Zet iemand op een doorgroeipad MVO

4
“Zet iemand op een doorgroeipad”

Transcript of Zet iemand op een doorgroeipad MVO

Page 1: Zet iemand op een doorgroeipad MVO

“Zet iemand op een doorgroeipad”

Page 2: Zet iemand op een doorgroeipad MVO

49

Rietveld Lyceum Het Rietveld Lyceum is gehuisvest in een gemeentelijk

monument. De beroemde architect die het ontwierp, overleed

voordat het gebouw er stond. Rietveld koos bij zijn ontwerpen

voor openheid naar de omgeving en het begrenzen van ruimte:

“Ruimte kan je pas echt beleven als die is afgebakend naar de

omgeving, zonder deze werkelijk buiten te sluiten.” Daarnaast

vond Rietveld dat kwaliteitsproducten voor iedereen bereikbaar

moeten zijn. Deze uitgangspunten zijn terug te vinden in het

beleid van de school.

Uitdaging Facilitair manager Walter Hartjes is blij met het veertig jaar oude

gebouw, dat zo’n 900 leerlingen kan herbergen. “Deze school stelt

me voor een facilitaire uitdaging omdat door de brede gangen en de

relatief kleine lokalen de ruimtelijke verhoudingen een beetje zoek

zijn. Soms is het hier net New York. Ook was in de jaren zeventig

de computer nog niet uitgevonden. Lastig in verband met de

bekabeling.”

Het Stijlhuis, de uitbreiding en zes portakabins vangen het

ruimtegebrek op. “We hebben nu 1400 leerlingen, over tien tot

vijftien jaar zal dat aantal door de bevolkingskrimp flink gedaald zijn.”

Hartjes heeft samen met een projectgroep de basis gelegd voor

overkoepelend facilitair management voor het voortgezet onderwijs.

Hiervoor is de stichting Achterhoek VO opgericht, waaraan

vijfentwintig locaties deelnemen. “Er zijn in het onderwijs twee grote

kostenposten: personeelskosten staan op één en direct daarna

komen de facilitaire kosten. Elke cent die wij kunnen besparen op

het facilitaire deel komt ten goede aan het onderwijs. Daar ligt wat

mij betreft een grote uitdaging.”

Page 3: Zet iemand op een doorgroeipad MVO

50

Page 4: Zet iemand op een doorgroeipad MVO

Geloven in iemands sterke puntenHartjes heeft vier Wedeokrachten onder zijn hoede.

Ze zijn werkzaam als fietsenmaker, hovenier,

cateringmedewerker en medewerker repro. ‘Ik steek

veel energie in hen, dat verdienen ze. Het zijn relatief

goedkope krachten. Daar doen we met zijn allen graag

iets voor terug. Eén van hen heb ik intensief gecoacht

en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Hij zat niet lekker

in zijn vel maar heeft nu, na twee jaar, zijn plek helemaal

gevonden. Hij bleek veel meer te kunnen dan hij dacht

en is sterker en assertiever geworden. Zijn lach is weer

terug, zeg ik altijd.”

Hartjes begeleidt ‘zijn’ mensen met veel inzet. “Coachen

is voor mij: geloven in iemands sterke punten en

die benutten. Persoonlijke successen zorgen voor

ontwikkeling. Ik noem het een ‘doorgroeipad’. Op

dat pad laat ik mensen vrij om hun grenzen op te

zoeken. Alleen zo komen ze erachter wat ze wel en niet

kunnen; dat hoef ik ze niet te vertellen. Iedereen heeft

behalve zijn kracht ook z’n zwakke plek. In onze training

‘persoonlijk leiderschap’ voor het personeel besteden

we daaraan aandacht. Drie van de vier Wedeokrachten

nemen deel aan de training, die behoorlijk diep gaat. Ik

ben trots op ze.”

Dertien jaar stond Peter Bokkers in de drukkerij van

Wedeo aan de snijmachine. “Toen kwam er een

vacature voor een conciërge op het Rietveld Lyceum.

Ik heb meteen ‘ja’ gezegd. Mijn collega’s dachten dat

het niks voor mij was.”

Nu bedient Peter de hoogvolume-printer zelfstandig en

verzorgt hij affiches, brochures en ander drukwerk voor

leerlingen en docenten. Daarnaast surveilleert hij tijdens

twee van de drie pauzes en helpt hij bij de catering.

Peter heeft de administratie rondom de Gezonde

Kantine Award verzorgd, die de school landelijk de

zesde plaats van 153 inzendingen opleverde.

“Het surveilleren gaat goed. Ik heb een training

‘Omgaan met agressie en geweld’ gevolgd. Alleen al

door er te zijn heb je invloed, bijvoorbeeld als er een

ruzie ontstaat. Ook stuur ik elke dag een groepje van

acht leerlingen aan die corvee hebben. We proberen ze

daarmee bewuster te maken van de troep die ze overal

weggooien, behalve in de zestig grote afvaltonnen die

door de hele school staan. Ze stoppen het zelfs achter

de radiatoren”, vertelt Peter.

“De contacten met de docenten zijn heel goed.

Als ze mij voor twaalf uur ‘s middags een print- of

kopieeropdracht geven, zorg ik dat die de volgende

dag voor tien uur klaar is. Ik krijg veel waardering

van hen en ze geven mij het gevoel dat ik helemaal

gelijkwaardig ben. Ja, ik ga hier met plezier naar toe.

De dagen vliegen echt voorbij.”

Peter Bokkers“Collega’s dachten dat het niks

voor mij was”