Ons Recht juni 2014

Maandblad van de landelijke bediendencentrale - nationaal verbond voor kaderpersoneel

4-5Schoolverlaters en jobstudenten

118de jaargang | nummer 6 | jUnI - aUgUSTUS 2014

© f

oto:

dan

iël

rys

8-9

G E H A N D I C A PT E N ZO R G

A N D E R S AA N G E PA KT

10-11

O P B E ZO E K B I J D E

C H I N E Z E N

RUBRIEKSNAAM

2 | jUnI - aUgUSTUS 2014 | 118de jaargang | Ons recht

StandpuntJobstudenten

SchoolverlatersNon-profit

InboxNon-profit

InternationaalMigratie

Over de grenzenSociaal

Vraag van de maandInternationaal

FilmFilm

BoekWat onze lezers ervan denken

Uitbetaling vakbondspremieIndexaanpassingen

AchterklapVanmol

3

4

5

6

7

7

8

10

12

14

15

16

16

17

18

20

20

21

22

22

22

23

24

Solidariteit blijft de juiste weg!Wegwijs voor jobstudentengestopt met school of bijna afgestudeerd? Wat nu?Opleidingsproject verpleegkunde is nog altijd een voltrefferdelhaize klaagt over concurrentiepositie en loon- en arbeidsvoorwaarden

Vlaanderen gaat gehandicaptenzorg heel anders organiserenaCV haalt banden met Chinese vakbond aCFTU nauwer aan“diversiteit is uitdaging die we moeten blijven aangaan”

Overleg rond ambassadepersoneel levert vooruitgang opWerknemers zijn drieste besparingen bij Coca-Cola zatenquête bij bedienden verzekeringsmakelaars

WK voetbal in Qatar heeft erg dodelijk prijskaartjede 100-jarige man die uit het raam klom en verdweendeux jours, une nuitItalië, de schaduwkant van een zonovergoten land

INhOUd

De eerste migranten uit marokko en Turkije zijn een halve eeuw gele-den bij ons gearriveerd. Piet Janssen en Viera Saegers stonden in de jaren 60 mee aan de wieg van het migrantenwerk in Vlaanderen. “Goed omgaan met diversiteit is en blijft een grote uitda-ging”, vindt Piet. Samen met Viera komt hij aan bod in de boeiende docu-mentaire ‘Vlaamse pio-niers van het migranten-werk.’ Ons recht praatte met Piet en Viera. Hun getuigenis lees je op p. 12-13.

RUBRIEKSNAAM

Ons recht | 118de jaargang | jUnI - aUgUSTUS 2014 | 3

stan

dp

unt.

ferre wyckmans

algemeen secretaris

Dat de kaarten geschud zijn op 25 mei is duidelijk. Op de avond van de verkie-zingen toonden de vertegenwoordigers van de werkgeversorganisaties Unizo en Voka zich ongeremd en unisono geluk-kig. Volgens hen kozen de kiezers voor de juiste marsrichting. Patronale mars-richtingen en -orders komen zelden overeen met die van de werknemers. neen, we zijn er dus niet gerust in.

In Vlaanderen heeft de N-VA het extreemrechtse VB ‘leeggezogen’. Het is een onrustwekkende gedachte dat de N-VA deze kiezers ter wille zal moeten en willen zijn. Want veel sociaal en soli-dair gedachtegoed valt er in die kringen niet te vinden.Het is natuurlijk geen toeval dat werkgeversorga-nisaties jubelen. Zij rekenen op nog meer lasten-verlagingen, die eigenlijk neerkomen op minder belastingen voor bedrijven en minder socialeze-kerheidsbijdragen. Garandeert zoiets meer jobs of een betere sociale bescherming? Neen. Wel op de agenda staan meer flexibiliteit, soepeler overuren en minder zeggenschap voor de werknemersver-tegenwoordigers. Dat zijn de recepten die som-migen voor de verkiezingen naar voren schoven. Het zou ons dan ook verwonderen dat die ideeën nadien zomaar van de onderhandelingstafel val-len.

Gelijk hebben

Op verkiezingsavonden hoor je vaak dat ‘de kie-zer altijd gelijk heeft’. Een absolute uitspraak die uiteraard niet overeenstemt met wat we echt den-ken. De kiezers hebben het democratische recht om er deze of gene visie en mening op na te hou-den en die via hun stem te uiten. Maar dat bete-kent nog niet dat elke kiezer per definitie ‘gelijk heeft’. Meerderheden moeten worden afgewogen ten opzichte van minderheden en dat zijn de enige ‘gelijkhebbers’ van de uitslagen.Wij blijven ijveren voor meer gelijke verhoudin-gen. Dat is de essentie van onze missie en onze opdracht. Er zijn gelijkmakers die dus extra aan-dacht verdienen. Rechtvaardige fiscaliteit, een sterke sociale zekerheid en sociale bescherming waren voor 25 mei onze uitgangspunten en de referenties voor ons doen en laten. Dat is niet veranderd!

representatieve speler

De LBC-NVK behartigt collectief de belangen van niet minder dan 320.000 leden en geeft hen ook een individuele service. Het hele ACV doet dat voor wel 1,5 miljoen leden. Anders gezegd, wij zijn zonder meer een representatieve speler op het sociaaleconomisch terrein. Dat geldt in eer-ste instantie ten aanzien van de werkgevers. Maar ook op het politieke speelveld.Wie er ook aan de macht komt: onze beoordeling blijft geënt op onze visie. Het blijft onze rotsvaste overtuiging dat je van solidariteit beter wordt. Want het tegendeel is absoluut niet bewezen.

Het is geen toeval dat werkgevers-

organisaties jubelen.

Solidariteit blijft de juiste weg!

© f

oto:

BEl

GaiM

aGE


JOBStUdENtEN

Wegwijs voorDe regel van drie zet je op weg

elke Oeyen

met de regel van drie van Ons recht zet je al een stap voor-uit wanneer je werkt als jobstu-dent. De informatie in dit artikel schetst de grote lijnen en zwijgt over de uitzonderingsgevallen.

Vijftig dagen? Tel je dagen

Met een studentencontract mag je het hele kalenderjaar werken. Studentenarbeid is dus niet beperkt tot vakantiewerk in de zomermaanden. Elke student krijgt een individuele teller van 50 dagen. Langer wer-ken mag zeker! Deze teller kan je consulte-ren via www.studentatwork.be.Gedurende de eerste 50 dagen wordt van je loon als jobstudent 2,71 procent aan sociale-zekerheidsbijdrage afgehouden. Je moet wel aangeworven zijn met een ‘overeenkomst voor tewerkstelling van studenten’. Werk je meer dan 50 dagen? Dan wordt de normale socialezekerheidsbijdrage van je loon afge-houden, 13,07 procent, met als gevolg dat je vakantierechten opbouwt. Elk kalenderjaar wordt de teller weer op nul gezet. Het is de taak van de werkgever om de juiste bijdrage af te houden. Elke gewerkte dag telt als een dag, ook als je maar een contract van enkele uurtjes hebt. Ook feestdagen tijdens de tewerkstellings-periode tellen mee.Werk je in de horeca, dan krijg je er nog 50 dagen bij via een horeca@work-teller. De eerste 50 dagen moet je als ‘gewone’ job-student werken met een verminderde soci-alezekerheidsheidsbijdrage; daarna kan je dan als gelegenheidswerknemer in de horeca nog eens 50 dagen per jaar werken met normale socialezekerheidsbijdragen op een lager forfaitair bedrag.Ga je soms aan de slag als speelpleinmonitor met vrijwilligersvergoeding? Zolang je dit maximum 25 dagen per kalenderjaar doet, hoef je hier geen sociale zekerheidsbijdrage voor te betalen. De combinatie van speel-pleinmonitor voor 25 dagen en 50 dagen met een studentenovereenkomst elders is dus perfect mogelijk.

Belastingen? Tel je geld

Om thuis fiscaal ten laste te kunnen zijn, geldt voor het kind een maximumbedrag aan eigen inkomsten (netto bestaansmid-delen).Voor het inkomstenjaar 2014 (aanslagjaar 2015) gaat het om deze netto bestaansmid-delen: voor een kind van een gehuwd koppel

3.110 euro en voor een kind van een alleen-staande 4.490 euro. Wanneer die maxima worden overschreden, is het kind niet langer fiscaal ten laste en betalen de ouders hier-door meer belastingen. Meer uitleg over de berekening van het netto belastbaar inko-men en alimentatiegeld kan je terugvinden op www.acv-enter.be. Zelf moet een jobstudent belastingen beta-len wanneer zijn netto bestaansmiddelen op jaarbasis hoger liggen dan 7.350 euro (bruto 9.353,80 euro).

Kinderbijslag? Tel je uren

Als de jobstudent nog geen 18 jaar oud is, heeft hij een onvoorwaardelijk recht op kin-derbijslag tot 31 augustus van het kalender-jaar waarin hij 18 jaar wordt. Dit recht ver-valt bij spijbelgedrag.Tussen twee studie-of academiejaren mag je als jobstudent de hele zomervakantie (juli, augustus en september) werken zonder uur- en inkomstenbeperking. Gedurende het academiejaar mag je maximaal 240 uren per kwartaal werken als je je kinderbijslag wil behouden. Gedaan met school eind juni 2014? Je behoudt het recht op kinderbijslag tijdens de laatste zomervakantie als je tijdens de

zomervakantie minder werkt dan 240 uren. Voor studenten uit het secundair onderwijs loopt de vakantie tot 1 september. Voor stu-denten uit het hoger onderwijs loopt de vakantie tot 1 oktober.Gedaan met school tijdens het schooljaar? Je kan niet meer tijdens je beroepsinscha-kelingstijd werken met verlaagde sociale zekerheidsbijdragen. Ook niet tijdens de zomermaanden in datzelfde jaar. Vergeet niet het kinderbijslagfonds op de hoogte te brengen.

nieuw sinds 1 januari 2014

Een arbeidscontract voor studenten is een contract van maximum 12 maanden en heeft een proefperiode. Tijdens de proefperiode kunnen student en werkgever een duidelijk zicht krijgen op de wederzijdse verwachtin-gen. De duur van de proefperiode bedraagt drie werkdagen. Tijdens deze drie werkda-gen kan de jobstudent of de werkgever het contract direct beëindigen.

Meer informatie vind je op www.acv-enter.be. Aanraders zijn ook de folders ‘Lonend studentenwerk’ en

‘Gids voor schoolverlaters’.

Een jobstudent moet belastingen betalen wanneer zijn netto bestaansmiddelen op jaarbasis hoger lig-gen dan 7.350 euro (bruto 9.353,80 euro).

jobstudenten

© f

oto:

pho

tonE

ws


SchOOlVERlAtERS

Gestopt met school of bijna afgestudeerd? Wat nu?

inschrijven bij VDaB, controle door rVa, registratie bij acV

tOm Vrijens

als je tijdens het schooljaar je stu-dies stopzet, moet je je zo snel mogelijk (online) inschrijven als werkzoekende bij de VDaB (kijk op www.vdab.be). woon je in het Brussels hoofdstedelijk gewest? Dan kan je terecht in één van de drie werkwinkels van actiris (www.actiris.be). Vergeet niet je inschrij-ving af te drukken en goed te bewaren. Voor de inschrijving heb je je rijksregisternummer nodig.

Na je inschrijving als werkzoekende begint je beroepsinschakelingstijd. Die duurt 310 dagen (twaalf maanden). In deze periode zal de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA) je twee keer uitnodigen voor een con-trolegesprek als je nog niet aan het werk bent. Wil je info en ondersteuning op maat? Registreer je dan bij het ACV in je buurt als schoolverlater met het formulier C1_36 (kijk op www.acv-enter.be).

Kinderbijslag

Tijdens je beroepsinschakelingstijd kan je de kinderbijslag behouden op voorwaarde

dat je het kinderbijslagfonds laat weten dat je gestopt bent met studeren én dat je je ingeschreven hebt als werkzoekende. Als je tijdens je beroepsinschakelingstijd geld ver-dient, behoud je de kinderbijslag als je inko-men lager is dan 520,08 euro per maand.

Ziekenfonds

Tijdens je beroepinschakelingstijd blijf je als werkzoekende recht hebben op genees-kundige verstrekkingen via het ziekenfonds van je ouders. Vanaf het moment dat je een inschakelingsuitkering krijgt of begint te werken, moet je lid worden van een zieken-fonds of mutualiteit. Die zorgt ervoor dat je bij ziekte vergoed wordt en dat je voor geneesmiddelen en doktersbezoeken terug-betalingen krijgt. Meer info via www.cm.be.

na je studies nog aan de slag als jobstudent?

Kan je nadat je afgestudeerd bent in juni of tijdens het schooljaar nog werken als job-student? Je kan dan tot aan het einde van de laatste zomervakantie (tot 30 september voor secundair én hoger onderwijs) met een verlaagde socialezekerheidsbijdrage wer-ken. Als je teller van 50 dagen nog niet is opgebruikt als jobstudent en je tijdens de

laatste zomervakantie niet meer dan 240 uren werkt.Als je stopt met school tijdens het school-jaar kan je niet meer werken als jobstudent vanaf je inschrijving als werkzoekende. Ook niet tijdens de zomermaanden in datzelfde jaar.

Zonder job?

Niet iedereen vindt meteen een job na de studies. Als je geen job hebt na je studies, heb je toch recht op een inkomen. Wie de beroepsinschakelingstijd heeft doorlopen en twee positieve evaluaties heeft gekregen, heeft onder bepaalde voorwaarden recht op een inschakelingsuitkering.

eerste job en toch al vakantie?

Als je pas van school komt, is het niet van-zelfsprekend om in het daaropvolgende jaar te kunnen genieten van het maximum aantal vakantiedagen en vakantiegeld. Informeer of je recht hebt op jeugdvakantie.Waarop moet je letten als je werk gevon-den hebt? In de ACV-gids voor schoolverla-ters vind je de antwoorden. Je kan die gids bestellen via [email protected].

jobstudenten


NON-pROFIt

Opleidingsproject verpleegkunde is nog altijd een voltreffer

werknemers uit zorg krijgen kans om door te groeien

mark selleslach

genoeg nieuwe werknemers aan-trekken is en blijft een grote uit-daging voor de zorgen welzijns-sector. het is bekend dat de nood aan zorg in de samenleving zeker niet vermindert. De vraag naar nieuw personeel zal dan ook blij-ven bestaan. heel wat werkne-mers uit de zorg zullen trouwens in de komende jaren met pensi-oen gaan. en die moeten uiteraard wel kunnen worden vervangen.

Het aantal studenten verpleegkunde is er gelukkig flink op vooruit gegaan. Toch zal de vraag naar verpleegkundigen nog geruime tijd groter zijn dan het aanbod.Er is een uniek opleidingsproject waardoor werknemers uit de ziekenhuizen, ouderen-zorg, thuisverpleging en revalidatiecentra, met behoud van loon, een volwaardig ver-pleegkundig diploma kunnen behalen. Ook in het schooljaar 2014-2015 zal een nieuwe lichting studenten aan de opleiding begin-nen.Het is al 14 jaar geleden dat dit opleidings-project uit de startblokken schoot. Telkens

opnieuw trok de LBC-NVK aan de kar om de opleiding georganiseerd te krijgen. We zijn nu een paar duizend afgestudeerden verder.De opleiding is niet alleen erg waardevol omdat ze resulteert in extra verpleegkun-digen. Heel wat van de werknemers die in het project stappen hadden voordien nooit de kans om voor verpleegkundige te stu-deren. Dat had te maken met persoonlijke omstandigheden, een gebrek aan geld, een vroege gezinsuitbreiding of allerlei andere hindernissen.

Al wat ervaring

Wie zijn de werknemers die voor deze oplei-ding kiezen? Het gaat om mensen die al enkele jaren ervaring hebben in een andere baan in de zorgsector. Ze werken bijvoor-beeld als administratieve kracht of als ver-zorgende of logistieke medewerker. Deze werknemers kiezen er heel bewust voor om verpleegkundige te worden. Ze zijn dan ook heel gemotiveerd en de slaagpercentages liggen hoog.Bijna alle afgestudeerden kunnen meteen aan de slag als verpleegkundige. Terwijl ze studeren, worden ze vervangen door andere mensen. Zo vinden nieuwe collega’s de weg naar de zorg en krijgen zij ook een kans

op werk. Tovert dit opleidingsproject alle tekorten weg? Natuurlijk niet. Maar écht de handen uit de mouwen steken is vol-gens de LBC-NVK Non-Profit veel beter dan alleen maar filosoferen over de problemen die er zijn.

Ook in Vlaamse non-profit

Dank zij het sociaal akkoord gaat in de Vlaamse non-profit een gelijkaardig oplei-dingsproject van start voor werknemers uit de opvoedingsinstellingen, gezins-zorg, kinderopvang, beschutte en soci-ale werkplaatsen, socioculturele sector en centra geestelijke gezondheidszorg. Wie nooit kon studeren maar wel droomt van een andere job in de zorgsector, kan met behoud van loon in een Centrum voor Volwassenenonderwijs (CVO) een diploma behalen als opvoeder, begeleider in de kin-deropvang, zorgkundige, sociocultureel wer-ker, begeleider sociale economie of secreta-riaatsmedewerker. Andere beroepen zijn ook mogelijk. Ook hier worden de werkne-mers vervangen terwijl ze studeren.Mensen kansen geven en tegelijk de zorgen welzijnssector een grote dienst bewijzen. Voor zo’n mooie combinatie trekt de LBC-NVK graag aan de kar.

Het aantal studenten verpleegkunde is er gelukkig flink op vooruit gegaan. Toch zal de vraag naar verpleegkundigen nog geruime tijd groter zijn dan het aanbod.

© f

oto:

dan

iël

rys

RUBRIEKSNAAM


INBOxjan DeceUnynck

Website voor winkelpersoneel De vernieuwde website www.pc311.be is sinds enkele weken online. De site richt zich tot alle winkelpersoneel dat aan de slag is in paritair comité 311, dat zijn alle ‘grote kleinhandelsza-ken’: winkelbedrijven die non-food verkopen in diverse filialen, met minstens 50 werknemers. Werk je zelf in die sector? Ga er dan zeker eens een kijkje nemen. Je leest er alles over hoe het in je sector zit met tijdkrediet, zondagwerk, loon en andere thema’s.

Bereken je recht op vakantie Met de module jaarlijkse vakantie kan je als lid van de LBC-NVK het aantal dagen wettelijke vakantie berekenen waarop je recht hebt. In het programma zit ook een uitgebreid luik met infor-matie over de specifieke regelingen voor onder meer schoolverlaters en werklozen.Je vindt de toepassing op www.lbc-nvk.be bij de ‘berekeningsmodules’ in het snelmenu (onder de linkernavigatie).Let wel op: de wet is slechts een minimum. Vraag bij je ACV-afgevaardigde of op een ACV-dienstencentrum of er geen gunstiger regeling is in jouw sector!

ledenvoordelen Als lid van de LBC-NVK – en bij uitbreiding van het ACV – kan je op heel wat voordelen en servi-ces rekenen. Naast het ledenmagazine Ons Recht maakt de LBC-NVK een heel scala aan folders en brochures. Op www.lbc-nvk.be kan je die publi-caties downloaden of bestellen. Verder kan je bij ons terecht met al je vragen en problemen rond werksituaties.Je kan je bij het Centrum voor Loopbaan-ontwikkeling inschrijven voor een traject loop-baanbegeleiding. Of salarisadvies aanvragen of een startersloon laten berekenen. Lees meer op onze website onder de rubriek ‘ledenvoordelen’.

Veerle Verleyen

De supermarktgroep Delhaize vindt dat de werknemers te goede loon- en arbeidsvoorwaar-den hebben in vergelijking met de concurrentie. in dit ‘jaar vol uitdagingen’ wil Delhaize die

‘handicap’ aanpakken om extra te kunnen investeren in zijn com-merciële strategie en de markt-positie te beschermen. Zo werd het begin mei in bedekte ter-men gezegd bij de jaarlijkse voorstelling van de resultaten.

“Het bedrijf maakt vergelijkingen die niet correct zijn”, onderstreept de LBC-NVK.

“Telkens opnieuw wekt Delhaize de indruk dat de loonkosten in de onderneming veel te hoog liggen, net alsof de werkne-mers grootverdieners zijn. De werkelijk-heid is heel anders. Er is een prijzenslag aan de gang op de markt en die leidt tot

almaar kleinere winstmarges. De komst van het Nederlandse Albert Heijn maakte de concurrentie alleen maar feller.”Volgens Delhaize zijn 20 tot 30 van de 138 supermarkten in België verlieslatend. Het bedrijf is de situatie ‘volop aan het analyseren’ en werkt aan een plan om dit probleem aan te pakken. Maar hoe gaat Delhaize deze winkels opnieuw winstgevend maken? Gaan ze nog meer een beroep doen op franchisenemers of desnoods winkels sluiten? De LBC-NVK vroeg uitdrukkelijk om meer duidelijk-heid. Inleveren op loon- en arbeidsvoor-waarden is voor ons geen waarborg dat de bewuste winkels weer winst zullen maken.Delhaize constateert dat de tevredenheid van de klanten in vergelijking met 2013 gestegen is. “Uit onderzoek blijkt dat de klanten van Delhaize tevreden zijn ondanks late leveringen, lange wacht-rijen aan de kassa en het feit dat steeds minder werknemers hetzelfde werk moe-ten verzetten. Toch iets om over na te denken.”

delhaize klaagt over concurrentiepositie en loon- en arbeids-voorwaarden

Zal Delhaize nog meer een beroep doen op franchisenemers of desnoods winkels sluiten?

© f

oto:

dan

iël

rys


Vlaanderen gaat

heel anders organiseren

gehandicapten-zorg

twijfels over positieve effecten

© f

oto:

dan

iël

rys


NON-pROFIt

fatiha Dahmani

het Vlaams parlement heeft op woensdag 23 april het ontwerp van decreet over ‘de persoonsvol-gende financiering voor personen met een beperking’ goedgekeurd. Voor de lBc-nVk mag de nieuwe financiering in de gehandicapten-zorg niet leiden tot kwaliteitsverlies. aan de loon- en arbeidsvoorwaar-den van het personeel mag niet worden geraakt, stelt de vakbond.

Twee dagen na de goedkeuring in het Vlaams parlement werd het nieuwe decreet bekrachtigd door de Vlaamse regering. Door de tekst wordt de financiering in de sector van de gehandicaptenzorg grondig ver-anderd. Vandaag worden ‘voorzieningen’ gesubsidieerd op basis van het aanbod dat ze bieden. Door het nieuwe decreet komt er voor mensen met een beperking een per-soonlijk budget waarmee ze hun eigen zorg (op maat) kunnen kopen.De volgende Vlaamse regering zal het nieuwe financieringssysteem in de praktijk moeten invoeren. Het decreet regelt alleen het wettelijke kader. Rond de praktische kant van de nieuwe financiering moet er nog heel wat worden afgesproken.Hoe dan ook komt er een systeem met twee ‘trappen’. De eerste trap komt erop neer dat alle personen met een beperking hetzelfde budget voor basisondersteuning krijgen. Terwijl de tweede trap moet worden geor-ganiseerd door het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH); daar gaat het om de gespecialiseerde onder-steuning aan personen met een beperking die zoiets nodig hebben. De hoogte van de bedragen staat nog niet vast.

Gelijk budget

De vakbond heeft toch bepaalde beden-kingen. Een gelijk basisbudget voor elke persoon met een beperking: hoe valt dat te rijmen met zorg op maat? Die zorg ver-schilt natuurlijk van mens tot mens. Voor de ene persoon zal het basisbudget te klein zijn, voor een ander juist te veel. Bovendien kan de ene persoon met een beperking een beroep doen op een uitgebreid sociaal net-werk terwijl iemand anders geen of bijna geen netwerk heeft om op terug te vallen. Om nog maar te zwijgen over de verschillen tussen een arme en een rijke persoon met een beperking. Zal de volgende regering het bedrag groot genoeg maken zodat er degelijke zorg mee

kan worden betaald? Of zal de persoon met een beperking noodgedwongen moeten kie-zen voor minder zorg of voor zorg van een slechtere kwaliteit? Is het om het even wie de zorg levert of wie de zorg organiseert? Voor de LBC-NVK is het van belang dat de zorg gegarandeerd wordt door bekwame zorgen hulpverleners en organisaties die de persoon en niet de winst centraal stellen. De vakbond wil niet dat de nieuwe financie-ring leidt tot sociale dumping.

Zorg op niveau

Voor de vakbond is de manier waarop de sector gefinancierd wordt geen doel op zich maar een middel om tot kwalitatieve zorg te komen. De organisatie van de sector moet het mogelijk maken om zorg op niveau te verstrekken. Volgens de vakbond is de ‘per-soonsvolgende financiering’ op zich geen oplossing voor de wachtlijsten.

Sommige politici schermen met het voor-beeld van Nederland, waar de persoonsvol-gende financiering al enkele jaren bestaat. Zij zouden beter eens gaan praten met Nederlanders met een beperking om te weten hoe de praktijk eruit ziet. Wie werd in Nederland beter van de persoonsvol-gende financiering? Niet de mensen met een beperking maar wél de aandeelhouders van de privébedrijven die de sector met over-heidssteun hebben ingepalmd. Tijdens een solidariteitsbezoek stelden mili-tanten van de LBC-NVK zelf vast hoe fors de Nederlanders met een beperking erop zijn achteruitgegaan. De overheid mag haar verantwoordelijkheid om te zorgen voor genoeg kwalitatieve en toegankelijke zorg

niet van zich afschuiven door te verkondi-gen dat de personen met een beperking ‘zelf de regie in handen nemen’.Een belangrijk principe bij de nieuwe finan-ciering van de sector is dat het sociaal net-werk rond de persoon met een beperking meer en beter wordt ‘geactiveerd’. Daarnaast moeten de personen met een beperking ook meer een beroep kunnen doen op de gewone reguliere zorgen welzijnssectoren, zoals de gezinszorg, de thuisverpleging, het alge-meen welzijnswerk, de centra voor geeste-lijke gezondheidszorg en de kinderopvang. Moet kunnen. Maar dan moeten er wel twee belangrijke voorwaarden zijn vervuld. Die sectoren moeten worden versterkt zodat ze een nieuwe doelgroep kunnen bereiken en de nodige hulp kunnen geven. Daarnaast zal het aanbod in die sectoren moeten worden uitgebreid. Wachtlijsten heb je niet alleen in de sector van personen met een beperking.

meer doen met zelfde geld

Een ander vaak gehoord cliché is dat we ‘meer moeten doen met dezelfde middelen’. Laat sociale ondernemers in de sector met zo weinig mogelijk regeltjes vernieuwen en ondernemen, is de redenering. Er zou dan efficiëntiewinst worden geboekt door de capaciteit te vergroten, nog flexibeler te werken en te verwachten dat werknemers multifunctioneel en multi-inzetbaar zijn. Tegelijkertijd moet de zorg specifiek en op maat zijn. Is dat allemaal wel mogelijk met dezelfde middelen?Wij geloven daar niet in. In een aantal voor-zieningen zien wij nu al waartoe zoiets leidt. Meer doen met dezelfde centen wil daar zeg-gen dat er wordt bezuinigd op personeel. Er wordt meer flexibel gewerkt met meer deel-tijdse contracten van bepaalde duur. Met een groot personeelsverloop als gevolg. De ‘sociale ondernemers’ in die voorzieningen proberen nu al de sectorale loonafspraken te negeren. In de meeste gevallen weigeren zij om het sociaal overleg te respecteren.

Grens aan flexibiliteit

Er is een grens aan de flexibiliteit. De werk-druk is nu al heel groot in de sector. Uit de Vlaamse Werkbaarheidsmonitor blijkt dat de werknemers in de sector onder zware druk staan. De enige manier om de wacht-lijsten weg te werken is dan ook niet meer doen met dezelfde middelen maar het aan-bod vergroten en versterken. En dat kan alleen door extra te investeren.De LBC-NVK zal zich nooit neerleggen bij een nieuwe financiering die leidt tot min-der kwaliteit. Het kan niet zijn dat er wordt geprutst aan de loon- en arbeidsvoorwaar-den die dag in dag uit de zorg waarmaken. Een nieuwe financiering om degelijke zorg op maat te geven? Daar tekenen we wel meteen voor.

Er is een grens aan de flexibiliteit. De werkdruk is nu al heel groot in de gehandicaptenzorg.

de LBC-nVK zal zich nooit neerleggen bij een nieuwe financiering die leidt tot minder kwaliteit.

twijfels over positieve effecten


AcV haalt banden met chinese vakbond AcFtU nauwer aan

“Uitkijken voor vooringenomenheid”

Denis BOUwen

een vijftienkoppige delegatie van het acV bracht tijdens de paas-vakantie een bezoek aan china, meer bepaald aan de chinese vak-bond acftU. Ons recht praatte met ferre wyckmans, de alge-meen secretaris van de lBc-nVk, die deel uitmaakte van de Belgische delegatie. Duidelijk is dat het acV de relaties met de chinese vakbondswe-reld nog meer wil uitbouwen.

De Belgen hadden het met hun Chinese gastheren over werknemersrechten, vak-bondswerk, specifieke rechten voor arbeids-migranten uit het binnenland, de vrije meningsuiting van werknemers, mogelijk-heden en obstakels wanneer er actie moet worden gevoerd. Tijdens de reis werden ook Chinese dochters bezocht van de Belgische bedrijven Picanol en Watteeuw.

“China bezoeken is iets wat je heel moeilijk kan vergelijken met ervaringen in andere landen”, zegt Ferre Wyckmans. “Het is er heel anders dan bij ons maar veel dingen zijn gewoon hetzelfde. De Chinezen werken, praten met elkaar, gebruiken het openbaar vervoer, eten, studeren en trekken op uit-stap, net als wij. Vooral in Shanghai is het

beeld nogal westers. In de hoofdstad Beijing zie je bijna geen reclame. Wat mij het meest overweldigde, was de omvang van alles in China.”Ferre vond het boeiend om te zien in welk hoog tempo en op welke grote schaal de Chinezen de veranderingen in hun land aan-pakken. “Er zijn steden die 30 jaar geleden amper op de kaart stonden en waar nu tien of meer miljoen mensen wonen en werken. Krijg dat maar eens georganiseerd. Tegen 2020 moeten er bijna honderd miljoenenste-den komen, stuk voor stuk steden dus met het formaat van Brussel. De economische groei schommelt in China rond de tien pro-cent per jaar. De Chinezen moeten arbeids-krachten vanuit het binnenland aanvoeren naar de groeizones in het oosten van het land. Al die groei betekent ook dat je men-sen moet bijscholen, en dat op een planma-tige manier.”

Partnerschap

Ons recht: De samenwerking tussen het ACV en de Chinese vakbond ACFTU dateert van begin jaren 80. Maar de onderdrukte protesten van Tiananmen (1989) leidden tot een onder-breking. De voorbije jaren namen de contacten weer toe. Nu is er een ‘echt partnerschap’?ferre: “De vakbondsfederatie ACFTU (All China Federation of Trade Unions) ziet het ACV als een belangrijke organisatie. Het

ACV toonde redelijk veel bereidheid om uit te wisselen, en dat wisten de Chinezen sterk te waarderen. In de internationale vakbondswereld en bij de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) neemt het ACV een belangrijke plaats in. Chinezen hech-ten sterk aan hiërarchie, de rol van het ACV op internationale fora verklaart mee hun interesse voor onze vakbond. Het ACV denkt dan weer dat China, als politieke en econo-mische wereldspeler, ook een grote speler kan worden wanneer het gaat om arbeid en werknemersrechten.”

Ons recht: Hebben jullie in China authen-tieke syndicalisten ontmoet? Of waren ze eer-der verlengstukken van het regime? Heeft de vakbond daar genoeg bewegingsvrijheid?ferre: “In China is het niet verplicht om lid te zijn van de vakbond. Wij bezochten alleen privébedrijven in de ‘economische zones’. Over de situatie bij de pure overheidsbedrij-ven kan ik niets zeggen. Ontegensprekelijk zijn er heel sterke banden tussen de vak-bond en de autoriteiten. Die banden zijn veel sterker dan de relaties van het ACV met de politieke wereld in België.”

“De Chinese president Xi Jinping riep de vakbond in zijn land op om ‘beter zijn werk te doen’. Ik heb geen grondige kennis van het systeem in China maar denk toch dat zo’n oproep op diverse manieren kan wor-den uitgelegd. Wat zou het betekenen als


INtERNAtIONAAl

bij ons de premier of de koning de vakbon-den zou oproepen om ‘beter hun werk te doen’? Roept de Chinese president op om hardere standpunten in te nemen en gro-tere eisen te stellen? Of vraagt hij dat de vakbonden ervoor zorgen dat ze georgani-seerd zijn, sterker worden, meer naar hun leden luisteren, een betere dienstverlening ontwikkelen, meer aandacht hebben voor de economische belangen en minder voor problemen zorgen? Allemaal vragen waarop je niet zomaar een antwoord kan geven.”

Ingewikkeld

Ons recht: Welke gelijkenissen zie je tussen vakbondswerk in Europa en vakbondswerk in China? Volgens de officiële retoriek heeft de werkende klasse de macht in handen in China; de realiteit is natuurlijk heel anders?ferre: “We moeten opletten voor vooringe-nomen ideeën over China. In een land met 1,3 miljard inwoners kan de democratische besluitvorming moeilijk verlopen zoals bij ons. Kijk hoe complex het al is in België, met zijn elf miljoen inwoners, om de besluitvor-ming te organiseren. Hoe moet je zoiets dan organiseren in een land dat gigantisch veel groter is? Elk jaar komen er in China even veel mensen bij als de hele bevolking van België. Bij ons worden ze al zenuwachtig wanneer er enkele duizenden niet voorziene migranten opdagen.”

“Ook voor het Chinese vakbondswerk moet je in een heel andere orde van grootte den-ken. De ACFTU telt 290 miljoen leden. Elk jaar komen er zes tot zeven miljoen leden bij. Organiseer je daar maar eens naar.”

“Het sociaal overleg over loonstijgingen is in China anders, zowel in de ondernemingen als op sectorniveau. In China bestaat er geen loonstop. Eerst wordt op nationaal en regi-onaal niveau een loonstijging afgesproken. De Chinezen spreken niet van een automa-tische indexering maar eigenlijk komt het daar wel op neer: de inflatie wordt op zijn minst gecompenseerd. Regionaal, bijvoor-beeld in Beijing of Guangzhou, worden ook loonafspraken gemaakt. Op ondernemings-niveau zijn er ook nog mogelijkheden. Al zal de discussie in heel veel bedrijven eerder gaan over onderwerpen als de arbeidsorga-nisatie en de veiligheid.”

Ons recht: In het Westen wordt China bewie-rookt als ‘economisch mirakel’. Het land lijkt een steile economische opgang te beleven, de welvaart van de gemiddelde Chinees zit in de lift. Hebben jullie dat ook ervaren?ferre: “De Chinese economie groeit

stevig. Waarschijnlijk zal die groei som-mige Chinezen meer ten goede komen dan anderen. Hoe groot de ongelijkheid is, kan ik moeilijk inschatten. Wij bezochten diverse steden en zagen daar dat de mensen veel uitgaan en vaak een auto hebben. Het fietsverkeer lijkt enorm te zijn verminderd. Een aanwijzing dat de inkomens toch zijn gegroeid. Veel Chinezen in sjofele kleren zagen we zeker niet. In de hotels circuleerde veel volk, vaak waren dat jonge Chinezen.”

Superrijken

Ons recht: Er is in China ook een klasse van superrijken ontstaan?ferre: “Als er in Shanghai reclame wordt gemaakt voor Porsche, Bentley, Louis Vuitton en andere luxeartikelen, zal er daar absoluut een markt voor bestaan. Het zijn niet ‘Janneke en Mieke’ die zulke producten kopen. Ook niet bij ons in Europa trouwens.

Er is daar inderdaad een klasse van rijken en superrijken.”

Ons recht: China worstelt wel met grote milieuproblemen.ferre: “Er is absoluut een groot milieupro-bleem in China. In Bejing kan je met het blote oog zien hoe ernstig dat probleem wel is. De milieuvervuiling is er aanzien-lijk groter dan in België. Een flink deel van het probleem is te wijten aan het groeiende autoverkeer. Terwijl de Chinese industrie vaak niet zal voldoen aan de uitstootnor-men die wij hanteren. Van een milieu-expert van Belgische afkomst hoorden we dat de politieke verantwoordelijken ‘beslisten’ dat er wel degelijk een probleem is. Als de Chinezen besluiten dat er een probleem is, zoeken ze ook naar manieren om het op te lossen.”

Vooruitzichten

Ons recht: Het ACV volgt een eigen Chinapolitiek. Hoe ziet het ACV de samenwer-king met ACFTU evolueren? ferre: “Na de reis kwamen we met de dele-gatie bijeen om onze ervaringen te bespre-ken en te kijken hoe het nu verder moet. We willen zeker de ontstane contacten behouden en nieuwe contacten uitbouwen. Binnen het ACV willen we alle kansen benut-ten om meer van elkaar te weten te komen en informatie uit te wisselen. Misschien zijn er kansen binnen een aantal ondernemin-gen. Bij de internationale vakbonden willen we druk uitoefenen om contacten te leggen met de Chinezen en om bestaande banden te versterken. De Chinezen zelf toonden de nodige interesse voor onze wettelijke pen-sioenen. Iets waar wellicht een project zal uit groeien.”

“Ook voor het Chinese vakbondswerk moet je in een heel andere orde van grootte denken. de aCFTU telt 290 miljoen leden. elk jaar komen er zes tot zeven miljoen leden bij. Organiseer je daar maar eens naar.”

Het ACV wil de collega’s van de Chinese vak-bond ACFTU nog beter leren kennen en inten-ser informatie uitwisselen. De foto toont een dienstencentrum van ACFTU bij Foxxcon, een grote fabrikant van elektronica en computeron-derdelen.

De Belgische vakbondsmensen brachten ook een bezoek aan een Chinees filiaal van Watteeuw.


MIGRAtIE

“diversiteit is uitdaging die we moeten blijven aangaan”

Pioniers migrantenwerk getuigen over hun ervaringen

Denis BOUwen

De eerste migranten uit marokko en turkije zijn een halve eeuw geleden bij ons aangekomen. sindsdien nam het aantal land-genoten met marokkaanse en turkse roots aanzienlijk toe. Piet janssen stond in de jaren 60 mee aan de wieg van het migranten-werk. “goed omgaan met diversi-teit is en blijft een grote uitdaging in de 21ste eeuw”, vindt Piet. “het heeft geen zin om schrik te hebben van de vele mensen van vreemde herkomst. we zullen er wel gera-ken, met vallen en opstaan.”

Piet Janssen is één van de sleutelfiguren die aan het woord komen in ‘Vlaamse pioniers van het migrantenwerk’, de opmerkelijke documentaire die in februari voor het eerst aan het publiek werd vertoond in De Roma in Antwerpen. Ons Recht had een gesprek met Piet en met Viera Saegers, een andere pionier uit het migrantenwerk.

Ons recht: Wanneer zagen jullie de eerste arbeidsmigranten uit Marokko en Turkije bij ons aankomen?Viera: “De eerste Marokkanen en Turken arriveerden in Antwerpen in 1964. Er waren hier veel arbeiders nodig in de metaalver-werking, de bouw, de serres en voor de aan-leg van de autosnelweg E3 (de huidige E17, nvdr). De plaatselijke bevolking reageerde met de nodige verbazing en verwonde-ring op de komst van de migranten. Het gebeurde soms dat de mensen nieuwsgie-rig aan het raam kwamen kijken wanneer er in mijn platenwinkel een Marokkaan bin-nenkwam.”

Ons recht: Hoe kregen jullie interesse voor die nieuwkomers uit de Maghreb en Turkije?Piet: “Aan het eind van de jaren 1960 was ik in Borgerhout lid van een werkgroep rond de Derde Wereld. Na een jaar te heb-ben gewerkt rond Haïti besloot een deel van die werkgroep om zich meer toe te spitsen op de Derde Wereld bij ons: de gastarbeider. We gingen samenwerken met pater Frans Martens en tal van andere mensen die al contacten hadden met migranten.”Viera: “De Marokkanen klampten me in mijn platenwinkel vaak aan omdat ze hulp nodig hadden met van alles en nog wat. Mijn vader had nogal goede contacten met

de plaatselijke politiek. Als iemand niet wist hoe hij een probleem moest aanpak-ken, belde mijn vader met de mensen van het stadhuis.”Piet: “Er waren inderdaad een heleboel noden en vragen. Met onze nieuwe werk-groep voor gastarbeiders wilden we niet alleen de migranten helpen. We trokken ook naar scholen en verenigingen om de Belgen uitleg te geven over de nieuwe medeburgers en hen te sensibiliseren rond de scheve ver-houding tussen het Noorden en het Zuiden. De gastarbeid was een uiting van die scheve verhoudingen.”

“Bij ons in Borgerhout hadden we vooral Marokkanen, meestal uit het Rifgebergte. Ze moesten vaak met grote gezinnen in één huis samenhokken. De Turken vond je vooral in Hoboken, op het Kiel en in Berchem. Opvallend was dat die migranten heel harde werkers waren. Ze gingen aan de slag in de tuinbouw, de zware industrie of de wegenbouw. Of hielpen mee de tunnels aan te leggen voor de Antwerpse premetro.”

Taallessen

Ons recht: Gaandeweg werd jullie betrokken-heid nog intenser?

Piet en Viera: “Toen we de kans kregen om lokalen in een jongerencentrum te gebrui-ken, konden we allerlei gezamenlijke acti-viteiten op poten zetten. Die activiteiten hadden te maken met ontspanning, voor-lichting, sociaal advies. We gaven ook taal-lessen en namen initiatieven voor de kin-deren. Na verloop van tijd ontstond er ook een werking voor migrantenvrouwen. In april 1972 stichtten we de vzw Centrum voor Buitenlandse Werknemers (CBW) om van de parochie een lokaal te huren waarin de allereerste moskee van Borgerhout werd ondergebracht. Voor die moskee mochten we trouwens een groot tapijt lenen uit de Antwerpse kathedraal. Eerder was er al een andere Antwerpse moskee geopend, maar die lag in Hoboken.” Ons recht: In 1974 werd een migratiestop afgekondigd maar werden er ook mensen zon-der papieren geregulariseerd?Piet: “Tijdens de jaren 1960 konden Marokkanen en Turken heel vlot naar België komen en daarna hun papieren ter plaatse regelen. Een situatie die de werk-gevers trouwens heel goed uitkwam. Door de oliecrisis van de jaren 1970 kwam de economie onder druk en werden de regels

Viera Saegers: “Het gebeurde soms dat de mensen nieuwsgierig aan het raam kwamen kijken wan-neer er in mijn platenwinkel een Marokkaan binnenkwam.”

© f

oto:

dan

iël

rys


weer strakker toegepast. Onze politiek kondigde een migratiestop af. Maar om de pil te vergulden konden migranten zich in 1974 laten regulariseren op basis van werk. Uiteindelijk werden toen zo’n 12.000 men-sen geregulariseerd. Zonder veel beroering overigens. Tegenwoordig wordt er vaak met scherp geschoten op sans-papiers, maar destijds maakte de bevolking zich daar veel minder druk om.”Viera: “Ik herinner me nog goed hoe ik in 1974 werd opgetrommeld om te komen bevestigen dat een aantal mensen wel dege-lijk aan het werk was en dus in aanmerking kwam om te worden geregulariseerd. Veel werkgevers waren bang om dat te bevesti-gen want in principe waren ze in fout. Ik keek er destijds van op hoeveel mensen er hier leefden zonder papieren.”

Gebrek aan beleid

Ons recht: Tientallen jaren lang was er van een ernstig beleid rond de arbeidsmigranten geen sprake?Piet: “Dat klopt. De toenmalige nationale ministers van Werk en Buitenlandse Zaken gebruikten de migratie vooral als buffer voor onze arbeidsmarkt. Er waren maar héél beperkte middelen beschikbaar voor alles wat met migranten te maken had. Zo kon een migrant, in theorie althans, de reis-kosten deels terugbetaald krijgen als hij zijn familie liet overkomen; in die tijd werd dat nog aangemoedigd. Er ging ook een beetje geld naar aalmoezeniers voor de Italianen

– die al eerder waren gearriveerd – en naar

‘morele en religieuze raadgevers’ voor de migranten met een moslimachtergrond. Verder had je wat subsidies voor vrijwilli-gersgroepen die lessen Nederlands gaven.”

“Gedurende vele jaren werden lessen Nederlands uitsluitend door vrijwilligers georganiseerd. Het CBW bleef tot het begin van de jaren 1990 zulke lessen geven. Daarna namen de centra voor basiseducatie die taak meer en meer over. En uiteindelijk ontston-den de zogeheten onthaalbureaus, eerst met experimenten in Gent en Antwerpen. Het Vlaamse integratiedecreet, waaraan ik mee schreef, kwam er pas in 1998.”

Veranderingen

Ons recht: In november 2013 besliste de Vlaamse overheid om alle integratiecentra en onthaalbureaus onder te brengen in een nieuw ‘extern verzelfstandigd agentschap’ voor Integratie en Inburgering. Een goede maatre-gel?Piet: “Naar mijn mening zou je de onthaal-bureaus perfect onder het Vlaams ministe-rie van Onderwijs kunnen laten vallen. Maar ik vind het een verkeerde zaak om de hele integratiesector nu te laten opgaan in de Vlaamse administratie. Als het over integra-tie gaat, wordt er nog altijd te veel gevraagd aan de migranten en te weinig aan de rest van de samenleving. Veel werkgevers stei-geren nog altijd als je durft te praten over quota om het aantal allochtone werknemers te vergroten. Het Minderhedenforum speelt een nuttige rol als behartiger van de belan-gen van de migrantenverenigingen. Maar

je hebt ook een integratiesector nodig die ondersteunt, genoeg autonomie geniet en een luis in de pels kan zijn voor het beleid. De oprichting van het nieuwe agentschap zal volgens mij de stem van die sector smoren.”

“De komst van het agentschap Integratie en Inburgering gaat gepaard met de nodige politisering. Er komt een nieuwe structuur met een hele resem aan directeurs. Crazy gewoon. Of de vernieuwing tot een meer uniforme aanpak zal leiden, valt te betwij-felen.”

“Maar de integratiesector gaat zelf ook niet helemaal vrijuit. Er was te veel versnippe-ring. De diverse integratiecentra werkten te weinig samen en er waren te veel grote ego’s.”

De trailer van de documentaire ‘Vlaamse pioniers van het migrantenwerk’ kan je bekijken op http://goo.gl/1yz78m. Wie graag een vertoning van de film wil organiseren, kan e-mailen naar Chris Schillemans van Communicatie in Beeld: [email protected]. Op maan-dag 23 juni is er om 20.00u een vertoning met nabespreking in het auditorium van ACW-Antwerpen, Nationalestraat 111-113, Antwerpen.

Wie zijn ze?

Viera saegers opende in 1962 een

platenwinkel op de Turnhoutsebaan

in Borgerhout. Ze bleef haar win-

kel, Melodia, gedurende vele jaren

uitbaten. In de zaak verkocht ze niet

alleen platen maar ook theeserviezen.

Mettertijd kreeg ze veel Marokkaanse

klanten, die muziek uit hun thuisland

wilden kopen. de Marokkanen gaven

Viera de bijnaam ‘Milouda’, een ver-

bastering van Melodia.

Piet janssen groeide op aan de

Turnhoutsebaan, waar zijn vader een

boekhandel runde. Hij was heel actief

in het vrijwilligerswerk voor migran-

ten en werd de eerste betaalde kracht

van het Centrum voor Buitenlandse

Werknemers (CBW). In 1995 ging hij

aan de slag op het kabinet van Luc

Martens, toen de Vlaamse minis-

ter van Cultuur, gezin en Welzijn.

Piet werd in 1999 directeur van het

Vlaams Minderhedencentrum (nu

Kruispunt Migratie-Integratie), een

kenniscentrum voor de hele integra-

tiesector. In 2010 ging hij met pensi-

oen. Maar Piet blijft actief, onder meer

bij Medimmigrant, dat actief is rond

gezondheidszorg voor mensen zonder

wettig verblijf en mensen met een pre-

cair verblijf.

Piet Janssen: “Er wordt tegenwoordig vaak met scherp geschoten op sans-papiers, maar in de jaren 70 maakte de bevolking zich daar veel minder druk om.”

© f

oto:

dan

iël

rys


AB InBev solt serieus met personeel in Mexico

De brouwer AB InBev is een Belgisch-Braziliaanse multinational die de voorbije jaren ontzettend groeide. Ook in Mexico hebben ze een bekende speler in de bierwe-reld in handen, Grupo Modelo. Sinds 2008 is er daar een serieus conflict tussen vak-bonden en management.Op 26 januari 2008 ontsloeg Grupo Modelo 220 werknemers, met inbegrip van de hele leiding van de vakbond SUTEIVP. De ont-slagen kwamen er kort na de oprichting van een onafhankelijke vakbond die erin geslaagd was de arbeidsomstandigheden te

verbeteren. Het succes van de vakbond viel niet in goede aarde bij de lokale overheid en werkgevers in de regio. Die bundelden hun krachten om de macht van SUTEIVP te breken. Vakbondsacties werden hardhandig de kop ingedrukt. Al deze werknemers staan sindsdien op een zwarte lijst bij overheid en werkgevers. Werk vinden in een andere onderneming in de streek is niet simpel.Maar 33 van de gedupeerde werknemers lieten het daar niet bij. Ze trokken naar de rechtbank met de vraag om weer in dienst te worden genomen. Begin april 2014 velde

de rechter een uitspraak in het voordeel van de werknemers. Grupo Modelo moet hen opnieuw in dienst nemen met dezelfde loon- en arbeidsvoorwaarden en een grote scha-devergoeding uitbetalen.Om de uitspraak kracht bij te zetten lan-ceerde de internationale voedingsvakbond IUF een e-mailcampagne. Ook jij kan een mail sturen naar het management met de vraag om het vonnis te respecteren: www.iuf.org (zie rubriek ‘Campaigns’).

Veel onzekerheid voor 370.000 zorgverleners in Verenigd Koninkrijk

Sinds enkele jaren stijgt in het Verenigd Koninkrijk het aantal werknemers in heel onzekere statuten. Een recente trend is de opkomst van de ‘nulurencontracten’. Die contracten geven werkgevers de flexibili-teit om werknemers aan te werven zonder enige garantie rond het minimale aantal uur tewerkstelling. Recente cijfers tonen aan dat zulke contracten in de zorgsector enorm in opmars zijn. Niet minder dan 370.000 zorg-verleners werken met zo’n contract.Overheden bespaarden namelijk in de bud-getten voor de zorg. Tegelijkertijd nam de vraag enorm toe. Privé-ondernemingen gebruiken nulurencontracten om winst te garanderen.De Britse vakbond Unite the Union waar-schuwt voor de gevolgen. Een van hun leden

getuigt hierover. Het gaat om een vrouw die geruime tijd een job zocht. Toen ze het aanbod kreeg om als zorgverlener te wer-ken was ze erg tevreden. Na enige tijd begon ze in te zien dat een nulurencontract geen zekerheid gaf. “Een week op voorhand weet ik nog niet welke uren ik moet presteren. Ze bellen me soms op zondag om me te vertel-len wanneer ik maandag moet beginnen te werken. Ik kan mijn leven maar week per week plannen. Een lening krijgen voor de renovatie van mijn huis is dan ook onmo-gelijk.” Nulurencontracten maken niet alleen het leven van de werknemers moeilijk. Hun cli-enten weten niet wanneer hun hulpverle-ner langs komt. Ook lange uren horen bij de job. Het uitbetalen van het bijhorende

vakantiegeld wordt omzeild. Dezelfde vrouw getuigt: “Eén van mijn collega’s nam een tijdje terug een week vakantie. Ze werkte vaak 40 uur per week maar stelde vast dat onze baas haar slechts vakantiegeld op basis van 15 uur prestaties had uitbetaald. Zelf durf ik geen vakantie te nemen. Wie weet wat ik dan aan vakantiegeld krijg.”Unite the Union krijgt geregeld zulke verha-len te horen. De vakbond vindt het heel ver-ontrustend dat werknemers die voor zieken, ouderen en kwetsbaren moeten zorgen in zulke arbeidsomstandigheden moeten wer-ken. Met de campagne ‘No to zero hours’ kaartte de vakbond dit dan ook aan bij de overheid.

www.unitetheunion.org

OVER dE GRENzENannick aerts

dood en verderf in turkse mijn

De media berichtten uitvoerig over het tragisch ongeval dat op 13 mei in de mijn in het Turkse Soma gebeurde. Hierbij kwa-men 301 mijnwerkers om het leven. Veli Yelmis is één van de gelukkigen die het overleefd heeft. Zijn getuigenis is ontluis-terend: “De mijnwerkers werken er in een klimaat van angst. Geïntimideerd worden is routine. De werkgever gebruikt straf-fen en boetes om de werknemers onder controle te houden. Bovendien speelt het bedrijf met de overheid onder één hoedje wanneer de veiligheid wordt gecontroleerd. De drang naar nog meer winst primeert boven basisregels rond veiligheid.”De Turkse vakbonden beamen de mening van deze mijnwerker. Samen met de inter-nationale industrievakbond IndustriAll zetten ze alle middelen in om het tij te keren. Wereldwijd staat de Turkse mijn-bouw op nummer drie wat betreft het

aantal ongevallen en explosies. Ook na het ongeval toonden de overheid en de werk-gever weinig berouw. Veli Yelmis kreeg bij-voorbeeld te horen dat hij een bonus zou verliezen – een derde van zijn loon – als hij naar de begrafenis van zijn zus zou gaan. Turkse vakbonden organiseerden al tal van manifestaties en werkonderbrekingen om hun ongenoegen te uiten. Hier werd vaak hardhandig tegen opgetreden. De uitdagingen zijn groot. Maar de over-heid toont geen enkele bereidheid om de regels te doen toepassen en bij te sturen. De hoge werkloosheidsgraad in Turkije heeft als gevolg dat werknemers gemak-kelijk kunnen worden uitgebuit en geïn-timideerd.Het drama in Soma is het gevolg van een ongebreideld streven naar winst. Twee weken voor het ongeval kaartte de oppo-sitie de onveilige situatie in de mijn aan maar de meerderheid legde de aantijgin-gen naast zich neer. Druk uitoefenen op Turkije blijft nodig. Om hun solidariteit

met de rouwende families te tonen zal er midden juni een prominente IndustriAll-delegatie naar Soma vertrekken. Met hun aanwezigheid en verder campagnewerk willen ze Turkije dwingen om betere regels uit te werken.

www.industriall-union.org

© f

oto:

BEl

GaiM

aGE


SOcIAAl

Overleg rond ambassadepersoneel levert vooruitgang op

lBc-nVk op de bres voor kwetsbare werknemers

jerOen VanDamme

Brussel, de hoofdstad van de europese Unie, is een geweldig knooppunt van diplomaten en internationale instellingen. het bulkt er van de ambassades. De gewone werknemers op die ambas-sades hebben lang niet altijd degelijke loon- en arbeidsvoor-waarden. maar ook hier onder-neemt de lBc-nVk inspanningen om de toestand te verbeteren.

Het is niet uitzonderlijk dat er achter de chique gevels van een ambassade meer dan 100 mensen werken. Op de meeste ambas-sades heb je twee groepen werknemers. Het diplomatiek personeel valt onder het arbeidsrecht van het land van herkomst en kan een beroep doen op de eigen nati-onale vakbonden. Maar er is ook een grote groep werknemers die wordt gerekruteerd in België. Voor die mensen liggen de kaarten helemaal anders.De lokaal aangeworven personeelsleden zijn voor een deel Belgen en voor een deel men-sen van buitenlandse afkomst van wie de

verblijfsvergunning gekoppeld is aan de job op de ambassade. Over het statuut van deze tweede groep is er erg veel onduidelijkheid. Welk arbeidsrecht moet op hen worden toe-gepast? Wat met de sociale zekerheid en de fiscale verplichtingen?Heel wat landen behandelen hun ambas-sadepersoneel correct. Maar dat geldt niet voor iedereen. Soms mogen personeelsleden geen lid zijn van een vakbond. Soms wor-den de lonen niet geïndexeerd of wordt de arbeidsduur eenzijdig verhoogd.

Commissie

Duizenden werknemers in ons land die in zulke onzekere omstandigheden moeten werken? Onaanvaardbaar. Daarom behar-tigen de bediendevakbonden de belangen van deze groep sinds enige tijd. In mei 2013 werd een ‘Commissie voor goede diensten voor het ambassadepersoneel’ opgericht. Die bestaat uit vertegenwoordigers van de vakbonden en van de federale overheids-diensten Financiën, Werk, Sociale Zaken en Buitenlandse Zaken. Als er problemen of conflicten zijn tus-sen werknemers en ambassades, speelt de Commissie vooral een bemiddelende rol.

Soms worden er oplossingen gevonden. Maar vaak zijn problemen te wijten aan het ontbreken van een onderhandeld juri-disch kader. Deze werknemers vallen niet onder de paritaire comités voor de privé-sector en zijn ook geen ambtenaren. Binnen de Commissie groeide snel het inzicht dat er een model van arbeidsovereenkomst moest worden gemaakt voor ambassadepersoneel.Het nieuwe model zal de betaling van de lonen, de indexering, de jaarlijkse vakantie en de arbeidsduur regelen. De Commissie zal bij ambassades het gebruik van de arbeidsovereenkomst promoten. Maar dat is niet genoeg. De bonden willen dat de vol-gende federale regering deze modelarbeids-overeenkomst juridisch afdwingbaar maakt. Alleen zo kunnen onwillige landen ook over de streep worden getrokken.

Weg met willekeur

De Commissie maakt ook werk van een model van arbeidsreglement. Zo wil ze de willekeur van sommige ambassades op het vlak van uurroosters, verplichtingen, feestdagen en klein verlet uit de wereld helpen. Rond het intern sociaal overleg bij de ambassades moeten in de komende jaren ook goede afspraken worden gemaakt.Er is nog een lange weg te gaan. Maar toch kan de ‘Commissie van goede diensten’ na een jaar al een mooi rapport voorleggen. Als de politici er nu in slagen de afspraken afdwingbaar te maken, verbeteren we dui-delijk het statuut van het ambassadeperso-neel. De LBC-NVK zet, samen met de andere bonden, de inspanningen voor deze groep voort.

Welk arbeids-recht moet op hen worden toe-gepast? Wat met de sociale zekerheid en de fiscale verplichtingen?


Werknemers zijn drieste besparingen bij coca-cola zat

karin schaerlaekens

Zowat 50 vakbondsafge-vaardigden van coca-cola zijn op 20 maart 2014 bijeengekomen in madrid. De vakbondsmensen kwa-men uit diverse europese landen. het ging om een meeting georganiseerd door effat, de over-koepelende europese vakbond van de voe-dingsnijverheid.

De deelnemers aan de actie in Madrid stelden vast dat er op dat moment drie stakingen bezig waren in Europese ves-tigingen. In Madrid zelf werd al 50 dagen lang gestaakt, in Griekenland zelfs 120 dagen. Ook het personeel in Frankrijk was enkele dagen in staking.Het frisdrankenconcern Coca-Cola maakt megawinsten. In vier jaar tijd verdubbelde het aandeel in waarde. Elk jaar worden ruime dividenden uit-gekeerd.Ondanks die stevige cijfers vindt Coca-Cola het toch nodig om vier vestigingen in Spanje

– goed voor meer dan 1.250 werknemers – en één vestiging in Griekenland te sluiten. In Frankrijk wordt de belevering van automaten overgedragen aan een extern bedrijf, goed voor nog eens meer dan 100 ontslagen.België werd in de voorbije jaren niet ontzien. Ook hier werden werknemers ontslagen door een reorganisatie in de productie, de uitbesteding van de financiële

diensten en het samentrekken van de personeelszaken buiten ons land.

meer flexibiliteit

In alle landen eiste de onder-neming meer flexibiliteit van haar werknemers. Zo wil de directie werknemers verplich-ten om daags nadien verlof op te nemen als er weinig productie is. Coca-Cola wil nog veel mak-kelijker gebruik maken van uit-zendarbeid en overuren. En de werkdruk blijft stijgen.De vakbondsmilitanten in Madrid beslisten om op maan-dag 5 mei vakbondsacties te houden in alle Europese ves-tigingen. Naast een grote manifestatie in de Spaanse hoofdstad waren er acties in Italië, Frankrijk, Duitsland en Portugal. In België vonden per-soneelsvergaderingen plaats en kwamen circa 100 werknemers samen in Anderlecht. Uit soli-dariteit met de ontslagen werk-nemers en ook en vooral om te eisen dat Coca-Cola in de toe-komst niet alleen een gezond financieel beleid moet voeren, maar ook een gezond sociaal beleid. Mensen ontslaan mag pas in lààtste instantie gebeu-ren wanneer er moet worden bespaard.EFFAT pleit voor meer overleg met de vakbonden binnen Coca-Cola en het behoud van jobs. Alleen als alle vakbonden zich verenigen in Europa en samen actie voeren, kan er genoeg druk worden uitgeoefend op de multinational Coca-Cola. Deze acties waren een eerste stap.

Enquête bij bedienden verzekerings makelaars

Doe mee en win misschien een tabletcomputer!

De sector van de verze-keringsmakelarij (pari-tair comité 307) telt meer dan 7.000 werk-nemers. Die moeten het wel stellen met niet al te beste loon- en arbeids-voorwaarden. Zeggen we daarmee dat iedereen in de sector echt een slecht loon heeft? neen. maar de minimumvoorwaar-den zijn wel ondermaats.

De LBC-NVK wil de situatie voor de werknemers in PC307 maxi-maal verbeteren. “We hebben een donkerbruin vermoeden dat nogal wat werkgevers niet beter doen dan het strikte minimum”, zegt Stefaan De Cock, nationaal secretaris Financiën.Actuele en toekomstige evo-luties zullen werkgevers dwingen om betere loon-en arbeidsvoorwaarden toe te kennen. Zo niet zullen ze niet meer aantrekkelijk genoeg zijn om gekwalificeerd personeel te vinden of in dienst te houden. De minimumvoorwaarden moe-ten dus flink de hoogte in. Bij de vakbond weten we dit al,

nu moeten we er alleen nog in slagen om de werkgevers ook daarvan te overtuigen. De LBC-NVK zal in die geest de toekom-stige gesprekken met de werk-gevers voeren.

We willen dan ook graag een korte enquête houden. Zo wil-len we te weten komen hoe jouw realiteit in PC 307 eruit ziet. Daarnaast zetten we onze studiedienst aan het werk om de financiële, economische en sociale gegevens van de sector in kaart te brengen. In de verze-keringsmakelarij zijn er erg veel kleine bedrijven. Vaak zonder aanwezigheid van de vakbond, met alle gevolgen van dien.Help ons om een helder en scherp zicht te krijgen op de dagelijkse realiteit door onze enquête in te vullen. Je kan zelfs een Samsung-tablet win-nen! Om daarop kans te maken moet je raden hoeveel inge-vulde enquêtes we binnen krij-gen tegen uiterlijk 30 juni om 24.00u. Vul je mee onze enquête in? Surf dan naar http://goo.gl/SxW17S

© f

oto:

dan

iël

rys


RUBRIEKSNAAM

martine heeft zich op haar face-bookpagina negatief uitgelaten over haar werkgever. nu wil de baas haar de laan uitsturen. kan de werkgever zich voor een ontslag wel baseren op de uitspraken die martine op facebook heeft gedaan?

Sociale media zoals facebook en twitter zijn niet meer weg te denken. Elke dag gebrui-ken we sociale media voor allerlei dingen. Om oude kennissen op te snorren, vakan-tiefoto’s te delen, meningen te posten of al dan niet nuttige weetjes uit te wisselen. Een medium als facebook dient dikwijls ook als forum om stoom af te laten. Het gebeurt

geregeld dat werknemers op facebook nega-tieve of weinig vleiende commentaren publi-ceren over hun werkgever.Incidenten met facebook hebben in een aantal gevallen al geleid tot een ontslag om dringende reden. Maar kan een werkgever zomaar informatie gebruiken die afkomstig is van iemands persoonlijke profiel op face-book? Schendt hij zo niet de privacy van de werknemer?Antwoord geven op die vraag is minder sim-pel dan je zou verwachten. Het antwoord zal in belangrijke mate afhangen van de privacy-instellingen van je facebook-profiel. Deze instellingen vind je terug op www.face-book.com/privacy nadat je bent aangemeld.

Ook is het van belang of de bewuste opmer-kingen op het eigen ‘prikbord’ werden gezet, dan wel op het ‘prikbord’ van iemand anders.

rechtspraak

Wat leren we uit de rechtspraak die er al is?Gaat het om uitlatingen op het ‘prikbord’ van iemand anders? Dan heb je zelf geen vat op de privacy-instellingen van dat profiel. Je uitlatingen verliezen in feite hun louter privékarakter. De werkgever kan ze gebrui-ken om je te ontslaan.Staan de uitlatingen op je eigen ‘prikbord’? Dan zijn er diverse mogelijkheden:• Je profiel of je bericht is vrij toegan-

kelijk voor iedereen: in dat geval gaat het om publieke uitlatingen die niet wor-den beschermd door het recht op privacy;

• Je profiel of je bericht is toeganke-lijk voor ‘vrienden’ en ‘vrienden van

‘vrienden’: vermits je zelf geen enkele controle hebt over wie de ‘vrienden van je vrienden’ zijn, gaat het ook hier niet om uitlatingen met een puur privékarakter;

• Je profiel of je bericht is alleen toe-gankelijk voor ‘vrienden’: normaal gezien gaat het in dat geval wel om uitla-tingen die vallen onder het recht op pri-

vacy, waardoor je werkgever er zich niet op kan beroepen. Maar het blijft opletten geblazen! Ben je bijvoorbeeld bevriend met col-lega’s, dan kan het louter privé-karakter van je uitlatingen weer op de helling komen te staan. Bovendien wordt in de recht-spraak almaar vaker aangeno-men dat een rechter niet (meer) automatisch een bewijs moet verwerpen dat verkregen is in strijd met het recht op privacy.

“ B e z i n , e e r j e b e g i n t ”. Vermoedelijk zijn er ook andere en betere manieren om je frus-traties kwijt te raken. Voel je toch de onweerstaanbare drang om je mening via facebook te ventileren, neem dan de nodige voorzorgsmaatregelen zodat je privé-uitlatingen ook daadwer-kelijk privé blijven. Check dus zeker de privacy-instellingen van je profiel op www.facebook.com/privacy! Je kan ook bij elk nieuw bericht kiezen wie je bericht kan lezen, door een lijst van vrienden te selecteren links van de knop ‘plaatsen’.

VRAAG VAN dE MAANdBram Van gOethem?

Kan de baas me ontslaan na negatieve uitlatingen op facebook?


Denis BOUwen

heel wat Belgen zullen vol span-ning het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië volgen. Op 12 juni worden de eerste wedstrij-den gespeeld. Benieuwd hoe onze rode Duivels ginder zullen preste-ren. in het golfstaatje Qatar zijn ze al volop nieuwe stadions, wegen en andere infrastructuur aan het bou-wen voor het wk voetbal in 2022. aan de werven in Qatar hangt wel een erg triest en dodelijk prijs-kaartje. Vele honderden bouwvak-kers uit nepal en andere aziatische landen kwamen er al om het leven.

Pierre Cuppens, algemeen secretaris van ACV BIE (Bouw, Industrie & Energie), nam in oktober 2013 deel aan een internationale vakbondsmissie die in de wantoestanden in Qatar ging onderzoeken. Cuppens is ook

ondervoorzitter van de internationale vak-bondskoepel BWI, die de vakbonden uit de bouwen houtsector verenigt.De Britse krant The Guardian had eerder lucht gekregen van de geplande missie en waarschuwde al in september dat 4.000 arbeidsmigranten het leven dreigden te laten op de WK-werven in Qatar. “Toen onze plannen in de pers uitlekten, kwam de missie even op losse schroeven te staan”, vertelt Cuppens. “Maar uiteindelijk zijn we toch met een toeristenvisum naar Qatar gereisd. Een plaatselijke officiële instan-tie moest onze delegatie ‘begeleiden’. In wezen was het natuurlijk de bedoeling om ons goed in de gaten te houden.”

“Qatar is een schatrijk landje dankzij de grote olievoorraden in de ondergrond”, legt Cuppens uit. “Er zijn maar 200.000 Qatarezen. Daarnaast telt het land zo’n 2,5 miljoen migranten die alles draaiende hou-den. De bouwvakkers zijn vaak Nepalezen, Pakistanen, Indiërs en Bengalen. Onder

het huispersoneel in Qatar kom je dikwijls Filipijnen tegen.”De internationale vakbondsmissie bezocht een aantal WK-werven en arbeiderskampen. Ze voerde ook gesprekken met de Qatarese minister van Werk en andere vertegen-woordigers van de plaatselijke autoriteiten.

“Het grootste kamp dat we bezochten bood onderdak aan wel 48.000 bouwvakkers. Overdag gingen die werken op een enorme werf in de hoofdstad Doha.”Cuppens en zijn medereizigers hoopten ook de Nepalese ambassadeur in Qatar te spre-ken. Maar die was naar zijn land teruggeroe-pen nadat hij Qatar openlijk had omschre-ven als ‘een grote openluchtgevangenis voor Nepalezen’. De opvolgster van de ambassa-deur bleek niet echt bereikbaar.

Zwaar uitgebuit

De problemen van de buitenlandse bouw-vakkers in Qatar zijn niet minnetjes. Om te

WK voetbal in Qatar heeft erg dodelijk prijskaartje

internationale vakbonden trachten lot buitenlandse bouwvakkers te verbeteren

Qatar, één grote openluchtgevangenis voor arbeidsmigranten uit Nepal en andere Aziatische landen?


INtERNAtIONAAl

beginnen worden de bouwvakkers op heel wat werven gewoon uitgebuit. Ze werken zes dagen op zeven en presteren tien of elf uren per dag. En dat voor een maandloon dat zelden de 50 euro overschrijdt. De arbei-ders moeten zelfs schulden maken om de reis naar Qatar te kunnen financieren.Op veel van de WK-werven zijn de risico’s op arbeidsongevallen erg groot. De extreme warmte is voor de bouwvakkers een reëel probleem. Nogal wat van hen vertonen soms uitdrogingsverschijnselen. Opmerkelijk veel jonge bouwvakkers bezwijken aan een hart-aanval. De werven liggen vaak ver verwij-derd van de kampen, wat verklaart waarom er ook flink wat slachtoffers vallen door ver-keersongevallen. Bij de slechtste werkgevers verblijven de bouwvakkers gewoon in de woestijn, met alle gevolgen van dien.

Doodskisten

Pierre Cuppens schat dat er elk jaar minstens 600 tot 700 Nepalezen om het leven komen op de WK-werven. “Iedere dag komen in de

Nepalese hoofdstad Kathmandu gemiddeld bijna twee doodskisten aan uit Qatar. En dan spreken we nog niet over de vele slacht-offers uit andere landen.”Arbeidsmigranten die naar Qatar willen, hebben altijd een plaatselijke ‘sponsor’ nodig. In veel gevallen is dat de plaatselijke werkgever. Die werkgever deinst er niet voor terug om het paspoort van de migrant bij te houden zodat die niet meer vrij het land kan verlaten. “Sommige bouwvakkers zijn echt wanhopig omdat ze niet naar hun land terug kunnen. Je hebt daar Nepalezen die al meer dan tien jaar in Qatar geblok-keerd zijn en die afgesneden zijn van hun familie. Een erg schokkende vaststelling. Naast de hoge dodencijfers op de werven uiteraard.”

Besix

Ook de Belgische bouwgroep Besix heeft een WK-werf in Qatar. Daar gaat het om zo’n 2.000 bouwvakkers die in Doha aan de slag zijn. “Besix behoort nog tot de betere

leerlingen van de klas”, zegt Cuppens. “Dat bedrijf betaalt minder slechte lonen, in het beste geval 150 euro per maand. Het arbei-derskamp van Besix is betrekkelijk goed uitgerust in vergelijking met wat we elders zagen.”Bij de internationale voetbalfederatie FIFA, die het WK organiseert, wasten ze aanvan-kelijk hun handen in onschuld. “Wij houden ons alleen met de sport bezig”, klonk het daar. “Maar het lukte de vakbonden toch om de FIFA te doen erkennen dat zij ook een deel van de verantwoordelijkheid dra-gen. De FIFA wil ons nu helpen om positieve veranderingen af te dwingen voor de bouw-vakkers in Qatar.”Met de betrokken aannemers willen de bonden een soort van sociaal charter afsluiten dat het lot van de bouwvakkers kan verbeteren. “We zullen in dit dossier ook samenwerken met de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO)”, stelt Cuppens.

Beloftes

De internationale beroering over de vele doden en de wantoestanden in Qatar miste haar effect op de Golfstaat niet. Midden mei beloofde Qatar zijn arbeids-recht ‘verregaand’ te zullen hervormen. Arbeidsmigranten zouden voortaan makke-lijker van werkgever kunnen veranderen of het land kunnen verlaten. Werkgevers zou-den hogere boetes riskeren als ze nog langer paspoorten afnamen. Er werd ook beloofd om meer arbeidsinspecteurs in te zetten.

“Wij willen trouwens dat Qatar vakbonden toestaat”, onderstreept Cuppens. “Nu zijn die daar nog altijd verboden. We willen ook dat de lonen van de bouwvakkers worden verhoogd. Maar Qatar wilde eerst hogere lonen regelen voor de eigen bevolking. Voor de buitenlandse bouwvakkers is er op dat punt nog niets veranderd.”

“De vakbonden zijn tevreden omdat er nu iets aan het bewegen is in Qatar. Er is al een beetje beterschap maar het gaat nog lang niet ver genoeg. Het is ook afwachten in welke mate Qatar de gedane toezeggingen daadwerkelijk zal nakomen.”Binnenkort gaat het WK voetbal in Brazilië van start. Een evenement dat al massale en heftige protesten uitlokte bij de Braziliaanse bevolking. “In Brazilië werd het werktempo op de WK-werven op zeker ogenblik opge-voerd waardoor het aantal dode bouwvak-kers toenam. Er sterven daar ook arbeiders maar gelukkig niet op even grote schaal als in Qatar. De Brazilianen ergerden zich omdat hun overheid voor het WK centen gebruikte die eigenlijk voor uitkeringstrek-kers bedoeld waren.”

Vakbondsman Pierre Cuppens (ACV-BIE en BWI): “Iedere dag komen in de Nepalese hoofdstad Kathmandu gemiddeld bijna twee doodskisten aan uit Qatar.”

de Britse krant The guardian had eerder lucht gekregen van de geplande missie en waarschuwde al in september dat 4.000 arbeidsmigranten het leven dreigden te laten op de WK-werven in Qatar.

RUBRIEKSNAAM


FIlMkarin seBerechts

de 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

felix herngren waaide vorig jaar de Vlaamse huiskamers binnen als de niet altijd even for-tuinlijke tandarts alex in de komische Zweedse tv-reeks ‘solsidan’. hij regisseerde ook de helft van de afleveringen. Die regie-ervaring, maar ook de kostelijke flegma-tieke ondertoon kwamen hem goed van pas bij de verfilming van jonas jonassons succesboek met bovenstaande titel.

De 100-jarige in kwestie is Allan Karlsson, een onverstoorbare ziel die al sinds zijn prille jeugd heel graag dingen opblaast. Zijn explosieve voorliefde komt hem op zijn oude dag duur te staan. Wanneer hij de vos die zijn kat Molotov doodbeet tot ont-ploffing brengt, mag Allan het namelijk verder gaan uitzingen in het bejaardentehuis. Tijdens zijn eeuwfeest knijpt de jarige er echter tussenuit met de eerste de beste bus én een koffer die hij even moest vasthouden.Op pad naar nergens in het bijzonder raapt hij een onge-regeld gezelschapje bijeen. En krijgt hij een motorbende op de nek, want er zit – uiteraard

– een reukje aan de inhoud van de koffer.Forrest Gump en Zelig zijn er niets tegen, tegen deze eeu-weling die, voor hij in het bejaardenhome verzeilde, al

detonerend de 20ste eeuw door-struinde, onverhoeds van de ene in de andere belangwekkende historische episode belan-dend. Allan ging op de borrel met Franco, Harry S. Truman, Stalin en consoorten, en droeg zijn steentje bij aan het ultieme recept voor de kernbom…Felix Herngren houdt er geza-pig de pas in en schotelt ons een farce voor waarin Robert Gustafsson als een soort Zweedse evenknie van Bill Murray onbewogen droogko-misch loopt te wezen. Er zit-ten best flauwe en rommelige stukjes in deze zwarte komedie, maar er valt ook aldoor wat te beleven.Herngren hangt Allans lot-gevallen in het heden zonder veel omhaal aan flashbacks uit zijn verleden en onorthodoxe f larden wereldgeschiedenis. Het resultaat is redelijk driest, bijwijlen grotesk en wat mij betreft behoorlijk vermakelijk. Naast Gustafsson herkennen we in de heerlijke Gunilla ook nog Mia Skäringer, Herngrens wederhelft in ‘Solsidan’. Alan Ford mag ten slotte zijn gang-sternummertje uit ‘Lock, Stock and Two Smoking Barrels’ en ‘Snatch’ nog eens helemaal over-doen.

‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’ is sinds 28 mei te zien in de Belgische zalen (Originele titel: Hundraåringen som klev ut genom fönstret och förs-vann).

Drieste en droogkomische lotgevallen van een eeuweling met een voor-liefde voor TNT (Robert Gustafsson, links).

Geen Gouden Palm, wel een aangrijpend en minzaam portret (Timur Magomedgadzhiev en Marion Cotillard).

deux jours, une nuit “het gaat toch weer niet allemaal opnieuw begin-nen… ” in dit ene zinnetje smelten de broers luc en jean-Pierre Dardenne een menselijk drama samen. sandra, werkneemster bij een bedrijf van zon-nepanelen, krijgt via een telefoontje te horen dat ze haar job kwijt is. Veertien van haar 16 collega’s hebben name-lijk voor een bonus van 1.000 euro gestemd, en tegen haar aanblijven. De jonge moeder, die nog herstelt van een depres-sie, duikelt bijna op slag opnieuw een zwart gat in.

Zachtjes aangepord door haar man en een solidaire collega doet ze toch een poging om haar baan te behouden: ze sleept een nieuwe stemming uit de brand en klopt een weekend lang aan de deuren van haar medearbei-ders met het pleidooi om voor haar te kiezen en van hun zuur-verdiende centjes af te zien.…Eén keer om de drie jaar maken de Dardennes een aangrijpend stuk cinema waarin ze de din-gen die sociologen in statistie-ken gieten op mensenmaat snij-den. Anno 2014 sturen de broers hun fragiele protagoniste, naar gewoonte met de camera dicht op de huid, de baan op met het eigentijdse stigma van ‘steun-trekker’ op de hielen. Als een

colporteur die zichzelf moet aanprijzen.De verbetenheid van de Rosetta die zich 15 jaar geleden guerril-lerogewijs uit de marginaliteit vocht, heeft in ‘Deux jours, une nuit’ plaats geruimd voor ver-twijfeling en angst. Angst om in deze tijd van competitie, ‘valo-risatie’ en slinkende solidariteit uit de middenklasse te vallen... en alles wat daar vervolgens in het achterhoofd van een mens als een lawine achteraan den-dert. Materieel, sociaal, relati-oneel. Cannes had deze editie geen prijs te geef voor de Dardennes. Ook de eclatante (maar mis-schien net iets teveel de hemel in geprezen) Marion Cotillard moest met lege handen naar huis. Het zij zo.De kijker houdt er evengoed weerom een ontwapenend anderhalf uur humane cinema aan over waarin de broers maatschappelijk bewogen maar vooral in een onnavolgbaar ‘barmhartige’ stijl naar men-sen kijken. Geen pamflet maar een minzaam en bekommerd portret van de samenleving, waarin ze langs miserabilisme heen schaatsen en hun antihel-din in een zonovergoten Seraing en met rechte rug de toekomst doen instappen. Een beetje hoop doet namelijk leven. Het moet wel.

‘Deux jours, une nuit’ loopt sinds 21 mei in de Belgische cinema’s.

RUBRIEKSNAAM


BOEKgUtenBerg

Italiëde schaduwkant van een zonovergoten land

ine roox

met de vakantie voor de deur zal wel niemand moeten wor-den overtuigd van de charmes van italië als reisbestemming: zon, zee, cultuur, lekker eten en de heuvels van toscane. maar hoe zit het met de maffia, de hemel-tergende corruptie, de vrouwon-vriendelijkheid en Berlusconi? ine roox (°1977), journaliste bij de krant De standaard en levenslang italië-supporter, zette de bekend-ste italië-vooroordelen en -clichés op een rij en onderzocht of ze waar zijn of niet. een boze liefdes-brief, noemde ze het resultaat.

Roox, die Italië als haar tweede vaderland beschouwt en vrienden heeft in het hele land, begint haar boek met een nuttig his-torisch overzicht. Tot in de helft van de 19de eeuw was Italië een lappendeken van kleine en grotere koninkrijken. Pas in 1861, na Napoleon, het Congres van Wenen en het risorgimento van Garibaldi werd het land officieel geboren, met Turijn als (voorlopige) hoofdstad en Victor Emmanuel als eerste koning. Alleen het piepkleine Vaticaanstad bleef tot op heden een staat-in-de-staat. De invloed van de katholieke Kerk op de Italiaanse samenleving blijft dan ook nog voelbaar tot vandaag, met name bij het verzet tegen abortus, euthanasie en het samenlevings-contract. In Napels stelt Roox met eigen ogen vast hoe (bij)gelovig de Italianen er nog zijn, bijvoorbeeld door een anonieme schedel van de begraafplaats Fontanelle te

‘adopteren’ en de oog- en neusholtes vol te proppen met bloemen en handgeschreven briefjes met afgesmeekte gunsten. De Italiaanse provincies Trente en Zuid-Tirol lijken met hun drietaligheid en hun verplichte uitwisselingsprogramma’s dan weer sterk op onze eigen Belgische situatie. In Bolzano ondervond Roox hoe goed het autonome statuut er werkt, met de jonge universiteit en examens in het Italiaans, Duits en Engels.

maffia

In haar boek belicht de auteur vooral de schaduwkanten van het land. Met veel voorbeelden en aan de hand van originele interviews laat ze haar licht uitvoerig schij-nen over de maffia, waarbij ze zich ergert aan de sfeer van romantiek die er – onder meer door films als ‘The Godfather’ en

‘Goodfellas’ – rond de georganiseerde mis-daad hangt. Op Sicilië praat ze met Ignazio Cutro, een koppige ondernemer die een een-mansgevecht tegen de cosa nostra voert (en uiteindelijk verliest) en met de Vlaming Dirk De Muynck die er (voorlopig) maffia-vrije olijfolie maakt. Nog op Sicilië onderzoekt ze de werkloos-heid en de groeiende armoede op het eiland en confronteert ze die met de enorme bureaucratische machine van de regio, met haar 22.000 goedbetaalde ambtenaren en haar 90 regionale parlementsleden die elf keer meer verdienen dan het gemiddelde loon. In Palermo alleen telt de stedelijke klusjesdienst 1.800 werknemers.

Berlusconi

Maar niet alleen op Sicilië zorgt de politiek goed voor zichzelf. Het nationale parlement in Rome kost volgens de auteur méér dan het Duitse, Franse, Britse en Spaanse par-lement samen, terwijl volgens de exube-rante politicus Beppe Grillo één op de tien Italiaanse senatoren een strafblad heeft. Geen wonder dat een uitgekiende zakenman als Silvio Berlusconi er jarenlang alles heeft aan gedaan om de machtigste man van het land te worden en te blijven (“Italianen die voor Berlusconi stemmen leven liever in een fantasiewereld.”). In tegenstelling tot zevenvoudig premier Andreotti is van hem nooit bewezen dat hij banden zou hebben gehad met de georganiseerde misdaad, maar Roox belicht in haar boek wel uitvoerig hoe de ex-premier via zijn drie commerciële tv-stations alle kritische nieuwsmagazines vervangt door hersenloze spelprogramma’s met halfnaakte meisjes in glitterbikini’s, de zogeheten velina’s.

“De Italiaanse journalisten zijn bang”, zegt de bekende tv-journalist Michele Santoro

tegen de auteur. Omdat de helft van de bevolking moeite heeft om schriftelijke informatie grondig te begrijpen, moeten de meeste Italianen hun nieuws in hoofdzaak halen uit Berlusconi’s tv-journaals.

man-vrouwverhouding

In een gesprek met de Milanese activiste Lorella Zanardo komt Ine Roox aan de weet hoe het in Italië gesteld is met de man-vrouwverhouding. “Als een man op tv komt, filmt de camera alleen zijn gezicht”, zegt Zanardo, “bij vrouwen zien we altijd eerst hun benen en hun heupen, daarna zoomen ze in op haar lippen”. Geen enkel Europees land stelt minder vrouwen te werk dan Italië en nergens in Europa worden er meer vrouwen door hun partner of ex vermoord (1.500 tussen 2000 en 2012). Zegt Zanardo:

“Het duurt nog een jaar of tien voor Italië ook op dit vlak eindelijk een modern land wordt, zoals de rest van Europa.”

‘Italy, love it or leave it?’ is de titel van een hilarische Italiaanse tv-documentaire. Ine Roox heeft lang geaarzeld. Ze woonde een tijd in het land, ondervond er de charme van de nonchalante Italiaanse levenskunst (sprezzatura), het lekkere eten, het dolce vita en de fraaie design, maar besloot uit-eindelijk geërgerd het land de rug toe te keren. “Verliefdheid maakt blind,” schrijft ze, “maar in de liefde kan je het best je ogen wijd open doen om ook de negatieve kanten te zien.” Wie haar interessante boek leest, zal begrijpen wat ze bedoelt.

ITaLIe, de SCHadUWKanT

Van een ZOnOVergOTen Land

Ine roox

de Bezige Bij, antwerpen

350 blz.


pc 224 - Non-ferrometalen

In de sector van de non-ferro-metalen (paritair comité 224) is er een vakbondspremie van 95 euro. De premie wordt uitge-keerd van 15 april tot 31 juli 2014. Voor de bedienden en kader-leden bij Umicore, Aurubis en Nyrstar is er een eigen bedrijfs-premie.Om de vakbondspremie in de non-ferrometalen te krij-gen moet je in 2013 minstens één maand lang in de sector hebben gewerkt. Langdurig z ieken worden gel i jkge-steld. Gepensioneerden en

bruggepensioneerden hebben recht op de premie als ze in 2013 nog minstens één maand lang effectief gewerkt hebben.De premie geldt alleen als je je uiterlijk op 1 maart 2014 lid was van de LBC-NVK. Je moet ook in orde zijn met de betaling van je bijdragen op het ogenblik dat de premie wordt uitgekeerd. Het geld wordt uitbetaald op basis van een origineel attest dat je ontvangt van de werk-gever. Je moet het ingevulde attest bezorgen aan je LBC-NVK-secretariaat.

pc 211 - petroleum

In de sector van de petroleum (paritair comité 211) is er een vakbondspremie van 135 euro.Om de vakbondspremie in de petroleumsector te krijgen moet je minstens één maand tewerkgesteld (in dienst) zijn in het PC 211 tussen 1 janu-ari 2013 en 31 december 2013. Z i e k e n e n l e d e n i n

loopbaanonderbreking behou-den het recht op de premie. De betaalperiode loopt van 1 mei 2014 tot 31 augustus 2014.Rechthebbenden moeten lid (geworden) zijn tijdens de uit-betalingsperiode en lid zijn op het ogenblik van de uitbetaling en in orde met de bijdrage.

pc 219 - diensten en organismen voor technische controles en gelijkvormigheidstoetsing

Tussen 1 mei en 31 juli 2014 wordt aan de gesyndiceerde bedienden uit de diensten en organismen voor technische controles en gelijkvormigheids-toetsing (paritair comité 219) de vakbondspremie uitbetaald. Die bedraagt 120 euro.Om recht te hebben op de pre-mie moet je ten laatste lid zijn op 1 oktober 2013 en op het moment van de betaling in orde zijn met de bijdrage. Bedienden die in 2013 minstens

één maand tewerkgesteld waren in de sector en aanslui-tend daarop werkloos werden of in voltijds tijdkrediet of met (brug)pensioen gingen, behou-den hun recht op de vakbonds-premie. Zieken zijn gelijkgesteld met actieven.Om de premie te krijgen moet je het ingevulde en onderte-kende attest bezorgen aan je vakbondsafgevaardigde of aan je LBC-NVK secretariaat.

UItBEtAlING VAKBONdSpREMIE

BeSPArInGen In De ZOrGL.n. - Per e-mAIL

Mijn man krijgt al jaren Ons Recht en zo lees ik het blad ook. In ons gezin maakten we al veel gezondheidsproblemen mee. Naarmate de jaren vorderden, voelden wij meer en meer de druk van de besparingen in onze gezondheidszorg.Onlangs weer. Ik moest naar het ziekenhuis voor een pijn-lijke ingreep. Vroeger ‘mocht’ je daarbij een week in het zieken-huis blijven Nu ‘moet’ je op drie dagen worden opgelapt en dan weer naar huis, als een machine die moet worden gerepareerd. De verpleegsters waren heel vrien-delijk en behulpzaam maar je merkte wel dat ze onder grote druk stonden.Toen ik naar huis terugkeerde, kon ik niet zitten. Liggen was in de auto met veel moeite mogelijk, ondanks het innemen van pijn-stillers. Thuis lag ik veel alleen want de kinderen zijn het huis uit en mijn man werkt voltijds. Mijn echtgenoot voelde zich op het werk heel ongemakkelijk omdat ik thuis alleen achterbleef.Op zeker ogenblik had ik een ziekenwagen nodig om naar de spoeddienst te gaan. Maar ook daar voelde je die immense druk. Je wordt er niet met open armen ontvangen. Ook op die diensten worden de mensen overstelpt.

Alweer het gevolg van besparin-gen.Terug thuis was ik bang voor nieuwe incidenten. Gelukkig bleven die uit. Bezoek kon ik niet ontvangen wat ik geraakte amper tot aan de deur.Ook de huisarts en de thuisver-pleging lijken me overbelast. Ik heb het gevoel dat er nergens nog een ‘veilige plek’ is.Twee jaar geleden werd mijn man geopereerd. Hij werd toen met blaassonde en al naar huis gestuurd. Zoiets zullen we nooit meer aanvaarden.Moeten we met zulke praktij-ken akkoord blijven gaan? Ik denk dat heel wat mensen al gelijkaardige ervaringen heb-ben opgedaan.

STerK GeDICHTS.C. - KOrBeeK-DIJLe

Bedankt Ons Recht voor de publicatie in mei van het sterke gedicht van Charles Ducal, de Dichter des Vaderlands! In zijn

‘Lied van de arbeid’ verwoordt Ducal heel kernachtig en duide-lijk waar het in wezen om gaat. Dat is pas kunst. En die kunst hebben we meer dan nodig in deze tijden van plat winstbejag en opportunisme, van elk-voor-zich, van angst die elk verzet ver-lamt. Moge dit gedicht, de solida-riteit en de empathie die ervan uitgaat, de ‘plukkers’ een hart onder de riem steken.

216.00 notarisbedienden vorige lonen x 1,0038224.00 non-ferro metalen vorige lonen x 1,0103308.00 de maatschappijen voor hypothecaire leningen, sparen en kapitalisatie vorige lonen x 1,0014309.00 beursvennootschappen vorige lonen x 1,001393310.00 banken vorige lonen x 1,0014

INdExAANpASSINGEN MEI 2014

Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdruk-kelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. en als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat.

je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: redactie Ons recht, sudermanstraat 5, 2000 antwerpen. e-mailen kan uiteraard ook: [email protected].

WAt ONzE lEzERS ERVAN dENKEN


RUBRIEKSNAAM

mISSIe VAn De LBC-nVK

de Landelijke Bediendecentrale – nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-nVK) is een vakbond die als deel van het algemeen

Christelijk Vakverbond (aCV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werknemers (m/v). de LBC-nVK is een onafhankelijke demo-

cratische organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. nationale en internationale solidariteit is een

belangrijk doel en bindmiddel. de LBC-nVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen

wil ze een strijdbare tegenmacht zijn.

tijdwinstjuni is de maand van het wereldkampioenschap voet-bal in Brazilië en ik wil u graag een tip geven om deze periode ongehavend door te komen.

De slimme voetbalfan heeft natuurlijk al lang een speelkalender afgeprint en de belangrijk-ste wedstrijden in zijn agenda genoteerd. Om te beginnen heeft hij de eerste matchen van de Rode Duivels aangeduid en onvoorwaardelijk 17, 23 en 26 juni gevrijwaard van alle verga-deringen, barbecues en familiefeesten. Als hij een échte fan is en een onverwoestbare opti-mist, heeft hij ook al de data van de achtste en de kwartfinales geblokkeerd en uiteraard komt op 13 juli geen mens, dier of schoonmoeder tussen hem en de uiteindelijke finale. Maar er is natuurlijk méér. Wat moet hij bijvoorbeeld doen met de wedstrijden van Brazilië? Brazilië is het thuisland en een veel-voudig wereldkampioen. Pele was lang de beste speler van de wereld. Een beetje voet-balliefhebber kan toch onmogelijk een match van het legendarische Brazilië overslaan? En Italië? En de wedstrijden van Spanje? Onlangs hebben twee Spaanse ploegen nog gestreden om de Champions League! En wat moet hij met Rusland en met Portugal doen? Zelfs die kleine Japannertjes kunnen soms onver-wachts vinnig uit de hoek komen en die lange, slome, atletische Ghanezen dan?

Slaapzak

Het liefst zou een fanatieke voetbalfan tussen half juni en half juli in een slaapzak voor zijn flatscreen wonen, maar ergens in die periode zal hij toch even met zijn vrouw moeten pra-ten, informeren naar het wel en wee van zijn kinderen, met de hond gaan wandelen en af en toe uit werken gaan. Wat nu gezongen? Dit is het moment waarop Belgacom en Telenet hun diensten kunnen bewijzen. Via hun handige toestellen kunt u alle wedstrij-den opnemen die u wil. Alleen – en nu komt de kat op de koord – wanneer gaat u al die wed-strijden dan bekijken? Het moet nog voor de eindscore in de krant verschijnt of voor u een andere voetbalgek ontmoet, want zodra u de uitslag kent is er letterlijk geen bal meer aan. Ik heb een oplossing, maar eerst moeten we eens even ernstig praten. Zelf mag ik ook af en toe graag een wedstrijdje zien, maar geef toe: van de 90 minuten van ons leven die we aan zo’n match besteden, zijn er toch hooguit maar tien de moeite waard. Er zijn de doelpun-ten natuurlijk en de rode kaarten en twee of

drie spectaculaire reddingen van Petr Cech of Thibaut Courtois, maar voor de rest slenteren die overbetaalde miljonairs toch maar wat lus-teloos over het veld. En dan kunt u zeggen: we kijken dan wel naar de samenvattingen, maar die vind ik persoonlijk dan weer te vluchtig en te kort.

Versnellingstoets

Nee, er is maar één perfecte manier om een Wereldkampioenschap voetbal met voldoende plezier te volgen en dat is met de vinger op de versnellingstoets. Het klinkt misschien als hei-ligschennis, alsof u de Matthäus-Passion zou afhaspelen in een kwartier, maar geloof me, à la guerre comme à la guerre, uw levensver-wachting is niet eindeloos en beter een half ei dan een lege dop.Behalve voor onaantastbare, levensbepalende, compleet uitzonderlijke matchen bekijk ik alle voetbal sinds een paar jaar resoluut x 2. Dat kan tegenwoordig, zelfs mét het bijhorende commentaar, dat meestal toch maar uit ijdel gekwek en overbodige meninkjes bestaat. Met wat moeite kan je nog altijd de namen van de spelers en het groeiende enthousiasme van de commentator verstaan. (Frank Raes x 2 is zelfs een verademing.)Pas vanaf x 6 raakt een mens het overzicht op een wedstrijd een beetje kwijt. We zien de voetballers dan nog wel en bloc opschuiven van links naar rechts, maar de finesses van het spel beginnen ons te ontgaan en subtili-teiten als de buitenspelval zijn totaal aan ons verspild. Bij x 6 houd ik persoonlijk vooral de score bovenaan op het scherm in het oog. Eens die verspringt van 0-0 naar 0-1, zet ik de boel stil en spoel de elektronische band een minuut of drie, vier terug.

Orakels

Nu ontstaat zowat het mooiste wat een mens kan meemaken in zijn leven: hij krijgt de mythische gave van het voorspellen. We wor-den orakels, Cassandra’s die zonder moeite in de toekomst kunnen kijken. Terwijl Filip Joos of Peter Morren nog nietsvermoedend zitten te neuzelen over een excentrieke trainer of een opzienbarende transfer, terwijl nog niemand in de hele wereld een idee heeft van wat gaat gebeuren, weten alleen wij, de x6-ers, de slim-meriken, de terugspoelers met absolute zeker-heid dat binnen enkele seconden het stadion zal ontploffen, duizenden supporters uit de bol zullen gaan en de spelers op het terrein elkaar onder de felicitaties zullen bedelven. Zes keer versneld duurt elke voetbalwedstrijd nog een kwartier. Probeert u het eens. Op die manier krijgt u zelfs Nigeria tegen Bosnië-Herzegovina er nog bij.

AchtERKlApwalter

ONS REchtverantwoordelijke uitgever: Marijke PersooneSudermanstraat 5 • 2000 antwerpenhoofdredacteur: denis Bouwenredactiesecretaris: jan deceunynckvormgeving: Peer de Maeyerdrukkerij: Corelio Printingredactie en administratie:Sudermanstraat 5- 2000 antwerpen Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/[email protected]

lBc-NVK-SEcREtARIAtENEN -StEUNpUNtEN

• LBC-nVK AALST-OuDenAArDe Hopmarkt 45 - 9300 aalst tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01 [email protected] steunpunt: Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03 [email protected]• LBC-nVK AnTWerPen nationalestraat 111-113 - 2000 antwerpen tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02 [email protected]• LBC-nVK BruGGe-OOSTenDe Kan. dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende steunpunt: Oude Burg 17- 8000 Brugge tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15 [email protected]• LBC-nVK BruSSeL Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05 [email protected]• LBC-nVK GenT Poel 7 - 9000 gent tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08 [email protected]• LBC-nVK HALLe Vanden eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06 [email protected]• LBC-nVK HASSeLT Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09 [email protected]• LBC-nVK KemPen Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20 [email protected]• LBC-nVK KOrTrIJK-rOeSeLAre-IePer President Kennedypark 16d - 8500 Kortrijk steunpunten: H. Horriestraat 31 - 8800 roeselare St. jacobsstraat 34 - 8900 Ieper tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12 [email protected]• LBC-nVK LeuVen Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13 [email protected]• LBC-nVK meCHeLen-ruPeL Onder den Toren 5 - 2800 Mechelen-rupel tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14 [email protected]• LBC-nVK VILVOOrDe Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07 [email protected]• LBC-nVK WAAS & DenDer H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-niklaas tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18 [email protected] steunpunt: Oude Vest 144 bus 2 – 9200 dendermonde tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19 [email protected]

AlGEMEEN SEcREtARIAAt

Sudermanstraat 5 - 2000 antwerpenTel. 03/220.87.11, Fax 03/[email protected] | www.lbc-nvk.be

Ons recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpa-pier. dit papier wordt gemaakt op basis van gerecy-cleerd materiaal.

Ons Recht juni 2014

Documents

Transcript of Ons Recht juni 2014