Met stevige stappen loopt Nora door de straten van Starmoon. Na een kwartiertje lopen komt ze eindelijk aan bij het gebouw waar ze zometeen een sollicitatiegesprek heeft. Ze solliciteert naar de functie als secretaresse bij ArchyKonings; een architectenbureau.

De zenuwen slaan pas echt toe als Nora het gigantische gebouw binnenstapt. De enorme hal was immens groot en toch wel intimiderend. Het zou haar niets verbazen als alle mensen die hier naar binnen stapten, elke keer met grote ogen het geweldige interieur in zich op zou nemen.

Nora bleef even staan en keek rond, naar waar ze moest zijn. Ze wilde het liefste zich omdraaien en wegrennen, naar haar dochtertje toe. Maar dat kon niet. Ze moest geld gaan verdienen om voor zichzelf en Daphne te kunnen zorgen. Een blonde vrouw bij de receptie zit netjes te wachten totdat Nora naar haar toe komt.

“Goedemiddag. Ik heb een sollicitatie bij Mark Konings als secretaresse,” zegt Nora tegen de blonde vrouw. Ze hoopt maar dat de vrouw de trilling in haar stem niet had gehoord.“Dan mag je met de lift mee naar de eerste verdieping. Daar moet je je weer melden en dan zul je vanzelf opgeroepen worden.”

Nora slikt.“Oké, eh… bedankt,” hakkelt Nora.“Maak je geen zorgen. Er hebben nog maar twee andere gereageerd, dus de kans is best groot dat meneer Konings jou uitkiest.” Nora knikt, maar niet van harte.“Dat zal ze vast ook tegen de andere hebben gezegd,” mompelt Nora.

Ze loopt door naar de mooie doorzichtige liften en kijkt ondertussen rond. Er is geen hond te zien in dit gebouw. Zouden ze een vergadering hebben? Of zouden ze een klus hebben, waar zelfs mannen in pak aan mee moeten helpen. Nora moet lachen bij die gedachte.

Met een glimlach stapt ze in de lift en drukt op het knopje voor de eerste verdieping. Langzaam komt de lift in beweging en zweeft ze omhoog. Ze ziet de begane grond onder haar voeten verdwijnen, wat een kriebel in haar buik veroorzaakt.

Als de lift haar bestemming heeft bereikt, vliegen de deuren open en stapt Nora naar buiten. Haar hart klopt in haar keel. Ze kan zich niet meer herinneren wanneer ze voor de laatste keer zo zenuwachtig was geweest.

Ze probeert vooral niet over de reling naar beneden te kijken, want anders zou ze spontaan misselijk worden. Ze hield niet van hoogtes, en al helemaal niet van sollicitatiegesprekken. Dus kijkt ze recht vooruit en ziet een paar banken en tafeltjes staan.

Als ze dichterbij komt, ziet ze nog een bureau staan, met daarachter een vrouw met donkerbruine haren. Nora loopt erop af en ziet dat de vrouw haar minachtend aankijkt. Dit kan onmogelijk een secretaresse zijn. Ze had teveel eigenlijk dunk, dacht Nora.

“Goedemiddag,” begint Nora weer, “ik heb een sollicitatie met Mark Konings.” Deze keer trilde haar stem niet.“Gaat u maar zitten. Ik zal doorgeven dat u er bent.” De vrouw buigt zich weer over haar werk, waardoor Nora zich een beetje opgelaten voelt.

Even blijft ze staan, maar draait zich dan toch om. Ze hoopt maar dat die vrouw echt doorgaf dat ze er was. Het leek er niet op dat ze Mr. Konings in zou lichten. Nora gaat op één van de banken zitten en zinkt bijna weg in de heerlijke kussens.

Dan roept de vrouw haar.“Je mag doorlopen naar het eerste kamertje aan de linker kant. Mr. Konings zit al op je te wachten.” Met een snel kloppend hart staat Nora op en loopt de gang in.

Ze staat stil voor een deur en kijkt door het glas heen naar Mr. Konings die over een paar papieren heen buigt. Ze klopt zachtjes op de deur, maar Meneer Konings kijkt niet op of om.“Binnen,” hoort ze hem zeggen. Nora doet de deur open en loopt naar binnen.

Pas als de deur achter haar is gesloten en Nora zenuwachtig heen en weer wiegt kijkt Mr. Konings op.“Zo, Nora, ga zitten! Ken je me nog? Van de middelbare school?” begint Mr. Konings meteen te praten. Nora weet niet waar ze het heeft. Kenden ze elkaar van school?

Als ze wat beter kijkt ziet ze de kuiltjes in zijn wangen en de sprankelende grijze ogen die ze inderdaad nog kenden van school.“Mark? Ben jij het echt? Wat zou je er goed uit!” Mark lacht zijn witte tanden bloot en wuift haar compliment weg.

“Jij, Nora, ziet er nog veel beter uit! Hoe gaat het met je? Gezien de omstandigheden natuurlijk. Ik heb het gehoord van Michael en je ouders.” Nora wendt haar blik af. Ze had niet verwacht dat ze over haar ouders en Michael moest vertellen.“Het gaat goed met me. Ik heb een dochtertje van vier jaar, die bijna jarig is. Ik ben pas hierheen verhuisd en nu zoek ik een baan.”

“Dat gaan we regelen. Ik heb je CV bij de hand. Zullen we dan maar beginnen?” vraagt Mark. Nora knikt en voelt de spanning in haar lichaam wegebben. Ze had altijd wel goed met Mark op kunnen schieten op de middelbare school. Echter waren Mark en Michael vijanden voor het leven geweest.

“Het ziet er allemaal goed uit en je hebt een opleiding gedaan op de SoleVita school, zie ik. De beste opleiding die er is voor secretaresses. Je bent net een half jaartje klaar met de opleiding. En nu wil je hier werken.” Nora knikt. Ze is best trots dat ze die opleiding heeft afgerond, al ging het niet zonder slag of stoot.

Ze praten nog wat verder over haar vooropleidingen en talen. Dan beginnen ze over de functie secretaresse en wat Nora’s voorkeuren zijn.“Op welke dagen wil je graag werken? Ik zie dat je eerst drie dagen wilt gaan werken.”“Dat klopt, en zodra mijn dochter naar school gaat, graag vier dagen. En uiteraard kan ik thuis gaan werken.”

Mark knikt. “Het salaris. Wat verwacht je daarvan?” Nora slikt, het salaris bespreken vond ze altijd het moeilijkste. Ze noemt een bedrag op. Mark knikt en schrijft het op als notitie bij de rest.“Dat klinkt aannemelijk. Heb je zelf vervoer?” Nora knikt.“Ik woon hier een kwartiertje vandaan,” zegt ze.

Verder praten ze over belangrijke dingen die Nora moet weten en Mark stelt haar nog een paar vragen. Als Nora die netjes heeft beantwoord, staat Mark plotseling op.“Het spijt me. Ik heb zo een vergadering dus ik wil het graag gaan afronden. Bedankt Nora en ik zal je zo snel mogelijk iets laten weten.” Beduusd staat Nora ook op.

“Jij ook bedankt, Mark. Dat ik hier mag komen,” zegt Nora en ze geeft hem een hand.“Niks te danken. Binnen vijf werkdagen krijg je iets van me te horen. Bedankt en nog een fijne dag verder.”“Insgelijks. Dag.” Nora draait zich om en pakt haar spullen en vertrekt.

Met een glimlach op haar gezicht loopt ze de kamer uit. Ze hoopt echt dat ze een goede kans heeft gemaakt en dat ze elkaar kennen, telt hij hopelijk ook mee. Natuurlijk moet ze ook nog dingen leren over architectuur, maar ze was een snelle leerling. Snel loopt ze naar huis om het te gaan vieren.

Mark zucht en leunt tegen zijn bureau aan. Het was niet makkelijk om zijn jeugdliefde weer te zien, terwijl ze bij hem wilt solliciteren. Gelukkig stond Michael hem niet meer in de weg en kon hij weer een kans krijgen bij Nora. Als zal zijn vrouw daar niet zo blij mee zijn…