10G van Beest Update 2.6~*~

~*~

Midden in de nacht wordt Claire wakker, met vervelende steken in haar buik. “Luca!” sist ze. “Mhm,” mompelt Luca, en hij draait zich om. “Luca!” sist ze wat harder, en ze stompt hem in zijn zij. “Wat is er?” mompelt hij slaperig. “De baby.” piept ze. Meteen is Luca klaarwakker.

Meteen als Claire op staat, grijpt ze met een van pijn vertrokken gezicht naar haar buik. “Shít, ik was vergeten hoe pijn dit doet.” piept ze met tranen in haar ogen. Luca stormt zo snel mogelijk naar haar toe, waarbij hij bijna over een paar schoenen valt. Hij vloekt zachtjes, en pakt haar hand. “Claire, lieverd, je hebt dit al eerder gedaan, het komt goed, je kan het.” zegt hij zacht, en hij geeft een kneepje in haar hand. Claire knikt, en bijt op haar lip.

Na een paar uur kreunen, gillen en puffen, houd Claire een klein jongetje in haar handen. “Een jongetje.” fluistert Claire, en ze bekijkt hem met een grote glimlach op haar gezicht. Ze kijkt naar Luca, die trots toekijkt.

Voorzichtig geeft ze haar zoontje aan zijn vader. “Welkom, kleine Mitch.” fluistert Luca zacht, en hij houd hem stevig vast. Plotseling verandert de lach van Claire tot een streep. “Luca?” zegt ze, terwijl ze naar adem hapt en haar handen weer om haar buik slaat. “Wat is er?” vraagt Luca bezorgd. “Volgens mij-” begint ze. Ze gilt kort en krimpt in elkaar. “Er komt er nog een.”

Na een tijdje houdt Claire nog een kindje vast. “Een meisje, dit keer.” zegt ze. Er liggen zweetdruppeltjes op haar voorhoofd. “Een tweeling.” mompelt Luca. Claire schud haar hoofd, en legt het meisje voorzichtig op het bed. “w-wacht, nog een?” vraagt Luca een beetje geschockt. Claire knikt en perst haar lippen op elkaar. Al weet ze wel zeker dat Demi en Levi al lang wakker zullen zijn.

En, inderdaad, na een tijd heeft Claire nog een kindje in haar armen. “Weer een jongetje.” mompelt ze. Haar handen trillen een beetje, en ze legt hem naast zijn zusje op het bed. Luca legt zijn broertje er ook bij, en slaat dan zijn armen om Claire heen. “Je hebt het geweldig gedaan, lieverd.” fluistert hij, en hij knuffelt haar.

“Het ziet er echt droog uit dat je zo op dat stuk ijzer staat te rammen.” merkt Elora op. Ze zit bij haar opa op zijn hobbytafel, en kijkt toe terwijl hij bezig is. “Het wordt nog wel iets interessants,” mompelt hij. “Sure.” grinnikt ze. “Wat dan?” “dat weet ik nog niet.”“Loggie jarig, jullie moeten komen.” klinkt het vrolijke stemmetje van Logan, gevolgd door zacht gelach van Mike. “Ik moest het zeggen, Logan.” “Ik deed.” grijnst hij.

Hoofdhuis.

Even later staat Tobias met Logan op zijn arm voor een taart. Logan kijkt bewonderend naar de dansende kaarsjes, en probeert ze te pakken. Tobias legt lachend zijn hand op Logan’s grijpende handjes. “Kijk, Loggie, je moet blazen.” zegt hij, en hij blaast tegen de kaarsjes. Logan knikt begrijpend, en blaast hard naar de kaarsjes. Hij grijnst tevreden als ze allemaal in één keer uit zijn.

Tobias zet hem op de grond, en Logan kijkt hem even verbaasd aan. Dan begint hij te wiebelen op zijn benen. Hij springt in de lucht, en komt even later weer terug als kind.

“Dat. Was. Vet.” grijnst hij, terwijl hij zichzelf bekijkt. Hij kijkt even naar zijn broer en zus. “nu ben ik bijna net zo groot als jullie!” zegt hij vrolijk. “Sure, Loggie.” grinnikt Elora. Bella lacht en knuffelt haar jongste zoontje. “Ga je kamer maar eens bekijken.” fluistert ze in zijn oor. Meteen vliegt Logan naar boven.

Als Bella even later Logan’s kamer binnen komt, ziet ze hem op zijn nieuwe bed zitten. “Deze kamer is echt heel cool mama!” zegt hij, en hij vliegt zijn moeder om de hals. “Mooizo. Ga je je dan nu omkleden?” glimlacht ze.

Als Logan in bed ligt, kruipt Bella naast Tobias op bed. Tobias glimlacht en slaat zijn arm om haar heen. Ze legt haar hoofd op zijn schouder en zucht. “Morgen gaan Elora en Mike naar de uni.” fluistert ze. Tobias drukt een kus op haar lippen, en knuffelt haar stevig. “We kunnen ze niet voor eeuwig bij ons houden, Bells.” zegt hij. Bella zucht. “Je hebt gelijk.” “Ik heb altijd gelijk.” ze grinnikt en zoent hem.

Met een zucht schuift Elora wat boeken aan de kant en ploft op haar bed. Ze laat haar hand langs een van de kaften gaan. Ze gaat toneel studeren, en samen met Nathan heeft ze een huisje gehuurd op de campus.

“Goedemiddag.” klinkt de vrolijke stem van Nathan. Elora kijkt op en glimlacht als ze hem naast de trap ziet staan. “Hai.” zegt ze. “Goh, dat klonk vrolijk.” merkt hij plagend op, en hij ploft naast haar neer.

Elora glimlacht nog een keer en kruipt tegen hem aan. Hij slaat zijn armen om haar heen, en drukt een kus op haar wang. “Gewoon een beetje moeite met het weg gaan enzo. Gaat wel over.” mompelt ze. Nathan knuffelt haar. “We gaan het gewoon heel leuk maken op de uni. En als we daar klaar zijn, ga je toch weer hier heen?” hij glimlacht. Elora knikt. “Het liefst samen met jou.” zegt ze. “Zo denk ik er nou ook over.” zegt Nathan met een grijns.

Een verdieping lager zitten Chloé en Mike. “Je kan echt niet wachten om hier weg te gaan, hè?” lacht Chloé terwijl ze naar Mike kijkt, die de laatste spullen in zijn koffer gooit. Hij haalt zijn schouders op en laat zich naast haar op bed vallen. “Ik heb gewoon zin in de uni.” glimlacht hij, en hij trekt haar op schoot. “Dan zijn we tenminste elk moment van de dag samen.” Chloé glimlacht ook en drukt een kus op zijn neus.

Een paar uur later staan Elora en Mike klaar om weg te gaan. Bella en Tobias omhelzen hun kinderen stevig. “Mikemans ook knuffeltje van Loormans?” vraagt Mike met grote ogen. “Als je me nooit meer zo noemt.” mompelt Elora en ze geeft hem ook een knuffel. “Succes, broertje.” zegt ze zacht. “Jij ook.” glimlacht hij.

Met tranen in zijn ogen neemt Logan afscheid van zijn broer en zus. “Jullie moeten wel snel langs komen hoor.” zegt hij, terwijl hij zich vast klampt aan Elora. “Dat doen we. Beloofd.” zegt Elora met een glimlach.

Dan is toch echt het moment dat ze weg moeten. Beiden kijken ze nog een laatste keer naar het huis waar ze het grootste deel van hun jeugd hebben doorgebracht. Elora glimlacht, en sluit de deur van de taxi. Op naar het studentenleven, denkt Mike met een grijns, en ook hij trekt de deur dicht.

“Aarde aan Aimi!” gilt Bella in Aimi’s oor. “Jezus, Bells, wil je me dood hebben ofzo?” vraagt Aimi verontwaardigd. “Je negeerde me.” zegt Bella met een pruillipje. “Ik was aan het nadenken.” mompelt Aimi. “Kán jij dat dan?” vraagt Bella met grote ogen. Aimi grinnikt en stompt haar in haar zij.

Aimi & Casper

“Maar, wat ik dus vroeg, waarom krijg ik je jurk nu bijna niet meer dicht?” vraagt Bella, terwijl ze met moeite de rits van Aimi’s jurk dicht krijgt. “Heb je een beetje te veel gegeten, of…” Aimi grijnst en kijkt haar zus met twinkelende ogen aan. “Aims ben je…” Bella maakt haar zin niet af. Aimi knikt. “Omgod, Aims!” gilt Bella en ze vliegt haar zus om de hals.

Do you hear me,I'm talking to you

Across the water across the deep blue oceanUnder the open sky, oh my, baby I'm trying

Boy I hear you in my dreamsI feel your whisper across the sea

I keep you with me in my heartYou make it easier when life gets hard

I'm lucky I'm in love with my best friendLucky to have been where I have been

Lucky to be coming home againOoohh ooooh oooh oooh ooh ooh ooh ooh

They don't know how long it takesWaiting for a love like this

Every time we say goodbyeI wish we had one more kiss

I'll wait for you I promise you, I will

I'm lucky I'm in love with my best friendLucky to have been where I have been

Lucky to be coming home againLucky we're in love in every way

Lucky to have stayed where we have stayedLucky to be coming home someday

And so I'm sailing through the seaTo an island where we'll meet

You'll hear the music fill the airI'll put a flower in your hair

Though the breezes through treesMove so pretty you're all I see

As the world keeps spinning roundYou hold me right here right now

I'm lucky I'm in love with my best friendLucky to have been where I have been

Lucky to be coming home againI'm lucky we're in love in every way

Lucky to have stayed where we have stayedLucky to be coming home someday

Als iedereen weer weg is, voelt Aimi een vreemd gevoel in haar maag. Een klein schopje. Met grote ogen kijkt ze naar haar buik, die duidelijk een stukje gegroeid is. Casper grijnst en legt voorzichtig zijn hand op haar buik. “Deze dag blijft maar mooier worden.” zegt hij, en hij zoent haar.

De volgende ochtend zit het koppel samen in de tuin. Met een serieus gezicht bekijkt Casper de pagina met huizen. Aimi grinnikt even, en hij kijkt verbaasd op. “Wat is er?” “Je ziet er schattig uit als je zo serieus bent.” zegt Aimi, en ze glimlacht. Casper grinnikt zacht, en richt zich weer op de krant. “Zeg, Aims, kijk eens.” mompelt hij na een tijdje. Hij wijst een foto aan.

“Maaaam, waar zijn mijn allstars?” gilt Romée. “Hier!” roept Senna terug, terwijl ze de schoenen op de trap zet. “Thanks.” mompelt Romée terwijl ze naar beneden stormt. Ze gooit haar schoenen omhoog, en laat zich dan met een zucht op de trap zakken. “Moe?” vraagt Senna lachend. Romée rent al de hele dag door het hele huis om al haar spullen bij elkaar te zoeken.

Senna, Florian & Romée

Romée haalt haar schouders op. Senna gaat naast haar dochter zitten en glimlacht. “Zin in de universiteit?” vraagt ze. Romée knikt. “Maar ik vind het wel klote dat ik bij jullie weg ga.” zucht ze. Senna glimlacht en knuffelt haar. “Jij gaat je wel redden daar.” verzekert ze haar. Romée glimlacht ook. “Ik ga jullie echt missen.” mompelt ze. “Wij jou ook.” zegt Senna.

‘s avonds staat Romée klaar met al haar spullen. Senna en Florian omhelzen hun dochter voor de laatste keer. “je laat wel zo snel mogelijk iets van je weten hè?” vraagt Senna zacht. “Tuurlijk mam.” zegt Romée met een glimlach. Er klinkt van buiten een toeter.

Senna en Florian kijken samen de taxi na. Als hij de straat uit is, begint Senna zacht te huilen. Troostend slaat Florian zijn armen om haar heen. “Rustig maar.” sust hij, maar zelf voelt hij ook tranen in zijn ogen komen. Hij drukt een kus op haar haar, en wrijft troostend over haar rug.

Met een tevreden grijns kijkt Elora naar het huisje voor haar. Háar huisje. En dat van Nathan, natuurlijk. “Goedenavond, mevrouw van Beest.” klinkt het vrolijk achter haar. Ze voelt Nathan’s armen om haar middel.

Elora & Nathan

“Ook hallo.” glimlacht ze. “Het is best wel een awesome huisje, he?” grijnst Nathan, en hij drukt een kus op haar haar. Elora knikt en kijkt hem aan. “Jij bent ook awesome.” “Jij bent awesomer.”

Even later ligt het stel binnen op de bank. Nathan zucht en slaat zijn arm nog iets steviger om Elora heen. “Hier kan ik wel aan wennen.” mompelt hij. Elora glimlacht. “mooizo, want ik was niet van plan je zomaar weg te laten gaan.” zegt ze. Nathan lacht en drukt een kus op haar lippen.

“Hé!” protesteert Nathan als Elora omhoog komt. “Ik dacht, misschien moeten we even iets gaan eten. Want, well, sterven van de honger lijkt me niet zo fijn.” grinnikt ze. “Ik bestel wel een pizza ofzo.” mompelt Nathan terwijl hij Elora weer omlaag trekt en zijn mobiel uit zijn zak haalt.

“En, wat vind je van het huisje?” vraagt Bram met een grote grijns. “Geweldig.” zucht Romée, en ze pakt zijn hand. “Mooi.” Bram glimlacht. Hij drukt een kus op haar hand, en slaat een arm om haar schouders. “Kom, we gaan naar binnen.”

Romée & Bram

Nadat ze alles bekeken hebben, zitten ze samen in de zithoek. Romée laat haar hoofd tegen dat van Bram zakken en zucht. “Hier ga ik het wel vier semesters uithouden.” mompelt ze. Bram glimlacht en drukt een kus op haar wang. “En denk je dat je het vier semesters met mij kan uithouden?” vraagt hij. “Hm, nee. Dat denk ik niet.” grijnst ze. “Hm. Nou, dan kan ik maar beter gaan hè.” zegt Bram, en hij staat op.

Romée lacht en pakt zijn hand. “Grapje, grapje.” ze staat op en slaat haar armen om zijn nek. “Natuurlijk kan ik het vier semesters met jou uithouden.” Bram grijnst tevreden en zoent haar.

Hij houd haar stevig vast en legt zijn hoofd op haar schouder. Romée glimlacht. “Ik hou van je.” fluistert ze. “Ik ook van jou.” mompelt Bram, en hij kust haar haar.