Tijding juni 2015

tijdingLedenblad van de IZB, jaargang 77, nr. 2

• Jurjen de Bruijne, buurtdominee

• Afscheid ‘IZB-huistheoloog’ Wim Dekker

Nieuwe medewerker Michaël Boon

Tussen Martinus en Joris

C O L U M N

Het is maandagmorgen 1 juni, het begin van mijn nieuwe roeping bij de IZB.

De week begon met een prachtige afscheidszondag, waarop ik samen met de

gemeente in dankbaarheid kon terugkijken op de taak in Groningen. Nu zit ik

in de trein van Groningen naar Amersfoort, van de stad van de Martinikerk naar de

stad van de Joriskerk. De pendelbeweging die ik fysiek maak is eigenlijk wel een mooi

symbool voor veel van het werk van de IZB: heen en weer bewegen tussen Sint

Maarten en Sint Joris.

Sint Martinus gaf als soldaat ooit de helft van zijn soldatenmantel aan een bedelaar.

Hij deed dit uit bewogenheid en gedreven door zijn geloof in Jezus. Martinus staat

voor de christelijke naastenliefde. In Groningen wordt zijn naamdag, 11 november,

nog altijd uitbundig gevierd.

Sint Joris is de strijdbare heilige. Zijn antecedenten zijn wat minder duidelijk. Hij zou

als soldaat in het Romeinse leger ten tijde van keizer Diocletianus geweigerd hebben

om mee te doen aan christenvervolging en dat met zijn leven hebben moeten

bekopen. Maar zijn naam is vooral verbonden met de legende waarin hij de draak de

doodssteek toebrengt. Door dit verhaal is Sint Joris uitgegroeid tot het symbool van

christelijke strijdbaarheid tegen de machten van het kwaad. Zo kennen we hem

trouwens ook in Groningen. Aan de noordzijde van de Martinikerk, op het

Martinikerkhof, staat een beeld van Joris en de draak. Het staat er als monument voor

hen die zich hebben verzet tegen de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog.

Tussen die polen van onbaatzuchtige liefde en een dappere strijdbaarheid tegen de

machten van het kwaad beweeg ik me de komende tijd heen en weer. Beide zijn

belangrijk voor zending. Martinus zet ons op het spoor van de opofferende liefde van

Jezus, de bron van al het heil. Joris herinnert ons eraan dat we in het voetspoor van

Jezus strijd hebben te leveren en daarom onze wapenrusting op orde moeten hebben.

Dr. Sjaak van den Berg,

algemeen directeur

‘Mijn

pendelbeweging

staat symbool

voor veel van het

werk van

de IZB.’

‘

Pinksterpad blijkt populair

Honderden wandelaars namen deel aan de vijfde

aflevering van het Pinksterpad, maandagmiddag

25 mei. Tijdens de route door een prachtig natuur-

gebied kregen de lopers zo nu en dan een gedicht,

een foto of een tekst ter overweging aangereikt. Op

Goeree-Overflakke ging de tocht van Goedereede naar

Ouddorp. Ook in Oud-Vossemeer en in Nieuwland (bij

Leerdam) werd een Pinksterpad georganiseerd.

De IZB ondersteunt de initiatieven met spandoeken,

tekstborden, flyers en posters. Als u volgend jaar op

Tweede Pinksterdag een wandeltocht in uw gemeente

wilt organiseren, neem dan contact op via [email protected]

of 033-4611949. Zie ook www.pinksterpad.nl.

Tijding • juni 201502

De

van de fondsenwerver‘Dat David met z’n slinger Goliath had verslagen, dat wist ik wel. Maar heel

veel meer Bijbelkennis moest je niet veronderstellen, als je mij tien jaar

geleden had gesproken.’ De 26-jarige Michaël Boon uit Alblasserdam kwam

zeven jaar geleden tot geloof. Op 1 juni begon hij als coördinator

relatiebeheer en fondsenwerving bij de IZB.

kostbare schat

‘Ik kom uit een warm nest, maar we hadden thuis niets

met geloof. Als ik moet afgaan op de ervaringen uit mijn

jeugd dan associeer ik het christelijk geloof misschien

nog het meest met ‘rare mensen’. In ieder geval niet met

mensen waar je jaloers op kon zijn; mensen die lachend

naar de kerk gaan, laat staan er lachend uit komen. Later

heb ik me er wel eens over verbaasd: Waren dat nu de

mensen die een kostbare schat hebben gevonden?

Geloof was gewoon ‘geen ding’ in mijn jeugd. Behalve

dan dat ik op m’n 14e geboeid raakte door de vraag of er

leven na dit leven zou zijn en zo ja, hoe dat er dan uit zou

zien. Maar het was meer een bron van fantasie dan een

existentiële vraag.

Na de middelbare school volgde ik een sportopleiding.

Ik deed aanvankelijk veel aan vechtsporten, maar nadat ik

twee keer mijn neus had gebroken, legde ik me toe op

snowboarden en skiën. In de avonduren en op zondag

werkte ik als lesinstructeur.

Michaël Boon, coördinator

relatiebeheer en fondsenwerving

juni 2015 • Tijding 03

Eind 2007 ontmoette ik in de bus, op het dorp, Esther.

We maakten nader kennis en ze nodigde me een keer uit

om zondagochtend mee te gaan naar de Grote Kerk. Ik

was die zaterdagavond net uit Zwitserland komen rijden,

van het NK snowboarden, dat ik had helpen organise-

ren. Mijn schoonouders halen nog weleens

het verhaal op dat die zondagmorgen een

auto met een luidruchtige bas uit de

geluidsboxen de straat in kwam

rijden. ‘Het zal toch niet…’

Grinnikend: Ja, dat was ik.’

Zoeken

Sommige kerkgangers herinne-

ren zich de nieuwkomer nog als

degene die tijdens de preek met

zijn mobieltje-met-flitser foto’s nam

van het interieur. ‘Ik vond het een

prachtig gebouw. Maar de rest zei me

weinig: de preek, het bidden, het zingen.

Regelmatig ging ik mee, maar het duurde best

een tijd, voordat het me aansprak. Ik had meer aan de

gesprekken met Esther en haar ouders, nu mijn schoon-

ouders. Mijn schoonvader zei: ‘Als je oprecht God zoekt,

en je vindt Hem niet, dan gooi ik de bijbel in de open

haard.’ Die uitspraak kwam wel aan. Ik dacht: Als het

geloof zo belangrijk voor je is, en je durft het zo op het

spel te zetten… dat triggerde me. Vergelijk het met

iemand die begeistert is van een bepaalde kunstschilder.

Als je zo iemand hoort spreken, ga je anders naar de

schilderijen kijken.

Zo heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik de

Bijbel gaan lezen. Stond ik ’s ochtends al voor zessen op,

om stille tijd te houden. Ik kocht boeken waarin de Bijbel

werd uitgelegd en stelde eindeloos veel vragen aan

gelovigen in mijn omgeving: mijn schoonfamilie, mensen

uit de kerk en later ook de dominee.

‘Zo heb ik de stoute schoenen

aangetrokken en ben ik de Bijbel

gaan lezen’

Vreugde

‘De vraag waar ik lang tegen aan heb lopen hikken, is de

meest basale: Bestaat God? Is er meer? Ik vroeg in gebed

om een teken, maar er gebeurde niets spectaculairs.

De overtuiging dat Hij bestaat heeft Hij uiteindelijk zelf in

mijn hart gelegd. Vanaf dat moment kon ik de werkelijkheid

niet meer los van Hem zien. Daarmee kreeg ik ook zicht op

van alles in mijn leven dat echt ‘niet oké’ was. Preken

gingen meer tot me spreken. Ik ontdekte (en ontdek)

steeds meer wie God is en wie ik ben, wie ik voor Hem

mag zijn – in die volgorde. God bestaat en wil

ons zijn liefde en vreugde schenken.

Hoeveel kinderen en jongeren groeien

er niet op in gezinnen waarin niet

klinkt wie God voor hen wil zijn?’

Bevestiging

Na de sportopleiding kreeg

Michaël werk in de marketing en

volgde hij een HBO-opleiding sales

& marketing. ‘Alles liep voorspoe-

dig. Ik heb veel ervaring mogen

opdoen. De afgelopen jaren werkte ik

bij Pon Power en zat in een traject om

over enkele jaren marketing directeur

Nederland te worden. Totdat ik de vacature zag

bij de IZB. Hoewel ik me realiseerde dat ik heel wat zou

moeten opgeven, gingen we gesprekken aan, het klikte

meteen en ik werd uitgekozen. Ik vond het opvallend dat ik

gedurende het sollicitatieproces steeds weer bevestiging

kreeg dat ik deze stap moest zetten.

Sluitpost

‘In mijn nieuwe functie zal ik veel in gesprek zijn met

kerkenraden en gemeenteleden. Waar nodig zal ik hen op

een vriendelijke, maar besliste manier onder de aandacht

brengen dat missionair werk geen overbodige luxe is.

Iedereen moet horen dat God bestaat en wie Hij wil zijn

voor hun persoonlijk. Als je vraagt of het belangrijk is dat

de christelijke gemeente missionair is, zal elke ambts-

drager dat grif beamen. Hoe kan het dan dat het in veel

gemeenten een sluitpost is? Als iets je hart heeft, dan ben

je toch ook graag bereid er geld aan te geven?’

Buurtdominee Jurjen de Bruijne en de

Sinds begin dit jaar is Jurjen de Bruijne ‘buurtdominee’ van ‘Hebron’ in

de Amsterdamse Spaarndammerbuurt, waar mede dankzij het werk van

de IZB en de Noorderkerk een geloofsgemeenschap is ontstaan. Het is

een missionaire oefenplaats, waar veel te leren valt.

grensoverschrijdende geloofsgemeenschap

Jurjen: ‘Onze droom is een christelijke geloofsgemeen-

schap die bestaat uit mensen van allerlei sociale en

culturele achtergronden. Zo’n grensoverschrijdende

gemeenschap staat dwars op onze huidige cultuur, waarin

contacten tussen mensen langs onzichtbare scheidslijnen

verlopen. Blanken ontmoeten vooral blanken, hoogopge-

leiden vooral hoogopgeleiden of, in extreme vorm,

mensen uit het bankwezen vooral collega’s uit het

bankwezen. Die fragmentarisering vind ik een van de

grootste gebreken van onze samenleving.

Eén van de krachtigste getuigenissen van het evangelie in

onze tijd is een christelijke gemeenschap die actief

aanwezig is in wijken en buurten. De roeping van de kerk

ligt juist in de stad óók daarin dat ze de gangbare sociaal-

maatschappelijke grenzen overstijgt. Hoewel ik geloof in

de kracht van doelgroepkerken, willen wij in ‘Hebron’

nadrukkelijk de hele wijk als onze context en ons uit-

gangspunt nemen. Juist de laatste jaren verandert die

wijk sterk: arm en rijk, laag- en hoogopgeleid wonen

letterlijk naast elkaar. Het goede nieuws van God vraagt

ons om juist daar bevrijding en herstel te brengen.

maart 2015 • Tijding 05

Afscheid ds. Louis Wüllschleger

Zelf heb ik veel geleerd van de leefgemeenschap Oude-

zijds 100 waar ik nu deel van uit maak. We vangen

mensen op die tijdelijk hulp en onderdak nodig hebben.

Ik weet nog dat ik bij één van mijn eerste bezoeken vroeg:

‘Wie is hier hulpverlener en wie is cliënt’? Al snel werd

me duidelijk gemaakt dat dat een verkeerd onderscheid

is. Jezelf zien als of hulpverlener of hulpontvanger is een

dynamiek die voor jezelf ongelijkwaardigheid in stand

houdt. Gelijkwaardigheid en wederkerigheid zijn voor mij

geen holle woorden. Het gaat erom dat je niet blijft

hangen in het denken in termen van geven en ontvangen.

Het kenmerk van een echte relatie is juist dat je dat

denken overstijgt. Je deelt samen het leven, zonder

voortdurend bezig te zijn met de balans tussen geven en

ontvangen. Zoals God in Christus zijn bestaan met ons

deelt. Als je het hebt over lessen trekken uit ervaringen in

missionaire oefenplaatsen, lijkt dit me vanuit ‘Hebron’

een belangrijk punt.’

Context

‘In de geloofsgemeenschap die in de afgelopen tien jaar

in de Spaarndammerbuurt is ontstaan, zie ik dat die

droom van een grensoverschrijdende gemeente al

enigszins gestalte krijgt. Daarom heb ik met beide handen

de kans aangegrepen om hier voorganger te zijn. Ik kan

lang theologiseren en theoretiseren over gemeentestich-

ting en als toeschouwer op veilige afstand grote woorden

gebruiken, ik wilde het wel eens gaan proberen in de

praktijk. De buurt spreekt me aan: er is een grote sociale

en culturele diversiteit. Autochtonen en allochtonen,

studenten, yuppen, mensen ‘zonder papieren’, maat-

schappelijk uitgerangeerden. Ik vind het een uitdaging

om in die context leiding te geven aan de gemeente. In

het missionaire team, dat functioneert als een soort

kerkenraad vind je die diversiteit van de wijk terug.’

Buurtdominee

‘In de afgelopen 17 jaar hebben Peter en Conny Smits

waardevol pionierswerk gedaan. Ik merk op allerlei

plekken en momenten hoezeer ‘Hebron’ is geworteld in

de Spaarndammerbuurt. Er is een wijdvertakt netwerk

aan contacten en een grote groep vrijwilligers. Ik presen-

teer me als ‘buurtdominee’. Ik merk dat ook bewoners die

zelden of nooit in Hebron komen, me vanuit dat perspec-

tief benaderen. Ook als ze zich niet actief bezighouden

met het geloof, vinden ze het goed dat de kerk er is. En

dan kun je zomaar opeens uitgenodigd worden om

tijdens een bijeenkomst een zegen uit te spreken over het

Westerpark... Alleen al door mijn parttime aanstelling zal

ik andere prioriteiten en accenten leggen dan Peter en

Conny, die hier werkten. Zij investeerden veel in kinder-

werk en vrouwenactiviteiten. Ik besteed relatief veel tijd

in het voorgaan in de vieringen, als meest publieke en

zichtbare uiting van de gemeente. De zondagse dienst is

een belangrijke plek om de relevantie van het evangelie

in onze alledaagse context uit te leggen. Daarnaast trek

ik intensief op met het missionaire team en ik investeer in

het opdoen van nieuwe contacten; op straat, in de kroeg

of door met mensen thuis af te spreken. Wat houdt

wijkbewoners bezig? Waar verlangen ze naar? Waar

worstelen ze mee? Om dat te weten moet je her en der

je oor te luisteren leggen. Anders bestaat het gevaar dat

je alleen maar praat vanuit jouw denkbeelden over wie

er voor je zit.’

Arena

Des te langer ik in Amsterdam woon, des te meer raak

ik ervan doordrongen hoe betekenisvol het evangelie is.

Maar dat is nogal een boude uitspraak voor een buurt-

dominee met een gemeente van zo’n 40 bezoekers in

een stadsdeel met meer dan 10.000 inwoners…

Ds. Tim Vreugdenhil, een collega uit Amsterdam met wie

ik veel heb samengewerkt, hield me eens voor om bij het

maken van mijn preek me voor te stellen dat ik hem

midden op de Dam zou gaan houden. Waarom zouden

mensen luisteren? Heb ik écht iets te vertellen dat over

ons leven gaat? Dat besef is altijd bij me, in mijn werk, in

mijn preken. Alsof je in de arena staat. Ik zeg dat nu voor

mijn werk in Amsterdam, maar eigenlijk geldt dit voor

elke predikant, elke gemeente; het zou goed zijn die

spanning veel meer te thematiseren. Het houdt je scherp.

Want voor je het weet verlies je je in vrome woorden over

God, die nauwelijks verband houden met het dagelijks

leven. Of je slaat zulke vage taal uit over God en geloof,

dat het niets aantrekkelijks of appellerends meer heeft.‘

Jurjen de Bruijne (27) rondde

in 2013 zijn theologische studie

in Kampen af met een master-

scriptie getiteld ‘Gastvrije

vreemdelingen; monastieke

idealen in een seculiere

cultuur; een onderzoek naar

christelijke leefgemeenschap-

pen in Nederland.’ Samen met zijn vrouw Gerlinde

woont hij in de oecumenische leefgemeenschap

Oudezijds 100 in Amsterdam. Hij is betrokken geweest

bij verschillende missionaire projecten in de regio

Amsterdam en deed onderzoek naar de verschillende

leefstijlen en overtuigingen ten aanzien van geloof,

spiritualiteit en kerk, en de betekenis van de kerkelijke

traditie in onze cultuur.

Naast zijn missionaire werk bij ‘Hebron’ in de Spaarn-

dammerbuurt is hij werkzaam voor IFES, als studen-

tenwerker voor theologiestudenten.

‘BUURTDOMINEE’ VAN ‘HEBRON’


C O L U M N

Niels de Jong is missionair predikant te Rotterdam-Centrum

www.noorderlichtrotterdam.nl

Codewoord

Vls columnist bij de IZB moet ik natuurlijk ook eens mijn licht laten schijnen over

het nieuwe codewoord van deze missionaire organisatie. Dit woord der

woorden, dat iedereen op de burelen der IZB als muziek in de oren moet

klinken, is discipelschap. Er zijn boeken verschenen, trajecten gestart en vanaf vandaag

ook een heuse column. Allemaal om u het belang van de zaak duidelijk te maken.

Ik ben erg voor discipelschap. Als rechtgeaarde en rechtzinnige IZB-er ben ik blij met

alles waar discipelschap voor staat. Voor beleidsstukken vind ik het ook een prima

woord, maar naar mijn immer bescheiden mening hebben we voor de communicatie

naar kerkgangers en niet-kerkgangers iets anders nodig.

Zoals een gemeentelid me ooit eens vertelde: ‘Na de Alpha-cursus werd ik uitgenodigd

voor ‘iets over discipel-zijn’. Ik wilde wel verder met geloof en dus zei ik ja, maar ik wist

niet eens wat een discipel was.’ Ik vermoed dat de meeste mensen van buiten de kerk geen

idee hebben wat discipelschap is. Natuurlijk kunnen we dan zeggen dat mensen dat dan

maar moeten leren. Het lijkt mij echter dat het helemaal in de geest van de Reformatie is

om verstaanbaar te willen zijn. Maar ook afgezien daarvan lijkt het me buitengewoon

handig om woorden te gebruiken die begrepen worden.

Niet alleen de verstaanbaarheid ‘naar buiten’ is in het geding, maar ook ‘naar binnen’

heeft het woord discipelschap z’n nadelen. Het klinkt voor veel christenen als iets voor

gevorderden. Alsof je gradaties hebt in de kerk, te weten ‘gewone’ en ‘buitengewone’

christenen. Die buitengewone christenen mogen zichzelf dan ‘discipelen’ noemen. Dit

misverstand helpt natuurlijk niet als je zoveel mogelijk christenen in Nederland wilt

stimuleren om de navolging van Christus te gaan beoefenen.

Is er een alternatief? Volgens mij wel. Ik zou ervoor willen pleiten om het te hebben over

‘in het spoor van Jezus gaan’.

Dat maakt het concreter, want het is voor iedereen direct duidelijk dat het met je handel en

je wandel te maken heeft.

Het maakt het begrijpelijker, want iedereen weet dan wel dat het met Jezus te

maken heeft.

Het maakt de drempel lager om eraan te beginnen. Of je nu drie dagen

christen bent, al dertien jaar gelovig bent of al 30 jaar kerkbanken zit te

verslijten – iedereen kan vandaag nog een stap verder zetten in dat spoor

van Jezus.

Het maakt het ook nog eens minder elitair. Mensen die aarzelen om

zichzelf als discipel van Jezus te beschouwen, zullen het vast wel aandur-

ven om te kijken of ze eens een stap verder kunnen komen in dat spoor

van Jezus Christus.

Ten slotte, het kan meer mensen inspireren. De eerste reactie op het

woord ‘discipelschap’ is vaak dat het toch wel moeilijk is. In het spoor

van Jezus gaan, is iets wat we allemaal wel willen proberen. Toch?

december 2014 • Tijding 07

Een belangrijk moment in de aanloop naar het zomer-

seizoen is het Dabar Ontmoetingsweekend. Tijdens deze

bijeenkomst, een weekend in mei, kregen de deelne-

mende jongeren toerusting voor hun werk, door middel

van bijbelstudies, workshops en teambuildingsactivitei-

ten. Ook vonden er ontmoetingen plaats tussen jongeren

en ‘plaatselijke commissies’: vrijwilligers afkomstig uit

verschillende kerken die het Dabarwerk in hun eigen

omgeving ondersteunen.

Het weekend werd afgesloten met een uitzenddienst,

waarbij ook leden uit de gemeenten vertegenwoordigd

waren.

In de dienst stond een bijbelgedeelte uit het Johannes-

evangelie centraal (20:19-23), waarin Jezus na zijn

opstanding verschijnt aan zijn leerlingen. ‘Vrede zij u!

Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik ook u. En

nadat Hij dit gezegd had, blies Hij op hen en zei tegen

hen: Ontvang de Heilige Geest.’

Met dezelfde woorden werden de Dabar-medewerkers

uitgezonden om de vrede van God uit te dragen. Daar-

voor werd het beeld van paardenbloemen gebruikt; die

gele bloemen die na hun eerste bloeiperiode veranderen

in een pluizenbol. De wind neemt de pluizen mee en op

de plek waar ze terechtkomen kunnen nieuwe paarden-

bloemen opbloeien.

Zoals de wind de pluisjes verspreidt, zo blaast Jezus als

het ware de Heilige Geest over de discipelen heen, zodat

zij het zaad van het evangelie kunnen verspreiden in hun

omgeving. Ook al zijn er veel verschillen tussen de

Dabarjongeren en de discipelen uit de tijd van Jezus, toch

worden we allen als onderdeel van Christus’ gemeente

opgeroepen om op weg te gaan en te getuigen van Jezus.

Om datgene wat we van horen zeggen hebben, ons eigen

geloof in Jezus, door te geven aan anderen.

Via zelfgemaakte paardenbloemen verbeeldden jongeren

tijdens de uitzenddienst welke ‘pluisjes’ zij wilden

450 jongeren, 20 campingpastors

De voorbereidingen voor het nieuwe Dabarseizoen 2015 zijn in volle gang.

Zo’n 450 jongeren en ruim 20 campingpastors zullen komende zomer één of

twee weken de camping op gaan om in woord en daad te getuigen van het

evangelie. Ook dit jaar zal een Dabarteam actief zijn in De Kinderwinkel,

een uniek stadsproject in Den Haag.

gaan op weg…


verspreiden naar de campinggasten: Gods liefde, aan-

dacht, een luisterend oor, blijdschap e.d. (zie de foto).

Anderen noemden: geborgenheid, humor, Gods sponta-

niteit, wonderen, rust, licht, hoop, bevrijding, waarheid,

geloof, vertrouwen, verwondering, positiviteit, vrede,

Gods genade, vriendelijkheid, interesse, gastvrijheid,

openheid en vreugde.

Gemeenteleden en plaatselijke commissies schreven

ondertussen hun gebeden voor de jongeren op. Een

prachtig teken van betrokkenheid en verbondenheid.

Gebeden zoals:

Dat het team Gods liefde mag ‘uitwaaien’

(Handelingen 1:8)

Dat je een lichtje mag zijn van de Heer. Hij gaat met

je mee!

Wij bidden jullie toe dat het zaad van jullie in veel goede

grond mag vallen.

Dat je tot zegen mag zijn en veel ‘vrede’ mag verspreiden,

maar ook veel zegen mag ontvangen!

Dat jullie aanwezigheid mag meewerken aan de opbouw

van Gods Koninkrijk.

Dat jullie als team mogen groeien in geloof, hoop en

liefde; dat je als teamlid mag genieten van het mooie

werk en een zegen mag zijn voor anderen.

Vol vertrouwen aan de slag gaan in de wetenschap dat

God door Zijn Geest hen zal leiden en gebruiken.

Dat ze ieder afzonderlijk met hun gave en als team laten

zien hoe groot onze God is, en dat er plaats is voor ieder

die in Hem gelooft. Ook dat ze de liefde van Jezus mogen

uitstralen en dat ze als het ware de lieflijke geur van hem

mogen verspreiden.

Kelly de Hoop,

landelijk coördinator Dabar

‘Vrede zij u! Zoals de Vader

Mij gezonden heeft, zend

Ik ook u. En nadat Hij dit

gezegd had, blies Hij op hen

en zei tegen hen: Ontvang de

Heilige Geest.’


‘Wanneer de protestantse traditie zichzelf serieus neemt

als traditie waarin het heilige wordt bemiddeld, dan dient

de preek de oorspronkelijke plaats niet op te geven’,

schreef Wim in ‘Marginaal en missionair’. Als weinig

anderen heeft hij zich in de afgelopen jaren opgeworpen

als pleitbezorger van de preek. Dat heeft voor hem alles

te maken met het werk bij een missionaire organisatie.

‘Fundamenteel voor het protestantisme is de heront-

dekking dat God een sprekende God is. Dat verbindt de

Reformatie met de profetische traditie in het jodendom.

De overtuiging dat God zelf het zwijgen heeft doorbroken,

maakt dat ons geloof meer is dan zomaar een van de vele

religies. In de loop van de geschiedenis is de verbinding

tussen het christelijk geloof en het hart van het jodendom

zoek geraakt, door de ritualisering en de sacramenta-

lisering, zoals in de Rooms-Katholieke kerk. De kern van

de Reformatie is juist dat we onszelf weer verstaan als

een horende kerk, die zich onder dat Woord stelt en zo is

aangelegd op vernieuwing en bevrijding.

In onze hedendaagse cultuur wordt al het bezig-zijn met

God en geloof door de religiekritiek platgepraat: het is

mooi als het je troost of levensvervulling biedt, maar

meer is het ook niet. Het besef dat het méér zou kunnen

zijn dan religie is weggezakt. Voor je het weet val je ook

ten prooi aan zulke gedachten, als je bezig gaat

met de vraag hoe kan onze kerk overleven:

Hoe vinden we nieuwe vormen? Hoe

kunnen we woorden vinden zodat

mensen het geloof weer als relevant

ervaren? De kerk kan dan zomaar ‘ons

ding’ worden. Alsof er niet werkelijk

een woord van de andere kant te

verwachten zou zijn! Ook als je een

fijne gemeente hebt, waar mensen

troost en inspiratie vinden, kom je

vroeg of laat voor de vragen te staan of

dit nu iets van ons is, of dat het werkelijk

IZB-huistheoloog

met emeritaatWim Dekker

Dr. Wim Dekker, de ‘huistheoloog’ van de IZB, neemt woensdag 1 juli afscheid, in

verband met zijn emeritaat. In de afgelopen 17 jaar gaf hij op een inspirerende en

uitdagende wijze zijn bijgedragen aan de bezinning op de missionaire vragen. In een

gesprek ter gelegenheid van zijn terugtreden, concentreren we ons op een paar

thema’s die hem na aan het hart liggen: de prediking, de kerk in de geseculariseerde

samenleving en de toekomst van de IZB.

Ankerplaatsen

Uit blijk van dank en waardering voor zijn bijdrage

aan de theologie, kreeg dr. Wim Dekker op 22 mei

in Ermelo een bundel opstellen aangeboden

onder de titel ‘Ankerplaatsen’. Negen theologen

verkennen in deze publicatie ankerplaatsen, waar

het geloof houvast vindt: de Bijbel, de preek, de

kerk, de traditie, de ervaring, de discipelschap,

de geschiedenis, de schepping en de rede.

Dr. Willem Maarten Dekker opent de bundel

met een beschouwing over ankerplaatsen

in het oeuvre van zijn vader. De

andere auteurs zijn dr. Wessel ten

Boom, dr. Gijsbert van den

Brink, dr. Gerard den Hertog,

dr. Hans de Knijff, mgr. Gerard

de Korte, dr. Bert de Leede,

dr. Arjan Plaisier, dr. Ciska

Stark, en dr. Benno van den

Toren. De bundel is

uitgegeven bij Boeken centrum,

141 pagina’s, € 16,90.


leerdienst, gericht op onderwijs, is dat nog weer anders.

Vandaar dat ik er voor pleit om veel meer onderscheid te

maken tussen de verschillende diensten. Als je naar een

concert gaat, is het ook niet om het even wat er wordt

uitgevoerd, je wilt weten waar je je op in kan stellen. De

ochtenddienst zou dan zoveel mogelijk het karakter

moeten hebben van de ‘verkondiging’ in zo’n Bijbelkring,

de ontmoeting met de Levende. Om de gewenste

luisterhouding te bevorderen dient vanaf het eerste

moment de goede toon te worden gezet: ‘We zijn bijeen

om U te ontmoeten om te horen wat U tot ons te zeggen

hebt. We geloven dat de woorden uit de Bijbel herinneren

aan uw spreken. Geef dat we uw stem horen, zoals ooit

Samuël en Paulus en al die anderen.’ Dat is de

basishouding, zowel voor de predikant – als tolk en

getuige – als voor de gemeenteleden. Het geldt voor

beiden, maar het is mijn overtuiging dat het begint bij de

predikant. Als die tijdens de voorbereiding de Stem heeft

gehoord en tintelt van verlangen om vandaaruit te

spreken, dan groeit ook het verlangen aan de kant van de

hoorders. Er is zeker ook iets te zeggen over de hoor-

crisis, maar dat is goedkope domineespraat als voor-

gangers zelf weinig van de ontmoeting met de Levende

weten te belichamen.

De lange monoloog van iemand op een kansel is maar

één van de vele vormen van verkondiging. We zijn wat

dat betreft behoorlijk traditioneel. De betogende,

beschouwende prediking die gangbaar is geworden is

lang niet de beste vorm om tot die ontvankelijke

luisterhouding te komen. Het gaat om een gezamenlijke

ontdekkingstocht van voorganger en hoorder om contact

te krijgen met het Woord; dat geeft de preek van meet af

aan een andere toon. Dat is het protestantisme op z’n

best, als de vormen uitdrukking zijn van het besef dat

God ook vandaag door het Woord spreekt. Dat kan op

allerlei manieren, in een huisbezoek, in een gesprek

tussen gemeenteleden onderling, in een kaart die je

stuurt met een bijbeltekst.’

een antwoord is op een Stem die heeft geklonken.

Dit is een belangrijke theologische lijn, maar het is ook

fundamenteel voor de crisis waarin religie in West-Europa

is beland. Het besef dat de kerk leeft van Gods open-

baring is sinds de Verlichting verkruimeld. In onze cultuur

is het een waagstuk om te blijven geloven dat het

moge lijk is dat er werkelijk een ‘Stem van de overkant’

heeft geklonken en dat die ook vandaag nog in de

verkondiging kan klinken, als het Hem behaagt dat te

doen. Daarom bidden we in elke kerkdienst om de Geest,

dat die de teksten tot levend Woord voor ons maakt. Dat

is het diepste motief om ons te blijven inzetten voor de

prediking.

Kleinschalig

Als het gaat over de vorm van die verkondiging kan het

roer wat mij betreft nog zeven keer om. Ik herinner me

kleinschalige bijbelkringen waarin je de Schriften leest om

samen te ontdekken wat God ons daardoor te zeggen

heeft. Je bidt samen en na een stilte zegt iemand iets, een

ander vult aan... Opeens kun je dan de ervaring opdoen

dat je iets nieuw gegeven wordt, vanuit een

geconcentreerde luisterhouding. ‘Spreek Here, uw knecht

hoort.’ In zo’n kleine kring gebeurt dat misschien nog wel

eerder dan in een preek, want daarbij moet je je als

luisteraar ook concentreren op een betoog, met

abstracties; er vallen doorgaans weinig stiltes, etc. In een

“Hoe kunnen we

woorden vinden zodat mensen het geloof weer als relevant

ervaren?”

‘Daarom bidden we in elke

kerkdienst om de Geest, dat die

de teksten tot levend Woord

voor ons maakt.’


Oordeel

In de afgelopen jaren heeft Wim de teloorgang van

kerk en geloof in de West-Europese cultuur geduid als

een ‘oordeel’. Dat is hem niet door iedereen in dank

afgenomen. Maar wie er niet aan wil, kan ook de troost

ervan ontlopen, zegt hij. ‘Je moet door een rouwproces

heen, om te ontdekken wat je weer opnieuw geschonken

(of gelaten) is. Zolang je de feiten niet eerlijk onder ogen

ziet, blijf je aan de oppervlakte. Ik ontmoet nog teveel

mensen die in een voortdurende fase van ontkenning

leven, als het gaat om de secularisatie en de kerk-

verlating. Die weten dan nog wel een gemeente die

aardig draait. Hoe zit het dan met je kinderen? Ja, die

gaan niet meer naar de kerk, ‘maar verder staan ze heel

positief in het leven’. Worden je kleinkinderen nog

gedoopt? Eén nog wel… Ze grijpen elke strohalm

aan om te beweren dat het nog wel meevalt.

De wetenschapper in mij kan ook in sociologische termen

spreken over het opgaan, blinken en verzinken van het

christendom. Niets is blijvend, elke beweging heeft zijn

eigen houdbaarheidsdatum. Nu is het christendom in

Europa op zijn retour, etc. Historisch is het nog hard te

maken ook. Maar dat is de immanente verklaring, het

geseculariseerde verhaal waar we niet in moeten blijven

steken. Want als we dat doen is het niet veel meer dan

onze religie. Maar als het wérkelijk een verhaal is dat

begon met een Stem van de andere kant, dan heeft God

de hand in de ontwikkeling, óók in de neergang van het

christendom in West-Europa.

Het is een misverstand als je het spreken over een

‘oordeel’ op één lijn zet met somberheid. Wat doe ik

anders dan de lijnen uit de Bijbel doortrekken naar het

heden? Als Israël in ballingschap gaat, met het verlies

van het land en de tempel, blijkt dat tot ieders grote

verrassing niet het einde van het verhaal. God geeft

een nieuw begin. Dat geeft ons hoop. Maar je kunt de

Psalmen en de Klaagliederen uit de Bijbel scheuren als je

die verlieservaringen niet in verband brengt met God. Als

die spiritualiteit ontbreekt, is ook de verrassing over het

nieuwe wat ons geschonken wordt oppervlakkig. Je loopt

Areopagus

Ruim tien jaar geleden waren Wim Dekker en

(toenmalig bestuurslid) Paul Visser de initiatiefnemers

van Areo pagus, het centrum voor contextuele en

missionaire verkondiging. Het centrum biedt een

toerustings programma met cursussen, publicaties en

studiedagen, waarin zowel de vorm als de inhoud van

de prediking aan bod komt. Het is een van de weinige

plekken in ons land waar de discussies over

homiletiek (preekkunde) worden gevoerd.

‘Het is essentieel dat de missionaire vragen ook in het

hart van de verkondiging aan de orde blijven komen.

Daar horen ze …. thuis. Ik zou er op tegen zijn als de

IZB bij de bezinning de prediking buiten schot laat. Dat

is slecht voor de verkondiging, maar je geeft daarmee

ook het verkeerde signaal af, als zou de kerk op haar

eigen wijze met de bijbelse boodschap bezig kunnen

zijn en dat missionair werk een heel ander register is.

Wat we met buitenstaanders communiceren kan geen

ander verhaal zijn dan we in de kerk met elkaar delen.

En alle vragen van de afhakers, zoals bijvoorbeeld in

het tv-programma ‘Adieu God’ (EO), leven ook in het

hart van de kerk gangers.’

Areopagus onderhoudt goede relaties met de

verschillende theologische universiteiten, zoals

de Protestantse Theologische Universiteit, de

Theologische Universiteit Apeldoorn (CGK) en de

Theologische Universiteit Kampen (GKV). ‘Er is

erkenning over en weer. Areopagus pakt vragen op

waar in de opleiding soms weinig aandacht voor is.

Tegelijk hebben wij de weten schappelijke bezinning

nodig, om geen clubje hobbyisten te worden. Ik ben

blij dat het IZB-bestuur ervoor heeft gekozen om een

opvolger te benoemen die zich gespecialiseerd heeft

in de homiletiek.’

In het verleden is weleens geopperd om Areopagus

te verzelfstandigen, maar daar is Wim bepaald geen

voorstander van. ‘Juist omdat predikanten al gauw

de neiging hebben om de missionaire vragen, hoe

boeiend en noodzakelijk ze die ook vinden, links te

laten liggen. Daarom is Areopagus blijvend van

eminent belang voor de IZB. Missionair werk is niet

zomaar een kwestie van wat methodieken en nieuwe

vormen, het raakt aan het hart van de verkondiging.

Die twee horen onlosmakelijk bij elkaar.’


‘Op de weg van de navolging kun je heel veel loslaten. Wat dat betekent voor de

roeping van de kerk in de samenleving, voor de missionaire taak van de kerk,

voor het sombere besef dat het geloof in West-Europa zo’n beetje uitsterft –

daarover valt veel te lezen in Dekkers boek, dat vaak actueel is en ook

tegendraads durft te zijn’, aldus Tjerk de Reus, in het Friesch Dagblad over de

meest recente publicatie van Wim Dekker, ‘Tegendraads en bij de tijd; verder in

het spoor van Bonhoeffer’.

Vier jaar na ‘Marginaal en missionair’ legt Dekker weer een actueel en

prikkelend boek op tafel, de vrucht van veertig jaar bezig-zijn met teksten van

Bonhoeffer. Een aanrader voor wie geestelijke inspiratie en theolo gische

vernieuwing zoekt. Het boek leent zich uitstekend voor studie- en

gesprekskringen in de gemeente.

‘Tegendraads en bij de tijd’, is verschenen bij Boekencentrum, 208 pag. € 18,90.

bovendien de kans dat je je verheugt over zaken die je

wel aanspreken, maar die niet van God afkomstig zijn.

Daarom hoop ik dat de verlegenheid en de nood dieper

zullen gaan dan we maar al te vaak zien. Veel te gauw

schieten we weer in de conclusie dat het toch wel

meevalt.

Het is me ook te gemakkelijk als vanuit de huidige situatie

kritisch gedaan wordt over het verdwijnen van het corpus

christianum, onder het mom van ‘Het Constantijnse

tijdperk was ook niet alles…’. Nee, het tijdperk van David

was ook niet alles, om van Salomo maar te zwijgen. Het

is oneerlijk en het getuigt ook van ondankbaarheid jegens

het werk van God en zijn Geest als we zo neerbuigend

spreken over het feit dat de Europese cultuur zo door het

christendom is gestempeld. Het was een ongelooflijke

zegening.

Ballingschap

Maar er is ook geen reden om te treuren alsof we zonder

hoop zouden zijn. De ervaringen van Israël in de balling-

schap zijn in dit opzicht leerzaam. Omdat we daaruit leren

dat het een ongedachte verrassing was, dat er daarna nog

weer een nieuwe toekomst aanbrak. Op grond daarvan

mogen we hopen en bidden dat God geeft dat de kerk in

Europa verder mag gaan, zij het misschien in een andere

gestalte.

Uit signalen die we van kerkenraden krijgen, concludeer

ik dat we het triomfalisme voorbij zijn. Dat vind ik winst.

We kijken niet meer zo op andere delen van de kerk neer.

De verlegenheid maakt ons bescheiden. De houding van

afhankelijkheid maakt ons meer ontvankelijk voor het

onverwachte: een Alphacursus waar opeens 12 deel-

nemers zich voor aanmelden, een kinderclub die kan

worden gestart, een belijdeniscatechese met 6 dope-

lingen. Kleine verhalen, die we vooral aan elkaar moeten

doorgeven, omdat het signalen zijn dat God zijn werk niet

gestopt is. Veracht de dag van de kleine dingen niet…’

Vernieuwing

Tot slot nog kort aandacht voor de IZB. In welke richting

zal die zich moeten ontwikkelen, gezien de context van

de kerk in de geseculariseerde cultuur?

Dekker: ‘Op dit moment vervullen we teveel verschillende

rollen en lopen er veel processen door elkaar; we zijn

zowel bij de advisering als bij de uitvoering betrokken.

Ik denk dat we ons moeten focussen op de vorming van

een geestelijke vernieuwingsbeweging, met identificatie-

figuren. Drie zaken zijn daarbij essentieel: een goede

theologie (wat is de kern, wat is ballast?) een spiritualiteit

van ontvankelijkheid (bijbelstudie, gebed) en een

uitvoeringspraktijk die daar nauw verband mee houdt.

Op dit moment is er te veel ‘los verkrijgbaar’, cursussen,

materialen, etc. Ik denk dat we er goed aan doen om te

komen tot een centrum waar mensen vanuit een gere-

formeerde, bevindelijke, op-de-tijd-betrokken theologie

en spiritualiteit inspiratie op kunnen doen om zich in te

zetten in gemeenten. Het missionaire werk is daarvan

dan de spin-off.’

Woensdagavond 1 juli neemt dr. Wim Dekker officieel

afscheid tijdens een kerkdienst in ‘De Fontein’ in Nijkerk.

Aanvang: 19.00 uur.

‘Kleine verhalen, die we vooral

aan elkaar moeten doorgeven,

omdat het signalen zijn dat God

zijn werk niet gestopt is.’


Hoe een herder Psalm 23 zietPhillip Keller

200 pag. ISBN 9789033800856

Er is een aanhoudende vraag naar deze klassieker,

die al zes keer is herdrukt. De schrijver spreekt

vanuit zijn ervaring als schaapherder. Hij woonde

jarenlang tussen eenvoudige herders in Oost-Afrika

en was zelf ook schapenfokker. Later beleefde

Keller als predikant de waarden van deze psalm als

herder samen met ‘zijn kudde’.

MeesterwerkJohn Ortberg

304 pag. ISBN 9789033800825

‘Wat maakt jou tot wie je bent?’ en ‘Hoe kun je de

persoon worden die God wil dat je wordt?’ In

Meesterwerk laat John Ortberg zien hoe je Gods

bedoeling voor jouw leven kunt ontdekken. Het

boek helpt je om gebrokenheid te herkennen, je

identiteit te ontdekken en Gods aanwijzingen op te

volgen. Het boek bevat veel praktijkvoorbeelden.

Vergeef ons VaderAndrew White

176 pag. ISBN 9789033800818

Als we op het journaal horen over de onthoofding

van journalisten door IS, hoe moeten we daar dan

op reageren? White, predikant in Bagdad, weet wat

het is om vervolgd te worden. Zijn gemeente lijdt

onder vervolging en geweld. Hij heeft alle reden

om boos of bang te zijn. Hij weet hoeveel moeite,

energie en veerkracht het kost om vrede en

verzoening na te streven. Maar hij weet ook dat

onze opdracht als christen is om te vergeven en lief te hebben – wat het

ons ook kost.

Aantal

Naam

Straat en huisnummer

Postcode

Woonplaats

Telefoonnummer

E-mailadres

X 9789023928768 Tegendraads en bij de tijd Wim Dekker (€ 18,90)

X 9789033800856 Hoe een herder Psalm 23 ziet Phillip Keller (€ 12,95)

X 9789033800825 Meesterwerk John Ortberg (€ 19,95)

X 9789033800818 Vergeef ons Vader Andrew White (€ 16,95)

Bes

telb

on

Bestellen via

www.kameel.nl

of via het opsturen

van deze bon naar

Het Boekpunt

Dorpsstraat 51

3881 BB Putten

B O E K

H A N D E L

Tegendraads en bij de tijdWim Dekker

208 pag.

ISBN 9789023928768

Ook zeventig jaar na zijn dood

daagt Bonhoeffer kerk en

christenheid uit de vraag te

beantwoorden waar het ten diepste

in het christelijk geloof om gaat.

Wat is folklore , wat is de harde

kern, die in onze tijd opnieuw ontdekt moet worden? De vroegste

belijdenis van de christelijke kerk luidt: Jezus is Heer. Rode draad in

heel het werk van Bonhoeffer is de zoektocht naar de actuele gestalte

van deze belijdenis. Hoe wordt Jezus opnieuw Heer van christenen, die

feitelijk andere heren en machten dienen? Hoe wordt Jezus Heer van

seculiere mensen, die op grond van hun mondigheid menen, dat

geloven in God overbodig en hinderlijk is? Wim Dekker gebruikt steeds

kernachtige citaten van Bonhoeffer om aan de hand daarvan eigen

gedachten te ontwikkelen met het oog op de huidige context.

Tegendraads en bij de tijd.

Deel van de opbrengst komt ten goede aan het IZB-werk

Online boeken bestellen doe je bij www.kameel.nl

€12,95

€16,95

€19,95€18,90

Ja, ik ontvang graag

de gratis digitale

nieuwsbrief van

Kameel.nl

Colofon77e jaargang nr. 2 – juni 2015 Tijding is een gratis kwartaal-uitgave van de IZB – vereniging voor zending in Nederland en wordt toegezonden aan de leden. IZB-lidmaatschap: aanmelden bij de IZB. De contributie is e 10,- per jaar. Opzegging lidmaatschap voor 1 november. De IZB is een missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland en stimuleert, adviseert en ondersteunt gemeenten en gemeenteleden in het evangelisatiewerk door middel van toerusting, materialen en missionaire werkers. Bestuurds. M.J. Tekelenburg, voorzitterds. R.F. de Wit, secretarisA.P. van der Kooy, penningmeesterdr. J. van den Bornds. M. van Dammw. drs. Z.A. Jansen-Smitdr. H. de Leededs. A. van Lingenmw. J.E. van Velzen-Vermaasds. J. van Walsum DirectieDr. J.A. van den Berg, algemeen directeurIng. J. de Groot, operationeel directeur IZBJohan van Oldenbarneveltlaan 103818 HB Amersfoorttel.: 033-4611949e-mail: [email protected]: www.izb.nlIBAN: NL26 RABO 0302 2061 91BIC: RABONL2U Uw steunSteun de zending in Nederland door uw gebed, door uw IZB-lidmaatschap of door een gift.U kunt de IZB ook op laten nemen in uw testament. Graag willen we u helpen om dat te regelen. U kunt hiervoor vrijblijvend een afspraak maken via tel. 033-4611949 of [email protected] RedactieSjaak van den Berg Koos van Noppen

Foto’sSjaak Boot (cover, 3, 4, 7)Dabar (8, 9)Barend Keijzer (2)Koos van Noppen (2, 5, 6, 10, 11, 12) Overname artikelenOvername van artikelen is toegestaan met bronvermelding.

Het regent religie

Als jongerenwerker en religieus trendwatcher is me één ding helder:

het regent religie in de wereld van kinderen en jongeren. Ik voel me als

Paulus die rondwandelt in de stad Athene en alle religieuze beelden in

zich opneemt (Handelingen 17).

Peter (17): ‘Ik geloof niet in God, ik geloof in muziek en festivals.’

Floor (14): ‘Is dat Hamsa-handje een religieus teken? Oh, ik draag

het omdat het geluk brengt.’

Marjo (15): ‘Helemaal gek worden die mensen die de charlie charlie

challenge doen. Met dat soort dingen nooit spotten gewoon…’

Paul (22): ‘Ik draag graag t-shirts met een kruis erop. Horizontaal en

verticaal horen bij elkaar. Het is een mooi symbool net zoals ying-yang.

Uiteindelijk draait alles om evenwicht, snap je?’

2015 zindert van spiritualiteit en religie: kinder-yoga, dromenvangers

voor de babykamer, spirituele dancefeesten, mandala’s kleuren, geesten

oproepen met de Charlie Charlie Challenge, doneren aan Serieus

Request van 3FM of gamen in de onderwereld van Dante op je

PlayStation. Religie is overal om ons heen.

Paulus raakt ‘geprikkeld in zijn geest’ bij het zien van alle (afgods)

beelden. Maar hij kiest niet voor het opgeheven vingertje en hij kruipt

al helemaal niet weg in zijn eigen christelijke bubbel. Paulus luistert,

vraagt en zoekt de kansen voor het geloofsgesprek. Zijn ogen glimmen

en er verschijnt een lampje boven zijn hoofd bij het zien van het altaar

voor de ‘onbekende God’.

Het verhaal van Paulus is actueler dan ooit. We leven met elkaar in

de beeldcultuur ‘van Athene’. Hoe wandel jij rond? Hoe ‘Paulus-proof’

was jouw reactie op of houding ten opzichte van de Charlie Charlie

Challenge? Wat kun je van hem leren op dit gebied? Welke kansen

zie jij om het geloof te delen in jouw omgeving?

G A S T

C O L U M N

‘Het verhaal

van Paulus

is actueler

dan ooit.’

Corjan Matsinger is

religieus trendwatcher

en mede-eigenaar van

Young & Holy een jonge

organisatie die midden

in de jongerenwereld

staat en dat wat er in de

samenleving aan religie is

zichtbaar maakt. Hij is erop

gebrand om bij jongeren

het verlangen aan te

wakkeren om God te leren

kennen. Op de website

www.youngholy.nl vind

je elke dag ‘een relitrend’

met gespreksvragen voor

ouders, docenten en

jeugdwerkers.


Simon

Andreas

Matteüs

Bartholomeüs

vriendschap

Judas

Johannes

Jacobus

Kefas

Levi

zeloot

twaalf

Filippus

Petrus

Zebedeüs

visser

broer

Thomas

Vrienden van Jezus

Thaddeüs, ga je mee? Thaddeüs doet één

oog open;

hij zit hier zo lekker onder de boom voor zijn

huis een dutje te doen.

Hij sluit zijn oog weer. ‘Wat moet je

Bartholomeüs?’

‘Er is iemand die naar je vraagt.’

‘Ken ik hem?’

‘Nee, maar Hij wil je wel graag leren kennen.

Kom mee! Hij staat op je te wachten. Hij heet

Jezus en komt uit Nazareth.’

Jezus begint, voordat hij alle mensen wil

vertellen over God, met mensen te vragen

met hem mee te gaan. Bartholomeüs wil dat

wel, maar Thaddeüs moet er nog over

nadenken. En nog meer mensen worden

door Jezus gevraagd. Zoals Petrus en

Johannes, dat waren vissers; ze lieten

alles achter om Jezus achterna te gaan.

Bijzonder toch?

Vul de namen en woorden in en stuur de oplossing mag je opsturen naar IZB, Johan van Oldenbarneveltlaan 10, 3818 HB Amersfoort of mail naar [email protected] en je maakt kans op een prijs! Vermeld daarom je naam en adres. Succes!

De oplossing van de vorige puzzel had te maken

met het jubileum dat we dit jaar vieren:

IZB 80 jaar.

Dit zijn de winnaars: Lisa van Halteren uit Bruchem,

Aliene Boele uit Delfgauw, Bas Dijkgraaf uit Elspeet,

Kevin Molenaar uit Vlissingen, Zhi Wen Huijsen

uit Goes en Ilse de Jager uit Wilsum.

En dit zijn

de winnaars...

U

Z

T T

A

R

R

S

S

F

P

F

S

Tijding juni 2015

Documents

Transcript of Tijding juni 2015