Ons Recht november 2014

32
Maandblad van de landelijke bediendencentrale - nationaal verbond voor kaderpersoneel 4-5 Ja, we zijn kwaad! 118DE JAARGANG | NUMMER 9 | NOVEMBER 2014 12-13 JONGEREN WILLEN VAST WERK 14-15 UITSPATTINGEN BIJ AGFA

description

Ons Recht is het ledenblad van LBC-NVK, de bediendenvakbond van het ACV

Transcript of Ons Recht november 2014

Page 1: Ons Recht november 2014

Maandbladvandelandelijkebediendencentrale-nationaalverbondvoorkaderpersoneel

4-5Ja,wezijnkwaad!

118DEJAARGANG|NUMMER9|NOVEMBER2014

Ja,wezijnkwaad!

12-13

J O N G E R E N W I L L E N

VA ST W E R K

14-15

U I TS PAT T I N G E N

B I J AG FA

Page 2: Ons Recht november 2014

RUBRIEKSNAAM

2 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 3

StandpuntPolitiekPolitiekPolitiek

Socioculturele sectorArbeidsmarkt

IndustrieOver de grenzen

IndustrieInternationaal

ActieActieActie

Vraag van de maandNon-profitFinanciën

CampagneFilmFilm

BoekNon-profit

Wat onze lezers ervan denkenUitbetaling vakbondspremie

IndexaanpassingenAchterklap

Vanmol

3

4

6

8

9

9

10

12

14

16

17

18

18

19

19

20

21

22

24

25

26

26

27

28

30

30

30

31

32

Demaatisvol!Jawezijnkwaad!MinderoverheidleidttotméérongelijkheidSlimmeeconomenzienalternatiefvoorblindebesparingenPostkaartenactieomzondagsrustterespecterenWinstenuitaandelenbelastenisgoedvoorsamenlevingBesparenopcultuurisideologischevetzakkerij‘Jobhoppen’ishelemaalnietdedroomvanvelejongeren“Uitspattingenaandetopenpersoneelmaginleveren”

GemengdegevoelensbijPhilipsLightinginTurnhoutKiesvoormensenrechtenSamensolidairmetFilipijnenopzaterdag22november‘SchoneKleren’opbezoekbijkledingketenBel&BoLBC-NVKsteuntactiestegenbesparingeninonderwijsWerknemersDelhaizehoudenmeerdanhonderdwinkelsdichtMagjenevenactiviteitenhebbennaastjegewonejob?FlexibiliteitruktopingezinszorgenaanvullendethuiszorgEnquêtelegtbekommernissenbijverzekeringsmakelaarsblootOpdebresvoorbetereomstandighedenincontactcentersPrideLiltingKomhierdatikukus‘Werkbaarwerk’nogmoeilijkerinwelzijnengezondheidszorg

INHOUD

Besparingeninhetonderwijs,indekinderopvang,bijdeVRT,opcultuur,noemmaarop.DenieuweVlaamseenfederaleregeringenzettenflinkhetmesindeover-heidsdienstenenopenbarevoorzie-ningen.Wiedenktdatdiemaat-regelenhemofhaarongemoeidzullenlaten,vergistzichserieus.Leesmeeropp.6-7.

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Page 3: Ons Recht november 2014

RUBRIEKSNAAM

2 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 3

stan

dp

unt.

FERRE WYCKMANS

ALGEMEEN SECRETARIS

Het lijstje van stuitende maatrege-len die door de nieuwe federale rege-ring worden gepland is even lang als het ellendig is. Een greep uit de maat-regelen: de indexstop, een verdere en lange loonblokkering, een heel zware inperking van de werkloosheidsuit-keringen voor schoolverlaters, tijde-lijk werklozen, deeltijds werkenden (min 23 procent) en oudere werklozen (min 29 procent). Dat is geen snoeien om te bloeien, dat is een bloedbad. Zullen oudere werknemers morgen niet meer worden ontslagen omdat het brugpensioen haast wordt afgeschaft? Natuurlijk niet. Iemand ont-slaan wordt voor werkgevers goedkoper – ze moe-ten geen aanvullende uitkering meer betalen – en oudere ontslagen werknemers zullen geen aanvul-lende uitkering meer krijgen én als toemaatje een lagere werkloosheidsuitkering. En zoiets zou met jobcreatie te maken hebben? Het is totaal te gek voor woorden.De slotsom van het verhaal is dat wie werkt min-der krijgt en wie werkloos wordt ook nog eens extra minder. Het woord ‘sociaal’ zou moeten worden gepatenteerd. Niemand van de huidige ministers of staatssecretarissen zou het nog in de mond mogen nemen.

Pureprovocatie

Zal het iemand verwonderen dat de vakbon-den oproepen tot actie om deze desastreuze

inleveringsspiraal een halt toe te roepen? Een vakbond die zich niet tegen deze sociale afbraak verzet is die naam niet meer waardig. Het wordt nu al te makkelijk voorgesteld alsof het de werk-nemers en de vakbonden zijn die het confl ict zoeken. Maar wat is dat federale regeerakkoord anders dan een pure provocatie?!

Uitgestokenhand

En dan de bewering dat de vakbonden de uitge-stoken hand voor overleg zouden weigeren. De realiteit is heel anders. Voor én na de verkiezin-gen van 25 mei hebben de vakbonden, formeel én informeel, aangedrongen op écht overleg. Eén keer was dat er ook, met een korte ontmoeting. Maar al heel snel bleek dat de politici zich hard-nekkig vastklampten aan ‘het primaat van de poli-tiek’. Lees: “We luisteren wel naar jullie besognes maar wij, de politici, beslissen toch.” Als er zolang en gedetailleerd onderhandeld is, weten de coa-litiepartijen deksels goed waarvoor ze wel én niet gekozen hebben. Nadien voor de galerij wat schijnmanoeuvres uitvoeren heeft niets te maken met ernstig overleg.Op basis van deze feiten zullen we op 6 novem-ber nationaal manifesteren. We willen de stem van velen laten horen. We zullen op 24 novem-ber in Antwerpen en Limburg, op 1 december in Oost- en West-Vlaanderen en op 8 december in Vlaams-Brabant en Brussel met bedrijfsacties dui-delijk maken dat het ons niet zint. En de werkge-vers mogen dat weten en voelen. Op 15 december volgt een nationale staking. Zoiets is overigens lang geleden. Het wijst op de ernst van de zaak. Het is echt genoeg!  lang geleden. Het wijst op de ernst van de zaak. Het is echt genoeg!  

Langgeledendaternogeennationale

stakingwas.Hetwijstopdeernstvan

dezaak.

De maat is vol!

Page 4: Ons Recht november 2014

4 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 5

POLITIEK

Ja we zijn kwaad!Schaamteloze politiek op kap van werknemers en allerzwaksten

DENIS BOUWEN

Gewone mensen krijgen met de nieuwe federale regering onder leiding van Charles Michel heel wat op hun bord geschoven. Een indexsprong van twee procent, gepruts aan de loonbarema’s, een blok-kering van de lonen tot waar-schijnlijk 2018, méér accijnzen en btw, een verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd van 65 naar 67 jaar, minder SWT (brugpensioen), minder kan-sen om werk en privéleven op elkaar af te stemmen. Ook véél minder bestrijding van fi s-cale fraude en nog altijd geen eerlijke taks op grote vermo-gens. En in de sociale zeker-heid wordt duchtig bespaard.

Ferre Wyckmans, algemeen secreta-ris van de LBC-NVK, geeft zijn kijk op de aanpak van Michel & Co. Hij maakt zich vooral druk over het grote onevenwicht in de plannen van de regering.

ONS RECHT: Ferre, waarom vindt de vakbond de recepten van de nieuwe regering-Michel zo verkeerd?FERRE WYCKMANS: “Wat deze regering presenteert, is een hongermaal voor de gewone bevolking en een feestmaal voor de vermogenden. Niet alleen de recepten zijn smakeloos, het hele menu bevalt ons niet. Alles getuigt van een stuitend funda-menteel onevenwicht. De werknemers en sociaal verzekerden draaien voor echt alles op en andere inkomensgroepen worden ongemoeid gelaten of zelfs bevoordeeld. Je vindt in het regeerakkoord niet één maat-regel waarvan een werknemer beter wordt. Zelfs de beloofde belastingverlaging voor werkenden zal volledig worden opgesou-peerd door het Vlaamse beleid, gevoerd door dezelfde Vlaamse partijen als diegene die je in de federale regering aantreft. Hypocrieter kan het echt niet meer worden. Er was nog nooit zo’n drastische sociale afbraak als wat N-VA, Open VLD, CD&V en MR nu hebben bekokstoofd.”

Inleveringen

ONS RECHT: De lasten voor de werkgevers worden verlaagd. Pieter Timmermans van het

Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) spreekt van ‘een cadeau voor de tewerkstelling en niet aan de werkgevers’.FERRE: “Die interpretatie klopt langs geen kanten. Er komt een indexsprong zonder dat de werkgevers enige garantie geven voor wat ze dat met al dat geld zullen doen. De lonen worden nog minstens twee jaar geblokkeerd, mogelijk nog langer. Meer fl exibiliteit, meer en goedkopere overuren. Lagere uitkeringen voor tijdelijk werklo-zen. Minder inkomen voor wie onvrijwil-lig deeltijds werkt. De afschaffi ng van de inschakelingsuitkering voor grote groe-pen schoolverlaters. Oudere werknemers die bij ontslag geen aanvullende uitkering meer krijgen.”

“Gelooft iemand dat er ook maar één nieuwe job zal bijkomen door alles wat de werkne-mers en werklozen op hun inkomen moe-ten inboeten? Nee toch. De loonlastenver-lagingen voor werkgevers bedragen 11,7 miljard euro per jaar. Zelfs de Hoge Raad voor Werkgelegenheid uitte al vaker haar twijfels over de tewerkstellingseffecten daarvan. Daar komt nu nog eens zo’n vijf miljard euro per jaar bij: een indexsprong, een eerder besliste lastenverlaging en de daling van de bijdragen aan de sociale zeker-heid van 33 naar 25 procent. En er wordt

nog aangedrongen op méér. Hoe diep moeten werknemers en belastingbeta-lers nog in hun zakken tasten om de werkgevers ter wille te blijven?”

Ongeloofwaardig

ONS RECHT: De nieuwe minister van Werk, Kris Peeters, steekt naar eigen zeg-gen de hand uit. Hij wil onderhandelen over ‘een toekomstplan voor meer werk-gelegenheid’.FERRE: “Hoe geloofwaardig ben je als je wetens en willens een hele reeks maat-regelen bedenkt, daar 140 dagen over onderhandelt, met eerdere formele en informele waarschuwingen geen rekening houdt en dan zegt: ja maar, we willen nog wel onderhandelen. De werkgevers hebben over niks moeten onderhandelen, hun programma werd gewoon en haast volledig uitgevoerd. Sterker nog, al na vier dagen verdween de enige maatregel van tafel die de werkgevers mogelijk iets ging kos-ten, een regeling rond twee maanden gewaarborgd loon bij langdurige ziekte. Rare vorm van overleg. En vooral heel ongeloofwaardig. Bijsturingen in het

SWT komen er naar verluidt omdat de werk-gevers het vroegen.’

ONS RECHT: En dan is er de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67. “Tja we moeten nu eenmaal langer werken, er zit niets anders op. En anders is het niet meer betaalbaar”, hoor je wel eens.FERRE: “Het blijft merkwaardig dat elke par-tij voor de verkiezingen gezegd heeft vooral niet aan de pensioenleeftijd te zullen raken. De nieuwe regering doet dat toch. Zoiets noemen we kiezersbedrog, zelfs als deze maatregel pas over een jaar of tien in wer-king treedt. Het is toch voor iedereen duide-lijk dat de pensioenleeftijd verhogen niet de oplossing zal zijn. De vervroegde uittreding voor de normale leeftijd van 65 is het echte pijnpunt. Als je wil dat werknemers niet te vroeg uitstappen, moet je langer werken mogelijk én aantrekkelijk maken.”

“De regering-Michel maakt het net niet fi nancieel aantrekkelijker om langer te wer-ken. Ze schaft de pensioenbonus, een aan-moediging voor wie langer werkt, af en de barema’s gaan voor de bijl. Langer werken wordt zo juist ontmoedigd. Je hoeft geen genie te zijn om vast te stellen dat langer werken niet wordt beloond maar bestraft.”

© GEVAERT GRAPHICS

watkrijgjijo

pjebord.be

www.watkrijgjijopjebord.bePraktische info en vervoer: neem contact met je gewestelijk verbond of met je beroepscentrale.

Deze regering serveert

de werknemers

een hongermaal!

Vera

ntw

oord

elijk

e ui

tgev

er: D

omin

ique

Ley

on, H

aach

tses

teen

weg

579

, 103

0 Br

usse

l • V

rij v

an z

egel

, art

. 198

.

06.11.2014Nationale manifestatie - Brussel

24.11.2014Henegouwen, Luxemburg, Limburg, Antwerpen

01.12.2014Namen, Luik, Oost- en West-Vlaanderen

08.12.2014Brussel, Vlaams- en Waals-Brabant

15.12.2014Algemene nationale staking

Voer mee aktie!

Page 5: Ons Recht november 2014

4 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 5

POLITIEK

Kaaimantaks

ONS RECHT: Op het vlak van belastingen wor-den de grote vermogens nauwelijks getroff en. Er komt wel een ‘doorkijktaks’ of ‘kaaimantaks’.FERRE: “De geplande doorkijktaks is vooral een heel doorzichtig manoeuvre. Er wordt gemikt op een opbrengst van 200 miljoen euro. Dat lijkt veel maar het is slechts een fractie van wat werknemers en soci-aal verzekerden blijvend inleveren met hun indexsprong. Met dat verschil dat die indexsprong zeker is en de doorkijktaks een gok. Bovendien een gok die op niets zal uit-draaien. Ze willen met minder ambtenaren meer controle uitvoeren bij fi scale spitstech-nologen die geld naar belastingparadijzen doorsluizen.”

“Het beste bewijs dat dit een farce is, werd

geleverd door Gwendolyn Rutten, de voor-zitter van de Open VLD. Haar partij, die gruwt van het woord belastingen, kondigde trots aan dat ook de superrijken iets zul-len moeten bijdragen en dat zo de lasten toch wat worden verdeeld. Zoiets voor de camera’s durven beweren is de burgers in hun gezicht uitlachen.”

Mensenzonderpapieren

ONS RECHT: Ook buiten het economische is deze regering niet veel goeds van zin. Zo wil ze bijvoorbeeld mensen zonder papieren nog strenger behandelen.FERRE: “De nieuwe staatssecretaris van Asiel en Migratie, Th eo Francken (N-VA), zei al na twee dagen dat hij zo’n 1.000 men-sen zonder papieren extra en snel over de

grens wilde zetten. Het zegt alles over hoe hij, en blijkbaar ook deze regering, denkt als het over de zwaksten der zwaksten gaat. Het woord ‘mededogen’ is geschrapt uit hun politieke woordenschat.”

“We herdenken de Eerste Wereldoorlog met programma’s allerhande over wat dit aan vluchtelingenleed heeft veroor-zaakt. Het Red Star Line museum brengt de migratie in beeld van vele Europeanen, onder wie ook Belgen, die de economische ellende ontvluchtten, op zoek naar beter. Antwerpen wilde begin oktober met de Schelde-pontonbrug duidelijk maken wat vluchten aan narigheid betekent. Blijkbaar allemaal goed voor wat toeristische opsmuk-operaties, maar ho maar als het ‘voor echt’ is. Schaamteloze politiek.”  operaties, maar ho maar als het ‘voor echt’ is. Schaamteloze politiek.”  

Hoezo, geen alternatief? Iemand als N-VA-voorzitter Bart De Wever beweert dat ook de oppositie ‘diep vanbinnen weet dat er geen andere weg is’. Wie wil klagen, mag klagen. De bevol-king mag doen wat ze wil, de regering zal toch niet luisteren. En toch is er een goed alterna-tief voor de smakeloze hutse-kluts die de ploeg van Charles Michel de mensen wil aansmeren.

“Blijkbaarisernueennieuwedefini-

tievandemocratie”,constateertFerre

Wyckmans.“Wietegendenieuwerege-

ringis,isantidemocratisch.InWallonië

heeftderegeringviadeliberaleMR

eenpolitiekgewichtvanamper25pro-

cent,allesbehalveeenmeerderheid.De

N-VAbehaaldeeenverkiezingsoverwin-

ningmaargeenmeerderheid.Zekwam

aaneenmeerderheidmetdesteunvan

anderepartijendieerblijkbaargeen

grateninzienomdesocialeverworven-

hedenonderuittehalen.”

“Alsonslandalleenwettenzouhebben

diegeenrekeninghoudenmetwater

buitenhetparlementwordtgeëist,zou

hetFranswaarschijnlijknogaltijdde

officiëlevoertaalzijn.Eenhistoricus

alsBartDeWever(N-VA)zoudatook

mogenbeseffen.Democratieisookres-

pecthebbenvoordeoppositie,binnen

enbuitenhetparlement.”

“Hetismakkelijktebewijzendathetde

werkendenzijndiederekeningvande

regering-Michelbetalen.Wiedatnietwil

zienofwiedatontkent,liegtgewoon.

Maarliegenmagblijkbaarindepolitiek.”

VoordeLBC-NVKenhetACViserwel

degelijkeenpositiefenhaalbaaralter-

natief.Datisgebaseerdopeenaantal

krachtlijnen:

1Dekoopkrachtbeschermenenver-groten.Geblokkeerdelonen,eenniet-

uitgekeerdeindexenverminderdeuit-

keringentastendekoopkrachtaan.Zo

wordtdeeconomieviaconsumptieniet

aangezwengeldmaarjuistgefnuikt.

2Eensterkefederalesocialezeker-heidwaardoormensendiepech

kenneninhetlevenofdiehet

slachtofferzijnvaneconomischecrisis-

senofmetpensioenzijntocheeninko-

mensgarantiehebben.Diesocialezeker-

heidwordtgefinancierddoorbijdragen

opdelonenvandewerknemers.Het

iseensolidariteitsmechanismedateen

waardeheeftdiede‘iedervoorzich’-

gedachteverachterzichlaatenduseen

beschavingskeuzeis.Zoietspuurecono-

mischbekijkenisveelteeng.

3Investereninduurzaamecono-mischhersteleninjobs.Deze

regeringvolgtdewerkgeversinde

dwazestellingdatjobsuitdeluchtval-

lenalszemaargoedkoopenflexibelzijn.

Devakbondvindtdatwerknemersrecht

hebbenopwaardigheid,zekerheiden

loonendatzenietalleenplichtenmaar

ookrechtenhebben.‘Gratisbestaat

niet’,zowordtgezegd.Maardiezelfden

menenblijkbaardatwerknemersliefst

zogratisenzolangmogelijkmoeten

werken.

4Rechtvaardigebelastingen.Werknemersbetalen,ooknaal

dezeregeringsmaatregelen,in

absolutecijferseninprocentenméér

belastingendanalleandereinkomens.

Erwordtnietsgedaanomdefunda-

mentelescheeftrekking–inhetnadeel

vandewerkendeneninhetvoordeel

vanvennootschappenénvermogenden

–rechttezetten.Aanheteindevande

ritzaldeverhoudingnietzijnveranderd.

Page 6: Ons Recht november 2014

6 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 7

MARIJKE PERSOONE

“Er moet worden bespaard.” Van dat dogma vertrekt het Vlaamse regeerakkoord. Maar, zo klinkt het geruststellend, “wie inspan-ningen vraagt moet zelf het voor-beeld geven. Daarom zal de Vlaamse overheid in de eerste plaats ingrijpend besparen op het eigen apparaat”. Het verhaal geeft de indruk dat jij en ik niet zullen worden geraakt. “We verminde-ren drastisch het aantal entiteiten.” Begrijpen burgers dat dit eigen-lijk betekent dat er dienstverlening wordt afgeschaft en dat mensen hun baan dreigen te verliezen?

De nieuwe federale premier, Charles Michel, beweert dat zijn regering ‘jobs, jobs, jobs’ als prioriteit heeft. Wie het federale regeerak-koord uitpluist komt echter tot het besluit dat de openbare dienstverlening het in de toekomst met 10.000 mensen minder zal moeten doen. ‘Een kleine, slagkrachtige overheid’, noemt de nieuwe meerderheid zoiets.Wil jij een ruim, kwaliteitsvol en betaalbaar aanbod aan kinderopvang? Wil je goede

scholen in je buurt? Goed uitgebouwd open-baar vervoer, zodat je geen tweede auto nodig hebt? Heb je graag veilige wegen en fi etspaden? Vind je het belangrijk dat je kinderen schone lucht inademen? Wil je gemotiveerde en fi tte brandweerlui en poli-tieagenten, ten dienste van de bevolking? Maak je gebruik van de gemeentelijke sport-zaal? Ontleen je boeken in de bibliotheek en pik je wel eens een optreden mee in het cultureel centrum? Ongetwijfeld wil je een ziek familielid met een gerust hart kun-nen toevertrouwen aan de zorgen van goed opgeleid en goed betaald medisch personeel. ‘Slanke’overheid

Zoveel verzorging, zoveel collectieve voor-zieningen die goedkoop of gratis worden aangeboden, dat is niet meer van deze tijd, vinden de nieuwe rechtse, liberale regerin-gen. Het is niet langer betaalbaar en boven-dien moet de overheid de burgers niet ‘pam-peren’, klinkt het. Van die fi losofi e is al veel minder te merken wanneer het gaat om sub-sidies aan bedrijven en fi scale tegemoetko-mingen voor mensen met een groot ver-mogen. Om de overheid ‘slanker’ te maken wordt een aantal activiteiten op de markt gegooid. Dat gebeurt deels in formules van ‘publiek-private-samenwerking’. Denk maar

aan de bouw van scholen. En soms zijn het regelrechte privatiseringen. Ook een vaste waarde als de openbare omroep VRT is het slachtoff er van de over-dreven besparingsdrift. In het hoger onder-wijs richten de besparingen ook veel schade aan. Daar dreigen ze de sociale ongelijkheid nog te vergroten.

ReaganenThatcher

Wijlen Ronald Reagan en Margaret Th atcher inspireerden ooit de wereldwijde drang om alles en nog wat te privatiseren. Het duo werd daarbij gesteund door de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF). We kennen het refrein. Overheidsdiensten wordt aangewreven dat ze star zijn. Privébedrijven zouden veel effi ciënter zijn.Alleen, de praktijk bewijst vaak het tegen-deel. Kijk naar de penibele toestand van de geprivatiseerde Britse spoorwegen. De problemen met de drinkwatervoorziening in Frankrijk. Of het dreigende uitvallen van de stroom in ons land.Erg schrijnend is wat de privésector pres-teerde in Australië. Bij onze tegenvoeters ontwikkelde zich een commercieel, beurs-genoteerd kinderdagverblijf, ABC, goed voor meer dan 2.000 crèches. Verblind door winstbejag voerde het bedrijf een agressieve

Minder overheid leidt tot méér ongelijkheid

Nieuwe regeringen gaan heel driest te werk

POLITIEK

Page 7: Ons Recht november 2014

6 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 7

uitbreidingspolitiek. Met een faillissement als gevolg. Van de ene dag op de andere moesten 100.000 nieuwe opvangplaatsen worden gezocht. Een extreem voorbeeld? Misschien wel wat de omvang betreft. Maar ook bij ons gingen al commerciële rusthui-zen en kinderdagverblijven failliet.

HartbovenHard

In alle landen waar de overheid minder diensten aanbiedt nemen de ongelijkheid, de criminaliteit en de armoede toe. En het welzijn en de gezondheid van de doorsnee bevolking gaan erop achteruit. Openbare dienstverlening werkt immers herverde-lend. Producten en diensten ter beschikking stellen waar iedereen recht op heeft is van groot belang voor mensen met een laag of bescheiden inkomen. Daar zwaar op bezui-nigen is niet zomaar wat besparen op ‘een apparaat’ of ‘entiteiten verminderen’. Zoiets raakt mensen in de kwaliteit van hun dage-lijks leven. En dat snijdt in het sociale weef-sel. Dat willen we niet laten gebeuren.

Daarom neemt jouw vakbond LBC-NVK ook actief deel aan het burgerinitiatief ‘Hart boven Hard’, een breed front van mensen en organisaties die ervan overtuigd zijn dat je van solidariteit wel degelijk beter wordt.   organisaties die ervan overtuigd zijn dat je van solidariteit wel degelijk beter wordt.   

Minder overheid leidt tot méér ongelijkheid

Nieuwe regeringen gaan heel driest te werk

Ook bij de VRT moet stevig worden bezuinigd. Een kwalijke zaak, niet alleen voor het perso-neel maar ook voor de kijkers en luisteraars.

“Studenten en personeel betalen gelag in hoger onderwijs”

DenieuweVlaamseregeringheeft

aanzienlijkebesparingenaangekon-

digdinhethogeronderwijs.Zewil

snoeienindestructurelebasisfinan-

cieringenindestudentenvoorzienin-

gen.“Derekeningzalwordenbetaald

doordestudenten,hunoudersenhet

personeel”,zegtJonSneyers,militant

vandeLBC-NVKbijdeKULeuven.

“Hetinschrijvingsgeldzalverhogenvan

620naar890euro.Enookstudenten-

koten,studentenrestaurantsenandere

voorzieningenzullenduurderworden.”

Uiteraardzullenerjobsverdwijnen,

waardoordewerkdrukvoorwieover-

blijftverhoogtendekwaliteitvanhet

onderwijszakt.Tijdelijkeprojectenen

samenwerkingmetdeprivéworden

nógbelangrijker.Hetonderwijsenhet

onderzoekzullennogmeereenmarkt-

logicamoetenvolgen.Steedsvaker

zalhetbedrijfslevenbepalenwater

aanbodmoetkomen.Endesectorzal

ookeenstukkwetsbaarderworden.

Dewetenschappelijkeonafhankelijk-

heidkomtingevaar.

“Denieuweplannenkomenbovenop

jarenlangesluipendebesparingen”,

onderstreeptJon.“Hetaantalstuden-

teninhethogeronderwijssteegzeer

aanzienlijk,meedoordenoodaan

hogeropgeleideninonzekenniseco-

nomie.”

In1995wareneraandeVlaamseuni-

versiteiten4.035(voltijdseequivalen-

ten)professorenenassistentenvoor

55.298studenten.Maarin2012had

je4.580proffenenassistentenvoor

bijna124.000studenten.

Dehogescholenzijnvan91.046naar

151.140studentengegaantussen1995

en2012.Terwijlhetonderwijzendper-

soneelkrompvan8.378naar8.239

voltijdseeenheden.Erwasdusaleen

enormebesparing.

“Eigenlijkzouerjuistméérmoeten

geïnvesteerdwordeninonderzoeken

onderwijs”,bedenktJon.Devakbond

pleitervooromopnieuw,netalsinde

jaren1980,zevenprocentvanhetBBP

tebestedenaanonderwijs(tweepro-

centvoorhethogeronderwijs).

Besparingen ondermijnen slagkracht bij de openbare omroep

Dewerknemersvandeopenbare

omroepVRTschreveneenopenbrief

naarhunmiljoenenkijkersenluiste-

raars.“AlsdenieuweVlaamseregering

haarbesparingendoordrukt,zullen

sommigeessentiëleVRT-opdrachten

sneuvelenwaardoorwijjullieminder

programma’szullenkunnenaanbie-

den”,zostaatindeopenbrieftelezen.

ServaasLeCompteisbijACV-

Transcomverantwoordelijkvoorde

cultuursector.Hijkentdesituatiebij

deopenbareomroepdanookgoed.

“Eerderebesparingenkosttenalbijna

400banenbijdeVRT”,legtServaas

uit.“Datdeeddewerkdrukflinktoene-

men.Ikstavolmondigachterdewaar-

schuwingdatdenieuwebesparingen

zullenleidentoteenslechtereVRT.”

“Voor46europerjaarenperVlaming

makenwijvoorjullieiederedag

vanhetjaareengevarieerdaanbod

opradio,tveninternet,waaronder

nieuws,sportuitzendingen,kwaliteits-

fictie,informatieovercultuur,weten-

schap,buitenland,kinderprogramma’s

zonderreclameenzoveelmeer”,zeg-

gendeprogrammamakersvande

VRTenhuncollega’s.“Enwedoendat

stukkengoedkoperdaninalleandere

Europeselanden.”

EensterkeVRT,dieoverigenseendeel

vanzijnmiddeleninexternepartners

investeert,isookgoedvoordecom-

merciëlemediabedrijven;dielaatsten

wordenerdoordeconcurrentietoe

aangezetomookkwaliteitsprogram-

ma’stefabriceren.Zonderuitdagende

openbareomroepzullendecommer-

ciëlensnellergeneigdzijnomgoed-

kopeAmerikaansefilmsenseriesaan

tekopen.Dekijkerzaldaarvande

dupezijn.

“Alsdeopenbareomroepwordtafge-

bouwd,zullenmeerenmeerprogram-

ma’szoalsgrotesporttornooien,kwali-

teitsreeksenenfilmsuitVlaanderenen

uithetbuitenlandalleenalsbetaal-tv

wordenaangeboden”,waarschuwthet

VRT-personeel.“DatzaldeVlaamse

kijkerenluisteraarmeerkostendan

46europerjaar.”

POLITIEK

www.hartbovenhard.be

© F

OTO:

PHO

TONE

WS

Page 8: Ons Recht november 2014

8 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 9

Slimme economen zien alternatief voor blinde besparingen

Laat je niet wijsmaken dat er maar één weg is

Vandaag lijkt het alsof alle economen dezelfde mening delen en allemaal in koor roepen dat we stevig moeten besparen. De traditionele media, de politiek en een deel van de publieke opinie slikken het kritiek-loos. Neoliberale ideeën zijn toch vanzelf-sprekend, een kwestie van ‘gezond ver-stand’?! Wijlen Maggie Th atcher orakelde al in de jaren 1980: “Th ere is no alternative”. Flauwekul, natuurlijk.De nieuwe federale minister van Financiën, de donkerblauwe Johan Van Overtveldt (N-VA), was in 2012 nog journalist bij Trends en sabelde toen gretig Nobelprijswinnaar Economie Paul Krugman neer. Krugman hield vol dat overheden hun bestedingen moesten opdrijven om de wereld uit de cri-sis te krijgen. En dat wilde Van Overtveldt maar niet aanvaarden.

Vermogensbelasten

Maar er zijn steeds meer afwijkende gelu-iden te horen. Zo doet de Franse econoom Thomas Piketty veel stof opwaaien met zijn boek ‘Het kapitaal van de 21ste eeuw’. Piketty haalt de ‘Amerikaanse droom’ onderuit. Hij merkt een groeiende

ongelijkheid tussen mensen met inkomsten uit vermogen en de anderen die moeten werken voor hun boterham. “Je bent trou-wens rijk omdat je rijk geboren bent”, stelt de econoom vast. Piketty is een sterke pleit-bezorger van het invoeren van een vermo-gensbelasting.Professor Jozef Pacolet (HIVA en KU Leuven) zegt op basis van zijn onderzoek dat grote vermogens in België maar weinig bijdragen tot de overheidsfi nanciën. Terecht. De LBC-NVK zegt al lang dat arbeid te zwaar wordt belast en dat er een verschuiving moet komen naar meer belasting op grote vermogens. Maar de politiek blijft doof.

Crisisvan2008

Toen de fi nanciële crisis losbarstte in 2008, moesten veel overheden diep in de kas grab-belen om banken te redden. Ze moesten ook meer geld uitgeven aan het groeiende leger werklozen en zagen tegelijk de inkomsten verminderen. Gevolg: oplopende overheids-schulden, minder steun voor bedrijven, minder geld voor onderzoek & ontwik-keling en minder koopkracht voor de mensen. De economie slabakte. Nieuwe

besparingen zullen leiden tot nog minder koopkracht en minder inkomsten, met een neerwaartse spiraal als gevolg. Erg respec-tabele economen als Paul Krugman, Joseph Stiglitz en Paul De Grauwe (London School of Economics) willen dan ook dat de over-heid meer stimulansen geeft om te inves-teren.Er moeten wel voorwaarden worden gekop-peld aan die stimulansen. Volgens de Britse professor Mariana Mazzucato (University of Sussex) hebben schatrijke multinationals als Apple en Google hun rijkdom voor een deel te danken aan de investeringen die de Amerikaanse overheid gedaan heeft in fun-damenteel onderzoek. “Zodra de bedrijven succes hebben, doen ze er alles aan om hun belastingen te ontwijken. De overheid profi -teert dus nauwelijks van haar investeringen.” Hoeft het nog gezegd dat de LBC-NVK aan-dringt op een rechtvaardige fi scaliteit waar-bij àlle vennootschappen hun deel van de belastingen betalen? En in ruil voor alle vor-men van steun aan bedrijven mogen we ook met recht en reden extra jobs verwachten. Voor wat hoort wat.  met recht en reden extra jobs verwachten. Voor wat hoort wat.  

POLITIEK

Ook een gerenommeerde econoom als Paul Krugman vindt dat de overheid meer stimulansen moet geven om te investeren. Maar er moeten wel voorwaarden worden gekoppeld aan die stimulansen.

FRANS GEERTS

“Zet drie economen in een kamer en je hebt vier meningen.” Het lijkt een aftandse grap maar toch zit er veel waar-heid in deze zin. In som-mige kringen is ‘neoli-beraal denken’ erg in de mode. Maar er zijn nogal wat slimme mensen die deze manier van denken bekritiseren en wijzen op mogelijke alternatieven.

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Page 9: Ons Recht november 2014

8 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 9

Postkaartenactie om zondagsrust te verdedigenDe vakbonden van het winkelpersoneel hebben in de loop van oktober op heel wat plaatsen in België postkaarten ver-deeld. Onder het motto ‘Op zondag is er altijd wat beters te doen dan winkelen’. Met de actie wilden de vakbonden van het winkelpersoneel een signaal geven, niet alleen aan de werkge-vers maar zeker ook aan de politici. En ze reken-den ook op de klanten.

Het winkelpersoneel verzet zich tegen de sluipende evo-lutie naar meer zondagope-ningen van winkels, zeggen de

LBC-NVK en de collega’s van BBTK en ACLVB. Sommige politici vinden dat de zondags-rust voorbijgestreefd is. Maar het principe staat nog altijd voorop in onze arbeidswet. Zondagwerk is de uitzonde-ring en moet de uitzondering blijven.Het winkelpersoneel vraagt de politici om de zondagsrust niet lichtzinnig op de helling te zet-ten en hard op te treden tegen schendingen van de zondags-rust die tegen de wet indruisen. De werknemers vragen aan de politici ook om niet lichtzinnig om te springen met de verdere verruiming van de winkelope-ningstijden en met de erken-ning van bijkomende ‘toeristi-sche centra’.

Ook in Diest (foto) werd actie gevoerd om de zondagsrust te verdedigen. Net als in heel wat andere steden konden klan-ten er postkaarten tekenen en teruggeven aan de actievoer-ders. De ondertekende kaarten worden bezorgd aan de burge-meesters van gemeenten die vlotjes meegaan in de logica van het zondagshoppen. In Diest werkte de LBC-NVK samen met het plaatselijke ACV. Er werden daar enquêtes verspreid onder het winkel-personeel. In een infostandje op de Grote Markt werden shoppers geïnformeerd over het belang van de zondagsrust voor winkelbedienden.  het belang van de zondagsrust voor winkelbedienden.  

Winsten uit aandelen belasten is goed voor samenlevingWie belegt in aandelen en die daarna weer van de hand doet, verdient daar meestal geld mee. Het zo verdiende geld noem je een meerwaarde. De Leuvense professor Jozef Pacolet pleit ervoor om zulke winsten fair te belas-ten en zo de staatskas een mooie dienst te bewijzen.

Een ‘meerwaardebelasting op aan-delen’ draagt ook bij tot een recht-vaardiger belastingsysteem, zeg-gen Pacolet en zijn collega’s van het onderzoeksinstituut HIVA (KU Leuven). Ze merken wel op dat een meerwaardebelasting alleen doel-treff end is als ze een onderdeel is van een ruime hervorming van ons belastingstelsel.De onderzoekers onderzochten de meerwaarden die in 2013 werden geboekt met aandelentransacties. Het ging toen om 20,7 miljard euro aan meerwaarden. Wanneer je daar 25 procent belasting op heft, incas-seer je voor de staat – dus ons alle-maal – 5,2 miljard euro. Professor Pacolet, die zijn onder-zoek kon doen met steun van het ACV, wil zich niet blindstaren op de pure cijfers. Hij wil vooral aan-dacht vragen voor de vaststelling dat een meerwaardebelasting op aandelen onze fi scaliteit een stuk rechtvaardiger kan maken. “Een meerwaardebelasting op aande-len is een progressieve belasting die vooral de hoge inkomens zal treff en. Rechtstreeks beleggen in aandelen is maar weggelegd voor 15 procent van de Belgen.” Er zijn almaar meer stemmen te horen die pleiten voor een ‘tax shift’. Je kan namelijk arbeid min-der belasten en in ruil andere geld-stromen correcter belasten zodat de diverse belastingplichtigen op een evenwichtiger manier bijdragen.Recent onderzoek van de Hoge Raad van Financiën bevestigde ove-rigens dat een meerwaardebelas-ting op aandelen fl ink wat geld voor de gemeenschap kan opleveren.

Waarop wacht onze politiek nog?  Waarop wacht onze politiek nog?  

POLITIEK

Page 10: Ons Recht november 2014

10 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 11

STEF DOISE

De Vlaamse regering onder leiding van Geert Bourgeois (N-VA) is nu enkele maanden aan het werk. Net als bij de nieuwe federale regering is de lijfspreuk ‘besparen, besparen, besparen’. Alles, iedereen, elke sec-tor moet inleveren. De begroting moet en zal in evenwicht worden gebracht. En er wordt inderdaad niemand ontzien, ook de culturele sector niet. ‘Ideologische vetzak-kerij’ is de enige omschrijving die je kan bedenken voor deze politiek.

Over de collega’s van de kunstensector wil-len we het hier even niet hebben; in de wereld van theater en muziek en bij de open-bare omroep VRT weten ze ook maar al te goed wat de zotte besparingsdrift allemaal teweeg brengt. Waar willen we het wel over hebben? Over alles wat nu op gang komt in de socioculturele sector in Vlaanderen. Die sector valt onder paritair comité 329.01.De deeldomeinen van de socioculturele sec-tor zitten versnipperd binnen de nieuwe Vlaamse regering. Sven Gatz (Open VLD) gaat over de verenigingen, de bewegin-gen en de jeugd. Philippe Muyters (N-VA) is bevoegd voor werk, beroepsopleiding en sport. Hilde Crevits (CD&V) beheert onderwijs. Liesbeth Homans (N-VA) gaat over armoedebestrijding, inburgering en integratie. Joke Schauvlieghe (CD&V) doet milieu en natuur. En haar partijgenoot Jo Vandeurzen is verantwoordelijk voor de samenlevingsopbouw.In de meeste organisaties uit al deze deel-domeinen wordt een beleid gevoerd dat bij

STEF DOISE

Besparen op cultuur is ideologische

vetzakkerijHeel wat organisaties en jobs dreigen te verdwijnen

De jeugdbewegingen blijven nu nog redelijk buiten schot bij de besparingswoede van de Vlaamse regering. Maar op lokaal vlak kunnen ook zij het de komende jaren lastig krijgen.

SOCIOCULTURELE SECTOR

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

Page 11: Ons Recht november 2014

10 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 11

decreet is vastgelegd. Ze krijgen subsidies om hun opdrachten te kunnen uitvoeren. Die subsidies dienen voor een groot deel om de lonen van de beroepskrachten te betalen. Veel van hun taken voeren de beroepskrach-ten uit met de steun van tienduizenden vrij-willige medewerkers. Het is misschien wat kort door de bocht maar toch: hier ont-staat, werkt, beweegt en organiseert het zo geroemde ‘middenveld’ zich.

‘Verslaafdaansubsidies’

De Vlaamse regering is niet zo dol op sub-sidies. Politici uit de meerderheid hebben het graag over ‘subsidieverslaafden’. Bij de Voka’s en Unizo’s van deze wereld zijn sub-sidies trouwens helemaal uit den boze, ten-zij dan die voor hun eigen achterban. Wil je cultuur? Wil je een vereniging? Prima, maar betaal er dan zelf voor en verspil er toch geen belastinggeld aan. Want dat geld kan je veel beter geven aan de Vlaamse ‘hard wer-kende ondernemers’, de enigen die – vol-gens sommigen dan toch – ‘zorgen voor de welvaart in het land’.

Subsidies vertegenwoordigen voor vereni-gingen zowat de helft van hun inkomsten. De rest van hun middelen halen ze uit lidgel-den, projectsubsidies of een combinatie van de twee. Als verenigingen willen overleven of hun werking willen handhaven, zullen ze dus misschien niet anders kunnen dan de lidgelden te verhogen. Voor de goegemeente is dat mogelijk niet onoverkomelijk. Maar het zal wel degelijk een probleem worden voor minderbegoede leden.

Vetvandesoep

De vorige Vlaamse regering haalde al bij een eerdere besparingsronde het weinige vet op de soep van veel organisaties vakkundig weg. Als gevolg van de nieuwe maatregelen zullen er ontegensprekelijk organisaties verdwijnen. Honderden banen dreigen te sneuvelen. Nu al zijn er voorbeelden genoeg. Bij de consortia volwassenenonderwijs, die per 1 januari 2015 moeten ophouden te bestaan, gaan meer dan 60 jobs verloren. En bij de verenigingen en hun koepels staan tiental-len jobs op de tocht.

Misschien heeft u al gehoord van het las-tige parket waarin de ‘energiesnoeiers’ nu terechtkomen? Energiesnoeiers zijn men-sen die werken in de sociale economie en die worden opgeleid om energiebesparende maatregelen uit te voeren. Zij dreigen met honderden tegelijk te worden bedankt voor bewezen diensten. Het lokale cultuur- en jeugdbeleid wordt twee keer getroff en: enerzijds door bespa-ringen op de begroting én anderzijds door de keuze om de overblijvende middelen in één grote gemeentelijke pot te steken. Die subsidies zijn dus niet langer ‘gekleurd’ en kunnen bij wijze van spreken pakweg uit-gegeven worden aan straatmeubilair of strooizout. Vaarwel dus jeugdwelzijnswer-ker, vaarwel straathoekwerker. We zullen je missen, maar eigenlijk vinden we dat we geen gemeenschapsgeld moeten verkwisten aan jouw baan en jouw werk met ‘moeilijke jongeren.’Je kan je ook de vraag stellen wat het nut is van de besparingen in de sector. Want wat is eigenlijk de echte meerwaarde ervan in het licht van de totale besparingswoede van de Vlaamse regering? Geen misverstand: elke euro die wordt bespaard in de sector is er één te veel. Maar je kunt de eff ecten op de Vlaamse begroting toch eerder marginaal noemen.

Verdeelenheers

Bij het bepalen van de besparingen werd trouwens het beproefde principe van ‘ver-deel en heers’ toegepast. De ene deelsector moet minder besparen dan de andere. En de minister van Cultuur, de liberaal Sven Gatz, probeert op twee manieren te sussen. Enerzijds zegt hij graag: “Zo erg is het toch niet voor jullie organisatie”. En anderzijds wekt hij valse hoop door te vertellen dat hij over twee jaar misschien meer fi nanci-ele ademruimte zal zien.De indruk overheerst dat de besparingen in de socioculturele sector vooral geïnspireerd zijn door de neoliberale kijk die de rege-ringspartijen hebben op de samenleving. Voor zo’n aanpak is er maar één omschrij-ving mogelijk: ideologische vetzakkerij.Er staan de sector en zijn werknemers dus harde tijden te wachten. Want ook de ‘over-blijvers’ zullen de gevolgen van de maatre-gelen van de Vlaamse en de federale rege-ring voelen. Hoeveel kleine of minder kleine organisaties zullen er noodgedwongen een punt moeten achter zetten?De vakbond roept alle werknemers uit de sector dan ook op om zich stevig te verzet-ten. En om mee te doen aan alle acties van de vakbonden en het sociale platform ‘Hart boven Hard’.

Interessante websites om te bezoeken zijn www.watkrijgjijopjebord.be en www.hartbovenhard.be.  

www.watkrijgjijopjebord.bewww.hartbovenhard.be.  

“Kwaad over wat collega’s, vrienden, kennissen overkomt”RonyBraemisvakbondsmilitantvan

deLBC-NVKbijGroepIntro,eenvzw

diezichbezighoudtmetvorming,

leerplichtonderwijs,opleidingen,tra-

jectbegeleiding,jobcoaching,werk-

ervaringensocialeeconomie.“Ikzal

debesparingsmaatregelenwelover-

leven”,denktRony.“Maarikword

heelkwaadwanneerikrondommij

kijk:collega’s,vriendenenkennissen

zullenveelharderwordengetroffen.

Hoemoetenzijdevolgendejaren

doorkomen?”

InzijnjobzietRonyhoezijnmensen,

zijncliënten,wordengetroffendoor

deveelheidaanmaatregelen.“Ze

wordennogdieperdanvandaagde

armoedeingeduwd.Zondervangnet,

wantvolgensderegeringhebbenze

zelfschuldaanhunsituatie.Zonder

vooruitzichtenopbeterschap,want

deneerwaartsespiraalisallanger

bezigendenieuweregeringgaat

eropdoor.”

VolgensRonywordeninhetbijzon-

derdeschoolverlatersgeraaktdie

bijGroepIntrowordenbegeleid.

“Hetzelfdegeldtvooronzedoel-

groepmedewerkersindesectoren

werkervaringenensocialeecono-

mieprojecten.Watwildenieuwe

Vlaamseregeringdoenmetde

ombouwvandebestaandetewerk-

stellingsmaatregelen?Methetmaat-

werkdecreet?Datisallemaalondui-

delijk.EndiezelfdeVlaamseregering

durftwerkgeversnietverplichtenom

kansentegevenaanlaaggeschool-

den,allochtonenenouderewerkzoe-

kenden,dekwetsbaarstegroepen

inonzezogezegdewelvaartsmaat-

schappij.”

“Deregeringrichthaarpijlenophet

individu,datmaarvoorzichzelfmoet

zorgen.Waaromneemtderegering

haarverantwoordelijkheidnietop?

Waaromwordthetsolidariteitsprin-

cipeopzijgezet?Enwaaromwassen

depoliticihunhandeninonschuld

wantdemenseninkwestiehebben

hetzogezegdallemaalzelfgezocht?”

SOCIOCULTURELE SECTOR

Bijhetbepalenvandebesparingenwerdhetbeproefdeprincipevan‘verdeelenheers’toegepast.

Page 12: Ons Recht november 2014

12 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 13

ARBEIDSMARKT

‘Jobhoppen’ is helemaal niet de droom van vele jongeren

“Vast contract en je leven kunnen uitbouwen, dáár gaat het om”

WOUTER PARMENTIER

Sommige managers, consultants en andere slimmeriken kondigden rond de eeuwwisseling aan dat de arbeidsmarkt er weldra grondig anders zou uitzien. De individu-alisering was dermate toegeno-men dat iedereen zijn lot in eigen handen zou nemen en zou bre-ken met de traditie van de ‘vaste werkgever’. Op de nieuwe, hyper-mobiele arbeidsmarkt zouden we allemaal ‘jobhoppers’ worden, steevast op zoek naar een betere baan. Hoogdagen voor al wie in ‘flexibele carrières’ gelooft dus.

De onderzoekers Mark Elchardus en Petrus Te Braak van de VU Brussel halen dit mooie verhaaltje flink onderuit. Uit een uitge-breide enquête bij jonge werknemers conclu-deerden zij namelijk dat die net een stabiele loopbaan bij een beperkt aantal werkgevers verkiezen. Als het even kan zelfs bij maar één werkgever.Veel werkgevers zijn tuk op flexibele arbeid. De toegenomen concurrentie en de drang om meer winst te maken hebben tot gevolg dat arbeiders en bedienden harder moeten werken voor hetzelfde loon. Maar met een onzeker arbeidsstatuut kunnen ze ook snel en voor weinig geld worden ontslagen.De nieuwe regeringen kiezen ook voor meer strafmaatregelen om werknemers in het flexibele gareel te dwingen. Zo wordt de wachtuitkering drastisch ingeperkt voor jongeren die pas van school komen en in economisch onzekere tijden geen job kun-nen vinden. Ook de wet op de arbeidsduur wordt voort uitgehold, waardoor het bij-voorbeeld mogelijk wordt om het overuren-systeem flexibeler toe te passen.Ons Recht trok met het onderzoek van Elchardus en Te Braak onder de arm naar Hasselt en praatte daar met Rob Gaens (28). Rob doet nachtdienst bij het wisselstukken-bedrijf Scania Parts in Opglabbeek. Hij is sinds 2012 vakbondsmilitant voor de LBC-NVK. Rob kent de leefsituatie van jonge werknemers erg goed. Hij las de resultaten van het onderzoek van de VU Brussel en was helemaal niet verwonderd. “Ik vind het een vreemd idee dat jobhoppen populair zou zijn bij jongeren”, zegt de jonge werknemer. “De meeste jongeren willen een vast arbeidscon-tract en willen hun leven kunnen uitbouwen.”

Levenvormgeven

ONS RECHT: Rob, hoe lang werk je al bij Scania Parts? Is dit je eerste job?ROB: “Ik ben acht jaar geleden hier aan de slag gegaan. Het is m’n tweede job. Eerst werkte ik elf maanden lang met een uitzend-contract. Daarna kreeg ik wel vier keer een contract van zes maanden. En pas daarna werd ik vast aangeworven.”

“Door mijn persoonlijke ervaringen snap ik goed hoe moeilijk het wel kan zijn voor collega’s die nog als interim moeten wer-ken. Het zijn dikwijls jongeren die niets lie-ver willen dan een vaste job. Wie beweert dat zij bewust kiezen voor ‘de vrijheid’ van een interimcontract, slaat de bal grondig mis. Jonge mensen willen een huis kopen of bouwen. Ze willen hun leven vorm geven. Logisch dat ze graag vast werk willen.”

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

Page 13: Ons Recht november 2014

12 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 13

ARBEIDSMARKT

ONS RECHT: Volgens zogenaamde arbeids-marktgoeroes is een uitzendcontract voor jonge-ren ideaal om werkervaring op te doen. Je kan van werk veranderen wanneer je wil en als de job je ligt, is het een opstap naar een vaste baan.ROB: “Die redenering is grondig fout als je weet dat er bij ons collega’s zijn die al negen jaar lang als interimmer werken. Niet min-der dan 30 procent van mijn collega’s werkt met een uitzendcontract. In 2009 maakte Scania de ergste crisis uit zijn geschiedenis mee; de activiteit daalde met tien procent. Dan lijkt me een buff er van tien procent interimmers toch ruim genoeg, niet? Met de directie zijn we ondertussen overeenge-komen dat we streven naar 20 procent. We proberen ook de tijd korter te maken tus-sen de aanwerving van een nieuwe collega en het aanbieden van een contract van onbe-paalde duur.”

Goedcontact

ONS RECHT: Hoe komt het dat je het opneemt voor je collega’s die uitzendkracht zijn? Vinden zij de weg naar de vakbondswerking? Dat lijkt me niet altijd zo simpel.ROB: “Die collega’s komen inderdaad naar mij maar je moet zo’n band wel opbouwen. Ik trek me hun lot aan omdat ik het zelf allemaal heb meegemaakt. Sommige inte-rimmers durven hun problemen niet aan te kaarten uit schrik om te worden ontslagen. Maar een goed contact met hen is een eerste stap als je iets wil bereiken.”

“Neem nu bijvoorbeeld het feit dat uitzend-krachten tijdens de eerste week ziekte hun loon doorbetaald krijgen. Vanaf de tweede week ziekte vallen ze terug op het zieken-fonds, waarbij de uitzendkantoren wel een percentage bovenop die uitkering moeten betalen. Dat gebeurde bij ons dus niet. Als vakbond gooiden we die kwestie op tafel, met als resultaat dat veel interimmers de gemiste bedragen alsnog kregen uitbetaald. Soms ging dat wel twee jaar terug in de tijd. Zoiets kan je alleen maar realiseren als een uitzendkracht naar de vakbond stapt en zo’n probleem aankaart.”

“Ik vermoed dat dit soort van misbrui-ken vaak niet door toeval te verklaren is. Uitzendbureaus trachten hun winstmarges te vergroten op de kap van jonge werkne-mers die vaak hun rechten nog niet kennen. Persoonlijk vind ik dat de interimsector in handen van de VDAB zou moeten zijn, en niet in handen van privébedrijven. De VDAB kan er dan ook mee op toezien dat de loon- en arbeidsvoorwaarden worden nageleefd. Ik besef wel dat dit in de huidige neoliberale tijdsgeest niet voor morgen zal zijn.”

Socialeverkiezingen

ONS RECHT: Doet de vakbond genoeg voor uit-zendkrachten en mensen in een kwetsbaar sta-tuut?

ROB: Het zou interessant zijn om uitzend-krachten, die een bepaalde tijd in dienst zijn bij eenzelfde werkgever, te laten meestem-men bij de sociale verkiezingen. Ik ben bang dat uitzendkrachten soms worden vergeten omdat ze vandaag geen stemmen opleveren.”

ONS RECHT: De jongerenwerkloosheid is groot en de nieuwe regering-Michel beweert dat de wachtuitkeringen terugschroeven jongeren zal aansporen om werk te zoeken. Voor mensen ouder dan 25 worden ze zelfs helemaal afge-schaft. Denk je dat zoiets zal helpen?ROB: “Het is een slecht idee om de wacht-uitkeringen af te schaff en. Wie pech heeft en geboren wordt in een armer gezin, heeft minder kans om werk te vinden. Die men-sen worden nog eens extra gestraft. Ik kan nog een klein beetje begrijpen dat je wacht-uitkeringen weglaat voor jongeren uit een kapitaalkrachtig gezin.”

“Het probleem ligt hoe dan ook niet bij de jongeren, maar bij het gebrek aan jobs. En dan willen ze ouderen langer aan het werk houden?! De arbeidspopulatie wordt ver-groot, maar het aantal werkaanbiedingen

blijft gelijk. Vroeger werd gestreefd naar maximale tewerkstelling, nu niet meer. Bedrijven kunnen vissen uit een grotere vij-ver, terwijl het aantal jobs grotendeels gelijk blijft. Dat zet druk op de loon- en arbeids-voorwaarden, want als iemand klaagt over z’n situatie staan er meteen tien anderen klaar die z’n job willen overnemen. Voor de werkgevers is dit een luxesituatie.”

ONS RECHT: Wat kan volgens jou wel helpen?ROB: “Jongeren willen werken, maar er zijn gewoon te weinig goede jobs. Daar moet in de eerste plaats werk worden gemaakt. Jongeren verlangen naar een job en willen op eigen benen staan. Ze willen eerst bepaalde dingen op een rijtje hebben. Daarna kunnen ze nog altijd jobhoppen om een droombaan te vinden.”  ze nog altijd jobhoppen om een droombaan te vinden.”  

Vakbondsmilitant Rob Gaens: “Wie beweert dat jongeren bewust kiezen voor ‘de vrijheid’ van een interimcontract, slaat de bal grondig mis.”

Jongemensenwilleneenhuiskopenofbouwen.Zewillenhunlevenvormgeven.Logischdatzegraagvastwerkwillen.

Page 14: Ons Recht november 2014

14 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 15

INDUSTRIE

DENIS BOUWEN

Een topman die fortuinen verdient en die je zelden ziet. Een klein leger aan directeurs en managers die ook fl ink in de watten wor-den gelegd. En het gewone per-soneel dat keer op keer wordt aangesproken om toegevingen te doen. ‘Welcome to the wonder-ful world of Agfa.’ De LBC-NVK-militanten Koen Zeuwts, Peter Debrabandere en Gerald In-‘t-Ven vertellen wat er aan de hand is bij deze onderneming, ooit een fi ere parel van de industrie in ons land.

ONS RECHT: Agfa-Gevaert was tot vorig jaar verlieslatend maar schrijft nu weer zwarte cijfers. Het personeel heeft wel fl ink moeten inleveren?KOEN ZEUWTS EN GERALD IN-‘T-VEN: “In de voorbije jaren werden de werknemers ver-plicht om minder te werken. Velen namen tijdkrediet of iets dat daarop leek. In 2000 en 2001 trok Agfa 750 miljoen euro uit voor het Horizon-plan, dat mikte op een gevoe-lige personeelsinkrimping. Er bleven banen sneuvelen in de jaren daarna. In 2007 was er weer een plan met arbeidsherverdelende maatregelen en brugpensioen (SWT). De vakbonden bedachten telkens zo sociaal mogelijke oplossingen om gedwongen ont-slagen te kunnen vermijden. En dat lukte.”

“In de periode 2009-2010 moest het perso-neel nog maar eens inleveren. Maar in ruil voor bepaalde maatregelen werd wel extra verlof toegekend. Het was voor de werkne-mers serieus slikken wanneer er nog maar eens nieuwe afspraken werden gemaakt. Maar uiteindelijk apprecieerden de mees-ten toch de inspanningen van de vakbonds-mensen.”

ONS RECHT: De directie wijkt niet af van haar koers om het personeel nog meer te doen inle-veren. Hoe is de situatie nu in de diverse ‘zelf-standige divisies’?KOEN: “In de traditionele filmdivisie, Materials, maken velen zich zorgen over de toekomst nu ze zien dat Agfa Graphics en Agfa Healthcare zich in diverse richtingen ontwikkelen. De twee andere divisies deden een reeks van overnames om aan hun toe-komst te bouwen. Het klassieke hart van het bedrijf wil natuurlijk niet met lege handen achterblijven. We willen graag een nieuwe cao afsluiten maar de directie houdt het been stijf.”GERALD: “Agfa Healthcare valt onder pari-tair comité 218 en volgt in wezen de secto-rale cao. Wij hadden graag een cao willen maken over de bonussen van onze top maar dat lukte niet. Nu praten we in het beste geval nog over de SWT-regeling.”

Salami

ONS RECHT: De vakbond klaagt over de ‘salami-politiek’ die vaak wordt toegepast?

PETER: “Bij Agfa Graphics werden vroeger sociale plannen gemaakt, overeenkomstig de regels van de Wet Renault. Nu tracht onze directie jobs te schrappen in schijf-jes om die regels te kunnen omzeilen. Agfa geeft collega’s hun opzeg en eist dat ze die termijn eff ectief presteren. Die praktijk is nu schering en inslag.”GERALD: “In de divisie Healthcare vertrek-ken af en toe enkele mensen. Het gebeurt zelden dat iemand echt wordt buitengesme-ten. Maar als er collega’s vertrekken, worden ze dikwijls niet meer vervangen. Waardoor de werkdruk stijgt.”KOEN: “Bij de grootste tak werken zowel arbeiders als bedienden en kaderleden. Wij hebben nog een behoorlijke slagkracht en gebruiken die ook om ontslagen maxi-maal tegen te houden. Toch maakten we het recent mee dat de directie laconiek het vertrek van acht collega’s aankondigde. In sommige gevallen moeten die mensen nog een heel lange opzeg uitdoen. Het zal niet verwonderen dat zoiets veel wrevel veroor-zaakt op de werkvloer.”

Excessen

ONS RECHT: Opmerkelijk is dat Agfa-Gevaert graag de loonkosten wil ‘beheersen’ maar tege-lijkertijd excessen aanvaardt op de hoogste niveaus.GERALD: “Als een bedrijf echt goed winst-gevend is, mag de baas van mij best veel verdienen. Maar nu wordt onze top onver-antwoord goed betaald, terwijl de directie eenmalige elementen gebruikt en truken-dozen open doet om de winst kunstmatig op te krikken. Dat is niet ernstig.”KOEN: “In 2005 werd onze groep in drie tak-ken opgesplitst. Er werd ons toen voorge-houden dat de bomen tot in de hemel zou-den groeien. Maar de werkelijkheid viel heel anders uit. We kregen wel een ‘ceo’, een ‘coo’,

“Uitspattingen aan de top en personeel mag inleveren”

Vakbondsmilitanten bij Agfa stellen zich grote vragen

“Alseenbedrijfechtgoedwinstgevendis,magdebaasvanmijbestveelverdienen.Maarnuwordtonzetoponverantwoordgoedbetaald.”

Page 15: Ons Recht november 2014

14 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 15

INDUSTRIE

Wie is wie?KoenZeuwtsisdehoofdafgevaar-

digdevandeLBC-NVKbijAgfa-

Gevaert(‘Materials’).Zijncollega’s

PeterDebrabandereenGeraldIn-‘t-

VenzijndeLBC-NVK-hoofddélégués

bijrespectievelijkAgfaGraphicsen

AgfaHealthcare.“Vroegerkonjebij

wijzevansprekenjeheleloopbaan

langbijAgfaopdezelfdestoelblijven

zitten.Dietijdisvoorbij”,constateren

dedrievakbondsmilitanten.

een ‘cfo’ en een klein leger van directeurs en managers. Allesbehalve een cao (lacht). Onze ceo, de Fransman Christian Reinaudo, verdient elk jaar minstens 1,8 miljoen euro. Tenminste, op basis van wat we offi cieel weten. Hij mag ook nog eens 80.000 euro aan ‘beroepskosten’ inbrengen. We hebben diverse ‘presidenten’ die ieder goed zijn voor pakweg 1 miljoen euro per jaar. Alles bij elkaar hebben we zo’n 100 mensen aan de top die met heel veel geld gaan lopen. Dat maakt ons bedrijf kapot. Als je Reinaudo op zijn hoge loon aanspreekt, antwoordt hij koeltjes dat hij ‘marktconform’ wordt betaald en dat hij elders nog meer zou kun-nen verdienen.”

Pestmaatregelen

ONS RECHT: In augustus 2013 bedacht Agfa het personeel met een pakket pestmaatregelen?KOEN, GERALD EN PETER: “De directie zette een kruis over zowat alles wat ze eenzijdig kon afschaff en. Het ging bijvoorbeeld om de index van de kaderleden en de tegemoetko-mingen voor vakliteratuur en de thuiscom-puter. Om de subsidies voor ons bedrijfs-restaurant. En om het vakantiegeld dat de bedienden krijgen op basis van hun der-tiende maand. Elke maatregel trof slechts een deel van het personeel, wellicht geen toeval. De vakbonden probeerden sommige beslissingen aan te vechten bij de arbeids-rechtbank, maar tevergeefs.”

ONS RECHT: Er is ook gestaakt in het voorbije voorjaar?PETER: “De arbeiders in Mortsel en Heultje staakten enkele weken lang, voornamelijk omdat Agfa de afspraken rond SWT niet meer wilde naleven. Vooral de ploegen-arbeiders waren razend over de plannen van de directie. De bedienden in de divisie ‘Materials’ sloten zich aan bij de staking. En ook Graphics deed mee, vooral uit onvrede over de salami-politiek.”

ONS RECHT: In de divisies Materials en Graphics willen de bonden graag een nieuwe cao afsluiten. Alleen wil de directie niet bepaald mee?KOEN: “De bonden vragen een nul-cao, wat erop neerkomt dat er niks bovenop komt maar dat er ook niks meer wordt afgege-ven. Maar Reinaudo wil ons op korte ter-mijn opnieuw doen inleveren. Op middel-lange termijn wil hij bij Materials nog eens 100 tot 150 werknemers zien vertrekken. En op lange termijn wil Agfa ons pensioenplan ‘herwerken’, wat voor de meesten 25.000 tot 40.000 euro kan schelen. Wij hadden alternatieve voorstellen uitgewerkt maar

de directie veegde die botweg van tafel. De situatie zit dan ook muurvast.”PETER: “Bij Graphics waren we bereid om te onderhandelen. We zaten ook één keer aan tafel. Maar nu willen we niet meer pra-ten. Eerst moet de patstelling bij Materials worden opgelost.”

Bredesteun

KOEN: “Merkwaardig is dat de directie vol-hield dat de werknemers best wilden inleve-ren. Wij hebben dat gecontroleerd door een enquête te houden. Resultaat: 96 procent van het personeel wil niet nog eens inleve-ren. Een uitslag die niets aan duidelijkheid te wensen overlaat.”

ONS RECHT: De werknemers bij Agfa hebben al veel moet slikken. Hoe zien jullie de toekomst?GERALD: “Bij Agfa Healthcare geloven we zeker dat we een toekomst hebben. Alleen is het zeer de vraag of de directie van de hele groep een degelijke langetermijnvisie heeft.”PETER: “Als we bij Graphics naar een heldere toekomstvisie vragen, antwoordt de directie dat ze ook geen kristallen bol heeft. Ook wij zien veel kortetermijndenken. De verkoop van inktjetproducten maakt nog lang niet goed wat we kwijtspeelden in de klassieke fi lm.”KOEN: “We kunnen niet anders dan gelo-ven in onze toekomst. Maar er zijn ook veel vraagtekens. Als een aantal nieuwe produc-ten aanslaat, komt het wel goed. Ik hoop dat Graphics en Healthcare fl oreren zodat ze geld binnenbrengen dat mee in Materials kan worden geïnvesteerd.”  ze geld binnenbrengen dat mee in Materials kan worden geïnvesteerd.”  

Heel andere onderneming dan vroegerJehoeftgeengrijsaardtezijnomjede

tijdteherinnerentoen‘Agfa’nogeen

naamalseenklokhadindewereld

vandefotofilmpjesendefilmtout

court.Maartoenkwamhetdigitale

tijdperk,metallegevolgenvandien.

Agfa-Gevaertisnueenheleandere

ondernemingdanvroeger.Omte

beginnenishetbedrijfeengevoe-

ligstukkleinergeworden.Rond1985

warenernogpakweg12.000perso-

neelsleden.Nuresteerteenorganisa-

tiemetzo’n3.400werknemers.De

vakbondenzijnbangdatdewerkgele-

genheidnogverderzalafkalven.

ErzijntrouwensdrieAgfa’s,dieals

eensoortvan‘Siamesedrieling’met

elkaarverbondenzijn.AgfaGraphics

maaktnietalleeninktjetprintersen

-patronenmaarookdigitaleplatendie

wordengebruiktdoorkrantenuitge-

versendrukkerijen.AgfaHealthcareis

gespecialiseerdin‘medischebeeldvor-

ming’.Diedivisieproduceertröntgen-

apparatuurensoftwarewaarmeezie-

kenhuizenhunmedischeadministratie

organiseren.Bijelkvanbeidepoten

werkenmeerdan500mensen.

Degrootstepoot,Agfa-Gevaert,geeft

nogwerkaan2.300mensen.Indeze

takwordtnogaltijdveel‘film’gepro-

duceerddievoornamelijkwordtgele-

verdaanGraphicsenHealthcare.Deze

grootstedivisiemaaktnietalleende

traditionele‘materialen’maarook

gespecialiseerdeproductendie–zo

hoopthetmanagement–detoekomst

kunnenhelpenteverzekeren.

“Uitspattingen aan de top en personeel mag inleveren”

Vakbondsmilitanten bij Agfa stellen zich grote vragen

Heeft de directie van Agfa een degelijke langetermijnvisie? Dat is lang niet zeker.

Page 16: Ons Recht november 2014

16 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 17

Mondiale campagne voor Filipijnse vakbond helpt!

NXP is een Nederlandse multinational die onderdelen produceert voor Apple. Op 5 mei ontsloeg NXP 24 vakbondsvertegenwoordi-gers in zijn Filipijnse vestiging in de vrij-handelszone van Cabuyao. Dat op basis van valse beschuldigingen. Het tijdstip was niet toevallig. De vakbond wou namelijk begin-nen te onderhandelen over een nieuwe col-lectieve arbeidsovereenkomst (cao).De ontslagen lokten meteen internationale verontwaardiging uit. Vakbonden, consu-mentenorganisaties en anderen sloegen de handen in elkaar om NXP en ook Apple op hun verantwoordelijkheid te wijzen. Een enorme steun voor de Filipijnse vakbond

die ook zelf actie aan het voeren was.Al deze acties verplichtten NXP uiteinde-lijk om in te binden en toch een fatsoen-lijke cao te aanvaarden. Twaalf van de ont-slagen werknemers zullen opnieuw in dienst worden genomen. De twaalf anderen krijgen hun baan niet terug maar mogen dan toch rekenen op een deftige ontslagvergoeding. In de cao werden afspraken gemaakt over een loonsverhoging van 5,25 procent in het eerste jaar, 3,5 procent in het tweede jaar en nog eens 3,5 procent in het derde jaar. Een kleine 200 tijdelijke werknemers zullen een beter contract krijgen. Het management belooft geen verdere represailles te treffen.

De Filipijnse vakbond spreekt van een overwinning voor alle werknemers en bur-gers van de Filipijnen. “Onze vakbond, de NXPSCIWU-NAFLU-KMU, is één van de oudste en grootste vakbonden in ons land. We zijn ook één van de weinige vakbon-den in de Filipijnse vrijhandelszones, waar werkgevers heel vaak met tijdelijke werk-krachten werken en heel repressief zijn tegenover werknemers. De overwinning bij NXP maakt een belangrijke vakbond sterker en kan andere Filipino’s inspireren om zich ook aan te sluiten bij een vakbond. Onze strijd maakt duidelijk dat het noodzakelijk en mogelijk is om vakbonden te vormen.”

www.industriall-union.org

In actie voor schone kleren

De LBC-NVK is al jaren een actief lid van het netwerk van de Schone Kleren Campagne. Dit netwerk van vakbonden en ngo’s wil de vuile was van de mondiale kledingindus-trie buitenhangen en eist ‘schone kleren’. De aandacht lag het voorbije jaar heel sterk op Cambodja en Bangladesh. In Bangladesh heeft de ramp van Rana Plaza de onveilig-heid van vele textielateliers ruimschoots aangetoond. En in Cambodja was er veel sociale onrust omdat het minimumloon veel te weinig werd opgetrokken.Door de nationale en internationale acties lukt het om multinationals belangrijke beloftes te laten doen. Bij een recente actie

bij het Belgische Bel & Bo in Deerlijk kwam de directie met een primeur. Als alles goed gaat, zou het bedrijf op 1 november lid wor-den van de Fair Wear Foundation. Die stich-ting begeleidt ondernemingen die inspan-ningen willen doen om schone kleren in hun rekken te hangen.Na een internationale actiedag in het teken van een beter minimumloon in Cambodja brachten acht belangrijke modemerken een belangrijke boodschap naar buiten. Namen als H&M, Inditex (Zara), Primark, New Look en C&A. Ze schreven samen een brief naar de Cambodjaanse vicepremier, die ook de voorzitter is van de werkgeversorganisa-tie in de textiel. In de brief roepen de grote merken op om op de werkvloer in overleg te

gaan met de vakbonden. Verder vragen ze aan het ministerie om het minimumloon te verhogen. Het is de eerste keer dat kleding-ketens zo het belang van vakbondswerk bij toeleveranciers erkennen.H&M tekende overigens een akkoord met de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) waarin het verklaart om promotie te zullen maken voor een duurzame toeleveringske-ten in de textielsector. Concreet zal er wor-den samengewerkt rond sociaal overleg en lonen, vorming en de ontwikkeling van vaar-digheden in productiebedrijven waar H&M van afneemt. Daarnaast zal er worden geïn-vesteerd om werkgevers- en werknemersor-ganisaties te versterken in de textielsector.www.schonekleren.be

OVER DE GRENZENANNICK AERTS

Colombia, gevaarlijk voor mensenrechtenactivisten

Al tientallen jaren lang wordt het Zuid-Amerikaanse land Colombia geteis-terd door een gewapend conf lict. Guerillabewegingen, het regeringsleger en paramilitairen zijn verantwoordelijk voor ernstige en wijdverspreide schendin-gen van de mensenrechten, waarvan in de eerste plaats de arme burgerbevolking het slachtoffer is.Uit mensenrechtenrapporten blijkt dat Colombia telkens opnieuw het gevaarlijk-ste land is voor vakbondsmensen, journa-listen, advocaten en mensenrechtenverde-digers. Zulke activisten worden nog altijd heel vaak bedreigd en vermoord. Ondanks beloftes van de regering om de straffeloos-heid aan te pakken.Begin september kregen 91 mensenrech-tenactivisten via een anonieme e-mail doodsbedreigingen. In reactie hierop riep de Verenigde Naties de Colombiaanse overheid nogmaals op om hier publiekelijk

op te reageren en de veiligheid te garande-ren van deze activisten.Ook de mondiale voedingsvakbond IUF is bezorgd. Via de Colombiaanse vakbond vernamen ze dat een beruchte paramili-taire groep dreigende taal sprak in een pamflet gericht aan vakbondsleiders in de regio van Magdalena. In die streek zijn dit jaar al negen vakbondsleiders ver-moord. Ook deze keer neemt de vakbond

de dreigementen ernstig. Niet geheel toevallig vinden nu namelijk collectieve onderhandelingen plaats in de regio. De mondiale voedingsvakbond wil dat de Colombiaanse overheid de vakbondslei-ders beschermt. www.iuf.orgenwww.stopthekillings.be

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Boze buschauffeurs worden heel hard aan-gepakt bij een betoging in de Colombiaanse hoofdstad Bogota op 20 oktober.

INDUSTRIE

Page 17: Ons Recht november 2014

16 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 17

OVER DE GRENZENANNICK AERTS

Gemengde gevoelens bij Philips Lighting in Turnhout

Schrik voor sluiting fabriek zit er fl ink in

DENIS BOUWEN

Het Nederlandse beursgenoteerde Philips-concern is zijn activitei-ten anders aan het organiseren. Dat zorgt voor gemengde gevoe-lens bij het personeel van Philips Lighting in Turnhout. In de voor-bije jaren verdween een fl ink deel van de tewerkstelling in die fabriek. Paul Bax, die er de vakbondsploeg van de LBC-NVK leidt, is bang dat de trend niet meer om te buigen is. “Op termijn dreigt een sluiting van het hele bedrijf”, klinkt het.

Philips wil zijn activiteiten onderbrengen in twee grote poten. Enerzijds een divisie die de activiteiten Healthcare (toestellen voor medische doeleinden) en Consumer Lifestyle (consumentenelektronica) ver-enigt. Anderzijds de verlichtingsdivisie, waarvan Turnhout een stuk is.

“Die tweepotenstrategie geeft mij gemengde gevoelens”, erkent Paul Bax. “In een apart verlichtingsbedrijf behoren wij in Turnhout opnieuw tot de kernactiviteit. Maar Philips kennende is het perfect denkbaar dat ze ons helemaal apart zetten om ons te kunnen verkopen.”In 2008 telde de Belgische fabriek nog 2.500 werknemers, tijdelijken inbegrepen. Dat aantal is ondertussen meer dan gehalveerd.

“Ik zie die trend niet meer omkeren”, zegt Paul. “Een sluiting lijkt me onafwendbaar. De vraag is alleen wanneer die er zal komen.”

Paniekvoetbal

Recent bleek de directie nog eens aan te stu-ren op het vrijwillig vertrek van 50 arbeiders en 15 bedienden. “Nu horen we dat het toch niet zo belangrijk is dat er 15 bedienden vrij-willig vertrekken. De aanpak van de directie heeft veel weg van paniekvoetbal.”Het zal niet verwonderen dat er onder het personeel veel onzekerheid heerst. “De

bedienden en kaderleden willen dat we de lopende collectieve arbeidsovereenkomst (cao) verdedigen en die liefst verlengen tot een mogelijke sluiting. We krijgen ook de vraag om iets te doen tegen mogelijke plan-nen om activiteiten uit te besteden of de fabriek van de hand te doen.”Pogingen van de vakbonden om een groei-scenario aan te reiken liepen telkens met een sisser af. “We wilden productie terugha-len uit Polen en China. Of zelfs productie uit Nederland naar hier brengen. Allemaal niets gebaat. Philips wilde er niet van horen. Ze willen gewoon de kosten drukken.”De vakbond neemt het zekere voor het onzekere en bereidt zich ook voor op een mogelijk sluitingsscenario. “We zetten ons in voor werknemers die afvloeien én voor diegenen die overblijven zodat die laatsten later niet de klos zijn. Het is niet aan de vak-bond om werkgaranties te geven. Dat is de taak van de werkgever. Als die op dat punt tekort schiet, is hij de naam werkgever niet langer waardig.”  tekort schiet, is hij de naam werkgever niet langer waardig.”  

INDUSTRIE

Bij Philips Lighting in Turnhout is het aantal werknemers sinds 2008 meer dan gehalveerd.

Page 18: Ons Recht november 2014

18 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 19

ACTIEINTERNATIONAAL

Kies voor mensenrechtenActieplatform ‘Stop The Killings’ reikt Human Rights Award uit

Op dinsdag 9 december 2014 is het weer zover. Dan kom je te weten wie dit jaar de ‘Human Rights Award’ van ‘Stop The Killings’ in ontvangst mag nemen. Met de prijs wil het actieplatform aan-dacht vragen voor personen of organisaties die in 2014 een posi-tieve of negatieve bijdrage heb-ben geleverd tot de mensen-rechtensituatie in hun land.

Wil jij je waardering uitdrukken voor de suc-cesvolle strijd van de 24 Filipijnse vakbonds-afgevaardigden bij NXP? Bewonder je het werk van de Colombiaanse vakbondsman Ruben Ballesteros en wil je zijn onmiddel-lijke vrijlating? Vind je dat generaal Jovito Palparan moet worden veroordeeld om een einde te maken aan de straff eloosheid in de

Filipijnen? Wil je Ruben Herrera en andere Guatemalteekse activisten steunen in hun strijd tegen de verwoesting van het milieu en voor mensenrechten?

Stem dan voor eind november voor één van deze genomineerden op www.stopthekillings.be en kom naar Brussel op 9 december. Je kan er deelnemen aan een actiemoment, vanaf 18.00u aan het Centraal Station. En daarna ben je van harte uitgenodigd op de offi ciële prijsuitreiking, vanaf 19.00u in De Beursschouwburg. Door dit te doen maak je mee een verschil voor jouw collega’s in Colombia, Guatemala en de Filipijnen. Zij worden vermoord, ont-voerd of gearresteerd omdat ze zich enga-geren.

Maak de campagne bekend bij collega’s, vrienden en familie en roep hen op om

hetzelfde te doen. Alle middelen zijn goed om de nominaties te delen. Die vind je op de site van Stop Th e Killings.

Stop the killings! Justice now!  Stop the killings! Justice now!  

Samen solidair met Filipijnen op zaterdag 22 november

Temiddenvanallemobilisatieen

vandevakbondsactieskanjeeven

bijtankenopde18deFilipijnen

Solidariteitshappening.

NaeenlekkereFilipijnsemaaltijdkan

jeluisterennaardebelevenissenvan

tienvakbondsmensenvanhetACV

dieinjulivanditjaareensolidari-

teitsreismaaktenindeFilipijnen.Je

krijgterbeeldentezienengetui-

genissentehorendieillustrerendat

eenheidsterkmaaktensolidariteit

moedgeeft,ookinpenibeleomstan-

digheden.

Waar?Katharinakring,Rodestraat28,1742

Sint-Katharina-Lombeek(afrit

Ternat)

Wanneer?Opzaterdag22november2014.

Etenom18.00u,infomomentom

20.00u.Meerinfovindjeop

http://filipijnen2014.wordpress.com

Page 19: Ons Recht november 2014

18 | NOVEMBER 2014 | 118de jaargang | Ons Recht Ons Recht | 118de jaargang | NOVEMBER 2014 | 19

ACTIEINTERNATIONAAL

‘Schone Kleren’ op bezoek bij kledingketen Bel & BoHerinner je je nog de ramp van Rana Plaza, die zich op 24 april 2013 voordeed in Bangladesh? Een ramp waarbij meer dan 1.100 textielarbeid(st)ers om het leven kwa-men. De tragedie drukte de wereld met de neus op de feiten en illus-treerde hoe belangrijk het is dat we ‘schone kleren’ kopen, kleren die in waar-dige omstandigheden en tegen aanvaardbare loon- en arbeidsvoor-waarden worden gemaakt.

Rond dit thema voeren Wereldsolidariteit en de LBC-NVK al 20 jaar de Schone Kleren Campagne. En dat niet zonder resultaat. Almaar meer kleding-producenten en -ketens gaan voor de bijl en doen inspannin-gen.O p 20 oktober g ingen Wereldsolidariteit en de LBC-NVK langs bij het hoofdkantoor van de kle-dingketen Bel & Bo in het West-Vlaamse Deerlijk. Niet om Bel & Bo ervan langs te geven, wel om het bedrijf aan te moedigen om voort te gaan met de toepassing van de schonekleren� loso� e.De actievoerders bij Bel & Bo had-den méér dan 500 groene gehand-tekende t-shirts van de Schone Kleren Campagne bi j . Een ook een plezier ig cadeau, een aan-tal t-shirts met handtekeningen van BV’s als zan-ger Filip Kowlier, artiest en pre-sentator Marcel

Vanthilt en de Fikskes.A n d r é K i e k e n s v a n Wereldsolidariteit gaf uit-leg over de Schone Kleren Campagne. En de directie van Bel & Bo vertelde wat zij al had ondernomen om tege-moet te komen aan de doelstel-lingen van de Schone Kleren Campagne.De hele actie verliep in een gemoedelijke sfeer. Bij de Schone Kleren Campagne jui-chen ze toe dat Belgische bedrij-ven als Bel & Bo en JBC op het goede spoor zitten. De strijd voor schone kleren gaat door.Ook de klant ligt wakker van de omstandigheden waarin kleren worden geproduceerd. Zo spra-ken al meer dan 13.000 con-sumenten hun steun uit voor het werk van de Schone Kleren Campagne.

Meer over de campagne lees je op www.schonekleren.be.

LBC-NVK steunt acties tegen besparingen in onderwijs

TOM VRIJENS

De nieuwe Vlaamse rege-ring schuift een groot deel van de onderwijs-besparingen af op de onderwijsinstellingen en dat treft de scholie-ren, de studenten en het onderwijzend per-soneel. “Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen”, verkondigt de regering. Maar ze vergeet een degelijk kader uit te werken en te fi nancieren.

Het onderwijs, ook het hoger onderwijs, wordt structureel te weinig ge� nancierd. Tussen 1995 en 2010 steeg het aantal studenten in het hoger onder-wijs met 42 procent. Maar het aantal personeelsleden met onderwijstaken bleef rond de 12.400 schommelen. Door de besparingen van Bourgeois I zullen onderwijsin-stellingen het inschrijvingsgeld moeten optrekken naar 890 euro om de kwaliteit van het onderwijs te blijven waarborgen. Het democratisch gehalte en de kwaliteit van ons hoger onder-wijs komt in het gedrang door de bezuinigingswoede. Met de

democratisering is het al niet geweldig gesteld. Akkoord, er gaan meer arbeiderskinderen dan ooit naar de universiteit. Maar de ongelijkheid is geble-ven en is sociaal gekleurd. Voor de meeste studenten stijgt het inschrijvingsgeld vanaf vol-gend jaar van 630 naar 890 euro. Een gezin met twee studerende kinderen moet zo in één klap 1.800 euro ophoesten. Iedereen weet dat er nog heel wat andere kosten samenhangen met stu-deren. En op de werkingsbud-getten voor sociale voorzienin-gen wordt liefst tien procent bespaard.Scholieren, studenten en perso-neel protesteerden op 2 oktober met een nationale betoging in Brussel. De LBC-NVK nam deel aan deze betoging. In november zijn er nieuwe acties.De Vlaamse overheid moet het onderwijs en zijn perso-neel niet verstikken maar juist zuurstof geven. Willen we een Brits model, waarin alleen elite-onderwijs telt? Of Nederlandse toestanden, waarbij studenten afstuderen met tienduizenden euro’s schulden? Besparen op onderwijs is besparen op de toe-komst en de sociale ongelijkheid vergroten.  komst en de sociale ongelijkheid vergroten.  

Page 20: Ons Recht november 2014

20 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 21

RUBRIEKSNAAMACTIE

Werknemers Delhaize houden meer dan honderd winkels dicht

“Inleveren om aandeelhouders rijker te maken, waarom zouden we dat doen?”

DENIS BOUWEN

De klanten van de supermarkten van Delhaize stonden op vrijdag 17 oktober op vele plaatsen voor een gesloten deur. Het personeel voerde actie uit protest tegen een onverantwoord en onnodig her-structureringsplan van de direc-tie. LBC-NVK-secretaris Veerle Verleyen spreekt van ‘een krach-tig en nooit gezien signaal’.

In totaal bleven 110 van de 138 Delhaize-winkels in eigen beheer dicht. De depots in Ninove en Zellik, die de winkels bevoorra-den, werden geblokkeerd. Ook het hoofd-kantoor in Sint-Jans-Molenbeek (Brussel) bleef dicht. Niet minder dan 12.000 van de 14.600 personeelsleden staakten mee.Volgens Veerle waren alle vestigingen in Brussel dicht. In provincies als Luik en Henegouwen werd de staking goed gevolgd. En in Vlaanderen bleven nog méér super-markten dicht dan aanvankelijk werd aan-genomen. Een teken dat het de werknemers bijzonder hoog zit. Op zaterdag 18 oktober hielden nog eens bijna 60 van de super-markten hun deuren dicht.

Grotesolidariteit

“We zagen een grote solidariteit tussen arbeiders en bedienden en tussen jong en

oud”, vertelt Veerle. “Ook de chefs deden mee. Iedereen is bang voor zijn job en inko-men. Met de indexsprong en andere maatre-gelen uit het federale regeerakkoord worden de werknemers bij Delhaize dubbel gestraft. De regering-Michel en Delhaize-baas Denis Knoops lijken elkaar de hand te hebben geschud, met een hongermaaltijd als gevolg.”Delhaize moet volgens de directie opnieuw ‘de favoriete winkel van alle Belgen worden’. Klinkt geweldig. Alleen veroorzaken de plan-nen wel grote ongerustheid en ontevreden-heid bij de werknemers. “Waarom moeten wij inleveren?”, zo was te horen aan de sta-kingspiketten. “Om de dividenden van de aandeelhouders te vergroten? Daar bedan-ken we dus feestelijk voor.”

Winstgenoeg

Voor het boekjaar 2013 kon Delhaize nog altijd 205 miljoen euro winst voorleggen. De aandeelhouders streken toen 160 miljoen aan dividenden op, zowat 30 miljoen meer dan het jaar voordien. “Die extra dividenden stemmen overeen met de loonmassa van de 790 werknemers die hun job dreigen te ver-liezen door de sluiting van 14 winkels”, stelt Veerle.Het wel degelijk rendabele bedrijf wil 14 supermarkten sluiten omdat die ‘niet genoeg winst maken’. Verder zouden 2.500 werknemers van Delhaize op de straatste-nen belanden. Een fl ink stuk minder per-soneel en toch een goede service aan de

klanten blijven geven? Het ene is niet te rijmen met het andere.

Kanonnenvlees

De directie beweert bij hoog en bij laag dat de kassiersters, aanvullers en andere mede-werkers ‘te veel loon’ krijgen. Met andere woorden, ze zijn gewoon ‘te duur’. De lonen moeten naar omlaag om een prijzenoorlog met de concurrentie te kunnen voeren, zeg-gen de bazen. “Wij worden dus als kanon-nenvlees gebruikt in een prijzenoorlog”, constateren de werknemers.Er zou volop worden geïnvesteerd in de ver-nieuwing van de winkels. Maar ook hiervoor zouden de werknemers fi nancieel moeten bijdragen.

“Wij willen onze klanten wat graag op niveau blijven bedienen”, zeggen de actievoerders.

“Maar fl ink inleveren ten behoeve van de aandeelhouders, daar voelen we niks voor.”

De vertegenwoordigers van de arbeiders ver-klaarden op een verzoeningsbureau in pari-tair comité 119, aangevraagd door de werkge-ver, dat ze het hele plan van de hand wezen. Resultaat van de verzoening was dat de werk-gever voor de arbeiders een nieuw plan moest uitwerken.  gever voor de arbeiders een nieuw plan moest uitwerken.

Het personeel van Delhaize gaf een krachtig en nooit gezien signaal aan de directie.

Page 21: Ons Recht november 2014

20 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 21

RUBRIEKSNAAMACTIE

Droom je ervan om op termijn een eigen zaak op te richten en wil je dat nu al wat uitprobe-ren? Of wil je gewoon wat bijklus-sen om extra geld in het laatje te krijgen? In zulke gevallen zal zich niet alleen de vraag stellen in welke mate één en ander prak-tisch haalbaar is. Maar ook de vraag of dit juridisch wel mogelijk is.

Als je van plan bent om met een concurre-rende activiteit te beginnen terwijl je nog in dienst bent bij je werkgever, dan kan dit uiteraard niet. De arbeidsovereenkomst moet immers te goeder trouw worden uit-gevoerd. Ook wanneer je uiteindelijk zou beslissen om je werkgever vaarwel te zeg-gen, blijft het uitkijken geblazen. Check in dat geval je arbeidsovereenkomst, want mis-schien hang je wel vast aan een niet-concur-rentiebeding. Sowieso mag je je ex-werkge-ver nooit op oneerlijke wijze beconcurreren.Ben je van plan om niet-concurrerende

activiteiten aan te vatten? Dan liggen de kaarten een beetje anders. In beginsel is het namelijk wel mogelijk om zulke activi-teiten te combineren met je gewone job en dit op grond van de principiële vrijheid van arbeid. Wel moet je de arbeidsovereenkomst te goeder trouw blijven uitvoeren en mogen je bijkomende activiteiten dus niet ‘hinder-lijk’ zijn voor je gewone dagtaak of schade berokkenen aan je werkgever. Zo valt het bijvoorbeeld moeilijk in te zien hoe je een kantoorbaan zou kunnen combineren met een bijjob als barman waardoor je ook in de week tot laat in de nacht aan de slag bent. Vaak wordt in de arbeidsovereenkomst een zogenaamd exclusiviteitsbeding opgeno-men waardoor elke nevenactiviteit wordt uitgesloten of onderworpen aan de voor-afgaande toestemming van je werkgever. Zulke clausules staan op gespannen voet met de principiële vrijheid van arbeid. Wanneer je niet-concurrerende nevenac-tiviteiten niet hinderlijk zijn of geenszins wegen op je gewone baan, kan de werkge-ver moeilijk afdwingen om het beding na te leven.  ver moeilijk afdwingen om het beding na te leven.  

VRAAG VAN DE MAANDBRAM VAN GOETHEM

?

Mag je nevenactiviteiten hebben naast je gewone job?

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Page 22: Ons Recht november 2014

22 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 23

NON-PROFIT

MARIAN DE WAELE

De diensten voor gezinszorg en aanvullende thuiszorg zijn hun zorgaanbod aan het verbreden. Een illustratie van de verandering die volop bezig is in ‘paritair comité 318.02’. De verbreding van het aan-bod komt er uit pure noodzaak. Het landschap in de non-profit veran-dert erg snel en werkgevers kij-ken graag over het muurtje om mogelijke klanten binnen te halen. Gevolg: er wordt veel meer flexibi-liteit van de werknemers verwacht.

Familiehulp is de grootste dienst voor gezins-zorg en aanvullende thuiszorg in Vlaanderen. Tanja Nollet is er verantwoordelijk voor de permanentie en voor een dagopvang voor ouderen. Ze is ook vakbondsmilitante namens de LBC-NVK. Aan Ons Recht legt ze uit hoe het grote flexibiliteitsverhaal eruit ziet en welke grote gevolgen dit heeft voor de werknemers.

“Bij Familiehulp is er sinds enkele jaren veel druk om werknemers flexibeler te kunnen inzetten”, vertelt Tanja. “Onze dienstver-lening draait voornamelijk tussen 8.00u en 17.00u. De uurroosters zijn betrekkelijk vast, enkele uitzonderingen buiten beschou-wing gelaten. Avond-, nacht- en weekend-werk komt veel minder vaak voor dan in andere delen van de non-profit. Maar nu willen de werkgevers, afhankelijk van de job die iemand doet, de arbeidstijd op jaarbasis bekijken en werken met variabele uurroos-ters, onderbroken uurroosters, ruimere gren-zen voor overloon en wachtsystemen. Ze wil-len het ook mogelijk maken om uurroosters minder dan vijf dagen op voorhand mee te delen.”Waarom willen die werkgevers meer flexi-biliteit? “Om te beginnen is er het aanvoe-len dat steeds meer commerciële bedrijven zich op ‘ons terrein’ wagen”, zegt Tanja.

“Dienstenchequebedrijven die tegen lagere tarieven poets-, strijk- en vervoerdiensten aanbieden, mikken niet alleen op tweeverdie-ners maar ook op ouderen die eigenlijk meer zorg dan hulp via dienstencheques nodig hebben. Soms is de grens behoorlijk klein tussen het werk dat dienstenchequewerkne-mers mogen doen en de zorg die wij geven. De werknemers uit de dienstenchequesector werken bovendien tegen soepelere en minder goede loon- en arbeidsvoorwaarden dan het personeel van Familiehulp. Bovendien kan het basispersoneel daar veel minder terugval-len op administratieve en inhoudelijke onder-steuning. Het is spijtig dat de overheid niet optreedt wanneer mensen met een bepaald

Bij Familiehulp is er sinds enkele jaren veel druk om werknemers flexibeler te kunnen inzetten.©

FOT

O: D

ANIË

L RY

S

Page 23: Ons Recht november 2014

22 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 23

NON-PROFIT

zorgprofi el worden geholpen door diensten-chequemedewerkers die geen specifi eke oplei-ding kregen om met zorgbehoevenden om te gaan. Een groot probleem.”

Concurrentie

“Familiehulp wil wat graag de grootste op de markt blijven”, stelt Tanja. “Daarom neemt het almaar meer kinderdagverblijven, assis-tentiewoningen (servicefl ats) en dagverzor-gingscentra onder zijn vleugels. Er is een heuse concurrentiestrijd aan de gang in het zorglandschap. Familiehulp verbreedt zijn aanbod en wil meer fl exibiliteit om zo meer klanten binnen te halen.”In de woonzorgcentra voor bejaarden zijn er lange wachtlijsten. En het aantal mantel-zorgers neemt af, wat mee in de hand wordt gewerkt door de hogere pensioenleeftijd. Opnieuw factoren die de druk op de gezins-zorg en aanvullende thuiszorg vergroten.

“De Vlaamse regering besliste overigens om werk te maken van een ‘persoonsgebonden financiering’. Hierdoor krijgt de klant de zorgvraag veel meer in handen. Deze ont-wikkeling betekent dat zorgaanbieders zich anders moeten profi leren om aantrekkelijk te blijven. Opnieuw vergt dit meer fl exibiliteit van de werknemers in de sector; de aange-boden zorg wordt meer in een commercieel kleedje gestopt. Veel meer dan vroeger moe-ten werkgevers nu trachten hun diensten te slijten aan potentiële klanten.”

‘Targets’

Volgens Tanja worstelen heel wat collega’s bij Familiehulp met de meer commerciële aanpak. “De werknemers redeneren niet in termen van targets of streefcijfers. Zij willen zoveel mogelijk de juiste zorg aan de klant geven. Maar niet commerciëler werken is las-tig als je merkt dat zelfs ziekenhuizen neven-activiteiten ontwikkelen zoals een poets-dienst, strijkdienst, dagverzorgingscentra of een vervoerdienst. Zo verliezen wij nu al een deel van onze klanten. Na een opname in een ziekenhuis zien we hen almaar vaker niet meer terug.”

“Komt de kwaliteit van de zorg niet in het gedrang?”, vraagt Tanja zich af. “Hoe belang-rijk is die kwaliteit nog op de lijst van prio-riteiten? En wat zullen de eff ecten zijn van meer fl exibel werken?”Er wordt bij Familiehulp al veel flexibel gewerkt op vrijwillige basis. Maar als de werkgever meer avond- en weekendwerk

nodig heeft om het grotere dienstenaanbod te kunnen waarmaken, zal hij dat ook pro-moten bij de buitenwereld. Zo zal de vrijwil-lige keuze verdwijnen. “De fl exibiliteit komt er ten behoeve van de klanten maar er moet ook rekening worden gehouden met de noden van het personeel, dat werk en gezin wil kun-nen combineren.”

Bereidheid

De LBC-NVK en ACV-Voeding & Diensten denken dat het mogelijk is om op een fat-soenlijke manier fl exibiliteit te introduce-ren. “Bij de bedienden is er veel bereidheid om fl exibel te werken”, constateert Tanja. “Zij doen dit nu ook al, maar dan zonder duide-lijke afspraken. Als er meer fl exibiliteit wordt verlangd, zijn goede afspraken wel nodig. Zoiets goed regelen is ook in het belang van de werkgever.”Voor het begeleidend personeel stijgt de druk alleszins. “Op de permanentie heerst een grote telefonische drukte, wat heel wat stress veroorzaakt. Voor de overheid moe-ten we alles registreren; dat leidt tot meer werkdruk. We moeten ook uitgebreider en verplicht overleggen met andere diensten, bijvoorbeeld over kansarmoede en psychia-trische patiënten. Opnieuw iets waar meer tijd in kruipt dan vroeger.”Een duidelijk kader voor de fl exibiliteit is dan ook broodnodig. “Voor de LBC-NVK zijn er al enkele richtlijnen waarover we een overeen-komst willen maken. Om te beginnen moe-ten de bedienden de juiste ICT-middelen hebben om effi ciënt te kunnen werken. De werkinstrumenten moeten worden aange-past. En onze middelen moeten ook worden afgestemd op de registratie die de overheid

oplegt. Zo kunnen we vele uren administra-tief werk uitsparen.”De vakbond wil verder dat de werkgever com-pensaties in de vorm van tijd of geld voorziet voor fl exibel werken. “Wat elders in de non-profi t mogelijk is, moet bij ons ook kunnen.”Thuiswerk zou ook iets kunnen zijn dat fl exibel werken voor bedienden aangenamer maakt. “Veel bedienden staan alleszins achter het idee om thuis te kunnen werken.”

Geencarteblanche

De werknemers willen trouwens graag inspraak hebben wanneer er flexibiliteit wordt toegepast. “Als vakbond zeggen we niet neen tegen fl exibel werken”, aldus Tanja.

“Maar we geven de werkgever ook geen carte blanche.”Ook voor de veiligheid op de werkvloer moet er aandacht zijn. En verzorgenden en huis-houdhulpen moeten weten hoe ze moeten omgaan met crisissituaties zoals een overlij-den of een geval van agressie. “Ze werken op zichzelf, bij mensen thuis. Wanneer er zich een probleem voordoet, moeten ze ergens terecht kunnen.”Komt het allemaal goed komt met de fl exi-biliteit in de gezinszorg en aanvullende thuiszorg? “Afwachten”, antwoordt Tanja.

“In principe kan je via fl exibiliteit mensen meer afwisselende takenpakketten geven. Familiehulp moet alleszins beseff en dat veel mensen kozen voor een job bij deze organisa-tie omdat ze zo hun werk en gezinsleven goed met elkaar konden verzoenen. Als die troef zou verdwijnen, zouden nogal wat mensen wel eens kunnen uitwijken naar een ander stuk van de non-profi t, waar ze ook meer variatie in de job vinden.”  stuk van de non-profi t, waar ze ook meer variatie in de job vinden.”  

Flexibiliteit rukt op in gezinszorg en aanvullende thuiszorg

Evolutie heeft grote gevolgen voor werknemers bij Familiehulp

“Als vakbond zeggen we niet neen tegen fl exibel werken”, zegt Tanja Nollet. “Maar we geven de werkgever ook geen carte blanche.”

Page 24: Ons Recht november 2014

24 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 25

CAMPAGNE

BEN BELLEKENS

Wat houdt de 8.000 bedienden bij verzekeringsmakelaars bezig? De bedienden bij kleine verzekerings-makelaars liggen vooral wakker van hun loon, de mobiliteit en de werkdruk. Bij grote verzekerings-makelaars primeren de bekom-mernissen rond de mobiliteit, het loon en de werksfeer. Dat blijkt uit een enquête van de LBC-NVK.

De bedienden uit deze sector werken voor-namelijk in kleine kantoortjes. Gaande van familiale kantoren tot grote zelfstandigen met vijf tot tien werknemers. Een gestructureerd sociaal overleg is er alleen in een tiental grotere bedrijven. Namen als AON, ADD, Marsh of Grass Savoye. Zij verzekeren vooral industriële risico’s. Kleine verzekeringsmakelaars slij-ten vooral schade- en levensverzekeringen aan particulieren. Liefst 80 procent van de LBC-NVK-leden in deze sector werkt in kleine kantoren.Net voor de zomer peilde de vakbond naar de tevredenheid over de loon- en arbeids-voorwaarden. Zowat 35 procent van de leden deed mee aan de enquête en 77 pro-cent van de antwoorden kwam van werk-nemers uit kleine bedrijven (maximaal 15 werknemers).

Bij de kleine verzekeringsmakelaars is er vooral onvrede over het loon, de mobiliteit en de werkdruk. Bedienden bij grote maat-schappijen worstelen vooral met de mobi-liteit, het loon en de werksfeer. Nuttige informatie voor de volgende sectoronder-handelingen.

Loonenvoordelen

In de kleine kantoren verdient meer dan één derde van het personeel minder dan 2.000 euro. Niet geweldig voor de fi nanciële wereld. Zowat de helft van de werknemers in de kleine kantoren heeft geen hospitali-satie- of groepsverzekering. Terwijl ze die producten wel zelf verkopen. Voor 40 pro-cent zijn er geen maaltijdcheques.Mobiliteit is de grootste bron van onte-vredenheid in de grote ondernemingen. Logisch want die bedrijven liggen in de stedelijke centra. Opmerkelijk is dat meer dan de helft van de ondervraagden zelf hun verplaatsingen moet betalen. Met het open-baar vervoer of de auto. Telewerk zit in de lift. Eén kwart van de ondervraagden uit de grote bedrijven zegt te kunnen telewerken.In de hele sector zijn er voor een flinke groep geen ecocheques, anciënniteitsver-lof of eindejaarspremies. Voordelen die wél in sectorale cao’s werden opgenomen. Mogelijk moet de werkgeversfederatie haar leden hierover beter informeren. De

LBC-NVK zal niet aarzelen om haar leden over deze vaststelling in te lichten.

Veranderingen

Er beweegt ook heel wat bij de verzeke-ringsmakelaars. Nieuwe regels, de renda-biliteit die moet stijgen, de digitalisering. Er komen diepgaande veranderingen aan. Veel Belgen kopen hun verzekeringen bij de lokale makelaar. Maar is er almaar meer concurrentie van directe verzekeraars met hun websites, banken en ook supermarkten. In de Hema kan je tegenwoordig zelfs een autoverzekering kopen.Vakbonden en werkgevers zijn in paritair comité 307 het debat over de toekomst van de sector aan het voeren. Hoe dan ook moet het personeel goed worden opgeleid. En het statuut kan zeker beter. De lonen liggen lager dan in andere delen van de fi nanci-ele sectoren, vooral in de kleine kantoren. Veel werknemers worden alleen volgens het barema betaald, wat niet zo handig is om nieuw personeel te lokken.

Onder de deelnemers aan onze enquête werd een Samsung-tablet verloot. De winnaar werd Carlo Delbeke, die op een kantoor van Assurfi n in Vichte werkt. Hij benaderde het juiste antwoord op onze prijsvraag het meest.  benaderde het juiste antwoord op onze prijsvraag het meest.

Enquête legt bekommernissen bij verzekeringsmakelaars bloot

Geslaagde enquête onder bedienden in de sector

De mobiliteitsproblemen vormen één van de thema’s die de bedienden bij verzekeringsmakelaars fl ink bezig houden.

FINANCIËN

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

Page 25: Ons Recht november 2014

24 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 25

CAMPAGNE

Werken in een contactcenter vergt veel van de werknemers. Als consument besef je te weinig in welke omstandigheden de ‘ope-rator’ aan de andere kant van de telefoon moet werken. En onder welke werkdruk dit moet gebeuren.Stel dat je vanavond om 19.00u belt over een probleem met je sim-kaart. Ben je wel zo zeker dat je dan wordt verbonden met iemand van jouw gsm-operator?Ander voorbeeld. Een regenachtige zater-dagnamiddag. Problemen met de decoder of digibox en de kinderen willen hun favoriete tv-programma niet missen. Je belt voor een oplossing. Wie antwoordt, denk je? Geen medewerker van de kabelmaatschappij, wel iemand van een contactcenter.Of nog een situatie. Je wordt na 20.00u opgebeld en een sympathieke stem vraagt je of je niet geïnteresseerd bent in één of ander product. Weet dan dat er misschien iemand aan het meeluisteren is om te beoordelen of er wel hard genoeg geprobeerd is om jou

iets te verkopen. Staan we genoeg stil bij de situatie waarin operatoren van contactcen-ters hun job moeten doen? Waarschijnlijk niet.

Vooruitganggeboekt

Gelukkig zien we dat de vakbonden er de jongste jaren in zijn geslaagd om het sociaal overleg in de contactcenters te verbeteren. Belangrijke hoofdrolspelers uit dit wereldje hebben namelijk in samenspraak met hun vakbondsafgevaardigden en de vakbon-den al afspraken gemaakt. Afspraken over avondwerk, weekendwerk, ‘monitoring’ en andere punten. Spijtig genoeg staan tegenover de afspraken met ernstige bedrijven ook praktijken van minder fraaie ondernemingen. In de sector wordt voortdurend gezocht naar de beste prijs. De concurrentie is bikkelhard. Hiervoor is er maar één oplossing. Samen werk maken van georganiseerd overleg in

alle contactcenters. Wie de spelregels niet naleeft, moet eruit.

Geen‘cowboys’

Begin dit jaar werd op een internationale vakbondsbijeenkomst in het Amerikaanse Orlando afgesproken dat we ons wereld-wijd moeten wapenen tegen de praktijken van ‘cowboys’. Uitbuiting van werknemers in contactcenters kent geen landsgrenzen. We moeten mondiaal samenwerken en ons stelselmatig solidair opstellen.Opkomen tegen wantoestanden in een bedrijf of sector lukt alleen als je met velen bent. Ook hier geldt het principe van de ‘macht van het getal’.Met ‘My union lights me up’ wordt ook in de verf gezet hoe belangrijk het is om lid te zijn van een vakbond. Met méér leden kan je namelijk sterker wegen op het overleg en betere resultaten afdwingen.   je namelijk sterker wegen op het overleg en betere resultaten afdwingen.   

FINANCIËN

Op de bres voor betere omstandigheden in contactcenters

LBC-NVK doet mee aan campagne ‘My union lights me up!’

ROBERT VEEKMAN

De LBC-NVK voert elk jaar, samen met andere vakbonden, een campagne om de werkomstandig-heden in de contact-centers te verbeteren. ‘My union lights me ‘My union lights me up’ is het motto van de nieuwe campagne die door de vakbonds-koepel UNI Europa werd ontwikkeld. In België werd die cam-pagne tussen 20 en 25 oktober gevoerd. Samen met de colle-ga’s eiste de LBC-NVK een betere syndicale vertegenwoordiging voor alle werknemers uit de sector. De mili-tanten van de LBC-NVK brachten, samen met hun collega’s, tijdens de actieweek een bezoekje op een aantal werkvloeren. Met de glimlach.

© F

OTO:

ROB

ERT

VEEK

MAN

Page 26: Ons Recht november 2014

RUBRIEKSNAAM RUBRIEKSNAAM

26 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 27

FILMKARIN SEBERECHTS

PrideIn de zomer van 1984 – het marktdenken heeft nog niet helemaal de plaats ingenomen van het woord van God – zamelt een stel Londense homo’s geld in voor de mijnwer-kers uit Wales. Die staken samen met hun collega’s uit de rest van de UK al maanden tegen het beleid van Margaret Thatcher.

De actievoerders van ‘Lesbians & Gays Support the Miners’ (LGSM) voelen zich verwant met de stakers uit Wales: ze krijgen beiden namelijk gere-geld rammel van de politie. In het verre Wales staan de kom-pels en hun familie niet te trap-pelen om aalmoezen aan te nemen van een ‘perverse kliek’ uit de hoofdstad. Wanneer het flamboyante homogezelschap

– inclusief drie lesbiennes – in hun deviant’s bus in de troos-teloze mijnregio Dulais Valley komt aanwaaien, is het ont-vangstcomité dan ook vrij dun-netjes…Soms is een film zo onweer-staanbaar dat je iedereen die erin of erachter zit een kus zou willen geven. Dat gevoel bekroop mij bij ‘Pride’ meermaals. Niet direct overigens, want regis-seur Matthew Warchus’ ijver om de wereld te charmeren is in de ‘ongedwongen’ intro-ductie zo opgeschroefd dat hij bijna zijn eigen benen voorbij holt. Maar gaandeweg vindt

deze verrassende kanttekening bij een stilaan vergeten stuk sociale geschiedenis haar eigen ritme, vallen de personages in de plooi en zet een hartelijke, relativerende humor de toon.De luimig georkestreerde mismatch tussen de hippe Londense homo’s en het wat achtergebleven, in steenkool-gruis gedrenkte volkje in Wales ontpopt zich tot een bevlogen tijdsbeeld. Warchus is niet wars van nostalgische opschoning, maar zijn engagement is spring-levend, zijn film klinkt nergens vals en zijn personages zijn hartverwarmend. De manier waarop de aids-pandemie als een dief in de nacht dit opmon-terende verhaal binnensluipt, is bovendien bijzonder treffend.De wereld heeft na Thatcher en Co een ander aanschijn gekregen, tot spijt van wie het benijdt en tot opluchting van de rest. Maar het is een verade-ming om met het aanstekelijke ‘Pride’ terug te blikken naar de tijd dat stakende arbeiders nog medestanders vonden, en dat Bronski Beat, Dead or Alive, Frankie Goes to Hollywood, Soft Cell naast Solidarity fore-ver en Bread & Roses via hyper-moderne compact discs uit de geluidsboxen klaterden. Met Dominic West, Ben Schnetzer, Bill Nighy, Imelda Staunton en Paddy Considine.

‘Pride’ is sinds 5 november in de Belgische cinema’s.

Imelda Staunton en Dominic West in actie, in een aanstekelijke komedie over een bijna vergeten stuk sociale geschiedenis.

Fijnzinnige, ingetogen mijmering over verdriet en relaties óver verschillen heen (Naomi Christie en Ben Whishaw).

LiltingTaal brengt mensen tot elkaar. Of zou dat toch moeten doen. Maar taal kan mensen ook uiteen drijven. Dingen onthul-len die beter onder de oppervlakte waren geble-ven of zaken toedekken die beter aan de opper-vlakte waren gekomen.

In het begin van ‘Lilting’ bezoekt de jonge Kai zijn moeder Junn in een Londens rusthuis. Dat is ingericht als een ouder woon-huis, zodat de bewoners zich er thuis zouden voelen. Maar thuis voelen doet Junn zich hier allerminst. Engeland was het beloofde land van haar man, niet dat van haar. Aarden deed ze hier nooit. Ze spreekt alleen Chinees, ook tegen Alan, haar Engelse boyfriend in het home.Maar het bezoek blijkt een her-innering: Kai is er niet meer. Zijn partner Richard roept de hulp in van een jonge Chinese

– Vann – om de onderonsjes tus-sen Junn en Alan te vertalen. Meer dan een ‘dienst aan der-den’ gaat Vanns tussenkomst echter een opening vormen naar toenadering tot Kai’s moe-der, die niet op de hoogte was van de werkelijke relatie tussen Richard en haar zoon.De Cambodjaanse Brit Hong Khaou leende voor zijn debuut de strakke, zuinige stijl van

Wong Kar-wai, met nauwgezette beeldcomposities en een sound-track die naar vroeger zweemt. Die stijl past uitstekend op zijn schuifelend drama waarin opge-spaard verdriet, frustraties en onuitgesproken feiten spaar-zaam naar de voorgrond komen. Taal, het onvermogen om te con-verseren en vertaling zijn de drijvende krachten in deze deli-cate mijmering over menselijke relaties die cultuur, generatie en gender moeten overbruggen. Vann, die als tussenpersoon is aangetrokken maar een steeds actiever aandeel in de verhou-dingen opneemt, is een bijna letterlijke katalysator.Khao’s ingetogen miniatuur blijft soms een tikje teveel vast-haken aan zijn structuur: een slim weefwerk van communica-tie en emotie. En Ben Whishaw (‘The Perfume’, ‘Bright Star’, ‘Skyfall’) moet een beetje uit-kijken dat zijn subtiel bedoelde gestes niet naar maniërisme gaan neigen. Maar bovenal is ‘Lilting’ een scherpzinnige observatie van een zoektocht naar verstandhouding: ver-standhouding tussen mensen die middenin een rouwproces met zichzelf én met de ander in het reine moeten komen, voor ze aan verdriet toekomen.

‘Lilting’ is sinds 22 oktober te zien in de Belgische biosco-pen.

Page 27: Ons Recht november 2014

RUBRIEKSNAAM RUBRIEKSNAAM

26 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 27

FILMKARIN SEBERECHTS

BOEKGUTENBERG

Kom hier dat ik u kus

Griet Op de Beeck

‘Kom hier dat ik u kus’ is de tweede roman van Griet Op de Beeck, de tweede ook op twee jaar tijd. Op de kaft plakt een sticker: “Auteur van ‘Vele hemels boven de zevende’, 50.000 exemplaren verkocht.”

Vijftigduizend verkochte boeken is een gigantisch succes. Recensenten in Vlaanderen en Nederland prezen ‘Vele hemels boven de zevende’ terecht om zijn warmte, zijn mooie zinnen, zijn humor en zijn gave om zelfs de meest geharde lezer te ontroeren. (Zelf heb ik het droog gehouden tot op 25 bladzijden van het einde, maar dan was het hek ook van de dam.) De personages van Griet Op de Beeck – twee zussen, hun vader, een kleinkind, een kunst-schilder – waren zo levend, zo herkenbaar, zo kwetsbaar en zo vol goede wil dat je als lezer vanaf het begin van hen ging houden en alleen maar kon hopen dat het goed zou afl open met hen. Hun eenzaamheid, hun gestuntel en hun onvermogen om gelukkig te zijn deden ons angstig naar adem happen, vooral omdat Op de Beeck subtiel te ken-nen gaf dat het heroïsche gevecht om ver-vulling van haar personages wel eens haar eigen en ons aller gevecht zou kunnen zijn. Lezeressen en lezers verspreidden de goede boodschap ‘Lees dat boek’ en de mond- aan mondreclame maakte van ‘Vele hemels’ een geliefde bestseller die in 2016 ook nog eens een fi lm zal zijn.

‘One-hitwonder’

En dan komt natuurlijk de grote uitdaging. Alle debuterende schrijvers, alle filmma-kers (Michaël R. Roskam!), alle kunste-naars beseff en dat ze na een eerste succes moeten bewijzen dat ze geen eendagsvlieg, geen one-hit wonder zijn. Misschien hebben ze wel alles wat ze wisten en konden in die ene eerste enthousiaste worp gestopt en is het nu verder allemaal op. Als schrijvers wil-len doorgaan met creëren, als ze een oeuvre willen opbouwen en van hun leven een echt schrijversleven willen maken, is hun tweede boek een onverbiddelijke test. En dus heeft Griet Op de Beeck hard nagedacht. Ze kon natuurlijk onmoge-lijk opnieuw de levens vertellen van vijf

uiteenlopende fi guren en dus koos ze in ‘Kom hier dat ik u kus’ voor één cen-traal personage, Mona, en vertelde haar belevenis-sen in drie grote delen: als kind, als jonge vrouw van vierentwintig en als vijfendertigjarige. Met klem ontkent de auteur dat haar nieuwe roman een autografisch boek zou zijn, hooguit een per-soonlijk boek, maar Mona was als kind natuurlijk niet toevallig ‘de (welbe-spraakte) waterval van de klas’ die graag verha-len schrijft. En als ze later dramaturge wordt, is dat net zoals Op de Beeck zelf die tien jaar in het theater heeft gewerkt.

Vroegvolwassen

Ook deze keer heeft de auteur van haar boek een familieroman gemaakt. Mona is de toe-gewijde oudste dochter van een tandarts, die na de dood van zijn eerste vrouw her-trouwt met de verwende, dommige, onuit-staanbare Marie. Mona is vroeg volwassen, intelligent, plichtsbewust en verzoenend. Als ze opgroeit en in het artistieke theater-milieu terechtkomt, wordt ze het lief van een egocentrische schrijver, maar dan wordt haar vader ziek en komen er allerlei verbor-gen familiegeheimen aan het licht, tot de spanningen tussen Marie en de rest van het gezin een dramatisch hoogtepunt bereiken. In haar beproefde associërende stijl, met een goed oor voor clichés, met humor en

met een uitzonderlijk volgehouden empa-thie beschrijft Op de Beeck in rustig kab-belende alinea’s de verhoudingen tussen haar hoofdfi guren, tot de bedrieglijke vrede en de meligheid telkens weer verbroken worden door een onverwacht dramatisch voorval. Deze manier van schrijven werkt het best in het eerste deel, wanneer Mona negen jaar is. Iedere keer als ze als ingénue vertelt over haar vader op een ladder, over een veel te snelle autorit, over een schaats-partij op dun ijs, houdt de lezer zijn hart vast voor de dreiging van het naderende onheil. Ook in ‘Kom hier dat ik u kus’ staan weer mooie zinnen: “In zijn ogen zit onmete-lijkheid en regen en gefluister en wind die waait, alsof hij elders is, wat ook zo is, geloof ik toch” en “Ik laat hem in zijn burcht, daar waar hij al jaren zijn dode hart bewaart”. Maar ze zijn minder talrijk dan in haar eerste boek, waardoor de lezer soms de indruk krijgt dat het schrijven dit keer wel heel erg makkelijk is gegaan en de uitgever opvallend minder kritisch is geweest voor zijn bestsellerauteur.

KOMHIERDATIKUKUS

GrietOpdeBeeck

uitgeverijPrometheus

381blz.  uitgeverijPrometheus

381blz.  

Ookdezekeerheeftdeauteurvanhaarboekeenfamilieromangemaakt.

Page 28: Ons Recht november 2014

28 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 29

NON-PROFIT

OLIVIER REMY

In de gezondheids- en welzijns-sector is het, gemiddeld geno-men, even goed werken als in andere sectoren in Vlaanderen. Toch kampt de sector met spe-cifieke risico’s die van werkbaar werk een belangrijke uitdaging maken in de komende jaren. De maatregelen van de nieuwe fede-rale regering van Charles Michel zullen het voor veel werknemers daarbij niet gemakkelijker maken.

De zogeheten Werkbaarheidsmonitor van de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (SERV) is gebaseerd op een steekproef van 40.000 werknemers in Vlaanderen. Bijna 17.000 onder hen hebben een enquête inge-vuld. Op basis daarvan worden de resultaten per sector gegeven. ‘Werkbaar werk’ is een

job die je niet overspannen of ziek maakt, die je motiveert en leerkansen biedt en die een goede combinatie werk-privé mogelijk maakt.Tussen 2004 en 2013 bleef de werkbaar-heid van jobs in de welzijns- en zorgsector betrekkelijk stabiel. Zowat 58 procent van de jobs is ‘werkbaar’. Het Vlaamse gemid-delde ligt op 54,6 procent. Voor ongeveer 30 procent van de werknemers is de hoge werkdruk een risico. Het aantal taken dat ze moeten uitvoeren op een korte tijd is hoog en er zijn soms strakke tijdslimieten. Omdat er soms met heel kwetsbare mensen wordt gewerkt, vergroot dit het gevoel van werkdruk.

Emotionelebelasting

Het risico op emotioneel belastend werk treft 35,4 procent van de personeelsleden in de zorgsector. Tien jaar geleden was dit nog 41 procent. Al verschillen hier de cijfers

voor de sectoren. Eén op de twee werkne-mers in de jeugdbijstand en de gehandicap-tenzorg heeft een emotioneel belastende job. Een kwart onder hen heeft het voorbije jaar soms last gehad van een of andere vorm van fysiek geweld. In de kinderopvang en de geestelijke gezondheidszorg zegt een kwart van de werknemers een emotioneel en gees-telijk vermoeiende job te hebben.De mate waarin werknemers invloed heb-ben op de planning en de organisatie van het werk is verminderd. Bijna een kwart van de werknemers ervaart dit gebrek aan auto-nomie in de job. De vele discussies in instel-lingen over het plannen van de uurroosters en de almaar grotere flexibiliteit die perso-neelsleden moeten tonen heeft hier vermoe-delijk mee te maken.Het onderzoek maakt het mogelijk om te vergelijken met de cijfers voor alle werk-nemers in alle sectoren in Vlaanderen. Een problematisch hoge werkdruk komt voor bij 30 procent van de non-profit-werknemers,

‘Werkbaar werk’ nog moeilijkerin welzijn en gezondheidszorg

Plannen van nieuwe federale en Vlaamse regeringen beloven weinig goeds

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

Page 29: Ons Recht november 2014

28 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 29

NON-PROFIT

terwijl het Vlaamse gemiddelde op 29 pro-cent ligt.

Rusthuizen

De rusthuizen en in mindere mate de zie-kenhuissector springen hier in het oog. De hoge werkstress in rusthuizen (35,3 procent) en ziekenhuizen (32,7 procent) is te verkla-ren door de vele taken die op korte tijd moeten worden uitgevoerd. In veel geval-len komt er ook een emotionele belasting bij kijken. Veel rusthuisdirecties willen het personeel fl exibeler inzetten, wat zich vaak vertaalt in moeilijkere uurroosters. Dat

geeft meer personeelsleden het gevoel dat ze hun job minder zelf kunnen plannen. Mobiele ploegen inzetten heeft een deel van de fl exibiliteit opgevangen maar door het personeelstekort op de werkvloer blijft de werkdruk dikwijls hoog.In de Werkbaarheidsmonitor is ook de vraag gesteld of werknemers denken dat ze hun huidige job kunnen blijven doen tot aan hun pensioen. Voor 60 procent is het antwoord op die vraag ja. En 34,4 procent zegt ja, op voorwaarde dat er aangepast werk wordt geregeld.Ook hier scoort de ouderenzorg slechter met 40 procent van het personeel dat een aan-passing van de job nodig acht. Maar dat was voor het verschuiven van de pensioenleef-tijd naar 66 jaar in 2025 en 67 jaar in 2030. En voordat de regering-Michel de leeftijd voor het SWT (brugpension) optrok naar 62 jaar. Hoe dan ook verklaart een derde van alle personeelsleden op oudere leeftijd een aangepaste job nodig te hebben. Langer werken zal alleen lukken als het werk haal-baar en aantrekkelijk is.In de meeste van deze sectoren is er nacht-werk. Dat heeft een invloed op de lichame-lijke belasting van de job. De minimum-leeftijd voor SWT, nu 56 jaar, wordt door de nieuwe regering verhoogd naar 60 jaar (vanaf 2017). Afwachten wat daarvan de gevolgen zijn.

Broosevenwicht

Op basis van onderzoek uit 2013 kan je zeg-gen dat werken in de zorgsector gepaard

gaat met een klein risico op werkloosheid. Veel voorzieningen zijn gespreid over de regio’s zodat de pendeltijden korter zijn dan voor wie in de privésector werkt. Wie in de zorg werkt heeft vaak meer motive-rend werk en meer leerkansen. Het werk en het privéleven kunnen iets beter op elkaar worden afgestemd. Daar tegenover staat wel een hoge fl exibiliteit. Maatregelen zoals ouderschapsverlof, tijdkrediet en de regels rond arbeidsduur zorgen er net voor dat er een evenwicht kan worden gevonden tussen fl exibiliteit en de combinatie werk-privéle-ven. Hieraan raken kan dat broze evenwicht in het gedrang brengen. Ook de meest licha-melijk belastende jobs zijn terug te vinden in de ouderenzorg.De maatregelen van de nieuwe federale rege-ring en de besparingen van de Vlaamse rege-ring dreigen de werkbaarheid van de jobs in de welzijns- en gezondheidssector onder druk te zetten. Niet alleen wordt de leeftijd voor het wettelijk pensioen en voor SWT opgetrokken. Ook ‘landingsbanen’ zouden volgens de plannen pas mogelijk worden vanaf 60 jaar. Eind 2011 kon je nog vanaf je 50ste in een landingsbaan terecht komen. Nu zou dat dus worden verhoogd naar 60 jaar. Op amper drie jaar tijd verschuift de leeftijd met maar liefst tien jaar.Ook de besparingen van de Vlaamse rege-ring dreigen de werkdruk te verhogen. Veel sectoren zoals de rusthuizen, de gezinszorg, de kinderopvang en de gehandicaptenzorg hebben nood aan extra personeel. De aan-gekondigde besparingen gaan in tegen de vraag naar extra mensen in de zorg. Als de nieuwe regeringen echt denken dat ze men-sen langer kunnen laten werken, dan zullen ze ook werk moeten maken van haalbare loopbanen. Voor jong en oud.  ze ook werk moeten maken van haalbare loopbanen. Voor jong en oud.  

De hoge werkstress in rusthuizen (35,3 pro-cent) en ziekenhuizen (32,7 procent) is te ver-klaren door de vele taken die op korte tijd moe-ten worden uitgevoerd.

Langerwerkenkannietzonderhaalbareloopbanen.

Page 30: Ons Recht november 2014

30 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 31

Opvoedings- en huisvestingsinstellingen

Bij de opvoedings- en huis-vestingsinstellingen (paritair comité 319) wordt in de peri-ode van oktober tot december de vakbondspremie van 75 euro uitbetaald aan leden die de vol-tijdse bijdrage betalen. Wie een verminderde bijdrage betaalt, krijgt een premie van 37,5 euro.Van de werkgever heb je bij de loonstrook een lichtgroen for-mulier gekregen dat dient als attest voor de vakbondspremie.

Dit attest moet je bezorgen aan het LBC-NVK-secretariaat in jouw streek.Om recht te hebben op de vak-bondspremie moet je ten laatste op 1 oktober 2013 lid geworden zijn van de vakbond. Je moet ook in het refertejaar 2014 hebben gewerkt in een opvoe-dings- en huisvestingsinstelling die erkend is door de Vlaamse overheid.

Centra geestelijke gezondheidszorg, kinderopvang (uitgezonderd onthaalouders) en Vlaamse centra voor gezondheid & preventie

In de centra geestelijke gezond-heidszorg, de kinderopvang (uitgezonderd onthaalouders) en de Vlaamse centra voor gezondheid & preventie is er een vakbondspremie van 75 euro voor wie de voltijdse bij-drage betaalt. Wie een vermin-derde bijdrage betaalt, krijgt een premie van 37,5 euro. De premie wordt uitbetaald tussen oktober en december.Van de werkgever heb je bij de loonstrook een crèmekleurig

formulier gekregen dat dient als attest voor de vakbondspremie. Dit attest moet je bezorgen aan het LBC-NVK-secretariaat in jouw streek.Om recht te hebben op de vak-bondspremie moet je ten laatste op 1 oktober 2013 lid geworden zijn van de vakbond. Je moet ook in het refertejaar 2014 heb-ben gewerkt in een instelling die erkend is door de Vlaamse overheid.

Scheikunde

In de periode van 1 november 2014 tot 31 januari 2015 krijgen de gesyndiceerde bedienden uit de scheikunde hun vakbonds-premie. De premie bedraagt 90 euro. Om er recht op te hebben, moet aan een aantal voorwaar-den worden voldaan. Zo moet je in de loop van 2013 gedurende ten minste één maand tewerkgesteld (in dienst) zijn geweest in een onderne-ming die valt onder het paritair comité voor de bedienden uit de scheikundige nijverheid (PC

207). Ook moet je ten laatste op 1 augustus 2014 lid zijn van het ACV en nog altijd aangeslo-ten zijn op het ogenblik van de uitbetaling. In orde zijn met de betaling van de ledenbijdrage is ook vereist.De premie wordt gestort op de rekening van de rechthebbende. Uitbetaling in speciën of via cir-culaire cheque is niet mogelijk. De rechthebbende moet zijn of haar attest ingevuld en onderte-kend terugsturen naar het plaat-selijke LBC-NVK-secretariaat.

UITBETALING VAKBONDSPREMIE

BITTEREGELUIDENL.A.-PERE-MAIL

Het ACV heeft erg stevig gerea-geerd op het federale regeerak-koord. Dat is goed te begrijpen. Zoals het er nu uitziet, betalen werknemers en gezinnen de reke-ning. Niet alleen federaal maar ook op Vlaams niveau trouwens.En toch keurden de parlemen-taire vertegenwoordigers van de christelijke arbeidersbeweging, gesteund door Beweging.net, alle aangekondigde maatrege-len slaafs goed. Het heeft geen enkele zin om actie te voeren wanneer de eigen mandatarissen tegen hun achterban stemmen.Op de werkvloer zijn hierover bijzonder bittere geluiden te horen. Waarom nog deel blijven uitmaken van de christelijke arbeidersbeweging als het toch niets uithaalt? Ik ben bang voor een leegloop.Ik ben al 30 jaar lid van het ACV maar het wordt moeilijk om mijn lidgeld te blijven ophoesten als

onze eigen beweging ‘blauw’ is geworden.

N.v.d.r.Uw ergernis is de onze. Bij het CD&V-congres in Brussel, dat het regeerakkoord moest beoordelen, heeft de LBC-NVK dat in alle duidelijkheid met heel wat andere ACV-centrales in de verf gezet. Het is en blijft onze opdracht om deze totaal onevenwichtige en onaanvaardbare maatre-gelen te bestrijden. We zul-len dat met volle overtuiging doen! Om dat in alle politieke onafhankelijkheid te doen rekenen we juist op u en al diegenen die willen dat wij als vakbond onze opdracht ver-vullen. Zonder onderscheid van kleur beoordelen wij wat ons aan politieke maatrege-len niet zint. In het regeerak-koord staat heel veel dat ons niet zint. Steun ons voort om dit te bestrijden.

215.00 kleding- en confectiebedrijf Vorige lonen x 0,9979 (schaallonen en reële lonen).

Negatieve index. Als gevolg van de cao van 3 april 2003 wordt de eerste negatieve index niet toegepast maar verrekend bij de volgende index-aanpassing.

INDEXAANPASSINGEN

Wiljijgraagjemeningkwijtoveréénvandeartikelenofberichteninjouwledenblad?Ofzijneranderegebeurtenissenindeactualiteitdiejesterkbezighouden?Alleinteressantelezersreactieszijnergwelkom.Wekunnenalleenbrievenpublicerenalswedenaamenhetadresvandeschrijver(m/v)kennen.Inprincipevermeldenwedeinitialenvandeschrijverenzijnofhaarwoonplaats.Opuitdruk-kelijkverzoekkunnenwedieinformatieweglaten.Somsmoetenweeenbriefinkortenzonderaandeessentieervanteraken.Enalsweeenbriefafdrukkenwildatnietautomatischzeggendatderedactieheteensismetalleswaterinstaat.

Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen. E-mailen kan uiteraard ook: [email protected].

WAT ONZE LEZERS ERVAN DENKEN

Nuttig voor notarisbedienden! Werk je als bediende bij een notaris? Dan hebben we goed nieuws voor jou. De LBC-NVK bundelde zopas alle cao-afspra-ken in een nieuw document voor 2014. In de bundel vind je alle specifi eke sectorale col-lectieve arbeidsovereenkom-sten van de sector van de notarisbedienden (paritair comité 216). Belangrijke en nuttig informatie voor jou als werknemer!Heb je een baan op een nota-riskantoor en ben je lid van de LBC-NVK? Dan kan je dit prachtige en volledige naslagwerk van wel 200 pagina’s gratis bestellen.

En dat via het e-mailadres van Gino Dupont: [email protected].

bundelde zopas alle cao-afspra-

CAO bundelingNotarisbedienden2014

Gino DupontLBC-NVK21-8-2014

Page 31: Ons Recht november 2014

30 | NOVEMBER2014|118dejaargang|OnsRecht OnsRecht|118dejaargang|NOVEMBER2014 | 31

MISSIEVANDELBC-NVK

DeLandelijkeBediendecentrale–NationaalVerbondvoorKaderpersoneel(LBC-NVK)iseenvakbonddiealsdeelvanhetAlgemeen

ChristelijkVakverbond(ACV)opkomtvoormeerensterkererechtenvoorwerknemers(m/v).DeLBC-NVKiseenonafhankelijkedemo-

cratischeorganisatiemetledenenmilitanten,diestreeftnaarsolidariteitonderwerknemers.Nationaleeninternationalesolidariteitiseen

belangrijkdoelenbindmiddel.DeLBC-NVKstaatvooreendemocratischekijkopdesamenleving.Samenmetgelijkgezindebewegingen

wilzeeenstrijdbaretegenmachtzijn.

Indian summerElke dag dacht ik: dit is de laatste mooie, vanaf morgen krijgen we de zon niet meer te zien. Het zal grijs en donker worden en begin-nen te regenen, miezerig rege-nen en venijnig verkillen. Zodat we vloekend de verwarming zul-len moeten opzetten en de gordij-nen dichttrekken en voorzichtig ons zomerjasje weghangen, zonder valse plooien, precies op het mid-den van een houten hanger, zodat we het binnen zeven of acht maan-den terugvinden, onbeschadigd maar uit de mode, voor opnieuw een korte periode in de volle zon.

Maar nee, de nazomer, die legendarische Indian Summer, Altweibersommer, l’Eté Indien bleek eindeloos dit jaar. Het was licht toen we opstonden, het bleef zonnig en warm de hele dag en ‘s avonds, op terras-sen en balkons en in alle tuinen van het land zaten mensen in hemdsmouwen en lichte jurken naar elkaar te glunderen achter een glas wijn, dromend van hoe het zou zijn om volop in zo’n heerlijk klimaat te wonen, zonder idiote tv-programma’s, maar rus-tig rondkijkend naar dat ene blad dat traag dwarrelde van die ene boom, windstil, in de luwte van het leven, even weer verzoend met de tijdelijkheid van het bestaan, tot en met de zonsondergang. Het mooie weer had natuurlijk zo zijn gevol-gen. Neem nu mezelf. Ik probeer er een punt van te maken om ernstig aan de gang te blij-ven, kwestie van niet nog suff er en vergeet-achtiger te worden dan ik al ben. Er moet geschreven worden dus, gelezen, gewerkt. Er zijn nog zoveel leerzame documentaires te zien en zoveel boeken te lezen. Ik mag van mezelf geen enkele mooie fi lm over-slaan.

Onvergeeflijkezonde

Hà! IJdele hoop! Keep on dreaming. You wish! Niet tijdens de Indian Summer! Natuurlijk had ik mijn laptop naar beneden kunnen zeulen en voort prutsen in de tuin, maar zelfs dat leek mij nu, in deze heerlijke nadagen van 2014, een schandalige verspil-ling te zijn, een onvergeefl ijke zonde tegen de natuur. En dus schikte ik kussens in een paar tuinstoelen, recht in dat laatste seg-ment oktoberzonneschijn en ik liet me bestralen, gezond bestralen dan, met mijn ogen dicht, tot het laatste lux, de allerlaat-ste candela van de zon achter de rododen-dronstruik verdwenen was, alsof het daarna nooit of nooit meer licht zou worden.

Man-van-het-licht

En o wonder, door de zon werd ik stilaan een zuiderse man-van-het-licht in plaats van een noordelijke man-van-de-plicht. Ik begon te bellen, met mijn telefoon op zonne-energie, naar die ene oude kameraad. Hé, amigo? Long time no see. Wat denk je? Vanavond? Op mijn terras? In de nazomer, we moeten ervan profi teren. Er zal drank en voedsel zijn, maar vooral drank, en we zullen het enkel over leuke dingen hebben, het goede leven, de vakantie en je kinderen en wat we vroeger zoal hebben meegemaakt. Hij vond het een aardig idee, mijn oude vriend, daar niet van, echt waar, maar nee, niet vanavond, sorry, niet op die superkorte termijn. Mag het ook in november zijn? Natuurlijk mag het ook in november. Eten en drinken en praten is altijd oké voor mij. Maar het zal dan niet in de zon zijn die avond. Het zal regenen en er zal minder warmte zijn, echte warmte dan, en ik zal denken: zou er een land bestaan waar het altijd Indian Summer is, van ‘s morgens tot ’s avonds, het hele jaar door?  altijd Indian Summer is, van ‘s morgens tot ’s avonds, het hele jaar door?  

ACHTERKLAPWALTER

ONS RECHTVERANTWOORDELIJKE UITGEVER: MarijkePersooneSudermanstraat5•2000AntwerpenHOOFDREDACTEUR:DenisBouwenREDACTIESECRETARIS:JanDeceunynckVORMGEVING:PeerDeMaeyerDRUKKERIJ:CorelioPrintingREDACTIE EN ADMINISTRATIE:Sudermanstraat5-2000AntwerpenTel.03/220.87.11•Fax03/[email protected]

LBC-NVK-SECRETARIATENEN -STEUNPUNTEN

•LBC-NVKAALST-OUDENAARDE Hopmarkt45-9300Aalst tel.053/73.45.20-fax03/220.88.01 [email protected] Steunpunt: Koningsstraat5-9700Oudenaarde tel.053/73.45.25-fax03/220.88.03 [email protected]•LBC-NVKANTWERPEN Nationalestraat111-113-2000Antwerpen tel.03/222.70.00-fax03/220.88.02 [email protected]•LBC-NVKBRUGGE-OOSTENDE Kan.Dr.L.Colensstraat7-8400Oostende Steunpunt: OudeBurg17-8000Brugge tel.059/55.25.54-fax03/220.88.15 [email protected]•LBC-NVKBRUSSEL Pletinckxstraat19-1000Brussel tel.02/557.86.40-fax03/220.88.05 [email protected]•LBC-NVKGENT Poel7-9000Gent tel.09/265.43.00-fax03/220.88.08 [email protected]•LBC-NVKHALLE VandenEeckhoudtstraat11-1500Halle tel.02/557.86.70-fax03/220.88.06 [email protected]•LBC-NVKHASSELT Mgr.Broekxplein6-3500Hasselt tel.011/29.09.61-fax03/220.88.09 [email protected]•LBC-NVKKEMPEN KorteBegijnenstraat20-2300Turnhout tel.014/44.61.55-fax03/220.88.20 [email protected]•LBC-NVKKORTRIJK-ROESELARE-IEPER PresidentKennedypark16D-8500Kortrijk Steunpunten: H.Horriestraat31-8800Roeselare St.Jacobsstraat34-8900Ieper tel.056/23.55.61-fax03/220.88.12 [email protected]•LBC-NVKLEUVEN Martelarenlaan8-3010Kessel-Lo tel.016/21.94.30-fax03/220.88.13 [email protected]•LBC-NVKMECHELEN-RUPEL OnderDenToren5-2800Mechelen-Rupel tel.015/71.85.00-fax03/220.88.14 [email protected]•LBC-NVKVILVOORDE Toekomststraat17-1800Vilvoorde tel.02/557.86.80-fax03/220.88.07 [email protected]•LBC-NVKWAAS&DENDER H.Heymanplein7-9100Sint-Niklaas tel.03/765.23.70-fax03/220.88.18 [email protected] Steunpunt: OudeVest144bus2–9200Dendermonde tel.03/765.23.71-fax03/220.88.19 [email protected]

ALGEMEEN SECRETARIAAT

Sudermanstraat5-2000AntwerpenTel.03/220.87.11,Fax03/[email protected]|www.lbc-nvk.be

OnsRechtwordtgedruktopverbeterdkrantenpa-pier.Ditpapierwordtgemaaktopbasisvangerecy-cleerdmateriaal.

Page 32: Ons Recht november 2014