HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan Darwinkel

EINDREDACTIEKasper Dijk

REDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompJasper LamanMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules Zane

COLUMNISTENJeroen ElshoffLeander Schaerlaeckens

FOTOGRAFIEGetty Images

PRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGN

DarChicago Ltd.MET DANK AAN

Issuu, ScribusSportAmerika The

Magazine is een uitgavevan Petersen Media. Niets

uit deze uitgave mag opwelke wijze dan ook worden

gekopieerd zonderuitdrukkelijke toestemming

van de uitgever. ©Petersen Media 2012­

2013 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Soms heb je van die weekenden dat je als #SportAm fanweinig aan je trekken kunt komen. Gelukkig gebeurt datslechts een paar keer per jaar. De NFL komt nog bij van eenheftig seizoen, de NBA had zijn jaarlijkse feestje gedurendehet All Star Weekend, terwijl de MLB pas net uit zijnwinterslaap ontwaakt.Het enige dat nog enigszins tot de verbeelding sprak washet ijshockey in Sotsji. De NHL ligt stil, omdat de sterren inRusland zijn. De wedstrijd Team USA – Rusland wasabsolute reclame voor de sport.Daarnaast had ik deze tijd om eens mijn blikveld te openenvoor andere sporten. Ik kan bijvoorbeeld prima genieten vande Oranje‐koorts tijdens het schaatsen en heb ook wat tijdgehad om de Nederlandse Eredivisie te bekijken. De topperFC Twente – Vitesse werd voor mij gekenmerkt door éénmoment. Luc Castaignos, spits van de thuisploeg, scoordede openingstreffer en liet daarna tijdens het juichen duidelijkblijken dat iedereen stil moest zijn.Na afloop was de media benieuwd wat Luc bedoelde metzijn actie. ”Ik praat niet met de media. Ze zijn negatief overmij en daardoor praat ik voorlopig niet me ze“, liet Luc viazijn trainer weten.Het is misschien een beetje lullig om Luc nu als voorbeeldte nemen, aangezien ik door de jaren heen diversevoetballers in de Nederlandse Eredivisie en Jupiler Leaguedit heb zien doen, maar het zijn de momenten waarop ikmerk dat ik niet lang zonder de Amerikaanse competitieskan. Winst of verlies, crisis of in topvorm, de sporters staande media altijd te woord. Het hoort bij je sport, het is jeverplichting richting je fans om de media te woord te staan.Gebeurt dat niet? Dan treedt de club en of bond hard op.Leve #SportAm,Veel leesplezier,

Na dik drie maanden kwamde New Yorkse advocaat TedWells dan eindelijk met zijnlijvige rapport over deRichie Incognito/JonathanMartin­kwestie. Het was 't wachtenwaard, want het resultaat loog er niet om.Wells concludeerde dat Incognito ­ samenmet Dolphins­ploeggenoten MikePouncey en John Jerry ­ stelselmatighet leven op racistische en seksistischewijze zuur maakten • Het lijkt erop datJake Locker ook komend seizoen despelverdeler is van de Tennessee Titans.Binnen de organisatie waren er vorig jaartwijfels over Lockers potentie nadat hijvoor het derde achtereenvolgende seizoenkampte met blessures. De nieuwehoofdcoach, Ken Whisenhunt, ziet hetechter wel zitten: "Ik kijk er naar uit omdeze aanval op gang te krijgen en omdaarbij gebruik te maken van Lockers bestekwaliteiten. Voorlopig zie ik alleen maarpositieve dingen als ik naar zijnspel kijk" • Nog meer pechvoor Ed Reed: afgelopen weekwerd de ervaren safety van deNew York Jets bestolen. Erwerd in totaal 50 duizenddollar uit zijn autogehaald toen hij in Texasbij een bank een transactieafhandelde. Voor detweede keer in tweejaar is Reed hetslachtoffer van eenoverval. Vorig jaar, toen hijnog actief was voor deBaltimore Ravens, was ereen inbraak in zijn huis inBaltimore op het momentdat hij voor de Super Bowlin New Orleans zat • DeDetroit Lions nemenafscheid van twee veteranen:wide receiver NateBurleson en safety LouisDelmas verlaten de club •

Afgelopen weekend stond hetjaarlijkse All­Star weekend op derol in New Orleans. Het spektakelwerd vrijdagavond geopend met deRookie­Sophomore Challenge.Die wedstrijd was tot twee jaar gele­den een strijd tussen de eerste­ entweedejaars spelers, maar tegenwoordigworden die spelers op één hoop gegooid enéén voor één gekozen door de managers,vaak oud­spelers. Zo spelen de rookies ensophomores dus mét en tégen elkaar. Ditjaar wist het team van manager Grant Hillte winnen van team Chris Webber met 142­136. MVP werd Andre Drummond vande Detroit Pistons • Op zaterdag wonMarco Belinelli van de San AntonioSpurs de Three Point Contest, TreyBurke van de Utah Jazz en DamianLillard van de PortlandTrailblazers de SkillsChallenge en het team vanChris Bosh (normaalMiami Heat) de ShootingStars Challenge. Alsslotstuk was het de beurtaan de dunkers, die alsConferences tegenelkaar optraden. Uiteindelijk won hetOosten dankzij een spectaculaire vanJohn Wall (Washington Wizards).Hij liet de mascotte van de Wizards debal boven zijn hoofd vasthouden,sprong over hem heen, nam de balover en dunkte die achterover in debasket • Het meest prestigieuze onderdeel,de daadwerkelijke All­Star Game, werdgewonnen door het Oosten. Dewedstrijd, die spectaculair begon enspannend eindigde, werd met 163­155gewonnen door LeBron James enconsorten. Of eigenlijk Kyrie Irving enconsorten. De guard van de ClevelandCavaliers kreeg de MVP­trofee uitgereiktnadat hij 31 punten en veertien assists wistte noteren •

Yankees­aanvoerderDerek Jeter maaktebekend dat hij na hetseizoen 2014 stopt als actiefhonkballer. De korte stop, die zijn helecarrière voor de New York Yankeesspeelde, wordt dit jaar 40. Met Jeter stopthet laatste lid van de Core Four, waartoeverder Jorge Posada, Mariano Rivera enAndy Pettitte behoorden • Werper A.J.Burnett vervolgt zijn carrière bij dePhiladelphia Phillies. Die pitcher die inhet verleden voor onder meer de TorontoBlue Jays en New York Yankees wierp,tekende een éénjarig contract ter waardevan zestien miljoen dollar. Door hetvertrek van Burnett hebben de PittsburghPirates even geen duidelijke ace meer.Edinson Volquez, Francisco Lirianoen Wandy Rodriguez gaan strijden omde plek als eerste starter • De AtlantaBraves houden hun closer aan boord. All­Star Craig Kimbrel en de Braveskwamen een contractverlenging voor vierjaar overeen, tegen een slordige tienmiljoen dollar per seizoen •Boston Red Sox­pitcherRyan Dempster komt ditseizoen niet in actie. De36­jarige werper heeftaangegeven dat eencombinatie van fysieke enprivéproblemen het hemte lastig maakt om tepitchen zoals hij dat wil.Dempster spreekt nogniet van een definitiefpensioen en laat de optieopen om in 2015 terug tekeren • Bij de Dodgers lijktlangzaam een onhoudbaresituatie te ontstaan. Nu AndréEthier, Carl Crawford, YasielPuig en Matt Kemp allemaal fitzijn, beschikken de Dodgers over viersterspelers in het verre veld. Kemp lietalvast weten geen trek te hebben in een rolals vierde man •

Een grote tegenvaller voor hetZweedse team op de Olym­pische Spelen. Nadat eerderHenrik Sedin en JohanFranzen af moesten zeggen voorde Spelen, moest afgelopen weekaanvoerder Henrik Zetterberg hettoernooi verlaten door een ouderugblessure. Ondanks de blessure vanZetterberg bleven de Zwedenals enige ploeg zonderpuntverlies in de poulefase •Bijna was de schade noggroter geweest, toenverdediger en topscorer ErikKarlsson op de training vande Zweden Henrik Lundqvistomver schaatste • T.J.Oshie maakte grote indruk met zijnshootoutkunsten tijdens de kraker Rusland– Team USA. De aanvaller van de St. LouisBlues mocht door de aparte IIHF regels opde Olympische Spelen liefst zes keeraanleggen tijdens de shootout en passeerdeSergei Bobrovsky vier maal. Op Twittersteeg zijn aantal volgers van 80duizend naar 230 duizend in dedrie dagen die op het duel volgden •Onder die volgers zitten allichtook enkele Nederlanders, wanthet duel werd goed bekekenin Nederland. Liefst2.356.000 mensenzagen de samenvattingen alleen de 1500 meterschaatsen en de voor­ ennabeschouwing hierop werdenzaterdag beter bekeken • TeemuSelänne werd met zijn goaltegen Noorwegen de oudstedoelpuntenmaker aller tijdenop de OlympischeWinterspelen. De Finscoorde de 1­0 en was opdat moment 43 jaar en226 dagen oud •

In 1977 voegden de Seattle Marinerszich bij de andere teams in de AmericanLeague Western Division en debuteerdenzij in de Major League. Sinds hun debuutverloor het team in 26 van de 37seizoenen meer wedstrijden dan het won.Vier keer verloren de Mariners meer dan100 wedstrijden in een seizoen en datzorgt ervoor dat zij op dit moment eenoverwinningspercentage hebben vanslechts .495. Op de lijst van teams die hetlangst wachten op een World Series titelstaan zij, uiteraard achter de ChicagoCubs, op een achtste plaats. DeWashington Nationals (voorheenMontreal Expos) zijn de enige anderefranchise die nog nooit in de WorldSeries stond en alleen de Cubs wachtenlanger op een deelname aan de FallClassic (sinds 1945 om precies te zijn).Toch zijn de Mariners heus niet altijdslecht geweest. In de jaren ‘90 van devorige eeuw (zie kader) hadden zij eenaantal spelers die zeer waarschijnlijkdoor zullen dringen tot de Hall of Fame.Ook werd onder manager LouPiniella een aantal keer hetnaseizoen bereikt. In 1995versloegen zij de New YorkYankees in de DivisionSeries, maar blokkeerdende Cleveland Indianshen de weg naar deWorld Series en tweejaar later waren deBaltimore Orioles inde Division Series testerk.Vlak na deeeuwwisseling volgdende twee meestsuccesvolle seizoenen uitde historie van deMariners. In 2000 werdopnieuw de Championship Seriesbereikt, maar daarin namen de Yankeesrevanche voor 1995. De Marinerswonnen twee wedstrijden in die ALCS endichterbij de World Series zouden zij nietmeer komen. Ook een jaar later niet, toener op verrassende wijze een record werd

verbroken. Alex Rodriguez, toen eengrote ster, vertrok via free agency naar derivaliserende Texas Rangers. Een jongJapans fenomeen moest hem doenvergeten. Ichiro Suzuki, de derdeJapanner ooit in dienst van de Mariners,deed precies wat het team nodig had. Hijwerd in 2001 zowel Rookie of the Year alsAmerican League MVP.Ichiro leidde de Mariners naar eenrecordaantal overwinningen. In zijndebuutseizoen wonnen de Mariners maarliefst 116 keer, een record in de AmericanLeague en een evenaring van het MLB­record van de Chicago Cubs. In oktoberbleek het toch weer een 'net niet­seizoen'te worden. Aan de hand van eenmagistrale Andy Pettitte bleken in deALCS opnieuw de Yankees een maatje tegroot. De Mariners wisten slechts eenwedstrijd te winnen in de best­of­seven­serie.Aan de bodem

Ichiro groeide uit tot een gigantischeheld in Seattle en won met deMariners nog twee keer meer dan90 wedstrijden, maarbereikte nooit meer deplayoffs. Wel voerde hijde league zeven keer aanin honkslagen, won hijtwee slagtitels, tienGolden Gloves, drieSilver SluggerAwards en was hijtien keer All­Star. En passantverbrak hij in2004 het recordvoor honkslagen ineen seizoen (262).Hij was één van deweinig lichtpuntjesvoor de fans in diejaren, want sinds 2004 werden ergemiddeld van slechts 72 winstpartijenuit het vuur gesleept.Slecht management zorgde ervoor datde Mariners steeds verder wegzakte. Een

voorbeeld daarvan is het grote aantalmatige trades. Laten we eens een kijkjenemen naar een paar deals die voor deMariners slecht uitpakten:2003: SS Carlos Guillen naar deTigersGuillen was de opvolger van AlexRodriguez op kort en deed dat al eenaantal seizoenen vrij aardig. Toch beslotende Mariners hem naar de Tigers te sturen

in ruil voor Ramon Santiago, die in tweeseizoenen slechts 27 wedstrijden voorSeattle zou spelen en niet verder kwamdan een slaggemiddelde van .170. Guillenzou namens de Tigers drie keer deAmerican League vertegenwoordigen inde All­Star Game en sloeg in tweeseizoenen meer dan twintig home runs en100+ binnengeslagen punten.2006: OF Shin­Soo Choo naar deIndiansHalverwege het seizoen werd het groteKoreaanse talent Choo naar Clevelandgestuurd. Choo is inmiddels één van debeste on­base machines in de MLB,

meervoudig All­Star en werd als grote freeagent binnengehaald bij de TexasRangers. Deze trade leverde de Marinersoutfielder Ben Broussard op. (Wie?)2006: RP Rafael Soriano naar deBravesSoriano was al een aantal jaren een zeerbruikbare reliever in Seattle en werd nahet seizoen 2006 naar de Atlanta Bravesgestuurd in ruil voor starter Horacio

Ramirez. Ramirez had in zijn enigeseizoen voor de M's een ERA van boven de7, terwijl Soriano uitgroeide tot closer vande Braves, Tampa Bay Rays, Yankees entegenwoordig de Nationals.2007: OF Adam Jones naar deOriolesDit is het toppunt. Adam Jones was hetgrootste Mariners­talent in de MinorLeagues en werd samen met relieverGeorge Sherrill en een aantal andereMinor Leaguers (onder wie Chris Tillman)naar de Orioles gestuurd, in ruil voorlinkshandige werper Erik Bedard. Bedardwas goed in Baltimore, maar raakte al snel

geblesseerd. Hij gooide in zijn eerste tweeseizoenen slechts dertig wedstrijden enmiste vervolgens zijn derde seizoenvolledig. Jones is inmiddels één van degrote sterren in de sport en zal in dekomende jaren alleen nog maar beterworden.Ook in de draft waren de Mariners nieterg gelukkig. Van hun eersterondeselectiestussen 2001 en 2009 werden alleen Adam

Jones en Brandon Morrow vaste waardesin de MLB. Beide spelers komen nu uitvoor andere teams. Samen speelden zijniet meer dan 200 wedstrijden op hethoogste niveau voor de Mariners.Big spendersDat zij geen hoge ogen gooiden de laatstejaren, is dus niet zo verrassend. Deafgelopen vier jaar werd er echter een stukbeter gedraft. Taijuan Walker, DannyHultzen, Mike Zunino en D.J. Peterson(hij speelde twee jaar geleden nog voorTeam USA tijdens de HaarlemseHonkbalweek) staan te boek als grote

talenten. Walker en Zunino maken zeerwaarschijnlijk dit jaar al deel uit van dehoofdmacht. Walker en zijn maatje JamesPaxton zullen zich in de startrotatievoegen bij superster Félix Hernández ende sterke Japanner Hisashi Iwakuma.Toch moesten er, als de Mariners kanswilden maken op de playoffs,versterkingen van buitenaf komen.Allereerst stelde GM Jack Zduriencik in

Lloyd McClendon een nieuwe manageraan. McClendon was van 2001 tot 2005manager van de Pittsburgh Pirates en van2006 tot 2013 onderdeel van de staf vanDetroit Tigers­manager Jim Leyland. Bijde Pirates won hij als manager nooit meerdan 75 wedstrijden, dat moet nu beter. DeMariners, die vorig jaar slechts 71wedstrijden wonnen, willen immers naarde playoffs.

Een grote verrassing volgde toen deMariners de beste free agent op de marktaan zich wisten te binden. Iedereenverwachtte dat tweede honkman RobinsonCanó een nieuw contract zoutekenen bij de New YorkYankees, waar hij zijn geheleloopbaan al voor uitkwam.Het was dan ook redelijkschokkend te noemen dat hijop dertigjarige leeftijd eentienjarig contract ter waardevan 240 miljoen dollar teken­de bij de Seattle Mariners.Naast Canó kwamen er meerversterkingen voor de lineup,die de laatste vier jaar deslechtste van de AmericanLeague was en in drie van dievier jaren de slechtste van degehele MLB.Eerste honkman Corey Hart enverre velder Logan Morrisonkwamen ook, terwijl Raúl Ibáñez enDH Kendrys Morales (samen goed voor 52homeruns en 145 binnengeslagen punten)vertrokken. De verwachte lineup is op ditmoment als volgt: Dustin Ackley CF, KyleSeager 3B, Canó 2B, Hart DH, Morrison RF,Justin Smoak 1B, Michael Saunders LF,Zunino C en Brad Miller SS. Dat is nu nietdirect een lineup die de pitcher van detegenstander angst inboezemt. Eigenlijkmoet er dus nog wel iemand bij, maar is daarnog wel geld voor? Met de contracten vanCanó, Hart, denieuwerelieverFernandoRodney engrootverdiener Hernández, is de payroll vanSeattle tussen 2009 (55 miljoen dollar) en2014 (105 miljoen) bijna ver­dubbeld.Robinson Canó en Félix Hernández vormenmet z'n tweeën overigens ongeveer 45procent van die payroll.Volgens de laatste geruchten zouden deMariners nog proberen om Nelson Cruz,aan wie ter compensatie een draftkeuzekleeft, te contracteren. Cruz miste vorigseizoen nog 50 wedstrijden door een

Tussen 1995 en 2001 kenden deSeattle Mariners hun glorietijd. Metspelers als Ken Griffey Jr., die voorde Mariners nog in één outfieldspeelde met zijn vader Ken GriffeySr., Randy Johnson, EdgarMartínez, Alex Rodriguez, JayBuhner en later Ichiro Suzukibereikten zij vier keer de playoffs.Dit zijn stuk voor stuk spelers diestemmen zullen krijgen wanneer zijop het Hall of Fame‐ballotverschijnen.Griffey leidde eind jaren ‘90 driekeer op rij de American League inhomeruns en behoorde tot degrootste sterren in de MLB.Johnson ging tussen '95 en '9743‐6 voor de Mariners met eenERA van 2.54 en 670 keer drieslag in 489 innings. Martínezleidde in die periode drie keer deleague in on‐base percentage(gemiddeld .455!). A‐Rod,destijds het grootste allroundtalentin de sport, was tussen '96 en2000 goed voor eenslaggemiddelde van .315 metgemiddeld 37 homeruns, 115 RBIen 25 gestolen honken. En waarde Mariners de laatste jaren veel

slechte trades maakten, was detrade voor Jay Buhner één van debeste die zij ooit completeerden.Buhner was een toptalent van deYankees en werd geruild voor deonbekende Ken Phelps. Buhnergroeide bij de Mariners uit tot eentop slugger, die eind jaren ‘90 drie

keer goed was voor 40+ home‐runs en 100+ binnengeslagenpunten. Die deal was zo beruchtdat Frank Costanza ooit in de serieSeinfeld aan de fictieve George

Steinbrenner vroeg: "What the helldid you trade Jay Buhner for?! Hehad 30 home runs, over 100 RBIslast year! He's got a rocket for anarm.... You don't know what thehell you're doing!"

Het is bijna onbegrijpelijk dat deMariners in die jaren nooit deWorld Series bereikten. Als zij zelfsmet zo'n team, vol met sterren, detitel niet konden pakken, hoe lastigzal het dan dit jaar worden!?

schorsing in verband met de Biogenesis­zaak, maar zijn power zou zeker een wel­kome versterking betekenen voor Seattle.Weer niet?Uit het voorgaande stukje heb jewaarschijnlijk wel op kunnen maken datwij bij SportAmerika er niet heel veelvertrouwen in hebbendat de Mariners dit jaarmee gaan doen om detitel. Sterker nog,waarschijnlijk zijn er inde eigen divisie twee enmisschien wel drieteams sterker dan deMariners. De rotatie isbovengemiddeld enheeft de potentie omuitzonderlijk goed teworden in de komendejaren. Zeker als zij hunkans grijpen om DavidPrice, die door de Tampa Bay Raysbeschikbaar is gesteld in een trade, aan diewerpersstaf toe te voegen.De 'achterkant' van de bullpen is metFarquhar en Rodney vrij sterk, maar voorde rest erg mager en de lineup is op ditmoment simpelweg niet goed genoeg omde strijd aan te gaan met de OaklandAthletics, die de divisie twee keer op rijwisten te winnen, de Rangers, die in delaatste vier seizoenen twee keer de WorldSeries haalden, en wellicht ook de Los

Angeles Angels met Mike Trout, JeredWeaver, een fitte Albert Pujols en JoshHamilton. De Astros zullen zij absoluutachter zich laten.Voorlopig lijkt het spenderen van 240miljoen dollar aan een dertigjarige tweedehonkman een wanhopige poging van eenGeneral Manager, die dankzij slechte

prestaties onder zware druk staat, om zijnbaan te redden. Laten we voor de fanshopen dat het beter uitpakt dan wat demeeste kenners verwachten. •

Eén van de iconen in de historie van defranchise is opvallend genoeg geenspeler, maar een commentator: DaveNiehaus. Niehaus was tussen 1977 en1991 (louter losing seasons) de grootsteattractie in de Kingdome voor de fansvan Seattle. Hij was de man achter debijnamen A‐Rod en 'The Kid' (Griffey) enwerd bekend van de uitspraak "Get outthe rye bread and mustard, Grandma, itis grand salami time!”Zijn handelsmerk wasechter de spreuk “My,oh my!”, die beroemdwerd na de walk‐offdouble van EdgarMartínez in de elfdeinning van debeslissende Game 5van de ALDS tegende Yankees in 1995.Tussen 1977 en 2010becommentarieerdeNiehaus ruim vijfduizend wedstrijden vande Mariners. Hij overleed in hetzelfde jaarals Nederlandse Mariner Greg Halman.Voor beide mannen werd aan het beginvan het volgende seizoen een indruk‐wekkende herdenkingsceremoniegeorganiseerd.Rapper Macklemore vereeuwigde alseerbetoon Niehaus' call van de doublevan Martinez in zijn single 'My Oh My'.

Baseball en de Amerikaanse strijdkrachten, ze hebben watmet elkaar – verbondenheid is er altijd geweest. Er bestaanbeelden uit 1917: de Verenigde Staten doen mee aan de EersteWereldoorlog en de Washington Senators marcheren, met deknuppels over de schouders alsof het geweren zijn, het stadionbinnen: “We zijn er klaar voor”.‘Als het vaderland mij nodig heeft, dan meld ik me’ is ook inde Tweede Wereldoorlog het motto. Hoewel, niet iedereen isenthousiast. In 1942 wordt dedienstplicht weer ingevoerd: de ‘draftlottery’. Een echte loterij beslist overhet tijdstip dat je ‘voor je nummer’ opmoet komen. Heel wat Amerikanentreden nog snel in het huwelijk ofproberen zich ‘onmisbaar’ te latenverklaren op hun werk. Dan ben jelater aan de beurt.Jerry Coleman, een talentvollehonkballer in het farmsysteem van deNew York Yankees is een echtepatriot. Zodra hij 18 jaar is, meldt hijzich bij de vliegeropleiding van demarine en haalt hij zijn brevet. In dePacific voert hij velebombardementsvluchten uit in destrijd tegen de Japanners. Na 1945gaat hij weer aan de slag alshonkballer. Hij heeft een mooiecarrière: in 1949 wordt hij Rookie ofthe Year en hij wint vier keer de World Series als teamgenootvan onder meer Joe DiMaggio en Mickey Mantle. Maar ja, hijis reservist en dat betekent dat hij in 1952 voor een nieuwe‘tour of duty’ opgeroepen wordt – op een bommenwerper voorde oorlog in Korea.Na zijn diensttijd is hij niet meer de oude. Hij heeft ­ door destress­ een flinke tik gehad, en veel last van zijn maag. 1957 iszijn laatste jaar in de Majors. Na zijn actieve periode wordt hijvooral bekend als radioverslaggever van de Padres.

San Diego, daar hoort hij thuis. Als er één teammilitairvriendelijk is, dan zijn het de Padres wel. Bijparades wapperen er zoveel vlaggen op het veld dat je hetgras niet meer kunt zien. Soms spelen ze in een uniformmet een top in militaire camouflagekleuren als eerbetoonaan het leger. Coleman is veertig jaar verslaggever. In 2005wordt hij als broadcaster gekozen in de Hall of Fame.

In zijn biografie gaat hij uitgebreid in op zijn tijd alshonkballer en als piloot bij de marine. Het baseballgedeeltebrengt weinig nieuws. Coleman kent alle beroemdheden envindt bijna iedereen “a nice guy” en sommigen “a very niceguy”. Als piloot vliegt hij 120 missies. Van enige bezinningof spijt over wat de bombardementen hebben aangericht, isgeen sprake. Het is een verslag van de strijd van de goodguys tegen de bad guys. Denk maar aan John Wayne diekorte metten maakt met de roodhuiden en niet twijfelt aande juistheid van zijn daden. Deze biografie van een All­American Hero zal vooral in de smaak vallen bij mannendie in een grote pickup truck met twee wapperendeAmerikaanse vlaggen rondrijden.In januari 2014 overleed hij op 89­jarige leeftijd. Zijnbegrafenis werd, geheel in stijl, opgeluisterd met ’an F­18flyover in the missing­man formation and a 21­gunsalute.‘ •

TEKST KEES WIJDEKOP

Coleman’s begrafenis werd, geheelin stijl, opgeluisterd met an F­18flyover in the missing­manformation and a 21­gun salute.

TITEL: An American Journey:My Life on the Field,In the Air, and On the AirAUTEUR: Jerry Coleman met Richard GoldsteinBESTELLEN: BOL.COM

Steve Nash is weer geblesseerd. Zijngekwetste rug leek aan de beterende hand,maar nu heeft hij last van zijn been. Lakers‐fans weten inmiddels niet beterdan dat de veertigjarige Nashmet fysieke problemen aan dekant zit.Juist op dit moment schoteltGrantland ons een kortedocumentaire voor over Nash.Zijn openhartigheid is even indrukwekkendals ontroerend. Hij heeft het gevoel vast tezitten in een niemandsland en twijfelt openlijkaan zijn terugkeer in de NBA. Kan hij nogwel goed genoeg worden?We zien Nash vanaf een loopband optelevisie naar zijn teamgenoten kijken, dietweehonderd meter verderop een wedstrijdspelen. Voor Nash voelt het alsof hij toekijktvanaf de andere kant van de wereld. Hetkrachthonk is het grootste deel van ditseizoen zijn thuis geweest. En dat ‘sucks’,aldus Nash.Op de behandeltafel krijgt Nash injecties inbillen en onderrug en we zien hemrevalideren tot hij er bijna letterlijk bijneervalt. Maar het meest fascinerend aanhet korte filmpje is dat Nash zelf doodsbangis dat het harde werken allemaal voor nietsis. Hij legt prachtig uit dat voor eentopsporter niets erger is dan te accepterendat je geen sporter meer bent.Dit was ‘Episode 1’ van de documentaireover Nash. Er komt meer. Het eerste filmpjeis getiteld ‘The Finish Line’, dus de afloopvan de serie lijkt voorspelbaar. Het einde isin zicht voor Steve Nash en we gaan met z’nallen van dichtbij zien hoe een grootsportman afscheid neemt van een leven inde NBA. Dankjewel, Grantland. ∙

Eva Gerritse.

Einde in zichtVijf World Series titels, Rookie of the Year,dertien keer All‐Star, vijf Gold Gloves, vijfSilver Slugger Awards,World Series MVP,all‐time leader van de Yankees in honkslagen(3316), honkslagen in de playoffs (200),runs (111) en tweehonkslagen (32),slaggemiddelde van .312 over zijn helecarrière, Jessica Biel, Jessica Alba,MariahCarey, Scarlett Johansson,Gabrielle Union,Minka Kelly and the list goes on…Een zeer indrukwekkend lijstje dat natuurlijkhoort bij Yankees‐korte stop en ‐captainDerek Jeter. De man die sinds 1995 hetgezicht van de Yankees en misschien wel deMLB is en bovendien al jarenlang mijn favo‐riete speler. Jeter kondigde vorige week aandat hij na dit seizoen zal stoppen. Dat bete‐kent dat we nog één jaargang (zijn twintigstein deMajors) kunnengenieten van zijn kunsten.Jeter is niet alleen geliefd vanwege zijn goedespel,maar misschien nog wel meer vanwegezijn leiderscapaciteiten, zijn instelling en demanier waarop hij zich buiten het veldgedraagt. Zeker in een tijdperk waarin steedsmeer helden van hun voetstuk vallen. Zijnteamgenoot Alex Rodriguez is waarschijnlijkhet meest schrijnende voorbeeld van zo’nspeler die niet om kon gaan met de druk vanhet grote contract en het spelen in deslangenkuil die New York heet.Nog één seizoen kan ik genieten van deman uit Kalamazoo, nog éénseizoen kippenvel bij het horenvan de aankondiging van wijlenBob Sheppard: “Now batting...For the Yankees... Number 2...Derek Jeter... Number 2”. Enhopelijk nog één seizoenheldendaden in de playoffs. Endaarna afscheid nemen van een held zoalsalleen de Yankees dat kunnen.Go get ‘em,Derek! ∙

Seb Visser.

Idool

De slijtage waaraan de jaarlijkste prof­sportfeestjes onderhevig zijn, is natuurlijkniet een typisch NBA­probleem. Hoewel dekijkcijfers iedere keer weer de pan uitrijzen(het is tenslotte football) is de NFL ProBowl ook ieder jaar weer een regelrechteaanfluiting. Het MLB­fuifje is niet anders.Omdat de sterren tussen 162 wedstrijdenwel 'n weekendje zonder knuppel kunnengebruiken, regent het ieder jaar weer meerafzeggingen. En over 't NHL All Starweekend hoeven we 't al helemaal niet te

hebben. Daar heeft nog nooitiemand naar omgekeken.De oplossing? Kennelijk niemand die 't(nog) weet. Maar de Skills Competition(opnieuw een zege voor Portlands DamianLillard) is natuurlijk slechts voor kindereninteressant. Toen Larry Bird ze er vandowntown geblindoekt ingooide, had deThree Point Contest nog enigszins cachet,maar dat is tegenwoordig al lang niet meerzo. Daar kon ook de verrassende zege vanSpurs' Marco Belinelli niks aan veranderen.

De Slam Dunk Contest dan. Aah,de dunk contest... Ooit volstond een tele­foontje naar Michael Jordan en DominiqueWilkins, en 't beste wat de NBA op dunk­gebied te bieden had verscheen promptaan de start. Tegenwoordig wenst geensuperster meer de kans te lopen z'nreputatie voor volk en vaderland te grabbelte gooien. LeBron James houdt liever z'neigen dunkfeestjes, terwijl Blake Griffin hetna een sprong over een Kia ook welwelletjes vond. Eureka, East vs West,

bedachten ze vervolgens op de NBA­burelen. De uitwerking bleek nogoubolliger dan 't idee op papier. John Wallkon er niet mee zitten. Zijn dunk van deavond (zie foto volgende pagina) bezorgde't Oosten de winst.De echte dunk contest vond echter opzondagavond tijdens de hoofdmaaltijdplaats. Er wordt tijdens de jaarlijkse AllStar Game immers vooral gelachen engeshowboat, en niet verdedigd. Zo kon 'tgebeuren dat de Griffin (acht op acht)

alsnog de dunkkoning van 't All Star weekendwerd. Het was hem gegund.Toch riep de wedstrijd herinneringen op aanvroeger jaren, toen MJ wel 'ns als een beest aan 'tverdedigen sloeg, omdat de winst voor het Oos­ten koste wat kost moest worden binnengesleept.Zo was het zondag in Louisiana ook. Toen theWest na drie kwarten een achterstand vanachttien punten bijna wist goed te maken, werdhet plotseling een echte wedstrijd, die op 't scherpvan de snede werd gespeeld. Met hoofdrollenvoor Joakim Noah en Kyrie Irving (31 punten, 14assists, MVP), werd er aldus een slot van eindgoed, al goed gecomponeerd. Het Oosten (163­155) won weer eens, en New Orleans kon 'tallemaal wel waarderen.*De NBA houdt van New Orleans, dat is welduidelijk na de tweede All­Star Weekend in zesjaar. Na het organisatorische debacle in LasVegas maakte New Orleans in 2008 veel goed.Dit jaar is alles weer piekfijn geregeld voorspelers, sponsors, media en natuurlijk de fans.Behalve de Rookie Game, Saturday Night en All­Star Game zijn er veel activiteiten die inNederland niet zichtbaar zijn.In heel New Orleans zijn er NBA­activiteiten.Spelers komen in sportwinkels om te signeren enhelpen de arme mensen tijdens de NBA Caresevenementen. Dit is iets dat de NBA jaarlijksdoet. In 2008 hielpen de spelers om bewoners opte vrolijken en bomen te planten na dedesastreuze orkaan Katrina. Dit jaar gingen zedaarmee verder. New Orleans heeft littekensovergehouden aan de orkaan.

Voor de fans is er in het convention center deNBA Jam Session. Meer dan 80 duizend fanskochten een kaartje voor 's werelds grootstebasketbalpretpark. Kinderen en ook ouderenkunnen tegen elkaar basketballen, spelersontmoeten, prijzen winnen, merchandise kopenen ga zo maar door. In hetzelfde gebouw is ookeen basketbalarena gebouwd. Daar vond ondermeer de NBA All­Star Practice en de D­LeagueDunk Contest plaats. Wat de NBA ook doet iscelebrities bij elkaar brengen op een veld. Dat isiets unieks in de sportwereld en maakt de NBA zospeciaal. Tijdens elk All­Star Weekend is er deCelebrity Game. Dit jaar doen daar bijvoorbeeldKevin Hart, Snoop Dogg en Nick Cannon aanmee. De wedstrijd is voor de fans om naast hunfavoriete basketballer ook hun favoriete artiestvan dichtbij te zien. De activiteiten tijdens deJam Session zorgen ervoor dat de fans het naarhun zin hebben tijdens het All­Star Weekend.Veel fans vinden het ook geweldig, maar zijnkritisch over de prijzen. Een kaartje voor de JamSession kost 20 dollar en voor de All Star Practicebetalen ze minimaal 50 dollar. "Wij hebben nietveel geld en ik dacht dat de Jam Session bedoeldwas om iedereen een kans te geven hun heldenvan dichtbij te zien. En laten we het helemaal niethebben over de wedstrijdtickets", klaagde eenfan. Die tickets voor de wedstrijden zijn minimaal200 dollar. Voor de NBA is heteen geslaagd weekend.Hetzelfde geldt voor de stadNew Orleans. Die kan weermiljoenen bijschrijven, dieongetwijfeld wat littekenszullen helen. •

NAAM: Timothy Leif “T.J.” OshieGEBOREN: 23 december 1987 inEverett, Washington, USABURGERLIJKE STAAT: VriendinLauren is zwanger van hun eerste kindPOSITIE:Veelzijdigaanvaller,voorkeurRWBIJNAAM: T.J. SochiTEAM: St. Louis BluesJUNIOR TEAMS: USHL’s Sioux FallsStampede, NCAA’s University of NorthDakotaDRAFT: 24ste keuze in 2005 (1ste ronde)DRAFT CLASS: 1. Sidney Crosby, 2.Bobby Ryan, 5. Carey Price, 10. LucBourdon†, 11. Anze KopitarCONTRACT: Vijfjarige deal uit 2012,4,175 miljoen dollar per jaarTOTAAL VERDIEND: Circa 10 miljoendollar in NHL, studiebeurs in NCAAENDORSEMENTS: Motivationalspeaker, vertegenwoordiger voor Ojibwe­indianenvolkPRIJZEN: 2006 NCAA Tournamenttopscorer en First Team, brons op WK2013 in ScandinaviëCAREER STATS: 84 goals en 157 assistsin 349 NHL reguliere seizoenswedstrijden,vijf punten in negentien NHLplayoffwedstrijden en tien punten innegentien wedstrijden voor Team USA.ZWAKKE PUNTEN: T.J. Oshie is geenster in de NHL, maar is wel ’t soort spelerdat onmisbaar is voor iedere ploeg. Hijdoet zijn werk in stilte, maar met nooitaflatende inzet en vol passie. Dat betekentechter dat hij soms onzichtbaar is,waardoor zijn belang voor de Blues enTeam USA niet altijd zichtbaar is en hij afen toe wegkomt met een hele matige vorm.STERKE PUNTEN: Plotsklapswereldberoemd en de eerstgenoemdenaam in alle Amerikaanse journaalsdankzij zijn rol als shootout­specialist. Diekunst levert de Blues geregeldbonuspunten op en is een mooi extraatjevoor een speler die schittert door zijnwerkvermogen. Oshie op een goede dag is

een ware pest voor iedere tegenstander,die opponenten steeds verder vermoeit endan toeslaat met een belangrijk goaltje.HALL OF FAME: Nee, een plek alsspeler in de Hall of Fame zit erwaarschijnlijk niet in, maar zijn viershootout goals uit zes pogingen tegenRusland gaan de geschiedenisboeken in.OVER HEMZELF: “Ik? Nee joh, ik bennu geen Amerikaanse held hoor. Onzeechte helden dragen camouflage.” –naafloop van USA­Rusland“Ik bleef maar over mijn schouder kijken,om te zien of er eindelijk iemand andersmocht schieten. Na een paar pogingen zeiik tegen de andere jongens, ‘hallo, ik hebstraks geen moves meer over.’” –specialistof niet, het was stressenOVER HEM: “T.J. is exceptioneel goedin shootouts en heeft zonder twijfel debeste statistieken in onze ploeg. Zelfs toenwe meer dan drie pogingen hadden gehadbesloot ik bij hem te blijven.” –Team USA­coach Dan Bylsma“Als de naam T.J. Oshie voorheen geenbelletje deed rinkelen in de Amerikaansehuiskamers, dan doet zijn naam dat wel naeen onvergetelijke 3­2 overwinning vanzijn Team USA tegen onze aartsrivaalRusland.” –Yahoo SportsSPORTAM OVER OSHIE: Nu staat hijals held in de spotlights, maar meestal ishij slechts de held van zijn teamgenoten.Oshie is de ultieme teamspeler, die op velevlakken bijdraagt en vaak alles goed doet,maar slechts de shootouts uitstekend. Dieskills zijn in het moderne ijshockey echterbroodnodig om ver te komen en dus heeftOshie de aandacht meer dan verdiend. Hijis jong genoeg om jaren mee te kunnen engaat met de goede Blues en een steedsbeter Team USA zeker nog prijzen pakken.Dit zijn niet slechts zijn fifteen minutes,het kan het begin zijn van fifteen seasonsof fame.CIJFER: 8

NEW YORK – Er iets fundamenteels veranderd. Zoveel werd me wel duidelijktoen Major League Soccer op maandag haar jaarlijkse media dag hield voor dezogenaamde elite van de Amerikaanse voetbalpers.Landon Donovan was er natuurlijk. Al jarenlang is hij vaandeldrager van dezecompetie. En ook Thierry Henry loopt hier al een tijdje rond. David Beckham isvertrokken, eerst naar Parijs en toen met pensioen. Maar de andere spelersdie er waren – van bijna elk team een ster – vielen vooral op. Er warennamelijk opvallend veel basisspelers van het Amerikaanse elftal. MichaelBradley is terug van AS Roma na een lange Europese omzwerving die bijHeerenveen begon.Ook anderen zijn er weer. Clint Dempsey en Clarence Goodson en MauriceEdu en Eddie Johnson. Allen kwamen ze in de laatste zes maanden terug uitEuropa. In het geval van Dempsey en Bradley voor gigantisch veel geld. Flinkmeer dan ze in Europa verdienden. Terwijl Omar Gonzalez en Matt Besler enKyle Beckerman en Graham Zusi in Amerika bleven, ondanks dat er in Europaaan interesse voor ze geen gebrek was.Jarenlang stroomde de Amerikaanse competie leeg. Jong talent ging vaak allang voordat ze voor het Amerikaanse elftal in aanmerking kwamen weg. InEuropa was het geld te verdienen, en de prestige te winnen. En als je op eenWK wou spelen, had je in de MLS eigenlijk niks te zoeken. In Zuid‐Afrikaspeelden er van de 23 spelers in het Amerikaanse team slechts vier in deMLS. Maar die tendens is omgeslagen. Ineens wordt er in de MLS flinkgeïnvesteerd. De stricte salary cap van slechts $3 miljoen per team houdt nogstand. Maar teams zijn steeds vaker bereid om hun drie Designated Playersdie daarbuiten vallen voor Amerikaanse internationals te gebruiken.De exodus is stopgezet. Het zou goed kunnen dat van de zomer in Braziliëzeven of acht basisspelers van de VS in de MLS tewerkgesteld zijn, plus eengroot percentage van de reserves. En dat betekent een enorme progressievoor het voetbal hier in Amerika. Niemand voelt nog de overweldigende drangzich in Europa te gaan bewijzen. Ze kunnen thuis ook genoeg verdienen en denodige adoratie en voldoening winnen.Maar in een hele dag van interviews kwam het meest tekenende moment vanDiego Fagundez. De middenvelder van de New England Revolution is pas 19maar toch al een veteraan van vier seizoenen. Hij praat nog als een tiener,want dat is hij immers ook. Hem wordt een grootste toekomst toegedicht. Dathij international wordt – voor Uruguay of Amerika – lijkt vast te staan. Ik vroeghem of hij naar het buitenland wilt. ‘Waarom zou ik?’ antwoordde hij. ∙

De exodus is stopgezet

Elf jaar oud was David Beckham toen hij deBobby Charlton Soccer Schools Skills Com­petition won. Scouts van Charlton’s geliefdeManchester United zagen de uitzonderlijketraptechniek van de jonge Beckham. Deoogstrelende techniek van David was hetresultaat van talloze uren oefening met vaderTed, die hem dagelijks meenam naar buitenvoor het perfectioneren van zijn techniek.Het winnen van de prestigieuze vaardig­hedencompetitie betekende voor David deeerste kennismaking met de spotlights.Beckham werd in de periode erna uitvoerigbekeken tijdens zijn wedstrijden in het rodetenue van de Ridgeway Rovers, een kleinclubje in het Oost­Londen.De scouts van United bleken eensgezind enovertuigd; dit talent moet over een aantal jaarvoor Manchester United uitkomen. VoorDavid was het ondertussen ook duidelijk datvoetbal voor hem de toekomst was, waardoorschool op een lager pitje te staan kwam. ToenUnited hem op zijn zestiende een plek in dejeugdopleiding van de club aan kon bieden,was de keuze voor David dan ook snelgemaakt; hij stopte met school en concen­treerde zich vanaf dat moment op zijnprofessionele voetbalcarrière.Class of 92Beckham kwam in de jeugdopleiding terechten werd deel van de befaamde ‘Class of 92’,die in het betreffende jaar op schitterendewijze de FA Cup voor jeugd won. Dezeuitzonderlijk talentvolle lichting, met onderandere Nicky Butt, de gebroedersNeville, Paul Scholes en Ryan Giggs,was de toekomst van ManU.Beckham mocht op zijnzeventiende al debuteren in hetLeague Cup­duel met Brighton &Hove Albion. Het duurde echter langvoordat Beckham een vaste plaats inhet eerste elftal bij United konafdwingen, met name omdatrechtermiddenvelder AndreiKanchelskis onbetwist basisspelerwas. Beckham besloot ervaring op tedoen bij Preston North End, waar hijaantoonde een grote belofte te zijn.

Kanchelskis kreeg het gedurendehet seizoen 1994/1995 aan de stokmet Alex Ferguson en trok daaruitaan het einde van dit seizoen zijnconclusies; hij zette zijn carrièrevoort bij Everton. Ferguson hadechter zijn vervolgstap allanggepland: Beckham was vanaf hetseizoen 1995/1996 basisspeler bijUnited. Het werd een succesvolseizoen, waarin United beslag legdeop zowel de Premier League als deFA Cup. In het daarop volgendeseizoen kwam de Beckham­hype inEngeland serieus op gang, vooralnaar aanleiding van zijn legenda­rische goal tegen Wimbledon. Beck­ham schoot de bal vanaf de middel­lijn over Wimbledon­keeper NeilSullivan en zorgde zo in de eerstewedstrijd van het seizoen voor degoal van het jaar.PoshNaast een sportief succes was hetook privé een mooi jaar voor Becks.Victoria Beckham, Posh Spice, raakteonder de indruk van David enbesloot in maart de thuiswedstrijdtegen Sheffield te bezoeken. Na dezewedstrijd ontmoetten de twee elkaarvoor het eerst en waren ze op slagverliefd. Het zou hét celebrity­koppelvan Engeland worden.Als gevolg van zijn goede spel mochtBeckham in 1998 mee naar Frankrijkvoor zijn eerste WK. In de kwartfinaletegen Argentinië liet Becks zich opeen cruciaal moment provoceren doorde uitgekookte Diego Simeone.Beckham trapte na, Simeone gingtheatraal naar de grond, Engeland

de wedstrijd en kon naarhuis. Beckham kreeg hethele land over zich heen,en ontving zelfs kogel­brieven en doodsbedrei­gingen. Beckham speeldevervolgens met de ge­dachte om te vertrekkenuit Engeland, maarbesloot zich niet weg telaten jagen en sloegvervolgens keihard terug.Het seizoen 1998/1999werd het meest succes­volle seizoen uit Becks’carrière. ManchesterUnited pakte dat jaar ‘deTreble’; de Premier League,de FA Cup en de ChampionsLeague. Met name deChampions League finaletegen Bayern München wasmemorabel. United booghierin een late achterstand omnaar een overwinning doordatSheringham en Solskjaerscoorden uit twee corners vanBeckham. In dezelfde periodevierde Beckham de geboorte vanzijn eerste zoon, Brooklyn, entrouwde hij in het najaar met zijnVictoria. Zoals het een echt show­bizzkoppel betaamt, werd hetbeeldmateriaal van de bruiloft, die intotaliteit grofweg een miljoen euro kostte,verkocht aan een tabloid. Hierdoor werdende kosten van de bruiloft ruimschootsterugverdiend.RumoerUnited kon vervolgens het succeselftalbij elkaar houden en ging door met

het binnenhalen van titels. In de schaduwvan de successen was er de verslechterenderelatie tussen Ferguson en Beckham. Beck­ham zou er volgens Ferguson teveel met depet naar gooien en hierin speelde, volgensFerguson, Victoria een grote rol. Zij zouBeckham te veel meeslepen in de uitgaans­wereld, en hierdoor leefde Beckham nietvoor zijn sport zoals voorheen. Echter bleefBeckham uitstekend presteren. Dit liet hijvooral zien in de climax van de kwalificatie­reeks richting het WK van 2002. Engelandmoest in de laatste wedstrijd minimaal éénpunt halen tegen Griekenland, en stond diepin de blessuretijd met 1­2 achter toenBeckham op zijn geliefde Old Trafford de baluit een vrije trap op fabelachtige wijze in dekruising krulde. Beckham ging plots vannationale schlemiel naar nationale held inhet voetbalgekke Engeland, en werd in 2001verkozen tot sportman van het jaar.Op het WK van 2002 werden, alsof het zomoest zijn, Engeland en Argentinië in depoulefase aan elkaar gekoppeld. Beckhamhaalde in het onderlinge duel de ultiemerevanche op het voorval in 1998 door uit eenstrafschop het enige doelpunt van

Toen Real Madrid superster DavidBeckham contracteerde, moest allestot in de puntjes geregeld worden voorBecks en Victoria. Zij kregen dus vanuitde club een persoonlijke assistentetoebedeeld. Rebecca Loos, dochter vaneen Nederlandse vader en een Engelsemoeder, werd de PA van Becks enPosh. Ze bracht in plaats van huizen‐tips, leuke restaurantjes en praktischetips alleen ernstige huwelijksproble‐men. David begon een affaire metLoos, die begin 2004 de hele affaireop televisie uit de doekjes deed.Hierin vertelde Loos honderduit overde vier maanden durende affairetussen de PA en de topvoetballer, enclaimde zelfs dat ze zich ‘dealternatieve vrouw’ van David gevoeldzou hebben. Loos zag in hetopenbaar maken van de affaire eenkans om een hoop geld te verdienenen bekend persoon teworden. Die opzetslaagde, want ze ontvingvoor het onthullendeinterview honderdduizendpond en scoordenaderhand meerdere rollenin televisieshows in zowelNederland als Engeland.

de wedstrijd te maken. Uit de manier vanjuichen bleek duidelijk hoe diep de sporenwaren die het incident op het WK 1998 bijBecks hadden nagelaten. Engeland werdvervolgens uitgeschakeld door laterewinnaar Brazilië, waarna Beckham in hetnajaar een grote klap te verwerken kreeg.Op 2 november werden zijn twee zoonsontvoerd. Uiteindelijk liep het incident meteen sisser af; Becks moest zeven en halfmiljoen losgeld betalen en zag zijn zoonsgelukkig ongeschonden terug.Als gevolg van zijn sportieve prestaties enzijn imago tekende Beckham in die periodeeen nieuw contract bij United dat hem debest verdienende voetballer ter wereldmaakte, met een jaarsalaris van ruim zevenmiljoen dollar, exclusief premies. Toch zouhet voor Becks het laatste jaar inManchester worden. De relatie metFerguson bleef slecht en kwam tot eenuitbarsting in het FA Cup­duel met Arsenal.Nadat het duel verloren ging kon Fergusonzijn woede niet verbergen en schopte eenschoen in gezicht van Beckham, diebehoorlijk geraakt werd. Beckham steltlater in zijn autobiografie dat met nameRuud van Nistelrooij en Ryan Giggs ervoorgezorgd hebben dat het incident nietcompleet uit de hand liep, door Beckham inbedwang te houden toen hij Ferguson te lijfwilde gaan.MadridHet incident maakte de situatie tussenBeckham en Ferguson onwerkbaar en hijvertrok naar Real Madrid. United ontvingruim dertig miljoen euro voor Beckham, diein Madrid op slag mateloos populair was.Zijn medische keuring was zelfs live op deSpaanse televisie te volgen en Becks enVictoria werden door de Spaansesupporters bijzonder welkom geheten.Madrid had Beckham natuurlijk gekochtom zijn voetbalkwaliteiten, maar zag ook dewaarde van zijn imago. Dit bleek toenBeckham met Real op tournee ging doorAzië. Real Madrid berekende later dat er inBeckham’s eerste jaar ruim één miljoenshirts met nummer 23 (een ode aanMichael Jordan) verkocht waren.

Beckham werd in Madrid deelvan de ‘Galacticos’; een sterren­ensemble om van te smullen metnaast Beckham de inbreng vanonder andere Figo, Ronaldo,Zidane, Raul, Casillas en RobertoCarlos. Vlak na het aantrekken vanBeckham won Real de Super Cup enleek een mooie periode voor deMadrilenen zich aan te dienen. Ditpakte echter anders uit, met namedoor de bestuurlijke onrust dieheerste bij de club, waar trainerskwamen en gingen. De ploeg mistestructuur en had in Barcelona endestijds ook Valencia moordendeconcurrentie.In de onrust en de telkens wisselendesamenstellingen van het team speeldeBeckham gedegen, maar blonk zeldenecht uit. Toen in 2006 de verkiezingenbij Real Madrid gewonnen werdendoor Ramon Calderon en hij Capelloals nieuwe trainer posteerde, waren dedagen van Beckham bij de Real geteld.Capello wilde verdedigend en met veeldiscipline spelen, en had daarom geenplaats voor Beckham, die geenliefhebber was van harde duels enverdedigende kilometers.GalaxyVictoria zat destijds al veel in de VS enook David had een voorliefde voor hetland (en de glamour van steden als LA).In de zomer van 2007 tekende Beckhamdaarom een contract voor vijf jaar bij deLos Angeles Galaxy. Hij werd veruit degrootste naam die ooit in de MLSgespeeld had. Beckham ging 6,5 miljoendollar verdienen en bedong daarnaast dathij meeverdiende aan de merchandise diezijn komst genereerde. Zo werd laterberekend dat Beckham met zijn contracten sponsordeals zo’n vijftig miljoen dollarper seizoen toucheerde. Daarnaast bedongBeckham de optie om in de toekomst eenMLS­franchise te kunnen opzetten voorvijfentwintig miljoen dollar, een zeerschappelijke prijs vergeleken met anderefranchises, die het viervoudige betalen. Hij

Beckham is dus in Miami neergestrekenmet zijn franchise, wat uiteraard een groteclub moet gaan worden. Dat Beckham Miamizou kiezen als uitvalsbasis voor zijn franchiselag redelijk voor de hand. De stad heeftwereldwijd een geweldige uitstraling en isvoor toekomstig spelers natuurlijk een idealeplek om zich te vestigen. Daarnaast hebbende mensen in Miami volgens Beckham dejuiste sportvibe. Ook LeBron James, diemogelijk één van de investeerders zalworden, denkt dat de stad zich uitstekendleent voor een succesvolle voetbalclub.Het doel van Beckham is om van zijn fran‐chise in Miami een succesvolle, populairevoetbalclub te maken die miljoenen fansmoet krijgen van overal ter wereld. Daarvoorzijn een aantal zaken belangrijk. Ten eerstegoede spelers. Beckham liet op de officiëlepersconferentie twee weken geledendoorschemeren dat er veel topspelers die hijkent meer dan gemiddelde interesse hebbenom in Miami te komen spelen voor Becks’franchise. Deze uitspraken hebben devolgers van de franchise en de MLS in hetalgemeen veel hoop gegeven. Ten tweede ishet stadion belangrijk om belangstelling tegenereren. De geruchten gaan dat Beckhamzijn oog heeft laten vallen op een ‘beachside’stadion. Ten derde moeten er investeerdersgevonden wordenom stadionbouw enspelers te kunnenfinancieren.Beckham zal dekomende maandenmet name aandeze zaken gaanwerken, hopenddat zijn franchise in2017 of 2018 zalkunnen uitkomen inde MLS.

creëerde een ware hype in de VS,waardoor filmsterren en modellen plots opde tribunes van MLS­wedstrijdenverschenen en seizoenskaarten voor LAGalaxy niet aan te slepen waren.Het eerste volledige seizoen metBeckham als aanvoerder en blikvanger vanLA Galaxy werd geen succes. Mede doorenkele blessures kon Becks zijn stempelniet drukken en slaagde de ploeg er zelfsniet in de playoffs te bereiken. ToenBeckham na zijn geringe inbreng beslootde eerste maanden van 2009 op huurbasisvoor AC Milan te gaan spelen, haalde hijzich de woede van de Galaxy­fans op dehals. Uitgemaakt voor ‘part time player’nam Becks alsnog een belangrijke rol ingedurende het verdere seizoen, waarinGalaxy de finale om de MLS Cup nastrafschoppen verloor. Ook het jaar ernaspeelde Beckham een aantal maandenvoor Milan, en weer lukte het Galaxy nietom de MLS Cup te winnen.Toen Beckham begin 2011 weer ophuurbasis wilde vertrekken, werd dit doorGalaxy niet toegestaan. Ze wilden hunsterspeler het hele seizoen tot hunbeschikking hebben, want de MLS Cupmoest en zou gewonnen worden. De opzetslaagde; Beckham speelde zijn besteseizoen in de MLS en leidde LA Galaxynaar de winst in de MLS Cup waar men zonaar hunkerde. Met dezelfde opzet luktehet Beckham en LA Galaxy zelfs om het

kunstje een jaar later te herhalen. Na detweede MLS Cup­winst vertrok Beckhambij LA Galaxy.De oorspronkelijke gedachte was omdaar zijn actieve loopbaan te beëindigen,maar Beckham werd begin 2013 doorParis Saint­Germain verleid tot eenkortstondige verlenging van zijn carrière.Hij tekende een contract tot de zomer van2013 en doneerde het salaris dat hijontving aan een goed doeldat zich inzet voor hetverbeteren vankinderlevens. Na eenredelijk anoniem halfjaar inParijs kwam de actievecarrière van de man, dienaar schatting voor éénmiljard aan shirtsverkocht, ten einde.Dat Beckham deambitie had omeen eigen MLS­franchise op testarten is geenverrassing,aangezien declausule in zijncontract bij LAGalaxy diehem diemogelijkheid gaf al snelpubliekelijk bekend werd. Dezeveelbelovende nieuwe franchise gaatnu dus gestalte krijgen in Miami. •

De kans is groot dat volgend seizoen deeerste openlijk homoseksuele speler in deNFL speelt. Michael Sam maakte vorigeweek wereldkundig dat hij op mannen valt.In Amerika lijkt de acceptatievan gays steeds groter teworden. Er zijn bijvoorbeeldsteeds meer staten waar hethomohuwelijk is ingevoerd.Toch sta ik nog steeds te kijkenvan sommige (natuurlijkanonieme) scouts en beleids‐bepalers van teams. Eén 'front officeexecutive' beweerde dat een eventuelekomst van Sam de, en ik quote,'chemische samenstelling van dekleedkamer' kan beïnvloeden.Wat betekent dat in vredesnaam? Is dezepersoon bang dat een heel team besmetraakt met het homovirus? Dat volwassenmannen opeens bang zijn om zich om tekleden, omdat Sam daar misschienopgewonden van zou raken? Een andereanonieme beleidsbepaler vindt datAmerican football een sport is voor'mannenmannen' en dat een homo daarzeker niet tussen hoort.Mannenmannen. Wat zijn dat? De RayLewissen van deze wereld? MarshawnLynch's? Mes tussen de tanden, of lievernog een grill?Mannenmannen. Dat zijn mannen met lef.De zogeheten alpha's. Homo's kunnen datniet zijn, aldus deze anonieme persoon. Deenige die de afgelopen week lef toondewas Sam, die de wereld vertelde dat hijniet op vrouwen, maar op mannen valt,wetende dat hij een enorme golf van kritiekzou krijgen. Sam is een homo in eenmannenmannenwereld en is er niet bangvoor om daarvoor uit te komen. Een echtemannenman. Letterlijk en figuurlijk. ∙

Lennart Beishuizen.

MannenmanCleveland maakt deze weken zijn reputatieals meest disfunctionele sportstad van Ame‐rika weer meer dan waar. Terwijl de basket‐ballende Cavaliers elkaar de tent uitvechten,waren de Browns (met een zeer geloof‐waardige claim op de titel ‘meest wanhopigefranchise in de NFL’) vorige maand alweertoe aan hun derde hoofdcoach in iets meerdan een jaar tijd.Wie dacht dat daarmee derust wederkeerde, in pas het tweede seizoenvan de nieuwe eigenaar Jimmy Haslem,kwam bedrogen uit.Want vorige week was daarin ineens de aan‐kondiging dat CEO Joe Banner en GMMikeLombardi, toch niet de eersten de besten,werden bedankt voor bewezen diensten. RayFarmar werd aangesteld als nieuwe GM endaarmee was de hersentransplantatie, wantzo kunnen we het wel noemen, compleet.Wat Haslem bezielt om zijn gehele frontoffice binnen het jaar te vervangen, begrijptniemand. Het stelt in elk geval het ontslagvan hoofdcoach Rob Chudzinski en dekomst van Mike Pettine in een anderdaglicht. Dat lijken steeds nadrukkelijkerbesluiten van Haslem zelf. Pettine was in elkgeval niet de keuze van Lombardi noch dievan Farmar. Die hadden grotere namen alsDan Quinn en Josh McDaniels op het oog.Gevolg is dat de Browns voor het tweedejaar op rij beginnen aan hetoffseason zonder dat de GM zijnhoofdcoach heeft aangesteld. Inplaats daarvan trekt de eigenaar,gezegend met letterlijk 0,0footballervaring, aan de touwtjes.Klinkt dat u bekend in het deoren? Kan kloppen. Het zijn deingrediënten van de ondergangvan America’s Team, aan de hand van deonfeilbare Jerry Jones. ∙

Paul Klomp.

Puinhoop