#35

“Ga zitten, India. Ik kijk wel even.” Zei Erik, waarna hij naar de hal liep. “Nee!” Riep India. “Alsjeblieft, doe de deur niet open.” Liv trok India mee op de bank. “Erik is soms wat impulsief, maar hij is niet gek.” Zei Liv met klem.

Strak van de spanning zaten India en Liv op de

bank. Even schrokken ze op bij het horen van opnieuw een harde bons. Vervolgens hoorden ze stemmen, gedempt, alsof ze uit de verte kwamen. Toen leek hun wereld in te storten.

Een kreun van pijn bereikten hun oren en Brett

verscheen in de deuropening. De gezichten van India en Liv trokken wit weg, van angst en verwarring tegelijk. “Liefje, het is midden in de nacht. Kom mee naar huis.”

“Wat heb je met Erik gedaan?” India trilde,

terwijl Liv doodstil naast haar zat, met haar blik op de hal gericht. Brett zette een stap naar voren, waardoor India en Liv naar achteren deinsden. “Het is al laat, India. Kom!”

Het was een bevel. Een bevel wat India

weigerde op te volgen. “Zeg me wat je met Erik hebt gedaan.” Brett boog zich voorover. Nu pas zag India het opgedroogde bloed in zijn haar. Waarschijnlijk afkomstig van zijn wond, als gevolg van de schemerlamp die zij naar zijn hoofd had geslingerd.

“Wat een interesse ineens voor Erik.” Zei Brett

met een misselijkmakende klank in zijn stem. India keek hem vol woede aan. Ze was verbaasd over het feit dat ze hem nog recht in de ogen kon kijken, na alles wat hij haar had aangedaan.

“Ik walg van je.” Spuwde ze hem toe. Er

veranderde iets in zijn blik, iets wat niet te benoemen was. Brett vloog naar voren en pakte haar bij haar bovenarmen stevig vast. Er ontsnapte Liv een gil, terwijl ze zag hoe BrettIndia met zich meetrok.

Ze twijfelde geen moment en vloog overeind.

Ze pakte India bij haar hand en trok haar naar zich toe. “Blijf van haar af!” Riep ze Brett toe. India zag dat Brett naar Liv wilde uithalen. Het stemmetje in haar hoofd was er weer.

“Hij doet iedereen pijn waarvan je houdt!”

“Kijk eens naar wat hij jou heeft aangedaan!” “Kijk eens goed!” “Wil je het zover laten komen dat hij jou je dierbaarste personen afneemt en je vervolgens meesleurt naar zijn huis?!”

Het stemmetje bleef roepen. Harder en

harder. India voelde de woede en de kracht in haar opkomen. De wonden in haar buik leken wel te zijn verdoofd. India balde haar rechterhand tot een vuist en liet deze zo hard mogelijk neerkomen op de linkerkaak van Brett.

Hij liet haar los, waardoor India zich naar Liv

kon wenden. “Ga naar Erik en neem hem mee naar buiten!” Riep ze haar vriendin toe. “Ik laat jou hier niet alleen achter!” “Doe wat ik zeg, Liv! Ik red me wel!” India zag Liv twijfelen. “Ga! Nu!”

Liv rende naar de hal. Ze keek India nog

eenmaal aan en toen verdween ze uit het zicht. Trillend op haar benen draaide ze zich om. De pijn was weer terug. De verdoving bleek te zijn uitgewerkt. Brett keek haar aan, met een nietsziende blik in zijn ogen.

Hij is zichzelf niet, dacht India. Hij is compleet

de weg kwijt. De pijn en het verdriet van de dood van Elisabeth en de haat jegens Sem hebben hem ingehaald. Hij is de controle over zichzelf volledig kwijt. “Dat was niet erg aardig.”

“Wees blij dat ik er nog ben.” Er was niets aan

zijn linkerkaak te zien. Het leek wel alsof India hem nooit geraakt had. “Dat is alleen maar verstandig. Het is midden in de nacht en-” “Hou op met die onzin!” Schreeuwde India hem toe.

“Besef je wel wat je aanricht?! Je hebt ons kind

willen doden! Vermoorden! En wie weet wat je met Erik hebt-” “Ik wist het!” Onderbrak hij haar. India keek hem verbaasd aan. “Ik had het al die tijd bij het rechte eind!”

“Waar heb je het in vredesnaam over?” “Die

agent! En nu Erik! Je hebt mij al die tijd bedrogen!” India wist niet wat ze hoorde. Verward knipperde ze met haar oogleden. “Wát heb ik?” Hij zette een stap naar voren.

“Het begon allemaal met die post-it. Op je

koelkastdeur.” Post-it? Welke- O, de post-it op haar koelkastdeur om haar eraan te helpen herinneren dat ze Peter Langeveld bloemen moest sturen. “Ik wist dat je een ander had op dat moment, maar ik wist ook dat ik dat kon verhelpen.”

•

“Wát? Je bedoelt Peter en ik-” India stopte

abrupt met praten. “Wat bedoel je met verhelpen? Heb je… Heb je hem werkelijk…” India sloeg haar handen voor haar mond. Alles kwam terug. Het bezoekje van Sjors de Vries aan haar in verband met de inbraak in haar huis.

Zijn verhaal dat Peter Langeveld was…

vermoord. “O mijn God! Jij! Jij hebt hem vermoord!” Brett zei niets, maar India wist dat het zo in elkaar stak. Hij had haar aantekening op de post-it gelezen en zijn eigen conclusies getrokken.

Vervolgens vertelde hij haar dat hij zijn boek

moest gaan promoten en vertrok. In werkelijkheid kwam hij op een avond terug, drong haar huis binnen toen zij bij Liv was en nam de post-it mee. India kon het niet geloven…

“Kom mee naar huis, India.” India verstrakte.

“Nee! Nooit!” India wilde weglopen, maar Brett was haar voor. Zijn koude hand pakte haar nek beet en smeet haar naar achteren. Ruim een meter verder kwam India op de grond terecht.

Haar hoofd raakte de rand van het dressoir dat

daar stond. Ze zag hoe Brett zich over haar heen boog. Ze zag zijn in paniek vertrokken gezicht. “Nee! India!” Dat was het allerlaatste wat ze hoorde voordat het zwart van de nacht, het zwart van de dood haar inhaalde…