Tijding nr 2 juni 2014 4

tijdingLedenblad van de IZB, jaargang 76, nr. 2

• Pionieren in Utrecht-Kanaleneiland

• Discipelschap en de gereformeerde traditie

• Overeenkomst met ‘Leven uit de Bron’

Openingnieuwbouw‘Het Pand’

Ingeblikt

c o l u m n

Zo noemden wij ze in de goede oude tijd, de cassettebandjes met kerkdiensten

van favoriete voorgangers: ingeblikte preken. Er ging altijd een voorraadje van

mee in de kofferbak, als we ons klaarmaakten voor de vakantie. Ons kon niets

overkomen. Mocht de buitenlandse dienst (of de Nederlandse dienst in het buitenland)

tegenvallen, dan hadden we in ieder geval een alternatief dat aan de kwaliteitseisen

voldeed. Jarenlang had ik het op mijn vakantielijstje staan: ‘cassettebandjes niet

vergeten’.

Een gevoel van folklore roept het op, omdat veel hiervan voorbij is. Toch kun je soms

ineens met dingen van vroeger midden in het heden terechtkomen. Kort geleden

kwam ik een cassettebandje tegen met een radio-opname van een dienst in Interlaken.

Voorganger was de in 1986 plotseling overleden ds. J.C. Remijn. Ik heb gebiologeerd

zitten luisteren. Profetische woorden, volop betrokken op de vragen van geloof en

ongeloof, midden in de existentiële worstelingen van een mensenhart. Wat me het

meest trof, was dat de inhoud van zijn preek ook vandaag levend en krachtig was. Na

dertig jaar! Apart is dat toch… en wat is het geheim daarvan? Laatste woorden durf ik

daarover niet te spreken, maar het heeft beslist te maken met de betrokkenheid van

het evangelie op de context, op de concrete situatie. Je hoort je naam noemen.

Tijdloze woorden, algemene waarheden: ze vervliegen en verdampen. Ze gaan over

algemeenheden, over constructies, maar niet over mij. Waarom zorgen preken van

Augustinus, Luther, Smytegelt, Kohlbrügge, Bonhoeffer (wat een rijtje…, maar ik zou

het nog veel langer en veel onlogischer kunnen maken) ervoor dat ik vandaag al lezend

hartstochtelijk blij kan worden, diep geraakt kan zijn, tot intense verootmoediging

gebracht kan worden? Hoe komt het dat ze vandaag –ongelofelijk, maar waar!- zelfs

herkenning kunnen oproepen en kunnen inslaan bij mensen buiten de kerk? Dat heeft

alles te maken met het feit dat ze gaan over concrete mensen, over God en mij. Tijdloze

waarheden verduren de tijd niet. Willen we iets uit te delen hebben dat van blijvende

waarde is, dan dient het allereerst concreet en contextueel te zijn. Als dat na jaren uit

het blik gehaald wordt, smaakt het nog altijd goed.

Louis Wüllschleger,

directeur

Tijdloze

waarheden

verduren de

tijd niet.

Eind augustus verschijnt het boek ‘Tijd om mee te

gaan; over discipelschap vandaag’, van Wim Dekker,

Bert de Leede en Arjan Markus; drie theologen die

verbonden zijn (geweest) aan de IZB.

‘Tijd om mee te gaan’ wil een bijdrage leveren aan het

actuele gesprek over discipelschap. De situatie waarin

de kerk is terecht gekomen vraagt om een heroriënta-

tie. Het onderscheid tussen geloven en niet-geloven

wordt groter. Dat vraagt dat we heldere keuzes maken

en die goed weten te motiveren. Geloven wordt steeds

vreemder; gelovig leven ook. Dat decor maakt de

bezinning op discipelschap tot een urgente aangele-

genheid. Waar komt het vandaag op aan? Het boek

gaat onder andere over geloven en gehoorzamen, over

vreugde en vreemdelingschap, over volgen en falen.

Spannende vragen worden niet gemeden, bijvoor-

beeld: Moet discipelen het over alles eens zijn?

Bij het boek verschijnt een digitale leeswijzer, met

suggesties voor bespreking.

‘Tijd om mee te gaan’

Tijding • juni 201402

‘God houdt van alle

Vanuit zijn nieuwe woning op de achtste verdieping kijkt ds. Marius van

Duijn uit over de stad waar hij ooit theologie studeerde. Aan de voet van het

appartementencomplex ligt de Utrechtse wijk Kanaleneiland, waar hij sinds

maart voorganger is van de missionaire gemeente ‘De Haven’, die

bijeenkomt in de Triumfatorkerk.

kleuren’

‘De vroegere Lucaskerk hier in de straat is nu Belasting-

kantoor. Wat dat betreft lijkt het hier wel een omgekeerd

evangelie’, zegt Marius. Hij maakt zich geen illusies: van

de vier kerken die dit deel van Utrecht in de jaren ’60

telde – (een hervormde, een gereformeerde, twee

Rooms-katholieke) zijn er nog twee over; beide zijn

bovendien gedecimeerd. Er zijn twee moskeeën bijgeko-

men. Driekwart van de inwoners op deze vierkante

kilometer Utrecht is van allochtone komaf en dat is te

zien, tijdens een wandelingetje naar de Triumfatorkerk.

Gesluierde vrouwen met buggy’s zijn op weg naar de

winkeliers die hun groenten op de stoep hebben uitge-

stald. Marokkaanse mannen staan te keuvelen op het

trottoir.

Ds. marius van Duijn, missionair

pionier in ‘De Haven’, utrecht-

Kanalen eiland

juni 2014 • Tijding 03

In de negen jaar pionieren in een missionair project in

het sterk geseculariseerde Eindhoven heeft Marius veel

ervaring opgedaan. Maar de situatie in Utrecht is bijzon-

der, ook al door de voorgeschiedenis.

Terwijl het secularisatieproces zich jaar op jaar voortzette,

deden de kleine Rooms-katholieke parochie en de

wijk gemeente van de Triumfatorkerk pogingen tot

samenwerking, maar tot een duurzame relatie kwam

het niet. Het ontbrak de kleine vergrijsde protestantse

gemeente aan kracht om nieuwe initiatieven te ont-

plooien. Daarmee werd een conclusie onvermijdelijk: het

zou een kwestie van tijd zijn, dan zou het met de kerke-

lijke en missionaire presentie in de wijk zijn gedaan.

Twee jaar geleden is in nauw overleg met de Protestantse

Gemeente Utrecht een nieuw initiatief geboren. In de wijk

wonen namelijk een aantal (hoofdzakelijk jonge) actieve

kerkleden, die elke zondag op de fiets stapten om naar de

Jacobikerk en de Nieuwe Kerk te gaan. Met hen is het

plan ontwikkeld om een nieuwe missionaire gemeente te

starten, in de Triumfatorkerk, in het hart van hun woon-

wijk. Onder leiding van ds. Arjan Markus, toenmalig

missionair predikant van de Jacobikerk, is in huiskamer-

bijeenkomsten een jaar gewerkt aan de voorbereiding.

‘De Haven’ is met ingang van deze maand officieel een

pioniersplek van Missionair Werk & Kerkgroei en de IZB.

Op 15 juni worden de handtekeningen gezet.

Marius: ‘Het is jammer dat het niet gelukt is om de oude

gemeente mee te nemen in dit proces. Die gemeentele-

den komen nu samen in een bejaardenhuis in de wijk.

Sommigen zijn blij dat er een nieuw begin is gemaakt.

Voor anderen heeft het afscheid iets van een rouwproces:

‘Ik had liever gezien dat de kerk was verkocht’, zei iemand.

Je kunt je voorstellen dat de recente ontwikkeling een

grote teleurstelling geweest is voor mensen die zich met

veel liefde en trouw voor deze gemeente hebben ingezet.

Ik wil niet gemakkelijk aan die pijn voorbij leven, vandaar

dat ik ook af en toe hun diensten bezoek. Laten we eerlijk

zijn: we kunnen hier alleen maar aan de slag, dankzij het

feit dat er ooit een gemeente is geweest, waar velen voor

hebben gebeden en hun beste krachten aan hebben gege-

ven.’

Aan de rand van een groot grasveld ligt de kerk, verscho-

len in het groen. Hier lijkt de tuinman al lang geleden de

moed te hebben opgegeven.

‘We moeten even een rondje rond de kerk maken’, vindt

Marius, ‘want dan zie je meteen wat een mógelijkheden

hier zijn.’ Hij springt in het struweel. ‘Deze struiken

moeten plaatsmaken voor een terras, met tafels en

stoelen, het moet een aangename ontmoetingsplek

worden voor wijkbewoners.’ Via een kruip-door-sluip-door

paadje staan we achter de kerk opeens in een besloten

binnentuin, waar het gras hoog opgroeit. ’Ideaal voor een

bijeenkomst in de openlucht toch?’

Via het winkelcentrumpje komen we weer bij de voorkant

van de kerk. ‘Ik kan niet beloven dat het bord ‘Triumfator-

kerk’ daar blijft hangen. ‘Kerk’ is namelijk nogal een

vervelend woord op Kanaleneiland. Dat is wel het laatste

waar je naar toe gaat… We heten tenslotte ‘De Haven’, dat

is een wat neutralere term voor belangstellenden. Maar

de gevelsteen blijft, uiteraard: ‘Mij is gegeven alle macht

in hemel en op aarde.’

Een jaar geleden besloot Marius vanuit zijn gesettelde

bestaan in de pastorie van het bekende bloemendorp te

solliciteren naar dit avontuur. ‘Bij een sollicitatieproce-

dure wordt, nog meer dan in een doorsnee beroepings-

procedure, van je gevraagd om je verlangen uit te

spreken. Dat geeft een extra dimensie aan het proces, je

moet je nek uitsteken, je ideeën formuleren. Mijn verlan-

gen is dat de kerk een ‘huis voor alle volken’ zal zijn. Dat

is een inzicht dat in de loop van mijn leven is gegroeid. Ik

herinner me dat Anne van der Bijl na de aanslag op de

Twin Towers zei: Nu komt het erop aan om moslims lief te

hebben. Dankzij mijn werk voor de GZB ontmoette ik

inspirerende broeders en zusters in Afrika, onder andere

in Malawi en Mozambique. Samen vierden we avond-

maal. Die ervaringen leerden me: God houdt van alle

kleuren. Als ik hier in de wijk om mee heen kijk, kom ik

mensen uit alle windstreken tegen.’

Mijn verlangen is dat de kerk een

‘huis voor alle volken’ zal zijn.

Twee keer per jaar is er in

‘De Haven’ een kledingbeurs. Kleding die

o.a. via de Jacobikerk/Nieuwe Kerk wordt

ingezameld, vindt hier gretig aftrek. De

afgelopen editie waren er ook een paar

wijkbewoners die meededen bij het

sorteren. Een aardige manier om met

elkaar op te trekken in de wijk!


Sinds maart dit jaar is Marius parttime voorganger van de

Gideonsbende. ‘Het is inderdaad een kleine geloofsge-

meenschap van zo’n vijftien, twintig betrokkenen. Meest

jonge mensen, gelukkig ook iemand ouder dan ik. We

mogen dan theologisch in een lange traditie staan, als

pioniersgemeenschap hebben we nauwelijks geschiede-

nis. We kunnen niet zeggen ‘zo zijn onze manieren’, want

we zoeken onze weg; nogal laagkerkelijk. Om de andere

week hebben we ’s ochtends een samenkomst. De andere

zondag komen we samen voor bijbelstudie in huiskamer-

groepen. Eén keer in de twee maanden is er ’s middags

een open maaltijd. In plaats van een tukkie tussen twee

zondagse diensten, sta je dan ’s middags bij de Turkse

groenteboer te flyeren om mensen uit te nodigen.

Ik realiseer me dat deze fase van ‘De Haven’ best veel van

de betrokken gemeenteleden vergt. Het vereist een

pioniersmentaliteit; louter consumeren is er niet bij. Dat

is best heftig. Daarom hecht ik aan een open sfeer, waarin

mensen zich ook vrij voelen om aan te geven dat ze ‘het

niet trekken’ en na rijp beraad naar een andere gemeente

in de stad overstappen. Die mobiliteit, die je ook al vindt

in het boek Handelingen, moet je niet willen blokkeren.

Omdat er weinig is vastgelegd, moet je een zekere

spanning kunnen verdragen. De één hecht aan dingen,

die een ander maar zo-zo vindt. Zolang het de eenheid

niet schaadt, moet dat kunnen.’

De uitbouw van ons werk zal voornamelijk moeten

plaatsvinden via het natuurlijke netwerk van gemeentele-

den in de wijk. Daarom ben ik heel gelukkig met alle

aandacht voor het thema ‘discipelschap’; dat raakt de

kern van ons bestaan, ons denken, doen en laten. In alle

bescheidenheid gezegd: het bepaalt ook of we ‘verschil

maken’. Oók in meer gesettelde gemeenten nodigt het

thema gemeenteleden uit om opnieuw na te denken over

onze plaats in de wereld, doordeweeks. De kwantiteit

mag dan teruglopen, de kwaliteit wordt verbeterd.

Geloven is meer dan ’s zondagsmorgens een uurtje in de

kerk zitten.’

Marius van Duijn was predikant te Langerak en De Bilt.

Tijdens zijn theologiestudie deed hij een lang vicariaat in

Amsterdam (Noorderkerk). Negen jaar was hij missionair

predikant van de Kruispunt-gemeente in Eindhoven, die in

die jaren een zelfstandige positie verkreeg. De afgelopen

jaren diende hij de hervormde gemeente Rijnsburg. Naast

zijn werk in ‘De Haven’ is hij parttime werkzaam in de

hervormde gemeente Ameide. Hij was tot mei 2014

bestuurslid van de Gereformeerde Zendingsbond.

Het

is ‘ondenk-

baar’ dat ‘De Haven’

de gemeenschap blijft die ze nu

is, met hoofdzakelijk blanke, autochtone

Nederlanders, zegt Marius. ‘Mijn droom is dat er over een

aantal jaar een levendige gemeenschap zal zijn, met

mensen uit allerlei culturen, die samen God groot maken,

die bidden voor de wijk en dienstbaar zijn naar de

bewoners. Op dit moment hebben we al regelmatig

migrantenchristenen in het kerk-huis, Nigerianen,

Ethiopiërs; binnenkort is er een multicultureel koorfesti-

val. Het lijkt me mooi om die verschillende culturen met

elkaar te verbinden.’

Pionieren in uw gemeente?

In 2012 besloot de generale synode van de Protes-

tantse Kerk ruimte te geven aan andere vormen van

kerkzijn. De eerste pioniersplekken waar de IZB bij

betrokken is, zijn uit de startblokken. Hilversum

(Vitamine G) en Utrecht-Kanaleneiland (‘De Haven’).

Overweegt u in uw gemeente een pioniersplek te

beginnen? Neem gerust contact op met de IZB.

Ook als de plannen zich nog in een pril stadium

bevinden, gaan we graag met u in gesprek. Bel

033-4611949 of mail met Marco Bijl, [email protected].

Hij maakt deel uit van het team van Missionair Werk

en Kerkgroei dat de pioniersplekken ondersteunt.


Het Pand 2.0 opent de deuren

‘Je gelooft jeogen niet’

Evangelist Jan Waanders went langzaam aan zijn nieuwe

werkplek, Het Pand 2.0, aan de rand van de speeltuin.

Hoewel de officiële opening later deze maand staat

gepland, vindt het leeuwendeel van de activiteiten er al

plaats. De kinderclub is er al ingeburgerd, de kerkenraad

vergadert er, de eerste open maaltijden zijn al achter de

rug en het International Students Café heeft er een

nieuwe stamtafel. Beter kan niet worden geïllustreerd dat

de vrijwilligers zaten te springen om meer ruimte. Jan: ‘Ik

zit er zelf ook regelmatig te werken, achter de glazen pui.

‘Jaren hebben we gebeden en gewerkt om de nieuwbouw mogelijk te maken, en nu

zie je wat het is geworden. Je gelooft je ogen niet. Als ik in Het Pand rondloop, moet

ik mezelf af en toe in m’n arm knijpen, om te beseffen dat het echt realiteit is.’

Doordat het zo’n transparant ontwerp is, leg je heel

makkelijk contact met voorbijgangers of ouders die met

hun kinderen naar de speeltuin komen. In de korte tijd

dat het gebouw nu in gebruik is, heb ik al weer heel

wat nieuwe mensen leren kennen.’

Een paar jaar geleden presenteerden de IZB en wijkge-

meente Martinikerk in Groningen de plannen voor een

nieuwbouwplan. Het Pand, de oude verbouwde garage,

was veel te klein geworden voor het vele werk dat in 25

PROGRAMMA

Er zijn drie dagen uitgetrokken om de

mijlpaal in de geschiedenis van Het Pand

met verschillende doel groepen te vieren.

Op vrijdag 20 juni vindt de officiële opening plaats in

aanwezigheid van wijkbewoners. Allerlei relaties in de

stad Groningen zijn daarvoor uitgenodigd: het gemeente-

bestuur, hulpverleners en maatschappelijke instanties uit

het netwerk van Het Pand. Voor kinderen is er een apart

programma met o.a. een ballonnenwedstrijd. Het pro-

gramma duurt van 16.30 tot 19.00 uur.


jaar is ontstaan: kinderen tienerclubs, open maaltijden,

inloopochtenden, sportactiviteiten, huiswerkbegeleiding.

En dat alles op iets meer dan 20 vierkante meter.

Samen met de plaatselijke speeltuinvereniging, waarvan

het honk ook wel toe was aan vernieuwing, is een plan

ontwikkeld voor een nieuw pand van maar liefst 450

vierkante meter. ‘Mijn ideaal is dat ‘Het Pand’ een plek is

waar de wijkbewoners wekelijks bijeenkomen om iets van

God te horen, waar mensen oog hebben voor elkaar. Een

gebouw met een lage drempel, waar de hele week door

activiteiten zijn voor allerlei leeftijden en doelgroepen.

Een kerk voor de buurt dus.’ Aldus Jan Waanders in de

brochure waarin het nieuwbouwplan werd ontvouwd.

Nog maar drie jaar geleden vergde het een groot geloof

en veel voorstellingsvermogen…

De ontwikkelingen kwamen onverwacht in een stroom-

versnelling door een royale financiële toezegging van de

Nederlands Gereformeerde ‘Tehuisgemeente’ in Gronin-

gen. Waanders en de toenmalige predikant, Paul Kurpers-

hoek, ervoeren het als leiding van God, dat ze op elkaars

pad zijn gebracht. De Tehuisgemeente beschikte dankzij

de verkoop van onroerend goed elders in Groningen over

een groot geldbedrag, dat zij zonder rente of aflossing

besloten uit te lenen. Behalve financiële steun, is er ook

inhoudelijke betrokkenheid bij het werk. Gemeenteleden

nemen als vrijwilligers taken op zich. Het plotselinge

overlijden van Paul Kurpershoek was een schok voor alle

betrokkenen. Uit dankbaarheid voor zijn aandeel in de

totstandkoming van het nieuwe gebouw, zal in één van

de zalen een glazen kruis worden geplaatst, eenzelfde

kunstwerk als op zijn graf staat.

Zaterdag 21 juni is er van 10.30-15.00 uur een pro-

gramma voor belangstellenden uit het hele land en

betrokkenen bij het IZB-werk in Groningen. In de loop der

tijd hebben tallozen zich ingezet voor de fondsenwerving;

kerken raden, jeugdclubs, fietsers voor het goede doel,

boekentafelhouders, etc. Het programma valt uiteen in

twee onderdelen: een rondleiding door de wijk en een

terugblik op 25 jaar Het Pand: wat ging er goed/fout en

welke lessen zijn er geleerd? Tot uiterlijk 16 juni is aanmel-

ding mogelijk, via het mailadres [email protected]

of het IZB-kantoor, 033-4611949.

Zondag 22 juni om 10.00 uur zal in een feestelijke

kerkdienst in de Martinikerk worden stilgestaan bij de

viering van meer dan 25 jaar missionair-diaconaal werk in

de wijk. Voorganger is dr. Sjaak van den Berg, missionair

predikant van de IZB in Groningen. Na afloop van de

dienst gaan de kerkgangers in een lange stoet door de

stad naar het nieuwe pand.


Eind vorig jaar schreven we in Tijding over een bijzondere

gemeenteavond over ‘discipelschap’, waar ruim 600

bezoekers kwamen. In de afgelopen maanden is de

aandacht voor het thema bepaald niet weggeëbd.

‘Het is verrassend om te zien hoeveel initiatieven er zijn

genomen. Niet vanuit de kerkenraad, maar van onderop,

dankzij de inzet van gemeenteleden’, zegt Mirjam

Monster-Wiersma. Ze is lid van de missionaire werkgroep

van Hervormd Sliedrecht en publiceert in elk nummer

van het kerkblad over ‘discipelschap’.

In de lijdenstijd is er bijvoorbeeld een gelegenheidskoor

gevormd, met muziek uit die periode van het kerkelijk

jaar, onder andere koralen uit de Matthäus Passion.

‘Iedereen mocht zich aanmelden, niet alleen gemeente-

leden. In de speciale dienst, waarin de muziek na een

aantal repetities werd uitgevoerd, waren veel mensen

die anders nooit in de kerk komen.’

Een ander initiatief is de Nacht van gebed, in verband

met Walpurgisnacht, een feestnacht in occulte kringen.

In totaal hebben zo’n 150 deelnemers een gedeelte van

de nacht samen in gebed doorgebracht.

Een van de predikanten, ds. H.J. van der Veen, oud-

bestuurslid van de IZB, heeft een serie preken gehouden

over het thema ‘discipelschap’. De preken heeft hij

bewerkt tot een boekje ‘In Zijn spoor’, dat begin septem-

ber (bij uitgeverij Boekencentrum) wordt uitgegeven,

met het oog op de bespreking in bijbelkringen.

‘Sinds de gemeenteavond over ‘discipelschap’ is er

veel losgekomen’, zegt Bert Sekeris, voorzitter van de

missionaire werkgroep. ‘Er zijn die avond veel ideeën

geopperd. Daar willen we nu verder over in gesprek.

Terwijl we nadachten over een projectplan en ons

afvroegen hoe we dat het beste aan konden pakken, rees

het plan voor een ‘dag van discipelschap’. We nodigen in

de tweede week van juni alle gemeenteleden uit voor een

programma met praktische toerusting en gebed. Omdat

we niet het risico willen lopen dat het kerkgebouw te

klein is, organiseren we drie avonden achter elkaar

hetzelfde programma, voor telkens een ander deel van

Sliedrecht. We zijn dankbaar voor het vele dat er gebeurt,

zomaar, spontaan. We staan er verwonderd bij te kijken.’

Sliedrecht

Er is veel losgekomen

‘Naast het gewone clubwerk, tienerwerk en de inloopoch-

tenden zijn we begonnen met vieringen. Eerst op vrijdag-

avond, maar sinds een half jaar op zondagmiddag. We

brunchen dan met volwassenen en kinderen. Tijdens het

eten hebben we uitgebreid de tijd om bij te praten en te

horen wat er leeft. Die gesprekken vormen de brandstof

voor de bezinning in ons kernteam, want we willen

immers niets liever dan het Evangelie zó communiceren

dat het in hun wereld relevant wordt.

Een andere mogelijkheid om te groeien in gemeenschap

is het aanbieden van momenten van onderlinge ontmoe-

ting. Zo bleek dat de vrouwen in de wijk graag exotisch

willen leren koken. Een buurvrouw van buitenlandse

komaf (bijv. een Syrische of Surinaamse) krijgt geld van

ons, ze doet de inkopen en bereid samen met andere

buurvrouwen een gerecht. Daarmee geven we deze

buurvrouw het vertrouwen en ontvangt ze de eer voor

haar kwaliteiten. Tijdens het koken komen de tongen los.

Het zijn lang niet altijd fijne verhalen om te horen, over

woninguitzetting, psychische problemen etc. Maar het is

Zonder begin geen vervolg

prachtig dat dit allemaal met elkaar gedeeld wordt.

U vraagt zich misschien af wat dit nu met evangelisatie te

maken heeft. Waarom doen we dit? We zoeken aansluiting

bij mensen waar zij zich bevinden. Daar kunnen contacten

worden gelegd. Daar kunnen wij vertellen dat wij in geval

van nood kunnen bidden. Op die manier leggen we een

begincontact. Als mensen meer over Jezus willen weten

kunnen ze naar de brunch&viering, waar ze kunnen

groeien in geloof. Zonder een begin is er nooit een

vervolg.’

Uit een recente column van Jan Waanders).


c o l u m nDoop in een hospice

Op een zaterdagmiddag in mei werd Margo, een Rotterdamse van 58 jaar, in een

hospice in Rotterdam gedoopt. Margo kwam sinds een jaar bij Noorderlicht. In

eerste instantie hielp ze als vrijwilliger wel eens mee bij een activiteit. In

tweede instantie wilde ze ook wel eens een dienst bijwonen. De eerste keer dat ze er

zou zijn, is ze, terwijl ze al onderweg was, teruggekeerd naar huis. Ze bedacht zich dat

haar islamitische oma, lang geleden gestorven, de kerkgang waarschijnlijk niet zou

hebben gewaardeerd. Een paar weken later kwam ze wel over de drempel. Ze bleef

terugkomen. Wel onregelmatig omdat haar gezondheid niet over hield. En soms moest

Feyenoord voetballen op hetzelfde tijdstip en dan bleef ze ook liever thuis.

Ze wilde eigenlijk wel meer uit de Bijbel weten, maar bij de Alpha-cursus was ze weer

een paar weken ziek en het kwam er niet meer van. Ze bleef af en toe helpen bij een

activiteit of ze verscheen in een dienst. Eind 2013 gaf ze aan dat ze ook lid wilde worden

bij Noorderlicht, want ze wilde er bij horen. Voor mensen die thuis zijn in missionair

jargon: een voorbeeld van de volgorde belonging-believing-behaving. Zonder jargon:

mensen willen soms eerst al bij de kerk horen, zonder dat al duidelijk is of ze wel geloven,

laat staan dat ze al weten of ze als christen willen leven.

Begin 2014 ging de gezondheid van Margo plotseling snel achteruit. Toen ze uiteindelijk

naar het ziekenhuis werd gestuurd, bleek ze ongeneeslijk ziek te zijn. Het duurde niet lang

of ze kwam in een hospice terecht. Verschillende mensen van Noorderlicht bezochten haar

daar en hielpen bij praktische zaken. Zelf kon ik niet begrijpen dat ze op dit moment, net

nu ze langzaam naar kerk en geloof toe bewoog, zo ziek moest worden.

Met Pasen werden er bij Noorderlicht vijf volwassenen gedoopt. Iemand die haar kort

daarna bezocht, vertelde over die doopdienst. Bij Margo groeide toen het verlangen om

zelf ook echt de keus te maken voor de God van het christelijk geloof. Een keus die ze nooit

had durven maken.

In de week na Pasen maakte ze op haar kamer iets bijzonders mee, waardoor ze het gevoel

had dat ze ook vrij was om haar eigen keus te maken. ‘En toen zei ik ja’ - vertelde ze later.

Kort daarna gaf Margo aan dat ze ook gedoopt wilde worden. Het liefst het weekend erna,

op de zaterdagmiddag dat ze al een soort afscheidsbijeenkomst had georganiseerd in

het hospice voor haar vrienden en kennissen. Ik moest denken aan de Ethiopiër

uit Handelingen 8. ‘Wat verhindert mij om gedoopt te worden?’ Ik kon niets

bedenken.

Een paar dagen na het verzoek is Margo gedoopt in de tuin van het hospice.

Haar vriendenkring was erbij en ook wat mensen van Noorderlicht. Ze had

witte kleren aan en lag in het bed waar ze al weken aan gekluisterd was.

We lazen hoe bij de doop van Jezus de hemel open ging. Bij de doop van

Margo ging de hemel ook open en de zon brak door.

God gaat zijn ongekende gang met mensen. Goddank ook met Margo.

God en Margo – hun namen zijn in de doop met elkaar verbonden.

Voor eeuwig.

Niels de Jong is missionair predikant te Rotterdam-Centrum

www. www.uitonverwachtehoek.nl

www.noorderlichtrotterdam.nl


Discipelschap overstijgt heilloze

polarisaties‘Het woord discipelschap kan de

angel halen uit vruchteloze discussies

over tegenstellingen op het kerkelijk

erf. Bijvoorbeeld het debat tussen

‘evangelisch’ en ‘gereformeerd’, of het

tegen elkaar uitspelen van de recht-

vaardiging en de heiliging. Die

heilloze polarisatie kan overstegen

worden als we met elkaar spreken

over discipelschap. Ik ervaar het als

een geschenk, dat het thema nu zo in

de belangstelling staat en zoveel in

gemeenten wakker maakt.’

Discipelschap is verankerd in gereformeerd

traditie

Tijdens een recente bezinningsavond van de IZB, 8 mei, sprak prof. dr. W. Verboom,

emeritus hoogleraar geschiedenis van het gereformeerde protestantisme, over

‘discipelschap’ en de bronnen van de gereformeerde traditie. Is de aandacht voor het

thema nieuwlichterij? Een ‘evangelische bui’ die overwaait? Of is het eerder het

afstoffen van ‘oud goud’? De volledige tekst van de lezing staat op www.izb.nl. In

Tijding geeft professor Verboom een toelichting op enkele stellingen.

Wie zich vandaag oriënteert op het thema

‘discipelschap’ kan uitstekend met de Heidelbergse Catechismus uit de voeten‘De catechismus biedt zich aan als een leerweg; een weg die me wil

leiden tot het doel: hoe ik als gedoopt mens kan leven. Bij de doop is

mijn naam verbonden met Christus en de catechismus wijst me de

weg om te leren leven met Christus. De beloofde werkelijkheid van

de doop, wil in mijn leven een geloofde en beleefde werkelijkheid

worden. Wat is dat anders dan een grote, existentiële oefening in

discipelschap? Er zal een vertaalslag moeten worden gemaakt om de

actualiteit van de tekst uit 1563 te laten oplichten, dat is nogal wiedes.

Maar als we de catechismus afpellen tot op z’n kern, dan vinden we

daar alle aanknopingspunten voor de bezinning op discipelschap. In

notedop staat alles in zondag 1: mijn identiteit ligt vast in Christus, ik

ben niet van mezelf, maar van Hem. Dat staat zo vast als een huis op

de rots. Dat is het kloppende hart van discipelschap. Het heeft ook een

kritische kant. Want nu ik van Hem ben, ben ik niet meer van mezelf.’

Discipelschap blijft oefenenJe hebt het nooit onder de knie. Als je dat denkt, heb je het

niet begrepen. We gaan niet prat op ons eigen kunnen. Om

mij ervoor te behoeden dat ik iets word in mezelf, dat ik als

wedergeboren discipel op eigen benen denk te kunnen

staan en gaan, is er het gebed. De discipel blijft bedelaar,

en drinkt levenslang, geknield, van de verborgen bron van

genade. Christus is van onze discipelschap de Alfa (zondag

1) de Omega (zondag 52) en de Amen (vr. ant. 129).’

Discipelschap begint thuis

‘Ik gun iedereen dat hij/zij van de wieg af

aan iets van discipelschap meekrijgt. Het

leren om als gedoopt kind te leven, begint

niet pas op de catechisatie. Het is goed als

ouders het voorbeeld geven en als het gees-

telijk klimaat thuis ervan doortrokken is.’


‘Zondag 12 geeft een voorzet voor het derde deel van

de catechismus, het leven uit dankbaarheid. De karakte-

ristieken van de gelovige, die in deze zondag worden

genoemd, beogen een way of life, precies zo als we

vandaag over ‘discipelschap’ spreken. Het is onbestaan-

baar dat de innerlijke beleving niet tot uiting zou komen

in onze levenswandel.

Zondag 12 stelt dat ik ben gezalfd met de Geest van

Christus, om te belijden voor de mensen dat ik van Hem

ben, en dat ik Hem dien. In het derde deel van de cate-

chismus wordt dat breder uitgewerkt: ik word vernieuwd

naar het beeld van Christus. Zó Meester, zo discipel, al is

het maar een klein beetje. Dat gaat niet zonder strijd. En

in die strijd kent mijn discipelschap geen triomfalisme,

want er is veel aanvechting. Maar ik verval niet in defai-

tisme, want ik heb wel de mogelijkheid om God geboden

te doen. De catechismus wijst me tussen beide uitersten

het goede spoor en munt daarbij uit in realisme: het

De noties ‘discipelschap’ en ‘verbond’ zijn onlosmakelijk verbonden‘De Heidelbergse Catechismus vraagt: Waarom ben je leerling van Jezus Christus? Het ant-

woord is dat ik geraakt ben door de trouw van God, zijn commitment: Hij vervult zijn beloften,

want Hij is met ons, op eigen initiatief, een verbond aangegaan. Er wordt maar twee keer in de

tekst naar het verbond verwezen, maar intussen is dit ‘zwijgend kapitaal’ zeer functioneel.

Het eigene van de gereformeerde spiritualiteit van discipelschap is voor mij deze opzoekende

liefde van God. Hij is ons in zijn genade altijd vóór. Ik zou ook kunnen antwoorden: het eigene

is de verkiezing. Dat is óók waar, maar het kan zo gemakkelijk functioneren als een dooddoe-

ner, als een theoretisch begrip. Ik houd het liever dichtbij het leven: God doet wat Hij belooft.

Zo zet Hij mij in de ruimte van de verzoening, de vergeving, de vernieuwing.’

Wie meent dat we voor ‘discipelschap’ beter ons oor te luisteren kunnen leggen bij evangelischen, moet zondag 12 nog eens lezen

nieuwe leven is een genadegave van Christus.

Zijn vruchten worden mijn vruchten.

Het probleem is dat in de gereformeerde traditie de

uitleg van de catechismus in de loop der tijd - vooral

onder invloed van het Engelse puritanisme – is versmald.

De levenswandel is nogal eens sterk gekleurd door de

wedergeboortetheologie en de antithese met de ‘boze

wereld’. Feitelijk maak je de catechismus daarmee

monddood. Als je de tekst onbevangen leest, ontdek

je verrassende dingen.

Het denken vanuit de antithese vervreemdt ons van

Jan Rap en zijn maat. We zijn geen haar beter dan zij;

we worden immers als goddelozen gerechtvaardigd?

Wijlen ds. L. Blok had dat goed begrepen, toen hij op

zaterdagavond de kroeg in ging om daar aan de bar

gesprekken aan te knopen. Op een authentieke

manier getuigde hij van Christus.’

Discipelschap is van alle tijden

‘Het is wel aardig om te constateren dat we voorheen

in catechisatielessen de term ‘discipel’ altijd meteen

vertaalden met ‘leerling’, omdat we dachten dat

kinderen het anders niet zouden begrijpen. Vandaag

gebruikt iedereen het woord zonder problemen.

Is er iets nieuws onder de zon? Nee. Het is eerder zo

dat we in onze tijd ontdekken dat dit woord oplicht en

ons opnieuw bij de kern van het evangelie brengt.

We mogen er dankbaar voor zijn dat het zo breed

weerklank vindt in de kerken. Maar eigenlijk is het

niets anders dan het leven dat mijn ouders me

voorleefden. Zij spraken over de ‘vreze des Heren’.

Dat waren hún woorden, in hún context. Maar feitelijk

bedoelden en deden ze hetzelfde.’

De Heidelbergse Catechismus is door en door missionair‘Op één plek in de catechismus (antwoord 86) gaat

het erom ‘dat ik door mijn levenswijze mijn naaste

voor Christus win. Maar daarmee is niet het laatste

woord gezegd. Het is veeleer zo dat missionair-zijn

en discipel-zijn twee met elkaar vervlochten

gouden draden zijn in het leerboek. Discipelschap

zonder het missionaire is een irrealis, een onmoge-

lijkheid. Die gedachte zit in het weefsel van de

catechismus.

De gedachte dat we als individuele gelovige of als

gemeente náást ons gewone leven nog iets

missionairs doen, is vreemd aan de catechismus.’


Mendy Vis (23) werkt sinds begin deze maand één dag in

de week in Noorderlicht, het IZB-project in Rotterdam-

Centrum. Ze is al sinds januari 2013 zeer actief als

vrijwilliger bij deze jonge geloofs gemeenschap. Na haar

hbo-studie theologie zocht ze een plek om meer

werkervaring op te doen en in het afgelopen jaar leverde

ze een zeer gewaardeerde inbreng in het project. Ze is

betrokken bij de Alpha cursussen en ze onderhoudt veel

pastorale en missionaire contacten met vrouwen (vooral

alleen staande moeders) in de wijk Rotterdam Blijdorp. In

haar nieuwe functie zal ze zich onder andere bezighouden

met de coördinatie van ‘Noordergroepen’, kleine kringen

Bettelies Westerbeek (29) wordt eerste Pinksterdag

bevestigd als missionair pionier bij het project Marcus-

Connect in Moerwijk (Den Haag). Ze is de opvolger van

Hette Domburg, die het werk om gezondheidsredenen

moest beëindigen. MarcusConnect is een project vanuit

de Marcuskerk, in samenwerking met de IZB en de

programmalijn Missionair Werk & Kerkgroei

van de Protestantse Kerk in Nederland.

Bettelies is studente theologie in

Utrecht, en was missionair vicaris in

de Utrechtse Jacobikerk. In de

zomer van 2012 was ze één van

de initiatiefnemers van het

pamflet Dominee 2.0, een

beweging van jonge theologen

die een pleidooi hielden voor

vernieuwing en missionaire

initiatieven binnen de PKN. In de

afgelopen anderhalf jaar werkte ze

– sinds het vertrek van missionair

predikant ds. Arjan Markus - als

coördinator van het missionaire werk in

de Jacobikerk.

Haar nieuwe werkterrein, Moerwijk, is een

multiculturele wijk in Den Haag. Bijna tweederde van de

inwoners is van allochtone komaf. Meer dan 70% van de

bewoners heeft een laag inkomen, een derde van de

potentiële beroepsbevolking leeft van een uitkering. Er is

weinig sociale cohesie, de lijst met problemen is

lang: taal- en gezondheidsachterstanden, opvoedings-

problematiek, gedragsstoornissen, eenzaamheid en

isolement.

In deze context wil de Marcuskerk bruggen slaan naar

nieuwe vormen van kerkzijn, voor en bij de

bewoners; een vitale, veelkleurige,

missionair-diaconale kerk, waar ook

migrantenchristenen bij betrokken

zijn/worden. Om dat te bereiken

werkt de kerk aan een netwerk

van gemeenteleden in de

leeftijdscategorie 20-40 jaar.

‘Het spreekt me aan dat

MarcusConnect kerk wil zijn

met migrantenchristenen in

de wijk’, zegt Bettelies. ’De

rijkdom van geloven met

verschillende culturen heb ik

ervaren in het intensieve contact

dat ik namens de kerk in Utrecht

heb opgebouwd met kerken in

Oeganda en Ghana. Deze contacten waren

wederzijds opbouwend en hebben ook mijn

persoonlijk geloof verrijkt. Ik heb er een culturele

fijngevoeligheid en een oprechte belangstelling naar de

ander aan overgehouden.

Dat komt van pas bij het missionaire werk.’

Bettelies Westerbeek coördinator MarcusConnect

Vrijwilliger Mendy Vis maakt doorstart bij

Noorderlicht

die zijn georganiseerd naar doelgroep (achtergrond,

levenswijze, buurt, etc.).

Het aantal betrokkenen bij Noorderlicht groeit gestaag,

ook het aantal kerkgangers laat een stijgende lijn zien.

Gemiddeld zijn er meer dan 100 bezoekers in een

samenkomst.


Stefan Poldervaart naar InterserveStefan Poldervaart is per 1 juni benoemd als

fondsen werver bij de Nederlandse tak van de

internationale zendingsorganisatie Interserve. Hij

heeft 4 jaar in dezelfde functie bij de IZB gewerkt.

Stefan: ‘Het is een vergelijk bare functie, 24 uur,

bij een missionaire organisatie. De doorslag gaf

het feit dat het een wereldwijde organisatie is,

met contacten in Jemen, waar ik als zendeling

heb gewerkt. Het is een pioniersfunctie; de vorige

fondsen werver is in 2010 vertrokken.’ Interserve-

Nederland heeft een bredere kerkelijke achterban

dan de IZB en werkt behalve in de PKN ook in de

CGK en NGK, baptisten gemeenten en evangelische

gemeenten.

In de afgelopen jaren heeft Stefan onder andere

gewerkt aan acties als ‘Help zoekers vinden’, ‘Get

Connected’ (samen met de GZB) en de ‘Toer voor

het goede doel’, de jaarlijkse sponsor-fietstocht.

Arjan Vaders cursus leider IZBArjan Vaders, oud-zendings-

werker voor de GZB in Peru, is

tijdelijk werkzaam voor de

programmalijn Missionaire Vorming

van de IZB. Hij verzorgt wekelijks

cursussen in gemeenten, o.a. de cursus Discipelschap en

de toerustings cursussen Woorden vinden en Moeilijke

vragen in het missionaire gesprek.

Arjan woont met zijn gezin in Almere, waar hij vanuit

de Christelijke gemeente ‘De Wegwijzer’ betrokken is

bij pionierswerk in de wijk Noorderplassen. Naast zijn

werk voor de IZB is hij als zzp’er werkzaam voor Corban

Ministry, een initiatief om via ‘pionieren, opbouwen en

ondersteunen in zending, gemeente en onderwijs’

gestalte te geven aan een persoonlijke roeping voor

zending. Vanaf 2005-2012 werkte hij namens de GZB in

Peru. Daarvóór was hij leerkracht in het basisonderwijs

in Veenendaal.

Martijn Westrate (29) gaat aan de slag als missionair

werker bij ‘Licht op Zuid’, een project vanuit de

Maranathakerk in Rotterdam-Zuid. Het project is sinds

de start in 2010 uitgegroeid tot een jonge, interculturele

christelijke gemeenschap voor bewoners van Bloem-

hof, Hillesluis en de Afrikaanderwijk in Rotterdam-Zuid.

Martijn studeerde theologie in Apeldoorn en doet

sinds 2013 pastoraal werk in Rotterdam-Delfshaven

(Pelgrimvaderskerk). Met ingang van 1 juli maakt hij de

overstap naar Rotterdam Zuid, waar hij leiding gaat

geven aan Licht op Zuid. Het doel van het project is het

verder vormgeven van een kleine christelijke gemeen-

schap. De kern van zijn functie is het leiden van de

gemeenschap en het contacten leggen en verdiepen

met buurtbewoners. Daarnaast zal hij eraan bijdragen

aan het missionair gemeente-zijn van de Maranatha-

kerk.

Martijn en zijn vrouw Jorieke wonen in de wijk

Bloemhof. Ze zijn lid van de Maranathakerk en als

vrijwilligers betrokken bij ‘Licht op Zuid’. Martijn: ‘De

ontmoetingen met mensen uit diverse culturen en

achtergronden ervaren we als verrijkend en leerzaam.

Het is een uitdaging om in het contact en het bijbels

onderwijs zo goed mogelijk aan te sluiten bij de

culturele achtergrond en persoonlijke ontwikkeling van

iedere deelnemer. Het is een mooie taak om de

relevantie van het geloof in Jezus Christus te laten zien

en de deelnemers te leren het geloof in God te

verbinden aan de praktijk van het dagelijks leven. Het

is bemoedigend om te zien dat zoveel diversiteit aan

mensen één wordt in Christus. We ervaren het als een

voorrecht om van dichtbij een gemeenschap te zien

groeien, mensen tot geloof te zien komen en hun

geloof te zien verdiepen.’

Martijn Westrate naar ‘Licht op Zuid’


‘Gemeenteopbouw zonder

geloofsopbouw is als een boom

zonder wortels. Daar moet je niet veel

leven van verwachten’, zegt Marius Noorloos. De

emeritus-predikant (75) schreef in 1993 een boek dat

bezig is aan de achtste druk en voor veel kerkenraden

inmiddels tot zegen is geweest, ‘Leven uit de Bron’. De

IZB is een overeenkomst aangegaan om het materiaal

te gaan gebruiken in gemeenten.

‘Veel kerkenraden nemen ons in de arm om gedurende

een half jaar of langer met elkaar op te trekken in de

bezinning op missionair werk en op discipelschap’,

vertelt Jurjen de Groot, programmamanager

Missionaire Vorming.‘Leven uit de Bron’ is een

beproefde methode om met kerkenraden en

gemeente leden het geloofsgesprek te voeren en

vandaaruit te komen tot beleid.’

Marius Noorloos: ‘Uitgangpunt is dat geloofsopbouw

de basis is van al het werk in de kerk. Het gaat erom

dat we samen leven uit de Bron. Het geloofsgesprek

heeft prioriteit. Meestal wordt er in de kerk gewerkt

volgens de ABC-methode: de meeste tijd en aandacht

gaat naar Activiteiten. Bezinning krijgt veel minder tijd

en Communicatie (gesprekken van hart-tot-hart over

het geloof) schiet er vaak bij in. Noorloos draait het

liever om: ‘Allereerst aandacht voor het geloofs-

gesprek. Kerkenraadsvergaderingen, maar ook

werk groepen en kringen beginnen met de bespreking

van een bijbelgedeelte en het uitwisselen van

persoonlijk wel en wee. Daarna (B) volgt het nadenken

over het beleid. Vandaaruit worden dan passende

Activiteiten (A) benoemd. Dat is de juiste volgorde,

want als de wortels verzwakt of zelfs vermolmd zijn,

moet je niet gek opkijken als er nauwelijks vruchten

zijn. Geen inhoud zonder methode, geen methode

zonder inhoud.’

Ds. Jelle de Kok (Diever) maakte ruim 10 jaar geleden

kennis met de methode en was meteen enthousiast.

‘Leven uit de Bron’ is een sleutel is om constructief te

werken aan gemeenteopbouw. De methode is in heel

verschillende contexten toepasbaar: zowel in

gemeenten die goed floreren, als in gemeenten die

dringend toe zijn aan revitalisering. Het materiaal sluit

aan bij de context. Het sterke van de aanpak is dat er

een directe link wordt gelegd tussen het geloofs-

gesprek en bouwstenen voor beleid.’

Concreet betekent het dat de kerkenraad in Diever de

ene maand bijeenkomt voor toerusting, de andere

maand voor beleid, legt De Kok uit. ‘Tijdens de

toerustingsavond spreken we met elkaar over een

bijbelgedeelte en over onze ervaringen en geloofs-

beleving. Tijdens de beleidsbijeenkomsten trekken we

daar ook eerst een half uur voor uit. Wat zegt het

Woord van God hier? Wat spreekt je aan? Waar heb je

moeite mee? Welke vragen roept het op? We gaan de

tekst niet meteen ‘kapotdiscussiëren’, maar oefenen

ons in goed luisteren. Op die manier blijven we

voortdurend betrokken op de kern. Voordien ging het

net zoals het nog in veel gemeenten gebruikelijk is: de

voorzitter verzorgt de opening, leest een gedeelte, zegt

er eventueel nog iets bij en spreekt een gebed uit. Is de

tekst dan door je heengegaan? Vaak niet. Als je vooraf

aangeeft over welk gedeelte we met elkaar in gesprek

zullen gaan, is iedereen veel meer betrokken. Ik geloof

dat Heilige Geest door zulke ontmoetingen werkt.’

Ds. Jelle de Kok is de aangewezen persoon om het

stokje van ds. Marius Noorloos over te nemen, nu de

‘éminence grise’ een stapje terug doet. Het ‘afzet-

gebied’ van ‘Leven uit de Bron’ wordt verbreed. De

Kok: ‘We willen een regenboog-coalitie van allerlei

kerken, stromingen en groeperingen uit de breedte van

kerkelijk-Nederland bedienen. Binnen elke denominatie

trainen we gecertificeerde ‘consulenten’.’ De IZB is één

van de partners in dit proces; Jurjen de Groot maakt

deel uit van de stuurgroep, die de ontwikkeling

begeleidt.

Bij gemeenteopbouw heeft geloofsgesprek prioriteit


Colofon76e jaargang nr. 2 – juni 2014 Tijding is een gratis kwartaal-uitgave van de IZB – vereniging voor zending in Nederland en wordt toegezonden aan de leden. IZB-lidmaatschap: aanmelden bij de IZB. De contributie is e 10,- per jaar. Opzegging lidmaatschap voor 1 november. De IZB is een missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland en stimuleert, adviseert en ondersteunt gemeenten en gemeenteleden in het evangelisatiewerk door middel van toerusting, materialen en missionaire werkers. Bestuurds. M.J. Tekelenburg, voorzitterds. R.F. de Wit, secretarisA.P. van der Kooy, penningmeesterdr. J. van den Bornds. M. van Dammw. drs. Z.A. Jansen-Smitdr. H. de Leededs. A. van Lingenmw. J.E. van Velzen-Vermaasds. J. van Walsum Directieds. L. Wüllschleger. IZBJohan van Oldenbarneveltlaan 103818 HB Amersfoorttel.: 033-4611949e-mail: [email protected]: www.izb.nlING: 980 980Rabobank: 30 22 06 191IBAN: NL26 RABO 0302 2061 91BIC: RABONL2U Uw steunSteun de zending in Nederland door uw gebed, uw IZB-lidmaatschap, uw gift en door al uw boeken te bestellen bij de IZB-boekhandel: www.izb-ark.nl, tel. 033-4613225.U kunt de IZB ook op laten nemen in uw testament. Graag willen wij u helpen om dat te regelen. U kunt hiervoor vrijblijvend een afspraak maken met Stefan Poldervaart 06-83697407 of [email protected] RedactieSjaak van den Berg Koos van Noppen

Foto’sCoverfoto, pag. 6, 7, 8 en 15: Dineke van der Wouden;Pag. 9: Sjaak Boot; Pag. 12: Missionair Werk & KerkgroeiOverige foto’s: IZB Overname artikelenOvername van artikelen is toegestaan met bronvermelding.

Ds, Sjaak van den Berg,

Missionair predikant te

Groningen (Martinikerk)

Onze club?

Het voetbalseizoen loopt ten einde. Ook bij de club waar mijn zoon

speelt. Kinderen en ouders denken na over het volgende seizoen.

Sommige jongens stromen door van de e’tjes, de d’ers. Voor anderen

wordt dispensatie aangevraagd zodat ze bij de groep kunnen blijven. Er

wordt ook nagedacht over nog grotere veranderingen: een andere club

lijkt sommigen wel wat. Keus genoeg in de stad. Het gezeur van deze

vereniging, de ruzietjes met leiders, bestuur of teamgenoten gaan extra

knellen tegen het einde van het seizoen. Verderop moet het beter zijn.

Soms klinkt tussen de regels door het verlangen dat er een scout

langskomt. Een scout van een betaald-voetbal-organisatie, die je naar

het voorportaal van roem en glorie brengt. Bij die andere club is daar

meer kans op dan hier, zegt men.

Bijna niemand lijkt echt te houden van de vereniging waar men voor

speelt. Zint het ons hier niet, dan gaan we naar elders. Een club is er

alleen voor mijn zoon/dochter en niet andersom. Intussen is het aantal

jeugdelftallen in de afgelopen twee jaar meer dan gehalveerd en is er

geen f-elftal meer. Er wordt al gesproken over fusie met een nog

kleinere vereniging. Hoe lang houdt de club het nog uit?

Gelukkig is het beeld bij veel gemeenten veel positiever dan bij deze

club. Meer vreugde en betrokkenheid. Toch doen deze bewegingen bij

de voetbalclub me denken aan de gemeente. Het lijkt daar soms in

dezelfde richting te gaan.

Het heeft iets geruststellends: wat er zo nu en dan in de gemeente

gebeurt, vind je ook bij voetbalverenigingen. De onrust en het

shopgedrag zitten blijkbaar in de cultuur waarin we leven. Ze treffen

zelfs voetbalclubs, terwijl het spel overal precies hetzelfde gespeeld

wordt.

Toch kan ik het niet verdragen dat als onze gemeente niet meer zou zijn

dan een club met leden die zijn uitgeleverd aan hun eigen voorkeuren.

Liever vertel ik bij de voetbalclub wat het geheim is van enthousiaste,

betrokken gemeenteleden, dan dat ik de gemeenteleden voorhoudt dat

het bij ons net zo toegaat als bij de voetbalclub.

www.javandenberg.nl

c o l u m n

De onrust en het

shopgedrag zitten

blijkbaar in de

cultuur waarin

we leven

Tijdens de algemene vergadering, 8 mei in

Nijkerk, zijn dr. J. van den Born (Groningen)

en ds. M. van Dam (Hagestein) gekozen tot

bestuurslid van de IZB. Ze zijn de opvolgers

van resp. prof. dr. J.H. van Bemmel en ds.

M.C. Batenburg, die beiden gedurende vele

jaren met grote betrokkenheid invulling gaven

aan hun bestuurlijke werk.

Twee nieuwe bestuursleden IZB

De nieuwe bestuursleden zijn vertrouwd met

het IZB-werk. Jaap van den Born is werkzaam

aan de Rijksuniversiteit Groningen en is als

voorzitter van de kerkenraad van de

wijkgemeente Martinikerk nauw betrokken

bij het werk van Sjaak van den Berg en Jan

Waanders in Groningen. Ds. Martin van Dam

is predikant van de Hervormde gemeente

Hagestein; daarvóór werkte hij als evangelist

in Sprang-Capelle. De bestuursleden

A.P. van der Kooy (Den Hoorn), dr. H. de Leede

(Amersfoort), J.E. van Velzen-Vermaas (Harder-

wijk) en ds. J. van Walsum (Alblasserdam)

zijn herkozen.


Het juiste antwoord mag je opsturen naar IZB, Johan van Oldenbarneveltlaan 10, 3818 HB Amersfoort of mail naar [email protected]. Misschien heb je wel een prijs!

7 5 2 5 4 9

26 5 7 5 14 5

De oplossing van de vorige puzzel was:

‘Onderzoek in de gemeente’

Er kwamen heel veel inzendingen binnen. Dit zijn

de winnaars: Jarnick van Brussel, Julia Hofstede,

Maria de Laatste, Bram Lems, Amasja Moolenaar

en Danielle van der Vlist.

Van harte gefeliciteerd!

En dit zijn

de winnaars...

Letters en getallen

Heb je wel eens van het woord geloofsgesprek

gehoord? Met elkaar praten over de Bijbel, over God en

het geloof. Zo kom je te weten wie er ziek is of verdriet

heeft. Dan kun je elkaar helpen en voor elkaar bidden.

Door zulke gesprekken leer je ook nieuwe dingen uit

het Woord van God en kan de Heilige Geest werken in

je hart.

Er is een speciale cursus, die leert hoe je zo in de

gemeente met elkaar om kunt gaan. De nieuwe puzzel

gaat daarover.

Bij elke letter van het alfabet hoort een getal. Als je de

juiste letters invult onder de getallen, komen er twaalf

woorden tevoorschijn, die ook met deze cursus te

maken hebben.

Uiteindelijk moet je de oplossing invullen door de

goede letters op de juiste plek in te vullen.

Als je dat gedaan hebt, vind je de naam van de cursus.

En die is meteen de oplossing van de puzzel.

Stuur die op naar [email protected] of naar IZB,

Johan van Oldenbarneveltlaan 10, 3818 HB Amersfoort

en je wint misschien wel een prijs!

Succes!

Oplossing: 1 2 3 4 5 6 7 8

9 10 11 12 13 14

A B C D E F G H I J K L M

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

N O P Q R S T U V W X Y Z

14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26

7 5 13 5 5 14 20 5 10

11 5 18 11 5 14 18 1 1 4 2

3 8 18 9 19 20 5 14 7

22 5 18 7 1 4 5 18 9 14 73 12

2 15 21 23 19 20 5 5 14 6 14

2 9 10 2 5 12 1

20 9 10 48

2 1 19 9 1911

7 5 19 16 18 5 11 4

7 5 12 15 15 6 13

Tijding nr 2 juni 2014 4

Documents

Transcript of Tijding nr 2 juni 2014 4