Wintersporters Magazine - December 2011

wintersporters magazine 1

wintersporters magazine

Zillertal Arenavideo review

DagjeWinterberg

PoederhondScratch


InleidingOei, wat was het spannend afgelopen herfst. Droogterecords

werden verbroken. Lange tijd bleef het grootste deel van de

Alpen helemaal sneeuwvrij. Elke wintersporter wachtte op

de verlossende weersvoorspelling dat de sneeuwval er aan

zou komen. Toen de sneeuwval op de kaart stond werd deze

ook nog eens keer op keer vooruitgeschoven. Maar, om het

goed te maken kwam de sneeuw op het nippertje voor de

kerstvakantie met containers tegelijk uit de lucht.

De spanning gleed van ons allemaal af. Iedereen kan met

een gerust hart de winter in. De Alpen liggen vol sneeuw.

Ook net op tijd voor de kerstvakantie is dit derde nummer

van Wintersporters Magazine. Om te lezen op weg naar de

sneeuw en ‘s avonds na een dag lekker skiën of boarden.

Of, voor hen die nog niet naar de sneeuw te vertrekken, als

voorpret voor de vakanties en tripjes naar de sneeuw die

komen. Want is het niet heerlijk om van te voren al weg te

dromen naar besneeuwde toppen.

Vanaf deze plek wil ik jullie allemaal namens het hele team

van ‘wintersporters’ hele fijne feestdagen toewensen en een

sneeuwrijk 2012!

Rogier

en Frans, Geertje, Johan, Kristof, Martijn, Martin, Roel,

Ruud en Wietse

inleiding

Cover

Sneeuw maakt gelukkig, niet alleen

wintersporters maar ook honden. Bekijk

de fotoreportage van ‘poederhond

Scratch in dit magazine.


Willen skigebiedente vroeg open?

Deze herfst was het een trieste bedoening met de

sneeuw. Geen natuur sneeuw en de temperaturen

lieten niet toe dat sneeuwkanonnen al volop

konden draaien. Bijna iedereen werd bang,

maar de laatste weken hebben we gezien dat

dat nergens nodig voor was. Een aantal vroege

seizoensopeningen kwamen aardig in de knel.

De vraag rijst, en dat denk ik eigenlijk elk jaar.

Willen skigebieden niet te vroeg open?

Race voor publiciteit

Seizoensopeningen zijn vaak ideale

publiciteitsstunts. Zeker als je je als skigebied de

deuren vroeg kunt openen. Het staat natuurlijk

ook hartstikke mooi op de verschillende affiches:

“Geopend vanaf .. november tot .. mei’. Maar hoe

reëel is het eigenlijk dat skigebieden zo vroeg

openen? Want als ik door het forum blader en

posts van vorige jaren zie is het elk jaar hetzelfde

liedje: ‘zal er op tijd genoeg sneeuw liggen?’.

column

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe


Op het randje

Het is natuurlijk ook op het randje om in

november al open te willen als ‘niet-gletsjer’

gebied. Want sneeuw in oktober is ‘te vroeg’

maar sneeuw in november is opeens hard nodig.

Natuurlijk kan er heel wat met sneeuwkanonnen

gedaan worden, maar als het enkele graden te

warm, zelfs met meerjarige gemiddeldes is het

vaak ‘net aan’, is of als de luchtvochtigheid te

hoog is dan kan er opeens geen sneeuw meer

worden gemaakt.

Veel te vroeg?

Is het willen openen in november gewoon niet te

vroeg? Soms zijn de condities fantastisch maar

regelmatig is het ook net aan. Bijna altijd komt

het ‘net op tijd’ goed maar soms ook net niet,

dat is dus hartstikke jammer voor iedereen die

al gereserveerd heeft. ■


Hoe communiceer je met die Fransen?

Veel Nederlanders weten het zeker: Fransen

zijn arrogant en onbeleefd. Ze zijn niet

klantvriendelijk, spreken belabberd Engels en

snauwen je af. Het is dat er mooie skigebieden

zijn, anders zouden heel wat landgenoten

Frankrijk liever mijden. Waar komt dit beeld

eigenlijk vandaan? Over een botsing van

culturen.

Geklaag op de forums

Op het forum van wintersporters.nl en ook

op andere plekken op het internet lees je het

iedere keer weer; “Frankrijk is mooi, maar

wat jammer dat er Fransen wonen”. De

Nederlandse wintersporter gaat liever naar

een Duitstalig land om te wintersporten. Die

Duitstaligen kun je tenminste verstaan, ze zijn

meer servicegericht en je kunt als Nederlander

makkelijk wat terugzeggen in het Duits. Nou

kun je daar nog wel wat kanttekeningen bij

zetten; plat Tirools is nog vrij lastig, om over

Zwitserduits helemaal maar te zwijgen. En het

cultuurverschillen

koeterwaals dat sommige Nederlanders eruit

gooien, in de veronderstelling dat het Duits

is… Maar goed, er ontstaat wel contact en

communicatie.

Communicatie

Communicatie met Fransen lijkt een stuk

moeilijker. Het lijkt wel of ze je niet willen

begrijpen. Ze doen kortaf en hebben helemaal

niet dat beleefde van de Alpenbewoners in het

Duitstalige gebied. Het is toch een heel verschil

of ze “Genädige Frau” tegen je zeggen of je je

afgesnauwd voelt door een onbeleefde madame.

Culturele codes

Nederlanders beseffen niet hoe gek dit beeld

eigenlijk is; beleefdheid is in de Franse cultuur

en taal juist een heel belangrijk ding! Veel

belangrijker dan in Nederland. Fransen zijn

in houding en taal naar elkaar veel beleefder

dan Nederlanders. Er zijn in de communicatie,

taal en aanspreekvormen meer “codes” dan in

de Nederlandse cultuur. En daar wringt hem

nou net de schoen. Met die codes doe je gauw

iets fout; als een olifant in een porseleinkast,

zeg maar.

Ruud Stammers

Wintersport filosoof


En wij hechten in Nederland nou niet bepaald

aan beleefdheidsvormen; hoe vaak wordt je in

de supermarkt niet begroet met “hoi”?

Leg je oor te luisteren

Als je Frans verstaat hoor je mensen aan

balies, in winkels en op straat bij voorbeeld

dit tegen elkaar zeggen: het spijt me dat ik u

stoor (excusez-moi de vous déranger), zou u

me kunnen vertellen (est-ce que vous pourriez

me dire), dank u mevrouw (merci madame),

goedendag meneer (bonjour monsieur), een

prettige dag verder (bonne journée), ik ben het

die ù bedankt (c’est moi qui vous remercie).

En het personeel vermeldt meestal ook keurig

dat het allemaal geen moeite was wat ze voor je

gedaan hebben: geen dank (il n’y a pas de quoi,),

maakt u zich geen zorgen (il n’ a y pas de souci ),

of het veel gebruikte “je vous en prie”, dat zoiets

als betekent als “dat hoort er allemaal bij, ik

werk hier immers, dus dan vraag ik er toch om

u van dienst te zijn?”

Klinkt allemaal overbeleefd in onze

Nederlandse oren. Toch zijn dit geen uitingen

van een beleefdheidsfreak, maar de dingen die

je dagelijks door je gesprekken met onbekenden

strooit. Als een soort smeermiddel in de

conversatie. Als je dat niet doet, klinkt het voor

de Fransen onaangenaam en onbeleefd. Geloof

het of niet; de Fransen vinden ons dan ook

behoorlijk onbeleefd. Om niet te zeggen: boers.

Je valt al snel door de mand. In hun ogen

vallen we dan ook behoorlijk op met onze harde

stemmen en bruuske manieren. Niet alleen door

wat we niet zeggen (al die beleefdheidsdingetjes


dus), maar ook door wat we wel doen is het voor

Fransen al snel duidelijk; we weten niet hoe het

hoort. Dat is natuurlijk een beoordeling door

hùn ogen en dus harstikke subjectief, maar

dat doen wij natuurlijk ook: andere culturen

bekijken met onze maatstaven. En daar komen

de botsingen en oordelen vandaan.

Voorbeelden?: Sommige Nederlanders lopen

in een restaurant bij de ingang gewoon door

naar binnen, maar de code schrijft voor dat je

wacht tot je ontvangen wordt en naar je plaats

gebracht.

Andere landgenoten knippen met hun vingers

om de aandacht van de ober te vragen, maken

met duim en wijsvinger een betaalgebaar als ze

de rekening willen en roepen “garçon” naar de

ober. En dan die - in Franse ogen - vreselijke

gewoonte om in een gezelschap allemaal apart

te willen afrekenen. Allemaal aanwijzingen dat

we onbeschaafde Noord-Europeanen zijn.

Basishouding

Dus daar waar onze basishouding is: “het gaat

om de inhoud” en “recht op je doel af om te

krijgen wat je wilt”, zo is de basishouding van

de Fransen: “gebruik ik de juiste codes om

ervoor te zorgen dat ik krijg wat ik nodig heb”.

En dat botst. Als je die codes kent en de taal

spreekt (al is het maar een beetje), merk je dat

veel Fransen heel aardig en hulpvaardig zijn. Ik

ben in de loop van de jaren op allerlei manieren

geholpen als ik wat nodig had, mensen hebben

een garage langer opengehouden voor mij, zijn


voor me uitgereden toen ik de weg niet kon

vinden, hebben geholpen bij noodweer op de

camping, hebben me vers brood verkocht terwijl

de winkel eigenlijk nog dicht was, enzovoort,

enzovoort. Dat alles wil natuurlijk niet zeggen

dat ieder Fransman of –vrouw aardig en

toeschietelijk is. Wij zijn in Nederland ook niet

allemaal het zonnetje in huis.

Waarom zo weinig begrip?

Maar, afgezien van de culturele botsing, waarom

hebben de Fransen dan zo weinig begrip voor

wat het betekent om je te moeten redden in een

land waarvan je de taal niet spreekt? Dat is

wel verklaarbaar; La France is een groot land

en veel Fransen komen zelden of nooit in het

buitenland. Ze hebben dus zelf niet de ervaring

van toerist zijn in een land met vreemde taal.

En aangezien Frankrijk vroeger een wereldrijk

was spraken veel mensen in het buitenland ook

Frans. Jarenlang waren de Engelse lessen op

Franse scholen ook van belabberde kwaliteit.

Een veel gemaakt grapje onder Fransen,

want ze hebben het zelf ook door, is dat als

een Fransman Engels spreekt, alleen andere

Fransen hem kunnen begrijpen. Overigens

verandert er natuurlijk wel het één en ander;

vooral de jongere generatie spreekt steeds meer

en beter Engels.

Om een tip te geven, begin elke eerste zin

van een gesprek met een Bonjour Monsieur/

Madame, en je zult zien Fransen zijn beleefd

hulpvaardig en zeer vriendelijk. ■


Mijn ski

mAteriAAl

Ik ben niet bepaald monogaam wat ski’s betreft. Ik heb een heel arsenaal

aan latten thuis staan. Voor elk type sneeuw en elke gemoedsstand een

passende ski. Ik heb het geluk dat mijn ski’s niet jaloers zijn.

Het pakket aan ski’s wat ik heb staan bestaat uit: Super dik voor de diepste

dagen vol met vederlichte poeder, keihard voor de dagen dat ik geen zin

heb om het rustig aan te doen, soepel en meegevend om tussen de bomen

te dansen en stijf en licht voor als ik de steilste hellingen te lijf wil gaan.

Echter als mij de volgende vraag gesteld zou worden: “Als je de rest van je

leven nog maar op één paar ski’s zou mogen skiën, welk is dat?” Dan moet

ik natuurlijk met een antwoord komen. Ik kies dan zonder twijfel de Hell

& Back van Nordica. Ski’s die gemaakt lijken voor elk sneeuwtype en echt

elke snelheid en elk type bocht aankunnen.

De eerste keer dat ik op de Hell & Back stond was het liefde op het eerste

gezicht. We voelden elkaar precies aan. Op het moment dat ik wat sneller

wilde leken de ski’s vanzelf te versnellen, en als het even wat rustiger aan

moest luisterden de ski’s nog steeds. Wilde ik naar links dan leken deze

latten er al te zijn, en natuurlijk ook als ik naar rechts wilde. Toen dacht

ik: “als ik rechtdoor trek, wat doe je dan” Maar de latten hielden stand, en

goed zelfs, voluit knallen kunnen ze dus ook.

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe


Ik hou van uitstapjes met onrustigere en

avontuurlijkere ski’s, die hun keiharde eigen

wil hebben, maar de Hell & Back geven mij een

heerlijk vertrouwd gevoel. Deze ski’s dragen mij

prima door de diepe poedersneeuw dankzij hun

breedte en ‘gerockerde tip’, en tegelijkertijd is

de ski handelbaar en precies op harde sneeuw.

Deze ski, heeft de heerlijke eigenschap dat hoe

harder je hem op zijn donder geeft hoe harder

hij wil. Als een paard, of moet ik eigenlijk

steenbok zeggen, die opgedreven wordt. Maar

moet het even rustig aan, dan voelen deze latten

niet als een last. Er is geen helling die ik niet

met deze ski zou willen skiën. Diepe poeder,

steile hellingen, betonharde sneeuw of lekker

ontdooide voorjaarsfirn, elke bocht is altijd

raak.

Een heerlijke ski, ik zou er bijna ski-monogaam

van worden. Maar ach, waarschijnlijk heeft

ze het toch niet door als ik af en toe met haar

grotere zus, de Unleashed Hell op stap ga… ■


Scratchde poederhond

Genieten van de sneeuw is niet alleen aan

mensen voorgehouden. Iedereen die honden in

de sneeuw tegenkomt weet dat deze viervoeters

gek zijn op dit witte spul. Rennen, spelen en

glijden is natuurlijk het mooiste wat er is voor

die beesten.

Niet elke hond heeft echter het geluk ook

regelmatig mee te mogen met skiën. Mijn hond

‘Scratch’ wel. Niet in een skigebied natuurlijk,

want dat is logischerwijs verboden, te gevaarlijk.

Maar als wij er toerskiënd op uit trekken dan

mag Scratch regelmatig mee. Hij is als een jonge

hond zo blij als hij ziet dat de ski’s de dakkoffer

ingaan en hij mee mag in de auto. Eenmaal op

de berg van bestemming aangekomen rent hij

vrolijk heen en weer.

Als we na de klim, die Scratch zeker zo’n drie

keer aflegt, boven aankomen is hij de ongeduld

zelve. Als we er te lang over doen om ski-klaar

te zijn dan begint hij hard te blaffen en trekt ons

met zijn bek de helling in. Want hij wil dan

slechts één ding en dat is keihard achter ons

aanrennen. Eenmaal moe gerend, springt

hij snel de auto in. Eenmaal thuis hebben

we een aantal dagen geen hond meer aan

hem, hij ligt dan bijna in de houtkachel.

Als hij in slaap valt keft hij zachtjes in zijn

droom en bewegen zijn poten alsof hij een

besneeuwde helling afrent. Ook honden

dromen dus over poeder. Scratch, mijn

poederhond, in ieder geval wel. ■

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe

foto report


Halo?


Serfaus Fiss LadisSkigebied review

http://www.youtube.com/watch?v=lYSCjDroL1w


Hi Tec winter bootsWarme voeten voor, tijdens en na de wintersport

Het zal geen verrassing zijn voor veel

wintersporters; in de Alpen is het ’s avond en ’s

ochtends goed koud. Even snel langs de bakker

of naar de skipistes toe lopen is al snel erg koud

voor de voeten. En skischoenen aantrekken met

koude voeten is zacht gezegd een ramp. En voor

wie gewoon een keer een lekkere wandeling wil

maken zit ook niet te wachten op bevroren tenen.

Hi Tec winter boots houden de kou buiten, en

uitglijden is ook verleden tijd met deze ‘winter

boots’.

Winterschoenen moeten natuurlijk in de eerste

plaats warm zijn. Voor welk moment dan ook,

wanneer je in de sneeuw loopt zijn schoenen

met een goede isolatie onontbeerlijk. De Hi Tec

winter boots maken voornamelijk gebruik van

het bekende en veel geteste Thinsulate isolatie

materiaal. Warme voeten zijn zo een zekerheid.

Thinsulate werkt door warmte vast te houden

en kaatst de lichaamswarmte terug. In Hi

Tec schoenen zit maar liefst 200 of 400 gram

Thinsulate. Meer dan genoeg isolatie voor de

grootste koukleumen.

AdvertoriAl


Naast isolatie is waterdichtheid van groot

belang. Schoenen moeten echter wel ademen,

want als aan het eind van de dag je voeten even

nat zijn van transpiratievocht dan heb je alsnog

koude voeten. Hi Tec schoenen zijn in de basis

al waterdicht en ademend met gesealde naden.

Hiernaast zorgt de de ion maskTM Hydrophobic

Water Management Treatment ervoor dat de

schoenen langer waterdicht blijven en vuil geen

grip heeft op de schoenen. Dit komt doordat

deze behandeling de vezels van de buitenstof

samenbind terwijl de schoen wel blijft ‘ademen’.

Kortom de schoen gaat veel langer mee.

AdvertoriAl


AdvertoriAl

St Moritz 200 Hi WPi € 149,95

Een nieuwe schoen voor winter 2011, de St Moritz ziet er niet alleen fantastisch uit maar is een functionele en slijtvaste winterschoen. Met maar liefst 200 gram Thinsulate isolatie, ion mask water- management en een speciale winterzool maken deze schoen helemaal af. De looks van deze schoen zorgen ervoor dat je deze ook prima onder een modieuze broek of jeans kunt dragen.

St Moritz 200 jr € 69,95

Een schoen die al verschillende seizoenen door Hi tec gemaakt wordt. Voor iedereen die mode bewust is maar toch de winter in gaat. Een zeer technisch product met eveneens 200 gram aan Thinsulate isolatie. Warme voeten en het ziet er nog super uit ook!

Zermatt 200 HPi € 129,95

De echte traditionele winterschoen voor mannen. Hoge kwaliteit leer en compleet ‘snow-proof’. Een no-nonsense schoen die warmte garandeert dankzij 400 gram thinsulate isolatie. Een genot voor je voeten die warm en droog blijven!

Timberline Pro 400WP € 149,95

Een winterschoen die op eenzame hoogte staat. Mooi en vol met technologieën als Thermo-DriTM en ion maskTM hydrophobic water management. Geen condities te ruig of te koud voor deze schoenen. En dat de hele winter lang.


AdvertoriAl

Liquid Mountaineering

De ion maskTM Hydrophobic Water

Management Treatment zorgt ervoor

dat de schoenen van Hi Tec veel

langer waterdicht blijven. Daardoor

is er zelfs een nieuwe sport onstaan;

Liquid Mountaineering.

Het doel? Lopen over water!

bestel opavantisport.nl

http://www.youtube.com/watch?v=Oe3St1GgoHQ

http://avantisport.nl/search/?page=1&ipp=15&query=hi-tec

Het leven van een skileraar

de dAg vAn

Martin van den Berg

Ski leerkracht

7.00

Bliep bliep, de wekker gaat. Die gaat ook gewoon in Oostenrijk. Snel spring ik uit mijn bed. Ik kijk

uit het raam naar buiten: “Heeft het gesneeuwd? Is het helder en koud of bewolkt en mistig? Waait

het of is het windstil?” Na het weer gecheckt te hebben kleed ik mij aan. Afhankelijk van wat ik

buiten zie met een extra isolatie laag. Tijdens het ontbijt bekijk ik de weersvoorspellingen voor de

komende twaalf uur, wie weet moet ik toch wat aanpassen aan mijn kleding. Nog belangrijker, door

het bekijken van het weerbericht weet ik waar ik mijn gasten mee naar toe kan nemen.

7.45

Tijd om naar ‘t werk te gaan. Gelukkig is het niet al te ver. Veel collega’s nemen de bus, zelf vind ik

het veel fijner om lekker naar de ski-school te lopen. Ik ben niet voor niets ‘s winters in de bergen te

vinden, even lekker die berglucht inademen. Ondertussen kijk ik al naar de machtige bergtoppen

om me heen, het voelt als thuis hier.

mAteriAAl

8.15

Ik stap de skischool binnen, “good morning Martin” klinkt het in het in een rommelige mengelmoes van

Australisch-Engels en Oostenrijks Tiroler dialect. Het is David de bureaujongen. Onze bureaujongen

David, of Dave, is een held. Hij zorgt namelijk voor alle boekingen, vindt altijd een passende leraar

voor onze gasten en doet de hele planning! Zonder hem zou de skischool volledig in het honderd

lopen. Naast dit weinig spannende werk vindt hij ondertussen ook tijd om extreme skitoeren uit te

stippelen, die hij op zijn vrije dagen afknalt.

Bij binnenkomst kijk ik meteen op de dagplanning; één extra boeking vandaag. Mijn eerste gasten

staan om negen uur voor de deur. Leuk! Het zijn licht gevorderde volwassenen. Tijd om de skischoenen

aan te trekken en mezelf te organiseren. Voor de skischool tref ik mijn collega’s en al bijkletsend

groeten we de gasten die de ski-school binnenkomen.

9.00

Mijn gasten zijn er, ze zien er gemotiveerd uit. Zo zie ik het graag! Na een korte eerste kennismaking

is het tijd voor een snelle check. Is hun uitrusting compleet? Ziet het skimateriaal er deugdelijk uit?

En niet geheel onbelangrijk, hebben ze een liftpas?

de dAg vAn

10.00

We zijn al even bezig op de piste, mijn gasten hebben snel door wat ik bedoel en zijn zich bewust van

hun eigen ski-kunsten. Alle drie willen ze graag aan hun eigen techniek werken. Met slechts drie

uurtjes lijkt de tijd wel te vliegen! Gelukkig hebben we al aardig wat bereikt, met wat aanwijzingen

hebben we de reeds aangeleerde techniek kunnen verbeteren.

Het lukt me om ze de eerste beginselen van het carven onder de knie te brengen. Aan het eind

van mijn les voelen mijn gasten zich comfortabeler op de staalkanten en de bocht wordt al een

uitgecarved. Hier kan ik echt van genieten.

12.00

Tijd om afscheid te nemen, of toch niet? Mijn gasten is het zo goed bevallen en met als vooruitzicht

morgen de eerste rode pistes te kunnen pakken besluiten ze een ochtend bij te boeken. “Veel plezier

met oefenen vanmiddag! En tot morgenochtend om 9 uur, we zien elkaar weer voor de skischool!”

Het is tijd voor de lunch, in het dorp dit keer. Het is namelijk ook wel eens lekker om niet op de berg

te zijn.

13.00

Na de lunch schiet ik weer snel in mijn skischoenen! Een leuke kinderklas dit keer. Zeven drukke

kids uit England, rammen dus, zo hebben de ouders ‘s avonds geen kind meer aan ze. Blauwe pistes

worden afgeknald alsof het niks is en al snel zijn we op harde rode pistes te vinden die heerlijk

worden afgewerkt. Al snel word er gevraagd of we niet wat zwarte piste kunnen proberen. Waarom

niet, de kids staan prima op hun ski’s. Maar toch laat ik ze eerst wat oefeningen doen. Anders kan

ik ze strakjes overal uit de bomen plukken. Pas nadat ik er zeker van ben dat ze het kunnen gaan we

de dAg vAn

voorzichtig voor het eerst de zwarte piste op. Maar die zwarte piste blijkt nog niet genoeg voor deze

doorzetters. “Mâârtin can we ski some bumps” “Off course we can” Voor ik het door heb vliegen de

jongens en meisjes van de ene buckel naar de andere, wat een prachtig einde van deze les.

15.00

Tijd om me af te melden bij m’n chef. Ik geef mijn ontvangen kaartjes van die dag en mijn uren staan

geregistreerd. Snel trek ik mijn privéjas aan. Nu ben ik niet meer aan het werk en is de berg een

grote speeltuin geworden. Snel doe ik samen met mijn collega’s een pieps check en we rennen naar

de gondel. Het is tijd om de benen een laatste afstraffing te geven, prachtig vind ik het deze laatste

trainingsuurtjes. Mijn vaste ski-maatjes hebben een vergelijkbaar niveau en de ambities zijn ook

gelijk; ‘keihard knallen’. Het zwaar verspoorde terrein van St Anton is een perfecte oefening voor

me. Tijdens een gemiddelde afdaling kom je namelijk heel wat sneeuwsoorten tegen.

16.00

Mijn skidag zit er al weer op! Mijn benen zijn er helemaal klaar mee. Tijd voor wat vocht.

Samen met mijn collega’s doe ik gezellig nog een pilsje voor dat ik naar huis loop. We spreken de

dag door en wisselen ervaringen uit, zo leren we een hoop van elkaar. Iedere dag is anders en zelfs

de meest ervaren skileraren leren nog met de dag bij!

20.00

Eten gekookt, de tas voor morgen gepakt, snel check ik het weerbericht voor morgen zodat het ik

geen verrassingen heb als ik dan uit mijn raam kijk. Ik begin stiekum al vast te bedenken wat de

volgende dag allemaal ga doen! Ik kijk nog een filmpje op mijn laptop, maar vaak sukkel ik al slaap

voor het einde van de film. Een heerlijk leven al zeg ik het zelf. ■


Een dag in Winterberg

Al rijdend op een lege snelweg en met een lekker

muziekje op de achtergrond geniet ik heerlijk

van mijn autorit naar Winterberg. De prachtige

Hochsauerlandlinie klimt al slingerend boven

het laaggebergte uit. De sneeuw is in aantocht!

De vaart zit er lekker in, totdat de snelweg “in

het niets” doodloopt. Eenmaal bij het eerste

verkeerslicht aangekomen lijkt het wel alsof de

Nederlanders uit de lucht zijn komen vallen.

Overal waar je kijkt zie je gele kentekenplaten.

Het lijkt wel op een massale volksverhuizing.

Langzaam trekt de stoet door de dorpen naar

Winterberg. Alvorens deze stoet veilig en wel is

aangekomen, sta ik dankzij diverse sluiproutes

al stipt om 09:00 uur bij de eerste lift. Mijn dag

skiën in Winterberg kan beginnen!

Winterberg über alles

Wachtende totdat de liften openen maak ik

nog kort even een praatje met de locals. Ze

zijn apetrots op Winterberg. Naast alle deftige

hightech installaties levert het skigebied voor

reisverslAg

de gehele regio een hoop geld op. “Iets waarvan

ze in de Alpen kunnen dromen!” roept een

liftbediende nog even snel. En inderdaad,

Winterberg is een goed geoliede machine en

heeft een grote naamsbekendheid. Wintersport

is hier in het Sauerland big business. Dat de

pistes hier zo kort zijn vergeet men dan even.

Nadat de liften zijn gestart kan er op de rustige

pistes heerlijk geknald worden! Alle minpunten

van het skigebied zijn dan ook snel vergeten.

Rondje Skiliftkarussell

Mijn dag begint op de top van de Bremberg. Als

eerste kies ik ervoor om de makkelijke Bremberg

piste te nemen naar beneden. Even er lekker

inkomen en opwarmen met in de verte uitzicht

op Winterberg. De nieuwe Brembergkopf

stoeltjeslift zet mij vervolgens weer snel af op

de Bremberg, waarna ik de dalafdaling pak

naar de Büre. Voor Winterbergse begrippen een

lange, maar vooral ook leuke piste. Alhoewel

de piste makkelijk is kan er hier flinke vaart

worden gemaakt.

Eenmaal beneden aangekomen staan er twee

sleepliften tot je beschikking, welke dit seizoen

Frans Bosch

Sauerland expert


zijn omgebouwd tot moderne stoeltjesliften. Als

eerste kies ik voor de Große Büre, vanwege haar

aantrekkelijke rode piste en de rust. Direct

daarna neem ik de Kleine Büre sleeplift, die

naar de top van de Poppenberg loopt. Daarboven

aangekomen gaat de reis verder via de mooie

brede Poppenberg piste richting Möppi’s Hütte.

Een redelijk ‘pittige’ afdaling.

Vervolgens zie ik in de Büre-Herrloch stoeltjeslift

de eerste stuntelige skiërs in spijkerbroek de

rode piste afkomen. Een lachwekkend beeld

waaraan ik zal moeten wennen. Eenmaal

boven probeer ik de piste zelf een keer uit.

Toch best pittig voor een beginneling. Zodra

ik met dezelfde lift weer boven ben pak ik de

blauwe naar de Remmeswiese. De vlakke piste

met enkele hobbels en bobbels voert mij dwars

door een grote camping heen. Geen wonder dat

het hier zo druk is, want kamperen behoort

tot de Nederlandse hobby’s. Eenmaal beneden

aangekomen staat er een ontelbare menigte

bij de kassa te wachten. Het beloofd weer een

drukke dag te worden.

Voordat de wachtrij zich naar de stoeltjeslift

verplaatst ga ik snel weer naar boven. De

Rauher Busch stoeltjeslift heeft voetleuningen

die speciaal gemaakt zijn voor kinderen. Als

volwassene zit ik er florissant tussen met mijn

oren tussen mijn benen. Gelukkig is de lift

snel weer boven en begeef ik me spoedig over

de brede Herrloch oefenpistes. Heerlijk om

jezelf kaarsrecht naar beneden te laten storten.

Hier kan het nog. Beneden aangekomen sta

ik in hartje Winterberg. De skilessen zijn net


begonnen. Om verder te kunnen skiën moet

ik me door de mensen massa heen wringen.

Alvorens ik ga genieten van de rode Poppenberg

pistes, neem ik eerst nog even de korte en

uitgestorven Astenstrasse piste een paar keer.

Vervolgens begeef ik me tot de QuickJet. De

naam zegt het al: Een korte en snelle stoeltjeslift

met veel capaciteit. Oostenrijkse hightech.

Razendsnel sta ik boven op de Poppenberg,

om vervolgens weer razendsnel beneden te

zijn over de twee geweldige Poppenberg pistes.

Misschien is dit wel het meest interessante

stuk skigebied van heel Winterberg voor

gevorderden. Desondanks dat de piste kort is,

sta je ook weer snel boven. Ik kan het hier wel

ontelbare rondjes volhouden. Het is immers

nog ochtend en wachten is er nog gelukkig niet

bij. Maar na een aantal keer kriebelt het om de

zwarte piste te gaan nemen. Dus maak ik snel

de doorsteek naar de kleine stoeltjeslift naast

de springschans. Eenmaal boven aangekomen

waarschuwen grote borden ervoor dat het

een zwarte piste betreft. Na enkele rondjes te

hebben gedaan vind ik het langzamerhand tijd

voor een boterhammetje. Via de QuickJet en de

Brembergkopf liften kom ik dan weer uit bij mijn

startpunt: De Bremberg. Het ochtendrondje

Skiliftkarussell was geslaagd!

Escape the crowd

Voordat het middag wordt maak ik via de

Bremberg een paar afdalingen op de Nordhang

piste. Het vergeten kindje van het skigebied.

Niet een echt spectaculaire piste, maar wel

de moeite waard bij voldoende natuursneeuw.

Nadat ik de Nordhang wel weer heb gezien wordt

het tijd om diverse rondjes door het skigebied

te gaan maken in willekeurige volgorde. Vooral

de Bremberg dal afdaling maar de Büre en de

pistes bij de QuickJet trekken mij het meest.

Wanneer het echt overvol begint te raken is de

Astenstrasse piste de ideale oplossing.


Ordnung muß sein

Alles gaat alles voorspoedig, totdat ik ’s middags

bij de Kleine Büre sleeplift ineens in de rug

wordt geduwd door iemand die zijn controle is

kwijtgeraakt. Languit lig ik dan door de wachtrij.

Niet veel later valt een persoon naast mij uit de

sleeplift en trekt mij mee. Hij was gekleed in

een spijkerbroek. Amper een uur later duwt een

snowboarder mij op de grond bij het uitstappen

van een stoeltjeslift. Gelukkig is deze jongen wel

zo netjes om zijn excuses aan te bieden, maar

dat is niet gemiddeld in Winterberg. Veel skiërs

moeten nog wat waarden en normen bijgebracht

worden. Ondanks dat de pistes kort zijn, zijn

ze lang niet allemaal geschikt voor beginners.

Sommige pistes zijn in dit opzicht net iets te

steil. Toch trekken de meeste mensen zich er

niks van aan.

The End

Eindelijk: Het is 16:00 uur en de grote massa

houdt het voor gezien. De die-hards gaan

door tot het bitterende eind. De QuickJet is

weer rustig en bij haar pistes verbreng ik

m’n laatste rondjes. Timing tot op de laatste

minuut is erg belangrijk, want de meeste liften

stoppen precies om 16:30 uur. Dan is het tijd

om de dagbalans op te maken. De ochtend was

leuk, de middag was een drama. Al met al is

Winterberg een aantrekkelijk skigebied en

voor het laaggebergte ontzettend groot. Toch

zal mijn volgende bezoek aan Winterberg

doordeweeks plaatsvinden, wanneer er rust en

Deutsche Ordentlichkeit heerst. De locals doen

dat immers ook. Eenmaal in de auto zet ik weer

een lekker muziekje op en knal voldaan over de

Autobahn weer naar huis. ■


Meer

http://www.youtube.com/watch?v=NrY4_ZKwCsY

http://winter.bizztravel.nl/?&utm_source=video&utm_medium=wintersporters_ipad&utm_campaign=uitgave_december


Geertje DerksenDe liefde voor wintersport en hoge snelheden

Geertje is sinds dit jaar blogster op

wintersporters.nl. Geertje is wedstrijdskiester

en haar hele leven staat in het teken van het

skiën. Elke keer als ik haar aan de telefoon heb

is ze aan het trainen, of op weg naar een training.

Zomer en winter alles staat in het teken van

fitter en sterker worden. Een sportvrouw in hart

en nieren met een voorliefde voor wintersport

en hoge snelheden.

Iedereen die de video blogs van Geertje op de

website in de gaten houdt weet dat Geertje

een leuke en spontane meid is. Geertje straalt

optimisme en levensplezier uit. Haar liefde voor

wintersport werkt aanstekelijk. Niet alleen op

mij (want ik ben natuurlijk al besmet), maar op

iedereen om haar heen. Het is duidelijk zij skiet

voor het plezier.

Sinds wanneer ski je?

“Ik ski sinds mijn 2e. Ik was anderhalf toen ik

op plastic skietjes werd gezet met de gedachte

interview

‘als ze kan lopen, kan ze ook skiën’, en een

jaar begon dus het ‘echte’ werk. Net als de

locals dus. Het hielp dat mijn grootouders een

appartementje in de Franse Alpen hebben.”

Waar staat dat appartementje?

“In Puy Saint Vincent, inderdaad het gebied

waar jij nu woont! Ik heb daar dan ook leren

skiën tijdens de wintersportvakanties. Mijn

ouders gingen iedere wintervakantie naar

“Puy”, en dus stond ik van jongs af aan een

paar weken per jaar in de sneeuw. Ik was al

snel verslaafd!”

Het spreekt voor zich dat Geertje goed skiet.

Ze heeft een lange rij overwinningen op haar

naam staan. Geertje was maar liefst 23 keer

Nederlandse kampioene in verschillende

disciplines. Verder heeft ze 10 overwinningen in

internationale FIS wedstrijden met in totaal 33

podiumplaatsen. Ook werd ze in 2002 Europees

slalom kampioen op de borstelbaan SL en zo

gaat het rijtje met overwinningen nog wel even

door. Ik vraag haar of het meteen duidelijk was

dat ze zo goed zou worden.

“Ik skiede natuurlijk relatief goed voor een

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe


Nederlandse omdat ik vrij veel op de latten

stond. Ik heb nooit skiles gehad, want dat was

in Frankrijk erg lastig met de taalbarrière. Mijn

ouders hebben me leren skiën, en zijn op een

gegeven moment gaan kijken op de borstelbaan

in Uden, bij Ski en Snowboardclub De Schans,

of ik daar op les kon. Ik was toen acht en was

het niveau van de lessen al ontgroeid. Toen ben

ik gaan skiën bij het wedstrijdteam. En pas

vanaf dat moment ben ik ‘goed’ gaan skiën. De

trainingen werden gevolgd door deelname aan

de wedstrijden in het Nederlandse borstelbaan

circuit. Al snel gingen we ook met de club mee

naar het NK in de sneeuw, in Oostenrijk. En zo

ben ik het wereldje in gerold.”

Wist je al snel dat je van skiën je leven wilde

maken?

“Nee. Tot mijn 17e skiede ik met veel plezier

de borstelbaanwedstrijden, de wedstrijden in

Oostenrijk voorafgaand aan het NK en het NK

zelf. En meestal ging ik met de herfstvakantie

of meivakantie een week trainen op de gletsjer,

gewoon omdat ik dat leuk vond. Ik was

daarin fanatiek, en behoorde tot de top op de

borstelbaan, maar had nooit het idee dat ik

als Nederlandse de kans had om écht goed te

worden in de sneeuw. Ik had ook niet het idee

dat ik al vrij goed skiede. Maar toen ik 17 was,

zag mijn trainer kennelijk wel potentie. Met

hem ben ik een aantal keer gaan trainen in

Oostenrijk.

Van een paar weken skivakantie en hooguit 2

weken per jaar trainen, stond ik opeens zo’n 7

weken op de ski’s. Dat had effect.” Zegt ze met

een glimlach. “In dat jaar won ik de slalom

op het NK, en werd 2e op de reuzenslalom.

Weliswaar met een beetje geluk, maar ik had

toch mooi de titel gewonnen. Dat jaar deed ik


eindexamen, en daarna wilde ik er een jaar

tussenuit om te reizen voordat ik verder ging

studeren. Dat jaartje tussenuit werd een jaar

skiën. Snowsports Academy Racing begon toen

een team voor junioren en vroeg of ik interesse

had om me daarbij aan te sluiten. Na dat jaar

trainen was ik helemaal verkocht. Inmiddels

ben ik 8 jaar verder en kan ik wel stellen dat

skiën mijn leven is. Als kind had ik de eerste

week na de wintersport altijd moeite om me op

school te concentreren. Dan wilde ik liever in

de bergen zijn. In die zin verbaasd het me dan

ook niets.”

Waarom wedstrijd skiën?

“Ik kom uit een sportieve familie. Was ik

niet gaan skiën, dan had ik wel een andere

wedstrijdsport beoefend. Of dat ook op dit

niveau zou zijn weet ik niet, maar ik ben wel in

alles vrij fanatiek. Het wedstrijdskiën, daar ben

ik gewoon ingerold. En omdat het zo leuk is, is

het nooit gaan vervelen. Ik vind het heerlijk om

in de bergen te zijn. Daar kom ik tot rust, en

krijg ik tegelijkertijd heel veel energie. Verder

is het skiën gewoon een hele gave sport.

Ik houd van het spelletje van snelheid, de

juiste lijnen kiezen, jezelf overwinnen en het

streven naar de technische perfectie. Ik ben een

perfectionist en wil altijd beter. Skiën is een

moeilijke sport, heel technisch. Dat kan altijd

beter. En als je dan een goede bocht skiet, het

gevoel hebt dat een bocht gewoon klopt en raak

is, is geweldig. Ook houd ik van de variatie. De

omstandigheden zijn altijd anders, en je hebt

verschillende disciplines. En ook het vrijskiën

vind ik heerlijk. Lekker door de poeder knallen

of een buckelpiste aframmen. Ook daarin kan

ik mezelf blijven uitdagen om steeds beter te

worden.”

Hoe ziet jouw winter eruit?

“In een normale winter vertrek ik begin

oktober naar Oostenrijk. Die eerste weken

interview


wordt er getraind op de gletsjer. Vaak ben ik in

november nog even in Nederland omdat er dan

vaak belangrijke wedstrijden zijn in Snowworld

Landgraaf zijn. Dit jaar was daar voor het eerst

het NK indoor.

Zodra de sneeuw het toelaat, trainen we op lager

gelegen pistes. Meestal vinden eind november

of begin december de eerste wedstrijden plaats.

Vanaf dat moment worden trainingsdagen

afgewisseld met wedstrijden. Natuurlijk hebben

we tussendoor rustdagen.

Tussen kerst en oud & nieuw hebben we altijd

een paar dagen rust. Tijdens de winter geef ik

soms nog een paar dagen training aan racers

van Snowsports Academy, en soms ga ik een

paar dagen lekker vrijskiën. Maar het trainen

en de wedstrijden staan op de eerste plaats.

Deze winter zou ik in oktober 3 weken in

Oostenrijk zijn, waarvan ik 1 week training

zou geven. Daarna 2 weken even terug naar

Nederland, om vervolgens het hele seizoen in

de Alpen te blijven. Maar helaas blesseerde

ik na de eerste trainingsweek in Oostenrijk al

mijn schouder. Het viel gelukkig mee en eind

november kon ik weer naar Oostenrijk. Hopelijk

pas half april weer richting Nederland!”

Dat is me nogal wat. Je traint dus ook als seen

volwaardige sporter. Een vraag die bij veel

mensen zal rijzen is of je hiernaast nog ander

werk hebt?

“Om een beetje bij te verdienen, maar ook omdat

het zo leuk is, werk ik in de zomermaanden

bij Snowsports Racing op kantoor. Dat doe ik

als ik in Nederland ben, een paar dagen per

week. Het is pittig om dat te combineren met

de vele uren conditietraining, maar gelukkig

kan ik heel flexibel werken, en ook wat dingen

vanuit huis doen. Daarnaast geef ik regelmatig

training aan skiërs van Snowsports, zowel in

Nederland in Snowworld en af en toe een week

interview


in Oostenrijk. Erg leuk om mijn kennis over te

brengen op jonge skiërs. Als je dan ziet dat ze er

plezier in hebben en ook nog eens vooruitgang

boeken, dan is dat net zo gaaf als zelf goed

skiën.”

Wat zijn je toekomstplannen? Want op dit

niveau sporten kun je natuurlijk geen jaren

volhouden?

“Toekomstplannen genoeg! Er zijn zoveel leuke

dingen die ik wil en kan doen. Voor mij geen

zwart gat na mijn carrière. Al zal ik het trainen

met een bepaald doel wel gaan missen. En

natuurlijk het aantal uren dat ik per dag mag

sporten op dit moment. Dat wordt wel afkicken.”

Wil je wel in de wintersport blijven?

“Ik wil in de toekomst zeker in het skiën

werkzaam blijven. Ik vind het zoals gezegd

heel leuk om de jonge racers training te geven.

Toch zou ik dat niet fulltime willen doen, maar

liefst combineren met andere werkzaamheden.

Het wedstrijdskiën in Nederland kan nog zo

veel meer ontwikkeld worden en nog zoveel

beter. Dat vind ik gaaf om aan te pakken.

Ook wil ik me in de toekomst op skitechnisch

gebied blijven ontwikkelen. Ik wil bijvoorbeeld

graag een Oostenrijkse trainersopleiding gaan

volgen, en uiteindelijk de hoogste Oostenrijkse

lerarenopleiding (Staatlicher) halen. Een

combinatie van training en opleiding geven, dus

veel op de piste staan, met achter de schermen

de Nederlandse wedstrijdsport ontwikkelen,

dat is wel zo’n beetje mijn droom.”

Hoe wordt er door Oostenrijkers naar jouw

gekeken? Als volwaardig atlete?

“Ja, absoluut. Het skiën leeft in Oostenrijk

onwijs. Net zoals in Nederland het voetbal.

Ze vinden het alleen maar leuk dat je als

buitenlander ook ambities hebt in het skiën.

En ook bij de wedstrijdskiërs onderling maakt

interview


het echt niet uit waar je vandaan komt. Er doen

zoveel nationaliteiten mee. Je wordt beoordeeld

op je persoonlijkheid en je prestaties, niet op

waar je vandaan komt.”

Wat raadt jij jonge skiërs aan? Om zo goed

mogelijk te worden?

“Wil je goed worden in een sport, om het

even welke, dan zal je die sport veel moeten

beoefenen. Dat is met skiën niet anders. Als

Nederlander is dat niet makkelijk, maar

gelukkig zijn er ook in Nederland genoeg

alternatieven voor echte sneeuw: sneeuwhallen,

borstelbanen en rolbanen. Ik ben zelf begonnen

bij Ski en Snowboardclub De Schans in

Uden, op de borstelbaan. Daarna ben ik gaan

trainen bij Snowsports Academy Racing, die

naast slalomtrainingen in SnowWorld ook

trainingsweken in Oostenrijk organiseren. Wil

je echt iets bereiken, dan zal je regelmatig in

de echte sneeuw moeten trainen. Maar het

allerbelangrijkste is de passie voor de sport.

Je moet skiën en het trainen gewoon heel gaaf

vinden.”

Wat is jouw lievelingsskigebied?

“Ik heb in veel mooie gebieden mogen skiën,

maar mijn hart ligt nog steeds daar waar ik

heb leren skiën, in Puy Saint Vincent. Daar

ben ik thuis. De omgeving is prachtig, en het

gebied heeft zoveel mogelijkheden, ook al is het

niet heel groot. Ik heb daar 18 jaar lang iedere

wintervakantie op de ski’s gestaan, zonder dat

het ging vervelen. Ik ga daar graag terug om

weer te skiën.”

Ik blijf het grappig vinden dat wij allebei zo’n

band hebben met dit kleine en onbekende

gebiedje in Frankrijk. Een andere vraag dan

maar, wat is het mooiste skimoment uit je leven?

“Pfoe, dat is een moeilijke vraag. Ik heb vele

mooie momenten mee mogen maken en weet

zeker dat er nog veel mooie momenten komen.

Natuurlijk koester ik de momenten waarop

ik wedstrijden won. Maar ik kan me ook

verschillende afdalingen herinneren waarbij het

gevoel super was, tot ik bijvoorbeeld onderuit

ging.” Zegt ze al lachend. Om snel te vervolgen:

“En net zo goed herinner ik me gave afdalingen

in de poeder of buckles. Ik kan hier echt niet

uit kiezen! Er zijn teveel momenten die gewoon

heerlijk zijn in de bergen.” ■

interview


ChamonixRuig, wild en beroemd

Chamonix is snel te bereiken via de snelweg.

Tot aan het dorpje Sallanches is het knallen

over de Franse Autoroute. Dan opeens zit je

op een langzame route nationale, het enorme

Mont Blanc massief doemt daar al dreigend

voor je op. Maar het is pas nadat je over een

enigszins triest industrieterrein bent gereden,

over een indrukwekkende brug, tussen de

ronkende vrachtwagens, dat de bergen echt

adembenemend worden. Opeens heb je uitzicht

op een van de mooiste bergketens ter wereld.

Vlak voor Chamonix slaan alle vrachtwagens af

richting de tunnel de Mont Blanc om Italië in te

gaan. Opeens is het rustig op de weg en zit je zo

in het centrum van het dorpje Chamonix. Het is

duidelijk dat dit dorp alleen maar op alpinisme

en skisport draait. Het grootste gebouw op het

plein waar je Chamonix inrijdt is de ENSA, de

school waar alle Franse skileraren en berggidsen

hun opleiding volgen. Het gebouw moet de

bestemming

punten van een bergkristal voorstellen, laten

we het erop houden dat het er op de tekentafel

vast hoopvol uitzag.

Het dorp zelf heeft zeker zijn charme. Chamonix

is al meer dan een eeuw een mondiale hoofdstad

voor ski- en bergsport en dat is te merken.

Mooie gebouwen, een sfeervolle winkelstraat en

overal kijken die enorme bergreuzen op je neer,

met natuurlijk de allerhoogste, de Mont Blanc.

In Chamonix is het makkelijk om een heel

jaarsalaris in een avond weg te werken. Denk

aan dure modezaken, gespecialiseerde winkels

van ’s werelds grootste buitensport merken en

anders is er wel het casino om je van de rest van

je geld af te helpen.

Maar genoeg over dit bruisende dorp want het

zijn de bergen boven Chamonix waar het om te

doen is. Alhoewel ik heb het idee dat heel wat

skiërs en alpinisten meer heen en weer flaneren

door de dorpstraten van ‘Cham’ dan dat ze echt op

de ski’s staan. Maar de bergen boven Chamonix

zijn fantastisch. De meest inspirerende berg is

misschien wel de Aiguille du Midi, een enorme

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe


rotsnaald waar een indrukwekkende cabinelift

naar toegaat. Vanaf deze top kun je terug skiën

over de Vallée Blanche, naar het tandradtreintje

van La Mer de Glace, of midden in de winter

helemaal naar Chamonix. Meer dan twintig

kilometer skiën tussen hele mooie bergen. Een

absolute aanrader voor iedereen die ’s winters

in Chamonix is. Doe dit echter niet zonder

kennis, heb je geen bergsport ervaring ga dan

op stap met een gediplomeerde berggids. Elk

jaar vallen hier meerdere onfortuinlijke skiërs

dood in de vele gletsjerspleten.

Vanaf de Aiguille du Midi lopen naast de

Vallée Blanche verschillende hellingen voor

doorgewinterde off-piste skiërs. Een droom

voor extreem skiërs.

Het piste skiën gebeurt aan de andere kant van

het dal. In de gebieden Flégère en Brévent. De

liften gaan direct vanuit Chamonix omhoog. In

deze gebieden heb je een fantastisch uitzicht op

de Aiguilles de Chamonix en de hoge Mont Blanc.

Voor gevorderde piste skiërs zijn de zwarte

pistes van de Brévent zeker een aanrader.

Maar ironisch genoeg is de trots van de vallei

niet de Brévent of de Flégère boven Chamonix.

Nee, de plek waar het gebeurt is de ‘Grands

Montets’ onder de enorme Aiguille Verte boven

het dorpje Argentiere. Een mooi en pittig

gebied. Om hier lekker naar beneden te komen

is het soepel skiën van rode en zwarte pistes

wel vereist. De mooiste pistes liggen helemaal

bovenaan het gebied. Twee fantastische zwarte

runs die werkelijk door het hooggebergte

voeren. Ontelbare couloirs en off-piste hellingen

(pas wel op: glestjerspleten) maken het verhaal


af. Het is ook in dit gebied dat berggidsen en

skileraren in Frankrijk hun examens afleggen.

Het enige nadeel is dat om op de top van de

Grands Montets te komen elke reis met de

lift apart betaald moet worden, een flink dure

aangelegenheid voor een aantal extra runs.

En de skipas voor de rest van het gebied is al

niet bepaald goedkoop. Maar ja, Chamonix is

gewoon flink aan de prijs.

Is dat allemaal te ruig, te heftig of teveel poe-ha,

dan kun je terecht in het kleine skigebiedje van

Le Tour, Domaine de la Balme, kernwoorden

voor dit gebiedje: heel veel sneeuw, rustig en

familie. Als je dus geen zin hebt in drukte dan

ben je hier aan het juiste adres, bovendien zijn

de pistes niet minder mooi dan in de andere

gebieden. Dit gebiedje is ook een geheimtip voor

hen die geen elleboogwerk willen gebruiken om

wat poeder te scoren.

Als je eenmaal moe bent geskied dan kun je je

’s avonds helemaal uitleven in Argentiere en

Chamonix, après-ski met een Engels trekje.

Je kunt tot de late uurtjes doorgaan in de

verschillende bars, discotheken en night-clubs.

Maar maak het niet te laat als er verse sneeuw

is voorspeld want ondanks dat de liften meestal

om half negen opengaan staat er op dagen met

‘verse sneeuw ‘ al een rij om half acht, en soms

nog eerder.

Chamonix is een gebied waar je zeker een

keer geweest moet zijn, het is honderd procent

winter- en bergsport. Een wintersportgebied

waar je niet omheen kunt. ■


Zillertal ArenaSkigebied review

http://www.youtube.com/watch?v=xYayl9xGv_s


Microklimaten

Als er sneeuw valt in de Alpen gebeurt dat nooit

overal in dezelfde hoeveelheid. Soms sneeuwt

het bijvoorbeeld in Oostenrijk terwijl in Italië

of Frankrijk de zon schijnt, daarom hebben

we de Alpen op onze wiki pagina verdeeld in

geografische gebieden als de Noordalpen,

Zuidalpen en Westalpen. Die gebruiken we in

onze weerberichten en ook hebben we het vaak

over de Alpenhoofdkam die vaak een echte

weerscheiding vormt.

Eigenwijze gebieden

Vaak zijn er echter ook op korte afstand grote

verschillen die veroorzaakt worden door het

reliëf. We hebben het dan over zogenaamde

microklimaten, gebieden die zich niet aan de

algemene weersverwachting houden. Ze wijken

af in temperatuur of sneeuwhoeveelheid ten

opzichte van hun directe omgeving.

Twee gebieden die de afgelopen weken veelvuldig

in de updates voorbij kwamen zijn de Arlberg in

Oostenrijk en de Pelvoux in Frankrijk.

weer & sneeuw

Arlberg

De Arlberg is natuurlijk bekend vanwege de

skioorden Lech am Arlberg en Sankt Anton. Het

is een bergmassief op de grens van Vorarlberg

en Tirol. Oversteken van de ene naar de

andere provincie kan alleen via een tunnel of

hooggelegen passen. Dat is meteen een van

de oorzaken van het microklimaat, het gebied

torent boven de omgeving uit en vangt daardoor

meer sneeuw. Je ziet het terug aan de vaak fellere

kleuren op onze sneeuwverwachtingskaart.

De meeste sneeuw krijgt de Arlberg bij wind uit

het noordwesten of noorden. Het gebied vormt

het eerste en grootste obstakel voor vochtige

lucht uit Duitsland. Maar het grootste verschil

treedt op bij westenwinden. De laatste weken

hadden we die veelvuldig, en dan steekt de

Arlberg qua sneeuwval met kop en schouders

boven de rest van Oostenrijk uit. De provincie

Tirol ligt in de sneeuwschaduw van de Arlberg

met zelfs in het verderop gelegen Ischgl of

Serfaus-Fiss-Ladis vaak duidelijk minder

sneeuw. Dit terwijl de dorpen bijna even hoog

liggen.

Roel van den Bekerom

Sneeuwvoorspeller


Een uitgesproken sneeuwzeker gebied dus!

Dat verklaart meteen het prijsverschil met de

rest van Oostenrijk én waarschijnlijk het feit

dat de Koninklijke familie hier ’s winters haar

wintersportvakantie doorbrengt.

Pelvoux

Soms krijgen we op de website te horen dat we

zoveel op Frankrijk georiënteerd zijn als er bij

Rogier weer eens een dump is gevallen. Dat heeft

niet met voorkeuren te maken maar meer met

de bijzondere ligging van Puy Saint Vincent,

Rogier zijn thuisgebied. Waar de sneeuw ook

vandaan komt, Rogier scoort bijna altijd wel

zijn verse sneeuw. Gekscherend zei ik eens

‘In Puy is het altijd oui’ maar het is opvallend

hoe vaak er rondom de Pelvoux sneeuw van

betekenis valt.

?

De Pelvoux krijgt de meeste sneeuw uit het

zuidwesten en zuiden als lagedrukgebieden

boven de westelijke Middellandse Zee vochtige

lucht tegen de Alpen duwen. Maar ook bij

sneeuw uit het westen ligt het gebied in de

vuurlinie.

Daarnaast liggen de temperaturen er voor

Zuidfranse begrippen aan de lage kant. Dat

komt door de geïsoleerde ligging tegen het Parc

National des Écrins en de nabijheid van een

aantal grote gletsjers die een dempend effect

hebben op de temperatuur. Niet zelden ligt de

sneeuwgrens er honderden meters lager dan in

de rest van de regio. Er zijn dus veel redenen

om jaloers te zijn op Rogier!


Andere microklimaten

Er zijn nog veel meer kleinere gebieden die zich

sneeuwtechnisch in positieve zin onderscheiden.

Andere voorbeelden zijn Flaine (de ‘Arlberg van

het westen’), Dachstein-regio en Arabba in de

Dolomieten. In de volksmond wordt zo’n gebied

ook wel een Schneeloch genoemd.

Gebieden die over een heel andere boeg een

microklimaat hebben, namelijk door droogte,

Vent in het Ötztal en Nauders. Hier schijnt de

zon bovengemiddeld veel en er valt ’s winters

gemiddeld maar weinig neerslag. Wel ligt er

vooral in Vent meestal meer dan genoeg sneeuw,

maar puur door de hoogte van 1900 meter.

Tot slot is er de factor kou die voor een

microklimaat kan zorgen. Voorbeelden zijn het

Zwitserse Engadin bij Sankt Moritz (door de

hoogte ook erg sneeuwzeker) en de Funtensee

aan de Duitse zijde hoog boven Maria Alm. Bij

windstille en heldere nachten koelt het daar

regelmatig af tot 30 à 40 graden onder nul! ■


Mooi licht

Het is geen geheim dat ik gek ben op de Alpen.

Vooral ‘s winters vind ik het er heerlijk. De

sneeuw doet toch iets bijzonders met de bergen.

Mooie lichtval kan het geheel nog mooier maken.

Halo’s om de zon, glinsterende ijskristallen in

de lucht of simpelweg de werkaatsing van licht

in de sneeuw. Beelden waar ik een heel jaar

lang van kan dromen.

Weerkaatsing

Die lichtgevende bal in de lucht is de weerkaatsing

van de zon in zwevende ijskristallen. Een heel

bijzonder aanblik, wat niet elke dag zichtbaar

is. Wij stonden dan ook met open mond te kijken

naar dit natuur verschijnsel.

Halo

Makkelijker te zien zijn Halo’s, mooie circels om

de zon (en heel soms) om de maan. Boven een

besneeuwd landschap geeft dit hele bijzondere

beelden. Wederom heel erg mooi om te zien.

Ondergaande zon

Die bijzondere verschijnselen als Halo’s en

weerkaatsingen zijn mooi, maar niet echt vaak

te zien. iets wat iedereen makkelijk kan zien,

bijna elke avond, is natuurlijk de ondergaande

zon op een besneeuwde berg. ■

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe

foto report


Het grote zoeken

Elk jaar komt het er weer van, het ‘Grote Zoeken’;

de meeste sneeuwminnende Nederlanders gaan

op zoek naar een wintersportbestemming.

Avonden brengen we met z’n allen door achter

de computer, op wintersporters.nl of met

onze neuzen in de reisgidsen. Volgens mij

zijn er vier tijdstippen waarop we met z’n

allen onze aandacht richten op de komende

wintersportbestemming en accommodatie.

Direct na de wintersportvakantie

Het snowboardje is nog maar net van de

dakdragers gehaald en de skischoenen staan

nog te drogen, of sommigen van ons boeken

hun hotel of appartement al. Gewoon, omdat

ze er al jaren komen en helemaal niet op zoek

zijn naar iets anders. Of omdat ze het ideale

appartement hebben gespot toen ze van de piste

afkwamen en ze niet het risico willen lopen dat

het niet meer beschikbaar is het volgende jaar.

Dat hebben wij ook wel eens gedaan.

Vlak na de zomervakantie

De tent is nog niet schoongeborsteld en de

koffers nog niet opgeruimd, of sommigen van

ons zitten al achter de laptop; alle aanbieders

hebben hun winterprijzen nu wel aangepast en

de dagen gaan lengen. Met de allereerste gele

blaadjes komen ook de winterkriebels. Er is nog

alle keus.

voorpret

Ruud Stammers

Wintersport filosoof


Als het winter wordt

Sinterklaas is in het land en de winkels liggen

vol kerstballen. Het is duidelijk; de winter

breekt aan. Sommigen beseffen dat het er nu

dan toch van moet komen, om vervolgens flink

gefrustreerd te raken, want er is al héél veel

niet meer beschikbaar in de vakantieweken.

Dit was onze situatie vorig jaar; toen heeft het

veel moeite gekost wat goeds te vinden. Is wel

gelukt overigens. Oef.

Als de motor al draait

Tja; je kunt natuurlijk ook gewoon tot het

laatste moment wachten en een mooie last-

minute scoren. Dat heb ik al vaker gedaan,

maar alleen als ik zonder mijn gezin ging skiën;

je wilt toch niet het risico lopen dat je nergens

meer terecht kunt ? Moet je de gezichten van je

kinderen eens zien…

Wanneer en hoe duur?

Alles is afhankelijk van het tijdstip waarop je

wilt skiën natuurlijk; in de schoolvakanties ben

je wel gedwongen ver van te voren je plan te

trekken. Als je daaraan niet gebonden bent,

hoef je je wat minder druk te maken. En van je

portemonnee natuurlijk; in viersterrenhotels is

vaak nog wel een gaatje. ■

fotoreport


Het is koudin de Alpen

weer & sneeuw

Het is koud in de Alpen. Heel erg koud, in

december is het niet raar om tempraturen van

-15 tegen te komen op de pistes en op veel plekken

was het zelfs veel kouder. Dit zorgt ervoor dat

de sneeuwkanonnen kunnen draaien en de

sneeuw niet wegsmelt, maar kou is vermoeiend

en je moet je er zeker wel op kleden.

Handen en voeten

Het is belangrijk om te zorgen dat je handen

en voeten goed warm zijn aangekleed, als

extreme uiteinden van je lichaam koelen deze

het snelste af. Goed passende skischoenen (niet

te groot), goede skisokken en goede wanten

zorgen ervoor dat je handen en voeten warm

blijven. Mocht dit niet helpen en je nhebt nog

steeds koude voeten, dan kun je denken om een

speciaal zooltje met batterij in je skischoen te

gebruiken om je voeten warm te houden. Deze

werken zeer goed en zijn de relatief hoge prijs

waard!

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe


Wanten

Schrik niet terug om wanten aan te trekken als

het erg koud is. Wanten zijn stukken warmer

dan handschoenen en ook is het makkelijker als

het echt te koud wordt om speciale chemische

opwarmers in je handschoenen te gebruiken.

Gezicht

Tot nu toe niet zo heel veel nieuws onder de zon.

Maar bij koude is het ook zeer zeker van belang

om je gezicht, je neus en oren te beschermen.

Zeker in de hogere skigebieden behandelen

artsen vaak bevroren neuzen en oren. In

Chamonix hebben ze niet lang geleden een

nieuwe techniek ontwikkeld om bevriezingen

beter te behandelen, dat is niet voor niets... Een

skibril een goede muts (nog beter een helm), en

een gezichtsmasker zijn bij deze kou in de hoge

gebieden geen overbodige luxe.

Eten en drinken

Zorg er bij deze kou ook voor dat je genoeg eet

en drinkt! En probeer geen alcohol te drinken

overdag. Genoeg vocht en genoeg calorieën zijn

zeer belangrijk tijdens en koude dag. Goed

gekleed en goed gevoed kun je tot in de meest

extreme temperaturen skiën. En blijft het

leuk! ■


iPhone enAndroid apps

Apps

Sneeuwhoogte+ is een uitgebreide sneeuwhoogte app met real-time sneeuwhoogte informatie uit het

skigebied, weersverwachtingen, webcams en meer. Je kunt ook meerdere bestemmingen toevoegen

aan een favorieten-lijstje.

Met Sneeuwhoogte+ ben je als eerst op de hoogte wanneer er sneeuw valt in jouw favoriete skigebied.

Deze dienst is geheel gratis, inclusief de notificaties

Sneeuwhoogte’s

Een overzicht van alle sneeuw informatie

uit een skigebied. De piste condities,

geopende pistes en nog veel meer.

Weer

Een 7 daagse voorspelling voor zowel het

dal als de berg.

Webcams

Alle beschikbare webcams met als extra

mogelijkheid het bekijken van sneeuw

historie video’s.

Kaarten

Bekijk de sneeuwverwachtingskaarten of

bewaar de pistekaart voor offline gebruik.

Wintersporters Magazine - December 2011

Documents

Transcript of Wintersporters Magazine - December 2011