Ons Recht april 2015

Ons Recht | 119de jaargang | APRIL 2015 | 1

MAANDBLAD VAN DE LANDELIJKE BEDIENDENCENTRALE - NATIONAAL VERBOND VOOR KADERPERSONEEL 119DE JAARGANG - NUMMER 4 - APRIL 2015

© F

OTO:

PHO

TONE

WS

MAANDBLAD VAN DE LANDELIJKE BEDIENDENCENTRALE - NATIONAAL VERBOND VOOR KADERPERSONEEL 119DE JAARGANG - NUMMER 4 - APRIL 2015

STAKINGSRECHT IS KOSTBAAR GOED

MEER ARMOEDE DREIGT VOOR WIE DEELTIJDS WERKT

WAAR NAARTOE MET ONS

PENSIOEN?

2 | APRIL 2015 | 119de jaargang | Ons Recht

INHOUD

10 coverWaar naartoe met ons pensioen?

03 standpuntSociale zekerheid verdraagt niet nog eens besparingen

04 regering van charles michel creËert geen werknemersparadijsWaar blijft dat sociaal beleid?

06 stakingsrecht aan banden leggen is kwalijke zaak voor werknemersRegering-Michel heeft bedenkelijke agenda

08 “huidig beleid zal armoede alleen maar vergroten”Verenigingen zijn heel ongerust over opeen-stapeling van besparingen

09 meer armoede dreigt voor deeltijds werkendenWereldvreemde regering raakt aan fi nanciële bijpassing

10 “eerst ernstig overleg, dan pas pensioenen hervormen”Pensioenleeft ijd optrekken naar 67 jaar is niet nodig voor ACV

12 snapshots

04

09

16ONS RECHT

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Marijke PersooneSudermanstraat 5 • 2000 Antwerpen

HOOFDREDACTEUR: Denis BouwenREDACTIESECRETARIS: Jan DeceunynckVORMGEVING: Peer De MaeyerDRUKKERIJ: Corelio Printing

REDACTIE EN ADMINISTRATIE: Sudermanstraat 5- 2000 Antwerpen Tel. 03/220.87.11 • Fax 03/[email protected]

Ons Recht wordt gedrukt op verbeterd krantenpapier. Dit papier wordt gemaakt op basis van gerecycleerd materiaal.

www.lbc-nvk.be

© F

OTO:

???


STANDPUNT.

SOCIALE ZEKERHEID VERDRAAGT NIET NOG EENS BESPARINGEN

Ferre Wyckmans Algemeen Secretaris

De maand maart werd door de regering al eerder aangekondigd als ‘cruciaal’, want de begrotings-controle zou dan moeten duidelijk maken wat de financiële status is van het land. Dat werd overigens niet aangekondigd als een hoopvol perspectief waarnaar reikhalzend mocht worden uitgekeken. Althans niet door de werknemers. Integendeel, eigenlijk is deze begrotingscontrole een openlijke volgende fase van een besparings-ronde. “En dat daarbij de sociale zekerheid mee in het vizier moet komen”, zo stelde de N-VA.

Het is maar de vraag of dit een provocatie is, dan wel een overtuiging. Uitgaande van eerdere uitspraken van N-VA-politici, vrezen we dat het hier wel degelijk om een over-tuiging gaat. Werkloosheidsuitkeringen zetten immers aan tot luiheid. Zieken moeten zo snel mogelijk weer aan het werk. En voor ouderen is de rustige oude dag al twee jaar opgeschoven.De sociale zekerheid is niet alleen een stelsel dat is opge-zet door de onderlinge werknemerssolidariteit. Het waren de werknemers zelf die de eerste werklozensteun volledig financierden met eigen bijdragen in een collec-tieve werklozenkas. Die historische opbouw is sindsdien alleen maar uitgebreid, zowel qua volume als qua gedekte

‘problemen’, maar het is en blijft een solidair systeem dat voor veruit het grootste deel wordt betaald door bijdragen op het loon. En of het nu werkgevers- of werknemersbij-dragen betreft is enkel van ondergeschikt belang. Het is een bijdrage op ons loon. Elke bijdrage is eigenlijk een vorm van niet onmiddellijk uitgekeerd, maar uitgesteld en solidair verdeeld inkomen.De tweede bron van sociale zekerheidsinkomsten zijn belastingen. Ik denk dat je nu wel mag zeggen dat alleen gewone mensen belastingen betalen en dus dat die gewone mensen ook op die manier de sociale zekerheid financieren. Je hebt verder btw-inkomsten die worden overgedragen aan de sociale zekerheid: ook die consump-tiebijdrage komt eerder van werknemers-verbruikers dan van vermogens. Als wij de sociale zekerheid als ons erf-goed bestempelen vertellen we niet zomaar wat.Syndicaal en politiek is het wat opletten met het gebruik van de term ‘breekpunten’. Met de indexsprong heeft de regering al flink de grens overschreden. Nog eens nieuwe besparingen in de sociale zekerheid zullen onvermijdelijk tot extra verarming leiden. Wie deze politieke onverant-woordelijkheid wil dragen waarschuwen we. Met naam en toenaam zal de zwarte lijst van deze politici worden ver-spreid en zullen we er hen mee achtervolgen. De grens is duidelijk, het overschrijden ervan zal niemand ontgaan. |

15 onbetamelijke aanval op aanvullend pensioen werknemers Verzekeraars trachten aan gegarandeerd rendement te prutsen

16 regering dwingt werknemers met swt om ‘aangepast beschikbaar’ te zijn Uitkomst sociaal overleg wordt niet gerespecteerd

18 iedereen heeft recht op werkloosheidsgeld en leefbaar pensioen ACV en Wereldsolidariteit dragen mee campagne rond sociale bescherming

20 vraag van de maand

21 vakbondsvertegenwoordiging in bedrijf is een groot pluspunt

21 activiteitenkalender

22 burn-out leidt soms tot exit Greet verwerkt de pijn en klimt uit een diep dal

25 vakbond helpt freelancers bij sanoma aan beter statuut Strijd tegen misbruiken in media gaat voort

26 vrije tijd

28 ‘neen’ aan besparingen op zorg en welzijn! Overheid verkoopt gebakken lucht

29 veel ervaring overboord bij sociale organisaties Bezuinigingen Vlaamse regering kosten heel wat banen

30 wat onze lezers ervan denken

31 uitbetaling vakbondspremie

31 indexaanpassingen

32 vanmol

18


Elders in ons ledenblad Ons Recht leest u hoe losjes er wordt omgesprongen met

het sociaal overleg en de resulta-ten ervan. Een unaniem akkoord van de vakbonden en de werk-gevers over de ‘beschikbaar-

heid van SWT’ers en oudere werklozen’ – iets wat uit-

drukkelijk was gevraagd door de regering – wordt

opzij geschoven. Met de boodschap dat het ‘niet de vakbonden zijn die

het land besturen’. Het gaat echter om een

akkoord waar even-veel werkgevers- als

vakbondshandte-keningen onder staan.

Twe e d e vo o r-beeld. Jarenlang

is er, tot en met in het regeer-

a k k o o r d , gepleit voor de ontwik-

keling van a a n v u l -

lende pensioenstelsels. Nu volstaat een loutere melding van de verzekeraars dat er andere – lees: lagere – gewaarborgde rendementen moeten komen om de bevoegde minister van Pensioenen, Daniel Bacquelaine (MR), meteen in het gelid te laten springen. Werknemers hebben afgezien van onmid-dellijk incasseerbare looneisen om een groepsverzekering of een ander aanvullend pensioen te fi nancieren dat dan zonder veel poeha moet wijken voor de rendementswet-ten van de markt.

INDEXSPRONG

Na een marathonzitting van de Commissie Sociale Zaken van het federale parlement keurden de partijen van de meerderheid het wetsontwerp ‘tot verbetering van de werk-gelegenheid’ goed. Een wetsontwerp met een lichtjes hypo-criete titel overigens, want er staat niet één tewerkstellings-maatregel in. Dé aandachtstrekker van deze wet is wel de invoering van de indexsprong. Die komt neer op een koop-krachtinlevering van 2 procent, zowel voor de werknemers, in de private en de openbare sector, als voor de uitkerings-trekkers (werklozen, zieken, invaliden, gepensioneerden). In haar toelichting beweert de regering dat deze index-sprong volgens de Nationale Bank netto 33.000 banen zal opleveren. Optimisme mag dan een morele plicht zijn, het kan ons niet verplichten om naïef te zijn. Er is immers niet de minste verplichting om deze niet uit te keren index, wat dus een besparing op loonkosten is voor de werkgevers, te gebruiken voor jobs. Niet om jobs te behouden, laat staan om er te creëren.

Ferre Wyckmans

Het minste dat je van de regering-Michel kan zeggen is dat ze ons, positief uitgedrukt,

‘wakker’ houdt. Er gaat geen week voorbij of er wordt een regelrechte dan wel sluikse aanval tegen de werknemers ingezet of aan-gekondigd. Toch blijven de bewindslieden met een haast aandoenlijke hardnekkigheid volhouden dat het allemaal dient voor de hard werkende Belg en dat het allemaal zal leiden tot méér werk. Maar het werknemers-paradijs loert niet meteen om de hoek. Als zo’n paradijs er komt, zal dat eerder aan de vakbond te dan-ken zijn dan aan het regeringsbeleid.

REGERING VAN CHARLES MICHEL creëert geen werknemersparadijsWAAR BLIJFT DAT SOCIAAL BELEID?


SOCIALE ZEKERHEID

En dan is er de volgende begrotingscontrole, die nu al wordt aangekondigd als een volgende besparingsronde. De N-VA heeft nog maar eens haar oog laten vallen op de sociale zekerheid, waar volgens haar nog veel valt te rapen. Veel rapen in de sociale zekerheid betekent besparen op de sociale zekerheid en dus minder uitkeringen. Dat hiermee weinig sociaal beleid in beeld komt laat zich raden. En dat heeft alles te maken met de politieke fetisj dat er geen belas-tingverhoging mag komen… want ‘België heeft de hoogste belastingdruk ter wereld’. Wat er nooit wordt bij gezegd, is dat die ‘hoogste belasting-druk’ alleen slaat op inkomsten uit arbeid. Ga je dat oplos-sen met een indexsprong? Nee dus. De belastingdruk op vermogen of op bedrijfswinsten is absoluut niet de hoogste van de wereld en is zelfs in vergelijking met Europese lan-den eerder laag dan hoog. Als je aan die scheeftrekking niet mag raken, zit er inderdaad niet veel anders op dan te bespa-ren op de uitgaven voor de sociale zekerheid en op publieke dienstverlening. De besparingen die bij de openbare dien-sten worden doorgevoerd zijn echter – dat geeft zelfs de N-VA toe – zo drastisch dat het vet echt van de soep is.

Raken aan de sociale zekerheid is niet alleen raken aan de inkomens van mensen die hun centen hard nodig hebben om fi nancieel het hoofd boven water te houden. Het is ook raken aan één van de grootste ‘gelijkmakers’ of verdelings-mechanismen in ons land. De regering die telkens opnieuw beweert wél een sociaal beleid te voeren kan die bewering onmogelijk volhouden als ze nu nog eens snoeit in de soci-ale zekerheid.

MINIMA

De sociale partners bereikten een akkoord over de verde-ling van de zogenaamde welvaartsenveloppe, waardoor er een verhoging werd voorzien voor de minima-uitkeringen. Als er nieuwe besparingen in de sociale zekerheid worden opgelegd, worden deze recent besliste minimale verhogin-gen meteen ongedaan gemaakt. Een zoveelste aanslag op de geloofwaardigheid van het sociale accent dat deze regering pretendeert te leggen. Ondertussen meldde premier Charles Michel overigens dat de discussie over de tax shift, waarvan de eigenlijke inhoud ons overigens zeer zou interesseren, verschoven wordt tot nà de discussie over de begrotingscontrole. Tot na het afspreken van een nieuw besparingsplan dus. Laat dat nu net de omgekeerde volgorde zijn van wat logisch is: eerst moet je nagaan hoe de sterkste schouders eff ectief de lasten meer kunnen dragen. Doe dat, en besparingen in de sociale zekerheid zijn niet meer nodig. Uw vakbond is daar rotsvast van overtuigd. |

EENZIJDIG BESPARINGSBELEID

We blijven herhalen wat ook al menig econoom verkon-digde die niets te maken heeft met vakbonden: de index-sprong is slecht voor de koopkracht en dus ook voor de binnenlandse consumptie en de economie. Ergerlijk is bovendien dat aan geen enkele andere inkomensgroep of aan andere inkomens ook maar iets van een inspanning wordt gevraagd. De nukkige weigering om bijvoorbeeld ook een huurindexsprong van 2 procent op te leggen maakt pijnlijk duidelijk hoe eenzijdig het huidige besparingsbe-leid is en blijft.En wat dan te verwachten van de fi scale hervormingen die moeten leiden tot een rechtvaardig belastingsysteem waarbij, zoals letterlijk in het regeerakkoord vermeld staat,

‘iedereen zijn deel bijdraagt… in een progressief inkomsten-belastingstelsel… (zodat) de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen’? De bankentaks zou oorspronkelijk 150 mil-joen extra opleveren; nu verschrompelde dat al tot amper 82 miljoen. Er is natuurlijk ook de fameuze Kaaimantaks of doorkijkbelasting, waarbij de overheid rigoureus buiten-landse constructies zou onderzoeken op het vlak van hun fraudegevoeligheid en eff ecten. Nu blijkt dat de minister van Financiën, Johan Van Overtveldt (N-VA), vindt dat het niet de bedoeling is dat er te sterk wordt gecontroleerd. In een wetsontwerp klinkt dat zo: “Aan de controlediensten wordt gevraagd om een eerste aangifte van de doorkijkbe-lasting niet te hanteren als een criterium bij datamining of bij de selectie van fi scale controles”.

REGERING VAN CHARLES MICHEL creëert geen werknemersparadijsWAAR BLIJFT DAT SOCIAAL BELEID?

De bewindslieden houden met een haast aandoenlijke hardnekkigheid vol dat hun aanpak allemaal dient voor de hard werkende Belg en dat het alle-maal zal leiden tot méér werk. Een groot deel van de bevolking twijfelt daar sterk aan. Op woensdag 11 maart hielden de vakbonden een grote protestac-tie op het Brusselse Muntplein.

OPTIMISME MAG DAN EEN MORELE PLICHT ZIJN, HET KAN ONS NIET VERPLICHTEN OM NAÏEF TE ZIJN.


ONS RECHT: Er zijn dus gewoon nogal wat werkgevers die de acties, die met een

staking gepaard gaan, willen verbieden?JAN: “Stakingsrecht is moeilijk te defi ni-

eren omdat het een sociaal feit is dat zich op allerlei manieren uit. In het buitenland

wordt het stakingsrecht erg zelden gedefi-nieerd. Wanneer het toch gebeurt, is dat vaak

om het stakingsrecht te beperken. Het Verenigd Koninkrijk is één van de extreemste voorbeelden.

Daar kan je alleen staken om professionele redenen en bijvoorbeeld niet wanneer je niet akkoord bent met

de regering of om solidair te zijn met een andere onder-neming. Het stakingsrecht wordt er omschreven om het te kunnen beperken.”

ZWARE DRUK

ONS RECHT: Zijn deze bedreigingen voor het stakingsrecht ook de reden om er nu een colloquium over te organiseren?JAN: “Dat is zeker één van de belangrijkste redenen. Met de crisis en het neoliberalisme in de jaren ’70 kwam er druk op

het stakingsrecht: dat had te maken met tussen-komsten van rechtbanken maar er waren ook

pogingen om het recht wettelijk te veran-keren en beperken. Dat is nooit gelukt, maar de huidige regering heeft er wel

ONS RECHT: Jan, kan je in mensentaal uitleggen wat sta-kingsrecht eigenlijk is?JAN BUELENS: “Je hebt een juridische defi nitie, die eigenlijk vrij ‘in’ is en die zegt dat het om het collectief neerleggen van het werk gaat. Maar het is duidelijk dat er nog heel wat andere zaken bij komen kijken. Een stakerspost opzet-ten, pamfl etten uitdelen, een blokkade uitvoeren of andere acties. In wezen gaat het om een recht op collectieve actie en het hangt samen met andere rechten zoals het recht op vrije meningsuiting. Het is belangrijk die zaken aan elkaar te koppelen omdat langs werkgeverskant de tendens bestaat om de defi nitie te veren-gen tot het neerleggen van het werk. De werkgevers zeggen dat al die andere elementen daar niets mee te maken hebben en dat de rechter die dus kan verbieden.”

Stakingsrecht aan banden leggen is kwalijke zaak voor werknemersREGERING-MICHEL HEEFT BEDENKELIJKE AGENDA

het stakingsrecht: dat had te maken met tussen-komsten van rechtbanken maar er waren ook

pogingen om het recht wettelijk te veran-keren en beperken. Dat is nooit gelukt, maar de huidige regering heeft er wel

vrije meningsuiting. Het is belangrijk die zaken aan elkaar te koppelen omdat langs werkgeverskant de tendens bestaat om de defi nitie te veren-gen tot het neerleggen van het werk. De werkgevers zeggen dat al die andere elementen daar niets mee te maken hebben en dat de rechter die dus kan verbieden.”

Jan Buelens: “Het zijn de vakbonden die staken, hoor je vaak zeggen. Neen dus: vak-bonden kunnen niet staken. Het zijn werkne-mers die staken.”

Wouter Parmentier

Waarom is het voor werknemers zo belangrijk om te kun-nen staken? Wat is het belang van het stakingsrecht? En hoe gaan we om met de hinder die staken met zich mee-brengt? Het advocatenkantoor Progress Lawyers Network wijdde er op 20 maart een volledige studiedag aan. Ons Recht stak zijn licht op bij advocaat Jan Buelens.

© FOTO: DANIËL RYS


een prioriteit van gemaakt. Ze mikken nu op een minimale dienstverlening bij de spoorwegen, in de gevangenissen en bij luchtverkeersleiders. Maar de regering liet in het najaar van 2014 ook enkele andere ballonnetjes op. Ze had het dan over het garanderen van het recht op werken bij een sta-king en over het verbieden van stakingen die gericht zijn tegen regeringsbeslissingen. Wij vinden het daarom van belang om nog eens de fundamenten van het stakingsrecht uit te leggen. We willen ook kijken hoe we dit recht zowel juridisch als op het terrein het best kunnen verdedigen en verbeteren.”

ONS RECHT: Wat zou een voorbeeld van zo’n verbetering kun-nen zijn?JAN: “Rechters zouden er goed aan doen om zich veel terug-houdender op te stellen wanneer werkgevers komen aan-draven met eenzijdige verzoekschriften om acties te verbie-den. Met ons colloquium willen we onder meer aan rechters uitleggen welke juridische middelen er zijn om niet zomaar akkoord te gaan met die verzoekschriften van werkgevers.”

‘RECHT OP ARBEID’

ONS RECHT: Het recht op arbeid staat in de Grondwet. Dat recht wordt ingeroepen door werkwilligen aan een stakers-piket. Hebben zij dan geen punt?JAN: “Het recht op arbeid zoals het in de Grondwet staat, heeft eigenlijk een andere draagwijdte. Volgens de bewuste passage moet de overheid trachten zoveel mogelijk werk-gelegenheid te creëren. Iets waar de vakbonden ook voor opkomen. Het grondrecht is jammer genoeg niet afdwing-baar.”

“Willen werken tijdens een staking komt in aanvaring met het stakingsrecht. Door te staken veroorzaak je immers economische schade om de werkgever bepaalde eisen te doen aanvaarden. Als je wettelijk verplicht om werkwilligen door te laten, zal de werkgever minder geneigd zijn om op eisen in te gaan. Bovendien moet je je afvragen of je altijd te maken hebt met vrijwilligheid. Zijn mensen met deeltijdse of tijdelijke contracten zo vrijwillig werkwillig? In de 19de eeuw had je nog de verplichting om mensen niet te hinde-ren wanneer er werd gestaakt. Dat ging zo ver dat stakers boetes kregen of de gevangenis in vlogen wanneer ze aan een stakerspost de schouders ophaalden of een verkeerd woord zeiden. Willen we terug naar die tijd?”

ONS RECHT: Vind jij dat de Belgische vakbonden goed met het stakingsrecht omgaan?JAN: “Ik heb te weinig zicht op alle stakingen om daar zomaar op te antwoorden. Maar het is wel zo dat het sta-kingsrecht een zaak is van de werknemers. ‘Het zijn de vak-bonden die staken’, hoor je vaak zeggen. Neen dus: vakbon-den kunnen niet staken. Het zijn werknemers die staken. Vakbonden kunnen hier al dan niet mee akkoord gaan en al of niet ondersteuning bieden. Wanneer vakbonden een stakingsaanzegging doen, gebeurt dat omdat er een vraag is gesteld door de werknemers. Staken wordt ook te vaak voorgesteld als een vanzelfsprekendheid, terwijl de situatie vaak al erg ver gevorderd moet zijn om tot zo’n actie over te gaan. Het is de spreekwoordelijke druppel die mensen aanzet om te staken.”

De bescherming van het recht op actievoeren was ook één van de punten die aan bod kwamen op het LBC-NVK-congres van eind maart. |

DE ENE HINDER IS DE ANDERE NIETEen staking veroorzaakt ook hinder voor mensen die er niet noodzakelijk iets mee te maken hebben. Is hinder veroorzaken ook een recht? “Neen”, antwoordt advocaat Jan Buelens. “Maar hinder is het gevolg van het uitoefenen van andere fundamentele rechten. Werkgevers die zich baseren op het eigendomsrecht om een paar duizenden mensen te ontslaan, veroor-zaken op z’n zachtst gezegd ook hinder.”De media besteden buitenissig veel aandacht aan stakingen en aan de hinder die ze met zich meebren-gen. “Maar bedrijven die activiteiten naar het buiten-land verschuiven of banken die casino spelen met het spaargeld van de mensen creëren ook hinder”, stelt Buelens. “Zoiets wordt niet gekoppeld aan het uitoefenen van rechten, maar gepresenteerd als een onomkeerbaar feit waaraan je geen beperkingen kan opleggen. Over staken spreken ze wel in termen van rechten en beperkingen.”Niet iedere staking leidt meteen tot hinder. “Bij AB InBev zal een staking weinig of geen onmiddellijke hinder veroorzaken. Bij de NMBS natuurlijk wel. Maar als we de werknemers van de NMBS niet laten staken, worden zij wel slechter behandeld dan personeel van andere bedrijven die toevallig niet in contact staan met de burger. Ik denk wel dat het in het belang is van de werknemers van de NMBS om beter te communi-ceren over de oorzaken en gevolgen van hun acties. Maar het blijft de vraag of hun sector zo onmisbaar is dat er niet mag worden gestaakt. Volgens mij is het antwoord daarop principieel neen. Het internationale criterium is dat een actie de gezondheid, veiligheid of integriteit van mensen niet in gevaar mag brengen. In die gevallen kunnen beperkingen van het stakings-recht dus worden aanvaard.”

GEVAARLIJKE TENDENS

Wie het alleen heeft over de gevolgen van een staking, vermijdt de discussie over de oorzaken en de soci-ale context. ‘Een gevaarlijke tendens, want het leidt tot meer polarisering. Zo wordt er niet gezocht naar oplossingen voor het sociale probleem van de werk-nemers.”Een staking bij het spoor wordt wegens de hinder breed uitgesmeerd in de media. Zou het niet beter zijn voor de reputatie van het spoorpersoneel om mensen gewoon gratis te laten rijden? “Dan beland je in juridisch troebel water”, reageert Jan Buelens. “Je gaat eigenlijk in tegen de taakomschrijving van je job. Mooi gezegd is dat burgerlijke ongehoorzaamheid, negatief gezegd insubordinatie. Dat kan een reden zijn voor sancties of ontslag. Je zou ook de actie indi-vidualiseren omdat iedereen voor zichzelf uitmaakt of er al dan niet kaartjes worden geknipt. Je kan als individu worden aangesproken door een overste en je moet dan heel sterk in je schoenen staan om voort actie te voeren. Het stakingsrecht is een individueel recht, maar door middel van een stakerspost oefenen we dit collectief uit. En zijn reizigers die zonder ver-voersbewijs op de trein zitten ook verzekerd?”


Denis Bouwen

Het Netwerk tegen Armoede ver-enigt 60 verenigingen waar armen het woord nemen. De leden van deze verenigingen hebben veel bezwa-ren tegen het besparingsbeleid van de diverse regeringen. “Er is grote boosheid over de aaneenschake-ling van kleine en grote besparingen”, vertelt Frederic Vanhauwaert, alge-meen coördinator van het Netwerk.

“Het optrekken van de maximum-factuur, hogere prijzen voor open-baar vervoer, de duurdere kinderop-vang voor de laagste inkomens, de hogere zorgpremie, de indexsprong.”

“Sinds het aantreden van die regeringen zijn de mensen heel ongerust over wat er op hen afkomt”, zegt Frederic. “Uit een enquête bleek er vooral grote bezorgdheid over de verlaging van sommige uitkerin-gen, bijvoorbeeld die voor onvrijwillig deel-tijds werkzoekenden. We horen ook meer en meer verhalen van mensen die de dupe zijn van dit beleid. Ik denk aan een alleen-staande die nu 20 euro meer verdient per maand maar wel zijn integratietegemoet-koming ziet zakken van 330 euro naar 190 euro. Wie het al moeilijk had, krijgt het nu nog moeilijker.”

OUDE CLICHÉS

ONS RECHT: Wat zijn jullie grootste bezwa-ren tegen het huidige beleid?FREDERIC: “In goede tijden slaagde de poli-tiek er niet in om het aantal mensen in armoede te doen dalen. Nu zijn er slechte tijden en deze kwetsbare groep wordt opnieuw geviseerd door besparingen. Wie net het hoofd boven water hield, dreigt door de bezuinigingen ook in armoede te verzei-len. En de grote vermogens worden ontzien.”

“Sommige politici komen nu weer met de oude clichés aandraven. ‘Mensen in armoede nemen hun kinderen mee op café’,

‘werklozen zullen wel werk zoeken als ze de rekeningen niet meer kunnen betalen’. Wie van een uitkering moet leven, wordt vaak weggezet als profiteur. Zo verwordt de strijd tegen armoede tot een strijd tegen armen. Het staat vast dat het huidige beleid de armoedecijfers alleen maar de hoogte zal injagen.”

ONS RECHT: Wat zijn nu jullie belangrijkste prioriteiten? FREDERIC: “De laagste inkomens moeten boven de armoedegrens worden gebracht. Iets wat ook is beloofd door de federale rege-ring. Heeft ze daar de middelen voor? En hoe gaat ze dat berekenen? Grote vraagtekens.”

“In de gezondheidszorg willen we de derde-betalersregeling veralgemeend en automa-tisch toegekend zien. Rechten moeten veel

meer automatisch worden toegekend. De overheid moet investeren in wijkgezond-heidscentra, veel sneller sociale woningen bijbouwen en jobs op maat creëren. De kos-ten voor het middelbaar onderwijs moeten beter betaalbaar worden. En de Uitpas moet meer worden verspreid; dat is een kaart waarmee elke inwoner in een gemeente toegang kan krijgen tot vrijetijdsactivitei-ten, mensen in armoede krijgen daarbij een korting.” |

“Huidig beleid zal

ARMOEDE alleen maar vergroten.”VERENIGINGEN ZIJN HEEL ONGERUST OVER OPEENSTAPELING VAN BESPARINGEN

De besparingen maken de miserie van mensen in armoede alleen maar groter. Ondertussen vertikt de regering het nog altijd om grote vermogens fair en correct te belasten. Schrijnend.

Het personeel van de LBC-NVK staakte mee op 15 december 2014. De vak-bondsleiding sprak met de werkne-mersafvaardiging af dat het verschil tussen het nettoloon en de stakers-vergoedingen zou worden afgestaan aan een sociale organisatie. Als gevolg van die afspraak werd een cheque van 12.600 euro overhandigd aan het Netwerk tegen Armoede. De steun van de LBC-NVK is niet alleen financi-eel een duwtje in de rug, maar geeft ook een belangrijk maatschappelijk signaal, namelijk dat armoedebe-strijding, op basis van de kennis en ervaring van mensen in armoede, een absolute topprioriteit moet zijn in Vlaanderen en België.


MEER ARMOEDE dreigt voor deeltijds werkendenWERELDVREEMDE REGERING RAAKT AAN FINANCIËLE BIJPASSING

Elke Oeyen

De federale regering wil de inko-mensgarantie-uitkering (IGU) kort-wieken. Zo wil ze naar eigen zeggen werknemers aanmoedigen om vol-tijds te werken en vooral inzetten op kwaliteitsvolle jobs. Spijtig genoeg is de maatregel uitermate wereld-vreemd, zo blijkt op basis van com-mentaren van de werknemers zelf.

Vandaag ontvangen bijna 50.000 deel-tijdse werknemers deze uitkering van de RVA bovenop het loon dat ze verdienen. In 79 procent van de gevallen gaat het om vrouwen die dan nog voornamelijk werken met dienstencheques, in supermarkten, in grootwarenhuizen en in de horeca.De regering-Michel wil deze uitkering na twee jaar halveren, wat neerkomt op een maandelijks verlies van zo’n 270 euro voor het huishoudbudget. Volgens de regering kan de maatregel vanaf 2017 een besparing van 80,7 miljoen euro opleveren. Onder druk van de vakbond werd wel een tijde-lijke overgangsmaatregel gemaakt voor wie eind 2014 al in het stelsel zat. Voor hen begint de teller te lopen op 1 januari 2014 en wordt de uitkering pas vanaf 1 januari 2016 gehalveerd.

TWEE JOBS LUKT NIET

Liliane Kemps, hoofdafgevaardigde van de LBC-NVK bij Carrefour, getuigt: “De werk-gever verwacht een enorme flexibiliteit van onze mensen maar het bedrijf geeft geen vaste contracten. Alleen contracten met werkdagen die variëren tussen 3 en 8 uur of zonder vast patroon in je uurroosters. Zo’n job kan je dan ook niet combineren met een andere deeltijdse baan. Wie zal je immers aanwerven als je nooit met zekerheid weet hoe je uurroosters of werkdagen eruit zien bij Carrefour?”

“Hoe wereldvreemd moeten politici niet zijn als ze zo durven te raken aan de inkomens-garantie-uitkering?”, vraagt Liliane zich af.

“Ze verminderen drastisch het huishoud-budget van vooral alleenstaande werkende vrouwen die meestal ook nog kinderen ten laste hebben. De maatregel zal ook veel jongeren treffen. Je kunt nergens anders terecht. Het OCMW zal je de deur wijzen, op voedselbonnen hoef je niet te rekenen en bij de sociale kruidenier ben je ook niet

welkom want je werkt toch.” Een groot aan-tal werknemers heeft de ‘IGU’ gewoon nodig om de week door te komen. Niet voor een snoepreisje naar een duur hotel maar voor een tankbeurt want met het openbaar ver-voer geraken ze niet op hun werk. Om de elektriciteit of de verwarming te betalen. Of moeten ze misschien bezuinigen op zulke

essentiële behoeften? De ‘werkloosheidsval’ is ook niet ver weg. Hoe blijf je gemotiveerd om voor zo weinig geld nog altijd te werken? Vrouwen dreigen sneller de keuze te maken om voltijds thuis te blijven. En zo willen ze mensen activeren op de arbeidsmarkt? Op deze manier gaan we niet vooruit maar flink achteruit. |

Vakbondsmilitante Liliane Kemps: “De regering vermindert drastisch het huishoudbudget van vooral alleenstaande werkende vrouwen die meestal ook nog kinderen ten laste hebben. De maatregel zal ook veel jongeren treffen.”


Slechts 20 procent van de werknemers werkt nu nog op de normale pensioenleef-

tijd (65). Vele anderen zijn op hun 65ste werk-loos of invalide. Wat de regering nu doet, zal

de problemen niet oplossen maar alleen maar verschuiven naar andere takken van de sociale

zekerheid: de werkloosheid of de invaliditeit.”

GROTE POT

ONS RECHT: “De pensioenen worden onbetaalbaar”, verkondigen doemdenkers graag.

ANNE: “Het heeft geen zin om de discussie te veren-gen tot alleen maar de pensioenen. De sociale zeker-

heid wordt beheerd als één grote pot met middelen die worden verdeeld volgens de behoeftes. We moeten ons

vooral de vraag stellen hoe we de hele sociale zekerheid duurzaam kunnen fi nancieren.”

“Juist is wel dat het aantal gepensioneerden de voorbije jaren is gestegen. Heel wat werknemers vertrokken nog vlug met (al dan niet vervroegd) pensioen uit schrik voor wat er nog allemaal kon veranderen aan de regels.”

FATSOENLIJK BESTAAN

ONS RECHT: De regering kiest uit het rapport van de pensi-oenexperts wat in haar kraam past en laat andere punten achterwege, zoals u al aangaf?ANNE: “De ploeg van Michel schafte de pensioenbonus – een maatregel om werknemers langer aan het werk te hou-den aan het einde van hun loopbaan – af. Een verkeerde beslissing, vinden de vakbonden.”

“Het ACV wil een wettelijk pensioenstelsel dat werknemers in staat stelt om na hun beroepsleven nog een fatsoenlijk bestaan te leiden. Wie gepensioneerd is, moet de opge-bouwde levensstandaard min of meer kunnen behouden. De nieuwe minister van Pensioenen, de liberaal Daniel Bacquelaine, wil de tweede pensioenpijler – de aanvullende pensioenen – graag veralgemenen. Wij zijn daar niet tegen maar zoiets is niet erg realistisch omdat het altijd afh an-kelijk is van sectorale onderhandelingen. Het ACV vindt de wettelijke pensioenen, de eerste pijler, nog altijd veel belangrijker. Voor ons moeten de wettelijke pensioenen naar omhoog. Ze moeten worden afgestemd op wat een gepensioneerde nodig heeft om normaal te leven.”

Anne Léonard werkte van 1998 tot 2014 bij ACV Voeding & Diensten. In oktober vorig jaar werd ze benoemd tot nationaal secretaris bij het ACV. Daar

specialiseert ze zich nu in het pensioenthema.

ONS RECHT: De nieuwe federale regering wil ons pensioen-stelsel hervormen. Wat is de fundamentele kritiek van het ACV?ANNE LÉONARD: “Zoals je weet, heeft een groep experts een rapport geschreven over de toekomst van onze pen-sioenen. Uitgangspunt daarbij was dat de pensioenen pas zouden worden hervormd nà een grondig debat, ook met de sociale partners. Er zou genoeg tijd worden uitgetrokken om na te denken. Pas daarna zouden maatregelen worden voorgesteld.”

“Maar wat zagen we? De regering las het rapport nogal selec-tief en besliste zonder enig overleg om de wettelijke pen-sioenleeftijd te verhogen naar 67 jaar (vanaf 2030). Voor het ACV is het een kwalijke zaak dat zo’n maatregel wordt genomen zonder overleg. De regering vindt dat de Belgen langer moeten werken voor hun pensioen maar als we ver-gelijken met andere landen moeten we op dat vlak helemaal niet blozen.”

“In het verleden werden al maatregelen getroff en rond het pensioen en brugpensioen (nu SWT). Die hadden geen noe-menswaardig eff ect op de activiteit van de werknemers.

Denis Bouwen

De regering van Charles Michel wil wat graag de pensi-oenen hervormen maar laat na om eerst grondig na te denken en te overleggen met de sociale partners. Foute boel, vindt het ACV. En dan zijn er de onheilsprofeten die volhouden dat ‘onze pensioenen onbetaalbaar wor-den’. “We moeten de discussie niet verengen tot de pensioenen alleen”, reageert Anne Léonard, nationaal secretaris bij het ACV. “De cruciale vraag is hoe we de sociale zekerheid als geheel duurzaam fi nancie-ren en welke keuzes we hierrond willen maken.”

“Eerst ERNSTIG OVERLEG, dan pas pensioenen hervormen”PENSIOENLEEFTIJD OPTREKKEN NAAR 67 JAAR IS NIET NODIG VOOR ACV

© FOTO: PHOTONEWS


ONS RECHT: Uit enquêtes blijkt dat slechts een gering deel van de Belgen bereid is om tot zijn 67ste te blijven werken.ANNE: “Volgens de vakbond moet de wettelijke pensioen-leeftijd helemaal niet stijgen. De fundamentele vraag is of mensen in staat zijn om langer te werken. Die vraag speelt niet alleen voor ouderen maar ook voor jongeren met of zonder werk. Je moet niet alleen een job hebben, je moet ook het werkritme aan kunnen. Een echt loopbaanbeleid voor oudere werknemers is er nu vaak niet. Wij drukken op het belang van loopbaanbegeleiding, ergonomische ingre-pen en het opgelegde werktempo.”

“Het regeerakkoord verhoogt de wettelijke pensioenleeftijd maar reikt op diverse punten geen oplossingen of hulpmid-delen aan. Wel integendeel: het wordt moeilijker gemaakt om in een landingsbaan – een formule waarbij 55-plussers met 20 jaar beroepservaring halftijds of vier vijfde tijdkre-diet nemen met een hogere uitkering – terecht te komen.”

“Op zich zijn we niet tegen het idee om ouderen langer aan de slag te houden. Maar dat moet dan wel gebeuren in goede omstandigheden. Hoe kunnen we het werk draag-lijker maken voor de mensen? Nog een vraag waar de rege-ring zich weinig of niets van aantrekt.”

MEER WERK VOOR JONGEREN

ONS RECHT: “Als we langer leven, moeten we ook maar lan-ger werken”, hoor je dikwijls.ANNE: “Kijk, onze sociale zekerheid zit met een probleem van inkomsten. Moet je dat per se aanpakken door langere loopbanen te maken? Het ACV zegt dat we eerst naar andere oplossingen moeten kijken: méér jongeren aan de slag hel-pen. Dat is cruciaal. Er moeten nieuwe, stabiele, duurzame jobs worden gecreëerd. Ouderen actiever maken is niet de enige oplossing.”

“Als de inkomsten van de sociale zekerheid onder druk staan, is dat te wijten aan maatregelen die de bijdragen van de werkgevers deden zakken. Laten we dus andere inkomsten-bronnen aanspreken door een ‘tax mix’ te realiseren: een mix van maatregelen die arbeid minder belasten en andere elementen méér. Er zijn alternatieve oplossingen. We moe-ten grote inkomens, die niet worden verdiend met arbeid, meer belasten. Meerwaarden op aandelen moeten ook fair worden belast. En sociale én fiscale fraude moet grondig worden bestreden.”

“We staan hier wel voor een maatschappelijke keuze. Welk soort maatschappij willen we? Willen we dat de hele samen-leving helpt om de sociale zekerheid te betalen? Sommigen in regeringskringen zwaaiden met het idee om de btw te verhogen. Zo tref je werknemers en werkzoekenden en druk je de consumptie. Een foute keuze.”

ONS RECHT: “Ja maar”, zeggen sommigen, “we moeten lan-ger werken voor onze kinderen en kleinkinderen.”ANNE: “Onjuist. We hebben nood aan een tewerkstellings-politiek die duurzame jobs creëert voor de komende gene-raties. Zo’n politiek is er nu niet. Jonge werkzoekenden wor-den geactiveerd. Ze verliezen hun inschakelingsuitkering vanaf hun 25ste. Maar er worden geen banen gecreëerd. En aan soepelere regels voor jobstudenten hebben we ook niet veel.” |

De aanvullende pensioenen verhogen? Het ACV is daar niet tegen. “Maar zoiets is niet erg realistisch omdat het altijd afhankelijk is van sectorale onderhandelingen. We vinden de wettelijke pensioenen, de eerste pijler, nog altijd veel belangrijker”, onderstreept de vakbond.

NATIONAAL PENSIOENCOMITÉ DENKT NA OVER ‘ZWARE BEROEPEN’

Het zogeheten Nationaal Pensioencomité gaat in juni van start. Vakbonden, werkgevers en overheden zul-len allemaal vertegenwoordigd zijn in dat nieuwe comité. Pensioenminister Daniel Bacquelaine wil dat het comité definieert wat ‘zware beroepen’ zijn en ook nadenkt over het ‘halftijds pensioen’.

“Iedereen is natuurlijk geneigd om zijn beroep ‘zwaar’ te vinden”, zegt Anne Léonard van het ACV. “Het comité zal dan ook moeten werken aan beoordelingscriteria. Heel wat vrouwen zitten sowieso in een zwaar beroep, met hun onregelmatige werkuren. Bij het evalueren van de vraag of een beroep al dan niet zwaar is, moeten we ons niet blindstaren op bepaalde jobs of sectoren. We moeten vooral letten op punten als onregelmatige uren, nachtwerk of tilwerk.”

HALFTIJDS PENSIOEN

“Het halftijds pensioen bestond al op papier maar werd nooit ingevuld. Bij het ACV zijn we niet per se tegen het idee. Alles hangt af van de invulling. De werkgevers van Unizo denken de landingsbanen te ver-vangen door het halftijds pensioen: dat wil het ACV dus niet.”

“Om een halftijds pensioen mogelijk te maken, heb je eerst een sta-biele job nodig. Maar wie kan vandaag de dag nog zeggen dat zijn job zeker of stabiel is? Neem nu de non-profit: zal het voor werknemers daar werkbaar zijn om halftijds te werken en halftijds met pensioen te zijn? En stel dat de halftijdse job wegvalt, hoe moet je dan nog evolu-eren naar een voltijds pensioen? Met welke overgangsmaatregelen? En wat zal je nog als pensioen krijgen? Kortom, vragen bij de vleet. Nu hebben we alleen de vage beleidsnota van de minister en een expertenrapport dat wel bakens uitzet maar heel wat punten onbe-sproken laat.”

SWT

De veranderingen aan het SWT – Stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag, het vroegere brugpensioen – hebben tot heel wat ergernis en ongerustheid geleid. Terecht.

“De regering wilde dat SWT’ers tot hun 65ste beschikbaar zouden blijven voor de arbeidsmarkt”, stelt Anne. “Vakbonden en werkgevers bereik-ten zoals bekend een compromis en legden hun tekst daarna voor aan de regering. Onze voorzitter, Marc Leemans, onderstreepte dat het akkoord één en ondeelbaar was. Desondanks besliste de regering om er toch nog aan te prutsen. Een miskenning van het sociaal overleg.”

“De regering heeft het nu over een ‘aangepaste beschikbaarheid’ voor SWT’ers maar geen kat weet wat dat precies inhoudt. Verder vragen we ons af waarom je oudere werkzoekenden moet blijven lastig vallen op een moment dat vele andere werklozen geen job vinden.”

Anne Léonard, nationaal secretaris bij het ACV


SNAPSHOTS

MCDONALD’S SERVEERT ‘UNHAPPY MEAL’

De internationale fastfoodketen McDonald’s neemt het niet zo nauw met het betalen van belastingen. Onderzoek toont aan dat de onderneming van 2009 tot 2013 bewust belastingen ontweek. In het onderzoeks-rapport lees je welke constructies werden bedacht om in Europa slechts 16 miljoen euro belastingen te betalen op een winst van 3,7 miljard. McDonald’s verhuisde zijn Europese hoofd-kantoor van het Verenigd Koninkrijk naar Zwitserland. Verder gebeurden er tussen vestigingen van de groep uitbetalingen om opbrengsten door te sluizen. Daarna werden deze winsten geparkeerd in een kleine Luxemburgse vennootschap met een Zwitserse vestiging. Een schandalige praktijk voor een bedrijf dat veel winst maakt. Tegelijkertijd betaalt

McDonald’s erg lage lonen uit en laat het mensen werken in slechte arbeidsomstan-digheden. De Europese Commissie en natio-nale belastingdiensten moeten hieraan een einde maken.

www.epsu.org

DOMME BESPARINGSWOEDE IN ZORG EN WELZIJN

De LBC-NVK, ACV Voeding & Diensten en ACV Openbare Diensten zijn niet gelukkig met de besparingswoede in zorg en wel-zijn. “Wij aanvaarden geen verdere bespa-ringen meer in de sector maar willen dat de Vlaamse regering investeert in kwaliteits-volle zorg”, zeggen de bonden.Sinds 1 juli 2014 is de Vlaamse regering volledig bevoegd voor de financiering van het personeel én de zorginfrastructuur in woonzorgcentra. Zal de Vlaamse regering in de ouderenzorg voort investeren in extra woongelegenheden en bijkomend perso-neel? Zal Vlaanderen besparen of kiezen voor verdere investeringen in zorg en wel-zijn? De beloofde continuïteit dreigt eerder op een afbouw uit te draaien.Het wegvallen van de infrastructuursubsi-dies in heel wat woonzorgcentra heeft als gevolg dat de directies nieuwe aanwervin-gen uitstellen of schrappen. De vakbonden merken die evolutie al sinds enkele maan-den. Gemiddeld 50 euro betalen per dag verblijf in een woonzorgcentrum is voor de bewo-ners en hun familie erg duur. De vakbonden dringen aan op een solidaire, kwalitatieve en toegankelijke zorg voor iedereen.

VAKBONDEN TEGEN INDEXSPRONG IN BRUSSEL

Meer dan 100 vakbondsmilitanten van het ACV en het ABVV voerden op vrijdag 27 februari in Brussel actie tegen de onzalige indexsprong. Niet zonder reden, want op die dag ging de regering het licht op groen zetten voor de maatregel. Heel wat collega’s van CNE, de zustercentrale van de LBC-NVK, namen deel aan de actie.

“Als de regering een indexsprong oplegt, verplicht ze elke werknemer om een auto cadeau te doen aan zijn werkgever”, ver-klaarde Felipe Van Keirsbilck, de algemeen secretaris van CNE. “Dat is onrechtvaardig. Eens te meer mogen de werknemers en uit-keringstrekkers de rekening betalen, terwijl grote ondernemingen en grote vermogens worden ontzien. Het is ook absurd want de

indexsprong zal de consumptie, en dus ook de economie, afremmen. Wie gelooft er nu nog dat een soberheidspolitiek de tewerk-stelling zal opkrikken en de economie zal aanzwengelen?”Eind december lieten toplui van grote Belgische bedrijven in de krant Le Soir horen dat ze niet echt stonden te applau-disseren voor de indexsprong. “Een index-sprong draagt maar héél beperkt bij tot de verbetering van onze concurrentiekracht”, zei Bernard Delvaux van Sonaca in de krant. In kringen van Vlaamse ondernemers ving Le Soir ook negatieve geluiden op. “Deze maatregel maakt de vakbonden gek en brengt ons zo goed als niets op”, was daar te horen.

© F

OTO:

PAU

L CO

RBEE

L

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


AANVAL OP BETAALD OUDERSCHAPSVERLOF

Net wanneer je denkt alles wel te hebben gehoord, pikt de pers het zoveelste neolibe-rale ballonnetje op: “Schaf de uitkeringen voor het ouderschapsverlof af.” “Zover zal het niet komen, al was het maar omdat het Europese Hof van Justitie op basis van het

‘Europese kaderakkoord ouderschapsverlof’ verbiedt om de uitkeringen te verlagen of af te schaffen”, zegt Piet Van den Bergh van de ACV-studiedienst.

“Ploetermama’s , die zich de naad uit het lijf reppen om gezin en werk te combineren, kunnen daarbij wel een beetje extra tijd gebruiken. En ploeterpapa’s? Die zijn voor-lopig minder hip op de sociale media, maar ze zijn wel in opmars: in 2000 nam slechts 1 papa tegenover 13 mama’s ouderschaps-verlof, in 2014 waren dat al 5 papa’s op die-zelfde 13 mama’s.” Ook in andere Europese landen blijkt dat betaald ouderschapsverlof de manier is om mannen meer zorgtaken te laten opnemen. De gelijkheid van man en vrouw en het com-bineren van werk en gezin: twee doorslag-gevende argumenten voor het ACV om in de bres te springen voor het ouderschapsverlof.

HUGO BOSS, PRESTIGEMERK EN VERSCHRIKKELIJKE WERKGEVER

De multinational Hugo Boss is bekend om zijn merkkleding. In Turkije doet de groep al het mogelijke om het oprichten van een vakbond onmogelijk te maken in de belang-rijkste productievestiging in Izmir. Al drie jaar probeert de Turkse textielvakbond de werknemers te organiseren in een erkende vakbondsstructuur. De meeste werkne-mers hebben een loon onder de armoede-grens. Ze moeten hiervoor vele uren preste-ren. Hun rechten moeten dringend worden verdedigd. Het management ontslaat onge-geneerd sleutelfiguren van de vakbond en is hiervoor zelfs veroordeeld door het hof van beroep.

Hugo Boss neemt 20 ontslagen werkne-mers niet opnieuw in dienst maar betaalt hen liever uit. De omstreden praktijken worden gewoon voortgezet. In februari zijn opnieuw drie sympathisanten van de vakbond ontslagen. Het bedrijf weigert elk gesprek met de vakbond. De internationale directie grijpt ook niet in. Nochtans had de internationale indus-trievakbond in augustus contacten gelegd. Extra druk op de multinational blijft nodig.

www.industriall-union.org

ITALIAANSE BONDEN VERONTRUST OVER CLANDESTIENE ARBEID IN ‘SWEATSHOPS’

De Italiaanse textielvakbonden zijn veront-rust over de evolutie in de textielsector in Prato. In deze stad ontwikkelde zich een ille-gaal circuit dat sterk groeide.Sinds de 13de eeuw staat Prato bekend om haar textielindustrie met gesofisticeerde materialen en flexibele en coöperatieve bedrijfsstructuren met respect voor soci-aal overleg. Door die specifieke aanpak lukte het in de jaren ’90 om de crisis in de Europese textielsector te overwinnen. Sinds het begin van de 21ste eeuw kwam er een kentering. De druk van de merken en lage loonlanden werd groter. Chinese ondernemers kochten de failliete bedrij-ven over. In 2013 vertegenwoordigden ze al 3.000 ondernemingen, meer dan de helft

van de geregistreerde bedrijven. Spijtig genoeg ging dit gepaard met het uitbuiten van werknemers. Chinese werknemers komen Italië binnen met een toeristenvisum en verdwijnen dan in de illegaliteit. Sociale regels, mili-euvoorschriften, belastingwetten worden niet gerespecteerd. Hetzelfde geldt voor collectieve akkoorden in de sector. De werk-nemers slapen in overvolle, clandestiene slaapzalen. Zeven werknemers stierven nadat in een bedrijf een brand was uitgebro-ken wegens een te onveilige werkomgeving.Alle pogingen om met deze illegale werk-nemers in contact te treden mislukten. De overheid treedt te weinig op.www.industriall-europe.eu

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


SNAPSHOTS

TOPMAN VDAB LEEFT OP ANDERE PLANEET

Als het van VDAB-baas Fons Leroy (60) afhangt, moeten werkzoekenden tot hun échte pensioen worden ‘geactiveerd’. Lees: oudere werkzoekenden moeten actief zoe-ken naar werk tot hun 65ste. Leroy hoopt de werkzaamheidsgraad in Vlaanderen tegen 2020 op te tillen naar 76 procent. “We moe-ten dus 150.000 mensen meer aan het wer-ken krijgen”, zegt hij. “Dat kan alleen als we het arbeidsrecht moderniseren.”Bepaalde uitspraken van Leroy zijn verbijs-terend. De vakbond vraagt zich af of de top-man van de VDAB wel genoeg beseft wat de harde realiteit op de arbeidsmarkt is. Die realiteit is weinig rooskleurig. Niet alleen voor oudere werkzoekenden, ook voor heel wat anderen.De studiedienst van de LBC-NVK bere-kende wat de hertewerkstellingskansen voor 50-plussers momenteel zijn. Die cij-fers spreken boekdelen. In de groep werk-zoekenden tussen 50 en 54 jaar vindt wel-geteld 4,2 procent opnieuw werk. Voor de werkzoekenden tussen 55 en 60 jaar is er een hertewerkstellingskans van amper 2,4 procent. Ben je ouder dan 60 jaar? Dan is de kans om opnieuw aan de slag te gaan zo goed als onbestaande (0,8 procent). “Als we kijken naar alle werkzoekenden tussen 50 en 64 jaar, dan hebben die gemiddeld 2,7 procent kans om opnieuw aan het werk te geraken”, zegt Frans Geerts van de LBC-NVK-studiedienst.

HOGE SYNDICALISATIEGRAAD = MINDER INKOMENSONGELIJKHEID

Vakbonden met veel leden maken wel dege-lijk het verschil. Als de syndicalisatiegraad in een land daalt, stijgt het aandeel van de 10 procent hoogste inkomens in het natio-nale inkomen. Dat constateren onderzoek-sters van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) op basis van cijfers over de periode 1980-2010. Economisch onderzoek beves-tigt dat de inkomensongelijkheid verkleint bij een hoge syndicalisatiegraad en officiële minimumlonen. Als vakbonden een sterke positie innemen, kunnen ze de politiek beter bewerken om de welvaart sterker te herverdelen. Wanneer de positie van vak-bonden verzwakt, doet dat de herverdeling

van welvaart verminderen en de inkomens-ongelijkheid vergroten.De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) zegt dat de ongelijkheid in een samenleving afneemt wanneer vakbonden hun rol kun-nen spelen en collectieve loononderhan-delingen kunnen voeren. Collectief sociaal overleg verkleint de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, tussen hoog- en laag-geschoolde werknemers, tussen mensen met een vast contract en hun collega’s met een tijdelijk contract. De loonongelijkheid is lager in landen waar de lonen van een groot percentage van de werknemers wor-den geregeld door cao’s.

© F

OTO:

BEL

GAIM

AGE

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS

OP DE BRES VOOR ONZE KOOPKRACHT!

De bediendebonden LBC-NVK en CNE en ACV Brussel-Halle-Vilvoorde voerden op woensdag 11 maart actie in de Brusselse Nieuwstraat. Onder het motto “Red de koop-kracht!”. “De regering is heel dwaas bezig met de indexsprong die ze de werknemers

en mensen met een uitkering wil opleg-gen”, verklaart vakbondsman Chris Van Droogenbroeck van de LBC-NVK. “Wij maken ons in het bijzonder zorgen over de mensen met de kleinste inkomens, die het al zo moeilijk hebben.”Eén op de 3 voltijds werkende Belgen ver-dient netto minder dan 1.650 euro. Zij die het minst verdienen, hebben ook de min-ste extra’s bovenop het loon. Wie deeltijds werkt verdient uiteraard nóg minder.Als de regering haar verstand gebruikt, ver-geet ze die onzalige indexsprong en zorgt ze ervoor dat de mensen méér koopkracht krijgen. Zeker de mensen met de kleinste inkomens verdienen extra centen te krijgen. De aanpak van de regering dreigt nog meer

‘werkende armen’ te creëren.De vakbonden onderstrepen ook de nood aan een rechtvaardiger belastingsysteem, waarbij arbeid minder en vermogen meer wordt belast.


ONBETAMELIJKE AANVAL op aanvullend pensioen werknemersVERZEKERAARS TRACHTEN AAN GEGARANDEERD RENDEMENT TE PRUTSEN

Chris Van Zeghbroeck

De verzekeraars hebben een onge-ziene aanval ingezet op het aanvul-lend pensioen. Begin maart vroegen ze de regering om het gegarandeerd rendement sterk te verlagen. Van 3,25 procent naar nog geen half procent. Wat in sommige gevallen neerkomt op een halvering van het pensioenpotje van werknemers met een aanvullend pensioen. Of hoe werknemers na een indexsprong weer een opdoffer moeten incasseren. In heel wat sectoren en ondernemingen onderhandelen de sociale partners over het aanvullend pensioen. Elk jaar wordt een deel van het loon weggezet om het lage wet-telijk pensioen aan het einde van de loop-baan wat op te krikken. Meestal betaalt de werkgever de premie. In een aantal geval-len storten ook de werknemers een deel van hun loon in de groepsverzekering. Het is pas ten vroegste op 60 jaar dat de werknemers dit geld terugzien in de vorm van een aan-vullend pensioen.Wie een deel van zijn loon voor zo’n lange periode wegzet, mag op zijn minst rekenen op een degelijke bescherming. Daarom werd de rendementsgarantie in het leven

geroepen. Het gaat om 3,25 procent op het werkgeversgedeelte en 3,75 procent op de persoonlijke bijdragen. De werkgever staat hier garant voor. Het zijn de verzekeraars die de premies beleggen. Tot nu toe garan-deren zij aan hun klanten, de werkgevers, deze rendementen. Zij het met veel gemor. De interesten lieten de verzekeraars inmid-dels al zakken naar 2,25 procent en 1,75 procent. AG Insurance meldde nog lager te gaan. Vanaf april wordt de interest daar 1,5 procent. Voeg daar de winsten bij en je kan nog aan 3,25 procent komen, stelt de ver-zekeraar. Zo niet, dan moet de werkgever bijpassen.

LAGE OPBRENGSTEN

Toegegeven, de financiële markten bieden vandaag lage rentes. Maar dat is een pover argument. Verzekeraars beleggen zo goed als alles in obligaties op korte termijn die amper iets opbrengen. De rendements-garantie moet echter niet elk jaar worden gegeven. Alleen bij pensionering of wan-neer de spaarpot wordt overgedragen aan een andere verzekeraar. Het is wel wat kort door de bocht om een tijdelijke situatie op de financiële markten in te roepen om de sociale bescherming van de werknemers op lange termijn onderuit te halen.

VETTE EN MAGERE JAREN

Iedereen weet dat er zeven vette jaren vol-gen na zeven magere. Wat deden de verze-keraars met het geld toen de marktrende-menten floreerden? Toen hoorden we hen niet klagen. Zeker de aandeelhouders niet die flink in de winsten deelden. En zo slecht gaat het nu ook weer niet. AG Insurance behaalde vorig jaar nog een nettowinst van 522 miljoen euro.Het geklaag van de verzekeraars illus-treert hoe gevaarlijk het is als we de soci-ale bescherming van de werknemers over-dragen aan de privé. Een pensioenverhaal waarbij de winsten naar de privé gaan en de verliezen naar de werknemer is voor ons onaanvaardbaar.De rendementsgarantie is essentieel voor het vertrouwen van de aangesloten werkne-mers in het aanvullend pensioen. Het soci-aal overleg over dit thema startte eind maart in de Nationale Arbeidsraad, waar werkge-vers en vakbonden met elkaar discussiëren.In de komende maanden zal het pensioen-debat ten volle losbarsten. We zullen alles moeten inzetten op een bescherming van het aanvullend pensioen maar vooral op de versterking van het wettelijk pensioen. Het meest solidaire pensioensysteem. Dat zal broodnodig zijn. |


beschikbaar zijn. Ze moesten ook zelf op zoek gaan naar ander werk, anders gezegd

actief beschikbaar zijn. Geregeld zouden ze worden opgeroepen om uitleg te geven over

hun inspanningen. Ze zouden elke passende baan, die hen werd aangeboden, moeten aanvaar-

den. Verder moesten ze ingaan op elke oproep van de VDAB of aanbod van beroepsopleiding.

En er was nog meer. Ze moesten een outplacement-aanbod aanvaarden en eraan meewerken. Als ze jon-

ger waren dan 60, moesten ze een controlekaart heb-ben. Ze mochten niet starten met een nevenactiviteit.

En ze moesten hun hoofdverblijfplaats in België hebben en ook eff ectief hier verblijven; hooguit vier weken per

kalenderjaar mochten ze nog in het buitenland verblijven.Anders gezegd zouden de SWT’ers dus zo goed als alle ver-plichtingen van de werkloosheidsreglementering moeten naleven om hun uitkering te behouden. Wat zou er verschil-lend zijn gebleven met de behandeling van een ‘gewone’ werkloze? Een SWT’er hoeft niet arbeidsgeschikt te zijn. Als hij arbeidsongeschikt wordt, kan hij kiezen tussen een uit-kering van de RVA of een uitkering wegens ziekte of inva-liditeit.

Aanvankelijk besloot de regering dat werknemers met SWT – vroeger spraken we van bruggepensio-neerden – vanaf 1 januari 2015 tot hun 65ste moes-

ten beschikbaar blijven voor de arbeidsmarkt. Zowel ‘actief’ als ‘passief’.Op basis van die beslissing moesten SWT’ers zich, los van hun leeftijd, inschrijven als werkzoekende, lees: passief

Regering dwingt werknemers met SWT om ‘aangepast beschikbaar’ te zijnUITKOMST SOCIAAL OVERLEG WORDT NIET GERESPECTEERD

Audrey Rottier & Denis Bouwen

Werknemers die onder het SWT – Stelsel van Werkloosheid met bedrijfstoeslag – vallen, moesten volgens de rege-ring-Michel voortaan tot hun 65ste beschikbaar blijven voor de arbeidsmarkt. De kwestie deed de sociale span-ningen hoog oplaaien. Na onderhandelingen tus-sen vakbonden en werkgevers houdt de regering het nu op een ‘aangepaste beschikbaarheid’ van SWT’ers. Ons Recht maakt een stand van zaken op.


VERONTWAARDIGING

Het plan van de regering lokte terecht veel vragen en ver-ontwaardiging uit. Waar zouden deze oudere werkzoeken-den nog een job krijgen? En tegen welke voorwaarden? Terwijl vele jongeren staan te popelen om werk te vinden en worden uitgesloten van RVA-uitkeringen.Net voor Kerstmis werd toch al één uitzondering afge-dwongen. SWT’ers die eind 2014 al 60 jaar waren én al SWT-uitkeringen kregen, zouden niet onder de nieuwe regerings-maatregelen vallen.Begin dit jaar stemden de werkgevers in met een versoe-peling van de maatregelen. Op 2 maart bereikten vakbon-den en werkgevers een akkoord in de Groep van Tien. Vier dagen later werd de tekst voorgelegd aan de regering.Het akkoord van de Groep van Tien zegt onder meer dat werknemers die al met SWT zijn of die ontslagen zijn voor 2015 niet meer beschikbaar moeten zijn. De actieve beschik-baarheid wordt omgezet in een passieve beschikbaarheid tussen bepaalde leeftijden, afh ankelijk van de loopbaan. Voor medisch SWT zou er helemaal geen beschikbaarheid moeten zijn.Meteen lieten de regeringspartijen N-VA en OPEN VLD horen dat zij van geen versoepeling wilden weten. Ze hadden wei-nig zin om ten volle rekening te houden met de uitkomst van het sociaal overleg.

MERKWAARDIG

De regering bevestigde ondertussen dat al wie reeds met SWT is of ontslagen is voor 2015 niet meer beschikbaar moet zijn. Mensen met medisch SWT worden ook vrijge-steld. Voor SWT in ondernemingen in herstructurering of moeilijkheden blijven de oude regels van toepassing voor de ontslagen die voor 9 oktober 2014 werden aangekondigd. Maar voor de rest spreekt de regering plots over een ‘aange-paste’ beschikbaarheid die rekening houdt met de behoef-ten, competenties en ervaring. Voor de arbeidsongeschikte bouwvakkers, de loopbanen van 40 jaar, de nachtarbeid en de zware beroepen legt ze voor 2017 ook al meteen een beschikbaarheid tot 62 jaar vast terwijl er nog kadercao’s moeten worden gesloten voor die stelsels. De Groep van Tien schreef dan ook een brief naar de regering om verdui-delijking te vragen. |

Regering dwingt werknemers met SWT om ‘aangepast beschikbaar’ te zijnUITKOMST SOCIAAL OVERLEG WORDT NIET GERESPECTEERD

CHRIS: “IK BEN HELEMAAL GEEN PROFITEUR”

Chris Jansen (60) werkte in de wasserij van een instel-ling voor volwassenen met een mentale beperking. Ze begon te werken toen ze 17 was. “Nu ik met SWT ben, lijken sommigen me te zien als een profi teur. Maar ik heb wel 42 jaar lang gewerkt en bijgedra-gen. Als iedereen zo lang zou werken, zouden we al een heel stuk verder staan.”“Mijn vooropzeg begon in 2013 en ik ging met SWT op 21 januari van dit jaar”, vertelt Chris. “Toen ze me bij de VDAB vroegen welke nieuwe job ik wilde doen, raakte ik helemaal overstuur. Ik was net gestopt met werken. De vraag van de VDAB was het gevolg van de nieuwe aanpak die de rege-ring voorstond. Ik vind dat je mensen niet op deze manier kan behandelen. Trouwens, waar zou ik opnieuw moeten werken? In een wasserij in de privésector, om daar een stuk minder te verdienen?”Chris vindt het niet erg rea-listisch om, met de huidige economische conjunctuur, van 55-plussers te verwachten dat ze opnieuw naar werk zoeken. “Een collega van mij zou een maand later dan ik met SWT vertrekken. Die raakte hele-maal in paniek en vroeg aan de werkgever of hij niet langer in dienst mocht blijven.”Na meer dan 40 jaar te hebben gewerkt, is Chris lichamelijk toch een stuk ‘versleten’. “Toen ik ermee ophield, was ik echt moe. Ik was er niet goed van toen de regering ons opnieuw wilde activeren. Nu lijkt het erop dat het wel in orde zal komen maar de onzekerheid is nog niet helemaal weg. Als de politiek op termijn gedaan wil maken met het SWT-regime, moeten ze eerst en vooral heel duidelijk daarover commu-niceren zodat de werkende mensen goed begrijpen waar ze aan toe zijn.”

AXEL: “CONTRACTBREUK KAN NIET”

Axel Florijn is vorig jaar met SWT gegaan bij krantenuitgever Mediahuis en is sinds februari 2015 aan het stempelen.“Eind 2014 kregen we plots te horen dat we als SWT’ers toch beschikbaar moesten zijn, tenzij we al 60 jaar waren en uitkerin-gen kregen. Maar voordien waren er al heel wat cao’s gesloten die daarover niets vermeldden. Toen de regering de spelregels een-zijdig veranderde, was dat dan ook een contractbreuk. Je kan gemaakte afspraken niet zomaar eenzijdig van tafel vegen.”Axel heeft er op zich geen pro-bleem mee dat oudere werkzoe-kenden nog beschikbaar moeten zijn voor de arbeidsmarkt. “Zolang ze geen minderwaardig werk moe-ten aanvaarden en ze jobs krijgen aangeboden die bij hen passen. De regering sprak wel van een verplichting om zoveel keer te sol-liciteren, dat vind ik geen doen, zo behandel je mensen als kleuters.”“Ik herinner er trouwens graag aan dat ik wel een stuk minder geld krijg en mijn bedrijfsauto kwijt ben door een SWT-regeling te hebben geaccepteerd.”Axel was bij Mediahuis eindre-dacteur van de krantentitels Het Nieuwsblad en De Standaard. “Er zijn zoveel jonge werkzoekenden. Waarom willen ze dan de ouderen zo sterk achter hun veren zitten? Ik ben best nog in staat om jonge journalisten te adviseren en bege-leiden en om les te geven. Maar het gewone werk van journalist laat ik toch liever aan een jonger iemand over.”De gewezen eindredacteur merkt ook op dat er sprake is van dub-belzinnigheid. “Veel werkgevers benadrukken graag hoe waarde-vol hun ouder personeel is. Maar toch worden die werknemers gre-tig uitgespuwd omdat ze ‘te duur zijn’. We zouden misschien kun-nen streven naar een vorm van verloning waarbij het loon rond je 40ste een piek bereikt. Maar daarna moeten oudere werkne-mers ook wel bepaalde facilitei-ten krijgen omdat ze aanvaarden dat hun loon niet zoveel meer stijgt.”

De plannen van de regering voor werknemers die met SWT zijn lokten terecht veel vragen en verontwaardiging uit.


(IAO) is sprake van een recht. Ondanks die mooie teksten is het recht op sociale bescherming niet gewaarborgd voor drie vierde van de wereldbevolking.”

HEFBOOM

ONS RECHT: Jullie zien sociale bescherming als een hefboom?KARIN: “Inderdaad. Als er genoeg sociale bescherming is, vergroot dat de koopkracht van mensen en de productivi-teit. Het is dus een goede zaak voor de economische ontwik-keling van een land. In opkomende economieën als Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika werken ze niet toeval-lig aan een systeem van sociale bescherming dat hun eco-nomische groei kan ondersteunen. Die landen doen zulke inspanningen niet uit menslievendheid maar vanuit rati-onele overwegingen.”

Ook het ACV doet uiteraard mee. Karin Debroey van de internationale dienst van het ACV legt uit waarom de campagne zo belangrijk en zinvol is.

ONS RECHT: Wat verstaan jullie onder ‘sociale bescherming’?KARIN DEBROEY: “Iedereen die de campagne steunt vindt dat ieder mens zijn hele leven lang genoeg inkomen moet hebben en toegang moet hebben tot degelijke basisvoorzie-ningen om het hoofd te kunnen bieden aan de risico’s van het leven. Hiernaar streven is voor ons ook een kwestie van onderlinge solidariteit. Om ons doel te kunnen bereiken moeten regeringen bereid zijn een samenhangend geheel van maatregelen uit te werken.”

“We zijn overigens van mening dat mensen recht hebben op sociale bescherming. Het gaat helemaal niet om een gunst. In de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en in conventie 101 van de Internationale Arbeidsorganisatie

Iedereen heeft recht op werk-loosheidsgeld en leefbaar pensioenACV EN WERELDSOLIDARITEIT DRAGEN MEE CAMPAGNE ROND SOCIALE BESCHERMING

Denis Bouwen

Sommigen leveren graag kritiek op ons systeem van werkloosheidsuitkeringen, leeflonen, pensioenen en bescherming bij ziekte of invaliditeit. Maar het

overgrote deel van de wereld zou wat graag ook zo’n systeem hebben. Onze sociale zekerheid is

niet alleen een soort van collectieve verzekering maar ook een vorm van georganiseerde soli-dariteit. Een coalitie van vakbonden, zieken-

fondsen en ngo’s lanceerde begin maart een grote, twee jaar durende campagne die mikt op een ‘sociale bescherming voor iedereen’.

Laten we van onze sterk uitgebouwde sociale zekerheid een exportartikel maken.


beroepsopleiding en sociale economie. Op nationaal en sec-toraal vlak kunnen vakbonden als waakhond fungeren en pleiten voor méér sociale bescherming.”

“In ons eigen land mogen de vakbonden die rol zeker niet vergeten. Ze zijn en blijven de verdedigers van werknemers en mensen met een uitkering. Ook al worden ze in bepaalde kringen graag verdacht gemaakt.”

ONS RECHT: Wat zal de doorsnee Congolees, Keniaan of Costa Ricaan merken van jullie campagne?KARIN: “Zoals gezegd willen we onze regering achter de veren zitten om sociale bescherming internationaal te pro-moten. We steunen onze partners in het Zuiden om dit in hun land op tafel te blijven gooien. En we wisselen goede praktijken uit. Het zijn altijd maar steentjes in de rivier die we verleggen, maar toch.”

“In Centraal-Afrika is de sociale bescherming voorlopig nog heel beperkt. Maar Zuid-Afrika staat al veel verder. Ook al hebben ze er nog geen interprofessionele minimumlonen en is er nog heel veel sociale ongelijkheid. In Zuid-Afrika zien we nu wel dat er politieke wil is om een minimumloon in te voeren en een breder systeem van sociale bescherming te ontwikkelen.”

Supporter je graag mee? Wil je meedoen aan de cam-pagne? Surf dan naar www.socialebescherming.be. Wie initiatieven rond sociale bescherming wil steunen, kan een gift storten op de rekening van Wereldsolidariteit: BE96-7995-5000-0005. |

ONS RECHT: Jullie mikken in eerste instantie op de Belgische overheid?KARIN: “België heeft nu nog een goed systeem van sociale bescherming, ook al trachten sommigen er barsten in te slaan. Ons land moet sociale bescherming op de internati-onale agenda zetten. Laten we van onze sterk uitgebouwde sociale zekerheid een exportartikel maken, net zoals we hoge ogen gooien met ons bier en onze chocolade.”

“Aan de Belgische regering zeggen we dat ze moet proberen om het recht op sociale bescherming zoveel mogelijk te ver-ankeren in wetten en verdragen. Landen moeten ook bereid zijn om sociale bescherming duurzaam en solidair te finan-cieren. Het is financieel mogelijk om overal in de wereld een minimum aan sociale bescherming te garanderen. Zelfs in de armste landen is dit haalbaar. Overal moet er dan wel een faire fiscaliteit komen die de rijkste bevolkingslaag genoeg belast. En landen met veel natuurlijke rijkdommen moeten ervoor zorgen dat de inkomsten daaruit ook aan de bevol-king ten goede komen.”

“Wereldwijd moeten we ervoor ijveren dat sociale organisa-ties als vakbonden en ziekenfondsen kunnen bijdragen tot de uitbouw van genoeg sociale bescherming. Niet alleen in België maar in heel Europa en in de rest van de wereld moet er een consequent beleid komen dat de sociale bescherming vergroot.”

WANKELEND GELOOF

ONS RECHT: In België snappen sommigen niet meer hoe belangrijk de sociale zekerheid wel is. Tenzij ze onverwacht in het ziekenhuis belanden, zoals zakenman Wouter Torfs van de bekende schoenenketenKARIN: “Bij ons leeft 15 procent van de bevolking in armoede. Zonder sociale bescherming zou dat cijfer exploderen naar wel 42 procent! Na de Tweede Wereldoorlog legden werk-gevers en vakbonden hier de basis voor een goede sociale zekerheid. Dat systeem legde onze welvaart geen windei-eren. Momenteel is het geloof in de sociale zekerheid bij sommigen aan het wankelen. Kijk maar hoe sommigen de werklozen met schuldgevoelens overladen en handenwrij-vend klaar staan om delen van het systeem te privatiseren. Hier in ons land moeten we een reeks uitkeringen optil-len naar het niveau van de Europese armoedegrens en een verschuiving van belastingen (tax shift) realiseren die de belastingdruk eerlijk herverdeelt.”

AFRIKA

ONS RECHT: In veel landen van een continent als Afrika is er een catastrofaal gebrek aan sociale bescherming. Daar ken-nen ze vaak geen uitkeringen voor werklozen of pensioenen.KARIN: “Tijdens de jaren 1950 leefde het geloof dat het ook in Afrika wel zou lukken om de sociale bescherming daar tot een bepaald niveau op te tillen. Anno 2015 valt de balans tegen. Als je in een Afrikaans land in de formele economie werkt, ben je maar voor twee risico’s enigszins gedekt: de oude dag (pensioen) en arbeidsongevallen. Maar heel veel werkgevers uit de formele sector geven hun werknemers zelfs niet fatsoenlijk aan. En de meeste mensen werken er in een informele job, bijvoorbeeld als geldwisselaar of als verkoper op markten.”

“Sociale bewegingen hebben hier dan ook een belangrijke rol te vervullen. Zij kunnen werknemers organiseren en luiste-ren naar hun verzuchtingen. En diensten uitbouwen voor hun leden, al of niet samen met partners. Op die manier groeien er vakbonden en ziekenfondsen. Sociale bewegin-gen in Afrika zijn bezig met microkredieten, coöperaties,

ALENUR UIT BANGLADESH: “IK KAN NIET MEER WERKEN EN ZIT ZONDER INKOMEN”

Alenur Begum leeft in Bangladesh. Jarenlang werkte ze als naaister in de Tazreenfabriek, op de derde verdieping. Toen er brand in de fabriek uitbrak, probeerde ze nog naar beneden te lopen, maar ze kon niet verder door de vlammen. “In paniek ben ik dan maar naar buiten gesprongen”, vertelt Alenur. “Tien meter lager raakte ik de grond en verloor ik het bewustzijn. Ik had een zware hersenschud-ding, enkele gebroken ribben en mijn enkel was verbrijzeld. Ik zal nooit meer normaal kunnen wandelen. Ik kan ook niet meer werken. En dus heb ik geen inkomen meer. Ik wou mijn dochters naar de uni-versiteit laten gaan. Maar dat gaat nu niet meer. Want we hebben zelfs niet genoeg om eten te kopen. Ons spaargeld is er bijna door. Ik weet niet wat ik daarna moet doen.”

DE WEG IS NOG HEEL LANG

• Niet minder dan 73 procent van de wereldbevolking heeft niet genoeg sociale bescherming

• Wereldwijd heeft maar 28 procent van de mensen recht op een werkloosheidsuitkering. In Europa is dat 80 procent, in Afrika slechts 8 procent

• Maar de helft van alle mensen boven de pensioenleeftijd ontvangt effectief een pensioen. Dikwijls stelt dat pensioen dan nog niet te veel voor

• Afhankelijk van het land is 4 tot 10 procent van het bruto nationaal product (BNP) nodig om sociale bescherming voor iedereen uit te bouwen

• Slechts 28 procent van de vrouwen krijgt een moederschapsuit-kering tijdens de laatste weken van de zwangerschap en na de geboorte van hun baby


VRAAG VAN DE MAAND

Bram Van Goethem

Je bent de voorbije maanden geregeld ziek thuis gebleven. Uiteindelijk krijg je van de werkgever te horen dat hij je wel moet ontslaan. Want zo vaak afwezig zijn brengt de werking van de onderneming in het gevaar, stelt hij. Kan zo’n ontslag eigenlijk wel?

Het antwoord geven op die vraag is niet sim-pel. Soms kan er sprake zijn van een ‘kenne-lijk onredelijk ontslag’ of van discriminatie. Als je werkgever je ontslag niet schriftelijk gemotiveerd heeft, moet je zeker een beroep doen op het recht om de concrete motieven voor je ontslag op te vragen bij je werkge-ver. Meer informatie daarover vind je op www.lbc-nvk.be of bij één van onze secre-tariaten.

KENNELIJK ONREDELIJK ONTSLAG

Om rechtmatig te zijn, moet je ontslag te maken hebben met je geschiktheid of je gedrag of moet het noodzakelijk zijn voor de onderneming, de instelling of de dienst. Bovendien moet je ontslag ‘redelijk’ zijn.

Het mag niet gaan om een ontslag waartoe een ‘normale en redelijke werkgever’ nooit zou hebben beslist. Een ontslag dat alleen gebaseerd is op je ziekte of je frequente ziek-teverzuim lijkt de ‘redelijkheidstoets’ niet te kunnen doorstaan.Vaak zal je werkgever zeggen dat je afwe-zigheden de werking van het bedrijf of je afdeling verstoren en dat dit de beweegre-den is voor je ontslag. Maar een afwezigheid wegens ziekte heeft per defi nitie een impact op de onderneming, je kan immers tijdelijk je job niet doen. Het volstaat niet dat het (frequente) ziekteverzuim een impact heeft op de onderneming: de gevolgen voor de werkgever moeten zo negatief zijn dat een ontslag ‘noodzakelijk’ wordt. Of het nood-zakelijk is, hangt af van de omvang en de structuur van het bedrijf of de afdeling, het gevoerde verzuimbeleid, de aard van je werk en andere elementen.Is er sprake van een kennelijk onredelijk ontslag? Dan kan je aanspraak maken op een schadevergoeding van minimaal 3 weken loon en maximaal 17 weken loon.

DISCRIMINATIE

De Antidiscriminatiewet van 10 mei 2007 verbiedt om werknemers te discrimineren

op basis van hun huidige en toekomstige gezondheidstoestand. Cao nr. 95 bepaalt uitdrukkelijk dat discriminatie niet mag op basis van je ziekteverleden. Je werkge-ver moet dit verbod ook respecteren wan-neer hij je wil ontslaan.Je wordt gediscrimineerd wanneer je op basis van je gezondheidstoestand ongun-stiger behandeld wordt dan iemand anders in een vergelijkbare situatie behandeld wordt, is of zou worden behandeld. Zonder dat het onderscheid objectief gerechtvaar-digd wordt door een legitiem doel en zonder dat de middelen voor het bereiken van dat doel passend en noodzakelijk zijn.Er is sprake van een ongunstigere behande-ling als je zonder het (frequente) ziektever-zuim niet zou zijn ontslagen. Je werkgever kan eventueel argumenteren dat de arbeids-organisatie of het garanderen van de kwali-teit van de dienstverlening een legitiem doel uitmaken dat de ongunstige behandeling (je ontslag) objectief rechtvaardigt. Wel is ook hier vereist dat je ontslag passend en nood-zakelijk moet zijn om dit doel te bereiken. Is er sprake van een discriminatie? Dan maak je aanspraak op een schadevergoe-ding van 3 of 6 maanden loon. |

Kan je worden ontslagen omdat je vaak ziek bent?

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


‘SOCIALE BESCHERMING ON TOUR’

Van 4 tot 8 mei 2015 organiseert Wereldsolidariteit in nauwe samenwer-king met het ACV, de LBC-NVK en de CM een reeks avonden in het kader van onze gezamenlijke campagne rond sociale bescherming, onder het motto ‘Sociale bescherming on tour’. Telkens getuigen gasten uit het Zuiden én vakbondsmen-sen of mutualisten uit het Noorden over het belang van sociale bescherming. Zowel in het Zuiden als hier bij ons staan we immers voor enorme uitdagingen op het vlak van sociale bescherming. Iedereen is van harte welkom! De avon-den beginnen telkens om 19.30u en de toegang is gratis. Op de meeste avonden kan je bovendien genieten van een live stand-up-comedy-act van Bert Gabriëls. Voor meer info en inschrijvingen kan je surfen naar www.wereldsolidariteit.be.

Waar, wanneer, met wie?• 4 mei, Hasselt, met Alliance of

Healthworkers uit de Filipijnen (vak-bond van gezondheidswerkers)

• 5 mei, Brussel, met Munasa uit Burundi (ziekenfonds)

• 5 mei, Kortrijk, met Alliance of Healthworkers uit de Filipijnen (vak-bond van gezondheidswerkers)

• 5 mei, Sint-Niklaas, met Alliance of Healthworkers uit de Filipijnen

(vakbond van gezondheidswerkers)• 6 mei, Geel, met Amussol uit de

Dominicaanse Republiek (zieken-fonds)

• 7 mei, Antwerpen, met Alliance of Healthworkers uit de Filipijnen (vak-bond van gezondheidswerkers)

• 7 mei, Roeselare, met Amussol uit de Dominicaanse Republiek (zieken-fonds)

• 7 mei, Gent, met Munasa uit Burundi (ziekenfonds)

INTENSIEVE LOOPBAANBEGELEIDING IN GROEP (DRIEDAAGSE)

lbc-nvk, sudermanstraat 5, 2000 antwerpen• Donderdag 28 mei 2015, 10.00u – 16.00u• Donderdag 11 juni 2015, 10.00u – 16.00u• Donderdag 25 juni 2015, 10.00u – 16.00uen ook:• Vrijdag 18 september 2015, 9.30u – 16.00u• Vrijdag 2 oktober 2015, 9.30u – 16.00u• Vrijdag 16 oktober 2015, 9.30u – 16.00uSchrijf in via www.jeloopbaan.be Meer info via 03 / 220 89 50 of [email protected] WORKSHOPS

acv-verbond, poel 7, 9000 gent• Workshop cv en brief: dinsdag 12 mei

2015, 9.30 - 12.30u• Workshop interview: dinsdag 12 mei

2015, 13.30 - 16.30uacv-verbond, pr. kennedypark 16d, 8500 kortrijk• Workshop ‘visibility’ op het werk,

woensdag 22 april 2015, 13.30u – 16.30u

Schrijf in via www.jeloopbaan.beMeer info via 03 / 220 89 50 of [email protected] zijn ook infomomenten of startbij-eenkomsten rond loopbaanbegeleiding in Antwerpen (op 8 mei en 12 juni), Gent (13 april), Hasselt (10 juni), Herentals (22 april), Kortrijk (5 mei) en Leuven (3 juni).

WWW.LBC-NVK.BE

ACTIVITEITENKALENDER

VAKBONDS- VERTEGEN- WOORDIGING IN BEDRIJF IS EEN GROOT PLUSPUNT

Als er in een bedrijf, instelling of organisatie een vakbondsver-tegenwoordiging is, heeft dat een positief effect op de arbeids-kwaliteit. Goed nieuws voor de werknemers en voor hun werkge-vers, want dat kan leiden tot een hogere productiviteit, een betere

‘retentie’ en minder absenteïsme.

Het vakblad HR Square leerde één en ander uit onderzoek dat in Groot-Brittannië werd gedaan door de vak-bond Unite, de Warwick Business School en anderen. Unite hield een enquête in de financiële sector. Meer dan 3.000 werknemers uit 174 onder-nemingen namen eraan deel.Als de vakbond vertegenwoordigd is in een bedrijf, verbetert dat de arbeids-kwaliteit en komt dat de jobtevreden-heid ten goede. Tevreden werknemers zijn productiever en keren minder snel hun werkgever de rug toe. Ze zijn ook minder vaak afwezig op het werk. “Dit onderzoek kan dan ook een belangrijk signaal zijn voor bedrijven die vak-bonden vooral buiten de muren wil-len houden”, schrijft HR Square. In de Britse financiële sector zijn de vakbon-den aanwezig in ruim 43 procent van de bedrijven, ongeveer dubbel zoveel als het algemene Britse gemiddelde.Werknemersvertegenwoordigers kun-nen op heel wat gebieden problemen en knelpunten aankaarten bij managers en werkgevers. Zo is er meer kans dat er ook effectief iets aan wordt gedaan.Voor de werkzekerheid lijkt de aanwe-zigheid van de vakbond niet zoveel ver-schil te maken. Maar werkgevers doen op dit punt niet gauw toegevingen, zeg-gen de onderzoekers.Hoe dan ook doen werkgevers er ver-standig aan om de lokale vakbondsver-tegenwoordiging niet buitenspel te zet-ten. “Dan dreigen ze ook de invloed op de bedrijfsprestaties te verliezen.”


diensthoofd had daar eerst wel oren naar. Ik probeerde wekenlang hierover het gesprek aan te gaan met de werk-gever maar kreeg nooit iemand aan de lijn. Een week voor ik hoopte te starten, kreeg ik telefonisch en per aangetekende brief de boodschap dat mijn contract werd verbroken. Ik was woest. De grond zakte weg onder mijn voeten. Mijn hele lijf deed pijn.”

GEDUMPT

Greet voelde zich bij het afval gedumpt, na vele jaren trouwe dienst. “Mijn collega’s kregen van de directie te horen dat ik per se wou overschakelen naar een parttimejob. Dat klopte niet. Ik wilde alleen deeltijds herbeginnen, om daarna naar een voltijds ritme over te schakelen.”Het abrupte wegvallen van de collega’s ligt Greet nog altijd zwaar op de maag. “Ik kon nooit afscheid nemen van hen en dat wringt nog sterk. Emotioneel is het hoofdstuk zeker nog niet afgesloten.”

VAKBOND

De vakbond nam het uiteraard op voor Greet. “Eén van onze vakbondsafgevaardigden probeerde op het werk voor me te bemiddelen. Ik kreeg ook steun van een LBC-NVK-secretaris. Zij toonde zich heel bekwaam en communiceerde erg pro-fessioneel met mijn werkgever. De vakbond vroeg me of ik juridische stappen wilde ondernemen maar uiteindelijk verkoos ik om het hele verhaal zo vlug mogelijk af te slui-ten. Administratief is het nu achter de rug, gevoelsmatig dus nog niet.”Greet raadt andere werknemers met veel stress en werk-druk aan om op tijd aan de bel te trekken. “Blijf er bij de

Greet werkte in een internationaal marketing- en verkoopbedrijf dat deel uitmaakt van een Britse groep. In haar uitvoerende job moest ze data behe-

ren, nodig om de productie en verkoop van verbruiksartike-len te voeden. Een back-up had ze niet. In het bedrijf draaide alles om veel winst maken en marktaandeel winnen. Op de werkvloer heerste een heel prestatiegerichte sfeer.

“Twee jaar geleden moest onze Belgische organisatie samen-smelten met de Nederlandse poot”, vertelt Greet. “In beide landen moest tien procent van het personeel de deur uit. Mijn collega in Nederland werd ontslagen en mijn taken-pakket werd zo aanzienlijk verzwaard.”Greet trachtte haar werk te blijven bolwerken maar dat lukte minder en minder. Aan de hiërarchie gaf ze diverse signalen maar er veranderde weinig of niets. Uiteindelijk werd het te veel. Greet stapte naar haar huisarts en die velde het verdict: burn-out.

EERST BEGRIP

“Toen ik ziek werd, was er aanvankelijk groot begrip bij mijn werkgever. Het bedrijf excuseerde zich zelfs en beloofde het anders te zullen aanpakken. Tijdens mijn afwezigheid werd mijn diensthoofd ontslagen. Dat was een schok voor mij. Hij had me niet veel steun gegeven maar ik was toch aan hem gehecht.”Als gevolg van de burn-out kon Greet een tijdlang zelfs geen boodschappen doen of eten klaarmaken. Ze nam geen medicijnen maar ging wel op gesprek bij de huisarts en een therapeute. Na een aantal maanden voelde Greet zich een stuk beter. Aan de bedrijfsarts vertelde ze opnieuw aan de slag te wil-len, in een eerste fase op deeltijdse basis. “Mijn nieuwe

BURN-OUTleidt soms tot exitGREET VERWERKT DE PIJN EN KLIMT UIT EEN DIEP DAL


CAMPAGNE VERKLEINT TABOE ROND STRESS EN BURN-OUT

“De stoflong van de 21ste eeuw.” Zo omschrijft één van de militan-ten van de kaderwerking NVK burn-out en depressie. Het bewustzijn rond dit probleem groeit maar hardnekkige vooroordelen en misver-standen staan een structurele en preventieve aanpak in de weg: heb je een burn-out, dan is dat je eigen schuld; het is maar een probleem van enkele personen; het heeft niets met het werk te maken.Het NVK hoorde veel verhalen van bedienden, kaderleden, mana-gers. Verhalen die gaan over leed, onbegrip en een gebrek aan kennis. Een jaar geleden trok het NVK samen met een groep kadermilitan-ten naar de Stichting Innovatie en Arbeid. Volgens de cijfers van de Stichting heeft één op de drie werknemers in Vlaanderen te kam-pen met problematische werkstress. Bij kaderleden en professionals balanceert tien tot vijftien procent op het randje van een burn-out. De cijfers verbazen niet echt. Als werkgevers flink het mes zetten in hun personeel, moeten de werknemers het zelf zien te redden. Onzekerheid over de job en schrik voor een demotie of ontslag doen mensen harder werken. Meer dan de helft van de kaderleden en pro-fessionals presteert massaal overuren zonder enige vorm van com-pensatie. Veel jonge professionals werken ’s avonds, in het weekend en tijdens hun vakantie. Allemaal mogelijk via smartphone of iPad.Met de LBC-NVK-campagne ‘Minder stress, meer energie’ geeft de vakbond een ‘wake-up call’. Weg met het taboe rond stress en burn-out. In meer dan 60 bedrijven gingen personeelsafgevaardigden van de LBC-NVK praten met de werknemers. Ze zetten burn-out en psychosociale risico’s op de agenda van het comité voor preventie en bescherming.

werkgever op aandringen dat hij ingrijpt om de problemen echt aan te pakken. Zadel jezelf ook niet op met een reus-achtig schuldgevoel maar aanvaard het verdict; dit kan om het even wie overkomen. Na de aanvaarding begint pas de genezing.”Nu volgt Greet, samen met andere 45-plussers, outplace-ment en hoopt ze op een nieuwe job. “Ik voel me nu een stuk sterker. Of ik nog wil werken in zo’n prestatiegerichte sfeer? Daar ben ik niet zeker van. Ik ben de gebakken lucht nu wel wat beu. Het is nu wel duidelijk dat loyaliteit en gedreven-heid geen garantie zijn voor werkzekerheid. Mijn leeftijd kan een handicap zijn. Op dat vlak moet de mentaliteit in het bedrijfsleven zeker nog evolueren.” |

Denis Bouwen en Sandra Vercammen

Je bent een dynamische, plichtsbewuste, loyale werk-nemer voor wie geen vraag te veel is. Op een bepaald moment wordt de stress in het bedrijf je te veel en breekt er iets. Diagnose: burn-out met functionele weerslag. Je herstelt maar krijgt de bons voor je opnieuw aan de slag gaat. Het overkwam Greet. “De rationele kant van mijn ontslag heb ik verwerkt, maar emotioneel draag ik nog littekens mee”, zegt ze.

© FOTO: DANIËL RYS

OP HET CONGRES

Het congres van de LBC-NVK, eind maart, ging over kwaliteitsvolle jobs en kwam geen moment te vroeg. Op het congres bogen honderden militanten zich over een actieplan om werkdruk draaglijker te maken. Ze bespraken de vraag hoe je de ‘langerwerkencultuur’ bij kaderleden en jonge professionals kan aanpak-ken, formuleerden actiepunten voor het wegwerken van krakkemikkige jobs, zetten ‘Het Nieuwe Werken’ op de agenda en dachten na over een andere rol voor leidinggevenden. Het thema arbeidsuurverminde-ring werd van onder het stof gehaald. De LBC-NVK wil dan ook een actieve vakbond zijn die vastberaden voorstellen doet om de stress en werkdruk in de 21ste eeuw aan te pakken.


“GOED LUISTEREN en doordachtjuridisch advies geven”WERKGEVER GEEFT FOUT MEESTAL NIET OFFICIEEL TOE

Denis Bouwen en Saskia De Bondt

“Alerte militanten van onze LBC-NVK zorgden ervoor dat ik op de hoogte werd gebracht van de situatie van Greet”, vertelt vakbondssecretaris Magali Verhaegen. “Van de werk-gever hadden ze te horen gekregen dat Greet na haar burn-out alleen wilde terugkeren in een deeltijdse functie en dat zoiets niet kon. Na een gesprek met Greet zelf zagen de mili-tanten dat dit verhaal niet klopte.”

“In mijn job als secretaris moet ik bij een ontslag vooral de juridische kant opvol-gen”, legt Magali uit. “Controleren of de ontslagvergoeding wel klopt en of de pro-cedure juist is gevolgd. Toen ik Greet op mijn kantoor zag, was ze ontredderd. Al snel bleek dat wat haar was overkomen echt niet door de beugel kon. Vakbondssecretarissen staan dikwijls onder een zware tijdsdruk. Desondanks maakte ik bewust tijd om naar Greet haar verhaal te luisteren.”

“Vanuit mijn functie kan ik ontslagen werk-nemers nuttige informatie geven over out-placement. En over de fiscale kant van een ontslagvergoeding. Veel werknemers den-ken dat ze de ontvangen vergoeding zullen moeten afgeven aan de fiscus wanneer ze weer werk vinden. Dat is fout.”Na contacten met Greet ging Magali met het dossier aan de slag. Eerst belde ze met de directeur juridische zaken van het bedrijf dat Greet aan de deur had gezet. Die erkende ‘informeel’ dat er iets was fout gelo-pen met het ontslag. “Greet wilde wel dege-lijk terugkeren naar het bedrijf maar al haar pogingen om hierover een gesprek te heb-ben met de directie liepen op niets uit. Liep dat bewust zo of niet? Ik weet het niet maar er was niet het minste serieuze gesprek.”

TOEGEVING

Uiteindelijk kon Greet toch rond de tafel zitten met de personeelsverantwoordelijke van het bedrijf en met een militant van de vakbond. “Verwachten dat een werkgever officieel zijn fout zal toegeven is meestal een illusie”, weet Magali. “In dit geval wilde de werkgever wel de vier weken loon voor out-placement zelf betalen in plaats van de kos-ten af te trekken van de ontslagvergoeding.” De vakbond vond dat er zoveel was mis-gelopen dat Greet eigenlijk een grotere

ontslagvergoeding verdiende. “We onder-zochten de mogelijkheid om een proce-dure wegens ‘kennelijk onredelijk ontslag’ aan te spannen en legden aan de werkgever uit wat onze argumenten waren. Het bedrijf wilde geen bijkomende toegevingen doen. Wij bekeken eerdere rechtspraak in gelijk-aardige dossiers en concludeerden dat het risico bestond dat Greet de zaak zou verlie-zen. Uiteindelijk besloot Greet om af te zien van verdere juridische stappen.”

“In het algemeen luisteren wij naar werk-nemers die een onterecht ontslag meema-ken. We begeleiden hen en geven juridisch advies. Dat is een reële steun. Als vakbond staan we zeker niet totaal machteloos maar er zijn wel beperkingen aan wat we kunnen doen.”

NOG VAKER

Magali verwacht dat dit soort van twis-ten tussen werkgevers en werknemers in de komende jaren nog zal toenemen. “Er wordt van werknemers verwacht dat ze langer blijven werken. Dus zullen er ook meer gezondheidsklachten komen. Wie na ziekte wil terugkeren, vindt vaak geen aan-gepaste job in zijn onderneming. Ik probeer mijn militanten aan te moedigen om in hun bedrijf goede afspraken te maken over wat er gebeurt met collega’s die terugkomen na een langdurige ziekte.”Voor sommige uitvoerende jobs en zeker voor leidinggevende functies is het vaak onmogelijk om na ziekte in een deeltijds

regime terug te keren. “De werkgever is bang voor precedenten en vreest ook dat de andere collega’s dan meer werk zullen krij-gen. Voor vakbondsmensen is het dansen op een slappe koord: zij moeten oog hebben voor de zieke werknemer maar ook voor de andere collega’s op de werkvloer.” |

WAT DOET JOUW VAKBOND?

Als je moet herstellen van een burn-out, is de verantwoordelijkheid daar-voor gedeeld. Niet alleen de zieke werknemer heeft stappen te zetten. Er ligt ook een verantwoordelijkheid bij de werkgever en de leidinggevende. Pas wanneer de werkgever inspannin-gen doet, kan de werknemer terug naar de oude werkplek. Soms lukt dat niet vlot en voelt een werknemer zich aan zijn lot overgelaten. Dan dient verande-ring in de werksituatie zich aan. Soms staat de werkgever wel open voor aan-passingen en dialoog maar weet geen van beiden goed hoe eraan te beginnen.In beide gevallen kan het Centrum voor Loopbaanontwikkeling (CLO) van de LBC-NVK uitkomst bieden. Daar kan je terecht voor een individuele loopbaan-begeleiding met de focus op het her-stellen van een burn-out. We zoomen in op de zorg voor jezelf en je energie. We bekijken wat er nodig is om je werk te kunnen hervatten. We bereiden samen noodzakelijke gesprekken voor. En we helpen je inzicht te krijgen in de goede eigenschappen die je hebt en in wat je ermee wil doen.Het CLO heeft ook workshops. Uitwisselen met anderen doet deugd. Uitermate nuttig voor wie wil herstel-len of nieuwe burn-outs wil voorko-men.In het najaar komt er een reeks workshops voor leidinggevenden die bekommerd zijn om hun teamcol-lega’s. We leren op tijd signalen van hun stress op te vangen en te bespre-ken. Meer info? CLO, 03 / 220 89 50 of [email protected]. Onze activiteiten worden aangekondigd op www.loopbaanontwikkeling.be, www.jeloopbaan.be en www.cm.be/agenda.

Werknemers met veel stress en een hoge werkdruk doen er goed aan om op tijd aan de bel te trekken, weten erva-ringsdeskundigen.

© F

OTO:

DAN

IËL

RYS


Denis Bouwen

Krakkemikkige jobs, daar zijn er veel te veel van in de mediawereld. Bij het uitgeversbedrijf Sanoma had-den ze jarenlang een groep freelan-cers die in wezen als uitzendkracht werkten. Alleen werden de regels voor uitzendkrachten niet goed nage-leefd. De vakbonden maakten werk van het probleem. “Voor een deel van de freelancers konden we de situatie al danig verbeteren, ande-ren wachten nog op een oplossing”, zegt LBC-NVK-secretaris Tijs Hostyn.

Sanoma maakt bladen als Flair, Libelle, Story en Humo. Het exploiteert ook het radiostation Story FM en Libelle TV. In de afgelopen jaren werd er herhaaldelijk gere-organiseerd. “De winst staat onder druk maar het bedrijf is wel financieel gezond”, weet Tijs.

Bij Sanoma hebben ze niet alleen vaste werknemers met een welomschreven sta-tuut. Er is ook een ‘pool’ van freelancers van wie het statuut jarenlang veel minder duidelijk was. Lang bestond de indruk dat deze freelancers op zelfstandige basis werk-ten. Maar uiteindelijk bleken ze te worden ingeschakeld via uitzendkantoren.

“Veel van de freelancers, van reporters tot radiopresentatoren, wilden niet in het sta-tuut van zelfstandige stappen”, legt Tijs uit. “Sanoma bracht hen in contact met uitzendbureaus die alles regelden. Zo’n bureau kreeg bijvoorbeeld 3.000 euro voor een freelancer. Na aftrek van allerlei kosten bleef daarvan maar een mager loontje voor de freelancer over. Soms lag dat loon zelfs onder het minimumloon. Het systeem werd jarenlang volgehouden.”Bij de vakbonden LBC-NVK en BBTK liepen dan ook geregeld klachten van freelancers binnen. Ze klaagden bijvoorbeeld over te weinig loon of het ontbreken van maaltijd-cheques. De bonden zagen de omvang van het probleem en bonden de kat de bel aan.

SOCIALE INSPECTIE

De vakbonden drongen er bij de directie op aan om een fundamentele oplossing voor het probleem te vinden. Maar de directie aarzelde. “Wij wilden een oplossing voor de freelancers en drongen erop aan om de misbruiken weg te werken. De discussie bleef maar aanslepen. Uiteindelijk moest de sociale inspectie ingrijpen, en dat deed de situatie toch bewegen.”Voor de freelancers die via T-Interim werk-ten werd het loon voor een periode van drie jaar rechtgezet. “Zestien freelancers kregen een vast contract. Anderen werden bedacht met een vervangingscontract of een tijde-lijk contract of werden alsnog zelfstandige.”Er zijn nog andere uitzendbureaus waar-mee Sanoma samenwerkt. “Voor de free-lancers die via die bureaus werken moet er nog een oplossing uit de bus komen”, stelt Tijs. “Tot nader order schuiven Sanoma en die bureaus de verantwoordelijkheid op elkaar af.”

“De meeste freelancers zijn gelukkig met de resultaten die we al konden boeken. Voor de anderen is het nog gespannen afwachten.”In dit dossier scoorde de vakbondsafvaardi-ging punten door een akkoord met de werk-gever te sluiten voor de uitzendkrachten die niet in orde waren. De sociale inspectie had de verdienste een financiële oplossing te vinden voor de feiten uit het verleden.Duidelijk is dat de vakbond zich blijft inzet-ten om de vele misbruiken in de mediasec-tor aan te pakken. |

Vakbond helpt freelancers bij

SANOMA aan beter statuutSTRIJD TEGEN MISBRUIKEN IN MEDIA GAAT VOORT

Het uitgeversbedrijf Sanoma schakelde uitzendbureaus in om zijn samenwerking met een groep freelancers te regelen. Maar daar zaten veel haken en ogen aan. De vakbond pakte de kwestie aan.


1 5 7 3 2

8 6 3 2

7 9 1 4

4 9 8 6

6 1 5 4 2

4 7 9

2 6 8 3 7

1 7 8 5

2 4 6 5

VRIJE TIJD1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1

2

2

6 9

3

12 7

4

1

5

3

6

4

7

5

8

9

11

10

8

PRIJSVRAAG

De oplossing van de vorige prijsvraag was ‘INDEXSPRONG’. H.C. uit Gullegem werd door loting uit de juiste antwoorden getrokken en wint een boekenbon van 20 euro. Proficiat!

Stuur je antwoord naar [email protected], ten laatste op 15 april 2015. Of stuur een briefje met de oplossing, naam, adres en lidnummer naar Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen.De winnaar ontvangt een boekenbon van Standaard Boekhandel ter waarde van 20 euro.

Door deel te nemen aan de wedstrijd verklaar je je akkoord met het wedstrijdreglement. Dit reglement vind je hier online: bit.ly/wed-strijd-OR

Met de letters van de genummerde vakjes kan je een woord vormen:

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

T

SUDOKU

ANAGRAM

419578362

863421975

725693148

372149586

691857423

548362719

254916837

136785294

987234651

OPLOSSINGEN SUDOKU OPLOSSINGEN ANAGRAM

horizontaal1. wedde; Franse kaas2. indien; voorbeeld (afk.);

Algemeen Christelijk Vakverbond (afk.)

3. ante meridiem (afk.); een groot aantal; voorzetsel

4. job5. briefje dat je recht geeft op

iets; sprookjesfiguur6. lidwoord; meisjesnaam7. vergiffenis8. ajuin; Italiaanse stad; moe-

der9. meetlat; nummer (afk.);

jongensnaam10. zwart-witte walvis; belan-

genvereniging

verticaal1. niet hoog; Europese munt2. loofboom; kledingstuk

voor vrouwen; inwoner van Ierland

3. dier; voorkant van een schip; persoonlijk voor-naamwoord

4. straatverkoper5. niet dichtbij; zuster6. Aziatische vogel; anagram

van arm7. verleden tijd enkelvoud van

lenen8. rondhout; wc; Johan (afk.)9. informatie- en communica-

tietechnoligie (afk.); florijn (afk.); echtgenoot

10. deelbaar door 2; muziek-groep

HITLC

ASSAHAPA

KENKOLK

OCCAA

TOPETSRV

LIMAFEI

JANDEM

GEDASTEF

KEEZON

LICHT

PAAS HAAS

KLOKKEN

CACAO

VERST OPT

FAMIL IE

MANDJE

FEESTDAG

ZOEKEN

Welke woorden kan je met deze letters vormen?Welk woord verschijnt in de grijze vakjes?


SelmaKarin Seberechts

Hoe zet je de legendarische fi guur van Martin Luther King Jr. neer zonder uit te glijden in een poel van pathos en feiten… Door een fi lm als ‘Selma’ te maken, bijvoor-beeld. Ava DuVernay, met twee bescheiden onafh ankelijke fi lms op haar naam een betrekkelijke nieuwkomer, puurt uit een episode in het leven van de dominee een intens portret, dat gedecideerd voorbij de hagiografi e kijkt.

De fi lm opent met Kings ontvangst van de Nobelprijs voor de Vrede in december 1964. Maar hij focust vooral op de drie weken – van 7 tot 25 maart 1965 – waarin evenveel marsen voor stemrecht voor de zwarte Amerikaanse bevolking vertrokken over de Edmund Pettus Bridge in Selma, Alabama. We zien King aan het werk in de vertrouwde ‘brede’ cinematografi sche scènes, als prominent pleitbezorger van de bur-gerrechten (tegenover president Johnson) en als bevlogen orator in grote publieke momenten.

Maar DuVernay leidt ons ook naar een intimistischer King, die als sterk omringd strateeg én als echtgenoot en vader zijn strijd bin-nenskamers voert: tegen onbehouwen racisme en bot geweld, vóór gelijke rechten en mét twijfels en tegenkanting.

DuVernay herschreef naar verluidt grote stukken van het solide sce-nario van de Brit Paul Webb. Onder meer de speeches van King – die niet rechtenvrij zijn – zouden naar haar hand zijn gezet, en haar voor-stelling van president Johnson wekte hier en daar wrevel. Maar hoe het ook zij, het twee uur durende eindresultaat is coherent, pertinent én meeslepend. ‘Selma’ is naast een verrassend ingetogen portret van King vooral een treff end tijdsbeeld: beheerst in beeld gezet, scherp geschreven en met stille grandeur vertolkt door David Oyelowo, die zich gelukkig nergens heeft laten verleiden tot een imitatie van King.

Wie niet goed meer weet waarvoor en waartegen Martin Luther King Jr. zijn geweldloze strijd leverde, mag de akelige woorden – “Here comes the mongrel unit” – van gouverneur George Wallace, gericht tegen zwarte ‘burgers’ die vreedzaam betogen voor stemrecht, bij de talrijke redenen oplijsten. Wie meent dat de strijd ondertussen wel gestreden is, wordt bij de aftiteling weer even bij de les gebracht met het Oscarwinnende ‘Glory’ van John Legend en Common. Ietwat gezwollen, toegegeven, maar wel relevant. |

‘Selma’ is sinds 11 maart te zien in de Belgische cinema’s.

Pertinent en meeslepend portret van Martin Luther King Jr. (David Oyelowo).

MOOOV FILMFESTIVAL

De nieuwe editie van het MOOOV FILMFESTIVAL beweegt zich op het kruispunt tussen cultuur en ont-wikkelingssamenwerking, tussen louter artistieke en puur sensibiliserende fi lms. En dat is wat het DNA van MOOOV bepaalt: kwaliteitsvolle cinema, artistiek verantwoord, maar met oog voor de strubbelingen in de wereld en een hart voor haar bewoners. Dat enga-gement met zicht op de wereld willen de organisa-toren delen met heel veel mensen op verschillende plekken in Vlaanderen.

Waar?Genk: van dinsdag 21 april tot zondag 26 aprilBrugge: van donderdag 23 april tot donderdag 30 aprilDilbeek: van vrijdag 24 april tot donderdag 30 aprilLier: van vrijdag 24 april tot zondag 3 meiTurnhout: van vrijdag 24 april tot zondag 3 meiKoersel/Beringen: van maandag 27 april tot maan-dag 4 meiRoeselare: van maandag 27 april tot dinsdag 5 mei.Sint-Niklaas: van maandag 27 april tot dinsdag 5 meiIn Brugge en Turnhout kun je alle fi lms uit het pro-gramma zien. Op nog zes andere plekken kan je gaan kijken naar een selectie uit het programma, telkens in samenwerking met plaatselijke partners.

Het fi lmfestival besteedt speciale aandacht aan maatschappelijke thema’s als migratie, racisme en discriminatie; natuur en ecologie; sociale fi lms; de positie van de vrouw; inheemse volkeren.Lees er meer over op www.mooov.be

UITGAANSTIP FILM

OPLOSSINGEN ANAGRAM


Jan Deceunynck

In de media was er een hele hype rond 20 maart als dag van de zonsverduis-tering. Maar voor de welzijnssector was het de dag van de zorgverduis-tering. Die dag trokken werkgevers, werknemers en gebruikersorganisa-ties samen naar de Vlaamse rege-ring om hun ongenoegen te uiten over de besparingen in de sector.

Mark Selleslach, nationaal secretaris voor de non-profit bij de LBC-NVK, ergert zich aan de valse aankondiging door de Vlaamse regering: “Die verkondigt luid dat ze 65 mil-joen investeert in de sector, maar tegelijker-tijd bezuinigt ze 247 miljoen in dezelfde sec-tor. Dat is dus netto nog altijd een besparing op zorg en welzijn van 182 miljoen euro. En dat verkopen ze dan als een investering!” Zijn boosheid werd op 20 maart op het Brusselse Martelarenplein luidkeels onder-streept door een kleine duizend aanwezige vakbondsmilitanten en gebruikers van de zorg. “Wij zijn niet kwaad, wij zijn woest”, riepen ze terwijl een symbolische ballon werd doorprikt. “Het Vlaamse welzijnsbe-leid heeft niks met investeren te maken. De regering probeert ons gebakken lucht te verkopen”, wisten alle aanwezigen.

BREED GEDRAGEN

De vakbonden stonden allerminst alleen met hun protest. Eerder die week werd een platformtekst over het ongenoegen in de sector ondertekend door de bonden, de werkgevers en de gebruikersorganisa-ties. Samen trokken ze op 20 maart dan ook naar de Vlaamse minister-president Geert Bourgeois. “Hij heeft ons vriende-lijk ontvangen”, vatte Mark Selleslach het gesprek nadien samen. “Maar zijn bood-schap gaf weinig hoop. Veel meer dan dat we in budgettair moeilijke tijden zitten, en dat het nog wel even zo zal blijven, wist Bourgeois niet te vertellen. Maar ‘geen geld’ is geen excuus om zo fors te besparen in de

sector. Als de overheid kwaliteitsvolle zorg belangrijk vindt, zal ze moeten zorgen voor genoeg middelen. Echt investeren, in plaats van drastisch te besparen. Wij zullen op die nagel blijven kloppen”, stelde Selleslach for-meel. “Als het nodig is een hele legislatuur lang,” voegde hij er voor de duidelijkheid nog aan toe. De actie in Brussel ging in de eerste plaats over de besparingen in de opvoedingsin-stellingen en het welzijnswerk. Maar het

ongenoegen over de besparingskoers van de Vlaamse – en federale – regering is veel breder. Ook in de andere non-profitsectoren zijn werknemers en gebruikers het beu. Dat de acties in de komende maanden nog zullen worden uitgebreid, is nu al duidelijk. De pro-blemen van de welzijnssector zijn tekenend voor de hele non-profit: een personeelsstop, te weinig indexering van de werkingskosten.

“Wij zeggen: we hebben genoeg bespaard!”, klinkt het uit alle monden. |

NEENaan besparingen op zorg en welzijn!OVERHEID VERKOOPT GEBAKKEN LUCHT

ALS DE OVERHEID KWALITEITSVOLLE ZORG BELANGRIJK VINDT, ZAL ZE MOETEN ZORGEN VOOR GENOEG MIDDELEN. ECHT INVESTEREN, IN PLAATS VAN DRASTISCH TE BESPAREN.

“Het Vlaamse welzijnsbeleid heeft niks met investeren te maken”, wisten de deelnemers aan de actie in Brussel op 20 maart.


Sofie Ostyn en Ine Hermans

Sociale organisaties organiseren vorming, opleiding en begeleiding om personen met een moeilijker profiel meer kansen te geven op de arbeidsmarkt. Maar door de bespa-ringen van de Vlaamse regering belanden ze in zware ademnood.De Vlaamse minister van Werk, Philippe Muyters, besliste om het Wep+ statuut af te schaffen. Hierdoor moet de sector van de beroepsopleidingen heel wat ervaring overboord gooien. De organisaties dankten al tientallen leden van hun omkaderings-personeel af. Ze stellen alles in het werk om te overleven. De LBC-NVK roept hen op om mee op te komen voor het behoud van een systeem dat goed werkt.

GROEP INTRO

Bij Groep Intro kreeg een flink aantal werk-nemers een ontslagbrief in de bus. Rony Braem is er instructeur en werknemersaf-gevaardigde. “De aanpak van de Vlaamse

regering betekent een aderlating. Heel wat personeelsleden dreigen hun job te verlie-zen. Groep Intro bouwde veel kennis op rond het begeleiden van mensen die wei-nig kansen hebben op de arbeidsmarkt op grond van hun roots, psychosociale proble-men, taal- en opleidingsachterstand of een crimineel verleden. Nu valt onze begelei-ding op de werkvloer bijna helemaal weg.”

“Via het sociaal overleg zijn we bezig aan een moeilijke oefening”, vertelt Rony. “We zijn loyaal aan Groep Intro maar moeten uiteraard ook het personeel verdedigen. De

leiding is niet erg geneigd om over haar aan-pak te overleggen met de werknemersverte-genwoordigers. We moeten hard knokken om dat af te dwingen. De ontslagen kunnen we niet verhinderen maar we doen alles om een sociaal plan te regelen dat de ontslagen collega’s begeleidt en ook steun biedt voor wie intern van baan moet veranderen.”De Vlaamse regering beweert dat ze méér mensen uit de doelgroepen kan begeleiden met dezelfde middelen. Rony gelooft daar weinig van. “Hoe dan ook zal er minder geld zijn voor elke persoon die begeleiding op maat nodig heeft.”

LEVANTO

Instructeur Peggy Walgraef werkt al 16 jaar bij Levanto. Ze leidt mensen op tot profes-sionele schoonmaker en helpt hen samen met collega’s aan een job. Peggy is ook vak-bondsmilitante voor de LBC-NVK.

“De collega’s zijn boos en vol ongeloof over de beslissing van de Vlaamse regering”, stelt Peggy. “Er worden 25 werknemers ontslagen en misschien blijft het daar niet bij. Ook bij de blijvers is er veel onzekerheid. Tot 2016 kunnen wij als sociale organisatie nog een belangrijke rol spelen. Maar daarna zullen we moeten concurreren met commerciële bedrijven.”

“Met onze directie hebben we onderhandeld over een sociaal plan. Dat resulteerde in een ontslagpremie, een gunstige SWT-regeling, outplacement en loopbaanbegeleiding en een afspraak over het presteren van de opzegtermijn. Met de militanten zorgen we ervoor dat onze ontslagen collega’s krijgen waar ze recht op hebben. En we organiseren een syndicaal café om de reorganisatie in groep te verwerken en informatie te geven. We nemen deel aan acties tegen de bespa-ringswoede, zoals die van 20 maart.”Peggy is sceptisch over het nieuwe systeem van werkervaring, ‘leren via werken’. “Een bedrijf zal zo goed als gratis een werkzoe-kende kunnen tewerkstellen zonder een contract te moeten aanbieden. Ik ben ook bang dat de deelnemers niet langer de juiste en intensieve begeleiding zullen krijgen zoals wij die nu geven.” |

VEEL ERVARING OVERBOORD bij sociale organisatiesBEZUINIGINGEN VLAAMSE REGERING

KOSTEN HEEL WAT BANEN


Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdrukkelijk verzoek kun-nen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat.Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen. E-mailen kan uiteraard ook: [email protected].

WAT ONZE LEZERS ERVAN DENKEN

TAX SHIFTM.S. - KONTICH

Ik ben het oneens met bepaalde standpunten die ik las in mijn ledenblad Ons Recht. Het maartnummer gaf uitleg over de ‘tax shift’ waarvoor de LBC-NVK pleit. De auteur beweert dat de belasting op inkomsten uit arbeid alleen wordt betaald door de werknemers. Hij pleit ervoor om de belastingdruk voor werknemers te verminde-ren. In mei 2013 beweerde Ferre Wyckmans al dat niet de werk-gevers maar alleen de werk-nemers ‘moeten klagen over te hoge lasten op hun arbeid’.Klinkklare onzin, vind ik. De sociale bijdragen die de werk-nemer betaalt moeten wel eerst worden opgehoest door de werk-gever, via het brutoloon. En die werkgever betaalt ook nog zelf sociale bijdragen. Het totaal van die kosten moet hij trach-ten terug te verdienen door zijn producten of diensten te slijten. Heeft de werkgever te hoge kos-ten, dan is hij niet concurrentieel en zal dat vroeg of laat gevolgen hebben voor de werkgelegen-heid. Met als gevolg dat er ook minder geld binnenkomt voor de sociale zekerheid.We moeten eerst en vooral

zorgen dat onze economie draait en concurrentieel is. Als de las-ten op arbeid worden verlaagd, moet dat in eerste instantie de kosten voor de werkgevers doen zakken. Werkgevers kunnen ook niet garanderen dat ze 10.000 extra jobs of een veelvoud daar-van zullen creëren. Maar vol-gens de wetten van de econo-mie zal jobcreatie automatisch volgen.Ik ben wel akkoord dat ieder-een minimaal dezelfde bijdrage moet leveren. Niet alleen wie inkomsten haalt uit arbeid, ook wie geld verdient via kapitaal of het verhuren van vastgoed. Voor meer kapitaalkrachtige burgers mag de procentuele bijdrage zelfs hoger liggen. We moeten ook zorgen voor een cor-recte inning van belastingen bij zelfstandigen en bedrijven en alle nepconstructies in belas-tingparadijzen actief vervolgen.Een mogelijke verhoging van de btw lijkt me niet per se ver-keerd. Zo’n maatregel is volgens mij niet noodzakelijk asociaal. Wie twee of drie keer meer net-toloon heeft dan iemand anders, zal navenant ook meer aan btw betalen door zijn grotere aan-kopen.

N.v.d.r.Onze stelling luidt: de werk-nemers betalen belasting op hun inkomsten uit arbeid. Het is die personenbelasting die de werknemer op zijn of haar belastingaangifte moet vermelden. De werkgevers moeten een ‘doorstorting’ doen van de bedrijfsvoor-heffing, wat niet hetzelfde is als ‘de werkgevers betalen de belastingen op arbeid van de werknemers’.Vergelijk het met de BTW: als we bijvoorbeeld in een winkel een product of dienst kopen, betalen we aan de leveran-cier niet alleen een prijs voor wat we kopen maar ook BTW

die hij doorstort aan de fis-cus. Betekent dit dat de leve-rancier de BTW betaalt? Neen, het is de consument die dat betaalt.Werknemers betalen nu op hun inkomen uit arbeid gemiddeld zo’n 40 procent. Vennootschappen betalen in België gemiddeld 11 procent op hun winst. Vermogenden ontsnappen zelfs haast volle-dig aan het betalen van belas-tingen. Daarom verlangt de vakbond dus een verschui-ving. Minder belasting op de inkomsten uit arbeid en meer belastingen op winsten en vermogens. Zo wordt recht-getrokken wat erg scheef is.

ALLEMAAL NAAR HET OCMW?H.L. - PER E-MAIL

Nogal wat mensen gaven in mei 2014 hun stem aan Bart De Wever van de N-VA en geloven nu hun oren niet als ze hem en zijn partijgenoten in de media bezig horen. Ik verwijs bijvoorbeeld

naar het pleidooi van de N-VA om werklozen hun uitkering af te nemen als ze niet snel genoeg ander werk vinden. Allemaal maar naar het OCMW dan? Of hoe je nog meer armoede creëert onder kleine mensen. Waarom moet je mensen bestraffen die al gestraft zijn door hun job te

verliezen? Werklozen zijn door-gaans slachtoffers omdat ze wor-den gedumpt door hun werkge-ver. Of omdat bedrijven op de fles gaan. Waarom haalt de politiek niet meer het geld bij de rijken? En waarom kijkt de politiek niet naar wie er écht profiteert in ons land?Ja, ik ben ook een ‘dopper’. Ik ben 55 jaar, alleenstaande en doe veel moeite om aan een job te geraken. Ik heb diploma’s bedrijfsken-nis, boekhouden, opvoeder en gemachtigd opzichter. Ook met sociale contacten en commer-ciële functies heb ik de nodige ervaring. Ik ben dus zeker niet dom. Tot twee keer toe viel het doek voor een bedrijf waar ik werkte.Wat krijg je van werkgevers te horen als je bij hen solliciteert?

“U bent te oud. Het geboortejaar 1960 wordt afgewezen.” “U loopt kans op een hartinfarct.” “U heeft te veel ervaring.” “U bent te hoog gekwalificeerd.” Soms beweren ze dat een job net ingenomen is, terwijl de feiten dit tegenspreken. Soms mag je op gesprek komen en laten ze je wachten “omdat de werkgever nog onderweg is”; ter-wijl je de man door het matte glas van zijn kantoor ziet zitten. Bij interimkantoren zijn jobs vaak toch wel “net weg” zeker of ver-tellen ze dat ze je “op de hoogte zullen houden”. Ik kan ettelijke pagina’s vullen met voorbeel-den van wat een werkzoekende 50-plusser moet meemaken.Aan motivatie ontbreekt het mij niet. Maar heel vaak antwoor-den werkgevers nog niet eens als je solliciteert via e-mail of per


MISSIE VAN DE lbc-nvkDe Landelijke Bediendecentrale – Nationaal Verbond voor Kaderpersoneel (LBC-NVK) is een vakbond die als deel van het Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV) opkomt voor meer en sterkere rechten voor werkne-mers (m/v). De LBC-NVK is een onafhankelijke democra-tische organisatie met leden en militanten, die streeft naar solidariteit onder werknemers. Nationale en inter-nationale solidariteit is een belangrijk doel en bindmid-del. De LBC-NVK staat voor een democratische kijk op de samenleving. Samen met gelijkgezinde bewegingen wil ze een strijdbare tegenmacht zijn.

INTERNATIONALE HANDEL, VERVOER EN LOGISTIEK

Ben je tussen 1 januari 2015 en 30 juni 2015 aangesloten bij de LBC-NVK en ben je tijdens deze periode ook tewerkgesteld in een onderneming die valt onder paritair comité 226 (internationale handel, vervoer en logistiek)? Dan heb je recht op een vak-bondspremie van 135 euro.De premie aanvragen is heel eenvoudig. Het vereiste attest wordt naar je thuisadres opgestuurd. Kijk even na of je gegevens op het attest, zoals adres en naam van de

werkgever, nog kloppen. Pas de gegevens aan als er iets is veranderd. Controleer ook of je rekeningnummer juist wordt vermeld.Teken dan het attest en bezorg het aan een vakbondsmilitant(e) in jouw onder-neming. Is er geen militant beschikbaar? Stuur het attest dan op naar het LBC-NVK-secretariaat in je streek.Had je eind februari nog geen attest voor de vakbondspremie ontvangen? Laat dit dan even weten aan jouw vakbond LBC-NVK.

TEXTIEL- EN BREIGOEDNIJVERHEID

In de periode van 1 februari tot 15 juli 2015 wordt aan de gesyndiceerde bedienden uit de textiel- en breigoednijverheid (paritair comité 214) een vakbondspremie van 130 euro uitbetaald. Om recht te hebben op de premie moet de werknemer sinds 1 november 2014 lid zijn en in orde zijn met de betaling van de ledenbijdrage. Het lid moet in 2014 min-stens één dag in de textielsector hebben gewerkt. De werknemer behoudt het recht op de

premie als hij in 2014 minstens één maand in de sector werkte en daarna werkloos werd, in voltijds tijdkrediet ging of met (brug-)pensioen vertrok. Langdurig zie-ken hebben ook recht op de premie. Het attest dat u ontvangt moet volledig ingevuld worden terugbezorgd aan het plaatselijke LBC-NVK-secretariaat. Leden uit de sector die geen attest kregen, kun-nen best contact opnemen met hun LBC-NVK-secretariaat.

SOCIALE WERKPLAATSEN

Tussen 27 februari en 31 mei 2015 wordt in de sector van de sociale werkplaatsen (paritair comité 327) de vakbondspremie uitbetaald. Om recht te hebben op de premie moet je ten laatste op 15 december 2014 aangeslo-ten zijn bij het ACV. Ook moet je vorig jaar minstens één dag gewerkt hebben in een onderneming die valt onder de sector van de sociale werkplaatsen. De premie geldt niet voor uitzendkrachten en jobstudenten.

In de sociale werkplaatsen is er een premie van 81,12 euro of 6,76 euro per gepresteerde maand voor wie de volle bijdrage betaalt.De rechthebbenden kregen van hun werkgever een tewerkstellingsattest dat recht geeft op de premie. Dat attest moet worden terugbezorgd aan de Dienst Vakbondspremies van de LBC-NVK, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen of aan het plaatselijke LBC-NVK-secretariaat.

UITBETALING VAKBONDSPREMIE

brief. Van ‘s morgens 8 uur tot ‘s avonds 5 uur zit ik achter mijn PC werk te zoeken zonder enig resultaat.Desondanks aanvaard ik zoveel mogelijk korte tijdelijke jobs om wat meer inkomsten te heb-ben en om actief te blijven op de arbeidsmarkt. Welke job het is, maakt me niet uit, ik bouwde

ondertussen al heel wat ervaring en kennis op. Soms willen werkgevers je nog wel voor even aannemen, uit eigenbelang.Mijn korte werkervaringen zet ik ook op mijn cv. Alleen stel je dan vast dat werkgevers vin-den dat je een ‘onstabiel werkverleden’ hebt. Zo word je daarop weer veroordeeld.

INDEXAANPASSINGEN

308.00 maatschappijen voor hypothecaire leningen, sparen en kapitalisatie vorige lonen x 1,0029 309.00 beursvennootschappen vorige lonen x 1,002892 310.00 banken vorige lonen x 1,0029

MAART 2015

LBC-NVK-SECRETARIATENEN -STEUNPUNTEN

• LBC-NVK AALST-OUDENAARDE Hopmarkt 45 - 9300 Aalst tel. 053/73.45.20 - fax 03/220.88.01 [email protected] Steunpunt: Koningsstraat 5 - 9700 Oudenaarde tel. 053/73.45.25 - fax 03/220.88.03 [email protected]• LBC-NVK ANTWERPEN Nationalestraat 111-113 - 2000 Antwerpen tel. 03/222.70.00 - fax 03/220.88.02 [email protected]• LBC-NVK BRUGGE-OOSTENDE Kan. Dr. L. Colensstraat 7 - 8400 Oostende Steunpunt: Oude Burg 17- 8000 Brugge tel. 059/55.25.54 - fax 03/220.88.15 [email protected]• LBC-NVK BRUSSEL Pletinckxstraat 19 - 1000 Brussel tel. 02/557.86.40 - fax 03/220.88.05 [email protected]• LBC-NVK GENT Poel 7 - 9000 Gent tel. 09/265.43.00 - fax 03/220.88.08 [email protected]• LBC-NVK HALLE Vanden Eeckhoudtstraat 11 - 1500 Halle tel. 02/557.86.70 - fax 03/220.88.06 [email protected]• LBC-NVK HASSELT Mgr. Broekxplein 6 - 3500 Hasselt tel. 011/29.09.61 - fax 03/220.88.09 [email protected]• LBC-NVK KEMPEN Korte Begijnenstraat 20 - 2300 Turnhout tel. 014/44.61.55 - fax 03/220.88.20 [email protected]• LBC-NVK KORTRIJK-ROESELARE-IEPER President Kennedypark 16D - 8500 Kortrijk Steunpunten: H. Horriestraat 31 - 8800 Roeselare St. Jacobsstraat 34 - 8900 Ieper tel. 056/23.55.61 - fax 03/220.88.12 [email protected]• LBC-NVK LEUVEN Martelarenlaan 8 - 3010 Kessel-Lo tel. 016/21.94.30 - fax 03/220.88.13 [email protected]• LBC-NVK MECHELEN-RUPEL Onder Den Toren 5 - 2800 Mechelen-Rupel tel. 015/71.85.00 - fax 03/220.88.14 [email protected]• LBC-NVK VILVOORDE Toekomststraat 17 - 1800 Vilvoorde tel. 02/557.86.80 - fax 03/220.88.07 [email protected]• LBC-NVK WAAS & DENDER H. Heymanplein 7 - 9100 Sint-Niklaas tel. 03/765.23.70 - fax 03/220.88.18 [email protected] Steunpunt: Oude Vest 146 - 9200 Dendermonde tel. 03/765.23.71 - fax 03/220.88.19 [email protected]

ALGEMEEN SECRETARIAAT

Sudermanstraat 5 - 2000 AntwerpenTel. 03/220.87.11, Fax 03/[email protected] | www.lbc-nvk.be

Ons Recht april 2015

Documents

Transcript of Ons Recht april 2015