januari/februari 2002jaargang 8 nr. 1

Nederland € 3,61België € 4,50

He

ilig

e G

raa

lV

rije

en

erg

ieB

uit

en

aa

rdse

nA

tla

nti

sG

raa

nc

irk

els

UF

O’s

© N

elly

Heg

ge-S

chol

tens

De Toetankhamon leugenGraf reeds tien jaar vroeger ontdekt en geplunderd

Ark des VerbondsVerborgen Tempeliers de Ark in de Franse Provence?

Anti-zwaartekracht De geheime toepassing van de Amerikaanse overheid

De Toetankhamon leugenGraf reeds tien jaar vroeger ontdekt en geplunderd

Ark des VerbondsVerborgen Tempeliers de Ark in de Franse Provence?

Anti-zwaartekracht De geheime toepassing van de Amerikaanse overheid

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:47 Pagina cov1

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:47 Pagina cov2

Op 10 november jl. heeft onder enorme belangstelling het eerste Frontier Sym-posium plaats gevonden. Naast de boeiende lezingen van een zevental sprekerswerd de Frontier Award uitgereikt aan Eltjo Haselhoff, in veler ogen een terechtewinnaar. Een verslag van het Symposium treft u in dit nummer van Frontier Maga-zine aan. Met het Frontier Symposium sluiten we symbolisch de eerste zeven jaarvan Frontier Sciences Foundation af. De komende zeven jaar hopen we nog actie-ver te kunnen zijn op het gebied van de grenswetenschappen. Het uitgeven vanboeken onder de naam Frontier Publishing is zo’n eerste stap. Daarnaast zal hetFrontier Symposium op veler verzoek de komende jaren gecontinueerd worden.

Zoals in het artikel over de Engelse graancirkels is vermeld, wordt er op ditmoment hard gewerkt aan een speelfilm over graancirkels met Mel Gibson in dehoofdrol. Dit zal het fenomeen graancirkels, dat tot nu toe door de reguliere persals lachwekkend wordt bestempeld, in een serieuzer daglicht plaatsen. In ditnummer geven Janet Ossebaard en Bert Janssen weer hoe zij met name het afge-lopen jaar tegengewerkt zijn in hun graancirkel-onderzoek. Een bewijs te meer datbepaalde krachten er geen belang bij hebben dat goed onderbouwde informatienaar buiten gebracht wordt. Daarmee wordt indirect aangegeven dat we met eenserieus fenomeen te maken hebben.

Dat het programma "Big Brother" wereldwijd een succes is zal niemand zijn ont-gaan. Dat we met z’n allen ook in een Big Brother-achtige maatschappij leven,ontgaat veel mensen echter wel. In een zeer informatief artikel in dit nummer vanFrontier Magazine wordt uit de doeken gedaan in hoeverre Big Brother tot in onseigen leven en maatschappij is doorgedrongen. De keus tussen acceptatie en het stellen van een grens is aan ons.

Herman Hegge, hoofdredacteur

1

Hoofdredactie:

Filip Coppens

Herman Hegge

Redactie-medewerkers:

Robert Boerman

Niels Brummelman

David Hatcher Childress

John Clements

Marianne Danhieux

Sylvia Franyik

Marjorie Hugens

Henk Hut

Frans Kamp

Simon Langbroek

Winfried Machielse

Hans Overbeek

Hans Pluut

Ger Rombouts

Karen Thissen

Marc Vredeveldt

Lay-out: D-Sine & PDB

Druk: Printovit

Distributeur: Betapress

Abonnementen:

Tel. 0321-380558

Het abonnement wordt stil-

zwijgend verlengd, tenzij het

schriftelijk wordt opgezegd

uiterlijk één maand voor het

aflopen van het abonnement.

Advertenties:

Tel. 024-3445936

Redactie Frontier Magazine:

Postbus 372, 8250 AJ Dronten,

Nederland, Tel. 0321-380558

Fax 0228-312081

E-mail: info@fsf.nl

Verantwoordelijke uitgever:

Postbus 372, 8250 AJ Dronten,

Nederland, Tel. 0321-380558

Fax 0228-312081

E-mail: info@fsf.nl

http://www.fsf.nl

ISSN 1569 - 7983

Redactioneel

1 Redactioneel3 Amerikaanse overheid gebruikt anti-zwaarte-

kracht6 In Focus8 Tekens des tijds: Engelse graancirkels in 200111 Eerste Frontier Symposium een groot succes12 Globescoop14 De Toetankhamon leugen16 Desinformatie bewijst echtheid graancirkel-

fenomeen21 New York: In de ban van het vreemde?23 Piramides bouwen: een nieuw perspectief26 De Verdon: bewaarplaats van de Ark des Ver-

bonds?29 De Opmars van Big Brother34 Geheime codering op nieuwe Eurobiljetten?36 Anglesey: het eiland der druïden39 Alexandria

Inhoud

Gerald O’Farrell beweert dathet graf van Toetankhamonreeds tien jaar voor de officie-le opening geplunderd werddoor Carter en Carnavon.

Op 17 februari 2002 vindt in Zaandam een vrije energie bijeenkomst plaats.Inlichtingen: Frank Bonte: 075-6176660 www.nulpuntenergie.net/bijeenkomsten

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:47 Pagina 1

Anti-zwaartekracht,het Philadelphia expe-riment, UFO’s en Area51. Het zijn zaken die

door elke serieuze wetenschappers doodgezwegen worden. Zekunnen namelijk het einde betekenen van een carrière. Dat wasook de reden waarom Cook jarenlang zijn onderzoek in hetgeheim verrichtte. Slechts een aantal mensen wisten ondertussenwat hem werkelijk bezielde: de vraag of sommige toestellen vande Amerikaanse overheid inderdaad een bepaalde technologiegebruikten die de zwaartekracht manipuleerden. Droom of…Aanleiding voor Cook’s onderzoek was een artikel uit 1956, waar-in een aantal leidinggevende maatschappijen, waaronder Glenn L.Martin Aircraft Company, Bell Aircraft, Lear, enz. spraken over devraag hoe in de nabije toekomst een anti-zwaartekrachtstoestelgebouwd zou kunnen worden. Cook vond eveneens inspiratie ineen brief uit 1947, de zogenaamde Twining-memo. Deze memois vermaard in UFO-kringen, aangezien UFO’s er uitgebreid inbesproken worden. Twee hooggeplaatste militairen lieten in dezeinterne memo blijken niets af te weten van buitenaardse toestel-len. De brief is van belang, omdat aangenomen mag worden datindien er bij Roswell enige maanden daarvoor inderdaad een bui-tenaards toestel neerstortte, zoals de legende verhaalt, deze tweemilitairen daarvan zeker afgeweten moeten hebben. Hoe dan ook,in de memo wordt gesproken over de mogelijkheid dat de Ameri-kaanse luchtmacht op relatief korte termijn over een voor die tijdsuperieur vliegtuig zou kunnen beschikken. Is er een verbintenismet het artikel uit 1956? Het antwoord lijkt bevestigend te zijn.Maar na het artikel kwam er nooit enig vervolg op. Was dit eenteken dat het hele initiatief een grote, niet in werkelijkheid om tezetten, droom was? Of was het eerder zo dat iedereen het zwijgenwas opgelegd en dat het project in het uiterste geheim werdvoortgezet? Was dit soms de verklaring voor een aantal mysteri-euze vliegende objecten, waaronder de driehoek die in Belgiëin1989 waargenomen werd? Een "driehoek" die door velen aan-zien werd voor een UFO, omdat het geluidloos was. Juist dezeeigenschap toonde volgens de UFO-onderzoekers aan dat het nietom menselijke technologie kon gaan. Maar Cook meende datindien de Amerikaanse overheid toch de wetten van de zwaarte-kracht had kunnen doorbreken, het resultaat inderdaad een stiltoestel zou zijn, waarbij het in snelle, korte, vreemde bewegingenzich kon voortbewegen, alsook boven een bepaalde plek kon zwe-ven. Precies die eigenschappen welke de Belgische driehoek ver-toonde.

De Duitse connectieZwaartekracht is verbonden met tijd en ruimte, en het doorbrekenvan beide leidt tot reizen in de tijd. De principes van de zwaarte-kracht zijn echter niet volledig verklaard en ze vormen een intri-gerend principe, dat o.a. door Albert Einstein sterk beïnvloed werdaan het begin van de twintigste eeuw. Maar, zo stelt Cook, er is

theorie… en er is "de Natuur", de realiteit. En er is bovendien eenverschil tussen onze pogingen om de wetten van de Natuur teachterhalen en de handelingen van de natuur zelf. En met namein recente jaren zijn er door amateurs machines gemaakt waarbijde zwaartekracht inderdaad opgeheven wordt. Twee minderbekende voorbeelden zijn John Hutchison en Evgeny Podletnov,personen die er recent in geslaagd zijn om toestellen te bouwendie in feite anti-zwaartekracht genereerden, ook al noemden zedie zelf anders. Hutchison slaagde er in om verschillende metalenmet elkaar te laten smelten, alsook om voorwerpen door kamersheen te laten drijven, het zogenaamde ‘Hutchison-effect’. Podlet-nov achterhaalde een methode om tot anti-zwaartekracht tekomen via documenten die zijn vader gekregen had van de Russi-sche overheid. De Russen kregen de documenten op hun beurttegen het eind van de Tweede Wereldoorlog via Nazi Duitsland inbezit. Maar Cooks aandacht ging met name uit naar Viktor Schauberger.Die Oostenrijker werd door de Duitse regering in de TweedeWereldoorlog gevraagd of gedwongen hen te helpen met machi-nes die de zwaartekracht ophieven. Cook achterhaalde dat na deTweede Wereldoorlog Schauberger diepgaand door de Ameri-kaanse regering ondervraagd werd. In de jaren vijftig werd hijbenaderd door een Amerikaanse firma die, met de steun van deAmerikaanse regering, Schauberger vroeg om hen te helpen metde bouw van dergelijke machines. Cook ontdekte eveneens dat Schauberger geen uitzondering was.Verschillende Duitse onderzoekers, werkzaam voor de SS, haddenopdrachten om lasers te ontwikkelen die vliegtuigen konden uit-schakelen en om anti-zwaartekracht machines te fabriceren. Offi-cieel bestonden dergelijke experimenten niet, maar Cook vondaanwijzingen in de archieven van de Amerikaanse regering dat zijde betrokken personen ondervraagd hadden. Uiteindelijk bleekdat het hele concept van de "zwarte budgetten" en het testen vannieuwe technologieën zoals de U2 in het geheim op basissen zoalsArea 51, in Nazi Duitsland ontstaan was. Het idee werd, samenmet de wetenschappers, naar Amerika overgehaald en daar voort-gezet, in het diepste geheim. Cook meent eveneens dat de Amerikanen precies wisten dat de

3

Amerikaanseoverheid gebruiktanti-zwaartekracht

Filip Coppens

Amerikaanse vliegtuigengebruiken anti-zwaartekracht.Zo luidt de conclusie van hetonderzoek van de Britsejournalist Nick Cook, verbondenaan het gezaghebbendetijdschrift Jane’s Defence Weekly.Nick Cook is specialist op hetgebied van nieuwetechnologieën die door deAmerikaanse vliegtuigmakersgebruikt worden.

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:47 Pagina 3

4

Duitsers met dergelijk onderzoek bezig waren. Vreemde vliegen-de ballen, de zogenaamde "foo fighters", werden tegen het eindvan de Tweede Wereldoorlog door de Geallieerden boven Duits-land waargenomen. Een aantal Amerikanen geloofden echter nietdat zij hier te maken hadden met UFO’s, maar met nieuwe tech-nologie. Deze nieuwe technologie zou door de Duitsers ontwik-keld zijn, en nu bestemd – tenzij het in de handen van de Russenviel – voor Amerika, waar de betrokken wetenschappers een nieu-we thuis zouden vinden. Net zoals de atoombom, werd dit projectomgeven met het grootste geheim. Maar in tegenstelling tot deatoombom, bleef het geheim van de anti-zwaartekracht bewaard.

Dit onder andere omdat de betrokkenen nooit gedreven werdenom de kennis aan het Oostblok te geven aangezien de technolo-gie zou kunnen leiden tot een volledige vernietiging van de aarde.

SpiegelpaleisCook is het met sceptici eens die stellen dat het Philadelphia Expe-riment nooit in werkelijkheid plaatsvond. Volgens hem is het eengeval van desinformatie: belangrijke informatie wordt verpakt ineen gebeurtenis die nooit plaatsgreep, waardoor de juiste infor-matie, in dit geval betrekking hebbende op tijdreizen en anti-zwaartekracht, eveneens ongeloofwaardig wordt. Misschien moetnog een stap verder worden gegaan: wordt de mythe van het Phi-ladelphia Experiment zorgvuldig gevoed door "verklaringen" vanbepaalde personen die beweren dat het allemaal waar is, gewoonom mensen op een dwaalspoor te brengen – en het geheim vande Amerikaanse overheid te bewaren, het te omhullen zoals eennucleaire reactor, niet met cement, maar door een muur van leu-gens? Volgens Cook is het eveneens duidelijk dat UFO’s vaak niets meerof minder zijn dan uiterst geheime toestellen. Die toestellen zijninderdaad veel sneller dan elk toestel dat wij kennen, bewegenzich in onmogelijke hoeken en stralen een soort elektromagnetischveld uit dat zorgt voor de vreemde verlichting van het voorwerpen voor de hoofdpijn en het mogelijke geheugenverlies van deeventuele getuigen. En terwijl velen de vraag stellen of de Ameri-kanen een buitenaards toestel aantroffen en het opnieuw vlieg-klaar maakten, stelt Cook dat er een veel eenvoudigere mogelijk-heid is: de Amerikaanse "zwarte regering", die verantwoordelijk isvoor de fabricage van nieuwe toestellen, slaagde er in om één vande "toevallige ontdekkingen" omtrent anti-zwaartekracht om tebuigen in een motor die steeds, of althans heel vaak, uitvoerdewat er van gevraagd werd. Deze motor werd vervolgens inge-bouwd in een toestel dat zodoende anti-zwaartekracht gebruiktals aandrijving. Diezelfde "zwarte regering" zorgde er ondertussen

Viktor Schauberger werkte tijdens de tweede wereldoorlogvoor Nazi Duitsland aan de ontwikkeling van een anti-zwaartekrachtstoestel.

Podkletnov is een Russische vrije energie-onderzoeker dieverbluffende resultaten heeft getoond. Cook achterhaaldehoe zijn werk teruggreep op documenten die de Russen ophet eind van de tweede wereldoorlog uit Duitsland naarRusland brachten.

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:47 Pagina 4

Binaire code in graancirkelLinda Moulton Howe

Een verhaal apart vormennatuurlijk nog de tweeafbeeldingen die geëtstwerden in het veld rondde Chilbolton sterren-wacht in Hampshire. Dit

radiotelescoopcomplex en het omliggendeland zijn afgesloten voor het publiek mid-dels prikkeldraadomheiningen. Toch ver-scheen daar in 2000 al een van de grootsteformaties qua oppervlak.

Op 14 augustus 2001 verscheen het omka-derde portret van een gezicht, op 20 augus-tus gevolgd door het inmiddels alombekende "binaire code bericht". Bij het zienvan de eerste luchtfoto werd onmiddellijk de gelijkenis herkend met de digitale transmissie, verzonden door deArecibo radiotelescoop in Puerto Rico in 1974. Deze Arecibo-transmissie was destijds bedacht door astronomenvan de Cornell Universiteit in de Verenigde Staten, waaronder de befaamde astronoom Carl Sagan. Kleine dochsaillante verschillen tussen de Arrecibo-grafiek en de Chilbolton formatie doen suggereren dat deze laatste mis-schien een retourboodschap is op de transmissie van 1974.

Meer informatie over Linda Moulton Howe is te vinden op de volgende website: www.earthfiles.com

10

New FrontierDe nieuwste catalogus van Frontier Sciences Foundation is er ! Honderden nieuwe boeken en video’s, allemaalmet cover en inhoud gepresenteerd, zodat gemakkelijk en precies de keuze gemaakt kan worden welke boekenu interesseren… en uw hersenen in de komende weken en maanden zullen voeden met nieuwe informatie.

Informeer bij: Frontier Sciences Foundation, Postbus 372, 8250 AJ DrontenTel: 0321-380558, fax: 0228-312081, E-mail: info@fsf.nlBestellen kan binnenkort opnieuw via het Internet: http://www.fsf.nl

Frontier open volgens afspraakWe krijgen regelmatig het verzoek of het mogelijk is de boekenvoorraad van Frontier Sciences Foundation,

die in de catalogus te koop aangeboden worden, te bekijken, om zo een betere keus te kunnen maken. Wij willen u graag die mogelijkheid aanbieden. Hiervoor kunt u contact opnemen met

Frontier Sciences Foundation, tel: 0228-324076De opslagplaats is gevestigd in Enkhuizen.

DisclosureSteven Greer

Military & Government Witnesses Reveal The Greatest Secrets Of Modern History

573 pagina’s. Euro 31,90 + Euro 4,50 verz. kosten

Te bestellen bij: Frontier Sciences Foundation, Postbus 372, 8250 AJ DrontenTel: 0321-380558, fax: 0228-312081, E-mail: info@fsf.nlBelgie: Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@btinternet.com

Disclosure

P r o j e c t

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:47 Pagina 10

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:47 Pagina 2

Het begon allemaalheel onschuldig in delente van 2000. Janetwas al vroeg in Enge-land dat jaar en

bezocht begin juni Silbury Hill. Onmiddellijk werd haar oog getrof-fen door een groot metalen hek bovenop de heuvel. Bij navraagbleek dat op 29 mei plotseling een diep gat was ontdekt bovenopSilbury Hill. Volgens de officiële lezing betrof het een ingestorteoude archeologische schacht uit de achttiende eeuw. De archeo-logen hadden destijds hun schacht na afloop van hun schatzoekenniet volledig opgevuld, maar slechts gedeeltelijk. Zij hadden ver-volgens een ‘kurk’ in de top aangebracht van aarde, steunend ophouten balken, waarna het leek of alles in de oude staat was her-steld. Na ruim twee eeuwen waren de houten balken weggerot enstortte de kurk naar beneden, waardoor een diep, gapend gat ont-stond van zo’n elf meter diep. (Voor meer achtergrondinformatieverwijzen wij naar het maart/april 2001 nummer van FrontierMagazine.)

Gezien het feit dat, eerder dat jaar, een betrouwbare autochtooneen melding had gedaan van een enorme UFO boven Silbury Hill,en gezien het feit dat meerdere mensen (waaronder Janet zelf)vreemde lichten boven en rondom de heuvel hadden waargeno-men, besloten zij en Bert een korte videodocumentaire te makenover de ontwikkelingen rondom het gat in Silbury Hill. Het werdeen productie van vijftien minuten, gemaakt om geïnteresseerdenop de hoogte te brengen van de vreemde gang van zaken rond-om de heuvel en de opmerkelijke houding van de officiële instan-tie English Heritage hierin.De video vertoont beelden van het gat, zowel op foto alsook op

Desinformatiecampagne bewijstechtheid graan-cirkel fenomeen

Metta Johanson

Bert Janssen en Janet Ossebaardonderzoeken sinds 1994 hetgraancirkel fenomeen. Innavolging op hun eerderverschenen videodocumentaires"Crop Circles, What On Earth IsGoing On?" en "Crop Circles,The Research", verscheen in dezomer van 2001 hun meestrecente productie onder de titel"Contact". Plots brak voorJanssen en Ossebaard de hel los.Een lastercampagne waaroverzij tot dan toe alleen haddengelezen, werd over hen heengestort…

Bert Janssen

Boven: Twee groepen hoaxers: Matthew Williams (meestrechts) en Paul Damon (meest links) en 2 van de 3 ledenvan Team Satan: Will Russell (2e van links) en Rod Dickins-on (2e van rechts) Onder: Pete Glastonbury

© B

ert J

anss

en©

Jane

t Oss

ebaa

rd

© Ja

net O

sseb

aard

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 16

17

video. Dit laatste kon in de video opgenomen worden dankzijtwee mannen die met videocamera in het gat afdaalden en unie-ke beelden maakten van de binnenkant van Silbury. Op deze uit-zonderlijke beelden is onder meer de structuur van de heuvel dui-delijk te zien, evenals de aanwezigheid van een onbekende zijtun-nel die onder een hoek van 45 graden naar beneden liep en waar-in de mannen rechtop konden staan. Janet en Bert kregen deunieke videobeelden in hun bezit en verwerkten ze in hun pro-ductie. Verder toont de video sporen van deels ingestorte geheimekamers in de heuvel, en toont het bovendien mysterieuze lichtenin de heuvel. Op één opname staan maar liefst ruim twintig,prachtig gekleurde lichten.

Tijdens een tweede bezoek aan de heuvel in december van dat-zelfde jaar ontdekten zij dat het gat zo’n vijf keer zo breed wasgeworden. Erosie op deze schaal leek hen uitgesloten, maar Eng-lish Heritage gaf nul op request. Men bleek nergens vanaf teweten, bovendien ontkende men het bestaan van de (voorarcheologen onbekende) zijtunnel.Dit wekte wantrouwen op bij de Nederlandse onderzoekers, het-geen hen sterkte in het idee om al hun bevindingen op film te zet-ten. De uiteindelijke documentaire, onder de naam "The SilburyHole Enigma", bevat naast eerder genoemde zaken bovendien eeninterview met de woordvoerster van English Heritage, een inter-view met de UFO-getuige, opnamen van de tweede en derde fasevan de instorting, waarbij het gat steeds andere dimensies aan-nam, opnamen van een spontaan doorgebrande mobiele tele-foon, en een duidelijke link naar (en mooie beelden van) de graan-cirkels die elk jaar rondom Silbury Hill verschijnen.

Janet: "Je kunt je onze verbouwereerdheid voorstellen toen we debeelden van de geheime kamers in Silbury zagen. Daar bovenopkwamen nog eens onze eigen opnamen van de lichtballen plusnatuurlijk het – overigens zeer betrouwbare – verhaal – van deUFO: een enorm lichtschip. Maar ons interview met de woord-voerster van English Heritage sloeg werkelijk alles… Zij verklaardekeihard voor onze camera dat de zijtunnel en de geheime kamersniet bestonden! Ze vertelde dat medewerkers van English Herita-ge naar beneden waren afgedaald met een videocamera en dat erniets te zien was van kamers of tunnels. Natuurlijk wist ze op datmoment niet dat wij eveneens videobeelden in ons bezit hadden.

Bert: "Toen we doorvroegen wat er verder op hun videobeelden tezien was, werd ze ongemakkelijk en antwoordde ze uiteindelijk dater wel sporen te zien waren van een kleine inkeping in de neer-waartse tunnel, maar dat dit waarschijnlijk een "werkplatform’ wasgeweest voor de mijnwerkers die de tunnel groeven, om daarvan-daan het ophijsen van de emmers met kalk uit de heuvel te bege-leiden. Natuurlijk wist English Heritage heel goed dat dit onzinwas. Geen enkel werkplatform is twee meter hoog, vele meterslang en loopt af naar beneden onder een hoek van 45 graden!"

Op zich was dit alles weliswaar vreemd en verdacht, maar wat haddit nu met laster te maken?

Bert: "We waren nog maar net terug in Nederland (eind augustus2001) toen we ineens een vreemde e-mail ontvingen. We werdendoor een ‘zoekmachine’ bedankt voor het aanmelden van eennieuwe site. Vreemd genoeg hadden we helemaal geen site aan-gemeld, dus klikte ik op de aanmelding en tot mijn verbazingkwam ik terecht op een site die volledig aan Janet en mij wasgewijd! Het was gebouwd rondom een artikel over onze SilburyHill bevindingen die wij op de site van de Crop Circle Connectorhadden gepubliceerd. Ons eigen artikel dus, met onze eigen foto’sen foto’s van Janet en mij genomen door Eltjo Haselhoff. Oftewel:zowel ons materiaal als dat van Eltjo was van het net gestolen enop deze vreemde site gezet. Daarbinnen werden wij volledig bela-chelijk gemaakt. Er was allemaal foutieve informatie aan toege-voegd, van verdraaiingen van de waarheid tot keiharde leugens."Janet: "Zo werd gesteld dat wij zelf in het gat waren afgedaald,waarbij we de heuvel vreselijk hadden beschadigd. De hele verde-re erosie kwam door ons, zo werd gesteld! We werden afgeschil-derd als zware criminelen, die opzettelijk naar Engeland kwamenom oude Engelse monumenten af te breken. Een belachelijkebeschuldiging; we zijn het gat nooit afgedaald hetgeen op devideo ook duidelijk te zien is. We zijn juist uitermate voorzichtig inons werk, zeker als het oude monumenten betreft!"

Maar de makers van de laster-site gingen grondig te werk. Zijstuurden hun ‘bevindingen’ tevens naar de BBC, die het vervol-gens zonder hoor en wederhoor overnam en op de voorpaginavan de BBC-website plaatste. Op een verontwaardigde reactie vanJanet en Bert en hun eis tot rectificatie reageerde de BBC niet. Ver-volgens namen andere kranten (in binnen- en buitenland) degegevens van de BBC over, met de veronderstelling dat BBC-infor-

Matthew Williams

Doug Bower

© Ja

net O

sseb

aard

© B

ert J

anss

en

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 17

Het beeld van honder-den zwoegende enonder de last van degigantische piramides-tenen bijkans bezwij-kende Egyptische sla-ven, vormde de basisvoor talrijke boeken enHollywoodlegenden.Er is echter een kleinprobleem: het modelfaalt bij naderebeschouwing. Datfalen heeft geleid totnog meer boeken,gevuld met speculatiesover buitenaardsingrijpen, verdwenen

beschavingen en verloren gegane technologieën.

Er was een verborgen technologie, verscholen in hiërogliefen endubbelzinnig vastgelegd door Herodotus en Plinius. Het werd pasweer bekend toen het principe werd herontdekt in de twintigsteeeuw. Het is geen technologie van mijnbouw, transport of het uit-hakken van steen. Het is een technologie van de materie die aan-wezig materiaal gebruikt om cement te maken, zo sterk en hardals steen, dat zich (ver)bindt met natuursteen. Het vormt eenmengsel dat als een smurrie gegoten of als klei gemodelleerd kanworden, en hard wordt als beton met het voorkomen en sterktevan natuursteen.

De grote piramide van CheopsGenoemd naar de farao die het bevel gaf tot de bouw ervan, wasde piramide van Cheops oorspronkelijk een geschatte 146m.hoog, met een basis van 230 meter per zijde en omvat dertienhectare. De deksteen en enkele treden ontbreken, wat de huidigehoogte tot 137 meter vermindert. Een geschatte 2,3 miljoen blok-ken kalksteen, in zo`n tweehonderd treden, vormen de kern vanCheops. Het gemiddelde gewicht is 2,5 ton maar vele hoger gele-gen treden wegen meer dan tien ton. De blokken variëren van0,66 tot 1,23 meter hoog, in gegradeerde lengten. Binnenin,boven de koningskamer, bevinden zich granieten balken, zo`nnegen meter lang. De kern werd in oude tijden bedekt met115000 dekstenen van goede kalksteen, die afgaand op de nogaanwezige tot vijftien ton wegen, rustend op elke trede en aan-sluitend op het profiel van die erachter. De buitenkant vloeidesamen, zodat een bijna vlak mozaïek op de vier zijden gevormdwerd. De dekstenen sluiten zo nauw op elkaar aan dat er geenpapiertje tussen gestoken kan worden.

Om een voorstelling te maken van de praktijk van deze werk-zaamheden: 365 dagen per jaar met werkdagen van tien uur

geven voor de aanvoer en verplaatsing van de 2,3 miljoen blokkendie de kern van de piramide van Cheops vormen, een tempo vanongeveer een per twee minuten. Neem het middelpunt, met dehelft van de stenen gelegd, dat wordt bereikt bij de 48e trede. SirFlinders Petrie schatte dat een ‘gemiddelde’ steen 2,5 ton woogen 125 bij 125 bij 60 centimeter mat maar sommige zijn veel gro-ter. Trede 48 is ongeveer 218 meter per zijde, waarbij een totaleoppervlakte van 139.000 vierkante meter verkregen wordt. Opdeze trede kunnen 24500 van Petrie’s ‘gemiddelde’ stenen wor-den geplaatst, met een tempo van een per twee minuten zijn 82werkdagen van tien uur nodig om de trede te vullen.

Een speciale manier van samenstellen is nodig om in de binnensteruimten diagonale schachten te creëren, die Cheops doorsnijden.Met de mogelijkheden, de stenenproductiecapaciteit en het ver-plaatsen moeten we de een per minuut of minder benaderen,jarenlang volgehouden. In termen van totale mass’`s, komt dit inde buurt van 2500 tot 5000 pond per minuut of meer.

Het is deze massaproductie die de traditionele ideeën te niet doen,en het boven genoemde feit dat de dekstenen zo nauw aansluitendat er geen kaartje tussen gestoken kan worden. Wetenschappersdie de logistiek en mechanica van de traditionele bouwwijzebestuderen vinden fatale fouten: koperen werktuigen, de enigendie we kennen, kunnen niet de harde kalksteen van de hellingenvan de piramide van Cheops bewerkt hebben en die hellingenzouden van harde dekconstructie moeten zijn om het gewicht vande blokken te kunnen dragen. Een rechte helling zou een groterebouwprestatie zijn dan de piramide van Cheops zelf en er is geenspoor van over. Een spiraalhelling heeft bochten die moeilijk tenemen zijn met de gebruikte lange stenen. Spiraalhellingenbedekken meetkundige punten die nodig zijn om de buitenkantvan de dekstenen te vormen Er zijn verblijfplaatsen voor slechtseen paar duizend arbeiders gevonden. Chemische analyse van de

23

Piramides bouwen:een nieuwperspectief

Mike Carrell

Er is al veel geschreven over demanier en de bedoeling van debouw van de piramiden vanGizeh, beginnend met de grotepiramide van Cheops.Traditionele egyptologen steldendat hij werd gebouwdgedurende de 23-jarige regeringvan farao Cheops. Daarbijgebruikmakend vanhonderdduizenden slaven,harde kalksteen uit verregroeven, grote sloepen voor hettransport naar Gizeh, koperenwerktuigen om steenblokken tehakken en de hellingen op teslepen om op hun plaats tezetten. Maar ging het wel zo inzijn werk? De Romeinenmaakten al gebruik van dezogenaamde "hydraulischekalk", ook wel "Romeins cement"genoemd: een erfenis van deOude Egyptenaren? Dr. JosefDavidovits deed eeninteressante ontdekking.

De Grote Piramide te Gizeh. Werden de stenen gekapt? Ofter plaatse gemaakt?

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 23

24

dekstenen komt niet overeen met die uit bekende harde kalk-steengroeven.

De bereiding van kalksteencementDe puzzel wordt opgelost door het besef dat de harde kalksteen-blokken van Cheops in feite kalksteencement zijn, gemaakt vaneen nabije in overvloed aanwezige zachte kalksteen die verbrokkeltin water. Met behulp van de aanwezige materialen werd ter plek-ke een soort verhardende kalksteen of beton gemaakt. Er was duseen sprake van geen lange-afstands vervoer. Het aangemaaktemengsel had de samenstelling van modder die in manden naar dewerkplek vervoerd kon worden en werd gevormd door gebruik temaken van verschillende soorten bekisting, waarschijnlijk vanhout. Er hoefden dus geen zware blokken en kolossale hellingen-steigers naar boven gebracht te worden. Slechts een menselijkeketen die manden, gevuld met de zachte substantie, naar bovenbrengt langs de zijden van de piramide tot aan de tot dan toebereikte hoogte.

Deze materiële technologie was inderdaad vergeten totdat zedoor professor Josef Davidovits werd herontdekt, in de twintigsteeeuw. Davidovits, een stoffenscheikundige, was op zoek naarvlambestendige materialen na een reeks van rampzalige clubbran-den in Parijs tijdens de jaren zeventig. Hij ontdekte een familie vanbouwstoffen die hij "geopolymeren" noemde. De chemische voor-lopers naspeurend, realiseerde hij zich al gauw dat dezen in hetdagelijks leven van de oude Egyptenaren aanwezig waren. Eenpaar ongelukken, nauwkeurige observatie en experimenten vanzo`n 4600 jaar geleden, openden een deur naar ‘vloeibaar steen’.Steen was belangrijk voor de Oude Egyptenaren, aangezien deduurzaamheid ervan eeuwigheid veronderstelde. Beelden vanmensen werden van vergankelijke klei gemaakt, godkoningen

daarentegen werden in steen afgebeeld. De Egyptenaren warenmeesters in de productie van glas, juwelen en nagemaakte edel-stenen. Dat werk gaf hen kennis over een verscheidenheid aanmineralen, hun oorsprong en eigenschappen.

Een mogelijk pad begint bij het maken van brood. Zowel graan alsvuur en water zijn bij het bereiden (bakken/rijzen) noodzakelijk. Asvan sommige planten die als brandstof dienden, is rijk aan onge-bluste kalk (calcium oxide). Een alledaags mineraal, natron, werdvoor het toebereiden gebruikt; het bevat natrium carbonaat, natri-um sulfaat en natrium chloride (keukenzout). Toevallig mengenvan water met natron en plantaardig as, zal natrium hydroxide(een ‘zoutzure soda’) vormen.

Onder de mineralen die gebruikt werden bij het maken van juwe-len, behoorden chrysocolla en turkoois. Chrysocolla bevat water-stofrijk silicium en lost op in natrium hydroxide, wat natrium sili-caat (water glas) oplevert. Waterglas werd als een oplos- en bind-middel gebruikt, tot in de twintigste eeuw. Er werden toen beterehechtmiddelen ontwikkeld. Turkooi lost ook op, wat waterstofrijkaluminium fosfaat oplevert. Bij elkaar werd er een vloeistof gepro-duceerd die uithardt. Met wat Nijlslib (fijn zand) werd een kleiach-tig materiaal gemaakt dat gevormd kon worden op een potten-bakkerswiel, en dat binnen korte tijd in steen veranderde. Uit-muntend harde stenen vazen, potten en schalen werden gepro-duceerd die elke uitleg te boven gingen, tot in de twintigste eeuw.Er zijn vele duizenden van deze voorwerpen gevonden.

We weten niet precies wat er is gebeurd, of wanneer. Wat belang-rijk is, is dat de benodigde chemicaliën bij de oude Egyptenaren indagelijks gebruik waren, dat ongelukken kunnen gebeuren met denodige combinaties tot gevolg, en dat een oplettend waarnemervreemde gebeurtenissen aan een systematisch onderzoek zalonderwerpen; dat is het wezen van de wetenschap, zowel voor deOuden als voor ons.

De chemische sleutel is een zich herhalende schakel van calcium-silicaten en -aluminaten. Een alkali (basis metaal), zoals kalium ofnatrium brengt een extra elektron met zich mee, wat kruisschakelsmogelijk maakt die steenachtige eigenschappen oplevert. Tech-nisch gesproken is het geen polymeer, wat schakels van lagereeenheden impliceert. Ten gunste van Davidovits, de herontdekkervan deze technologie en die de term "geopolymeer" fraseerdevoor de moderne toepassingsmethoden, zal ik de term geopoly-meer gebruiken voor de van metselwerk vervaardigde complexenvan de oude Egyptenaren.

Dat geopolymeer in feite een soort steen is, verwant aan granieten hard aluminium en silicium houdend gesteente, mag niet overhet hoofd gezien worden. In chemische vorm bindt het met enhecht zich aan substanties. Critici die de term "beton" horen, den-ken al gauw aan Portland cement dat 25 procent uitmaakt vanmodern beton. Portland cement vormt, in de aanwezigheid vanwater, in elkaar grijpende kristallen. Deze kristallen omsluiten sub-stanties maar verbinden zich er niet mee. Omdat geopolymerenzich wel verbinden is er weinig van nodig, dus het beton kan hetuiterlijk en de belangrijkste eigenschappen van natuursteen heb-ben. Epoxieen (harsen) hebben vergelijkbare eigenschappen – zezijn hechtend, opvullend, krimpen weinig – maar worden geensteen.

Uitvinder ImhotepImhotep is een van de legendarische figuren in de Egyptische

De piramide van Zosjer, het werk van Imhotep, was deeerste piramide die in Egypte vervaardigd was. Het was destart van een enigmatische periode in de Egyptischegeschiedenis.

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 24

De Verdon is een zijrivier van de Durance. De rivier stroomt dooreen prachtig gebied, een bijzondere streek van de Haute Proven-ce, met prachtige landschappen van een onbeschrijflijke wildeschoonheid, samengesteld uit meerdere geologische, waterbouw-kundige en natuurlijke bezienswaardigheden. Deze natuurlijkestreek is het onbe-twistbare paradijs van liefhebbers van onmete-lijke ruimte, onwezenlijk zoals de "Grand Canyon", ongeëvenaardin Europa, met duizelingwekkende hoogten en laagten welke tot700 meter boven de rivieren verdwijnen, soms onder de Danteskepuinhopen zoals de "Pas de l’Imbut"... Alles in dat landschap iskracht, mysterie en grootheid. De Verdon kan werkelijk zijn rol vannatuurlijk Provencaals pronkstuk waar maken. Dat is de geologie.Wat is het verband met de mens? Vanaf zijn oorsprong nam de mens deze rijkdommen onder zijnbescherming vanwege het voedsel voor mens en dier en onont-beerlijke grondstoffen voor de industrie. Voorhistorische overblijf-selen werden gevonden in bijna alle gemeen-ten van de Verdon.In de Oudheid vestigden zich de Liguriërs op de Middellandsekuststreek en drongen tevens door tot het achterland. Tot onge-veer 600 jaar voor Christus overweldigden de Kelten Gallië enbezetten stilaan de sector om deze uiteindelijk af te staan aan deRomeinen.Deze landstreken appelleren op een bedenkelijke manier aan deonverschrokken hebzucht van de grootste aan de macht zijndedynastieën in de Middellandse gebieden. Overgaand van Kronentot Graafschappen heeft het Provencaalse land achtereenvolgensonder het gezag der Graven van Toulouse, van Barcelona en dievan Anjou, die er zich totaal meester van maakten, gestaan.

Wie waren de Graven van Anjou? Zij waren de eigenaars van delanden van de "de Beaufort" wier wapenschilden het zogenaamdeKruis van "Jerusalem" of d’Anjou verborgen hadden. Dit is het Kruismet een dubbele dwarslat, waarvan Koning René, vermeendgrootmeester van het mysterieuze geheime genootschap, de Prio-rij van Sion, in de 15e eeuw het beroemde "Kruis van Lorreinen"maakte, een symbool dat Generaal Charles de Gaulle in 1940 aanhet vrije Frankrijk gaf. René d’Anjou zou eveneens een beker in zijnbezit gehad hebben die door velen vergeleken is met de Graalbe-ker. De beker zou spreken over Maria Magdalena, en hoe er uitdrinken het eeuwige leven of op zijn minst "eeuwige kennis" zougeven. De Beauforts hadden Graven die aangesloten waren bij de "Ordevan de Tempel". Om alleen maar de belangrijkste te noemen: Foul-ques de Vijfde was Koning van Jeruzalem in 1134. Het staat vastdat de Graven een onschatbaar fortuin bezaten, samengesteld uiteen monetaire schat en religieuze voorwerpen van een kolossalewaarde. Deze fabel-achtige schat benodigde een veiliger onderko-men dan tot nu toe in het land der "Rozen van d’Anjou". Hertog

Claude de Bagers organiseerde daarom het transport naar de nieu-we Graafschappen van zijn meester: de Verdon. Het oude docu-ment, stellig en uitdrukkelijk formeel op dit punt, geeft verschil-lende data, onbegrijpelijke bijzonderheden en namen van plaat-sen, maar helaas onvindbaar op de oude kaarten van de streek.Maar ergens in de Verdon bevindt zich nog steeds een opmerke-lijk fortuin. Zijn er sporen te vinden van die schat?

Een detail geeft ons echter een zeer precieze en zeer opmerkelijkeobservatie: het konvooi van "Claudhon de Bager" bereikte op eenbepaald punt de weg die gecontroleerd werd door de troepen vande Tempeliers van "Ly mason en Greol", vanwaar het konvooi metmuilezels verder ging. De Graafschappelijke begeleiding werdteruggezonden en het einde van het konvooi werd voltooid onderde leiding van Claudhon de Bager, waarbij de bewaking verzekerdwerd door de troepen van de Tempel. Waar kwamen deze Tempeliers vandaan? Gréol werd aangeduidals "Gréoux les Bains". Momenteel heerst er een politiek die er inbestaat alles radicaal te negeren wat de aanwezigheid van de Ordeder Tempeliers te Gréoux betreft. Deze plaats is traditiegetrouwbekend onder de naam van "Commanderie", nogmaals een ver-wijzing naar de Orde. Dit negeren zou er op moeten wijzigen dater nooit Tempeliers in deze sector geweest zouden zijn... En noch-tans... de oudste akte ondertekend door de Tempel op Gréoux,van dewelke wij het bewijs vonden, dateert van 1137. Het gaatom drie eigendommen van de Orde en een hoeve (Nr. 118 vol-gens de collectie Marius Montand te Marseille). Er volgt een andergeschrift (zelfde collectie) aangaande een belangrijke werker aan

De Verdon:bewaarplaats vande Ark desVerbonds?

André Douzet

De Franse regio van de Verdonis het schouwspel van natuurlijkschoon, maar ook het kadervan de overlevering van deTempeliers… en andere geheimegenootschappen, die als enigdoel hadden een geheimespeurtocht naar het geheim datde Tempeliers na hunontbinding aldaar bewaardhadden.

De Ark des Verbonds wordt op allerlei plaatsen gezocht,tot in onze tijden. Verloren uit Israel, werd zij uiteindelijkbegraven in Frankrijk, een plaats die zelden overwogenwordt als rustplaats van de Ark?

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 26

27

het Gastel welke overgemaakt is omtrent 1145 aan de Tempeliersdoor Raymond Berneger. Tenslotte een derde, melding makendvan het opstoppen van een sifon en andere afwateringswerkenonder de versterkte omtrek der Tempelieren van Gréoux. Bewijs teover, maar de autoriteiten volharden in hun ontkenning. Men kanzich alleen maar afvragen waarom…Nog meer bindingen en afschriften – en dus bewijsmateriaal – vandeze akten werden gemaakt in 1811 bij notaris Soblun van heteiland Malta. Daarin stelt men dat de Tempeliershuizen van Gréolsen Montsaunés met elkaar onderhandelden omtrent de ruil vaneen aantal van hun bezittingen. Doch nog merkwaardiger is decorrespondentie van de collectie "Peiresc". Die maakt melding vaneen ruil van documenten tussen Bompas en de Tempeliers vanGréoux. Peiresc zou al deze informatie ingehaald hebben in de17e eeuw, dank zij zijn vriend Polycarpe de la Rivière, de Prior vande Karthuizers te Bompas, alwaar vijf eeuwen terug, de trouweClaud-hon werd begraven. Het is moeilijk te veronderstellen datdeze documenten on-mogelijk te lokaliseren waren door schrijversvan de 20e eeuw. Ook het weigeren van toegevingen van tegen-woordigheid en bestaan der Tempelieren op Gréoux, wat ons ergverwonderd en ongewoon voorkomt, maakt de hele affaire alleenmaar interessanter… en dringt een vraag op: waarom ontkentmen de feiten? Wat is er dus zo interessant omtrent die feiten? Polycarpe de la Rivière was een controversieel persoon. Hij kendeeen geprivilegieerde opvoeding, werd monnik in een abdij te StCroix en Jarez, en vervolgens Prior van Bompas, vooraleer hij ver-dween van het aardoppervlak. Hij schreef over Maria Magdalenaen hoe die mogelijk in Frankrijk aangemeerd was en daar haar laat-ste dagen doorbracht… volgens sommige bronnen in het gezel-schap van Jezus. Vervolgens schreef hij een boek over de plaatse-lijke geschiedenis van Bompas, maar dit werk werd door niemandminder dan de Paus zelf… verboden. Had de uitwisseling vanbepaalde documenten, documenten indertijd in het bezit van deTempeliers, iets te maken met zijn "verboden kennis"? Het ver-dwijnen van Polycarpe had in elk geval alles te maken met het feitdat hij besloot zijn zoektocht voort te zetten… maar zonder datiemand het wist.

Alfred Weysen is een Belgisch auteur die zijn aandacht op de Ver-don gericht heeft. Weysen merkte in zijn boek L’Ile des Veilleurs opdat hij negen oorden van Tempelierse invloed en afkomst heeftgeplaatst in deze streek: St Laurent, St Roch, St Jean, St Julien enandere... daarna werkte hij met de initialen van deze oorden enverkreeg het woord T.E M.P.L.A.R.M., een verwijzing naar de Tem-

peliers. Laat ons stellen dat deze conclusie "dromerig" is. Dezeonderzoeker bouwt vervolgens een theorie op aangaande defabelachtige schat, verborgen in de streek van de Verdon. Wekomen nog terug op de verschillende opmerkingen, zonder hetdaarmee eens te zijn.Op het register van de Tempel in de Verdon bevindt zich eenopmerking: de plaats genoemd "Bagarry" of "de Bagarri". Weweten dat de eerste Grootmeester van de Tempeliers een zekere"Hugues de Payns" was. Wie hij precies was en waar hij vandaankwam, is het onderwerp van speculatie. De meest bekende theo-rie is deze welke erkend werd door de geschiedenisschrijver van LaChampagne. Tussen de andere theorieën is de meest geloofwaar-dige die van "l’Ardêche" (Brégot du Hut) en "de Barry" in de Ver-don (Jacques de Viry). Aldus zou blijken dat de eerste Meester nietHugues de Paganis", maar "de Baggarri" zou zijn. De vraag dringtzich dus naar voren of de eerste Grootmeester van de Verdonafkomstig was… Wat het antwoord ook moge zijn, het is zeker dat de landstreekvan "de barri" een vooringenomen plaats in het raadsel van de Ver-don speelt. En, het zou wel kunnen dat deze oude familie eenTempelier tussen hun leden had, te meer dat "Hugues de Barri" indit geval een monnik zou zijn geweest te St Victor in Marseille. Hetmoge een toeval zijn, maar een legende stelt dat St Victor in Mars-eille verbonden is met de komst naar Frankrijk van Maria Magda-lena en haar broer Lazarus, die in de bijbel te boek staat als die-gene die door Jezus uit de doden werd opgewekt. Was het daar-om en vanuit deze invalshoek dat de Tempeliers opgericht wer-den? Wie zal het zeggen.

St Victor in Marseille was in elk geval het onderwerp van preciezeopzoekingen door onze eerder genoemde "Polycarpe de la Riviè-re", alsook een zekere Dom Peretti...die men op een bescheidenmanier terug-vindt in een glaskunstwerk in deze zaak. Het was eenzonderlinge Benedictijnenmonnik die zijn naam orthografisch ver-anderde en van oorsprong ‘Pernety’ was. Geboren op 13 februari1716, stierf hij niet in Valence in 1801 zoals beweerd werd, maarop 16 oktober 1796 te Avignon. Is het werkelijk toeval dat hij totde Congregatie van St. Maur behoorde? St. Maur is een van denegen oorden van de Tempeliers van de Verdon, waarover we hetreeds hierboven hadden.Hij werd bibliothecaris van de Koning van Pruisen, Frederik deTweede. Daarna onder-hield hij zich vaak met "Graaf Grabianka",alsook met veel andere Poolse aris-tocraten die uiteindelijk toetra-den tot zijn beweging genaamd "Les Illuminés d’Avignon", de Illu-minati van Avignon, een geheim genootschap dat welbekend is inRozenkruiser kringen. Tenslotte ontmoette hij de Heer "Vaucroze"te Bedarrides, die hem een woning toevertrouwde waar hij zijnverbazende groepering kon laten opbloeien. Noteren we even-eens dat zowel Pernetti als Polycarpe geïnteresseerd waren in degeschiedenis van Avignon, en dat in het geval Polycarpe, dit even-eens een onderwerp was dat deel uitmaakte van het werk dat doorde Paus verboden werd.Het valt eveneens op dat Pernetti bindingen had met "La stricteobservance Templière – de strikte Tempelier naleving". Volgens deFranse auteur Serge Hutin zijn er verscheidene schriften over deuitwisseling tussen de beweging der Teutoonse Ridders en de basisvan de Illuminati van Avignon. Hutin had voldoende redenen omte denken dat de "Orde van de Zwarte Arend" (welke nu nog indeze huidige tijd bindingen hebben met en onder me-kaar) zichafleiden met het vernieuwen van de befaamde Tombeau de Pou-lin en lieten geloven in een vergissing van vertaling van de plaatsVaucoze met die van het Heilig Kruis in de Verdon. Als bewijs, hethernemen van de acti-viteiten van deze beweging in de sector van

De Ark des Verbonds was het allerbelangrijkste voorwerp inde Tempel van Solomon, gebouwd om de Ark te huisvesten.De Ark, gebouwd door Jahweh, op order van Mozes, zoude mensheid in de mogelijkheid stellen om rechtstreeks incontact te treden met God.

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 27

De komst van de com-puter, het instrumentdat ooit in Amerika alstelraam begonnen isom de volkstelling tevergemakkelijken, hadniet zo zeer een ver-eenvoudiging vanbureaucratische pro-cessen als wel een toe-name van registratiesen te verwerken gege-vens tot gevolg. Nietalleen de overheid,maar ook grootwinkel-bedrijven en uiteraardde banken, gaan er

toe over steeds meer gegevens van hun klanten te registreren.Deze ontwikkeling wordt door gewone mensen wel aangeduidmet ‘Ze weten (toch al) alles’. Wat door velen niet wordt beseft isde actieve rol die wij zelf in dit proces vervullen. De PIN-pas en demobiele telefoon bieden veel gemak maar veel mensen zijn zichniet bewust dat zij dagelijks vele sporen nalaten. Als we onzemobiele telefoon aanzetten vertelt die tegen elke GSM zendmastin welke cel die zich bevindt, afhankelijk van het type telefoon kandeze van een paar honderd tot enkele tientallen meters nauwkeu-rig getraceerd worden. Deze gegevens worden met tijd en plaatsbewaard, zodat ook onze reisroutes nauwkeurig in kaart gebrachtworden. Ook SMS berichten worden geregistreerd en bewaard.Als we PIN-nen (Persoonlijk Identificatie Nummer) bij de bank ofbetalen met PIN worden ook die gegevens met tijd en plaats gere-gistreerd. Bij steeds meer PIN automaten hangt een camera. Ookbinnen in de bank is videobewaking. Veel banken bewaren vanhun klanten een foto op CD-ROM. Als we bij een tankstation beta-len met PIN worden hoeveelheid en soort brandstof geregistreerd.Bovendien is er ook op veel benzinestations camerabewaking. Alswe op de snelweg te hard rijden worden auto en kenteken geflitst.Langs de A2 van Amsterdam naar Maastricht is een systeem geïn-stalleerd dat alle uiterlijke kenmerken van een auto kan herkennenzodra die maar een keer is geregistreerd. Het kenteken wordt auto-matisch vergeleken met het kentekenbestand in Veendam. Als weeen treinkaartje kopen en betalen met PIN worden ook die gege-vens geregistreerd. In 2003 komt er een chipkaart voor het open-baar vervoer die niet alleen de automatische betaling moet rege-len maar ook gegevens over reizigersstromen in kaart moet bren-gen. Als die kaart persoonsgebonden is om geld van onze bankre-kening af te kunnen schrijven of korting te kunnen krijgen, houdtdat gelijk een legitimatieverplichting in. Op stations hangen ookweer camera’s die registreren hoe wij in en uitstappen. Sommigemaatschappijen zijn er toe over gegaan om camera’s in bussen entreinstellen te instaleren. Als we op ons werk komen, wordt doorde prikklok of met het pasje feilloos geregistreerd hoe laat wijkomen, hoe laat wij weg gaan, en vaak ook in welke ruimte wij onsbevinden.

‘s Avonds boodschappen doen, met de bonuskaart of de airmiles-pas die perfect ons koopgedrag registreert. Even surfen op inter-net, op iedere site die we bezoeken laten we sporen na, iederemuisklik wordt geregistreerd. Boeken lenen bij de bibliotheek, onsinteressegebied wordt moeiteloos vastgelegd. Even een telefoon-tje plegen, het wereldwijde Echelon afluistersysteem scant hettelefoon fax en E-mail verkeer op trefwoorden, zelfs een babyfoonkan worden afgeluisterd...

Bij alles wat we doen laten we gegevens achter, met de PIN pas ende mobiele telefoon en op het internet laten we een digitaal spoorna waardoor we niet alleen getraceerd kunnen worden, met allegegevens bij elkaar opgeteld is een zeer gedetailleerd personlijk-heidsprofiel op te stellen.

Identificatie is de basis voor controleZowel de overheid als het bedrijfsleven proberen meer grip te krij-gen op de persoonlijke levenssfeer. De overheid legt vooral denadruk op het voorkomen en bestrijden van fraude, criminaliteiten illegale immigratie, bij het bedrijfsleven en de banken gaat hetvooral om goed controleerbaar betalingsverkeer en het opstellenvan klantprofielen. De basis van controle is vaak een persoonsge-bonden kaart: een bankpas of een klantenkaart. Voor steeds meerhandelingen geldt een legitimatieplicht door middel van een pas-poort of rijbewijs. Naarmate steeds meer sociale voorzieningenalleen nog maar toegankelijk zijn met een geldig identiteitsbewijsen ook in Nederland op het werk een algehele identificatiever-plichting geldt, is de fraude met paspoorten toegenomen. Ditwerd jaren geleden al door tegenstanders van de wet op de iden-tificatieplicht voorspeld. De overheid hecht dan ook grote waardeaan een fraudebestendig paspoort. Om dit te realiseren wordenpaspoorten sinds oktober 2001 op een centrale plaats aange-maakt. Nieuw is ook dat pasfoto’s digitaal worden overgeseind, ter

De opmars van Big Brother

Marcel Heijman

Camera’s op straat, registratievan telefoongesprekken, hetonderscheppen van telefoon, faxen e-mail, paspoort en rijbewijsop chipkaart, biometrischeidentificatie, computerregistratieen het koppelen van databases.De eerste stappen van eenarsenaal van technischehulpmiddelen dat dooroverheden wordt gezien als hetmiddel om de maatschappijvorm te geven. Daarbij wordtde nadruk gelegd op hetvoorkomen van fraude encriminaliteit. De elfde septemberwas aanleiding om draconischemaatregelen als nieuw tepresenteren terwijl men achterde schermen al lang bezig wasmet de geleidelijke invoeringervan.

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 30

31

plaatse in de pagina worden ingebrand, en in een databank opge-slagen.

De meeste landen zijn er toe overgegaan om op paspoorten eenpersoonsnummer, of Social Security Nummer op te nemen. InNederland is dit het SoFi-nummer. Dit nummer is een zoeksleutelvoor het verkrijgen van verdere gegevens. Door middel van eenoptische leeszone, (machine readable), kan het nummer aan data-bases worden gekoppeld voor het verkrijgen van nog meer infor-matie: wordt deze persoon gezocht? hoe staat het met zijn verze-keringen? Staat er een boete open, enz.Hoe vergaand de mogelijkheden zijn van een identiteitsbewijswordt duidelijk in Thailand. Iedere inwoner heeft daar een ver-plichte chipkaart met digitale foto en vinger afdruk. Op een chip-kaart, (een chip is in feite een microcomputer) kunnen completedossiers worden opgeslagen. De Thaise kaart bevat niet alleennaam en adres en nationaliteit, maar ook informatie over familie;ouders, voorouders, opleiding beroep, justitiële- en belastingge-gevens, en religie. Al deze gegevens zijn ook nog eens in een cen-trale database opgeslagen. Met dit systeem is een zeer geavan-ceerd controlesysteem opgezet dat burgers volledig transparantmaakt. Ook in andere Zuidoost Aziatische landen probeert mendergelijke systemen op te zetten zoals Singapore, China de Filip-pijnen en Japan.

Ook in meer democratische landen probeert men omvangrijkecontrolesystemen te realiseren op basis van een identiteitsbewijs.Als redenen worden altijd illegale immigratie, fraude en criminali-teitsbestrijding, genoemd. Een goed voorbeeld is de "AustraliaCard", die de Australische regering in 1986 probeerde in te voe-ren. Dit plan bestond uit de volgende maatregelen:- Een persoonsnummer voor iedereen;- Een multifunctionele identiteitskaart met dit nummer, uitgege-ven door de Health Insurance Commission;- Een legitimatieplicht, in veel gevallen moet de kaart wordengetoond bv. voor het verkrijgen van werk. Bij weigering volgenharde sancties;- Een centrale bevolkingsadministratie onder controle van het HIC;- Instanties worden verplicht het nummer in hun administratie tegebruiken;- Uitwisseling van gegevens, instanties worden verplicht om ver-anderingen aan elkaar door te geven.

Ook de sancties waren niet mis. Voor het in dienst nemen vanwerknemers zonder identiteitsbewijs, een boete van 20.000 dollar.Huur van woning of land zonder identiteitscontrole: vijfduizenddollar boete. Verlies van de kaart? Vijfduizend dollar boete. Zonderkaart wordt ook de toegang tot de eigen bankrekening ontzegd.Leven zonder kaart zou onmogelijk geweest zijn als de Australischeregering er in geslaagd zou zijn deze plannen door te drukken. DeAustralia Card bracht de grootste publieke tegencampagne ooitop gang, die leidde tot een scheuring in de regering, waarna menhet voorstel voor de kaart heeft ingetrokken. De Australia Cardstaat niet op zich zelf. Nieuw Zeeland had de Kiwi kaart. In de USAen Canada bestaan al sinds lang plannen voor een Nationale Iden-titeitskaart, ook in Groot-Brittannië stond bij herhaling de Identi-teitskaart op het politieke programma, en in Nederland werktminister van Boxtel aan de Nederlandse Elektronische Identiteits-kaart. In België is dergelijke kaart reeds decennia lang verplicht endient steeds bij zich gedragen worden, alsook op politie-verzoekvertoont worden. In Amerika en Groot-Brittannië werden de voor-stellen in de ijskast gezet toen bleek dat de kosten vele miljardenhoger waren dan verwacht.

De gebeurtenissen van de elfde september brachten opnieuw allegenoemde identiteitskaarten met stip op de politieke agenda.Tevens werden andere draconische maatregelen bepleit zoals uit-breiding van bevoegdheden van politie en inlichtingendienstenom internet en e-mail te onderscheppen, telefoons af te tappen,en bestanden van telecombedrijven, banken enluchtvaartmaatschappijen te koppelen. Daarbij gaat het om vra-gen als: wie belde met wie? Wie vloog waarheen? Wie heeft waareen bankrekening en welke transacties vinden er plaats? De geest-drift waarmee politici ook in Nederland pleiten voor een identifi-catieplicht in combinatie met biometrie, doen een dubbele agen-da vermoeden.

Zoals het Australische en Thaise voorbeeld laten zien is een identi-teitsbewijs met persoonsnummer of chip niet een simpele kaartwaarop staat wie iemand is, maar maakt een identiteitsbewijs deeluit van een controlesysteem dat in drie woorden samengevat kanworden: identificatieplicht, kaart en database. Het zijn de compo-nenten van een toezichtsapparaat waaraan iedere burger zichmoet onderwerpen. Iedereen moet een biometrisch kenmerk inle-veren voor de databank en chipkaart. Biometrie is het herkennenvan levende wezens met behulp van lichaamskenmerken Eenlichaamskenmerk zoals een vingerafdruk, de handpalm, het oor,een oog de iris of de retina wordt elektronisch ingescand enomgezet in een soort cijfercode. Die code wordt opgeslagen ineen computer, chipcard of databank. Zo is een computer in staateen persoon te identificeren. Een identiteitsbewijs op chipkaartkan zo zijn eigenaar herkennen. Een irisscan is veel nauwkeurigerdan een vingerscan.Een chip op het identiteitsbewijs, rijbewijs of paspoort geeftbovendien de mogelijkheid van elektronische controle door eenzendsignaal. De biometrische gegevens worden gecombineerdmet het persoonsnummer, naam, geboortedatum, adres, woon-plaats, nationaliteit, verblijfstatus, ras, en religie. Een digitale fotomaakt het dossier compleet.Om er zeker van te zijn dat de bevolking de kaart altijd bij zichheeft, worden de situaties waarin men de kaart moet laten zienuitgebreid. Een legitimatieplicht is dan niet meer alleen politie dieop straat mensen aanhoudt, maar... Geen identiteitsbewijs? Geendienstverlening! Geen werk! Geen geld! enz. Het betekent eendrastische verandering in de verhouding tussen de burger en destaat en een toenemende machtsongelijkheid in het voordeel vanhen die over informatie beschikken. Natuurlijk worden deze aspec-ten door overheden verdoezeld. In plaats daarvan spreekt menvan Burger Service Kaart die toegang geeft tot allerlei elektroni-sche dienstverlening. Biometriekaarten worden altijd eerst getestop personen met weinig of geen politieke en financiële invloedzoals asielzoekers, mensen die van een uitkering moeten leven enmilitairen.Het is een puur rationele en bureaucratische benadering vangestelde problemen waarbij de techniek als uitgangspunt wordtgenomen. Kenmerkend voor deze benadering is dat emotioneleaspecten zoals; ‘Ik wil geen nummer zijn’ en ‘Ik wil niet mijn vin-

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 31

Hoewel het voor de moderne reiziger niet meer op te merken is, isNoord-West Wales, waar Anglesey zich bevindt, gelegen in eeninteressant landschap. Wat momenteel het Snowdonia NationalPark is, is een bergketen die als een muur het eiland Angleseyafschermt van de rest van het Britse eiland. Met pieken van zes-honderd tot duizend meter hoog, is het voor het oog een indruk-wekkend schouwspel. Voorbij deze "muur van bergen" bevindtzich het eiland Anglesey, van de rest van Wales afgescheiden doorde "Menai Strait", een smalle strook water ter grootte van eenrivier. Twee bruggen verbinden dit eiland momenteel met het vas-teland, een soortgelijke situatie als aan de andere kant van Angle-sey, waar zich het eiland "Holy Island" bevindt, met als belangrijk-ste stad "Holyhead". In tegenstelling tot het in de onmiddellijke omgeving liggendeSnowdonia, is Anglesey bijzonder vlak, waarbij het eiland HolyIsland slechts één belangrijke heuvel kent, Holyhead Mountain,met een hoogte van 220 meter.Een interessant landschap, met een interessant verleden. Angleseystaat in Groot-Brittannië bekend als "de moeder van Wales": hetwordt beschouwd als een centrum. Anglesey, in Welsch "YnysMon", is afkomstig van het Romeinse Mona. Wat de naam vanAnglesey ten tijde van de Kelten was, is niet bekend. De Britseauteur Graham Phillips stelt dat het mogelijk Avalon was, eennaam verbonden met de Graal-legenden. De naam Avalon isafkomstig van het oude Welsche woord Afallach, wat zoveel bete-kent als "rijk in appels", waarbij kan worden opgemerkt dat Angle-sey ten tijde van de Romeinen inderdaad befaamd was om zijnappel-productie. Geoffrey of Monmouth, de geschiedschrijveromtrent het oude Brittannië, noemt het Insule Pomorum, "heteiland van de appels".

"Mona" was de plaats waar de Kelten en hun priesters, de Druïden,het langst de komst van de Romeinen overleefden. Terwijl deRomeinse invasie van West-Europa zorgde voor het uitsterven vande Keltische cultuur in zowel Frankrijk en later Groot-Brittannië,werden de verste randen van het Romeinse rijk die gebieden waarde oude cultuur het langst stand probeerde te houden.Hoewel de Romeinen Anglesey trachtten te veroveren, slaagden zedaar gedurende lange tijd niet in. Ze bouwden tenslotte eenburcht, Segontium (nu de stad Caernarfon), aan de oever van deMenai Strait, om er zo voor te zorgen dat de Keltische Druïden ophun eiland bleven. Waarom wensten de Romeinen hun hand te leggen op Anglesey?De Romeinen waren bijzonder gekant tegen de Druïden die doorhen beschouwd werden als de verzetsleiders van de overwonnenbevolking. Zij waren het die de plaatselijke bevolking er steedsmaar weer toe bracht de wapens op te nemen tegen de Romei-nen. En die Druïden waren gesitueerd op het eiland Anglesey, datin de eerste eeuw na Christus het religieuze centrum van de Britseeilanden was. Dat stelde zowel de Romeinse geschiedschrijverTacitus alsook de Romeinse keizer Nero, die specifiek stelde datAnglesey veroverd diende te worden. Heel veel troepen werden uit

Brittannië verplaatst naar Wales, waardoor elders een hiaat in hetRomeinse gezag ertoe leidde dat te Londen, "koningin Boudica"een opstand begon. Hierdoor moesten de troepen afzien van hunverovering van Anglesey, om ervoor te zorgen dat Londen en derest van Brittannië niet uit hun bevoegdheid verdween. DeRomeinse leider Paulinus zou de orders van keizer Nero verscheurdhebben en zou via de nieuw aangelegde Watling Street naar Lon-den zijn getrokken, om het leger van Boudica tegemoet te treden.Dat leger had Londen verlaten, op zoek naar een Romeins legerwaartegen zij kon vechten. Uiteindelijk vond de strijd plaats teAtherstone, in Warwickshire, met een gemakkelijke overwinningvoor de Romeinen. De verovering van Wales gebeurde echter korte tijd later, nogsteeds in de eerste eeuw na Christus. Tacitus schreef het volgendeomtrent de strijd die plaatsvond op de kust van de Menai Strait:"Aan de kust stond een oorlogslinie van de oppositie, voorname-lijk bestaande uit gewapende mannen, met onder hen vrouwen,hun haar waaiend, terwijl ze toortsen droegen. Er waren Druidenonder hen, die angstaanjagende vervloekingen riepen, met hunhanden naar de hemel gerezen, waarbij onze soldaten zo bevreesdwaren door het ongewone dat hun ledematen verlamd waren. Zestonden stil en raakten gewond. Op het eind van de strijd over-wonnen de Romeinen, waarbij ze de heilige eiken van de Druïdenvernietigden."Hoewel overwonnen, vestigden de Romeinen zich pas op het eindvan de derde eeuw na Christus in de streek. Toen bouwden ze eenfort te Holyhead, waarvan de restanten tot op heden nog zicht-baar zijn langs de kust, rond de oudste kerk van het eiland HolyIsland.

De cultus van de Druïden ontwikkelde zich waarschijnlijk uit deprehistorische godsdiensten van de Britse eilanden en Frankrijk,met name de megalithische cultuur. Lange tijd geloofde men zelfsdat de megalithische bouwwerken in Europa gebouwd waren

Anglesey: het eiland van de Druïden

Dave Custers

Het eiland Anglesey in Walesbleef ten tijde van de Romeinenhet centrum voor de KeltischeDruïden en hunnatuurgodsdienst. Werd huntraditie bewaard in de Graal-legenden, die eveneens in Walesteruggevonden werden?

Het eiland Anglesey is rijk aan megalieten, o.a. in de buurtvan Holyhead. Was dit het centrum van de druïden, de Kel-tische priesters? In elk geval overleefden zij hier het langst.

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 36

37

door het volk van Asterix en Obelisk, m.a.w. de Kelten. De Keltische godsdienst was een natuurgodsdienst: men aanbadde zon, de maan en de natuur. Uiteindelijk werd hun godsdiensteen kaste-systeem, waarbij het religieuze materiaal doorgegevenwerd door de priestergemeenschap: de Druïden. Ze waren nietlouter priesters, maar eveneens leraren, dokters, poëten en warenmogelijk eveneens verantwoordelijk voor de rechtspraak. Een leerling kon gemakkelijk twintig jaar doorbrengen vooraleerhij gevormd was tot een Druïde. Die vorming lijkt plaatsgevondente hebben op Anglesey. In 1942 ontdekte men in het opgedroog-de meer van Llyn Cerrig Bach, aan de monding van de Alaw rivier,meer dan 150 voorwerpen die in het heilige water gegooid warenals een offer voor de goden. De voorwerpen die aldaar terugge-vonden werden, waren geen prullen, maar waardevolle voorwer-pen. Het is de grootste vondst van dergelijke voorwerpen in heelGroot-Brittannië. De archeologen dateerden de periode als volgt:het offeren gebeurde gedurende 250 jaar, tot het einde van deeerste eeuw na Christus. Meteen het tijdperk waarbij de rol vanAnglesey als laatste heilige initiatieplek voor de Druïden op devoorgrond trad.De Druïden brachten eveneens offers. Normaliter ging het hier omdieren, hoewel de Romeinse auteurs stellen dat eveneens mensengeofferd werden. Soms gebruikte men afbeeldingen in hout dieverbrand werden als offer voor de goden. Soms bevonden er zichblijkbaar mensen in deze houten afbeeldingen, zoals dramatischverbeeld werd in een cult-film van de jaren zeventig, The WickerMan. De Romeinse auteur Diodorus stelde dat de slachtoffers vandergelijke mensenoffers vaak de wet overtreden hadden. De Druïden waren de meester van deze offers, waarbij mogelijkhun rol als verantwoordelijke voor de rechtspraak onderlijnd werd.

Minder aandacht wordt echter gegeven aan dat "deel" van Angle-sey dat in principe geen deel van het eiland vormt, maar dat even-eens vrij was van Romeinse bezetting. Holy Island, of Heilig Eiland,is een interessante naam voor een eiland. Het duidt er op dat heteen religieus belangrijk centrum was – het was om een of anderereden "heilig". Bovendien is het zo dat het niet echt bekend iswaarom men het "Heilig" noemt. De benaming heeft niets te doenmet de Christelijke godsdienst en het lijkt dat het te maken heeftmet de Druïdische aanwezigheid – of misschien zelfs vanuit hetmegalithische tijdperk dat aan de Keltische cultuur voorafging?Anglesey heeft eveneens een aantal megalithische bouwwerken,waarbij Bryn Celli Ddu en Bodowyr de twee meest bekende zijn.Het zijn conische grafheuvels, waarbij elders op het eiland, alsook

op Holy Island, andere megalithische structuren, met name men-hirs, teruggevonden worden. Op Holy Island bevinden die zichmet name rondom de enige en hoogste heuvel van het eiland:Holyhead Mountain, een heuvel die vanaf bepaalde plaatsen inAnglesey eveneens waargenomen kan worden. Was dit een heu-vel, een soort van "heilige berg", mogelijk die plaats die aangezienwerd als de heilige plaats waar hemel en Aarde met elkaar hetnauwst in verbinding stonden? Hoewel de Druïden ons geengeschriften nalieten, lijkt deze mogelijkheid meer dan waarschijn-lijk.

Noord Wales lijkt dus bijzonder verbonden met de megalithischecultuur, de voorloper van de Keltische beschaving – en de Druï-den. Zo’n zeventig kilometer van Anglesey bevindt zich Llandud-no, met het schiereiland "Great Ormes Head". Het is hier dat menzo’n tien tot vijftien jaar geleden een kopermijn uit de Bronstijdterugvond. Het is de enige dergelijke mijn die trouwens voor hetpubliek toegankelijk is. Bepaalde passages werden gedurende vier-duizend jaar door niemand gezien.De Great Orme rijst eveneens 220 meter uit boven de Irish Sea. Demijn is minstens 240 bij 130 meter groot, met een verticale diep-te tot zeventig meter. Verschillende tunnels zijn bijzonder nauw,waarbij de archeologen menen dat het waarschijnlijk kinderenwaren die in dit ondergronds netwerk werkten. Momenteel zijnmeer dan zes kilometer aan ondergrondse tunnels teruggevon-den, waardoor het de grootste prehistorische mijn ter wereld is.De grootste kamer werd tussen 1987 en 1994 onderzocht. Zebevatte honderden beenderen van dieren, alsook een aantal men-senbeenderen. Deze kamer werd zo’n 3500 jaar geleden uitge-graven. Het is hier dat de grootste stenen hamer werd terugge-vonden: hij is 29 kilogram zwaar. Gedurende twaalf jaar vanonderzoek hebben de archeologen meer dan drieduizend stenenhamers teruggevonden, alsook dertigduizend werktuigen uitbeenderen. Het koper werd gesmolten te Pen Trwyn, ten noordoosten van deOrme. Momenteel is het niet bekend hoe oud deze plaats is, maarindien ze inderdaad uit de Bronstijd zou zijn, dan is het de enigedergelijke plaats die op de Britse eilanden ontdekt is.

In de onmiddellijke omgeving van de mijn bevindt zich een crom-lech, een bouwwerk dat lijkt op een stenen hut, mogelijk de mega-lithische versie van de kerk of de tempel. Waarschijnlijk was diecromlech dan ook een onderdeel van het religieuze leven van demijnwerkers.

Anglesey blijft boeien. De Engelse auteur Graham Phillips meentimmers dat Anglesey de plaats was waar "de Heilige Familie", metname de Maagd Maria, de moeder van Jezus, geleefd en begravenzou zijn. Hij spitst zich met name toe op beweringen omtrent de

Holyhead Mountain domineert het landschap van HolyIsland. Zoals de naam doet vermoeden, lijken we hier temaken te hebben met een belangrijk religieus centrum.

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 37

Rudi Klijnstra

Shambhala. Het verborgenland waar het wiel van detijd stilstaat. Uitg. Karnak, 2001

De naam Shambhala roept bij velen onwil-lekeurig dezelfde beelden op als Atlantis:een rijk van vrede, melk en honing. Hetverschil tussen Shambhala en Atlantis is datvolgens de overlevering Altantis ten onderis gegaan en Shambhala nog steedsbestaat. In sommige Indiase Sanskriettek-sten wordt vermeld dat Shambhala tennoorden van Bodhgaya in Noord-India, ofin de Himalaya ligt. Shambhala betekent"Bron van Geluk" en volgens de Tibetanenis het een land van koningen en lama’s diemet elkaar in vrede leven. De koningen vanShambhala vormden een overleveringslijnvan incarnaties die de meeste esoterischevan alle Tibetaans-boeddhistische oefenin-gen bewaart, tot de tijd aanbreekt dat dezeleer tijdens de regering van de laatstekoning van Shambhala voor alle mensenbeschikbaar zal komen. Voor Tibetanen isShambhala het enige Zuivere Land op dezeplaneet, een verborgen land dat alleenbereikbaar is voor diegenen die een procesvan spirituele zuivering hebben doorge-maakt.Rudi Klijnstra reisde door Siberië, Mongo-lië, Tibet, China, Nepal en India en bestu-deerde de Aziatische legenden en overleve-ringen over Shambhala. Hij toont in zijnboek overeenkomsten aan tussen de mys-tieke Centraal-Aziatische tradities en dievan de Kelten; hij legt een link met Atlantis,Engeland (Glastonbury) en tijdloze feno-menen zoals graancirkels, lichtobjecten enUFO’s.Hij gaat in zijn boek uit van drie manierenom de verhalen over Shambhala te duiden:het "uiterlijke" Shambhala, een bestaand

doch verborgen koninkrijk, het "innerlijkeShambhala dat verborgen ligt in het men-selijk onderbewustzijn en een domein isvan onze geest, en het "andere" Shambha-la, t.w.: de geheime leer van esoterische- ofmysteriescholen. Elk van deze drie aspec-ten wordt uitgebreid beschreven en uitge-diept, en geen van deze drie aspecten doetin belangwekkendheid voor de anderonder: een interessante, boeiende en ade-quaat geïllustreerde reisgids voor een zoek-tocht over land of in de geest. (Sylvia Fra-nyik)

Benjamin Woolley

The Queen’s Conjuror. TheScience and Magic of DrDee.London: HarperCollins, 2001

John Dee is volgens velen het toonbeeldvan de "Renaissance-man": zowel weten-schapper als alchemist. In het geval vanDee is het echter op een bijzonder hoogvlak: hij was adviseur voor de Engelsekoningin Elizabeth I en trok vervolgenssamen met zijn "ziener" Edward Kelley inEuropa rond. Zijn leven stond bol vanmededelingen die hij via Kelley kreeg uithet "hiernamaals", de engelen, enz. Terzelf-dertijd was hij echter eveneens een ver-maard wetenschapper, met studies in Leu-ven en een bibliotheek die zijn gelijke nietkende in een Engeland dat indertijd niet alseen belangrijke natie in Europa beschouwdwerd. Die omkeer werd deels bewerkstel-ligd door Dee, die via zijn bibliotheek infor-matie kon verschaffen omtrent details inAzië en Amerika, details die elders in hetland niet verkregen konden worden.Bovendien hielp hij met het spionagesys-teem, dit in een tijd dat de strijd tussenkatholieken en protestanten bijzonderhoog oplaaide. Tot op heden vindt men in het BritishMuseum de "glazen bol" van Dee terug, diehij gebruikte in zijn zoektocht naar "de uit-

eindelijke waarheid". Op die tocht werd hijbeïnvloed door engelen die hem letterlijkbevolen om heel Europa af te dwalen envaak te handelen tegen zijn eigen zin, metname toen zijn huwelijk beproefd werddoor Kelley’s constante aanwezigheid. Uit-eindelijk zou het die Kelley zijn die in Euro-pa de grootste roem en faam vond, terwijlDee terug naar Engeland trok, waar hij inarmoede stierf. Dee is een van de meest bekende histori-sche voorbeelden omtrent de alchemie,maar hij is eveneens een van de meestdrieste: het was voor hem niet mogelijk omenig geluk te vinden met zijn gave, en zijnzoektocht naar het grote antwoord werduiteindelijk nooit beantwoord. Het dientechter gezegd dat hij op zijn zoektocht bij-zondere informatie verkreeg, die vele latereonderzoekers, waaronder Isaac Newton,zouden verheugen. (Dave Custers)

Christopher Snyder

An age of Tyrants, Britainand the Britons 400-600,Sutton: Stroud, 1998.

Dit is de wetenschappelijke evenknie vanhet eerder besproken boek van Snyder:"Exploring the world of King Arthur." Waardit populaire boek vooral probeert koningArthur in zijn tijd te plaatsen en het ont-staan van de legendes tot op de dag vanvandaag verheldt, stort An Age of Tyrantszich volop in de wetenschappelijke discus-sies. Met een beetje doorbijten is ook ditboek toch zeer lezenswaardig. Snyder heeftvooral bezwaren tegen de termen die totnu toe in de geschiedenisboekjes wordengebruikt om de periode na het vertrek vande Romeinen uit Engeland aan te duiden.Vaak heeft men het over "Sub Roman Bri-tain". Nog vaker kom je de term "DarkAges" tegen. Beiden voldoen niet omdat zesuggereren dat na het vertrek van deRomeinen de hele samenleving instortte endat niets van enige waarde gebeurde voor

39

AlexandriaBoeken

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 39

40

de eerste paar honderd jaar. En dat terwijlrecent archeologisch onderzoek heeft aan-getoond dat de kleine vorstendommetjesonder leiding van "Tyrants" wel degelijkeen behoorlijke welstand en luxe kenden.In het eerste gedeelte van het boek pluistSnyder de historische bronnen uit dezeperiode door en richt hij zich vooral op deveranderende betekenis van allerlei begrip-pen, zoals "Britannia" , "Reges" of "Tyran-ni". In het tweede deel beschrijft hij debelangrijkste archeologische vindplaatsenuit Engeland, zoals Tintagel, South Cadbu-ry en Wroxeter. In zijn conclusie probeerthij de bronnen en de vondsten met elkaarin overeenstemming te brengen en lan-ceert hij zijn nieuwe term voor deze perio-de: "An Age of Tyrants." En komt er danhelemaal geen koning Arthur in dit boekom de hoek kijken? Jawel, Snyder kan hetniet laten en laat in een appendix tocheven zijn licht schijnen over de historischeArthur en waar je die mogelijk eventueelwellicht zou kunnen vinden.Een absolute aanrader voor de echte Arthurdiehard. (Ger Rombouts)

Robert Feather

De koperen schatkaart, Demysterieuze Dode-ZeerolontcijferdBaarn: Bosch & Keunig,Tirion, 2000

Robert Feather is metallurg. Het staat op deachterflap van zijn boek en het is misschienwel de belangrijkste informatie die hij vers-trekt. Het feit dat Feather geen historicus isstelt hem in staat op een frisse, onconven-tionele manier naar de geschiedenis te kij-ken. Hij combineert er lustig op los en trektgrote lijnen van de tijd van aartsvaderAbraham naar het vroege christendom.Boeiend, gewaagd en heel wat fantasievol-ler dan veel pietpeuterige detailstudies vanprofessionele Egyptologen. De metallurg isook in staat nieuw licht te werpen op eenvan de grootste mysteries binnen het aleven grote raadsel van de Dode Zeerollen.

Nog altijd is het historische wereldje hetniet eens over herkomst en belang van devanaf 1947 gevonden teksten bij de DodeZee. Op conferenties over dit onderwerplopen de gemoederen zo hoog op datsommige geleerden zich beter niet te langbij elkaar in een ruimte kunnen vertoeven.Kernvraag is steeds weer: stammen de tek-sten uit de periode rond 100 v.Chr en zijnze gemaakt door een secte die daar leefde:de Essenen. Of komen ze uit de tijd vanJezus Christus en werpen ze nieuw licht opde tijd en omstandigheden waarin demeest invloedrijke persoon uit de geschie-denis in Palestina leefde. Aan deze vragenwaagt Feather zich nauwelijks. Het gaathem om een buitenbeentje binnen deDode Zeerollen: De koperen rol, die eenopsomming bevat van fabelachtige rijk-dommen die de Essenen zouden hebbenbegraven toen hun gemeenschap bij deDode Zee door de Romeinen bedreigdwerd. Feather heeft interessant nieuws over hetkoper waarvan de rol gemaakt is en komtvooral met overtuigende argumenten omvoortaan aan te nemen dat de schrijversvan de rol oude Egyptische gewichtsmatengebruikten om de fabelachtige schattenweer te geven die in de tekst genoemdworden. Deze schatten worden daarmeeonmiddellijk minder fabelachtig, maar welveel realistischer. Al met al is De koperen schatkaart een aar-dig boek, met een aantal gewaagde ideeënen een enkele briljante vondst. In zijn slot-conclusies is het jammer genoeg niet over-tuigend. De echte Indiana Jonesen onderons laten zich daardoor niet weerhouden.Zij kunnen hun schop en houweel uit dekast halen en op schatgraversexpeditienaar Egypte gaan. (Ger Rombouts)

R.A. Bonewitz en L. Verner-Bonds

Kosmische KristallenUitg. Ankh-Hermes, 2001

Dit boek is een samenwerkingsverband tus-sen geoloog en mineraloog Ra Bonewitz en

kleurenexpert Lilian Verner-Bonds. Bone-witz publiceerde enige jaren geleden al eenboek over kristallen, getiteld "KosmischeKristallen", en dat zou verwarring kunnenwekken met de huidige uitgave die in hetEngels dan ook is getiteld: "New CosmicChrystals." Lilian Verner-Bonds is de auteurvan "De Magie van Kleur", dat eveneensenkele jaren geleden is verschenen. In dit boek hebben zij hun specialismengebundeld zodat "Kosmische Kristallen"een combinatie is geworden van een uit-eenzetting over samenstelling, aard engebruik van edelstenen, kleuren en kristal-len en de boodschap die de kleuren in dekristallen hebben. Beide auteurs geven cur-sussen in persoonlijke ontwikkeling, en Ver-ner-Bonds schitterde reeds in menig Tv-programma. Het is wellicht door deze activiteiten dat zij(en voornamelijk Bonewitz) in dit boeknogal pertinente beweringen doen enmenige opvatting van anderen afgedaanwordt als onjuist of twijfelachtig. Het wer-ken met de helende energie van kristallen isnou eenmaal een subjectieve kwestie waargeen eenduidige regels voor bestaan enhet voornamelijk aankomt op de ervaringvan de healer die werkt met deze ener-gieën. Met name de kritische kanttekeningen vanBonewitz over bijvoorbeeld de kristallenschedels zijn even twijfelachtig als debeweringen die Bonewitz bekritiseert. Overde genezende werking van kristallen zegthij (pag. 138): "De vraag is dus: genezenkristallen echt? Het antwoord is eenvoudig:nee, dat doen ze niet". In het hoofdstuk"Psychologie van gekleurde kristallen"jubelt Verner-Bonds echter: "Turquoise kaneen trage genezer zijn maar houd vol, uit-eindelijk werkt het wel." Door hun beiderpertinente stijl van schrijven lijken ze elkaartegen te spreken, terwijl ze in feite beidenbedoelen dat kristallen een instrument kun-nen zijn voor de healer. Al met al biedt dit boek niet veel nieuwsvoor wat betreft het werken met kleuren enkristallen en lijkt het meer een populaireversie van hun vorige boeken, extra toe-gankelijk gemaakt door een groot aantalmeditatieve oefeningen en uitleg over dediverse chakra’s en hun werking en ontvan-kelijkheid voor de verschillende kleuren.Het werken met energieën, kleuren en kris-tallen is en blijft een persoonlijke kwestiewaarbij intuïtie en gevoel een belangrijkerol spelen. Voor de geïnteresseerde nieu-weling op dit gebied is het een informatiefhandboek; voor wie de eerdere boeken vanBonewitz en Verner-Bonds kent, biedt ditboek jammer genoeg weinig nieuwe infor-matie. (Sylvia Franyik)

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina 40

De prijs bedraagt € 15,95. Dit is exclusief € 2,30 verzendkosten.

Te bestellen bij Frontier Sciences Foundation, Postbus 372, 8250 AJ DrontenTel: 0321-380558, fax: 0228-312081, E-mail: info@fsf.nlBelgië: Dendermondse Steenweg 56, 9100 Sint-Niklaas, E-mail: dsine@btinternet.com

Het boek is eveneens te bestellen via de reguliere boekhandel. ISBN: 90-806700-1-4

In de meer dan 20 jaar dat de mensheid over de gehele wereld word 'getrakteerd' op duizendengraancirkelformatie's en pictogrammen, is er tot nu toe nog niemand echt in staat geweest om een sluitendbewijs voor dit fenomeen aan te voeren.

Is het, zoals sceptici ons willen doen laten geloven, allemaal mensenwerk? Zijn er over de hele wereld diversegrapjassen bezig om bij nacht en ontij U en mij voor de gek te houden, en dat al jaren lang?

In dit vlot geschreven boek kan men lezen dat naast een wetenschappelijk en geschiedkundig gedeelte, deauteur een link heeft gelegd tussen twee afzonderlijke graancirkelformatie's, beide nabij Alton Barnes, WiltshireEngeland. Het betreft een 'oudhebreeuwse' inscriptie en de zogenoemde DNA-spiraal. In diè twee formatie'sstaat de naam van de maker, zijn boodschap, belangrijke data, en de geschiedenis van de mensheid beschreven.Naar aanleiding van deze uitkomst is een begin gemaakt om de 'graancirkelcode' te kraken.

Lees wie de 'goden' waren en dat 'ze' nog steeds onder ons zijn, om de mensheid door middel van prachtigegewasformatie's klaar te stomen voor een naderende dimensieovergang.

Graancirkels,Goden en hunGeheimen

De geschiedenis van de Mensheid, beschreven in het Graan.

Robert Boerman

fr0801_2009.qxd 09-06-2009 22:48 Pagina cov4