#30

India werd wakker met een heerlijk, uitgerust gevoel. Het was alsof alles op zijn plaats leek te vallen. Ze stapte het warme bed uit en kleedde zich aan. In de badkamer waste ze haar gezicht, poetste ze haar tanden en nam ze stiekem een kijkje of haar buik al wat boller was.

Natuurlijk was dit niet zo. Ze was immers nog maar een aantal maanden zwanger, te kort om het aan de buitenwereld te laten zien. Ze verliet met een huppeltje de badkamer en liep rechtstreeks naar de keuken om het ontbijt klaar te maken.

Ze neuriede een vrolijk deuntje, terwijl ze terugdacht aan haar bezoek aan de gynaecoloog afgelopen week. Ze vond het best spannend en hoopte met heel haar hart dat alles in orde zou zijn met haar kleintje.

India glimlachte. Zo had ze besloten de baby te noemen, totdat zij en Brett een naam hadden bedacht. Gelukkig stelde de gynaecoloog haar al snel gerust met het nieuws dat de baby, maar ook zijzelf, in blakende gezondheid verkeerde.

Toen het ontbijt klaar was, liep India de keuken uit, de trap op naar boven om Brett uit bed te slepen. Hij had de laatste paar nachten slecht geslapen, maar India vertikte het om alleen te ontbijten, vooral in het weekend.

Ze wilde net de deur van de slaapkamer openen, toen ze ontdekte dat de deur van Sem’s slaapkamer op een kier stond. Haar blik bereikte het lieve babyblauw en ze voelde haar hormonen opzwellen. India besloot naar binnen te gaan.

India nam elk speelgoedstuk even in haar handen, streelde met haar vingertoppen over het dekbedovertrek en liet het vliegtuigje aan het plafond een rondje draaien. Toen zag ze iets wat haar nog nooit eerder was opgevallen.

Recht boven het bed van Sem, hing een tekening. Een tekening door het jongetje zelf gemaakt. Een tekening die kleur en energie uitstraalde. India liep ernaar toe en las de kleine, door een kind geschreven letters, in de hoek rechtsonder.

‘Voor Jolande, van Sem’ las India hardop. Ze fronste haar wenkbrauwen. Jolande? Die naam had ze nog nooit eerder gehoord. Was het een schoolvriendinnetje van Sem? Of familie? Een nichtje misschien?

Dat laatste was onwaarschijnlijk. Brett had geen broers of zussen, evenals Elisabeth. Dat is tenminste wat hij haar verteld heeft. Wie is ze dan? En waarom bevindt deze tekening zich hier en niet bij Jolande?

Zoveel vragen… India verliet verward de slaapkamer van Sem. Soms vroeg ze zichzelf weleens af waar ze in terecht was gekomen, waarom Brett haar zo weinig over zijn verleden vertelde en wat er hier in huis allemaal was voorgevallen, voordat zij in beeld kwam…

Maar India had een manier gevonden om van die spinnende gedachten af te komen. Ze hoefde alleen maar aan Brett te denken en dan wist ze weer waarom ze hier was. Ze hield van hem, met heel haar hart.

Toch lukte het haar deze keer niet helemaal om van die spinnende gedachtten af te komen. Want hoeveel ze ook van Brett hield, hoe vaak ze ook aan hem dacht; die ene naam bleef haar maar achtervolgen: Jolande…