10G Spar

Love will keep us together

Update 20Happy birthday

‘Pfff!’ Femke blaast de kaarsjes voor haar dochter uit. Mirna kijkt vrolijk toe. Haar geblokte jurkje zal ze straks niet meer aanhebben. Voorzichtig zet Femke haar op de grond. ‘Kom

op meisje van me! Je kunt het!’ glimlacht Femke.

Femke en de kinderen

Helaas kan de familie er niet bij zijn. Iedereen moet het dus doen zonder extra veel aanmoediging. Plots springt Mirna

de lucht in. ‘Oh! Dit is zo stoer!’ gilt ze.

Marlijn wordt ondertussen door Femke opgepakt. ‘Kom maar meid, jij gaat vandaag opgroeien!’ Al snel wordt Marlijn op de grond gezet. Heel voorzichtig gaat ze staan. Met een

klein gilletje springt ze de lucht in en komt als kind weer beneden.

‘Super!’ marlijn straalt helemaal en haalt een lok haar uit haar gezicht weg. ‘Wat ben ik blij dat ik nu kind ben! Nu kan

ik veel meer dingen doen!’

De volgende is Marleen. Met benauwde oogjes wijst Marleen met haar vinger naar de kaarsjes. ‘Geen zorgen

lieverd, er gebeurt je niks.’ stelt Femke haar gerust. Met veel getoeter springt marleen even later de lucht in.

‘Ongelofelijk!’ schreeuwt ze uit. ‘Moet je mij dan zien! Zoveel groter, zoveel beter.’ De rest begint te lachen. Marlijn klopt haar op de schouder. ‘Het is inderdaad gaaf hè?’ Marleen

knikt.

Voordat iedereen het door heeft staat Femke alweer met Mark voor de taart. ‘Één, twee en drie!’ alle kaarsjes worden

uitgeblazen en Mark wordt neergezet.

Sprakeloos bekijkt Mark zich eens even goed. ‘Dit had ik echt niet zo verwacht.’ Hij bestudeert zijn hand en alles er

om heen goed. ‘Zoveel groter…’ zucht hij.

Zonder zelf naar de taart te zijn gebracht springt Marijke opeens ook de lucht in. ‘Kijk eens jongens! Ik ben ook groter geworden!’ Trots klapt ze van vreugde. ‘Ik hou hier wel van,

voor herhaling vatbaar!’ mompelt ze.

Nog één broertje is nog niet opgegroeid. En dat is Maarten. Femke pakt hem snel op en blaast de kaarsjes uit.

Twijfelend springt Maarten omhoog, niet zeker wetend of hij wel terug zal komen.

Maar hij komt zeker wel weer naar beneden. Met een klap op de grond staat hij zo stevig als een huis. Duidelijk zie je dat hij het meeste op Rick lijkt. Femke rolt met haar ogen. ‘Het zal ook wel niet, hij kan er ook niets aan doen.’ zucht

ze.

Nadat iedereen elkaar heeft gefeliciteerd en andere kleren aan heeft getrokken loopt Marijke nogmaals naar de

kledingkast. Ze trekt voorzichtig de onderste la open om te kijken of daar de sokken liggen, want deze die ze nu aan

heeft zijn haar te warm.

Met haar perfectionisme komt ze er na een tijdje uit. Als ze zichzelf wil omdraaien staat Mirna recht voor haar neus.

‘Hooi!’ glimlacht ze. Marijke grijnst. ‘Schat, wij lijken best wel veel op elkaar vindt je niet?’ Mirna knikt en geeft haar een

knuffel.

‘Haha, love you baby. Wat zijn jullie klef bezig.’ grinnikt Marleen die er langs loopt. Marijke steekt uitdagend haar

tong uit. Marlijn komt net langs lopen. ‘Ik lijk gelukkig veel op Marleen.’ Lachend geven ze elkaar een knuffel en maken er

een spelletje van.

‘Laten we wat leuks doen.’ stelt Mirna voor. Iedereen knikt instemmend. Al snel wandelen ze daarom naar het bed van

hun moeder om uit hun dak te gaan. Ondertussen geeft Mark Maarten een knuffel. ‘Ik ben blij dat ik jou als broer heb

Maarten!’ straalt hij met zijn velblauwe ogen.

Helaas tikt de klok al vlug acht keer en is het tijd om het bed in te gaan. Moe maar verheugend op morgen, om voor het

eerst naar school te gaan, gaat iedereen het bed in.

Marijke wacht nog even. Aarzelend zodra de rest slaapt, stapt ze het bed uit. Ze loopt naar de keuken en trekt alle kastjes open, alle laatjes open en probeert overal wat te

zoeken. Uiteindelijk vindt ze wat ze zocht. Een foto. Een foto van een man met een bruin getinte huid.

Rachelle zet haar goudkleurige pion naar voren. Bedenkelijk schuift ze daarna haar zwarte koningin ervoor. ‘Ben je weer bezig?’ mompelt Niek lachend. Rachelle kijkt hem lachend aan. ‘Ja, ik moet toch wat te doen hebben. Trouwens hoe

vind je mijn haar? Ik ben net naar de kapper geweest.’

Rachelle & Niek en de kinderen

‘Dat weet ik lieverd. Ik had al gezegd hoe mooi je bent maar als je het nog een keer wilt horen…’ Rachelle rolt met haar

ogen. ‘Ga jij maar schilderen, schilder daar al je geslijm maar op.’ ‘Is goed.’ mompelt Niek. Hij loopt al snel met een

kwast door het huis en doopt het in de verf.

Om één uur komt Stef de schoolbus uitlopen. Hij schudt zijn broek af van de vieze busstoelen. ‘Tot later!’ roept hij zijn vrienden nog na. Daarna vertrekt de bus met volle vaart.

Stef zijn keel schokt. Hij heeft plannen vanavond of morgen...

Nog niet precies wetend hoe en waar en wanneer, loopt hij op Rachelle af. ‘Hee mijn allerliefste moeder, hoe gaat het?’ vraagt hij poeslief en ploft neer op de stoel tegenover haar. ‘Hallo Stef, in een goede bui soms?’ antwoordt Rachelle.

Stef haalt zijn schouders op.

‘Misschien, wie weet.’ Net wanneer de twee met een nieuw potje schaken bezig zijn klinkt er hard getoeter. ‘Oh dat

moet mijn carpool zijn.’ zegt Stef. Hij haast zich van de stoel af en snelt het huis uit.

De carpool rijdt weg maar daarachter komt de schoolbus te staan. Tessa springt er meer dan blij uit. Er achteraan

springt ook Marijke eruit. ‘Zullen we maar meteen beginnen met rekenen?’ vraagt Tessa aan haar. Marijke knikt. ‘Maar

wacht even ik moet je ook nog iets heel belangrijks vertellen,… maar dat komt nog wel.’

De twee gaan giechelend Stef zijn kamer in omdat hij er nu toch niet is. ‘Wauw, wat heeft je broer een toffe kamer zeg! Oh zelfs een eigen televisie!’ gilt Marijke wijzend naar het toestel. Lachend slaat Tessa een arm om haar heen. ‘Hij

heeft een baan, dus ja…’ zucht ze.

Zonder al teveel moeiten gaan ze aan de slag met hun rekenopdracht. Als ze er mee klaar zijn ploft Marijke neer op

de opgestapelde kussens van Stef. ‘Heeft Stef al een vriendin?’ vraagt ze bedenkelijk. ‘Ja, ze heet Nicole en ze

heel erg knap.’ antwoordt Tessa. ‘Oke.’ mompelt Marijke die kijkt op de klok in de kamer. ‘Oh ik moet naar huis toe, het

spijt me Tess, nou het was leuk met jou te gaan rekenen, tot morgen!’

Marijke geeft nog een afscheidsknuffel en verlaat als volgt het huis. Rachelle is ondertussen al begonnen aan het

avondeten. Gemakkelijk komen Tessa en Niek erbij zitten. ‘Waar is Stef?’ vraagt Tessa sarcastisch. Niek grijnst. ‘Bezig

met zijn vriendinneke.’

Na het eten komen Stef en Nicole - die de hele tijd buiten stonden te praten - naar binnen. ‘Ik heb je echt gemist!’ zegt Stef. ‘Waag het eens om dat niet te doen.’ grinnikt Nicole.

Vervolgens pakt ze hem stevig vast en begint hem vol passie te zoenen.

Roxanne - suikerklokje

Tot de volgende keer