Tijding - no. 3 (2012)

tijdingLedenblad van de IZB, jaargang 74, nr. 3

• Dagelijksdichtbijdienenendelen

• NoorderlichtRotterdam

• HoogleraarPaulwilbrugslaannaarpraktijk

Dabar terug bijIZB

Is de kerk overbodig?c o l u m n

T ja, meneer, protestanten hebben een direct lijntje naar Boven. Die hebben

de kerk niet nodig’. Het gebeurde deze zomer in Avignon. Wij hadden op de

bekende vaderlandse manier een stadswandeling gemaakt: kerk in, kerk uit.

Allemaal rooms-katholiek uiteraard. Ineens stuitten we op de Temple Protestant. Enig

belangstellend gemorrel aan de kerkdeur maakte al snel duidelijk: gesloten. Ook een

wat krachtiger poging bracht geen verandering in de situatie: een dikke deur versperde

ons de toegang tot het protestantisme in Avignon. Een Frans echtpaar met blijkbaar

dezelfde interesse deed een vergelijkbare poging. Ook zij zagen al snel het vruchteloze

karakter van hun pogingen in. Ik gaf blijk van mijn teleurstelling: ‘dat nu net de protes-

tantse kerk dicht moet zijn...’ Hij zei: ‘dat moet u niet raar vinden, meneer; protestanten

hebben een direct lijntje naar Boven. Die hebben de kerk niet nodig’.

Zelden zie je een theologische controverse zo tot één zinnetje teruggebracht. Vast en

zeker: de kracht van het protestantisme zit onder andere in het heel directe en persoon-

lijke karakter van de omgang met God. Maar laten we daar niet de conclusie uit trek-

ken dat de kerk dus overbodig is. Hoe zou het bijvoorbeeld gaan met de missionaire

roeping van de kerk, als het evangelie zou onderduiken in de anonimiteit; als het geen

zichtbare gestalte meer zou aannemen? De kerk is er niet alleen voor zichzelf; zij heeft

een roeping voor haar omgeving. Natuurlijk, de kerk is meer dan het kerkgebouw,

maar toch… Kerktorens zijn stenen richtingaanwijzers naar God; ze herinneren mensen

eraan dat leven in het platte vlak onder de maat is. En de deur van de kerk staat open:

dit is een van de weinige plekken op aarde waar iedereen welkom is, wie zij of hij ook

is. Want hier raakt de hemel de aarde, hier woont God. Bij de mensen. •

‘

Louïs Wüllschleger,

directeur

“Protestanten hebben een

direct lijntje naar boven” Oriëntatiecursusinnieuwjasje

IZB-Ark heeft de bekende Oriëntatie-

cursus Christelijk Geloof van drs. René

van Loon in een nieuwe jas gestoken.

De vier delen van de cursussen zijn

samengevoegd in één boek, met

een frisse layout en nieuwe foto’s.

De tekst is op onderdelen verbeterd

en geactualiseerd.

Zie ook www.occg.nl.

ISBN: 9789033819902. 160 pag. € 14,95

U kunt het bestellen via IZB-Ark,

Antwoordnummer 70, 3800 VB Amers-

foort, of per e-mail naar:

[email protected]

Tijding • najaar 201202

Dit voorjaar werd bekend dat de HGJB te kampen heeft met

financiële tegenvallers, die noopten tot een herbezinning

op het takenpakket van de organisatie. Dabar, dat vier jaar

geleden door de IZB aan de HGJB is toevertrouwd, keert

dus nu terug. Daarmee is de continuïteit van het camping

evangelisatiewerk, dat bezig is aan de 50e jaargang, veilig

gesteld.

De overdracht van Dabar vergt van de IZB een forse inspan

ning. Bij de afspraken voor het meerjarenbeleid 20132017

was juist vastgelegd dat er geen ruimte is voor personeels

uitbreiding. De komst van Dabar betekent dus dat er een

extra inspanning geleverd moet worden om de financiering

toch rond te krijgen. ‘Dat is geen sinecure’, zegt IZB

directeur ds. Louis Wüllschleger. ‘Dabar is een omvangrijk

project. In verschillende opzichten ook financieel zal het

dus veel van ons vragen. We hopen op de steun van onze

trouwe achterban.’

‘In de afgelopen weken ben ik een paar keer op bezoek

geweest bij Dabarteams op campings en raakte ik opnieuw

onder de indruk van het werk. Het is hartverwarmend om te

zien hoe jonge mensen een stuk van hun vakantie afstaan

om aan andere jongeren te laten zien wat het is om Christus

te volgen. We spreken ook regelmatig mensen die vroeger

meededen aan Dabar en voor wie Dabar van grote beteke

nis geweest voor hun eigen geestelijke ontwikkeling. Dat is

een goede stimulans om onze schouders eronder te zetten.’

Jaarlijks zijn circa 70 Dabarteams actief op 25 campings in

Nederland. In totaal zijn er zo’n 450 jongeren bij betrokken

en 15 à 20 campingpastors met hun gezinnen.

De HGJB (Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond) heeft de organi-

satie van het Dabar-campingevangelisatiewerk overgedragen aan de

IZB. De overkomst vergt een forse inzet, aan menskracht en financiën.

Dabarwerkterug bij IZB

Ds. Davy Hoolwerf (Stellendam) zal het werk van

Dabar gaan coördineren. Hij werkte de afgelopen

4 jaar als missionair toeruster van de IZB in de

regio Zuidwest-Nederland en is vertrouwd met het

campingevangelisatiewerk. Zelf was hij drie jaar lid

van een team in Bakhuizen (Friesland); momenteel

is hij voorzitter van de commissie die op het eiland

Goeree-Overflakkee verantwoordelijk is voor het

Dabarwerk in Ouddorp.

In een eerste reactie zegt hij dat de Dabar ‘in uitste-

kende staat door de HGJB is overgedragen. Er lig-

gen uitgewerkte draaiboeken, de organisatie staat

als een huis. De terugkeer van Dabar bij de IZB is

een hele klus, maar opent ook nieuwe perspectie-

ven. Zo zal ik graag verkennen of er links zijn te

leggen met IZB-projecten.’

Een belangrijk aandachtspunt voor de komende

maanden is de voortzetting van de toerusting aan

gemeenten in Zuidwest-Nederland. ‘Dat zullen

we in de kring van IZB-toerusters

moeten bespreken. We kunnen

de gemeenten niet in de kou

laten staan.’

Davy blijft overigens in

deeltijd verbonden aan de

Hervormde gemeente te

Stellendam.

03zomer 2012 • Tijding

Het missionaire project Noorderlicht in Rotterdam groeit. Startte het

project in mei vorig jaar met zes initiatiefnemers die de handen ineensloe-

gen, nu bezoeken gemiddeld tachtig mensen de diensten in de Prinsekerk in

het noorden van de stad.

Net voordat de dienst begint, zet Rosa Douma vazen met

zonnebloemen neer in de grote donkere zaal van de Prin

sekerk in Blijdorp. De Prinsekerk is een bijna tachtig jaar

oud statig gebouw aan de Schepenstraat in Rotterdam, nog

geen twee kilometer vanaf de A12. Veel bomen hier, bewo

ners die hun hond uitlaten, joggers, een vijver en een plein

tje plus het niet te versmaden gratis parkeren op zondag.

Hier begon missionair predikant Niels de Jong anderhalf

jaar geleden het evangelisatieproject Noorderlicht. Lang

zaam lopen het voorste rijen houten stoelen van de im

mense kerkzaal vol. Marc en Juliëtte van de Haar zitten op

de eerst rij, met hun kleine Ayden. Ze verlieten Hendrik Ido

Ambacht en zijn in Blijdorp komen wonen om het project

te steunen. ‘Ik wil hier een kinderkoor beginnen’, straalt

Juliëtte. Ze is enthousiast over Noorderlicht, al moest ze

wennen aan het leven in de grote stad. ‘De mensen zijn

open en we maken al veel contact. Wij willen ons inzetten

voor deze gemeente.’

Vandaag, zondag 2 september, begint het nieuwe seizoen,

reden voor Noorderlicht om over te schakelen van de eerste

naar de tweede versnelling. De gemeente krijgt meer vaart,

belijning en structuur. Voortaan zullen er om de twee we

ken diensten zijn. Doordeweeks worden er allerlei activitei

ten georganiseerd, zoals een Alphacursus, stiltevieringen

en bezigheden van verschillende Noordergroepen. Vooral

‘twintigers’, vormen als het ware de steunpilaren van deze

missionaire gemeente.

De liturgie van de diensten varieert. Nu is er een filmpje

waarin Jezus Christus als de koning van alle koningen wordt

verheerlijkt. Bono van U2 verschijnt op de beamer met ‘I

still haven’t found what I am looking for’. Dan zingt Lisa

Noorderlichtin Rotterdam

“Wij willen ons inzetten voor

deze gemeente”

MissionairprojectinBlijdorp

groeit


in Rotterdam

Kramer, met gitaar, enkele liederen, terwijl de gemeente

meezingt onder begeleiding van de piano.

Niels leest voor uit Johannes 1:3542. Zijn preek gaat over

de roeping van Simon Petrus. De Jong zoekt het raakvlak

met zijn overwegend jonge luisteraars: ‘Misschien zoek jij

ook, met als Simon, maar heb je het nog niet echt gevon

den. Ook toen was er een crisis. Simon en Andreas waren

voorbestemd voor het harde bestaan van vissers. Hun

verwachting was dat God zou ingrijpen en hun leven zou

veranderen? Wat zochten ze eigenlijk en wat zoek jij in je

leven? We weten het soms niet. “De mens is”, zei kerkvader

Augustinus al, “zichzelf vaak een vraag”.’

Schone lei

Crisis, donkerheid, twijfel. Wie ben je? Wie verlangt er niet

naar herherstel van wat kapot is gegaan? De Jong: ‘Onze

verwachtingen zijn vaak gericht op het hier en nu beneden,

vandaar dat misschien de hoop uit onze samenleving is

verdwenen, dat de toekomst misschien niet zoveel meer te

bieden heeft. Wie geeft ons een schone lei om opnieuw te

beginnen?’

‘Petrus is wispelturig, doet er wel drie jaar over om bij Jezus

te komen, maar Jezus kijkt verder, hij ziet de mens in Petrus

en in jou. Als jij volhoudt om stap voor stap achter Jezus

aan te gaan, zal Hij jou een witte steen geven, als teken van

vrijspraak.’

Zo komt de predikant bij de doelstelling van Noorderlicht:

‘Wij geloven dat een leven met Jezus Christus je leven

verrijkt. Wij willen een plek bieden voor christenen en

nietchristenen om te kunnen ontvangen, leren en groeien.

Om zo God (beter) te leren kennen. Ook willen we er zijn

voor de buurt: bewoners ontmoeten en ondersteunen.’ Lisa

zingt: ‘Wees mijn verlangen, o Heer, van mijn hart’ en Niels

geeft de gemeente de zegen van God mee.

Eline Wijnbeld (23) is lid geworden van Noorderlicht. ‘Ik vind

het belangrijk mijn geloof te delen met een groep voor wie

dat ook zo is. Het eigene van deze gemeente is dat je met

elkaar laat zien dat God voor jou bovenaan staat.’

Het jonge, getrouwde stel Timo en Thonke Erkelens valt

Eline bij. ‘Het is belangrijk dat je een gemeenschap hebt

met anderen om je geloof te verdiepen en dat je elkaar

stimuleert om voor God te leven’, stelt Timo. Thonke: ‘We

verwachten dat iedereen die hier komt, zich op een of an

dere manier inzet en wat doet.’

Thomas Vos (student international business) en Tamara

Berends (aankomend politieagent), beiden 19, praten na

onder de koffie en thee. Thomas: ‘Ik vind het heel mooi bij

een startende gemeente te horen. Ik zoek nog steeds naar

wat ik kan betekenen in Gods Koninkrijk.’ Tamara voelt zich

eveneens aangesproken bij het beginnende karakter van

Noorderlicht. ‘Je kunt er zelf de hand in hebben hoe je de

gemeente wilt inrichten. Hier vallen de verschillen en de

kerkmuren vallen weg.’

Esmeralda van Dam (24) werd als moslim opgevoed en

kwam twee jaar geleden tot bekering. ‘Ik voel me thuis bij

Noorderlicht omdat er zoveel jonge mensen zijn, omdat ik

voel dat ik dichter bij God wil zijn en omdat het geweldig is

om een te zijn met mensen die in dezelfde God geloven.’

‘Het was best spannend’, vertelt Niels na afloop op het

binnenplein van de kerk, ‘want je weet niet wat de opkomst

zal zijn.’

Hij is tevreden. Anderhalf jaar geleden was er een groepje

van zes, nu al hebben circa dertig mensen zich verbonden

aan de jonge gemeente. En nog eens vijftig bezoekers laten

zich geregeld zien.

Marie Verheij

www.noorderlichtrotterdam.nl

“Ik vind het heel mooi bij een startende

gemeente te horen”

najaar 2012 • Tijding 05

Een bijzondere leerstoel secularisatiestudies. Is er niet al genoeg

onderzoek gedaan naar de oorzaken van de krimpende kerk?

Gaat u een paar rapporten toevoegen aan de stapel?

‘Nee, ik vraag me juist af wat wij als kerk met al die

onderzoeksrapporten aanmoeten. Al eeuwen, pak ‘m beet

sinds 1790, spreken we in de kerk over secularisatie, ont-

kerkelijking, ontkerstening enzovoort. We hebben elkaar

voorgehouden dat secularisatie een langetermijnproces

is, waartegen zowat geen kruid gewassen is. Maar is dat

zo’n overtuigende voorstelling van zaken? Sociologen

geven inmiddels toe dat secularisatie, opgevat als lan-

getermijnproces, een rare bril is, waardoor we sommige

dingen uitvergroten en andere helemaal niet zien. Boven-

dien ben ik op zoek naar een christelijke duiding van onze

situatie. Hoe kunnen we over secularisatie spreken in het

licht van een christelijke visie op de geschiedenis? ‘Wil de

laatste het licht uitdoen?’ lijkt me niet echt een christelijke

gedachte. Het gaat me meer om taal dan om cijfers, meer

om hoe wij de situatie van de kerk in West-Europa op een

gelovige manier kunnen duiden dan om een zoveelste

rapport over kerkverlating.’

De leerstoel is ingesteld door GZB en IZB, twee zendingsorgani-

saties. Beoogt u met uw werk ook bij te dragen aan het beleid

van deze organisaties?

‘Al sinds het Reveil, in de vroege negentiende eeuw, heb-

ben missionaire organisaties hun beleid vaak laten bepa-

len door (de heersende) opvattingen over secularisatie.

Neem de focus op grote steden: die werd ingegeven door

de gedachte dat steden voorop liepen in secularisatie en

dat het platteland daar achteraan sukkelde. Dat de IZB

nu ook in dorpsgemeenten investeert, is een interessant

signaal. We zijn er blijkbaar achter gekomen dat steden en

dorpen niet zó sterk verschillen als we vroeger dachten.

Ander voorbeeld: dat GZB’ers zich nu afvragen wat secu-

larisatie in Afrika zou kunnen inhouden, druist in tegen de

populaire gedachte dat secularisatie vooral een Europees

probleem is. Zo hoop ik een aantal vastgeroeste ideeën

‘Ik wil de academische studie vruchtbaarmakenvoordepraktijk’Met ingang van deze maand is geschiedfilosoof dr. Herman Paul bijzonder

hoogleraar secularisatiestudies namens de IZB en GZB aan de Rijksuniversiteit

Groningen. Wat mogen we van hem verwachten?

ter discussie te stellen en van daaruit missionaire initia-

tieven te bevorderen.’

Op welke manier kunnen gemeente(lede)n vruchten plukken

van uw werk?

‘Verwacht niet dat er over twee jaar een vlot geschreven

boekje over secularisatie op de markt komt. De universi-

teit vereist van haar hoogleraren een diepte-investering

in wetenschappelijk onderzoek, en daaraan zal ik met één

dag per week mijn handen voorlopig vol hebben. Tegelijk

is het wel mijn diepe verlangen de academische studie

vruchtbaar te maken voor de praktijk, in de vorm van

lezingen, cursussen, artikelen en, op wat langere termijn,

een boekje. Vooral echter hoop ik rond de leerstoel een

paar vertaal- en interviewprojecten te kunnen opzetten,

om goede ideeën en inspirerende praktijken uit het bui-

tenland beschikbaar te maken voor gemeenteleden.’

De Rijksuniversiteit van Groningen wil vanuit verschillende

modaliteiten binnen de PKN bijzondere hoogleraren benoemen.

Richt uw werk zich ook op de beleidsmakers binnen de PKN?

‘De meest invloedrijke beleidsmakers in de PKN zijn, denk

ik, predikanten. Speciaal voor hen organiseren we als Col-

lege van Bijzondere Hoogleraren jaarlijks een symposium

en een nascholingscursus. Dat begint al in november, met

een studiemiddag over nieuwe religiositeit, gevolgd door

vier of vijf middagen waarin we onder andere het nieuwe

boek van Koert van der Velde, Flirten met God, kritisch

bespreken. Ik heb veel zin in deze samenwerking met

collega’s uit de vrijzinnige traditie, de Confessionele

Vereniging en de Gereformeerde Bond. Of we het waar

kunnen maken ‘een denktank voor de PKN’ te worden,

zoals informeel al gesuggereerd wordt, valt te bezien.

Maar de eerste contacten zijn veelbelovend.’

Zie voor een uitgebreide kennismaking met dr. Herman

Paul ook www.izb.nl.


Zeer gewenst: een grijze golfc o l u m n

Af en toe komt het voor dat ik, als gastpredikant in een gemeente, van alle

aanwezigen de jongste ben. Bij De Samaritaan, waar ik de afgelopen vijf jaar

heb gewerkt, is dat anders. Daar was de laatste tijd ongeveer 60% jonger dan

mij en 40% ouder. Sinds een half jaar ben ik, in samenwerking met de IZB, betrokken

bij het nieuwe initiatief Noorderlicht en daar is het nog weer anders. Bij dit nieuwe

initiatief ben ik regelmatig één van de oudste aanwezigen.

Dit is wel een aparte ervaring. Nu eens wordt er naar me gekeken als een broekie,

die net komt kijken, dan weer word ik gezien als degene met ervaring en kennis.

In ‘Noorderlicht’ zijn alle taken vergeven aan twintigers, met uitzondering dan van

mijn taak als predikant-pionier. Dat is natuurlijk de omgekeerde wereld als je het

vergelijkt met heel veel andere kerkelijke gemeenten in ons land. Daar is soms geen

enkele (verantwoordelijke) taak toevertrouwd aan een twintiger. Dat lijkt me een

ongezonde situatie. Al is de situatie van Noorderlicht natuurlijk ook niet alles. Ook

al geld ik in die context als ‘bijzonder oud’, we kunnen links en rechts toch wel wat

ervaring en geestelijke wijsheid gebruiken...

Daarom hierbij een voorstel. Ik weet dat verschillende stadsgemeenten elk jaar

behoorlijk wat mensen rond hun dertigste zien vertrekken naar randgemeenten en

dorpen. Die dertigers doen dat onder het mom van ‘ruimer willen wonen’. De eigen-

lijke reden is dat ze het gemak van de stad opgeven om gemeenten buiten de stad te

gaan dienen. Wat een opofferingsgezindheid!

Om de kerken in de stad weer enigszins tegemoet te komen, zou het natuurlijk niet

verkeerd zijn als er weer enige grijze haren naar (nieuwe) stadsgemeenten zouden

kunnen worden ‘gezonden’. Zo’n groot offer hoeft dat niet te zijn, aangezien de stad

ook veel voordelen biedt aan vijftigplussers. En wijze, gelovige, biddende en enigs-

zins flexibele vijftigplussers zouden in een stad als Rotterdam veel goed werk kunnen

doen.

Als er mensen zijn die deze stap overwegen, dan kunnen zij zich bij mij melden (en

vast ook bij collega’s in allerlei steden). Zeker nieuwe missionaire en diaconale initia-

tieven in de stad zien de komst van zo’n grijze golf wel zitten.

Niels de Jong

P.S. Je vraagt je natuurlijk al een tijdje af hoe oud ik nu ben. Afgaande op de volgroei-

de wijsheid en het bezonken oordeel van mijn columns in dit blad, denk je waar-

schijnlijk: 55 of daaromtrent. Als je afgaat op bijgaande foto, vermoed je: 26 (en niet

zoals die kluns die laatst vond dat ik wel ouder dan 40 jaar moest zijn). Om aan alle

onzekerheid een einde te maken, volgens mijn paspoort ben ik 32 jaar. •

Niels de Jong,

missionair predikant

van de IZB, Rotterdam-

Centrum/Blijdorp

info@

uitonverwachtehoek.nl

“Bij dit nieuwe

initiatief ben ik

regelmatig één

van de oudste

aanwezigen”


In deze drie nieuwe projecten draait het om ‘dagelijks

dichtbij dienen’ (3D). De leden van de betrokken gemeen-

ten worden uitgedaagd om het leven te delen met men-

sen in hun dagelijkse netwerk, de relaties met buren in de

straat of de wijk. Als ze op een transparante manier hun

leven delen, dan heeft ook het geloof daarin een plaats.

Door deze opzet krijgt het missionair-diaconale werk de

plek die het verdient. Het wordt (weer) een integraal on-

derdeel van het alledaagse leven van de gemeenteleden,

vandaar de term: Dagelijks Dichtbij Dienen en Delen. Het

Drienieuwepioniersplekken

Vanaf dit najaar gaan drie gemeenten samen met de IZB ervaring opdoen met een nieuwe

vorm van missionair-diaconaal werk. In Nieuwegein-Vreeswijk, Capelle-Schollevaar en

Rotterdam-Kralingen.

gaat niet in de eerste plaats om allerlei missionaire activi-

teiten, maar om een levenshouding, waarin de relevantie

van het christelijk geloof oplicht.

‘Veel meer dan voorheen hebben we geleerd dat het

organiseren van activiteiten alleen niet voldoende is om

een wijk of buurt te dienen en om wederzijds van elkaar

te leren’, vertelt Kees Koster, programmamanager mis-

sionaire projecten. ‘Getuigen van de levende hoop in

onze Heiland Jezus Christus, vraagt meer dan mensen ‘bij


Drienieuwewerkers

In Rotterdam-Kralingen (‘De Esch’) is Ageeth Palland

deze maand begonnen in het missionair-diaconale werk.

Ageeth, logopediste, werkte na haar opleiding voor

zending en werelddiaconaat aan vier jaar als projectcoör-

dinator van een rehabilitatiecentrum voor straatjongens in

Nairobi (Kenia).

In 2009, na haar terugkeer volgde ze aan de Christelijke

Hogeschool Ede een opleiding voor Godsdienst/Pastoraal

Werk. Ze zal de bestaande contacten in de wijk ‘De Esch’

(met o.a. kinderen tienerwerk) verder uitbouwen. Maan-

delijks zijn er samenkomsten, de zogeheten ‘Esch-mee-

tings’. In de buurten Lusthofstraat, Vlinderbuurt en Jaffa

zal ze met de gemeenteleden die daar wonen werken aan

kleinschalige gemeenschappen die zorg dragen voor elkaar

en voor de buurt.

In Nieuwegein-Vreeswijk is Willina de Bree-Hoogendoorn

benoemd. Samen met haar man, ds. Dirk de Bree, stond

ze aan de basis van de ontwikkeling van de project-opzet

Willina

de Bree

ons uitnodigen en het hen vertellen’ of ‘naar hen toegaan

en het hen aanzeggen’. Het vergt een relationele aanpak,

je leven met de ander willen delen, wat de Engelsen

omschrijven met “whole life discipelship”. Als christe-

nen zijn we geen haar beter dan de mensen met wie we

het evangelie willen delen, ook wij hebben de bekering

dagelijks nodig. Daarom worden we aangespoord om te

zoeken naar ‘samen de weg achter Hem aan gaan’ en juist

daarin ‘van de ander leren’. Bescheidener en tegelijkertijd

minder beschroomd.‘

Het verwerven van die nieuwe levenshouding vergt oe-

fening. Anders dan bij een eenmalige cursus gaat het om

een permanente vorming en toerusting, met het oog op

een missionaire, open, transparante levensstijl. In elk van

de drie projecten worden missionair-diaconale werkers

aangesteld om gemeenteleden die voor deze leefwijze

kiezen (‘bruggenhoofden of ambassadeurs’) te ondersteu-

nen, door het organiseren van ontmoetingsplaatsen en

door hen te begeleiden in dit vormingsproces. De span-

nende vraag is daarbij of op deze werkwijze niet-gelovi-

gen beter kunnen worden bereikt met het evangelie.

In de drie pioniersplekken willen we zo gedurende drie

jaar op pad gaan, lessen leren, ervaringen uitwisselen en

materialen ontwikkelen. Vanuit de IZB zullen we de ont-

wikkelingen op de voet volgen, omdat we verwachten dat

de uitkomsten van deze pilots van betekenis kunnen zijn

voor missionair(-diaconaal) werk elders in het land.

van ‘Dagelijks Dichtbij Dienen en Delen’. In de afgelopen

tijd heeft ze als ‘kwartiermaker’ de mogelijkheden voor het

project verkend.

In Capelle aan den IJssel is Gert van den Bos aangesteld

als missionair-diaconaal werker vanuit de Hervormde wijk-

gemeente Schollevaar en de Christelijke Gereformeerde

Kerk Rotterdam-Oost. Gert heeft de afgelopen 3 jaar voor

Youth for Christ in Lesotho (Zuid-Afrika) gewerkt.

Satellieten

De drie pilotprojecten hebben dezelfde basis (‘Dage-

lijks dichtbij dienen en delen’), maar verschillen in

de uitvoering. Zo zet Capelle aan den IJssel bijvoor-

beeld in op de vorming van missionaire gemeen-

schappen; kleinschalige huiskamergroepen rond

een geopende Bijbel, die samen bidden en de weg

willen vinden achter de Here Jezus aan. Een soort

‘satelliet’ van de kerk.

Andere voorbeelden van ‘satellieten’ of oefenplaat-

sen zijn ontmoetingsplekken met migrantenchriste-

nen uit de wijk, of bijeenkomsten van ouders rond

een school. Het zijn plekken waar drempels even

worden verlaagd en waar contact kan worden ge-

legd met nieuwe doelgroepen.

Om verschillende redenen is zo’n kleine gemeen-

schap belangrijk: de kerkdiensten zijn vaak groot-

schalig. In een kleine gemeenschap word je gemist

als je er niet bent, je houdt elkaar vast. En in een

dergelijke gemeenschap kunnen de vragen van zoe-

kers en beginnende gelovigen aan de orde komen.

De kleine gemeenschappen blijven nauw verbonden

met de moedergemeenten, bijvoorbeeld doordat

de predikanten er van tijd tot tijd een bijbelstudie

verzorgen. De ‘satellieten’ worden beschouwd als

een ‘tussenstation’ op weg naar lidmaatschap van

een van de moedergemeenten.

Ageeth

Palland


SimonenAndreas’

‘Een beetje zoals bij

Bij verscheidene IZB-projecten behoort het vakantiekamp inmiddels bij

de jaarlijks terugkerende activiteiten: Amsterdam, Rotterdam, Gronin-

gen… Ook vanuit Nieuwegein-Vreeswijk ging dit jaar ook een groep op

pad. Onverwacht, last minute. Een impressie.

‘Zelf heb ik een poosje geleden Jezus gevonden’, zegt Deef, de man in de

rolstoel. ‘Daarvoor was ik er wel mee bezig, in m’n hoofd, weet je wel. Maar

sinds een week of acht serieus.’

Hij roert in z’n thee en kijkt geamuseerd rond. Er is ook veel te zien. We

zitten aan een van de tafeltjes in de gemeenschapsruimte van een prach-

tige accommodatie in Ede. Zo’n vijftig deelnemers uit de omgeving van

Nieuwegein-Vreeswijk zijn hier al een paar dagen op vakantiekamp. De

oudste is 63, de jongste moet nog 1 worden; 20 volwassenen, 30 kinde-

ren. Een grote groep heeft van Stratego een gezelschapsspel gemaakt;

aan weerszijden van de tafel klinken de adviezen aan de opgewonden

spelers. Vanuit de gang klinkt een valse piano. Peuters scharrelen

wat rond bij de lage fauteuils waar volwassenen aan de praat raken.

Vanmorgen was de uitslaapdag. Er is koffie met koek. Straks begint

het fotospel, waarvoor je je nog kunt inschrijven op de plakkaten

bij de klapdeuren.

Een relaxte sfeer, vindt ook Deef. ‘Terwijl de deelnemers nogal

verschillend zijn’, weet hij. ‘Niet zomaar verschillend, héél ver-

schillend. Gisteren hadden we een bespreking van een bijbel-

verhaal. Dan zit daar een Bosniër, daar iemand uit de Domi-

nicaanse Republiek, een Zuid-Afrikaan, een gelovige naast

iemand die nooit in de kerk komt. En het gaat gewoon

goed. Ik heb het zelf ook hartstikke naar m’n zin, terwijl ik

eigenlijk helemaal niet van grote groepen houd.’

‘Dit kamp kwam voor ons zomaar uit de hemel

vallen’, vertelt missionair werker Willina de Bree.

Samen met haar man, ds. Dirk de Bree, kreeg

ze nog maar een paar weken de locatie via-via

gratis aangeboden. Dirk en Willina werken


SimonenAndreas’

vanuit de hervormde gemeente Nieuwegein/Vreeswijk

in het nieuwe project ‘Dagelijks dichtbij dienen’, waarbij

gemeenteleden worden gestimuleerd en uitgedaagd om

zich actief in te zetten in hun directe woonomgeving.

‘Eigenlijk komt het kamp net iets te vroeg’, zeggen ze,

‘maar het aanbod van deze gratis locatie was zó aantrek-

kelijk, dat we alles op alles hebben gezet.’ Voor een prikkie

konden deelnemers inschrijven - € 25 voor volwassenen;

€10 per kind - en dat bood minder kapitaalkrachtigen de

mogelijkheid om mee te gaan.

‘Ik ben ontzettend dankbaar dat er zo’n grote groep bijeen

is’, zegt Willina. ‘Het ging een beetje zoals bij Simon en

Andreas – de een nam de ander mee. Wonderlijk, dat ze

je zomaar het vertrouwen geven en mee zijn gegaan. Dat

maakt me wel nederig.’

‘Gaaf hè’, zegt Deef. Zonder dit initiatief zou ook hij met

zijn gezin niet met vakantie kunnen. Hij verdient een bo-

terham met illustratiewerk. Z’n dochter (17) komt aan tafel

zitten. Vanaf het eerste moment heeft ze zich opgenomen

gevoeld in de groep onbekenden. ‘Terwijl ze toch niet

gelooft’, ondertitelt Deef. ‘Vanaf dat we hier aankwamen

heb ik haar nog nauwelijks gezien.’

De keuken is de ‘machinekamer van het kamp’. Sanet

en Gerrie zijn er met een paar vrijwilligers bezig met de

voorbereiding van de lunch. Wordt hier goed gegeten?

‘Er blijft weinig over, laten we het zo zeggen’, grapt Sanet,

terwijl ze zelfgebakken tonijntaarten in partjes snijdt.

Gerrie smeert de sandwiche. ‘Ik kom uit het multiculturele

netwerk van Dirk’, vertelt Sanet, die van Zuid-Afrikaanse

komaf is. Samen met Gerrie heeft ze wel voor hetere

vuren gestaan; ze hebben vaak samen gekookt voor het

kamp van de school, waar hun kinderen opzaten. Hoewel

dit kamp wel een huzarenstukje is, bekennen ze. In drie

weken tijd is alles uit de grond gestampt. ‘Op school wa-

ren we een jaar bezig met de voorbereiding en ging het

soms nog mis.’

Vandaag – woensdag – is er gelegen-

heid voor leden uit de Hervormde

gemeente Nieuwegein om te komen

buurten. En dat is goed, want het werken

aan een breed draagvlak voor het missio-

naire project blijft een aandachtspunt. ‘Er zijn

gemeenteleden die ervoor pleiten om eerst

te investeren in onze eigen jongeren. Sommige

jongeren zijn hier trouwens ook als deelnemer. Ik

denk dat je de aandacht voor binnen en buiten de

kerk niet tegen elkaar moet uitspelen. Maar ik ben er

van overtuigd dat een gemeente die zich naar buiten

richt, naar binnen ook sterker wordt’, zegt Dirk. ‘Laten

mensen in de gemeente maar horen en zien dat het

wérkt. In twee jaar tijd is een enorm netwerk gecreëerd.

Verbinden, daar draait het om in het project; mensen met

elkaar in contact brengen.’

Willina: ‘Het gaat om beschikbaar zijn, oog voor elkaar

hebben, belangstelling tonen en bereid zijn relaties aan

te gaan, ook met mensen die je misschien niet een-twee-

drie liggen of waar je je niet prettig bij voelt. Als je bereid

bent je leven te delen, en je leven met Jezus is daar een

onderdeel van, dan ontstaan er vanzelf gesprekken. Het

scheelt in ons geval dat Dirk dominee is. Dat geeft een

goede binnenkomer voor gesprekken.’

In de uitnodiging aan de deelnemers schreven Dirk en

Willina dat ze het kamp ook als christenen organiseren.

’De deelnemers weten dat we het fijn vinden om over het

geloof te praten. Maar we wilden niet dat dat drempelver-

hogend zou werken. We noemen het geen Bijbelkamp of

zoiets. Iedere dag is er wel een moment waarop de bijbel

ter sprake komt, tijdens de kinderclub en in de kring van

volwassenen. Telkens gaat het over iemand die Jezus ont-

moet. Het zijn korte, toegankelijke programma, evenals

de dagelijkse avondsluiting. Wie niet gelooft, moet zich

hier ook thuis kunnen voelen.’

Ds. Cor van Dis, predikant van de Hervormde wijkgemeente

Nieuwegein-Vreeswijk, is enthousiast over de aanpak van het

project ‘Dagelijks dichtbij dienen’, zegt hij, op bezoek bij het vakantie-

kamp. ‘Het project biedt een nieuw speerpunt: het bouwen aan net-

werken, rondom de kern van het evangelie. Ik vind het ook mooi dat het

project, net als dit kamp, een intercultureel karakter heeft. Binnenkort begin

ik weer met een Engelstalige Alpha-cursus.’

De gemeente organiseert ook regelmatig op zondag brunches om nieuwe doel-

groepen in contact te brengen met het evangelie. ‘We zien deelnemers na verloop

van tijd ook terug in de gewone kerkdiensten.’


Dr. Wim Dekker, dr. Bert de Leede

(bestuurslid IZB) en dr. Arjan Markus

(missionair predikant van de IZB in Utrecht)

en Koos van Noppen (hoofd communicatie

IZB) werken aan een boek om de bezinning

op het thema ‘discipelschap’ in gemeenten

te stimuleren. De publicatie verschijnt naar

verwachting voorjaar 2013.

‘De IZB concentreert zich in de komende jaren

inhoudelijk op ‘navolging’. Vanuit deze focus

wordt het werk in al zijn facetten doordacht

en vormgegeven.’ Een passage uit het

meerjarenbeleidsplan. Dr. Wim Dekker, theologisch/

missionair adviseur van de IZB, geeft een aantal

redenen waarom deze keuze vandaag van belang is.

Wanneer we als IZB vandaag kiezen voor

navolging/discipelschap als focus van het mis-

sionaire werk, maken we sluimerende vragen

rond de kwaliteit van de gemeente expliciet.

Wat is er toch met onze kerk/gemeente aan de hand, dat

zo velen het voor gezien houden? En hoe komt het toch

dat onder degenen die belangstelling krijgen voor het

evangelie lang niet altijd de gedachte leeft dat toetreding

tot een gemeente belangrijk zou kunnen zijn? Zien ge-

meenteleden zelf wel hoe belangrijk het deelnemen aan

de gemeente van Jezus Christus is en zien ze wel wat dat

inhoudt, zodat ze dit ook over kunnen brengen?

Christenen vormen een minderheid, die zich

steeds opnieuw bewust moet maken waarom

haar identiteit is zoals ze is. Wie niet gelooft,

hoeft niet veel uit te leggen. Wie wel gelooft

en vooral wie op een expliciete manier waarde

hecht aan de christelijke geloofsvoorstellingen, heeft

huiswerk. Maar hoe zullen we er iets van uitleggen, wan-

neer het verhaal niet gekoppeld is aan een manier van

leven? Wanneer de christelijke geloofsvoorstellingen niet

meer breed gedeeld worden, is de christelijke manier van

leven dan misschien een eigen soort verkondiging, die

overtuigt vanwege de zegenrijke gevolgen? Is het christe-

lijke leven het goede leven, dat geen verder bewijs nodig

heeft dan er gewoon te zijn?

Nu het christelijk geloof in onze samenleving is

verbannen naar de privésfeer, is het de vraag of

christenen dapper en weerbaar genoeg zijn om

aan hun geloof gestalte te geven in het leven

van elke dag. Slagen ze erin om in een heel andere

context dan vroeger verantwoording af te leggen van de

hoop die in hen is? Willen ze dat en kunnen ze dat?

Behalve het probleem van de secularisatie is er ook het

probleem van het dualisme. Reeds in de Bijbel lezen we

van hoorders die geen daders zijn. Dit dualisme is van

alle tijden en dus ook van onze tijd. Daarnaast

kampen we nog met een ander dualisme, dat

te maken heeft met het waarheidsbegrip, dat

in onze westerse cultuur is ontstaan, onder

‘Wevolgengeenblauwdruk,maar een Persoon’

1

2

3

4


invloed van het rationalisme. Op godsdienstig gebied

heeft dit zich vertaald in een eeuwenlang proces, waarin

de leer en de beleving van de leer altijd met elkaar leken

te concurreren. Ten tijde van de Reformatie verwees het

woordje doctrina nog naar het doorleefde geloof, de een-

heid van leer en leven. Maar sindsdien is de leer tegen-

over de beleving komen te staan, de orthodoxie tegen-

over het piëtisme, waarbij de orthodoxie ook nog wordt

afgewisseld met modernisme. De orthodoxie verdedigt

de leer op rationele wijze, het modernisme bestrijdt juist

de leer op rationele wijze. Nog steeds haken mensen af

van de kerk, omdat ze de leerstellingen van het geloof als

onwaarschijnlijk zijn gaan zien. Nog steeds verdedigen

mensen het geloof daartegenover op rationele gronden.

Daarnaast is er juist de druk van de belevingscultuur,

die alles focust op het gevoel. Wanneer we ons vandaag

geroepen weten tot een nieuwe concentratie op de

navolging, zoeken we boven deze soorten van dualisme

uit te komen. ‘Navolging’ omvat leer en leven; geloven is

een zaak van leven, beleven, handelen en weten in één.

Bonhoeffer schreef in zijn tijd over het probleem

van de goedkope genade: een christendom,

dat wel gelooft in de vergeving van zonden,

maar niet is overtuigd van de noodzakelijk

daaraan gekoppelde heiliging van het le-

ven. Vandaag constateren we dat het geloof in de

vergeving der zonden niet zozeer een goedkoop geloof

is, maar buiten en binnen de kerk een steeds verder

slinkend geloof. Vergeving der zonden… Hoezo? Heb-

ben we dat dan nodig? De focus op navolging mag niet

het latente gevoel versterken, dat het bij geloven vooral

aankomt op onze daden en veel minder op de radicale

genade van God in de vergeving der zonden. Wanneer

dat het gevolg zou zijn van onze focus zouden we het

omgekeerde bereiken van wat we willen, namelijk dat we

mee mogen werken aan de vernieuwing van het chris-

telijk geloof, dat leeft uit het hart van het heil en tegelijk

weerbaar en nodigend is in onze hedendaagse context.

Wat bedoelen we met de focus op navolging? Waar

verlangen we naar? Wanneer aan Jezus gevraagd wordt

waar het ten diepste om gaat in het geloven zegt Hij, dat

het gaat om het dubbele liefdegebod (Mat. 22:34-40).

Wanneer Hij de discipelen uitzendt om alle volken tot

zijn discipelen te maken (Mat. 28:19), gaat het ook weer

hierom: ‘Leert hen onderhouden al wat Ik u geboden

heb’; ook daarin gaat het om dit dubbele liefdegebod.

Te midden van alle culturele en kerkelijke ontwikkelin-

gen zoeken we een nieuwe oriëntatie op de Persoon van

Jezus Christus zelf. Hij leert ons alle woorden van God,

ook die van het zogeheten ‘Oude Testament’ serieus

te nemen. Tegelijk brengt Hij de sleutel mee om die te

verstaan. We lezen de Bijbel niet van kaft tot kaft of als

een boek met losse teksten, maar als het boek, dat Jezus

leerde hoe Hij moest wandelen. In het spoor van Hem le-

zen we dit boek met een brandend hart, omdat alles met

Hem te maken blijkt te hebben, met zijn lijden en met zijn

opstanding (Luk.24:26,27).

Verkeerde been

Het begrip ‘navolging’ zet ons op het verkeerde been,

wanneer we het op zouden vatten als letterlijk ‘nadoen’

van Jezus. Het zet ons ook op het verkeerde been, wan-

neer we zouden denken, dat het een voor ieder christen

eenduidige manier van leven betekent. Ieder christen

zal juist weer in zijn of haar tijd en context leerling van

Jezus moeten worden om te ontdekken wat de concrete

gehoorzaamheid vandaag inhoudt. Navolging betekent

dus niet, dat we een blauwdruk volgen. We volgen een

Persoon, die ons in elke tijd opnieuw leert hoe we God

zullen liefhebben bovenal en de naaste als onszelf.

Discipelschap

Wanneer we verkeerde associaties met het begrip na-

volging willen voorkomen, kunnen we wellicht beter het

woord discipelschap gebruiken. Wanneer we discipel,

leerling van iemand zijn, betekent dat nooit klakkeloos

nadoen, maar zelfstandig aan de slag gaan met wat we

hebben geleerd. Wanneer we leerling zijn van Jezus

Christus betekent dat ook levenslang leerling blijven,

omdat Jezus niet iemand is uit het verleden, maar de

Levende, die ons vandaag voorgaat. Omdat Hij de Op-

gestane is, die voor ons uitgaat, laten we zijn onderwijs

nooit achter ons.

Wim Dekker

“We volgen een Persoon, die ons in

elke tijd opnieuw leert hoe we God

zullen liefhebben bovenal en de naaste

als onszelf ”

“Omdat Hij de Opgestane is,

die voor ons uitgaat, laten we zijn

onderwijs nooit achter ons”

5


NieuwIZB-projectinAlmelo

Zondagmiddag 30 september om 14.00 uur

vindt in de Grote Kerk te Almelo de bevestiging

en intrede plaats van ds. Catharinus Elsinga.

Hij zal als (missionair) predikant werkzaam zijn

in wijk gemeente ‘De Ontmoeting’. Daarnaast zal

hij samen met een taakgroep ook in andere

wijkgemeenten van Almelo het missionair beleid

stimuleren en van nieuwe impulsen voorzien.

Ds. Elsinga (54) is sinds 1990 predikant van de

Gereformeerde Kerk in Den Ham; eerder diende

hij de Groningse gemeenten Spijk en Godlinze. Hij

kent de situatie in Almelo, want als gastpredikant

kwam hij met enige regelmaat in ‘Het Nieuwland’,

een van de twee wijkgemeenten die sinds 1 januari

2012 samen verder zijn gegaan onder de naam

‘De Ontmoeting’. Catherinus is lid van het

Confessioneel Gereformeerd Beraad in de

Gereformeerde Kerken; hij heeft ettelijke publicaties

voor CeGe-boek op zijn naam staan, was initiatief-

nemer en gangmaker van de Startkrant. Binnen de

eigen ‘nieuwe’ wijkgemeente zal Elsinga samen

met de kerkenraad en de IZB gaan werken aan

revitalisering en een samenhangende visie,

waarbinnen de missionaire activiteiten hun plek

krijgen. De IZB is ook betrokken bij de stedelijk

missionaire taak.

Tekeningenvoornieuwbouw‘HetPand’rond

‘Het Pand’, het missionair-diaconale project van de

IZB en de Hervormde wijkgemeente Martinikerk in

Groningen bevindt zich in een enerverende fase van

zijn geschiedenis. Zoals bekend is de ontmoetings-

ruimte met ca. 20 vierkante meter veel te klein voor

de vele bezoekers en activiteiten. Er zijn uitgewerkte

plannen en bouwtekeningen voor een nieuw onder-

komen met maar liefst 350 (!) vierkante meter, op

het terrein van een speeltuin in dezelfde wijk.

De gemeente Groningen en de speeltuinvereniging

hebben groen licht gegeven voor de bouw. Deze

maand overlegt de kerkenraad over de jaarlijkse

bijdrage aan de exploitatie. ‘Het zou prachtig zijn

als we volgend jaar december, als ‘Het Pand’ 25

jaar bestaat, de linten van de nieuwe ruimte kunnen

doorknippen’, zegt Jan Waanders. In het kader van

deze nieuwbouwplannen is een tijdschrift gemaakt

over ‘Het Pand’ (verkrijgbaar via [email protected]).

Intussen draait de fondsenwervingsactie op vol

vermogen. Zo trok deze maand een fietspeleton

vanuit Rijssen naar Groningen, in het kader van een

sponsortocht. Uw bijdrage is hartelijk welkom op

rekeningnummer 980 980 t.n.v. IZB, onder vermel-

ding van ‘Het Pand, Groningen’.

Met ingang van 1 januari 2013 zien we oude bekende

terug bij de IZB. Jurjen de Groot is benoemd tot

benoemd tot programmanager Missionaire vorming.

Momenteel is hij als missionair toeruster werkzaam

in Kenia.

Van 2000-2006 was Jurjen als pionier van de IZB

werkzaam in Zoetermeer, waar hij in de nieuwbouwwijk

Oosterheem het project Perron 61 opzette. Sinds 2006

werkt hij namens de GZB in dienst van de Reformed

Church of East Africa in Kenia (Eldoret). Hij is

programma manager op het hoofdkantoor van de kerk,

voor de missionaire toerusting en training van

kaderleden.

De terugkeer naar Nederland komt eerder dan gepland.

‘De combinatie van management en toerusting is me

op het lijf geschreven, heb ik de afgelopen jaren

gemerkt. Als ik nog eens solliciteer, dan is het in die

richting, heb ik gezegd, niet wetend dat die gelegenheid

zich zo snel zou voordoen.’

JurjendeGrootbenoemdtotprogrammamanager


74e jaargang nr. 3 – Najaar 2012 Tijding is een gratis kwartaal-uitgave van de IZB – vereniging voor zending in Nederland en wordt toegezonden aan de leden. IZB-lidmaatschap: aanmelden bij de IZB. De contributie is e 10,- per jaar. Opzegging lidmaatschap voor 1 november. De IZB is een missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland en stimuleert, adviseert en ondersteunt gemeenten en gemeenteleden in het evangelisatiewerk door middel van toerusting, materialen en missionaire werkers. Bestuurds. M.J. Tekelenburg, voorzitterds. H.J. van der Veen, tweede voorzitterds. R.F. de Wit, secretarisA.P. van der Kooy, penningmeesterds. M.C. Batenburgprof.dr.ir. J.H. van Bemmelmw. drs. Z.A. Jansen-Smitdr. H. de Leedemw. J.E. van Velzen-Vermaasds. J. van Walsum Directieds. L. Wüllschleger. IZBJohan van Oldenbarneveltlaan 103818 HB Amersfoorttel.: 033-4611949e-mail: [email protected]: www.izb.nlING: 980 980Rabobank: 30 22 06 191IBAN: NL26 RABO 0302 2061 91BIC: RABONL2U Uw steunSteun de zending in Nederland door uw gebed, uw IZB-lidmaatschap, uw gift en door al uw boeken te bestellen bij de IZB-boekhandel: www.izb-ark.nl, tel. 033-4613225. RedactieAnja van Maanen-Hoekman en Koos van Noppen Overname artikelenOvername van artikelen is toegestaan met bronvermelding. Foto’sFoto cover: Archief Dabar. Foto’s pagina 4, 5 en 9: Sjaak Boot

Colofon

Ds. Sjaak van den Berg,

missionair predikant in

Groningen (Martinikerk).

We kwamen laat in de avond thuis. Een beetje ver-

reisd, zoals te verwachten is na een paar uur sturen,

met daaraan voorafgaand een tijd van afbreken en

opruimen. De buren hadden hun tweede auto tijdens de vakantie

onder onze carport gezet. Toen we onze auto aan de straat stop-

ten, zwaaide de voordeur van de buren meteen open en werden

we warm welkom geheten. Na enig gemanoeuvreer stonden

alle automobielen op hun plaats. Tijdens de vakantie was alles

goed gegaan. Er was maar een ding te melden, namelijk dat er

een grote stapel tijdschriften was bezorgd, die nu de gang van de

buren een beetje blokkeerde. ‘Maar dat komt morgen wel’.

Vlak voor de vakantie had ik een vrachtje exemplaren van de

glossy MEER besteld om te bezorgen op een aantal geselec-

teerde adressen in de wijk en ook om ze te gebruiken bij Open

Monumentendag. MEER maakt de indruk dat het bij uitstek een

blad is dat interessant is voor de wat hoger opgeleide en tamelijk

welvarende stedeling. Met de ondersteunende website en alle pr

eromheen, leek het me (en lijkt het me nog steeds) een prachtig

middel om daarvoor te gebruiken. Ik had nog wel op het bestel-

formulier gezet: leveren na 21 augustus. Maar dat was blijkbaar

niet overgekomen.

De buurjongen, een stoere gast van 18, die ik Karst noem, had

de stapels in ontvangst genomen. De volgende dag was ik veel

onder de carport bezig: aanhanger en skibox legen, auto schoon-

maken, en wat daar verder bij komt kijken. Karst bracht me

ondertussen de pakken met de glossy’s. Hijzelf trof voorbereidin-

gen om weg te gaan en gedurende de dag spraken we elkaar een

aantal keer. Hij poetste zijn sportschoenen, ik de auto. Een beetje

spanning was er wel te merken bij Karst. Voor het eerst zou hij

zonder ouders naar Spanje gaan, met vrienden.

Opeens viel mijn oog op de ketting die hij droeg. Er hing een

tamelijk groot kruis aan. Dat was opvallend. Ik wist wel dat onze

buren zichzelf niet christelijk noemen. Zij weten van ons dat we

het wel zijn en heel soms raken ons gesprekken aan geloof. Met

Karst was ik nog nooit zover gekomen. ‘Mooie ketting. Is het met

opzet een kruisje, of zomaar?’

Hij vertelde dat zijn vader hem had gekocht

en dat hij hem mooi vond en daarom

droeg. Maar ook vanwege de gelovige

lading die aan het kruis zit. ‘Ik ben niet

streng gelovig, maar ik denk er wel over

na. Er is wel meer.’

Toen begreep ik pas waarom de bezorging

vroeger was dan 21 augustus. Dat blad is

niet zomaar een van de tools voor mijn

werk in de wijk. Hij is gewoon ook voor

mijn buren.

‘”Er is meer” zei je, daar gaat eigenlijk

precies dat blad over dat bij jullie in de

gang heeft gestaan. Wacht, ik zal je er

een geven.’ •

MEERc o l u m n

‘Blijkbaar is het

nu zover met

het christelijk

erfgoed dat het

zomaar kan

instorten...’


Stuur die vervolgens op naar: IZB, Johan van Oldenbarneveltlaan 10, 3818 HB Amersfoort of mail naar [email protected] en je maakt kans op een prijs!

Oplossing:

En dit zijn

de winnaars...

De oplossing van de vorige keer was MEERJARENBELEIDPLAN.

Dank jullie wel voor het inzenden! Twee trouwe inzenders hebben een prijs

gewonnen: Gerco Molenaar uit Streefkerk en Gelieke Tempert uit Wierden. Daarnaast zijn er nog vier extra winnaars: Marije Baron uit Waddinxveen, Christian Hofstede uit Ijsselmuiden, Niels Ouwehand uit Katwijk (ZH) en Sigrid Mussche uit Rouveen.

Allemaal hartelijk gefeliciteerd! Jullie krijgen een prijs thuisgestuurd.

We hopen dat iedereen veel zin heeft om ook de nieuwe puzzel goed op te

lossen. Veel plezier!

APLUSU

AIEL

NHCEHO

MEJRAEI

LASUME

RASZLAU

IJSAO

ALDEIN

IRAMA

ZSEMO

HOANSNJE

CLRAPILIS

BAHRAMA

DVIAD

YDALI

BREAOD

PSPFIULI

KMASRU

MHOTESUIT

FUTSAENS

11

2

2515

5

8

17

4

13

6

20

22

14

9

19

16

3

12

72123

1

10

18

24

14 15 16 179

18 19

10 11 12 13

23 2521 22 2420

1 WG

V

2 3 4 5 6 7 8

Ontwar de verborgen namen!

Discipel zijn van de Here Jezus is:* Elke dag God danken dat Hij jou

vergeving wil schenken en Hem prijzen dat Hij voor je zorgt.

* Elke dag een stukje uit de Bijbel lezen om te zien wat God jou vandaag tegen jou wil zeggen.

* Elke dag je verkeerde gedachten bij Hem brengen.

* Elke dag doen zoals Jezus deed: vriendelijk zijn, geduldig en vergevingsgezind.

* Elke dag om je heen kijken om te zien wie jouw hulp nodig heeft.

Hoe kun je de mensen om je heen beter

over de Here Jezus vertellen dan door een

discipel van Hem te zijn?

Dat is eigenlijk het werk van de IZB.

En daarom vinden wij ‘discipel van Jezus

zijn’ en ‘Jezus volgen’ zo belangrijk. In dit

nummer is daar ook iets over geschreven.

In de puzzel zie je twintig namen van

mensen uit de Bijbel die God wilden dienen

en zo een discipel van Hem waren.

Alleen, de letters staan niet in de juiste

volgorde. Aan jullie de opdracht de

verborgen namen te ontwarren!

Als je de juiste naam gevonden hebt, schrijf

je die in de vakjes ernaast. Vervolgens schrijf

je de letters die in de vakjes met een cijfer

staan op de juiste plaats onderaan de puzzel.

Zo kom je aan de oplossing!

Tijding - no. 3 (2012)

Documents

Transcript of Tijding - no. 3 (2012)