Update 3.2

10G van Beest

Mike

Met een glimlach op zijn gezicht kijkt Mike toe hoe Avril een tekening van het uitzicht maakt. Hij schuift zijn zonnebril wat omhoog, en sluit genietend zijn ogen. De warmte van de zon maakt hem slaperig, en Avril is waarschijnlijk nog wel even bezig.

“Papa?” Mike opent verbaasd zijn ogen als hij Avril’s handjes op zijn borst voelt. “hm?” mompelt hij. “Je bent in slaap gevallen.” giechelt ze. “Hoe laat is het?” “Drie uur.” Mike knippert met zijn ogen en heft zijn pols op om op zijn horloge te kijken. “Wow.” Avril giechelt en knuffelt hem.

Mike hoort een deur open gaan, gevolgd door de stem van zijn onderbuurvrouw en die van een van haar vriendjes. Hij zucht en trekt Avril tegen zich aan. “Heb je honger, Avie?” vraagt hij. Avril schud haar hoofd. “Is je tekening gelukt?” “Ja!” ze graait in haar zak en vouwt het papiertje dat ze er uit haalt open. Trots laat ze het aan hem zien. Mike glimlacht. “Hij is prachtig.”

Hij zucht geërgerd als hij van het balkon beneden dat van hem gelach en geflirt hoort. “Zullen we naar binnen gaan, Av?” Hij strijkt over haar haar. Dan herkent hij opeens de stem van de man beneden. Hij merkt niet dat Avril haar hoofd schud en uit zijn armen springt.

“wat is er papa?” vraagt Avril als Mike met een frons naar de rand van het balkon loopt. Hij werpt een blik naar beneden en slikt. “Niks, Av.” mompelt hij, terwijl hij terug naar zijn stoel loopt. “Nu heb ik wel honger.” zegt Avril vrolijk. Mike grinnikt en tilt haar over zijn schouder. “Raar kind. Ik heb nog hamburgers in de vriezer liggen, denk je dat je dat weg kan krijgen?” “Ik zal het proberen.” giechelt ze, terwijl ze zich los probeert te worstelen.

Romée & Bram

Romée staart als verdoofd naar Mike. “Dat kan niet.” fluistert ze, voor de zoveelste keer. “Méet, luister, ik weet dat je het onmogelijk vind klinken, maar ik weet wat ik zag.” Zijn hand doet pijn doordat Romée er hard in knijpt. “Ik geloof je ook wel, maar toch.” haar schouders schokken. “Het spijt me zo Méet.” fluistert Mike. Ze schud haar hoofd. “Op de een of andere manier had ik het al aan zien komen.” ze veegt een traan van haar wang.

Bezorgd wrijft Mike over haar rug. “Hij is de laatste tijd amper thuis, en als hij er is doet hij raar.” “Waar is hij steeds heen, volgens hem?” Mike knijpt zacht in haar nek. “Zijn moeder.” ze kijkt naar haar handen, die in haar schoot liggen. Mike grinnikt kort. “Sorry, maar dat is wel een heel doorzichtig smoesje.” zegt hij. Romée haalt haar schouders op. “Wat ga je nu doen?”

“Wat denk je?” Ze kijkt hem met tranen in haar ogen aan. “Hem alleen laten wegrotten?” Hij glimlacht vrolijk. “Goed geraden.” Romée legt haar hoofd tegen Mike’s schouder. “Bedankt dat je het hebt verteld, Mike.” fluistert ze. “Ik wil niet dat mijn favoriete nichtje ongelukkig is.” hij knuffelt haar.

Romée bijt op haar lip als er een auto voor de deur stopt. “Succes.” mompelt Mike. Hij staat op en loopt naar de deur. “Bel me maar als hij weg is, oké?” ze knikt en speelt zenuwachtig met haar vingers.

Fluitend loopt Bram het paadje naar de voordeur op. Hij ziet Mike naar buiten komen, en knikt even naar hem. Mike glimlacht wrang terug, en loopt met zijn handen diep in zijn zakken weg. “Hé liefje.” zegt hij, als hij binnen is. Romée staart naar de grond. Hij drukt een kus op haar voorhoofd en ploft naast haar op de bank. Hij slaat zijn arm om haar schouders, maar ze schud hem er weer af.

“Wat is er?” vraagt Bram verbaasd. “Dat weet je best.” Romée’s stem slaat over. “Waar heb je het over?” “Oh doe niet alsof je dom bent!” valt Romée uit. “Waar de fuck ben jij mee bezig?” gilt ze. “Denk je nou serieus dat ik er niet achter zou komen?!” Ze staat op. “Maar, Méetje.” stamelt Bram geschrokken. “Nee! Ik wil dat je oprot. En neem die kutring met je mee!” krijst ze. Ze trekt haar verlovingsring van haar vinger en gooit hem naar Bram.

“Kom op, Méet. Waarom denk je dat ik het gedaan heb?” hij doet een stap naar vorig, maar wijkt terug als Romée hem woest aan kijkt. “Omdat je een klootzak bent?” sist ze. “Een man heeft nou eenmaal een bepaalde portie liefde nodig, Méet. En jij gaf me dat niet. Het is je eigen schuld.” “Líefde?” gilt Romée. “Volgens mij eerder de liefde bedrijven.”

Bram kijkt haar strak aan. “Goed dan. Ik ga. En, mocht je er na een nachtje over slapen anders over denken-” “Oprotten!” Romée stapt dreigend naar voren. Bram haalt zijn schouders op, draait zich om en verdwijnt naar buiten. Snikkend laat Romée zich op de bank zakken.

Met trillende vingers toetst ze Mike’s nummer in. “Mike?” fluistert ze, als hij heeft opgenomen. “Ja?” “Hij is weg.” “Ik kom er aan.”Een paar minuten later komt Mike, met Elora in zijn kielzog, de kamer in. “Oh, Méetje toch.” Elora omhelst Romée stevig. Huilend klampt Romée zich aan haar vast.

‘s Avonds zitten ze met zijn drieën op het bed. “Nu zijn we alle drie officieel hopeloos.” zucht Elora. Romée knikt stilletjes. “Kom op meisjes, niet de hoop zomaar op geven.” Mike knuffelt hen. “We hebben elkaar nog.” Elora glimlacht. “En Méet heeft haar kleintje daar binnen nog.” kirt ze vrolijk. Romée glimlacht een beetje. Plotseling betrekt haar gezicht. “Au, Méet, knijp niet zo hard.” Mike kijkt haar fronsend aan.

“Sorry.” piept Romée. Ze laat Mike’s arm los en hapt naar adem. “Ik denk niet, dat die kleine nog lang daar binnen zit, Loor.” fluistert ze. “Bedoel je dat…” Elora’s ogen worden groot. Romée krimpt opnieuw in elkaar. “Jezus, dit doet pijn.” piept ze, met tranen in haar ogen. Elora en Mike helpen haar overeind.

Romée knijpt zo hard in Elora’s hand, dat haar knokkels wit worden. Elora maakt een wanhopig piepgeluidje. “Sorry, sorry.” kreunt Romée. Haar handen vliegen naar haar buik.

Een tijdje later, na veel gegil, houd Romée een klein meisje vast. Elora en Mike kijken glimlachend toe terwijl Romée een zacht kusje op het kleine neusje drukt. “Wat een prachtig meisje.” Mike slaat een arm om Romée’s middel. Elora komt bij hen staan en glimlacht.

“Hoe noem je haar?” vraagt Elora nieuwsgierig. “Beth.” Romée knuffelt haar dochtertje. “Mooie naam.” zegt Mike. Romée glimlacht trots. Ze redt het wel in haar eentje, dat weet ze zeker.

Hoofdhuis

Afwezig leunt Bella tegen Tobias aan, die tv kijkt. Zijn arm ligt losjes om haar middel heen, en hij is duidelijk verdiept in het programma. Bella staart door het raam, dat uitzicht geeft op het zwembad, naar Elora en Logan. “Wat is er?” Tobias drukt een kus op haar schouder. Bella haalt haar schouders op en voelt haar mondhoeken naar beneden trekken.

“Bells,” hij houd haar wat steviger vast. “Wat is er?” “Ik maak me zo’n zorgen om Loor.” fluistert Bella. “Maar ze ziet er toch gelukkig uit?” hij volgt haar blik naar het zwembad, waar Elora lacht om Logan. “Ja, maar dat betekent niet dat ze dat ook is.” reageert Bella geërgerd. “En dat zegt ook niet dat ze dat niet is.” Tobias kijkt haar geamuseerd aan.

Bella rolt met haar ogen en mompelt wat onverstaanbaars. “Wat zei je?” “Dat mannen soms echt vreselijk irritant kunnen zijn.” sist ze. Tobias lacht zacht en knuffelt haar. “Het spijt me, soms moet het nou eenmaal.” hij drukt een kus op haar wang. “Elora overleeft het wel, lieverd. Ze is een sterk meisje.” zegt Tobias. Bella zucht en verstopt haar gezicht tegen zijn borst.

“Logan doe normaal!” gillend springt Elora achteruit. Logan grijnst en gooit onverstoord water naar haar toe. “Nouhou,” lacht Elora. “Kom er dan gewoon in.” Logan trekt zich op aan de rand. Elora zucht. “Goed dan.” ze springt vlak naast hem in het water.

Grijnzend verdwijnt Logan onder water. Hij trekt Elora aan haar voeten naar beneden. Elora gilt en komt hoestend weer boven. “doe normáal!” ze duwt hem lachend weg. “Dat zal helaas niet gaan, denk ik.” Logan glimlacht onschuldig. “Dan zorg je maar dat het gaat.” Elora komt dreigend dichterbij. “Oh God.” grijnst Logan, terwijl hij weg probeert te zwemmen.

Nadat Elora wraak heeft genomen op Logan door hem onder te duwen, drijven ze allebei op de rug. “Nu jij weer terug bent is het een stuk leuker. Pa en ma zijn echt saai, soms.” zucht Logan. Elora grinnikt en spettert wat water op zijn buik.

Aimi, Casper & Nienke

Met een zelfverzekerde pas loopt de schim het paadje naar het huis op. Voordat hij aanbelt, haalt hij even diep adem. De vorige keer dat hij haar zag, was jaren geleden, toen Kendall er nog niet was. Die had zijn leven veranderd. In redelijk positieve zin.

Hij drukt op de bel, en hoort binnen twee kinderstemmen kort gillen. Even later gaat de deur open. Aimi’s glimlach verdwijnt als ze ziet wie er voor de deur staat. “Wat doe jij hier?” ze fronst. “Mijn zoon ophalen.” Sean glimlacht. Aimi kijkt hem stomverbaasd aan. “Papa!” Kendall en Nienke komen de hal in gerend.

Nienke lacht stralend. “Tot morgen, Kendall.” zegt ze vrolijk. “Doei Nien.” Kendall grijpt Sean’s arm vast. Nienke zwaait hem na. Aimi sluit de deur achter zich, terwijl Nienke opgewekt de kamer in huppelt. “Ik ga mijn huiswerk maken.” ze stormt de trap op. Casper kijkt fronsend naar Aimi’s witte gezicht. “Wat is er?”

Ze kruipt tegen hem aan en verstopt haar gezicht in zijn shirt. “De vader van Kendall…” begint ze zacht. “Wat is daar mee?” Bezorgd strijkt Casper over haar haar. “dat is Sean.” er prikken tranen in haar ogen. De onverwachte ontmoeting met Sean was hard aangekomen. “Liefje toch,” Casper knuffelt haar liefdevol.

Hij drukt een kus op haar voorhoofd. Aimi legt haar hoofd tegen zijn borst. “Hé, als het zo erg is, dan zeggen we gewoon tegen Nien dat Kendall hier niet meer kan komen spelen, goed?” “Maar dan vermoord ze ons.” piept Aimi. “Aims, Nien heeft genoeg vriendjes waarmee ze kan spelen. Het komt wel goed.” Casper kust haar liefdevol.

Senna, Florian & Phoebe

Met een glimlach op haar gezicht kijkt Senna toe hoe Phoebe met Daisy, Mitch, Fons en Nienke speelt. Ze hebben vandaag studiedag, en omdat Luca en Claire allebei gewoon moesten werken, had Senna aangeboden op de drieling te passen – en natuurlijk wou Nienke er dan ook bij zijn.

Het is een warme zomerdag en Senna heeft alle kinderen meegenomen naar de tuin, zodat ze niet de hele dag binnen zitten. Phoebe kan het duidelijk goed vinden met haar nieuwe neefjes en nichtjes.

Als een kwartier later de bel gaat, staat Senna op om open te doen voor Romée. “Hai mam.” mompelt Romée. Senna glimlacht en omhelst haar oudste dochter zwijgend. “Gaat het een beetje, Méet?” vraagt ze troostend. Romée knikt en verdringt de tranen in haar ogen. “Mike en Loor helpen me uitstekend.” ze glimlacht waterig en volgt haar moeder naar de tuin.

“Méetje!” gilt Phoebe. Ze rent naar haar grote zus en vliegt haar om de hals. Romée lacht en zakt door haar knieën, zodat ze op gelijke hoogte met Phoebe is. Senna grinnikt en laat zich weer op haar tuinstoel zakken.

Luca, Claire, Demi, Levi,

Mitch, Fons & Daisy

Met een tevreden glimlach kust Demi Devon nog een keer. Hij kijkt haar grijnzend aan, en strijkt door haar haar. Drie weken geleden had Demi haar plan in werking gezet. Het was heel simpel geweest. Aangezien Devon’s kluisje vlakbij dat van haar zat, had ze een makkelijke manier gevonden om zijn aandacht te trekken.

Ze had wat extra boeken meegenomen naar de les, waardoor ze een extra zwaar pakket in haar armen had. Toen ze bij haar kluisje was gekomen, had ze gezien dat Devon er was – al was hij toen nog “de mysterieuze jongen”. Ze had haar boeken tegen de onderkant van haar kluisje laten botsen, waardoor ze op de grond waren gevallen.

Ze had gevloekt, en daarna had ze Devon zachtjes horen lachen. “Hulp nodig?” hij had zo oogverblindend naar haar geglimlacht, dat ze even niet meer wist hoe ze moest praten. “Eh, ja- graag.” had ze gestameld. Daarna waren ze aan de praat geraakt. De volgende dagen praatten ze telkens als ze elkaar bij de kluisjes zagen, en na een tijdje had Devon haar mee uit gevraagd.

Ze waren samen naar de bios geweest, en daarna hadden er nog een paar dates gevolgd. Vanmiddag op school had ze hem bij haar thuis uitgenodigd. Levi zou naar Logan gaan, Daisy, Mitch en Fons logeerden bij Nienke en haar ouders zouden pas rond zes uur thuis zijn. Tijd zat voor hun samen, dus.

En van die tijd hadden ze gebruik gemaakt. Devon komt overeind op zijn ellebogen. “Het is vijf uur.” merkt hij op. Demi zucht en komt ook overeind. Om half zes gaat Devon naar huis, dus nu moeten ze wel uit bed. Devon grinnikt en kust haar. Dan stapt hij uit bed, en begint hij zijn kleren bij elkaar te zoeken. Demi kijkt even toe, en staat dan ook op om zich sloom aan te kleden.

“Tot morgen.” Devon geeft haar nog een laatste kus, voor hij naar buiten loopt. Ze kijkt hem na tot hij de hoek van de straat om is, en ziet Levi van de andere kant komen. Hij versnelt zijn pas wat, en komt vrolijk grijnzend tot stilstand voor de deur. “Leuk gehad, zusje?” hij prikt in haar zij. Demi rolt met haar ogen en gaat hem voor de woonkamer in. “Toppie.”