Vbkm001 lr

Handenheb je

om te geveneerste communieboek van Sofie Noordman

� naam

ik kreeg het van

datum eerste communie

Dit boek is van...

plak hier een foto van jezelf

of van jouw communiegroep

opmaak bw communieboek DEF.indd 4 13-04-2006 14:25:26

� naam

ik kreeg het van


Dit boek is van...




� naam

ik kreeg het van


Dit boek is van...




� naam

ik kreeg het van


Dit boek is van...




� naam

ik kreeg het van


Dit boek is van...




Sofie Noordman

Lieve Sofie,Gefeliciteerd met je eerste communie.Veel plezier met dit boek.Liefs, papa en mama

Papa en Mama

26 april 2015

Een uitgave van Uitgeverij Kok in samenwerking met Personalgifts.nlPersoonlijke uitgave voor Sofie Noordman

Oorspronkelijke uitgave© 2006 Gooi en Sticht – Kampen Omslagontwerp, illustraties en vormgeving: Irene Goede bnoHet lied ‘Handen heb je om te geven’ (tekst Henk Jongerius) werd overgenomen met toestemmingvan de Katholieke Bijbelstichting te ’s-Hertogenbosch.

© 2015 Uitgeverij Kok, Utrechtwww.kok.nl

Bestellen: www.personalgifts.nlDruk: Arsprintmedia, Roermond

Alle rechten voorbehouden. Niets van deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in eengeautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzijelektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaan-de schriftelijke toestemming van de uitgever.

Voorzover het maken van fotokopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikel 16BAuteurswet 1912 jº het Besluit van 20 juni 1974, Staatsblad 351, zoals gewijzigd bij het Besluit van23 augustus 1985, Staatsblad 471, en artikel 17 Auteurswet 1912, dient men de daarvoor wettelijkverschuldigde vergoedingen te voldoen aan de Stichting Reprorecht (Postbus 882, 1180 AWAmstelveen). Voor het overnemen van gedeelten uit deze uitgave in bloemlezingen, readers enandere compilatiewerken (artikel 16 Auteurswet 1912) dient men zich te wenden tot de uitgever.

samenstellingCor Adema en Hans Schoorlemmer

illustratiesIrene Goede

Uitgeverij gooi en Sticht – Kampen

Handenheb je

om te gevenmijn eerste communieboek


samenstellingCor Adema en Hans Schoorlemmer

illustratiesIrene Goede

Uitgeverij gooi en Sticht – Kampen

Handenheb je

om te gevenmijn eerste communieboek


eerste communieboek van Sofie Noordman

8

Een groot geschenk

Eens was Jezus met zijn leerlingen op het tempelplein. Ze zaten vlak tegen-over de offerkist. De mensen die erlangs kwamen, konden geld in die kist gooien. Het geld werd gebruikt voor de tempel.De leerlingen zagen een man in een lange en dure mantel aankomen. Hij pakte een buidel onder zijn mantel vandaan en haalde daar een paar gou-den munten uit. De leerlingen keken elkaar aan: wat gaf die man veel aan de tempel!Er kwam nog iemand langs, een man met een paard. Hij stopte en haalde uit een leren tas twee grote munten. Ze glommen in de zon. De leerlingen zagen dat het zilver was.Even was het rustig. Toen kwam er een vrouwtje aanschuifelen. Door haar lange haren kon je haar gezicht niet zien. Onder haar rafelige jurk haalde ze een klein zakje te voorschijn. Ze pakte er twee centjes uit, gooide die in de kist en liep gauw weer door. De leerlingen moesten lachen. Ze dachten bij zichzelf: daar wordt de tempel ook niet rijker van!Jezus had het in de gaten. Hij zei: ‘Jullie denken zeker dat die man met dat paard en die met die lange mantel veel hebben gegeven. Mooi niet! Dat arme vrouwtje gaf het meest. Die andere twee gaven van hun rijkdom. Ze bulken zo van het geld dat ze het niet eens merken. De weduwe gaf van haar armoede. Ze gaf alles wat ze had. Meer kun je niet geven.’

1 Handen


4

9

Uit het dagboek van Marlies

zondag 15 september

Vanmiddag ben ik met mama naar oma geweest. Oma woont in een verzorgingstehuis. Dat is een bejaardenhuis voor oude mensen die in de war zijn. Mijn oma is alles vergeten, ook mijn naam. Ze zit maar op een stoel en zegt niets. Het is soms saai bij oma. Er is in dat huis wel een speelhoek met speelgoed, maar de hele tijd in je eentje spelen verveelt.Vandaag was het wel leuk. Ik heb oma eten gegeven. De zuster bracht vla en mama begon oma te voeren.‘Mag ik ook eens?’, vroeg ik. Mama vond dat goed. Ik pakte een lepel vanillevla en ging met de lepel naar oma’s mond. Ze deed haar mond open en stak haar tong uit. Ik stak de lepel naar binnen. Aan oma’s ogen zag ik dat ze het lekker vond. Ik pakte gauw nog een lepel vla. Oma deed haar mond meteen weer open en hapte de vla naar binnen. Er liep een beetje vla langs haar kin. ‘Dat geeft niet’, zei mama, ‘dat vegen we straks wel af’.

opmaak bw communieboek DEF.indd 913-04-2006 14:25:29

9


zondag 15 september



9


zondag 15 september



10

Wat kunnen handen allemaal doen?


11

2. Ogen heb je om te zoeken naar wat mensen nog ontbreekt en een hart om uit te zeggen wat een ander moed inspreekt.

3. Schouders heb je om te dragen zorg en pijn van alleman en een hart om te aanvaarden wat een ander beter kan.

Handen heb je om te geven

4. Voeten heb je om te lopen naar een mens die eenzaam is en een hart om waar te maken dat geen mens een eiland is.

5. Oren heb je om te horen naar de mens die vrede is en een hart om te geloven in zijn God die liefde is.

tekst Henk Jongeriusmuziek Ton van Erp


7

12

Een blinde bedelaar

Op een dag was Jezus met zijn leerlingen in Jericho, een stad met witte huisjes en palmbomen. De mensen waren nieuwsgierig en kwamen naar buiten. Ze wilden Hem graag zien. Toen Jezus met een hele sleep achter zich aan bij de stadspoort kwam, zat daar een blinde bedelaar aan de kant van de weg. Bartimeüs heette hij. Hij zat daar altijd en iedereen kende hem. Bartimeüs begon te roepen: ‘Jezus! Kom! Zie je me niet?’De mensen wisten niet wat ze hoorden. Hij was anders zo stil. Ze schrokken van zijn stem en sisten hem toe: ‘Stil toch, hou je mond! Weet je wel tegen wie je het hebt?’ Maar hoe ze ook snauwden, Bartimeüs liet zich niet op zijn kop zitten. Hij riep zelfs nog harder: ‘Jezus! Jij komt toch van de Allerhoogste? Heb medelijden met mij!’ Jezus bleef staan. Hij luisterde naar hem en zei: ‘Roep die man eens hier!’ Iedereen was verbaasd. Ze zeiden tegen de blinde bedelaar: ‘Hij heeft je gehoord. Heb goede moed. Sta op en ga naar Hem toe!’ Bartimeüs stond op. De mantel die hij altijd droeg, viel van zijn schouders. Met zijn handen vooruit liep hij naar Jezus.Jezus vroeg hem: ‘Wat wil je dat Ik voor je doe?’Hij antwoordde: ‘Het licht zien, dat is mijn diepste wens!’Jezus zei: ‘Omdat je groot vertrouwen hebt, ben je genezen!’ Bartimeüs opende zijn ogen. Hij zag het licht. De mensen van Jericho zagen hoe hij Jezus en zijn leerlingen achterna ging. De mantel liet hij liggen.

2 Kaars


8

13We zijn gedoopt

Wij zijn gedoopt,heel lang geleden.Bij het stromend wateris voor ons gebeden.

Het water dat zuivert,het water geeft kracht,het heeft ons toendichter bij Jezus gebracht.

We kregen een kaars mee,een licht voor ons leventen teken van Jezus,om warmte te geven.

Het licht moet branden,al zijn wij nog klein,wij zijn op aardeom hemel te zijn.

plak hier een doopfoto


9

1� Jezus lijkt op een kaars:• Hij geeft licht, lief en zacht.• Hij brandt op om anderen te laten stralen.• Hij is een licht in het donker.• Hij helpt je de weg vinden als je de weg kwijt bent.

Goede God,

wij danken U voor het licht,voor de zon die opkomt als wij nog slapen,voor de maan en de sterren in de nacht,voor de lieve lach op het gezicht van een vriendof zomaar iemand op straat.Help ons om zelf een lichtje voor anderen te zijn.En als dat soms niet lukt,– als ons vuur is uitgegaan –steek het dan weer aan.Goede God, help ons te stralen.Amen.


10

Allerlei vormen van licht,ken je er nog meer?


16

Onverwacht bezoek

Op een dag vertelde Jezus het volgende verhaal aan zijn leerlingen.Stel, jullie hebben een vriend. Midden in de nacht, als iedereen slaapt, ga je naar hem toe. Je klopt bij hem aan de deur en roept: ‘Vriend, kun je mij drie broden lenen? Ik heb onverwachts bezoek gekregen en ik heb niets in huis!’ Wat zou die vriend doen? Zou die vriend uit zijn raam roepen: ‘Ben je gek geworden? De deur is op slot en wij liggen allang in bed!’Nee, ik geloof niet dat jullie vriend zo zou doen. Hij zal opstaan en je brood geven. En ook als hij geen goede vriend is, zal hij toch opstaan omdat je bij hem aanklopt.Begrijpen jullie het verhaal? Zó is God, onze Vader in de hemel nu ook. Bid maar gerust tot Hem, vraag maar en Hij zal je geven. Zoek Hem maar, je zult Hem vinden. Klop maar bij Hem aan en Hij zal de deur voor je opendoen.God, onze Vader, hoort ons gebed. Hem kun je altijd wakker maken. Bij Hem kun je altijd op de deur kloppen en Hij doet altijd open.

3 Brood


12

17

Het gesprek van de broodjes

PuntbroodjeIk ben een puntbroodje. Ik lig op tafel als de mensen feestvieren. Ik ben een echt zondagskind. Als de mensen mij zien, dan zijn ze blij. Nee, door de week zien ze me niet. Dan heb ik vrijaf. Dan is er geen feest. Ik ben een feestbroodje. En dat vind ik prima.

VolkorenbroodIk zorg voor het dagelijks brood op tafel. Als ik er niet zou zijn, zouden de mensen alle dagen honger hebben. Ze zouden niet kunnen werken. Als de kinderen mij niet zouden eten, dan zouden ze niet sterk worden en niet kunnen spelen. Ja, mij heeft iedereen heel hard nodig. En dat vind ik prima.

Krentenbol:Kijk toch eens hoe mooi ik ben. Ik heb een glanzende huid. En ik heb méér dan jullie allemaal. Ik ben brood én krenten tegelijk. Mij vinden de mensen het lekkerst. Dat vind ik prima.

Stokbrood:Maar een brood als ik, is heel bijzonder. Ik ben lang en slank. Jullie zijn dik en rond. Nee, ik ben geen echt Nederlands brood. Ik kom uit een vreemd land. De Nederlandse mensen eten mij op vakantie. Ze kopen mij als het echt feest is. En dat vind ik prima.

Wittebrood:Soms zeggen de mensen dat er in mij helemaal niets zit. Ze zeggen dat ze van mij weer snel honger krijgen. Maar toch heb ik heel veel vrienden. Ze laten me niet op de plank liggen. En dat vind ik prima.


13

18

PuntbroodjeIk vind dat jullie maar een beetje zitten te kletsen. Moet je horen: ik ben het lekkerst, en van mij worden ze sterk. Belachelijk gewoon. Jij krentenbol, je bent zo lelijk als de nacht met al je krentenbobbels. En jij volkorenbrood, jij ziet er maar vies uit met je vieze pitjeshuid. En jij stokbrood, lange pier. Je past niet eens in een normale broodtrommel. Blijf jij maar lekker in het bui-tenland. Je hoort hier niet thuis. ’s Zondags maak ik de dienst uit op tafel.

VertellerAlle broden werden erg boos over die verwaande kletspraat van het punt-broodje. Maar er was nog iemand die iets wilde zeggen.

MatzeIk ben het brood van het joodse volk. Ik ben niet mooi. Kijk maar: ik ben plat, droog en dun. De joden hebben mij gemaakt voor onderweg. Toen ze moesten vluchten uit Egypte. Er zit in mij geen gist. Ik heb niet zulke gist-buikjes als jullie. Daardoor bederf ik niet. Ik ben dun, dus kunnen de men-sen van mij heel veel stukjes meenemen. Ik ben er altijd. Als de mensen mij nodig hebben, dan ben ik er. Kijk maar eens in jullie kerk. Daar ben ik ook.Het is toch niet belangrijk of je mooi, lang of lekker bent? Je moet er gewoon zijn als mensen je nodig hebben. En het geeft niet hoe!

VertellerToen werd het heel stil tussen de broden. Vooral het puntbroodje schaamde zich een beetje. En de andere broden zeiden: wat zijn we toch een ijdeltui-ten. We zijn broden, dat moeten we niet vergeten.


14

Onze Vader

Onze Vader,die in de hemel zijt,uw naam worde geheiligd.Uw rijk kome.Uw wil geschiedeop aarde zoals in de hemel.Geef ons heden ons dagelijks brood,en vergeef ons onze schuld,zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.En leid ons niet in bekoring,maar verlos ons van het kwade.


Onze Vader

Onze Vader,die in de hemel zijt,uw naam worde geheiligd.Uw rijk kome.Uw wil geschiedeop aarde zoals in de hemel.Geef ons heden ons dagelijks brood,en vergeef ons onze schuld,zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.En leid ons niet in bekoring,maar verlos ons van het kwade.


Zelf starten• 100 gram suiker• 250 ml warm water• 1 zakje gist (ongeveer 7 gram)• 225 gram bloem

Los de suiker op in een half kopje van het warme water. Strooi het gist erbij en laat dit 10 minuten staan. Roer de rest van het warme water erbij en de bloem. Klop totdat het een glad beslag is.Dek dit goed af met plastic folie.Laat alles rusten op kamertemperatuur tot de volgende dag.

Hoe wil vriendschapsdeeg gevoed worden?Je moet vriendschapsdeeg goed verzorgen. Zet het nooit in de koelkast, maar zorg dat het warm-te krijgt. Dek het deeg nu niet af, zodat het kan ademen, een theedoek erover leggen mag wel. Het vriendschapsdeeg zal groeien, dus zorg dat je het bewaart in een ruime schaal die niet van metaal is.

dag 1 Vandaag heb je vriendschapsdeeg gekre-gen of gemaakt. Het deeg wil wennen aan zijn nieuwe omgeving en een beetje uitrusten voor het gaat groeien.

Recept vriendschapsbroodom samen met je vader of moeder te maken

Wat is een vriendschapsbrood?Vriendschapsbrood is een gistdeeg wat je gedu-rende tien dagen voedt en verzorgt. Op dag 9 verdeel je het in drie porties. Eén deel bewerk je verder en eet je op. Een tweede deel geef je aan een goede vriend. Van het laatste deel start je je nieuwe vriendschapsbrood. Het brood mag absoluut niet omgeroerd worden met metaal of bewaard worden in metaal!

Hoe kom je aan vriendschapsdeeg?Je kunt natuurlijk wachten tot je van iemand een stukje vriendschapsdeeg krijgt, maar je kunt ook zelf starten.

20









20









20


16








20


Nu is het moment aangebroken waarop het vriendschapsdeeg zich gaat voortplanten. Verdeel het deeg over drie bakjes.Eén bakje geef je aan een vriend(in) of familie-lid. Een tweede bakje wordt je volgende vriend-schapsdeeg.Het laatste bakje gebruik je om door te gaan naar dag 10.

dag 10 Vandaag heeft het vriendschapsdeeg een enorme honger en daarom verwen je het met een feestmaal!• 150 ml olie• 250 gram bloem• 2 eieren• 2 theelepels bakpoeder• 1 appel in stukjes• 200 gram suiker• 200 gram noten en/of rozijnen• 2 theelepels kaneel• 1 theelepel zoutMeng het vriendschapsdeeg nog eens goed door elkaar. Vet een bakblik in en bestrooi dat met sui-ker, vul het bakblik met deeg. Verwarm de oven voor op 170˚ C en bak het vriendschapsbrood in ongeveer 1 uur en 15 minuten gaar. Eet smakelijk!

dag 2 Roer het deeg goed door, gebruik hier-voor een houten lepel. Vriendschapsdeeg houdt niet van metaal.dag 3 Roer het deeg een paar keer per dag goed door, dat vindt vriendschapsdeeg fijn.dag 4 Het vriendschapsdeeg heeft honger ge-kregen. Geef het daarom het volgende te eten:• 250 ml melk• 125 gram bloem• 200 gram suikerdag 5 Roer het vriendschapsdeeg een paar keer per dag goed door, daar houdt het van.dag 6 Roer het vriendschapsdeeg een paar keer per dag goed door, dat vindt het fijn.dag 7 Roer het vriendschapsdeeg een paar keer per dag goed door, hier wordt het luchtig van.dag 8 Roer het deeg een paar keer per dag goed door. Vriendschapsdeeg wordt graag vertroeteld.dag 9 Het deeg heeft weer honger en wil het volgende eten:• 250 ml melk• 125 gram bloem• 200 gram suiker

21









20


17

22


23


Een jongen met brood en vis

Op een dag kwamen de leerlingen bij Jezus. Hij zag hoe moe ze waren. Hij zei: ‘Kom maar mee. Ik weet een mooie plek. Aan de andere kant van het meer is een heuvel met groen gras. We kunnen er alleen zijn en uitrusten!’Ze namen een boot en vertrokken. De leerlingen waren blij: eindelijk heer-lijk alleen met Jezus. Maar wat gebeurde er? Een grote groep mensen had gezien dat Jezus en zijn leerlingen de boot namen. Op een holletje liepen ze om het meer heen, zodat ze nog eerder aan de overkant waren dan Jezus en zijn leerlingen. Toen Jezus uit de boot stapte, zag Hij al die mensen. Hij kreeg met ze te doen en stuurde hen niet weg. Hij zei: ‘Ga maar in het gras zitten, dan vertel Ik jullie verhalen!’De mensen vonden het zo heerlijk daar op die weide, dat ze de tijd vergaten. Daarom gingen de leerlingen naar Jezus en zeiden: ‘Het wordt al donker en niemand heeft nog iets gegeten. Je moet die mensen naar de dorpen in de buurt sturen, daar kunnen ze eten kopen!’Maar Jezus zei: ‘Geven jullie hun maar te eten!’

4 Breken en delen

2�


20

25De leerlingen keken hoeveel geld ze bij zich hadden. Ze hadden maar een paar munten bij zich. Het was veel te weinig om voor al die mensen brood te kopen. Toen zei Jezus: ‘Ga eens rond en vraag de mensen of ze hun brood willen delen?’De leerlingen gingen rond. Iedereen schudde zijn hoofd. Niemand had wat bij zich, behalve een jongen van een jaar of zeven. Zijn moeder had hem die morgen de straat op gestuurd. Ze had gezegd: ‘Ik kan je vandaag niet ge-bruiken! Ik heb het veel te druk. Hier heb je vijf broden en twee visjes. Dat is genoeg voor de hele dag!’Toen hij op straat al die mensen zag lopen, was hij ze achterna gegaan. ‘Vast iets te beleven’, dacht hij.Door die mooie verhalen van Jezus was de jongen zijn broden en visjes helemaal vergeten. Toen de leerlingen om eten vroegen, herinnerde hij zich de broden en de vissen in zijn tas. Hij gaf ze aan de leerlingen en zij brach-ten het naar Jezus.Jezus was er blij mee. Hij keek alsof Hij een groot geschenk ontving. Jezus nam de vijf broden en de twee vissen. Hij keek naar de hemel en zegende ze. Toen brak Hij de broden en gaf ze aan zijn leerlingen om uit te delen. Ook de vissen deelde Hij in stukken om ze rond te delen. Iedereen at zijn buik vol. Er bleven nog twaalf manden met brokken over en ook nog een flinke portie vis.


21

26

Broodpuzzel

Je hebt hier een aantal grote matzes voor nodig.In de kerk krijgen we meestal allemaal een eigen stukje communiebrood. Toen Jezus zijn leerlingen de communie gaf, gebruikte Hij één stuk brood. Ieder kreeg een stukje van dat éne brood. Hij zei daarbij: ‘Als we samen eten van het ene brood, zijn we samen één. Als we samen eten van het ene brood, zijn we broers en zussen van elkaar, kinderen van één Vader.’In de kerk zijn we meestal met zoveel mensen, dat we voor iedereen een eigen stukje hebben. Toch zou het mooi zijn als we samen van één brood zouden eten. Om te laten zien wat Jezus bedoelt, maken we met elkaar een broodpuzzel.

• Ga in groepjes om één grote matze zitten.• Verdeel de matze in zoveel stukken als er kinderen zijn.• Ieder krijgt een stukje in zijn hand, maar begint nog niet te eten.• Elk groepje probeert de stukjes weer aan elkaar te leggen, zodat de matze weer één wordt.• Als de broodpuzzel is gelegd, pakken we ons eigen stukje en eten het op als broertjes en zusjes van elkaar.


26

Broodpuzzel




26

Broodpuzzel




26

Broodpuzzel




26

Broodpuzzel




26

Broodpuzzel




27

Het verhaal van Sjonnie

John heette hij eigenlijk, maar iedereen noemde hem Sjonnie. Sjonnie was een beetje sloom. Als hij op school een beurt kreeg, begonnen alle kinderen te zuchten. Heel lang moest hij over alles nadenken. Met de gymles werd hij altijd als laatste gekozen.Sjonnie woonde in een huis met een groene voordeur. Er hingen bloemetjesgordijnen voor de ramen. Zijn vader was melkboer, een vrolijke man die met een rijdende winkel door de smalle straten manoeuvreerde. Kinderen deden graag boodschappen bij hem. Hij maakte altijd een grapje en gaf snoepjes.Op een mooie lentemorgen was Sjonnie niet op school. Toen iedereen zat, vroeg meester Marcel de aandacht. ‘Jongens en meisjes, ik moet jullie iets vertellen!’Aan de manier van praten hoorden de kinderen al dat er iets aan de hand was. ‘John Hilgenkamp is vandaag niet op school en zal waarschijnlijk ook niet terugkomen. Jullie hebben wel gemerkt dat bij John alles een beetje langzamer gaat. De dokter heeft nu ontdekt waardoor dat komt. John heeft een soort spierziekte. Het is een kwaal die hij al van zijn geboorte af heeft en die waarschijn-lijk niet te genezen is. Het is een rotbericht, maar jullie moeten het toch weten. Wie wil er iets zeggen?’

Het bleef stil. Het leek wel of er een zware steen op ieders hart was gevallen. Niemand zei iets, maar iedereen dacht wel iets; dat Sjonnie mis-schien dood ging; dat hij er dan niet meer was; dat ze hem hadden gepest; dat ze zo moesten zuchten als hij zo traag met zijn krijtje over het bord ging.Gelukkig zei Meester Marcel zelf iets: ‘Ik vind het ook rot... dat hij niet meer bij ons is... maar ook dat we soms zo stom deden! Ik probeerde het voor jullie te verbergen, maar ik vond het ook wel eens moeilijk met Sjonnie. Ik moest soms ook zuchten. Maar wie kon weten dat dit aan de hand was? Niemand wist het: Sjonnie niet, zijn ouders niet, zelfs de dokter niet!’Een paar kinderen begonnen te snikken. Anderen vertelden dat ze het gemeen vonden; dat het zo zielig was; dat ze ook iemand kenden die zo’n ziekte had. Ze praatten nog een hele tijd samen. Pas het laatste kwartiertje voor de pauze gingen ze rekenen. ‘Om nog even wat anders te doen’, zei meester Marcel.Hoe is het verhaal van Sjonnie verder gegaan? Zoals de dokter voorspeld had, werd Sjonnie steeds zieker. Al gauw kon hij niet meer lopen. Op een gegeven moment kon hij niet meer pra-ten. Hij maakte wel geluiden die bijna niet te verstaan waren. Een beetje knikken van ja en


23

28 nee. Na een jaar kon hij ook niet meer eten en drinken. Het was vlak voor Pasen dat Sjonnie doodging, thuis achter de groene deur en de ra-men met bloemetjesgordijnen.

Was dat het hele verhaal van Sjonnie? Nee. Er hoort nog iets bij. Toen hij niet meer op school kwam, zijn zijn klasgenoten Sjonnie gaan bezoe-ken. Iedere woensdagmiddag een groepje. Ze namen iets mee, sinaasappelen, een reep chocola,

altijd wat. En ze begonnen hem aardig te vinden en ze lachten met elkaar. Iemand zei dat hij spijt had om wat er ooit gebeurd was. ‘Het was niet leuk, maar jjjul-lie k-k-kon-den het toch ook niet we-ten’, stotterde Sjonnie. Ze hielden het vol dat rare stel van meester Marcel. Ook op het laatst, toen Sjonnie niet meer kon praten. Wat bij hem zitten was alles wat ze konden doen en dat deden ze ook.


28 nee. Na een jaar kon hij ook niet meer eten en drinken. Het was vlak voor Pasen dat Sjonnie doodging, thuis achter de groene deur en de ra-men met bloemetjesgordijnen.

Was dat het hele verhaal van Sjonnie? Nee. Er hoort nog iets bij. Toen hij niet meer op school kwam, zijn zijn klasgenoten Sjonnie gaan bezoe-ken. Iedere woensdagmiddag een groepje. Ze namen iets mee, sinaasappelen, een reep chocola,

altijd wat. En ze begonnen hem aardig te vinden en ze lachten met elkaar. Iemand zei dat hij spijt had om wat er ooit gebeurd was. ‘Het was niet leuk, maar jjjul-lie k-k-kon-den het toch ook niet we-ten’, stotterde Sjonnie. Ze hielden het vol dat rare stel van meester Marcel. Ook op het laatst, toen Sjonnie niet meer kon praten. Wat bij hem zitten was alles wat ze konden doen en dat deden ze ook.


24

29

Een bijzondere maaltijd

Jezus had gemerkt dat de hogepriesters van de tempel plannen maakten om Hem gevangen te nemen. Vóór dat zou gebeuren, wilde Hij nog één keer met zijn leerlingen Pasen vieren. Niemand mocht het weten. Het feest moest geheim blijven.Jezus zei tegen zijn leerlingen: ‘Ga naar de stad. Daar zul je een man tegen-komen met een kruik op zijn hoofd. Hij zal jullie door de stad leiden en naar de zaal brengen waar we Pasen kunnen vieren. Als jullie daar aankomen, maken jullie alles klaar. Ik kom later!’De leerlingen gingen de stad in en vonden de man met de kruik op zijn hoofd. Ze liepen hem achterna. De tocht ging door kleine straten en smalle stegen. Opeens stopte hij. Hij wees met zijn vinger naar een huis met een trap. Daarna verdween hij. De leerlingen gingen de trap op. Boven stond de deur op een kier. Ze gingen binnen en kwamen in een zaal met lange tafel. Ze dekten de tafel met kaarsen en zetten het eten klaar, een gebraden lam-metje, groenten met bittere kruiden, brood en wijn. Toen ze klaar waren, was het wachten op Jezus.

5 Wijn


25

30 Jezus kwam, maar Hij ging niet aan tafel. Hij deed iets heel bijzonders. Hij trok zijn bovenkleed uit en deed deze als schort om zijn middel. Hij nam een kruik met water en knielde bij de leerlingen om hun voeten te wassen.Petrus begreep er niets van. Hij zei: ‘Meester, dat is geen werk voor U! Dat is werk voor een knecht!’Jezus liet zich niet tegenhouden. Hij goot het water over Petrus’ voeten en zei: ‘Nu was Ik jullie voeten, maar als Ik er niet meer ben, moeten jullie bij elkaar de voeten wassen!’ Jezus waste alle leerlingen de voeten, ook die van Judas, de leerling die Jezus verraden zou.

Toen Hij klaar was, trok Hij zijn bovenkleed weer aan en ging aan tafel. Ze aten van het lam en van de groenten met de bittere kruiden. Alles ging net zoals iedere Pasen tot de maaltijd bijna was afgelopen. Toen nam Jezus het brood in zijn handen. Hij keek omhoog naar zijn Vader in de hemel. Hij bad over het brood en zegende het. Hij hield het omhoog en zei: ‘Dit brood is mijn lichaam, mijn leven, voor jullie!’ Daarna nam Jezus de beker met wijn. Weer sloeg Hij zijn ogen op. Hij bad en zei: ‘Deze beker met wijn is mijn bloed, mijn leven voor jullie. Eet en drink, maar als Ik er niet meer ben, moeten jullie hiermee doorgaan. Als jullie het brood en de beker delen, ben Ik in jullie midden!’De leerlingen waren stil. Ze aten en dronken. Het brood smaakt zo zacht en de wijn was zo zoet. Ze voelden hoeveel Jezus van hen hield.


26

31

GOED NIEUWS KRANT

Door onze correspondentISTANBUL

Het is als een sprookje, schrij-ven Turkse kranten. Een arme jongen uit Kütahya stuurt een envelop met één lira (zestig eurocent) naar de aardbevings-slachtoffers in Pakistan.

Hij schrijft er een briefje bij. President Musharraf van Pakistan raakt zó ontroerd dat hij een zoek-tocht begint naar de jongen.

‘Aan het Pakistaanse volk’, schrijft de jongen. ‘Ik ben de zoon

Al vijfentwintig jaar is de opa van Roos bloeddonor. Twee keer per jaar gaat hij naar de bloedbank. Daar wordt een liter bloed bij hem afgetapt. Het bloed wordt bewaard voor mensen in het ziekenhuis die dat bloed nodig hebben. Roos’ opa

Jongen gezocht

van een arm gezin. Mijn vader is overleden en mijn moeder is erg ziek. We hebben maar twee lira om eten te kopen. Omdat ik van-daag brood heb gevonden in een

vuilnisbak, kan ik jullie het geld van vandaag sturen. Het is eerlijk verdiend. Omdat ik ook nog een postzegel moest kopen, kan ik niet al het geld sturen, het spijt me.’

wist niet dat hij al vijfentwintig jaar dit mooie werk deed, maar haar oma wist het wel. Afgelopen woensdag stonden ze samen klaar toen opa uit het ziekenhuis stapte. Roos had voor opa een grote bos bloemen in haar handen.

Bloemen voor de opa van Roos


31

GOED NIEUWS KRANT






Jongen gezocht






31

GOED NIEUWS KRANT






Jongen gezocht






De zeven raven

r was eens een vader. Hij had zeven zonen, maar nog altijd geen dochtertje. Op een dag kreeg hij hoop. Zijn vrouw was zwanger, en ja, na enige tijd werd een doch-tertje geboren. Maar och... het meisje was zo klein en zwak.

De vader stuurde één van zijn jongens naar de bron om doopwater te halen. De andere zes lie-pen ook mee. Ze kwamen bij de bron en wilden alle zes tegelijk met de kruik het water putten. Door het gedrang viel de kruik in het water. Daar stonden ze. Ze durfden niet naar huis.Thuis stond vader al op de uitkijk. Hij werd ongeduldig, waar bleven ze toch. Hij was bang dat het dochtertje ongedoopt zou sterven. ‘Die deugnieten zijn natuurlijk gaan spelen’, zei hij bij zichzelf. Hij werd zo boos dat hij uitriep: ‘Ik wou, ik wou dat die jongens raven werden!’ Hij had het nog niet gezegd, of hij hoorde een geruis boven zijn hoofd. Hij keek omhoog en zag zeven koolzwarte raven door de lucht zwieren. Aan de betovering was niets meer te doen.De ouders waren bedroefd over het verlies van hun jongens, maar er was één geluk: het dochter-tje werd iedere dag sterker en mooier. Lange tijd wist het meisje niet dat ze zeven broertjes had, tot ze op een dag de mensen over haar hoorde

spreken: ‘Het is wel een mooi kind, maar onder-tussen... door haar schuld zijn haar broers er niet meer!’De ouders konden hun geheim niet langer bewa-ren. Ze vertelden er hun dochtertje wel bij dat zij geen schuld had. ‘Dat was de wil van de hemel geweest!’Dat konden die vader en moeder wel zeggen, maar vanaf die dag had het meisje geen rust meer. Op een morgen trok ze de wijde wereld in om haar broers te zoeken en te bevrijden. Ze nam niets mee. Alleen een ring als herinnering aan haar ouders, een brood voor de honger, een kruikje water voor de dorst en een stoeltje voor de vermoeidheid.Ze liep en liep tot aan het einde van de wereld. Ze kwam bij de zon. Deze was te heet en at de kleine kinderen op. Ze liep naar de maan. Die was te koud en te boos. De maan zei: ‘Ik ruik, ik ruik, ik ruik mensenvlees!’ Ze maakte dat ze wegkwam en liep naar de sterren. Deze waren vriendelijk en zaten allemaal op een eigen stoeltje. De morgen-ster stond op, gaf haar een kippenpootje en zei: ‘Met dit pootje kun je de glazen berg openen. En in de glazen berg daar zijn je broers!’Het meisje nam het beentje, verborg het in haar rokken en liep door tot ze aan de glazen berg kwam. Ze wilde het pootje uit haar rok halen,

E


33maar tot haar grote schrik was het verdwenen. Wat nu? Ten einde raad nam ze een mes, sneed haar pink af en stak die in de poort van de glazen berg. De poort ging meteen open.Ze kwam een dwerg tegen. ‘Wat zoek je, mijn kind?’, vroeg hij.‘Mijn broers, de zeven raven’, antwoordde ze.De dwerg sprak: ‘De heren raven zijn niet thuis, maar als je wachten wilt: kom gerust binnen!’De dwerg diende het eten op voor de zeven raven op zeven bordjes en in zeven bekertjes. Van elk bordje at het zusje een broodje en uit elk beker-tje nam ze een slokje. In het laatste bekertje liet ze de ring vallen. Ze wilde het pakken, maar op hetzelfde moment klonk er in de lucht een geruis van vleugelslagen.‘Daar zijn ze, de raven’, zei de dwerg. Het meisje verstopte zich achter de deur.Daar kwamen de raven. Ze zochten hun bordjes en bekertjes en riepen de een na de ander: ‘Wie heeft er van mijn bordje gegeten? Wie heeft er uit mijn bekertje gedronken?Toen de zevende zijn bekertje leegdronk, rolde de ring bijna in zijn mond. Hij zag dat het de ring van zijn vader en moeder was en zei: ‘Goede God, wie weet is ons zusje hier geweest en kunnen we verlost worden?’Zodra het meisje dat hoorde, kwam ze te voor-

schijn. Meteen kregen de raven hun mensen-gedaante terug. Ze vlogen elkaar om de hals en trokken dolgelukkig naar huis terug.

Naar een sprookje van Grimm


29

3�

Het verhaal gaat verder

Petrus en de andere leerlingen waren somber. Jezus was gestorven en niet meer bij hen. Ze bleven steeds maar aan Hem denken. Ze hadden het zo goed gehad samen; waarom hadden ze Hem toch aan het kruis gehangen?Toen het avond werd, zei Petrus: ‘Weet je wat ik doe? Ik ga vissen. Ik word weer visser net als vroeger. Alles is nu voorbij, we moeten toch ergens van leven?’‘Wij gaan mee’, zeiden de andere leerlingen. Ze liepen naar het meer, pak-ten hun oude boot en voeren naar het midden van het water. De hele nacht visten ze, maar ze vingen niets. Toen het ochtend begon te worden, gaven ze het op. Met de lege netten achter zich aan peddelden ze terug naar de kant. Daar stond in de ochtendmist een man. Het was Jezus, maar ze her-kenden Hem niet. Hij riep over het water: ‘Vrienden, hebben jullie iets voor me te eten?’

6 Op weg


30

35‘Nee’, riepen ze terug, ‘we hebben de hele nacht gevist, maar niets gevangen!’‘Probeer het nog eens’, zei de man, ‘maar gooi het net aan de andere kant van de boot in het water!’ Hij zei het op zo’n manier, dat ze Hem wel moes-ten vertrouwen. Ze wierpen het net uit en al gauw voelden ze dat het beet was. Het net raakte zo vol, dat ze het niet in de boot konden hijsen. Johannes, de leerling van wie Jezus veel had gehouden, kreeg in de gaten, wat er aan de hand was. Hij riep: ‘Die man daar op het strand, dat is Jezus!’Toen Petrus Jezus ook herkende, trok hij zijn bovenkleed uit – hij stond daar in zijn ondergoed – en sprong met kleed en al het water in. De andere leerlingen volgden met de boot. Het zware net sleepten ze achter zich aan. Op het strand zagen ze een houtskool vuurtje branden. Er lag brood. Jezus vroeg hun: ‘Mag ik wat van de vis die jullie gevangen hebben?’ Petrus liep meteen terug naar de boot en sleurde met alle macht het net achter zich aan. Het net zat zo barstensvol met vis. Het was een wonder dat het net niet scheurde. Toen zei Jezus: ‘Kom bij me om te eten!’ De leerlingen kwa-men dichterbij en gingen zitten. Iedereen wist: dit is Jezus; maar niemand durfde dat te zeggen. Ze durfden het ook niet te vragen. Jezus deed wat Hij altijd had gedaan. Hij nam het brood, brak het en deelde het met hen. Hij nam ook de vis en deelde ook die. In stilte aten ze. Ze voelden weer hoeveel Jezus van ze hield.


31

36

De kinderen van basisschool De Wingerd hebben deze week een Filippijnenweek. Ze horen van alles over het leven van kinderen op de Filippijnen, hoe ze wonen in huizen op palen, hoe ze eten, hoe ze vaak al jong moet werken op het land. Er zijn ook Filippijnse meisjes op school geweest. Ze waren in klederdracht en hebben heel mooi voor de kinderen gedanst op Filippijnse muziek.

De kinderen van De Wingerd hou-den ook een actie om geld in te zamelen. Met dat geld wordt een school gebouwd. Ze mogen geen

T-shirts voor ThailandEerste communicanten uit Kampen hebben t-shirts beschilderd voor de kinderen van een weeshuis in Thai-land. Eén van die communicanten is Khanin. Hij komt uit datzelfde weeshuis. Zijn Nederlandse vader en moeder hebben hem daar vijf jaar geleden opgehaald. De ko-mende zomer gaat hij met zijn vader en moeder nog eens op be-zoek. De jongens en de meisjes van het tehuis kan hij namens de com-municanten uit Kampen een mooi t-shirt geven.

Heitje voor karweitjegeld aan hun ouders vragen, maar moeten ergens een karweitje doen, waarvoor ze geld krijgen. Veel kin-deren hebben lege flessen in de buurt opgehaald en naar de win-kel gebracht. Het statiegeld gaat naar de school op de Filippijnen.

Er was ook een meisje dat mo-del heeft gestaan. Ze was naar haar buurvrouw gegaan. Ze vroeg haar of ze een karweitje voor haar mocht doen. De buurvrouw, die te-kenares wil worden, wist wel wat. Ze zei: ’Je hoeft alleen maar op een stoel te zitten. Dan teken ik je!’

De Wingerd heeft nu al 600 euro bij elkaar.

Heb je zelf ook wel eens samen met anderen de handen uit de mouwen gestoken?


36









36









37

Jullie zijn mijn handen

Als het oorlog is wordt er een heleboel kapotge-maakt en vernield. Dat gebeurde ook in een klein Frans dorpje in de zomer van 1944. In het oude dorpskerkje hing een kruisbeeld. Veel mensen hielden van dat kruisbeeld. Het was lang geleden gemaakt door een kunstenaar die in dat dorpje had gewoond en gewerkt. Dat kruisbeeld en dat kerkje waren niet weg te denken uit dat dorpje.Maar de oorlog ging ook niet aan dat dorpje voor-bij. Een bombardement verwoestte het kerkje en een hoop huizen daar omheen. Toen de mensen daarna puin gingen ruimen om alles weer op te bouwen, vond een soldaat het geliefde kruis-beeld tussen de brokstukken. Het was vrijwel niet beschadigd. Alleen Jezus’ handen waren afge-broken. Dat vonden de mensen heel jammer. Ze zochten in het puin of ze die handen nog ergens

konden vinden. Maar de handen van Jezus von-den ze niet. De soldaat die het kruisbeeld gevon-den had, pakte toen een plank en spijkerde die op het kruisbeeld. Toen schreef hij er de volgende woorden op: Ik heb geen andere handen dan jul-lie handen.De mensen begrepen er eerst niet veel van, maar later drong tot ze door wat de soldaat ermee be-doelde. Toen was het niet erg meer dat de handen weg waren. Het kruisbeeld betekende nog veel meer voor de mensen dan voorheen. Het kerkje is opnieuw opgebouwd. En in dat kerkje hangt nog altijd dat kruisbeeld met de tekst: Ik heb geen andere handen dan jullie handen.


37





37





33


111111111/matchcode

*111111111*

Handen heb je om te geven is een fraai cadeauboek ter gelegenheid van de eerste communie. Dit boek is speciaal voorSofie Noordman. In dit boek vind je boeiende verhalen, gebeden en opdrachten rondom een zestal kernthema’s waarbij telkens handen het verbindende element vormen. Uitgangspunt daarbij is steeds de koppeling tussen het sacrament van brood en wijn, het verhaal van Jezus – wiens leven breken en delen is – en de concrete belevingswereld van kinderen.Sofie, ook na de grote dag zul je als communicant dit boek met plezier bekijken en daarbij zullen jouw herinneringen teruggaan naar dit bijzondere moment.

*111111111*111111111/matchcode

Vbkm001 lr

Documents

Transcript of Vbkm001 lr