Mevr. Frederix

1

2013-2014 Leesportfolio Benoît Gilot

InhoudsopgaveInleiding.................................................................................................................. 3

1 Boekverslagen.................................................................................................4

1.1 Ervaringsverslag........................................................................................4

1.2 Structuur-analytisch verslag......................................................................6

1.3 Mediagerichte verwerkingsopdracht..........................................................8

1.4 Creatieve verwerkingsopdracht...............................................................12

2 Theaterverslag...............................................................................................14

3 Leesactua.......................................................................................................16

3.1 Trimester 1..............................................................................................16

3.2 Trimester 2

3.3 Trimester 3..............................................................................................18

4 Balansverslag.................................................................................................20

Bibliografie...........................................................................................................21

Boeken..............................................................................................................21

Websites...........................................................................................................21

2

InleidingZoals in het vijfde jaar, heb ik ook dit jaar een leesportfolio gemaakt. Dat leesportfolio omvat ten eerste de 4 boekverslagen in het afgelopen schooljaar gemaakt heb. Vervolgens komen het theaterverslag, de leesactua en het balansverslag aan bod. Eindigen doe ik met mijn persoonlijke inbreng. Helemaal achteraan kan u de bibliografie terugvinden. Ik wens u veel leesplezier toe.

3

1 Boekverslagen

1.1 Ervaringsverslag

Het kiezen van dit boek was om te beginnen niet gemakkelijk. Bij het gaan naar de bibliotheek waren de meeste boeken van de lijst al uitgeleend. Mijn oog viel toen echter op dit boek met de felle blauwe kaft met een grote kreeft op de voorkant: Het Diner van HERMAN KOCH. Het boek werd mij bovendien ook aangeraden door een meisje dat die dag ook in de bib was. Ze omschreef het boek als grappig, sarcastisch en vlot lezend. Zonder de korte inhoud te lezen, besloot ik het boek te nemen en de dag nadien begon ik erin te lezen, compleet onwetend over het onderwerp.

Het boek gaat over twee echtparen die samen gaan dineren in een (volgens de verteller veel te duur) sterrenrestaurant. De vertellende ik, Paul Lohman, begint redelijk traag en beschrijft het restaurant, het personeel en het ander echtpaar: Serge en Babette Lohman. Serge Lohman is een succesvol politicus en kandidaat-premier nummer 1, Babette, een volgens Paul heel slim en knap persoon. De relatie tussen Paul en zijn vrouw Claire is uitstekend: Paul kan de gedachten van Claire uit haar blik afleiden en omgekeerd. Het hoofdthema van dit boek is toch wel dilemma. Wat moet je doen als je kind een gruwelijk misdrijf heeft begaan? Verzwijg je het, in de hoop dat iedereen het vergeet, of ga je je kind aangeven?

Michel, zoon van Paul en Claire, is een puber van 15 jaar die doet zoals elke jongen van die leeftijd. Hij doet stoer, draagt ruige kleding (muts e.d.) en gaat naar feestjes. Het is op de avond van zo’n feestje dat het misdrijf gebeurt. Michel wil samen met zijn neven Rick en Beau, geadopteerd uit Burkina Faso, geld gaan pinnen. Er ligt echter een stinkende dakloze in het hokje. In de hoop haar weg te jagen, gooien Rick en Michel allerlei voorwerpen naar de vrouw. O.a. een jerrycan en een aansteker wat een ontploffing met zich mee brengt. De vrouw is op slag dood.

Dit is zeker en vast de hoofdgebeurtenis in het boek. Een gebeurtenis die me pakte tijdens het lezen van het boek. Het was een ongeluk, dat zeker, maar eentje met verschrikkelijke gevolgen. Paul, Claire, Serge en Babette komen samen om de situatie te bespreken. Wat ze juist beslissen wordt overschaduwd door de beslissing van Serge om zich terug te trekken als lijsttrekker. Niet iedereen gaat hiermee akkoord en daarom beslissen Claire en Paul om Serges gezicht in elkaar te timmeren opdat hij zijn persconferentie niet kan houden. Dit is één van de sterktes van het boek. Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Paul, een impulsieve, agressieve man. Dat leidt tot situaties zoals deze. Paul vertelt ook erg ‘to the point’. Dat houdt in dat hij bij het vertellen van het verhaal meteen zegt wat hij ervan vindt. Op zijn eigen sarcastische manier.

4

De structuur van dit boek vind ik ook erg origineel. Het verhaal begint bij het aperitief. Dat is de korte inleiding waarin de personages toegelicht worden. Daarna komt het voorgerecht. Dit deel beschrijft verder het restaurant en vertelt over de geschiedenis van de personages. Het boek barst pas echt los bij het hoofdgerecht met als hoofdtopic de dood van de dakloze. Dit is ook het langste deel van het boek, iets wat spoort met de werkelijkheid: het hoofdgerecht is inderdaad het langst durende deel bij een diner.Na het hoofdgerecht komt natuurlijk het nagerecht. In dit deel vertelt Serge dat hij zich gaat terugtrekken als lijsttrekker. De nog resterende delen, het digestief en de fooi beslaan het einde van het boek: het uitleggen van de feiten en de beslissingen die de echtparen nemen.

In het boek wordt er ook vaak terugverwezen naar enkele gebeurtenissen; soms komen er zelfs flashbacks aan te pas, iets waar ik een echte voorstander van ben. Het zorgt immers voor wat variatie in het boek.

Het verhaal speelt zich af in het heden. Dit is zeker en vast belangrijk voor het verhaal. Zo speelt het mobieltje een grote rol in het verhaal. Wanneer iedereen denkt dat Beau (alias Faso) niks met de moord te maken heeft, blijkt dat hij heel het misdrijf heeft gefilmd. Hij probeert hiermee Michel en Rick te chanteren om een scooter te kunnen kopen. Verder belt Michel na de moord meteen naar Claire en verzwijgt zij het maandenlang voor Paul. Ook de ruimte speelt een belangrijke rol. Het verhaal speelt zich grotendeels af in een restaurant zoals de titel natuurlijk verklapt.Het is ook dit restaurant dat verantwoordelijk is voor de ironische toon van het boek. Paul Lohman vindt het eten nogal duur voor wat het is en laat dit ook vaak genoeg merken.

Kortom, dit boek is een echte topper. Redelijk dik, maar zeker niet traag lezend. Een boek met een actueel onderwerp en een zalig sarcastisch taalgebruik. Een aanrader dus.

KOCH, H., Het Diner, Anthos, Amsterdam, 2009.

5

1.2 Structuur-analytisch verslag

Verhaal

De vrouw van David, Nora loopt op een dag weg. Niemand weet waar naartoe. Davids leven verandert helemaal. Hij voelt zich nu vrijer en vindt het eigenlijk helemaal niet erg dat zijn vrouw vermist is. Hij begint een affaire met de 21 jaar jongere Greetje. Tot de verdwijning gebeurt er eigenlijk nogal weinig in het boek. Een naar onze mening veel te lange inleiding leidt het verhaal in. Een andere belangrijke gebeurtenis is de beschuldiging van David van moord op zijn vrouw. Op het einde van het boek komen we te weten dat hij veroordeeld zal worden op basis van de bloedvlekken op het behangpapier in zijn kamer. Die plekken waren afkomstig van muggen die Nora gestoken hadden.Het verhaal zet ertoe aan om een goede relatie te onderhouden met je partner. Als dit niet het geval is, scheid je beter van elkaar. Anders komen er ruzies van met soms ernstige gevolgen.

ThematiekHet hoofdthema is relatieproblemen. David en Nora maken vaak ruzie met een verdwijning tot gevolg. Een hoofdgebeurtenis in het boek. De muggen zijn de oorzaak van de andere hoofdgebeurtenis, de arrestatie. De muggen vormen het leidmotief in het boek en de titel. David moet op warme zomeravonden de muggen in de kamer doodmaken zodat Nora niet gestoken wordt. Zij wordt snel gestoken in tegenstelling tot David. Hij doodt de muggen door ze tegen de muur te slaan. Dit veroorzaakt bloedplekken. Bloed afkomstig van Nora.Naast een leidmotief is er ook een motto in het boek; twee zelfs. Het eerste is een joods gezegde, geciteerd op pagina 5, voor het boek begint: “Wil je mijn gebroken kruik eens even voor me aan elkaar naaien?” “Graag, maar spin jij dan eerst wat garen voor me van de scherven.” Een mogelijke uitleg is het niet kunnen lijmen van scherven. Eens iets gebroken is, is het moeilijk terug te maken. In dit geval gaat het om het huwelijk tussen David en Nora. Het tweede motto staat op pagina 6: Voor mijn overleden ouders, erkentelijk en met een dankbaar hart.

Structuur en tijdHet boek bestaat uit 13 hoofdstukken van ongeveer 18 pagina’s. Op het einde van het 13de hoofdstuk is er het einde voor de gevoelige lezers. Hierna komen nog 2 pagina’s die het echte einde aan het verhaal breien. Helemaal achteraan het boek krijgen we een lijst van joodse begrippen vermeld in het boek. De indeling van het boek vonden wij gepast en we zouden het dan ook niet veranderen. Het is immers chronologisch opgebouwd op één flashback na, het moment waarop David terugdenkt aan zijn papa. Een chronologisch verhaal leest toch wel wat makkelijker, dus dat is zeker positief. Ook positief is dat de verteltijd kleiner is dan de vertelde tijd. Het verhaal beschrijft een periode van januari tot eind oktober Deze tijdspanne wordt verteld in 228 pagina’s. Het boek

6

speelt zich af in het jaar 1973, heden voor de schrijver. Het jaar heeft zeker een invloed op het verhaal. De Jodenvervolging zindert nog na en ook Davids vader is door de nazi’s vermoord.

De ruimteHet verhaal speelt zich af in Antwerpen, de jodenstad in Vlaanderen. David werkt in de diamantindustrie. Deze ruimte heeft geen bijzonder grote invloed op het verhaal, maar het past er wel in want het is een jodenbuurt.

Het vertelperspectiefDe auteur gebruikt een personele hij-verteller die hij gedurende het hele verhaal aanhoudt. Met dit perspectief kijken we door de ogen van David en dit maakt het spannend. We weten niet waar Nora heen is en kunnen ons perfect inleven in de persoon van David.

De personagesHet hoofdpersonage is David Wijsman van 43 jaar oud. Hij is nuchter, maar is ook onzeker en hij uit ook wel eens zijn emoties, bij zijn arrestatie bijvoorbeeld. Hij is ook een dynamisch personage, want wanneer hij Greetje leert kennen, wordt hij weer wat zelfzekerder. Zijn echtgenote is Nora Adriaans. Ze is een energieke, maar bazige vrouw die een miskraam achter de rug heeft. Misschien is ze hierdoor wat verbitterd. Ze snauwt David vaak af en praat weinig. Ze heeft een statisch karakter, want haar persoonlijkheid verandert niet tijdens het verhaal. De beste vriend van David heet Abbie en is volgens ons het sympathiekste personage. Vooral de manier waarop hij David blijft steunen door dik en dun heeft ons geraakt.

De stijlDe taal van de schrijver was makkelijk. Ondanks de iets oudere publicatie, kunnen we de schrijver perfect volgen. Hij gebruikt mooie, uitgebreide beschrijvingen wat het verhaal heel erg beeldend maakt.

SlotOndanks het feit dat het verhaal traag op gang kwam, vonden we het zeker een goed boek dat de moeite loont om eens te lezen. Voor zij die houden van een meeslepend en psychologisch boek is dit een echte aanrader!

VANDELOO, J., De muggen, Manteau, Brussel 1973.

7

1.3 Mediagerichte verwerkingsopdracht

Recensies

1. MEEVALLER OF EEN TEGENVALLER? Bij een blik op de kafttekening op het boek krijg je al meteen een pessimistische indruk. De tekening laat gevoelens achter van dood, ziekte en verdriet. Ook bij het lezen van de flaptekst krijg je deze gevoelens, maar in tegenstelling tot verdriet komt hier eerder begrip en oprechtheid naar boven. Als je het boekje even doorbladert valt al meteen het taalgebruik op. Alles wordt in een soort tussentaal verteld. Dit ben je niet gewoon, dus in het begin schrikt het boek eigenlijk een beetje af. Bij het lezen van de titel krijg je een andere indruk. Je vraagt je af wat de titel juist betekent, en waarom deze titel gekozen is. Daar ben je wel een beetje benieuwd naar. In het algemeen verwachtte ik eigenlijk dat het een somber boek ging worden, hoewel ik toch niet helemaal zeker was waaraan ik mij kon verwachten. Hoewel ik in het begin er een beetje tegenop zag om dit boek te lezen bleek het een erg emotioneel boek te zijn. De schrijver, Leo Pleysier, wist erg veel emoties en liefde in het boek te pompen. Zo wordt het boek toch nog speciaal ondanks dat er dikwijls maar over heel gewone zaken wordt gepraat. Hierdoor lijk je dichter bij de personages te staan. Ook voel je je meer betrokken bij het verhaal omdat het blijkbaar ergens in onze streken zich afspeelt. Toch was er iets dat ik miste in het verhaal. Ik vond dat er erg weinig evolutie in zat, in het verhaal noch de personages. Misschien was het ook helemaal de bedoeling niet van de schrijver dat er evolutie in zat. Ik vond alleen dat het verhaal hierdoor nogal vlak bleef en geen opbouw naar het einde had. Het boek eindigde dan ook maar plots.

CALGA, Y. “Wit is altijd schoon van Leo Pleysier op boekbesprekingen.nl”, Boekbesprekingen.nl, 25 januari 2010 (internet, www.boekbesprekingen.nl/index.php?pilih=boek&mod=yes&id=41556&menu=reacties )

2. Tijdens de uitreiking van de Jan Campertprijzen 1990 heb ik Pleysier horen spreken. Hij was duidelijk zeer vereerd om als Vlaming een Noord-Nederlandse prijs te ontvangen. Na lezing van het artikeltje over hem dat in het gebruikelijke boekje van de Campertprijzen stond, besloot ik Wit is altijd schoon te gaan lezen. Daar heb ik allerminst spijt van en de prijs is zeker terecht.

Het boek bestaat uit door stiltes onderbroken monologen van de reeds gestorven moeder van de ik, die verdacht veel van de auteur wegheeft overigens. Als lezer duurt het een pagina of tien voordat je in de gaten hebt dat de spreekster reeds dood is, dus eigenlijk niet spreken kan. Hoewel de eerste pagina al vermeld dat ze blij was "toen het eindelijk achter de rug was" en ook wanneer de aangesprokene op de volgende pagina moet voelen aan haar kleed ("Nee, hier! Nog lager!") naar 'wat anders' dan zweet, dan zou het intussen voor de lezer duidelijk kunnen zijn hoe het perspectief in elkaar zit. Ik ervoer eenzelfde soort bevreemding als

8

toen ik tot de ontdekking kwam dat de ik uit Mulisch' Twee vrouwen een vrouw was, terwijl ik haar tot dan voor een man gehouden had.

De moeder babbelt aan een stuk door over wat haar coiffeuse allemaal tegen haar had verteld, of van haar bezoekje aan de bevriende overbuurvrouw op de dag van haar dood. En vrijwel alles wordt twee, drie of zelfs vier keer achter elkaar gezegd, zoals sommige mensen uit mijn omgeving ook wel doen, die bang zijn dat ze niet goed verstaan of begrepen worden als ze iets maar één keer zeggen. Bijvoorbeeld een citaat waar de titel in terugkomt. De moeder, die Marie heet, heeft het over de bloemen voor de lijkdienst: "Ik zou maar een ruiker witte bloemen kiezen. Deze tijd van het jaar zijn die genoeg te krijgen. Witte zou ik maar nemen. Wit is altijd schoon. Ge kunt natuurlijk ook alle kleuren dooreen nemen, maar dat zie ik niet zo graag. Zelf heb ik dat altijd het schoonst gevonden bij een begrafenis. Wit. Alleen maar wit. En geen andere kleuren daarbij. Dat is het schoonst, vind ik, zo'n ruiker witte bloemen". De titel lijkt niets anders dan een platitude van de orde 'het geld groeit mij niet op de rug' te zijn. Maar daar is het de auteur nu juist om te doen, denk ik. Anders had hij een geheel ander perspectief kunnen kiezen. Zijn moeder zegt namelijk niets van dit alles, het is wat de auteur of de ik zich voorstelt hoe ze zou voortbabbelen, zelfs na haar dood. Ze zegt: "Zo abnormaal is het toch niet dat ge me nog hoorde voortpraten". Het is haar taal waar dit boek om draait. Zoals de witregels tussen haar monologen aangeven, antwoordt hij niet, al lijkt het hier en daar alsof ze reageert op zijn woorden. Ze zegt dan ook: "Of luisteren deed ge misschien nog wel maar antwoorden niet meer. (...) Of was het uit schaamte misschien over mijn taal dat ge dan zweegt". Maar ze praatte maar door, toen en nu, want dacht ze: "zolang ik blijf praten, is er niks verloren". Uit dit boek, haar stof tot conversatie, blijkt dat haar leven armzalig arm is geweest en dat de minste gebeurtenis tot een anekdote voor het leven wordt opgeblazen: door taal. Taal als enig middel om inhoud, kaliber te geven aan iets dat daarzonder zo mager is. "Hoort eens hoe stil nu buiten! Hoort eens hoe stil! Hoort ge 't?" klinkt in zijn oren als een navrante bevestiging van het bovenstaande. De leegte en de stilte geen kans geven wortel te schieten. Ze vertelt dat haar dochter zei over haar ouderlijk huis: "(...)maar hier gebeurt ook niks. Hier is ook nooit eens iets te doen". In zijn epiloog schrijft de ik dat hij ruim twee jaar na haar dood haar weer zag lopen op straat. Ze ziet hem driftig pennen en vraagt of hij nu dan toch aan haar doodsprentje is begonnen. Vlak ná haar dood namelijk had hij haar verzoek dat te doen rigoreus geweigerd. Maar nu: "Ge komt daar wel ruim laat mee voor de dag, vind ik. En zo lang dat dat geworden is! Kon dat niet wat korter?" Geen contact, geen begrip, nooit geweest en nooit meer zal het komen. Wel liefde, wederzijds. Dat spreekt voor mij uit dit boek.

Het perspectief doet ons geloven dat alle woorden die zij spreekt uit de schrijversgeest zijn ontsproten, terwijl hij aan haar doodsbed zat. Een laatste poging om hem nog vast te houden. Vandaar het begin: "'Kom maar' zei ze", en het slot "'Ga maar', zei ze". Afgezien van de epiloog zijn de enige toevoegingen van de ik het tweemaal 'zei ze'. Verder laat hij haar

9

volledig aan het woord, aan haar taal, of zoals hij dat noemt in zijn epiloog: "haar taalteveel". Een mooi boek.

LUTE, E. “Pleysier, Leo - Wit is altijd schoon – Leeservaringen”, Leeservaringen, december 2013 (internet, http://www.leeservaringen.com/het-overzicht/horwood-william-winter-nl/ )

Mening

De recensie van meneer CALGA is redelijk negatief. De sombere voorkant van het boek geeft hem meteen een pessimistisch gevoel. Het is een hele sobere, effen kaft en dat insinueert dat het boek niet over vrolijke dingen zal gaan, maar wel over serieuze zaken. De dood in dit geval. In tegenstelling tot wat de kaft en de achterflap doen vermoeden, wordt het onderwerp op een luchtige, maar toch emotionele wijze verteld. De praatgrage Marie praat na haar overlijden gewoon voort tegen haar zoon. Ze praat over de gewone dingen en dat is wat meneer CALGA wat stoorde. Door het alledaagse van het verhaal, sta je dicht bij de personages, maar er gebeurt eigenlijk niets bijzonders in het boek. Het leest als een trein en voor je het weet, is boek uit, zonder deftig einde, volgens meneer CALGA. Er werd niet echt opgebouwd naar een climax in dit boek en het bleef vooral erg vlak.

De recensie van ED LUTE is daarentegen erg positief. Zijn commentaar is ook van een andere vorm. Meneer LUTE vertelt meer waarover het boek gaat en geeft ook een korte inhoud, waar meneer CALGA louter zijn eigen mening ventileert. Meneer LUTE vond het een mooi boek. Hij heeft vooral genoten van de taal die erin gebruikt wordt. Het hoofdpersonage, Marie, heeft niet veel beleefd, maar de minste gebeurtenis wordt opgeblazen door haar taal, of zoals haar zoon het noemt, haar taalteveel. Ze herhaalt veel (zie: de ruiker bloemen) alsof ze bang is niet begrepen te worden als ze het maar één keer zou zeggen. Meneer LUTE beschrijft de relatie tussen Marie en haar zoon als volgt: “Geen contact, geen begrip, nooit geweest en nooit meer zal het komen. Wel liefde, wederzijds.” Een prachtig citaat, volgens mij.

Ik persoonlijk kan me aansluiten bij beide recensies. Volgens mij worden in beide teksten wel enkele waarheden verteld. Zo ben ik het eens met meneer CALGA wanneer hij heeft over de kaft. Het is een erg sobere cover die, ook al staat er niet veel op, tot de verbeelding spreekt. Ook de titel is geheimzinnig en zet aan tot lezen. Meneer CALGA stoorde het dat boek over gewone dingen ging. Daar sluit ik me niet bij aan. Ik vond het fijn dat het boek geen moeilijke verhaallijn en doordachte plotten had zoals je tegenwoordig vaak aantreft. Ik vond het heel rustgevend om zo een eenvoudig boek te lezen. Het feit dat het boek geen echt einde heeft, stoort me dan ook niet. De recensie van ED LUTE is in vergelijking veel literairder. Hij heeft ook al zelf boeken geschreven en dat merk je wel. Net als hij vond ik de taal van het boek schitterend. Ik heb er veel mee moeten lachen. Het herhalen van woorden is erg herkenbaar. Meestal vind ik monologen saai, maar van deze heb ik toch echt wel genoten. De manier waarop LEO PLEYSIER met de dood omgaat, is heel mooi. Hij is op het idee gekomen om een babbelgrage vrouw de dood te doen vertellen.

10

Kortom, ik vond het een heel mooi boek. Hoewel ik na het lezen van de achterflap niet echt overtuigd was, vond ik het toch aangenaam om te lezen. Simpel geschreven, niet te ernstig. Ideaal voor wie gewoon eens iets wil lezen zonder er te veel bij na te hoeven denken.

PLEYSIER, L., Wit is altijd schoon, De Bezige Bij, Amsterdam, 1989.

11

1.4 Creatieve verwerkingsopdracht

Asiel

Gevlucht voor hun land

Naar veiliger gebied,

vol moed vertrokken

ze wanhopen niet.

Aangekomen na veel omzwervingen,

hoopvol en gelukkig.

Geen toekomst, geen werk,

ze volharden nukkig.

Ze vinden het prachtig,

veilig en beter dan daar.

Een asiel vol mensen,

maar veilig dat is waar.

12

Het thema van Problemski Hotel van DIMITRI VERHULST is asiel. Ik besliste om hierover een gedicht te schrijven. In de eerste strofe gaat het over het vertrek uit het moederland. In de derde strofe geef ik weer dat asielzoekers dankbaar zijn dat ze hier mogen verblijven, ondanks de soms slechte omstandigheden in het asielcentrum. Vluchtelingen zijn vaak erg dapper.

VERHULST, D., Problemski Hotel, Uitgeverij Contact, Amsterdam, 2003.

13

2 Theaterverslag

Voorbeschouwing

Naar voorstellingen gaan kijken doe ik eigenlijk vooral met school. Naast het toneel van Mr. Degeling vorig jaar ben ik eigenlijk nog nooit op eigen houtje naar een toneelstuk gaan kijken. Jammer eigenlijk, want telkens ik terugkom van een toneel heb ik me goed geamuseerd. De beste voorstelling die ik al gezien heb moet toch wel SHUT your FACE book van Bert Gabriëls zijn. In het begin van dit schooljaar zijn we met school deze stand-upcomedyvoorstelling gaan bekijken in CC De Bogaard. Die show was erg grappig en interactief.

Van Romeo en Julia heb ik eigenlijk geen verwachtingen. Het feit dat veel mensen van mijn leeftijd erin meespelen zorgt ervoor dat ik me niet echt kritisch opstel. Ik laat me verrassen!

Opvoeringsanalyse

Theater De Roxy Sint-Truiden, 24-04-2014, 20.15, Romeo & Julia, William Shakespeare, Limburgs Amusementstheater, Yves Caspar, Céline Corthaut, Niels Van Gestel, Lena Clement, Sam Claesen, Rhani Vannijlen, Lia Herbots, Arne Bronckaers, Talle Paulus, Jarno Gysens, Steve Michiels, Mike Vanmolle, Seppe Nagels, Andy Knapen, Femke Schotmans, Illian Dethier, Mohamed Bouzouf, Wout Digneffe, Robrecht Bex, Laurie Priemen.

Theatertekens:

Fysionomie: De acteurs waren volgens mij erg goed gekozen. De impulsieve vader Capuletti werd erg goed vertolkt door Niels Van Gestel. Hij kon zich heel goed kwaad maken. Ook de timide opvoedster van Julia, Angelica, werd goed vertolkt door Lia Herbots. Ik noem er nu enkelen op, maar eigenlijk was bijna elke rol goed gecast.

Kostuum: De kostumering was eenvoudig en hedendaags. Er zat echter ook een vorm van symboliek in de kostumering: de Capuletti’s droegen rode kleren, de Montachi’s blauwe.

Gestiek: Een overmaat aan bewegingen deed het onnatuurlijk overkomen.

Ruimte: De ruimte was erg goed. De Roxy is een gezellig en relatief nieuw theater waar jongeren en ouderen optreden. De sfeer zat er goed.

Licht: Het licht in de voorstelling was prachtig. De romantische scènes tussen Romeo en Julia werden perfect belicht: een spot op hun tweeën en de rest van het decor onbelicht. Dat zorgde bij iedereen voor een warm gevoel denk ik.

Muziek: Alle muziek in het stuk was Italiaans. Dat droeg bij tot de setting van het stuk. Het is niet gemakkelijk om een Italiaans toneel uit de 16de eeuw te spelen. De muziek was hier echter een goede oplossing. De liedjes pasten perfect bij de scènes: uitbundige muziek bij het verzoeningsfeest, melodramatische muziek bij de dood van Romeo en Julia.

Geactualiseerd:

14

Het stuk werd niet overdreven geactualiseerd en dat is erg positief. Romeo & Julia is zo een klassieker dat je Shakespeare onrecht zou aandoen, moest je het heel erg actualiseren. Dat neemt niet weg dat enkele hedendaagse elementen het stuk kunnen opfleuren. Hier gebeurde dat door het gebruik van gsm’s en hedendaagse kledij.

Nabeschouwing

Ik heb enorm genoten van dit toneelstuk. Normaal gezien hou ik niet zo erg van toneel, maar deze opvoering was echt de moeite. Om te beginnen kende ik sommige acteurs van de cast. Het was erg leuk om deze mensen ook eens te zien acteren. Het theater was ook gewoon erg goed geacteerd. Sommigen hebben echt talent volgens mij; ik hoop dan ook dat ze in de toekomst nog toneel zullen spelen. De sfeer in de Roxy en de casting maakten van dit toneel een echte topper!

15

3 Leesactua

3.1 Trimester 1

Veiling van Nero-strips brengt 70.000 euro opEr werd dinsdagavond 70.000 euro neergeteld voor enkele stripalbums en originele tekeningen van Marc Sleen, de tekenaar van Nero. Dat laat onlineveilinghuis Catawiki weten.

Volgens de veilingmeesters waren vooral de originele tekeningen van Sleen zeer gewild. Ze haalden vaak het dubbele van de verwachte opbrengst.

De originele cover van het stripalbum ‘De gouden Patatten’ heeft 4.800 euro opgeleverd. Voor de cover van het album ‘De zoon van Nero’ had een verzamelaar 4.500 euro veil. ‘De ring van Patatje’ en ‘De ark van Nero’, twee albums uit 1953, brachten respectievelijk 3.000 euro en 2.750 euro op.

Het duurste album van Nero blijft ‘De vrolijke avonturen van Doris Dobbel’. Een van de nog zes bestaande albums ging ooit onder de hamer voor 12.000 euro. ‘Dat is nog steeds het duurste Nederlandstalige stripalbum ooit verkocht’, zegt veilingmeester Tammo Meedendorp. Dit album werd dinsdagavond niet geveild.

Naast vele honderden bieders uit Vlaanderen waren er ook opvallend veel bieders uit Nederland.

16

Uitleg: Ik heb dit artikel gekozen omdat het mij gewoon erg opviel toen ik het tegenkwam. Scrollend door Het Nieuwsblad.be was dit het enige opvallende wat ik vond tussen alle artikels over de Boekenbeurs.70.000 euro voor Nero-strips is belachelijk veel. Oké, ze zijn origineel en van Marc Sleen, maar 70.000 euro kan je echt wel aan nuttiger dingen spenderen. Dat houdt niet tegen dat ik van strips houd.

3.2 Trimester 2

Felle dicussie over poëzie en proza loopt fataal af

Een discussie tussen twee Russen over de vraag of poëzie te verkiezen is boven proza of andersom, is uitgedraaid op dodelijk geweld.

Het 67-jarige slachtoffer had tijdens een drankovergoten discussie zijn 53-jarige kennis woest gemaakt door te zeggen dat 'proza de enige literatuur is', schetsten de onderzoekers de zaak tegenover het Russische persbureau RIA Novosti.

De 53-jarige poëzieliefhebber pakte een mes en stak zijn kennis dood. De fatale steekpartij gebeurde vorige week in het Oeralgebergte. De verdachte, een voormalige schoolleraar, was enkele dagen voortvluchtig maar kon uiteindelijk worden gearresteerd.

Uitleg:Ik wist dat de discussie “Poëzie of proza?” vaak aan bod komt, maar zo een heftig meningsverschil heb ik nog niet meegemaakt. Het is toch wel erg dat er over zoiets banaals zo een ruzie gemaakt wordt.Persoonlijk hou ik meer van proza, maar poëzieliefhebbers moeten mij echt niet vrezen.

17

3.3 Trimester 3

Straks e-boeken ontlenen in de bibliotheek

In Antwerpen is  vandaag de aftrap gegeven voor een pilootproject van

de Vlaamse overheidsorganisatie Bibnet in samenwerking met openbare

bibliotheken. Die gaan een jaar lang een beperkte collectie e-boeken

ontleenbaar maken voor hun leden, aan de prijs van 5 euro voor 3

boeken.

© Screenshot YouTube.

Volgens Bibnet is het doel om de gemiddelde Vlaming op een laagdrempelige

manier te laten kennismaken met e-boeken, die hier slechts moeizaam hun

doorbraak vinden.

Het beschikbare digitale assortiment omvat zowat 400 titels, zowel fictie als non-

fictie. Het gaat om "actuele" werken, zij het niet de allerrecentste, die een

doorsnee zouden vormen van het huidige fysieke bibliotheekaanbod. Ontlenen en

lezen kan via een tablet- en smartphone-app, die nu al beschikbaar is op Android-

toestellen en binnenkort ook op iPhone en iPad. In overleg met de deelnemende

uitgeverijen werd besloten om niet voor e-readers te kiezen.

"Bestanden voor e-readers komen makkelijker in de piraterij terecht en dat kan

natuurlijk niet bedoeling zijn", zegt Bibnet-directeur Jan Braeckman. "Maar we

willen vooral ook op een zo groot mogelijk publiek mikken, dat nog geen gebruik

maakt van e-boeken. Onderzoek wijst uit dat bijna een op de twee gezinnen een

tablet in huis heeft."

Om de kosten van het systeem te kunnen dekken, vragen de bibliotheken een

kleine vergoeding voor het ontlenen, terwijl gedrukte boeken voor leden meestal

gratis zijn. "Je moet het veeleer vergelijken met het ontlenen van een cd of dvd",

zegt Braeckman. "Bovendien heeft het grote voordelen: van gedrukte boeken zijn

bijvoorbeeld vaak alle exemplaren uitgeleend." 

Bibnet mikt voor het pilootproject op zowat 90.000 e-boekontleningen.

18

Uitleg:De bib is niet meer hip. Ze kan echter weer helemaal ‘in’ gemaakt worden. E-boeken ontlenen in de bibliotheek is een schitterend idee. Mensen houden echt nog wel van proza, alleen gaan de meesten daar niet meer voor naar de bibliotheek. Dat is zonde, want de bib is o zo handig. Ik sta helemaal achter dit initiatief en geloof ook dat het kan slagen. Ik ben benieuwd.

19

4 BalansverslagEerlijk, aan boeken beginnen zal voor mij altijd een opgave blijven, hoewel ik als er weer eentje uit heb toch weer een gevoel van voldoening heb. Dat is misschien geen citaat van een beroemde auteur of filosoof, maar wel een zin die mijn leeservaring perfect samenvat. Ik vind het nooit leuk om een boek te beginnen lezen, maar als ik uit heb, kom ik altijd tot de conclusie dat het toch weer een leuke bezigheid was.

Een boek noemen dat ik echt het beste vond in de afgelopen twee jaar vind ik moeilijk. Het boek dat me echter het meeste zal bijblijven is Noah Barleywater gaat ervandoor van JOHN BOYNE. Dat was echt een prachtig boek. BOYNE’s schrijfstijl bevalt me enorm. Hij weet iets prachtigs te zeggen in een supersimpele stijl. Als je het boek aan het lezen bent, heb je het gevoel dat je een jeugdboek aan het lezen bent, maar als je er goed over nadenkt, zit er toch altijd een diepe gedachte achter. Het boek ontroerde mij van begin tot eind.

Van DIMTIRI VERHULST had ik hoge verwachtingen. Vrienden zeggen mij vaak dat zijn boeken echt de moeite waard zijn om te lezen. Hij wordt ook vaak bekroond met allerlei prijzen. Ik besloot dus eens boek van VERHULST te lezen. Het viel redelijk tegen. Problemski Hotel heeft een thema dat een prachtig boek kan opleveren, maar helaas. Het boek deed me eerder denken aan Het leven zoals het is van op één vroeger dan aan een boek. Het verhaal was zo rechtlijnig dat zelfs een non-fictie boek een beter plot heeft. Nee, DIMITRI VERHULST kon mij niet bekoren.

Top 3:

1. JOHN BOYNE – Noah Barleywater gaat ervandoor2. DAN BROWN – Het Bernini Mysterie3. HERMAN KOCH – Het Diner

Vermits JOHN BOYNE op nummer één staat zal ik zeker nog eens een boek van hem lezen. Ik heb gehoord dat De jongen in de gestreepte pyjama een erg mooi boek is dus dat zal mijn volgend boek zijn. Ook Inferno van DAN BROWN staat op mijn verlanglijstje. Qua non-fictie, het genre dat mijn voorkeur draagt, staat Corners moet je kort nemen van CHRIS ANDERSON EN DAVID SALLY nog op mijn programma. Dat is een boek met voetbaladvies gebaseerd op statistieken.

Met dit balansverslag heb ik mijn leeservaring van de afgelopen twee jaar samengevat. Die twee jaar waren enorm leerrijk. Zonder het vak Nederlands was ik waarschijnlijk nooit begonnen aan boeken. Nu zal ik er des te meer lezen.

20

Bibliografie

Boeken

KOCH, H., Het Diner, Anthos, Amsterdam, 2009. PLEYSIER, L., Wit is altijd schoon, De Bezige Bij, Amsterdam, 1989. VANDELOO, J., De muggen, Manteau, Brussel 1973. VERHULST, D., Problemski Hotel, Uitgeverij Contact, Amsterdam, 2003.

Websites

BELGA, “Veiling van Nero-strips levert 70.000 op – Het Nieuwsblad, Het Nieuwsblad, 16 oktober 2013 (internet, http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20131016_00794047).

CALGA, Y. “Wit is altijd schoon van Leo Pleysier op boekbesprekingen.nl”, Boekbesprekingen.nl, 25 januari 2010 (internet, www.boekbesprekingen.nl/index.php?pilih=boek&mod=yes&id=41556&menu=reacties )

LUTE, E. “Pleysier, Leo - Wit is altijd schoon – Leeservaringen”, Leeservaringen, december 2013 (internet, http://www.leeservaringen.com/het-overzicht/horwood-william-winter-nl/ ).

REDACTIE, “Felle discussie over poëzie en proza loopt fataal af – HLN.be, HLN.be, 29 januari 2014, (internet, http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/1783611/2014/01/29/Felle-discussie-over-poezie-en-proza-loopt-fataal-af.dhtml).

REDACTIE, “Straks e-boeken ontlenen in de bibliotheek – HLN.be”, HLN.be, 6 mei 2014 (internet, http://www.hln.be/hln/nl/4124/Multimedia/article/detail/1877791/2014/05/06/Straks-e-boeken-ontlenen-in-de-bibliotheek.dhtml).

21