Clubblad van de Atletiek–

en Triathlonvereniging Athlos

De Wissel

Lidmaatschap Verlenging lidmaatschap Stilzwijgende verlenging van het lidmaatschap voor een jaar blijft mogelijk voor (sport)verenigingen indien het lid niet opzegt. De Wet van 26 november 2010 met betrekking tot de stilzwijgen-de verlenging van abonnementen en lidmaatschappen is aangeno-men en gepubliceerd in het Staatsblad op 30 november 2010. In-gevolge deze wetswijziging wordt aan art. 2:35 BW een nieuw lid toegevoegd. De tekst hiervan luidt als volgt: "De vereniging draagt er zorg voor dat de leden de voor opzeggin-gen van het lidmaatschap noodzakelijke informatie eenvoudig kunnen raadplegen. De informatie wordt in ieder geval opvallend vermeld op de hoofdpagina van de website en op bladzijde 1, 2 of 3 van het ledenblad, indien een vereniging gebruik maakt van de-ze communicatiemiddelen." De leden hoeven dus niet jaarlijks persoonlijk een brief of mail te krijgen waarin gevraagd wordt of zij nog lid willen blijven. Opzeggen van het lidmaatschap, hoe doe je dat? Opzeggen van het lidmaatschap dient schriftelijk plaats te vinden bij de ledenadministratie. Dit kan door een e-mail aan ledenadmi-nistratie@athlos.nl of brief te sturen (zie belangrijke adressen in dit clubblad). De opzegging dien voor aanvang van het nieuwe kwartaal bij de ledenadministratie binnen te zijn, anders is men het gehele nieuwe kwartaal nog lid, inbegrepen de contributiever-plichting. Als de opzegging per 1 januari in moet gaan, dan dient de opzegging uiterlijk 25 november bij de ledenadministratie aan-wezig te zijn, aangezien de opzegging, door zorg van Athlos, vóór 1 december bij de Atletiekunie moet zijn gemeld. Wordt daaraan niet voldaan dan is men nog een jaar lang lid van de Atletiekunie met de verplichting tot het betalen van het lidmaatschap van de Atletiekunie. De opzegging dient behalve naam, voorletter(s) ook de geboortedatum en het lidmaatschapnummer van de Atletiek-unie te bevatten. Een mededeling aan de trainer is wel zo netjes, maar volstaat niet. Wijzigingen, welke en hoe doe je dat? Wijzigingen in het lidmaatschap dienen schriftelijk gemeld te wor-den aan de ledenadministratie. Dit kan door een e-mail aan leden-administratie@athlos.nl of brief te sturen (zie belangrijke adres-sen in dit clubblad). Voorbeelden van wijzigingen zijn; adreswijziging, verandering in de lidmaatschapsvorm, wedstrijdlicentie, etc. Deze mutaties wor-den, door Athlos, gemeld aan de Atletiekunie.

Inhoudsopgave:

Lidmaatschap Adressen Voorwoord Uit het Startblok 1e Ouderavond Nieuws van CBW Hardlopen op gevoel Krijgsmacht Atletiek Uit de geschiedenis van .. Oproep voor ranglijsten Met zwabberende knieën Nordic Walkers genieten De eerste stappen LA3 trotseert ….. Geluk is … Snelheid in 4 fasen

Kopij voor Wissel 2 inleveren voor 1 april a.s.

DE WISSEL

BELANGRIJKE ADRESSEN CLUBHUIS Strokelweg 9, 3847 LR Harderwijk 0341 432169 CORRESPONDENTIEADRES Zijpenbergerhout 14, 3845 JT Harderwijk CONTACT Secretaris@Athlos.nl Bestuur

Voorzitter Nol Hollander 0341 432747

Vicevoorzitter VACANT -

Secretaris Eldert de Vries 0341 456213

Penningmeester Marcel Celie 0341 417831

Algemeen lid Janet Granneman -

Commissies

Wedstrijdorganisatiecommissie Kees van Gemert en Luit Hoving -

Baan- en wegatletiekcommissie Kees de Groot

Sponsorcommissie VACANT -

PR- en Redactiecommissie Luuk de Jong 0341 421103

Kantinecommissie Henk de Haas 0341 432989

Accommodatiecommissie Theo Stevens

Jeugdcommissie VACANT -

Overige

Ledenadministratie Pietsje Koornstra 0341 425201

Wedstrijd secretaris Gijs Nijhuis 0341 427318

Secretaris uitwedstrijden Wilma Winkeler 0341 562736

Jurycontactpersoon Marinus Poelert 0341 425429

Webmaster Petra van Essen

Arbocoördinator Hans Kuijken 0341 415409

Vertrouwenspersoon Volkert Bakker 0341 424293

Vertrouwenspersoon Rina de Vries 0341 426732

Vrijwilligerscoördinator Claudia Tuinenbreijer -

Trainerscoördinator baan Kevin van de Wassenberg 06 38567886

Trainerscoördinator weg Harry Petersen 06 51422899

Trainerscoördinator Wandelen/

Nordic Walking Ria van ‘t Slot

Hoofdtrainers

Baanatletiek Alida v.d. Kolk 06 23026891

Wegatletiek Alice Poel 0341 785806

Wandelen/Nordic Walking Petra Winter-Pos 06 10864221

Voor de overige trainers en contactadressen verwijzen wij u naar de website van Athlos.

www.athlos.nl

Het jaar 2015 is al weer een maand oud en de eerste wedstrijden zijn al weer achter de rug, voor de baan-

, maar ook voor de wegatleten. Zo lijkt ook dit jaar weer veel hetzelfde te gaan als de voorgaande jaren.

Maar schijn bedriegt! Er is namelijk een vreemd verschijnsel binnen Athlos en jammer genoeg is dit een

breed gedragen fenomeen binnen tal van verenigingen in Nederland. Terwijl het aantal leden volgens de

voorzitter in zijn Nieuwjaarstoespraak blijft stijgen, neemt het aantal vrijwilligers af. Er wordt driftig naar

een oorzaak, maar zeker naar een oplossing gezocht om vrijwilligers te krijgen binnen verschillende on-

derdelen van onze vereniging. In december heeft een klein groepje van onze club ( Claudia, Jan en Marcel)

bij alle geledingen een presentatie gehouden en een oproep gedaan om zich ter plekke aan te melden

voor een of meerdere taken binnen Athlos. Gelukkig

heeft een aantal leden zich opgegeven en komt er

weer wat lucht. Toch, zie ook de website met de

vraag naar vrijwilligers , kan Athlos nog niet achter-

over leunen. M.n. voor de jeugd worden heel wat

enthousiaste personen gezocht ( o.a. ouders) die

meehelpen bij trainingen en wedstrijden ( zie hier-

voor “Uit het Startblok” van Alida) .

De vraag naar vrijwilligers blijft helaas al jaren terug-

komen en het zou mooi zijn om dit jaar 2015 alle le-

den iets te laten doen, want vele handen maken nog

steeds licht werk!! Meld je aan bij de vrijwilligers coördinator Claudia Tuinenbreijer

(superangel_25@hotmail.com) of doe een mailtje of belletje naar één van de bestuursleden. Bij voorbaat

dank!!

In dit eerste clubblad artikelen van onze vaste medewerkers Alida en Kees en van de teruggekeerde

Raimo, die verslag doet van zijn maandenlange afwezigheid. Maar ook een leuk artikel van een langzamer-

hand verslaafde Daniëlle, die niet

meer zonder Athlos en hardlo-

pen kan.

Veel leesplezier.

Voorwoord

Donderdag 29 januari hebben we bij Athlos een

ouderavond georganiseerd waarbij ouders en ver-

zorgers wat meer inzichten konden krijgen over

de inhoud van trainingen en de wedstrijden van

hun actieve kinderen. Een kleine maar gezellige

opkomst zo voor de eerste keer waarbij de trai-

ners van mini B/C pupil tot aan Senioren vertel-

den over de inhoud van de trainingen met leuke

voorbeelden en anekdotes.

Daarbij werd ook het wed-

strijdsysteem uitgelegd en

het aantal wedstrijden die

standaard in het pakket

zitten. Uiteraard was er ook

ruimte voor vragen en op/

aanmerkingen. Duidelijk

naar voren kwam de veelzijdigheid van een trai-

ner.. dit beperkt zich namelijk niet tot 1, 2 of 3

keer per week training geven maar er komen nog

heel veel andere zaken bij kijken. Elke trainer is

verantwoordelijk voor het maken van een trai-

ningsplanning in de vorm van schema’s. De trai-

ners zorgen voor inschrijvingen van wedstrijden,

verzorgen rij schema’s, maken een infobulletin,

begeleiden wedstrijden, beantwoorden vragen en

e-mails van ouders, hebben trainers vergaderin-

gen en de meeste trainers zijn actief bij het orga-

niseren en begeleiden van het Athlos kamp. Kort-

om heel veel taken voor de trainers die vooral

met veel plezier en enthousiasme gedaan wor-

den. Toch zouden we bij al deze taken wel hulp

kunnen gebruiken, Een helpende hand bij trainin-

gen en wedstrijden. Misschien iemand die de ad-

ministratie (oa. rijschema ) kan doen en bij de

wedstrijden wellicht wil helpen jureren of een

groepje begeleiden. De jeugdgroepen zijn zo

enorm gegroeid dat er minimaal 3 trainers of in

ieder geval assistenten nodig zijn voor een trai-

ning. Misschien heeft u interesse om te assisteren

bij een training maar heeft u geen ervaring . Dit is

geen enkel probleem, wij zorgen ervoor dat er een

gediplomeerde en vakkundige trainer voor de

groep staat zodat u er nooit alleen voor staat.

Mocht u zich niet willen vastleggen maar zo af en

toe iets willen doen dan horen wij dat ook graag..

Een vereniging bouwt nu eenmaal op zijn/haar

vrijwilligers en dat is bij Athlos niet

anders. We hopen dat we middels

deze avond een kijkje achter en

voor de schermen van de baanatle-

tiek hebben gegeven en zijn uiter-

aard enorm benieuwd of u uw

steentje wilt bijdragen. Mocht u

nog vragen hebben dan mag u mij

of andere trainers altijd vragen

stellen en/of mailen.

alida@sportcentrumiedema.nl

Tijdens deze informatieve en gezellige avond had

ik u ook nog enthousiast willen maken voor het

jaarlijkse Athlos Jeugdkamp maar dat is er door de

volle avond niet meer van gekomen. Daarom nu

nog even een tip om alvast de datum van het ko-

mende jeugdkamp in de agenda te zetten 14-15-

16 mei 2015. U kind krijgt binnenkort een kamp-

formulier

mee naar

huis en mid-

dels de

website van

Athlos kunt

u meer over

het jeugd-

kamp lezen.

Het wordt weer helemaal te wauw want Athlos

Goes Wild West!

Alida van de Kolk

Uit het Startblok

verslagje van een ouder

Afgelopen donderdag 29 januari heeft Athlos de

allereerste ouderavond gehouden voor de ou-

ders/verzorgers van de pupillen en junioren. En

volgens mij een zeer geslaagde avond!

Mijn zoon en mijn man zijn beiden al een aantal

jaren lid van de vereniging. En zelf ben ik mijn hele

jeugd met veel plezier lid geweest bij AVVOG,

Spero en Athlos. Toch ben ik, samen met een oud-

trainingsmaatje en nu ook een moeder

van een A-pupil , naar de ouderavond ge-

gaan.

En daar heb ik een aantal dingen gehoord,

die ik mij tot nu toe nog niet voldoende

realiseerde.

Alle trainers gaven een uitleg van hun trai-

ningen. De opbouw en over hoe de trai-

ningen bij de pupillen heel spelenderwijs

gaan. Dat de A-pupillen toch al wat seri-

euzer met de techniek bezig gaan. En de

D-junioren, die daar nog weer een stapje verder in

gaan. Alle trainers bewust van alle ontwikkelin-

gen bij de kinderen en dat zij daar hun trainingen

op aanpassen. Verder tot de

senioren, die zich steeds meer specialiseren, maar

toch ook ervaren hoe fijn het is om bv. na een

paar weken verspringen, zich weer even kunnen

richten op de werpnummers…. De veelzijdigheid

van deze sport.

Ook was er de uitleg over het belang van bostrai-

ningen en waarom specialiseren op jonge leeftijd

niet slim is.

Maar wat mij het meeste opviel, is hoe bevlogen

elke trainer vertelde over zijn groep. Hoe mooi zij

het vinden als ze na een paar trainingen al de voor-

uitgang zien in techniek. Of genieten van een op-

merking van één van de kinderen als hij of zij het

door heeft wat een bepaalde beweging doet. Het

enthousiasme om hun geliefde sport over te bren-

gen op de kinderen.

Maar bij al deze enthousiaste verhalen werd ook

wel duidelijk dat de taak van een trainer niet be-

gint en stopt bij elke training. Dat hier ook veel

voorbereiding aan vooraf gaat. Het uitstippelen

van trainingsschema’s voor het seizoen. Overleg

met de hulp-trainers. Alle administratie rond wed-

strijden, nieuwe aan-

meldingen, afzeggingen

(zelden natuurlijk). Het

aanmelden bij wedstrij-

den, rijschema’s maken,

begeleiden bij wedstrij-

den en ik denk dat ik

nog wel wat taken ver-

geet. Maar ook dat

deze trainers telkens

weer bereid zijn om

nieuwe cursussen te

volgen om nog betere trainers te worden en nog

betere trainingen te kunnen geven.

En die kant realiseerde ik mij tot nu toe nog niet.

Ach, je brengt je kind naar de training en haalt hem

of haar na 1 of anderhalf uur weer op. Je gaat af en

toe mee naar een wedstrijd en zijn de prestaties

geleverd, stap je de auto weer in en gaat naar huis.

Prachtig! Iedereen weer tevreden en kind moe,

De eerste ouderavond bij Athlos

maar voldaan!

De hoofdtrainster, Alida van der Kolk, gaf hier ook

een helder beeld over en deed een dringende op-

roep voor hulp. Net als Marcel Celie en Kees de

Groot.

Nu hebben we allemaal de lange lijst met oproe-

pen voor vrijwilligers vast al wel eens gezien. Maar

als je op zo’n ouderavond hoort hoeveel werk deze

mensen allemaal verzetten voor onze kin-

deren…………

Diepe buiging! Petje af! Chapeau!!

Maar hier kan het niet bij blijven! Deze lijst moet

toch echt weg!

Dus oké, ik geef me op voor 1x per maand op de

zaterdag kantinedienst en vorige zomer heb ik 2x

geholpen bij medaillewedstrijden. Dat wil ik ook

wel weer gaan doen en wie weet wat administra-

tie…… Een kleine bijdrage, maar ach, als we dat

allemaal nu eens doen…..

Dat helpen bij wedstrijden is trouwens erg leuk!

Het maakt je nog meer betrokken bij de wedstrijd.

En zeg nou zelf; als alle ouders die toch de hele

ochtend aanwezig zijn, bij de wedstrijden nu iets

doen….. Je bent er toch! En laten we eerlijk zijn; de

meeste kinderen gaan naar hun trainingsgenootjes

en gaan hun eigen gang. En even helpen met ko-

gels terug rollen, de lat er weer op leggen bij hoog

of aanharken van het zand bij verspringen… dat

kunnen de meesten van ons best! En voor het ech-

te jurywerk organiseert Athlos nog cursussen ook.

Of helpen bij de training van dat jonge spul bij de

mini-, C- en B-pupillen. Fysiek niet iets voor mij,

maar het lijkt mij prachtig met die kleine apen….

euh, kinderen.

En wedstrijdbegeleiding…. Als een ouder die toch

al meerijdt nu even het aanspreekpunt wordt bij

de wedstrijd, dan nemen we de trainer ook al

weer wat werk uit handen en kan hij/zij zich rich-

ten op de kinderen. (Trainers, meteen vragen op

de wedstrijdformulieren ?)

Echt, ouders/verzorgers, bekijk die lijst eens goed

en kijk of er iets is wat je zou kunnen doen! Doe

mee en vul, net als ik, zo’n

lijst in! Structurele hulp of

incidenteel… volgens mij zijn

ze blij met elke hulp!

Ja, het kost vast wat tijd,

maar hee, veel is vast wel in

te passen en doe je echt iets

actiefs, krijg je er nog een

betere conditie van ook!

Trouwens voor eventuele

werkzoekenden.. Weet je dat

vrijwilligerswerk goed scoort

op een c.v. ?

Ik zeg met een dikke knipoog; een win-win situa-

tie!!

Kijk nou, ondertussen help ik met dit verslagje

ook al mee voor kopy voor het clubblad De Wis-

sel!

Wanneer u dit leest is de maand januari alweer

voorbij. Bij zowel de Weg als de Baanatletiek

wordt alweer hard getraind om ons voor te berei-

den op het komende voorjaar en de wedstrijden

die gaan volgen. Ook intern zijn wij druk bezig

met het voorbereiden en regelen van veel zaken.

Op vrijdag 27 maart aanstaande is de Algemene

Ledenvergadering van Athlos. Noteer vast in uw

agenda. Daar zal de beker uitgereikt gaan worden

aan die weg-of baanatleet(te) die geweldig heeft

gepresteerd en er zal een aanmoedigingsbeker

zijn voor een baanatleet en NW/Wandelaar die

zichzelf in de kijker heeft geplaatst en opgevallen

is door zijn/haar prestatie.

In de

maand fe-

bruari gaan

alle trainers

(sters) naar

de jaarlijk-

se herha-

lingsavond

AED/

Reanima-

tie. We willen niets aan het toeval overlaten. De

enige cursus waarvan iedereen hoopt dat je deze

nooit hoeft te gebruiken, maar we zijn er wel op

voorbereid wanneer het nodig is.

De voorbereidingen

voor de clubkampi-

oenschappen in sep-

tember, de week van

21 t/m 26 september

zijn in volle gang. Het

betreft hier de Baan-

en Wegatletiek en het

NW/Wandelen. Dit

keer gaan wij er echt

alles aan doen om ook

de wegatletiek warm te maken mee te doen. Het

moet een feest gaan worden waarbij iedereen op

zijn/haar niveau mee kan en wil doen. We komen

er nog op terug, maar noteer maar vast in de agen-

da.

Ouderavond Baanatletiek. Dit jaar voor de eerste

keer gehouden. Een succes mag je het noemen.

Veel ouders wilden weten hoe het er aan toe gaat

bij trainingen en wedstrijden van hun kinderen,

maar ook wat erbij komt kijken voor de trainer

(ster) om goede trainingen te organiseren en om

naar wedstrijden te gaan. Wij zijn er heel blij om

dat een aantal ouders bereid zijn gevonden om ook

de handen uit de mouwen te steken en zich aan-

bieden als vrijwilliger. Een goede start naar hopen

wij, nog meer ouders die willen helpen om de

baanatletiek verder uit te bouwen.

Aftredende baantrainers(sters). Helaas, maar be-

grijpelijk hebben wij de afgelopen maand na een

lang dienstverband afscheid genomen van een

aantal coryfeeën bij de baantrainers. Govert Jan,

Monique, Merel(eind februari), Iris en Lies hebben

hun trainerschap neergelegd. Op passende wijze

hebben de andere baantrainers(sters) afscheid van

hen genomen, waarbij wederom naar voren kwam

welk een hechte club trainers(sters) Athlos rijk is.

Vanaf deze plaats wil ik hen namens de commissie

Baan en Wegatletiek nogmaals bedanken voor hun

enorme inzet voor

de baanatletiek.

Met hartelijke groet,

Kees de Groot

Nieuws van de Commissie Baan- en Wegatletiek

Rick Lahaye & Thomas Waanders -

'Vrij zijn in mijn hoofd. Ik wil niet racen tegen mijn hartslaghorloge!' Dat is het antwoord wat veel Afrikaanse hardlopers geven, wanneer je ze vraagt waarom ze geen gebruik maken van feedback zo-als hartfrequentie, snelheid en het aantal gelopen meters. Het Nederlandse straatbeeld kleurt totaal anders. Veel mensen monitoren hier juist wél hun presta-ties. Een groot contrast! Dan borrelt de vraag op: wat is nou verstandiger als iemand een persoonlijk record wilt lopen? Wel of geen meter?

De afgelopen twee jaar hebben wij onderzoek ge-daan naar deze vraag. We heb-ben diepte-interviews afgeno-men van gemiddeld drie uur met 20 gouden medaille win-naars. Eén van onze vragen ging over het gebruik van technolo-gie. Luisterend naar onder meer Ellen van Langen en Lornah Kiplagat, kregen we bijzondere inzichten over de zin en onzin van meters. Een voordeel van het gebruik van technologische feedback, is dat je accuraat kunt meten wat het resultaat is van je inspan-ning en training. Een nadeel kan zijn dat wanneer je minder hard loopt dan je ge-wend bent, frustraties kunnen ontstaan. Je bent niet meer met je primaire taak als hardloper bezig en een gevecht met het horloge ontstaat.

Heeft een hartslagmeter ook invloed op het re-sultaat? Zowel voor- als tegenstanders van tech-nologische feedback hebben grote successen geboekt. Marathonlegende Khalid Khannouchi - meervoudig wereldrecordhouder op de mara-thon - was bijvoorbeeld één van de hardlopers die zeer nadrukkelijk geen gebruik maakte van een horloge. Meer topsporters volgen zijn voor-beeld en lopen liever op hun gevoel. Anderen zijn juist gebaat bij het gebruik van de meters. Voor hen bieden de verworven getallen een be-langrijke houvast. Onze conclusie? Het is geen goed of fout ant-woord. Gewenning, de behoefte aan controle, bewustzijn van de belastbaarheid van het li-chaam en culturele overtuigingen spelen alle-maal een belangrijke rol om te bepalen of tech-nologische feedback een waardevolle aanvulling is. Maatwerk is het toverwoord! Sommige spor-ters zijn gebaat bij technologische feedback, maar anderen juist niet. Bovendien hoeft het één het ander niet uit te sluiten. Olympisch roei-

coach Josy Verdonkschot heeft hier een handige oplossing voor gevonden: een hartslagtraining én een ‘niet-de-hartslag-training’!

Hardlopen op gevoel

Het is al even geleden, maar ik had beloofd om jullie op de

hoogte te houden van mijn atletiek-avonturen bij de lucht-

macht. Van het ene op het andere moment zat ik er opeens

weer middenin (avonturen bedoel ik). Ik was lekker met de

clubkampioenschappen aan het meedoen, en het ging best

lekker. Zeker als je bedenkt dat ik diezelfde vrijdag terug was

gekomen van een drieweekse oefening.

Tijdens het polsstokhoogspringen, het 8e onderdeel van de

tienkamp, kreeg ik het bericht dat ik op uitzending zou gaan.

Nog niet zo vreemd op zich, als je bij defensie werkt weet je

dat dat erbij hoort. Het was echter wel

even schrikken toen bleek dat ik aanko-

mende dinsdag al zou vertrekken. Ik had

dus nog twee dagen voordat ik enkele

maanden weg zou gaan.

Met pijn in het hart ben ik toen gestopt

met de tienkamp en ben ik snel naar huis

gegaan om voor dinsdag nog zoveel moge-

lijk zaken te regelen. Er moest nog een

huis gekocht worden, van alles onderte-

kend worden bij een notaris, een geregi-

streerd partnerschap worden afgesloten,

een keuken uitgezocht worden, een bad-

kamer uitgezocht worden, mijn spullen

pakken, vaccinaties halen, ik moest ervoor

zorgen dat de rest van mijn eenheid ook

de juiste (en steeds wisselende)

informatie had, en tot slot was het

ook nog wel even leuk om een klein

beetje tijd door te kunnen brengen

met mijn vriendin/partner…

Op magische wijze maar vooral

dankzij mijn supervriendin/partner hebben we dat allemaal

nog voor elkaar gekregen! Veel te snel was het dinsdagoch-

tend en stapte ik met nog 100 anderen in het vliegtuig op

weg naar het Midden-Oosten voor een op dat moment nog

onbekende periode.

Naast een laptop met een goed gevulde harde schijf was

mijn belangrijkste bagage de sportkleding denk ik. Aange-

zien er in zo’n gebied, naast werken, niet zo heel veel te

doen is heb ik geprobeerd zoveel mogelijk te blijven spor-

ten. Dat is redelijk gelukt. Er was een flinke asfaltweg waar

ik menig duurloopje op heb gemaakt, en ook op de loop-

band heb ik behoorlijk wat kilometers afgelegd.

Helaas ben ik niet anders gewend dan dat ik train in een

trainingsgroep en word ik daar altijd door uitgedaagd om

mijn best te doen. (Omdat ik anders van ze verlies, en dat

kan ik niet hebben) Binnen het detachement waren er niet

echt lopers, dus was ik daar voornamelijk op mijzelf aange-

wezen voor de trainingen. Dat mondde uit in vooral duur-

loopjes en af en toe lange tempo’s. Het echte snelheids-

werk heb ik totaal niet gedaan, en ook echt even lekker

diepgaan tot je een beetje misselijk wordt was er niet bij.

Daar heb ik toch echt mijn atletiekvriendjes voor nodig!

Tijdens de uitzending werd er door een van onze coalitie-

partners een hardloopwedstrijdje georganiseerd. Dat was

wel leuk, even de dagelijkse sleur doorbreken, plus het was

iets wat ik leuk vind en waar ik redelijk goed in ben (als ik er

niet een beetje goed in ben vind ik het ook niet leuk). Het

was een vijf kilometer wedstrijd, die bestond uit 2,5 kilome-

ter over een rechte weg, een pion en weer 2,5 kilometer

terug. Best saai. Maar, wat nog belangrijker is, ik won. De

Krijgsmacht atletiek

andere deelnemende Nederlanders waren ook allemaal men-

sen die af en toe een stukje hollen. Dat resulteerde in 7 Ne-

derlanders bij de eerste 10, waarvan 5 in de top 6. Hierop

vroegen de coalitiepartners: “Where are all the slow Dutch?”,

waarop ik antwoordde dat wij de slow Dutch waren en dat de

echt snelle lopers niet konden komen

Na een dikke

drie maanden

kwam ik weer

terug in Neder-

land, waar mij

na 3 dagen al-

weer de eerste

cross stond te

wachten. Hier

werd ik nog-

maals op de feiten gedrukt: Ik kan niet trainen zonder com-

petitie. Ik heb ik die drie maanden behoorlijk wat aan snel-

heid en kapot-kunnen-gaan-heid ingeleverd, en moest mijn

meerdere erkennen in Rob en Kevin, wat ook geen schande is

natuurlijk. Hiermee werd wel een mooie 1-2-3 behaald door

de Athlosmannen!

De donderdag daarna werden de open luchtmachtkampioen-

schappen cross-country gehouden. Ook al zat ik nog in mijn

verlof, voor een stukje hardlopen draai ik mijn hand niet om.

Of juist wel, als dat nodig is. Ik had mijzelf ingeschreven voor

de korte cross, de 4 km. Dat leek mij wel genoeg, en met het

oog op mijn verloren snelheid ook beter dan de 9 km, want

dat gaat veel te langzaam.

Er werd ontzettend snel gestart, en er liep nog een tweetal

goede lopers mee. Eén daarvan nam direct de kop, en de

ander startte wat langzamer. Ik besloot (zoals bijna altijd, en

zeker niet altijd succesvol) om mee te gaan met de kopgroep.

Met moeite kon ik de eerste

ronde over het vrij vlakke par-

cours (met uitzondering van

een stuk mul zand en een ge-

deelte van de hindernisbaan)

bij blijven. Een voordeel van

het hoge tempo was wel dat

we de kopgroep hadden uitge-

dund tot twee man.

Het voelde behoorlijk zwaar en

ik had het idee dat ik dit tem-

po niet nog een ronde zou

volhouden. Toen ik achterom

keek zag ik dat de andere goe-

de loper op een meter of 20

achter ons liep en dus ook nog

niet geheel verslagen was,

zeker omdat ik wist dat hij van

de lange(re) afstanden is. Na een meter of 400 in de tweede

ronde ging de koploper iets langzamer lopen, en aan zijn

gehijg hoorde ik dat dit kwam omdat hij niet harder kon. Ik

ben er toen nog even achter blijven lopen en gebruikte het

iets langzamere tempo om zelf ook een beetje bij te komen.

Dit kon niet te lang duren, want de nummer 3 liep nog

steeds vrij dicht achter ons. Halverwege de tweede ronde

ben ik hem daarom voorbij gegaan en sloeg een gaatje. De

voorsprong heb ik langzaam uitgebouwd en niet meer weg-

gegeven, waarmee ik luchtmachtkampioen op de korte

cross ben geworden. Over een aantal weken is het defensie-

kampioenschap, hopelijk ben ik dan nog weer wat beter in

vorm en kan ik daar ook weer meedoen om de medailles.

Naast een individuele wedstrijd was het ook een wedstrijd

tussen de verschillende luchtmachtvelden, waarbij het resul-

taat van de beste 2 mannen op de korte cross, de beste 2

mannen op de lange cross en de beste 2 dames werden op-

geteld. Het team van Leeuwarden was klein (precies 4 man

en 2 dames) maar fijn, wat resulteerde in een 2e plaats. De

sportbaas van Leeuwarden was daar erg blij mee, zo’n hoge

plaats had Leeuwarden nog nooit gehaald en het betekende

een mooie beker voor in de prijzenkast!

Nou, het is een behoorlijk lang verhaal geworden, maar het

is natuurlijk ook wel even geleden dat ik wat heb geschre-

ven. Hopelijk ben je niet afgehaakt en vond je het leuk om te

lezen. Zo niet, dan sorry voor je tijd. Er komen nog wat de-

fensie wedstrijden aan de komende tijd (defensie kampioen-

schap cross, het baanatletiek-kampioenschap en een inter-

nationale-luchtmacht-soort-van-competitiewedstrijd. Dus ik

zal ook nog wel wat stukjes schrijven. Dus dan moet je die

ook maar niet lezen. Of wel.

De groeten!

Uit de geschiedenis van de atletiek

in Harderwijk

Een bijna vergeten onderdeel: de Uurloop.

Deze keer ben ik mijn archief eens ingedoken op zoek naar informatie over de uurloop. Eerst een stukje uitleg. Overgenomen uit Wikipedia;

Werelduurrecord (atletiek) Bij het werelduurrecord atletiek gaat het erom, om in een uur een zo groot mogelijke afstand op een 400 meter baan af te leggen. Na een uur lopen geldt het achterste been voor de meting van de afgelegde af-stand. Het huidige record bij de mannen is sinds juni 2007 van de Ethiopiër Haile Gebrselassie (21.285 m) en bij de vrouwen sinds augustus 1998 van de Keniaanse Tegla Loroupe (18.340 m). De eerste uurloop vond plaats rond 1690 in Engeland en werd gelopen door E. Preston uit Leeds. Preston haalde in het uur een afstand tussen de 16 en de 19,2 kilometer, maar dit werd nooit als een werelduurrecord er-kend. Er worden zelden wedstrijden over een uur gehouden, vooral omdat het lastig is voor de jury om van alle lopers precies vast te stellen, waar ze zich na een uur bevonden. Soms wordt een speciale recordpoging georga-niseerd voor een bepaalde atleet, waarbij slechts een paar anderen ter ondersteuning een deel van de race meelopen. Zo is het bijvoorbeeld ge-gaan bij de wereldrecords van Jos Hermens. Doordat de uurloop zelden wordt gelopen, staan de records niet scherp. Zo was bij de vrouwen eind 2006 de gemiddelde snelheid van het wereld-record op de halve marathon 18.968 m beduidend sneller dan het wereld-record op het uur. Zelfs bij het record op de marathon ligt de snelheid hoger dan bij het uurrecord, name-lijk 18.695 m. Bij de mannen is het record op de halve marathon (21.098 m) met een hogere snelheid gelo-pen (21,6 km/h). Op grond hiervan zou het uurrecord dus 300 meter beter kunnen. In mijn archief kom ik de eerste berichten over een uurloop tegen in 1974 en 1975. Peter Hordijk en Felix Slezak liepen in Vught eerst een parcours voor een 10 Engelse mijl (16 km en 9 me-ter) op de weg om daarna het uur vol te maken op de sintelbaan. Ik heb alleen de uitslag van Felix; 16.939, 80 m. In 1975 hebben zij beiden weer een uurloop gelopen en kwamen tot afstanden van 17.595 m voor Peter en 17.085 m voor Felix. Na de opening van onze eigen sintelbaan in Harderwijk zijn wij ook begonnen met het organiseren van uurlopen. Hier een lijst met prachtige geleverde prestaties: 1976 Felix Slezak 16.359 m 60 cm

Jacob Haklander 15.730 m 60 cm Kees v/d Sluis 13.985 m

1977 Jacob Haklander 16.617 m

Jan Mulder 16.224 m 90 cm Kees v/d Sluis 15.791 m 1979 Jan Mulder 16.569 m Wim Hoogendorp 16.264 m 1980 De 1e keer dat de uurloop op de nationale wedstrijdkalender van de KNAU stond. Ter Marvelden 18.172 m Jan Mulder 16.940 m Wim Hoogendorp 16.840 m Kees van Gemert 16.506 m Alex Boons 16.187 m Alice Westerink 13.416 m Alice was toen 16 jaar! 1981 Rinus Groen 17.463 m AV Veluwe Hans Meester 17. 830 m 1982 Van Miltenburg 18 .367 m 1983 1983 Gerard Mentink 18.328 m Gerard liep de 1e 10 Eng Mijl op de fiets-

paden.

In 1993 en 1994 hebben we de laatste uurlopen georganiseerd, alleen voor onze leden.

1993 Luigi Simbula 16.524 m 1994 Jaap v.d Broek 15.627 m Johan Foppen 16.840 m Cor Vellinga 15.575 m Aart van Beek 15.175 m Cees Kraay 15.051 m Nico v Leeuwen 14.600 m Gerrit Bosch 14.940 m Henk van Beek 14.385 m Nico Schone 14.552 m

Theo Stevens 14.239 m Aart Romkes 14.407 m Frits v.d. Valk 13.798 m Raymond Pattiwael 14.382 m Rien Petersen 13.195 m Leo van Doorn 13.847 m Dames 1993 Marjo Pijloo 11.969 m 1994 Yvonne van Doorn 13.900 m Metty Vellinga 11.958 m Ingrit Meijer 12.762 m Karin Ruts 11.958 m Marja Spanos 12.579 m Janny Wouda 11.948 m. Een groep van 19 Athlos-atleten vertrok in 1994 op een woensdagavond voor de uurloop op onze baan. Hierbij waren ook 3 vrouwen. Sinds 1977 had ik de lijst aangevoerd met een clubrecord van 16.617 m, maar dat jaar ging Luigi Simbula mij voorbij. Hij staat nu in de boeken met een clubrecord van 17.115 m gelopen op 25-05-1994 Bij de vrouwen is het clubrecord in handen van Lianne Bouwmeester met 14.567 m. Ook gelopen op 25-05-1994.

Het wordt de hoogste tijd dat er weer eens een uurloop wordt gehou-den en er wat nieuwe records in de boeken komen !!

Oproep voor ranglijsten van leden van

AVVOG-SPERO en ATHLOS

Deze winter heb ik van leden die meerdere jaren namens onze vereniging aan wedstrijden hebben deelgenomen, hun geleverde prestaties op jaarlijsten gezet. Met van ieder jaar ieders eigen best geleverde prestaties. Deze gegevens heb ik uit mijn archief en uit de vele 10 besten lijsten die ik in mijn bezit heb. Op het ogenblik ben ik met de laats ver-schenen 10 bestenlijst tot en met 2014 bezig en hoop het klaar te hebben voor het mooie weer begint en het buiten-leven roept. Ben jij hierin geïnteresseerd en zou je graag je eigen beste prestaties op een rij willen hebben? Reageer dan snel en neem dan via een email contact met mij op! Dan mail ik je jouw gegevens om te contro-leren of ze kloppen en/of dat er aanvullin-gen bij moeten. Samen maken we hier dan een complete lijst van voor in mijn archief.

Jacob Haklander Middenlaan 19

3843 BA Harderwijk. Telefoon 0341-416561

e-mailadres: j.haklander@solcon.nl

Een jaar of zeven geleden ben ik met iets begonnen dat ik eigenlijk niet kan; hardlopen. Het is beter iets te doen waar je goed in bent en dat te verbeteren. Het voert een beetje te ver precies uit te leggen hoe ik van kaatsen, zeilen en bil-jarten in het hardlopen ver-zeild ben geraakt. Het feit ligt er. Uiteindelijk ben ik op het dwaze idee geko-men marathons te gaan lopen: 2011: Univé Dren-the marathon 2011: Marathon Zeeland 2012: Ach-mea Midwinter marathon 2012: Marathon Zeeland 2013: TCS Amsterdam marathon 2014: ABN-AMRO marathon Rotterdam 2014: Marathon Zeeland. De tijden zijn zo slecht dat ik ze er niet bij durf te zetten. Nou ja vooruit. Één dan; Rotterdam liep ik in 04:46:59. En mijn snelste marathon is 04:40:29 Maar er zit al 4 jaar geen spat verbete-ring in.

Na zeven marathons weet ik het zeker, ik kan niet ardlopen, hooguit middelmatig joggen. Wat te doen? Stoppen? Medio oktober wordt het al vroeg donker, niet leuk om alleen ’s avonds in de kou te trainen. Ik herinner me op dat moment dat er er-gens aan de Strokelweg een verlichte atletiekbaan is en rijd er eens op goed geluk naartoe. Ik vraag een paar mensen of je daar ’s avonds vrij op rond kunt rennen, maar nee, je moet dan lid worden bij Athlos. Na een beetje heen en weer gepraat loop ik een week later in loopgroep 3 van Kees de Groot. Een dag na de eerste training krijg ik op dinsdag 21 oktober een mail van Kees: ‘Van harte welkom bij Athlos. Ik hoop dat je gauw je plek binnen loopgroep 3 zult vinden en dat het plezier in het lopen hiermee wordt vergroot.’

Ik maak kennis met de wondere wereld van het hardlopen. Bij AD denk ik Anno Domini, maar nee, het is anaerobe drempel. Soms denk je dat je in een fruitwinkel bent beland. Het gaat dan over appeltjes plukken en ba-naantjes maken. Ik ben anatomisch redelijk onderlegd, maar toch laat Kees ons met regel-maat spiergroepen voelen waarvan we niet wisten dat we ze hadden. Eerlijk gezegd is lid

worden van Athlos één van de leukste beslissingen die ik in 2014 heb genomen. Je maakt er kennis met aardige mensen, zoals een zekere meester Luuk de Jong die in december met pensioen is ge-gaan en die me zo nodig in het Kootwijkerzand mijn plaats even moest wijzen J - dat is leraren ei-gen - ik kon hem niet bijhouden.

Tsja, stoppen met lopen? Nog maar even niet. Ik heb echt ontzettend veel van Kees de Groot opge-stoken, het is echt een hele goeie trainer. Dat mag ik van meester De Jong niet zeggen waar hij bij is en dat zal ik natuurlijk ook nooit doen. Volgens Kees moet ik anders gaan lopen. Mijn knieën zwabberen bij het lopen, ze maken een hoek van 20o met de voorwaartse beweging. Mijn armen idem dito. Nu probeer ik ze in voorwaartse rich-ting te bewegen, dat is eigenlijk wel zo logisch. Ap-peltjes plukken en banaantjes maken, deed ik vroeger ook nooit. Ik heb kennis gemaakt met trip-ping, dat gaat nog wel, maar met skipping begon ik een beetje een hekel aan Kees te krijgen, vooral als je er lang mee door moet gaan is dat een ge-voelige bezigheid. Maar feit is wel dat ik mijn trai-ningsrondje van een halve marathon nu 10 weken later tot mijn stomme verbazing ineens een kwar-tier sneller loop. Dus, eens kijken of ik op 12 april in Rotterdam op mijn 58ste de snelste marathon van mijn leven kan lopen.

Willem Elsinga

Met zwabberende knieën naar de fruitwinkel

Nordic Walkers genieten in de sneeuw Eind januari konden de lopers op de vrijdag- en zaterdagochtend van een magische witte wereld genie-ten. Aangename temperaturen, verse sneeuw, niet glad, geen wind. Met name het weidse Beekhuizer-zand is dan magnifiek om over te steken (dat is in de zomer als het mul is wel anders). Alleen in de buurt van het clubgebouw was het met de gladheid uitkijken geblazen, verder zat iedereen na de geweldige tocht zeer tevreden aan de koffie na afloop.

Eindelijk de goede stoute schoenen aangedaan en mij opgegeven voor de starters van Athlos voor de 5km. In drie maan-den leren hardlopen in een groep. Via een vriendin kreeg ik de tip, "want in een groep lopen is echt het veel leuker voor jou dan al-leen." Ik heb wel eens wat gelopen met oortjes in en de stem van die bekende Belgi-sche. Samen met mijn hon-den in het bos. Ik vraag mij dan steeds af of ik het wel goed doe en hoe blijven die oortjes in mijn oor zitten onderweg? Hoe zit het toch met die ademhaling en waar blijft dat lekkere gevoel waar iedereen het over heeft? Starten op maandag de 8e september en zeker weten dat ik elke maandag en donderdag kan tot aan 1 december voor de 5 km! Zo wilde ik starten en alles zou wijken voor die avonden. Wat een leuke groep en wat een plezier geven die avonden die steeds donkerder en kouder werden. Doordat er een groep op me wacht blijf ik niet op de bank zitten. Bo-vendien wordt de omtrek van buik en benen minder en het gewicht op de weegschaal ook! Dat wordt nog leuker. Omdat ik mij na het lopen zo goed voel en ik niet de meest slanke ben krijg ik nog meer energie om nog verder door te gaan met lopen en bewuster te eten. Dat krijg ik er gratis bij. Met hier en daar toch wat afval-lers hebben we het gezellig afge-sloten met een etentje na het be-halen van de 5km. Geen problemen met de ademha-ling en de oortjes zijn in de groep niet nodig. En het lekkere gevoel waar iedereen het over heeft heb ik ook gevonden. Al pratende tij-dens het hardlopen hebben we inmiddels de 11 kilometer gelopen. We lopen voor op schema

omdat we 14 maart pas voor de 10km gaan, maar dat voelt zo goed!

Ik heb al veel reclame gemaakt om-dat ik het iedereen aanraad! Boven-dien is het een gezellig clubhuis waar we samenkomen voor en na het lopen. Zo gaaf die saamhorig-heid! Daar kan ik enorm van genie-ten. (Nb. Na de 10 km behoren we buiten het clubhuis te verzamelen dat lijkt me iets minder prettig) . Ik ben enorm blij met de stap die ik

gedaan heb in september en heb menigeen aange-stoken met het Athlos virus. Ik werk namelijk in een huisarts praktijk en weet hoe met virussen om te gaan.........allemaal hardlopers op de werkvloer die iets meer ervaring hebben, maar die mijn vor-deringen volgen. Dat maakt het ook zo leuk! Mijn doel is de Zevenheuvelenloop in november dit jaar, maar het doel wat ik hoger stel is met veel plezier in groepsverband nog lang te mogen lopen.

Mijn dank aan allen die Athlos mogelijk maken.

Danielle Vastenburg

De eerste stappen

op weg naar halve marathon Harderwijk

We schrijven 24 januari 2015. Vandaag werden

wij bij het wakker worden verwelkomt door de

eerste sneeuw van 2015. Op het programma

staat 17 km op 85% van AD (Anaerobe Drempel

voor de kenners). Onderweg naar Athlos miezert

het een beetje en half nat komen wij aan bij

Athlos. Snel omkleden want om half tien begint

de training .

Omdat het gesneeuwd heeft wordt besloten om

de training op gevoel te doen, want het kan glad

zijn en we moeten wel heel blijven tot de 14e

maart want dan gaat het gebeuren. Voor een

aantal atleten de eerste halve marathon. We

gaan rus-

tig begin-

nen met

inlopen,

en vlak

voor de

zandver-

stuiving

even wat

losmaak-

oefeningen. Daarna niet langs, maar over de

zandvlakte die nu besneeuwd is. Wat een magni-

fiek gezicht. De omgeving is helemaal wit met

hier en daar een verdord grassprietje.

Aan de overkant aangekomen gaat de route verder

naar het jongerenkamp en wij vervolgen de weg

langs de Hierdense beek. De bedoeling is over de

stenen duiker, maar deze is er niet meer. Het pad is

verlegd over wat heuvels. Nog niet eerder gezien

maar echt prachtig aangelegd. Aan het einde van

het nieuwe pad buigen wij naar rechts af en zien al

snel de Poolseweg die wij vervolgen richting van de

oude waterval. Hier aangekomen gaan wij naar

rechts en lopen langs de hellingen van klein Zwit-

serland terug naar ons beginpunt,Athlos, waar wij

17,3 km eerder vandaan zijn vertrokken. Wat een

mooie belevenis kunnen wij weer bijschrijven op

onze palmares.

LA3 trotseert sneeuw en regen

Mijn moeder zei altijd, dat geluk alleen voor de rijkeren was weggelegd. Als u zich verplaatst in de tijd dat mijn moeder leefde, kunt u het wel begrijpen waarom zij dat zo zei. In de jaren der-tig, veertig en vijftig van de vorige eeuw was het geen rozengeur en maneschijn en al hele-maal niet wanneer je de vrouw van een arme visserman was. Je man was op zee, en jouw ge-zin bestond uit elf kinderen. Het huis was te klein, je had geen geld en geen centrale verwar-ming. Een wasmachine, koelkast en meer van dat soort zaken bestonden toen nog niet. Het leven was hard, zeg maar bikkelhard. Het was gewoon een kwestie van overleven. Mijn moe-der was keihard, tenminste….., dat leek zo, en ze trok nooit een woord terug, ook al wist ze misschien dat ze ook wel eens ongelijk had. Overeind blijven en vechten tegen de bierkaai, het overleven pur sang. Toch heb ik altijd veel respect voor haar gehad. Ze is tachtig jaar mo-gen worden en eerlijk gezegd mis ik haar elke dag. Een klasse vrouw en in mijn hart staat een standbeeld voor haar.

Op latere leeftijd werd ze wat milder. Ze keek dan, als je bij haar zat, vanuit haar stoel dwars door je heen en voelde wanneer je ergens mee zat. Levenservaring? Geluk? Ik denk wel eens aan haar en vraag mij af of zij geluk kende. Ik vermoed op jonge leeftijd wel toen zij mijn va-der leerde kennen en verliefd werd, of is dat geen geluk? Het geluk leerde zij zeker kennen toen zij op latere leeftijd gelovig werd. Haar ogen gingen veranderen. Er ge-beurde iets in haar, waardoor zij anders ging kijken en reageren. Was het milder worden of………. ? Ik weet nu ook wat geluk is, en ik houdt mijn mond er niet over dicht. Geluk is er voor iedereen, jong en oud, rijk of arm, ziek en gezond, ongeacht huidskleur.

Geluk is zoals jij naar de Wereld kijkt. Geluk zit in jezelf en straal jij uit naar buiten. Het maakt niet uit wat je doet en wie je bent en hoe je bent. Geluk is naar de spiegel kijken en jezelf reflecte-

ren. Geluk is jezelf kwetsbaar op te dur-ven stellen. Jij bent er niet voor jezelf. Jij bent er voor de ander. Geld maakt niet gelukkig, je kunt er hoogstens wat mak-kelijker door leven, maar je kunt evengoed dood-ongelukkig zijn. Ik vraag mij wel eens af in wat voor een maatschappij wij leven. Vraagt u zich wel eens af waarom er tegenwoordig zoveel mensen

een burn out hebben, overspannen zijn, zichzelf pijn doen, of anderen wat aan-doen. Is het aandacht vragen? Is het teveel van jezelf vragen, of vraagt de wereld te-veel van ons? Moe-ten wij op onze tenen lopen omdat de maatschappij dat van ons vraagt? Wordt u daar gelukkiger van?

Volgens mij wordt je daar alleen maar eenzamer van.

Het lijkt wel alsof niemand tegenwoordig nog tijd heeft voor een ander, voor zijn naaste. Vraagt u maar eens aan een vriend of vriendin of relatie of een ander willekeurig iemand hoe het met hem of haar gaat. Negentig procent kans dat u als ant-woord krijgt: “Gaat goed, maar ik ben erg druk”. Veel mensen kennen de eigen buren niet eens.

Raar toch dat ondanks alle social me-dia eenzaamheid één van de groot-ste problemen in Nederland is. STOP DAAR NU EENS MEE, MEN-SEN!!!!!!!!! Verander je levensstijl en maak tijd voor de ander. Ga zo maar eens een praatje maken met een al-leenstaande of jouw eigen buren. Je zult merken dat dat leuk is. Dat is het begin van eenzaamheid naar echt geluk.

met een hartelijke groet,

meester GBJ Legrand.

Geluk is ………………

Marc Gerlings

Een snelle start is niet fijn. We zijn gewend om rustig op gang te komen. Zelfs je lichaam heeft in de ochtend letterlijk een paar uur nodig om een prima bedrijfstemperatuur te bereiken. Hoe pak je dat aan met hardlopen? Een laddertraining die speelt met snelheid en ideale temperatuur.

Je kent het van een training. Je beweegt wat maar je hebt niet lekker de tijd voor een warming-up. Je start en je gaat meteen flink aan de bak. Je voelt wat te stijf en te koel om op dat moment optimaal te presteren. Vooral als je meer op snelheid wilt trainen, bijvoorbeeld met interval, voelt het verschil groot. Pak de fasen van de ladder Je kunt dat gedeeltelijk oplossen. De ervaring leert dat veel lopers meerdere kilometers nodig hebben om met een echt goede temperatuur te lopen. Een warming-up is vaak niet genoeg om dat niveau te bereiken. Met een laddertraining kun je meer in fasen werken en toch trainen op snelheid en gevoel voor snelheid. Loop eerst 10 minuten in, na je warming-up. Dan ga je door naar een fase waarin je in 4 stappen telkens net wat sneller gaat lopen. De truc is om de eerste 2 fasen een langere tijd te geven. Hier-door word je beter klaar gestoomd voor de 2 laatste fasen die echt snel zijn.

2 minuten die je warm maken De verdeling is naar 2 minuten en 1 minuut. Ver-hoog je snelheid met 10% in de eerste fase. Deze duurt 2 minuten. Stel je loopt eerst 5 minuten per kilometer, dan loop je in deze 2 minuten op 4.50 per kilometer. Na die 2 minuten neem je 1 minuut je duurlooptempo aan. Daarna ga je door naar 2 minuten met een 12% sneller tempo. Je zakt daar-na weer terug naar een minuut in je duurlooptem-po. 1 minuut snel Dan volgt het snelle werk: loop 1 minuut snel, 20% sneller dan je duurlooptempo. Neem na die minuut weer gas terug en loop 1 minuut in duurlooptem-po. Je herhaalt nog één keer de tempoversnelling met 20% ten opzichte van je eerste duurlooptem-po in 1 minuut. Goede temperatuur en je kunt snelheid aan 20% sneller lopen op een voor jouw gevoel goed duurlooptempo is voor de meesten een stevige uitdaging. Door de aanloop in fasen te verdelen, word je eerst goed warm en kun je de 2 x 1 minuut in die versnelling goed aan. In de twee eerste fasen kom je een uitdaging tegen die al lastig is maar nog niet moeilijk. Daardoor kom je in een goede flow en kun je die laatste twee tempoversnellingen goed aan. Los of herhalen Je kunt dit als los onderdeel doen binnen een op duurloop gerichte training. Dat is dan een prettige manier om je vaste duurlooptempo eens goed te onderbreken. Je kunt het ook anders aanpakken en de fasen een aantal keren herhalen. Dan maak je van de aaneenschakeling van de 4 fasen een trai-ning op zichzelf. Veel plezier met deze vorm van spelen met snel-heid. Marc Gerlings

Snelheid in 4 fasen opbouwen