Tijding september 2015 lr

tijdingLedenblad van de IZB, jaargang 77, nr. 3

• Nieuwe directie IZB blikt vooruit

• Tien lessen uit missionaire oefenplaats Zoetermeer

• Impressie van Dabarzomer 2015

• Idealen van twintigers

IZB-concert ‘Sela’,

10 december, Amersfoort

Over de schutting

C O L U M N

De jonge vrouw tegenover me in de trein vertelt openhartig over haar niet-

geloven, over haar ziekte, epilepsie, en het doel van haar reis: een concert.

Van mij wist ze inmiddels dat ik geloof en ook nog dominee ben en iets met

evangelisatie doe.

Ze vraagt of ik haar wil overtuigen. Ik zeg dat ik dat niet kan, maar dat ik haar wel erg

gun dat ze God leert kennen. Het verloop van het gesprek gaat onvermijdelijk over het

lijden in de wereld en God.

Dan stopt de trein (letterlijk). Een passagier van een bankje achter ons gaat uitstappen

en blijft nog even bij ons staan. Hij diept uit zijn tas een folder op, die hij haar over-

handigt. ‘Zoek je geluk? Geloof dan in God’ luidt zo ongeveer de titel. Zonder een

woord te zeggen loopt hij snel door en laat ons een beetje verbijsterd achter.

De jonge vrouw is geërgerd. Ik geneer me voor wat mijn broeder doet. Het wordt me

pijnlijk duidelijk wat er gebeurt als je zomaar zonder de ander ook maar aan te kijken,

het goede nieuws ‘over de schutting’ gooit, terwijl je eerst heimelijk luistervinkje hebt

gespeeld. Maar hoe dan wel? Ik vraag me af of ik het zelf wel goed doe en bid om

wijsheid.

De vrouw wil de folder weggooien, maar aarzelt. Het gesprek over hoe het zit met

geloven gaat gelukkig toch verder. Ik praat over geloven als een relatie waarin je van te

voren niet alles van de ander weet, maar dat je dat gaandeweg ontdekt. Zo is het ook

met God. Je kunt niet van te voren alles over Hem weten. Als je genoeg vertrouwen

hebt om te beginnen, zal je gaandeweg echt meer moois gaan zien.

De trein stopt weer. De jonge vrouw moet er nu uit. Ze heeft de folder nog steeds in

haar hand. Uiteindelijk stopt ze hem in haar tas. ‘Ik neem hem toch maar mee. Je weet

maar nooit.’

Kromme stok, rechte slag? Ik hoop en bid dat het zo is.

Dr. Sjaak van den Berg,

algemeen directeur

‘Als je genoeg

vertrouwen hebt

om te beginnen,

zal je gaandeweg

echt meer moois

gaan zien.’

Vrijwilligers gevraagdDe IZB zoekt vrijwilligers die willen helpen bij de

aanstaande verhuizing. Na sluiting van de boek handel,

eind 2013, is onderzoek gedaan naar de herinrichting

van onze kantoorpanden. Aanpassing aan de eisen van

deze tijd zou een forse investering vergen. Het zou

onverantwoord zijn om als goede-doelenorganisatie,

grote bedragen uit te geven aan zaken die niet onze

core-business betreffen. Vandaar dat we dit najaar (de

datum is nog niet bekend) verkassen naar een huurlo-

catie elders in Amersfoort.

In verband daarmee zoeken we vrijwilligers die willen

helpen bij het verhuizen en bij schilder- en timmer-

werkzaamheden. Ook zouden we graag in contact

komen met een binnenhuis architect.

Reacties: [email protected].

Tijding • september 201502

‘De ontmoetingen met kerkenraden, de rondetafel

gesprekken met allerlei betrokkenen bij de IZB en

de interne bezinning op discipelschap hebben één

verlangen aangewakkerd: we willen een missionaire

beweging vormen waarin Christus centraal staat.

Missionair werk is de vrucht van de concentratie

op Jezus zelf.’

Dat zeggen ds. Sjaak van den Berg en Jurjen de Groot.

Sinds juni dit jaar vormen ze samen de jongste directie

in de 80-jarige geschiedenis van de IZB. De twee hebben

ConcentratieChristus

op

hun ‘wittebroodsweken’ inmiddels achter de rug. In

gesprek over hun visie op de toekomst van de organisatie

keert één frase telkens terug: ‘We verlangen naar een

organisatie waarin Christus zelf het centrum is van al

ons werk en waar Hij levende realiteit is in ons dagelijks

handelen. Hij is immers de Levende, die ons voorgaat.’

‘Dat is de principiële grondhouding van waaruit we willen

werken’, zegt Sjaak. ‘Als je als IZB ‘discipelschap’ in het

vaandel voert, kan het niet anders dan dat je een luis -

t erende, lerende houding aanneemt. We luisteren naar

anderen, maar ook en vooral samen met hen naar

Christus zelf.’

september 2015 • Tijding 03

druk zullen zetten, zoeken we een nieuwe oriëntatie op

Jezus Christus. Wij geloven dat Hij de Levende is, die

ons voor wil gaan om ons weg te halen uit culturele,

kerkelijke en persoonlijke doodlopende wegen waarop

we zijn terechtgekomen.’

Sjaak: ‘Het is soms makkelijk gezegd dat de gemeente

van Jezus Christus is. Maar ons denken, doen en laten

daardoor laten beïnvloeden, is een ander verhaal.

Wat zou Hij tot ons te zeggen hebben, als er langdurig

vacatures zijn in de kerkenraad of als de kerkgang terug -

loopt? Het gaat erom dat we ons in heel ons

leven, ook in de kerk, richten op de stem van

de levende Christus.’

Jurjen: ‘In gesprekken met kerkenraden

lijkt dat besef soms afwezig. Onlangs

was ik met een kring ambts dragers

in gesprek over de situatie in hun

gemeente. Er kwamen lastige

vragen op tafel. “Zullen we zoeken

en luisteren naar wat Jezus zelf

tegen ons wil zeggen en er voor

bidden?” “Ja”, zeiden ze. Toen ze

begrepen dat ik bedoelde dat we ons

ter plekke tot God zouden richten in gebed,

keken ze me met grote ogen aan. Dat waren

ze niet gewend. Maar ik ben er van overtuigd dat het

zegenrijk is, als we elkaar daartoe oproepen en aan-

sporen. We moeten de beweging naar het hart maken,

elkaar inspireren en uitdagen om dichtbij de Bron te

leven.’

Voorvragen

Er is een directe relatie tussen de hernieuwde

concentratie op Jezus Christus en het missionaire werk.

Sjaak: ‘Je kunt niet vruchtbaar het gesprek aangaan

over missionair werk, zonder eerst de ‘voorvragen’ te

behandelen. Hoe staat het met de betrokkenheid van de

kerkenraad en de gemeente op de Here Jezus? Als we

ons oriënteren op Hem en als we ons begeven in het

spoor van zijn opdracht, zal Hij ons duidelijk maken wat

Hij in de gegeven situatie van ons vraagt. Daar begint het

missionair zijn. Het moet ook duidelijk zijn dat het een

begin is, dat een vervolg krijgt in een praktische uit-

werking voor missionair beleid. Uiteraard staat de IZB

de gemeente dan in dat vervolgtraject bij met adviezen,

toerusting en materialen. We hebben veel ervaring,

en een ‘gereedschapskist’ met materialen. Die zetten

we graag in. Onze zelfgekozen verplichting om voor

gemeenten een ‘partner in missie’ te zijn, nemen

we serieus.’

Beweging

Jurjen: ‘We zien het afgelopen half jaar een hausse aan

vragen uit gemeenten. Met het oog daarop hebben we

ds. Jan-Maarten Goedhart aangesteld, die als project-

Met deze luisterhouding wordt een lijn doorgetrokken die

in de afgelopen jaren al is ingezet, vertelt Jurjen. ‘In het

seizoen 2013-2014 heeft de IZB samen met de GZB een

tournee gemaakt langs ongeveer 25 kerkenraden, het

project ‘Luisterposten’. In deze dieptepeiling kwamen

vragen aan de orde als: Waar is het ons in de kerk om

begonnen? Wie zijn we werkelijk? Waar verlangen we

naar? Spannende gesprekken die soms ook emotioneel

waren omdat de liefde voor de kerk kan stukbreken op de

weerbarstigheid van de praktijk. Nogal wat kerkenraden

bleken bezig te zijn met overleven. We

signaleerden hier ook een sluipende

interne secularisatie, die zich uitte in

een onvermogen om het geloof te

verbinden met het leven van

alledag. Paradoxaal genoeg ging

dat samen op met een harts-

tochtelijk verlangen naar een

werkelijke ont moeting met de

levende Christus. Dat ging samen

op: verlegenheid en verlangen.’

Rondetafelgesprekken

In december vorig jaar heeft de IZB een

serie rondetafel gesprekken georgani seerd,

met een brede vertegen woordiging betrokkenen:

leden, vertegen woordigers uit kerkenraden en

gemeenten, bestuurs leden, mede werkers, partner-

organisaties en anderen. Jurjen: ‘In twee dagen spraken

we bijna honderd mensen, onder andere over de vraag

naar de positionering van de IZB. Zijn we wie we willen

zijn? En worden we gekend zoals we gekend willen

worden? Dat was een spannend proces. Tot onze

verrassing formuleerden diverse aanwezigen daar,

onafhankelijk van elkaar, het verlangen dat God zelf het

woord zal nemen, opdat we het als nieuw mogen horen.

Impliciet en expliciet klonk de oproep aan de IZB om

kerkenraden en gemeenten te helpen om te ontdekken

waartoe de levende Christus ons roept in deze tijd.’

Nieuwe oriëntatie

In hetzelfde jaar voerde de IZB intern het gesprek over de

focus ‘discipelschap’. Het boek ‘Tijd om mee te gaan’ van

Wim Dekker, Bert de Leede en Arjan Markus verscheen,

waarin diezelfde accenten worden gelegd. ‘Jezus roept

ons tot fulltime discipelschap’, schrijven ze. ‘Te midden

van allerlei culturele en kerkelijke ontwikkelingen, die

veel van de traditionele gestalten van christen-zijn onder

druk hebben gezet en nog in toenemende mate onder

‘We willen de stem van

Christus verstaan, luisteren

waartoe Hij ons roept.’


leider ‘missionaire trajecten’ onder andere met kerken-

raden in gesprek gaat. Hoe die ontwikkeling zich precies

gaat voltrekken laat zich niet vooraf uittekenen. Er is

geen blauwdruk. Dat is eigen aan de insteek: we willen

de stem van Christus verstaan, luisteren waartoe Hij

ons roept. Zoveel is wel duidelijk dat de IZB van een

‘missionaire dienstverlener’ meer een ‘missionaire

beweging’ wordt, waarin mensen samen optrekken.

We willen die beweging stimuleren en faciliteren

door landelijke bijeenkomsten te organiseren, waarin

verootmoediging en lofprijzing een plek hebben en

waarin de ontmoeting met God en met elkaar centraal

staat.’ Op deze bijeenkomsten worden kerkenraden en

commissies toegerust om de beweging naar het hart,

naar Jezus zelf, ook plaatselijk proberen vorm te geven.

Sjaak: ‘Als missionair predikant in Groningen onder-

hield ik een persoonlijke website. Ik merkte aan de

zoek woorden van bezoekers dat er veel belangstelling

was voor thema’s die verwant zijn aan de koers die de

IZB uitzet: gebed, stille tijd, ‘hoe lees ik het Woord van

God?’ Missionair werk begint bij de persoonlijke

ontmoeting met Jezus Christus. Dat zie je al in het

Johannes-evangelie. Een getuige vertelt geen aange-

leerde les of een rationeel verhaal, maar een ervaring.’

Afrika

Jurjen: ‘In 2013 ben ik bij de IZB begonnen, na 7 jaar

wonen en werken in Kenia. Het is maar 8 uur vliegen,

maar een wereld van verschil. In Afrika groeit de kerk

als kool. Het is voor de gemiddelde

Keniaanse christen geen enkele

vraag hoe het volgen van Jezus

kan worden verbonden met het

alledaagse leven. Sterker nog:

Christus is betrokken bij alle

facetten van het dagelijks

leven. Voor de eenvoudigste

beslissingen wordt gebeden.

In de ogen van Nederlanders

soms overdreven, maar

ondertussen... Bij mijn terugkeer

naar Nederland heb ik me voor-

genomen om die geloofs houding van

mijn Afrikaanse broeders en zusters niet

kwijt te raken: de realiteit van Jezus Christus in

het dagelijks leven en de afhankelijkheid van God, ook

in het leven van de gemeente.’

Ds. Jan-Maarten Goedhart projectleider ‘missionaire trajecten’

Ds. Jan-Maarten Goedhart (46) is 1 september in

dienst getreden van de IZB als projectleider

‘missionaire trajecten’.

Jan-Maarten was de afgelopen 5 jaar als kerk-

planter en toeruster werkzaam in Lima (Peru). Hij

begon zijn loopbaan 19 jaar geleden bij de IZB,

waar hij aan de wieg stond van de Alpha Cursus in

Nederland. Hij diende daarna gemeenten

Kudelstaart en Spijkenisse. In zijn nieuwe functie

bij de IZB zal hij met zijn team intensief optrekken

met kerkenraden en gemeenten om hen te

begeleiden in de bezinning op actuele vragen rond

discipelschap en missionair gemeente-zijn. ‘Mijn

inzet is erop gericht dat er een beweging op gang

komt, waarbij gemeenten (ook) van elkaar leren;

vergelijkbaar met de Alpha-conferenties.

Discipelschap is geen kwestie van ‘experts’, die wel

even komen vertellen hoe het zit. We leren van

elkaar, inspireren en bemoedigen elkaar en zijn

samen leerlingen van Jezus.’

‘We moeten de beweging

naar het hart maken, elkaar

inspireren en uitdagen om

dichtbij de Bron te leven.’


Afscheid ds. Louis

C O L U M N

Ds. Niels de Jong,

missionair predikant Rotterdam-Centrum

www.noorderlichtrotterdam.nl

www.uitonverwachtehoek.nl

Twintigers

Er wordt in de kerk nogal eens geklaagd over twintigers. Ze zouden hier en

daar een dienst shoppen en zich af en toe laten zien bij een kerkelijke activi-

teit, maar echt committeren zouden ze niet doen. Nu denk ik dat het allemaal

wel meevalt, zeker in vergelijking met bijvoorbeeld babyboomers. Zij zijn misschien

trouwer in kerkbezoek, maar een levenshouding vol consumentisme is hen niet

vreemd.

Ik heb het grote voorrecht om een kerk te dienen waar ca. 75% van de betrokkenen

twintiger is. Wekelijks zitten er zo’n 130 voor mijn neus. Nu wonen er in de wijken

rondom ons kerkgebouw ook ontstellend veel twintigers – je struikelt er dagelijks

over. Het treft mij vaak dat velen van hen zich willen inzetten, verantwoordelijkheid

nemen en bijzonder trouw zijn in hun werk voor de kerk en voor anderen. Daar zitten

twintigers bij die dat van huis uit hebben meegekregen, maar ook allerlei twintigers

die niet of nauwelijks iets van geloof en kerk hebben gezien in hun jeugd.

Misschien wel een van de mooiste dingen van twintigers is, naar mijn subjectieve

mening, dat ze bovengemiddeld vaak idealen hebben. Ik noem wat voorbeelden.

Iemand schuift zo met haar uren in een fulltime baan dat ze een vrijdag per twee

weken in en voor de kerk kan werken. Er zijn een paar meiden die heel veel tijd steken

in hun droom van een ‘christelijke plek’ waar allerlei mensen kunnen aanschuiven,

meedoen, langskomen, etc. Weer anderen ontfermen zich met veel liefde en geduld

over een gemeentelid met een wel heel lange gebruiksaanwijzing. Anderen doen

allerlei pogingen om te getuigen van hun geloof in Jezus Christus. En zo kan ik nog

wel doorgaan. Allemaal voorbeelden van twintigers die geloven in bidden met elkaar,

die geloven dat het zin heeft om problematische mensen te helpen, die geloven in

bijbelstudie, die geloven in de kerk, die geloven in het evangelie.

Daarom hou ik van twintigers en hun idealen. Natuurlijk hoop ik dat ze ook enig

realisme hebben (of snel gaan krijgen). En natuurlijk weet ik ook wel dat idealisten

fouten maken. En natuurlijk is niet iedere twintiger idealistisch. Er zitten ook consume-

rende twintigers in onze gemeente. Maar beter een kerk vol idealisten, dan een

kerk vol met cynische mensen. Want dan heb je pas echt een probleem.

Cynische mensen maken een kerk stuk.

Daarom, als je geen twintiger bent, maar wel twintigers wil (houden) in je

kerk: hou ze uit de buurt van cynische mensen. Geef ze de ruimte om

dingen te doen waar ze echt in geloven. En laat hun idealisme je weer

aansteken om zelf ook te geloven, te dromen, te hopen, te werken aan

het Koninkrijk van God.

Ben je zelf twintiger? Geef dan je idealen niet op. Dat hebben er al

veel te veel gedaan. En weet dat je iemand volgt die stierf voor zijn

ideaal van Gods nieuwe wereld. Zijn opstanding is de garantie dat

zijn ideaal realiteit zal worden.


Lezersbijeenkomst over ‘Tegendraads en bij de tijd’

Koninklijke onderscheiding voor Wim Dekker

Zaterdagochtend 28 november kunnen lezers van

‘Tegendraads en bij de tijd’ in de Nieuwe Kerk in

Amersfoort in gesprek met de auteur, dr. Wim Dekker.

In het boek ontwikkelt Dekker aan de hand van

kernachtige citaten uit het werk van Bonhoeffer zijn

gedachten over kerken christen-zijn in deze tijd.

‘Een met hartstocht geschreven boek’, schreef ds. C.H.

Hogendoorn in de Waarheidsvriend. ‘Je merkt dat de

auteur door jarenlange ervaring in kerk en gemeente

dingen doorziet en werkelijk peilt.’ Het dagblad Trouw

noemde het boek een ‘uit zonderlijke prestatie’. Tijdens

deze lezersbijeenkomst zal Dekker kern punten uit zijn

boek toelichten en is er vervolgens ruim tijd voor

gesprek.

Locatie: Nieuwe Kerk, Leusderweg 110, Amersfoort.

Tijd: 10.00-13.00 uur (incl. lunch).

Kosten: € 7,50 p.p.

Aanmelding: [email protected].

Vanwege zijn verdiensten als ‘gezaghebbende en spraak-

makende opinieleider in de brede kring van gerefor-

meerde theologie’ werd dr. Wim Dekker op 4 juli, bij zijn

officiële afscheid van de IZB, benoemd tot ridder in de

Orde van Oranje-Nassau.

In de 17 jaar die hij als theologisch adviseur bij de IZB

werkzaam was, ontwikkelde Wim zich tot een gewaar-

deerd ‘huistheoloog’. Onder zijn leiding ontstond Areo-

pagus, het centrum voor contextuele en missionaire

verkondiging, waar hij als initiatiefnemer en studieleider

bij betrokken was.

Jurjen de Groot, operationeel directeur, blikte in een

toespraak bij het afscheid onder andere terug op Dekkers’

publicaties van de afgelopen vier jaar. ‘Het leek wel een

eindsprint. Alle boeken zijn geschreven met een diep

verlangen naar een nieuwe bezinning op de aanwezigheid

van Christus in ons persoonlijke leven en de kerk in

Nederland. En dit verlangen is nu precies wat ons zo

sterk aan elkaar verbindt.’

Wie Dekker opvolgt, wordt binnenkort bekendgemaakt.

Dekker blijft zelf nog actief voor de IZB. Dit najaar verzorgt

hij een maandelijkse leeskring over Bonhoeffer, eind

november verzorgt hij een lezersbijeenkomst over

‘Tegen draads en bij de tijd’ en komend voorjaar leidt

hij een leeskring over Noordmans en Van de Beek.


een impressieMeer dan 450 jongeren en 20 campingpastors staken deze zomer met veel

passie tijd en energie in Dabar, campingevangelisatie en recreatie. Een

greep uit hun verslagen en mailtjes geeft een impressie van hun werk.

Dabarzomer 2015

Uitersten‘Het was m’n vierde Dabarseizoen, dit keer op een

camping in Leimuiden. Uit de verhalen van voorgaande

jaren wisten we dat er lastig publiek komt. Brutale

kinderen, die alleen maar uit lijken te zijn op relletjes.

Als je dat hoort, bereid je je mentaal voor op het ergste…

Tot verbazing van iedereen, ook van de plaatselijke

commissie, was het deze zomer voor het eerst totaal

anders. De kinderen waren opvallend rustig, ze hadden

belangstelling voor de club en de activiteiten. Er kwamen

ook veel ouders mee. Bij de tienerclub konden we zelfs

samen uit de Bijbel lezen.

Eén jongen hebben we een bijbel meegegeven. Hij liet

zich heel erg in met geestenbezweerders en andere

occulte zaken en sprak er op zo’n manier over dat het

invloed kreeg op ons team. Sommige teamleden werden

heel bang. Het was heel heftig. Tot diep in de nacht

hebben we gebeden en gezongen tot

de rust weerkeerde. Dat we als team

de dingen bij God konden

brengen, versterkte de band in

het team. Het was echt een

camping van uitersten…’

Eline Baelde

‘Ik geloof dat Jezus bestaat,

ik moet alleen nog wat ouder

worden om alles te kunnen

begrijpen.’

Onverwacht op een nieuwe plek‘Kort vóór de zomer meldden de eigenaren van de

camping waar we ingepland stonden, plotseling dat ze

dit jaar geen Dabarteam konden ontvangen. Dat was

een domper voor ons, want we hadden met het hele

team van vorig jaar weer bijgetekend.

Zonder te weten waar we terecht zouden komen, gingen

we naar het Dabar Ontmoetingsweekend. Terwijl we ons

daar voorbereidden, kregen we het bericht dat een andere

camping in Wierden, de Grimberghoeve, ons graag wilde

ontvangen. We ervoeren dat als de leiding van God.

Als eerste team op nieuw terrein voel je een extra

verantwoordelijkheid; je kunt het ook verknallen.

We hóópten wel op veel kinderen en bezoekers,

maar hadden geen garanties.

Vanaf het eerste moment voelden we ons op onze plek.

We hadden goed contact met kinderen en hun ouders.

Je zou het zo kunnen zien: wij hebben geploegd. Van het

team dat na ons kwam hoorden we dat ze veel hebben

kunnen zaaien.

Dit was mijn vijfde Dabar-seizoen. Het evangelisatiewerk

helpt me om kritisch naar mezelf en mijn manier van

geloven te kijken. Het contact met niet-gelovigen vind

ik leerzaam. Het houd je ook scherp.

Gertjan van Tol


Liefde en aandacht

‘In een half uur praten met jou heb ik meer geleerd dan in vijf jaar met een christelijke vriendin’

‘Dit is een foto van een bijzonder gezin. De trotse ouders,

twee toppers van boven de 50, hebben negen pleeg-

kinderen. De jongste is 5, de oudste 21 jaar. Het echtpaar

heeft daarnaast ook nog eigen kinderen, maar die zijn al

het huis uit. Als ze met kerst allemaal bij elkaar zijn,

kinderen, aanhang en kleinkinderen, zijn ze met z’n 31en,

vertelde de moeder. Elk van de geadopteerde kinderen

heeft een eigen verhaal – te lang om hier te vertellen.

Kort gezegd: ze hebben meer meegemaakt dan wij.

Eén jongen wil ik eruit lichten. Hij is 13 jaar oud en heeft

bijna zijn hele leven met zijn broer op straat gezworven.

Een week voordat dit gezin naar de camping kwam, was

hij in hun midden opgenomen. Hij was toen net een

maand van de straat af.

Het was een echte druktemaker, snel afgeleid, maar hij

nam wel deel aan de tienerclub en alle andere

activiteiten. Op een ochtend hadden we het over

vriendschap en ging het over vriendschap met Jezus.

Daar wilde de jongen zich niet over uitlaten. Later kregen

we te horen dat hij moslim is. Dat hadden we niet

verwacht, omdat hij uit het christelijke pleeggezin komt.

Wij hebben het bijzondere gezin in het zonnetje gezet en

bedankt voor al de liefde die ze voor deze kinderen over

hebben. Even veel liefde en aandacht voor elk kind. Daar

hebben we respect voor.’

Piet Kalisvaart


‘Juist op die plekken in de samenleving waar we God niet

verwachten, maakt Hij me duidelijk dat Hij er is. Hij is

bewogen met mensen die Hem niet eens bewust zoeken,

maar wel naar Hem verlangen. Door te dienen, ervaar je

meer van God dan je verdient.’

Anita Stigter was afgelopen zomer campingpastor in

Haastrecht. Ze doet het werk al voor de vijfde keer.

‘The Passion inspireerde me om dit jaar muziek te

gebruiken als aanleiding voor gesprekken. Ik vroeg

mensen uit een aantal titels hun favoriete nummer te

kiezen; dat zou het thema worden van de campingdienst.

De meesten kozen ‘Mag ik dan bij jou’, van Claudia de

Breij. De keuze leidde altijd tot een gesprek: Wat spreekt

je aan in dit lied? Heb je het wel eens geluisterd in

speciale omstandigheden? Zijn er andere liederen die je

altijd ergens aan herinneren? Zo kwamen er mooie diepe

gesprekken op gang, zelfs over leven en de dood: welk

lied moet er gedraaid worden op jouw begrafenis?

De campingdienst trok veel meer bezoekers dan

gewoonlijk. We draaiden het nummer en aan

de hand van het verhaal van de verloren

zoon, het schilderij van Rembrandt en het

boek van Henri Nouwen, sprak ik over

schuilen en thuiskomen. Er staat Iemand

op je te wachten. Hij kent al je verlangens

en geheimen. Wees welkom!

Als ik terugdenk aan de zomer, krijg ik diverse mensen op

mijn netvlies. Ik ontmoette een man, wiens lichaam door

een hartinfarct was verzwakt. Hij tobde daar zo mee, dat

hij liever iedereen uit de weg ging en vereenzaamde. We

hadden bijna dagelijks contact. Na tien dagen kwam hij

zijn caravan uit, naar de kantine. Naar eigen zeggen,

omdat er ‘eindelijk iemand was met wie hij echt kon

praten’.

Een van de kinderen riep me bij haar vader, die verslaafd

is aan drugs en alcohol. Hij had teveel gedronken en

kreeg een paniekaanval. Ik luisterde een klein half uurtje

en hoorde waar zijn angst vandaan kwam, sprak

een gebed uit. De dagen daarna hebben we

veel gesprekken gevoerd. Hij heeft nog nooit

een doel in zijn leven gehad, wil daar nu

over na gaan denken. Ik gaf hem een boek

mee, Kom naar huis, van John McArthur.’

Anita Stigter

‘Een aantal kinderen wil zelf heel graag Dabar

gaan doen! Een van hen was erg geïnteresseerd in

God. Hij vroeg altijd of iemand van ons team hem

naar huis (de caravan) bracht. Daar kreeg je dan

wat te drinken en liet hij zijn hele caravan zien. Met

trots toonde hij ook al zijn boeken van Dabar. Als

we weer gingen, veront schuldigde hij zich, omdat

zijn ouders vloekten.’

‘Ik heb de kinderbijbel

bijna uit juf!’

Door te dienen, ervaar je meer dan je verdient


‘Leidinggeven aan een missionair project vraagt ook

managementkwaliteiten. Het runnen van een vrijwilliger s-

organisatie is een heel andere tak van sport dan het

voeren van een geloofsgesprek. Het ondernemerschap,

het organiseren en initiatief nemen, ligt me wel, heb ik

ontdekt. Ik vind dat HBO-theologen wel wat onder-

nemender zouden mogen zijn. In de afgelopen jaren ben

ik actief geweest in de vereniging van kerkelijk werkers.

Zij hebben de neiging om nogal eens te klagen over hun

positie in de kerk. Mijn stelling is: wees ondernemend,

neem je plek in, en organiseer je werk zo, dat je armslag

creëert om je doelstellingen uit de verf te laten komen.

Tien lessen

Sinds anderhalve maand is Henk Boerman coördinator

van de ‘missionaire oefenplaatsen’, zoals de IZB

projecten tegenwoordig heten. In zijn nieuwe functie

zal hij veelvuldig optrekken met missionaire werkers,

kerkenraden en stuurgroepen. Ook met zijn oud

collega’s dus, want in de afgelopen negen jaar werkte

hij zelf in ‘Perron 61’, de missionaire oefenplaats van

de IZB in Zoetermeer. Welke lessen leerde hij daar?

van Perron-pionier Henk Boerman

11september 2015 • Tijding

Autoriteit

“Pas er voor op dat je hen niet het al het werk laat

opknappen”, zei ds. René van Loon tegen de gemeente,

in de dienst waarin Diekske en ik in de bediening werden

ingeleid. Gemeenteleden hebben nogal eens de neiging

om zich erg afhankelijk op te stellen van een missionaire

werker. “Zeg maar wat we moeten doen.” Dat is wel even

wennen. Je komt zelf net van de opleiding en ze

beschouwen je als de ‘expert’. Dat geeft een bepaalde

druk, al heb ik het ook als een voordeel ervaren dat je als

autoriteit werd gezien. Als het maar niet betekende dat

vrijwilligers vooral een faciliterende rol gingen vervullen.

Ik heb ze altijd veel vrijheid en verantwoordelijkheid

gegeven om actief te participeren in de directe

missionaire contacten.

Trajecten

Toen we in Zoetermeer begonnen, was Perron 61 twee

jaar oud. In die pioniersfase had ‘het rijtjeshuis in de

nieuwbouwwijk’ veel landelijke publiciteit getrokken.

Perron 61 was beter bekend in het land, dan in de buurt.

We hebben flink geïnvesteerd in contacten met onze

doelgroepen. Daarbij zijn we meteen begonnen met het

opzetten van leeftijdstrajecten. Want als kinderen te oud

worden voor de ene club, wat is dan het vervolg? En hoe

verbind je die activiteiten? Zo ontstonden er trajecten,

die meegroeiden met de leeftijdsopbouw van de jonge

wijkbewoners.

Transparantie

Kenmerkend voor Perron 61 was dat we in ons aanbod

een scheiding maakten tussen ‘algemene’ en ‘missio-

naire’ activiteiten. Als de gele vlag uithing, dan waren

er algemene activiteiten, op de middag met de hemels-

blauwe vlag ging het over God, de Bijbel en het geloof.

Dat concept hadden we overgenomen van de kinder-

winkel in Den Haag. Geen verborgen agenda, wel een

dubbele agenda, was het devies. Daar waren we heel

duidelijk over en dat werd erg gewaardeerd. Ik herinner

me een twee uur durende live-uitzending van Radio-West,

vanuit Perron 61. Halverwege zei de presentatrice enigs-

zins verbaasd dat ik nog steeds niet had geprobeerd

iets over God te vertellen. Na afloop hadden we er een

gesprek over. Waarom had en heeft Perron 61 zoveel

krediet bij wijkbewoners? Omdat ze wisten dat ze niet

bij elke gelegenheid met de Bijbel om de oren worden

geslagen. Mensen waren onvoorwaardelijk welkom;

zo ervoeren ze dat zelf ook. Omdat we transparant

‘Mensen zijn onvoorwaardelijk

welkom; zo ervaren ze dat zelf ook.’

Henk Boerman (38) is geboren in Rotterdam-

Kralingseveer en groeide op in Krimpen aan den

IJssel. Al van jongs af aan heeft hij de passie om

het geloof uit te dragen. ‘Omdat ik zelf de liefde

van God in mijn leven heb ervaren, wil ik anderen

er mee laten kennismaken’, zegt hij. Hij was een

aantal jaren jeugdouderling en was acht jaar

betrokken bij het Dabarwerk.

Na een aanvankelijke studie aan de laboratium-

school volgde hij de opleiding Godsdienst

Pastoraal Werk aan de Christelijke Hogeschool

Ede. Sinds 2006 werkte hij samen met zijn vrouw

Diekske in Zoetermeer. Hij was in die jaren ook

actief als freelance webdesigner en als beleids-

medewerker en bestuurslid van de Vereniging van

Kerkelijk Werkers. Indertijd maakte hij deel uit van

de taakgroep die zich in opdracht van de synode

bezighield met de bezinning die leidde tot het

rapport ‘Ambt en opleiding kerkelijk werker’.

Hij blijft met zijn gezin in Capelle aan den IJssel

wonen. Naast zijn werk voor de IZB is hij de

webmaster van waaromgeloven.nl, een missio-

naire site die maandelijks door zo’n 8000

bezoekers wordt bezocht.

communiceerden over onze drive, kon het geloof op

een natuurlijke, ontspannen manier aan de orde komen

in contacten. Bezoekers aan de open maaltijd nodigden

we hartelijk uit voor de zondagse samenkomsten of voor

de Alphacursus. En ze wisten ook dat, als ze niet op die

uitnodigingen ingingen, ze nog altijd welkom waren bij

de maaltijd.

Denkfout

Het was al snel duidelijk dat de drempel naar een

gewone kerk veel te hoog zou zijn voor de mensen

die we bereikten. Daarom begonnen we met zondagse

samen komsten in de wijk, de Perron-meetings. Als het

gaat over de plaats van kerkdiensten in het missionaire

werk, wordt nogal eens een denkfout gemaakt. Eerst

leggen we contact, met een bepaald taalgebruik, met

bepaalde vormen. Vervolgens nodigen we geïnteres-

seerden uit om mee te gaan naar een heel andere om-

geving - de kerk - met een andere taal, andere vormen

en zeggen, impliciet: ‘Daar moet je maar aan wennen.’

We geven daarmee het signaal af dat een traditionele

kerkdienst het ‘echte werk’ zou zijn.

Bij de start van de Perronmeetings hebben we er stevig

over gediscussieerd dat een laagdrempelige missionaire

samenkomst iets anders is dan een kerkdienst-minus-

een-paar-onderdelen. Dat zou een keurslijf zijn, meer

ingegeven door onze gewoonten en gebruiken, dan

door de wens om toegankelijk en verstaanbaar te zijn.

Diepgang

Eenzelfde hang naar het vertrouwde proefde ik, als vanuit

de kerk nogal eens bezorgd werd gevraagd: ‘Heeft de

Perronmeeting wel voldoende diepgang?’ Bedoeld werd:

komen in je toespraken bepaalde termen wel voorbij?

In dit verband vond ik het opvallend dat kerkelijke

vrij willigers bij mijn afscheid aangaven dat ze het

evangelie nog nooit met zoveel diepgang hadden horen

verkon digen als in de Perronmeetings. Daaruit maakte ik

op dat niet het taalgebruik bepalend is voor de diepgang,

maar de relevantie.

Aantallen

Als je met missionaire diensten begint, ligt de focus haast

onvermijdelijk op de bezoekersaantallen. ‘Hoeveel waren

er?’ Een veel betere vraag is: ‘Hoe was het?’ Aan het eind

van het seizoen, in de aanloop naar de zomer liep het

bezoekersaantal altijd terug. Dan had je concurrentie van

een dagje naar het strand of de Efteling, vooral onder

degenen die als enige uit een gezin naar de Perron-

meetings kwamen.

De neiging is groot om bij dalende bezoekersaantallen te

gaan sleutelen aan het concept. Dat is een merkwaardige

reflex. Het komt aan op volharding en geduld.

Houvast

Van ds. CorBert de Rooij heb ik geleerd om elke vorm

van spiritualiteit die bij mensen aanwezig is te waarderen,

althans, niet meteen scherp te veroordelen. Waarom zou

je mensen hun houvast uit handen slaan, voordat je ze

een nieuw houvast hebt aangereikt? Via de Perron-

meetings had ik contact met een vrouw met een eso-

terische levensbeschouwing. In plaats van die radicaal af

te keuren, probeerde ik veel meer om Jezus in haar leven

aan het woord te laten komen. Op den duur zou zijn stem

die andere wel gaan overstemmen. Dat heb ik ook zien

gebeuren.

Gebed

De voorbede heeft van meet af aan een belangrijke

plaats gehad in de Perronmeeting. Bezoekers konden zelf

gebedspunten aandragen. Dat had op zich al betekenis,

want zo deelden we lief en leed. Ik herinner me dat een

vrouw eens voorbede vroeg voor haar buurvrouw, bij wie

kanker was geconstateerd. Korte tijd later was ze er weer

en vroeg ze ons God te danken: de buurvrouw was

genezen verklaard. Let wel, ze stonden geen van beiden

bekend als toegewijde christenen. Ik was onder de indruk

van de manier waarop ze met het gebed omgingen. In

pastorale gesprekken heb ik ook vaak met en voor

mensen gebeden. Waar het Bijbellezen soms op verzet

stuitte, heb ik nooit meegemaakt dat het uitspreken van

een gebed werd geweigerd.

Grondhouding

“Hier heb ik voor de eerste keer gemerkt dat geloven ‘oké’

is”, zei een vaste bezoeker van de Perronmeetings bij mijn

afscheid. Toen ik contact met hem kreeg, was hij al 13 jaar

in z’n uppie bezig met geloof. Via internet had hij veel

kennis opgedaan over het christendom. ‘Help me om te

geloven’, vroeg hij me. Bij mijn afscheid sprak hij met

waardering over de ontspannenheid, waarin hij met zijn

vragen welkom was geheten.

Ik heb zelf veel geleerd van Henri Nouwen. In zijn boekje

‘Parel in Gods hand’ leert hij om met de blik van God naar

jezelf en naar anderen te kijken. Nouwen, de gevierde

professor, ging als vrijwilliger aan de slag bij l’Arche, een

leefgemeenschap met gehandicapten. Waarom zou mijn

leven voor God meer waard zijn dan dat van hen?’ vroeg

hij zich af. Het boek heeft me geholpen om mensen

onbevangen tegemoet te treden. Je mag er zijn, ook al

heb je er nog zo’n puinhoop van gemaakt in je leven.’

‘Niet het taalgebruik

is bepalend voor de diepgang,

maar de relevantie.’


I Z B C O N C E R T

DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 | 20.00 UURST. JORISKERK | HOF | AMERSFOORT

TICKETS (€ 17,50) VERKRIJGBAAR VIA IZB.NL/SELA

WWW.IZB.NL

IZB Poster Sela_v2.indd 1 31-08-15 08:25

Colofon77e jaargang nr. 3 – september 2015 Tijding is een gratis kwartaal-uitgave van de IZB – vereniging voor zending in Nederland en wordt toegezonden aan de leden. IZB-lidmaatschap: aanmelden bij de IZB. De contributie is e 10,- per jaar. Opzegging lidmaatschap voor 1 november. De IZB is een missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland en stimuleert, adviseert en ondersteunt gemeenten en gemeenteleden in het evangelisatiewerk door middel van toerusting, materialen en missionaire werkers. BestuurDs. M.C. Batenburg, voorzitterds. R.F. de Wit, secretarisA.P. van der Kooy, penningmeesterdr. J. van den Bornds. M. van Dammw. drs. Z.A. Jansen-Smitdr. H. de Leededs. A. van Lingenmw. J.E. van Velzen-Vermaasds. J. van Walsum DirectieDr. J.A. van den BergIng. J. de Groot IZBJohan van Oldenbarneveltlaan 103818 HB Amersfoorttel.: 033-4611949e-mail: [email protected]: www.izb.nlIBAN: NL26 RABO 0302 2061 91BIC: RABONL2U Uw steunSteun de zending in Nederland door uw gebed, door uw IZB-lidmaatschap of door een gift.U kunt de IZB ook op laten nemen in uw testament. Graag willen we u helpen om dat te regelen. U kunt hiervoor vrijblijvend een afspraak maken via tel. 033-4611949 of [email protected] RedactieNiels de JongKoos van Noppen

Foto’sJaco Klamer: cover, 3 en 4Dabar: 8, 9 en 10Sjaak Boot: 6, 7, 11 en 12Arjan Bokhorst: 14 Overname artikelenOvername van artikelen is toegestaan met bronvermelding.

Waar praat je over

met moslims?

Toen de vrouw van een kennis van mij overleed, zei iemand tegen hem:

‘Je vrouw heeft veel steun gehad aan haar geloof.’ Zijn antwoord was:

‘Aan haar geloof heeft ze niet zoveel steun gehad. Steun kreeg ze wel

van de God in wie ze geloofde.’ Aan dat antwoord moet ik vaak denken

als het gaat om het gesprek met moslims.

Geloven is vandaag een verdienstelijke inspanning omdat het niet

langer vanzelfsprekend is. Je gaat niet met gezond verstand voor je

eigen geluk, maar je streeft iets hogers na. Rationeel niet helemaal te

verklaren, maar het leidt wel tot een moreel verheven leefwijze, tot

belangeloze naastenliefde en andere mooie dingen. In gesprek met een

moslim ervaar je al snel iets gemeenschappelijks en voor je het weet

voel je je samen wat verheven boven anderen. Hoogstwaarschijnlijk zal

je moslim-gesprekspartner je ervan verzekeren dat hij meer met jou

gemeenschappelijk heeft dan met de barbaren van IS, want dat heeft

natuurlijk niets met geloof te maken.

In de ontmoeting met moslims klinken vaak de woorden ‘jullie’ en ‘wij’,

‘ons geloof’ en ‘jullie geloof’. Afhankelijk van je houding kan dat dan

kritisch zijn of mild. Wie kritisch is benadrukt de grote verschillen.

Anderen kiezen voor een mildere toon en gaan er bijvoorbeeld vanuit

dat er wel een aantal overeenkomsten zijn, als een opstapje voor meer.

Maar nodigt zo’n gesprek wel uit om de weg van Jezus Christus te

gaan? Moslim-zijn is voor velen iets vanzelfsprekends dat met hun

etniciteit en migrant-zijn lijkt samen te vallen. Is het wel zinvol een

medestudent, collega of buurman daarin te bevestigen?

In plaats van over ‘jullie (moslims)’ en ‘wij (christenen)’, kunnen we

beter spreken over wie God wil zijn voor ons mensen. Want wat is er

nu belangrijker voor ons: ons geloof, of God zelf, op wie wij mogen

vertrouwen? Welke God? - vragen sommigen zich dan misschien af.

Als christen spreek je vrijmoedig over God zoals de Bijbel zegt wie Hij

is. Je kunt vertellen over zijn goedheid en trouw, waarover David in zijn

liederen gesproken heeft en zoals je die zelf in je leven mocht ervaren.

Als je vertelt over Jezus’ kruis en opstanding, kun je verwachten dat een

moslim tegenwerpt dat Jezus geen Zoon van God kan zijn en niet

gekruisigd is. Schrik daar niet voor terug, juist kritische moslims zijn

vaak gemotiveerd verder te zoeken als je hen een Bijbel aanbiedt.

G A S T

C O L U M N

Ds. Cees Rentier

directeur Stichting

Evangelie & Moslims

www.evangelie-moslims.nl

I Z B C O N C E R T

DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 | 20.00 UURST. JORISKERK | HOF | AMERSFOORT

TICKETS (€ 17,50) VERKRIJGBAAR VIA IZB.NL/SELA

WWW.IZB.NL

IZB Poster Sela_v2.indd 1 31-08-15 08:25

‘Want wat is er

nu belangrijker

voor ons:

ons geloof,

of God zelf,

op wie wij mogen

vertrouwen?


I G E I T T M M

D N O H O K U K

S T F R P S I O

P P L A I P S F

H A A N W L L V

O R K U E O L P

D O E Z W L R A

R E E B R I K R

L D G E I F E K

E H G E E A O I

R IJ A E L N N E

T E N A IJ T S T

N D G N I R A H

AAP

BEER

EEND

EGEL

EZEL

GEIT

GORILLA

HAAN

HAAI

HARING

HOND

KALF

KIP

KONIJN

LEEUW

MUIS

MUS

OLIFANT

PAARD

PARKIET

PAUW

SNOEK

TOR

TIJGER

WOLF

Dit keer hebben we een dieren-speurpuzzel!

Je moet echt speuren om alle dierennamen

in deze puzzel te vinden; de dierennamen

zijn te vinden in alle richtingen. Sommige

letters moet je vaker dan 1 keer gebruiken.

Heb je een dierennaam gevonden streep

deze dan door; het zoeken wordt

langzamerhand steeds makkelijker.

Als alle dierennamen zijn weggestreept,

blijft er een zinnetje over dat je wel eens

op de achterkant van een auto kunt lezen.

Het zal wel lukken! Stuur de oplossing naar

[email protected] of per post naar de IZB,

Johan van Oldenbarneveltlaan 10, 3818 HB

Amersfoort.

En dit zijn

de winnaars...

De oplossing van de vorige puzzel was: Discipelen van Jezus.

De winnaars zijn:

Mattias Kruimer uit Rijssen, Anne Mosterd uit Emst, Steven Vos uit Vriezeveen, Eline van Norel uit Doornspijk, Emy van Pelt uit Giessenburg en Simone Sonneveld uit Oudewater.

Allemaal gefeliciteerd! Jullie krijgen allemaal een boekenbon opgestuurd,

veel plezier met het uitzoeken van een boek.

Tijding september 2015 lr

Documents

Transcript of Tijding september 2015 lr