Klasse voor 04:98JongerenKlasse voor 04:98Jongeren14

VOOR MEE-ETERS

n WEERMAN GLIJDT UIT OVER

RENDIERTEST p 2 n ZWABBEREN

MET RITA p 3 n ONS BOMMA IS

EEN PUBER p 4-5 n JONGE

GIRAFFEN WILLEN BLAFFEN p 6 n KRAS EEN TOPVAKANTIE! p 7 n WIN EEN BIKE p 8 n BIJLAGE: GEEN POSTER n

///---------ééééé--éé--------------========--===--éé--------------========

--===-------------==ééééééé////=-----/--éé--------------========

--===-------------==ééééééé////=-----///-------éé-------------===-------------==éé//-------éé--------------========--===-------------==éé-------------==ééééééé////=-----/

//-------éé--------------=--===-------------==ééé///-====///---------éééééé///-=====----

//-------éé--------------éé--------------========--===------éé--------------========

--===-------------==ééééééé////=-----/ //-------éé--------------========

--===-------------==éé---------==ééééééé////=-//-------éé--------------========

--===-------------==éé--========--===-------------==ééééééé////=-----/

//-------éé--------------========--===-------------==ééééééé////

--------========--===---------

----==ééééééé/

“Nee! Nee! Geen biologie!” De weerman gooit z’n armen in

de lucht. Hij voorspelt: “Die toets wordt een ramp. Mijn

prognose: tussen 0 en 1 op 10. Ik ga af als een stortbui.”

Grace (16, 5de jaar Menswetenschappen) maakte eerder dit

schooljaar dezelfde toets en haalde een zes. Frank Deboosere

doet de RENDIERTEST.

De ReNDieRTeST

D o e d e R E N D I E R T E S TAuto’s struikelen over de Elandtest. En dít is de Rendiertest van Klasse voor Jongeren. We gooien een bekende mens-die-het-kan-weten een toets voor de voeten. Kijken of hij overeind blijft!Stuur ons een kopie van jouw toets wiskunde, talen, informatica, psychologie, … Stop er de puntenverdeling, de juiste oplossingen én de naam van de leerkracht bij. Zorg dat we ook je naam, telefoonnummer, leerjaar, afdeling en school kunnen lezen. De Man met het Rendier doet de rest.

Frank Deboosere: “Ik heb me in het secundair onderwijs nooit moeten inspannen.”

Frank Deboosere: “Amai, niet gemakkelijk. Scholieren weten toch ont-zet-tend veel. Meer dan jij en ik samen. Ik heb daar respect voor. Ze mogen die kennis niet laten verloren gaan. Enfin, de leerkracht die míjn toets moet verbeteren… die zal lachen!”

Els Schelfhout, de leerkracht biologie van Grace, verbetert de test. Ze weet niet wie hem heeft ingediend. (Alsof dat een verschil maakt.) Ze vindt dat het meevalt: “De antwoorden zijn niet exact juist, maar komen soms dicht in de buurt. Originele aanpak ook: bij de eerste vraag las ik een algemene definitie van ‘weefsel’ die aanknoopt bij de textielindustrie. Er zitten ook vragen bij waar je echt over kan redeneren, zoals dat proefje met de aardappel. Daar zit hij wel in de goede richting, maar uiteindelijk is de oplossing fout. Wij hebben die test in de klas gedaan. Wetenschappen moet je leren door zelf veel proeven te doen in de klas. Dat staat ook in het leerplan. De formules van de fotosynthese zijn chemisch gezien niet juist. Hij weet wel dat er zuurstof wordt gevormd, wat uiteindelijk het belangrijkste is.”

De totaalscore? Vijf op tien. Onze weerman is geen primus in biologie. Oké, ’t is dan ook een eeuwigheid geleden: vijfentwintig zomers om precies te zijn.Meneer Deboosere?Frank Deboosere: “Hmm, ja… Alles mocht van mij. Ik zou me wel uit de slag trekken. Alles … behalve een toets over biologie. Dat is écht mijn winkel niet. De biologie die wij op school kregen, vond ik niet

boeiend. Alleen maar definitietjes. En toch was ik geïnteresseerd. Ik heb zelfs ooit een microscoop gekocht. Alleen, de manier van

lesgeven heeft die interesse kapotgemaakt. Geen enkele link met de realiteit. Ondertussen is dat gelukkig verbeterd.”Is biologie een vak voor kwieten?

Frank Deboosere: “’t Staat nog altijd goed om op de wetenschappen te schimpen. Ook in de media. Een

wiskundeleraar wordt per definitie inderdaad als kwiet voorgesteld. En de scheikundeleraar is er ook altijd één van het zevende knoopsgat. Neem eender welk programma: over wetenschappen wordt altijd denigrerend gedaan. Misschien besluiten jonge mensen hieruit wel dat

wetenschappen niet belangrijk zijn. De ‘grote mensen’ lachen er toch ook allemaal mee! We

kunnen er nochtans niet onderuit: zonder wetenschap geen vooruitgang. Dankzij de wetenschap surf ik op Internet, weet ik wat we allemaal in de bodem hebben gestopt en hoe vervuild die is, kan ik een by-pass krijgen waarmee mijn hart nog jaren verder kan. En zo zijn er tal van voorbeelden. Dat is vooruitgang.”Lang leve de vakidioot?Frank Deboosere: “Absoluut niet. Doorzetten, leren werken, initiatief nemen, sociaal, mondig en communicatief zijn, dat moet je kunnen! Denk nooit dat het gedaan is als je je diploma hebt. Nee: altijd verder blijven zoeken, dat is belangrijk. Heeft niets met IQ te maken. Van de mensen die bij mij in Latijn-Wiskunde zaten en enkele vrienden die in een beroepsrichting studeerden, zitten er nu evenveel vooraan in het peloton. Anderen bengelen helemaal achteraan. Het heeft te maken met karakter, wil, op je tanden leren bijten. Ik heb me in het secundair onderwijs nooit moeten inspannen, het ging vanzelf. Maar dan kom je aan de universiteit, en moet je toch een beetje leren studeren. Dan begin je te sukkelen. Ik ben met natuurkunde gestopt in de eerste licentie. Ik heb de studie nooit afgemaakt, één van mijn grote frustraties. Ik heb wel een diploma regentaat. Een mens moet nooit bij de pakken blijven zitten. Je moet altijd verder doen. Met veel vallen en opstaan.”

Ik probeer het zinnetje tien keer te zeggen zonder over de mat van mijn eigen tong te struikelen:

de koetsier poetst de postkoets. Het lukt niet. Vandaag is de postkoets een school en de koetsier heet gewoon Rita. Ze is de poetsvrouw en ik loop een dag op haar hielen. Dat moet slecht aflopen.

De koetsier poetst de kotspoes

De koetsier poetst de kotspoes

O P D E H I E L E N V A N

Ik spring bij

Ik heb moeite

Van een riante pauze

Tijdens ons middagmaal

Tijdens de twee Boven veegt Rita

Als Rita me vertelt

Ik spring bij Rita op de bezem rond kwart

over tien. Van mijn gewicht heeft ze blijk-baar geen last want ze gaat rustig door met het toilet te zwabberen. “Wat zit er in jouw emmer?” vraagt ze.“Javel!” antwoord ik snugger. Ja, ik zegevier, tot Rita even

snel opmerkt dat javel enkel nog in

de toiletten gebruikt wordt omdat het spul te

veel op je adem werkt en dat je er een allergie voor kan krijgen. Ik giet het bleekwater dus uit de emmer. Leve de allesreiniger! De koetsier koetst

de...Ik stap op de tweede tree van de trap want Rita wil voor half elf nog snel deze gang afwerken. Dit is het meest gepoetste stukje gang van de school. De plek waar zowel leerlingen van het lager en het secundair hun plas komen doen en waar twee drank-automaten verleidelijk staan te zoemen. Minstens twee keer per dag gaat hier de

dweil over. In de winter gaat Rita met de harde haren van een schuurborstel de modder en smeltende sneeuw te lijf. Vandaag is het lente.Het kot Ik heb moeite om Rita te volgen tussen al die smeerpoezen van leerlingen. Ze zigzagt de trap op. “Dit is ons kotteke of ons aquarium zond-er water, kijk zelf maar”, zegt Rita fier. In het twee op vier metende hok begroet ik naast twee kasten, een tafel en drie stoelen ook nog Delfine, Rita’s kompaan. Hier vertoeven de poetsdames wanneer de leerlingen van klas wisselen. “Dan kunnen we toch niets nat leg-gen!” Iemand een kopje koffie?Concurrentie Van een riante pauze is geen sprake want we worden verwacht in de kleine grootkeuken van de school. Van kwart over elf tot half twee hanteert Rita de spuit aan de afwasmachine. Ze schuift mij iets meer naar links, naar de afdroogkant. Ik vraag haar bedenkelijk of afwassen tot de standaard-opdrachten van een poetsdame behoort. “Och, de keuken is onderbezet. Dus spring ik elke middag bij, anders

komen ze nooit rond.” Guy, de Klasse-fotograaf, krijgt

van de kokkin een scherpe veeg uit de pan. “Jij staat overal in de

weg!”, zegt ze. En ze heeft gelijk. Guy poetst de plaat.

Na negentien jaar dienst schrikt Rita nergens meer van. Ook niet van de concurrentiestrijd

tussen de poetsdames en het keuken-personeel (dat beweert véél harder te moe-

ten werken). “Laat ze maar zeveren.”Marathon

Tijdens de twee en half uur durende afwasmarathon verwerken Rita en ik eerst al de glazen, de soepen gewone borden, het bestek en de schalen van een refter vol (rodekool met aardappelen en pensen etende) kleuters. Dit parcours herhalen we nog twee maal met lagere schoolkids en (grote magen dus ook grotere borden) een refter vol oudere leerlingen. Bij Rita ver-schijnt langzaam blos op haar wangen, terwijl ik mezelf verlies in een eeuwig durende draaiende beweging. De poetsier koetst de... Voor Rita is dit het dagelijkse ritme. Mijn benen doen pijn.Verslaving Tijdens ons middagmaal zet Rita de kraan open. Ze vertelt vrijuit: “Ik heb al veel mensen zien komen en gaan. In de hele school zijn er nog maar drie leraars die hier al waren toen ik negentien jaar gele-den begon. Een nieuwe poetsvrouw vin-den is heel moeilijk. De meesten onder-schatten het werk en haken binnen enkele maanden af. Het is ook zwaar. Op drie van de vijf dagen zit ik al om half zes ‘s morgens in mijn bad en kom ik rond half acht ‘s avonds pas thuis. Niet om in de zetel te zakken, hé! Eten

maken voor mijn man en verder poetsen in mijn huis. Ja, ‘t is

een soort ritme waar ik in zit. Maar misschien is ‘t

ook wel een verslaving.”Geheime deur We lopen terug naar de

gang met automaten en toiletten. Die ligt

er smèèèèrig bij. Rita’s ogen v l o e k e n .

V a n m i d d a g hebben een paar

leerlingen als straf deze gang moeten

schrobben. Het zijn beginners en ze beseffen waarschijnlijk nog

niet dat wanneer je water naar buiten trekt, de mat aan die ingang voor enkele uren doorweekt blijft. Rita opent haar geheime deur en laat mij wat snuffelen terwijl zij de gang nog een keer overdoet. Mmm, twee emmers, een hoop dweilen en vodjes, schuurborstel, drie bussen zeep - voor elke vloer wat -, gele handschoenen. Niet echt spannend,

maar wel geheim want Rita draait de sleutel al-weer in het slot. “Anders zijn ze er mee weg.”De truc Boven veegt Rita de gangen terwijl ik wat

in vuilnisbakken snuffel. Vooral drankblikjes, aluminiumfolie, versnipperd papier, verpak-king van koekjes. Rita steekt haar hoofd ook in de bak. “Met de nieuwe studieprefect ver-beterde er veel”, zegt ze. “Hij kweekte wat meer respect voor ons werk bij de leerlin-gen.” En dat vindt zij belangrijk.Om vier uur poetst Rita haar eerste klas. Stoelen op de bank, klas uit- en bord afve-gen. Schoolborden zijn haar specialiteit. Omdat ze te klein is om ook aan de bovenste strook van het bord te kunnen, ontwierp ze een eigen techniek: vod op een borstel en zwaaien! Om vegen te vermijden altijd in dezelfde richting wrijven, eerst met een natte en dan nog eens met een droge vod. Het is niet gemakkelijk. Ze heeft het al zo dikwijls aan de leerlingen uitgelegd, maar die vegen er hun voeten aan.Afgepeigerd Als Rita me vertelt dat er nog drie klassen, de mediatheek en twee bureaus op haar wachten, kreun ik en ziet ze dat ik moe en afgepeigerd ben. “Ik handel dit wel verder af. Ga jij maar schrijven”, bemoedert ze me.

Ik geniet ervan en trek richting schrijfta-fel. Begin ik toch wel meteen stof af te vegen en de vloer te schrobben, zeker. En dan lukt het plots: de koetsier poetst de postkoets. Twaalf keer zonder stotteren. Maar wel geradbraakt.

Wie poetst op jouw school de vloer? Een gecloonde Rita of zo’n supersonische schoonmaakfirma of iets anders? Zwabbe-ren staat vrij voor alle verhalen. En op wiens hielen zou jij eens willen zitten? Schrijf: Klasse voor Jongeren - Op de hie-len van - Koningsstraat 138 - Brussel.

Ik probeer het zinnetje tien keer

te zeggen zonder over de mat van mijn eigen tong te struikelen:

de koetsier poetst de postkoets. Het lukt niet. Vandaag is de postkoets

een school en de koetsier heet gewoon Rita. Ze is de poetsvrouw en ik loop een dag op haar hielen. Dat moet slecht aflopen.

Ons bomma is een puber Café Vogelpik. Zaterdagavond, kwart over negen. Get Ready uit de jukebox. Bomma heeft er zin in. Ze heet Lea en is 74. “Ik vind Get Ready een goede groep”, zegt ze. “Als ik weet dat ze op tv komen, kijk ik altijd”. Ze begint te dansen maar niemand danst mee. “Wij dansten vroeger heel anders dan ‘t jong volk nu. Maar ik ben wel heel vrij opgevoed. Wij mochten al uitgaan als we 17 waren. En ik ga nog altijd graag op stap. Binnenkort vertrekken we naar Spanje…” Ik denk aan examens, puisten, ruzie en mijn eigen onzekerheid. Of zij ook problemen heeft, vraag ik. “Niet veel”, zegt ze. “Ik doe mijn huishouden en ik luister naar de radio. Altijd moderne muziek. Ik voel me nog jong. Als ik maar gezond mag blijven…” Door de jukebox stapt Céline Dion het café binnen. De Titanic verzinkt opnieuw in tranen. Of Lea vrienden heeft, wil ik weten. “Er zijn er al veel dood”, zegt ze. “Ik praat nog met één madam hier. Vooral over wat we op het nieuws gehoord hebben. Mijn kleindochter zegt dat ik een moeilijk mens ben. Maar dat is niet waar. Ik ben heel gemakkelijk en ik voel me goed.” Ons bomma is een puber, denk ik. Ze noemen mij een adolescent geloof ik. En ik die dacht dat ik een mens was. (Jonas, 17)Het leven, een geschenk. Dankuwel. Daar sta je dan: een vrij mens met een naam, een geboortedatum, een geslacht. Pak het leven nu maar aan. Kruipen, stappen, lopen, botsen, vallen en opstaan, doodgaan. Steeds op weg zijn. Soms rust, soms storm.

1415

18Elisa, 14 jaar,

ergens een late zomernamidda

g.

Carolien, 15

jaa

r,

7 uur ‘s avonds, het regent

en d

e sp

oelb

ak l

ekt.

Br

am,

18 j

aar,

3

uur

‘s n

acht

s, v

ader

snu

rkt.

Op weekend met de scouts. Nu is het toch de laatste keer dat ma mij komt

uitwuiven. Hoe belachelijk, zeg! Ze moest eens weten dat ik die toets

gisteren gewoon zelf getekend heb. Gelukkig zit ik naast Sarah, ze is mijn

beste vriendin. Zij gelooft die roddels niet die Aïna over mij heeft

rondgestrooid. De trut. Ze heeft toch wel dezelfde broek als ik gekocht

zeker.

Het geluid van een slaande deur, alleen op de kamer en piekeren. Ik geraak

er zelf niet meer wijs uit. Gisteren nog zoveel lol en vandaag kan ik

janken van ellende. Niet genoeg zakgeld, ik mag gewoon niets van mijn

ouders. De pot op!

Ik kijk in de spiegel en zie een vreemde. Vinden Iris en Bram mij wel tof?

Hopelijk is die puist weg voor de fuif vrijdag. Oké, ik bel nog eens naar

Lien. Merel mag het vergeten, ik ben beter.

Ik lees straks in mijn bed nog eens de laatste bladzijden van mijn dagboek.

Ik moet nu nog lachen om die grap van Stijn. En de muziek gonst nog na in

mijn hoofd. Keigoed. Af en toe eens samen komen onder vrienden, dat zie ik

wel zitten. Tot een stuk in de nacht praten over de meest uiteenlopende

dingen, dat is toch fantastisch. Ruth zat er een beetje door, ik denk wel

dat ik haar heb kunnen helpen, alleen al door te luisteren. Waardering van

Pieraerts voor mijn studie over de Franse fin-de-siècle-literatuur. Ik

vond het zelf ook goed. Ik voel mij echt goed in mijn vel nu. Ik hoop dat

de anderen het ook leuk vonden.

Morgen? Mijn toekomst? Ik leef vandaag, morgen is veraf.

Die documentaire gisteren over ontwikkel

ingshulp was wel goed. Dat

interesseert mij wel, me later inzetten

voor anderen.

Gisteren een lange discussie gevoerd met Jan over studiekeuze en beroepen

later. Ik wil mij toch echt wel nuttig voelen, anders heeft het weinig zin.

Bram is nog zo onnozel. Dan zijn wij toch al volwassener. Toch kon ik

gisteren wel door de grond zakken van schaamte. Zo rood als een tomaat

werd ik van zijn opmerking. Vanaf vandaag kunnen mijn ouders kloppen voor

ze mijn kamer binnenkomen. Het is toch mijn eigen plek!

De poster van Leonardo DiCaprio steekt mijn ogen uit. Ben ik ook

aantrekkelijk? Ik durf het bijna niet vragen aan Bram. Hij schreef mij

zo’n lief briefje. De schat.

De manier waarop Tine gisteren naar mij keek. We hadden gewoon geen

woorden nodig. Met haar wil ik verder gaan. Ik voel mij goed bij haar.

Ik mag mijn nagels niet lakken. Eens testen wat ma er van zal zeggen als

ze ziet dat ik het toch gedaan heb.

Bram stond gisteren aan de schoolpoort te roken. Eens proeven, zei hij.

Morgen weer toets. Ik zou wel willen ver

der studeren, maar ‘t lijkt

allemaal zo zinloos. Al die bedrijven di

e sluiten. Maar goed, dat diploma

wil ik halen. Ik zie wel later.

Die verplichte familiebezoekjes blijven saai maar ik weet ook wel dat pa

gewoon graag heeft dat ik mee ga.

Morgen zeker vroeg genoeg opstaan, ik wil absoluut eerst naar de die

opendeurdagen. Eens zien wat ze allemaal te bieden hebben.

Storm op zee Adolescentie, volgens psychologen dé overgang van kinderja-ren naar volwassenheid. Je leest vaak dat het een periode is van grote emoties en opstandig- heid. Een moeilijke tijd. Een kwart van de jongeren doorloopt deze ontwikkeling quasi ge-ruisloos. Een identiteitscrisis kan een positieve ervaring zijn. Wie zoekt naar een eigen identiteit, vindt er ook een. Je tast je eigen grenzen af. Op allerlei vlakken: lichamelijk, emotioneel, samen met anderen en in je eentje. Jezelf en de anderen uitdagen. Conflicten. Die zorgen voor spanningen en dat kan gezond zijn. Ontdekken wat goede en slechte keuzes zijn. Zekerheden van vroeger in vraag stellen. Jongeren zijn geïnteresseerd in mensen, ze testen ouders en leerkrachten uit. Van mensenkennis naar zelfkennis. Honderdduizend vragen Vragen, vragen, je zit met honderdduizend vragen. Wie ben ik echt? Wie wil ik zijn? Wat is voor mij belangrijk? Wat is vrijheid? Wat maakt mij gelukkig? Wat met mijn ouders? Wie zijn mijn vrienden? Wat denken ze van mij? Wat wil ik van hen? Hoe zie ik mijn toekomst? Wat is ideaal? Wat is realistisch en haalbaar? Heel je leven door zoek je naar antwoorden. Dat is niet eigen aan pubers of adolescenten: je buurman zit midden in een echtscheiding, je tante in de menopauze en je leraar in een midlife-crisis. Een momentopname: freeze frame! / We are all on the move. Jonas (17): “Ik moet kiezen tussen rebelleren (want dat is nu eenmaal de eigenschap van een puber) of mijn taak opnemen in de maat-schappij (want dat is nu eenmaal de eigenschap van een volwassene). Jam-mer genoeg zie ik daartussen geen keuze, want beide wegen zijn voor mij uiteindelijk dezelfde. Het rebellerend gedrag van een puber is eigenlijk heel begrijpelijk. Hij wil zich profileren, dat is alles. Daden stellen die hem een zekere persoonlijkheid geven. Hij wil tonen wie hij is, hij wil tonen dat hij onafhankelijk kan zijn. En dat allemaal omdat hij juist heel onzeker is, want hij ondergaat bijzonder veel veranderingen. Zijn geest worstelt met veranderende emoties. Hij wordt verliefd, vriendschap neemt andere vormen aan, lusten ontluiken, de plotse drang om uit te gaan en een beetje van alles te proberen wordt dwingender. Kortom: hij eist van alles en zoekt naar manieren om zich goed te voelen tussen de anderen. Om niet verslonden te worden door de wereld probeert een puber zich vrij te maken door te rebelleren.” Kevin (15): “Ik ben ondertussen 15 jaar en de dagen dat ik volledig afhankelijk ben van mijn ouders zijn geteld. De volledige onafhan-kelijkheid zal ook in kleine babystapjes gaan en kan zich over een jarenlange periode spreiden. Ergens blijf je voor de rest van je leven wel afhankelijk van je ouders, hoe is moeilijk uit te leggen maar het is zo. Ik ben helemaal niet bang om onafhankelijker te worden, aangezien ik aardig met mezelf overweg kan en goed voor mezelf kan zorgen. Vrijheid? Kunnen doen en laten wat je zelf wil, zonder iemand anders schade te berokkenen. ZELFstandigheid? Voor jezelf kunnen zor-gen, weten wat je moet doen wanneer er iets onverwachts gebeurt. In je eentje nieuwe dingen kunnen leren. Het belangrijkste om gelukkig te zijn? Een goede partner, waar ik mij goed bij voel, bij wie ik mijzelf kan ontplooien, die mij gene-genheid schenkt, waarop ik kan vertrouwen,... Natuurlijk ook geld. Ik wil niet rijk zijn, ik wil gewoon niets te kort komen. Toekomst, daar probeer ik niet te veel over na te denken. We zien wel wat morgen brengt. Op mijn uiterlijk heb ik niet veel aan te merken, al zou ik natuurlijk hier en daar enkele puntjes (letterlijk) kunnen verbeteren. En innerlijk? Ik ben nogal gesloten, al zal ik snel mijn gedacht over iets zeggen als ik recht in mijn schoenen sta. Met humor als het kan. Mijn slechte kant is dat ik soms lieg, maar de meeste leugentjes zijn om bestwil...” Tine (15): “Ik zie mijn toekomst wel rooskleurig. Anders heb je geen hoop meer. Ik zie mezelf getrouwd, met kindjes van mezelf en mis-schien ook een geadopteerd. Eerst en vooral ben ik afgestudeerd en heb ik een job. Later zou ik de zaak van mijn ouders overnemen... Ik weet dat het niet allemaal zo in mijn handjes zal komen vallen en dat ik hard zal moeten werken. Ik besef dat ik tevreden zal moeten zijn met wat ik krijg, tegenwoordig is het allemaal zo simpel niet. Mijn relatie met mijn ouders is niet echt fantastisch. Ik kan altijd wel bij hen terecht, maar ik kan niet zo goed met hen praten. Er ligt een hele wereld tussen ons, al weet ik zelf dat ik een deel van mijn opvoeding zal doorgeven aan mijn kinderen. Toch had ik liever gehad dat ik wat opener kon zijn met hen. Er zijn zaken die ik nooit met hen zal bespreken. Daarvoor ga ik naar een vriendin.” Leen (16): “Vrijheid vult iedereen op een verschillende manier in. Voor mij is er vrijheid als je vrij bent te doen wat je wil, te han-delen op een manier waar je je goed bij voelt. Als ik op school een imago moet opkleven waar ik me niet goed bij voel, dan is dat een even

grote inbreuk op mijn vrijheid als wanneer mijn ouders me zeggen hoe laat ik thuis moet zijn. Zelfstandigheid is kunnen omgaan met de vrijheid die je krijgt. Je kan vreselijk veel vrijheid krijgen, maar zelf wei-nig zelfstandig zijn, maar ook omgekeerd. De relatie met mijn ouders is lang heel slecht geweest. Maar nu is ze veel verbeterd. Dat heeft grotendeels te maken met het feit dat we elkaar nu veel minder zien. Het is alsof we daardoor naar elkaar toegegroeid zijn. Vroeger was er om de kleinste dingen slaande ruzie. Nu praten we het gewoon uit als er ons iets dwarszit. Eigenlijk zijn mijn ouders alleen maar ongerust. Veel problemen die ik vroeger had lagen gewoon aan het onpersoonlijke contact met mijn ouders. Maar nu? Mijn ouders worden een beetje oud, maar in de grond zijn het best wel fijne mensen. Ik heb een stel heel goede vrienden en vriendinnen waar ik echt alles kan tegen zeggen. Die kennen me door en door. Soms hebben zij het zelfs vroeger door dan ik als er iets scheelt. Op school zien ze me als het stille water waar ze van weten dat het een diepe grond heeft, die niet mag gezien worden. Een mens zit ingewikkeld in elkaar.” Hanne (17): “Jongeren in de adolescentiepe-riode experimenteren misschien wel graag met seks en in het begin fladderen ze dan van de een naar de ander. Maar die dolgeslagen Marina’s die elk weekend met een ander meegaan zijn echt wel zeldzaam. Oudere mensen hebben daar meestal een verkeerd beeld van. Daarenboven merk ik dat veel van mijn leeftijdgenoten toch wel vinden dat seks, als het alleen maar seks is, eigenlijk zielig is.” Nicoletta (47): "Ik ben oud genoeg om vrij te zijn. Ik beslis wat ik wil en wat ik niet wil doen, ik leef in een maatschappij die demo-cratisch is en vrijheid in haar vaandel draagt. Ik ben zelfstandig want ik heb de vrije keuze om mijn tijd in te delen. Het belangrijkste om gelukkig te zijn is gelukkig zijn met jezelf. Maar dat is niet zo vanzelfsprekend, geluk moet je ver-werven. De relatie met mijn moeder is zoals een moeder-dochter relatie hoort te zijn: wij zorgen voor elkaar. Vroeger zorgde mijn moeder voor mij, nu zijn de rollen omgekeerd. Emotioneel niet altijd gemakkelijk, omdat ik haar zie aftakelen en bang ben dat ze nog veel pijn zal hebben. Nu is de relatie met mijn dochter prima. Tijdens haar puberteit was dat wel anders. Echt koude oorlog. Ik observeer graag mensen en sta open tegenover anderen. Ik probeer mij af te zetten tegen voor-oordelen over mensen die ik niet ken. Ik probeer steeds tolerant te zijn." Simon (71): "Ik ben nu wel opa, maar ik begrijp die pubers wel. Soms maak ik mij ook zorgen om een bagatel, maar dat is juist omdat ik geen echte zorgen heb. Ik kan mij zo ongeveer alles permitteren waar ik naar verlang. Voor mijn leeftijd voel ik mij goed. Ik maak mij alleen zorgen als mijn kinderen problemen hebben. Ook als ze dat ontkennen, kunnen ze mij niet geruststellen. Veel van mijn vrienden zijn er niet meer. Telkens ik een doodsbericht krijg, kom ik in conflict met de dood. Dan word ik triestig en vreet het aan mijn hart omdat ik het niet meer zal meemaken dat mijn drie kleinkinderen volwassen worden. Ik hou zielsveel van hen. Ik voel mij trouwens het meest op mijn gemak bij jonge mensen, omdat zij niet zagen over het feit dat het niet meer is zoals vroeger.”

Nieuwe toiletten, frisdrank en muziek in de leerlingenruimte, onderhoud van het educatief reservaat, contact met leerlingen en leerkrachten, vergaderingen, het leerlingenblad, zitjes op de speelplaats en het schoolfeest: het programma van een leerlingenraad in volle actie. Maar op veel scholen is dat nog héél ver af.

Filip (17) is voorzitter van een frisse leerlingenraad die z’n plekje op school nog moet veroveren. “Niet gemakkelijk”, volgens Filip. Gerrit (17), Stijn (17) en Geert (18) knikken: “We moeten vooral vechten tegen de mentaliteit hier op school. De meeste leerlingen zijn niet geïnteresseerd en kunnen zich niets bij ‘inspraak’ voorstellen.” Filip en z’n vrienden beseffen dat ze nog lang niet klaar zijn: “We moeten de andere leerlingen informeren én hen enthousiast maken.” Hoe? “Om anderen te overtuigen heb je zichtbare resultaten nodig. Misschien beseffen ze dan ineens wel ‘tiens, er zit precies toch iets in, in die leerlingenraad’. Dan zullen ze ons wel vinden voor hun vragen en voorstellen.”Filip, Gerrit, Stijn en Geert willen de mentaliteit op hun school veranderen. Maar daarvoor hebben ze de steun van de directeur en de leerkrachten nodig. Dat blijft voorlopig nog een probleem. Filip geeft een voorbeeld: “Nu kan je bij ons op school tijdens de middagpauze gezonde broodjes kopen. Da’s een eerste overwinning van de leerlingenraad. Maar er kruipt enorm veel tijd in omdat we letterlijk álles zelf moeten doen. Bonnetjes voor de broodjes, faxen naar het bedrijf dat de broodjes levert, brieven voor de ouders, lijsten met de keuzemogelijkheden, bijhouden wie welk broodje wenst; dat houdt niet op.” De directeur vindt de voorstellen en ideeën van de leerlingenraad prima. Op voorwaarde dat hij zelf voor alles opdraait.

Drúk drúk drúk“Een leerlingenraad”, zegt Sherolyn, “zorgt voor de sfeer op school.” Sherolyn (17) is voorzitter van een goed draaiende en al lang bestaande leerlingenraad. Tien andere jongeren staan haar bij. Ze hebben elk hun verantwoordelijkheid. Het is drúk drúk drúk!Sherolyn en co willen zo veel mogelijk leerlingen warm krijgen. Met vragen, ideeën, voorstellen en klachten kan iedereen bij hen terecht. Hoe doen ze dat? Sherolyn: “Communicatie. Daar draait het allemaal rond. Maar hoe bereik je duizend leerlingen? Alléén affiches werken niet, dat weten we ondertussen. Dus stellen we in het begin van het schooljaar onszelf en de werking van de leerlingenraad in elke klas voor. Na de laatste klas kunnen we geen stap meer verzetten, maar zo kent ineens iedereen ons gezicht. Korte berichtjes kribbelen we op een groot krijtbord in de leerlingenruimte. En het verslag van de vergadering krijgt telkens een plek in het leerlingenblad.”

10 KNEPEN VOOR SUCCESEen goede sfeer op school heeft te maken met een open schoolcultuur waar leerlingen inspraak hebben. Waar je je nek kan uitsteken. De leerlingenraad kan veel gedaan krijgen. Hoe pak je dat aan?

1. Word geen partijtop. Praat de agenda en de resultaten van de vergadering telkens met je klas door. Verdedig de mening van de groep waar jij de vertegenwoordiger van bent. De leerlingenraad is een doorgeefluik.2. Sla de directeur aan de haak. Hij of zij maakt een afspraak met de leerkrachten: ze reserveren om beurten enkele minuten van hun les zodat jij met je klasgenoten kan overleggen. Zo weet de hele school meteen dat ook de directeur de leerlingenraad steunt.3. Een ideeënbus is niet genoeg. Spreek de leerlingen persoonlijk aan als je wil weten welke vragen, ideeën, klachten en voorstellen ze hebben.4. Geef de leerlingenraad een gezicht. Hang affiches uit met een foto en inlichtingen. Stel jezelf en de werking van de leerlingenraad in elke klas voor. Doe het met een eigen krantje of een schoolradio en hang het verslag van de vergaderingen in elke klas op.5. Denk creatief. Bedenk kleine prijzen voor leuke ideetjes en voorstellen. Plaats een zoekertje in het leerlingenblad of doe enquêtes.6. Verkoop jezelf. Smeer de resultaten van de leerlingenraad breed uit. Doe dat op een originele, grappige manier.7. Maak het plezant. Verzin een nieuwe functie: het feestvarken. Leuke activiteiten voor de leden van de leerlingenraad. Je verdient het!8. Laat het niet doodbloeden. Haal ook de leerlingen uit lagere leerjaren binnen. Zij nemen de leerlingenraad over als jij afstudeert.9. Kies voor overleg. Wild om je heen schoppen maakt alles kapot.10. Splits de leerlingenraad op in kleinere werkgroepen. Nodig leerlingen die geen lid zijn uit om mee te werken. Zo verlaag je de drempel naar de leerlingenraad.

Jonge GiraffenIn september bood Klasse voor Jongeren aan scholen zonder leerlingenraad gratis een professionele coach aan om samen met de leerlingen zo’n raad in elkaar te boksen. De Koning Boudewijnstichting stuurde zo’n coach naar 50 scholen. De actie was een groot succes. Maar het werk is nog lang niet af. Elke leerlingenraad heeft eigen problemen en probleempjes. Heb je tips of vragen voor andere jongeren die in de leerlingenraad van hun school actief zijn? Klasse voor Jongeren, Leerlingenraad, Koningsstraat 138, 1000 Brussel.

Adrenaline Overwinnen intensief je forehand en tennistaktiek bijschaven obstakels overwinnen en oriëntatie-opdrachten uitvoeren op de mountainbike motorrijden op een cross-parcours Uitfreaken op Afrikaanse ritmes in een Art Academy funsailen in een para-dijs voor sportfanaten kistenklimmen tubing en zeepvoetbal Schrikken in eigen land andere mensen culturen en talen ont-dekken Kicken overlevingstocht met kaart kompas en woudlo-perskeuken canyoning rafting en riviersurfen op hydrospeed met jonge boeren het hooi binnenhalen in de Italiaanse Alpen Ervaren onschools Frans Engels Spaans en Duits leren Expe-rimenteren met beeld en geluid chatten en surfen aan de kust Zwerven hoge toppen scheren in Catalonië te voet met de fiets met bus trein en paard door Ierland Bretagne met mini-bus en vissersboot in het spoor van schapen door Yorkshire drie à vier weken met een klein groepje met de trein door Europa Proeven de Sardana dansen aan de Costa Brava fla-neren langs de pittoreske dorpjes van Toscane de expo 98 in Portugal Uitdagen de goden trotseren in Sicilië

Gratis proeven V Europaverblijf. Met 15 tot 17-jarige Vlaamse, Waalse, Hongaarse, Ita-liaanse en Franse jongeren en Top Vakantie fietsen, ontdekken, sporten, ont-spannen, loos gaan. Van 20 tot 30 augustus in Ophoven-Kinrooi. Normale prijs 17.900 frank. Jij gaat voor niks. V De 250 uren van De Haan. 11 dagen en 10 nachten geschifte, swingende, spannende, hippe, criminele, gewaagde en verrassende activiteiten en uitstap-pen met het KrisKras showbizzteam als rode draad. Belgische kust, van 14 tot 17 jaar, van 15 tot 25 juli. 8.900 frank, normaal toch. Als ambassa-deur van Klasse voor Jongeren betaal jij niet. V Hongarije. Wenen, boot naar Boedapest, straten, pleintjes en terrasjes, fietsen door fotogenieke vlakten, mooie afgeronde bergen, warm en droog zomerweer, het zomerfestival in Pecs, oostwaarts door het zigeunergebied. Buitenleven en kamperen. Organisatie KrisKras. Vanaf 18. Prijs 24.915 frank van 10 tot 26 juli. Als jij wil ga je voor de helft: 12.450 frank

Jan (18): “Tijdens de voorbereidende vergadering was het heel stil. Iedereen voelde zich onwennig. De sfeer groeide tijdens de reis. Je voelt dat je op reis bent met mensen die dezelfde ideeën hebben over reizen.”

Liselotte (15): “Ik kende alleen Annelies toen ik vertrok, maar al vanaf de eerste dag was het alsof ik iedereen kende. Na die vakantie in De Haan was het echt niet meer normaal. Huilen dat ik deed. Ik wou niet naar huis! Ik kon niets meer zeg-gen.”

Kilan (15): “Zelf bepalen hoe ik mijn vrije tijd doorbreng en wat ik doe zijn erg belangrijk voor mij. Je kiest die activi-teiten die je die dag wil doen en bepaalt de leefregels met de groep.”

Vakantiepuzzel Gooi je in de strandstoel, los de vakantiepuzzel op, vul de bon in en ga met KrisKras, Top Vakantie en Klasse voor Jongeren naar Europa, De Haan of Hongarije. Maar vind eerst een woord van negen letters. Helemaal op te lossen met deze Klasse in de hand. 1. 7de letter van de lievelingsgroep van Lea. □ 2. Som van de cijfers van het telefoonnummer van KrisKras. 8ste letter. □ 3. Dier dat zelfs Frank Deboosere test. 5de letter. □ 4. Streek in Frankrijk waar je met een vissersboot reist. Hiervan de 6de letter. □ 5. 5de letter van de naam van het meisje dat het druk, druk, druk heeft met de leerlingenraad. □ 6. Met Top Vakantie droom je er met beide voeten op: 4de letter. □ 7. De eerste letter van de boodschap van de man op de voorpagina. □ 8. De beginletter van het beroep van Rita van de postkoets. □ 9. 6de letter van de familienaam van W., de bekendste scholier van Vlaanderen. □ Als je de 9 letters door elkaar haalt, krijg je het gevoel dat je tijdens de reizen van KrisKras en Top Vakantie overvalt.

BON Ja, ik wil graag voor KrisKras of Top Vakantie mijn koffer pakken. Stuur mij maar

V gratis naar Europa, van 20 tot 30/8 V gratis naar de kust, van 15 tot 25/7 V tegen halve prijs naar Hongarije, van 10 tot 26/7

Mijn antwoord op de vakantiepuzzel is:

□ □ □ □ □ □ □ □ □

Naam: Adres: Postnummer en gemeente: Tel.: Voor 26 mei sturen naar Klasse voor Jongeren, Vakantiepuzzel, Koningsstraat 138, 1000 Brussel. Als je wint halen we je de 27ste mei uit die strandstoel.

TOP VAKANTIE Met Top Vakantie vind ik mezelf terug in een nieuwe realiteit en droom ik met beide voeten op de grond. Tientallen thema- en groepsvakanties. Bin-nen- en buitenland. Voor jongeren van alle leeftijden. Vriendschap, antiverveling, fantasti-sche herinneringen. Top Vakantie vzw, Vleurgatsesteenweg 113, 1000 Brussel, tel. 02 648 98 23, fax 02 648 65 94, e-mail aep@sky-net.be, website:www: users.skynet.be/aep

EN ZO GA IK •met jongeren van mijn leeftijd •voor een week, 10 of 14 dagen •zeker in een klein groepje •met genoeg vrijheid en vrije momenten •met veel sport, leut en ontspanning Nog brochures van KrisKras en Top Vakantie aanvragen!

KRISKRAS In de groep moet ik zélf op ontdekking. Initiatief nemen. Minibusreizen, land- en streekverkennin-gen door Europa vanaf 18. Geschikte en geschifte activiteiten voor 14 tot 17-jarigen. KrisKras staat voor onvoorspelbare gekte. KrisKras vzw, Prinses Clementinalaan 205, 9000 Gent, tel. 09 221 05 05, fax 09 221 49 29

Niet naarJuist onder de douche gestaan.

Fantastische tocht gehad vandaag. ‘t Is

hier ongelooflijk .

Ik heb nu niet veel tijd. Vertel het later wel.

Ik zit bijna door mijn onderbroeken. Stuur je

me er een?Je W.

PS: Peter is weer hopeloos.

Familie Mertens

Kerkstraat 173350 Wommersom

Belgium

Benidorm

Deze vakantie wil ik:

met pa en ma naar Benidorm

op kamp naar Koersel

rustig het volgende schooljaar voorbereiden

jobben aan de kust

iets anders of iets avontuurlijks uitproberen

rondhangen en doen wat in me opkomt

✓

Hoofdredacteur Leo BormansRedactie Veerle Devos, Sarah Van de Put, John Vangetal m.m.v. Waldo en de Ren-diergroep

Eindredacteur Jan Van den BosscheRedactiesecretaris Leen MortierProductcoördinator Diana De CaluwéFoto’s Guy Kokken, Classic Pio Partners

Design Marc Herman, Pieter Vanden-brouckeVerantwoordelijke uitgever G. Monard - RAC - 1010 Brussel

Deze jongerenkrant is gratis en verschijnt maandelijks. Ze wordt uitgegeven door het departement Onderwijs van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. Scholen die dat wensen kunnen zich inschrijven voor alle leerlingen van het derde tot het zevende jaar secundair onderwijs.

Wie het blad niet via de school krijgt, kan voor 250 frank een persoonlijk abonnement nemen. Er is ook een KLASSE voor Leerkrachten en een KLASSE voor Ouders (voor leer-lingen tot en met de eerste graad secundair onderwijs). Zo maken we samen school.

KLASSE VOOR JONGERENKoningsstraat 138 lokaal 515 - 1000 Brussel tel 02-211 45 82 - fax 02-211 46 61URL: www.artefact.be/klasse e-mail: klasse@artefact.be

Dubbel zo dikHet volgende nummer van Klasse voor Jongeren is meteen het laatste voor dit schooljaar. We voegen de nummers van mei en juni samen tot één dub-belnummer. Dat zit naast de gebruikelijke onzin ook vol verrassingen. (Het lijkt dus perfect op pakweg een toets.) De laatste Klasse voor Jongeren wordt door de Man met het Rendier persoonlijk op jouw school afgeleverd op 25 mei. Wie hem mist, weet niet wat hij mist.

Zeepbel?Ik was aanwezig op de Oost-Vlaamse persconferentie van de Vlaamse Scholieren Koepel. Als ik het allemaal goed begrijp is de VSK een pluralistische en politiek-onafhankelijke overkoepeling van de bestaande en nieuwe scholierenraden van de Vlaamse secundaire scholen. Wie dat begrijpt, krijgt van mij een dikke lek-stok, want dat wil zeggen dat hij een mens is die zo’n zinnen en woorden gebruikt. Zo’n gekwetter is eerder iets voor pauwen, en die horen thuis in het parlement, niet op mijn school waar ik nu net uit alle macht probeer die saaiheid te doorbreken.Waar het op neerkomt, denk ik, is dat de VSK een verzameling is van een aantal jongeren die ook in een leerlingenraad zitten en die zich met het politieke leven van het Vlaamse onderwijs willen bemoeien. Ze bedoelen het bijzonder goed en roepen dat ze ‘democratisch ingesteld’ zijn, en dat zij de stem van de scholieren vertegenwoordigen. Alhoewel, ik ben scholier, maar ik heb hen niet gekozen. Ik denk dat mijn stem nooit zo’n moeilijke woorden en lastige zinnen kan uitkramen. Ik heb er best wel sympathie

voor dat ze proberen de rechten van de scholie-ren tot in het parlement door te drukken, maar ik denk niet dat een gemiddelde BSO’er loopt te roepen dat hij het decreet Vanderpoorten wil herzien of dat hij een evenwaardig inspraakor-gaan wil in een politiek debat.Een vriend van me omschreef de leerlingenraad van onze school ooit als een zeepbel. “Schoon van buiten, maar leeg van binnen. Je kan haar zo doorprikken.” De waarheid druipt gewoon van de eenvoud af. En die waarheid zweefde na de pers-conferentie meteen door mijn hoofd. Als die koe-pel alle leerlingenraden verzamelt, hebben we hier dan te maken met een superzeepbel?Toch een dikke pluim voor de jongens en meisjes van de VSK, want door hen besef ik weer, zoals zij beweerden: ‘dat wij (de jeugd) de steen van de toekomst zijn'. (Jonas, 17)

Seksuele opvoedingIk kan best begrijpen dat sommige vormen van seksuele opvoeding naar het ‘perverse’ neigen, maar in de meerderheid van de gevallen is dit volgens mij niet zo. Het probleem is dat mensen die hiertegen in opstand komen vaak geen zin-nig alternatief hebben (de bloemetjes en de bijtjes of de ooievaar). Je kan de heersende mo-raal in de maatschappij niet aanpassen aan de seksuele opvoeding. Die moet de jongeren net voorbereiden op de harde buitenwereld. Maar misschien is het nog niet zo’n slecht idee sek-suele opvoeding altijd te combineren met rela-ties en waardenoverdracht. Je kan misschien de jongeren zelf vragen wat zij vinden over de sek-suele opvoeding in hun school. Voelen ze zich ‘bedorven’ of net ‘goed geïnformeerd’? (Sina, 18)

Stevige voorzetIN het begin hadt ik het er echt moeilijk mee. Maar nu begin ik Klasse VOOR Jongeren eindelijk te begrijpen. Wie niet alleen OP maar ook TUSSEN de regels leest, snapt waar het OVER gaat. En nu snap ik ook waarom sommigen TEGEN dit blad zijn. Het draaidt OM de leerlingen. Hun stem komt naar BOVEN. Bedankt en hout vol!(Hans, 4de jaar, van op het examen Nederlands)Als de examenvraag was “gebruik zeven verschillende voorzetsels in zeven zinnige zinnen” heb je een tien, als het om de toepassing van de dt-regels ging, vre-zen we voor je vel.

Gratis: de nieuwe fietsHij is voor jou: de nieuwste city- of mountainbike. Zoek de wedstrijdvraag op deze pagina. Zoek John. Zoek.

In het vorige nummer vertelde Davidover zijn schoolmoeheid.Dit zijn de eerste reacties.

Brieven aan David• David zegt: “Ze helpen me niet en ik wil ook niet geholpen worden.”

Wat verwacht hij dan eigenlijk?Laat de moed niet zakken, David. Blijf geloven in jezelf. En leer wat positiever denken (ik weet wel dat dat soms moeilijk is). (Sharon, 15)

• David geeft de schuld blijkbaar aan de leerkrachten. Veel leerlingen doen dat, soms terecht, meestal niet. Niet alle leraars geven schouder-klopjes, zomaar 'voor hun beroep'. Volgens mij willen sommige leer-krachten de leerlingen echt helpen. Maar de kloof tussen leraars en leerlingen is vrij groot en ze wordt elk jaar groter. En er is niemand die er iets aan doet. (Gilles, 15)

• In elke klas kan je 'moeilijke gevallen' zoals David vinden. Ze zijn opstandig, weerbarstig, hebben geen zin om te studeren, maar willen ook niet geholpen worden. David wil - geloof ik - best wel iets van z'n leven maken. Misschien ligt het wat voor de hand dat je in zijn geval niet direct gaat aankloppen bij het PMS of je klastitularis om je psycho-

logie effe bloot te leggen. Indirect helpen kan volgens mij veel meer positiefs opbrengen. Als leerkracht zou je hem namelijk wat moeten stimuleren om die dingen te doen waar hij goed in is (eventueel een project hierrond laten organiseren bv. hier basketten en skaten), zodat hij wat meer eigenwaarde en zelfrespect krijgt. (Andreas, 18)

• Ikzelf noem me niet schoolmoe - sommigen zeggen wel dat ik het ben. Ik herken dingen bij David. Vroeger had ik dat ook: in slaap vallen tussen de boeken. Maar ik wil nog altijd veel leren, veel weten. Ik zie alleen 't nut niet in van hele lijsten Engelse woordjes uit het hoofd te leren en die dan te reproduceren op een vel papier. ‘t Spijt me, maar ik denk dat er iets scheelt met het leerplan.Frustrerend soms. Want wat zeggen die cijfers. Net het tegenovergestelde van hoe ik me voel.Ik begrijp David als hij zegt dat hij van niemand hulp wil en dat niemand het hem ook geeft. Da's natuurlijk een vicieuze cirkel. Je moet het zelf doen. Laten we ophouden te denken dat we een bepaald soort iemand moeten worden. (Dat fatalisme heb ik ook soms, David.) We zullen iemand worden door gewoon te leven. Wij hebben het in han-den. We doen het zelf wel. We hebben drie kilo hersenen, we zijn dus niet gek. We moet-en ergens achter staan en ergens voor vechten.Ik heb al vaak gedacht: “Als ik nu de trein neem, ben ik morgen in Berlijn, en dan in Kathmandu.” En dan? Over drie weken ben ik 18 en hoef ik niets meer. Maar ik zal nog

veel moeten als ik in dit systeem blijf. Dus: reizen is een vlucht, weg willen ook. (Nele, 17)

• Stel je voor: vanaf vandaag is er op school een uur per dag verplichte studie. Je kan dan taken maken, lessen leren. Zo heb je thuis een hele-boel minder te doen. De schooltijd moet daarom niet langer worden. Voer gewoon een beurtrol in, zodat niet altijd dezelfde vakken een uur verliezen. En een uurtje kan er best wel af. Voor sommige vakken zit-ten we nu al aan het einde van onze leerstof. Als de onderwijsminister dit ooit invoert, dan zou ik uit sympathie nooit meer brossen. Een prachtidee vind ik het. Wat jullie? (Grace, 16)

• David, je bent niet alleen. Maar je moet zo denken: als ik doorzet ben ik er binnen enkele jaren vanaf. Maar als ik slabak, komen er nog enkele jaren bij. Dus: effe doorduwen. Aan alles komt een eind. Ik ben het ook beu. Maar ik kom er wel.Zeer raar, paradoxaal bijna, maar als je meewerkt in de les, en die geïnteresseerd volgt, heb je het gevoel dat de les sneller voorbij-gaat. Als je om de 20 seconden op je horloge kijkt, lijkt de les wel uren te duren. (Pieter, 17)

• Een school is een systeem. Elk systeem zorgt voor uitvallers. Ik geloof niet dat er een vorm van onderwijs is, die voor iedereen geschikt is. Oké, er zijn vangnetten, maar daarnaast resten er alleen de diepte en de vrienden. Ik zou David graag vleugels willen geven, kwestie van de za-ken opnieuw te overzien. Uit de boot vallen kan iets zijn waar je niets aan kan doen. Het kan ook een keuze zijn. Of een mengeling van beide. Om terug in de boot te geraken gelden er twee belangrijke regels:1. niemand kan David helpen zonder Davids hulp 2. zonder luisterend oor sta je alleen. (Peter, 34, psycholoog)Hoe komt het dat er elk jaar opnieuw leerlingen zijn die de school de rug toekeren? Waarom verliezen sommigen wel en anderen niet de zin om naar school te gaan? En vooral: wat zou er kunnen worden gedaan om dit te voorkomen? Heb je hier ideeën over? Laat ze dan weten aan de mensen van het Comité voor Bijzondere Jeugdzorg van Leuven. Die willen met die ideeën en voorstellen naar de minister van Onderwijs stappen. Niemand dan de scholieren zelf zijn beter geplaatst om op deze vragen te antwoorden. Doe dus jezelf, je lotgenoten en je opvolgers een plezier en stuur wat je hierover aan de minister kwijt wil naar het Comité voor Bij-zondere Jeugdzorg, Meneer de Minister, Wieringstraat 2A, 3000 Leuven.

Man Bijt LapVersssschrikte gezichten in klas 4K waar de Rendieren van Klasse voor Jongeren plots binnenvielen met de cameraploeg van Man Bijt Hond op hun hoeven. Zij wonnen met hun hele klas de reis naar Lapland: de eerste prijs van de Europaquiz in Klasse voor Jongeren (februari). Daaraan kon-den alle Vlaamse secundaire scholen deelnemen. Eén op vijf deed dat ook. Het was een beestig moeilijke quiz, waarvoor je met de hele klas moest samenwerken. Daarnaast moest je nog een originele voorstelling van je klas maken. Wat hier allemaal binnenviel: meters sportschoenve-ters, recepten, fotoboeken, eigen songs op cassettes, strips, folders, affiches, Europese gerechten, haarstukjes, leuke brieven, noem maar op. Er waren twee winnaars: klas 4K Sport-Wetenschappen (Rozenberg, Mol) en klas 4 Latijn-Wiskunde (O.L.V. Presentatie, Sint-Niklaas). Zij zijn ondertussen al terug van Lapland en Noorwegen. Wat ze daar hebben meegemaakt, gooien ze in het volgende nummer van Klasse. Man Bijt Rendier?

Toch de Stijle niet!Als er nu één mens is met een totaal gebrek aan klasse, is het wel de Stijle die op de bank voor me zit. Moet je horen, zien en ruiken. Een aanval op alle zintuigen. Had niet eens gezien dat ik hem een sticker van Klasse op zijn rug had geplakt (‘Een Mens Met Klasse’, lachen, gieren, brullen, loef). Komt daar toch wel DeManDieAllesZiet door de gang zeker. En de Stijle wint een cd-bon van dui-zend frank. Met MIJN sticker! Krijg ik een nieuwe?(Joris Vindevogel, 5de jaar)Wint deze maand een bon van duizend frank met de sticker op zijn rug, buik of boekentas: Ben De Bruyne uit Sint-Denijs-Westrem.Wie nog zo’n koel stapeltje gratis stickers wil, schrijft naar Klasse voor Jongeren, Stickers, Koningsstraat 138, 1000 Brussel.

Bijt in zijn wiel: win een bikeTel deze gegevens bij elkaar op. Wie het dichtst bij het juiste totaal zit fietst meteen voor 20.000 frank een nieuwe city- of mountainbike bij elkaar. Honderd anderen winnen de onverbiddelijke zwarte T-shirt van Klasse voor Jongeren: Ondanks Alles.Het aantal poten van een spin / het aantal spelers in een volleyploeg / het aantal zussen van Bart Simpson / het jaartal waarin de Titanic zonk / het getal pi (voor de kom-ma) / het aantal provincies van België / het aantal leden van de groep Get Ready / het vriespunt in graden Fahren-heit / het aantal a’s in de rivier die door Rome stroomt / het aantal nummers op de cd OK-Computer van Radiohead / de som van de cijfers in de formule van koolzuur / het aantal keer dat de naam John in deze Klasse staat/ het aantal poten van een ‘vliegende hond’. Stuur het getal voor 1 juni naar Klasse voor Jongeren, Het Getal, Koningsstraat 138, 1000 Brussel. Vergeet je adres niet, wat je verkiest (city- of mountainbike), de maat van je T-shirt (L of XL) en kribbel erbij waarover je in de volgende Klasse méér wil lezen.

Het gaat snelDe eerste antwoorden op de vraag van de voorpagina lopen binnen TERWIJL je dit leest.

Waarom weet ik wel, maar als wat?

Om mijn ouders op te voedenOm elke dag naar Familie te kijken

Als voorbereiding op mijn volgend levenOm die van Frans een kus te geven

Op een dag zal ik persoonlijk het gat in de ozonlaag dichtenDie schorten, zijn die te koop?

Geen zinnig mens die daar op kan antwoorden.Wie heeft die lopende band stilgezet?

Had onze directeur geen dag verlof?

Botsingen met elanden eisen vijftien dodenin Zweden DAARBIJ DIT COMMENTAAR:Een eland is gewoon een lomp beest. Dat weten we ondertussen wel. De boodschap is duidelijk: maak plaats voor het Rendier, ook in onze con-treien. Waarom zouden deze edele dieren alleen in het Hoge Noorden kunnen gedijen? We hebben nu Waldo in Planckendael. Dat is al een begin. Nu de elektronische tamagotchi’s allemaal dood en begraven zijn (batterijen leeg, Japanners rijk) is toch duidelijk dat elke mens behoefte heeft aan de warme nabijheid van een levend dier. Welke sier-lijke hoefachtige kan daar beter voor zorgen dan het Rendier? Dit wordt de coole huisgenoot van de 21ste eeuw. Trendsetters kunnen nu al een aan-vraag doen en korstmos beginnen kweken in de eigen tuin. Volkomen legaal.De Man met het Rendier (voor alle im- en export, ook van verse sneeuw, sauna’s en berkentakken)