10G van Beest update 2.7

Giechelend laat Bella haar handen door Tobias’ haar gaan. Sinds Elora en Mike het huis uit zijn, Tobias ‘s middags werkt en haar ouders ‘s ochtends, hebben zij en Tobias een stuk meer tijd voor elkaar. En daar maken ze volop gebruik van. Tobias’ warme handen glijden over haar lichaam. Hij zoent haar, en maakt voorzichtig haar bh-sluitinkje open.

Hoofdhuis.

Een paar uur later komt Logan uit school. Hij zegt zijn ouders even stilletjes gedag, en loopt dan naar boven. Maar in plaats van naar zijn eigen kamer, gaat hij naar de kamer van Elora. Hij laat zich voorzichtig op het bed vallen. Zelfs de boeken – waarvan ze had besloten ze toch niet mee te nemen – lagen nog op haar bed. Hij begint zachtjes te huilen. Hij mist Elora en Mike heel erg. Elora omdat ze altijd zo vrolijk was bij hem, en altijd met hem speelde. En Mike omdat hij zijn grote voorbeeld was, zijn grote broer.

Huilend laat hij zich opzij vallen. Zijn voeten raken de boeken, en hij schopt ze naar achter. Er klinkt een zachte plof, wat betekent dat er eentje van het bed is gevallen. Hij pakt een van Elora’s kussens, en verstopt zijn hoofd er in. Zijn schouders schokken, en hij knijpt hard in het kussen. Op de trap klinken zachte voetstappen. Die van zijn moeder, hij kan het horen.

“Loggie?” fluistert Bella. Ze kijkt met een bezorgde frons naar Logan. Ze laat zich voorzichtig naast hem zakken en legt troostend haar hand op zijn rug. “Ma-ma, i-ik mis z-ze zo.” huilt Logan. “Ow, Loggie.” zucht Bella en ze trekt hem tegen zich aan. Logan verstopt snikkend zijn gezicht in zijn moeders haar.

“Rustig maar.” sust ze hem. Een paar minuten later stoppen zijn schouders met het schokken en kijkt hij op. “Gaat het weer een beetje?” vraagt Bella met een glimlach. Logan knikt, maar zijn gezichtje staat nog steeds droevig.

Even later staat Logan op zijn balkon. Sinds zijn verjaardag hebben ze er een nieuwe hond bij, Bailey. Deels zodat Lulu een speelmaatje heeft, en deels zodat Logan zich ook niet zo heel eenzaam voelt. Met een glimlach aait Logan Bailey over zijn kop. “Kom, dan gaan we een stukje wandelen.” zegt hij, alweer een stuk vrolijker.

‘s Avonds, na het eten, zitten Bella en Alex op de bank. Olivia is bezig met iets voor haar werk, en Tobias laat de honden uit. Logan ligt met zijn hoofd op de schoot van zijn moeder te slapen. “Bells, hij komt er wel bovenop. Bovendien, het is bij hem lang niet zo erg als bij Senna en Luca toen jij en Aims het huis uit gingen.” zegt Alex. “Ja, maar toch.” zucht Bella, en ze legt haar hand op Logan’s haar. Alex geeft een geruststellend klopje op haar knie, en staat op. “Zal ik hem even in bed leggen?”

Zo rustig als Bella en Tobias het hebben, zo druk hebben Luca en Claire het. En niet alleen met het feit dat ze nu vijf kinderen hebben. Geld voor een oppas hebben ze niet, dus moet Claire thuis blijven bij de drieling, waardoor de inkomsten maar heel klein zijn. Luca doet hard zijn best om promotie te krijgen, maar het lukt hem maar niet.

Luca, Claire, Demi, Levi, Mitch, Fons & Daisy.

“Weet je zeker dat je het gaat redden?” vraagt Luca voor de laatste keer met een bezorgde frons. Claire zucht. “Ik red het wel, Luca. Ga nou maar.” ze drukt een kus op zijn lippen, en dan gaat hij weg. Claire legt Mitch naast Daisy en Fons, en laat haar hand even langs de speeltjes die aan de bungelboog hangen gaan.

Met een glimlach haalt ze Daisy uit haar bungelboogje, en loopt met haar naar de badkamer. “Zal mama jou eens in bad doen?” vraagt ze, en ze kietelt het meisje in haar buikje. Daisy begint te lachen en grijpt naar haar moeder’s wangen. “Dat zie ik als een ja.” lacht Claire.

De rest van de middag is Claire bezig met het verzorgen van de kinderen, en voor ze het weet is Luca alweer terug van zijn werk. “Ik zei toch dat het ging lukken.” zegt Claire vrolijk. “Het huis staat nog, iedereen leeft nog… ik ben geweldig!” Luca grinnikt en zoent haar. “Ik ga me even omkleden, iedereen komt zo.” “Ik vind anders dat dit je ook heel leuk staat hoor.” zegt Claire met een grijns.

Een halfuur later, zit bijna de hele familie in de kleine woonkamer. Terwijl de volwassenen gezellig kletsen, rennen Levi, Demi en Logan gillend en lachend achter elkaar aan, tot ze naar buiten worden gestuurd. “Jullie zijn gewoon saaie oude mensen die niet tegen wat lol kunnen.” zegt Logan met een boze frons.

En ondertussen ligt de drieling rustig in hun bungelboogjes. Vanuit haar ooghoeken houd Claire hun goed in de gaten. En dan is het toch echt tijd voor Mitch, Daisy en Fons om op te groeien.

~*~

Met een glimlach kijkt Aimi naar hun gloednieuwe woonkamer. Haar hand wrijft zachtjes over haar buik. Het huis dat Casper in de krant had gezien hadden ze niet kunnen betalen, maar dit huisje was een stuk goedkoper, en minstens even mooi. De deur gaat open, en Casper komt met een verhuisdoos binnen. “zo. Dat was de laatste.” grijnst hij als hij de doos neer heeft gezet.

Aimi & Casper.

Aimi glimlacht naar hem. “Hoe gaat het?” vraagt hij terwijl hij naast haar komt zitten. “Prima.” antwoord ze. “En met jou?” vervolgt ze grinnikend als hij vermoeid met zijn hoofd op zijn hand steunt. “goed hoor.” mompelt hij. Aimi glimlacht, en trekt hem naar haar toe.

“Je moet eens wat ontspannen. Je loopt je al tijden op te winden over de baby, terwijl het hartstikke goed met mij en hem of haar gaat.” mompelt Aimi, en ze kamt met haar vingers door zijn haar. “Maar-” “geen gemaar, jongeman.” zegt Aimi streng. Casper grinnikt en sluit met een zucht zijn ogen. “Misschien heb je gelijk.” mompelt hij. “Natuurlijk heb ik gelijk.” grijnst Aimi. Hij glimlacht en pakt haar hand.

Casper is net ingedommeld, als Aimi hem een beetje paniekerig wakker maakt. “Cas?” piept ze. “Mhm, wat is er?” vraagt hij. “De baby.” fluistert ze. Hij knippert een paar keer met zijn ogen en komt overeind. “komt hij nu?” vraagt hij met grote ogen. Ze knikt. Haar gezicht is bleek, en ze bijt op haar lip. Casper helpt haar voorzichtig overeind, en kijkt haar recht aan. “Aims, lieverd, je kant dit, we slepen ons hier samen doorheen, oke?” zegt hij. Aimi knikt, en hapt naar adem.

Aimi gilt en grijpt naar haar buik. “Fuck, dit doet pijn.” gilt ze. Casper probeert Aimi zo goed mogelijk te helpen. Maar ze lijkt hem niet te horen.

En dan, na een paar uur, houdt Aimi een klein meisje vast. Terwijl er nog tranen over haar wangen lopen, bekijkt ze haar dochtertje. “Wat ben je mooi.” fluistert ze. Casper doet aarzelend een stap naar voren, en Aimi kijkt hem glimlachend aan. “Onze kleine Nienke.” zegt ze zacht.

Er verschijnt een grote grijns op Casper’s gezicht, en hij zwaait vrolijk naar zijn dochtertje. “Hallo kleintje.” zegt hij. Aimi lacht zachtjes. Het kleine meisje kijkt even uitdrukkingsloos naar haar vader, maar dan begint ze te schaterlachen. Aimi glimlacht breed, en kijkt even naar Casper.

Voorzichtig geeft ze Nienke aan hem. Hij houd haar stevig vast, en houd haar voor zijn gezicht. Ze lacht en grijpt met haar kleine handjes naar zijn haar. Casper grinnikt. Hij legt Nienke op zijn arm, en slaat zijn andere arm om Aimi’s schouders. “kom, we leggen haar in haar wiegje.” glimlacht hij.

Even later staan de kersverse ouders trots naar hun dochtertje te kijken. Nienke ligt met grote, open ogen in haar bedje. Casper drukt een kus op Aimi’s wang. “Ze is echt prachtig.” fluistert hij. Aimi glimlacht en laat haar hoofd tegen zijn schouder rusten. Casper glimlacht ook en pakt haar hand.

Casper trekt haar zachtjes mee naar hun slaapkamer. Aimi glimlacht en kruipt dicht tegen hem aan. “Hoe voel je je?” vraagt Casper. “geweldig.” fluistert Aimi, en ze legt haar hoofd tegen zijn borst. Hij glimlacht, “Mooizo.” Aimi grinnikt als Casper gaapt, en drukt een kus op zijn lippen. “Ga maar slapen, ik zal je dit keer niet wakker maken.” belooft ze hem met twinkelende ogen. Casper glimlacht en sluit zijn ogen. Al snel valt hij in slaap, en het duurt ook niet lang tot Aimi in slaap valt.

Grijnzend drukt Florian zijn lippen opnieuw op die van Senna. Net zoals Tobias en Bella hebben zij nu ook veel meer vrije tijd. Die ze zeker nuttig besteden. Senna giechelt en zoent hem liefdevol terug. De laatste tijd kunnen ze amper nog van elkaar af blijven.

Senna & Florian.

Als ze een uur later weer naast het bed staan, slaat Florian glimlachend zijn armen om haar heen. “Ik hou van jou, weet je dat.” fluistert hij. “Ik ook van jou.” glimlacht ze. Hij wil haar net zoenen, als Senna’s mobiel op het nachtkastje begint te trillen. Hij grinnikt even en laat haar los.

“Hai broertje!” gilt Senna enthousiast, terwijl ze haar badjas aan trekt. “Sorry, sorry.” lacht ze als Luca beledigd meld dat hij toch echt ouder is dan haar. “Waar bel je voor?” ze laat zich op het bed zakken. “Bells kwam met het geniale idee om binnenkort wat met jou, Aims, pap, mam en mij te doen. Als in gezellig ergens heen gaan. En aangezien Bells het bedacht, zal het wel gezellig worden ja.” hij grinnikt even. Senna lacht ook. “Klinkt leuk!” zegt ze vrolijk.

“Ik zei toch dat we het gingen halen.” grijnst Nathan. Elora lacht. Ze komen net terug van hun eerste examen, en hebben allebei een tien. “Ja, dat zei je ja.” grinnikt Elora, en ze kruipt bij hem op schoot. Glimlachend trekt Nathan haar dicht tegen zich aan.

Elora & Nathan.

Een paar uur later komt Elora met een glimlach op haar gezicht de slaapkamer uit. “Je mond staat open.” giechelt ze als ze Nathan’s gezicht ziet. Hij klapt zijn mond dicht en glimlacht. “Je ziet er prachtig uit.” zegt hij zacht, en hij pakt haar hand. Elora bloost een beetje.

Een halfuurtje later staan ze samen voor een restaurant. Nathan drukt een kus op haar hand. “En, denk je dat dit goed genoeg voor je is?” grijnst hij. Elora lacht. “Misschien.” zegt ze grinnikend. Nathan slaat glimlachend zijn arm om haar schouders, en neemt haar mee naar binnen.

“Goedgekeurd?” glimlacht Nathan als ze aan een tafeltje zitten. Elora bekijkt het menu nog een keer. “Jup, helemaal.” lacht ze.“Is er iets?” grinnikt Nathan even later. “Mhm, ik zat te denken, het huis van mijn ouders is hier niet zo ver vandaan, en…” “Je wilt er even langs gaan?” Elora knikt. “Als je het niet erg vind.” “Tuurlijk niet.” zegt hij met een glimlach.

En zo staan ze een uur later voor de deur bij Elora’s ouders. “Loor!” gilt Logan meteen als hij open heeft gedaan, en hij vliegt zijn zus om de hals. “Ook hallo, Loggie.” grinnikt Elora. “Moet jij niet al in bed liggen?” zegt ze plagend. “Eigenlijk moet hij dat wel ja.” klinkt de vrolijke stem van haar moeder. “Maar nu gaat dat waarschijnlijk niet lukken.” Elora grinnikt en omhelst haar moeder.

Logan trekt Elora mee naar binnen, en Nathan volgt hen lachend. Logan kruipt tevreden bij zijn zus op schoot. Elora aait glimlachend over zijn haar. “Waarom krijgen we eigenlijk zo spontaan een bezoekje?” glimlacht Tobias. “We waren in de buurt.” antwoord Elora, en ze haalt haar schouders op. “ik dacht dat jullie het wel leuk zouden vinden als we even langs kwamen.”

De rest van de avond praten ze, over hun studie, over het huisje, over de rest van het studentenleven… Elora voelt Logan’s hoofdje tegen haar schouder aan zakken, en ziet dat hij in slaap is gevallen. Als Tobias Logan naar boven tilt, volgt Elora haar vader om haar broertje ook nog even welterusten te zeggen.

Tobias legt de half slapende Logan in zijn bed, en met samengeknepen ogen kruipt hij onder de dekens. Tobias glimlacht en aait even over Logan’s wangetje. Elora gaat op haar knieën naast zijn bed zitten, en tikt zacht tegen zijn neus. “Welterusten, Loggie.” fluistert ze. “Truste Loor.” mompelt Logan slaperig.

Vermoeid laat Romée zich op het bed vallen. Bram grinnikt. “Was het zó lastig?” Romée zucht en draait zich om. “Nee, maar wel heel laat.” gromt ze, en ze werpt een blik op de wekker naast het bed, die half 2 ‘s nachts aangeeft. “Of beter gezegd heel vroeg.” Bram glimlacht en gaat voorzichtig op haar rug liggen. “Daar heb je gelijk in.” mompelt hij. Romée laat haar hoofd in een kussen vallen en maakt snurkgeluiden. Bram lacht en trekt haar omhoog. “Wat dacht je van nog snel even een ontspannend bad, voor we gaan slapen?”

Romée & Bram.

Genietend laat Romée haar hoofd tegen Bram’s schouder rusten. “Precies wat ik even nodig had.” mompelt ze. Bram glimlacht en trekt haar nog wat dichter tegen zich aan. “Ik hou echt heel veel van je, weet je dat.” mompelt hij. “Natuurlijk weet ik dat, wie houd nou niet van mij.” zegt Romée vrolijk. Bram lacht en drukt een kus op haar haar. “Ik ook van jou.” zucht ze dan, terwijl ze haar hoofd draait om hem te zoenen.

Een halfuurtje later begint het water koud te worden en stappen ze uit het bad. Bram slaat zijn armen stevig om Romée heen, en zoent haar. Romée giechelt en zoent hem liefdevol terug. “Kom, we gaan naar boven.” mompelt Bram tussen twee zoenen door.

Maar verder dan het zithoekje komen ze niet. Bram drukt haar op de bank, en laat zijn handen over haar lichaam glijden. Romée vlecht haar vingers door zijn natte haar en drukt zich tegen hem aan. Het duurt niet lang tot de paar kleren die ze aanhadden naast de bank op de grond liggen.