fout maken bij de uitbetaling, moeten ze dat zelf terugbetalen.” Al deze

fundamentele opmerkingen tellen evenwel niet. Volgens N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft zijn parlementslid gelijk, punt.

GROOTSTE PROBLEEM ELDERS

“Demir negeert vrolijk dat een flink deel van de geciteerde 291 miljoen euro slaat op bijvoorbeeld fraude bij dienstencheque-bedrijven”, reageerden de vakbonden ACV, ABVV en ACLVB. “Ze veegt alle cijfers op één hoop en doet alsof de uitbetalingsinstellin-gen geen verantwoordelijkheid dragen. Als het over sociale fraude gaat, zit het grootste probleem bij de bijdragefraude door werk-gevers en de fiscale fraude, maar daarover moeten we het eerste woord van deze poli-tica nog horen. Waar blijft de creativiteit en de daadkracht van de N-VA om de enorme fiscale fraude te bestrijden?”De bonden vinden het erg belangrijk dat de werkloosheidsuitkeringen juist worden uit-betaald. Zo is er een groter draagvlak voor de werkloosheidsverzekering. De uitbeta-lingsinstellingen van de vakbonden vermij-den onterechte betalingen zo veel mogelijk door de administratieve gegevens na te kij-ken die beschikbaar zijn via diverse bron-nen. Ze zijn zelfs wettelijk verplicht om dat te doen. Werkloosheidsuitkeringen kunnen trouwens pas worden uitbetaald nadat de RVA hiervoor toestemming heeft gegeven.

BONDEN DOEN MEER

Volgens de critici kan je het werkloos-heidsgeld beter laten uitkeren door een overheidsdienst. “Maar die is er al”, zeggen de bonden. “De Hulpkas voor werkloos-heidsuitkeringen (HVW). Die is wel een pak duurder in haar werking. Bij de vakbonden worden de uitkeringen niet gewoon maar uitbetaald. Werkzoekenden krijgen er ook informatie, begeleiding en waar nodig rechtshulp. Het zou heel ongezond zijn om de overheid op te zadelen met een viervou-dige rol: de werkloosheidsregels opstellen, de uitkeringen uitbetalen, de dienstverle-ning voor werklozen organiseren en werk-lozen controleren op hun zoekgedrag en eventueel bestraffen.”Wat speelt er echt? Een deel van de poli-tiek wil de dienstverlening bij de vakbon-den ondergraven om zo hun rol als sociale partner te verzwakken. Om daarna de eigen politieke agenda te kunnen doordrukken. Niet in het voordeel van werknemers en werkzoekenden. |

OR-mei15.indd 7 30-04-15 08:28


BETAALDE VAKANTIE in 10 vragen & antwoorden

1 OP HOEVEEL DAGEN VAKANTIE HEB IK RECHT?

Het aantal vakantiedagen waarop je in 2015 (het huidig kalenderjaar of ‘vakantiejaar’) recht hebt, is afhanke-lijk van je prestaties in 2014 (het voorgaande kalender-

jaar of ‘vakantiedienstjaar’). Werk je in een zesdagenweek, dan heb je

recht op twee vakantiedagen per gewerkte maand in het

vakantiedienstjaar. Werk je in een vijfdagenweek, dan wordt het aantal

vakantiedagen waarop je recht zou heb-ben in een zesdagenweek, vermenigvul-

digd met 5/6 en mag je het resultaat naar boven afronden. Heb je in 2014 een volledig

jaar gewerkt, dan heb je recht op vier weken betaalde vakantie in 2015. Dat zijn 24 vakantie-

dagen in een zesdagenweek of 20 vakantiedagen in een vijfdagenweek.

2IK BEN VORIG JAAR EEN PAAR KEER AFWEZIG GEWEEST, TELLEN DIE PERIODES MEE ALS GEWERKTE

MAANDEN?

Sommige periodes wel. Een aantal afwezigheden wordt immers gelijkgesteld met gewerkte periodes. Dat is bij-voorbeeld het geval voor arbeidsongeschiktheid wegens arbeidsongeval of beroepsziekte (volledige arbeidsonge-schiktheid wordt onbeperkt gelijkgesteld, gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid voor maximum 12 maanden), arbeidsongeschiktheid wegens ‘gewone’ ziekte of ‘gewoon’ ongeval (gelijkstelling voor maximum 12 maanden), moe-derschapsrust, borstvoedingspauzes, economische werk-

loosheid bedienden, vaderschapsverlof, adoptieverlof, geboorteverlof, betaalde vakantiedagen, wettelijke

Audrey Rottier

De zomermaanden zitten er opnieuw aan te komen, en heel wat mensen kijken uit naar hun vakantiegeld om een mooie reis te maken, gewoon uit te blazen of uitgaven te kun-nen doen die anders moeilijk te betalen zijn. Ons Recht geeft antwoord op tien vragen die dikwijls worden gesteld rond de betaalde vakantie voor bedienden.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


feestdagen, ADV-dagen, aanvullende vakantiedagen, klein verlet, syndicaal verlof, betaald educatief verlof, dagen erkende staking of lock-out. Maar tijdkrediet of een the-matisch verlof (ouderschapsverlof, palliatief verlof of medi-sche bijstand), verlof om dwingende redenen en onbetaalde toegestane afwezigheid worden niet gelijkgesteld. Je bouwt in die periodes dan ook geen vakantierechten op voor vol-gend jaar.

3IK WERKTE VORIG JAAR VOLTIJDS EN NU DEELTIJDS. OP HOEVEEL VAKANTIEDAGEN HEB IK DAN RECHT?

Voor deeltijdsen gelden in principe dezelfde berekenings-regels als voor voltijdse werknemers. Als je in heel 2014 voltijds gewerkt hebt, heb je in 2015 ook recht op vier weken betaalde vakantie. Maar je kan nooit meer vakantie opne-men dan mogelijk volgens je arbeidsregime in het vakan-tiejaar (2015). Het aantal vakantiedagen waarop je als deeltijdse recht hebt, moet dan ook worden berekend in verhouding tot het aantal werkdagen per week:vakantiedagen in een 6-dagenweek x aantal werkdagen per week/6 werkdagen per weekVoorbeeld: als je in 2015 nog 19 uur per week werkt, gespreid over 3 werkdagen, heb je recht op (12 x 2) x 3/6 = 12 vakan-tiedagen.

4IK WERKTE EERST VOLTIJDS EN NU DEELTIJDS. BEN IK DAN EEN DEEL VAN MIJN 20 OPGEBOUWDE DAGEN

GEWOON KWIJT?

Je kan nooit meer vakantie opnemen dan mogelijk volgens je arbeidsregime, maar die ‘verloren’ dagen worden wel uitbetaald. Als je in de loop van het vakantiejaar overstapt naar een arbeidsregime met gemiddeld minder arbeidsuren per week, wordt een ‘decemberafrekening’ opgesteld. Bij de overstap worden de (resterende) vakantiedagen immers onmiddellijk herrekend waardoor je niet meer alle vakan-tiedagen zal kunnen opnemen waarop je op basis van de prestaties in het vakantiejaar recht had. Dat verlies aan vakantiegeld wordt dan afgerekend in december van het vakantiejaar. Doordat je echter pas in de loop van het vakantiejaar bent overgestapt naar minder arbeidsuren, zal je in het volgende jaar waarin je nog altijd minder arbeidsu-ren werkt óók recht hebben op minder vakantiedagen dan je eigenlijk vóór de vermindering van uren had opgebouwd. Dit verlies aan vakantiegeld zal ook worden afgerekend in december van het jaar volgend op het vakantiejaar.

5IK HEB GEEN VOLLEDIG JAAR GEWERKT. HEB IK DAN OOK RECHT OP VIER WEKEN VAKANTIE?

Het Europese principe is dat iedereen recht heeft op vier weken vakantie. Maar als je bovenstaande Belgische bere-keningsregels volgt, kan je in dat geval geen 4 weken opbou-wen. Daarom werd in 2012 een stelsel van vakantie inge-voerd ingeval van begin of hervatting van activiteit als werknemer. Dit wordt ook wel ‘aanvullende’ of ‘Europese’ vakantie genoemd.Je kan genieten van dit aanvullende vakantiestelsel als je aan alle voorwaarden voldoet. Belangrijk is dat het altijd gaat om een recht. Je bent dus niet verplicht om gebruik te maken van dit extra stelsel. Doe je dat toch, dan moet je wel eerst de gewone vakantiedagen opnemen.

Je kan genieten van aanvullende vakantie,op voorwaarde dat:- je een activiteit als werknemer begint (bijvoorbeeld afge-

studeerde jongeren die in het vakantiedienstjaar geen arbeidsprestaties hebben geleverd of bedienden die in het vorige kalenderjaar als ambtenaar of zelfstandige hebben gewerkt) of hervat (bijvoorbeeld na volledige werkloos-heid, na tijdkrediet, na een niet-gelijkgestelde periode van arbeidsongeschiktheid, maar ook na deeltijds ouder-schapsverlof);

- je tijdens het vakantiejaar arbeidsprestaties hebt ver-richt (of daarmee gelijkgesteld) gedurende ten minste drie maanden, de zogenaamde ‘aanloopperiode’.

Ook deeltijdse werknemers die hun arbeidstijd verhogen of overstappen naar een voltijds regime, hebben onder bepaalde voorwaarden recht op aanvullende vakantie. Dit geldt nu eveneens voor werknemers in deeltijds ouder-schapsverlof.Vanaf de laatste week van de aanloopperiode heb je recht op één week vakantie (dit komt overeen met vijf vakantie-dagen in een vijfdagenweek). Na de aanloopperiode wordt de vakantieduur in een zesdagenweek bepaald in verhou-ding tot twee vakantiedagen per maand prestaties (of daar-mee gelijkgesteld). Als je volgens een ander arbeidsregime werkt, moet je het aantal vakantiedagen berekenen in ver-houding tot het aantal werkdagen in jouw arbeidsregime. Bij omzetting naar een vijfdagenweek moet in principe per schijf van zes dagen één dag in mindering worden gebracht. Telkens wordt in de derde maand de schijf van zes vakan-tiedagen bereikt en wordt dan die ene dag in mindering gebracht. De eerste maand worden dus twee vakantiedagen opgebouwd, de volgende maand nog eens twee dagen, de derde maand slechts één dag. Maar opgelet: je kan nooit meer dan vier weken vakantie opbouwen (inclusief de gewone vakantiedagen). De werkgever betaalt het normale loon voor de aanvullende vakantiedagen. Maar dit loon wordt in mindering gebracht van je dubbel vakantiegeld van het volgende kalender-jaar. Je betaalt de aanvullende vakantie dus eigenlijk zelf. Aangezien de regelingen jeugdvakantie en seniorvakantie om die reden gunstiger zijn, is het aan te raden om eerst na te gaan of je al dan niet op één van die regelingen een beroep kan doen.

6KAN IK OM HET EVEN WANNEER MIJN VAKANTIEDAGEN OPNEMEN?

De vakantiedagen moeten binnen hetzelfde kalenderjaar allemaal worden opgenomen en dit kan in principe om het even wanneer. Maar dit gebeurt – behalve wanneer in de sector of op ondernemingsvlak collectieve vakantiedagen werden vastgelegd – steeds bij individueel akkoord tussen jou en je werkgever. Je kan dus niet eenzijdig je vakantie-dagen opnemen. In het arbeidsreglement kunnen regels afgesproken zijn voor de opname van de vakantiedagen (bijvoorbeeld wijze en termijn van aanvraag, voorrangsre-gels). Wanneer je niet tot een akkoord komt, kan het geschil worden voorgelegd aan de arbeidsrechtbank (eventueel in kort geding).

Volgende principes moeten sowieso in acht worden geno-men: - vakantie moet worden toegekend vóór 31 december van

het vakantiejaar. Vakantiedagen mag je dus in principe niet overdragen naar het volgende kalenderjaar.


genezing, anderzijds uitrusten, ontspanning en vrije tijd). De Belgische wetgeving is hier echter jammer genoeg nog altijd niet aan aangepast.

8WAT GEBEURT ER MET MIJN NIET OPGENOMEN VAKANTIEDAGEN WANNEER IK IN 2015 UIT DIENST

TREED?

De niet opgenomen dagen worden op dat moment uitbe-taald. Dat heet ‘vertrekvakantiegeld’ en bestaat uit twee delen, namelijk:1) saldo vertrekvakantiegeld: 15,34 procent van je ver-

diende brutoloon tijdens het vakantiedienstjaar voor de vakantierechten die je hebt opgebouwd voor het vakantiejaar;

2) vervroegd vertrekvakantiegeld: 15,34 procent van je verdiende brutoloon tijdens het vakantiejaar voor de vakantierechten die je hebt opgebouwd voor het vol-gende jaar.

De werkgever die je vertrekvakantiegeld uitbetaalt, bezorgt je ook de vakantieattesten waarop deze berekeningen ver-meld staan.

9KAN IK DE REST VAN MIJN VAKANTIEDAGEN DAN NOG OPNEMEN BIJ MIJN NIEUWE WERKGEVER?

Op het vakantieattest dat je van je vorige werkgever krijgt, staat ook vermeld hoeveel dagen je dat jaar al opgenomen had. De rest kan je nog gewoon opnemen bij je nieuwe werkgever.

10WAAROM KRIJG IK HET JAAR DAAROP BIJ MIJN NIEUWE WERKGEVER DAN ZO WEINIG

DUBBEL VAKANTIEGELD?

Omdat je vakantiedagen al uitbetaald werden op het moment dat je uit dienst trad, zal je nieuwe werkgever, op

het moment dat hij je dubbel vakantiegeld moet uitbeta-len, het al betaalde vertrekvakantiegeld daarvan aftrek-

ken. Vandaar dat je in het jaar daarop in die maand meestal niet zoveel geld zal krijgen. De aftrek is wel altijd beperkt tot het vakantiegeld dat je nieuwe werk-gever had moeten betalen als je gewoon bij hem in dienst was geweest tijdens het vorige jaar. |

Wanneer het wegens overmacht of een schorsing van de arbeidsovereenkomst onmogelijk is al je vakantiedagen op te nemen vóór het einde van het vakantiejaar, dan moeten die door de werkgever worden uitbetaald;

- een ononderbroken vakantieperiode van één week moet in ieder geval worden gewaarborgd;

- voor gezinshoofden wordt de vakantie bij voorkeur toe-gekend tijdens de schoolvakantie;

- tenzij je het anders vraagt, moet tussen 1 mei en 31 okto-ber:* een ononderbroken vakantieperiode van drie weken

worden gewaarborgd als je jonger bent dan 18 jaar;* een ononderbroken vakantieperiode van twee weken

worden gewaarborgd als je minstens 18 jaar bent;* de vakantie mag niet in halve dagen worden genomen,

behalve als de vakantie met een halve dag van gewone inactiviteit of aanvullende vakantie genomen wordt of als het gaat om de laatste drie dagen van de vierde week vakantie (de werkgever mag zich tegen dit laatste ver-zetten).

7WAT ALS IK ZIEK WORD TERWIJL IK AL VAKANTIE GEPLAND HAD?

In principe geldt de regel dat de eerste schor-sing primeert: word je ziek vóór het begin van je vakantie, dan primeert de ziekte en kunnen de vakantiedagen die samenvallen met ziektedagen later worden opgenomen. Word je pas ziek tijdens je vakantie, dan primeert de vakantie en ben je die vakan-tiedagen gewoon kwijt. Het Europees Hof van Justitie heeft in 2012 nochtans duidelijk gezegd dat wie ziek wordt tijdens zijn vakantie het recht moet heb-ben om deze dagen later op te nemen, aangezien beide afwezigheden een ander doel hebben (enerzijds

Heb je nog vragen? Klop dan even aan bij één van de LBC-NVK-afgevaardigden in jouw onderneming of organisatie. Of neem contact op met één van onze LBC-NVK-secretariaten. De lijst met al onze secretariaten vind je op p. 31 van Ons Recht.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


Marijke Persoone

De vakbondsverantwoordelijken war-men zich op voor de tweejaarlijkse cao-onderhandelingen in de sectoren. Onze startpositie is niet meteen erg gunstig. De regering heeft de werk-nemers erg slechte kaarten toebe-deeld en heeft alle troeven gereser-veerd voor de bedrijven en de grote vermogens. Winsten, meerwaarden, bonussen, ze worden wel degelijk gerealiseerd maar nauwelijks belast. Terwijl de werkende bevolking langer moet werken en een indexsprong en tal van andere inleveringen te slik-ken kreeg. We zullen ons dus niet met apennootjes laten afschepen.

Dat we beginnen te onderhandelen in de sectoren betekent in géén geval dat we het verzet tegen de onrechtvaardige regerings-maatregelen opgeven. We zullen blijven protesteren tegen het eenzijdige en onrecht-vaardige besparingsbeleid. En we zullen er ook de werkgevers in de sectoronderhande-lingen mee confronteren. Want het harde

inleveringsverhaal werd met patronale inkt geschreven.

GOED WERK

Kwaliteitsvolle banen, daar hebben vele honderden vakbondsmilitanten van de LBC-NVK eind maart over nagedacht op het congres van onze centrale in Mol. Meer daarover lees je op p. 6 in deze editie van ons ledenblad. Uiteraard zullen we de uit-drukkelijke vraag naar degelijke jobs op tafel leggen.

‘Goed werk’ kan je op diverse manieren in de praktijk uitwerken. Veel aandacht zal ongetwijfeld gaan naar maatregelen die de werkdruk verminderen en naar mogelijk-heden die de combinatie van werk en privé vergemakkelijken. De werkgevers moeten snappen dat ook zij niets te winnen heb-ben bij overwerkte en gestresseerde werk-nemers. Daarom zullen we in diverse sec-toren eisen dat de financiële ruimte die de bedrijven van de regering hebben gekregen wordt omgezet in bijkomende jobs. Dat is nodig om de werkdruk te verminderen van wie aan het werk is, maar ook om een toe-komst te geven aan de ruim 600.000 werk-zoekenden.

GOED LOON

Als het van de regering had afgehangen, dan zou er, naast de indexsprong, geen enkele marge geweest zijn voor loononderhan-delingen. De vakbondsacties van de voor-bije winter kregen de indexsprong jammer genoeg niet weg. We blijven daar tegen protesteren. Maar de acties hadden wel als resultaat dat er vanaf 2016 toch een beschei-den marge is om de lonen te verhogen. De sectoren zijn vrij om te bepalen op welke manier zij die loonmarge zullen gebrui-ken om de koopkracht van de werknemers te verbeteren. Loonbesprekingen zijn ook een uitgelezen kans om de bestaande func-tieclassificaties aan te passen en eventuele genderdiscriminaties weg te werken.Ondanks de moeilijke context mikken we toch met volle overtuiging op betekenis-volle resultaten. Een sectorale cao is immers het enige instrument waarmee we de loon- en arbeidsvoorwaarden in kleine onderne-mingen, zonder vakbondsvertegenwoordi-ging, kunnen verbeteren.Het verdere verloop en de resultaten van de onderhandelingen in jouw sector kan je vol-gen via de LBC-NVK-nieuwsbrief van je sec-tor, via Ons Recht en via www.lbc-nvk.be. |

Een meerderheid van de Kamer keurde in april de zeer omstreden indexsprong goed. De oppositie argumenteerde tegen de maatregel maar het mocht niet baten.

Komt er iets uit de bus in JOUW SECTOR?APENNOOTJES ZULLEN NIET VOLSTAAN

© F

OTO:

PHO

TONE

WS


SNAPSHOTS

JONGE WERKNEMER CONFRONTEERT TOPMAN AHOLDDe 19-jarige rekkenvuller Soufian Afkir trok in april zijn stoute schoenen aan en nam deel aan de aandeelhoudersvergade-ring van Ahold, de groep waartoe de super-marktketen Albert Heijn behoort. Soufian was voorzien van een verticale rits zodat hij de helft van zijn kleren kon uittrekken op de bijeenkomst. Daarmee vroeg hij aan-dacht voor het schamele ‘minimumjeugd-loon’ dat hij verdient met zijn bijbaan als rekkenvuller: nog geen 6 euro per uur. “Dat tarief moet naar omhoog”, luidde de bood-schap. “Anders kan ik het mooie pak dat ik

draag maar voor de helft betalen. En dat ziet er zo uit”, aldus de jonge kerel, die toen de rits gebruikte.

“Om uw jaarloon te verdienen zou ik 299 jaar moeten werken”, zei Soufian aan Dick Boer, de topman van Ahold. Die laatste reageerde ontwijkend en antwoordde niet op de vraag waarom jongeren niet worden betaald als volwassenen. De topman verwees gewoon naar de cao-onderhandelingen. “Ik mag stemmen, autorijden, noem maar op”, zei Soufian in de Nederlandse pers. “Maar ik krijg alleen maar het jeugdloon.”De actie werd mee voorbereid door de Nederlandse vakbond FNV. Alles gebeurde met grote discretie. Hier zie je Soufian aan het werk: http://goo.gl/uw62OY

MEER DAN 200 JOBS GERED BIJ CALLCENTER UNAMIC-HCN

Bij het callcenter Unamic-HCN in Leuven zijn de banen van de 213 werknemers gered. De firma is overgenomen door de Harvest Group uit Antwerpen. Het callcenter was een onderdeel van het Nederlandse Unamic-HCN, een dochter van Xerox. Unamic-HCN wilde zijn activiteiten in België stopzetten.De Nederlanders grepen het verlies van een contract met energieleverancier ENI aan om het callcenter in ons land te sluiten. Ze zei-den er niet bij dat er al een flinke tijd niet meer naar nieuwe klanten was gezocht. De vakbonden reageerden dan ook met groot onbegrip.

“Callcenters zien klanten komen en gaan”, zegt Kris Vanden Bossche van de LBC-NVK.

“Een permanent goed salesbeleid is daarom levensnoodzakelijk. Unamic-HCN maakte zich schuldig aan een vorm van economi-sche passieve euthanasie. Het zocht naar een manier om goedkoop uit België te ver-trekken.”De vakbonden zijn opgetogen dat de jobs in Leuven nu gered zijn dankzij de overname door de Belgische Harvest Group. “Samen met de meer dan 200 werknemers halen we opgelucht adem”, bedenkt Kris.

NULURENCONTRACTEN IN FINLAND

Sinds enige tijd hebben nulurencontracten hun intrede gedaan in Finland. Vier procent van de werknemers (of 83.000 mensen in totaal) werken met zo’n contract. Heel con-creet betekent dit dat deze werknemers van nul tot 40 uur per week tewerk gesteld kun-nen worden. Het geeft de werkgever zelfs de kans om personen aan te werven zonder enige garantie op werk. Werknemers kun-nen alleen aan de slag wanneer de werkge-ver hen nodig heeft. Meestal weten ze dus niet op voorhand hoeveel loon ze zullen ver-dienen in de komende maand. Een meerderheid van deze werknemers is vrouwelijk en jonger dan 30 jaar. Ze zijn werkzaam in de groot- en detailhandel, gezondheidssector, sociaal werk, hotels en restaurants. Uit een enquête blijkt dat 58 procent van de Finnen een verbod wil op deze tewerkstellingsvorm. En bij de onder-nemers denkt 45 procent daar ook zo over. De vakbonden voeren campagne om dit waar te maken. Ook in het Verenigd Koninkrijk zijn de vakbonden verontrust over deze evolutie op de arbeidsmarkt. Ze voorspellen dat 1,5

miljoen Engelse werknemers dit jaar met een nulurencontract zullen werken. Zulke werknemers ontslaan is eenvoudig. Op vakantiegeld en ziekteverzekering kunnen ze geen beroep doen. De politieke wil om hier iets aan te doen is klein. Druk van de Britse vakbonden blijft nodig.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


RYANAIR DUIKT OP IN DENEMARKEN

De lagekostenmaatschappij Ryanair heeft sinds kort een vestiging in Kopenhagen. Op 18 maart vond de eerste vlucht plaats. Ryanair staat niet bekend om zijn goede arbeidsomstandigheden of zijn correcte optreden. Uit de arbeidscontracten blijkt dat werknemers er slechts 1.324 euro per maand verdienen voor aftrek van belas-tingen. Ziekteverlof wordt niet uitbetaald. Werknemers moeten hun uniform zelf beta-len. Kortom, het personeel betaalt de prijs voor de goedkope vliegtuigtickets. De Deense vakbond voor de burgerlucht-vaart FPU nam contact op met Ryanair om collectieve afspraken te maken die zulke praktijken onmogelijk maken. Ryanair wei-gert elk contact. Het dreigt er zelfs mee naar het Europese Gerechtshof te trekken om het Deense overlegmodel aan te vallen. FPU startte met een uitvoerige campagne, niet om een boycot te vragen maar wel om te komen tot een collectief akkoord. Werknemers van Ryanair hebben recht op een loon waarmee je normaal kan leven in Denemarken. Ze verdienen goede werkom-standigheden. Met deze eisen hoopt de vak-bond steun te vinden bij werknemers in het bedrijf, in de sector en bij reizigers. www.facebook.com/lufthelte

VRAAGTEKENS BIJ NACHTWERK IN E-COMMERCEDe federale regering wil nachtwerk voor e-commerce of internethandel mogelijk maken. Zo zou een concurrentieel nadeel ten opzichte van het buitenland worden wegge-werkt. De onlinehandelaars zijn blij met de plannen. “Zo zullen we ook ’s nachts pakket-ten kunnen voorbereiden en ze sneller kun-nen bezorgen aan onze klanten”, luidt het.Chris Van Droogenbroeck is nationaal secretaris Distributie bij de LBC-NVK.

“Het verbaast mij dat ze nu plotseling het nachtwerk moeten versoepelen om de e-commerce in België uit te bouwen”, zegt hij. “Bovendien wordt het via de regering gespeeld. De werkgeversvereniging Comeos stelde hierover nooit de minste vraag aan de

vakbonden. Zij spant dus liever de regering voor haar karretje dan het gesprek in de sec-tor aan te gaan.”Volgens Chris sprongen de Belgische han-delaars gewoon te laat op de trein. “Hun eigen falen willen ze nu toeschrijven aan de ‘rigide’ arbeidswetgeving en het zoge-naamde gebrek aan flexibiliteit.”Wie e-commerce zegt, praat niet alleen over de handel maar ook over de logistiek. “In de logistiek zijn er al regelingen rond laat-avondwerk en zelfs nachtwerk. Als vak-bond willen we werk maken van een glo-baal kader rond e-commerce. We willen het gesprek voeren, maar dan moeten we op een eerlijke basis kunnen onderhande-len en niet met de dreiging van een rege-ringsbesluit boven ons hoofd. En wij zullen heus niet zomaar de nachtrust van het per-soneel te grabbel gooien.”

ACV-ENTER INFORMEERT JOBSTUDENTEN MET BIERVATENWEDSTRIJD

Meer en meer studenten werken als jobstu-dent om een centje bij te verdienen. Sinds 2009 steeg het aantal studenten die wer-ken als jobstudent met 16 procent tot zo’n 427.000. Almaar meer studenten werken nu ook tijdens het school- of academiejaar.Elke dag krijgt ACV-Enter vragen over de soms heel verwarrende regels voor studen-tenwerk. Veel studenten én hun ouders snappen het niet meer. Zo was er een ver-drievoudiging van het aantal overschrijdin-gen van de 50-dagenregeling in 2013 ten opzichte van 2012. Dat heeft fiscale gevol-gen voor de ouders én de student, voor de kinderbijslag en de sociale zekerheids-bijdrage. ACV-Enter blijft ijveren voor een duidelijke wetgeving waar gelijke rechten gelden. Om alle jobstudenten en ouders goed te informeren organiseerde ACV-Enter in april de vijfde editie van de zoektocht ‘Graaf een gat, win een vat’. Een spannende zoektocht

naar 35 begraven biervaten in Vlaanderen. Elk raadsel dat de studenten ontvingen had te maken met de regels voor jobstu-denten, en met een goed antwoord kreeg je meer tips over de vindplaats. De winnaars verdienden een vol vat op kosten van ACV-Enter. Meer dan 750 ploegen, voornamelijk jeugdbewegingen, namen deel.www.acv-enter.be


SNAPSHOTS

ACTIES TEGEN ZONDAGOPENINGEN IN BRUSSEL

De politieke meerderheid in de stad Brussel wil haar zin doordrijven met haar plan om de ‘Vijfhoek’ te laten erkennen als toeristi-sche zone. Brussel wil de winkeliers in het gebied de kans geven om hun deuren te ope-nen op zondag.Volgens de vakbonden LBC-NVK en CNE is het plan onverstandig. “Wij hadden diverse ontmoetingen met de schepen van Handel Marion Lemestre (MR) en burgemeester Yvan Mayeur (PS)”, zegt secretaris Kristel Van Damme van de LBC-NVK. “Lemestre en Mayeur verzekerden ons dat de erkenning van de Vijfhoek als toeristische zone niet moest dienen om zondagwerk in te voeren bij de ‘grote’ ketens. Wel wilden ze de zelf-standige winkeliers kansen bieden.”De werknemers uit de winkels én de zelf-standige ondernemers hadden heel wat opmerkingen en bedenkingen. Maar de stad Brussel trok zich daar weinig van aan en schreef een heel scenario, promotiecam-pagne voor zondagopeningen inbegrepen.Nu de economische motor hapert hoopt Brussel de consumptie aan te zwengelen door de winkels te laten openen op één of meer zondagen. “Maar die beslissing zal tot gevolg hebben dat de arbeidscontracten nog krakkemikkiger worden”, waarschuwen de bonden. ‘Als de stad doof blijft voor de vele bedenkingen, zijn acties in de Nieuwstraat en City2 zijn niet uit te sluiten”, zeggen ze.

TWEE JAAR NA RANA PLAZA

Het was op 24 april 2015 twee jaar geleden dat er een grote industriële ramp plaats vond in Bangladesh. In het Rana Plaza-gebouw verloren 1.138 werknemers het leven en raakten 2.000 van hun collega’s gewond. De oorzaak was een gebrekkige veiligheid. Het drama leidde tot grote publieke verontwaardiging. 190 kleding-merken bezweken onder de druk om een akkoord te ondertekenen met internatio-nale en Bengaalse vakbonden. Het akkoord ging over de veiligheid bij textielfabrikan-ten en compensaties voor de slachtoffers. Sinds de afsluiting van dit akkoord zijn 1.250 productiebedrijven in Bangladesh onderworpen aan veiligheidsinspecties. Sommige bedrijven werden na een con-trole meteen uitgesloten uit schrik voor een

nieuwe ramp. Anderen kregen voorstellen om de problemen aan te pakken. Door het akkoord krijgen werknemers de kans om hun inbreng te doen rond veilig-heid en gezondheid. Er wordt geprobeerd hierrond comités op te richten in de bedrij-ven. De merken die tekenden kregen de vraag om geld te steken in een compensa-tiefonds. Het bedrag zou afhankelijk moe-ten zijn van hun draagkracht en banden met Bangladesh. Spijtig genoeg mislukte dit. Bedrijven als Benetton weigerden lang om te betalen. In 2015 draaide Benetton bij maar de bijdrage van de groep bleek een pak minder dan wat werd verwacht. Ook voor andere merken lag het compensatiegeld vaak te laag. Er moet dus meer druk worden gezet op deze onder-nemingen. De vakbonden blijven hiervoor knokken.www.bangladeshaccord.org

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

WERKNEMERS FEDEX HOREN SLECHT NIEUWS VIA DE MEDIADe koeriergroep FedEx doet een bod op de aandelen van concurrent TNT, met steun van de raad van bestuur van TNT. Dat vernamen de Belgische werknemers van FedEx in april via de media. Zij zullen hoogstwaarschijnlijk de directe gevolgen van de deal ondervinden want het Europese hoofdkantoor van de fusiegroep zou verhuizen van Brussel naar Nederland. Met één pennentrek worden

dus 400 jobs in België op de helling gezet. Het personeel en zijn vertegenwoordigers reageren verontwaardigd.

“Moet je tegenwoordig via de pers horen dat je job mogelijk sneuvelt?”, bedenkt LBC-NVK-secretaris Hans Elsen. “Toen het bericht in de media opdook, gingen de directies van FedEx en TNT de hele dag ondergronds. Ze waren onbereikbaar voor commentaar.”Na zware druk aanvaardde de directie van FedEx om een ondernemingsraad bijeen te roepen. Weliswaar 24 uur te laat. Op die ondernemingsraad werd getracht om de werknemers gerust te stellen. “In de komende 12 tot 14 maanden zullen de 400 banen niet verdwijnen, daarna zien we wel weer verder. Het personeel moet maar leren leven met dit beetje onzekerheid, stelt de directie.”

“Een accident de parcours? In de VS heeft FedEx een hele reputatie als tegenstander van vakbonden. Wil het bedrijf in Europa misschien dezelfde toer op gaan?”


OVERNAME BASE door Telenet dreigt banen te kostenBESPARINGEN IN DE WINKELS AL IN HET VOORUITZICHT

De jongste maanden gonsde het geregeld van de geruchten over een mogelijke deal. Maar die werden telkens weer snel tegen-gesproken wanneer onze vakbondsafge-vaardigden het management bij Telenet en Base het vuur aan de schenen legden. Uiteindelijk bleek het gezegde ‘geen rook zonder vuur’ toch te kloppen. Telenet koopt Base dus voor een recordbedrag van ruim 1,3 miljard euro en gaat zo aan de haal met meer dan 900.000 klanten van Mobistar.Zoals gewoonlijk is er met geen woord gerept over de mogelijke gevolgen voor de werknemers. Tenzij dan obligate uit-spraken als ‘Voorlopig verandert er niks’ of ‘Het is nog veel te vroeg’. Uit ervaring weten vakbondsmensen dat er bij zulke grote transacties altijd een legertje juristen

en andere deskundigen in de weer is. De uit-komst van de rekenkundige oefening komt spijtig genoeg zelden neer op ‘1+1=2’. De Amerikaan John Porter, de algemeen direc-teur van Telenet, laat er nu al geen twijfel over bestaan dat er zal worden bezuinigd in de winkels. Het personeel in die activiteit mag zich dan ook al voorbereiden op onze-kere tijden.

MINISTER

De bevoegde minister, Alexander De Croo (Open VLD), toonde zich opvallend genoeg niet in het minst bezorgd over de tewerk-stelling. Wellicht gaat hij er graag van uit dat diverse regeringsmaatregelen wel voor genoeg nieuwe jobs zullen zorgen in

de telecomsector. De LBC-NVK zal nu zelf onderzoeken bij welke instanties er kan worden gelobbyd om meer garanties te krijgen.En wat met de gevolgen voor Mobistar? Telenet heeft zo’n 900.000 telefonieklanten en huurt hiervoor het netwerk van Mobistar. Die klanten zullen dus naar Base verhuizen. Hoe gaat Mobistar dat opvangen en wat zal het eff ect op de jobs daar zijn?Telecomregulator BIPT en andere instanties hebben nu tijd nodig om het licht op groen te zetten. De LBC-NVK zal die tijd gebrui-ken om zijn strategie te bepalen en het vak-bondsnetwerk te versterken. Ook Europees zal de vakbond de nodige snaren moeten zien te betokkelen. Het zal nodig zijn. |

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Robert Veekman

Het telecombe-drijf Telenet heeft aangekondigd dat het zijn kleine concurrent Base zal overnemen. Zal die overname voor iedereen een even goede zaak zijn? Toegegeven, zij die het digitale wereldje van 3G en 4G van nabij volgen hoorden het niet meteen in Keulen don-deren toen de transactie werd bekendgemaakt.


“Als je geen werk hebt, voel je je GEMARGINALISEERD.”JONGE BIOLOGE MAUD IS HOOGOPGELEID MAAR VINDT NIET MAKKELIJK EEN BAAN

Na de middelbare school leefde Maud eerst een jaar in Brazilië. Daarna keerde ze terug naar België om voort te studeren: eerst vijf jaar biologie en dan nog een extra mas-ter Milieu van 1 jaar. In september 2014 studeerde ze af.

“Wanneer ik solliciteer, is mijn gebrek aan ervaring het grote struikelblok”, vertelt Maud. “Maar ik zeg dan dat jong zijn ook voordelen heeft. Ik ben heel leergierig en wil mijn best doen om ervaring op te bouwen. Ik denk dat ik een goede investering ben. Zo van die dingen.”

ONS RECHT: Kan een interimjob voor jou een opstap naar vast werk zijn?MAUD: “In mijn geval ligt dat toch moeilijk, want in mijn vakgebied zoeken ze zelfs voor interimjobs kandidaten met ervaring. Als ik aan de slag wil gaan als milieucoördinator zal ik er niet veel aan hebben dat ik bijvoorbeeld al tijde-lijk heb gewerkt in een supermarkt. Alleen een job in een productie-omgeving zou nuttig kunnen zijn.”

TE THEORETISCH

ONS RECHT: Waarom vind je zo moeilijk werk?MAUD: “Ik denk vooral dat de studies te weinig voorberei-den op het echte werk. Vorig jaar moesten we bijvoorbeeld in een labo werken voor ons thesisonderzoek, een soort van stage. Maar eigenlijk hadden we net zo goed die proeven in een bedrijf kunnen doen. De studie is heel theoretisch. Als ze op een sollicitatie vragen om een voorbeeld te geven van een situatie waarin je leiderschap hebt getoond, is het echt moeilijk om daarop te antwoorden. Via praktijkstages zouden jongeren sneller beseffen of ze kunnen aarden in een bepaalde omgeving. Stages als onderdeel van de studie worden volgens mij onderschat.”

ONS RECHT: Hoelang ben je nu werkloos?MAUD: “Ik ben nu 6,5 maanden werkzoekend maar een

uitkering krijg ik nog niet. Je moet al een jaar ingeschreven zijn bij Actiris voor de teller begint te lopen. Ik wist niet dat dat verplicht was en heb me dus ook maar onlangs ingeschreven als werk-

zoekende.”

ONS RECHT: Zoek je ook werk buiten je studiegebied?MAUD: “Niet echt. Tot nu toe ben ik altijd op zoek gegaan naar iets dat met wetenschappen te maken had. Ik had niet gedacht dat ook hooggeschoolden met een specifiek diploma zoveel moeilijkheden zouden ondervinden.”

‘BEETJE WAARDELOOS’

ONS RECHT: Doet dat iets met jou, al een tijd werkzoe-kend zijn zonder resultaat?MAUD: “Ja, toch wel. Ik voel me zo een beetje onge-wenst, een beetje waardeloos. En ik verveel me. Ik mis het om mijn energie ergens in te kunnen steken.”

ONS RECHT: Doe je dingen die je anders niet zou doen?MAUD: “Ja, toch wel. Ik doe meer moeite om eten klaar

te maken. De voorbije maanden heb ik echt leren koken. Ik doe meer aan sport. En ik volg online een cursus fotografie. Ik geef ook bijles aan twee kinderen en ik lees veel.”

“Onlangs zag ik een vacature voor pureebereider. Maar die vond ik gewoon grappig. Daar heb ik niet op gesolliciteerd. Er stond bij: ‘Moet kunnen werken volgens de milieuwetge-ving en hygiëneregels. Moet zware lasten kunnen tillen van 25 kilo.’ Maar zoveel armspieren heb ik niet. (lacht)”

ONS RECHT: Heb je voor jezelf een timing opgelegd?MAUD: “Ja, begin mei heb ik nog een gesprek. Als ook dat op niets uitdraait, stap ik gewoon naar een interimkantoor om eender wat te doen. Uiteindelijk zal ik waarschijnlijk een administratieve job vinden. Ik begin het echt beu te worden om werk te zoeken.”

ONS RECHT: Hoe reageren je ouders?MAUD: “Die steunen mij. Ze begrijpen dat ik echt wel op zoek ben naar iets dat ik graag wil doen en dat ik tijd nodig heb en niet wil opgeven. En dat ik daardoor dus nog een tijdje bij hen blijf wonen. Ik hoef geen huur te betalen en krijg zakgeld.”

MEEDOEN

ONS RECHT: Waarom wil je een job vinden?MAUD: “Om deel te kunnen uitmaken van de maatschap-pij en geld te hebben. Nu voel ik me een beetje in de marge gedrongen. Ik heb geen geld om sommige dingen te doen. Het is moeilijk hoor. Ik zie mensen van mijn leeftijd een appartement kopen of op reis gaan. Ik kan dat allemaal niet doen. In dat opzicht voel ik me zo… Ik heb het gevoel dat mijn leven nog moet beginnen, dat mijn leven zo on hold staat.”

Sofie Ostyn

Maud Vromant is een perfect tweeta-lige slimme jonge vrouw van 25. Gevoel voor humor heeft ze ook. Maud woont in Brussel en zoekt naar werk. “Als je geen werk hebt, voel je je wat gemarginali-seerd”, vertelt ze aan Ons Recht.


ONS RECHT: Ben je boos op iets of iemand?MAUD: “Dat nu ook weer niet. Ik heb het geluk dat mijn ouders mij zo goed opvangen. Maar ik kan me goed inbeel-den dat anderen het veel lasti-ger hebben. Ik ben wel teleur-gesteld omdat mijn studies voorlopig nog niet veel heb-ben opgeleverd.”

“Vroeger dacht ik dat hoogop-geleid zijn een voordeel was. Er leek vraag naar weten-schappers te zijn, zeker naar vrouwelijke wetenschap-pers. Ze vertelden ons ook dat 90 procent van de afge-studeerden na drie maanden werk vond in de milieusec-tor. Maar de werkelijkheid is voor mij nu wel anders. Ook mijn medestudenten hebben het lastig.”

“Wie weet ben ik toch iets te kieskeurig. Maar ik wil gewoon werken in de sector die mij boeit. Ik heb ook de indruk dat er genoeg werk-aanbiedingen zijn, maar dat er gewoon te weinig kansen worden gegeven aan jonge mensen.”

ONS RECHT: Criticasters zul-len lacherig doen over het werkvermogen van jongeren.MAUD: “Iedereen heeft ooit een kans gekregen. Nu lijkt het alsof je je eerst ergens moet bewijzen en dan pas een kans maakt om te wor-den aangeworven. In theorie zou ik zelfstandige kunnen worden maar in mijn familie hebben we daar geen ervaring mee. Geen idee hoe ik dat zou moeten aanpakken.”

ONS RECHT: Wil je nog iets kwijt?MAUD: “Wie me kent, zal het misschien verbazend vinden maar de jongste tijd ging ik me meer interesseren voor politiek. Misschien heeft dat ook iets te maken met mijn nieuwe lief. Voor ik mijn nieuwe vriend ontmoette, liep ik al met mijn moeder mee in de grote vakbondsbe-toging van 6 november 2014. Mogelijk vind ik politiek nu ook interessanter omdat ik meer tijd heb om de krant te lezen.” |

Symposium buigt zich over JONGEREN-WERKLOOSHEIDWAAR IS DE DEGELIJKHEID VOOR JONGEREN?

Beleidsmakers uit diverse Europese lan-den kwamen eind maart samen op een symposium in Brussel. Ze wilden graag van elkaar horen hoe de jongerenwerk-loosheid in een aantal landen wordt aan-gepakt. De deelnemers kwamen vooral uit het welvarende Noord-Europa. Ons Recht legde zijn oor te luisteren op de meeting.

Professor Bea Cantillon, onze binnenlandse deskundige op het vlak van armoedebestrijding en sociale welvaart, beet de spits af. Ze sloeg tweemaal de nagel op de kop met de woorden

‘perspectief’ en ‘degelijkheid’. Een onzeker en lastig bestaan, daar worden mensen niet beter van. Zeker jongeren niet.Het Europese onderzoeksbureau Eurofound bestudeert al jaren het hoe en wat van werken in de Europese Unie. Diverse studies tonen aan dat een snelle overgang van de schoolbanken naar een job nodig is om met succes te debute-ren op de arbeidsmarkt.

‘NEET’ IN OPMARS

Een deskundige in jongerenwerkloosheid, Stefanie, liet het begrip NEET op het publiek los. NEET is een Engelse afkorting voor ‘not in employment, education or training’. Zeg maar jongeren onder de 30 die geen job hebben en ook geen opleiding of training volgen. Volgens Stefanie is het aantal NEETs in Europa aan het stijgen. Ook al is er discussie over de betrouw-baarheid van de statistieken hierover.In het algemeen gaat het om jongeren die de instellingen en de samenleving minder en minder vertrouwen. Opmerkelijk: in het zuiden van de EU, waar de jongerenwerkloosheid het hoogst is, worden deze jongeren politiek actie-ver, tegen de gevestigde waarden in.Het politieke antwoord op het groeiende aantal van deze jongeren is de ‘jongerengarantie’. De EU wil garanderen dat jongeren binnen de vier maanden een ‘kwaliteitsvol aanbod’ krijgen. Ze wil dat doen door bedrijven en organisaties te sponsoren. Zo kunnen die jongeren goedkoop aanwerven. In theorie moet die jongere een baan krijgen. Dat betekent een vast contract, een boeiende job met degelijke arbeidsomstan-digheden. Maar tijdens de koffiepauze geeft Stefanie toe dat daar het schoentje knelt. De lidstaten en werkgevers hebben nogal verschil-lende ideeën over wat een ‘good quality offer’ is. Het programma moet nog worden geëvalueerd.

ZELFDE VIJVER

Uiteraard moeten ook tewerkstellingsdiensten – zoals VDAB, Forem en Actiris in ons land – hun rol spelen. Deze overheidsdiensten opereren op een arbeidsmarkt die ze moeten delen met uitzendkantoren en andere privébedrijven. Op het symposium is te horen dat beide partijen graag ‘partners’ willen zijn en geen ‘concurren-ten’. Mooie woorden. Maar in de praktijk vissen ze toch allemaal in dezelfde vijver.De overheidsdiensten geven het signaal dat jongeren het vertrouwen moeten krijgen. In Frankrijk betalen ze soms zelfs de rij-opleiding omdat jongeren met een rijbewijs 20 procent meer kans maken om te worden in dienst geno-men. De tewerkstellingsdiensten promoten programma’s waarmee jongeren ervaring kun-nen opdoen zodat ze na verloop van tijd een degelijke job kunnen strikken. Maar ervaring opdoen is voor hen niet noodzakelijk het zelfde als werken; in veel gevallen krijgen deze jonge-ren dan ook geen normaal contract terwijl ze hun ervaring verwerven.

CHARMANTE WIJSNEUS

Een charmante Italiaanse wijsneus op het sym-posium, die bruiste van de ideeën én vooroor-delen, verkondigde dat de oplossing voor de jongerenwerkloosheid ligt in het ‘stimuleren van ondernemerschap’. “Vooral ouders moedi-gen hun kinderen te weinig aan om te onderne-men”, vond de Italiaan. “Jongeren zijn nog altijd te bang. Opvallend genoeg zijn er veel onder-nemers in Zweden, een land met een grote sociaaldemocratische traditie.” Blijkbaar zijn Zweedse jongeren minder bang.Uit het symposium is vooral af te leiden dat nogal wat landen experimenteren met projec-ten om jongeren de arbeidsmarkt op te helpen door hen ‘goedkoop’ te houden. Al te vaak belanden jongeren uiteindelijk in flutjobs met een problematisch contract en zonder opbouw van sociale rechten.Bestaat niet dikwijls het risico dat overheden zo jongeren wel aan een ‘bezigheid’ helpen maar niet aan een volwaardige job? Vergroot zo ook niet het risico dat jongeren nog meer teleurge-steld geraken in onze instellingen? Uiteraard moeten we alles in het werk stellen om jonge-ren een fatsoenlijke job te bezorgen. Maar dat kan alleen als ze ook een normaal en correct arbeidscontract krijgen. Dat jongeren ‘niet wil-len werken’, is zeer zeker het probleem niet.


AGRESSIEVE SAMENLEVING uit zich ook op werkvloer“VELEN LOPEN OP DE TIPPEN VAN HUN TENEN”

De Boye studeerde cri-minologie aan de KU Leuven en werkte daarna

bij de politie van Genk. Nu runt ze het bureau Modus Operandi, dat advies en opleidingen geeft rond omgaan met agressieve klanten en patiënten.

ONS RECHT: Annemie, welke evo-lutie zie jij op dit gebied?ANNEMIE: “We leven in een maat-schappij waarin mensen vaak onder grote druk staan. De eco-nomische crisis maakt het alleen maar erger. Velen lopen op de tip-pen van hun tenen en hebben dan

ook een kort lontje. Mensen zijn heel ongeduldig en worden gauw verbaal of zelfs fysiek agressief. En er is ook veel meer individualisme dan vroeger. Vele zekerheden van vroeger zijn weggevallen.”

“De huidige generatie staat onder grotere druk dan hun ouders en grootouders. Veel werknemers zitten met stress of lopen een burn-out op. Er worden enorm veel kalmeer-middelen en antidepressiva geslikt. En België is ook een land met hoge zelfmoordcijfers. Allemaal aanwijzingen dat we in overdrive zitten.”

“Vroeger werden vooral bewakers of toezichters geconfron-teerd met agressie. Maar het fenomeen is behoorlijk aan het uitdeinen. Wie in zijn job bijvoorbeeld geregeld slecht nieuws moet geven, loopt een zeker risico. Maar ook ambu-lanciers en verpleegkundigen behoren tot de risicogroepen. Ik was ooit heel verbaasd om te zien dat er zelfs in kraam-klinieken nogal wat agressie kan voorkomen.”

Denis Bouwen

Verkopers en kassiersters in winkels, loketbedienden, verpleegkundigen, mede-werkers van reisbureaus, gemeenschapswachten, kaartjesknippers of apo-thekers: al deze mensen en nog veel meer werk-nemers komen geregeld in aanraking met kwade of agressieve klanten, bezoekers of patiënten. Annemie De Boye is een experte in het aanpak-ken van dit probleem.

“Onze maatschappij lijkt een stuk agres-siever te zijn gewor-den”, stelt ze vast.


ONS RECHT: Je maakt een onderscheid tussen diverse soor-ten agressie.ANNEMIE: “Inderdaad. Een deel van de agressie is te ver-klaren door frustraties. Denk aan mensen die iets niet krij-gen of die te lang moeten wachten. Er is ook ‘instrumentele’ agressie: die krijg je wanneer personen druk uitoefenen om bijvoorbeeld geld of geneesmiddelen te krijgen. Tenslotte is er ook de pathologische agressie. Dan praat je over patiën-ten die lijden aan schizofrenie of psychoses hebben. In de geriatrie krijgen verpleegkundigen te maken met bejaarden die soms heel kwaad worden omdat ze aan het dementeren zijn en zich verloren voelen.”

ONS RECHT: Aan algemene maatschappelijke tendensen kunnen we weinig doen.ANNEMIE: “Dat klopt. We worden allemaal meer en meer opgejaagd. Burgers zijn veel mondiger en assertiever. Vaak hebben ze het gevoel dat zij vooral als eerste moeten worden bediend. In je eigen bedrijf of organisatie kan je wel din-gen doen. Je kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat klanten of bezoekers zich zo ontspannen mogelijk voelen zodat ze niet gauw over hun toeren raken. Leg bijvoorbeeld snoepjes of lectuur of voorzie een tv-toestel. Je kunt ook maatregelen nemen om de wachtrijen zo kort mogelijk te houden. Door je eigen gedrag als werknemer kan je ook proberen te voor-komen dat spanningen tot een escalatie leiden. Als er toch incidenten zijn, moet er ook voor opvang en begeleiding worden gezorgd.”

ONS RECHT: Je hebt ooit een meerjarenplan uitgewerkt voor een groot ziekenhuis?ANNEMIE: “Het ging om een ziekenhuis waar de vakbon-den hadden aangedrongen op maatregelen na een reeks incidenten. We zijn toen met de diverse personeelsgroe-pen rond de tafel gaan zitten om een meerjarenplan op te stellen. Uiteindelijk werden 92 van de 96 stappen uit dat plan uitgevoerd. Nogal wat werkgevers zijn best bereid om een eenmalige opleiding rond omgaan met agressie te laten geven. Maar ze stellen zich gereserveerder op als er nog andere uitgaven moeten worden gedaan, bijvoorbeeld om camera’s op te hangen of slotvaste ramen te laten plaatsen.”

ONS RECHT: Hoe zie je de rol van de vakbonden rond dit pro-bleem?ANNEMIE: “De vakbonden zijn in zekere zin zoals de kana-ries die in de mijnen moesten waarschuwen voor gevaar. Zij kunnen heel wat signalen oppikken en doorgeven. Ze zijn ook goed geplaatst om problemen rond agressie aan te kaarten bij de werkgever.”

“Er is ook de wetgeving rond psychosociale belasting op het werk die de werkgever verplicht om het risico op agressie zo klein mogelijk te maken. De werkgever moet niet alleen aan preventie doen maar ook na incidenten optreden. Hij moet vermijden dat werknemers nodeloos de schuld krij-gen van confrontaties en moet lessen trekken uit feiten die zich voordoen. Ook de bedrijfsarts, de preventieadviseur en de vertrouwenspersonen kunnen zeker hun duit in het zakje doen.” |

Tina De Greef

GEWELD BIJ DE AUTOKEURING, GEEN NIEUW PROBLEEM

Feiten van agressie tegen controleurs in autokeurings-stations en examencentra zijn zeker geen nieuw ver-schijnsel. Maar het fenomeen neemt wel toe, vooral in de streek van Antwerpen en Brussel. Vroeger bleef het vooral bij verbale agressie en intimidatie. Maar op 20 maart 2015 viel een boze klant een controleur fysiek aan bij de autokeuring van ACT in Haren (nabij Brussel). De controleur werd in schock naar het ziekenhuis afgevoerd, de klant werd opgepakt door de politie. De vakbonden van de autokeuringsstations vragen al jaren aan de directie van ACT om iets te ondernemen rond de stijgende agressie. Het probleem wordt ver-oorzaakt door de lange wachtrijen en de soms onvei-lige situatie die zoiets oplevert op de weg. Vermoedelijk staan sommige van de klanten ook zwaar onder druk: ze moeten snel slagen in hun rij-examen om de kosten zoveel mogelijk te drukken of willen meteen een ‘groene kaart’ om hun tweedehandsauto zo vlug mogelijk te kun-nen verkopen. “Met de nieuwe besparingsplannen zal het zeker niet verbeteren. En het personeel werkt nu al onder zware tijdsdruk.”Enkele jaren geleden werd een werkgroep opgericht om het probleem aan te pakken. Hierin zaten vertegenwoor-digers van de werkgevers (GOCA) en de vakbonden. Maar het initiatief stierf een stille dood. ACT beweert geen oplossing te hebben voor de problemen en scheept zo de vakbondsafgevaardigden van het preventiecomité (CPBW) af. De vakbonden willen dan ook dat de werk-groep nieuw leven wordt ingeblazen. We moeten de oor-zaken van de agressie beter onderzoeken en oplossingen bedenken.Overal bewakingscamera’s laten installeren en de con-troles verscherpen – zoals de Brusselse staatssecretaris voor verkeersveiligheid Bianca Debaets verkondigde na het incident in Haren – neemt de oorzaken van het pro-bleem niet weg. Zoiets leidt alleen tot een nog repressie-ver klimaat. Als vakbond zijn we daar geen voorstander van. De LBC-NVK engageert zich om echt werk te maken van de veiligheid van het personeel, in samenwerking met de werkgevers.

ZELFS IN KRAAMKLINIEKEN WORDEN MENSEN AGRESSIEF.

WAT KAN DE WERKNEMER DOEN?

Wat kan je als werknemer doen om agressie zoveel mogelijk te voorkomen of in de hand te houden? Annemie De Boye geeft een aantal tips.- Oogcontact maken en de klant, patiënt of bezoeker

niet negeren- Je klantvriendelijk opstellen- In de ik-vorm spreken, bijvoorbeeld ‘Ik stel voor dat we

even rustig praten’- Negatieve boodschappen positief verwoorden, bijvoor-

beeld ‘We werken van maandag tot vrijdag’ in plaats van ‘Op zaterdag zijn we dicht’

- Niet op de persoon spelen maar op de bal (je richten op de kern van de zaak)

- Rustig blijven en niet meegaan in een verbaal opbod


VRAAG VAN DE MAAND

Audrey Rottier

Niet in alle gevallen. Voor de eerste communie of het lentefeest van je kind heb je in principe geen recht op klein verlet, voor de plechtige com-munie wel. Daaraan zijn wel voor-waarden verbonden die Ons Recht graag voor jou op een rijtje zet.

Een communiefeest vergt soms wat voorbe-reiding en misschien wil je daar verlof voor nemen. Voor sommige familiale gebeurte-nissen heb je als werknemer recht op ‘klein verlet’. Dat is het recht om afwezig te zijn met behoud van je normale loon. Hoeveel dagen dat zijn, hangt af van de gebeurtenis.De dag klein verlet valt samen met de dag van het communiefeest. Maar wanneer het feest op een zondag, een feestdag of een inactiviteitsdag valt, kan je het klein verlet nemen op de dag die er onmiddellijk aan voorafgaat of op de dag die volgt op het feest. Een inactiviteitsdag is een werkdag waarop

voltijdse werknemers gewoonlijk niet wer-ken in jouw bedrijf. Als je niet zou moeten werken op de voorafgaande of eerstvol-gende activiteitsdag van het bedrijf, ver-lies je de dag klein verlet. Een voorbeeld: in jouw bedrijf wordt van maandag tot vrijdag gewerkt, het communiefeest valt op zondag en jij werkt alleen van dinsdag tot vrijdag; dan kan je alleen klein verlet nemen op die voorafgaande vrijdag. Werk je nooit op maandag en vrijdag? Dan ben je het recht op klein verlet kwijt. Voor deeltijdse werknemers met een varia-bel uurrooster is er ook alleen een recht op klein verlet als er op die dag prestaties inge-pland waren. Maar als dat niet het geval is, heb je nog wel recht op een forfaitair loon. Dat is het loon dat je verdiend hebt tijdens de vier weken voor de dag klein verlet, gedeeld door het aantal dagen dat je in die vier weken gewerkt hebt.

SOMS BETERE REGELING

Misschien heeft jouw bedrijf of sec-tor een betere regeling voorzien. Er kan

bijvoorbeeld afgesproken zijn dat je diverse dagen krijgt, dat je de dag ook in de week ervoor of erna mag opnemen of dat je zelfs een extra dag krijgt voor de eerste commu-nie.Je mag het klein verlet uiteraard uitsluitend gebruiken voor het doel waarvoor het toe-gekend is en je moet je werkgever vooraf zo snel mogelijk verwittigen. In sommige gevallen zal je werkgever ook een bewijs (zoals een attest van de school) vragen.Kan je alleen klein verlet krijgen voor je eigen kinderen? Neen, het recht geldt ook voor de kinderen van je echtgeno(o)t(e) of wettelijk samenwonende partner en voor geadopteerde of natuurlijk erkende kinde-ren. Het kind hoeft hiervoor ook niet op het-zelfde adres te wonen.Een voorbeeld: Tine werkt voltijds van maandag tot vrijdag. Op donderdag 14 mei 2015 doet haar zoon zijn plechtige com-munie. Het bedrijf maakt op vrijdag 15 mei ‘de brug’. Tine kan klein verlet nemen op woensdag 13 mei of op maandag 18 mei.

Heb je recht op een extra dag verlof voor de communie van je kind?

© F

OTO:

SIN

T-LA

MBE

RTUS

PARO

CHIE

MUI

ZEN


STUDIEDAG: ‘TAX SHIFT: WHAT’S IN A NAME?’

Over de verschuiving van belastingen en recht-vaardige fiscaliteit. Georganiseerd door het Financieel Actie Netwerk (FAN), waar ook de LBC-NVK en het ACV bij aangesloten zijn.

Wanneer? Vrijdag 22 mei 2015, 9.30u – 17.00uWaar? Zaal Torrepoort, Poel 7, 9000 GentMeer over de strijd voor rechtvaardige belas-tingen: www.hetgrotegeld.be

Intensieve loopbaanbegeleiding in groep (driedaagse)

LBC-NVK, Sudermanstraat 5, 2000 ANTWERPENDonderdag 28 mei 2015, 10.00u – 16.00uDonderdag 11 juni 2015, 10.00u – 16.00uDonderdag 25 juni 2015, 10.00u – 16.00u

en ook:Vrijdag 18 september 2015, 9.30u – 16.00uVrijdag 2 oktober 2015, 9.30u – 16.00uVrijdag 16 oktober 2015, 9.30u – 16.00u

Schrijf in via www.jeloopbaan.be Meer info via 03 / 220 89 50 of [email protected]

Workshops

ACV-verbond, Poel 7, 9000 GentWorkshop cv en brief: dinsdag 12 mei 2015, 9.30 - 12.30uWorkshop interview: dinsdag 12 mei 2015, 13.30 - 16.30u

ACV, Hendrik Heymanplein 7 (achterzaal Den Hof), 9100 Sint-NiklaasWorkshop visibility: dinsdag 26 mei, 9.00u – 12.00u

LBC-NVK, Sudermanstraat 5, 2000 AntwerpenWorkshop cv en brief: dinsdag 23 juni 2015, 18.30-21.30u

Schrijf in via www.jeloopbaan.beMeer info via 03 / 220 89 50 of [email protected]

Er zijn ook infomomenten of startbijeenkom-sten rond loopbaanbegeleiding in Antwerpen (op 8 mei en 12 juni), Hasselt (10 juni) en Leuven (3 juni).

WWW.LBC-NVK.BE

ACTIVITEITENKALENDER

VAKBONDSMENSEN ZIJN LOSLOPEND WILD BIJ TOYOTATina De Greef

De Japanse autoreus Toyota heeft zijn Europees hoofdkantoor in Brussel. Maar Toyota Motor Europe is geen vakbondsvriendelijk bedrijf, dat weten we al langer dan vandaag. De directie doet graag alsof ze de vakbonden waar nodig betrekt maar in werkelijkheid moeten de délégués er vechten voor de elementairste punten, zoals gewoon nog maar kunnen communiceren met de werknemers.Vlak vóór de sociale verkiezingen van 2012 zette Toyota twee vakbondsafge-vaardigden van de LBC-NVK op straat, zogezegd omdat ze ‘niet meer volde-den’. De beschermingsvergoeding werd zonder scrupules onmiddellijk uitbetaald. Het werden moeilijke ver-kiezingen, want wie durft zijn nek uit te steken als er in feite geen bescher-ming is? Toch probeerden we met een goede LBC-NVK-ploeg het vakbonds-werk voort te zetten.Kort voor de zomer van 2014 wer-den de bedrijfsonderhandelingen bij Toyota afgerond; de directie ging amper of niet in op de verzuchtingen van de werknemers. Toen de cao was ondertekend, kregen twee van onze meest actieve vakbondsafgevaardig-den plots te horen dat ze ‘ondermaats presteerden’. Ze kregen zes maanden de tijd om zich te herpakken. Lukte dat niet, dan moesten ze ophoepelen. De twee kregen een ‘performance improvement plan’ (PIP) opgelegd, een speciaal plan van aanpak zeg maar. In de praktijk eindigt zoiets in

drie kwart van de gevallen met een ontslag.De délégués die tijdens de onder-handelingen het felst hadden geprotesteerd tegen de oneerlijke PIP-procedures en die beroepsmoge-lijkheden voor de werknemers had-den geëist, werden nu zelf bewust aangepakt. Eén van hen besloot zijn best te doen om zijn job te redden: na een zwaar halfjaar moest hij een demotie met loonverlies slikken. De délégue weigerde dit ‘aanbod’ en kreeg toen te horen dat hij op 13 maart werd ontslagen, met uitkering van de beschermingsvergoeding. Op 3 april werd de andere délégué ook op straat gezet.Zo werden alle afgevaardigden van de LBC-NVK bij Toyota Motor Europe weggepest. Eerder dit jaar werd ook al een militant van BBTK ontslagen.Voor de vakbond zijn deze praktij-ken totaal onfatsoenlijk en onaan-vaardbaar. We blijven dit aanklagen tot Toyota werk maakt van correcte sociale verhoudingen.

Bij Toyota maken ze er een sport van om gedreven vakbondsmilitanten buiten te werken. Geen goede reclame voor de Japanse autobouwer.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


Frank De Vos

De chocoladeproducent Barry Callebaut in Wieze wil 37 bedien-den collectief ontslaan. Het gaat om jobs die worden overgehe-veld naar een nieuw administra-tief dienstencentrum in het Poolse Lodz. De vakbonden zijn bang dat er nog meer banen zullen verdwij-nen. Het bedrijf wil de Poolse vesti-ging op termijn uitbreiden tot een organisatie met zo’n 200 mensen.

In een interne mededeling ging Barry Callebaut er prat op een ‘hypermodern sha-red service center’ te ontwikkelen in Polen.

“De voorbije jaren groeide ons bedrijf veel vlugger dan de internationale chocolade-markt”, klonk het triomfantelijk. “Onze snelle groei en het steeds internationaler wordende klantenbestand vragen om voort-durende aanpassingen.” Kortom, één grote goednieuwsshow. Spijtig genoeg kost al dat ‘goede nieuws’ wel een kleine 40 jobs in Wieze. Die jobs sneuvelen op de fi nanciële

dienst en bij de prijsberekening, de trans-portplanning, de ‘master data’ en de IT.

“De aankondiging van Barry Callebaut cho-queerde niet alleen de getroff en werkne-mers maar al het personeel in Europa”, ver-telt LBC-NVK-afgevaardigde Leen De Proost.

“Wat de onderneming aan het doen is, komt gewoon neer op sociale dumping. De getrof-fen collega’s waren trots om te werken voor een bedrijf met gedeelde waarden dat de werknemers zag als een belangrijke factor om succes te boeken. Maar blijkbaar zijn toegewijde en gepassioneerde medewerkers vandaag niet meer van tel. Werknemers worden louter als kostenfactor gezien. De meerwaarde die ze creëren komt alleen ten goede aan het hogere management en de aandeelhouders. Op zo’n manier zakendoen vinden wij onwaardig voor een bedrijf als Barry Callebaut, dat pretendeert veel belang te hechten aan duurzaam ondernemen.”

GOEDE RESULTATEN

Het jobverlies valt het personeel van Barry Callebaut rauw op de maag. Te meer daar de resultaten verre van slecht zijn. In het boek-jaar 2013-2014 was er een courante winst

van ruim 416.000 Zwitserse frank, een stij-ging met maar liefst 21,4 procent tegenover het jaar voordien. Mensen die tientallen jaren lang meewerkten aan het succes wor-den dit jaar op straat gezet. Ontgoocheling alom dan ook op de recente personeelsver-gaderingen.Op een bijzondere ondernemingsraad was het voor de werknemersvertegenwoordi-gers gauw duidelijk dat de directie louter kosten wil besparen in internationaal per-spectief. De vakbonden reageerden afwij-zend, niet alleen lokaal maar ook op de Europese ondernemingsraad.Het is nu de vraag hoe de groep de verdere toekomst denkt uit te stippelen. Zullen er in de komende jaren nog activiteiten worden verplaatst of uitbesteed? Moeten de werk-nemers van Barry Callebaut dan toch schrik hebben, ondanks stijgende winsten?De diverse ondernemingsraden zullen de uitwerking van dit collectief ontslag nauw-gezet in de gaten houden. Ze eisen een dege-lijke aanpak om de getroff en werknemers aan ander werk te helpen en vragen ook een deftig sociaal plan. Voor de personeelsleden die niet worden getroff en moeten er werk-zekerheidsgaranties op tafel komen. |

Kleine 40 ontslagen bij chocolademaker BARRY CALLEBAUT“ONWAARDIG VOOR DEZE ONDERNEMING”, ZEGT PERSONEEL

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE


Vakbond is luis in de pels bij kledingketen WE BELGIUMWERKNEMERSVERTEGENWOORDIGERS STAAN BESPARINGSPLANNEN IN DE WEG

Denis Bouwen

De Belgische tak van de kledingke-ten WE dreigt binnen afzienbare tijd tien procent van het personeel te laten vertrekken, zo vreest de vak-bond LBC-NVK. In januari werden de diensten van het Belgische hoofd-kantoor in Wijnegem al opgedoekt en overgebracht naar Utrecht. En in maart werd op zeer hardvochtige wijze een aantal ontslagen doorge-voerd, zonder enig sociaal overleg. In Nederland sneuvelden al zo’n 80 jobs.

“WE Belgium pakt het slim aan”, ervaart LBC-NVK-secretaris Lieveke Norga. “Het bedrijf doet al het mogelijke om collectieve onderhandelingen te ontlopen. Als we alles bij elkaar optellen, werd sinds begin 2015 al zo’n vijf procent van het tewerkgestelde per-soneel afgebouwd. In de komende maanden zal nog meer tewerkstelling sneuvelen.”Het gebeurt wel vaker dat werknemers de rekening gepresenteerd krijgen voor econo-mische omstandigheden waar ze zelf wei-nig kunnen aan veranderen. “Soms lukt het de vakbond overleg af te dwingen zodat er alternatieven op tafel kunnen komen of maatregelen kunnen worden uitgewerkt die een milderend effect hebben”, vertelt

Lieveke. “Maar er zijn ook werkgevers die denken dat ze de wijsheid in pacht hebben en die een vakbondsvertegenwoordiging alleen maar als lastige ballast zien. WE is zo’n voorbeeld.”

SABOTAGE

De kledingketen laat geen kans onbenut om de vakbondswerking te saboteren. In het najaar van 2014 werd één van de actief-ste LBC-NVK-militanten overgeplaatst van een grote stedelijke winkel naar een kleine vestiging in een provinciestad. Als een winkel krapper bemand is, wordt het voor een werknemer met vakbondsengagement moeilijker om syndicaal werk te doen.Begin 2015 werd dan de sluiting van het hoofdkantoor in Wijnegem aangekon-digd. “De directie toonde nooit aan dat die ingreep noodzakelijk was of een financiële meerwaarde opleverde. Het ging om taken die sowieso niet konden worden geschrapt. Die diensten werden dus uitbesteed of over-gebracht naar Utrecht. Als besparing stelt het dan ook niet veel voor.”Door de sluiting in Wijnegem verloor de LBC-NVK wel zijn belangrijkste militante. Zij werkte niet in een winkel en was dan ook makkelijker te mobiliseren voor vak-bondswerk. Voor de getroffen werknemers die geen beschermingsvergoeding konden verwachten regelde de vakbond met zware

inspanningen ontslagregelingen, ook al overschreden die amper het wettelijke mini-mum.

NIEUWE KOUDE DOUCHE

“Het verlies van onze hoofdafgevaar-digde was een zware klap”, erkent Lieveke.

“Enkele weken later kregen we een nieuwe koude douche: in een dossier waarover we al langer probeerden te onderhandelen besloot de directie om drie personeelsle-den om dringende reden te ontslaan. Het dossier hing met haken en ogen aan elkaar, maar de directie stelde zich ‘principieel’ op. Eén van de drie ontslagen mensen was weer een belangrijk lid van onze vakbondsafvaar-diging.”Tussen de regels kan je lezen dat WE Belgium wat graag het personeel in het komende jaar met tien procent wil vermin-deren. Blijkbaar wil de directie daarbij zo min mogelijk bemoeienis van de werkne-mersvertegenwoordigers. “Hoe zwakker zij staan, des beter”, is blijkbaar het adagium.

“Maar wij geven ons niet gewonnen”, stelt Lieveke. “Diverse werknemers voelen de noodzaak om het voor hun collega’s op te nemen. Wij zullen met een vernieuwde vak-bondsploeg het debat aangaan. De directie moet vooral niet denken dat ze zonder slag of stoot haar zin kan krijgen.” |

Kleine 40 ontslagen bij chocolademaker BARRY CALLEBAUT“ONWAARDIG VOOR DEZE ONDERNEMING”, ZEGT PERSONEEL


De kans dat u een product van Vynckier in huis heeft is groot. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar uw elektrische zekeringkast, of buiten op straat naar de elektrische aansluitkast. Vynckier werd in 1920 in Gent opgericht onder de naam ‘Belgische werkhuizen Vynkier Gebroeders’. In de tweede helft van de vorige eeuw groeide het bedrijf uit tot een waar begrip in Gent en ver daarbuiten. Ver buiten Gent, eigenlijk overal in West-Europa, hadden de elektrische zekeringen en automaten de repu-tatie de beste te zijn. En in Gent wist iedereen dat het goed werken was bij Vynckier. Het bedrijf behoorde een tijdlang tot het Britse GEC. Daarna werd het overgenomen door het Amerikaanse General Electric (GE). Eerst namen de Amerikanen een belang van 50 pro-cent, in 1995 speelde GE-topman Jack Welch het klaar om van Vynckier een volledig dochterbedrijf te maken.

LAGELOONLANDEN

Onder het bewind van Jack Welch werden de productie-afdelingen en de montage-afdelingen voor elektrische zekeringen, automaten en controleapparatuur voor elek-trische uitrustingen en elektrische woningbeveiliging in golven verschoven naar de lageloonlanden Hongarije en Polen. Maar de productie van kunststofk asten en specifi eke metalen kasten, meterkasten en meterpanelen voor elektri-sche toepassingen bleef in de fabriek in Gent. Het Belgische bedrijf was op dat gebied de marktleider in eigen land en had een sterk uitgebouwde verkooporganisatie voor kunst-stofk asten en metalen kasten voor elektrische toepassingen. Bovendien is er in Gent nog altijd een fabriek van hoog-staande kwaliteit met een goed presterende gereedschaps-makerij. Ze zijn er in staat om complexe matrijzen te vervaardigen voor bekende producenten van kunststof-toepassingen. De merknaam (GE-) Vynckier staat terecht bekend om haar gecertifi ceerde producten van hoog niveau.In de topjaren, nog voordat een aantal activiteiten uit Gent werd weggetrokken, werkten bij Vynckier zelfs rond de 2.000 mensen. Het huidige GE Industrial Belgium is in vergelijking daarmee een kleine organisatie met zowat 230 arbeiders en 90 bedienden. De vakbonden zouden het er liever hebben over 320 werknemers met eenzelfde werk-nemersstatuut.Zonder de productie van kunststofomhulsels voor elektri-sche componenten en installaties zou de fabriek in Gent

Arbeiders en bedienden vormen één vuist bij GE Industrial BelgiumSAMENWERKING TUSSEN LBC-NVK EN ACV METEA VERLOOPT HEEL VLOT

Swat Clerinx

Rij je in Gent langs de Nieuwevaart, dan is het onmogelijk om de gebouwen en de toren van GE Industrial Belgium niet te zien. Oude beschermde gebouwen in Manchesterbouwstijl, uit de tijd van een textielindustrie met sterke Engelse connecties. In één toren werd de naam

‘Vynckier’ inge-metseld. Het is de onuitwisbare ver-wijzing naar het rijke verleden van deze fabriek.


nu vermoedelijk niet meer bestaan. Maar gelukkig is die activiteit er wel degelijk. Er wordt een breed gamma aan producten gemaakt en het voltallige personeel doet grote inspanningen om erg productief te zijn en bij te dragen tot de winstgevendheid van de divisie GE Industrial Solutions, een onderdeel van GE Energy Management. Het bedrijf doet veel voor de gezondheid van de werknemers en de bescher-ming van het milieu. In dat verband worden ook veel oplei-dingen gegeven.

VAKBONDSTRADITIE

“In het verleden, toen Vynckier op zijn hoogtepunt was, heb-ben de vakbonden belangrijke bedrijfscao’s gesloten”, zegt de hoofdafgevaardigde van de LBC-NVK, Luc Arnou. “Ons vakbondswerk komt er vandaag voor een deel op neer dat we de verworvenheden trachten te verdedigen en verbete-ren.” Ons Recht sprak met Luc in het vakbondslokaal op het bedrijf. Zijn collega en vriend Eddy Secelle was er ook bij. Eddy is actief namens ACV Metea.

“Tijdens de slechte jaren konden we degelijke sociale plan-nen afsluiten”, vertelt Luc. “De werknemers hebben aan den lijve ondervonden hoe belangrijk de vakbonden voor de onderneming zijn. Zij zorgen voor sociale bescherming. Bij de arbeiders is vrijwel iedereen lid, en bij de bedienden en kaderleden meer dan 75 procent.”‘Er bestaat hier inderdaad een syndicale traditie”, beaamt Eddy. ‘Bij het Amerikaanse GE is dat zeker geen vanzelf-sprekendheid, wel integendeel. Maar het plaatselijke

management weet dat er met de vakbonden moet worden rekening gehouden. Het sociaal overleg verloopt meestal opbouwend. Voor GE zijn productiviteit en winstgevend-heid een absolute vereiste. Als vakbonden zoeken wij mee naar verbeteringen en doen we zelf voorstellen in de onder-nemingsraad en het CPBW.” De vakbonden van arbeiders en bedienden werken daar-bij altijd in gezamenlijke slagorde. “Door samen te wer-ken hebben we een grondige terreinkennis en zijn we heel goed geïnformeerd over alles wat er in het bedrijf gebeurt. Zo kunnen we met kennis van zaken praten met de lokale directie.”GE wordt sterk centraal geleid. Het lokale management krijgt strakke doelstellingen opgelegd. “Door het overleg tussen vakbonden en directie hier in Gent, kunnen we hier beter aan beantwoorden”, weten Luc en Eddy. “Zowel de werknemers als het bedrijf worden daar beter van. In onze syndicale visie koppelen wij de belangen en het welzijn van de werknemers rechtstreeks aan het belang van de conti-nuïteit van de bedrijfsvoering. Voor ons zijn dat prioritei-ten in onze kijk op de relatie tussen mens, arbeid, welzijn, veiligheid en milieu.”

EÉN STATUUT

Voor Luc en Eddy is het ene statuut voor werknemers hele-maal geen bedreiging. “We trachten nu al zoveel mogelijk samen te werken en te harmoniseren wat mogelijk is”, zegt Luc. “Alles wat we doen gebeurt in het belang van het vol-tallige personeel, we doen daar samen ook veel moeite voor en laten geen gelegenheid onbenut om ons bij te scholen, dikwijls zelfs na de werkuren. Alleen zo blijven we goed op de hoogte van de soms snel veranderende sociale wetgeving en krijgen we het vertrouwen van de honderden collega’s op het bedrijf.”Volgens Luc is er een groot vertrouwen tussen de militanten van de LBC-NVK en ACV Metea. “We wisselen altijd infor-matie uit en stemmen onderling af voor we naar de direc-tie stappen. Eddy neemt nu al geregeld deel aan de kern-vergaderingen van de LBC-NVK, waarvoor hij altijd wordt uitgenodigd.”

“De wetgeving maakt het ons niet mogelijk om nog verder te gaan”, stelt Eddy. “Voor tijdelijke economische werkloos-heid bijvoorbeeld kan er geen gelijke regeling worden toe-gepast omdat de wettelijke voorwaarden verschillend zijn. Dat is niet altijd gemakkelijk uit te leggen. De wetgeving zou de harmonisering moeten stimuleren.”Volgens Eddy straalt de goede samenwerking tussen de arbeiders- en bediendevakbonden ook af op de hele werk-nemersgroep. “Er is begrip voor elkaar en de mensen besef-fen dat ons bedrijf alleen maar een toekomst kan hebben als er wordt samengewerkt.”

“De militanten steunen deze samenwerking van harte”, besluit Luc. “Een andere aanpak zou hier niet meer wor-den aanvaard.” |

“De werknemers hebben aan den lijve ondervonden hoe belangrijk de vakbonden voor het bedrijf zijn”, weten de vakbondsmilitanten bij GE Industrial Belgium (Vynckier). Op de foto: LBC-NVK-secretaris Swat Clerinx (midden) en een aantal militanten van de LBC-NVK en ACV Metea.

IN DE TOPJAREN, NOG VOORDAT EEN AANTAL ACTIVITEITEN UIT GENT WERD WEGGETROKKEN, WERKTEN BIJ VYNCKIER ZELFS ROND DE 2.000 MENSEN.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


6 8 5 7

3 8 6

9 4

3 1 4 5

7 4 6

5 6 2

9 6 1 2

6 7 3 9

2 7 5

VRIJE TIJD1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1

2

3

6

4

4 1

5

6

8 5

7

2

8

7

9

10

PRIJSVRAAG

De oplossing van de vorige prijsvraag was ‘PROTESTACTIE’. L.L. uit Houthulst werd door loting uit de juiste antwoorden getrokken en wint een boekenbon van 20 euro. Proficiat!

Stuur je antwoord naar [email protected], ten laatste op 18 mei 2015. Of stuur een briefje met de oplossing, naam, adres en lidnummer naar Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen.De winnaar ontvangt een boekenbon van Standaard Boekhandel ter waarde van 20 euro.

Door deel te nemen aan de wedstrijd verklaar je je akkoord met het wedstrijdreglement. Dit reglement vind je hier online: bit.ly/wed-strijd-OR

Met de letters van de genummerde vakjes kan je een woord vormen:

1 2 3 4 5 6 7 8

X

SUDOKU

DROEDEL

126389574

743512896

958467213

687231945

592746381

314958627

839674152

461825739

275193468

OPLOSSINGEN SUDOKU OPLOSSINGEN DROEDELhorizontaal1. jonge mensen2. papiertje met een medede-

ling; vloeibaar eten3. voorzetsel; Duitse vijand in

WO II; Mondiaal Magazine4. anagram van ‘sla’; Engels

startsignaal; draaiend speel-tuig

5. geen denker maar …6. koop en verkoop van waren7. automatische externe defi-

brillator (afk.); Drogisten Associatie (afk.); uitroep

8. nummer (afk.); iets dat tij-delijk erg in is; football club (afk.)

9. meisjesnaam; worp10. een miljardste volt

verticaal1. actief vakbondslid2. jongensnaam; bijwoord3. voorzetsel; attention deficit

hyperactivity disorder (afk.); voorzetsel

4. zuster; onder andere (afk.); afgesloten loopruimte voor kippen

5. notitieboekje met data6. wekelijkse rustdag7. repetitive strain injury (afk.);

klank; het gevoel jezelf belangrijk te vinden

8. Evangelische Omroep (afk.); anagram van ‘trol’; ooster-lengte (afk.)

9. vis uit tekenfilm; anagram van ‘toef’

10. meer dan 1 politicus

Welke woorden staan hier?

Inbeelding & Vijver

Bg5R

LD


Im Labyrinth des SchweigensKarin Seberechts

“Dit land wil een suiker-laag. Het wil de waar-heid niet weten”… Er waait een nieuwe wind door het (West-) Duitsland van 1958, waarin offi cier van justitie Johan Radmann droomt van glansrijke pleidooien in spraakmakende proces-sen. Voorlopig sleept de jonge Frankfurter zich ech-ter door prutszaken over verkeersdelicten. Tot een lastige journalist ten kan-tore schande roept over lui die in Auschwitz de dienst uitmaakten en nu ongehin-derd voor de klas staan.

Johans nieuwsgierigheid en ambitie voeren hem naar de uit-puilende Amerikaanse archieven over nazimisdaden. En, via getui-genissen van kampoverlevenden, naar de ware toedracht van wat voor hem een ‘gewoon’ krijgsge-vangenenkamp was. Veel deuren gaan overigens niet open wan-neer zijn baas Fritz Bauer hem groen licht geeft om alle geweld-plegers van Auschwitz na te trek-ken. De prille democratie wordt door Johans landgenoten welis-waar omarmd, maar eenieders naziverleden zien zij daarin lie-ver niet opborrelen. Het is met de kennis van van-daag ondenkbaar dat zoiets als Auschwitz (en andere nazigru-wel) aan het geheugen van een

volk zou ontsnappen. Regisseur Giulio Ricciarelli maakt het in dit op de echte Frankfurter Auschwitzprozessen gebaseerd drama toch aannemelijk: de neuzen van het Westen zijn na 1945 ijlings naar het Rode Gevaar gekeerd en Adenauers Wirtschaftswunder moet wor-den gevoed. Maar vooral: nie-mand loopt te koop met de zon-den van geliefde vaders. Tv-acteur Ricciarelli houdt in zijn regiedebuut de horror van Auschwitz buiten beeld en zoomt in op een nukkig collectief stil-zwijgen, gewillig overstemd door alles wat nieuw is en spranke-lend oogt. Het kader waarin hij dit heldere drama heeft gevat is niet voor niets ruim én licht. Afgezien van een paar knul-lige droomscènes en een nogal nadrukkelijk overdrachtelijk gebruikt romantisch terzijde, doet Ricciarelli deze wat verge-ten episode uit de geschiedenis van de Bondsrepubliek zuinig en, paradoxaal genoeg, toegankelijk uit de doeken. ‘Im Labyrinth des Schweigens’ laat zich bekijken als een onder-houdende thriller, met aangrij-pende momenten. Alexander Fehling (‘Inglourious Basterds’) overtuigt zonder veel toeters en bellen als de rechtgeaarde maar argeloze Radmann. De Duitse theatergrootheid Gert Voss zet als zijn enigmatische baas zijn laatste vertolking neer.

‘Im Labyrinth des Schweigens’ is sinds 29 april te zien in de Belgische cinema’s. |

Helder en meeslepend drama over het doodzwijgen van oorlogsmisdaden in de prille Duitse Bondsrepubliek (Alexander Fehling).

GETUIGENISMUSEUM VAN BOIS-DU-LUC

Het steenkoolmijndorp van Bois-du-Luc in de pro-vincie Henegouwen is een bijzondere getuige van de industrialisering, erkend als Unesco-werelderfgoed. Bois-du-Luc toont de impact van de industrialisering op de techniek, het landschap, de architectuur en de maatschappij. In het mijndorp was er al ontginning sinds 1685. De mijn werd pas gesloten in 1973.

De Sint-Emmanuelmijn in Bois-du-Luc was de kern van een industrieel en sociaal complex dat goed bewaard gebleven is. Naar aanleiding van stakingen in 1893 werden de werkplaatsen door valdeuren afgesloten en beschermd in geval van rellen. Tegenover de werk-plaatsen bevindt zich een opmerkelijke mijnneder-zetting, een dorp met sociale, culturele, religieuze en feestvoorzieningen, gebouwd tussen 1838 en 1923.

Het eerste Getuigenismuseum van België ontstond in 1983 in dit mijndorp.

Waar vind je het museum?Rue Saint Patrice 2b, 7110 Houdeng-Aimeries (een deelgemeente van La Louvière).Telefoon: 064/28.20.00 - e-mail: [email protected] De website van het museum (www.ecomuseeboisduluc.be) is nog in opbouw.Iets meer info vind je op http://goo.gl/fGZ88B

UITGAANSTIP FILM


Haken en ogen aan de

MAATWERKBEDRIJVENBESCHUTTE EN SOCIALE WERKPLAATSEN HETEN NU ANDERS

Jan Deceunynck

De beschutte en sociale werkplaat-sen zijn sinds 1 april omgedoopt tot ‘maatwerkbedrijven’. “Het sluit-stuk van een proces waaraan we al bijna tien jaar werken”, legt Kris De Block uit. Als nationaal ver-antwoordelijke van de sector voor de LBC-NVK heeft hij de omscha-keling van dichtbij gevolgd. “Dit is een grote verandering voor de bedrijven én voor het personeel.”

In het kader van de omschakeling wil de overheid niet langer de bedrijven subsidi-eren maar een ‘rugzakje’ meegeven aan de ‘doelgroepwerknemers’ zodat die in prin-cipe ook in het ‘gewone’ arbeidscircuit aan de slag kunnen. In dat rugzakje zitten finan-ciële voordelen en tegemoetkomingen voor de werkgever die hen aanwerft. Klinkt mooi, maar in de praktijk is nog niet alles uitge-klaard.

FINANCIËLE STROP

“De helft van alle instellingen komt door de aanpassing in de financiële problemen”, weet Kris. “Vroeger werden de loonkosten voor zwakke werknemers gesubsidieerd tot maximaal 92 procent. Nu is dat nog

maximaal 75 procent. Ik hoef je niet uit te leggen dat het voor de instellingen niet van-zelfsprekend is om dat verschil bij te pas-sen. In de praktijk betekent dit dat de doel-groepwerknemers nog meer dan vroeger economisch moeten ‘renderen’. Een kwart van hun loon moet door hun productiviteit worden verdiend. Daar komt nog bij dat het ook voor de bedrijven almaar moeilij-ker wordt om taken of opdrachten te vinden voor de zwakste werknemers. De simpele taken die zij kunnen doen, worden steeds schaarser. Het valt dus te vrezen dat zij het moeilijker zullen krijgen om aan de slag te geraken en blijven.”Via de hervorming zouden werknemers ook vlotter moeten kunnen doorstromen van-uit een maatwerkbedrijf naar het ‘gewone’ economische circuit. “Maar er is niks voor-zien voor werknemers die zo’n stap zetten maar uiteindelijk toch niet mee kunnen. Als ze terug willen naar het maatwerkbe-drijf, komen ze daar onderaan op de wacht-lijst. Terugkeren wordt een stuk moeilijker.”

CAO’S HARMONISEREN

Ook op syndicaal vlak is er nog werk aan de maatwerkbedrijven. “We moeten de cao’s van de vroegere sociale en beschutte werkplaatsen harmoniseren”, zegt Kris. Beide soorten werkplaatsen vielen onder hetzelfde paritair comité, PC 327.01, maar

binnen dat paritair werd een duidelijk ver-schil gemaakt tussen de beschutte werk-plaatsen, voor mensen met een handicap, en de sociale werkplaatsen, voor mensen met psychosociale problemen. Voor beide groepen waren er aparte cao’s. Maar PC 327.01 zegt niets over maatwerkbedrijven.”

“Concreet betekent dit dat geen enkele cao van toepassing is als er een nieuw maat-werkbedrijf wordt opgestart of als twee instellingen fusioneren tot een nieuw maat-werkbedrijf. We moeten dus dringend de bevoegdheid van het paritair comité uitbrei-den naar de maatwerkbedrijven. En de cao’s van de vroegere beschutte en sociale werk-plaatsen op elkaar afstemmen. Probleem is dat de werkgevers niet staan te springen. Ze gaan er vanuit dat dit hen geld zal kosten en dat de nieuwe subsidiëring daarvoor niet zal volstaan.”

“Samen met de werkgevers willen we graag meewerken aan de overgang naar de maat-werkbedrijven. Het biedt zeker een aantal mogelijkheden voor de toekomst. Maar er zitten nog haken en ogen aan. We zitten nog met heel wat vragen waarop we graag een antwoord willen. Maar de overheid reageert niet. In die hoek blijft het oorverdovend stil. En dat maakt ons nog meer ongerust.” |

In de nieuwe ‘maatwerkbedrijven’ zullen de doelgroep-werknemers nog meer dan vroeger economisch moeten renderen. En dat belooft weinig goeds.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


Denis Bouwen

De Grote Parade van de bewegin-gen Hart boven Hard en Tout Autre Chose heeft op zondag 29 maart 20.000 mensen op de been gebracht in Brussel. Gutsende regenbuien konden de geestdrift niet tempe-ren. Voor de duizenden sympathi-santen en talloze organisaties die lid zijn van Hart boven Hard is er wel degelijk een alternatief voor het trieste en drieste bezuinigings-beleid van de huidige regeringen.Ook uit het verre Oostende was een fl inke delegatie naar Brussel afgezakt. “Wij kozen op de Grote Parade voor het thema diver-siteit: oud/jong, arm/rijk, homo/hetero, allochtoon/autochtoon”, vertelt Marjan Stadsbader. “We hadden een dag uitgetrok-ken om maskers te maken, niet voor niets komen we uit de stad van Ensor. Oostende trekt veel toeristen maar je vindt er ook veel armoede en werkloosheid.”Marjan zag in de bonte parade Tinneke Decroos van Samenlevingsopbouw, met heel wat mensen uit haar wijk. En Hans van Klein Verhaal, een organisatie die werkt voor de meest hulpbehoevenden. Of Kriesje, die zelf niet in de kijker wil lopen maar wel graag helpt wanneer ze onrechtvaardigheid

ziet of ervaart.Bij Samenlevingsopbouw Oostende kent Tinneke heel wat mensen die zich vrijwil-lig inzetten voor de gemeenschap. “Zonder dat ze daartoe moeten worden geforceerd”, vertelt ze aan Marjan. “Kom bij mij dus niet aandraven met een verplichte gemeen-schapsdienst voor langdurig werklozen, op straff e van het verlies van hun uitkering. Bluuf me je fi kken van de gemeenschaps-dienst.”Ook Hendrik en zijn artistiek aangelegde vrienden reisden mee. “Voor hen staat ook heel wat op het spel”, weet Marjan.

“Subsidies smelten weg als sneeuw voor de zon. Dichterlijke vrijheid wordt minder geapprecieerd. Kansen verdwijnen.”

KLEINE ZELFSTANDIGE

Lena is een kleine zelfstandige. “Maar ik heb het heus niet breed”, legt ze uit. “Ik kan me totaal niet vinden in de maatregelen van de regering. Denk vooral niet dat alle zelf-standigen rechts kiezen in het stemhokje.”

“Hart boven Hard is een beweging waarmee we mensen willen verbinden”, stelt Hans Dewitte. “De regeringen moeten inzien dat democratie veel meer is dan om de vier jaar een bolletje rood kleuren. Politici hebben geen mandaat gekregen om tegen de wil van de bevolking een beleid te voeren dat de samenleving ondermijnt.”

BEKENDE SYMPATHISANTEN

Ook Naima Charkaoui, Wim Opbrouck, Francesca Vanthielen en Bogdan Vanden Berghe steunen het pleidooi van Hart boven Hard en Tout Autre Chose.

“Armoede is een zware inbreuk op de kinderrechten”, zegt Naima van de Kinderrechtencoalitie Vlaanderen. “Het huidige beleid biedt daar geen antwoord op, integendeel, de armoede wordt groter.”

“Voorwaarts, niet bang zijn, de barricaden op!”, bezweert acteur Wim Opbrouck. Hij hoopt dat “de kunst het wint van de barba-ren” en wil dat cultuur tot het fundament van de samenleving blijft behoren.Bij presentatrice Francesca Vanthielen gingen de ogen open nadat ze het boek ‘Identiteit’ van Paul Verhaege had gelezen. “De wijzer is heel sterk doorgeslagen naar een hard, individualistisch, neoliberaal dis-cours. Ik hou van de gulden middenweg. En daarom deed ik mee aan de Grote Parade en steun ik Hart boven Hard.”En ook Bogdan Vanden Berghe (11.11.11) vraagt een andere aanpak: “De opeenvol-gende bezuinigingen op het budget voor ontwikkelingssamenwerking getuigen van weinig solidariteit. Voor de Noord-Zuid-beweging zijn ze onaanvaardbaar.” |

www.hartbovenhard.be en www.toutautrechose.be

Gutsende regen houdt 20.000 MENSEN niet thuisHART BOVEN HARD EN TOUT AUTRE CHOSE BRENGEN ALTERNATIEF IN BEELD

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE


WAT ONZE LEZERS ERVAN DENKEN

VERMOGENSBELASTINGW.B. - GENT

Ja, we moeten ons belastingsys-teem hervormen. Weg met het misbruiken van vennootschap-pen om belastingen te ontwijken. Meer eenvoud. En vooral: meer rechtvaardigheid. We hebben dan wel lefgozers nodig. Geen angsthazen, geen handpoppen van het Grote Geld. Een vermogensbelasting invoe-ren is mogelijk. En het moet ook. Uit een enquête op vraag van Knack en VTM Nieuws blijkt dat 85 procent van de Vlamingen voorstander is van een belasting op vermogens boven 1 miljoen euro. Eenzelfde percentage vindt dat de regering de inkomenson-gelijkheid moet aanpakken. Er is een breed draagvlak voor een dergelijke belasting. Als de regering een vermo-gensbelasting invoert, heeft ze een mooie kans om het asoci-ale karakter van het huidige beleid wat af te zwakken. Want we hebben al veel in de maag gesplitst gekregen. ‘Excess profit rulings’, de interne regu-larisatie-instructies van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI), de kaaimantaks en de belofte deze taks niet te han-teren bij de selectie van fiscale controles, de inperking van het

visitatierecht van de BBI, de vraag van de verzekeraars om de gegarandeerde rendementen op groepsverzekeringen te verla-gen, het terugschroeven van de inschakelingsuitkeringen, de indexsprong voor lonen en uit-keringen, geen indexsprong voor huurgelden. Ik zou nog kunnen verwijzen naar SwissLeaks of Lux Leaks. Een gelijke verde-ling van de lasten is nog ver af.Een vermogenswinstbelasting voldoet voor mij niet. Mensen met grote vermogens zullen wel manieren vinden om daaraan te ontsnappen. Nee, het moet echt om een belasting op grote ver-mogens gaan. De argumenten tegen zo’n belasting worden tot in den treure herhaald maar ze snijden geen hout.Zo zeggen sommigen dat het niet kan omdat er geen ver-mogenskadaster is. Maar zelfs liberalen als Luc Coene en Paul De Grauwe zeggen dat je rede-lijk makkelijk zo’n kadaster kan aanleggen. Professor De Grauwe spreekt van ‘een gebrek aan politieke wil’. “Men wil geen vermogenskadaster invoeren omdat men geen vermogensbe-lasting wil”, verklaarde hij.De tegenstanders verwijzen ook graag naar de mogelijke kapitaalvlucht – het voorbeeld

van Gérard Depardieu wordt vaak aangehaald – en naar de afschaffing van de rijkentaks in Frankrijk. Ze vergeten graag dat de ‘impôt de solidarité sur la fortune’ (ISF) nog altijd van kracht is bij onze zuiderburen. Sommige landen in Europa schaften hun vermogensbe-lasting af, maar andere landen deden dat niet. Recent begon ook Oostenrijk een vorm van vermogensbelasting te heffen.Ook angst wordt gebruikt om de middenklasse te mobilise-ren tegen een vermogenstaks.

Zij zou zogezegd het slachtof-fer worden. Een verkeerde voor-stelling van zaken. Het ACV stelt voor om vermogens pas vanaf 1 miljoen euro te belasten. Boven het miljoen euro moet een stij-gend tarief worden toegepast. Onderzoek wees uit dat 95 procent van de Belgische huis-houdens een netto vermogen van minder dan 1 miljoen euro heeft. We praten hier dus over een belasting voor de allerrijk-ste bevolkingslaag. De midden-klasse heeft niets te vrezen.

ANCIËNNITEITSTOESLAGF.D. - PER E-MAIL

Op 1 januari 2015 ging de nieuwe maatregel van de regering-Michel van kracht die de anci-enniteitstoeslag voor oudere werklozen afschafte. Nieuwe

werklozen krijgen vanaf 55 jaar of ouder en mits een lange loop-baan (meer dan 20 jaar beroeps-verleden) niet langer een toeslag op hun werkloosheidsuitkering. De toeslag blijft behouden voor werklozen die hem vóór 1 januari

2015 al ontvingen. Normaal zou dat op mij van toepassing moe-ten zijn vermits ik in februari 2014 ontslagen ben. Ik heb een ‘gemengde’ totale beroepsloopbaan van 33 jaar. Gedurende 25,5 jaar was ik amb-tenaar, gedurende 7,5 jaar was ik werknemer in de privésector. Meer dan genoeg dus om de anci-enniteitstoeslag te ontvangen.In het openbare ziekenhuis, waar ik 25,5 jaar tewerkgesteld was als ambtenaar, werd ik in 2006 ontslagen via een éénzijdige ver-breking van het arbeidscontract. Het ziekenhuis ging namelijk in vereffening. Ik ging toen aan de slag in de privésector.Maar wat blijkt? De jaren die ik presteerde als ambtenaar wor-den niet in aanmerking geno-men voor de toekenning van een

anciënniteitstoeslag. Alleen de jaren als werknemer worden verrekend om het beroepsverle-den te bepalen. Een bijkomend feit is dat het ziekenhuis naliet om aan de RSZ de nodige bijdra-gen te betalen, onder meer voor werkloosheid.In de praktijk belanden mensen in mijn situatie dus onder de armoedegrens. Daarbij komt nog dat er zich weinig of geen kansen aandienen op de arbeidsmarkt.Voor mij illustreert dit mooi de ongelijkheid tussen werknemers en ambtenaren. Er wordt zoge-zegd gewerkt aan een ‘gelijkscha-keling van de statuten’ maar laat mijn situatie nou net ‘dat gaatje in de wetgeving’ zijn. Voor mij is dit een sociale én financiële ramp.

Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdruk-kelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat.Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen. E-mailen kan uiteraard ook: [email protected].


missie van de lbc-nvkDe Landelijke Bediendecentrale – Nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-NVK) is een vakbond die als deel van het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werkne-mers (m/v). De LBC-NVK is een onafhankelijke democra-tische organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. Nationale en inter-nationale solidariteit is een belangrijk doel en bindmid-del. De LBC-NVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen wil ze een strijdbare tegenmacht zijn.

INTERNATIONALE HANDEL, VERVOER EN LOGISTIEK

Ben je tussen 1 januari 2015 en 30 juni 2015 aangesloten bij de LBC-NVK en ben je tij-dens deze periode ook tewerkgesteld in een onderneming die valt onder paritair comité 226 (internationale handel, vervoer en logistiek)? Dan heb je recht op een vak-bondspremie van 135 euro.De premie aanvragen is heel eenvoudig. Het vereiste attest wordt naar je thuisadres opgestuurd. Kijk even na of je gegevens op het attest, zoals adres en naam van de werkgever, nog kloppen. Pas de gegevens

aan als er iets is veranderd. Controleer ook of je rekeningnummer juist wordt vermeld.Teken dan het attest en bezorg het aan een vakbondsmilitant(e) in jouw onder-neming. Is er geen militant beschikbaar? Stuur het attest dan op naar het LBC-NVK-secretariaat in je streek.Had je eind februari nog geen attest voor de vakbondspremie ontvangen? Laat dit dan even weten aan jouw vakbond LBC-NVK.

NON-FERROMETALEN

In de sector van de non-ferrometalen (pari-tair comité 224) is er een vakbondspremie van 100 euro. De premie wordt uitgekeerd van 15 april tot 31 juli 2015. Voor de bedien-den en kaderleden bij Umicore, Aurubis en Nyrstar is er een eigen bedrijfspremie.Om de vakbondspremie in de non-ferro-metalen te krijgen moet je in 2014 min-stens één maand lang in de sector hebben gewerkt. Langdurig zieken worden gelijk-gesteld. Gepensioneerden en bruggepen-sioneerden hebben recht op de premie als

ze in 2013 nog minstens één maand lang effectief gewerkt hebben.De premie geldt alleen als je je uiterlijk op 1 april 2015 lid was van de LBC-NVK. Je moet ook in orde zijn met de betaling van je bijdragen op het ogenblik dat de premie wordt uitgekeerd. Het geld wordt uitbetaald op basis van een origineel attest dat je ontvangt van de werkgever. Je moet het ingevulde attest bezorgen aan je LBC-NVK-secretariaat.

METAALSECTOR

In de metaalsector (paritair comité 209) wordt dit jaar een vakbondspremie van 100 euro uitbetaald. De uitbetalingsperi-ode loopt van 15 april tot 31 juli.De premie wordt betaald aan de gesyn-diceerde bedienden en kaderleden die in 2014 werkten in de metaalsector. Onder PC 209 vallen alle metaalbedrijven met een productieactiviteit in België en de stu-diebureaus die voor die ondernemingen werken. Het gaat niet om garages, carros-seriebedrijven, de metaalhandel of de con-troleorganismen. Om recht te hebben op de premie moet de bediende of het kaderlid in 2014 ten minste één maand in dienst geweest zijn van een metaalbedrijf en ten laatste op 1 oktober 2014 aangesloten zijn bij het ACV. Ook moet de bediende in orde zijn met de

bijdrage op het moment van de betaling. Werkloze bedienden, gepensioneerden en bruggepensioneerden hebben nog recht op deze vakbondspremie wanneer zij in 2014 nog minstens één maand in dienst geweest zijn van een metaalbedrijf (en aan de voorwaarden qua lidmaatschap voldoen). Bedienden en kaderleden in de metaal-sector, aangesloten bij de LBC-NVK, krij-gen een formulier. Dat formulier moeten ze ingevuld terugbezorgen aan hun vak-bondsafgevaardigde of aan het gewes-telijke LBC-NVK-secretariaat van hun woonplaats. Wie geen formulier kreeg, kan contact opnemen met zijn LBC-NVK-secretariaat. Het premiebedrag wordt overgeschreven naar de individuele bank-rekening.

UITBETALING VAKBONDSPREMIE

INDEXAANPASSINGEN

215.00 kleding- en confectiebedrijf vorige lonen x 1,0004 219.00 diensten en organismen voor technische controles en gelijkvormigheidstoetsing vorige lonen x 1,0002

APRIL 2015

LBC-NVK-SECRETARIATENEN -STEUNPUNTEN

• LBC-NVK AALST-OUDENAARDE Hopmarkt 45 - 9300 Aalst tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01 [email protected] Steunpunt: Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03 [email protected]• LBC-NVK ANTWERPEN Nationalestraat 111-113 - 2000 Antwerpen tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02 [email protected]• LBC-NVK BRUGGE-OOSTENDE Kan. Dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende Steunpunt: Oude Burg 17- 8000 Brugge tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15 [email protected]• LBC-NVK BRUSSEL Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05 [email protected]• LBC-NVK GENT Poel 7 - 9000 Gent tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08 [email protected]• LBC-NVK HALLE Vanden Eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06 [email protected]• LBC-NVK HASSELT Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09 [email protected]• LBC-NVK KEMPEN Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20 [email protected]• LBC-NVK KORTRIJK-ROESELARE-IEPER President Kennedypark 16D - 8500 Kortrijk Steunpunten: H. Horriestraat 31 - 8800 Roeselare St. Jacobsstraat 34 - 8900 Ieper tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12 [email protected]• LBC-NVK LEUVEN Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13 [email protected]• LBC-NVK MECHELEN-RUPEL Onder Den Toren 5 - 2800 Mechelen-Rupel tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14 [email protected]• LBC-NVK VILVOORDE Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07 [email protected]• LBC-NVK WAAS & DENDER H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-Niklaas tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18 [email protected] Steunpunt: Oude Vest 146 - 9200 Dendermonde tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19 [email protected]

ALGEMEEN SECRETARIAAT

Sudermanstraat 5 - 2000 AntwerpenTel. 03/220.87.11, Fax 03/[email protected] | www.lbc-nvk.be

Ons Recht nr 5 mei 2015

Documents

Transcript of Ons Recht nr 5 mei 2015