Met een zucht kijkt Bella naar het wiegje in de hoek van de kamer. Ze legt haar handen op haar buik, en voelt een klein schopje. Automatisch glimlacht ze, maar al snel is haar glimlach weer verdwenen. Ze is bijna uitgerekend, en ze heeft het idee dat ze er nog lang niet klaar voor is om moeder te worden.

En Tobias lijkt er ook niet klaar voor te zijn. Ze laat zich op het bed vallen. Sinds ze heeft verteld dat ze zwanger is, praat hij amper nog met haar. Een traan rolt over haar wang. De laatste tijd is het bijzonder stil in huis. Een paar dagen geleden heeft ze ruzie gehad met Aimi, die sindsdien niks meer van zich heeft laten horen. Bella weet haast zeker dat ze naar Sean is. Ze slikt en denkt weer aan de ruzie.

“Waar bemoei jij je überhaupt mee?” vraagt Bella geïrriteerd. “Met jou.” antwoord Aimi. “Misschien moet je daar eens mee ophouden.” zegt Bella knarsetandend. “Prima.” gromt Aimi en ze stampt naar de deur. “Zoek het lekker zelf uit.” roept ze, en de deur knalt dicht.

Ze schud haar hoofd en staat op. “Niet aan denken.” mompelt ze tegen zichzelf. Ze trekt haar kleren aan en loopt naar beneden. Ze ploft neer op de bank en zapt langs wat kanalen. Ze hoort Tobias binnenkomen, maar ze reageert niet. Twijfelend blijft hij staan.

Hij zucht en kijkt naar haar. Vroeger droomde hij ervan oud te zijn. Kinderen te hebben. En nu heeft hij het idee dat het te snel gaat. Ze zijn pas studenten.

Hij ziet hoe Bella opstaat en naar de keuken wil lopen. “Bella..” begint hij twijfelend. Bella kijkt verwachtingsvol op. “Ik.. Eh..” begint Tobias, en dan valt zijn blik op de klok. “shit, college. Ga je mee?” vraagt hij. Belle schud zwijgend haar hoofd.

Met een brok in haar keel kijkt Bella Tobias na. Heel even, maar heel even, heeft ze het idee gehad dat hij eindelijk weer normaal tegen haar wil doen. Maar dat is meteen weer weg.

Ze ademt diep in en haalt haar mobiel uit haar zak. “Hai mam,” zegt ze als er even later word opgenomen. “Heb je zin om even langs te komen?” vraagt ze als haar moeder verbaast vraagt waarom ze belt. Ja, de laatste tijd heeft ze niet zo vaak meer met haar ouders gepraat. Ze weten niet eens dat ze zwanger is.

Niet veel later word er aangebeld. Bella ademt diep in, en opent de deur voor haar moeder. “Haimam.” mompelt ze. “Bella, ben je zwanger?” is het eerste wat Olivia vraagt. Er komen tranen in Bella‟s ogen en ze knikt. “Oh, meisje toch.” zegt Olivia en ze omhelst Bella.

Even later zitten ze samen op de bank in de woonkamer. Olivia slaat haar arm om Bella heen. “Hoe reageerde Tobias er op?” vraagt ze zachtjes. Bella sluit haar ogen, en geeft met een overslaande stem antwoord. “Volgens mij wil hij het niet.” opnieuw staan er tranen in haar ogen. Olivia wacht rustig tot Bella weer wat gekalmeerd is. “Hij is waarschijnlijk gewoon bezorgd om je, Bells. Hij wil het wel, geloof me.” zegt Olivia.

Ze kletsen samen nog wat, en Olivia doet haar best het een zo luchtig mogelijk gesprek te houden. “ik moet gaan, Bells.” zegt Olivia. “Sterkte,” fluistert ze in haar oor, en dan vertrekt ze naar huis.

„s avonds zit Bella alleen op het bed. De kleine is al een hele tijd onrustig. Ze hoort de deur met een klein kraakje open gaan. “Bella?” fluistert Tobias. “Bella… mag ik je iets vragen?” vraagt hij. Bella kijkt verbaasd op, en knikt. “Denk je… Denk je dat ik het kindje niet wil?” vraagt hij voorzichtig. Bella krijgt, voor de zoveelste keer deze dag, tranen in haar ogen. En deze keer doet ze niet haar best om ze binnen te houden.

“Hé,” fluistert Tobias, en hij gaat naast haar zitten. Voorzichtig legt hij zijn handen om haar buik. “Ik wil het kindje vreselijk graag, Bells. Al lijkt dat misschien niet zo.” mompelt hij. Plotseling bijt Bella op haar lip en krimpt ze in elkaar. “Bella?” vraagt Tobias bezorgd. Een moment later staat ze met haar handen om haar buik naast het bed.

Opnieuw krimpt ze in elkaar. “Au, au, fuck!” gilt Bella. Tobias springt van het bed af. Van paniek weet hij niet wat hij moet zeggen, dus hij houd zijn mond maar.

“Aargh, dit.. Dit is ondraaglijk” gilt Bella. Ze balt haar vuisten. “Je kan het, liefje!” moedigt Tobias haar aan.

“Hai, kleine Mike.” fluistert Bella als ze na veel puffen eindelijk haar zoontje in haar armen heeft. “Wat lijk jij op je vader.” zegt ze liefdevol, en ze kijkt even glimlachend naar Tobias, die trots toekijkt.

Plots krimpt Bella weer lichtjes in elkaar. “Hou jij hem even vast?” vraagt ze, en ze geeft het kleine jochie aan Tobias.

Opnieuw grijpt Bella naar haar buik. “Bella?” fluistert Tobias angstig. “Er komt er nog een.” weet Bella nog uit te brengen voor ze opnieuw gilt.

Deze keer lijkt het nog langer te duren dan bij Mike. Maar dan heeft ze uiteindelijk haar dochtertje vast. “Ook een kopie van jou.” zegt Bella zacht, en ze bekijkt de blauwe oogjes van haar dochtertje. “Kleine Elora.” mompelt Tobias. Verrast kijkt Bella hem aan. “Geen mooie naam?” vraagt Tobias. “Jawel, een prachtige naam. Voor een prachtig meisje.” antwoord Bella.