1 De Brulboei is een uitgave van de modelbouwvereniging “ ALBLASSERDAM “

© 2009 MBVA

2

2009 - 5

Mede Modelbouwers, Zoals de oplettende en niet al te kleurenblinde lezer ongetwijfeld is opgevallen was het vorige nr van dit (bijna) glossy magazine te noemen clubblad gedeeltelijk in kleur, dit was (helaas) niet als test bedoeld maar volledig en eenzijdig van de hand van onze eindredacteur, puur vanwege het feit dat hij het stralend middelpunt van dit alles mocht zijn………. Als Redactie van “ de Brulboei “ is het uiteraard, primair onze taak om jullie als leden op de hoogte te houden van het wel en wee binnen de vereniging en daarnaast al het overige wat het vermelden waard is. Dat het met name wat betreft het laatste dan wel eens, of juist niet (scheeps)modelbouw gerelateerd is mag ons inziens de pret niet drukken het heeft over het algemeen een flinke band met de MBVA of een van haar leden of aanverwanten. Zo komt het namelijk dat er in dit Nr een artikel staat over Petra die haar 21e verjaardag in ons Ruim heeft mogen vieren, volgens mij is dat op een klein on(m)gevalletje met de trap na, goed gelukt……. Slachtoffer gerepareerd (het viel mee, 1 pleister) de trap ook 6 nieuwe treden x 3 planken = 18 x 5 schroeven die je in hardhout beter kan voorboren, verder niets uit te leggen (het viel tegen) Voordat ik nu alles al ga verklappen wat er in dit wederom extra dikke Nr wordt geschreven, is er 1 artikel genaamd clublokaal waar ik even persoonlijk op wil reageren, in het betreffende artikel wordt er door de eindredacteur driftig met virtuele veren gestrooid, hij doet dit weliswaar, heel subtiel en zachtaardig maar toch……………even voor alle duidelijkheid: Ik beschik (helaas) over (te) veel (vrije ?) tijd, veel ideeën die altijd in het voordeel van de MBVA zijn en vind het heel eenvoudig, ontzettend leuk om te doen……………….als ik er de tijd en de zin voor kan vinden…………….( hoe raar het ook mag klinken !! )

Ik ga de eindredacteur wel eens ernstig aankijken en dan ben ik er wel weer klaar mee………...

3

Nu even heel iets anders, aankomend jaar bestaat de MBVA 30 jaar !!

In de planning zit een tentoonstelling die plaatsvind in cultureel

centrum Landvast te Alblasserdam, zo,n tentoonstelling moet op de een of andere manier geopend worden, heeft er iemand een

simpel maar tegelijkertijd origineel idee ? Natuurlijk willen we dan met zijn allen een zo groot mogelijk

beeld van onze hobby tonen met andere woorden, zo veel mogelijk modellen laten zien !!

Niet direct in paniek raken nu !!

als al dat fraais maar ergens rond Februari/Maart 2010 klaar is we hebben dus nog even………….

P.s. ik ben vast begonnen………………...

veel lees en bouwplezier, vr.gr. Hans

4

BAGGER, GEBAK EN REGEN . . .

Op de clubavond van 14 juli had Maarten het in z’n hoofd om de zaterdag aan het eind van die week weer eens vrij te gaan varen. De vaarplek zou het Nationale Baggermuseum in Sliedrecht worden. De vaar-bak daar had een lekkage, maar deze is inmiddels hersteld, de bak is helemaal schoongemaakt en alles ziet er weer tiptop uit, dus laten we die bak maar weer eens gaan uitproberen. Spontaan kregen we een zestal toezeggingen van enthousiaste vaarders, dus het museum op de hoogte gesteld van onze plannen. Natuurlijk waren we van harte welkom en omdat het museum bij wijze van proef in deze zomermaanden haar deuren op zaterdag al om 11 uur ’s morgens opent, kwam dat voor ons perfect van pas. De voorgaande avond de “Gerrit” opgetuigd, accu’s geladen, Bellemien nage-zien en nog wat van die noodzakelijke voorbereidingen getroffen. Een paar dagen daarvoor had ik voor deze gelegenheid bij de kringloop twee schuimspanen gekocht, waar ik “schepnetjes” van gemaakt heb om het drijven-de vuil uit het bassin te vissen.

5

Omdat ik als beloning voor een klusje voor de buurvrouw in het bezit geraakt was van een “vlaaienbon”, heb ik die om 10 uur maar even opgehaald: een gro-te kersenvlaai met slagroom! Toen op weg naar Sliedrecht. Op zich helemaal geen probleem, maar dat weer !!!!! Regen, regen, regen, regen en ga zo maar door. Wat een weergaloosdievenweer, maar geen nood want in de loop van de och-tend zou het opknappen en na twaalven kwam de zon (allemaal volgens iemand uit de Bilt voor de TV de voorgaande avond, waar ie nog voor betaald wordt ook. Onbegrijpelijk!). Al gauw arriveerde Maarten met de bus, waarin twee schepen (ook de avond tevoren vaarklaar gemaakt, accu’s geladen, heel de ratteplan waar jullie alles van af weten en hij was ook nog even langs de club geweest om de steiger te halen. Nou daar sta je dan, een beetje weemoedig naar dat vette weer te kijken. Ge-lukkig was er genoeg koffie, dus hebben we daar eerst maar een aanval op ge-daan, samen met de hoofdsuppoost Nel, de rondleider Arie en onze steun en toeverlaat Jannie, die meteen vroeg of er ook broodjes moesten komen en zo ja, hoeveel?

Die broodjes hoefde natuurlijk niet, want we hadden onszelf uitgenodigd en de koffie deed al wonderen, zeker met een flinke punt van die vlaai er bij.

6

Zo streken de uren voorbij. Links en recht kwamen de telefoontjes bij Maarten binnen met afzeggingen, wat niet zo verwonderlijk was, want het bleef gewoon regenen. Water zat in de lucht kennelijk. Toen het tegen enen iets lichter werd kon Maarten het niet langer harden en zei heel gedecideerd: “Ik ga varen”. Wij haalden onze schouders maar eens op en dachten gewoon dat het aan het weer lag, maar Maarten af naar z’n bus. Dus sjok je er maar achteraan. Inder-daad, het was wel niet droog, maar het plensde even niet, bovendien kan de “Solano” best tegen een druppie, en er werd gevaren. Mooi gezicht, want het is een best schip, zoals ze zeggen. Maarten keek ook niet krap, want de twee fon-teinen hoefden niet uit, gewoon dwars er doorheen en varen. Maar na een paar minuten kwam er weer een schip zure appelen en omdat er een flinke bonk wind stond hielp die grote kastanje ook niet erg als paraplu. Gauw het schip de bus weer in en toen hielden we het maar voor gezien.

Maarten had een flinke tas met eten bij zich (door Annemieke eigen gemaakte “wraps” – recept op verzoek) en daar hebben we, met een bakje troost, in de personeelskamer van het museum wat van genuttigd. Inmiddels was het zelfs voor ons duidelijk geworden dat er verder niemand kwam varen en zijn we ook maar huiswaarts gegaan.

7

Positief denken stelde we vast dat we er zodoende zomaar een vrije middag aan over hielden. ( met overigens later op deze middag prachtig weer!). Net voor ik dit zit te schrijven fluisterde Maarten in mijn oor dat we aanstaande zaterdag een nieuwe poging gaan wagen. Ik ben benieuwd!

Ger

BAGGER, veul pech, veul zon

25 Juli 2009 Locatie: Nationaal Baggermuseum te Sliedrecht.

Een nieuwe ronde, nieuwe kansen !! Zoals de kermisexploitant ons zo mooi toe kan schreeuwen, en die nieuwe kans hadden (sommige aanwezigen) tijdens deze hernieuwde poging dan ook echt daarna nog wel nodig, met name de heren H en H kwamen er slecht van af… N.B. Volledige namen zijn bij de redactie bekend……………… Zoals altijd goed luisterend naar het gefluister van de Voorzitter was het dus exact een week later (25 Juli) waarbij Henk (sleepboot steffie) Karel (sleepboot Amerika) Ger (funboot/coaster Gerrit met bellemien) Maarten Sleepboot solano en volharding) en Hans met de boeienlegger ? (ex Paula 3) en Andre met een rondvaartboot wederom een vrijvaarpoging ginnen doen, waarbij het met name bij de Heren H&H de bedoeling was om de (zoals dat zo mooi wordt genoemd) hydrodynamische vaareigenschappen van respectievelijk de enkelschroef sleepboot Steffie en de Boeienlegger ex, Paula 3 onder de knie te krijgen. Beiden deden dus eigenlijk een proefvaart want de scheepjes waren voor hen volkomen vreemd en zij hadden er dus nog nooit mee gevaren………. In het begin was een ieder voor zichzelf uiterst rustig aan het varen om er achter te komen hoe de scheepjes al dan niet zouden/willen reageren. Hiermee bedoel ik dus eigenlijk te zeggen: Hoe hard gaat ie ?, Kan ie haaks de bocht om ?, Stopt ie op tijd ?, Kan ie tegen een stootje ?, Is ie waterdicht ?, Kan ie tegen regen of een fontein ?. Aan al dit uit testen kwam al vrij snel een goed en uiterst gewenst einde, wat was nl het geval, Juffrouw Jannie was in aantocht met een grote kan, gevuld met koffie en een pak of twee heerlijke, onvervalste bagger koeken.

Vervolg

8

Kijk, dan liggen de scheepjes erg Rap en zonder problemen aan de kant…….. Na dit plezierige intermezzo oftewel het verzorgen van de inwendige mens en de nodige uitleg van Ger over de wellicht ambitieuse plannen van het NBM stonden wij al snel weer langs die mooi opgeknapte L vormige waterbak (alleen die grote stenen langs de damwanden ? Jammer ! ) Maarten was eigenlijk de eerste met problemen aan de Volharding, hij heeft daar een hele mooie rookmodule ingebouwd, alleen de module wilde niet roken H & H daar samen naar gekeken maar kwamen, ook samen !! niet uit deze bos op spaghetti lijkende bedrading………….. De stoomsleper Volharding heft dus zijn rondjes gevaren zonder stoom !! Al snel na dit 1e pechgeval was nr 2 aan de beurt nl de boeienlegger zonder naam ex Paula 3 van Hans, deze ging wat te krap langs de fontein en kreeg daardoor te maken met een gevalletje waterschade op zich niet zo.n groot prob-lem ware het niet dat de roerservo na deze onverwachte douche als een verzopen juffershondje ging staan bibberen, dit was dus voor deze dag Einde Oefening !! Slachtoffer nr 3 in deze wat sombere opsomming was clubschip Steffie die na een wat onbezuisde actie wat onzacht in aanraking kwam met de Solano, dit was beduidend meeeeeeeeerrrrrrrrrrrrr dan een gevalletje waterschade het hele spul stond tot aan het dek vol met water en was dus gezonken !! Gelukkig bleek het schip na een droog periode van een dag of drie en wat seconde lijm hier en daar volledig intact en functioneel met als bijkomend voordeel dat de binnenkant nu ook schoon en stofvrij was………………

tot zover, wordt vervolgd...

Hans

9

DE TRAP

Om bij ons in het clubgebouw

‟t Ruim te komen, moet je de

trap op naar de ingang. Nu

is die trap al heel lang een

onderwerp van gesprek, niet

alleen door de leden, maar vooral door het bestuur.

De trap is namelijk niet zo nieuw meer en laten we zeggen

dat de tand des tijds er aan vreet en dat ie kennelijk

verrekt van de honger.

Zo is er al over gehele vernieuwing van deze onmisbare

opgang gesproken, al dan niet uitgevoerd in gegalvaniseerd

staal, met dito roosters, in plaats van hout.

De trap ging scheef hangen, dus werden er onder de

steunpunten gemetselde poeren aangebracht. Iemand ging

bijna met leuning en al het dijktalud op of brak bijna een

voor de hand liggend lichaamsdeel, als de trap weer eens

een beetje heel erg glad was tijdens de winter of gewoon

door de regen en de blaadjes van de bomen, dus werden er

antislip maatregelen getroffen.

Maar als zo vaak bleef het bij goede voornemens, want het

ging allemaal nog wel en het zou zo‟n vaart niet lopen.

Tot zaterdag 8 augustus jl., toen iemand door een traptrede

ging en z‟n scheenbeen flink open haalde. De schade aan “de

man” viel gelukkig wel mee, hoewel hij wel even stond te

“maauwen”, maar een kusje van de voorzitter op de zere plek

deed wonderen.

Ondertussen was de trap wèl kapot en een vluchtige

inspectie van de rest van de treden leerde ons zoveel, dat

we ‟s maandags gelijk maar nieuwe planken zijn gaan kopen.

Die we zijn dan Maarten en Hans, en ik mocht helpen.

Houthandel Leeuwis bracht uitkomst en voor een zeer

schappelijk prijsje kon de hele trap van nieuwe, gegroefde,

geïmpregneerde, hardhouten tre-den worden voorzien.

10

In een mum van tijd waren de oude planken uit de trap ge-

sloopt (laat dat maar aan Maarten over), waarna Hans en ik

het opbouwende werk konden gaan uitvoeren, hoewel Hans het

niet kon laten om even een stuk van de leuning af te ruk-

ken.

Omdat we net twee planken te kort kwamen zijn die er

dinsdagochtend in geschroefd en heb ik gelijk de antislip

stroken weer aangebracht.

Omdat het mooi weer was maar een emmer heet sop gemaakt en

met een harde borstel de voordeur met omgeving ontdaan van

groene aanslag, spinrag en ander vuil.

Zeer binnenkort krijgt de rest van het halletje, in elk ge-

val de buitenkant een opknapbeurt en zullen tevens, in

overleg met Ton, een aantal takken van de eik naast de in-

gang gesnoeid worden. Ook de struiken daaronder worden wat

uitgedund.

11

Omdat is gebleken dat de trapleuning meer dan gammel is,

zal ook daar op korte termijn een oplossing voor gevonden

moeten worden.

Gelukkig zijn er al stemmen opgegaan die hulp hebben aange-

boden.

Gaat dus helemaal goed komen.

Ger

12

VERVOLG:

Omdat we toch bezig waren met de trap hebben Hans en ik on-

ze agenda‟s geraadpleegd en bleek op korte termijn de vol-

gende donderdag, ook in verband met de weersverwachting,

het best haalbaar.

Om tien uur waren we in principe beide bij ‟t Ruim, alleen

arriveerde Hans lopend. De auto stond, met afgeslagen

moter, bij de stoplichten aan de Burg. Keijzerweg in

Papendrecht en was niet meer aan de praat te krijgen.

Dus ff met de Audi teruggereden en warempel: starten en

lopen! Wat bleek nu? Hans had in een van zijn zeldzame

buien van misplaatste zuinigheid geprobeerd of het blik ook

op water kon lopen, en ja, dan vraag je natuurlijk om

problemen!!!

Na een bakje koffie voor de schrik zijn we gezamenlijk zo

tegen elven in de kwast geklommen

13

en hebben, na de voorpui ontdaan te hebben van enkele hon-

derden spinnen, met familie en leef-netjes, aangekoekt vuil

en verdere troep, het geheel zorgvuldig in de lichtbruine

tjet gezet.

14

Ook de trapleuning en onderzijde trap zijn nog vergeten,

nog overgeslagen. Wij maken ons er niet met een “Jantje van

Leiden” van af!

Het zal wel aan het weer gelegen hebben, want hoewel het

verven op zich toch niet zo‟n zwaar karwei is, stonden we

te zweten als de bekende otter. Gelukkig kon er na de

koffie een pilsje af en daar knapten we zienderogen van op.

Aangezien we waarschijnlijk veel te optimistisch geweest

waren over de tijd die de klus zou vergen, waren we geheel

zonder lunchpakketje van huis gegaan. Gelukkig stond er in

het keukenkastje een blik goulashsoep, zodat wij niet

zonder de vereiste brandstof kwamen te zitten.

De volgende klus was het uitdunnen van de rimboe naast de

trap, tussen heg en afgrond. Een heerlijke combinatie van

hulst (die uiterst taaie struik met die prikblaadjes) en

braamstruiken (met van die gemene dorens er aan) en die

zooi kleeft zo lekker aan elkaar.

Al met al een gruwelijke worsteling, waaruit Hans en ik

niet geheel zonder kleerscheuren en schrammen te voorschijn

kwamen. Uit zelfmedelijden zijn we maar weer even aan de

15

bar gaan zitten en dat vonden Ton en Jopie zo‟n goed idee,

dat ze er maar gezellig bij kwamen zitten.

Maar ja, we kwamen niet op de club voor de lol en er stond

buiten nog een levensgrote eikenboom te wachten tot we hem

of haar van een deel van de hoofdtooi zouden verlossen.

De hoogste ladder tegen een tak gezet en ik met de beugel-

zaag naar boven. Nou, achteraf viel het allemaal nog wel

mee. Het was wel even aanpoten, maar gelukkig hielp de

zwaartekracht een handje mee en Hans zei steeds precies hoe

ik het doen moest, dus het ging allemaal goed.

Maar mensenlief wat komt er dan een troep uit zo‟n boom. Ik

bedoel dan niet alleen het stof en vuil en alle levende en

dooie beestjes die je over je heen krijgt, maar als je de

stapel takken ziet die je in de gauwigheid er ff afzaagt,

schrik je je een hoedje.

Tot slot de takken en de oude traptreden op een hoop op de

“parkeerplaats” gegooid, waar de dikke takken naar Wim gaan

voor de open haard en de rest naar de stort.

Het liep al aardig tegen vijven toen we het resultaat samen

eens stonden te bekijken, best wel moe waren, er uit zagen

als beesten, maar zeer tevreden waren met het resultaat.

Als laatste heeft Hans het rooster voor de ventilator (hoog

in de muur), dat er door Paul d.L. uit H.I.A., wiens naam

we niet nader zullen noemen, uit de muur was gerukt, maar

vakkundig teruggezet, zodat het gat weer netjes gedicht is.

16

Als sluitstuk diende het gebruikte materiaal en gereedschap

te worden opgeruimd.

De losse blaadjes opvegen hoefde niet, want het mooie weer

was een beetje over, de lucht betrok en het begon met

vlagen hard te waaien, zodat de wind ons

die klus uit handen nam.

Na een lichte wasbeurt wilden we nog maar één ding:

Gauw naar huis en onder de douche.

Finale: Ondertussen lagen die berg takken en de oude trap-

treden nog op de parkeerplaats. Gelukkig stelde Gerard een

aanhanger ter beschikking en de volgende dag heb ik de dik-

ke bonken bladvrij gemaakt, zodat Wim ze kon afkorten en zo

aan z‟n kachel kon voeren, en is de rest naar de stort in

Papendrecht gebracht. (2x rijden!)

Ger

17

Inmiddels is de eerder genoemde van een groot aantal takken

ontdane boom de trotse eigenaar/drager van een prachtige

220 volt waterdichte lamp.

Zodat in ieder geval de bezoekers van „t Ruim en uiteraard

de veelvuldig voorbijgaande passanten nu eindelijk eens

kunnen zien waar ze dan de eventuele p……..t over (kunnen)

breken.

Er kan nu rustig gesteld worden dat er niemand meer hoeft

te klagen dat het op de trap zo donker is, als extraatje is

er nl tussen de traptreden nog een lichtslang geklemd.

Het geheel heeft hierdoor wel een groot showbizzzzzz

gehalte gekregen maar dat mag de pret niet bederven…………….

Nu kunnen we tenminste met een gerust hard zeggen:

Kom maar naar beneden en sla je slag ……………...

Zie hier (voor zover mogelijk) het eindresultaat………………..

18

KONINGINNEKOFFIE in H.I.AMBACHT

Sinds mensenheugenis trakteerde Jeanet onze vaarploeg op Koninginnedag, tijdens onze jaarlijkse, traditionele vaardemo in H.I.Ambacht, op een kan koffie en

niet te vergeten de bijbehorende koek. Dit jaar hebben wij haar gemist en helaas is daar een nare reden voor.

Toch gaat zij haar probleem, heel dapper, niet uit de weg en geeft in het volgende, door haar geschreven gedicht, uiting aan haar gevoelens.

De redactie vindt het een voorrecht om dit in ons blad te mogen plaatsen!

Mijn uitleg over/voor 30 april

(voor degene die het weten wil).

Misschien weten jullie al lang waarom ;

verkeerde dingen doen is oerstom

Al verschillende jaren gaf ik jullie koffie met koek,Soms, als het

koud was, gaf zo’n bakkie weer moed

om gewoon verder te gaan tot 12 uur.

Nu was er geen koffie: dat was vast zuur.

En dat was niet omdat ik die dag moest werken,

nee, ik moest toen eerst zelf iets verwerken.

Op Koninginnedag was ik er niet,

ook mij deed dat heel veel verdriet.

Met genoegen heb ik het jaren kunnen geven

en er ook zelf plezier aan mogen beleven.

Jullie zijn me toch wel iets waard,

daarom wens ik jullie een behouden vaart!

Groetjes, Jeanet. (Eigenaar van “Truus”, ’t eendje)

19

Ja beste leden het was weer zo ver de tweede Demo na de

vakantie in Streefkerk, Smorgens weer vroeg op staan en

ontbijten een extraatje je kent het wel, boten inladen en dan

naar de club om de nodige dingen nog mee te nemen naar de

bewuste plek waar de demo zou plaats vinden,ik kwam circa

tien over half aan en ze stonden al met smart op mij te wachten

eerst nog even een bakje koffie en dan rijden met zijn allen en

niet vergeten de kar mee te nemen door Peter Peterse, dat was

vandaag onze trekker, nog bedankt Peter.

Afijn we zijn omstreeks half negen vertrokken ongeveer met

zeven man richting Streefkerk na een stijf half uurtje rijden

waren we op de plaats van bestemming,nou dan kan je wel

invullen wat er moet gebeuren zo snel mogelijk op bouwen en

water er in pompen maar dat water er in pompen gaat toch niet

altijd zo als je dat zou wensen want er was een klein

probleempje ontstaan er zat vlak bij het bassin een water put

Peter Peterse

20

dus de slang op de put aan sluiten dat was geen probleem maar

als de straat omhoog komt dan komt het niet goed het leek wel

een fontein die aan het spuiten was, dus gauw de kraan weer

afsluiten en een andere put op zoeken dat was de enigste

mogelijk die er was, na veel geharrewar was er eindelijk een

andere put ontdekt en zijn we maar over nieuw gaan pompen

bij deze put kwam de straat niet omhoog en in een mum van

tijd was het bassin volgepompt, en zou je zeggen dan kunnen

wij gaan varen, maar er was nog een klein probleempje, ze

hadden de kraam verkeerd gezet en die moest dus nog even

verplaats worden naar de goede locatie.

Aan de andere kant van het bassin dus er stond ook nog al een

stevig briesje dus het ging niet helemaal zo als het moest,

de wind sloeg onder het zeil en het hele zootje stortte in

mekaar helaas zaten daar net een paar kinderen te spelen en

een van die kinderen kreeg een kant van de kraam op zijn

hoofd, hij schreeuwde alles bij mekaar maar dat was meer van

de schrik als van de pijn begrepen we later.

maar zo,n stang op je hoofd is niet niks maar alles is toch goed

gekomen bleek later.

Wel na dat alles op zijn plaats stond konden we eindelijk

beginnen aan onze Demo na dat de dag vorderde kwam er

steeds meer wind je moest echt in het zonnetje gaan zitten

anders kreeg je het gewoon koud, nu zijn wij wel wat

gewend, maar dan kan je toch wel vernemen dat men verder in

het jaar komt wat de temperatuur betreft.

Zo vliegt de dag om en was het ook al weer bijna tijd, het

publiek vonden we een beetje tegen vallen maar ik denk dat het

ook met het weer te maken had het was ten slotte niet zo warm.

Er kwamen ook nog een paar leden kijken en dat is toch ook

21

altijd wel leuk, al snel was het weer tijd dat er afgebroken

moest worden dus de pomp ging er in en na drie kwartier was

de bak weer leeg en konden we op gaan ruimen.

Dit was met een half uurtje klaar, als men het even samen doet

is het ook zo gebeurt, en zijn toen weer naar de club gereden en

de spullen weer in het club huis gebracht en de kar

afgekoppeld en zijn toen weer naar huis gereden.

Ik wil iedereen even bedanken die bij deze

demo aanwezig was: Peter Peters, Thijs Peters, Paul de Lange

Danny de Groot, Alex Swhargerman, Arie Vink, Karel de boer,

Maarten Kikkert en als toegift vernoem ik Jan Lingen zowel

voor de foto’s en voor het mee helpen tijdens het af breken en

opruimen van het bassin.

De Voorzitter, Maarten Kikkert

22

2952 AR 58c

In deze aanhef herkennen jullie natuurlijk direct de nieuwe

postcodeadressering van TNT van ons cluppie. Jullie weten

vanzelfsprekend ook dat TNT onze nieuwe PTT is en dat PTT

stond dan voor Post, Telefonie en Telegrafie. Dat wij dat

vroeger vertaalden als “Putje graven, Tentje bouwen en

Tukkie doen” is heel wat anders. Logisch dat iedereen ook

weet dat TNT staat voor Thomas Nationwide Transport, we

leven tenslotte in Nederland en proberen daar ook die taal

te spreken.

Maar goed, daar gaat het allemaal niet over, maar ik wilde

jullie wat vertellen over de ontwik-kelingen in ons

clublokaal.

Op de dinsdagavond zie je Hans wel, maar je merkt eigenlijk

niet zo veel van hem. Maar als je je ogen de kost geeft zie

je elke avond wel een verandering en de meeste daarvan

komen uit zijn koker.

Kijk maar eens naar het volgende rijtje en bedenk wat je

daar de laatste tijd aan wijzigingen hebt ontdekt, dan kun

je er van uitgaan dat Hans weer bezig is geweest.

Vlaggen – Tekeningen – Verlichting – Gereedschap –

Bestuurskamer – Boeien,

om er maar een paar te noemen en dan heb ik het nog niet

eens over de speelse extraatjes in de opleuking van ons

lijfblad “de Brulboei”, laat staan over de airco, de trap,

de ingang,de bar en dergelijke “klusjes”.

Het gaat er mij om toch even aan te geven dat er in een

club van bijna 70 leden voor ons bestuur best wat werk zit

om de club te laten draaien. Denk alleen maar aan de

administratie, de financiën, de demo‟s, de bar en alle

huishoudelijke karwijtjes zoals het schoonhouden van de

club, waarbij de wc altijd extra aandacht vraagt.

Maar al deze zaken draaien gewoon, daar hebben jullie dit

bestuur voor gekozen.

Het mag echter ook wel eens gezegd worden dat er altijd (en

meestal dezelfde) “figuren” zijn die de extraatjes doen.

Eén daarvan is Hans, waarvan ik jullie een paar stuntjes

wil laten zien.

23

Vlaggen, platen, foto’s en posters als “behang” te-

gen het plafond om het wat gezelliger te maken in ‟t Ruim.

Ik kan me niet voorstellen dat zoiets onopgemerkt is geble-

ven.

Tekeningen van modelschepen is niet onze eerste zorg,

maar we hebben er wel een flink aantal. Één van onze leden

zou een kast maken om deze tekeningen (in kokers) netjes op

te bergen, maar is daarin blijven steken. Hans heeft de

draad opgepakt en werkt nu aan de nieuwe opbergkast.

24

Verlichting is natuurlijk onontbeerlijk, zelfs in ’t Ruim,

maar best moeilijk om het daarmee sfeervol te krijgen, ter-

wijl je moet zorgen dat nog de bar, nog de leestafel, nog

de kaarttafel begint te emmeren dat het er te licht of te

donker is. Ga er maar aanstaan! En wie durft??? Juist!

Gereedschap is een noodzakelijk kwaad, vooral als het voor

het zogenaamde “gemeenschappelijk gebruik” is. Het lijkt

dan subiet vleugeltjes te hebben gekregen. Hans heeft het

magazijn eens flink uitgemest en is bezig er een soort ge-

reedschapmagazijn annex voorraadmagazijn van te maken. Het

magazijn kan worden afgesloten.

25

Bestuurskamers zijn er voor het bestuur, maar bij ons was

het een opslagruimte geworden voor alle troep die we elders

niet kwijt konden. Nu is het op zich niet zo‟n geweldige

ruimte, maar er staat een flinke tafel met stoelen, een bu-

reau met PC, een fotokopieerapparaat en een paar kasten.

Ook hier is flink gemest en nu is de ruimte in elk geval

weer functioneel (ook afsluitbaar) en de PC heeft een

plaatsje in ‟t Ruim gekregen, waar ze in feite ook thuis-

hoort.

Boeien hebben we al heel lang ergens in een doos staan. De

bedoeling was om daarmee tijdens een demo een parcours uit

te zetten, om de toeschouwers te laten zien hoe slecht jul-

lie kunnen sturen of zoiets.

Daar is in de praktijk weinig van terecht gekomen.

Op verzoek van Maarten zijn de boeien uit de doos gehaald

en beide hebben er de mooie kleuren zwart/groen en rood op

mogen zetten.

26

Bij een proef bleken de “ronde” ankers te gaan krabben en

bleven de boeien niet op hun plaats. We vonden Gerard en

Henk bereid om voor zwaardere, vierkante ankers met oog te

zorgen. Dat gaat dus ook helemaal goed komen.

Zo, jullie zijn weer bij en weten nu tenminste wat er zoal

op jullie club gaande is.

In feite zijn, vaak achter de schermen, zowel het bestuur

als een paar vrijwilligers regelmatig bezig om ons honk zo

gezellig mogelijk te maken.

Ger

P.S. Voor de leden die weinig of vrijwel nooit op de dins-

dagavond onze clubavond bezoeken is dit wellicht een goede

aanleiding om weer eens te komen kijken. Er is best wel het

een en ander veranderd in het laatste jaar.

Het is er beslist gezelliger door geworden.

Aangezien ik als lijdend of leidend voorwerp geen enkele zeggen-

schap had over het al dan niet plaatsen van dit artikel ben ik

maar zo vrij geweest om de denkbeeldig uitgedeelde veren

richting mijn persoontje er in de aanhef van dit stukje maar vast

bij te plaatsen…. vr.gr. Hans

27

Ook wij als MBVA ontkomen niet aan dit vervelende fenomeen van de laatste jaren en hebben, (overigens geheel en al op eigen initiative) Thijs Peters, al dan niet in samenwerking met zijn kleinzoon, bereid gevonden om deze o zo verantwoordelijke taak op zich te nemen. Thijs, verder te noemen Hoofd Beveiliging MBVA manifesteerde zich voor het eerst in uiterst gepaste kledij behorend bij de functie nl. Legergroene jas, spijkerbroek en (hoe kan het ook anders ?) Veiligheidsschoenen en Veiligheidsbril tijdens de Demo in Streefkerk. Dat HB MBVA niet gecharmeerd is van halve maatregelen mag blijken uit het feit dat hij direct al beschikt over een uiterst professioneel dienstwapen, geheel vervaardigd uit plastiek en ongetwijfeld van Chinesche makelij type: AK 47 t/m 52 (kies maar, ben niet zo goed in nummers) Nu kennen de meesten onder ons HB MBVA als een uiterst vriendelijke en rustige man dus het zal zo,n vaart wel niet lopen…maar toch………. U bent nu gewaarschuwd………………. vr.gr. Hans P.S. De ammunitie voor de AK 47 t/m 52 is wel 3 mm en bestaat uit piepschuim en voorzover ik uit

die commando uitspraken kon opmaken (altijd geladen ) t’ is dat U het even weet

28

Petra 21

Aangezien onze Petra (van “Arie en Jeanette”) geboren is op de schone datum 8-8-’88, is het snel uitgerekend dat ze dus op 8-8’09 (reken, reken, reken . . . ) oh ja, 21 jaar is geworden! Natuurlijk mocht deze dag niet zomaar onopgemerkt voorbij gaan. Gezien de omstandigheden heeft het bestuur het mogelijk gemaakt dat Petra deze speciale verjaardag in het Ruim kon vieren. Goed zes uur waren Maarten en ondergetekende al op de club, om het een en ander voor te bereiden, te beginnen met de onont-beerlijke koffie. Al snel volgde Petra en Walter, met Jeanette en Arie, die weer op de voet ge-volgd werden door “de muziek”. Dat laatste was iets bijzonders: een DJ (Arma voor vrienden, met vriendin Mariëtte), die zijn complete muziekuitrusting mee-bracht, inclusief de licht- en rookeffecten. Maarten en ik hielden ons hart vast; dat zou me een kabaal maken.

De dames gingen ondertussen door met het versieren van de tent, met behulp van slingers met vlaggetjes met het getal “21”. Hoe krijg je het verzonnen. Te-vens werd er een fikse koppijn geblazen aan enkele tientallen ballonnen, ook weer ter verhoging van de feestvreugde.

29

Omdat de cake voor bij de koffie nog thuis stond, mocht Walter even vlug naar ’t Ambacht terug.Toen om half acht de eerste gasten arriveerden, het zouden er bij elkaar 14 worden, stonden op de tafels een aantal kaarsen te branden en kon het feest beginnen Zoals gewoonlijk begon alles heel rustig, zelfs de muziek was best om aan te horen. De jongelui zaten gezellig te babbelen of naar de muziek te luis-teren en er werd heel rustig wat gedanst. Natuurlijk moest er even een nieuwsgierige blik op de geluids-installatie geworpen worden en dan wordt je wel even stil. Thuis of in de auto frommel je een schijfje in de CD speler en je zet het geluid, af-hankelijk van het stuk en/of je stemming, wat harder of zachter.

Arma stond echter achter een indrukwekkend professionele installatie met alles er op en er aan. Geweldig! Bovendien wist hij het publiek minstens zo goed te bespe-len als zijn installatie en hij zette letterlijk en figuurlijk de toon. Hij voelde haarfijn de stemming van het moment aan en reageerde daarop. Zelfs Maarten vond het mooi! Volgens afspraak ging om negen uur de bar open en werd het pas echt gezellig. Petra had voor allerlei lekkers gezorgd voor bij de borrel, zodat er op alle tafels royaal gekozen kon worden uit chips, zoutjes, pinda’s en andere nootjes, waarbij later nog kaas, worst en verschillende warme hapjes kwamen.Omdat er binnen niet gebeld mocht worden, ging er af en toe iemand naar buiten. Bij een van deze ex-pedities trapte een van de feestgangers door een trede van de buitentrap. De flinke schaafwond op zijn scheenbeen zat hem echter minder dwars dan het feit dat hij onze trap vernield had.

30

Tot zijn geruststelling konden we hem echter zeggen dat we blij waren dat het zo goed afgelopen was, omdat de trap(treden) inderdaad rot waren en we nu als de gemeerde bliksem er wel wat aan MOESTEN doen. (Elders in dit blad kunnen jullie lezen dat er ‘s maandags!!! al een nieuwe trap was.) Het feest ging onder deze bedrijven ongehinderd en onverminderd door, de stem-ming kwam er in en de DJ gooide er een schepje bovenop. Dat deed hij ook letter-lijk door af en toe de rookgenerator even aan te zetten. Kunnen jullie het je voor-stellen in ons toch betrekkelijk kleine honkje, Je stak compleet de die. . . . moord. Gelukkig vertelde de DJ dat het een heel gezonde rook was, dus wij met volle teu-gen . . . nou ja! Toen op een gegeven moment de hele club begon te hossen zagen we de vloer zeker zo’n 10 tot 15 centimeter op en neer gaan. Maarten en ik keken elkaar eens aan en zeiden bijna gelijkertijd: “Stevig hokkie, niet?” Maar ja, aan alles komt een eind, ook al is het nog zo gezellig en om 12 uur werd het stil. De DJ laadde zijn apparatuur weer in zijn bus, terwijl de familie alles opruimde en Maarten en ik de afwas deden en de club weer op orde brachten. Na een verdiende slotborrel gingen we, met de familie en het gelukkige feestvar-ken zelf, rond één uur, zeer tevreden met dit geslaagde verjaardagsfeest, weer op huis aan. Ger

31

Het Kleyburgplein

Op zaterdag 29 augustus wilde de organisatie van de brade-

rie in Nieuw Lekkerland deze een maritiem tintje geven. Dat

werd niet alleen tot uitdrukking gebracht door de bezetters

van de rijen kraampjes voor de winkels, maar ook door de

aanwezigheid van het shanty koor “de Pontonniers” uit Pa-

pendrecht.

Natuurlijk mocht onze modelbouwvereniging, met de bak en

bootjes, daarbij niet ontbreken.

Ik dacht om kwart over zeven de eerste te zijn op de club,

maar daar zaten Maarten en Henk al te wachten tot de koffie

doorgelopen was.

Dus eerst maar de kar aangepikt en wat spullen ingeladen.

Inmiddels waren ook Hans, Wilco en Paul gearriveerd en kon-

den we na de bruine slok richting de Lekdijk schuiven.

Het weer zag er gelukkig redelijk uit, alleen wat winderig.

In Lekkerland was de plaats voor de bak al aangegeven en de

kraam stond al klaar.

Het opzetten van de bak bleek bijna een routineklus en was

snel geregeld. Veel plezier hadden we van het nieuwe mond-

32

stuk van de slang, zodat deze keer niet het halve plein on-

der water stond en derhalve vrijwel al het water daar te-

recht kwam waar wij het hebben wilden: in de bak.

Deze keer werd niet alleen de vuurtoren in het bassin ge-

dropt, maar ook de elders in dit boekje hoog aangeprezen

vernieuwde en geschilderde boeien vonden een plekje in het

sop. Zoals het hoort horen een groene en een rode boei bij

elkaar te liggen om ertussendoor te varen. Dat was echter

teveel gevraagd voor ons simpele zielen, zodat er een Lek-

kerlandse jongeling het getob zat was, naar huis toog en

terugkwam met een paar “volwassen” lieslaarzen. Het moet

gezegd worden dat hij zich vol vuur van zijn taak kweet,

maar zo enthousiast was, dat hij bijna het bassin niet meer

uit te branden was.

Inmiddels was de bak “vol” en er kon gevaren worden, waar-

toe zich ook André aanmeldde en uit het verre Sneek was

Klaas weer van de partij.

Later signaleerde we tevens Ronald, Karel en Rob met Dave.

Het was ondertussen weer een beste vaarploeg geworden en er

werd driftig gevaren.

Het weer viel erg mee, alleen viel er rond de middag een

kort buitje. Daarnaast was er wel veel wind, maar ook veel

33

zon. Daarom begreep ook niemand waarom Henk heel de dag met

een paar leren handschoenen aan heeft gelopen, maar

ja ....?

Hans had het af en toe wat moeilijk en hij begreep maar

niet, dat, als je met je boot bovenop een stijger bent ge-

varen (hoe krijg je het voor elkaar?), de schroef in de

lucht NIET voldoende stuwkracht geeft om hem er weer af te

duwen.

Ger kon met de Gerrit niet van de sleper van Wilco afblij-

ven en ging uit frustratie maar hele grote zeepbellen bla-

zen, want met Bellemien alléén was niet voldoende.

Maar verder was het een heel gezellige dag.

We gingen keurig in groepjes lunchen en daarbij even over

de “markt” lopen.

In een volgend verslag zullen de verschillende schepen wat

meer aandacht krijgen, want dat zijn ze stuk voor stuk meer

dan waard. Er zijn echte juweeltjes bij, maar daarover la-

ter.

Al snel werd het tijd (rond vier uur) om de bak leeg te

gaan pompen. Maar omdat we met de bak boven of in de buurt

van een paar straatkolken stonden, was het eenvoudiger om

het zeil een stukje los te maken en dit met de trekker om-

laag te duwen. Het water stroomde vlot weg.

34

Toen de Lekkerlandse jeugd dit zag, werd er eerst wat in de

goot gespetterd, toen vroegen er een paar: Mogen we ook in

het bad? en toen was, na onze bevestiging, het hek van de

dam.

Je houdt het niet voor mogelijk.

Binnen de kortste keren was het bassin vol en werd er heus

gezwommen en gedoken, gewoon met de kleren aan. Het was een

prachtig gezicht dat gekrioel in ons badje.

Zoals uit bovenstaande afbeelding is op te maken heeft Henk

het ook prima naar zijn zin en begint hij het varen al

aardig onder de knie te krijgen, deze keer zonk de boot

niet en kon hij hem nog op tijd leegpompen …………………… ps dit wordt heeeeeeeeeeeeeeeeeel mischien vertvolgd……………….

Maar ja, op een gegeven moment is het water echt op en dan

is de pret over. Met de trekker het zeil drogen, de zaak

opvouwen en op het draagrek leggen en hup, de kar in. Een

fluitje van een (euro)cent!

Vroeger brak je je rug er bijna op, nu gaat het vanzelf.

Een geweldige uitvinding en aanwinst, dat rek.

De kar inladen met een stel is ook zo klaar en al snel kon-

den we terug naar de club.

De aanhanger geparkeerd en op slot, auto‟s uitladen met

spullen die in ‟t Ruim horen, een afzakkertje en we konden

voldaan op huis aan.

Nieuw Lekkerland én wij dik tevreden.

Ger

35

22 September 2009.

Beste leden.

We zijn al weer bijna toe aan de laatste Demo van dit jaar, het was aan het begin al veel

belovend ,en er was een goede opkomst van de varende leden dit afgelopen zomer

seizoen we kunnen dus met een gerust hart deze periode afsluiten wat de demo’s betreft.

We gaan zo langzamerhand de winter maanden weer tegemoet en dan zijn er altijd wel

leden die aan een nieuw project gaan bouwen, ik zelf ben met twee projecten te gelijk

bezig, Smit ? en de Furie.

Of reparatie verrichten aan hun boten, likje verf hier en daar of iets wat afgebroken is

even repareren en klaar is kees en de boot staat volgend jaar weer klaar om mee te gaan

varen.

Er worden ook nog steeds werkzaamheden aan het club huis verricht dit gaat zo,n beetje

het hele jaar door, mochten er nog leden zijn die zich in de winter maanden vervelen er

is nog wel het een of ander te doen, die kunnen zich bij Hans de Deugd melden als ze

zin hebben om mee te helpen.

Zijn er nog leden die een zender hebben van 35 Mhz kunnen deze om laten bouwen bij

Modelbouwzaak MR Hobby in Ridderkerk.

Dit was het weer tot de volgende keer.

Maarten Kikkert.

De Voorzitter.

36

WellichtWetenswaardigeWebsites