#26

“Ik kan het hem niet vertellen, Liv. Nog niet, tenminste.” India zat bij Liv in de woonkamer en had haar beste vriendin net verteld over haar onverwachte zwangerschap. “Waarom niet?” “Eigenlijk om een paar redenen…”

India zuchtte. “Omdat ik het eerst zelf een plekje moet geven én omdat er iets niet klopt. Met Brett, bedoel ik dan.” Liv trok haar wenkbrauwen op. “Dat er iets niet klopt? Jeetje, India, wat doe je vaag. Wat is er allemaal aan de hand?”

“Nou, kijk. Twee weken geleden, toen Erik mij belde om mij het goede nieuws te vertellen dat ik de baan heb, ontdekte ik de ware identiteit van de ‘rommelkamer’. Ik wilde Brett namelijk het leuke nieuws vertellen, maar ik kon hem nergens vinden.

De deur van de ‘rommelkamer’, die anders altijd op slot zat, stond op een kier en ik dacht dat hij daarbinnen was. Dus ik liep die kamer in en wat zie ik? een mooi ingerichte kinderkamer! De slaapkamer van Sem!”

“Niet waar!” Riep Liv verontwaardigd. India knikte. “Jawel. Brett had gelogen door te zeggen dat het een ‘rommelkamer’ was. Hij ontkende natuurlijk dat hij mij ooit had verteld dat het een ‘rommelkamer’ was, maar ik weet het honderd – nee! – tweehonderd procent zeker!”

“En wat zei hij daar toen op?” India schokschouderde. “Niet veel. Dat het hem speet dat hij het niet had verteld en dat hij het nooit meer zou doen. Vervolgens begon hij over ons en onze toekomst. Weet je, Liv? Ik had het idee dat hij zich eruit probeerde te lullen. Alsof hij iets verbergt…”

“Wat zou hij moeten verbergen?” Vroeg Liv verbaasd. “Dat is het nou juist. Ik heb geen idee! Maar het heeft in ieder geval iets met Sem te maken óf…” India strekte haar rug, haar ogen glinsterden. “…met Elisabeth!”

“Met zijn overleden vrouw?” “Ja. Hij heeft mij nooit verteld hoe zijn vrouw overleden is. Hij vertelt sowieso maar weinig over zijn verleden...” India zuchtte. “Ik weet het ook niet, Liv. Ik had mezelf voorgenomen om het uit te zoeken, maar toen werd ik ziek en nu…”

“Nu ben je zwanger.” Vulde Liv haar aan. “Van Brett.” India legde een hand op haar platte buik. “Ja.” Zei ze zacht. “En daarom is het misschien beter als ik eerst weet hoe alles in elkaar steekt.” “India?” India keek haar beste vriendin aan. “Vertrouw jij Brett wel?”

India beet op haar lip. “Ik denk het.” “Maar je weet het niet zeker?” Ze schudde haar hoofd. “India, een relatie zonder vertrouwen is geen relatie.” “Maar ik houd van hem, Liv. Is dat niet wat telt?” Liv zuchtte. “Wat ben je nu van plan?”

“Ik ga doen wat ik mezelf had voorgenomen… Op onderzoek uit.” “En wat nou als je tijdens dat ‘onderzoek’ dingen tegenkomt die-” “Die kom ik niet tegen.” Onderbrak India haar vriendin. “Want ik wil alleen maar bewijzen dat alles in orde is.”

Liv knikte. “Goed. Wat jij wilt.” De twee vriendinnen lieten het onderwerp rusten en ruim een uur later verliet India het huis van Liv. Onbezorgd, met het idee in haar hoofd dat alles in orde zou zijn, niet wetend dat ze de plank volledig missloeg met die gedachten…