Met een zucht ploft Luca op zijn bank. Het studentenhuis waar hij nu woont is redelijk groot, maar toch ik zijn kamer klein. Er past enkel een bankje, een bureau met computer en een bed in.

Samen met Senna had hij zo vaak gedroomd over het leven op de universiteit. Ze zouden samen in een huis wonen. Samen leren, papers schrijven, ze zouden álles samen doen. Maar nu ligt die droom aan diggelen.

Hij heeft het idee dat het de schuld van zijn moeder is. Maar ergens, diep in zijn hart, weet hij dat het Senna’s schuld is. En dat zijn moeder er niks aan kan doen dat Senna weg is gelopen.

Hij staat op. Hier blijven zitten heeft geen zin. Hij kan net zo goed een specialisatie zoeken.

Hij besluit meteen maar aan zijn paper te beginnen. “Hmm,” mompelt hij, waarna hij weer een paar woorden opschrijft.

Een halfuurtje later moet hij naar zijn eerste college. Hij haalt zijn hand door zijn haar, en denkt nog eens aan Senna. Dit zouden ze ook samen doen. Hij schud zijn hoofd, en loopt stevig door.

Als hij een paar uur later terug komt van college, heeft hij een meisje meegenomen. Claire Diaz. Ze waren na college aan de praat geraakt, en hij had haar gevraagd of ze bij hem thuis verder wou kletsen.

Even later ploffen ze samen neer op het bankje. “het is niet heel groot, maar het is beter dan niks.” zegt Luca. Claire glimlacht, “gelijk heb je.”

Een lange tijd kletsen ze nog gezellig door, tot het half 6 is, en Claire echt weg moet. Een beetje ongemakkelijk staan ze tegenover elkaar. “euhm, tot morgen dan, hé.” zegt Claire. Luca knikt en glimlacht, “tot morgen.”

Een tijdje later zit Luca buiten met een bord eten. Genietend neemt hij een hap.

Als hij klaar is met eten, neemt hij nog een snelle douche, en dan kruipt hij in bed. Zijn eerste dag op de uni is leuk geweest.

De volgende ochtend moet Luca vroeg opstaan. Om 8 uur heeft hij college. Hij neemt snel een ontbijt, en vertrekt dan naar college.

Als hij terug is van college, ploft hij neer op zijn bed. Twijfelend staart hij naar een stapeltje kleren. Vanavond gaat hij uit eten, met Claire. Hij kijkt nog een keer naar het stapeltje, en knikt dan. Iets beters heeft hij niet.

Een uurtje later staat hij te wachten op Claire. Niet veel later komt ze aanlopen. “wauw,” mompelt Luca. Claire bloost lichtjes en slaat haar ogen neer.

“kom, we gaan naar binnen.” glimlacht Luca.

Nadat hen een tafel is toegewezen, worden de menukaarten gebracht. Een tijdje kijken ze in de kaart, en dan bestellen ze wat ze willen.

“lekker?” vraagt Luca glimlachend. Claire knikt. Een tijd lang zitten ze te eten en te kletsen.

Een paar uur later staan ze weer voor het studentenhuis. “Ik heb een geweldige avond gehad, Luca.” fluistert Claire. Luca glimlacht en legt zijn hand onder haar kin. Voorzichtig drukt hij zijn lippen op die van haar.

Als Luca een uurtje later in bed stapt glimlacht hij. Senna of geen Senna, de universiteit is geweldig.