Wat had ze dan gedacht? Dat hij op haar zou gaan zitten wachten? Wachten totdat twee jaar van zijn leven voorbij is en dan… Lena knijpt haar ogen stijf dicht. Ze wil niet huilen, niet alwéér. De laatste week heeft ze al genoeg gehuild.

Zodra ze alleen in haar celblok zit, komen de tranen, alsof ze verwacht worden, alsof ze uitgenodigd zijn. Ze kan zich ertegen verzetten, ze kan ertegen vechten, maar het heeft geen zin; de tranen winnen altijd.

Ze verlangt naar vorige week. Toen Harold nog leefde en Ryan nog geen verloofde had. Vorige week was alles beter, zelfs het leven in de gevangenis. Vroeg in de ochtend wordt ze gewekt, waarna ze naar de eetzaal wordt gebracht om daar met de andere vrouwen te ontbijten.

Vervolgens krijgt ze de mogelijkheid om gebruik te maken van de douche. En de rest van de dag werkt ze, zodat ze geld – al is het bar weinig – kan verdienen voor als ze straks weer op vrije voeten is.

Na het laatste maal, moet ze terug naar haar cel en een paar uur later gaan de lichten uit, waarmee wordt aangegeven dat het tijd is om te gaan slapen. En zo dient zich elke dag weer de nacht aan, een lange, eenzame nacht.

Ze gaat op de rand van het bed zitten. Meestal was ze zo moe van het werken dat ze direct in slaap viel, maar de laatste week ligt ze steeds te woelen en te draaien of huilt ze zichzelf in slaap. Ze is iedereen kwijt. Ze heeft helemaal niemand meer. Wat moet ze nu dadelijk als ze weer vrij is?

Elke week als Harold haar kwam opzoeken, laaide dat kleine beetje hoop weer op dat misschien, heel misschien, Ryan met hem was meegekomen. Desnoods voor Harold, om hem te vergezellen tijdens die lange taxirit.

Lena staat op en loopt naar het raam. Maar in haar dromen was er natuurlijk een andere reden. De reden dat hij haar kwam vertellen dat hij nog steeds van haar houdt, ondanks de leugens, ondanks alles eigenlijk. Harold sprak nooit over Ryan, bewust niet waarschijnlijk, behalve die ene keer…

“Lieve schat, hij houdt van je.” Lena keek Harold bevreemd aan. Ze hadden het over de tijd dat Lena nog in het oude houthakkershuisje woonde en hoeveel de oude man en de jonge vrouw aan elkaar hadden, alsof het was voorbestemd dat ze elkaar zouden ontmoeten.

Nu kon Lena Harold niet meer volgen. “Waar heb je het over?” “Over Ryan, natuurlijk. Hij houdt van je, dat weet ik.” Er ontsnapte Lena een zucht. “Het is lief dat je me probeert op te vrolijken, Harold, maar je moet mij geen valse hoop geven.”

“Lena, ik zeg dit maar één keer, dus laat me uitpraten.” Lena gaf zich over en knikte. “Wat jij destijds in die brief naar mij hebt geschreven, over dat Ryan verliefd is op ‘Julia’ en niet op jouw ‘ware ik’, zullen we maar zeggen, dat is flauwekul.”

Lena fronst haar wenkbrauwen, maar zegt niets. “Jij hebt je nooit, maar dan ook echt nooit, anders voorgedaan. Jij bent altijd jezelf gebleven. Het enige verschil was dat je er anders uitzag en dat je een andere naam droeg, maar Ryan is verliefd geworden op jóú, op jouw ‘ware ik’.”

En toen viel het kwartje, eindelijk, maar wel te laat. Harold had gelijk. Ryan hield van haar, en wat heeft het uiterlijk en de naam daarmee te maken? Hij is verliefd geworden op haar persoonlijkheid, want wie wordt er nou verliefd op iemands uiterlijk of naam?

“Ryan was de reden dat je bij mij bleef-” “Jij ook, Harold!” Onderbrak Lena hem. Harold stak zijn hand op. “Laat me uitpraten. Maar toen jij dus dacht dat hij niet écht van je hield, toen raakte je van streek, je raakte de controle kwijt, dus besloot je weg te gaan.”

Het klopte. Harold was niet alleen lief, betrouwbaar, zorgzaam en een eigenwijze charmeur, hij was ook ontzettend slim en doorzag alles. Lena had haar hand op de zijne gelegd en naar hem geglimlacht. En de rest van die dag had ze zich bevrijd gevoeld…

Sindsdien droomde ze steeds meer en vaker over Ryan. Ze zag hem overal, ze voelde hem, ze hoorde hem. Hij gaf haar energie, hij gaf haar moed, hij gaf haar de kracht om niet op te geven, maar om vooral door te blijven gaan.

Lena wendt zich van het raam af en draait om.Haar hart heeft zich weer geopend. Het stroomt weer over van liefde – ook al is het een onbeantwoorde liefde; Ryan is verloofd. Hij behoort iemand anders toe. En zij is hem voorgoed kwijt…