Met grote ogen staart Olivia naar het gevecht voor haar. `Jongens! Hou op` ze hoort hoe zwak haar stem is. `Hou nou op!` roept ze.

Het heeft geen zin. De twee mannen gaan gewoon door. `Alex! Wilbert!` Olivia barst bijna in huilen uit. Opeens word ze boos. Nee, woedend! `waarom moet dit op een kinderachtige manier?` vraagt ze, iedereen kan de woede in haar stem horen.

`ze heeft gelijk` mompelt Alex. `Wij horen dit niet uit te vechten` hij klopt zijn broek af en gaat staan. `Olivia, jij moet kiezen. Wie van ons wil je?`. De twee mannen kijken haar vragen aan. `ik… ik kan toch niet tussen jullie kiezen?` Olivia kijkt de mannen één voor één aan.

`Je moet wel. Of een van ons twee, of geen van ons.` zegt Wilbert. Hij kijkt Olivia indringend aan. `Er is maar één iemand waarmee ik deze challenge wil doen` fluistert Olivia. Ze kijkt beide mannen aan. Een traan rolt over haar wang. `Wilbert…` begint ze. Alex kijkt haar aan. Wilbert lijkt langs haar te kijken. `Wil je… wil je vrienden blijven?` fluistert Olivia. Op Alex’ gezicht speelt een glimlachje, dat van Wilbert is uitdrukkingloos. `nee` mompelt hij dan.

Plots word hij boos. Hij geeft Olivia een klap, recht tegen haar slaap. `dat is wat je verdient, bitch` fluistert hij. Haast gelijk komt Alex in actie. Hij grijpt Wilbert bij zijn kraag `Olivia is geen bitch. Als jij een vrouw zou zijn, zou jíj er een zijn` sist hij.

Als Wilbert weg is, valt Olivia bijna flauw. Snel pakt Alex haar vast. Olivia kijkt hem aan. `Alex…` mompelt ze `Wil je… Wil je hier komen wonen?` Alex moet even moeite doen om Olivia te verstaan. `Natuurlijk.` dan valt Olivia weg. Alex tilt haar op en legt haar op bed. `Natuurlijk, lieve Olivia` Fluistert hij.

Als Olivia de volgende ochtend wakker word, is het eerste wat haar opvalt dat ze haar gewone kleding aanheeft. Het tweede is dat Alex er niet is.

Een enorme hoofdpijn zeurt in haar hoofd. Dan ziet ze een briefje op tafel liggen. Ze staat op en loopt naar de tafel.Lieve Olivia,ik ben naar mijn werk, er ligt een doosje aspirines in de kast. Ik kom om 13.00 thuis.Ik heb het nummer van je werk gevonden, en je ziek gemeld.Kus, Alex

Olvia glimlacht. Ze had gister goed gekozen. Ze besluit eerst te gaan douchen, en daarna pas een aspirine te nemen.

Olivia’s handen trillen een beetje als ze het glas water aan haar mond zet.

De rest van de middag hangt Olivia een beetje rond in het huisje. `We hebben een nieuw bed nodig` mompelt ze. Grinnikend staat ze op en pakt ze de laptop van Alex.

Een paar uur later komt Alex weer thuis. Hij is nog steeds een beetje bezorgd en hoopt dat Olivia zich beter voelt. Binnen ziet hij iets heel anders dan hij verwacht had.

Grinnikend gaat Alex naast Olivia op het nieuwe bed liggen. Olivia kruipt dicht tegen hem aan. `ik heb je gemist` fluistert ze. `ik jou ook` fluistert Alex terug. `Waarom wou hij geen vrienden meer zijn?` vraagt Olivia. `ik weet het niet` mompelt Alex. Hij kijkt Olivia aan en veegt een traan van haar wang. `Het spijt me dat het zo moest lopen Olivia` fluistert hij.

`misschien kan ik voor wat afleiding zorgen?` zegt Alex met een veelbetekend glimlachje. Voorzichtig geeft hij Olivia een kus. Olivia sluit haar ogen. Ze geniet van zijn lippen op de hare. `ik… ik hou van je` mompelt ze tussen twee zoenen door.

`ik ook van jou` fluistert Alex. Olivia opent haar ogen. Een tijd lang kijken ze elkaar alleen maar aan..

Dan zoent Alex Olivia weer. Zachtjes duwt hij haar achterover. `Alex` mompelt Olivia. `hm?` Olivia haalt haar lippen van Alex’ lippen. Ze kijkt hem aan met een grijns. `ik krijg je pak niet los` Grinnikend staat Alex op. Olivia kijkt glimlachend toe hoe Alex zijn pak uittrekt. `zo beter?` lacht hij. `veel beter`

Olivia trekt Alex weer op het bed. `afleiding, weet je nog?` grinnikt ze. Alex steekt zijn tong uit en zoent Olivia weer. Beiden genieten ze van elkaars aanraking.

Niet veel later verdwijnen ze onder de dekens.

~*~Okay, dit moet even tussendoor; DAT HANDJE xD

Laat in de middag komen ze weer boven de dekens uit. `ik hou van je` mompelt Olivia. Dan valt ze in slaap. Vertederend kijkt Alex naar de slapende vrouw. `ik ook van jou` fluistert hij.

Alex blijft nog even in het bed liggen, met Olivia in zijn armen. `Je weet niet half hoeveel ik van je hou` fluistert hij. Dan besluit hij toch er uit te gaan. Het liefst heeft hij Olivia altijd vast. Om haar te beschermen. Om haar te beschermen tegen Wilbert, die nog wel eens wat uit zou kunnen halen. Om haar te beschermen tegen kwaad dat ze nog niet kennen.

Als Olivia s’ avonds laat wakker word, trekt ze haar joggingbroek en een shirtje aan. Dan gaat ze op zoek naar Alex. Ze vind hem achter het huisje. Zwijgend liggen ze samen op het gras. Genietend van elkaars aanwezigheid. `waarom moest ik kiezen?` vraagt Olivia opeens. Ze slikt de brok in haar keel weg. Alex zucht. `het… het was mijn idee` mompelt hij, `ik… ik was bang dat je me later zou teleurstellen, dus ik wou het weten. Ik had nooit gedacht dat Wilbert zo zou reageren`

`Maar hij deed het wel` mompelt Olivia. Ze maakt zich los uit Alex’ omhelsing. `Olivia, ik kón het niet weten!` Alex staat op. Olivia kijkt omhoog. Hij ziet een traan over haar wang glijden.

Alex zakt weer door zijn knieën. `luister, lieve Olivia, het spijt me. Ik…` `nee, het hoeft je niet te spijten. Jij dacht dat dit het beste was.` onderbreekt Olivia hem zacht. `ik voel me niet zo lekker. Ik ga weer terug naar bed` mompelt ze.