Ons Recht,nr 3 maart 2012

Maandblad van de landelijke bediendencentrale - nationaal verbond voor kaderpersoneel

6-7Vakbond moetverjongen envernieuwen

116de jaargang | nummer 3 | Maart 2012

8

H O E N U V E R D E R

B I J C I T I B A N K ?

13

B E T E R B LO E D M O O I B I J

A B E R C R O M B I E

RUBRIEKSNAAM

2 | Maart 2012 | 116de jaargang | Ons recht

StandpuntVerkiezingen

Nieuwe vakbondBanksector

Woon-werkverkeerIndustrie

DistributieIndex

InboxArbeids-Gericht

In de margeOver de grenzen

Non-ProfitFiscaliteit

Waardig Werk

EuropaDistributie

FilmFilm

BoekHerstructurering

BedrijfssluitingDe lezer schrijft

Uitbetaling vakbondspremieIndexaanpassingen

AchterklapVanmol

3

4

6

8

9

12

12

13

14

15

15

16

17

17

18

19

20

22

23

24

26

26

27

28

29

30

30

30

31

32

de index: geen symbooldossierSamen kan je veel meer bereikenWerken aan vakbond nieuwe stijlOvernemer Citibank doet geen beloftes over werkzekerheidWerkgeverstussenkomst in de treinkaartVan Hool ontdekt 21ste eeuw, althans op sommige puntenMet sluiting Comet verdwijnt stuk Mechelse geschiedenisVeelbesproken abercrombie & Fitch strijkt neer in BrusselLoonindexering dient met hand en tand verdedigdarcelor Mittal betaalt 496 euro belastingen, en jij?

alternatieve valentijnsactie in Brussel

alliance of Healthworkers FilippijnenWeg naar rechtvaardige fiscaliteit is nog langMayerline, Cassis en Bel&Bo verbeteren beleid rond arbeidsrechten bij toeleveranciersSteun uit onverwachte hoekduur, het leven is duurMixed KebabMy Week with MarilynStadsliefde - Scènes in Parijs“Het woord ‘sociaal is wansmakelijk”“Sociaal gevoel is grotendeels weg bij multinationals”

INHOUD

De Schone Kleren Campagne heeft de resul-taten meegedeeld van een nieuw onderzoek rond het beleid dat 36 kledingketens en -mer-ken voeren op het vlak van werkomstandig-heden en toelevering. Bij de Belgische ketens blijken mayerline, Cassis en Bel&Bo vooruit-gang te boeken. In het kader van het nieuwe onderzoek werd ook actie gevoerd in de Brusselse nieuwstraat. Paspoppen liepen door de bekende winkelstraat en verkondigden voor de etalages van de betrokken winkelke-tens hoe zij hadden gescoord.Lees er meer over op p. 22.

© f

oto:

imag

eglo

be

Ons recht | 116de jaargang | Maart 2012 | 3

stan

dp

unt.

ferre wyckmans

algemeen secretaris

Het jennen van werknemers lijkt een nieuwe trend. alsof zij het zijn die de vooruitgang stuiten en die door hun loon onze economie naar de verdoeme-nis helpen. alsof zij de hypotheekcri-sis, de bankencrisis en de economische crisis veroorzaakt hebben. alsof zij het zijn die frauderen en de meestersjoe-melaars zijn en geen belastingen op hun arbeid betalen. alsof zij het zijn die fiscale trucs en belastingconsulenten in dienst hebben. alsof zij het zijn die de sociale zekerheid uitmelken in plaats ervoor te betalen. alsof rentenierend nietsdoen hun bezigheid is. alsof ze de veroorzakers zijn van een fundamenteel scheefgetrokken inkomensverdeling.

In Griekenland heeft de sanering een pijnlijk dieptepunt bereikt. De komende jaren dreigen weinig perspectief te leveren voor de gemiddelde Griek. In Spanje worden de beschermende regels van de arbeidsovereenkomsten terzijde gescho-ven. Langere werktijden en vlugger, goedkoper en makkelijker ontslaan van werknemers is het nieuwe wonderrecept. Bij ons worden de werk-loosheidsuitkeringen verminderd en staat de automatische indexering van de lonen pertinent ter discussie. De idee van een ethische minimum-belasting voor vennootschappen wordt als ‘dom-memanspraat’ meteen gekelderd. Het bekoren van de economische krachten is de leidraad gewor-den van alle politieke uitspraken en daden. Dat werknemersrechten daarvoor sneuvelen is alle-maal in de prijs inbegrepen. Wie het waagt om daar enige nuance bij te plaatsen, wie durft om het begrip “verworven sociale rechten” te han-teren is een onverlaat, die onverantwoordelijk-heid met ouderwetsheid combineert. Verworven sociale rechten zijn uit den boze, verworven fis-cale werkgeversrechten daarentegen zijn heilig en onaantastbaar.De hardnekkigheid waarmee de automatische index wordt bekampt, is symptomatisch. Het afschaffen is dan zogenaamd niet aan de orde. Het beperken, uitstellen, overslaan, herzien, cre-atief aanpassen enz. is dat echter des te meer. In elk van die gevallen is een ingreep aan de index

een koopkrachtverlies voor de werknemers. Maar een niet of slechts gedeeltelijke indexering bete-kent – we spreken voor de privésector – ook min-der inkomsten voor de overheid (belastingen op een niet gestegen loon) en de sociale zekerheid. Slechts één winnaar in dit verhaal: de werkge-vers. Het niet indexeren van lonen betekent dat die lonen niet worden aangepast aan de levens-duurte en dat dat deel in de onderneming blijft. In de meeste ondernemingen zal dit dus bij de winst komen en dus de aandeelhouders ten goede komen. Op die basisredenering hebben we van de voorstanders van de indexingrepen nog geen aan-zet tot het futielste antwoord gelezen. Zij houden het erbij dat wat goed is voor de ondernemings-winst, ook goed is voor de jobcreatie. Daar kun-nen de werknemers bij Arcelor Mital en bij Inbev u fraaie ervaringen van uit de doeken doen. Het is niet zo dat bedrijfswinsten automatisch leiden tot behoud of toename van tewerkstelling. Daarom luidt onze stelling onverkort en krachtig: werkne-mers hoeven geen koopkracht in te leveren om de winsten van bedrijven te doen toenemen en om aandeelhouders te plezieren. Dit is geen ouder-wetse vakbondspraat, het is de kern van het ver-delingsvraagstuk. Het behoud van de index is dus geen symbool-dossier, het is een reëel dossier dat gaat over het behoud van koopkracht voor wie werkt. De index-discussie reduceren tot iets symbolisch maakt een karikatuur van de werkelijkheid. Die symbool-aanpak is een welbewuste strategie om het af te doen als iets ouderwets, niet meer van deze tijd… zoals vakbonden ook in die ouderwetse hoek moeten geduwd worden. We zouden niet bezig zijn met wat er echt schort of leeft. We zouden de band met de realiteit verloren hebben en al helemaal de voeling met de werkvloer. Dat onze communicatie verbeterd kan en moet worden, dat we inzake verdere analyse van strategie en wer-king zullen moeten vernieuwen, dat we nog meer zullen moeten luisteren en het gesprek aangaan,… allemaal vierkantig waar. Maar qua representati-viteit durven we nog wel een boompje opzetten en zullen we de lessen van onze leden en militanten zeer ter harte blijven nemen. Als cijfers iets bete-kenen dan toch deze bemerking. In Vlaanderen hebben alle politieke partijen samen zo’n 235.000 leden. LBC-NVK heeft in Vlaanderen en Brussel 320.000 leden. We willen bescheiden blijven… er zijn immers nog meer mensen niet dan wel aan-gesloten, maar ons in de hoek van de aftandse clubjes steken, ho maar!

Werknemers hoeven geen

koopkracht in te leveren om

aandeelhouders te plezieren!

De index: geen symbooldossier

© f

oto:

dan

iël

rys


Samen kan je veel meer bereikenkaderleden zoeken uitgesproken sociaal perspectief

Jan De PaePe

Het wordt stilaan een traditie dat de kaderleden van het nationaal Verbond voor kaderpersoneel (nVk) de periode van de soci-ale verkiezingen aangrijpen om na te denken over hun wer-king en programma. Dat gebeurt ook nu weer, want wie om een mandaat vraagt aan zijn col-lega’s, moet een plan hebben.

Verantwoordelijkheid opnemen wil zeggen dat je eerst vragen moet stellen over de gang van zaken in de onderneming en de samen-leving. De actualiteit levert genoeg stof om oude zekerheden ter discussie te stellen. Het NVK wil een betere toekomst voor iedereen en een meer democratisch ondernemer-schap. Ideeën die neerkomen op respect voor diversiteit en méér en beter sociaal overleg.In het verkiezingsnummer van Kader, het gespecialiseerde blad voor kaderleden, vind je het resultaat van de jongste denkoefening bij het NVK. Wil je de inhoud lezen? Stuur dan even een e-mailtje naar [email protected]. Opmerkingen en feedback zijn altijd welkom. Vooral doen!

Nummer 146 van Kader is het resultaat van vier jaar kaderwerking die investeerde in contacten met kaderleden via netwerken, thematische workshops, vorming en trai-ning en digitale communicatie. Het werk van het Nationaal Comité is en blijft het kloppende hart van de kaderwerking.Kaderleden zijn een erg diverse groep werk-nemers, met eigen kenmerken. Er is dan ook nood aan maatwerk op het vlak van dienst-verlening, vorming en betrokkenheid. Het NVK mikt niet op een apart en volledig vak-bondsprogramma voor hoger opgeleiden en leidinggevenden. Wel op een aanvulling op wat kaderleden samen met de vakbondsver-tegenwoordigers van arbeiders en bedien-den willen verwezenlijken.

Geïntegreerde aanpak

Heel bewust kiest het NVK voor een geïn-tegreerde aanpak omdat de uitbouw van een solidaire samenleving daar alle baat bij heeft. NVK’ers voelen zich helemaal geen ‘klasse apart’. Ze zien zich als bedienden met een specifiek takenpakket. Hiermee onderscheidt onze vakbondswerking zich van andere, meer corporatistisch geïnspi-reerde organisaties. Om de vier jaar worden de kandidatenlijsten voor de sociale verkiezingen samengesteld. Het NVK ziet dan wie door de werkgevers als kaderpersoneel wordt beschouwd. De kan-didatenlijst opsplitsen heeft als voordeel dat minderheden als jongeren en kaderle-den gemakkelijker een mandaat in de wacht slepen. Helaas blijven andere minderheids-groepen ondervertegenwoordigd. Speciale aandacht en eventueel een duwtje in de rug zijn altijd welkom.

De LBC-NVK maakt ernstig werk van de inspanningen om één statuut voor alle werknemers te creëren. In die omstandig-heden is het belangrijk erover te waken dat de werknemers niet opnieuw worden opge-splitst, deze keer in ‘gewone bedienden’ en kaderpersoneel. Die dreiging bestaat zeker. Maar het NVK wil zo’n opsplitsing niet steu-nen. De kaderwerking van de LBC-NVK wil vooral uitvergroten wat alle werknemers bindt en verenigt.Binnen de groep van kaderleden bestaat veel diversiteit op het vlak van jobinhoud. De arbeidsmarkt verandert snel en eist meer vaardigheden en kwalificaties. Jongeren en hoger opgeleiden hebben andere noden dan pakweg twintig jaar geleden. De vakbewe-ging moet daar oog voor hebben. De LBC-NVK spaart kosten noch moeite om de kaderwerking uit te bouwen. Dat die inspanningen renderen, blijkt uit de cijfers. In 2008 veroverde het NVK, als onderdeel van de vakbond LBC-NVK, meer dan 52 pro-cent van de mandaten bij de kaderleden. De andere representatieve vakbonden deden het behoorlijk. Maar de NCK (Nationale Confederatie van Kaderpersoneel) en de individuele lijsten gingen achteruit.

Sterk programma

Het Nationaal Comité is de spil van de NVK-werking. De militanten van het Nationaal Comité liggen aan de basis van een zeer sterke dynamiek. Langs de kant blijven staan interesseert het NVK niet. Als meest representatieve organisatie voor kaderleden wil het NVK een reeks thema’s op de agenda van het sociaal overleg zetten. In de komende jaren zal het NVK zijn

VERKIEzINGEN

na de sociale verkiezingen van mei

zal het nVK met hernieuwde ener-

gie voortwerken en de nodige kennis

opdoen om over allerlei sociaal econo-

mische onderwerpen een vakbonds-

visie te ontwikkelen. Mag het voor

jou iets meer zijn? Wij houden graag

een plaatsje vrij en informeren je met

plezier over onze initiatieven! en we

zullen je actieve inbreng naar waarde

schatten. geïnteresseerd? Stuur dan

een e-mailtje naar [email protected]

met vermelding van uw naam, lidnum-

mer en adres.

1987 1991 1995 2000 2004 2008

ACV/CSC 254 377 494 604 722 829

ABVV/FGTB 127 173 221 323 348 395

ACLVB/CGSLB 33 58 90 123 162 194

nCK/CnC 269 247 216 204 223 190

Huislijsten 314 305 272 232 243 153

© f

oto:

dan

iël

rys


actiepunten voort uitdiepen, verbeteren, bijwerken en concreter maken. Kaderleden bouwen graag hun syndicale strategie op met krachtige argumenten. Voor NVK’ers is het bijzonder belangrijk om sterk te kun-nen argumenteren. Alleen zo boek je genoeg resultaten.Voor 2012 draait het actieprogramma van het NVK rond deze thema’s:- Kwalitatief leidinggeven heeft grote

invloed op het welzijn van medewerkers. Heel vaak zullen de gedrevenheid voor de job en het scholingsniveau de kader-leden naar leidinggevende jobs stuwen. Zo hebben ze ook een impact op het wel-zijnsgevoel van andere medewerkers. Kaderleden moeten vaak een evenwicht vinden tussen ‘het management behagen’ en zichzelf ontplooien.

- Houden van een job vol uitdagingen heeft ook een belangrijke keerzijde: de werk-duur is moeilijk onder controle te houden, kaderleden zijn weinig thuis, vaak doen ze aan telewerk. De balans tussen werk en privéleven is soms uit evenwicht.

- Collectieve voorzieningen creëer en behoud je door socialezekerheidsbijdra-gen en belastingen te betalen. De sociale zekerheid leidt tot een herverdeling van inkomsten. Anders dan de vakbond vin-den veel kaderleden dit maatschappelijk kader van solidariteit te beperkend. De vakbond wil wel het verzekeringsprincipe

van de sociale zekerheid verbeteren door de loonplafonds op te trekken en ervoor te zorgen dat uitkeringen beter worden afgestemd op het loonniveau.

- Kaderleden nemen graag initiatief en dra-gen graag verantwoordelijkheid. Maar het leidinggevend management geeft niet graag de touwtjes uit handen en oefent zijn gezag vaak uit via gedragscodes. Veel kaderleden stellen zich vragen bij de ver-hoogde risico’s om aansprakelijk gesteld te worden wanneer het mis gaat.

- Beleidsmakers en ondernemers nemen de woorden creativiteit en innovatie graag in de mond. Kaderleden engageren zich graag voor hun onderneming en willen

creatief en vernieuwend zijn. De vraag naar meer flexibiliteit en loyauteit heeft ook grenzen. Sociaal overleg over intel-lectuele rechten brengt klaarheid over de eigendomsrechten en vergroot het weder-zijdse vertrouwen.

- Loon wordt meer en meer geïndividua-liseerd en aangeboden onder een andere vorm dan geld. Denk aan voordelen in natura, een groepsverzekering, een bedrijfswagen, extralegale vergoedingen of verzekeringen. Met collectieve afspra-ken over de geïndividualiseerde aanpak krijg je meer transparantie en geef je mensen het gevoel dat er eerlijk wordt gehandeld.

VERKIEzINGEN

Wie zijn die kaderleden?

Volgens de ‘Wet houdende Organisatie van het Bedrijfsleven’ zijn kaderleden ‘bedienden die geen deel uitmaken van het leidinggevend personeel en in de onder-neming een hogere functie uitoefenen die in het algemeen voorbehouden wordt aan de houder van een diploma van een bepaald niveau of aan diegene die een evenwaardige beroepservaring heeft’. een nogal droge omschrijving die dient voor de sociale verkiezingen. de nVK-werking ziet het levendiger en ruimer. Het nVK nodigt kaderleden, professionals en

werknemers met leidinggevende taken uit om samen te werken aan een betere samenleving. Ben je geïnteresseerd in onze vakbondswerking? Laat het zeker weten!Misschien ben je kaderlid maar sta je niet als dusdanig geregistreerd bij onze leden-administratie. je kan je nu als nVK-lid laten registreren. nVK-leden krijgen vier keer per jaar het ledenblad Kader met interessante informatie en vrijblijvende uit-nodigingen voor studiedagen en netwer-kinitiatieven. registreren kan via [email protected].

Sociale verkiezingen: digitale tools en websites

http://wordkandidaat.lbc-nvk.beMoedig je collega aan om zich kandidaat te stellen voor de komende sociale ver-kiezingen. er resten nog een paar dagen om je kandidaat te stellen voor het comité preventie en bescherming op het werk (CPBW) of de ondernemingsraad. de soci-ale verkiezingen zijn een sleutelmoment in een sociaaleconomische democratie. en jij kan daar jouw steentje toe bijdragen. door zelf kandidaat te zijn of door je collega in wie jij een ideale vakbondsmilitant ziet een steuntje in de rug te geven. dat laat-ste doe je via het eenvoudige en ludieke kanaal http://wordkandidaat.lbc-nvk.be.

Stuur je collega een bemoedigende mail en wie weet zie je hem of haar terug op de lijst.

www.wordacvkandidaat.beOp deze toegankelijke site vind je meer info over vakbondswerk in de praktijk. Vakbondsafgevaardigden getuigen en hou-den een weblog bij.

http://sv2012.lbc-nvk.beVia deze weg kan je materiaal downloaden dat bruikbaar is voor je zoektocht naar

kandidaten en de kiescampagne: denk aan affiches en folders.

FacebookWord fan van aCV Sociale Verkiezingen via http://facebook.com/acvonline. en breng ook eens een bezoekje aan de facebook-pagina van LBC-nVK: www.facebook.com/lbcnvkactueel. Voor meer info kan je ook contact opnemen met één van onze LBC-nVK-secretariaten. Of bel naar het gratis num-mer 078/150.555.

Startmoment kaderpersoneel - sociale verkiezingen 2012 Het nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (nVK) organiseert op 20 april een ‘meet and greet’ met nieuwe en ervaren kandidaten uit de wereld van de kaderleden. dat gebeurt in samenwer-king met de Franstalige collega’s van de

‘groupement national des Cadres’ (gnC). Plaats van het gebeuren is het studiecen-trum ter nood in Overijse. de bijeenkomst loopt van 9.00u tot 13.00u.de ‘meet and greet’ is voor het nVK en de gnC het gezamenlijke startschot voor de campagne rond de sociale verkiezingen van dit jaar. In erg veel ondernemingen zul-len vertegenwoordigers van het nVK en de gnC zij aan zij staan en samen aan het sociaal overleg deelnemen.goed overleggen betekent dat je sterke argumenten moet hebben. Samen kunnen

we méér. er staat erg veel op het spel voor alle kaderleden. Op het nationale evene-ment in Overijse zal worden nagedacht en gediscussieerd over de uitdagingen.

Programma9.00u Onthaal9.30u Voorstelling agenda tony demonte (Cne-gnC) en jan de Paepe (LBC-nVK) 9.40u Sociale verkiezingen 2012 – Uitdagingen voor de kaderleden resultaten sociale verkiezingen van 2008 aandachtspunten voor 2012 Herman Fonck, hoofd ‘dienst Onderneming’ van het aCV10.15u Vragen en debat10.30u Wat zijn de kerntaken van de nVK- en gnC-werking? Sandra Vercammen (LBC-nVK) en Lahoucine tazribine (Cne-gnC)11.30u Pauze11.45u de toekomst is maakbaar Felipe Van Keirsbilck, algemeen secretaris Cne-gnC en Ferre Wyckmans, algemeen secretaris LBC-nVK12.30u Lunch, kennismaking en uitwisseling

Inschrijven kan via [email protected]. Voor meer informatie kan je ook surfen naar www.nvk.be.


NIEUWE VAKBOND

Vic Van kerrebroeck

in de gentse Vooruit heeft op 30 januari 2012, de dag van de alge-mene staking, een opmerkelijk evenement plaatsgevonden. De organisatoren hadden in een korte tijdsspanne een boeiende debat- namiddag- en avond in elkaar geknutseld, onder de titel ‘we strike back’. onder de sprekers was er ook een jongeman met een boodschap voor de vakbonden. ons recht luisterde aandachtig mee en trok de man in kwestie, thomas Decreus, nadien voor de microfoon.

Het werd een uitermate interessant gesprek over de zin en onzin van staken en de manier waarop jongeren naar de vakbon-den kijken. Als progressieve denker heeft Decreus ook prikkelende ideeën rond de vraag hoe een ‘vakbond 2.0’ er in de 21ste eeuw zou kunnen uitzien.Thomas Decreus (27) werkt momenteel aan zijn doctoraat als politiek filosoof aan de KU

Leuven. Hij is niet alleen filosoof maar ook historicus. Sinds zijn zestiende is Thomas geïnteresseerd in maatschappijkritiek en politiek in de breedste zin van het woord. Hij was nooit lid van een politieke partij of vakbond maar noemt zichzelf zonder enige gêne ‘links’. “Misschien kent het grote publiek mij ook van de SHAME-betoging die ik samen met enkele vrienden in janu-ari 2011 organiseerde.”

ons recHt: Het debat in de Vooruit ging onder meer over de zin en onzin van staken anno 2012. Jij verklaarde met overgave dat staken en het recht op staken een essentieel onderdeel zijn van onze democratische erfenis en dat staken zeker geen voorbijgestreefde vorm van actie-voeren is. Wat bedoelde je precies?tHomas Decreus: “Ik wilde vooral zeggen dat het stakingsrecht tot de essentie van een democratie behoort. Als een democra-tie goed functioneert, moeten beslissingen altijd kunnen worden betwist door het volk. Dat kan door een volksraadpleging maar ook door een betoging of een staking. Een democratie mag je zeker niet verengen tot het feit dat er verkiezingen plaatsvinden.

Ook beslissingen van verkozen politici moe-ten in een democratie altijd kunnen worden aangevochten. Als dat niet meer mogelijk is, is er geen sprake van een échte democratie.”

“Mensen moeten ook goed beseffen waar diegenen die pleiten tegen stakingen hun historische mosterd halen. Vanuit ideolo-gisch en historisch perspectief zegt de rech-terzijde in de politiek altijd dat de gemeen-schap één groot ondeelbaar volk is dat niet kan of mag worden verstoord door perso-nen of groepen. Tegenwoordig hoor je van rechts ook almaar vaker dat er ook één eco-nomische gemeenschap is. Als stakers die gemeenschap door hun acties schade toe-brengen, moeten ze worden ‘terechtgewe-zen’. Het zijn ‘storende elementen’ die niet te tolereren vallen. Ik stel vast dat veel men-sen die naar aanleiding van de staking van 30 januari tegen het stakingsrecht pleitten automatisch die gedachtegang volgden.”

“Zeg ik daarmee dat iedereen die kritiek gaf op de algemene staking tegen de democra-tie is? Natuurlijk niet. Maar wie zich verzet tegen stakingen als middel om te protesteren, moet onder ogen zien dat hij zich inschrijft in een bepaald discours dat ondemocratisch is.”

Werken aan vakbond nieuwe stijl

filosoof thomas Decreus: “stakingsrecht behoort tot essentie democratie”

© f

oto:

dan

iël

rys


niet voorbijgestreefd

ons recHt: Even los van de ideologische con-text, is het middel zelf, een algemene staking, tegenwoordig niet gewoon voorbijgestreefd?tHomas: “Absoluut niet. Staken is en blijft het enige middel waarmee je als gewone werknemer genoeg gewicht in de schaal kan werpen om bijsturingen van het beleid af te dwingen. Wat uiteraard niet betekent dat je geen oog moet hebben voor het vereiste draagvlak. Ik ben ervan overtuigd dat veel mensen staken nog altijd een legitiem en zelfs hedendaags actiemiddel vinden, kijk maar naar wat er nu gebeurt in Griekenland. Alleen moet je genoeg mensen vinden die zich achter de motieven voor een staking kunnen scharen.”

ons recHt: Op 30 januari was er te weinig steun voor de algemene staking, denk je?tHomas: “Dat is best mogelijk, ja. Veel had te maken met communicatie en perceptie. Ik merkte dat ook heel duidelijk bij veel dis-cussies die ik erover voerde met vrienden en kennissen. Velen wisten eigenlijk niet goed waartegen de vakbonden wilden staken. We kregen over het algemeen in de media een heel verdeelde boodschap te horen die de vakbonden wilden uitdragen: aan de ene kant ging het over het behoud van verwor-ven rechten, bijvoorbeeld op het vlak van pensioenen en tijdkrediet. Aan de andere kant was er een soort algemene kritiek dat de gevraagde begrotingsinspanningen ‘onrechtvaardig verdeeld waren’ en dat de echte rijken te veel de dans ontsprongen. Spijtig. Vooral die laatste boodschap moest veel sterker naar voren worden gebracht en uitgediept. Dàt zou het draagvlak voor de algemene staking veel groter en sterker hebben gemaakt. Veel mensen zijn nu een-maal al veel langer dan vandaag overtuigd dat we gemiddeld langer zullen moeten wer-ken en elk protest daartegen zien zij als een al lang verloren en zelfs contraproductief gevecht waar ze niet achter kunnen staan. Een strijd tegen een fundamenteel onrecht-vaardig belastingsysteem, dààr kunnen ze zich wel achter scharen.”

‘establishment’

ons recHt: Tegenstanders noemen de vak-bond verouderd, achterhaald. Jij bent het daar niet mee eens?tHomas: “In géén geval. Eén van de pro-blemen die ik vaststel is dat er bij velen, ook hoogopgeleiden, een compleet gebrek aan basiskennis is rond de betekenis en de rol van de vakbond. Vakbonden worden

dikwijls alleen nog maar met het esta-blishment geassocieerd, en zeker niet in positieve zin. Heel wat mensen, zeker jon-geren, zien vakbonden als instituten met veel te veel macht die er alleen op uit zijn om verworven en – in hun ogen – onhoud-bare rechten te verdedigen door te staken. Ik merk hier op dat het onderwijs toch wel tekort schiet. Je hoort me zeker niet pleiten voor een veel sterkere ideologische oriënte-ring in het onderwijs maar ‘basisinstituten’ van onze democratie zoals een vakbond en het werk dat een vakbond doet zouden toch in het middelbaar onderwijs veel meer aan bod moeten komen. Maar dat gebeurt dus niet, met alle gevolgen van dien.”

“De media, die toch veel oppervlakkiger nieuws brengen dan vroeger, worden zo het enige kanaal dat mensen over die belang-rijke onderwerpen informeert en beïnvloedt. En dan vaak nog ergens in de marge. Om het met de woorden van een andere spreker op ‘We Strike Back’ te zeggen: “Vandaag weten

de mensen veel meer over de gevoelens van de finalisten van ‘Mijn Restaurant’ dan over een fundamenteel sociaal beschermingsme-chanisme als de index”.

ons recHt: Zouden we mensen kunnen sen-sibiliseren door alleen maar betere basisinfor-matie te geven via het onderwijs?tHomas: “Ik denk niet dat zoiets kan vol-staan. Ook de vakbonden zelf kunnen hun werking zeker op een aantal punten verbe-teren. Ze kunnen ook inspanningen doen om hun ‘verbinding’ met de brede publieke opinie te versterken.”

ons recHt: Geef eens wat concrete voorbeel-den en suggesties.tHomas: “Eerst misschien iets zeggen over het algemene kader. Vakbonden moeten erkennen dat de maatschappij waarin we nu leven en werken helemaal niet meer de maatschappij is van twintig, dertig jaar geleden. Door de globalisering en het grotere belang van enkele technologische evoluties is er een verregaande vorm van flexibilisering ontstaan in onze bedrijven. Dat gaat gepaard met een groeiend indi-vidualisme. Ik vind die evolutie kwalijk en

betreurenswaardig maar het heeft waar-schijnlijk weinig zin om er lijnrecht tegen in te gaan. Een dominante trend op het vlak van arbeidsorganisatie en denken kan je niet zomaar omgooien. De uitdaging bestaat er net in om de bestaande situatie als gege-ven te aanvaarden en te kijken hoe je toch opnieuw de solidariteit kan vorm geven. Dàt is de grote uitdaging voor de vakbonden. Ik ben ervan overtuigd dat de vakbonden die uitdaging ook aan kunnen. Alleen moet er dan ook verstandig en doelgericht worden gecommuniceerd. En daar wringt toch wel het schoentje.”

modern communiceren

ons recHt: Hoe bedoel je?tHomas: “De vakbonden moeten veel meer inzetten op een snel, gestroomlijnd en pro-fessioneel communicatieapparaat dat aan-gepast is aan de 21ste eeuw. Ze kunnen bijvoorbeeld werken met een netwerk van opiniemakers en bloggers. En volop inves-teren in een goed pr-netwerk, met profes-sionele bureaus, woordvoerders en snel geformuleerde maar gefundeerde inhou-delijke standpunten. De bonden moeten op dat vlak durven te vernieuwen. Je mag niet vergeten dat het publiek de afgelopen jaren veel mondiger werd. Mensen slikken niet zomaar alles wat er verteld wordt. Hou daar rekening mee. En geef ook jongeren in de vakbond veel meer kansen en mogelijk-heden om als spreekbuis op te treden zodat het brede publiek de vakbond niet altijd associeert met ouderen – zoals nu helaas wel het geval is.”

ons recHt: Genoteerd. Nog andere sugges-ties?tHomas: “Het is misschien al wat afgezaagd, maar werk ook aan alternatieve vormen van actievoeren die wél de sympathie van velen kunnen wekken. Dat betekent uiteraard niet dat er niet meer kan gestaakt worden wan-neer nodig. Maak ook openingen naar werk-nemers die geen lid zijn van de vakbond en naar kleine zelfstandigen. Doe eerlijke mid-denstanders en veel kleine zelfstandigen zoals freelancers inzien dat zij uiteindelijk dezelfde tegenstrevers hebben als de vak-bonden. Met name de financiële en econo-mische elites die nu nauwelijks of niet meer bijdragen aan ons algemeen welzijn. De vak-bonden moeten ook durven meer te verbre-den en openlijk nieuwe sociale bewegingen steunen zonder die over te nemen. Als de vakbonden niet op die kar springen, acht ik het niet uitgesloten dat er op middellange termijn nieuwe vakbonden of groeperin-gen ontstaan. Die nieuwe structuren zullen zich dan via de sociale media organiseren en mensen in precaire statuten verenigen over diverse sectoren heen. Aan de vakbon-den dus de keuze: ingehaald worden door de toekomst of zelf de toekomst zijn.”

Werken aan vakbond nieuwe stijl

filosoof thomas Decreus: “stakingsrecht behoort tot essentie democratie”

Staken is en blijft het enige middel waarmee je als gewone werknemer genoeg gewicht in de schaal kan leggen om bijsturingen van het beleid af te dwingen

“Vandaag weten de mensen veel meer over de gevoelens van de finalisten van Mijn Restaurant dan over een fundamenteel sociaal bescher-mingsmechanisme als de index”, zegt Thomas Decreus.


BANKSEctOR

Overnemer citibank doet geen beloftes over werkzekerheid

belgische poot in handen van franse bank crédit mutuel

Denis bouwen

De franse bank crédit mutuel nord europe (cmne) heeft eind 2011 de overname van citibank belgië aangekondigd. Het per-soneel reageert opgelucht. maar de nieuwe eigenaar wil niets beloven rond werkzekerheid.

Citibank België geeft werk aan 770 bedien-den. Het bedrijf heeft een half miljoen klan-ten, 35 eigen kantoren en 166 zelfstandige agentschappen. “Citibank België was altijd erg winstgevend met een hoger rendement op eigen vermogen dan de meeste andere banken in ons land”, zegt LBC-NVK-militant Dany Balcaen. “De affaire Lehman Brothers had een negatief effect op de resultaten maar desondanks bleven we winst maken.”

ons recHt: Hoe reageerde het personeel van Citibank België op het nieuws over de overname door Crédit Mutuel Nord Europe (CMNE)?Dany balcaen: “Toen de bankencri-sis drie jaar terug losbarstte, dwongen de Amerikaanse financiële autoriteiten Citibank om de bank in te krimpen. De bank werd opgesplitst in een kerndeel en een ‘hol-dings’-deel. Dat laatste deel wordt verkocht, afgebouwd of gesloten. In tegenstelling tot de consumentenbank in Oost-Europa valt de consumentenbank in West-Europa onder CitiHoldings. Als gevolg hiervan werden we sinds meer dan drie jaar geconfronteerd met onzekerheid, een gebrek aan middelen en een onduidelijke strategie en was er weinig toekomst voor het personeel. Zonder over-nemer dreigde Citibank België sterk te wor-den afgebouwd. De meeste collega’s reageer-den dan ook opgelucht op de overname door Crédit Mutuel.”

“De overname moet nog worden goedge-keurd door de Belgische autoriteiten. Dat zal wellicht tegen 1 mei gebeuren. Als gevolg van de verkoop van Citibank België aan Crédit Mutuel zal Citi in ons land alleen nog aanwezig zijn als bedrijfsbank.”

“Bij de werknemers die onze bank kenden voor de crisis, is er veel heimwee naar het verleden. We hadden altijd een aangenaam sociaal klimaat en een erg internationale sfeer. De meeste mensen waren fier dat ze behoorden tot een wereldwijde speler. In de huidige moeilijke tijden stelt het gerust dat Crédit Mutuel niet op de beurs zit en zich beperkt tot het gewone bankieren. De

Franse bank was bij ons overigens al actief via BKCP, een firma met 135.000 klanten en 350 personeelsleden.”

Integratieplannen

ons recHt: Zijn jullie bang voor de gevolgen van de overname?Dany: “Naast de vele zelfstandige kanto-ren heb je in 21 steden zowel een kantoor van Citibank als één van BKCP. Het Franse management beloofde dat er geen kantoren zouden dichtgaan. Vanaf 2014 moet er wel maximaal worden geïntegreerd. Hopelijk zal dat pijnloos kunnen gebeuren. Bijna honderd medewerkers van Citibank zijn ouder dan 55 jaar. De eerste jaren zal er aan werk geen gebrek zijn. Een reeks dien-sten die vroeger naar het buitenland wer-den verschoven moet terug naar België komen. We praten dan over ruim honderd jobs, die vroeger verhuisden naar Shanghai, Singapore, Manilla, Boedapest, Barcelona en Polen.”

“Veel collega’s vinden het belangrijk dat het serene en correcte sociale klimaat bij Citibank behouden blijft. Bij BKCP schijnen de sociale verhoudingen toch iets anders te zijn. Wij willen constructief aan vakbonds-werk blijven doen, met respect voor het sociaal overleg.”

ons recHt: De nieuwe eigenaar wilde nog geen beloftes doen rond werkzekerheid?Dany: “Crédit Mutuel stuurde een Franse manager, Jacques Favillier, die meteen ver-kondigde dat er geen enkele vorm van werk-zekerheid te verwachten was. Hard werken is de enige optie, zei de nieuwe algemeen directeur. Citibank Duitsland werd enkele jaren terug overgenomen door Crédit Mutuel de l’Est en toen was het geen enkel probleem om 24 maanden werkzekerheid te geven. Voor de collega’s in Duitsland was

dat een opsteker. Onze nieuwe baas zegt dat de economische omstandigheden nu heel anders zijn dan destijds in Duitsland. Voor Crédit Mutuel Nord Europe is de over-name van Citibank België blijkbaar niet zo’n grote prioriteit.”

nieuwe naam

ons recHt: Gaat Citibank België van naam veranderen?Dany: “Tot de zomer van 2012 mogen we de naam Citibank België gebruiken. Of we zullen overschakelen naar de naam BKCP, is nog niet duidelijk. Er is al flink geïnvesteerd in de naamsbekendheid van BKCP, bijvoor-beeld via het veldrijden. In de wandelgan-gen wordt gefluisterd dat we vlugger dan verwacht een nieuwe naam zullen aanne-men. Crédit Mutuel gebruikt in Duitsland en Spanje het uithangbord Targo Bank; ook dat zou een optie zijn voor ons.”

ons recHt: Jullie nieuwe baas, Favillier, komt erg pittig uit de hoek?Dany: “Toen hij aan ons werd voorgesteld, kwam Favillier inderdaad strijdlustig over. Hij komt van BKCP en daar noemen ze hem ‘Monsieur Non’. Favillier heeft de reputatie dat hij alles afwijst wat de vakbonden vra-gen. Maar laten we niet vooruitlopen en afwachten hoe de man werkt. Als het uit de hand loopt, zullen de bonden zeker hun slagkracht tonen.”

ons recHt: Wat verwachten jullie voor de sociale verhoudingen?Dany: “Bij de vorige sociale verkiezingen scoorde het ACV (LBC-NVK) zeven van de twaalf zitjes in de ondernemingsraad en vijf van de acht zitjes in het preventieco-mité. De andere zitjes belandden bij de socialistische vakbond. Als we ooit samen-gaan met BKCP, zullen er zo ook liberale

© f

oto:

imag

eflo

be


vakbondsvertegenwoordigers komen.”“Met het ACV willen wij dat de werknemers zich goed voelen in het bedrijf en dat ze hun werk kunnen doen in optimale omstandig-heden. In de voorbije jaren nam de werk-druk gevoelig toe. De werkonzekerheid brengt veel stress met zich mee. Naast de ondernemingsraad staat ook het preven-tiecomité voor belangrijke uitdagingen. Dat comité kan veel doen in de strijd tegen stress en verslavingen en moet proberen de werkomgeving leefbaarder te maken.”

ons recHt: Worden de sociale verkiezingen in mei mee gekleurd door het overnameverhaal?Dany: “Citibank heeft een gemeenschappe-lijk vakbondsfront en dat draait goed. Alle bonden bekeken de overname vooral prag-matisch en dat is maar goed ook. Enkel de werkgever heeft er baat bij als de vakbonden hopeloos verdeeld zijn.”

“Onze samenwerking met de Franstalige col-lega’s van CNE is prima. We vergaderen vaak samen en doen de voorbereiding samen. Vakbondsmensen die zich voor het volle pond inzetten zijn een zeldzaam ras. Laten we dus vooral de krachten bundelen.”

“Ik doe mijn vakbondswerk met veel plezier”

dany Balcaen is bij Citibank België de

secretaris van de ondernemingsraad

en lid van het comité voor preventie

en bescherming op het werk (CPBW).

Hij leidt ook de vakbondskern en

is de voorzitter van het Citibank

Communication Forum, de europese

ondernemingsraad bij Citibank. Om

maar enkele van zijn vakbondstaken

op te noemen.

In de financiële sector is dany de

voorzitter van de sectie ‘kleine en mid-

delgrote banken’ en de ondervoorzit-

ter van de provinciale belangengroep

Brussel. Hij zit verder in de nationale

Belangengroep Banken en in het

Intersectorieel Comité Financiën.

“Bij de meeste kleine en middelgrote

banken zijn het enkelingen die het

vakbondswerk dragen”, vertelt dany.

“Ik doe mijn vakbondstaken met veel

plezier. Bij Citibank was er een betrek-

kelijk grote kern maar de groep werd

een stuk kleiner omdat een aantal

mensen vertrok. Met het oog op de

sociale verkiezingen in mei gingen we

dan ook volop op zoek naar nieuw

bloed. Het lukte om enkele waarde-

volle nieuwe kandidaten te vinden. de

vereiste tijdsinvestering en de schrik

voor effecten op de verdere loopbaan

houden de meeste mensen wel bezig.”

marc weyns

wie met de trein naar het werk rijdt, betaalt vanaf februari meer. De nmbs verhoogde de prijzen van de treinkaarten immers met 2,7 procent. Je zou verwachten dat ook de tussenkomst van de werk-gever navenant stijgt, maar dat is niet het geval. Die prijsverho-ging komt volledig ten laste van de werknemers. Hun aandeel in de kosten voor het woon-werkverkeer verhoogde daardoor van gemid-deld 25% in 2009 tot 27,9% dit jaar.

Dat is nog altijd het gevolg van het sociaal akkoord voor de hele privésector voor 2009–2010. Toen werd overeengekomen de werk-geverstussenkomst niet langer te indexeren, maar er voortaan om de twee jaar over te onderhandelen. In het ontwerp van interprofessioneel akkoord voor de periode 2011–2012 was geen verhoging voorzien van de forfaitaire tussenkomst van de werkgevers. Dat ont-werp werd uiteindelijk niet goedgekeurd, maar een ander akkoord over de werkge-verstussenkomst in de verplaatsingskosten werd niet gesloten. Daardoor valt ook dit jaar de stijging van de treinkaart helemaal ten laste van de werknemers. De Nationale Arbeidsraad, het nationaal

overlegorgaan tussen vakbonden en werk-gevers, heeft eind vorig jaar wel een advies uitgebracht voor de regering. De NAR dringt aan op een aangepaste tariefregeling komt voor wie leren en werken combineert. Wie ouder is dan 26 en een opleiding volgt tij-dens een periode van werkloosheid, moet worden aangemoedigd met een lager trein-tarief. De toeslag voor wie opstapt in een onbemand treinstation, vindt de NAR niet helemaal fair. En werknemers zijn niet echt vooruitgeholpen met een beschei-den vergoeding als hun trein te laat is; beter is het de treinen stipt te laten rijden. De verhoging van de treintarieven is lager dan de stijging van de gezondheidsindex. Dat is een sanctie voor de NMBS wegens het gebrek aan stiptheid van de treinen. eigen vervoer

Welke vergoeding is er voor wie met eigen vervoer naar het werk rijdt? Het antwoord op die vraag hangt af van sectorafspraken. Als in de sector verwezen wordt naar de tus-senkomst van de werkgever voor het open-baar vervoer, dan zal het bedrag in 2012 niet toenemen. Verwijst het sectorakkoord naar de treintarieven zelf, dan zal de terugbeta-ling van de werkgever stijgen op dezelfde manier als de treintarieven.

Een overzicht van prijzen en tussenkomsten vind je op de volgende pagina’s.

Werkgeverstussenkomstin de treinkaart

met de trein naar het werk

© f

OTO:

DAN

IëL

Rys

WOON-WERKVERKEER

© f

oto:

dan

iël

rys


WOON-WERKVERKEER

1123456789101112131415161718192021222324252627282930

31-3334-3637-3940-42

28,008,909,7010,6011,4012,2012,9013,6014,4015,1015,8016,6017,3018,0018,8019,5020,2021,0021,7022,4023,2023,9024,6025,5026,0027,0027,5028,5029,0029,5031,0032,5034,5036,50

35,506,106,707,307,908,408,909,409,9010,4011,0011,5012,1012,6013,1013,6014,1014,6015,3015,8016,3016,8017,4017,9018,4019,1019,5019,9020,6021,0021,8023,3024,4026,00

143-4546-4849-5152-5455-5758-6061-6566-7071-7576-8081-8586-9091-95

96-100101-105106-110111-115

116-120121-125126-130131-135136-140141-145146-150151-155156-160161-165166-170171-175176-180181-185186-190191-195

196-200

238,0040,0041,5043,0044,5045,5047,0049,5052,0054,0056,0058,0060,0062,0064,0066,0069,0071,0073,0075,0077,0079,0081,0084,0086,0088,0090,0092,0094,0096,0098,00101,00103,00105,00

327,5029,0030,0031,5032,0033,5034,5036,0038,0040,0041,5043,0044,5046,0048,0049,5051,0053,0054,0056,0058,0059,0061,0063,0064,0066,0067,0069,0071,0073,0074,0076,0078,0079,00

1123456789101112131415161718192021222324252627282930

31-3334-3637-3940-42

226,5029,5032,5035,5038,0040,5043,0045,5048,0050,0053,0055,0058,0060,0063,0065,0067,0070,0072,0075,0077,0080,0082,0084,0087,0089,0092,0094,0097,0099,00103,00109,00115,00121,00

318,3020,5022,3024,4026,0028,0030,0031,0033,0035,0037,0038,5040,0042,0043,5045,0047,5049,0051,0053,0054,0056,0058,0059,0062,0063,0065,0067,0068,0070,0073,0078,0082,0087,00

143-4546-4849-5152-5455-5758-6061-6566-7071-7576-8081-8586-9091-95

96-100101-105106-110111-115

116-120121-125126-130131-135136-140141-145146-150151-155156-160161-165166-170171-175176-180181-185186-190191-195

196-200

2127,00133,00139,00143,00148,00152,00157,00165,00172,00179,00186,00193,00200,00207,00214,00221,00229,00236,00243,00250,00257,00264,00271,00281,00285,00292,00300,00307,00314,00321,00328,00335,00342,00349,00

391,0096,00101,00104,00107,00111,00115,00120,00126,00132,00137,00143,00148,00153,00160,00165,00171,00177,00181,00187,00192,00198,00203,00211,00214,00220,00225,00231,00236,00242,00246,00253,00258,00264,00

Werkgeverstussenkomst in treinkaartWeektreinkaart (*)

treinkaart voor 3 maanden (*)

Maandtreinkaart (*)

1123456789101112131415161718

1192021222324252627282930

31-3334-3637-3940-4243-4546-48

149-5152-5455-5758-6061-6566-7071-7576-8081-8586-9091-95

96-100101-105106-110111-115

116-120121-125126-130

1131-135136-140141-145146-150151-155156-160161-165166-170171-175176-180181-185186-190191-195

196-200

275,0083,0091,0099,00107,00114,00120,00127,00134,00141,00148,00155,00161,00168,00175,00182,00189,00196,00

2202,00209,00216,00223,00230,00237,00243,00250,00257,00264,00271,00278,00289,00305,00322,00339,00356,00372,00

2389,00401,00413,00425,00441,00461,00481,00501,00521,00540,00560,00580,00600,00620,00640,00660,00680,00700,00

2719,00739,00759,00787,00799,00819,00839,00859,00879,00899,00918,00938,00958,00978,00

352,0057,0062,0068,0074,0078,0083,0088,0093,0098,00103,00108,00113,00118,00122,00127,00132,00137,00

3142,00147,00152,00157,00162,00167,00172,00177,00182,00187,00191,00197,00206,00218,00229,00244,00256,00268,00

3282,00291,00299,00310,00322,00336,00354,00368,00383,00400,00415,00430,00447,00462,00477,00493,00509,00524,00

3538,00553,00568,00592,00601,00615,00631,00646,00661,00676,00691,00708,00723,00738,00


1123456789101112131415161718192021222324252627282930

31-3334-3637-3940-42

143-4546-4849-5152-5455-5758-6061-6566-7071-7576-8081-8586-9091-95

96-100101-105106-110111-115

116-120121-125126-130131-135136-140141-145146-150151-155156-160161-165166-170171-175176-180181-185186-190191-195

196-200

1123456789101112131415161718192021222324252627282930

31-3334-3637-3940-42

143-4546-4849-5152-5455-5758-6061-6566-7071-7576-8081-8586-9091-95

96-100101-105106-110111-115

116-120121-125126-130131-135136-140141-145146-150151-155156-160161-165166-170171-175176-180181-185186-190191-195

196-200

2267,00296,00324,00353,00381,00406,00430,00455,00479,00503,00528,00552,00577,00601,00625,00650,00674,00699,00723,00747,00772,00796,00820,00845,00869,00894,00918,00942,00967,00991,001031,001091,001151,001211,00

21271,001330,001390,001433,001475,001518,001575,001646,001717,001788,001859,001930,002001,002072,002143,002214,002285,002356,002428,002499,002570,002641,002712,002811,002854,002925,002996,003067,003138,003209,003280,003351,003422,003493,00

211,1011,1011,10

12,0013,0013,8014,7015,5016,3017,2018,0018,8019,7020,5021,3022,2023,0023,8024,7025,5026,5027,0028,0029,0029,5030,5031,5032,0033,0034,0035,0037,0039,0041,50

243,5045,5047,5049,0050,0052,0054,0056,0059,0061,0063,0066,0068,0071,0073,0076,0078,0080,0083,0085,0088,0090,0092,0096,00

----------

3185,00204,00224,00243,00264,00280,00297,00314,00331,00348,00366,00383,00402,00420,00436,00455,00472,00489,00507,00524,00542,00560,00579,00596,00614,00632,00650,00667,00684,00701,00733,00776,00818,00871,00

3914,00957,00

1008,001039,001070,001108,001149,001201,001265,001317,001369,001429,001481,001534,001597,001650,001703,001763,001816,001869,001922,001975,002028,002114,002146,002199,002252,002306,002359,002412,002466,002529,002583,002637,00

3--

7,408,609,5010,3011,0011,6012,1012,6013,1013,6014,2014,6015,0015,5015,9016,4016,9017,3017,7018,2018,7019,1019,5020,2020,6021,0021,3021,7022,6024,1025,0027,00

328,0029,0031,0032,0033,0034,5036,0038,0040,5042,0044,5046,0047,5050,0052,0053,0055,0057,0059,0061,0062,0063,0065,0067,00

----------

Werkgeverstussenkomst in treinkaart1 AFSTAND2 PRIJS VANAF 1/2/20093 WERKGEVERSBIJDRAGE VANAF 1/2/2009

treinkaart voor 12 maanden (*) treinkaart voor deeltijds werkenden (*)

(*) Eveneens geldig voor treinkaarten in gemengd verkeer NMBs/TEC. Bij het ter perse gaan waren de terugbetalingstarieven nog niet verschenen in het Belgisch staatsblad.

© f

oto:

dan

iël

rys

© f

oto:

dan

iël

rys


INDUStRIE

wim Penninckx

algemeen directeur filip Van Hool maakte begin januari bekend dat het familiebedrijf Van Hool een nieuwe busfabriek ging neer-poten in een lagelonenland. De keuze viel op macedonië. in koningshooikt (lier) zouden er geen banen sneuvelen, klonk het. Heeft zelfs de familie Van Hool de 21ste eeuw ontdekt met haar investering in macedonië?

De fundamentele argumenten voor de inves-tering ogen eerder positief. Zonder het pro-ject in Macedonië dreigde Van Hool zijn Amerikaanse markt grotendeels te verlie-zen. Die markt vertegenwoordigt één derde van de bedrijfsomzet. Filip Van Hool is een goede onderhandelaar die erin slaagt om belangrijke orders vast te krijgen. Alle con-currenten van de busbouwer zijn grote inter-nationale ondernemingen met fabrieken in een reeks landen. Op het eerste gezicht is het dan ook logisch dat Van Hool wil uitgroeien tot een echte internationale speler.

De Lierse busbouwer wil een onderscheid maken tussen goedkopere standaardbus-sen en meer luxueuze voertuigen die ‘op maat’ worden gemaakt. Een onderscheid dat overeenstemt met de ontwikkelingen op de markt. Door zijn aanbod te diversifiëren kan Van Hool vermoedelijk grote klanten binnenhalen die soms éénzelfde leverancier zoeken voor beide types bussen.Voor de LBC-NVK is het duidelijk dat Van Hool een onvermijdelijke keuze maakte door te willen investeren op de Balkan. Hierdoor vergroot Van Hool zijn overle-vingskansen op lange termijn.

Kanttekeningen

Is alles dan rozengeur en maneschijn? Zo simpel is het ook weer niet. Een nieuwe fabriek in een uithoek van Europa leidt ook tot ongerustheid. De bonden zullen goed moeten in de gaten houden welke investerin-gen waar worden uitgevoerd. Zal de Belgische vestiging nog wel genoeg kansen krijgen?Het is maar de vraag of het slim is om de nieuwe fabriek in Europa te bouwen. Velen hadden verwacht dat Van Hool zou inves-teren in de VS. Met behulp van een grote

landkaart probeerde de directie de bonden ervan te overtuigen dat Macedonië heel goed gekozen was. De vakbonden volgen die visie voor een deel maar ze blijven ook erg waakzaam.Op het vlak van communicatie moet Van Hool nog altijd aankomen in de 20ste eeuw, om nog te zwijgen van de 21ste eeuw. Het bedrijf bracht het investeringsproject op een bizarre manier in de media. Van over-leg met de bonden was nauwelijks sprake. Er was veel geheimdoenerij. De directie pakte de communicatie helemaal fout aan. Dat alles leidde tot een spontane actie van de arbeiders.Gaf Van Hool de verkeerde communicatie toe? Welnee. De directie goot olie op het vuur in plaats van te zoeken naar een positieve communicatie. Alleen de verantwoordelijke opstelling van de collega’s van ACV-Metea kon een zwaarder sociaal conflict vermijden.Als Van Hool echt een internationale spe-ler van formaat wil worden, dan moet het ook op het vlak van communicatie nog veel bijleren. En werknemers die in een bedrijf als Van Hool het beste van zichzelf moe-ten geven, verdienen ook veel meer waar-dering.

Met sluiting comet verdwijnt stuk Mechelse geschiedenis

biervatenproducent is wel degelijk winstgevend

wim Penninckx

De mechelse biervatenprodu-cent comet zal zijn deuren slui-ten. Heel wat bedrijven zouden nochtans jaloers zijn op de win-sten van comet. tijdens de crisis

van 2007-2008 liep de winst terug tot zes procent van de omzet. maar in 2011 scoorde de onder-neming een winstmarge van 16 procent. Het is dan ook een raad-sel waarom comet moet sluiten.

Comet is gevestigd in Sint-Katelijne-Waver, vlakbij Mechelen. Toen het Spaanse moe-derbedrijf Teka in november vorig jaar het einde van Comet aankondigde, wees alles erop dat er te weinig rekening was gehou-den met de structurele kosten van een slui-ting in België. De vakbonden hoopten dat Teka zou inzien dat het veel verstandiger

Van Hool ontdekt 21ste eeuw, althans op sommige punten

familiebedrijf communiceert nog altijd heel onhandig

© f

oto:

dan

iël

rys


kristel Van Damme

abercrombie & fitch is een amerikaans kledingmerk dat werd opgericht in 1892. bij de jeugd en de jongvolwasse-nen erg gegeerd en bekend via het elandlogo. wereldwijd heb-ben ze 340 winkels. sinds 2007 mikt de kledingketen haar pij-len ook op de europese markt.

De website van Abercrombie & Fitch leert ons dat ze altijd op zoek zijn naar ‘model-len’ voor hun winkels. De jobomschrijving die daar bij hoort, komt gewoon overeen met de doorsnee parttime job van een ver-koper of verkoopster. De foto’s op de web-site van – meestal gewone – medewerkers tonen al snel dat het bedrijf hoge eisen stelt wat betreft het uiterlijk van zin verkoop-personeel.Voor je wordt aangeworven, sturen ze je foto door naar de States om te checken of je wel aan alle uiterlijke criteria voldoet. Iedere jonge man wordt ook gescreend op zijn naakte torso. Heb je goed gewerkt aan je

‘sixpack’, dan verdien je zelfs een extra pre-mie als je werkt als ‘shirtless guy’. Bij de ope-ning waren dan ook veel gillende bakvisjes op post. Het concert van tieneridool Justin Bieber in het Antwerpse Sportpaleis, enkele maanden voordien, was er zowaar niets bij.3 februari 2012. De eerste sneeuw valt over Brussel en de thermometer zakte tot 5° onder nul. Een ideale dag dus om onze vrouwelijke undercover uit te zenden naar de gloednieuwe winkel van Abercrombie & Fitch in Brussel.Een mooie maar discrete buitengevel geeft weinig prijs. Alleen een verguld bordje ‘Abercrombie & Fitch New York’ verraadt de identiteit van de nieuwe huurder van het historische pand. Een mooie blonde man opent de deuren voor de klanten, reke-ning houden met het weer niet in ontbloot bovenlijf. De winkel is sterk geparfumeerd, een typische mannengeur. Om de vrouwtjes extra aan te zetten om te kopen?De moderne muziek staat erg luid, het pand is donker. Een wirwar van kamers die worden gedecoreerd met prachtige muur-schilderingen die erg doen denken aan de Romeinse sportzalen. Foto’s maken is uit den boze. Denk er vooral niet aan om de

knappe verkopers te fotograferen.De winkel aan de Waterloolaan – Naamsepoort – in Brussel is dus zeker een bezoekje waard.Neen, dit is geen publireportage. We zijn bezorgd en dus waakzaam. Hopelijk krij-gen we ongelijk maar een bezoekje aan Wikipedia leert ons dat Abercrombie & Fitch in het verleden al diverse keren aangeklaagd werd wegens discriminatie. Als de tands des tijds een beetje toeslaat, worden de mede-werkers eerder onvriendelijk bedankt voor bewezen diensten. Weinig kans dat een medewerker in 2051 zijn 40-jarig jubileum in de onderneming zal vieren. Over brug-pensioen en pensioenregelingen zullen ze zich weinig zorgen moeten maken.Abercrombie werd trouwens in 2010 ook toe-gevoegd aan de ‘Sweatshop Hall of Shame’. De kleten laat namelijk kleren maken in mensonwaardige omstandigheden.In het verleden kwam de onderneming in nauwe schoentjes omdat ze niet alle gel-dende wetten in de VS naleefde. Het valt te hopen dat Abercrombie hier de betere leerling van de klas zal willen zijn. De LBC-NVK zal de nieuwkomer alleszins goed in de gaten houden.

was om een fractie van het ‘sluitingsbe-drag’ te investeren in de toekomst van de Belgische vestiging. Dat bleek ijdele hoop.Sinds een jaar of tien maakt Comet deel uit van Teka. De Spaanse groep Teka produ-ceert voornamelijk keukens, vooral in Zuid-Europa. In het Spaanse Portonox ligt er een veel grotere fabriek dan het filiaal in ons land. De Spanjaarden willen de productie van biervaten in Portonox samenbrengen. Zo kunnen ze jobs creëren voor Spaanse arbeiders die zonder werk zitten omdat de verkoop van keukens terugloopt.Comet is een efficiënt draaiend bedrijf. De werknemers zijn erg loyaal. Comet sluiten zou veel overbodige kosten met zich mee

brengen. En veel Belgische klanten zouden afhaken als hun vaten niet langer in eigen land zouden worden gemaakt. Al die tegen-argumenten van de bonden haalden weinig uit. Midden januari werd duidelijk dat Teka niet op zijn beslissing wilde terugkomen.De bonden trachtten een fatsoenlijk sociaal plan af te dwingen voor de 50 werknemers. Nogal wat personeelsleden gingen als prille twintiger bij Comet aan de slag. Zij zijn nu een heel eind de vijftig voorbij. De bonden moesten veel moeite doen om de leeftijd voor vervroegd pensioen zo laag mogelijk te krijgen. Zij die met brugpensioen gaan, zul-len hoe dan ook aanzienlijk minder netto-inkomen hebben. Hun enige voordeel is

dat ze tot aan hun pensioen inkomensze-kerheid krijgen. Bij Comet zullen de men-sen vanaf 52 jaar met brugpensioen kun-nen gaan.Wie gewoon ontslagen wordt, zal de rege-ling voor bedienden krijgen. Vanaf een bepaalde looncategorie is er de formule-Claeys en een kleine premie per jaar dienst. De werkgever moet uiteraard ook een slui-tingspremie betalen.Normaal gezien zal eind maart het doek val-len bij Comet. Daarna zullen de installaties worden ontmanteld. Het trieste einde van een stuk Mechelse geschiedenis.

Veelbesproken Abercrombie & Fitch strijkt neer in Brussel

werken in bloot bovenlijf levert premie op

DIStRIBUtIE

Van Hool ontdekt 21ste eeuw, althans op sommige punten

familiebedrijf communiceert nog altijd heel onhandig

© f

oto:

imag

eglo

be


INDEx

Loonindexering dient met hand en tand verdedigd

Prijscontrole is lachertje in ons land

frans geerts

als de vakbond de automatische koppeling van de lonen aan de index flink verdedigt, heeft dat alles te maken met jouw koop-kracht. gaat de prijs van je win-kelkarretje met twee procent naar omhoog? Dan wordt jouw loon, weliswaar met enkele maan-den vertraging, ook met twee procent opgetrokken. Zo werkt het systeem zoals het nu is.

De prijzen stijgen duidelijk in ons land. In België is er een inflatie van 3,4 procent, meer dan in veel andere Europese landen. De gemiddelde prijsstijging in onze buurlan-den bedraagt 1,9 procent. Alleen wie nooit naar de winkel gaat of wie dik in de slappe was zit, kan beweren dat hij niets merkt van de gestegen prijzen.Hooggeleerde dames en heren publiceren voortdurend artikelen die laten uitschij-nen dat de automatische indexering van de lonen de enige verklaring is voor de infla-tie bij ons. Uit rapporten van de Nationale Bank en het Federaal Planbureau blijkt nochtans dat de prijzen van energie en voedsel in België de pan uit swingen.Voor wie het zou ontgaan zijn: als de prij-zen niet stijgen, klimt de index evenmin en blijven de lonen stabiel. In onze buur-landen worden inspanningen gedaan om de prijsstijgingen onder controle te hou-den. De gouverneur van de Nationale Bank, Luc Coene, deed wel suggesties in die zin maar in de praktijk gebeurde er niets. Het privilege van de energieleveranciers om de Belgische economie leeg te zuigen is blijk-baar onaantastbaar.

enige kans

De huidige economische crisis geeft de hard-liners bij de werkgevers en liberale kringen een enige kans om komaf te maken met de automatische indexering van de lonen. Anderen stellen zich milder op en willen het systeem eerder terugschroeven. Zij willen producten die de prijzen doen stijgen uit het systeem halen zodat de lonen minder vaak moeten worden verhoogd.Als de automatische loonindexering ver-dwijnt, zal de ongelijkheid onder werkne-mers zeker groter worden. In rijke bedrijven en sectoren zullen de lonen blijven groeien,

weliswaar eerder via prestatiepremies en bonussen op individuele basis. Over het algemeen zullen de meeste werknemers minder geld kunnen uitgeven, met nega-tieve gevolgen voor de binnenlandse eco-nomie. In het vierde kwartaal van 2011 was er al een recessie. Die zal nog verergeren omdat mensen meer zullen sparen en dus minder zullen consumeren. Wat wil zeggen: minder verkoop, minder productie, meer werkloosheid.

Sprongen van martens

Sommigen pleiten ervoor om de automa-tische indexering een keertje over te slaan en een ‘indexsprong’ te nemen. Onder de diverse regeringen van Wilfried Martens werden ooit drie indexaanpassingen van twee procent overgeslagen. Een klein reken-sommetje leert dat iemand met 2.000 euro loon per maand zo jaarlijks 556 euro – 40 maal 13,92 - moet inleveren. Wie nog 37 jaar moet werken, dreigt dus drie keer 27.836 euro te verliezen. Of 83.510 euro voor de hele loopbaan. Werknemers aan het begin van hun loopbaan, die nog 47 jaar moeten werken, mogen 42.771 euro inleveren met één indexsprong. Of meer dan 128.000 euro met drie indexsprongen. Veel werknemers zouden overgelukkig zijn met zoveel geld.In 1994 werd overigens de ‘gezondheidsin-dex’ ingevoerd. Die maatregel kwam neer op een inlevering van één procent.Blijft de vraag wat er moet gebeuren met het geld dat wordt uitgespaard. Moet dat geld dienen om de concurrentiekracht van

de bedrijven te versterken? Of moet het naar de staat gaan om het gat in de begro-ting te helpen dichten? Liberale denkers zul-len zeker geen zin hebben om de staat te sponsoren door een indexsprong te nemen. Zij zullen liever de werkgevers plezieren. Tussen 2001 en 2009 stegen de jaarlijkse winsten van de ondernemingen al van 47 naar 82 miljard euro, waarvan twee derde naar de aandeelhouders vloeide en slechts één derde naar investeringen.En de hardwerkende werknemers in ons land? Die krijgen alleen de rekening gepre-senteerd. Hun inkomsten stegen tussen 2001 en 2009 met een factor drie, terwijl de inkomsten uit vermogens verachtvoudigden.

Bewezen nut

De automatische loonindexering is perfect om de koopkracht te beschermen. Tijdens de voorbije crisis bleef de koopkracht in België op een hoger niveau dan in de ons omringende landen, mee dankzij diverse steunmaatregelen. Zo verteerden de Belgen de crisis beter. Europese rapporten gooiden hiervoor met bloemetjes. Maar de Belgische pers berichtte er amper of niet over.Je mag ook niet vergeten dat de automa-tische loonindexering extra inkomsten oplevert voor de overheid. Bij elke loonsver-hoging incasseert de staat via belastingen en socialezekerheidsbijdragen gemiddeld 40 procent van de doorgevoerde stijging. Positief voor de begroting. En bovendien kan de overheid zo ook tijdens een crisis meer aan inkomensherverdeling doen.

RUBRIEKSNAAM


Arcelor Mittal betaalt 496 euro belastingen, en jij?

Werknemers voelen al volop de gevolgen van de besparings-maatregelen die de nieuwe federale regering uit haar hoed toverde – al zijn de allerscherp-ste randjes er dan inmiddels onder druk van de vakbonden al afgevijld. De grote tabel vertelt veel over een reeks grote bedrij-ven. In de geconsolideerde jaar-rekeningen die deze onderne-mingen zelf publiceerden, staan

frappante cijfers over hun winst … en over de belastingen die ze daarop betaalden. Werknemers betalen gemiddeld zowat 35 procent belastingen op de ‘winst’ die ze uit hun werk halen. Bij deze grote bedrijven ligt het percentage ‘net’ iets lager. En wij moeten besparen, zegt u?

Bron: jaarrekeningen 2010

INBOxmonique braam

Sectorale informatie

Op www.lbc-nvk.be vind je informatie over de ruim 40 paritaire comités waar LBC-NVK voor verantwoordelijk is. Via de rubriek ‘sectoren’ kun je je pari-taire comité terugvinden. Je vindt er info over je rechten en de loon- en arbeidsvoorwaarden in de betreffende sector. Soms staan de loon- en weddeschalen erbij, aangevuld met informatie over de syndicale premie. Daar waar sectorpublicaties bestaan, kan je ze via de site downloaden. Werk je toevallig in het het pari-tair comité 218, 226 of 311? Dan word je extra verwend. Deze grote sectoren hebben een eigen website binnen www.lbc-nvk.be: - http://218.lbc-nvk.be- http://226.lbc-nvk.be- www.pc311.be

Sociale verkiezingen

Elders ook al vernoemd, maar toch nog even herhalen. LBC-NVK en het ACV hebben online de nodige websites ontwikkeld rond de komende sociale ver-kiezingen:- Moedig je collega aan om zich

kandidaat te stellen: http://wordkandidaat.lbc-nvk.be

- www.wordacvkandidaat.be- http://sv2012.lbc-nvk.be: handig voor het downloaden

van folders, logo’s en affiches.- Word fan van ACV Sociale

Verkiezingen via http:// facebook.com/acvonline

- En breng ook eens een bezoekje aan de facebookpa-gina van LBC-NVK: www.face-book.com/lbcnvkactueel

www.startersloon.be

LBC-NVK is ook dit jaar weer pre-sent op de jobbeurzen die door universiteiten en hogescholen

worden georganiseerd. Deze beurzen richten zich op de laat-stejaarsstudenten. Sensor, het jongerennetwerk van LBC-NVK is aanwezig op deze jobbeur-zen. We stellen onszelf voor en leggen uit wat de vakbond voor deze toekomstige werknemers kan betekenen. En natuurlijk kunnen de studenten op basis van enkele eenvoudige parame-ters zoals functie en diploma hun startersloon laten bere-kenen. Op www.nvk.be vind je het overzicht van de jobbeur-zen waar je ons kunt vinden. En natuurlijk kan je via www.startersloon.be ook je starters-loon laten berekenen, je aanslui-ten bij Sensor, inschrijven op de nieuwsbrief...

LBc-NVK en de sociale media

- Facebook: www.facebook.com/lbcnvkactueel. Onze vriendenpagina speelt kort op de bal, veel aandacht voor de actualiteit, met aanvullingen van oplettende ‘vrienden’.

- YouTube: www.youtube.com/vakbondlbcnvk:

LBC-NVK heeft een eigen YouTubekanaal. We plaatsen er videoboodschappen en reportages op. Neem eens een kijkje en laat je commentaar achter.

- Picasa: http://picasaweb.google.com/lbcnvkfoto:

Voeren we actie, dan maken we foto’s. En zetten we een selectie op picasa, onze foto-databank.

- Twitter: http://www.twitter.com/lbcnvk: Twitteren doen we ook, meestal om onze acties en aanwezigheid ten velde aan te kondigen.

- Blog: het maandelijkse stand-punt van onze algemeen secre-taris online, aangevuld met andere meningen en ideeën: http://lbc-nvk.blogspot.com

Bedrijf Winst voor belastingen

Betaalde belastingen

Aanslag-voet

eXXOnMOBIL

PetrOLeUM &

CHeMICaL

¤ 4.170.332.000 ¤ 10.000 0,00 %

SOLVaY ¤ 2.754.024.000 ¤ 0 0,00 %

teLenet grOUP

HOLdIng¤ 1.412.287.000 ¤ 0 0,00 %

arCeLOrMIttaL

FInanCe and

SerVICeS BeLgIUM

¤ 1.394.711.000 ¤ 0 0,00 %

gdF SUeZ CC ¤ 745.573.000 ¤ 1.451.000 0,19 %

trUVO BeLgIUM ¤ 720.140.000 ¤ 56.000 0,01 %

eLeCtraBeL ¤ 807.690.000 ¤ 35.423.000 4,39 %

BaSF antWerPen ¤ 446.202.000 ¤ 0 0,00 %

aCCOr HOteLS

BeLgIUM¤ 323.023.178 ¤ 0 0,00 %

UMICOre ¤ 303.649.000 ¤ 0 0,00 %

tHOMaS COOK

BeLgIUM (tHCB)¤ 294.243.175 ¤ 46.696 0,02 %

BeLgaCOM grOUP

InternatIOnaL

SerVICeS

¤ 290.556.000 ¤ 0 0,00 %

IKea SerVICe

Centre¤ 297.379.000 ¤ 4.628.000 1,56 %

VandeMOOrteLe ¤ 230.041.536 ¤ 0 0,00 %

UCB ¤ 220.546.000 ¤ 1.326.000 0,60 %

UCB PHarMa ¤ 217.855.000 ¤ 855.000 0,39 %

deXIa InVeStMent

COMPanY¤ 209.756.000 ¤ 729.000 0,35 %

eXXOnMOBIL

BeLgIUM FInanCe¤ 207.776.000 ¤ 234.000 0,11 %

danOne FInanCe

InternatIOnaL¤ 187.048.000 ¤ 2.277.000 1,22 %

teSSenderLO

CHeMIe¤ 176.508.924 ¤ 0 0,00 %

SaBaM ¤ 168.851.317 ¤ 0 0,00 %


Sluiting van de onderneming is – meestal – geen overmachtIn 2003 en 2006 wordt een rusthuis op de vingers getikt omdat het de normen op het gebied van hygiëne, gezondheidszorgen en voedselkwaliteit met de voeten treedt. De directie grijpt in en de situatie verbetert. In 2008 loopt het rusthuis echter opnieuw tegen de lamp. Het verliest zijn vergunning en moet sluiten. Net zoals hij een loopje neemt met de uitbatingsvoorwaarden voor een rusthuis, doet de werkgever alsof er geen sociaalrechtelijke regels bestaan.

“Overmacht” zo beweert hij. Het arbeids-hof te Luik kijkt in zijn arrest van 25 maart heel anders aan tegen de situatie. Er is – zo oordeelt het hof – overmacht in het spel als een gebeurtenis zich plots voordoet, zonder dat ze kan voorzien worden. Bovendien mag die gebeurtenis niet het gevolg zijn van een fout die begaan werd door degene die zich op de overmacht beroept. Definitieve over-macht is er slechts als de plotse gebeurte-nis de uitvoering van het contract compleet onmogelijk maakt. Zeker en vast voldoet de werkgever niet aan minstens twee van deze voorwaarden. Er is helemaal geen over-macht en de werkgever moet een ontslag-vergoeding en het achterstallig loon betalen aan de werknemers.

“Ideeënbuspremies” = loon

De RSZ klopte bij een bedrijf aan omdat het ideeënbuspremies betaalde maar ‘ver-gat’ die als loon aan te geven. De werkgever verweerde zich met het argument dat die premies geen “loon” zijn. Het arbeidshof te Gent boog zich over dit vraagstuk en kwam tot een interessant besluit.Verschillende bedrijven betalen een premie aan hun werknemers als die een verbetering aan het productieproces voorstellen of de werkorganisatie optimaliseren. De werkne-mers kunnen die ideeën in een “bus” depo-neren en als de werkgever hun voorstel nut-tig vindt, betaalt hij een ideeënpremie. Het is echter niet de opdracht van die werkne-mers om uitvindingen te doen of verbete-ringen uit te werken; als ze dan toch een premie krijgen, hoeft die dan ook niet als loon te worden beschouwd.Het arbeidshof oordeelde dat het wel over loon gaat: elke vergoeding die enig verband houdt met de arbeidsovereenkomst is loon. De rechter voegde er nog aan toe dat de werknemer die een uitvinding doet, in prin-cipe de eigenaar blijft van de intellectuele rechten die daaraan verbonden zijn, ook al krijgt hij er een premie voor.

zijn wachtdiensten arbeidstijd?

Een uitzendkantoor verwacht van de uit-zendconsulente dat ze – volgens een wacht-dienst – ook buiten de gewone arbeidsuren beschikbaar is voor de (horeca)klanten. Als die klanten bellen omdat ze op zoek zijn naar een uitzendwerknemer, moeten ze ook meteen geholpen worden. De uitzendconsu-lente hoeft daarbij niet in het kantoor van de werkgever op een telefoontje te wach-ten. Ze kan gewoon thuis zijn en – volgens de werkgever – “ruim over haar tijd vrije-lijk beschikken”. Zijn die wachtdiensten als arbeidstijd te beschouwen?In een kort maar heel duidelijk arrest stelde het Gentse arbeidshof op 23 novem-ber 2011 dat het om arbeidstijd ging. Voor de Belgische Arbeidswet is arbeidstijd: “de tijd gedurende welke de werknemer ter beschikking is van de werkgever”. Ook tij-dens de wachtdiensten staat het personeel ter beschikking, aldus het Hof. Deze wacht-diensten zijn dus arbeidstijd met als gevolg dat de uitzendconsulente recht heeft op loon voor die uren.

ARBEIDS-GERIcHtmarc weyns

Veel werknemers hebben een bedrijfsauto. Sommige bedrijven rusten die auto’s uit met een geolokalisatiesysteem. Dat laat de werk-gever toe, te volgen waar de werknemer zich bevindt, hoe snel hij rijdt of hoe lang hij stil-staat, enz. Als de werkgever dan in de fout gaat, wordt hij op de vingers getikt. Maar is zo’n lokalisatiesysteem wel geoorloofd?Het arbeidshof te Gent legt in een arrest van 14 november 2011 uit hoe de vork aan de steel zit.Een bedrijf schrijft in het arbeidsreglement dat: “Alle voertuigen zijn beveiligd met een GPS tracking systeem”. Dat was voor de rechter echter niet voldoende. De werkgever moet het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Privacywet naleven. Het lokalisatiesysteem moet een geoorloofd doel hebben en dat moet duidelijk en pre-cies omschreven zijn. Daarnaast moet inzet-ten van zo’n systeem in verhouding staan tot het beoogde doel. De werkgever heeft die regels in dit geval niet nageleefd en daarom moet hij een morele schadevergoeding van 800 euro betalen aan de werknemer.

Werknemers volgen met lokalisatiesysteem is niet zomaar geoorloofd


Europese terreur Hardvochtigheid is een europese waar-merk geworden. Op het moment dat de europese vakbonden afspraken probe-ren te maken over wettelijke minimum-lonen beslissen de europese ministers dat, in ruil voor verdere financiële steun, de griekse minimumlonen met 20% moeten verminderen. 20% verminde-ring van het minimumloon, omdat, zo luidt de redenering, de grieken boven hun stand hebben geleefd. Sancties zijn op hun plaats. Pardon? “Minimumloon” en “boven zijn stand leven”, is dat in één zin te gebruiken? Iemand met een minimumloon is in staat te blijven leven, maar leeft per definitie nooit boven zijn stand. 20% korting op weinig levert ‘zeer weinig’ op. Onze minister van Financiën, Steven Vanackere, erkent dat het inderdaad een zware ingreep is, maar dat het toch nog altijd betekent dat het hoger is dan het minimumloon in Portugal. de minister heeft zeer correct gere-kend. een onderzoek op basis van gegevens van de europese werk-geversfederatie geeft hem gelijk. In 2011 was het griekse minimum-loon 751 euro (voor bedienden). dat wordt dus voortaan 601 euro, inder-daad hoger dan het minimumloon van de Portugese bediende dat 485 euro bedraagt. Fraai rekenwerk maar bedroevend en beschamend poli-tiek denkwerk. een argument dat uit geen democratische mond zou mogen komen.

de europese burgers leven ondertus-sen onder een financieel-economische dictatuur. de europese Commissie en de europese ministerraden missen elke band met de dagelijkse werkelijk-heid. Scoreborden met vergelijkende statistieken vormen het menu van elke europese bijeenkomst. daarbij wordt het gemiddelde de referentie en de norm. een graadmeter die op zijn beurt naar beneden wordt gesaneerd omdat de minima naar beneden gaan. Het is een sociale vernietigingsmachine die geen democratische verantwoording meer heeft of geeft. de griekse bur-gers, niet de griekse miljardairs, wor-den de handen, armen en benen omge-wrongen en de kelen dichtgeknepen. dit alles met het unieke doel om een voorbeeld te stellen aan alle andere europeanen. Portugezen, Spanjaarden, Italianen en Belgen leren we best bij voorbaat een lesje. dat zijn haast ter-roristische praktijken. de zogenaamd beoogde europese eenheid betekent in de praktijk een scheuring. de breuk tussen de politiek en de burgers is er al, de interne europese breuk is niet ver meer af. Verkozen europarlementariërs, waar zijn jullie?

IN DE MARGEwfAlternatieve

valentijnsactie in Brussel‘tax Justice Day’ voor bedrijven en vennootschappen

monique braam

met Valentijnsdag geven we elkaar bloemen en cadeaus. maar het financieel actie netwerk, kort-weg fan, zette op 14 februari 2012 niemand in de bloemetjes. integendeel, het vierde ‘tax Justice Day’ voor de 1.000 grootste bedrij-ven en vennootschappen. een actie om het teveel aan fiscale cadeaus aan een deel van het bedrijfsle-ven aan te klagen en te ijveren voor meer fiscale rechtvaardigheid.

Het valentijnsfeestje vond plaats dicht bij het Verbond voor Ondernemingen (VBO), hartje Brussel. En die plek was niet toevallig geko-zen. Het VBO vertegenwoordigt immers een flink pak van de Belgische bedrijven en ven-nootschappen. Niet alleen de belastingfraude moet worden aangepakt, ook de fiscaal gunstige achterpoort-jes moeten worden gesloten, onderstreept het FAN. Voor een aantal bedrijven blijft België een belastingparadijs. De duizend Belgische ven-nootschappen met de grootste winsten wer-den vorig jaar belast tegen een gemiddeld tarief van 5,73 procent. Weet dat het officiële tarief in de vennootschapsbelasting 33,99 procent bedraagt. Een gigantisch verschil dus.Grote ondernemingen kunnen dankzij fiscale spitstechnologie de belastingfactuur verklei-nen zonder daarbij buiten de lijntjes te kleuren.

Daarnaast wil het FAN ook weerwerk bieden aan iedereen die pleit voor minder belasting-inkomsten voor de overheid. Een rechtvaardige fiscaliteit, dat is wat het FAN wil.

eisen

Het netwerk vraagt om meer belastingcon-troles voor bedrijven en vennootschappen en meer transparantie en uitwisseling van finan-ciële gegevens. Verder moet het gebruik van de notionele intrestaftrek aan banden wor-den gelegd. De fiscale achterpoortjes sluiten is een andere eis van het FAN. Als de overheid de bedrijfsbelastingen deftig zou innen, tegen het effectieve tarief van 33 procent, dan zou dat miljarden euro’s opleveren voor de gemeen-schap. Tot slot vindt het FAN dat er een einde moet komen aan de verregaande ‘vervennootschap-pelijking’. Het gebeurt al te vaak dat mensen vennootschappen oprichten met de uitslui-tende bedoeling om aan de personenbelasting te ontsnappen. Dat mag niet de bedoeling zijn. Fiscale rechtvaardigheid levert de overheid miljarden op. Waar wacht de politiek nog op?

Wil je meer weten over de strijd

voor een rechtvaardige fiscaliteit?

Surf dan naar www.hetgrotegeld.be en

http://hetgrotegeld.lbc-nvk.be

de leden van het Fan zijn aBVV, aCLVB,

aCV, attaC-VLaanderen, BBL, KWB, LeF,

LBC-nVK, netwerk-Vlaanderen, Oxfam-

Solidariteit en 11.11.11.


RUBRIEKSNAAMOVER DE GRENzENannick aerts

Norbert Dentressangle gooit 30 Polen buiten

Norbert Dentressangle is een multinational in transport en logistiek. In 2008 nam het Christian Salvesen over. Zo werd Norbert Dentressangle de Europese leider in zijn sector. Er zijn nu 27.000 werknemers in 16 Europese landen 355 vestigingen. Vorig jaar scoorde de groep een groei van 5,6 procent.Maar de stevige groei leidde in de Poolse activiteiten niet tot betere loon- en arbeids-voorwaarden. Sinds juni verleden jaar pro-beert de vakbond Solidarnosc met het management tot een akkoord te komen om de situatie te verbeteren. De Poolse vrachtwagenchauffeurs kregen al vier jaar lang geen opslag meer. In verge-lijking met collega’s uit andere landen ver-dienen ze aanzienlijk minder. De chauffeurs klagen ook over verschrikkelijke werkom-standigheden, bijvoorbeeld op het vlak van hygiëne en voeding. Toen de vakbond aandrong om hierover te overleggen en collectieve afspraken te maken, begon het bedrijf werknemers te intimideren en te dreigen met ontslagen. Dat leidde in januari tot een staking waar-bij 350 chauffeurs achttien dagen lang het werk neerlegden. Het bedrijf zette 30 van die chauffeurs aan de deur.Via een wettelijke verzoeningsprocedure tracht de vakbond de onrechtvaardige ontslagen aan te kaarten. Samen met de Europese transportvakbond ETF roept Solidarnosc op om niet langer zulke ont-slagen door te voeren. Wie al ontslagen is, moet zijn werk terug krijgen.ETF wil de druk op het bedrijf vergroten door een internationale campagne. Die cam-pagne mikt onder meer op grote klanten van Norbert Dentressangle als BP en Solvay. In een brief krijgen die klanten uitleg over het asociale gedrag van de transportgroep. Als de actie geen resultaat oplevert, zullen bonden uit andere landen worden opgeroe-pen om mee actief campagne te voeren. Lees meer op www.etf-europe.org.

Algemene staking in India

In India was er op 28 februari een algemene stakingsdag. Alle grote vakbonden mobili-seerden hun leden om eraan mee te doen. De vakbondsactivisten wilden protesteren tegen de lage lonen en de te lange werkda-gen in het land. Heel wat jobs bieden te wei-nig werkzekerheid en zijn te fragiel. Vaste contracten worden soms omgezet in tijde-lijke contracten.De werkloosheid en de ontslagrondes in het bedrijfsleven zitten de vakbonden ook

enorm dwars. Voor veel Indiase werkne-mers is een fatsoenlijke sociale zekerheid een verre droom. De kloof tussen mensen met socialezekerheidsrechten en hun colle-ga’s zonder rechten neemt toe. In de voor-bije maanden werd de hele beroepsbevol-king geconfronteerd met stijgende prijzen, vooral van voedingsartikelen. Vakbondsorganisaties zetten hun ideolo-gische verschillen opzij. Ze wilden samen een signaal geven aan de regering. Het rege-ringsbeleid ligt aan de basis van de huidige wantoestanden.De bonden probeerden meermaals de dia-loog met de regering aan te gaan. Zonder succes. De tijd was dan ook rijp voor een algemene staking. Met die actie konden de bonden de toenemende ellende onder gewone Indiërs op de agenda zetten.Uiteraard was het initiatief bedoeld om gehoor te vinden bij de regering. Deftig overleg op gang krijgen is enorm belangrijk. Volgens de vakbonden moet de overheid greep krijgen op de prijzen. En de overheid moet er ook voor zorgen dat basisrechten uit de arbeidswetgeving afdwingbaar zijn. Ze moet verder werk maken van een uni-verseel sociaal vangnet op diverse vlakken. Op die manier kunnen mensen bijvoorbeeld een beter pensioen krijgen en rekenen op het bestaan van minimumlonen.

Nederlandse schoonmakers hebben er schoon genoeg van

De Nederlandse schoonmakers hebben er ruimschoots genoeg van om voor weinig geld almaar meer te worden opgejaagd. Daarom besloten ze te staken. Bij het ter perse gaan was er al tientallen dagen gestaakt.Grote klanten van schoonmaakbedrijven als Philips, ING, Ahold, de universiteiten en de ziekenhuizen bezuinigen voortdurend op hun schoonmaakbudget. Philips bespaarde bijvoorbeeld 1,3 miljoen euro op zijn budget. Uit onderzoek van de Nederlandse vakbond FNV Bondgenoten blijkt dat schoonmaakbe-drijven nog altijd veel te makkelijk opdrach-ten aanvaarden tegen veel te lage prijzen. Zo explodeert de werkdruk en is er geen marge voor simpele eisen van de schoon-makers. Welke eisen? Dat ze doorbetaald worden als ze ziek worden, genoeg tijd krij-gen om hun werk goed te doen en een recht-vaardig loon verdienen.Samen met FNV Bondgenoten voeren de schoonmakers campagne om de verzuch-tingen zichtbaar te maken. Om hun eisen kracht bij te zetten werden niet minder dan

zeven marsen georganiseerd. Actievoerders brachten een bezoek aan de voorzitter van de werkgeversfederatie. Er waren ook al honderd ludieke acties. Sinds ettelijke weken zijn meer dan 3.000 schoonmakers aan het staken. De actievoerders proberen overleg af te dwingen met de eigenaars van de grootste schoonmaakbedrijven en met de grote klanten.Wil je deze schoonmakers steunen in de acties? Surf dan naar www.labourstart.org voor een onlinecampagne. En ook naar www.schoongenoeg.nu.

Rio tinto laat werknemers niet meer binnen

Rio Tinto is een Brits-Australische mijn-bouwgroep met activiteiten in de hele wereld. Eén van hun vestigingen bevindt zich in Alma, in Québec (Canada). Op 31 december 2011 zette het bedrijf net voor middernacht daar 780 werknemers op straat. Om middernacht liep de collectieve arbeidsovereenkomst (cao) af. Voordien had 88 procent van de werkne-mers de voorstellen van het management voor een nieuwe cao verworpen. De werk-nemers eisten geen loonsverhogingen of andere financiële voordelen maar wel een beperkt gebruik van onderaannemers. In het bedrijf in Alma zijn onderaannemers er niet voor geïsoleerde, eenmalige projec-ten of om een te hoge werkdruk tijdelijk te verminderen. Het gebeurt bijvoorbeeld dat twee werknemers dezelfde taken heb-ben waarbij één van beide de helft minder verdient omdat hij voor een onderaannemer werkt. Rio Tinto schakelde in Alma ongeveer 150 bewakingsagenten in om de werknemers op straat te krijgen. Sinds het gedwongen vertrek van 780 personeelsleden draait de vestiging op één derde van haar capaciteit. Wettelijk is het verboden om tijdens een staking of lock-out werknemers te vervan-gen. Het management beweert dan maar dat 200 kaderleden de productie waarbor-gen. Volgens de vakbonden was het manage-ment zo slim om tijdig ‘valse kaderleden’ aan te werven. De overheid is het dossier aan het onderzoeken.Zowel in Canada als daarbuiten krijgen de werknemers veel steun. Op 31 maart zal in Alma een mars plaatsvinden met vakbonds-mensen uit de hele wereld. Meer informatie vind je op www.icem.org of www.usw.ca.


JoHan fobelets

lbc-nVk heeft samen met wereldsolidariteit een structu-reel partnership uitgebouwd met alliance of Healthworkers (aHw). Dit is een filippijnse vakbond voor het personeel van de gezond-heidszorg. De voorbije maanden voerde de aHw actie voor een goede openbare gezondheids-zorg waar de bevolking terecht-kan. schrijnende verhalen van armoede, van dood en verdriet. maar ook van solidariteit en hoop.

Protest tegen regeringsbesparingen

Filippijnse gezondheidsorganisaties hoop-ten eind vorig jaar op een verhoging van het nationale gezondheidsbudget. Zeker in de moeder en kindzorg zijn investeringen broodnodig. Jaarlijks sterven 80.000 baby’s aan te voorkomen ziekten, 3000 Filippijnse vrouwen sterven tijdens de bevalling.Maar deze hoop werd niet bewaarheid. Integendeel. De regering besliste tot een nieuwe besparing. Het land kampt met een immense schuldaflossing en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) maant de regering aan de investeringen in publieke dienstverlening en ziekenhuizen terug te schroeven.Schandalig is dat het budget voor militaire doeleinden wel veel meer subsidie krijgt. Al even wraakroepend is het feit dat de talrijk aanwezige multinationals in de Filippijnen quasi nul euro belastingen moeten betalen. De AHW protesteerde. Net voor het kerst-reces betoogde ze met banners “Tegen het anti-volkse nationale budget”. Immers ver-schillende grote overheidsinstellingen in de gezondheidszorg moeten inleveren en drei-gen geprivatiseerd te worden. Twee voor-beelden…

Philippine Heart Center ‘not for sale’

Het Philippine Heart Center (PHW) is een openbaar ziekenhuis gespecialiseerd in hart-chirurgie. Naast het Heart Center ligt het Lung Center en verderop in hartje Manilla liggen het Nationale Kidney and Transplant Institute alsook het Philippines Children’s Medical Center. Ze staan allemaal op het regeringsverlanglijstje om geprivatiseerd te

worden. De Alliance of Healthworkers voerde hier onlangs nog actie met spandoeken “PHC is not for sale”. De budgetten van de zieken-huizen worden door te regering verminderd hetgeen het ziekenhuis dan verplicht elders geld te zoeken. De kosten van een hartope-ratie, tot voor kort ongeveer 3.500 € lopen nu op tot 400 à 500.000 peso’s (ofwel 7 à 8.000 €). Dat betekent dat de armen nog nauwelijks in het PHW terecht kunnen en dat zij plaats moeten maken voor degene die deze enorme sommen geld wel kunnen ophoesten. Elmer, een vakbondsafgevaar-digde van de Alliance of Healthworkers in het Heart Center vertelt: “Er zijn nu aparte wachtlijsten voor arme patiënten (service-patiënten). De wachtlijst van de servicepati-enten blijft maar aangroeien en dit leidt tot schrijnende situaties. Sociaal verpleegkun-digen bellen patiënten van de wachtlijst op maar krijgen dan te horen dat die al overle-den zijn. Hopeloos zijn we op zoek naar lief-dadigheidsfondsen die toch kunnen tussen-komen in de kosten.”

Psychiatrie in uitverkoop

Een ander voorbeeld is het National Center for Mental Health met 6.300 patiënten.

Slechts 1.500 patiënten betalen hun reke-ningen. De andere 4.800 patiënten zijn ser-vicepatiënten. Het is het enige(!) psychiatri-sche ziekenhuis in het centrum van Manilla. AHW voerde zes jaar geleden al actie tegen de mogelijke verhuis van het ziekenhuis. Recent werd opnieuw actie gevoerd door 500 personeelsleden samen met hun pati-enten. In het ziekenhuis draagt het perso-neel zwarte armbanden en hangen ze span-doeken op: “Het psychiatrisch ziekenhuis is niet te koop”. Zij protesteren tegen het feit dat het ziekenhuis verplaatst zou worden ver buiten de hoofdstad naar een ruimte die slechts 1/6 van de huidige capaciteit biedt. Dat accepteren is hetzelfde als een sluiting. Vrijwel geen enkele patiënt zal mee verhui-zen want reizen kost enorm veel. En schrij-nend genoeg, de huidige gebouwen worden afgebroken om plaats te maken voor een nieuw commercieel centrum.

tegen deze (overheids)praktijken voert

aHW een moedige strijd. Meer info over

aHW vind je op http://internationaal.lbc-

nvk.be

NON-PROFIt

Personeel van het National Center for Mental Health protesteert tegen mogelijke verhuis.

Uitverkoop in Filippijnse gezondheidszorg

alliance of Healthworkers voert moedige strijd


Weg naar rechtvaardige fiscaliteit is nog lang

Pleidooi voor vermogensbelasting valt in dovemansoren

renilDe De busscHoP

Het belgische staatsblad heeft op 30 december 2011 de ‘wet hou-dende diverse bepalingen’ gepu-bliceerd. Zo werd duidelijk hoe roerende inkomsten vanaf 1 janu-ari 2012 worden belast. De nieuwe federale regering wil inkomsten uit roerend vermogen méér belas-ten. Het pleidooi voor een vermo-gensbelasting voor superrijken en het voorstel van een belasting op gerealiseerde meerwaarden bij aandelenverkopen werden tij-dens de regeringsonderhandelin-gen van tafel geveegd. en er wordt niets gedaan aan de mogelijkhe-den om de hogere belasting op roerende inkomsten te ontlopen.

Wanneer er intresten worden uitgekeerd, betaal je een belasting aan de bron, de

roerende voorheffing. Voor intresten uit vastrentende beleggingen en de opbreng-sten van aandelen met verminderde voor-heffing bedroeg de roerende voorheffing meestal 15 procent. Sinds 1 januari 2012 steeg het tarief naar 21 procent. De roe-rende voorheffing blijft 25 procent voor dividenden uit aandelen en intresten die voordien al belast werden tegen een tarief van 25 procent.In een aantal gevallen blijft de roerende voor-heffing 15 procent. Om te beginnen voor de intresten van staatsbons die uitgegeven wer-den tussen 24 november 2011 en 2 december 2011 en waarop tijdens diezelfde periode is ingeschreven. Verder voor de intresten van gewone spaarboekjes, met name het deel boven de vrijgestelde schijf van 1.830 euro (geïndexeerd bedrag voor inkomsten 2012). Je blijft ook 15 procent betalen op de inkom-sten van roerende goederen en kapitalen die volgens de bepalingen van het Wetboek Inkomstenbelasting (WIB) geen intresten of dividenden zijn – bijvoorbeeld inkomsten uit auteursrechten en inkomsten begrepen

in lijfrenten en tijdelijke renten. En even-eens op de diverse inkomsten van roerende aard bedoeld in art. 90, 5° tot 7° WIB. Dat zijn bijvoorbeeld ‘inkomsten uit de niet-beroeps-matige onderverhuur van onroerende goe-deren en opbrengsten uit de verhuring van jachtrechten’.De regering raakt niet aan de belasting op ‘liquidatieboni’ die er zijn wanneer een ven-nootschap volledig of deels verdeeld wordt. Liquidatieboni zijn de bedragen die aandeel-houders krijgen bovenop het bedrag dat ze in de vennootschap inbrachten. Voor zulke opbrengsten blijft de roerende voorheffing tien procent bedragen.Als een bedrijfsleider een deel van zijn aan-delen in de vennootschap opnieuw inkoopt en daarbij een bonus realiseert, wordt hij voortaan wel zwaarder belast. De roerende voorheffing op zo’n bonus wordt opgetrok-ken van tien naar 21 procent. Een terechte maatregel, vindt de vakbond. Deze techniek om geld uit de vennootschap over te pom-pen naar het privévermogen van de bedrijfs-leider zal dus zwaarder worden belast.

© f

oto:

imag

eglo

be


FIScALItEIt

extra heffing vier procent

Bovenop de roerende voorheffing van 21 procent wordt een belasting van vier pro-cent geheven wanneer het totale nettobe-drag van de roerende inkomsten – intres-ten en dividenden uit aandelen – de som van 20.020 euro overtreft. De vier procent moet dan worden betaald op het deel boven de 20.020 euro. In feite is deze bijkomende heffing een extra personenbelasting voor belastingplichtigen met erg hoge roerende inkomsten en dus een groot financieel ver-mogen. Gemeentebelasting moet er niet worden op betaald. De term ‘nettobedrag’ betekent hier het geïnde bedrag vóór aftrek van innings - en bewaringskosten en verhoogd met de roe-rende voorheffing, de woonstaatheffing – de heffing ingehouden door een buitenlandse bank in het kader van de Spaarrichtlijn – en de hier bedoelde bijkomende heffing. Het is immers mogelijk dat de bijkomende heffing al in de vorm van een verhoogde roerende voorheffing werd ingehouden.

Vrijgesteld

De volgende roerende inkomsten zijn vrijge-steld van deze heffing en tellen ook niet mee om te bepalen of het grensbedrag van 20.020 euro wordt bereikt. Ze worden dus volledig buiten beschouwing gelaten. Het gaat om: - de liquidatieboni - de vrijgestelde eerste schijf van 1.830 euro

van de gewone spaarboekjes- de inkomsten uit staatsbons uitgegeven

tijdens de periode van 24 november tot 2 december 2011 en waarop tijdens die-zelfde periode is ingeschreven.

Andere roerende inkomsten zijn ook vrijge-steld van de bijkomende heffing maar tellen wel mee om na te gaan of het grensbedrag werd bereikt:- de intresten en dividenden onderworpen

aan een tarief van 25 procent- de intresten van gewone spaarboekjes

onderworpen aan een tarief van 15 pro-cent (het deel boven de vrijgestelde schijf van 1.830 euro).

meldingsplicht

Vanaf aanslagjaar 2013 (inkomsten van 2012) moeten de schuldenaars van de roe-rende voorheffing – lees: de uitbetalers van intresten en dividenden – aan een centraal aanspreekpunt bij de Nationale Bank van België laten weten wat ze aan dividenden en intresten uitkeerden en aan wie. Maar de Nationale Bank ziet die opdracht niet zit-ten. Daarom zal een speciale dienst bij de federale overheidsdienst (FOD) Financiën die informatie verzamelen.Volgens de wettekst is de meldings-plicht erg ruim en heeft ze betrekking op alle roerende inkomsten die volgens de

belastingwetgeving intresten en dividen-den zijn. Vermits de eerste schijf van 1.830 euro van de intresten op een spaarboekje volgens die wetgeving geen belastbare roe-rende inkomsten zijn, ontsnappen ze aan de meldingsplicht. De belastingdienst kan bij het aanspreekpunt inlichtingen vragen om de extra heffing juist te kunnen toepassen. Het aanspreekpunt zal de belastingdienst automatisch moeten informeren wanneer het totaal van de netto roerende inkom-sten van een bepaalde belastingplichtige de limiet van 20.020 euro overtreft.Er zijn nog inkomsten die niet moeten gemeld worden bij het aanspreekpunt. Het gaat om de roerende inkomsten onderhe-vig aan 21 procent roerende voorheffing en waarbij de belastingplichtige ervoor koos om de vier procent extra heffing meteen aan de bron te laten afhouden, dus vanaf de eerste euro. De belegger kan dus zijn ‘anonimiteit’ kopen door extra vier procent te betalen bovenop de roerende voorheffing. Kiest de belastingplichtige niet voor de afhouding aan de bron, dan is de bijkomende heffing verschuldigd wanneer de belasting-dienst de definitieve jaarbelasting vaststelt. De berekening zal dan gemaakt worden op basis van de gegevens die de belastingplich-tige in zijn aangifte heeft vermeld en de inlichtingen die de belastingdienst eventu-eel heeft gevraagd aan het aanspreekpunt.

Aangifteplicht

Ook de belastingplichtige krijgt dus een meldingsplicht vanaf het aanslagjaar 2013 (inkomsten van 2012). In zijn jaarlijkse belastingaangifte moet hij al zijn belast-bare roerende inkomsten vermelden, ook die waarop al roerende voorheffing is inge-houden. De enige bedoeling van die ver-plichte aangifte is na te gaan of de bijko-mende heffing van vier procent al dan niet verschuldigd is. Inkomsten onderhevig aan een roerende voorheffing van 21 procent en waarvoor de extra heffing van vier procent al aan de bron werd afgehouden, moeten niet worden aangeven.De belastingplichtige heeft wel de mogelijk-heid om ook die inkomsten aan te geven. Als dan zou blijken dat teveel bijkomende hef-fing van vier procent aan de bron werd afge-houden, kan die teveel ingehouden belasting gerecupereerd worden via het aanslagbiljet.

Opbrengst

De eerder vermelde veranderingen moeten voor het lopende begrotingsjaar 917 miljoen euro opbrengen. Voor het begrotingsjaar 2014 wordt de opbrengst geschat op 943 mil-joen euro. In dat bedrag zit de bijkomende heffing van vier procent meegerekend voor zo’n 100 miljoen euro. Vraag is of de verwachte opbrengsten wel gehaald zullen worden als je rekening houdt

met de talrijke ontsnappingsroutes. Er bestaan immers beleggingsvormen waarmee je de roerende voorheffing kan ontwijken. Bijvoorbeeld beleggingsverzekeringen met een looptijd van minstens acht jaar en beleg-gingsfondsen die vooral beleggen in aande-len en geen jaarlijks dividend uitkeren maar de winst – de meerwaarde – uitkeren wan-neer de belegger uit het fonds stapt. Mensen met grote vermogens kunnen een groot stuk van hun financieel vermogen jaren opzij zet-ten en zo voldoen aan de voorwaarden om te ontsnappen aan de roerende voorheffing. Ook het Rekenhof, de onafhankelijke over-heidsinstelling die de uitgaven en ontvang-sten van de overheden controleert, zegt dat de opbrengsten uit de hogere roerende voor-heffing niet realistisch zijn ingeschat. Meerwaarden gerealiseerd bij de verkoop van de aandelen of andere effecten door particulieren blijven onbelast. Nochtans zijn dat ook inkomsten. In de voorstellen van Elio Di Rupo was een heffing van 25 pro-cent voorzien als de verkoop plaatshad bin-nen de acht jaar na de aankoop en een hef-fing van 50 procent als er van speculatieve meerwaarden sprake was (aankoop en ver-koop binnen hetzelfde jaar).Los van de vraag of de geschatte opbrengst zal worden gehaald, is een extra inspan-ning van 100 miljoen euro voor de super-rijken bitter weinig in vergelijking met de ingrijpende maatregelen op andere vlakken. Maatregelen die werknemers en werklozen treffen.

Wat wil de vakbond?

De vakbond heeft diverse eisen. Ten eerste moet er een kadaster komen van de financi-ele bezittingen om iedereen juist te kunnen belasten op de inkomsten uit dat financieel vermogen. Maar de overheid aanvaardt dat mensen een extra belasting kunnen betalen om anoniem te blijven en zo hun vermogen verborgen te houden. Hoe kan je zo meer transparantie mogelijk maken?Verder is het niet meer dan normaal dat van de superrijken een extra belasting wordt gevraagd. Hun potentieel om bij te dragen is ook enorm veel groter. Zo is het vermo-gen en zeker het financieel vermogen van de Belgische gezinnen erg ongelijk verdeeld. De tien procent meest vermogende gezin-nen bezitten zowat de helft van het totale vermogen. Elk van die gezinnen heeft een gemiddeld vermogen van 1,9 miljoen euro. De één procent meest vermogende gezinnen bezitten ongeveer 20 procent van het totale vermogen. Zij bezitten gemiddeld een ver-mogen van 7,5 miljoen euro. De LBC-NVK en het ACV pleiten samen met het Financieel Actie Netwerk (FAN) voor een progressieve vermogensbelasting voor de twee tot drie procent meest vermogende gezinnen. Zo’n belasting zou 7,6 miljard euro kunnen opbrengen.


WAARDIG WERK

Mayerline, cassis en Bel&Bo verbeteren beleid rond arbeidsrechten bij toeleveranciers

nieuw onderzoek van schone kleren campagne

frieDa De koninck

De schone kleren campagne heeft eerder dit jaar de resultaten bekendgemaakt van een onder-zoek rond het beleid dat 36 kle-dingketens en –merken voeren op het vlak van werkomstandigheden en toelevering. bij de belgische ketens valt op dat mayerline, cassis en bel&bo vooruitgang boekten.

Naar aanleiding van het nieuwe onderzoek was er een opgemerkte actie in de Brusselse Nieuwstraat. Paspoppen liepen door de bekende winkelstraat en verkondigden voor de etalages van de betrokken winkelketens hoe zij hadden gescoord.Een mooie brochure onder de titel ‘Wij wil-len Schone Kleren’ bundelt de bevindingen van het onderzoek. Het is de tweede keer dat de Schone Kleren Campagne een stand van zaken publiceert. In 2008 kwamen 17 van de 36 onderzochte kledingketens al aan bod in een eerdere studie. Deze keer kwa-men daar dus 19 ondernemingen bij.In het nieuwe onderzoek concentreert de Schone Kleren Campagne zich op de mode-wereld. Er gaat ook meer aandacht dan vroeger naar Belgische ondernemingen. Sportmerken en discountketens komen niet meer voor in de jongste studie.De campagne heeft vier basisindicatoren om het engagement van elke onderneming te beoordelen. Is er een gedragscode? Wordt die toegepast? Is er controle? En wat met de transparantie? Opvallende resultaten

Sinds de eerste editie van het onder-zoek deden de Belgische ondernemingen Mayerline, Cassis en Bel&Bo inspannin-gen om meer rekening te houden met hun verantwoordelijkheid ten aanzien van hun bevoorradingsketen. Door de vooruitgang te tonen hoopt de Schone Kleren Campagne zulke bedrijven aan te moedigen om op de ingeslagen weg verder te gaan en wil ze ande-ren aanzetten om ook de sprong te wagen.Een grote meerderheid – 26 van de 36 onder-nemingen – heeft een gedragscode en enga-geert zich zo formeel voor goede werkom-standigheden bij de toeleveranciers. Bij

de internationale bedrijven heeft alleen een minderheid – drie van de 24 bedrij-ven – geen gedragscode, met name Diesel, New Yorker en Pimkie. Aan Belgische kant beschikken vijf van de twaalf ondernemin-gen over een code, waaronder Mayerline, Cassis en Bel&Bo, die hun code gevoelig verbeterden sinds de eerste bevraging.

Leefbaar loon

Eén derde van de bedrijven verwijst in hun gedragscode naar een leefbaar loon. De meeste ondernemingen beloven alleen dat het wettelijke minimumloon zal wor-den betaald. Het is nochtans duidelijk dat zo’n minimumloon nooit kan volstaan om de basisbehoeften te dekken. Zowel in Bangladesh als Cambodja leidden de lage lonen en de ferm gestegen prijzen de voorbije maanden trouwens tot massale protesten.Alle ondernemingen met een gedrags-code vermelden in het document dat

werknemers het recht hebben om zich te organiseren. Maar in de praktijk bevoorra-den alle bedrijven die antwoordden zich in China. Uitgerekend een land waar werkne-mers niet het recht hebben om lid te zijn van een onafhankelijke vakbond.Is er een onafhankelijke controle op de toe-levering van de ketens? Niet meer dan vier ondernemingen blijken aangesloten te zijn bij een controle-initatief: Mayerline bij de Fair Wear Foundation, H&M en Mexx bij de Fair Labor Association en Zara bij het Ethical Trading Initiative.

Exemplaren van de brochure kan je bestel-len via [email protected]. Ben je een vakbondsmilitant in één van de onder-zochte ketens? Dan bestaan er begeleidings-mappen waarmee je de resultaten van het onderzoek voort kan opvolgen in overleg met je directie.

In de nieuwe brochure van de Schone

Kleren Campagne wordt elk bedrijfs-

profiel ingeleid door een diagram dat

op basis van vier indicatoren uitdrukt

hoe een bepaald bedrijf wordt beoor-

deeld. de bedrijven werden ingedeeld

in vijf categorieën.

de groene en gele categorieën staan

voor de meest vooruitstrevende en vol-

ledige beleidsinstrumenten die tijdens

het onderzoek gevonden werden. Maar

dat wil niet zeggen dat er geen ruimte

meer is voor verdere ontwikkeling en

verbetering.

In de oranje en rode categorieën vind

je een brede waaier aan beleidsin-

strumenten die gebruikt worden door

bedrijven die hun eerste stappen zet-

ten om hun verantwoordelijkheid op

te nemen voor de werkomstandighe-

den bij hun toeleveranciers. je vindt

bij deze groepen ook wel bedrijven die

beter zouden kunnen scoren als ze iets

beter zouden informeren.

de zwarte categorie bestaat uit ketens

die geen beleid hebben rond hun ver-

antwoordelijkheid voor de toeleveran-

ciers. en uit bedrijven die nauwelijks of

geen informatie verstrekten.


Steun uit onverdachte hoekbesparen en saneren zal europa niet uit de problemen helpen

Jan Deceunynck

onder druk van ‘europa’ en ‘de markten’ wordt in talloze europese landen diep gesne-den in sociale rechten en verwor-venheden. mensen moeten lan-ger werken, uitkeringen worden ingeperkt, publieke dienstverle-ning wordt afgebouwd. steevast worden daarvoor economische redenen aangehaald en worden ‘onafhankelijke’ denktanks opge-voerd om de boodschap weten-schappelijk te onderbouwen.

Nochtans zijn er ook anders stemmen. Ook uit economische hoek. Zij stellen steeds meer en luider dat Europa met deze harde saneringen niet op het juiste pad zit. De ver-regaande besparingen duwen ons nog dieper in het economische moeras. Hieronder een aantal citaten die we in de media opmerkten de voorbije maanden. Ze komen niet nood-zakelijk van onze traditionele medestanders. Maar ze ondersteunen wel onze bekom-mernis om het Europees sociaal model niet overboord te gooien.Econoom Paul De Grauwe stelt onom-wonden dat de Europese Commissie fout zit. “De eurozone stevent af op een reces-sie. We weten nu allen wat dat betekent. Als de nationale productie daalt, dalen ook de belastinginkomsten van de staat, en stij-gen de uitgaven (werkloosheidsuitgaven bijvoorbeeld). Het gevolg is dat het begro-tingstekort automatisch toeneemt. (…) Dat automatisme is goed onder meer omdat het toelaat dat de mensen die hun baan verlie-zen toch een menswaardig bestaan kunnen leiden. Het is ook goed omdat het stabilise-rend werkt. Het tekort zorgt ervoor dat er koopkracht in de economie wordt gestoken die de neergaande beweging van de econo-mie gedeeltelijk corrigeert.” En precies dat wil de Europese Commissie nu uitschakelen. En dat vindt De Grauwe “geen goed idee”.

“Niet alleen omdat ik sympathie heb voor de werklozen, maar omdat het idee niet werkt.”En over het wantrouwen van de financiële markten: “De Europese Commissie beroept zich op de theorie dat budgettaire sanerin-gen een vertrouwenwekkend effect zullen hebben. (…) In een recente gedetailleerde studie van tientallen episodes van budget-taire saneringen in de wereld, kwam het IMF tot de conclusie dat dit vertrouwenseffect buitengewoon zwak is.”Dat IMF roept de rijke landen dan ook op om niet verder te besparen. “De rijke landen

moeten de economische groei en de werkge-legenheid voldoende ondersteunen. Daarom zijn extra besparingen in 2012 niet wense-lijk.” En IMF-directeur Christine Lagarde hekelde in een toespraak tot de Duitse beleidsmakers de Europese aanpak. “Breed uitgevoerde bezuinigingen zullen alleen de kans op een recessie vergroten,” waar-schuwde ze de Europese beleidsmakers. “Dit is een beslissend moment. Het gaat er niet om een land of een regio te redden. Het gaat erom de wereld te redden van een neer-waartse spiraal. Het gaat erom een crisis zoals in de jaren ’30 te voorkomen.”Paul Krugman, winnaar van de Nobelprijs voor economie, zit op dezelfde lijn. “Ook al blijven de Europese leiders aanvoeren dat het probleem erin bestaat dat landen met schulden te veel uitgeven, toch is het echte probleem dat Europa als geheel te weinig uitgeeft. En hun pogingen om de problemen op te lossen door nog strengere bezuinigingen te eisen, hebben de situatie alleen maar erger gemaakt.” Een andere Nobelprijswinnaar in dezelfde categorie, Joseph Stiglitz, is nog scherper. “Wat van-daag in Europa gebeurt, lijkt op een econo-misch zelfmoordpact.”Ook professor Hendrik Vos vraagt zich

af “of meer discipline en besparen tot het einde der tijden zullen volstaan om de cri-sis op te lossen. Ik betwijfel het. Vandaag wordt in Europa de ene na de andere sane-ring aangekondigd, maar de economie trekt niet aan.” Hij vreest ook dat de crisis mis-bruikt wordt. “Eigenlijk vinden de Duitsers de eurocrisis een beetje tof. Het laat hen immers toe om een agenda door te druk-ken, die in andere omstandigheden de toets van de democratie moeilijk zou doorstaan. (…) Als begrotingsdiscipline verheven wordt tot een Europese waarde die thuis hoort in het Verdrag, waarom dan armoedebestrij-ding niet?”Internationale steun is er ook van de UNCTAD (de VN-organisatie voor handel en ontwikkeling). “Sociale uitgaven en publieke investeringen hebben een groter effect op de economische groei en tewerk-stelling dan belastingverlagingen,” stellen ze in een recent rapport. De OESO, de eco-nomische denktank van de westerse indus-trielanden, voegt daar nog iets aan toe. “De groeiende ongelijkheid is een van de belang-rijkste risico’s voor onze toekomstige wel-vaart en veiligheid,” klinkt het. Hopelijk horen de Europese beleidsmakers deze wijze woorden...

EUROPA


RUBRIEKSNAAM

cHris Van Droogenbroeck

alles wordt duurder, de prijzen stijgen. Dat is geen recent feno-meen. en het is ook niet typisch belgisch. maar toch… Het jaarrap-port 2010 van het prijsobserva-torium gaf aan dat niet alleen de inflatie hoger was in belgië, maar dat ook de prijzen hoger lagen dan in de ons omringende landen.

In 2010 bedroeg de inflatie 2,3%. De helft van de totale inflatie is te wijten aan de energiekost. Zo steeg de prijs van huis-brandolie met 28% en van motorbrand-stoffen met 15%. Elektriciteit steeg 4% ten opzichte van 2009. Niet bewerkte levens-middelen stegen met 3,6% (vooral groenten werden duurder +12%) en de inflatie voor bewerkte levensmiddelen bedroeg 1%.Ook het afgelopen jaar, in 2011 werd het leven aanzienlijk duurder. Aardgas werd in vergelijking met 2010 18,5% duurder; voor elektriciteit betaalden we 13,9% meer. Stookolie werd zelfs 33,4% duurder. En vanaf het tweede kwartaal van 2011, gingen ook de prijzen van de levensmiddelen, die voordien maar zeer gering inflatiegevoelig waren, sterker de hoogte in. Toch valt ook in 2011 op dat de stijging van de energieprijzen ook in 2011 verantwoordelijk blijft voor de helft van de inflatie.

Gas en elektriciteit alleen duurder voor huisgezinnen

Recent nog haalden minister Johan Vande Lanotte en staatssecretaris Melchior Wathelet de pers. Naar aanleiding van een studie van CREG (Centrale Regulator voor Energie en Gas) overwogen ze de maximum-prijzen voor gas en elektriciteit te willen bevriezen – waarmee ze zich de woede van de sector op de hals haalden. De energie-leveranciers voelen zich ‘gepakt’ en vinden dat voorafgaand overleg toch beter op zijn plaats ware geweest.Uit de studie van de CREG blijkt dat alleen in Duitsland de prijs voor elektriciteit nog hoger is dan bij ons en dat de prijs voor gas nog alleen in Nederland hoger ligt. Maar uit de studie blijkt vooral ook dat alleen de Belgische gezinnen die de hoge tarieven ook werkelijk betalen. Voor de ‘commerciële klanten’ zijn er kortingen.Volgens de CREG is trouwens niet alleen de prijs van de energie zelf overwegend duurder. Ook de energieleveranciers rekenen steviger door dan buitenlandse collega’s. En de overheid int via de energiefactuur ook meer

Nederlandse supermarkten zijn gemiddeld ruim 10% goedkoper dan in Belgische winkels.

© f

oto:

dan

iël

rys


DIStRIBUtIE

taksen dan in het buitenland. Ook aan de benzinepomp voelen we de stevige prijsstijgingen. Méér dan 70€ voor en volle tank! Diesel +22,8%, Super 95 +10%, super 98 + 9,3%.

België duurder

Sinds midden 2011 li jkt ook voor levensmiddelen de inflatie te zijn versneld. De producten in de Belgische winkels zijn gemiddeld 10,4% duurder dan in Nederlandse winkels, 10,6% duurder dan in Duitsland en 7% duurder dan in Frankrijk. Voormalig minister van Economie, Van Quickenborne, bestelde prompt een studie bij de Belgische Mededingingsautoriteit, maar aarzelde niet om nog voor het onderzoek afgerond was, in een persbericht al meteen zijn conclusie kenbaar te maken: de hoge Belgische personeelskosten (30% hoger dan in Nederland), de grotere personeelsflexibiliteit in Nederland, het in ons land nog steeds geldende verbod op de verkoop met verlies. En dus moest volgens de minister de Belgische loonhandicap dringend worden aangepakt via een hervorming van de index, én verdere flexibilisering maken van de arbeidsmarkt.Deze conclusies leidden niet alleen bij de LBC-NVK tot veel wenkbrauwgefrons. Ook de consumentenvereniging OIVO noemde de conclusies verrassend. Ze hekelt het feit dat de resultaten, van een onafgewerkte studie toch wel zéér snel bekend werden gemaakt. Ze vroeg zich dan ook af welk belang de besteller van de studie eigenlijk had bij de verspreiding van de gedeeltelijke resultaten.Intussen is de studie helemaal rond. Daaruit blijkt dat de voedselprijzen van merkproducten in België hoger zijn dan in de omringende landen. Maar er is geen enkele indicatie dat de prijzen van de warenhuismerken, de zogenaamde private labels, ook hoger zouden liggen dan in het buitenland. De vastgeste lde pr i j s vers chi l len zijn inderdaad aanzienlijk. Maar de prijsverschillen variëren sterk van product tot product. Lang niet alles is duurder in België. Bovendien zijn de prijsverschillen tussen de Belgische supermarkten onderling veel groter dan tussen België en Nederland.

Verschillen verklaard

Opvallend is ook dat de prijzen van de distributeursmerken en van de producten van de discounters minder invloed

ondervinden van de inflatie dan de prijzen van de A-merken. Voor de producten van de distributeursmerken (al kan je die niet steeds onderling vergelijken omdat ze nogal eens verschillen in samenstelling) betaal je in België ongeveer even veel als in Nederland.Dat de prijzen voor de producten van de A-merken in België hoger liggen dan in de omringende landen, zou wel eens te maken hebben met de manier waarop de Europese markt functioneert. Voor de leveranciers is er wel degelijk een eengemaakte markt. Zij kunnen de producten die ze eender waar produceren ook eender waar verkopen. Maar de producenten laten niet toe dat de aankopers hun producten ook overal aan de consument mogen verkopen. Dat deel van de markt blijft strikt nationaal, waardoor de prijs voor de kleinere afnemers kunstmatig hoog blijft.

Belgische winkels hebben, net als de buitenlandse, een brutomarge van 20 tot 30%. Maar de Belgische keten is veel minder geneigd tot prijsverlagingen en ziet de marges vooral als een buffer ter vrijwaring van de gezondheid van de eigen onderneming. Vermits loonkost en arbeidsreglementering ook een factor zijn in de prijsvorming, zal dat ook een effect hebben. De personeelskosten vertegenwoordigen zowel in België als in Nederland zowat de helft van de brutomarge. Maar procentueel bedraagt die in België gemiddeld 14% tegenover 12% in Nederland. De verschillen tussen de Belgische ketens onderling, zijn ook hier veel groter. In Nederland ligt de gemiddelde leeftijd van het personeel lager dan 25 jaar. Het merendeel onder hen werkt met een studentencontract, wat de lagere lonen verklaart, en werkt veelal minder dan 16 uur per week in de supermarkt. Onze conclusie is het dat je hier nog bezwaarlijk van volwaardige tewerkstelling kan spreken. En het pleidooi van Van Quickenborne voor grotere flexibilisering is al helemaal uit de lucht gegrepen. In de Belgische winkels maakt de studie vooral duidelijk dat de

sociale voorwaarden in de bedrijven (eigen winkels versus franchisewinkels) sterk verschillen, en dat – ondanks de grote roep van werkgevers naar steeds méér flexibiliteit en deeltijdwerk – net het bedrijf dat de meeste voltijdse werknemers tewerk stelt, de grootste marges kan genereren. Is dat dan geen voldoende bewijs van het tegendeel voor het Nederlandse model?Door het verbod om met verlies te verkopen, wordt in België de prijs vaak kunstmatig hoog gehouden. Vooral bij de merkproducten valt op dat de prijzen hoegenaamd niet schommelen, maar dat dat iedere prijsaanpassing er één in de hoogte betekent. Dit terwijl bij de private labelproducten er inderdaad schommelingen van de prijzen, ingegeven door de kostprijs van de grondstoffen of de productie, worden waargenomen. En laat het nu net voor die merkproducten zijn dat een internationale vergelijking mogelijk is. Dan weet je meteen dat je in deze vergelijking geen goede beurt kan maken. Maar of de opheffing van het verbod op verkopen met verlies zal leiden tot prijsdalingen van de merkproducten, blijft maar zéér de vraag.

Levensduurte stijgt

Het is duidelijk dat de levensduurte in België de afgelopen 3 jaren enorm is toegenomen. Door de ingebouwde vertragingsmechanismen speelt die stijging nu ook door in de index. En wat Van Quickenborne in het najaar van 2011 al inzette, wordt nu weer gretig overgenomen in het licht van de begrotingscontrole en de op handen zijnde bijkomende besparingen. Nochtans is het duidelijk dat niet de index het probleem is, wel de inflatie. Als we bijgevolg niet opletten, dreigen de werknemers minstens 2 keer het gelag te betalen: een eerste keer hebben we al betaald via de prijsverhogingen; een tweede keer dreigen we te gaan betalen door ingrepen op de index. De werknemers van de distributiesector dreigen het gelag zelfs nog een derde keer te betalen indien de door Van Quickenborne vroegtijdig en foutief geconcludeerde conclusie dat het werk in deze sector dringend flexibeler en polyvalenter moet worden georganiseerd, straks ook een eigen leven gaat leiden.

Duur, het leven is duurindex volgt levensduurte met vertraging

Inflatie is voor de helft te wijten aan stijgende energieprijzen


FILMkarin seberecHts

Mixed Kebabguy lee thys, de man die de term ‘boeren-peutenfilm’ introdu-ceerde in Vlaanderen, liet alweer tien jaar gele-den in Kassablanka zijn licht schijnen over de multiculturele samenle-ving. De romeo & Julia-romance tussen een marokkaanse en een autochtoon veroorzaakte de nodige deining.

Die deining neemt wellicht fermere afmetingen aan met ‘Mixed Kebab’, opnieuw een multiculturele romance, ditmaal met twee Romeo’s in de hoofd-rol. Ibrahim ‘Bram’ Aydin, bar-man van Turkse komaf, is ver-loofd met zijn pittige nichtje Elif. Hij moet zijn toekomstige wederhelft nog wel in Turkije van haar blinde vader gaan los-plukken. Terwijl Brams familie uitkijkt naar de blijde gebeurte-nis en ondertussen diens broer Furkan in het gareel tracht te houden, loopt Bram blonde Kevin tegen het lijf. Er groeit wat tussen de barman en de uitbater van een eethuis, en Kevin mag mee naar Turkije… Thys neemt nogal wat hooi op zijn vork in ‘Mixed Kebab’. Hij doet namelijk niet alleen Brams aarzelende coming out in een klassiek Turks gezin en

bij uitbreiding gemeenschap uit de doeken. Ook de fricties tus-sen Turken en Arabieren en het recupereren van verloren mos-limzonen en brave winkeliers door radicale islamisten passe-ren de revue. En dan is er nog de hoog oplopende broeder-twist tussen Bram en Furkan die heuse thrillerallures aanneemt. Ik geloof niet dat Guy Lee Thys dit boude multiculti-drama uit maatschappelijke bekommer-nis heeft gemaakt. Daarvoor waart zijn smirk iets te onmis-kenbaar over deze onbehol-pen aanvattende maar voorts onderhoudende prent. Thys zet met de hulp van goed in hun vel zittende nieuwkomers Cem Akkanat en Simon Van Buyten een innemende homo-love-story annex familieportret neer. Maar het alleraardigst zijn de momenten waarin hij zijn sarcasme aan enige sympathie kan koppelen: zoals in de scène waarin Brams moeder huilend naar de Aldi moet omdat de Turkse winkeliers haar niet wil-len bedienen. Thys kijkt altijd een beetje als een meewarige god naar een hoop mieren. Zo om de zoveel jaar kunnen we ons daar wel bij neerleggen.

‘Mixed Kebab’ is sinds

29 februari te zien in de

Belgische zalen.

Aarzelende coming-out in de Turkse gemeenschap (Cem Akkanat en Simon Van Buyten)

Meer dan verplichte Monroe-nummertjes (Michelle Williams)

My Week with Marilynin 1956 fladderde marilyn monroe met haar nieuwe echtgenoot arthur miller de grote plas over om in de londense Pinewood studios ‘the Prince and the showgirl’ te draaien. een komedie van en met sir laurence olivier.

De film was voor geen van bei-den memorabel, maar Marilyns passage was dat kennelijk wel voor Colin Clark, derde assis-tent op de set. Clark, van goede huize en net als zijn broer Tory-politicus Alan Clark later vrij bedreven in het uitgeven van opgesmukte dagboeken, toefde naar verluidt een week aan de zijde van de platinablonde Hollywoodmythe. Tv-regisseur Simon Curtis (Cranford) en scenarist Adrian Hodges van-gen echter weinig aan met het al dan niet aangedikte relaas van Colin Clark. My Week with Marilyn laat zich lang aansta-ren als een stugge processie van kostelijke acteurs die aardige dialogen komen reciteren en voorts niets om handen hebben. Tot Marilyns lijfwacht de show-girl en de loopjongen van de set haalt en in elkaars intimiteit

dropt. En Michelle Williams de kijker en de schijnwerpers naar zich toe trekt. Williams kwijt zich netjes van een reeks verplichte Marilyn Monroe-nummertjes, maar is pas echt ontwapenend als getroebleerde ster die haar eigen sterren-dom niet de baas kan. Williams’ Monroe is een wankel kind-vrouwtje dat zichzelf wijs-maakt dat ze aan de glitter wil ontkomen, maar tegelijk ver-slingerd is aan aandacht. Liefst van zoveel mogelijk mensen en camera’s tegelijk. Een ster ook die erkenning zoekt als actrice. ‘My Week with Marilyn’ is als film niet echt een hoogvlieger, maar als onbevangen blik op wat charisma betekent en wat het teweegbrengt, heeft hij wel één en ander te vertellen. Naast Williams onthouden we vooral Kenneth Brannagh als uit de kluiten gewassen en venijnige Olivier, die zichzelf gepasseerd ziet door een onbenullige star-let, wijdogige Eddie Redmayne als Clark én Judi Dench: om het even in welke rol goed voor enige heerlijke filmmomenten.

‘My Week with Marilyn’ komt

op 7 maart in de Belgische

zalen.


RUBRIEKSNAAM

StadsliefdeScènes in Parijs

adriaan Van Dis

Veertig jaar lang zeurde de nederlandse tv-maker en schrij-ver adriaan Van Dis dat hij in Parijs wilde wonen. keer op keer stond hij met kloppend hart voor de etalage van één van de duizenden buurt-makelaars van de stad, op zoek naar een goedgelegen studio, een betaalbare ‘chambre de bonne’. altijd kwam er iets tussen, tot hij in 2003 een zonnige zolder kon huren onder een zinken dak, ergens vijf hoog in het zesde arrondis-sement, misschien wel het meest romantische deel van de stad, tus-sen de seine en de boulevard du montparnasse. negen jaar woont Van Dis er nu al en over die peri-ode schreef hij een zonnig boek.

Wat is er toch met Parijs? Zelf ben ik er mis-schien maar vijf of zes keer geweest, maar telkens roep ik de stad uit tot de mooiste, de interessantste, de meest joyeuze van de wereld. In mijn kast staan minstens tien boeken over Parijs, van een simpele Trotter tot verjaarde, beduimelde gidsen van Jan Brusse en Philip Freriks, naast fotoboeken van Doisneau en Cartier-Bresson en kleur-rijke catalogi vol Parijse kunst. Ik hou van de stad, ongeveer zoals ik van Antwerpen hou, met bewondering maar niet met ontzag, met het warme, ver-trouwde gevoel dat je hebt als je thuis-komt bij een oude vriend. Het maakt me blij en droevig tegelijk dat ik nog (even) in dezelfde tijd heb geleefd als Jean-Paul Sartre en Beauvoir, Boris Vian, Koestler, Hemingway, Picasso, Brancusi en zovele anderen die van Parijs voor een tijd het cen-trum van hun leven maakten, er werkten, er gelukkig waren en er uiteindelijk werden

begraven. Parijs is liedjes, Parijs is boeken en films en geschiedenis en kunst. Parijs is in één woord romantiek, zeker op het eer-ste gezicht.

Ontdekkingstochten

Hetzelfde gevoel moet Adriaan Van Dis hebben gehad, toen hij besloot zijn kamers in Amsterdam op te geven en een echte Parijzenaar te worden. In vijftig stukjes, sommige van amper één bladzijde, brengt hij verslag uit van zijn ontdekkingstoch-ten door de stad. Daarbij vermijdt hij de obligate observaties over de hoogte van de Eiffeltoren en de geschiedenis van het Louvre, maar zoomt hij met nieuwsgierig-heid en een bijna vrouwelijk gevoel voor detail in op het Parijs van alledag, over de clochard en de winkelierster uit zijn eigen straat, de duiven voor zijn zolderraam, een bezoek aan het Lido in het gezelschap van een oude Blue Bell-girl en over zijn tachtig-jarige overbuurvrouw die zonder gêne in haar nakie het stof afdoet.

Hij vertelt over de rampzalige hittezomer van 2003 (45° Celsius op zijn zolderkamer!), over de uitvaart van Yves Saint-Laurent, over het groepje fanatieke royalisten die elk jaar tot op de minuut de executie herdenken van Lodewijk XVI en Marie-Antoinette, over de diverse soorten Parijs’ lawaai en over de geuren die hem tijdens zijn wandelingen tegemoet komen waaien. (Een zwerver stinkt naar aceton, ‘vermoedelijk doordat hij hetzelfde eet als zijn honden: vleesbrok-ken uit blik’.)

Knappe marokkanen

Van Dis woont alléén in Parijs. Hij heeft zijn vrienden achtergelaten in Nederland en doet dus zijn best om te integreren. Soms

wordt hij uitgenodigd in de salons van de bourgeoisie, maar veel sympathieker zijn de man zijn excursies in de weinig toeris-tische wijken van de stad: in de arbeiders-buurten ten noordoosten van de périphéri-que: Saint-Denis, Sarcelles, La Courneuve, Noisy-le-Sec. Misschien wel gedreven door zijn interesse in jonge, knappe Marokkanen woont hij in een afgelegen loods een boks-match-zonder-handschoenen bij op leven en dood tussen Le Tigre en Le Légionnaire. Hij bezoekt de wijk La Goutte d’Or, ten oosten van Montmartre, waar op zaterdag-ochtend duizenden Noord-Afrikanen hun boodschappen komen doen en hij koopt zijn diepvriesmaaltijden in de winkel van Picard, waar hij met andere eenzame vrijgezellen

‘ijskoud staat te flirten boven de vriesdamp’.Eén keer laat hij met opzet een stoppel-baard staan en schuift hij mee aan in de rij voor de gaarkeuken van de SDF, de Sans Domicile Fixe, dan weer luistert hij op straat de gesprekken van fanatieke rokers af of gaat hij in de wijk Belleville een paar Reebok EasyTone sportschoenen kopen en verbroe-dert hij er met jonge schoenverkopers, ‘die de profielen van wel honderd zolen kenden’/Adriaan Van Dis houdt niet alleen van Parijs, hij houdt zich ook overeind door de stad, omdat hij maar al te goed beseft dat hij er deel uitmaakt (of tenminste aan de rand loopt) van een legende, een mythe, een eeuwig verhaal. Lezers die gevoelig zijn voor dit soort gesublimeerde romantiek, zullen net als ik met volle teugen van Stadsliefde genieten.

StadSLIeFde

adriaan Van dis/foto’s van tessa van der

Waals en Frans toet

Uitgeverij augustus

270 blz.

BOEKgutenberg


karel Hoorelbeke

De multinational bekaert nv wordt geconfronteerd met de zwaarste reorganisatie in belgië. 609 jobs

- ofwel een derde van de werk-nemerspopulatie - staan op de tocht. een herstructurering staat meestal synoniem met collectief ontslag, sociale drama’s en veel onzekerheid over de toekomst van het bedrijf. ons recht sprak met lbc-nVk-vakbondsafgevaardigde lieve Vansevenant over het drama.

Het nieuws over de herstructurering bij Bekaert nv kwam op een erg onverwacht moment. lieVe VanseVenant: “We waren verbaasd en vooral verbouwereerd. De aankondiging sloeg in als een bom, zowel bij de werkne-mers als ook bij de syndicaal afgevaardigden. We wisten dat de productie van zaagdraad onder druk stond, maar dat de impact op het bedrijf zo zwaar zou zijn, hadden we niet verwacht. Zaagdraad wordt gebruikt voor de vervaardiging van zonnepanelen. Door het systematisch afbouwen van over-heidssubsidies voor zonnepanelen en de goedkope import uit Azië, wisten we dat de vooruitzichten niet bijster positief waren, maar een herstructurering van deze omvang hadden we echt niet zien aankomen.”

Ongerust

ons recHt: Hoe reageerde je zelf op de plan-nen van je werkgever?lieVe VanseVenant: Het was die 2e febru-ari toch wel even slikken. Meteen denk je aan je collega’s. Hoe ga je dit slechte nieuws overbrengen? Hoe pakken we zo’n grote

herstructurering aan? Zodra het nieuws bekend werd, stond mijn telefoon rood-gloeiend. Veel bedienden stelden me vra-gen over hun eigen toekomst. Want ieder-een is erg ongerust, ook omdat Bekaert nv bovenop deze herstructurering een bij-komende besparing van 100 miljoen euro heeft aangekondigd. Syndicaal moet je je snel organiseren. Gelukkig kon en kan ik rekenen op een sterk team van militanten.”

ons recHt: Wat vind jij van de argumenten die Bekaert nv aanhaalt? lieVe VanseVenant: Als je het persbericht van Bekaert nv van 2 februari (de dag van de aankondiging) leest, stel je vast dat Bekaert nv zich verschuilt achter nietszeggende zin-nen als “de wereld verandert snel en Bekaert nv moet zich daar constant aan aanpas-sen…” of “Bekaert herschikt zijn activitei-ten in de lijn met een nieuwe businesscon-text”. Gelukkig voorziet de Wet Renault in een informatie- en consultatieronde waarin we met de vakbonden zeer gerichte vragen kunnen stellen over het hoe en waarom van deze herstructurering.”

Wansmakelijk

ons recHt: Bekaert nv is een winstgevend bedrijf dat in België blijkbaar geen belastin-gen betaalt. Hoe rijmt dit met deze herstruc-turering?lieVe VanseVenant: “Dat valt niet te rij-men. Bekaert nv maakt gretig gebruik van alle mogelijkheden om geen belastingen te hoeven betalen. Op die manier kunnen ze hun winstcijfers optrekken. Dat is de harde realiteit die wij te weten komen via de eco-nomische en financiële informatie op de ondernemingsraad.”

ons recHt: Wat betekent dit nu voor de soci-ale verhoudingen bij Bekaert nv?lieVe VanseVenant: “Het woord ‘sociaal’ is in deze context misplaatst en zelf wan-smakelijk. Het zal een bittere strijd worden waarvan we nu al weten dat we op het einde afscheid zullen moeten nemen van heel wat collega’s.”

ons recHt: Hoe gaat het nu verder?lieVe VanseVenant: “We starten nu met de informatie- en consultatieronde vol-gens de Wet Renault. Zowel vakbond als werkgever kunnen alternatieven naar voren brengen voor de 609 jobs die op de helling staan. Je mag er donder op zeggen dat wij gretig gebruik zullen maken van die moge-lijkheid. We willen het aantal naakte ont-slagen zoveel mogelijk beperken. Voor die-genen die echt moeten vertrekken, willen wij spijkerharde garanties in de vorm van een degelijk sociaal plan. Voorlopig hebben we nog geen actie gevoerd. Maar wat niet is, kan nog komen. Wij houden onze actie-troeven achter de hand. We geven er nu de voorkeur aan om een degelijk sociaal plan te onderhandelen.”

“Het woord ‘sociaal’ is wansmakelijk”

609 banen op de tocht bij bekaert

Bekaert maakt gretig gebruik van alle mogelijkheden om geen belastingen te hoeven betalen. Op die manier kunnen ze hun winstcijfers optrekken.

HERStRUctURERING

© f

oto:

imag

eglo

be


BEDRIjFSSLUItING

“Sociaal gevoel is grotendeels weg bij multinationals”

crown cork Deurne maakt winst en moet toch sluiten

Denis bouwen

mensen lijken bij multinationals steeds vaker een nummer. Het soci-aal gevoel is grotendeels weg. De topdirectie beslist vanop grote afstand, zonder eerst mogelijke oplossingen van de problemen met de plaatselijke directie of onder-nemingsraad te bespreken. Het sluitingsplan bij crown cork in Deurne is de zoveelste illustratie.

“We moeten zoveel mogelijk ondernemingen in eigen handen houden”, vindt LBC-NVK-secretaris Peggy Schuermans. “Alleen dan kan je met gelijke wapens strijden.”Het Amerikaanse Crown Holdings wil Crown Cork, ‘de stopkesfabriek’ in Deurne (Antwerpen), sluiten. Hierdoor dreigen meer dan 320 banen te verdwijnen. “Wij hadden dit zeker niet zien aankomen”, ver-klaart Schuermans. “In het voorbije boek-jaar verdiende het bedrijf nog vijf miljoen euro winst en haalde het zijn streefcijfers. In de aërosol-afdeling (spuitbussen) ver-loor Crown Cork wel enkele klanten door de keiharde concurrentie. Daar sloten we een beperkte reorganisatie niet uit. Maar in de

‘food’ (conserven) waren de vooruitzichten voor 2012 erg gunstig.”

“In totaal kunnen 73 bedienden en 252 arbei-ders nu hun werk verliezen. Niet meer dan 17 bedienden zouden aan de slag kunnen blijven. In de pers was er speculatie over de mogelijke overheveling van werknemers naar de vestiging in Hoboken. Maar we ver-wachten daar niet te veel van. De situatie van die vestiging is verre van rooskleurig.”

Ongeloof

ons recHt: Hoe reageerden de werknemers en vakbondsmilitanten op de sluiting?Peggy scHuermans: “Met gevoelens van verslagenheid, ongeloof, verdriet en woede. De gemiddelde leeftijd van het personeel bij Crown Cork bedraagt 46 jaar. Hoeveel van die mensen zullen nog ander werk kunnen vinden?”

ons recHt: Crown Cork Deurne is nog altijd winstgevend, ook al zijn de winsten wel ver-minderd. Waarom dan niet gewoon de fabriek open houden? Of ze verkopen aan een overne-mer? Peggy: “De vraag naar blikverpakkingen

zakt licht en Crown Cork heeft nog veel andere fabrieken in Europa. Er is ook veel concurrentie. De fabriek laten overnemen is dan ook onwaarschijnlijk. Via alle moge-lijke overlegorganen trachten wij nog een alternatief te verzinnen. Maar de beslis-sing is genomen en de directie praat al met een makelaar over de gronden. Voor het resterende personeel zijn al nieuwe kanto-ren gepland. Het Europese hoofdkwartier van Crown zit in Zwitserland en daar wer-ken heel weinig Belgen op hoog niveau. Dat maakt onze positie er niet gemakkelijker op.”

ons recHt: In ons economisch systeem stre-ven de meeste investeerders naar maximale winsten. Dus zetten ze hun productie daar waar de (loon-)kosten het laagst zijn en de winsten het grootst. ‘Logisch’, toch?Peggy: “Almaar meer winst maken is een normaal streven voor ieder bedrijf. Maar daar is wel een langetermijnvisie voor nodig. Vele beslissingen en investeringen bleken geen rekening te houden met verwachte ver-anderingen in de organisatie. Andere nood-zakelijke investeringen om de algemene kosten en productie kosten te verminderen werden niet goedgekeurd, ondanks weinig of geen terugverdientijd. Wij willen sowieso weten of Deurne wel zoveel duurder is dan de sites in andere landen. En hoe zit het

met de kwaliteit? Het personeel in Deurne haalde een hoog rendement.”

‘Hoge loonkosten’

ons recHt: De Amerikaanse moeder Crown Holdings schermt met de ‘hoge Belgische loon-kosten’. Peggy: “Ik betwist dat de hoge loonkos-ten een belangrijk motief voor de sluiting zijn. De loonkosten bedragen zowat 16 pro-cent van alle kosten. Als het loon gevoe-lig wordt verminderd, heeft dat maar een beperkt effect op de prijs van de producten. Deurne kreeg hogere eisen opgelegd op het vlak van flexibiliteit en levertermijnen en dat resulteerde mee in een stijging van de loonkosten.”ons recHt: Hoe gaan de LBC-NVK en de andere vakbonden dit dossier aanpakken?Peggy: “In het kader van de Wet Renault werd nog geen enkel sluitingsplan terugge-draaid. Op dat vlak hebben we dan ook geen grote verwachtingen. Tijdens de consulta-tiefase willen we ervoor zorgen dat we alle informatie krijgen om mogelijke alternatie-ven uit te werken. Als die alternatieven niet haalbaar blijken, dan zullen we alles doen opdat de mensen met een degelijk rugzakje kunnen vertrekken.”


Lezersbrieven dienen te worden gestuurd aan: redactie Ons recht · Sudermanstraat 5 • 2000 Antwerpen · [email protected]

Anonieme brieven worden niet gepubliceerd. Naam en adres van de steller moeten ons bekend zijn. De brieven worden in de regel gepubliceerd met vermelding van de initialen en de woonplaats van de schrijver, hoewel die op uitdrukkelijk verzoek kunnen worden weggelaten. De redactie behoudt zich het recht voor te lange lezersbrieven eventueel in te korten zonder aan de essentie ervan te raken. De publicatie van lezersbrieven betekent niet dat de redactie in alle opzichten akkoord gaat met de inhoud ervan.

DE LEzER ScHRIjFtVAKBOnD OmVOrmenm.m. - BruGGe

“U houdt niet van de vakbond? Word nu lid”. Onder die titel publi-ceerden Vic Van Kerrebroeck en Lieveke Norga, twee jonge mede-werkers van de LBC-NVK, een opi-niestuk in de traditionele media.Proficiat met dit opiniestuk waar ik al jaren op zat te wach-ten. Je kan perfect met hart en ziel voor de vakbond blijven plei-ten en tegelijkertijd kritisch zijn. De vakbond zal zichzelf moe-ten transformeren en er zullen nieuwe en andere actievormen moeten worden ontwikkeld. Op die manier kan de vakbond zijn rol ten volle blijven waarmaken.Zelf ben ik lid van de vak-bond, maar niet actief genoeg. Soms stel ik me vragen over de gebruikte actievormen. Ik zit ook te wachten op de transformatie.Voor het denken actieproces dat Van Kerrebroeck en Norga beschrijven wil ik mij zeer zeker engageren. Laat maar komen de voorstellen om een ‘G-1000 van de vakbond’ te organiseren. Ik doe absoluut mee.De grote staking van 30 januari had overigens mijn volste steun, laat dat duidelijk zijn.

VIJFTIGer en ZOnDer WerKW.m. - VIA e-mAIL

Als kind heb ik weinig de kans gehad om te studeren. In de zelf-standige zaak van mijn ouders kwamen er altijd handen te kort. Toch behaalde ik mijn diploma TSO/A3 (houtbewerking) met 65 procent van de punten. Via aller-hande instanties, waaronder de VDAB, schoolde ik me voort bij.

In 2003 verloor ik mijn werk in het kader van een collectief ont-slag; ik was toen 49 jaar oud.Als gemotiveerde harde werker kreeg ik links en rechts werk aangeboden. Heel soms via uit-zendkantoren, meestal dankzij eigen sollicitaties bij werkgevers. Jammer genoeg werd ik gecon-fronteerd met tegenslagen als reorganisaties en faillissementen. Bij de VDAB volgde ik ‘actief 50+’ en andere cursussen.Als kind werkte ik dus best hard. Nadien deed ik veel inspanningen om op de arbeidsmarkt actief te kunnen blijven. Al mijn sollicita-ties sinds 2008 leverden alleen maar frustraties op. Ik ben nu 58 jaar en zit zonder werk.Nu drukken de regering en de sociale partners nog maar eens een negatieve stempel op mij. Degoutant. Het verschil tussen mijn kinderjaren en nu? Niets.

N.v.d.r.Langer werken is de fetisj van bewindslieden en werkgevers. Alsof werkgevers allemaal staan te wachten staan op vijf-tigplussers. De RVA en zelfs SD Worx, het sociaal secretariaat

van de Vlaamse werkgevers, komen ondubbelzinnig tot de conclusie dat werkgevers geen enkele inspanning leveren om vijftigplussers aan te werven. De maatregelen om de werk-loosheidsuitkeringen van jon-geren én ouderen te verlagen en om brugpensioenen en lan-dingsbanen te bemoeilijken of onmogelijk te maken helpen ons niets vooruit. Het blijft onbegrijpelijk dat al die ken-nis en al die ervaring gewoon opzij worden geschoven. De slachtoffers hard aanpakken blijft de boodschap, terwijl de veroorzakers van het probleem ongemoeid worden gelaten.

InDeXH.B. - eDeGem

Ik las met aandacht de lezers-brief van P.D. uit Eeklo over de aanvallen op de index. Zelf vind ik de index absoluut noodzake-lijk om de koopkracht in stand

te houden. Maar we moeten dan wel het begrip koopkracht duide-lijk omschrijven. Betekent koop-kracht hetzelfde voor iemand met 1.800 euro bruto per maand en voor iemand met 6.000 euro bruto per maand? Is dat het-zelfde voor een gezin met twee-verdieners en één kind en voor een gezin met één kostwinner en drie kinderen?Wie 6.000 euro bruto per maand verdient, zal zonder index niet echt koopkracht verliezen. Heel anders is dat voor wie 1.800 euro bruto per maand heeft.Het huidige indexeringssysteem heeft een ingebouwde onrecht-vaardigheid. Nu krijgen we een percentage op ons loon, wat tot (meer) ongelijkheid leidt. In de jaren 1970 had ik gelukkig een erg goed loon. Er was toen een hol-lende inflatie. Door de veelvul-dige indexaanpassingen kon ik destijds telkens wat meer sparen, zonder er verder veel voor te doen.Zou het niet veel rechtvaardiger zijn om, in functie van de gezins-lasten, een nettobedrag te bereke-nen? Zonder rekening te houden met extreem hoge of lage lonen. Laten we bij een indexering cen-ten geven in plaats van procenten.Dit alternatieve systeem laten ingang vinden zal geen gemakke-lijke klus zijn, besef ik. Maar de gezinnen met de laagste lonen en de hoogste kinderlasten zouden er wel beter van worden.

211.00 petroleumnijverheid en -handel vorige lonen x 1,02 327.01 beschutte werkplaatsen Vlaamse Gemeenschap vorige lonen x 1,02 327.02 beschutte werkplaatsen franse Gemeenschap vorige lonen x 1,02 330.00 gezondheidsinrichtingen en -diensten vorige lonen x 1,02

INDExAANPASSINGEN FEBRUARI 2012

Internationale handel, vervoer en logistiekDe gesyndiceerde bedienden uit de internationale handel, het vervoer en de logistiek (pari-tair comité 226) krijgen tussen 1 maart en 30 september van dit jaar een vakbondspremie van 125 euro uitbetaald.Wanneer heb je recht op de premie? Alleen als je tussen 1 maart en 30 juni minstens één dag lang werkt in een onderne-ming uit PC 226. Ook brugge-pensioneerden hebben recht op

een vakbondspremie, tenmin-ste als ze tussen 1 januari 2012 en 30 juni 2012 met brugpen-sioen vertrekken. Het lid moet in orde zijn met de bijdrage op het moment van uitbetaling. Deeltijdse werknemers krijgen een volledige vakbondspremie.De bedienden uit PC 226 krij-gen een attest dat ze moeten invullen en terugbezorgen aan hun plaatselijke LBC-NVK-secretariaat. Ben je lid, werk je in pc 226 en heb je geen attest gekregen? Dan kan je het beste contact opnemen met jouw LBC-NVK secretariaat.

UItBEtALING VAKBONDSPREMIE

Studieavond over nieuwe regels tijdkrediet en brugpensioen

De recente regeringsmaatre-gelen wijzigen in belangrijke mate de regels rond tijdkre-diet, loopbaanonderbreking en brugpensioen. De LBC-NVK-besturen van Waas en Dender organiseren hierover voor hun leden een infoavond op dinsdag 20 maart. Afspraak

om 19.30u in vergadercen-trum Den Hof in St-Niklaas. Gastspreker is Ivo Verreyt van de LBC-NVK-studiedienst. Vooraf inschrijven is nood-zakelijk en kan via dit adres: [email protected] of via het telefoonnummer 03/765 23 70.


mISSIe VAn De LBC-nVK

de Landelijke Bediendecentrale – nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-nVK) is een vakbond die als deel van het algemeen

Christelijk Vakverbond (aCV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werknemers (m/v). de LBC-nVK is een onafhankelijke demo-

cratische organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. nationale en internationale solidariteit is een

belangrijk doel en bindmiddel. de LBC-nVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen

wil ze een strijdbare tegenmacht zijn.

Onze leidersik ben altijd een nogal gezagsge-trouw jongetje geweest. niet dat ik blindelings alles deed wat mijn ouders ordonneerden, maar in de regel gaf ik hen wel gelijk. met die nieuwe voetbal moet je niet spe-len in een drukke straat. twee uur wachten na het eten voor je de zee ingaat. als je op school je best niet doet, moet je later bij de vuilniskar gaan werken.

Het waren wijze, bezonnen geboden en ver-boden, ingegeven door jarenlange ervaring en gezond verstand. Pa had gelijk want hij was pa, en hij wist het altijd het best, zo heette er in die dagen zelfs een feuilleton. Ook op school ging ik er voor de gemak-kelijkheid maar van uit dat leerkrachten echte kenners waren. Heel af en toe kwam er een barst in hun autoriteit, wanneer ze een Engels woord niet uitspraken zoals wij het kenden uit de liedjes of wanneer ze nog nooit van de Brandewijnbrug in Midden-Aarde hadden gehoord. Maar over het alge-meen aanvaardden we allemaal hun gezag. Het heelal is oneindig. Bijou, caillou, chou, genou, hibou, joujou en pou krijgen in het meervoud een x. De som van twee vierkan-ten op de zijden van een rechthoekige drie-hoek is gelijk aan de derde, dat komt nu een-maal nicht im Frage.

nixon en mao

Zelfs na Nixon en Reagan en Mao Tse Toeng had ik nog altijd het gevoel dat het lot van de wereld in veilige handen was. Ze zegden dan wel dat Kennedy enorm gebluft had met Cuba en de rakettencrisis, maar zo’n man zal toch wel geweten hebben wat hij deed? Een president had in zijn regering toch de knapste adviseurs, de slimste generaals en professoren uit Harvard die de Nobelprijs hadden gewonnen of doorgestudeerd had-den tot ze er kaal van werden? Hoe goed

– dacht ik in die tijd – dat die helden, die experts, die specialisten in onze plaats wil-den tobben en dubben, investeren in ons welzijn, vernuftige beslissingen wilden nemen op korte, middellange en lange ter-mijn. Onze toekomst zat snor. We konden

op beide oren slapen. Het was dus al rijkelijk laat eer de twijfel in mijn hart begon te sluipen. Akkoord, met de Tutsi’s was iets fout gelopen en de Kroaten waren ook niet helemaal zuiver op de graat, maar dat was politiek en onbeschaafd en ver van ons veilige, warme bed. In het Westen wist men gelukkig nog hoe het moest, daar waren de leiders slim en correct. We waren veilig. Ondanks alles waren wij safe.En toen kwam de bankencrisis en de Belgische regeringsvorming. Drie of vier republikeinen stelden zich kandidaat om de wereld te regeren. Kapitein Schettino stuurde zijn cruiseschip tegen de rotsen en reed met een taxi naar huis. Die nacht kreeg ik een verschrikkelijke droom.

In een vliegtuig

Ik zat in een vliegtuig, ik weet nog hoe het heette: The World.com. Het was een gloed-nieuw toestel, een Boeing 737, de passagiers aten een sandwich met kip en keken door de raampjes naar buiten. We vlogen net boven het Andesgebergte, toen ik twee stewardes-sen naast mijn zetel hoorde fluisteren.

“Een echte bink,” zei de ene. (Het was een mooi blondje, zo te zien recht uit de serie PanAm.)

“Ja, hé?”zei de tweede. “En een leuke babbel heeft hij ook.”We keken allemaal naar de cockpit. De deur stond open en we konden door de voorruit naar buiten kijken. In de verte doemde een hoge berg op.

“De Aconcagua,” zei de ene hostess. “De hoogste berg buiten de Himalaya.”Een jongeman in uniform kwam lachend op ons af.

“Die is te hoog voor mij,” zei hij. “6.958 meter. Daar hebben we een échte piloot voor nodig, geen flauwe praatjesmaker als ik. Willen jul-lie hem even roepen, dames?”De twee hostessen keken elkaar aan. En toen begreep ik het. Je mag geen koud water drinken als je zweet. Bij een appel zitten de vitamines vlak onder de schil. Met antibiotica kreeg je alle ziekten klein. Het valt wel mee met de opwarming van de aarde. Na elke depressie zwengelt de economie weer aan. Er was geen echte piloot aan boord.

AcHtERKLAPwalter

ONS REcHtverantwoordelijke uitgever: Marc WeynsSudermanstraat 5 • 2000 antwerpenhoofdredacteur: denis Bouwenredactiesecretaris: jan deceunynckvormgeving: Peer de Maeyerdrukkerij: Corelio Printingredactie en administratie:Sudermanstraat 5- 2000 antwerpen tel. 03/220.87.11 • Fax 03/[email protected]

LBc-NVK-SEcREtARIAtENEN -StEUNPUNtEN

• LBC-nVK AALST Hopmarkt 45 - 9300 aalst tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01 [email protected]• LBC-nVK AnTWerPen nationalestraat 111-113 - 2000 antwerpen tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02 [email protected]• LBC-nVK BruGGe-OOSTenDe Kan. dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende steunpunt: Oude Burg 17- 8000 Brugge tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15 [email protected]• LBC-nVK BruSSeL Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05 [email protected]• LBC-nVK DenDermOnDe Oude Vest 146 - 9200 dendermonde tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19 [email protected]• LBC-nVK GenT-eeKLO-ZeLZATe Poel 7 - 9000 gent tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08 [email protected]• LBC-nVK HALLe Vanden eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06 [email protected]• LBC-nVK HASSeLT Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09 [email protected]• LBC-nVK KemPen Korte Begijnenstraat 20 - 2300 turnhout tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20 [email protected]• LBC-nVK KOrTrIJK-rOeSeLAre-IePer President Kennedypark 16d - 8500 Kortrijk steunpunten: H. Horriestraat 31 - 8800 roeselare St. jacobsstraat 34 - 8900 Ieper tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12 [email protected]• LBC-nVK LeuVen Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13 [email protected]• LBC-nVK meCHeLen-ruPeL Onder den toren 5 - 2800 Mechelen-rupel tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14 [email protected]• LBC-nVK OuDenAArDe Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03 [email protected]• LBC-nVK SInT-nIKLAAS H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-niklaas tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18 [email protected]• LBC-nVK VILVOOrDe toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07 [email protected]

ALGEMEEN SEcREtARIAAt

Sudermanstraat 5 - 2000 antwerpentel. 03/220.87.11, Fax 03/[email protected] | www.lbc-nvk.be

Ons recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpa-pier. dit papier wordt gemaakt op basis van gerecy-cleerd materiaal.

Ons Recht,nr 3 maart 2012

Documents

Transcript of Ons Recht,nr 3 maart 2012