Po–

e-zi

e ©

Nummer 1, 1 maart 2013

Dichtwedstrijd! Win een schilderij van Jan van Well!

Themanummer: “Jongens de gezelligheid komt terug…”

Biografie: Vladimir Majakovski

een elektronisch magazine over alles wat met poëzie te maken heeft... waar diversiteit in het spelen met woorden en taal voorop staat... Verschijnt 6 maal per jaar, met bijdragen in het Nederlands, Afrikaans en Engels Een uitgave van:

Pastuiven Verkwil & R&Productions ©2013

© NIETS uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en- of openbaar gemaakt worden op welke wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteurs! Gratis abonnee worden? Stuur dan een e-mail naar:

hetnieuwepoezine@gmail.com (ook voor alle andere correspondentie) Aanleveren kopij: Tekst alleen als DOC bijlage Beeldmateriaal alleen als JPEG/JPG bijlage Internet: http://hetnieuwepoezine.wordpress.com/

Astrid

van R

ijn, T

roebel Water 3, 2012

Cover: Jan

van W

ell, Firew

ork (Nog te koop!)

Meewerkenden aan dit nummer: Jan van Well, Astrid van Rijn, Carl Nel, Inge

Boulonois, Anke Cant, Mirjam van Benthem, Magda Thomas, Manuel Suurhoff, Wou-ter van Heiningen, Marjolein Stam, Monique van der Kubbe, Arjen Stilklik, Froukje Vos, Amanda Tuinstra, Johann P. Boshoff, Pim Leefsma, Jan Bontje, Hennie van Ee, Charles Binoir, Lenjef, Manja Herstel, Vincent Jongman, Elbert Gonggrijp, Hennie Prins, switi lobi, Ita Froneman, Anneke Haasnoot, Ria Giskes, Mark Boninsegna, Guido Utermark, Bert Waber, Anne Vellinga, Marije Hendrikx, Bert Deben, Annette Lemaire, Sharon Evita Bakker, Jelou, Dimph Jansen, Marieke Noppen, Liesje Boer, Ann Dierckx, Marcel Dekoning, André Scmucki, Erik-Jan Vaandering, Rob Fink, Ria Hooghiemstra, Yvette Schols, Willem Adelaar, Reginald van Langenhove, Peter Shar-pach, Jos van der Zee, Eddy Symkens, Peter Hendriks, Veerle van den Buys, Greet Wouters, Linda Stopa, Cai Daxiong, Patrick de Vlieger, Helle van Aardeberg, Yoel Tordjeman Correctors: Marjolein Stam en Bert Waber Consultant: Vincent Jongman Lay-out: Pastuiven Verkwil

Po-e-zine, een elektronisch magazine over alles wat met poëzie te maken

heeft... waar diversiteit in het spelen met woorden en taal voorop staat... Ooit begonnen als een Nieuwsbrief a-4tje, een periode uit roulatie geweest, is het nu weer herboren als een echt e-zine. Al bij de aankondiging van een eventuele hergeboorte heeft het veel enthousiasme opgeroepen bij de toekomstige lezers en "vaste"-bijdragers. Wellicht vult het een klein gaatje in de virtuele wereld van poëzie op internet. Zoals de introductie al zegt gaat het mij om alles wat met poëzie te maken heeft, diversiteit in gebruik van woorden en beelden, spelen met taal, wat is er leuker? Voor jong, oud, beginnend, geoefend, dichter, columnist, fotograaf, schilder, kortom kunstenaars in het Nederlands, Afrikaans of Engels! Vrij toegankelijk voor eenieder die mee wil spelen en daarmee een platform bieden dat voor een breed publiek aantrekkelijk is. Ik weet dat Po-e-zine in dat opzicht een waardevolle bijdrage kan leveren! Dit eerste nummer begint met een uitsmijter: een heuse Dichtwedstrijd waarmee een schilderij van Jan van Well te winnen is, meer aansporing is denk ik niet nodig. Verderop vind je alle informatie over deze wedstrijd! Voor jullie ligt nu dus het eerste nummer in de nieuwe opzet. Jullie enthousiasme is op mij overgeslagen en dat maakte dat ik er met heel veel plezier aan gewerkt heb! Dankbaar ben ik iedereen die in dit eerste nummer een bijdrage geleverd heeft! Ik hoop dat de lezers en bijdragers Po-e-zine een plek geven die het verdient. Laten we er met z'n allen een succes van maken:) Tenslotte wil ik iedereen natuurlijk heel veel lees- en kijkplezier toewensen!

Het thema van Po-e-zine nummer 2? Stilte! Pastuiven Verkwil hetnieuwepoezine@gmail.com

Rob Fink

Gezelligheid

Na het zappen op alle kanalen van mijn Ziggo-abonnement kom ik uit op het

avondnieuws. De geldtekorten, moorden, honger, bedrog en alle illusies wat de hedendaagse wereld in stand houden passeren de revue. “Wat een gezelligheid” hoor ik nog fluisteren in mijn achterhoofd voordat ik langzaam wegzak in een mistig universum dat droomwereld heet. Het besef van tijd verliest zijn grip op de werkelijkheid voordat zich een nieuwe en kleurrijke dimensie ontvouwt. Een lichtgroen tapijt van mos kietelt lichtjes aan mijn voeten, helderblauwe lucht met een zon die me opwarmt totdat ik gloei wordt van binnen. Windvlagen strelen mijn haren tot het gewenste model, klaprozen springen open en geven me de blossen die ik soms mis in de dagelijkse realiteit. Oren be-merken het vloeiende suizen op van de bewegingen die de takken maken, meedei-nend in het ritme van deze wereld die me spectaculair verrast. Dauw verfrist mijn gezicht en geeft me het gevoel van een weldadige nachtrust. In de verte hoor ik belletjes zachtjes rinkelen, die langzaam aanzwellen tot een vrolijk muzikaal geheel dat aandoet als een fanfare dat het leven viert. Mistige wol-ken vervagen in een kort ogenblik als zwierige gordijnen worden open getrokken en een wonderlijk schouwspel ten tonele voert. Mensen en dieren, gedrapeerd in fleurige pakken met vrolijke maskers en stralende glimlach, linten die krullen en zwieren, pulseren in het ritme van het geluid dat ge-produceerd wordt door de fanfare. Heldere tinten zoals grasgroen, zonnebloemgeel en scharlakenrood kleuren het wat sprookjesachtige tafereel. Gonzende harten bonken vrolijk gelijkgestemd. De regenboog straalt fier aan de horizon. Iedereen is ontdaan van volwassenheid waardoor vrijheid, fantasie en vriendelijkheid hier de vrije hand heeft. Alles wat men wenst komt hier instant tot leven. Geen grauwe en kleurloze voorstellingen te vinden. Net zo min als strijd om geld en goed. Fleurige tonen onthullen het pakkende ritme van deze intense vreugde, en nemen je mee in deze stroming van een tijdperk dat waarschijnlijk nog in de toekomst ligt. Mijn ge-duld wordt op de proef gesteld, maar ik weet het uiteindelijk wel zeker... Jongens, de gezelligheid komt terug! Bert Waber

Erik-Jan Vaandering, Harbour oilbar op papier

Vladimir Vladimirovitsj Majakovski (Russisch: Владимир Владимирович Маяковский) (Bagdadi bij Koetaisi, 19 juli [O.S. 7 juli] 1893 - Moskou, 14 april 1930) was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het poëtische futurisme van het Russi-sche Tsarenrijk en de Sovjet-Unie in het begin van de twintigste eeuw

Vladimir Majakovski werd geboren als derde kind van een gezin in Bagdadi, Georgië, waar zijn vader werkte als boswach-

ter. Beide ouders waren afstammelingen van Kozakken. Op zijn veertiende nam Majakovski deel aan een socialistische demon-stratie in de stad Koetaisi, waar hij op het gymnasium zat. Na de vroegtijdige dood van zijn vader in 1906, verhuisde het gezin naar Moskou, waar Majakovski naar school Nr. 5 ging. In Moskou ontwikkelde Majakovski een passie voor marxistische litera-tuur en nam hij deel aan talloze activiteiten van de Russische Sociaal Democratische Arbeiderspartij; later werd hij lid van deze partij. Toen zijn moeder in 1908 het schoolgeld niet kon betalen werd hij van school gestuurd. Rond die tijd werd Majakovski drie keer gevangengezet voor subversieve politieke activiteiten, maar omdat hij minderjarig was, werd hij niet gedeporteerd. Tijdens een periode van eenzame opsluiting in de Butirkagevangenis (Бутырская тюрьма) in 1909 begon hij met het schrijven van poëzie, maar zijn gedichten werden in beslag genomen. Na zijn vrijlating ging hij door met zijn werk in de socialistische beweging, en in 1911 begon hij aan de kunstacademie van Moskou waar hij kennismaakte met leden van de futuristische be-weging. Hij werd een belangrijke vertegenwoordiger van de groep Gileja (Гилея), en raakte goed bevriend met David Boerljoek, die hij als zijn mentor zag.In de zomer van 1915 werd Majakovski verliefd op Lilja Brik. Hij droeg het gedicht "Ruggengraatsfluit" (1916) aan haar op. Zij was de vrouw van Majakovski's uitgever, Osip Brik. De affaire, en Majakovski's in-drukken van oorlog en revolutie, hebben zijn werk in deze jaren sterk beïnvloed. In het gedicht "Oorlog en de Wereld" (1916) worden de gruwelijkheden van de Eerste Wereldoorlog belicht, en "De Mens" (1917) is een gedicht over de schichtigheid van liefde. Majakovski werd aan het begin van de Eerste Wereldoorlog geweigerd als vrijwilliger, en werkte van 1915 tot 1917 als tekenaar aan de Petrograd Militaire Automobiel School. Tijdens het begin van de Russische Revolutie bevond hij zich in Smol-ny, Petrograd. Daar was hij getuige van de Oktoberrevolutie. Hij startte met het voordragen van gedichten als "Links Mars! Voor de Rode Mariniers: 1918" (Левый марш (Матросам), 1918) in theaters van de marine, met zeelieden als publiek. Nadat hij opnieuw verhuisd was naar Moskou, werkte Majakovski voor het Russische Staats Telegraaf Agentschap (РОСТА, Российское телеграфное агентство) als maker van — zowel grafische als tekstuele — satirische Agitpropposters. In 1919 publiceerde hij zijn eerste gedichtenbundel, Verzamelde Werken 1909-1919 (Все сочиненное Владимиром Маяковским). In het culturele klimaat van de jonge Sovjet-Unie groeide zijn populariteit snel. Van 1922 tot 1928 was Majakovski een prominent lid van het Links Kunst Front, en werkte verder onder de noemer 'Communistisch futurisme' (комфут). Hij was een van de wei-nige sovjetschrijvers die volledige bewegingsvrijheid genoten en hij reisde naar Letland, Groot-Brittannië, Duitsland, de Verenig-de Staten, Mexico en Cuba. De neerslag hiervan is te vinden in werken als Mijn ontdekking van Amerika (Мое открытие Америки, 1925). Ook reisde hij veel door de Sovjet-Unie. Tijdens een lezingentour door de Verenigde Staten, ontmoette Majak-ovski Elli Jones, die later moeder zou worden van zijn dochter, iets wat Majakovski pas hoorde in 1929 toen het stel elkaar stie-kem ontmoette in Zuid-Frankrijk. Aan het eind van de jaren twintig werd Majakovski verliefd op Tatiana Jakovleva. Aan haar droeg hij het gedicht "Een brief aan Tatiana Jakovleva" (Письмо Татьяне Яковлевой, 1928) op.

Vladimir Majakovski

Vladimir Majakovski & Lilja Brik

Het belang van Majakovski is niet beperkt tot de sovjetpoëzie. Terwijl hij jarenlang werd beschouwd als een sovjetpoëet pur sang, heeft hij ook de perceptie van de poëzie in de bredere twintigste-eeuwse cultuur veranderd. Zijn politiek activisme als propagandistische agitator werd zelden begrepen waardoor hij soms niet alleen bij tijdgenoten maar ook bij goede vrienden als Boris Pasternak in ongenade viel. Tegen het eind van de jaren twintig raakte Majakovski meer en meer gedesilusioneerd in het bolsjewisme en de bolsjewistische propaganda. Zijn satirische toneelstuk De wandluis (клоп, 1929), dat handelt over sovjethy-pocrisie en -bureaucratie, toont deze ontwikkeling. Omdat Stalin hem slechts zag als een lakei van het regime raakte hij meer en meer gefrustreerd in zijn artistieke vernieuwingsdrang. Dit, en de druk van zijn ruchtmakende driehoeksverhouding met het echtpaar Brik, dreef hem zo in het nauw dat hij in april 1930 zelfmoord pleegde.

Majakovski werd begraven op de Moskovische Novodevitsji-begraafplaats (Новодевичье кла дбище). In 1930 werd zijn ge-boorteplaats, Bagdadi in Georgië, hernoemd naar Majakovski. Na Stalins dood gingen geruchten de ronde dat hij geen zelf-moord pleegde, maar werd vermoord op bevel van Stalin. Toen tijdens de jaren negentig de KGB-archieven openbaar werden gemaakt, was er hoop dat nieuw bewijsmateriaal hierover naar boven zou komen, maar tot dusver is er niets gevonden en de hypothese blijft onbevestigd. Na zijn dood werd Majakovski in de sovjetpers aangevallen als "formalist" en "medereiziger" (попутчик) (in tegenstelling tot officieel erkende "proletarische poëten" zoals Demyan Bedny. Toen zijn wedu-we, Lilja Brik, in 1935 bij Stalin hierover haar beklag deed, schreef hij een opmerking op haar brief: "Kameraad Jezjov, neemt u alstublieft Briks brief in behandeling. Majakovski is nog steeds de beste en meest getalenteerde poëet van ons sovjettijdperk. Onverschilligheid ten aanzien zijn cultureel erfgoed is een misdaad. Briks klachten zijn, in mijn opinie, gerechtvaar-digd..." (Bron: Memoirs van Vasili Katanjan (L.Yu.Briks stiefzoon) p.112) Deze woorden maakten de naam van Majakovski tot een instituut. Langs de andere kant, zoals Boris Pasternak opmerkte, "deelde het hem de tweede dood uit" in sommige krin-gen. Ondanks deze officiële canonisering was Majakovski voor Stalin slechts 'the drummer of the revolution'. Het was onder Chroetsjow dat er rond zijn persoon een ware cultus ontstond en er meer dan 50 miljoen van zijn werken verkocht werden. Poëtisch had Majakovski onder Russische dichters geen volgelingen. Zijn stijl is nooit grondig geanalyseerd of verder ontwik-keld. Majakovski kan beschouwd worden als een uniek talent die wat stijl betreft zijn tijd ver vooruit was. In de futuristische publicatie Een klap in het gezicht van de publieke smaak (Пощёчина общественному вкусу) werden in 1912 voor de eerste keer gedichten van Majakovski afgedrukt: "Nacht" (Ночь) en "Ochtend" (Утро). Wegens hun politieke activiteiten werden Boerljoek en Majakovski in 1914 van school gestuurd. Tot 1914 zette hij zijn werk in de stijl van het futurisme voort. Daarna verschoof zijn artistieke ontwikkeling meer naar het narratieve, en het is dit werk, gepubliceerd tijdens de periode direct na de Russische Revolutie dat zijn reputatie als dichter vestigde in zowel Rusland als het buitenland. Een wolk in broek (1915) was Majakovski's eerste belangrijke gedicht van enige omvang en het omvatte de hete onderwerpen van liefde, revolutie, religie en

kunst, geschreven vanuit het gezichtspunt van een gepasseerde minnaar.

Graf vanVladimir Majakovski

Stalin

Proloog van Een wolk in broek in het Russisch Вашу мысль мечтающую на размягченном мозгу, как выжиревший лакей на засаленной кушетке, буду дразнить об окровавленный сердца лоскут:

досыта изъиздеваюсь, нахальный и едкий.

У меня в душе ни одного седого волоса, и старческой нежности нет в ней! Мир огромив мощью голоса, иду - красивый, двадцатидвухлетний.

Nederlandse vertaling, Marko Fondse

Uw denktrant - dagdroom in uw hersenpap als een vervette butler in een mottige fauteuil kom ik te sarren met een bloedige lap hart,

mij te bezatten aan mijn hoon, venijnig, vuil.

Geen haartje grijs loopt door mijn zielement waar geen seniele zachtheid is te vinden. De wereld tartend met mijn macht van stem verplaats ik mij - iets moois van tweeëntwintig.

Agitprop

heeft ook mij

de das omgedaan.

Ook ik

had liever

romancen gezongen.

Het was fraaier geweest

en ook lucratiever.

Maar ik heb

mijzelf

bedwongen

Door op de keel

van mijn eigen lied

te gaan staan.

Marcel Dekoning De plas Rotselaar pastel en acryl op papier

Jan van Well Workshops

Ik plan weer een aantal workshops in maart en april.

Zonder sneeuw en hopelijk met de lentezon. Deze workshops zijn niet te vergelijken met schilderlessen. Ik laat zien dat er zonder vastomlijnd kader wel degelijk iets kan ontstaan wat boeit en prikkelt. Durven doek en gereedschap te gebruiken. Op deze manier laat ik zien dat er veel mogelijk is als je je maar overgeeft aan het materiaal en eigen fantasie. Ik geef aan hoe je dit kunt bereiken en dat je veel verder kunt gaan dan je denkt.

Gewoon doen en je vrij voelen is mijn opzet.

De workshops beginnen om 11.00 uur tot 16.00 uur

Prijzen per persoon € 50,00, incl 6% BTW (max. 4 personen)

Je kunt me bellen +31620960130 of mailen info@janvanwell.nl

om een datum in maart of april af te spreken.

Groet Jan Well. Atelier, Zuiderzeeweg 31 (gratis parkeren) 1095 KZ Amsterdam

Yoel Tordjeman Fruit’s dance 1/16

Ridder van Ouds Jy jaag teen duiwelspoed met die pad af. Jou enjin brul. Jou bande brand. Jou elmboog, gekril, rus op die deur en peul by die ruit uit. So hou jy jou skild vas teen aanvalle. Jy staar vooruit ridder van ouds. Dan ruk jy jou op en trek weg. Jy gallop met die wind deur jou hare en jaag en jaag teen duiwelsspoed om eerste uit te kom by die volgende verkeerslig. Carl Nel

Patrick de Vlieger De Jood (detail) pastel op papier 1989

Van pen en papier tot twitter en facebook

Waar is de tijd dat je leraar sprak: neem allemaal uw pen en

papier. We gaan een dictee doen. Nu staan de boekentassen nog wel bol van de boeken en schrif-ten en kaften, maar dat zal in de nabije toekomst veranderen naar iPad. Die wordt in scholen ingevoerd net als de laptop. Een goede zaak voor de groene jongens onder ons, want het

verbruik van het papier zal stilaan verminderen. De opmars van de E-boeken vind ik trou-wens ook niet slecht. Gedaan met dikke Billie Turfen in je rugzak mee op de bus. Neen, ze staan allemaal netjes op mijn tablet. Ha tablet, daar heb je één van de vreemde nieuwe woorden anno 2013. Tablet, net of je een pilletje inslikt, maar het gaat hier wel degelijk om de tablet-screen-platte computer. Het hangt er een beetje vanaf hoe je de klemtoon legt. Tetris kent iedereen nog, dat was letterlijk met de blokjes spelen, lijnen maken en een Tetris liefst. Met de pijltjestoetsen en de spatiebalk op je klavier. Nu spelen we Angry Birds, Kwa-de vogels die grappige geluiden maken en glijden we met onze vinger over onze iPad. Scherm poetsen, want dat laat sporen na. Draai dan zeven negen zeven zes nul vier, of iets van dien aard. Het gekende nummer van onze Vlaamse zanger Wil Tura. Toen was er nog geen sprake van gsm en sms’en. Nu is stuur een vogeltje (icoon twitter) tweet naar iedereen in de wereld op www.twitter.com en zet het in je status op facebook. Dat heeft de wereld sneller gelezen dan een sms. De sms wordt al oud met zijn w8 en 1 en d8.

Bel me schrijf me, laat me vlug iets weten kunnen we nu vervangen door mail me tweet me

schrijf me vlug je status laat je me weten vind je het leuk?

Voegen we er tot slot nog aan toe dat de laptop tegenwoordig Notebook heet en dat we via zalando.be Shoes and Brands kunnen vinden en waar we veilig kunnen betalen. Saven doen we niet meer op een floppy disk, dat is tegenwoordig al een antiek ding. Wordt voorbijgestreefd door de dvd’s of cd-roms, de geheugenkaarten en de externe harde schij-ven. Wat een zaligheid, zoveel ruimte op de externe harde schijven. Maar liefst 1 terrabyte. Een zaligheid, vind ik persoonlijk is het digitale fototoestel. Het heeft wel niet meer de char-mes van het zitten vol spanning te wachten op de ontwikkelde foto’s die peperduur zijn, maar je kunt tenminste een aantal foto’s trekken, en op het moment zelf zien hoe hij eruit ziet, en is deze niet goed, dan kun je nog rap een k(l)iekje maken. Geen gedoe meer met filmrolletjes, deze zijn opgeslokt door de vele verschillende geheugenkaartjes. U kunt trou-wens trekken naar believen, na 15 foto’s kan je nog stevig doorduwen op de knop, terwijl je vroeger dan al het filmpje moest vervangen. Oké, ik wijk hier even af van het twitter-gebeuren, maar de foto’s kan je eigenlijk vrij snel posten op je facebook en thuis printen. Dan maar wachten of de mensen het leuk vinden. Ik ben zelf wel een voorstander van de vooruitgang, onder andere omdat er op mijn bureau niet veel rommel meer ligt. Net nog een bakje met mijn werkinstructies en mijn kop koffie. De rest gebeurt allemaal met de computer, en als hij niet meewil, dan vloek ik lekker ouder-wets.

Kortom, ik ben wel fan van al de nieuwe technologische vooruitgang!

Anke Cant

Mirjam van Benthem, Petrischaaltjes

Maar hier is het wel gezellig Wat is gezelligheid zonder de diepte van woorden die het bestaan al dan niet opvrolijken en van ver te horen zijn Wat zijn wij zonder ons verstand om te bevatten. Is wat wij van ver halen is dat altijd lekker? Of toch maar dichtbij onszelf en zo bij die ander Wat is gezelligheid zonder de diepte van het hart wat het woord weer de kracht geeft om verder te reiken dan ooit tevoor Wat zijn wij zonder ons verhalen van elkaar met elkaar maar ook de pijn van zonder Of toch maar liever alleen of bij die ander Ik kan er uren over doorzeveren maar zoals u al vermoedde Hier is het wel gezellig Magda Thomas

Derwish

de hemel lacht de witte tandjes in gordijntjes neergelaten uit een boven waar het stil is en het oor van god zo luistert het naar de gezongen woorden in mijn borst die de lucht nooit halen vleugels, zijn het vederlichte rokken rondom mij een Derwish van een jaar of acht

Manuel Suurhoff

Ann Dierckx

Komt ook in de poëzie de gezelligheid terug?

Om deze vraag te kunnen beantwoorden moet je eigenlijk eerst hebben moeten vaststel-

len dat er ooit sprake was van gezelligheid in de poëzie. Maar wat is gezelligheid? De defi-nitie die Wikipedia geeft is de volgende: Gezelligheid geeft een bepaalde aangename omstandigheid of gevoel weer, een vorm van knusheid, vriendelijkheid, huiselijkheid, vertrouwdheid, kneuterigheid enz. Meest-al heeft gezelligheid te maken met anderen samen te zijn (in goed gezelschap). Een tweede vraag die je zult moeten beantwoorden is; wat is poëzie? Opnieuw een defini-tie: Poëzie of dichtkunst (van het Griekse `poiesis`: maken, scheppen, vormen) is een literaire kunstvorm waarin de taal wordt gebruikt om esthetische (bijv. muzikale) en evocatieve (bijv. beeldende) effecten te bereiken die de eigenlijke betekenis verhevi-gen, ontkrachten, omlijsten, mede bepalen of in een onverwachte richting sturen... Op het eerste oog zou je geneigd zijn te stellen dat de twee begrippen moeilijk samen gaan. Het een (de gezelligheid) gaat over samen, huiselijk, kneuterig, klein, irrationeel terwijl het ander (de poëzie) eerder neigt naar het hogere, het rationele, het beschrijvende en het gro-te. Daar is wat voor te zeggen. Nochtans zijn er voorbeelden van poëzie te bedenken die wel degelijk als ‘gezellig’ gezien zouden kunnen worden. Ik noem de light verse of het ple-zierdichten. Een voorbeeld van één van Neerlands grootste plezierdichters Drs. P.: De Grabbelton Het uitzicht is als van een hoge toren - Veelwijdser dan toen ik de klim begon Nu zie ik tal van onderwerpen gloren Ik ben verliefd tot over beide oren Op deze nieuwe vorm, de grabbelton

Op het oog een onschuldig rijmschema abaab met als metrum de pentameter. Het laatste rijmwoord bevat echter alle letters die in de voorafgaande rijmwoorden optreden. Hier is dus wel degelijk sprake van poëzie en een zekere gezelligheid zit er ook wel aan. Er zijn boeken en websites gewijd aan light verse of plezierdichten; het gaat hier dus niet om een incident maar om een structurele vorm van poëzie. Je zou je dus kunnen afvragen of de vraag wel de goede is. Komt ook in de poëzie ook de gezelligheid terug? Is die ooit weggeweest dan? Als je light verse met al haar verschillende verschijningsvormen en beoefenaren tot de poëzie rekent (en waarom zou je dat niet doen?) dan is de gezelligheid in de poëzie eigenlijk altijd aanwezig geweest en heden ten dage misschien wel aanweziger dan ooit. Ook als we gezelligheid op een andere manier interpreteren moet je de vraag positief beant-woorden. Een vorm van vertrouwdheid, knusheid, vriendelijkheid, huiselijkheid vindt je terug op de vele poëziepodia die er in het hele land elke week weer worden georganiseerd. Dich-terskringen die samen dichten, gedichten bespreken en aan elkaar voor dragen. Kleine stichtingen die met beperkte middelen poëziepodia organiseren met een open podium waar-bij de benaderbaarheid en de nabijheid van de dichters voorop staan. Waar de interactie met de dichters belangrijk is en waar beginnende dichters de mogelijkheid krijgen om hun poëzie te laten klinken. Conclusie: De gezelligheid in meerdere betekenissen van het woord is nooit weggeweest uit de poëzie, sterker nog het wordt misschien wel steeds gezelliger in de poëzie, of je nu wilt of niet.

Wouter van Heiningen

Meer lezen over poëzie: www.woutervanheiningen.wordpress.com

Marjolein Stam, Tom Waits

origineel weer de lente waarom het raam open alsof die vogels laten ze ergens anders gaan kwetteren bij de buren misschien is het daar altijd groen oh kijk, de buurvrouw zij zit aan tafel vouwt de blaadjes glad bloemen, zij heeft niets met bloemen wel gehad en de buurman hij staat nog steeds op sterk water zoals zij dat noemt en wij knikken vol begrip is het niet anders onderhouden, vooral niet bewegen en zeker houden wij contact Monique van der Kubbe

Zwarte Piet Het zwartepieten, dat men overal kan horen, Komt voort uit ’n al-oude folklore, Waar Zwarte Piet als boze figureert, En spreker als rechtvaardig wordt geëerd. Overal ziet men nu zondebokken, Overal grijpt men lange stokken En slaat erop los, in grote haast, Men mikt wel goed, maar meestal naast. Men weet het beter en komt met plannen Van geleerde en vooral rijke mannen En de vrouwen zijn ook heel wat mans: Eenieder voelt immers een nieuwe kans Om ‘t podium van beroemdheid te betreden: Ziedaar de man of vrouw die het verleden Heeft ontmaskerd en met nieuw élan Ons allen leidt naar al wat beter kan! Helaas, op ‘t podium aangekomen Verdwijnen alle zoete dromen; In regens van tomaten en gescheld Wordt men verjaagd met grof geweld. Door and’ren die daar willen staan, En nu beginnen weer te slaan, De zwarte piet is weer gevonden, En weer belast met alle zonden. Ja, Zwarte Piet moet worden afgeschaft, Genoeg is iedereen nu wel gestraft, Maar ’t ego van de bazen en bazinnen Laat alles weer van voor af aan beginnen. Een tweede les is: dat die al-oude traditie Van Sint en Piet, door de politie Minder fel moet worden verdedigd Als ’t Hollands erfgoed weer wordt beledigd. Arjen Stilklik.

Crazy, Froukje Vos

Recensie van de film: Black Butterflies.

Het verhaal van de film.

Het verhaal gaat over een jonge vrouw, Ingrid Jonker.

Het speelt zich in Zuid-Afrika af in de jaren vijftig. Waar het nogal rumoerig is vanwege de politiek; blanken die de kleurlingen van alles wil verbieden. Ingrid Jonker wordt gespeeld door Carice van Houten die verder ook bekend is van Zwartboek. Rutger Hauer speelt de va-der van Ingrid Jonker genaamd Abraham Jonker. Hij is verder bekend uit Turks Fruit en vele andere films. Li-am Cunningham speelt de rol van Jack Cope. Deze drie personen zijn het belangrijkste in het verhaal. Ingrid leeft helaas niet lang omdat ze de harde wereld niet aan kan. Met Jack Cope krijgt ze een heftige relatie en dat gaat niet van een leien dakje, mede door de heftige persoonlijkheid van Ingrid en haar verleden dat haar achterhaald.

Een goede band met haar vader heeft ze niet. Ze heeft uit een vorige relatie een dochtertje; Simone. Haar vader behandeld haar als bui-tenstaander. Ze schrijf allerlei gedichten tegen het apartheidsregime, waar haar vader fel op tegen is; hij is immers minister van censuur. Hij heeft vele dichtbundels verboden vanwege de apartheid. De recensie over de film. De film geeft heel erg goed het leven van de dichteres Ingrid Jonker weer. Over hoe ze in het leven stond en welke tegenslagen ze te voorduren heeft gehad, vooral het feit dat ze aan depressies leed. Rutger Hauer zet de rol van de vader heel erg goed neer. Carice van Houten, die de rol vertolkt van Ingrid Jonker speelt het met veel emotie en geeft de rol heel goed weer. Het begin van de film is nogal stroef want het is nogal traag en je snapt er eerst niks van. Verder in de film zal je steeds meer begrijpen van het hele verhaal. Ook de vader- dochter band komt steeds meer naar voren; waarom het allemaal zo loopt. Ingrid is nogal een speelse maar tastbare persoon, ook zeker heel erg verhard. Na veel succes met haar eerste bundel word ze toch heel erg eenzaam en gaat het weer de ver-keerde kant op.

Eindoordeel. Het is een goed opgezette film waar veel tijd in gestoken is. Maar omdat het begin zo ont-zettend traag is, kunnen nogal veel mensen afhaken. De film is zeker de moeite waard als het om de cultuur van het toenmalige Zuid-Afrika en de dichteres gaat. Vooral de geschie-denis waarom ze schrijft en dat deed ze al rond haar 6e. De cast is goed in het acteren en het vertolken van de psychés van hun personage. Amanda Tuinstra

De g

ebo

orte van

een C

heru

bijn

tje, Sh

aron

Evita B

akker, Po

wertex, 2013

DE MOER IN vir antjie krog

onbeskaamd de moer in opgeskroef is ek

(wie is ek nou weer?) se moer die doel van drif, drang en droom hoef ek om die dood nie af te leer nie en aan te leer selibaat se saad hoort in my laatjaarsooie nie se moer so asof vyftig-plus die spil van my menswees wees laat in sy slinkse swenk na oudword se weifel- wag op doodgaan, sterf of sommernet vrek se moer ek smag soos vel na jou

(wie is jy nou weer?) hande en heupe wat heilsaam heen en weer vat en streel en gly en hei oor en in my tot wit en warm ons

(wie is ek is jy is ons nou weer?) spermagtig skiet oor grense skarrel in ons inkonktronktyd se moer in se moer -

-

ek verwag om weer sonder wete gewetenloos saam met jou

(wie is jy nou weer?) ekstaties en sterk in te stu in ons

(wie is ek is jy is ons nou weer?) lendelam baarmoedermoer in se moer lyf en hart en lieste … myne verlang na lepellê met liefde … joune

(maar wie is jy nou weer?)

Johann P. Boshoff

Intoxicant, Convivian Cursed is the beast seclusion In the sober dark On which my head rests Once, I was not damned To total desolation An acquaintance I had Nine years and almost ten Her last name, intoxicant My lips, I let her wet Voluptuous, hot sweet She burnt me, bloodied My bared throat, her amber nails In time, my mind slipping Toward a pit, psychotic She manipulated, I, loved it Voracious lover mine Ah, the things she would do Ardent, her tip to my tongue I was having the time of my life Embellished in her bottle- Shape, her body: glass, her taste And then, suddenly, I found her Empty, lying, on the floor She was gone, I cried and cried Now just to have a drop I dream One day will surely bring her back If only to savor beloved again, My elixir, Convivian Intoxicant Helle van Aardeberg

Asemische Poëzie. Interview met Tonnus Oosterhoff:) http://samplekanon.com/?p=1576 Lees ook het artikel op het blog van Wouter van Heiningen:) http://woutervanheiningen.wordpress.com/2013/02/25/asemische-poezie/

Irma Blank

Giacottino

Mirtha Dermisache

Pim Leefsma, “Knor”

Gezellig, heit! ga ik leven met dementie vraag ik u alvast clementie want u zult toch wel herkennen dat ik u niet ga herkennen doch zolang dit niet zo is voel ik mij gewis een vis Jan Bontje

Blauw glanspapier morgen koop ik meters vrienden en een tafel voor z’n allen zondagmiddag zal het zijn in de schaduw van de bomen eten wij olijven drinken witte wijn in de verte speelt het leven met granaten en met jongens bloed spat dronken rond maar wij zitten lekker hier op een vel blauw glanspapier Hennie van Ee

Cai Daxiong 蔡大雄

Als kiemen Soms vraag ik me af hoe het de mensheid zal vergaan. Hoe vaak en diep we nog vallen eer we echt leren gaan. Eeuwen gebeurt er eigenlijk niets maar na de uitvinding van de fiets en van het met losse houten letters gedrukte boek valt er licht op het denken vanuit een andere hoek. De mens zoals wij hem vandaag herkennen staat op de drempel van zichzelf te kennen. Mogelijkheden die we nu nog niet vermoeden zitten als kiemen in het mensenbrein te broeden. Wanneer jij en ik al lang tot as zijn vergaan zal uit de oude wereld een nieuwe mens opstaan. Misschien kijkt hij over de rug naar ons, zijn voorouders, terug. Schiet schokkend in een onbedaarlijke lach om de waanzin die hij in het verleden zag. Een lachen dat uiteindelijk sterft in stil geween. Zeeën van tranen om alles wat door ons verdween. Lenjef

Die vrolikheid is weldra terug Kom nou kêrels laat ons drink, vir wat sal ons tog vrees kort sal tog die toekoms wees, so hef die glase laat ons klink op die vrolikheid wat veraf wink. Die verlede agter die toekoms voor ons het tog niks om te verloor die vrolikheid staan op die brink so skink my vriende, skink! Ons vrolikheid was ongekend die droefnis byna onbekend kom nou kêrels, laat ons drink. Ad fundum tot die laaste teug die vrolikheid is weldra terug! Charles Binoir

Jos van

der Z

ee

Gezelligheid kent geen tijd; The Seventies

Het is meer dan dertig jaar later en ik loop weer door de Dorpsstraat van Zoetermeer. Van

1973 tot 1975 woonde ik hier in een flat in een nieuwbouwwijk, nog helemaal tussen de weilanden; vanuit mijn keuken kon ik zo de grazende koeien en de molens van Stompwijk zien. Nu loop ik hier anno 2006 samen met mijn vriendin op weg naar het Stadsmuseum, waar de tentoonstelling Gezelligheid kent geen Tijd aan de gang is. En deze hele dag zal in het te-ken van gezelligheid staan. Sommige mensen krijgen de rillingen als ze alleen al dat woord horen en denken aan meligheid en oubolligheid. En ook ik kan de gedachte aan clichébeel-den als een glas wijn bij de open haard of een kopje thee met een koekje met een spin-nende poes op schoot niet onderdrukken. Het begint al gelijk gezellig voor ons met lekker bijkletsen, neuzen in de winkeltjes in het straatje en een lunch in restaurant het “Bakkerswinkeltje”, een tentje dat het predikaat “gezelligheid” meer dan verdient. De heer-lijkste taarten staan uitgestald, zoet zowel als hartig, eerlijk ambachtelijk “Pain de grand mere” ligt op de toonbank en de inrichting doet zo warm en sfeervol aan, dat we een hele-boel folders meenemen voor de high tea, die hier voor speciale gelegenheden geserveerd wordt en waarvoor we graag nog eens terugkomen. Maar we zijn gekomen voor de tentoon-stelling het Stadsmuseum, dat is gehuisvest in een statig pand: een voormalige burge-meesterswoning, en krijgen onderricht in de geschiedenis van Zoetermeer. De graslanden rondom dit dorp waren zo vruchtbaar dat de boeren er hun boter maakten, de zogenaamde boterboeren. Eerst gingen de boeren nog met paard en wagen langs de deur om hun melk, boter, kaas en eieren te verkopen. Maar gaandeweg rolden bij de bekende fabriek Brinkers de pakjes margarine er van de lopende band. De supermarktketen Spar vestigde zich er en natuurlijk Nutricia. Woonde je in Zoetermeer, dan werkte je bij Nutricia. Wie is niet groot geworden met de potjes Olvarit, en nog steeds. Jaren na dato drink ik nog iedere dag de chocomel uit de oranje-gele pakken van Nutricia. Heel gezellig allemaal hoor, om meer van dit ooit kleine dorpje te weten te komen maar we waren gekomen voor de tentoonstelling Gezelligheid kent geen Tijd. Dat wordt in dit museum vooral geassocieerd met de jaren zeventig: De jaren waarin de babyboomers gingen trouwen en hun nestje bouwden. Groen, paars, bruin en oranje zijn de kleuren in de huizen. Bekend zijn de leefkuilen en gedessineerd behang, oranje Brabantia voorraadbussen, rechauds, asbaklegers en emaille pannen met het bekende bloemdessin.

De bezigheden met als kenmerk gezelligheid zijn vooral fonduen met je vrienden, tupper-ware parties met je vriendinnen, moeders en tantes en van zo nu en dan ruilen van partner kijkt niemand echt op. In het museum wordt ook nog met een knipoog naar de jaren 50 en 60 gekeken, als er nog geen TV is en het ganzenbord, het mens erger je niet spel of de sjoelbak op tafel komen. Je las eerst de Tina, de Sjors of de Donald Duck, daarna de Tuney Tunes of de MuziekEx-press, en dan verder wordt er de Prinses of the good old Margiet gelezen. Bij de kapper in de leesmap las je “De Lach”. En bij het blad van de NVSH, de Nederlandse Vereniging van Sexuele Hervorming las je stiekem onder de dekens in je tienerkamertje de rubriek: Wij Wil-len Weten. Zondag aan tafel, waar vader het vlees sneed, luisteren naar G.B.J. Hiltermans toestand in de wereld, pa, zijn schortje voor en samen met alle kinderen helpen met de af-was, en dan de oude pick-up uit het muziekmeubel en plaatjes draaien van James Last, The Ray Connif Singers of het orkest van Mantovani of Paul Mauriat. Al lopend door het kleine museum gaan we erg ver terug in de tijd en worden we wat weemoedig. Op een televisi-escherm mogen mensen vertellen wat zij als gezellig ervaren. Een terrasje pakken en gezellig winkelen scoort veruit nummer 1 op de lijst. Als goede tweede gezellig de kinderen en kleinkinderen op bezoek. Jan Peter Balkenende zegt het zo: ‘Gezelligheid zegt heel veel over hoe wij Nederlanders met elkaar omgaan’. We eindigen deze dag weer in het Bakkerswinkeltje met chocoladetaart en cappuccino, gezeten aan een tafeltje voor een Singertrapnaaimachine. Het is pure nostalgie wat de klok slaat met gezelligheid. Was het vroeger dan echt veel leuker of lijkt dat maar zo? We raken niet uitgepraat en vonden het vandaag dan ook oergezelllig. Vrij naar Manneke Graspin. 29 augustus 2006.

Manja Herstel

De aardappeleters Vincent van Gogh, schilderij “ De aardappeleters" Noeste handen die in aarde moesten wroeten. Krom de ruggen van het rapen. Een oogst hoogst onzeker. Nu, aan de schamele dis ongewis wat de toekomst brengen moge . Weelde of bittere tegenspoed. Wie hierbij opkeek heeft alle eenvoud in schetsen neergezet. De verf reeds nat van weemoed. Wat hij zag had aan een leven genoeg. De idylle voor wie niet aan deze tafel heeft gezeten.

Elbert Gonggrijp

“Und ruhig fliesst der Rhein" Heinrich Heine: Die Lorelei.

Toe onthou ek dit opeens so helder soos gister: ‘n gloeiende Noord-Kaaplandse somerdag ‘n son wat bitsig blits op verwelkte veld die meneer wat sy bes probeer om die ondenkbare sprokieswêreld aan die anderkant van die aarde in daardie deurdringende wit lig vir ons op te roep Ons kon ons nie in Afrika se klip en kaal sy bitsige winters en helse droogtes ‘n sprokie enigsins verbeel nie Op daardie sagte herfsdag op pad van Koblenz na Keulen moet die sprokie uiteindelik werklik word Pikante klein dorpies weerskante elkeen met ‘n imposante kasteel op ‘n spitse berg daarbo En uiteindelik: die Lorelei! toe nie veel meer as ‘n sandbank nie die gevreesde rotsriwwe dalk onderwaters weggesteek en dan, skielik op regterhand, Lorelei-Stadt met duisende vakansiegangers se vier-by-viers woonwaens en luukse tente opgeslaan En jy weet, daar op die Ryn wat steeds rustig vloei: Sprokies bestaan net in die verbeelding Hennie Prins.

1e Po-e-zine Dichtwedstrijd "Stilte" (Alleen voor abonnees van Po-e-zine!)

Iedereen en alles heeft het druk heden ten dage …, geluiden dringen in je …, er zijn nog maar weinig beschutte plaatsen waar stilte heerst … zou in woorden stilte kunnen heersen? Stilte … De 1e Po-e-zine dichtwedstrijd behelst stilte … ik vraag de dichters onder jullie een gedicht te schrijven over stilte, in al zijn verschijningsvormen … :) De schrijver van het winnende gedicht verwerft als prijs dit schilderij van Jan van Well!

Spelregels:

Elke dichter mag slechts 1 werk via de link op de site van Po-e-zine insturen! Ga naar:

http://hetnieuwepoezine.wordpress.com/wedstrijd/ klik daar op de link en volg de instructies; Het werk mag nog nergens gepubliceerd zijn; De gebezigde taal moet foutloos Nederlands, Afrikaans of Engels zijn; Uiterste inzenddatum is zondag 31 maart 2013 a.s., later ingeleverde werken worden niet

meegenomen in de wedstrijd; Geen afbeeldingen toegestaan; Bij binnenkomst worden de namen van de dichters verwijderd en krijgen de werken een num-

mer toebedeeld; De juryleden zijn uitgesloten van deelname; De jury werkt in twee rondes: in de eerste ronde krijgt ieder werk van elk jurylid een punt (0-

10); de 5 werken met de meeste aantal punten gaan door naar de tweede ronde! In de tweede ronde krijgen de 5 werken ook punten (0-10) en kennen de juryleden daar naast plaatsen toe (1e, 2e, 3e, 4e of 5e). Het werk met de meeste punten is de winnaar, bij een gelijkstand geeft het aantal plaatsingstoekenningen de doorslag!

De uitslag wordt in nummer 2 van Po-e-zine bekendgemaakt; Over de uitslag kan niet gecorrespondeerd worden; Bij minder dan totaal 15 ingestuurde werken gaat de wedstrijd niet door!

Juryleden: Jan van Well, Reineke Gevers, Petra Fenijn, Jan Bontje, Marjolein Stam en Pastuiven Verkwil

“Pearly Beach”, Ita Froneman, 2010

Born to eat wild Ik eet vandaag Een wilde kip Ik liep haar achterna Met een geweer Ik liep haar achterna Vandaag Heb ik op kip gejaagd Ik wilde Een wilde kip Zodat ik wild kon eten Ik heb de kip Met huid en haar Verscheurd Wild Heb ik een kip gegeten Willem Adriaans

Jij danst mij

Hoefgetrappel ren mij mee fluweelpootjes over asfalt alle avonturen tegemoet help mij vliegen in de wervelwind dans ons naar de warmte van de maan tot de balts tegen de lamp uitgevlogen: het afschilferen van het ijs horen tot de poolkap dorst naar riet, naar lis, naar paardenbloempluis, naar de witte lintje voor lintje getelde madelief: jij houdt van mij!

Yvette Schols

De stomme schreeuw

Stilte voor de storm, angst op zoek naar offers. Wie is er slachtbereid? Buiten de natuur, ondromelijke stilte, want... het leven bruist en sist en fluit, onstopbaar, ook van voor het a, b, c en blind voor de gevolgen. Mijn stilte krijst, maar niemand hoort die woordenloze scrhreeuw.

Reginald van Langenhove

Eddy Symkens, Builders of Stillness

H 49 cm http://www.eddiesymkens.be/

Plezant verpozen.

Gezelligheid kent vele synoniemen. Daarvan koos ik er een als titel, omdat het zo an-

ders klinkt dan gezelligheid. Plezant verpozen klinkt als zoetgevooisd Vlaams. Gezelligheid met zijn harde G klank doet echter nuchter en Hollands aan. Voor de zachte G, die ook in onze Lage landen voorkomt, geldt dat al een stuk minder. Ik ben gevoelig voor de sfeer van woorden. Wat is gezelligheid? Van Dale omschrijft het als aangenaam verkeer en genoeglijk samen-zijn. Zo denk ik er ook over. Is er verschil tussen de gezelligheid van nu en die van toen? Ja, daarover later meer. Is gezelligheid terug van weggeweest? Ervan uitgaand dat zij in tijden van oorlog en mindere tijden op de vlucht slaat, kun je stellen dat ze komt en gaat, ging en kwam. ‘Vroger was het aars’, zo luidde een gevleugeld woord in het dialect van een bekende bad-plaats aan de kust. ‘Vroeger was het anders’. Dat geldt ook voor de soort gezelligheid die er toen heerste. De ouderwetse noemen wij die nu. Mijn ouders en grootouders waren in hun jonge jaren niet veel gewend. Met jenever en zoete Spaanse wijn, een glaasje advocaat en koffie met gebak op een verjaardag was men al content. Bruidssuikers en boerenjongens hoorden er bij als het om een trouwfeest ging. Wel stonden er altijd rokertjes op tafel. In een glas werden sigaren en sigaretten geschikt. Die traditie heb ik zelf nog gehanteerd. Roken binnenshuis was toen nog niet verboden. Men stelde bij bruiloften nauwelijks een ceremoniemeester, laat staan een weddingplanner aan. Er werd gekozen voor een conferencier als Harry Touw die ’s avonds spelletjes met de aanwezigen deed en moppen tapte. Kon men zich dat niet veroorloven, dan waren er nog altijd enthousiaste familieleden met sketches en liedjes. Nog zie ik het kale hoofd van mijn opa dienst doen als opkomende maan. Anno 2013 hangt er in de meeste gevallen een aar-dig prijskaartje aan huwen. Er moet een band ingehuurd worden en er moet worden gedi-neerd en een receptie mag niet ontbreken. Elkaar het jawoord geven op een tropisch eiland is ook nogal hot. We kunnen wel stellen dat gezelligheid aan verandering onderhevig is. De factor tijd is van grote invloed. Waar kom je nog een dominee tegen die zich schaterend verliest in een stoe-lendans? Ik heb het meegemaakt in de jaren zeventig. De muziek om op te dansen stond nog op cassettebandjes.

Aristoteles deed ook al aan gezelligheid volgens de dikke van Dale, al was dat dan voorna-melijk middels gesprekken. De rijke Romeinen met hun grote banketten en drinkgelagen wisten ook wel van wanten als het ging om gezelligheid. Heden ten dage zit of staat men vaak bijeen, maar kijkt vrijwel continu op zijn mobieltje, iPhone of smartphone. Communice-ren middels een gesprek met zijn medemens of verwonderd en vol ontzag naar de sterren staren is er niet meer bij. Kan het gezellig zijn zonder alcohol? Soms. Tijdens een high tea met vriendinnen bijvoor-beeld, maar alcohol werkt nu eenmaal, in de meeste gevallen, sfeerverhogend. Comazui-pen is minder plezant, zeker in combinatie met een rape-drug als Rohypnol en met zinloos geweld tot gevolg. Van lallen kan ik ook niet zeggen dat ik dat als aangenaam ervaar. Dat geldt ook voor de polonaise en onderbroekenlol. Ooit zag ik op een avond een dronken oom met een vergiet op zijn kop zijn neus snuiten in de lange sluier van de bruid van die dag. Zij huppelde vrolijk door de zaal en had het niet in de gaten. Wat wel gezelligheid kan opwekken, is vertraging in het openbaar vervoer in de winter. Ei-genlijk alle verbroederende pech. Zo stond ik eind januari nog met tal van onbekenden als haringen in een ton in een hobbelende bus, nadat de metro het vertikte omdat er een pak sneeuw gevallen was en er daardoor beton op de rails terecht was gekomen. ‘Het heeft wel iets gezelligs.’ Ik moest de man naast me wel gelijk geven. Saamhorigheid kan prettig zijn, de mopperaars en de vrouw die onwel werd niet meegerekend. Zo is ijspret voor vrijwel iedereen leuk, behalve voor bejaarden. Genoeglijk, ook een synoniem van gezellig, is het vind ik, om met een glas wijn en kaarsen aan bij de open haard zitten. Liefst samen met mensen die je dierbaar zijn of in je eentje. Is een spelletje doen gezellig? Sommige spelletjes zijn onuitroeibaar, denk aan aftelversjes, touwtje springen en knikkeren, wat ze bij de Romeinen al deden. Ganzenborden, al dan niet met ‘levende stukken’ tegenwoordig. Dammen, bridgen, kaarten en schaken zijn volgens mij een eeuwig leven beschoren. Ook computerspellen kunnen voor veel plezier zorgen. Wat we zeker niet mogen vergeten is het belang van de vrijwel onmisbare gangmakers. Ik bedoel dan niet de koeken die zo heten. Stemmingmakers kunnen de feestvreugde en daar-mee de sfeer flink verhogen. Wat mijns inzien altijd opgaat, is het feit dat gezelligheid geen tijd kent. Wanneer het opeens half drie ’s nachts is en de uren voor je gevoel voorbij zijn gevlogen, kun je met een gerust hart zeggen dat het gezellig was. Dat geldt voor zowel ga-labals, als discotheken, voor houseparty’s en visites.

Ik weet nog goed hoe ik ijsde, toen een voormalige collega me vertelde hoe ze een verjaar-dag vierde. Met opgepoetst zilver en het mooiste servies dat ze had, maar goed ieder zijn meug. Zelf vier ik mijn verjaardagen het liefst buiten de deur, hoewel ik de tijd gekend heb van veertig man in de huiskamer. Hoe ik het deed, weet ik niet meer, alleen dat ik het nu niet meer aan zou kunnen. Andere tijden, andere zeden. Een thema- of verkleedfeest bij het bereiken van een bepaald aantal jaren, ga ik niet uit de weg. Wat ik minder geslaagd vind, is het woord ‘gezelli’ zonder de g dus. ‘Gezelli’. Ik weet het niet, ik vind het eng, net zoals ik koekoeksklokken nog altijd eng vind. Nou ja agge moar leut het, het kai leuk is. Gezelligheid is dus subjectief. Voor de een is een literaire middag gezellig, voor de ander een voetbalwedstrijd. De een geniet bij het horen van klassieke muziek, de ander bij het meeblèren met een smartlap van een volkszanger. Een Zuid-Amerikaan zal er een ander soort gezelligheid op na houden dan een Leger des Heilssoldaat. Het heeft alles te maken met milieu, volksaard, temperament en religie, voor zover nog aanwezig. Bepaalde gezelschapspelen zijn terug van weggeweest. Denk aan klompengolf of spijker-broekhangen op de boerderij. Sjoelen, kegelen, ringwerpen, stokvangen. Maar de gezellig-heid op zich? Die is soms tijdelijk afwezig. Zonder ongezelligheid als tegenhanger zou zij niet eens bestaan, want we leven nu eenmaal in een wereld vol tegenstellingen. Als in een tijd als de onze iemand spontaan uitroept: ‘ Jongens, de gezelligheid komt terug’, is het zaak uit te vinden wat voor soort gezelligheid men bedoelt. Er een huisdier op na houden, dat is pas gezellig, mits het geen enge slang betreft, maar een kat of cavia, of nog beter een trouwe, aaibare hond met een fijne baas. Kwispelen, sa-men spelen met de bal en met zijn tweetjes uitgaan, dat is pas amusant. Helaas zijn er ook dieren, en dat geldt ook voor de tweevoetige primatensoort, voor wie gezelligheid ver te zoeken is en die alleen het antoniem ervan zullen ervaren. Anneke Haasnoot

Peter Hendriks, Watchman

4 haiku's de kachel had tanden de kachel at kolen en toverde vuur - om beurten in de zinken teil op zaterdag - lange winteravond blijven zitten in de put van het ganzenbord - tussen de doppen nog een hele pinda puur geluk Ria Giskes

Samenzijn Daar de gezelligheid Typisch Hollands Vrienden weerzien Met een pint en een joint Een nieuw verleden in extase begroetend Dampende woorden hervonden in een huidig toen

Mark Boninsegna

De hypnotheekmarkt Ik wil niet inhoudelijk op de inhoud ingaan het is een hel heel veel verdriet en heel veel ongeloof haar noemen we stewardess 1 we hebben onze laatste vlucht eigenlijk ongemerkt gemaakt haar noemen we stewardess 2 blijf droog zelfs als het spannend wordt en dan hebben we het natuurlijk niet alleen over alcohol Guido Utermark

Bert Waber

Selling Vinex Zo koel staat hier de huisjesvlijt doorlucht met gaten om te kijken waar groene weiden moesten wijken voor hokjes vol gezelligheid de stad valt handig te bereiken met metro, bus en mettertijd kan men hier ook zijn zorgen kwijt in dagverblijven en praktijken parkeergarages zijn te huur gecontroleerd door een suppoost al kent men hier geen overlast en ginder plant men nog natuur de eendjes leasden er alvast de vijver voor hun eerste kroost. Bert Deben

http://bertdeben.blogspot.nl/

Morgen morgen zal ik pauwenveren dragen de zon naar beneden halen een glitterjurk aantrekken en de stoute schoenen morgen zal ik voortgaan ook al draagt elke stap lood in zich lopen benen in beweging vast mokert de hamer op een beurse ziel heeft mijn gezwollen tong mijn mond verstomd morgen zal ik bloesems uit hun knoppen dwingen morgen Marije Hendrikx

Achtergrond: Anne Vellinga

Peter S

harp

ach, B

erg

Po-e-zine Elfsteden Poëzietocht 2013 Mark Boninsegna: In Leeuwarden, onder de blauw-gele vlag wordt een ieder uitgezwaaid en warm ontvangen Met heroïsche daden in gedachten voor deze dag start een ieder dromend over vele lofzangen Elf steden in de Tocht Der Tochten te gaan Manuel Suurhoff: heel Nederland gaat koortsig aan de kampioenen klûnen kijkbuis in de stad niet slechts een Fries beleeft profaan hoe snelle glijders langs het felle pad de koude klieven op de gracht in Sneek Anja Visser: hun volle vaart bereikend door de streek die leidt naar IJlst; heel vlot over de Geeuw de kopploeg in formatie nu -en elke leek staat langs de kant, in luid geschreeuw: “dêr komme hja oannn; gean troooch, set him op!” Inge Boulonois: Precies dezelfde ploeg rijdt nog aan kop. De forse slagen krassen richting Sloten; van Drylts gaan ze naar Sleat, de derde stop. Het land blinkt wit, door zonlicht overgoten. De middag popelt aan de horizon –

Jelou: Zo ook de vrouwe in haar bronsjapon. Zij tuurt de waterwijdte van Stavoren waar ijs gebeitst een duchtig eskadron aan borstrokmannen wacht. Er slijpen noren. Haar blik vangt goud: een eerste jongeling. Franciscus: De kruistocht om roem en hebbeding dwingt hem op kop voor Hindeloopen. Moet deze ongeslepen vreemdeling dit straks met hongerklop bekopen? Moeder's bam van bij de start is er nu wel afgereden. Vincent Jongman: Hij hoort ze schichtig plannen smeden. terwijl ze door het witte Workum razen. Vuisten gebald, volhard gestreden de lucht gevuld met lustige phrasen nu de winst op het ijs zichtbaar wordt. Elbert Gonggrijp: Als kruien kreunt, smelt hoop steevast. Vort! Het sputtert zichtbaar onder ons. IJs van wak tot wak slijpt de laatste wijs. De grauwe gort verdampt de snelle slag. Geen tijd nog strak. Bolsward stoïcijns. Het dooit.

Joren Vellekoop: Een pegelbaard in Harlingen, met muts en sjaal getooid, zweet peentjes nu de zon weer schijnt en ’t ijs snel smelten zal, zwijgend blikt hij naar het zwerk en smeekt zijn God of Hij voltooit. Hebt meelij met de goddelozen: wie down-to-earth is, komt ten val. Bijna, Bijna, klopt het hart dat aftelt tot het eind. Anneke Haasnoot: De afstand tot de finish is verkleind Het lukt mij vast om Franeker te halen Alwaar een kaatser met wat soep verschijnt Het water op het ijs seint noodsignalen Wie wordt de Jeen of Wopkje der poëten? Remko Koplamp: Dat laatste stuk naar Dokkum is pas zweten Daar wacht ‘De Hel’ voor het gehele team En duikt elkeen , hoewel geheel versleten Kloek kopje onder vlak na Bartlehiem Tot aan de meet, in school- of vlinderslag! Uitgeput In de euforie van de overwinning Neemt hij met een glimlach de bloemen in ontvangst De tweede en de derde kijken los door je heen beteuterd en blij Ze mogen mee op ‘t schavotje Maar de grootste Lof wordt gezwaaid Naar de kampioen Eer wordt hem toegekend Iedereen kent zijn naam Morgen zijn foto op de voorpagina van de krant Toeschouwers gaan naar huis Warmen zich op Vragen zich af Of er volgend jaar weer een editie zal komen. Anke Cant

Dimph Jansen, Klaprozen

Vrouwenlijn (1)

Zomaar duikt ze op, Moeke, de moeder van mijn moeder. Ik zie haar zitten op

een keukenstoel, de billen puilend over de zitting. Ze heeft haar handen in de schoot, haar haren in een knotje, ze lacht naar me en knipoogt. Het is of ik haar stem hoor, terwijl ik die in geen 30 jaar gehoord heb - zolang is ze dood en nog langer is het geleden dat ik haar stem hoorde, door de telefoon. Moeke belt nooit. Ik neem nooit op. Ik heb een hekel aan telefoons. Ik zit met mijn ziel onder de arm bij mijn vader. Moeke belt. Ze wil haar dochter even horen. Die is er niet. ‘Hou is’t wicht?’ vraagt ze haar kleindochter. Dat heeft niemand me nog gevraagd. Bij mij thuis vragen ze niet, ze doen wat ze kunnen. ‘Ik ben alles kwijt,’ zeg ik tegen Moeke. Op een haar na ontsnapt aan de dood. Dat zeg ik er niet bij, dat zeg ik niemand. Ik kan niet uiten wat gebeurd is. De donkere laag onder het lichte leven. Als ik gebroken naar mijn ouderlijk huis vlucht, zeg ik alleen dat ik alles kwijt ben. Aan mijn vader. Mijn moeder is er niet, zij zit in Amsterdam op de Rietveld Academie. Mijn stille vader reageert praktisch, ‘kom maar een tijdje bij mij, ik kan wel wat hulp gebruiken.’ Hij geeft me een emmer met stuc dat ik op de buitenmuur van de schuur moet zien te krijgen. Dat is zwaar werk en gaat niet, wat een goeie reden geeft om te janken. ‘Bist alles kwiet, wicht?’ zegt Moeke in haar Groningse wondertaal. In haar stem klinkt alles wat een oermoeder haar kleinste baby geeft die net uit de hemel komt en heel ziek is en pijn heeft en bang is voor waar het vandaan komt en waar het heen moet en hoe dat alle-maal moet in die wereld vol gevaar. ‘Wat wolst?’ ‘Een huis…’ Geen liefde, geen werk, geen geld schiet mij te binnen, niets van alles wat ik verloor, maar een huis, een plek, dos moi pousto, geef mij een plek. ‘Ach wicht, dat kan ik die nait geven…’ Moeke zwijgt. Ik luister naar de stilte van Moeke, dochter van ouders met toverna-men, de Zwarte Zigeuner en de Engel van Nieuweschans. Moeke heeft voorspel-lende dromen en kan de kaart lezen. Dat doet ze niet voor de kleindochter die haar naam draagt. ‘Dat komt wicht, moar het komt nait vanzulf…’

Moeke is al 30 jaar dood. Van het ene moment op het andere. Zo zit ze met Pa tv te kijken en zo is ze dood. Hetzelfde moment droom ik van de plant die ik als stekje van Moeke kreeg, een Christusdoorn, zo’n plant vol stekels die rode bloemetjes maakt als je hem geen water geeft en wit sap verliest als je een blaadje afplukt. De plant kan doodbloe-den als een tak afbreekt. Het stekje is uitgegroeid tot een grote plant. Ik ben alles kwijt behalve de plant. Een vriendin van me heeft hem in haar huis en zorgt voor hem. In het huis van mijn vader droom ik van mijn plant, de plant van Moeke.

Haar plant staat levensgroot in mijn droom. Er breekt een tak af. Net niet helemaal. Met een draad blijft hij hangen aan de stam. Ik schrik wakker van de telefoon. Pa Kolman. Overstuur. Moeke is neergestort op de grond, de ambulance heeft haar van Garmerwolde naar het ziekenhuis in Groningen gebracht. Er wordt gevreesd voor haar leven. Mijn moeder gaat erheen vanuit Amsterdam. Moeke ligt lijkbleek in het witte ziekenhuisbed. Ze opent haar ogen en glimlacht, ’Aaltje, dag wicht, bist doe dat?’ Mijn moeder heeft een retourtje en gaat terug. Ze heeft al spijt in de trein. Als ze thuis komt, is Moeke dood. Ik zit in een witte boerderij, ooit zwart en zonder venster, groten-deels eigenhandig verbouwd in de loop van vele jaren. Ik kijk uit het raam naar een witte wereld. Plotseling duikt Moeke op, gezeten op haar oude keukenstoel. Het is of ik haar stem hoor, binnendoor, ze geeft een knipoog dat geschied is wat zij voorzag. Moeke, potloodtekening van Aaltje Kolman, haar dochter

Ik zet mijn laptop aan. De datum licht op. Als Moeke nog geleefd had, was ze vandaag 107 jaar geworden. Anne Vellinga www.annevellinga.nl

Veerle van den Buys

Spiegellogie engelen die vliegen met trappen afdalen lastig vallen in je slaap nee, ik mag ze niet vogels die vliegen wapperende poepfabrieken al je steentjes bevuilende nee, ik mag ze niet insecten die vliegen hun harpoenen gericht aanvallend in je vel of sap nee, ik mag ze niet welk een Freudiaanse verklaring ligt hieraan ten grondslag ik heb geen idee maar hem mag ik ook niet Pastuiven Verkwil http://pastuiven.wordpress.com

Woestynnagte Ek verlang intens na ... ons nagte in sweetwarm tent onder sterre stil sluimerend bo bedouindak in woestynnag toe jou tong donker geheime kon verf in nat waterverf oor my lyf teersag toor met skurwe vingerpunte klanklose woordkuns skryf in my hart hul laat gly-glip oor my heup jou besitreg kon skulp binne vaspen van jou kleim opgeëis deur ons nag die saggroet van jou donker oë onder naak oggendson die soen van my ring om jou vinger gevleg uit my haarlok sorgsaam gesny met jou dolk as momento van ons nag jou terugkeer na passie in nog ‘n sweetwarm nag nes die maanlig kom fluister waar ek hier op jou wag

Ita Froneman

Lentetekens Vanmiddag nog donkergrijze wolken ze dreigden met hagelbuien die pijnlijk plopten op alles in knop en bovenop een hazenkop een vroege lijster zong een sexy lied de zon scheen haastig door de kamer het sloeg de wolken spattend uiteen en zonnestralen vielen spetterend door het winters vijverriet Annette Lemaire

André Smucki, Contingence 2011

"Jongens, de gezelligheid komt terug ..." Het is weer tijd voor de Gezelli-gheid Zij was, net als haar spelling, uitgestorven maar heeft zich wederom een plek verworven en zich van het oud-Nederlands bevrijd, Gezellie-geit betiteld, hen ten spijt die dit geen taal meer vinden en verdorven. Zij is sinds kort op internet ontdekt doch draalt al rond vanaf het msn-en waar zij de jeugd een and’re taal liet wennen dan volle zinnen zonder lol;-)-effect Dit scoorde goed en maakte haar come-back als de Gezellie-geit een ongekende. De social media heeft zij benut om langgerekt gemekker te beletten door slechts één jeugdige ertoe te zetten verkorte taal te schrijven als geschut tegen leesgrage ouders, opdat kut, en What The Fuck niet zichtbaar meer in letters. Sinds de Gezellie-geit nu openbaar, blijkt dat er met de dag meer volgelingen haast onbewust spontaan haar taal bedingen, waar lekker “chill” en zo “gezellie daar” de lol;-) verhogen in een crisisjaar gevuld met OMG, bezuinigingen. Ik heb haar lang geleden reeds ontmoet en zal eerlijkheidshalve nu onthullen dat deze geit mijn lach weer deed vergullen sinds haar bestaansrecht er opnieuw toe doet. Nooit in mijn leven had ik ooit bevroed dat zulks een taalgebruik mij steeds doet brullen. Jelou

Thema: Jongens de gezelligheid komt terug Nintendo, DS Light, Wifi en tv, wat een drukte en lawaai. Geef die dingen toch een zwaai. Wat moeten we er mee. Een hoofd vol wetenschap en theorie. Welke fantasie kunnen we bereiken Als we weer eens in een kijkdoos zouden kijken. Welk kind heeft nog een kapotte knie? Hinkelen, knikkeren en elastieken twist. Dat waren nog eens tijden. Alle kinderen verzamelen op het plein. De jongens wisten waar ze voor het voetballen moesten zijn. En de meiden bij de meiden. Of met de familie in het weekend picknicken in het park of de duinen. Alwaar de kinderen met zand konden spelen en lekker struinen. Ouders haalden herinneringen op of kaartten. Daarna genieten van sandwiches en zoete taarten. Zelfs een crisis haalt dit niet terug. Tijd vervliegt en wel heel vlug. Alles komt terug maar dan in een ander vorm. Gezelligheid heeft een waarde en is geen norm. Maak gezelligheid zoals jij dat wenst en ziet. Dan is er één zekerheid: je geniet! Liesje Boer

Greet Wouters

"Jongens, de gezelligheid komt terug"

Volgens de online encyclopedie betekent gezelligheid: geeft een bepaalde

aangename omstandigheid of gevoel weer, een vorm van knusheid, vriendelijk-heid, huislijkheid, vertrouwdheid, kneuterigheid enz. Meestal heeft gezelligheid te maken met anderen samen te zijn (bv. in goed gezelschap). Het kan ergens ge-zellig zijn (de sfeer), iemand kan gezellig zijn, maar ook het interieur kan dat zijn. Kortom een niet zomaar te duiden eenvoudig thema. Als ik terugkijk naar mijn jeugd, dan was het thuis gezellig, als we na school thuis-kwamen en ons moeder (zoals we in Brabant zeggen) met de thee zat te wach-ten, een droog Mariakoekje erbij, even babbelen hoe het op school geweest was en dan heerlijk buiten spelen met de buurkinderen waarvan er toen nog genoeg waren. Of ja, huiswerk maken. Op zondag rond de tafel spelletjes doen die de kinderen van nu amper meer kennen; ganzenborden, pesten, monopoly. Geen chips of cola, nee gewoon thee met een extra koekje. Zelf gesneden en gebakken frietjes eten, voor- of zelf lezen en dan naar bed. Kinderen van deze tijd kennen dat niet meer, zij hangen voor de TV, achter de P.C. of zitten op de naschoolse-opvang, lopen geobsedeerd met hun mobiele telefoon bezig te zijn, hebben een MP3 speler in het oor. Er is geen communicatie meer, bovendien is er bijna nergens meer plaats om buiten te spelen. Zowel va-der als moeder werken, moeten vaak werken om alle kosten van een groot huis, 2 vakanties per jaar, ieder een auto, wat zij “als normaal “beschouwen te kunnen betalen, of omdat alles zo duur gaat worden dat beiden werken noodzakelijk is, wie betaalt de rekening: "Juist". Snel, snel eten, er moet gesport worden, naar muziekles, er is geen rust meer, altijd haast, haast.

Woorden gerelateerd aan gezelligheid:

Gezelligheidsdier … Gezelligheidsleven … Gezelligheidsmensen. Om terug te

gaan naar het thema in combinatie met de bovenstaande woorden kom ik tot de

conclusie dat mensen elkaar nodig hebben om de sfeer te proeven, te beleven,

vriendelijkheid.

Samenleving. Het begint al in het ontmoeten, hoe vaak lopen mensen elkaar op straat voorbij zonder een glimlach, een knikje, een woordje naar de ander? Kijk ieder die je tegenkomt eens aan en glimlach en zie wat er met de ander gebeurt. Wellicht is dat in het zuiden anders dan boven "de grote rivieren", daar heb ik geen antwoord op, probeer het gewoon. Bovendien word je er zelf ook ‘blijer ‘van, kom je degeen op wie je een glimlach hebt losgelaten een volgende keer tegen en zal er een interactie zijn die er eerst niet was, mijn idee dat daar het begin van herstel naar gezelligheid ligt. Elkaar weer zien, even aandacht , dat is wat er m.i. goed mis is in deze samenleving die een "naast elkaar-leving" is geworden. Als we elkaar weer ZIEN, komt ook de gezelligheid terug, maar daar zullen we met z’n allen aan moe-ten werken. Dat is niet voor iedereen geschikt of haalbaar. ,Sinds ik een hond heb, merk ik dat hondenbaasjes altijd wel even een blik voor elkaar hebben, even een praatje tijdens een snuffelpauze van hun huisdier. Het begint over de hon-den ,soms groeit het uit tot nader kennismaken en zelfs tot vriendschap. Stel je-zelf ervoor open en je komt de aardigste mensen tegen of je maakt de geinigste gebeurtenissen mee. Kijk om je heen en geniet van de (kleine) dingen die gebeu-ren. Vaak genoeg gebeurt het dat je alleen dat zien met een blik naar de ander kunt delen, het geeft een gevoel van ‘vertrouwen, samen delen’. Zomaar een ontmoeting: het motregent een klein beetje, ik laat mijn hond uit en kom een meneer tegen die zijn handen als kommetjes tegen zijn oren houdt. Van-binnen voel ik de humor van het plaatje naar boven komen vraag hem: “Heeft u koude oren?” “Nee, nieuwe hoorapparaten en die mogen niet nat worden. En ik werk nog in de bouw ook!” Kneuterigheid? Vriendelijkheid? Gezelligheid? Mijn beleving: We ZAGEN elkaar in een kort ontmoeten en hadden er beiden plezier in. Gezelligheid: met vrienden eten, babbelen, discussiëren … er hoeft maar een iemand bij te zijn die de sfeer kan bepalen, verzieken, van het zogenaamde gezel-lig zijn is dan geen sprake meer.

Er komen steeds meer mensen die alleen zijn. Je kunt de gezelligheid bij anderen zoeken of in van je eigen huis je thuis maken, sfeer creëren, knusheid, warmte. Muziekje aan dat bij je stemming past, een goed boek, kaarsjes aan. Niet altijd hoeft gezelligheid synoniem te staan voor ‘in gezelschap zijn’.

Tot zover mijn eerste bijdrage aan Po-e-zine, die geen poëzie bevat, maar mijn visie op de basis die nodig is voor: “Jongens, de gezelligheid komt terug“.

Dimph Jansen

Linda Stopa

Literair poëzieproject gestart in Deurne

(DEURNE - dinsdag 26 februari 2013)

"Deurne heeft van oudsher een historie op het ge-bied van literaire schrijvers en dichters. Samen gaan we Deurne weer op de literaire kaart zetten!" Janine Jongsma en Margreet Spoelstra zijn dolen-thousiast. Voor een nieuw spraakmakend literair evenement in Deurne en omstreken zijn ze op zoek

naar poëzie-liefhebbers. Veel meer dan plannen zijn er echter nog niet: pas na het vormen van een werkgroep zal concreet worden wat het project precies inhoudt.

"We zoeken mensen die zich enthousiast en vrijwillig willen inzetten om samen met mij en Margreet een werkgroep te starten," zegt Janine. Dit project is in samenwerking met- en wordt ondersteund door de Gemeente Deurne. Gevraagd worden: (oud)docenten Nederlands/Poëzie of mensen

die van poëzie een studie of hun hobby hebben gemaakt.

Poëzie in Deurne

"Daarnaast ben ik op zoek naar mensen die de poëzie in het algemeen een warm hart toedragen en graag bij de organisatie van dit project be-trokken willen worden. Ik nodig iedereen die zich aangesproken voelt van harte uit om te reageren," zegt Janine Jongsma–te Marvelde. Haar e-mailadres is info@janinejongsma.nl, maar bellen kan ook: 06-23465218. Of zie www.janinejongsma.nl. Alle inbreng is welkom. Jongsma: "Er zijn al wat plannen en leuke ideeën om poëzie in Deurne weer leven in te bla-zen, maar waar we uiteindelijk voor gaan is nog niet bekend. Eerst maar een werkgroep vormen."

Zorgcentrum Mariënbosch in Heerenveen

in actie voor ‘538 VOOR WAR CHILD’: Diner met dienstenveiling op vrijdag 8 maart aanvang 18.45 uur. De bewoners en medewerkers van Zorgcentrum Mariënbosch in Heerenveen voelen zich nauw betrokken bij War Child. Daarom organiseert Mariënbosch op vrijdag 8 maart aanstaande een feestelijk 3-gangendiner met dienstenvei-ling, waarvan de opbrengst geheel ten goede zal komen aan de grote radio-actie ‘538 VOOR WAR CHILD’. Zorgcentrum Mariënbosch nodigt iedereen van harte uit om die avond vanaf 18.45 uur– voor slechts €20,- per persoon – een heerlijk 3-gangendiner te komen gebruiken in haar restaurant. En vervolgens, tussen de couverts door, te bieden op de vele goederen en diensten die tijdens dit diner zullen worden geveild ten bate van War Child. De te veilen goederen en diensten zijn spon-taan ter beschikking gesteld door particulieren en organisaties uit heel Fries-land. Op deze manier willen de medewerkers en bewoners van Mariënbosch graag meehelpen om de oorlog uit een kind te halen. Zodat kinderen niet langer gedesillusioneerd uit de oorlog in hun land komen, maar kunnen gaan bou-wen aan een betere maatschappij in eigen land. Dit streven is ook voor alle bewoners-op-leeftijd van Zorgcentrum Mariënbosch de belangrijkste drijfveer geweest om zich sterk te maken voor deze actie. Want zij hebben na de Tweede Wereldoorlog eigenhandig meegeholpen om ons land weer op te bouwen. Kortom, inwoners van Heerenveen en omstreken, meld u massaal aan voor dit feestelijke 3-gangendiner met dienstenveiling. Want u geniet deze avond niet alleen van een heerlijk diner met gezellige muziek, maar tegelijkertijd steunt u het werk van War Child. En daarmee een groot aantal kinderen in oorlogsgebieden. Eet en biedt u op vrijdagavond 8 maart met ons mee in Zorgcentrum Mariën-bosch? Meld u nu aan via onze website: www.Marienboschinactie.nl

https://www.facebook.com/blootstydskrif?fref=ts

B l o o t s , het internetmagazine van Erna Jo uit Suid Afrika. Wellicht gaan we in de toekomst nauwer samenwerken:) Dit kan een gave uitwisseling worden tussen twee taalgebieden die zoveel met elkaar gemeen hebben!

Neem eens een kijkje:)

Site: http://www.blootstydskrif.com/erna-jos.html

B l o o t s op facebook:

De verschijningsdata van Po-e-zine in 2013:

Nr. 2: 1 mei 2013, Thema: “Stilte” Uiterste inleverdatum kopij: maandag 22 april 2013

Nr. 3: 1 juli 2013: Thema: “Ik droom een toekomst”

Uiterste inleverdatum kopij: maandag 24 juni 2013

Nr. 4: 1 september 2013 Uiterste inleverdatum kopij: maandag 26 augustus 2013

Nr. 5: 1 november 2013

Uiterste inleverdatum kopij: maandag 21 oktober 2013

Nr. 6: 1 januari 2014 Uiterste inleverdatum kopij: maandag 23 december 2013

Wil je “vaste” bijdrager worden (1 bijdrage per nr.)?

Stuur een mailtje naar:

hetnieuwepoezine@gmail.com

Wil je losse (Themagebonden) kopij aanleveren? Idem!

Thematip? Advertentie? Biografietip? Idem!

Aanleveren kopij: Tekst alleen als DOC bijlage!

Beeldmateriaal alleen als JPEG/JPG bijlage!

Internet: http://hetnieuwepoezine.wordpress.com/

Ik zoek oude bundels van Walt Whitman. Heb jij die en wil je er van af? Neem contact met me op: pastuiven@gmail.com

Zoekers / Aanbieders / Ruilers

Ik zoek een eerste uitgave van “de deur” van Bert Schierbeek. pastuiven@gmail.com

Te ruil: “The Complete Poems of Walt Whitman” Wordsworth Poetry Library, 978-1-85326-433-7 Contact: pastuiven@gmail.com

Jouw advertentie hier...

Jouw advertentie hier...

Jouw advertentie hier...

Jouw advertentie hier...

Jouw advertentie hier...

Jouw advertentie hier...

Jouw advertentie hier...

Po-e-zine mengt zich niet in onderlinge transacties en kan ook niet aansprakelijk gesteld worden voor eventuele gevolgen!

Wie schreef?

Het einde oud de tijd en vele vogels sneeuwen in de leegte in de verte wordt men moe en de stemmen staan stijf om zelfs de zuiverste lippen ruw en laag wandelt de regen waarheen zijn de lichte dagen gegaan waar zijn de wolken gebleven alles is stom en van steen alleen die in zijn engte de elementen telde buigend bevend als geselslagen geeft het laatste geluid: het lied heeft het eeuwige leven

© 2013 Pastuiven Verkwil & R&Productions - Site: http://hetnieuwepoezine.wordpress.com/ - E-mail: hetnieuwepoezine@gmail.com

Widgetcode:

<a href="http://hetnieuwepoezine.wordpress.com/" target="_blank"><img src="http://i1058.photobucket.com/albums/t419/4vj4/poezine.jpg" border="0" alt="Poe-zine"/></a>

po-e-zine nr 1 2013 100%Echt!