1

© 2012 MBVA

2

2012 - 1

Voor U ligt alweer het 1e nr van het nieuwe jaar, de Engelsen hebben er een

mooi gezegde voor maar dat zal ik U besparen dus gewoon in het Nederlands:

De tijd vliegt als je het naar je zin hebt !!

En of we er weer zin in hebben, er staan een aantal mooie projecten op

stapel om aan te kunnen beginnen zoals het model van een cutterzuiger,

de afbouw van de vier springertugs voor de kids en er zit nog een stalen

model van een viskotter aan te komen, voorlopig is er van enige verveling

dus nog geen sprake en dan staan de prive modellen er nog niet eens bij !!

Gelukkig hoef ik dit niet allemaal alleen te doen, ik schrijf tenslotte niet voor

niets we zodat ik ook af en toe nog eens op mijn gemak krom kan lopen van

de rugpijn zonder dat ik gelijk boos aangekeken of op het bekende matje

geroepen wordt, zo vallen we dus van het ene project in het andere.

Van het laatste (club)project: de bok AJAX vind U verder in dit nr een

uitgebreid verslag van de wetenswaardigheden en alle ups en downs zoals

Ger en mijn persoontje deze zijn tegengekomen, vanzelfsprekend ook een

verslag van de enorm gezellige en geslaagde Nieuwjaars receptive.

Op pagina 15 vind U een reportage over èèn van onze sponsors, namelijk

de Metaalwinkel, wellicht volgen er meerdere sponsors na deze 1e reportage ?

Als U als sponsor het artikel verzorgt, zorgen wij voor de plaatsing, deal ?

Voor wat betreft het schrijven ook maar direct een oproep aan de Leden om af

en toe ook eens een stukje over onze gezamenlijke hobby te schrijven.

Veel lees en kijk plezier,

vr.gr. Hans

3

Hallo beste leden,

De Kerstdagen en “Oud en Nieuw”, de Jaarwisseling, zijn weer voorbij zoals dat elk jaar

opnieuw gaat. We hebben intussen ook de Nieuwjaarsreceptie weer achter de rug, met lek-

kere hapjes en een drankje. Het was erg gezellig en ik heb begrepen dat mijn medeclubleden

daar net zo over denken. De modelbouwvereniging van Nedstaal/FNsteel was eveneens aan-

wezig en de “raket” vereniging kwam ook nog even om de hoek kijken voor een opvallend

snelle vergadering. .

Voor dat we er erg in hebben zitten we al weer in het vaar seizoen, maar zo ver is het

gelukkig nog niet, want sommige leden zijn nog met nieuwe projecten bezig, die ze met het

nieuwe vaarseizoen zullen presenteren.

Helaas gebeuren er ook minder plezierige dingen, zoals bij Peter Peterse, die op de

oproeplijst staat om aan zijn been geopereerd te worden en is daarna ongeveer een jaar uit de

roulatie voor dat hij weer helemaal genezen is.

Peter, alvast sterkte namens de club en ik bel je of kom bij je langs.

We krijgen binnenkort een nieuw vaartuig op de vereniging, dat geschonken wordt door het

Nationaal Baggermuseum te Sliedrecht. Het is een model van een Baggermolen.

Dat is weer eens wat nieuws en anders dan altijd boten.

Ik ga hem Zaterdag (7 januari) halen, samen met Henk van Gils, want het is een nogal grote

jongen. Als je belangstelling hebt, of gewoon nieuwsgierig bent, kom dan naar de club om

hem te bewonderen. We zien wel wat we er mee doen; misschien kan hij functioneren als

sleepobject in het bassin, bijvoorbeeld tijdens een demo.

Ik heb begrepen dat de drijvende bok AJAX, waar Hans en Ger mee bezig zijn om hem te

restaureren, als alles goed is gegaan, nu klaar is en bij de opdrachtgever staat te pronken.

Ook daarvan staat het hele verslag in deze Brulboei.

Verder schieten de 4 scheepjes van het nieuwe project, waar Rob en Ronald aan bouwen

ook aardig op.

Zo zie je maar weer dat er best driftig gebouwd wordt op de club.

We hadden steigers gebouwd voor “ons” vaarbassin bij het Baggermuseum en er één op

proef in het bassin laten liggen om te kijken hoe dat ding zich zou houden. De steiger heeft nu

een heel zomerseizoen in het water gelegen, maar het is niet goed gegaan. Het gebruikte mul-

tiplex bleek echt niet vochtbestendig, laat staan waterbestendig. Heeft iemand een idee om

een steiger in elkaar te flansen die ook tegen water kan (dat zou wel handig zijn), omdat het

natuurlijk jaren moet functioneren. Heb je een idee bel mij 06-40753275 of mail mij kik-

kert@mbva.nl . Ik hoor het wel van jullie zodat ik er wat mee kan doen.

Inmiddels is de sleepboot “John Ros” van de zolder gehaald en we hebben besloten om hem

hellemaal af te bouwen, zodat hij over enkele jaren mee kan om te varen als er een demo

plaats vindt.

Zo luitjes dit was het weer van mijn kant.

Tot de volgende keer.

Maarten Kikkert.

4

5

De Brulboei Magnaten

Zes maal per jaar kunnen jullie zien dat ons lijfblad

“de Brulboei” opgebouwd is uit een (sinds het

jubileumjaar!) fraai gekleurde kaft of omslag en

bestaat de vulling uit 2x negen laagsgewijs gestapelde

pagina’s liggend A4, om en om, negen in de kleuren wit

voor de teksten en negen (op dit moment) lichtgeel

voor de advertenties.

Voor de teksten zorgt de redactie, met, zo nu en dan!,

steun vanuit de leden. Dat is tenslotte het doel van

ons blad: informatie van en naar de leden.

Met name die advertenties, en daarmee natuurlijk door

de financiële steun van de mensen die daar achter

staan, onze Magnaten, zijn de drijvers waarop ons blad

drijft.

Behalve de omslag is het boekje, zoals de redactie het

noemt, “gewoon” in zwarte/wit. Dit puur vanwege de

fors hogere kosten voor een complete kleurendruk.

Toch blijft deze wens de redactie bezighouden en wordt

er met name door Hans met een niet aflatende ijver

naar mogelijkheden gezocht.

Terug naar de advertenties en de daar onlosmakelijk

aan verbonden adverteerders.

Nu wil het geval dat naar mijn bescheiden mening

die advertenties stil zwijgend telkens maar één jaar

geldig zijn.

Wij gaan er beslist niet van uit dat eenmaal een

advertentie geplaatst, deze er dan gewoon maar in

blijft staan.

Daarnaast is het ten minste éénmaal jaarlijkse contact

met de adverteerders wel het minste wat we er voor

kunnen doen.

Dat houdt echter tevens in dat aan het eind van het

jaar alle adverteerders benaderd dienen te worden.

Dat kan soms telefonisch, maar vaak is het persoonlijk

contact wenselijk of noodzakelijk en meestal ook

prettiger.

6

Op zich ook allemaal uitvoerbaar en bovendien best

leuk om te doen, maar het kost wat tijd.

Bovendien hoef ik dat niet alleen te doen, want ik

weet mij gesteund door vooral collega Hans, maar ook

door Bart, Gerard, Rob en Wim.

Om het blad vol te krijgen moeten dan wel 36 of 40

pagina’s met advertenties, met een hele of halve

paginagrootte, benaderd worden.

Dat wil zeggen dat er voor het jaar 2012 dertig hele

en twaalf halve advertentiepagina’s “verkocht” moeten

worden.

Gelukkig is dat ook dit jaar weer bijna in één keer

gelukt, omdat er maar een paar afzeggingen waren,

soms met de mededeling dat men een jaar overslaat om

een andere vereniging ook een kans te geven.

Uit alles blijkt dat men onze modelbouwvereniging een

goed hart toedraagt.

Daarom aan al onze adverteerders:

Hartelijk dank voor Uw jarenlange steun en

voor Uw steun in dit nieuwe jaar!

Gelukkig zijn we er al vrij snel in geslaagd de lege

plaatsen op de gele bladzijden van de Brulboei weer

te voorzien van enkele andere advertenties.

Zo is de Brulboei weer compleet, voor zover het de

advertenties betreft.

Nogmaals ontzettend veel dank aan onze ouwe, trouwe

adverteerders, maar natuurlijk ook aan de nieuwe.

Zij maken het als steunpilaren van de Brulboei

gezamenlijk mogelijk dat ons clubblad het voor ons

liggende jaar 2012 inderdaad weer kan verschijnen.

Ger

7

NIEUWJAARSRECEPTIE 2012

Zoals elke zichzelf respecterende vereniging hoort te doen en wij denken gewoon dat wij dat zijn, is er aan het begin van dit verenigingsjaar op de eerste dinsdagavond in januari, in dit geval op de 3

de , een soort “open” clubavond georganiseerd,

die we dan onze “Nieuwjaarsreceptie” noemen. Hier was, naast alle leden vanzelfsprekend, iedereen (zoals ook in ons onvolprezen lijfblad de Brulboei was aangegeven) van harte welkom om elkaar door middel van een handdruk , of wanneer het een van de dames betrof bovendien een kuis kusje, het allerbeste en vooral een goede gezondheid toe te wensen. Het bestuur heeft zich van haar beste kant laten zien en de penningmeester gedwongen om de kosten van de consump-ties voor zijn rekening te nemen, hetgeen natuurlijk bijna ge-heel zonder morren is aanvaard. De barcommissie is zoals gewoonlijk weer geheel door het dolle heen te keer gegaan en heeft een paar zakken chips gekocht om de leden in de gelegenheid te stellen deze met een vloeibare consumptie weg te spoelen, hetgeen feilloos gelukt is bleek achteraf. Ja en daar sta je dan om goed zeven uur achter een lege bar koffie te zetten voor een bijna leeg clublokaal. Waar was ie-dereen???

Lekker gezellig

8

Nu hadden noch het bestuur, noch de barcommissie zich daar zorgen over hoeven te maken, zoals al spoedig merkbaar was, want zoals dat heet: “het volk bleef binnenstromen”. Kortom het werd echt gezellig druk. Er was voldoende koffie in de pot, waar de leden, waarschijnlijk vanwege het beestenweer (storm en regen!), dankbaar op aan-vielen. Ook de wat later arriverende leden van de NAVRO, door mij wat oneerbiedig genoemd “raketjongens” vielen direct op het warme, bruine vocht aan.

De NAVRO mannen Om geen ruzie met mijn collega barmannen te krijgen moet ik nu eerst prijsgeven, dat er naast chips ook een heleboel ander lekkers was ingekocht, zoals borrelnootjes en dergelijke. De inmiddels overbekend geachte vloeibare versnaperingen die zo typerend zijn voor de sfeer in ons hobbyhonk, zoals daar on-der andere zijn de sinas, de cola, het mineraalwater en zeker niet in de laatste plaats het onvolprezen wortelsap, vloeiden rij-kelijk en de stemming kwam er langzaam maar zeker in. Er waren natuurlijk een aantal leden die bovengenoemde drankjes niet zo erg hoog op hun verlanglijstje hadden staan, zodat zij zich helaas moesten behelpen met een eenvoudig flesje bier. Er waren er zelfs die later op de avond om een lek-ker glaasje cola begonnen te zeuren. Maar goed, als

9

barkeeper probeer je het de gasten zo aangenaam mogelijk te maken, dus ben ik maar weer door de bocht gegaan. Het gezelschap bestond uit een bonte verzameling van alle soorten, maten en leeftijden, hetgeen een heel bijzondere sfeer opriep. Kortom het was weer bargezellig. Ook onze buurvrienden van de stoommodelbouwclub van Nedstaal/FNsteel kwamen traditiegetrouw met een afvaardi-ging hun goede wensen overbrengen en gingen soepeltjes op in de bonte verzameling aanwezigen. Puur voor de statistieken kan medegedeeld worden dat er onder de 35 aanwezigen zich 1 persoon van het vrouwelijke geslacht bevond en derhalve 34 personen van het mannelij-ke geslacht (waarvan 3 jeugdleden), maar ik heb Corrie niet horen klagen, behalve wanneer haar glas leeg was. De drie jeugdigen onder ons zullen we niet met name noe-men, maar alleen vermelden dat ze “gedrieënlijk” liters cola weg wisten te werken en dat ze opmerkelijk handig waren met de verwerking van chips en borrelnootjes. Omdat de barcommissie als ze wat doet (let vooral op dat “als”!), ze het ook goed doet, waren wij van mening dat wij onze gasten op deze avond best eens mochten verwennen en meenden dat in de vorm van hartige (hartelijke) hapjes te moeten doen.

Behalve roken “doet ie” . . . . . Lekker lekkers

10

Natuurlijk was het Hans die zich daar creatief op uitleefde en vrijwel de hele Dinsdag bezig is geweest met deze hartige ver-wennerij. Zo werden wij verrast met een gigantische schaal waarop ruim veertig eieren waren opgeofferd om “gevuld ei” te worden. Vooral de kunstzinnige manier waarop Hans de knijp-zak met vulling heeft weten te hanteren maakte het bijna zonde om ze op te eten. Gelukkig voor Hans had hij zich daar achteraf gezien helemaal geen zorgen over te hoeven maken, want dit lekkers verdween als sneeuw voor de zon. Omdat hij kennelijk nog wat tijd over had heeft hij daarbij ook nog ff een forse schaal met “hamrolletjes gevuld met asperges” zitten maken. Het zag er niet alleen fantastisch uit, het smaakte nog beter! Hier past slechts een bescheiden: Dank !!! Een klein probleempje was dat de schalen in de bestuurskamer stonden, waar de “raketclub” graag nog even wilde vergaderen. Om ze niet al te zeer in verzoeking te leiden hebben we de schalen toen maar op de bar gezet, maar dat was natuurlijk het stomste wat we konden doen. Jullie kunnen het resultaat wel raden: in no time beide schalen leeg. Gelukkig was Boris er, zodat hij de schalen af kon likken.

Boris. “Alleen”, maar niet eenzaam. Omdat de tijd verstreek en bleek dat al dat lekkers de eetlust eerder had aangewakkerd dan gestild, zagen we ons genood-zaakt om de reserve voorraden aan te spreken.

11

Maarten heeft onlangs op een van zijn zeldzame vrije ogen-blikken thuis eens enkele tientallen!!! gehaktballen staan bra-den, deze meegebracht naar de club en daar in de vriezer gestopt, waar ze een lekker lange winterslaap dachten te houden. Helaas, dom, dom, dom. Ze wisten niet dat ze op een modelbouwclub waren, waar de overlevingskans gering tot nihil was. Het was eigenlijk niet de moeite om ze in te vrie-zen, maar ja, je blijft optimistisch. Goed, om kort te gaan : de ballen moesten er aan geloven. Nu is dat makkelijker gezegd dan gedaan, maar wat is een barman die geen bal warm kan krijgen? Juist. Twintig ballen uit de vriezer zo in de magnetron gepropt, gas erop, timer op 30 minuten, alvast een paar tubes mosterd leeg geknepen en een half uur later stond of zat iedereen te smullen.

Makkelijk zat!

Hoe’ist met je vinger Gewoon blijven prutsen

12

Natuurlijk moeten er daarop brandjes geblust worden, maar ook hierover heb ik niemand horen klagen. Voor we er erg in hadden wees de klok elf uur aan en de meeste gasten waren al naar huis. De rommel was al zo goed als opgeruimd, de troep af gewassen door Gerard en na een laatste rondje ( dat echt nodig was, omdat de koelkast weer gevuld moest worden voor zaterdag ) werden de plak-kers er uit geschopt en kon het licht uit en de deur op slot. De Nieuwjaarsreceptie zit er op. Het was een leuke, drukbe-zochte bijeenkomst. Gezellig met alle vrienden en vriendin bij elkaar, geweldig om zo met elkaar om te mogen gaan.

Een gezond, voorspoedig en gelukkig 2012 ! Ger

Op 2012 ! Proost !

13

METAALWINKEL BV De naam geeft precies aan wat er in deze winkel te koop is:

Metaal! Einde verhaal? Nee, natuurlijk niet, want er is

best nog het een en ander over te

Vertellen, héél veel zelfs.

Om een eerste indruk te krijgen van de bijna eindeloze mo-

gelijkheden van de winkel is een bezoek aan

www.metaalwinkel.nl een goed begin.

Op de vraag: “Wat is de metaalwinkel nu eigenlijk voor een

zaak?” geeft de site een “eenvoudig” antwoord: De Metaal-

winkel is metaalgroothandel, bouwmarkt, kluswinkel, klus-

handel, doehetzelf-handel, metaalshop, metaalhandel, me-

taaldetaillist en metaalspecialist, voor al uw metalen di-

rect op maat. Zo eenvoudig is het.

De metaalwinkel voorziet in een behoefte.

Als men vroeger iets nieuws van metaal wilde of een derge-

lijk voorwerp wilde laten repareren als er iets stuk was,

ging men naar de smid. Maar helaas zijn de smederijen te-

genwoordig zeer dun gezaaid en waar kun je dan terecht?

14

Iemand die op een bedrijf werkt kan wellicht via de

bedrijfswerkplaats nog iets regelen oftewel “versieren”,

maar dat wordt ook steeds minder.

Blijft dus de vraag: wat nu?

Wel het antwoord is simpelweg: de Metaalwinkel!

De Metaalwinkel heeft in haar magazijnen een ongekende

voorraad aan metalen in de vorm van rond, profiel, gaas,

draad en plaat, waarbij de plaat normaal is of geperforeerd

met vierkant of ronde gaatjes en zelfs “klavertjes vier”,

alsmede traanplaat en opengewerkte plaat.

Deze sortering is dan bovendien verkrijgbaar in de metalen

staal, aluminium, koper, messing en roestvast staal en deze

opsomming is niet eens compleet. De “nieuwste” plaat is

magnetisch RVS plaat (normaal RVS is niet magnetisch).

Daarnaast beschikt men over een ruime sortering

bevestigingsmagneten in alle maten en is in de “winkel rond

de toonbank”, waar je door bekwaam en vriendelijk personeel

geholpen wordt, een ruime sortering artikelen verkrijgbaar

die aansluiten op het leveringsprogramma, zoals schroeven,

bouten, moeren, staaldraad: teveel om op te noemen.

Nu is het mooi dat de Metaalwinkel al deze materialen in de

verschillende metalen heeft, maar wat dan nog? Dat “nog” is

nu juist het bijzondere van de Metaalwinkel, want men doet

iets met deze materialen.

De werkplaats bevat zaagmachines, metaalscharen,

boormachines, een kniptafel, een zetbank, een lasafdeling

en machines voor metaalbewerking en ook daar loopt bekwaam

en vriendelijk personeel.

Deze mensen maken voor je wat je hebben wil en als het even

kan: Klaar terwijl U wacht!

Wil je een opritje hebben voor een wat hoge dorpel in huis

en je hebt een maatschets bij je, dan wordt dat hulpstuk

uit bijvoorbeeld aluminium traanplaat geknipt en gebogen en

eventueel gelast “waar je bij staat”.

Het zelfde geld voor een hek(je) bij je huis of een metalen

bak ergens voor. Als je het zelf niet kunt tekenen, wordt

dat ook door mensen van de Metaalwinkel voor je gedaan en

als je geen passend vervoer hebt voor je aankoop, wordt het

nog thuisbezorgd ook.

15

Als je nog nooit in de Metaalwinkel in Rotterdam, Amsterdam

of Utrecht bent geweest, word het hoog tijd om er eens te

gaan kijken.

Er is meer dan genoeg te zien.

Als modelbouwer ben ik de eerste keer niet verder dan de

toonbank gekomen. Vóór die toonbank staat namelijk een rek

met meer dan honderd verschillende messing profielen, je

kan het zo gek niet verzinnen, maar het staat er, allemaal

een meter lang.

Tot ziens in de Metaalwinkel!

Ger

16

De AJAX.

Helaas beginnen sommige mensen alleen bij het lezen van het

tweede woord al te steigeren, dus direct maar de

geruststelling (of voor anderen de teleurstelling):

Neen !!!, daar gaat het niet over. Waarover dan wel?.

Let op.

Op een dinsdagavond, onze clubavond, komt er een meneer

binnen die zoekend om zich heen kijkt. Hij ziet mij achter

de bar staan, druk, druk, druk, maar denkt kennelijk: dat

is een harde werker, die moet ik hebben, die zoek ik nu

net. De rest zit toch maar te . . . (zelf in te vullen,

valt geheel buiten de verantwoordelijkheid van de

redactie).

De meneer stelt zich voor, André Blom, van D&C Engineering,

bijna onze buurman aan de Staalindustrieweg. Hij vertelt

dat het bedrijf binnenkort gaat verhuizen naar een nieuw

pand in het Nieuwlandpark. Zij zijn in het bezit van een

model van een (drijvende) bok, gebouwd rond 1955 door

Dubbelman in Slikkerveer. Nu wil D&C het model in het

nieuwe pand een ereplaats geven, maar daarvoor moet het

eerst een “facelift” ondergaan.

Zoeken op internet levert o.a. de Modelbouw-vereniging

“Alblasserdam” op, voor hem dus ook een buurman, en daar is

hij dan met de vraag: “Kunnen jullie dat en willen jullie

dat?” In overleg met Hans en na informatie van Maarten

wordt besloten dat Hans en ik op zeer korte termijn bij D&C

gaan kijken om te zien waar we precies over praten,

aangezien de verhuizing al zeer nabij is en de tijd dus

dringt.

André is daar voorlopig mee tevreden en wij branden van

nieuwsgierigheid.

De afspraak wordt de volgende dag al snel gemaakt en wij

krijgen de AJAX te zien in het oude kantoor aan de

Staalindustrieweg. De bok staat op een stalen frame, waarop

een houten tafelblad ligt, onder een glazen kap.

17

We zijn wel even stil bij deze eerste aanblik.

Anderhalve meter lang, één meter tien hoog en een halve

meter breed, dat is niet niks.

Op een koperen plaat is te lezen dat de bok “AJAX”

inderdaad in 1955 bij de firma Kloos in Kinderdijk is

gebouwd in opdracht van W.A. van der Tak’s Bergingsbedrijf

N.V. te Rotterdam en op een klein bescheiden plaatje staat

dat de bouwer van het model niemand minder is dan N.V. v/h

Fa. C. Dubbelman in Slikkerveer.

Het model ziet er dan ook schitterend uit.

Later blijkt op navraag het verband tussen D&C Engineering

en de bok AJAX: D&C is voortgekomen uit het voormalige

Kloos in Kinderdijk, de bouwer van de bok en zodoende . . .

.!

Natuurlijk zijn het de 56 jaren aan te zien. Hier en daar

zijn soldeerverbindingen los, heeft stof en vuil zijn weg

ondanks de stolp naar de bok weten te vinden en zijn er wat

hijsdraden los en/of gebroken. Dit laatste is niet zo

verwonderlijk, want indertijd is er kennelijk gekozen voor

witte, katoenen draden, die nu bijna verteerd zijn.

Hans en ik hoeven niet lang na te denken. Deze klus is te

mooi om te laten liggen en er worden met André gelijk

spijkers met koppen geslagen.

18

Om te voorkomen dat er na de restauratie iets beschadigd,

wordt al snel besloten het model eerst, in de huidige

toestand, naar het nieuwe pand op het Nieuwlandpark te

brengen en er daar aan te werken.

Omdat de glazen kap loeizwaar is en lastig te hanteren,

stelt Ger voor om de vier dubbele zuignappen van het

Nationaal Baggermuseum in Sliedrecht voor dit karwei te

lenen en deze de volgende dag te bezorgen. Het voorstel

wordt zonder hoofdelijke stemming aangenomen.

Voordat we weggaan zien we echter nog iets bijzonders in de

gang van het oude kantoorgebouw: aan één wand is over een

lengte van circa 10 meter op ooghoogte het hele

productieproces, van toen nog één andere “buurman”, NKF, nu

Nedstaal en FN-Steel, schematisch in beeld gebracht. Het

begint met het schroot lossen vanuit een schip in de Noord

en loopt via staalfabriek en walserijen naar de draadop-

slag. Het kantoorgebouw blijkt in 1968 geplaatst te zijn

als verkoopkantoor van NKF en bij de opening is dat produc-

tieschema aangeboden. Ger zal zien of er in geval van sloop

van het gebouw, indien mogelijk, belangstelling voor het

schema is. (Helaas blijkt dat beide directies geen

interesse hebben en zal het kunstwerk onder de hamer van de

sloper komen.)

De kap blijft voorlopig in het oude pand en André zorgt

voor het vervoer naar het nieuwe pand.

Inderdaad staat de bok de volgende dag al in het nieuwe

pand, in de nieuwe vergaderzaal.

We hoeven geen sleutel of codenummer voor het alarm, want

er zijn elke dag nog buitenfirma’s bezig.

Natuurlijk kijken Hans en ik de eerste keer even rond en

zijn onder de indruk. Een fantastisch mooi gebouw, drie

verdiepingen met kelder en aan de buitenzijde hagelwit

geverfd. De vergaderzaal mag er ook wezen en daar staat de

bok op een tafel, met alleen het houten blad.

Dat blad blijkt uit twee delen te bestaan: een soort frame

dat op het stalen onderstel past en waarop ook de glazen

kap geplaatst en gecentreerd wordt. In dat frame is een

demontabele plaat van teakhout gedeeltelijk verzonken,

waarop de bok geplaatst is.

Het frame wil André wit geverfd hebben, waarvoor hij een

ander idee heeft. De volgende dag is het frame al onderweg

naar een spuiter, omdat dat het mooiste resultaat oplevert.

Nu ons alleen nog de bok op zijn onderplaat rest, beginnen

we maar met het nemen van een ruim aantal

19

foto’s, gewoon om te weten hoe we hem later weer in elkaar

moeten zetten, waarbij we het steken van de juiste draad

over de juiste schijf niet geheel onbelangrijk achten.

Vervolgens worden heel zorgvuldig de vele onder-delen, die

met koperen spijkertjes op de onderplaat zijn aangebracht,

losgemaakt.

Gelijktijdig wordt nagegaan of er iets aan het onderdeel

mankeert, zodat het direct gerepareerd kan worden.

Een kleine twee uur later verlaten Hans en ik het gebouw

met slechts een plastic tasje met “bok” en de houten

onderplaat, brengen dit in het clubgebouw in veiligheid en

sorteren de onderdelen op eventuele schade.

Ger neemt de kapotte delen mee naar huis ter reparatie,

Hans de rest om te kuisen.

De onderplaat wordt in de werkplaats los gemaakt, het zijn

twee delen, en daar geschuurd tot de oude, gescheurde

vernislaag er helemaal af is en daarna driemaal in de lak/

vernis gezet: zijdeglans!

Het herstellen en reinigen van de onderdelen is een

nauwgezet werkje, maar levert geen problemen op.

Een volgende stap, die trouwens al eerder genomen was,

20

betreft het vinden van (hijs)draden van een juiste kleur:

ze moeten ook echt op staaldraad lijken, nog beter het moet

echt staaldraad zijn!

Daarnaast moet de diameter kloppen en mogen de draden,

meervoud want we denken drie verschillende diameters nodig

te hebben, niet te stug te zijn.

Na heel wat zoekwerk komt Hans met de mogelijke oplossing,

via internet (wat anders), bij een ons welbekende

modelbouwartikelenleverancier uit de Flevopolder, Frank van

der Haring van de Modelbouw Shop Flevoland, die ons

wellicht kan helpen. We zoeken de afmetingen ongeveer 0,4,

0,6 en 0,8 mm.

Hij heeft daarin drie verschillende soorten, maar de vraag

is of het draad soepel is of stug. Bovendien is de eerste

aanbieding in stukken van 2 meter en daar hebben we gewoon

niets aan.

Ondertussen hebben we van André groen licht gekregen voor

wat betreft de kleur van de bok. Er was namelijk even spra-

ke van verschillende kleuren voor de lieren en nog wat

onderdelen. Tenslotte was de uitspraak: alles egaal

lichtgrijs.

Gekozen is voor de kleur marine grijs, ook wel dek grijs

genoemd, waar ik toevallig nog een paar liter van had

staan.

21

Inmiddels had Henk op verzoek zijn gehele Air Brush

installatie meegebracht naar de club, zodat we de

onderdelen op de mooist mogelijke manier van het gewenste

kleurtje kunnen voorzien.

De planning was om de onderdelen te spuiten in de periode

woensdag tot zaterdag, omdat er dan niemand in het clubhuis

hoeft te zijn.

We konden nauwelijks het geduld opbrengen tot het zover was

dat we alle benodigdheden verzameld hadden, maar die

woensdag kwam!

Nadat de spuitplaats was ingericht moest als eerste de verf

op spuitdikte verdund worden, een secuur werkje.

Toen kon het feest beginnen en dat was het ook. Als je ziet

hoe de onderdelen met dat flinterdunne verflaagje weer een

nieuw jasje krijgen en als nieuw tevoorschijn komen is

geweldig.

Om te voorkomen dat de laag te dik zou worden is de eerste

laag, nou ja, zeg maar laagje, die woensdag aangebracht en

de tweede laag de donderdag daarop.

Het ziet er weer schitterend uit.

Inmiddels zijn de twee teakhouten planken, die samen de

onderplaat oftewel het bokdek vormen, weer op elkaar

geschroefd en kunnen de verschillende onderdelen op het dek

bevestigd worden.

Dit is niet al te moeilijk, want de oorspronke-lijke

spijkergaatjes zijn nog goed zichtbaar.

Het wachten is nu op het dunne staaldraad dat aan onze

verwachtingen voldoet. Gelukkig hoefden we niet zo lang te

wachten, want de week daarop komt Frank met zijn “handel”

en natuurlijk een paar monsters staaldraad op de clubavond.

Het draad blijkt perfect en de bestelling wordt geplaatst.

Levering begin december in de afmetingen 0,45, 0,63 en 0,81

mm.

Ondertussen is Hans heel secuur bezig om het loopwerk van

de lieren, alsmede de hijshaken aan de blokken, matzwart te

verven.

Tijdens één van mijn regelmatige bezoeken aan Rotterdam heb

ik in de Metaalwinkel RVS-draad van 1 mm gevonden en er

uiteraard enkele meters van gekocht. Dit draad is inmiddels

op de trommels van de lieren gewikkeld om een realistische

indruk van “volle trommels” te krijgen. Het effect is er!

Ook zijn de masten na een kritische controle hier en daar,

waar nodig, nog even van een laagje verf voorzien met de

Air Brush, zodat deze ook terug kan naar de uitlener Henk.

Bij dezen: dank!

22

Omdat we even moeten wachten tot de bodemplaat terug is van

de spuiterij, is, om de tijd te doden én omdat onze

club-entree er gewoon schunnig uitzag, een deel van de

resterende grijze verf maar op deze wanden gesmeerd. Ziet

dit deel van ‘t Ruim er ook weer netjes uit.

Half december is het zover: D&C Engineering verhuist naar

haar nieuwe, schitterende kantoor.

De onderplaat en de losse onderdelen liggen op de club te

wachten om ook naar het nieuwe pand van D&C te verhuizen,

waarna we de bok kunnen gaan opbouwen en optuigen.

Het wachten is echter op de staaldraden: 15 meter 0,81 mm,

15 meter 0,63 mm en 5 meter 0,45 mm.

Het probleem zit een beetje in de post.

Als bij ModelbouwShop Flevoland het draad binnen is, kan

Frank de rekening opsturen van Almere naar de MBVA, wij

sturen de giro-opdracht naar de bank, de bevestiging van de

bank gaat weer per post naar Almere en tenslotte kan Frank

het draad opsturen naar de MBVA.

En zeker tegen de Kerstdagen vraagt dat wat tijd.

Uiteindelijk is het draad binnen en wordt het wachten

beloond met schitterende draden.

Toch moeten we ons ongeduld nog wat inhouden, want de

23

laatste week van december bleek D&C gesloten en gaan de

deuren op 3 januari pas open.

Maar de officiële opening is “pas” op 20 januari, zodat we

denken dat we nog tijd genoeg hebben.

Natuurlijk stond deze jongen op 4 januari even letterlijk

en toen figuurlijk op de stoep en na enkele welgemeende

Nieuwjaarswensen in de vergaderzaal.

André bleek een paar weken vakantie te genieten en zodoende

was er geen verandering in de situatie gekomen. Maar dat

was snel verholpen en met behulp van de wederom geleende,

onvolprezen zuignappen (dank je wel NBM!) bleek de volgende

dag alles in de door Hans en mij gewenste montageopstelling

te staan, zodat ’s anderendaags gestart kon worden met de

wederopbouw.

Dat werd dus gereedschap verzamelen en met de “nieuwe”

onderdelen naar het Nieuwlandparc.

Gauw nog even wat “sleeves” gekocht, dat zijn kleine busjes

om de staalkabel te klemmen, zoals we die al van Rinus

hadden gekregen, maar nu één maat dunner.

Tijdens de montage beslissen we wel of we gaan lijmen of

solderen.

Vrijdag ’s ochtends begon al goed, want we werden door de

heer en mevrouw de Jong persoonlijk ontvangen met koffie én

gebak in de personeelskantine op de tweede verdieping.

Ook die ziet er perfect uit.

Uiteindelijk toch maar begonnen, want er moest tenslotte

gewerkt worden. FF een drijvende bok opbouwen is niet niks!

Maar alles ging vlot, want het had tenslotte allemaal al in

elkaar gezeten.

Over belangstelling hadden we ook niet te klagen, want

regelmatig stak “iemand” van D&C zijn of haar hoofd om de

hoek om te kijken wat die “twee gasten” daar aan het

rommelen waren.

Het serieuze werk begon bij het steken van de staaldraden,

wat een heel ander verhaal is.

Dat spul kronkelt als een lintworm. (Oh ja? Kronkelen die

dan?).

Maar ook dat secure werkje lukte, mede dank zij de

correcties van een van de toeschouwers en van de

hengelsport “busjes”(de sleeves), waarmee we heel simpel de

draden konden klemmen.

Tussen de middag ff een uitsmijter(tje) gegeten in

Truckstop – Catering “DO-CK-22”, bij het nieuwe

vrachtwagenparkeerterrein op het Nieuwland Parc. Prima te

eten en we waren er even uit. Daarna snel weer terug, want

onze handen jeukten nog steeds. Zo zijn we op de eerste

24

montagedag lekker opgeschoten en denken nog een halve dag

nodig te hebben. Dat wordt de dinsdag daarop, maar eerst

“weekenden”.

Het laatste rukje verliep ook zonder narigheid en tenslotte

was de bok weer voorzien van alle benodigde stalen

hijsdraden in de vereiste diameters.

“Voor het gezicht” bleek het nodig om wat spanning op de

draden te zetten om ze realistisch strak te krijgen.

Daarvoor is dankbaar gebruik gemaakt van wat nylondraad en

een paar stalen veertjes.

Toen pas konden Hans en ik met enige (nou ja!) trots naar

de bok kijken en met de oorspronkelijk, lees vóór onze

bemoeienis, staat in gedachten, hadden we daarover best een

tevreden gevoel.

Maar omdat we deze restauratie voor een deel namens de

Modelbouwvereniging Alblasserdam hebben uitgevoerd, zijn we

zo vrij geweest om dat te laten blijken, door in de top van

de kraan onze clubvlag te hijsen.

Nu waren wij pas echt klaar!

Voor D&C is het wachten nog op de te leveren, bijpassende

tafel, waarna ook de stofkap er weer op kan, waarmee deze

opknapbeurt ook symbolisch is afgesloten.

Het was een leuke klus bij gezellige mensen.

Ger

25

26

Op 29 November van het vorige jaar ontving ik het hieronder staande

emailbericht:

Geachte heer/mevrouw,

Mijn vader heeft in de laatste jaren van zijn leven een kleine 20 modelbouw bo-

ten in elkaar gezet en geverfd van Revell.

Nu is hij inmiddels enige jaren geleden overleden en wij zoeken een goed onder-

komen voor zijn modellen die nu nog in een vitrinekast staan.

Zelf hebben wij er geen ruimte voor. Heeft u eventueel

interesse in deze kleine verzameling van sleepboten alsmede passagiersschepen?

Wij zouden het namelijk heel erg zonde vinden om dit zomaar weg te doen ge-

zien alle uren van liefde en plezier die er in gestopt zijn door mijn vader.

Boten waren zijn lust en leven.

Vriendelijke groet

Heleen van Veen

27

Na het lezen van dit bericht ben ik daags daarna eens goed rond gaan kijken in

ons clubgebouw of er wel plaats was voor 20 weliswaar kleine modellen maar

je moet ze nog wel kunnen bekijken.

Al snel had ik een mooie plaats gevonden, namelijk bovenop de diverse

verlichtingsarmaturen boven de tafels en de kasten aan de wand.

Na een berichtje naar mevr. Heleen werd er al snel een afspraak gemaakt voor

de Zaterdag daarop, dan zou zij, vergezeld van haar echtgenoot de modellen af

komen geven in ‘t Ruim.

De bewuste zaterdag zo rond de klok van 12 uur stonden Rob, Dave en

ondergetekende dan ook te trappelen van het bekende onge…. om de boel in

ontvangst te nemen en Jawel, al snel daarna stonden er zo’n 6 à 7 dozen vol

modellen her en der op de tafels verspreid en kon de inhoud bewonderd

worden, vooral Dave die al diverse soortgelijke modellen gemaakt heeft

wilde direct al beginnen om de paar kleine losgelaten deeltjes weer te verlijmen.

Ook bij Dirk als fanatiek miniatuurbouwer zag je de handen bijna al

spreekwoordelijk jeuken, je kon zien dat die er duidelijk zin an had !!

28

Op één van de modellen, een Amerikaanse sleepboot (zie pijl in de 1e foto van

dit verslag) komt ongetwijfeld nog een vervolg, Rob is namelijk zo

gecharmeerd van dit scheepje, dat hij er een varend, dus bestuurbaar model van

wil maken, we houden jullie op de hoogte !!

Uiteraard Dank aan Dhr. en Mevr. van Veen voor al dit fraais.

Al met al wordt het nu toch wel een beetje dringen in ons clubgebouw ‘t Ruim,

we kunnen nog wel een aantal schepen etaleren boven de bestuurskamer

maar dan houdt het toch echt een keer op misschien moeten we maar gaan

stapelen of een grote veiling houden, dat is tenslotte bij het NBM ook gelukt !!

vr.gr. Hans