EDITIE JULI 2012

MAANDELIJKE E-ZINE OVER KUNST, CULTUUR & MEER

GUILLYMANJARO

FREE AT LAST

149Dit jaar is het 149 jaar geleden dat Nederland onder koning Willem III als laatste

Europees land de slavernij afschafte. Daarna moesten de ex-slaven nog een periode

van 10 jaar op de plantages werken. In feite is de afschaffing van de slavernij dus

pas 139 jaar een feit. Effectief berekend is dat dus ...twee oma's geleden!

Guilly Koster.

149Briefje van de hoofdredacteur

IN DIT NUMMER:

STAY BLACK!

Geboren in een land waar Narcissen en drop de dienst uit-maken. Een stem die even zwart is als haar vriendenkring. Een lengte waarmee de doorsneebasketbalvrouw erg blij meezou zijn. Drie paginas puurHollands talent.

Luna MAE

In 2013 is het ‘150 jaar afschaffing van de slavernij’, eerst nog op naar nummer 149.

Onrust en vreemde ontmoetingen. Leuven. Het station van de oorlog. Om me heen zie ik wagons die stammen uit de Gestapo tijd, een hoop geboemel met correcte, strakke gezichten die regels volgen. ‘Gestapo? Weet je wel wat je zegt. Je hebt de oorlog niet meegemaakt’. Stemmen in mijn hoofd clashen. ‘Nee, maar ik heb hun pijn in films gezien én gevoeld! Misschien al-leen tintelingen dan. Ik ben een vrij mens met vrije gedachten. Ik ruik roest en hoor stroeve geluiden. Ik durf de relingen niet eens aan te raken, ’t Is gewoon niet veilig. Ik zeg je dat ’t oorlog is’. Ik stap uit. Bij de stoplichten komt de groep mensen alleen bij ’t groen mannetje in beweging. Braaf zijn ze hier! Ik ga mee. De stemmen zijn afgeleid.

Heerlijke maaltijden in overvloed. Ik ga voor het grote tv geluk met optredens voor tienduizend man. Dan niet in m’n eentje, maar als gezelschap of als graag geziene acteur voor zolang het duurt. Hier weten ze wel hoe ze zaken moeten doen. Of ik met een kleine ploeg naar Isla Margharita wil vliegen om even 40 afleveringen voor een andere serie op te nemen. Wat ploeteren we soms in Nederland, wat een geklooi in ’t land waar ik me zo thuis voel. Iets meer dan 6 miljoen Vlaamssprekenden met een maakbare showbizz and the sky is the limit. Ik mag zweven en krabbeltjes op pa-piertjes zetten voor hongerige fans. Een klein zwart kind vraagt met een keurig Vlaams accent:

‘Komde gij ook uit Chambia?’ Ze kijkt recht in mijn ogen. De confrontatie zet mijn beide voeten terug op aarde. Ik glimlach en voel me zenuwachtig worden. ‘Nee schat,’ leg ik uit. ‘Ik ben in Suriname geboren, maar woon in Nederland en, en eh...’ Verdorie, ze laat me niet uitpraten en schiet een blanke collega aan. Van mij wil ze geen handtekening. Ze wil dat ik Afrikaan ben?

‘Wa’s da?’ Vraagt iemand. Ik trek m’n schouders op en krabbel zonder op te kijken iets op een volgend papiertje. Het kind zit in m’n hoofd en laat me niet los. Als ik opkijk voel ik een volle mond op m’n lippen. Getver! Een stem roept: ‘Ik heb ‘r op haar bakkes gekust! Dank u Naomi, sorry voor m’n gedrag, maar ik zie u graag.’ Ik voel een inwendig gegrom opkomen en kijk naar de vieze mond die grijnst. Wie opent de show? Mijn gedachten worden opstandig. Ah, ben ik de pi-neut of gaan jullie dat nu zelf doen! Ik ben toch de gast die zich moet gedra-gen. De Nederlanders met hun dikke nek bepalen hier niet wat er gebeurt. ‘A mai, ge zijt zo ambetant. Die dikke nek, die arrogante houding da’s niet voor u’, zegt een Belgische wereldburger.

‘Gij zijt anders. Onze ervaring is dat Nederlanders een dikke nek hebben.’ Daar staan ze weer, de tweeling. Mijn blik wordt zacht. Altijd weer de moeder op een afstand met twee kin-deren van mijn ras. Alleen de ogen volgen. Grote ogen, volle monden met witte tanden die hartelijk lachen en een blanke moeder die met zacht geluid excuses lijkt te maken. ‘Ahwel, ik hoop dat ze niet te lastig zijn.’ Jee, ik heb er weer last van. Een snel kloppend hart.

RISTIYvonne RIstie is actrice. de laatste jaren vooral IN België. Daar speelde ze in Wit-tekerke, Spoed, Bex &Blanche en Familie. In Nederland heeft ze o.a. gespeeld in Russen, Het Recht van de Zwakste, Vals Licht, Een maand later, De kassière en Goede Tijden, Slechte Tijden. Als stemacteur werkte ze voor Disney (Lion King), Ice Age II, III en Bill Cosby’s Little Bill.

NARDO BRUDET

Als zeven jarig jongetje stond hij zij aan zij met zijn vader in de donkere kamer. Daar was hij getuige van het wonder van glinsterende celluloid dat omgezet werd in een afbeelding. In die bijzondere momenten begon zijn liefde voor fotografie te groeien.

Met zijn beroemde serie ‘Brainfood’ studeerde Nardo Brudet in december 2004 Cum Laude af aan de Academie

voor de fotografie ( A m s t e r d a m ) . Brudet heeft een heel diepgaande en rechtstreekse manier van mensen, maatschappij en de wereld in beeld bren-gen. Hij reageert im-pulsief en zijn ziel zoekt naar de zuiv-erheid van zijn eigen emoties en ervarin-gen voor dat hij klikt.

Nardo Brudet werd Overall winnaar van de 2005 foto Acade-mie Award met deze serie. Deze collec-tie van 34 polaroids tonen ook de ang-sten van de fotograaf

die dominant waren tijdens en voor dit eind examenproject.

BRAIN-FOOD