#11

Brett zag het twee uur worden op de klok in de keuken. Hij zuchtte diep. De confrontatie met India bleef maar door zijn hoofd spoken. Hij had dat plannetje nooit moeten verzinnen, nooit moeten uitvoeren. Nu wilde zij hem niet meer zien en hij wist niet of hij dat ooit nog recht kon zetten…

“Waarom lieg je tegen me?” Het flapte eruit. Want ja, ze was nu eenmaal een flapuit. En ook deze keer haatte ze dat. Misschien wel meer dan ooit tevoren. Brett keek haar stomverbaasd aan. Het glas water in zijn handen – wat voor haar bestemd was – leek hij fijn te knijpen.

India bracht het fotolijstje in zijn gezichtsveld. “Ik liet net per ongeluk het fotolijstje vallen. De foto stak eruit, dus ik duwde hem er terug in toen ik voelde dat de foto uit krantenpapier bestaat. Heb je daar een verklaring voor?”

Brett zette het glas water neer, zodat hij even de kans had om aan haar strenge blik te ontsnappen. “Achterop de foto staat nota bene een overlijdensbericht! Je hebt deze foto uit een krant of dagblad geknipt! Waarom in vredesnaam?”

Hij was als versteend. Elk deeltje in zijn lichaam leek te zijn bevroren. Vooral zijn lippen. “Zeg iets, verdomme!” Haar woede leek zijn kookpunt te hebben bereikt. Het is dat het alleen in films bestaat, anders kwam er nu stoom uit haar oren.

“Het spijt me.” Zei hij uiteindelijk. India liet het fotolijstje zakken. “Het spijt je? Is dat alles wat je te zeggen hebt?” Vroeg India afkeurend. “Het spijt me dat ik tegen je gelogen heb.” “En?” Vroeg India door. “En wat?”

India liet haar gespannen schouders zakken. “Je gaat niet uitleggen waarom je gelogen hebt? Wie dit jongetje is?” India zwaaide met het fotolijstje door de lucht. “Je zult het toch niet geloven.” “Dat maak ik anders nog wel altijd zelf uit.” Bitste India terug.

“Dat jongetje… Ik weet niet wie hij is. Sem is hij niet.” “Dat dacht ik al.” India keek hem doordringend aan. “Waar heb je de foto vandaan?” “Uit de regionale krant. Ik was driftig op zoek naar een foto van een jongetje tussen de zeven en acht jaar oud. Dit jongetje kwam daar het dichtste bij in de buurt.”

“Waarom was je daarnaar op zoek?” India keek hem ongelovig aan. “Omdat ik geen enkele foto meer heb van Sem. Alle foto’s die ook maar iets met Elisabeth te maken hadden heb ik verbrand.” “Hoe weet ik dat je nu niet weer liegt?”

Brett haalde zijn schouders op. “Dat weet ik niet. Ik kan het niet bewijzen. Ik kan helemaal niets bewijzen.” “Waarom zei je niet gewoon dat je geen foto’s meer hebt van Sem?” “Ik schaamde me. Ik was bang dat je mij een slechte vader zou vinden.”

Een golf van liefde voor deze man stroomde door haar lichaam. Toch probeerde ze daar niet aan toe te geven. Hij had tegen haar gelogen, hij had iets voor haar verzwegen. Terwijl zij, zij had hem alles verteld.

“En dat verhaal?” Vroeg ze zacht. “Dat Sem wilde dat jij een foto van hem naar de hemel zou sturen?” “Dat was waar, althans voor een deel. Hij heeft het me gevraagd, maar ik heb het nooit gedaan.”

India gaf het fotolijstje aan Brett en zuchtte diep. “Ik denk dat ik wel genoeg heb gehoord.” “Wat ga je- Je gaat toch niet weg?” “Ik vind het heel fijn om bij je te zijn, Brett, maar hoe weet ik nu dat alles wat jij me vandaag hebt verteld waar is of één grote leugen?”

“Omdat ik… Omdat ik om je geef, India. Ik zou nooit tegen je kunnen-” “Tegen me kunnen liegen?” Vroeg India snuivend. “Nou, blijkbaar wel.” India draaide zich om en liep naar de hal. “Wanneer zie ik je weer?” Vroeg hij hoopvol. De woorden die volgden sneden door zijn hart. “Nooit meer.”

Zijn adem stokte in zijn keel. Hij wilde zijn hand op haar schouder leggen, haar smeken bij hem te blijven, maar hij zou het niet kunnen verdragen als zij hem voor de tweede keer vanavond afwees. Dus opende ze de voordeur en verliet zijn huis.

Even later hoorde Brett de voordeur in het slot vallen. Tientallen miniwatervallen gleden over zijn gezicht. Het was voor het eerst sinds de dood van Sem dat hij kon huilen – dat hij zichzelf toestond om te huilen.

En de persoon die dat bij hem teweeg had gebracht was India Groothuizen. India op wie hij verliefd was geworden. India die hij nu nooit meer zou zien. En dat was allemaal de schuld van zijn domme zelfbedachte plannetje…