Klasse voor 06:97JongerenKlasse voor 06:97Jongeren6

X-stralen in de s choo l Stef: “Onze mappen moeten weer piekfijn in orde zijn. De klasagenda elke dag in-gevuld en voor elk vak zeker één regel. De leraars lopen zenuwachtig. De inspectie komt er aan. Maar wat doen die mannen eigenlijk?”Elke school wordt ten minste één keer in zes jaar doorge-licht. Maar het is geen ver-rassingsbezoek. Je directeur weet het meestal een maand vooraf. Het gaat niet om één alwetende in grijze regenjas gehulde inspecteur, maar om een heel team. Het blijft ten minste enkele dagen tot een week op jouw school. De inspecteurs neuzen overal rond en maken een verslag op. Ze maken een echte röntgenfoto van de school. En het klasbezoek is daarvan een belangrijk onderdeel. Niet de leraar staat centraal, het gaat om de leerlingen. De inspecteur wil niet alleen weten of je de leerstof kent, maar ook hoe je je op school voelt. Krijg je genoeg kansen om jezelf te ontplooien? Hoe is de relatie met de leer-krachten? Is er overleg? Biedt de school méér dan een opeenstapeling van vak-ken? Welke zijn de sterke punten van de school? Ze bekijken het hele schoolge-beuren, kijken of het ge-meenschapsgeld nuttig be-steed wordt en of de leerlin-gen voldoende kansen en vorming krijgen. Het gaat dus om een kwali-teitscontrole van de hele school: de directie, de leer-krachten, de leerlingen en de algemene schoolcultuur. Nie-mand hoeft zich daar ze-nuwachtig over te maken of zich plots anders te gedragen omdat de inspectie in de buurt is. Alleen een realis-tisch beeld kan een realis-tisch verslag opleveren. En daar is iedereen mee ge-diend.Het verslag is een advies aan de minister van onderwijs. Die beslist dan of de school erkend en gesubsidieerd

wordt. Is het oordeel nega-tief dan krijgt de school tijd om de tekorten te ver-beteren. Later komt er een nieuw inspectiebezoek.

De röntgenfoto De onderwijsinspectie nam dit schooljaar 109 voltijdse secundaire scholen onder de loep.En wat blijkt?Er heerst over het alge-meen een positief werk- en leefklimaat. De leraars zetten zich in om de leer-lingen sociaal en emotio-neel te begeleiden. Ook di-recties maken werk van ini-tiatieven die niet alleen met de leervakken te ma-ken hebben. Dat vindt de inspectie goed.En de leerstof zelf?Die wordt nog te theore-tisch aangepakt. De in-specteurs vinden dat de leerlingen meer praktijker-varingen mogen opdoen. Ze menen ook dat de le-raars te weinig tijd beste-den aan leren communi-ceren. Verder moet er echt aan het taalgebruik op school worden gewerkt. Dat is soms erg slordig.De onderwijsinspectie raadt initiatieven voor leerlingenparticipatie aan. Dat vinden zij belangrijk. De leerlingen moeten meer kansen krijgen om zelf-standig te worden. Kortom, het onderwijs moet meer leerlinggericht worden.Streng maar rechtvaardig toch, die inspecteurs?

FLUITEN NAAR JE CENTEN Vanaf je vijftiende mag je als jobstudent aan de slag. Zo-lang je geen achttien bent, heb je daarvoor eigenlijk de toestemming van je ouders nodig. Die toestemming moet niet op papier staan zolang je ouders niet moei-lijk doen over het feit dat jij vakantiewerk doet. Wie jon-ger dan vijftien is en toch wil werken, bijvoorbeeld als model, moet een vergunning aanvragen.Nieuw is dat jobstudenten vanaf dit jaar een solidari-teitsbijdrage betalen. Solidair waarmee? Met de krappe kas van de sociale zekerheid. De student betaalt 2.5 %, de werkgever 5 % sociale bij-drage. Op een maandloon van bijvoorbeeld 40.000 frank levert de jobstudent 2000 frank in. Deze bijdrage

houdt de werkgever in bij betaling van je loon.Voor studenten met een va-kantiejob bestaat een speci-aal arbeidscontract. In zo’n contract wordt de overeen-komst tussen werkgever en student vastgelegd. Wie niet in de clinch wil met de ar-beidsinspectie zorgt er best voor dat hij zo’n contract in handen heeft.Als jobstudent teken je drie contracten: één voor de werkgever, één voor de ar-beidsinspectie en één voor jezelf. Zonder contract sta je nergens. Het komt wel vaker voor dat studenten zonder contract naar hun centen kunnen fluiten.Bij problemen kan je voor gespecialiseerde hulp te-recht bij vzw Jobwerking - Dr.L.Colenstraat 7 - 8400 Oostende - Tel 059/55 25 25. Deze vzw verzamelt klachten en ijvert voor een strenger wettelijk statuut voor job-studenten.

Wat doe ik als ik een namiddag helemaal vrij ben? Ze hebben het aan enkele duizenden jongeren gevraagd. Weliswaar niet aan mij, ik was aan het slapen.

Hobby 93%84%

tv / video 87%85%

babbelen / telefoneren 87%95%

sport 76%78%

lezen 55%69%

schrijven 34%41%

radio beluisteren 27%27%

4de jaar6de jaar

Tegen de tijd Ik heb echt het gevoel dat ze ons op school geen vrije tijd meer gunnen. We worden van de ene toets naar de andere taak voortge-jaagd. Ondertussen heb ik het gevoel dat de tijd voorbij vliegt (dit jaar was gewoon een wer-velwind). Dat tempo is gewoon niet vol te hou-den. (Marco, 4de jaar)

Driehoeks m e n i n gVeerle, Joni en Griet zijn sfeerbeestjes. Zij houden het liever gezellig. Onder een ge-zellige school moeten leerlin-gen mee hun schouders zet-ten, vinden zij. Omdat je niets voor niets krijgt. Niet in Puurs, niet in Erps-Kwerps, niet om het even waar. Omdat je van onverschillig alleen maar onverschilliger wordt. Omdat zuur alleen maar zuur-der maakt.

Griet: “De reorganisatie van onze school zorgde voor een diepe kloof tussen ASO en TSO-BSO. Je kan dat moeilijk een vooruitgang noemen. Daar moeten we aan werken. We moeten er opnieuw de sfeer in brengen.”Joni: “Soms verwijten ze me dat ik te veel hooi op mijn vork neem, dat ik te veel wil organiseren. Ik moet dat dan altijd opnieuw met de anderen uitpraten. Daar kruipt energie in. Ja, overleggen en zo kan beter, maar waar leer je dat? Je moet het allemaal maar zelf uitvinden. Dat zit me soms dwars.”Veerle: “Als we de activiteiten van de leerlingenraad met af-fiches of via het infobord aankondigen of in de klassen propageren, zijn de reacties meestal lauw en soms zelfs negatief. Maar achteraf valt het altijd reuze mee. Dat doet dan deugd. Dan weet je waar-voor je het doet.”

Hier zijn de skeelers! Pakken post gekregen (enquêteformulieren, kritische meningen, toffe voorstellen, creatieve ideeën...). Spijtig genoeg kunnen we niet alles publi-ceren of beantwoorden. Maar we houden er wel rekening mee.Dit zijn alvast de eerste winnaars (de anderen volgen in september, je kan nog enquêtes insturen tot 30 juni).Een disc-man voor de oren van: Karlien Coenaerts en Jo Surdiacourt

skeelers voor de voeten van: Laëtitia RodriguezCD-bons voor de kassa van: Mathias Batsleer, Leen Vercauteren, Frederick Vanwynsberghe, Els Jacobs en Greet Van den Heuvel.

BLAUWE PLEKKEN Begga droomt van achter haar wiskunde-wetenschappenbank in Oude-naarde over theater, dans, voordracht en muziek. Of ze niet een dag haar bank mag ruilen voor iets creatievers… afdeling woord in een kunsthuma-niora bijvoorbeeld ? Geen enkele moeite mee. Ruil je bank.8.15 uur: Oef. Ik bevind me op het juiste adres, op de juiste dag en met de perfecte timing aan de ingang van de school. Overal gekleurd haar, piercings en speciale kleren. Zit ik hier op een kunstschool? ‘Het secretariaat?’ ‘Dat is die kant op.’ Wow, nooit gedacht dat iemand zijn special-effect-kapsel kon com-bineren met een vriendelijke glimlach. Mijn eerste les zit er al op en het moet nog beginnen.8.30 uur: Ik word naar de klas gebracht. De school is eigenlijk niet zo groot, maar met al die binnenkoertjes en smalle gangetjes wordt het wel een beetje ingewikkeld. Iedereen is al binnen. De directrice stelt me voor. Hallo. Geen reactie. Het is vandaag maandag. De lerares biologie steekt moedig van wal. Ze heeft het over enzymen en neurotransitors. Terwijl ik geneigd ben om in een zoutloze les toch de indruk te wekken dat ik geïnteresseerd ben, halen de andere leerlingen nadrukkelijk hun slaaptekort in. Ik vind nochtans dat de le-rares bio het goed bedoelt. Niet getreurd, op naar de volgende les. Dit was toch een kunstschool, nee?9.20 uur: Audio-visuele vorming. De klas splitst zich in twee. Ik loop achter twee meisjes die ook de richting ‘woord’ volgen. Ze zijn bereid me de weg te wijzen maar gaan niet mee naar binnen. "We hebben onze taken niet bij en dan heeft de leraar liever dat we niet naar zijn les gaan". Ik zucht.Boekentassen worden neergeploft in een soort atelier. De ruimte is in drie de-len opgesplitst door zwarte gordijnen. De deur van het lokaal blijft open. In dit lokaal kan je ademen. Mijn klas is na bio ontbonden tot een klein groepje van ongeveer vijftien man. De leraar audio ziet er vrij up to date uit. Ik huppel wat achter mijn eendagslotgenoten en ontdek de doka (de donkere kamer waar het door al de rode lampjes niet echt donker meer is). In een kunstschool staan creativiteit, originaliteit en improvisatietalent hoog aangeschreven, terwijl die eigenschappen in het ASO gewoon mooi meegeno-men zijn. Bedenk ik zo. 10.10 uur: De bel rinkelt. Laat vallen wat valt. Kunst of geen kunst. ‘t Is pauze!10.27 uur: De pauze ligt al zeven minuten achter ons maar niemand reageert. Iedereen blijft gewoon staan totdat een lerares ons naar binnen jaagt. 10.30 uur: Nog een uurtje audio. Het gaat al wat vlotter en ik begin iedereen wat beter te kennen. De leraar benadert elke leerling persoonlijk en praat over de projecten waarmee ze bezig zijn. Het nadeel is wel dat je je voor alles en

nog wat moet kunnen verantwoorden tegenover de leerkracht. Als ik eens iets vergeet kan ik in mijn school makkelijker onderduiken in de anoni-miteit van de grote klasgroep . 12.00 uur: Middag. Ik zit samen met enkele klasgenoten in een café en le-pel mijn yoghurtje uit. Strafstudie, een briefje van je ouders en Begga beter in de gaten houden. Dat zou de tol in mijn school zijn voor een mid-dagje café-zitten. Ik denk niet dat de anderen goed beseffen in wat een vrije school ze zitten. Even uurrooster checken. 13.00 uur: Twee uur lichamelijke op-

voeding. Voor de turnlessen moeten we uitwijken naar een soort hangar wat verderop. Althans de meisjes. Jongens mogen deze week rondjes lopen aan de plaatselijke vijvers. Dé marteling van de week. Turnlessen zijn redelijk univer-seel. “Een volgende oefening voor het examen.” De lerares schreeuwt boven de roffelende regen op het metalen dak. Armen in de lucht, buikspieren spannen! Het dak lekt.14.30 uur: Trainingsbroeken en sportschoenen gaan nog niet terug in de sportzak. De dag wordt afgesloten met moderne dans in een dansstudio in de stad. Het meest waarneembare verschil met mijn school is de mobiliteit. De leerlingen moeten er hier zelf voor zorgen dat ze op tijd in de verschillende studio’s aankomen. Deze keer nemen we bijvoorbeeld de tram. Tijdens de les-uren!15.00 uur: De danslerares verwelkomt me supervriendelijk en dus stort ik me vol enthousiasme in ‘de beweging’. Oefening baart kunst. Leren je publiek aan-kijken, concentreren, bewegen en je vooral eens goed laten gaan. Zalig. Alhoe-wel. Mijn ruggengraat lijkt wel een giftige paddestoel. Ik zie ook al rode stip-pen op mijn schouders en benen. (Blauwe plekken zijn eerst rood.) Pff... ik ben uitgeput. Doen ze dat hier elke week?17.00 uur: Ik ga naar huis. Vandaag zat ik in een heel ander schoolleven dat toch ook weer een beetje hetzelfde was. En morgen: de kunst van elke dag.

JAN (16): “ Ik lach niet met spotten.” Vliegtuigen zitten al lang in mijn bloed. Als klein manneke kon ik al uren naar voorbijzwevende vliegtuigen staren. Ik vond ze ongelooflijk mooi. Zo’n vijf jaar geleden ben ik begonnen met het opschrijven van registratienummers. Elk vliegtuig heeft achter de middelste deur zo’n nummer. Je

kan zo’n registratienummer het best vergelij-ken met de nummerplaat van een auto.

Telkens als er een vliegtuig naar bene-den duikt om in Zaventem te landen,

schrijf ik het nummer in m’n boek.Nu weet ik uit m’n hoofd welke

modellen de vliegtuigmaatschap-pijen op Zaventem laten vlie-gen. Als ik naar boven kijk en de lucht afspeur naar oude en nieuwe modellen, heb ik alle tijd. Zo’n groot log ding beweegt zich verbazing-wekkend door het lucht-ruim. Even bijsturen, laag over de velden van Erps-Kwerps en tenslotte de ‘touchdown’.Op school krijg ik af en toe wel de op-merking “ga jij nog

maar wat naar vliegtuigjes koeke-

loeren”. Dat doet me echt niets. Ik laat ze

maar praten en ga na school meestal naar het

‘spottersstraatje’. Daar kom ik dan andere spotters tegen. Toeristen en amateurs lopen altijd onmiddellijk naar de lichten die de landingsbaan aanduiden. Stom. Daar zie je geen re-gistratienummer omdat je onder het vliegtuig staat. Op deze plek wel.

Ook in de lucht zijn er elke dag twee spitsuren. Van acht tot

tien uur ‘s morgens zijn het vooral kleinere modellen

die vertrekken en aanko-men. Van halfzes tot acht ‘s avonds wordt het aan-schuiven voor de grotere. De boeing 777 van United komt elke avond rond zeven uur aan. Machtig toestel.Als ik niet naar het spotters-straatje ga, zit ik meestal

thuis op het terras. Mijn vader heeft een telescoop die ik dan

gebruik om alles in detail te kunnen bekijken.

Tijdens de vakantie ga ik met mijn ouders op vakantie naar Duitsland en

Ierland. Mijn boeken met registratienum-mers neem ik niet mee. Veel te veel gesleur.

Pen en papier steekt in mijn achterzak. In Ierland zal ik zeker een paar modellen te zien krijgen die hier niet voorkomen. Nieuwe modellen zijn leuk om te ontdekken.Later word ik piloot. Op school koos ik daarom een wiskunderichting. Dat is een goede voorbe-reiding op de pilootopleiding. Ah, yes, op een dag zit ik ook boven de wolken.

RONALD (19): “Onze klas, dat is Erps!” Sorry, maar ik heb altijd vuile handen van de olie. Altijd prutsen aan brommertjes. Ik zit in het laatste jaar auto-

mechanica. Als de leraars de naam van onze

klas uitspreken (6BAT!) zullen

ze mis-schien wel eens hun w e n k-brauwen f ronsen . Maar de

meeste le-raars (vooral

die van prak-tijk) hebben

echt gezag. Ze weten hoe ze met

mensen moeten omgaan. De klas hangt ongelooflijk

goed samen. Datzelfde gevoel heb ik in Erps: het is hier gezellig, ik ken iedereen en we maken er samen iets van. Ik zou nooit of nooit in een stad willen wonen. Die van Kwerps ken ik niet zo goed. Daar kom ik ook niet zoveel. Met mijn brommertjes blijf ik liever in Erps. Stel dat de politie mij pakt, dan betaal je al snel 75.000 frank boete. Zo’n brommertje dat normaal maar 25 km/u rijdt, opdrijven tot het drie keer zo snel gaat. Dat is de max. Maar het mag dus niet. Meestal repareer ik gewoon de brommertjes van de vrienden hier. Daar léér ik ook veel mee. Veel huiswerk ofzo hebben wij niet. Volgend jaar doe ik het zevende jaar elek-triciteit. Ik kan stage lopen in een garage. Daar zal ik ze eens laten zien wat ik kan. Misschien mag ik daar dan blijven. Tus-sendoor doe ik nu ook al wat jobs: aan auto’s of in tuinen werken. In juli ga ik echt officieel vakantiewerk doen. Met het geld gaan we in augustus voor het eerst een maand naar Spanje: Lloret del Mar. Een hotel aan het strand, met een tiental vrienden en vriendinnen. Daar tel ik de dagen echt voor af. Thuis ligt mijn vrije tijd nogal vast: de brommertjes, mijn lief en de vrienden. Naar de film gaan we bijna nooit (mijn lief heeft Filmnet). We kijken ook altijd samen naar Wit-tekerke en Melrose Place. Niet echt mega-interes-sant, maar kom. De Simpsons wél. Die moet ik zien. In het weekend trekken we met een groepje naar de stad, voor house. Maar ik ben geen echte Johnny. Ik voel me meer een kruising. Eigenlijk heb ik leren houden van alle soorten muziek. Of ik me ooit verveel? Ja, als mijn kameraden toevallig niet in het dorp zijn. Dan sleutel ik maar aan de brommertjes. En droom ik van Spanje. Een mens moet zweten om te kunnen genieten.

Je zult het niet geloven, maar toen wij tijdens de paasvakantie met de school in Rome waren, vroeg een verkoper van waar wij

waren. «Belgium? Ah, Erps Kwerps!», riep hij. Wij konden onze oren niet geloven. Waar ligt Erps-Kwerps eigenlijk? En wat doen jongeren dààr met hun vrije tijd, vroegen wij ons af.

Geen vraag is te gek, of wij zoeken het antwoord. We trokken met de

hele ploeg naar Erps-Kwerps (in het verlengde van de startbanen van Zaventem). Op zoek naar het Erps-Kwerps-gevoel:

jong zijn in Vlaanderen, vakantie in zicht.

PIETER (15): “Ik kan geen witloof meer zien.” Kom gerust binnen. Stoort niet. Ik ben toch al-leen thuis. Mijn zus hangt hier ook wel rond, maar die loopt niet in de weg. Mijn ouders zijn dit jaar 25 jaar getrouwd, die zijn er een weekje tussenuit. Ik gun ze dat. Elke dag in het witloof, dat is niet om te lachen. Opeten, zoals jullie, dat is gemakkelijk, maar witloof kweken, daar komt wat bij zien. Bij ons is het ook in de volle grond te doen, geen hydrocul-tuur, dat is niet om te eten. De mensen willen dat niet. Elke dag sta ik om zes uur op en help ikmijn vader of zorg ik voor de beesten. Als ik oschool aankom, heb ik al gewerkt. De anderen komrecht uit hun bed. Zeker in de zomer moet je het niet onderschatten. Met de hark in de brandende zwitloofplantjes uitdunnen. Of het onkruid eruithakomt geen einde aan. En altijd weer opnieuw. Ik ka

witloof meer zien. Jullie wel, hoop ik, dat ivoor ons. Ik krijg wel wat geld voo

hulp, maar met 90 frank peloop je niet ver. Ook niet in

Kwerps. Maar het zijn mders, wat wil je?

Thuis moeten werkenaltijd plezant, behalde tractor rijden, tof. En op de stiwat gevaarlijk, mje zo’n stier govoedt, valt himee. Dat is zode mensen zezorg ook vokoeien, het varvooral mijn dDat zijn mijn ften. Daar ben wijls mee bezigbuur help ik oregeld, die is kramer. De vra

gen inladen. Datgraag. Toffe kere

buurman. Daar kaneens iets tegen zegge

Ik moet misschien wwerken, maar toch voel ik m

vrij. Een beetje als mijn duiven, soms wegvliegenin de kooi. We hangen hier goed aan elkaar. De jeweging, dat is mijn ontspanning. Al mijn kamerader bij. En als ik naar de jeugdbeweging ga, moet iwerken. Ik wil hier nooit weg. Als je in de landbbent grootgebracht, kan je het in de stad niet gwoon worden. Alleen wil ik later geen witloofkwker worden. Mijn vader heeft dan wel geen opvolger, want mijn broers en mijn zus zien het ooniet zitten. Ik zit nu in het derde jaar mechanische technieken. Misschien zoek ik wel iets in die richtingMaar ik ga er niet voor in de stad wonen.

VEERLE (18): “Het dorp is mij te eng.”

Ik heb niet zo’n sterk ontwikkeld Erps-Kwerps gevoel. Ik ben dan ook een inwijkelinge. Ik studeer moderne talen -

wiskunde in Leuven en help als vrijwilligster in de we-reldwinkel in Kortenberg. De tijd die ik in Erps-

Kwerps doorbreng is dus beperkt. Ik zing wel in het jongerenkoor van Kwerps, en dat zou ik voor

geen geld van de wereld willen missen. Pure ontspanning. Met je stembanden ongekende hoogten bereiken. En dan lachen geblazen.Mijn toekomst zie ik zeker niet hier. Die vliegtuigen gaan nog voor veel problemen zorgen. Ik ben geïnteresseerd in kunst, rei-zen en andere culturen: Oost-Europa, Azië, Afrika. Ooit wil ik best eens door La-tijns-Amerika zwerven of door Nepal trekken. Deze zomer reis ik met een groepje jongeren naar Turkije. Daarvoor ga ik eerst een maand werken. Nee, het dorp is mij te eng.

Misschien daarom dat ik buiten het

jeugdkoor hier in Kwerps nergens

bij betrokken ben.

LEEN (17): “Cocktail exotique in de sneeuw” Eén ding weet ik zeker. Deze vakantie ga ik niet werken. Ik zal later nog tijd genoeg hebben om geld te verdienen. Wat voor job ik precies wil weet ik nog niet. Iets met talen, denk ik. Da’s handig, want als ik eenmaal geld verdien wil ik veel reizen. Doen waar ik zin in heb in een of ander exotisch oord. Of lekker skiën

in de bergen. Gelukkig is er in Erps-Kwerps nog veel te doen voor

de jeugd. Al moet je wel zélf het initiatief nemen, anders verveel je je dood. Ik zit bijvoorbeeld bij

de jeugdbeweging, zo leer je natuurlijk een hoop mensen kennen. Vroeger speelde ik ook

piano. Daar ben ik ondertussen wel mee gestopt. Het werd me toch iets té moei-lijk.

LINDE(17): “Als au pair in het buitenland” In Erps-Kwerps is er tenminste nog plaats om je kinderen buiten te la-ten spelen. Ik ben graag met kinde-ren bezig. Later zou ik les willen ge-ven in een lagere school. Maar ik zou het wel anders aanpakken dan hoe

het nu op school gebeurt. De leerlin-gen meer au sérieux nemen bijvoor-

beeld. Deze vakantie ga ik voor het eerst een echte vakantiejob doen. Zo kan

ik geld verdienen om een paar dagen met vrienden op stap te gaan.

Naar de Ardennen of de kust. Als au pair naar het buitenland trekken, dat lijkt me ook wel leuk. Een beetje reizen en met kinderen bezig zijn. Beter kan toch niet?

PETER (16): “Zo maar er op uit.” Mij krijgen ze hier niet weg. In Antwerpen en Neder-land lachen ze met de naam van ons dorp. Het is dan ook beroemd, bekend van de boeken van Urbanus, Kieke-boe en Kramikske. Ook het Rattenkasteel van Nero ligt in Erps-Kwerps. Mijn buren zijn landbouwers. Ik help ze graag. Zelfs in Wallonië ga ik boeren helpen. Ik trek ook dikwijls de velden in, zo maar er op uit. Zelf zou ik wel geen boer durven worden. Er zijn er hier zo veel op de fles gegaan. Verkeerd geïnvesteerd en stop: gedaan. Bedrijf verkocht en

moeten verhuizen. Nee, ik zoek wel ander werk, maar

tussen het groen voel ik me thuis.

Hier wonen, dat is mijn vakan-tie.

CARLA (17): “Tussen de schapen in Nieuw-Zeeland” Nieuwe dingen ontdekken. Da’s iets voor mij. Ik houd me dan ook met van alles en nog wat bezig. Sport bijvoorbeeld. Ik doe karate en ga fit-nessen. Om me eens goed uit te le-ven. En voor mijn conditie. Ik zing ook in het jeugdkoor van Kwerps. Een groep meiden samen, da’s pas lachen geblazen.Naast sporten hou ik ook van kunst. Graffiti, als dat geen kunst is! Dan zie je pas echt wat er bij de jongeren leeft. Maar dat vind je niet in Erps-Kwerps. Daarvoor moet je in de stad zijn. Of de jeugd van tegenwoordig on-verschillig is? Nee, toch niet op onze school. De leerlingenraad organiseert allerlei activiteiten, rond drugs of sexueel misbruik. De school staat daar 100 % achter. Deze zomer ga ik eerst een maand werken. Met het geld trek ik er op uit. Naar de Arden-nen of naar Nieuw-Zeeland. Als ik het voor het zeggen had, was de keuze vlug gemaakt.

NELE (17): “ Batsen op neutraal terrein.” Hier in Erps-Kwerps zijn er geen kliekjes. Selec-tief je vrienden kiezen heeft weinig zin als er maar één café, één jeugdhuis en één jeugdbewe-ging in je dorp huist.Vroeger werd elke week zwaar gefuifd in de plaatselijke sporthal. Tijdens die techno-fuiven kwamen gasten uit de omliggende dorpen elkaar hier opzoeken. Erps-Kwerps was neutraal terrein en dus ideaal om elkaar te treffen. Bang ben ik er nooit van geworden. Ze waren zo galant om hun frustraties buiten op elkaar uit te werken. Ik had daar geen last van. De gemeente wel. Dus: sport-

hal dicht. Binnenkort stap ik mee in

het bestuur van ons jeugdhuis. Verzin-

nen en uitwer-ken van acti-

v i t e i t e n , b o e k h o u-ding en popularise-ring van het jeugd-huis staan

al op mijn programma.

‘t Zal niet ge-makkellijk zijn

maar ik leer het wel.

k op men

werk zon die alen. Er an geen is goed or mijn r week n Erps-ijn ou-

is niet ve met dat is

er, wel maar als

ed op-ij best oals bij ker? Ik

oor de rken en duiven. favorie-

ik dik-g. Onze ook ge-markt-chtwa-

t doe ik el, onze n ik ook en.el veel me hier n, soms ugdbe-

den zijn ik niet

bouw ge-e-l-k

-g.

De ruimte inJe gewichtloos voelen? Een maanwandeling ma-ken? In de capsule van een ruimteveer stappen? Mission-control spelen? Een satelliet repareren? Astronaut worden?DAT KAN!Je maakt het allemaal mee in het Euro Space Center in Redu.Een ruimtestage van één week kost ongeveer 16.000 frank. TWEE JONGE LEZERS VAN KLASSE MOGEN TIJDENS DE VAKANTIE GRATIS OP RUIMTE-STAGE.En veertig andere krijgen meteen 25% korting.

Een opwindende belevenis. Je brengt je eigen sa-telliet in een baan om de aarde, je moet een hele bemanning veilig terug op aarde loodsen, samen met je teamgenoten een shuttle besturen, een satelliet herstellen, een reddingsoperatie mee-maken, met satellietbeelden het weer voorspel-len … Ten slotte bouw je ook je eigen miniraket en die kan je meteen lanceren. Je maakt een training mee zoals echte astronau-ten: gewichtloosheid, desoriëntatie, maanwan-delingen, fysieke training, cursussen astronomie, werken met computerprogramma’s, een vlucht-simulatie enz. (Een geruststellende gedachte: alles verloopt in het Nederlands en je zit in een kleine ploeg leef-tijdsgenoten.)

Je verblijft een week in het Euro Space Center. Daar is trouwens nog een en ander te zien (voor een gewone vakantie-uitstap bijvoorbeeld). Je kan er in een Space Shuttle stappen of in het Europees laboratorium Columbus. Allemaal na-gemaakt op ware grootte. Je vindt er levensech-te onderdelen van ruimtetuigen en satellieten, video’s, maquettes, tentoonstellingen, audiovi-suele shows die je in het heelal slingeren enz. Er is een Space Show en je maakt een driedimen-sionale uitstap aan boord van het holorama.Je kan er (volgend schooljaar?) ook met de hele klas naartoe, voor één of meer dagen. Ze werken een programma uit op maat. Vlakbij liggen trou-wens Belgacom Lessive (het grondstation voor telecommunicatie), de grotten van Han, het boe-kendorp Redu en de Lesse (voor afvaarten per kano of kajak).

Het Euro Space Center ligt vlak naast de snel-weg in het hart van de Belgische Ardennen in Redu. Het is elke dag open van 10u tot 17u. Rue devant les Hêtres, 1 Redu-Transinne, 6890 Libin. Tel 061/65 64 65 fax 061/65 64 61

Knip deze bon uit en plak hem op een briefje waarin je uitlegt waarom jij zo graag op ruim-testage wil. Vermeld zeker je naam, adres, tele-foonnummer en leeftijd. De stages beginnen telkens op zondag en eindigen op vrijdag. Duid je voorkeurweken aan. Overleg wel eerst met je ouders of het ook kan en mag. De stages gel-den voor iedereen in het secundair onderwijs, jongens én meisjes. Stuur je brief voor 5 juli naar Klasse voor Jon-geren (De ruimte in) - Koningsstraat 138, lokaal 515 - 1000 Brussel.De winnaars bellen we meteen op. Bij de ande-ren krijgen veertig kandidaten meteen de kans om een stage mee te maken met 25% korting: 12.000 frank i.p.v. 16.000 frank.

Het geheim van Picasso «Een museum is saai. En kunst is niks voor mij.» Dat denken waarschijnlijk de meesten van je klas. En dan ontdek je plots het geheim van Picasso, de schat van Dali, de kracht van Rubens of het mysterie van Magritte. Achter een gids aanzeulen door een museum vind je misschien helemààl niets. Maar alléén is ook maar alleen. Daarom deze ongelooflijke kans voor een vakantiedag met klasse.DUIZEND LEZERS VAN KLASSE VOOR JONGEREN KRIJGEN DEZE ONTDEK-KINGSTOCHT GRATIS. Je komt naar het grootste museum van ons land. Het is wereldberoemd en telt zeven verdiepingen onder de grond: de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel. Je komt alleen of je brengt je vrienden mee (maximum 8 man). Je kiest zelf een dag uit tijdens de zomer-vakantie. Wij wachten je op voor een VIP-bezoek en alles is gratis!

Zo’n VIP-bezoek ziet er als volgt uit:1 We ontvangen je met open ar-men. Er staat zelfs een drankje klaar. We praten wat over kunst, wat jou (niet) interesseert en andere onzin. 2 We lopen niet het hele museum af. We kiezen er enkele kunstwerken uit (oude kunst? moderne kunst?) die jou echt kunnen interesseren. Een leuke gids die gewoon is met jongeren te werken, volgt je op je ontdekkings-tocht.3 Als je het beu bent of als we uitge-praat zijn (pakweg na een uur of twee) ronden we de zaak af. Je kan dan nog op eigen kunstbenen ronddwalen in dit schitterende museum (er is ook een cafetaria en een museumshop). Bo-vendien krijg je nog gratis een kunst-zinnige verrassing mee naar huis. (Ja, die Picasso zal niet misstaan op je kamer.)Het aanbod geldt voor alle lezers van Klasse voor Jongeren, leerlingen uit het secundair onderwijs. Je kiest zelf een

dag uit tijdens de zomervakantie (niet op zaterdag, zondag of maandag). Je komt in de voormiddag (10u) of namid-dag (14u). Wie de bon instuurt, krijgt een bevestiging thuis: de VIP-uitnodi-ging voor jou (en je vrienden?) en een plannetje. Het museum ligt vlakbij het Centraal Station. Wie niet in Brussel woont, krijgt ook nog extra toeristische informatie over Brussel. Kan je er een hele daguitstap van maken. Met de trein kan je er goedkoop geraken, vraag informatie in het station. Je ouders kunnen je eventueel wel brengen. Ze kunnen ook het museum bezoeken (als ze betalen), maar ze kunnen niet deel-nemen aan jouw VIP-bezoek. Dat is al-leen voor jongeren!

JA, IK KOJA, IK KOM M NAAR BRUSSEL NAAR BRUSSEL Graag een gratis VIP-bezoek aan het Museum voor Schone Kunsten.

Naam:

Adres:

Tel:

Leeftijd:

Ik kom graag op een van de volgende data: (tussen 1/7 en 31/8, niet op zat, zon, maandag):

Liefst voormiddag / namiddag

Ik kom alleen / met … personen (uit het secundair onderwijs, max.8)Ik wacht op een bevestiging.

Stuur de bon meteen naar Koninklijke Musea voor Schone Kunsten (Het ge-heim van Picasso) - Museumstraat 9 - 1000 Brussel.

D E V A R KENSPEST O P SCHOOL ♦ Ik vind dat op sommige scholen slecht gereageerd wordt op pesten. Vele le-raars hebben zelf schrik van de pesters of zijn bang fouten te maken wanneer ze iets ondernemen. Zodat degene die gepest wordt nog meer gepest zal wor-den. Er bestaan op onze school veel kanalen waar-langs je hulp kan vragen, maar ik heb de indruk dat ze niet echt goed werken. Mijn zus wordt erg gepest op school. Ze heeft geen leven meer en wij ook niet want de pesterijen druk-ken hun stempel op haar en dus ook op ons gezins-leven. (Sara, 5de jaar)

♦ Vroeger werd ik dikwijls gepest omwille van m’n uiterlijk. Ik had korte ha-ren en droeg een bril. Daar kwam ook nog bij dat ik vrij veel last had van jeugdpuistjes. Nu hebben we een toffe klas. Nie-mand wordt er gepest. Dat er op school gepest wordt is heel duidelijk, vooral op de speelplaats bij de eerste graad. Er is een groep leerkrachten per graad waar je met je problemen over pesten terecht kan. Ze proberen dan samen met jou een oplossing te zoeken. Het is een heel goed initiatief, maar ik denk dat de leerlingen schrik hebben om zoiets tegen een leerkracht te zeggen waar je les van hebt, of juist geen les van hebt. Ik zou zoiets altijd tegen m’n ouders of zus-sen zeggen. Zeker niet te-gen een leerkracht. (Veer-le, 6de jaar)

♦ Kies de onderwerpen nu toch eens wat boeiender

en schrijf niet voortdurend over “pesten en pestkop-pen”! In de Klasse voor le-raars hebben jullie het daar ook al altijd over. Er worden toespraken ge-houden over pesten! Op de speelplaats worden we al de hele tijd berispt over het feit dat we niemand mogen uitsluiten. Klasse, leraars, enz.. pest ons niet. We zijn het beu! Er be-staan ook klassen zonder pestkoppen. (Simon, 3de jaar)

♦ De reportage over pes-ten vond ik heel verrijkend en reëel. Hebben jullie er ook al eens aan gedacht om over de gevolgen van jarenlange pesterijen te schrijven (zelfmoord e.d.)? Ook in Klasse voor leer-krachten zou het niet mis-staan. (Naam bekend, 5de jaar)

♦ Ik zit nu in het vijfde jaar in een strenge meisjes-

school en mijn klas valt echt niet mee. Ik zit er al drie jaar mee opgescheept en bij de gedachte dat ik volgend jaar opnieuw bij hen zal zitten, word ik de-pressief. Vorig jaar waren er drie van de klas die een meisje pestten. Ik was één van de ‘zwijgers’, en daar schaam ik me echt voor. Dat meisje is uiteindelijk met een zware depressie in het ziekenhuis beland. Ik voelde me toen heel erg schuldig, terwijl de pestkoppen geen schuld-gevoelens hadden. Inte-gendeel, ze zochten een nieuw slachtoffer. En spij-tig genoeg werd ik dat slachtoffer. Nu laten ze me voorlopig gerust, zij hebben opnieuw een slachtoffer gevonden. Ik durf dat meisje niet te verdedigen uit angst om zelf weer gepest te wor-den. Ik zou haar willen helpen maar ik ben er te zwak voor. Ik vind het goed dat jullie aandacht besteden aan dit onder-werp. Misschien gaan an-deren van mijn klas ook eens reageren tegen die 3 pestkoppen. (Naam be-kend, 5de jaar)

♦ Ik heb een goede ver-standhouding met velen van mijn school. Toch word ik nog gepest. Ik vorm samen met enkele vrienden een kliekje dat nogal gewaardeerd wordt door de directie en het le-rarenkorps. Vanaf oktober begon de miserie. Mijn vriend was zijn agenda verloren en vond hem doorweekt met kraantjes-water terug in de goot-steen van het biologielok-aal. Zelf kreeg ik steentjes en boterhammen in het gezicht gegooid. Ik be-sprak het hele probleem met onze directeur en die beloofde er iets aan te doen: een dossiertje met klachten over de pesters. Maar het werd steeds er-ger. Ik heb zelfs enkele ka-ratestampen tegen mijn hoofd gekregen die ik dagen nadien nog voelde. Ik ben toch maar naar het

secretariaat gestapt waar ik mijn hele verhaal uit de doeken deed. ‘s Avonds heeft mijn vader met de directeur gebeld. Enkele weken later is iemand van de pesters geschorst voor de gebeurde feiten. Na-dien is ook één van die lui voor altijd van school ge-vlogen. (Noem mij maar Jef, 4de jaar)

♦ In onze klas werd ie-mand geregeld het slacht-offer van pesterijen. Voor-al kleinerende dingen kreeg hij naar zijn hoofd geslingerd. Samen met en-kele klasgenoten besloten we het probleem aan te pakken. Ook de leerkrach-ten steunden ons en sa-men zochten we een op-lossing. Momenteel is de klassfeer stukken beter. Ik ben enorm gelukkig dat we de persoon in kwestie toch konden helpen, want ik weet zelf wat het is om gepest te worden. (Naam bekend, 4de jaar)

♦ Met veel interesse las ik het artikel over pesten. Natuurlijk wordt er ook in onze school gepest en ge-treiterd. Graag zou ik het boek dat jullie weggeven willen lezen en gebruiken om dit euvel hier wat meer uit de wereld te hel-pen. Omdat deze school veel internen heeft en de jongens en meisjes samen leven, stopt het pesten niet na de les. (Frédéric, leraar)

We hebben 20 boeken “Pesten, gedaan ermee” aan deze en andere brief-schrijvers gestuurd. Pech voor de pestkoppen.

Hartverscheurend Bedankt voor jullie bijdrage over een goede studiekeuze (Kiekens zonder kop). Maar het is niet altijd zo gemakkelijk. Moet ik mijn gevoel volgen of mijn verstand? Het is precies of die twee mij uit elkaar trekken. (Ann, 6de jaar)

VVALSE DECORS ALSE DECORS De illustraties op pagina 2 en 7 zijn van Yves Bex. Hij heeft een opleiding ani-matiefilm achter de rug en begint in sep-tember aan zijn eerste eigen tekenfilm over de botsing tussen fantasie en realiteit.

Altijd graag getekend, Yves?

Ja, maar ik heb er ook veel straf voor ge-kregen. Ik heb eens een hele rij banken moeten afschuren. Die stonden ook vol te-keningen van anderen maar MIJN manne-tjes herkenden ze altijd.

Ze zien er ook typisch uit: vol-wassenen als kinderen.

Volwassenen zijn gewoon grote kinderen. Dat wil ik laten zien.

Waarom speelt elke tekening zich eigenlijk af op een ovaal vlak en niet in een vierkant kadertje?

Goed gezien. Daardoor beperk ik mijzelf moedwillig en dwing ik mezelf om meer creatieve oplossingen te zoeken. En toch moet het duidelijk en eenvoudig blijven. Ik gebruik ook veel elementen uit het theater (voorwerpen en valse decors bijvoorbeeld). Dat doet aan vroeger denken. Retro. Met de kleuren probeer ik hetzelfde te bereiken. Ik zit soms eindeloos te mengen om die diepe, felle en contrasterende kleuren te krijgen. Met mijn tekeningen wil ik iets tijdloos uitdrukken: iets van nu en van ver-vlogen tijden tegelijk.

Mooie slotzin!

Board comm

ander: Leo Bormans

Navigator: Jan Van den Bossche

Air-hostess: Sarah Van de PutTijdbom

: Leen Mortier

Luchtleider: Diana D

e Caluwé

Luchtfotografie: Guy Kokken

Hijacker: M

arc Herm

anCrew

: Klas Helga, Appeltuin (achter-

gronden) - Yves Bex (cartoons) - John F. Sullivan (covertekst)Responsible editor: G

. Monard - RAC - 1010 Brussel

Deze jongerenkrant is gratis en verschijnt m

aandelijks. Ze wordt uitgegeven door het depar-

tement O

nderwijs van het m

inisterie van de Vlaamse G

emeenschap. Scholen die dat w

ensen kunnen zich inschrijven voor alle leerlingen van het derde tot het zevende jaar secundair on-derw

ijs. Wie het blad niet via de school krijgt, kan voor 250 frank een persoonlijk abonne-

ment nem

en. Er is ook een KLASSE voor Leerkrachten en een KLASSE voor Ouders (voor leer-

lingen tot en met de eerste graad secundair onderw

ijs). Zo maken w

e samen school.

GE

NI

ET

M

AA

R

LE

ES

M

ET

M

AT

E

KLASSE VOO

R JON

GEREN

Koningsstraat 138 lokaal 515 - 1000 Brussel tel 02-211 45 82 - fax 02-211 46 61U

RL: ww

w.artefact.be/klasse

e-mail: klasse@

artefact.be

MIJN MENING© Kunnen leerkrachten uit het ASO eens niet om de x aantal jaren in het BSO lesgeven en omgekeerd? Het merendeel van de leerkrachten uit het ASO is verwend. Ze werken im-mers met verstandige leerlingen die goed presteren en bekommerd zijn om hun resultaten. Bovendien gaan ze ons ook nog meer werk geven, met het excuus: “Jullie zijn van de Latijnse, jullie moeten dat maar kunnen.” Het zou een oplossing zijn deze leerkrachten eens naar het BSO te sturen, waar ze uit hun pijp mo-gen komen om hun leerstof aan te brengen. (Leerlingen 5La-Wi)© De inhoud van jullie blad slaat gewoon op niets, jullie denken waarschijnlijk dat alle lezers naïeve sukkels zijn. Wel, dan moet ik jullie teleur stellen: er zijn namelijk men-sen die ook graag wat serieuze info ontvangen. (Timmy, 5de jaar)© Volgens het decreet op de parti-cipatie van leerlingenraden mogen deze enkel uit afgevaardigden van de 3de graad bestaan. Zijn leerlin-gen uit de 2de graad niet mondig genoeg? Waarom hebben leerlingen geen vertegenwoordigers in de Lo-kale Raad, zijn ze niet bekwaam ge-noeg? Wij zijn een groep recht-streeks betrokkenen! Waarom kan een leerlingenraad niet rechtstreeks een voorstel formuleren aan de Lo-kale Raad? Hiermee zouden we graag een oproep doen aan alle leerlingen (raden) die mee willen helpen om de raden een deftig sta-tuut te geven, waardoor ze op gelij-ke voet moeten behandeld worden door alle betrokken instanties. (Na-mens een leerlingenraad, adres bekend bij de redactie)© We zijn een rumoerige klas, maar toch doen we ons best. Toch hebben we al twee preken gehad van onze directeur omdat het ‘zo’ niet verder kan. Oké, we zijn geen modelklas en

er moet ook ‘iets’ aan veranderen. Maar ondertussen krijgt de andere klas van onze richting uitstapjes naar het buitenland omdat zij wel een modelklas zijn. Dat is toch niet eerlijk? (Eline, 5de jaar)AFGETELDHet zit erop. Ik heb de laatste hon-derd dagen afgeteld maar nu het zover is, ben ik toch niet zo enthou-siast om afscheid te nemen van de school. De vrienden in de eerste plaats. Ik zal ze missen. Sommige leerkrachten ook. Van de meesten heb ik toch wel iets geleerd. Als je ze nodig had, waren ze er ook. Het is een gek gevoel. Van de ene dag op de andere ben je OUD-leerling. Ik begin me zo een beetje als onze pa te voelen.(Bram, 6de jaar)DÉ FORMULEBedankt, laat het volgende nummer van Klasse voor Jongeren ook maar tijdens de examenperiode verschij-nen. Tussen twee examens door kre-gen we de kans om onze Klasse vol te pennen met moeilijke formules. Met jullie chaotische lay-out is er natuurlijk geen kat die dat merkt. (Stijn, 3de jaar)ZOEKERTJEIk vind ‘Klasse voor Jongeren’ een bijzonder goed maandblad! Nu kun-nen wij immers ook eens ons zegje doen. Toch vind ik dat er nog iets ontbreekt, namelijk: zoekertjes. Ik wil graag de spits afbijten: “Ik ben Sara en ik zoek jongeren die - net als mij - houden van lezen, kunst, poëzie, uitgaan, Studio Brussel en vooral: lange brieven schrijven. Zoeken die Sara, zoeken!HALLO MERTENSWanneer ik mijn Klasse krijg zoek ik onmiddellijk de naam Mertens op. Je hebt dezelfde gedachten als ik. Ik ben Dilana, leeftijd 17. Aan de naam heb je het misschien al gemerkt, ik ben een Turks meisje. Als je dan toch

een racist bent, lees dan niet verder. Zeg, Mertens, van jou weten we ook niet veel. Ik denk dat je een ruwe en rare jongen bent, maar je vertelt het niet. Maar ik doe het wel. Er is geen leerkracht die me niet kent. Leer-krachten pootjes lappen, lijm op hun stoel en dan maar nablijven en op de koop toe Zonnekind overschrij-ven. Mijn broer moet soms Klasse voor Jongeren overschrijven van de leerkracht, net als jij. Tof hé. (Dila-na, 5de jaar)VERKEERD OPGEVOEDWat de andere Klasse-lezers ook mogen zeggen... ik vind Klasse een kei-nijg jongerenblad! Diegene die zeggen dat Klasse saai is, zijn ver-keerd opgevoed. De inhoud is elke keer weer interessant en de lay-out is ook altijd de max. Ik kijk dus weer uit naar de volgende Klasse, want die is Klasse! (Linda, 5de jaar)ZICHEN-ZUSSEN-BOLDERVorige week was het weer zover. Bij aardrijkskunde moesten we onze at-las openleggen op de kaart van Bel-gië. Viel mijn oog plots op de naam van een dorp: Zichen-Zussen-Bol-der. Ik bescheurde het van het la-chen. Zichen-Zussen-Bolder. Die van aardrijkskunde vroeg waarom ik zo hard en onbeleefd moest lachen. Ik vroeg of er in Zichen-Zussen-Bolder ook mensen wonen, en of die er-uitzien zoals wij. Dat was blijkbaar te veel. Bleek dat die van aardrijkskun-de in Zichen-Zussen-Bolder geboren is. Nu kwam ik helemaal niet meer bij. Lap, Klasse voor Jongeren van de bakkers overschrijven.(W. Mertens, 4de jaar, min 10 dagen!)NETIk vind jullie blad zeer goed. Vooral omdat er ook veel aandacht wordt besteed aan het internet.(Wuz, 3de jaar) Surf maar binnen: www.artefact.be/klasse. Kom je Wuz misschien tegen.

DE ONGELOOFLIJKSTE EERSTE SCHOOLDAG VAN JE LEVENEén september wordt toch nog een dag om naar uit te kijken. Wij bezorgen twee mensen de onge-looflijkste eerste schooldag van hun leven: één leerling en één le-raar. Verwen jouw vriend, vriendin of leraar met zo’n dag. Ze zullen hun ogen niet geloven. Uiteraard mogen ook leraars die dit blad meelezen een voorstel doen.Schrijf ons een briefje. Vermeld dui-delijk aan wie je die ongelooflijke eerste schooldag wil bezorgen en waarom. Het gaat dus niet om een pesterij maar om iemand die je echt waardeert en die je bij het be-gin van het nieuwe schooljaar uitdrukkelijk in de bloemetjes wil zetten. Wij hebben hier de gekste ideeën om er een onvergetelijke dag van te maken. Als je zelf ideeën hebt: graag. Wij voeren ze uit. Vergeet niet: je eigen naam en adres (met telefoonnummer), de naam van het feestvarken, de school waar wij hem kunnen vin-den en de reden waarom je hem wil verrassen. Hou het zaakje wel geheim. Dit moet een verrassing blijven!Schrijf naar: Klasse voor Jongeren (De eerste schooldag) - lokaal 515 - Koningsstraat 138 - 1000 Brussel

DE WINNAARS !!Cu l tuurCu l tuur Dit zijn de winnaars van een CJP-kaart:An Ansoms (“Cultuur is voor mij een spiegel van de werkelijkheid. Het geeft weer wat er leeft in de wereld, maar bekeken door een eigen vizier en geboetseerd tot een eigen unieke vorm.”),Stijn Berteloot (“Cultuur is voor mij samenleven over de hele wereld

zonder religieuze conflicten, zonder racisme of enige andere vorm van haat.”),Birgit Reynders (“Cultuur is voor mij openstaan voor nieuwe dingen, kennis vergaren, maar ook plezier maken.”),Elke Van Ongeval (“Cultuur is voor mij een gapend gat dat dringend gedicht moet worden”), en Eva Van Goey, Sven Callaerts, Wouter Stassen, Eline Van Houtte, Sven Van Boven, enz.De minderheid wintDe minderheid wintBye bye John Major. Hier zijn 6 op-volgers: Christophe Ramont, Mieke Van Laer, Stijn Van Kerkhove, Mar-jolein Blancquaert, Nele Decock en Tony Blair. Zij winnen het Majority-spel.Torhout -WerchterTorhout -Werchter50.000 toeschouwers + de Jip-winnaars Pieter Froyen, Bjorn Houben, Eddy Gerits, Stefan Segers en Dirk Christis. Zij krijgen een vrijkaart.

GEKKE KAARTJESZe zitten vanaf nu op Internet: de gekste kaartjes om naar je vrien-den te e-mailen. In het Neder-lands of in het Engels. Met car-toons uit Klasse. Vorige maand werd de site van Klasse 9000 keer geraadpleegd. Waarop wacht je? www.artefact.be/klasseIk zit in het laatste jaar. Kan ik dan volgend jaar nog Klasse voor Jongeren krijgen?Eigenlijk niet. Tenzij je een abonne-ment neemt. Voor 250 frank sturen we je elke maand een nummer op. Wie een zevende jaar volgt, krijgt het blad nog wel gratis.Wanneer verschijnt de volgende Klasse?Op 20 september. Misschien herken je het blad meteen, misschien is het weer helemaal van uitzicht veran-derd. Net als jij?

gScholen dieende jaar sen persoonvoor O

udesam

enscho

(advertentie)Mededeling van De Lijn