VIRTUS NITOR 01

Samen sterker. Dat is het idee van coöperatief bankieren.

www.rabobank.nl/leiden-leiderdorp-oegstgeest

Met de universiteit, de hogeschool, het ROC en ruim 40.000 studenten, is de

onderwijssector belangrijk voor de Leidse regio. Daarom ook voor Rabobank Leiden,

Leiderdorp en Oegstgeest.

Thuis in het onderwijs, thuis in de Leidse regio

door gesprek-ken met lokaleondernemers

Als student eeneigen bedrijf

starten

minerva voor het leven | gelimiteerde oplage in een luxe doos met de acht foto’s van jeronimus van pelt apart afgedrukt. Te bestellen – € 200, – via www.lustrumminerva.nl/geschiedboekDe opbrengst van het boek komt geheel ten goede aan de lsvm.

VIRTUS NITOR 04

\HET REÜNISTENFONDS

VIRTUS NITOR 05

Winter 2014

Oplage 9.700

Foto omslagFauve Bouwman

RedactieMarianne van Exel (2004, geschiedenis)Florentine Haverkamp (2001, kunstgeschiedenis en archeologie)Henri Kröner (1999, rechten)Edwin den Os (1988, rechten)Klaartje Sluijs-Couprie (1988, kunstgeschiedenis en archeologie)Wouter Storm (1973, rechten)Sanderijn Vermeeren-van Holten (1991, Spaans/talen en culturen van Latijns-Amerika)Eveline Praal (2006, Italiaans)Emma Heijning, h.t. Commissaris Reünisten (2012, Internationale Betrekkingen & Organisaties)

VormgevingLucas Nutbey (2006)

DrukDrukkerij Hakker van Rooijen

RedactieadresRedactie Virtus NitorBreestraat 502311 CS Leidenvirtusnitor@lsvminerva.nl

AdreswijzigingenCommissaris ReünistenBreestraat 502311 CS Leiden 071-5121571reünisten@lsvminerva.nl

Of: inloggen op www.reunistminerva.nl, keuze ‘Mijn gegevens’

Stichting Reünistenfonds Minerva

Voorzitter van de Raad: Mr. Ankie Broekers – Knol (1965)

Bestuur:Mr Christiaan A. Baardman, voorzitter (1977)Mr Halbart Völker, penningmeester (1979) Mr H.J. Lempers, secretaris (1991) Prof dr Jaap F. Hamming (1976) Drs Klaartje Sluijs-Couprie (1988) Drs Sanderijn E. Vermeeren-van Holten (1991)

Websitewww.reunistminerva.nl

BankgegevensRekeningnummer NL09ABNA 0451.7352.18t.n.v. Stichting Reünistenfonds Minerva, Leiden

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken in te korten of niet te plaatsen.

colofon

VIRTUS NITOR 06

Interviews12 De fusie: vervreemding en verbondenheid Interview met Pia Bloem en Otto Takes

18 Van feesten naar fietsen Vier Minervanen fietsen 14.000 kilometer. Voor vrouwenrechten

22 ‘Havo is wel een optie’ Interview met Susanne de Raaij, oprichter van BioBite

36 Een ei is geen ei, of wel? De tweelingzusjes Haverkamp zijn onafscheidelijk

44 Sunday Assembly Jan Willem van der Straten begon een kerk voor atheïsten

Verslagen11 Het MSF Diner

16 Christiaan de Vries (Praeses Collegi)

25 De Universiteit Leiden & Minerva

26 Fotoreportage: Onze gezelschappen

40 Contrast steden

Overig08 Ab Actis

09 Assessor Primus

10 Commissaris van Tapsch en Consumabel/Commissaris exploitatie

21 Quaestor Commissie

48 Jaardies 1979

50 Nieuw vaandel

51 Jaar 1949 sponsort restauratie

54 VVSL

60 Oproepen

\INHOUDSOPGAVE

12

22

36

44

Waarde Reünist(e)

Com

mis

sari

s R

eüni

sten

Na het vieren van tweehonderd jaar Sociëteit

‘Minerva’ blikken wij terug op een geslaagde

zomer vol herinneringen en nostalgie.

Met intussen ruim tweehonderd jaar achter

de rug heeft Sociëteit heel wat verschillende

tijden meegemaakt, ieder met zijn eigen tradities en mores.

Tijdens de viering van het 40ste lustrum van Sociëteit werden

deze verschillen duidelijk toen alle jaren bijeen kwamen.

Huiverend heb ik geluisterd naar de verhalen over het naoor-

logse Minerva, de vrijgevochten jaren zeventig en de harde

jaren negentig op Sociëteit. Ieder tijdperk en ieder verhaal

heeft zijn eigen kenmerken. Tussen al deze tijdperken heerst

dus een bepaald contrast. Maar hoe scherp tekent dit

contrast zich af?

Hoewel er op Sociëteit veel eeuwenoude mores en tradities

zijn, realiseren veel Leden zich vaak niet dat sommige mores

met hun tijd mee zijn gegaan of eigenlijk nog helemaal niet zo

lang bestaan. Er zijn door de tijd heen zelfs mores verdwenen.

Als Commissaris Reünisten krijg ik hier uiteraard veel van

mee: een van de onderdelen van mijn functie waar ik het

meeste plezier aan beleef!

Met 358 nieuwelingen heeft het jaar van de ‘maadjes’ zich

inmiddels gevestigd op Sociëteit. De jaarclubs zijn gevormd

en geïnaugureerd, en aan enthousiasme ontbreekt het niet.

Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat de eerstejaars dit

Sociëteitsjaar iedere reünistenavond tot een groot succes

gaan maken. Juist doordat op deze avonden Leden van

verschillende generaties met elkaar in contact komen, is dit

een ideaal moment om de verschillende tijdperken weer bij

elkaar te brengen en verhalen over ieders studententijd te

delen. Het contact tussen reünisten en onze huidige leden

houdt de band met Sociëteit sterk.

Deze wintereditie van de Virtus Nitor staat in het teken van

contrasten. We kijken naar het contrast tussen oud en jong,

tussen studeren en werken, tussen verschillende corpora en

nog veel meer. Daarnaast is er aandacht voor de 115e dies

van de VVSL en de sterke band tussen Minerva en de

Universiteit Leiden. Ten slotte worden oude, maar ook

nieuwe gezelschappen deze editie in het zonnetje gezet.

Ik wens u veel leesplezier!

Met bordeauxrode groet,

h.t. Commissaris Reünisten van de

Commissie voor de Sociëteit ‘Minerva’

Emma Heijning

Waarde Reünist(e)

Wat een bijzonder feest heb ik mogen

meemaken deze zomer. De beelden van

het Twee Eeuwenfeest staan nog op

ons netvlies gebrand, maar het is ook

tijd om vooruit te blikken.

Er staat namelijk een groot evenement op de agenda voor

aankomend jaar. De V.V.S.L. viert haar 115e Dies op 24 januari

2015. Samen met Commissaris Reünisten Emma Heijning,

de V.V.S.L. Adviescommissie, die wordt voorgezeten door

Susanne Bins-van Waegeningh, en de V.V.S.L. Lustrumcom-

missie, voorgezeten door vierdejaars Lid Josine Heijnen, zijn

we al druk in de weer om een mooie dag te organiseren

voor de V.V.S.L. Wij zien er naar uit om zoveel mogelijk èles

te ontvangen op 24 januari.

Daarnaast ben ik blij te melden dat er het afgelopen jaar veel

schenkingen zijn gedaan aan het Archief, in het licht van het

Twee Eeuwenfeest. Deze aanvulling wordt enorm gewaar-

deerd, door mij, door de Bestuursgang en door de Archief-

commissie die zorg draagt voor het Archief.

Dankzij u kan het Archief van LSV Minerva één van de

grootste privécollecties van Nederland blijven.

Iets waarvan u wellicht al eerder heeft gehoord, is het

Geschiedboek. Een prachtig boek dat een keer in de 25

jaar uitkomt, ditmaal ter ere van het Twee Eeuwenfeest.

Het boek staat vol met mooie platen, anekdotes en verhalen

die een poging doen om de afgelopen tweehonderd jaar in

vogelvlucht weer te geven. Er zijn nog exemplaren beschik-

baar! Indien u geintereseeerd bent, is het boek te bestellen

via http://www.binkserver.nl:8080/minerva

Er naar uitkijkende u te ontmoeten met de Reünistenavonden,

verblijf ik,

Met Koningsblauwe groet,

Collegii h.t. ab-actis

Aimee Peterse

Col

legi

i h.

t. ab

-act

is

Waarde Reünist(e)

Het jaar is nog maar net van start gegaan,

maar onze Vereniging draait al op volle

toeren. Sempre Crescendo is bezig met een

nieuwe big band, Non Sordent viert dit jaar

haar 40ste lustrum, een aantal Leden is

bezig met de heroprichting van de Leidse Studenten Alpen

Club en Limburgia. En we verwelkomen dit jaar nieuw-

komers als ‘Het Rode Wijn gezelschap’ en het ‘Leidsch

bin’vo gezelschap ‘het molentje’’.

Ook de sportgezelschappen en subverenigingen zitten niet

stil. Ik heb het LSRG en de Leidse Studs al menig overwin-

ning zien behalen en er zullen er nog vele volgen.

De diversiteit aan subverenigingen, gezelschappen en

disputen heeft mij aan het begin van mijn inwerkperiode

enigszins verbaasd. Het heeft mij aan het denken gezet,

want hoewel er veel activiteit is binnen de subverenigingen

en gezelschappen, is er altijd maar een selecte groep Leden

bij betrokken. Dit is jammer, want juist deze suborganen

van onze Vereniging kunnen veel extra’s toevoegen aan je

Leidse Tijd.

Dit academisch jaar besteden we daarom extra aandacht

aan de promotie van onze subverenigingen en gezelschap-

pen. Zo organiseerden we in november het grote subvereni-

gingen- en-gezelschappendiner en wordt een editie van

de Correl volledig aan subverenigingen en gezelschappen

gewijd.

Kortom, het belooft een mooi jaar te worden!

Met koningsblauwe groet,

Collegii h.t. Assessor Primus

Marit Sanden

Collegii h.t. Assessor Prim

us

VIRTUS NITOR 010

Waarde Reünist(e)

Wat was het mooi deze zomer om u in

groten getale op het lustrumterrein te

hebben mogen ontvangen. Ik hoop dat

u er, net als wij, met een warm gevoel

aan terugdenkt. Wij willen u graag op

het hart drukken dat u ook in het tweehonderd en eerste

jaar welkom bent om te dineren op Sociëteit. Onze koks,

bediening en uiteraard de voltallige bestuursgang ontvangen

u met veel plezier. Wij denken graag met u mee over een

goed menu en een mooie wijn.

Naast de drukbezochte reünistenavonden en jaardies kunt u

altijd terecht in een van de mooie zalen van Sociëteit.

Het lijkt ons ontzettend mooi om u weer een avond op

Sociëteit te laten beleven. Tijden veranderen en vaak wordt

er gezegd dat het binnen deze muren altijd hetzelfde zal

blijven. Toch verandert er het een ander in de loop der jaren.

De enige manier om het contrast te zien met uw Leidse tijd

is weer eens een avond op Sociëteit mee te maken en te zien

hoe het er nu aan toegaat.

Roos van Maldegem

Graag ontvangen wij u dit jaar wederom op Sociëteit!

Met bordeauxrode groet,

h.t. Commissaris Exploitatie

van de Commissie voor de Sociëteit ‘Minerva’

h.t. Commissaris van Tapsch en Consumabel

van de Commissie voor de Sociëteit ‘Minerva’

V.P. van den Bos

VIRTUS NITOR 011

Eind september vond het tweede benefietdiner plaats voor reünisten

ten behoeve van het Minerva Scholarship Fund. Het was een prachtig

georganiseerde avond onder het thema ‘where Minerva meets

excellence’, waarbij de vraag werd gesteld wat de rol van Minerva

zou moeten zijn bij de ondersteuning van (wetenschappelijke)

excellentie, zowel bij onze eigen leden als voor studenten in het

algemeen. Gedurende het diner spraken Jan Michiel Hebly, partner

bij Houthoff Buruma en hoogleraar bouw- en aanbestedingsrecht

aan de Leidse Universiteit en Delia Wind, lead service manager bij

Shell en beursontvanger Willemieke Tummers over haar medische

stage in Zuid Afrika. Een bijzondere en memorabele avond!

Het Minerva Scholarship Fund werd in 2009 opgericht als intiatief

van de L.S.V. ‘Minerva’. De stichting stelt zich ten doel beurzen te

verschaffen voor studie- en onderzoeksprojecten binnen verschillende

wetenschappelijke disciplines, zowel in binnen – en buitenland.

Het nut van de beurs kan verschillen van vergoeding van het

onderzoek zelf, tot verblijfskosten in het buitenland.

Om het fonds toekomstbestendiger te maken streven we er naar

om met het MSF vermogen op te bouwen waardoor in de toekomst

de beurzen kunnen worden bekostigd door eigen rendement en

niet geheel afhankelijk zijn van giften.

In een tijd dat er steeds meer studieverzwarende maatregelen

worden ingevoerd is het voor studenten van steeds groter belang

om goed te studeren, vanaf het eerste jaar. Waarbij het Nederlandse

hoger onderwijs grotendeels publiek wordt gefinancierd tracht

de L.S.V. ‘Minerva’ met het MSF zelf een bijdrage te leveren aan

wetenschappelijk onderzoek met geld uit eigen voorzieningen of

eigen fundraising. Op deze manier dragen we als studentenvereni-

ging, en daarmee als leden, bij aan de wetenschap door excellente

studenten te ondersteunen in hun academische ambities.

MSF Benefietdinerdoor Christiaan de Vries fotografie LSV Minerva

VERSLAG/

VIRTUS NITOR 012

VIRTUS NITOR 013

Pia Bloem en Otto Takes (beiden aangekomen in 1970) waren lid geworden van ongemengde verenigingen, die later gemengd verder zouden gaan. Ze vertellen over hun ervaringen voor, tijdens en na het ‘inschuiven van de dames in het mannenbolwerk’.

De fusie: vervreemding en verbondenheid

Interview met Pia Bloem en Otto Takes

Door: Edwin den Os Fotografie: Puck Soetens

VIRTUS NITOR 014

Het voormalige VVSL-pand aan Rapen-

burg 65 is onlangs gerenoveerd. Interna-

tional Tax Centre Leiden huist er nu. Veel

authentieke details zijn gelukkig bewaard

gebleven, zoals de zolder waar destijds

VVSL-novieten veel tijd doorbrachten. In de

theekamer staan nu tafels met computers

opgesteld. Ruim 350 studenten kwamen

aan in 1970: 178 bij VVSL en 180 bij LSC.

Het is op de zolder met zijn zware houten

balken dat we elkaar spreken.

Vertel eens iets over die ontgroeningsperiode.Pia “De universitaire introductieweek

El Cid, was gemengd. Daar leerden we al

wat jaargenoten kennen. Daarna volgde

een intensief programma bij de VVSL.

Na het ochtendappèl (het bestuur zat

achter een grote tafel, wij zaten op de

grond, op alfabetische volgorde moesten

we opstaan, onze naam noemen en weer

gaan zitten) werden we de hele dag en

avond beziggehouden. Niet alle activiteiten

waren overigens ongemengd.”

Otto “Zo was er een voorlichtings-

bijeenkomst over drugs op de sociëteit,

waar de vrouwen/dames ook bij waren.

En we hadden samen een groot strand-

feest. Onze ontgroening vond deels plaats

in de Toneelzaal, waar werd gegeten en

’s avonds en ‘s nachts natuurlijk in de

Grote zaal.´

Twee jaar later gingen VVSL en LSC verder samen als LSV Minerva. Hoe verliep dat?Pia “Eigenlijk een beetje ongemerkt. Later

werd duidelijk dat er al sinds eind jaren

zestig bij beide verenigingen een terug-

loop was in het ledenaantal. Er werd naar

methoden gezocht om meer mensen bin-

nen te krijgen. Fusie bleek de enige oplossing.

De besprekingen verliepen geheel in het

geheim.”

Otto “De dames werden onder regenjassen

de sociëteit binnen gesmokkeld om te

onderhandelen. Na aparte stemmingen

viel op 17 juni 1971 het definitieve

fusiebesluit.” Een dag eerder was in het

VVSL gebouw al de (gemengde) Pan bar

geopend. Deze bevond zich aan de Rapen-

burg zijde, direct naast de toegangsdeur.

Pia “Het samengaan uitte zich van

september 1971 tot en met december 1971

in het organiseren van gemengde (Placo)

avonden op de sociëteit, om de meisjes te

laten wennen. Je stond dan met een paar

meisjes rond een fles sherry, terwijl er

grote groepen jongens om vaatjes bier en

schalen (bitter)ballen stonden.”

Otto vult aan “Overigens, wie dronken

werd, werd door de Commissie uit de zaal

verwijderd.”

Pia “Ik vond nog een menu van een kaas-

en wijnavond met de titel fuseren moet

je leren.” Op 17 december werden apart

de afscheidsfeesten Adieu Èle en Adieu

Garçons gevierd.

Otto “De zaal stroomde rond half zes

vol, boordevol met leden en reünisten van

alle jaren. Ontelbare vaatjes stonden binnen

een uur op en onder de tafels. Bitterballen

in overvloed. De muren weerkaatsten

het Iodokio en het Io Vivat. De leestafel

tolde door de zaal; tot in de vroege uren

werd het glas geheven op het verleden.

Hoe node was het dan ook die nacht te

scheiden. Over ruim een maand zou de uil

voor het eerst zonder blinddoek vrouwen

in de zaal waarnemen.”

Op 3 februari 1972 vond de officiële open-

ing van de gemengde sociëteit plaats.

Pia “Er kwam een nieuw gemengd Collo

en een nieuwe gemengde Commissie,

maar leuk vonden de gewezen èles het

niet. Na de gezellige theekamer met lek-

kere banken die kale, naar bier stinkende

zaal... Er werd weliswaar een aparte

mannen- en vrouwenzaal ingericht, maar

die werden nooit een succes. Er zijn in die

periode veel èles afgehaakt, dat is heel

jammer.”

Hoe ging het toen ‘Minerva’ een feit was?Otto “Het fusiefeest vond plaats onder

leiding van Vivian Vos en Benk Korthals.

Het zogenoemde Moresboek LSC werd

symbolisch in de haard geworpen: we

beginnen opnieuw! Mores zijn eigenlijk

niet meer en niet minder dan ‘richtlijnen’

door de tijd heen. Leiden was eigenlijk

ontzettend liberaal. Wat betreft mode: veel

mannen liepen in moderne kleding, met

‘bordeelsluipers’. Voor alle duidelijkheid:

wél jasje-dasje en géén spijkerbroeken!

Toch iets anders gekleed dan wat men de

‘Leidsche bal’ noemde. Tegenwoordig zijn

de corpsleden conservatiever.”

In september 1972 start het eerste

gemengde jaar, met een gemengde Deur-

wacht, Blauwe Potlood en Bijstand.

Als vanouds een werkweek (met verschil-

lende locaties – bijvoorbeeld Luyckx van

de zilveruitjes en Indola in Voorburg).

Pia “In het begin waren er geen regels

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 015

voor gemengde jaarclubs. Er was welgeteld

één gemengde club, maar dat werd geen

succes. In 1973 werden daarom gemengde

clubs verboden.”

Otto “De sfeer in die groentijd was

plezierig, ondanks de onzekerheid bij

leden en Bijstand over de nieuwe situatie

na afschaffing van kaalscheren en andere

ongelijkheidsregels in 1969. Er was maar een

klein groepje zure ouderejaars. Overigens

bepaalde de Bijstand dat poepzuur niet

gewenst was.”

Pia vult aan “Werd er gezooid, dan gingen

wij meisjes liever weg. Een nieuwe

enthousiaste gemengde Commissie ging

er daarna met groot elan tegenaan en dat

bracht een betere sfeer dan daarvoor.”

Welke overeenkomsten zien jullie in een ongemengde, later gemengde vereniging?Otto “Voorop staat dat ik een geweldige

studententijd heb gehad bij een unieke

vereniging. Een sfeer waarin je je kunt

vinden.”

Pia “De menging paste heel goed in de

tijdgeest. Maar voor veel ouderejaars en

jaargenoten is de fusie toch een breuk in

de traditie geweest, zowel voor de mannen

als de vrouwen.”

Bepaalde aspecten zijn echter – zo vinden

beiden – overeind gebleven: een groot

gevoel van verbondenheid en respect voor

elkaar.

Otto “Zo was ik op een reünistenavond

aan het praten met jongerejaars. Wordt

er met de leestafel gezooid. Ik doe mee.

Roep opeens: ‘kut, mijn bril!’ Zodra die

weer op mijn neus stond, ging het lees-

tafelzooien onmiddellijk verder. Alsof de

film even stil had gestaan. Dát is uniek!”

Na gymnasium bèta begon Pia Bloem met haar rechtenstudie (Burgerlijk recht). Pia zette samen met een paar èles en corpsleden in zomer ‘71 voor reisor-ganisatie NBBS het Sleep Inn hotel aan de Spuist-raat in Amsterdam op en ze bediende in Barrera. In 1973/74 was ze praeses van de redactie-commissie voor het gedenkboek van het 32e lustrum, Bewitched. Pia voltooide tevens haar doc-toraal Arbeids- en organisatiepsychologie. Ze vervulde diverse P&O functies in het bankwezen en de uitgeverij.

Daarna was ze ruim 15 jaar actief als schrijvend eindredacteur voor publiekstijdschriften. Sinds 1987 begeleidt Pia hoger opgeleiden uit profit- en non-profit organisaties bij het realiseren van hun loop-baanwensen. De laatste jaren traint ze internationale staffunctionarissen van NGO’s in stressmanagement. Pia Bloem woont in het Gooi. Ze is getrouwd met jaargenoot Job Kuyper. Samen hebben ze een zoon, die inmiddels advocaat is in Amsterdam.

Otto deed HBS-A, gevolgd door een doctoraalstudie Notarieel recht. Tijdens zijn studie exploiteerde hij een boekingsbureau voor artiesten. Otto was in 1973 praeses CHM en in 1974 en 1975 hoofd-barkeeper in HiFi op de roerige zaterdagavonden. Tevens was hij enkele jaren algemeen bestuurslid van SLS (Stichting Leidse Studentenhuisvesting), onder andere om de vrije coöptatie en ‘verenigingshuizen’ te kunnen laten voortbestaan.

Na het doctoraalexamen trad hij in dienst bij een assurantiekantoor in Den Haag. Hij vervolgde zijn loopbaan bij Sedgwick (assurantiemakelaars in Amsterdam). In 1986 werd hij in Den Bosch statutair directeur van twee vennootschappen. Om echter precies datgene te kunnen doen wat hij wilde, begon hij een jaar later een eigen adviespraktijk met nadruk op collectieve en individuele pensioenvoorzieningen. Otto woont in Haarlem, is alleenstaand (co-ouder-schap na echtscheiding). Hij heeft een dochter van 23 jaar en een zoon van 20 jaar. Otto Takes is geïnteresseerd in architectuur, industriële vormgeving (design), reizen, auto’s en autosport, en watersport.

INTERVIEW/

VIRTUS NITOR 016

Het jaar na de 40e Lustrumviering biedt bij uitstek de ruimte om enkele grote thema’s van de

huidige tijd binnen Minerva te belichten. Beantwoordt Minerva aan de wensen en verwachtingen

van haar leden? Met andere woorden: biedt deze vereniging een eerlijke kans aan ieder lid om

zich hier te kunnen aarden en een plek te vinden? Hoe gedijen onze leden onder het steeds

strengere en veeleisendere studeerklimaat, ook met oog op het verwachtte sociale leenstelsel?

Op welke manier staat Minerva in de maatschappij die ons omgeeft en wat is de houding die

onze leden daarbij aannemen? Enkele vragen over de huidige en naderende tijd na een jaar vol

reflectie op 200 jaar geschiedenis. door Christiaan de Vries fotografie Fauve Bouwman

\VERSLAG

VIRTUS NITOR 017

Afgelopen september zijn er 358 nieuwe eer-

stejaars leden geïnaugureerd als lid van onze

vereniging. Een kleine meerderheid van hen vond

ook een plekje en dus een kamer in een van de

ledenhuizen die Minerva kent, een substantieel

deel echter niet. Waar het huis waar je woonde in

het verleden nooit van noemenswaardig belang

was, definieert in de huidige cultuur het huis

waar je komt te wonen in grote mate hoe jouw

eerste jaar als lid van Minerva er uit zal zien.

Onze vereniging kent een sterke en hechte huizencultuur. Een

fantastisch vangnet voor onze eerstejaars leden, die worden

opgenomen in een nieuw thuis waar zij enkele van de mooiste

jaren van hun bestaan zullen meemaken. Ouderejaars huisgenoten

ondersteunen hen in hun Leidse opvoeding, met de studie en

op Sociëteit. Toch is er zoals boven vastgesteld niet voor iedere

eerstejaars een plek in een ledenhuis. Wanneer er in een systeem

waar onze vereniging veel op steunt systematisch te weinig plaats

is voor onze leden, dan vormt zich een probleem: op Minerva

behoort er immers voor ieder lid een plaats te zijn. We zien tot

onze spijt dat Leden zonder Ledenhuis over het algemeen minder

regelmatig in de Zaal te vinden zijn. Vooral een gebrek aan aan-

sluiting bij Minerva wordt daarbij ervaren. Deze constatering noopt

tot actie. Door onze bestaande structuren zoals subverenigingen, ge-

zelschappen en verbanden beter te benutten creëren we voor meer

leden binnen de vereniging die gewenste aansluiting.

Juist de verticale aard van deze structuren, leden uit verschillende

jaren die zich binden rondom een gezamenlijke hobby of interesse,

draagt daar aan bij. Door dit uit te buiten stimuleren we een open

systeem waarin ieder lid, uit welk huis of welke club dan ook, zich

kan aarden.

Sine qua non blijft nog altijd goede studievoortgang. Een actief

ingevuld lidmaatschap kan alleen bestaan wanneer dit succesvol

gecombineerd blijft worden met de studie. Commissiewerk staat

slechts open voor hen die aan het bindend studieadvies van hun

huidige studie hebben voldaan. Zitten aan een tafeltje in een van

de comfortabele raamstoelen? Slechts mogelijk voor hen die hun

propedeuse hebben behaald. Hoe kan het ook anders!

Om mee te kunnen met de steeds verhogende studiedruk en de

toenemende mate van concurrentie zijn goede studieresultaten

cruciaal. Om onze leden hierin zo goed mogelijk ondersteuning te

bieden zijn afgelopen jaar de zogenaamde ‘faculteiten’ opgericht.

Zes faculteiten, voor rechtsgeleerdheid, geesteswetenschappen,

sociale wetenschappen, economie en bedrijfskunde, biomedische

wetenschappen en voor wis- en natuurkunde, ieder met een eigen

bestuur, bieden leden ondersteuning die aansluit bij hun studie.

De bibliotheek wordt vanaf half november opgeknapt met geld

van de Vereniging Sociëteit ‘Minerva’ (VSM) ter ere van 50 jaar

sinds de opening van het huidige Sociëteitsgebouw. Er komen voor

meer dan 20 man studeerplaatsen, inclusief draadloze internet-

verbinding. De boekencollectie worden opnieuw geïnventariseerd

en met geld van het Reünistenfonds zal het boekenpakket voor

de eerste- en tweedejaars studenten rechten en geneeskunde (de

grootste studies) permanent beschikbaar zijn. Met deze ontwik-

kelingen proberen we onze leden zo volledig mogelijk te onder-

steunen binnen hun studie nu de druk op goede resultaten steeds

hoger wordt.

Met het 40e lustrum is de vereniging gevierd die ons allen zo

dierbaar is, om na 200 jaar terug te blikken op al dat Minerva is

geweest vervult ons met een gevoel van ontzag, waardering en

trots. Hoe vertaalt zich dit gevoel naar het huidige jongere jaar?

De zelfreflectie vernieuwt zeer zeker ons begrip van het eigen

verleden en dus ook van Minerva in de huidige tijd. Dat biedt een

gevoel van zelfvertrouwen, geput uit deze zelfkennis. Toch moet

hierbij gewaakt worden voor een verdraaiing van dit zelfvertrouwen

tot een misplaatste arrogantie, gebaseerd op de verdiensten van

anderen.

Na tweehonderd jaar staat Minerva nog steeds midden in de

Leidse maatschappij. Nog altijd nauw betrokken bij de 3 October

Vereeniging heeft ook afgelopen oktober de ouderenborrel onder

de luifel plaatsgevonden, heeft de scheidende praeses Wenneke

Stikkers het evenement polsstokhoogspringen voor de Leidse

burgerij georganiseerd en heeft op Minerva weer het jaarlijkse

Nazitdiner plaatsgevonden. Komende maart (2015) stelt Minerva

onze Sociëteit wederom beschikbaar voor het benefietevenement

‘Slag om Leiden’, waarbij geld wordt opgehaald voor het lokale

Leidse hospice ‘Issoria’. Belangrijke tradities om betrokken bij te

blijven. Om onze leden actiever te betrekken bij onze positie in

de Leidse samenleving heeft de Assessor Secundus Collegii het

initiatief genomen tot twee nieuwe commissies. De Goededoelen-

commissie is gestandaardiseerd. Hierbij worden de door Minerva

gereserveerde gelden direct geïnvesteerd in evenementen van deze

commissie waar leden aan meedoen. Op deze manier wordt een

actieve en bewuste bijdrage van leden gestimuleerd en daarmee

ook het bewustzijn voor het goede doel. Ten tweede is de

zogenaamde Sleutelcommissie heropgericht om expliciet activiteiten

te organiseren tussen de Leidse bevolking enerzijds en onze leden

en Sociëteit anderzijds. Wederom een manier om leden actief te

betrekken bij de stad en haar bewoners om ons heen!

Het is goed om te kunnen constateren dat Minerva, nu 200 jaar

oud, zich nog altijd blijft ontwikkelen. Leden blijven kritisch en

veranderen mee met hun tijd. We passen ons aan waar dat moet,

lopen voor waar we kunnen en we blijven elkaar uitdagen. Dit is

nog steeds onze leerschool, zoals zij ook de uwe was: de beste

keus van onze Leidse Tijd.

VERSLAG/

Als student zagen de jeugdvriendinnen Lidewij Ponjee,

Carlijn Bettink, Sophie van Hoof en Monique van der

Veeken (allen 24) regelmatig de zon opkomen met een

biertje in de hand. Ook nu zijn ze met zonsopgang wakker,

maar in plaats van hun bed in te rollen na een wilde

nacht, rollen ze hun slaapmatjes op en springen ze op

hun tandems. De vier voormalige feestbeesten maken

een slopende fietstocht van 14.000 kilometer van Jakarta naar Amsterdam,

om aandacht te vragen voor vrouwenrechten. Op dit moment zijn ze ruim

drie maanden onderweg.

VANFEESTEN

WAT ZIJN JULLIE AAN HET DOEN?

“We maken een ride for women’s rights, een reis per tandem

die vierhonderd dagen duurt en door Zuidoost-Azië, Centraal-

Azië en Oost-Europa leidt. We fietsen zo’n 300 kilometer per

week. Dat is vijf dagen per week praktisch de hele dag doortrap-

pen. Doel van de reis is aandacht vragen voor vrouwenrechten.

Onderweg bezoeken we ontwikkelingsprojecten die gericht

zijn op het verbeteren van de positie van vrouwen. We helpen

mee en spreken ondertussen met de lokale bevolking. Op onze

blog R4wr.org doen we verslag en portretteren we inspirerende

vrouwen die we onderweg tegenkomen, zoals Aisyah Shihazroy,

een 23-jarige bandweervrouw en Ni Ketut Landri, die niet naar

school ging omdat ze gepest werd. Ze leerde zichzelf Engels en

runt nu het familiebedrijf. Heel bijzonder is ook Suri Kempe, die

zich hard maakt voor gendergelijkheid binnen de Islam.

Ze schreef mee aan een boek waarin moslimextremisme bestreden

wordt, juist door de Koran uit te leggen. Het boek is in de ban

gedaan en Suri wordt bedreigd.”

door Eveline Praal fotografie privécollectie

Een deel van deze publicatie is afkomstig uit een eerder verschenen artikel in Nrc.next

NAAR FIETSEN

VIRTUS NITOR 019

WAAROM MAKEN JULLIE DEZE TOCHT?“Wij vinden dat je zelf de verandering moet zijn

die je in de wereld wilt zien. Zoals Ghandi zei: be

the change. Zelf hebben we alle kansen gekre-

gen, een goede opleiding gehad en ruim de tijd

genomen om onszelf te ontwikkelen. Nu willen we

iets terug doen, iets dat het eigenbelang overstijgt.

Omdat we dit jaar alle vier zijn afgestudeerd, was

het een ideaal moment om meer dan een jaar weg

te gaan.”

WIE BETAALT DE REIS?“Kosten voor levensonderhoud hebben we zelf bij

elkaar gespaard. In Indonesië en Maleisië hebben

we veel bij de brandweer en politie kunnen slapen,

veilig en gratis: een gouden formule. Overige

kosten proberen we te dekken door sponsoren

en donateurs te zoeken. De tandems hebben we

dankzij hen kunnen aanschaffen, evenals kleding,

kampeerspullen en handige gadgets. We hebben

ons begrotingsdoel nog niet gehaald, maar hopen

dat onderweg te doen.”

MAKEN JULLIE NIET GEWOON EEN GESPONSORDE WERELDREIS?“Die vraag krijgen we vaker, maar wie zich

verdiept in ons project, ziet dat dit niet het geval

is. We hebben ons een jaar lang intensief voor-

bereid, voor zover dat kan, maar uiteindelijk zijn

we gewoon vier jonge vrouwen die het onbekende

tegemoet gaan. We zijn kwetsbaar, onbeschermd,

en ongetraind. Al onze bezittingen moeten in

acht fietstassen passen en dagelijks moeten we

gemiddeld 80 kilometer maken, of we het nou leuk

vinden of niet. We zijn compleet overgeleverd aan

de natuur, aan elkaar en aan de mensen die we

ontmoeten.”

NU KLINKT HET INEENS GEVAARLIJK. HEBBEN JULLIE VEILIGHEIDSMAATREGELEN GETROFFEN?“Zeker. Niemand heeft er iets aan als we niet

meer terugkomen. Ambassades en organisaties

verwachten ons en kunnen alarm slaan als we niet

op tijd verschijnen zonder bericht. We hebben een

track & tracesysteem en alarmen tegen kwaad-

willende mensen en wilde dieren. Verder hebben

we gezondheidsadviezen doorgenomen, zodat

we weten wat te doen bij een schouder of een

knie uit de kom, een slangenbeet of als iemand

koorts krijgt in een malariagebied. We hebben een

EHBO-cursus gevolgd en een veiligheidstraining,

waarbij een acteur allerlei doemscenario’s met ons

oefende. Dat was behoorlijk confronterend. Geloof me, ook al weet je dat het

een neppistool is dat tegen je slaap wordt gedrukt, je wordt er toch bloednerveus

van.”

HOE IS DE REACTIE TOT ZOVER?“Tot nu toe louter positief. De bevolking vindt het bijzonder om ons op onze

tandems te zien: vier blanke vrouwen in strakke fietsbroekjes op een weg

waar meer dan 80 kilometer per uur wordt gereden… Ze vinden het wel stoer.

Mensen willen met ons op de foto en scooters blijven vaak een tijdje naast ons

rijden. Leuk, maar soms ook erg frustrerend als zo’n man naast je prinsheerlijk

op zijn scootertje toekijkt hoe jij je in het zweet werkt. Het meest opvallend vinden

wij dat de mensen hier zo ontzettend behulpzaam en vrijgevig zijn! Hoewel

iedereen hier over het algemeen veel armer is dan wij, willen ze alles met ons

delen. Het komt vaak voor dat mensen ons trakteren en ze willen er niets voor

terug. Geven wordt hier gewoon heel leuk gevonden, een groot verschil met

Nederland.”

EN HOE WORDT ER GEREAGEERD OP JULLIE EMANCIPATIEPOGINGEN?“Die doen we uitdrukkelijk niet. We willen de mensen die we ontmoeten

helemaal niets opleggen. Als we iets willen voorkomen, dan is het wel dat we de

verwende betweter uit het Westen uithangen. We zijn er niet om conclusies te

trekken, maar juist om meer inzicht te krijgen in de context, in het waarom. We

verwachten niet dat onze komst een emancipatoire revolutie gaat ontketenen,

we zijn er alleen om aandacht te vragen en verslag te doen.”

MAAR ALS JE NIET DENKT DAT JE VERANDERING TEWEEG GAAT BRENGEN, WAAROM ZOU JE DAN DIK EEN JAAR AFZIEN OP EEN TANDEM?“Omdat we wel hópen dat we iets kunnen veranderen. Ik kan me niet voorstellen

dat onze komst helemaal niets gaat losmaken. Maar zeker weten dat we de

situatie gaan verbeteren, dat doen we niet. In veel van de landen waar we door-

heen reizen heeft de vrouw nog altijd een ondergeschikte positie, maar daar

wordt naar onze mening te weinig over gesproken. Verbetering van vrouwen-

INTERVIEW/

VIRTUS NITOR 020

rechten gaat niet over een nacht ijs. Daar is

tijd, aandacht en bewustwording voor nodig.

Wij willen daarbij helpen.”

VALT DE REIS JULLIE ZWAAR?“Vooralsnog niet. We genieten ervan om

landen en culturen te ontdekken. Ook het

fietsen gaat tot nu toe nog goed. We hadden

het aantal uren dat we op de fiets zitten wel

onderschat. En ook de ‘kantoordagen’ zijn

intensiever dan gepland. De internetverbinding

is niet altijd even goed, en daarom kan het zo

een uur duren om één e-mail te sturen. Laat

staan een blog posten.

Verder is het hier bergachtig en warm. De

tandems zijn niet gebouwd op 40 kilo bagage

en twee volwassen vrouwen die er een goed

tempo in willen houden tegen een steile

helling. Soms kunnen we dus niet terug-

schakelen en dan is het fietsen erg zwaar.

Maar er zit progressie in! We gaan al harder

dan in het begin en beginnen lol te krijgen

in het fietsen. Wat elke dag blijft verbazen, is

hoeveel honger we hebben. Als we een stop

maken om te lunchen, kijkt de lokale bevolk-

ing vaak met grote ogen toe hoe wij zitten te

bunkeren als een stel bouwvakkers.”

WAT IS DE MOOISTE ERVARING TOT NU TOE?“In Singapore bezochten we Home, een opvanghuis

voor onderbetaalde arbeidsmigranten, vaak

huishoudelijke hulpen, die in Singapore niet

altijd even goed behandeld worden. We deden

mee met een workshop over toekomstdromen.

We schreven op waar we van droomden

en vergeleken onze ideeën met elkaar. Wat

bleek? Hoewel we allemaal verschillende

achtergronden hadden, waren onze dromen

min of meer hetzelfde. We willen allemaal

graag werken en een fijn huis hebben, zodat

we kunnen zorgen voor de mensen van wie

we het meest houden.”

Meer weten over Ride for Women’s Rights? Kijk op hun website R4wr.org of volg de dames op Facebook (R4WR). Wilt u een bijdrage leveren? U kunt doneren via de website of de dames in contact brengen met een kennis ergens tussen India en Am-sterdam, die ze een slaapplek wil bieden. In dat laatste geval kunt u een e-mail sturen naar info@r4wr.org.

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 021

Waarde Reünist(e)

Qua

esto

r Com

mis

sie

Zoals u allen tijdens het reünistenweekend op

het Lustrum heeft kunnen zien staat er bij

Minerva meer centraal dan alleen traditie,

studie en zelfontplooiing. Misschien wel de

meest onmiskenbare factor van wat Minerva als

vereniging tekent zijn haar velen corpshuizen. Een groot

aantal van u zal gedurende zijn of haar ‘Leidsche tijd’

gewoond hebben in een van de vele ledenhuizen die Minerva

rijk is. Hier heeft u zich als persoon kunnen ontwikkelen,

genoten van brakke en minder brakke dagen, maar bovenal

veel lol gehad met uw huisgenoten die misschien vandaag de

dag nog steeds behoren tot u dierbaarste vrienden.

Jammer genoeg is de realiteit omtrent huizen voor een hoop

leden veranderd. Voor een groot deel van de leden is er

tegenwoordig geen plek meer in één van onze ledenhuizen.

Op dit moment woont ruim een-derde van de leden niet in

een Minervahuis; meer dan 600 mensen. Zodoende heeft

Sociëteit, zich terdege bewust van het grote probleem waar

zij mee kampt, een aantal jaar geleden de Huizen Com-

missie opgericht om ervoor te zorgen dat ‘huisloze leden’

geholpen kunnen worden en zodat er meer Minervahuizen

opgericht konden worden. Het ‘huizenprobleem’ is een van

de grootste problemen waar Minerva mee zit: een hoop

Leden die niet in een Minervahuis terecht komen voelen zich

doorgaans in mindere mate gebonden aan de Vereniging wat

ook invloed zal hebben op de zaalavonden.

De Commissie en het Collegium proberen zo goed als ze

kunnen de Leden aan zich gebonden te houden middels alle

activiteiten die voor de zaalavonden georganiseerd worden,

door de clubvormingsperiode te hervormen en nog tal van

andere verbeteringen. Dit neemt niet weg dat we tegen het

huizenprobleem aan blijven hikken. De Huizencommissie is

er in samenwerking met de Quaestor Commissie in geslaagd

een grootschalig project op te zetten waarmee maar liefst

80 mensen geholpen worden aan een plek in een nieuw

ledenhuis. Ondanks dit alles is de Huizen Commissie nog

steeds dagelijks opzoek naar huizen voor Leden zonder een

Minervahuis.

Wij zijn dan ook opzoek naar investeerders die samen met

ons een deel van de oplossing willen zijn om de vereniging

weer te laten zijn wie zij is en om een deel van haar Leden te

helpen. Er wordt louter gekeken naar huizen die een rende-

ment van minimaal 7% kunnen garanderen op de investering

om deze partij te gemoed te komen. Minerva is opzoek naar

Reünisten die willen investeren in huizen om zo samen met

ons het huizenprobleem te bestrijden. De Huizencommissie

zal voor u opzoek gaan naar rendabele huizen, zal ervoor

zorgen dat Leden hier een plek vinden en garandeert de

doorstroom zodat u verzekerd bent van huurders!

Mocht u de Reünist zijn die Minerva tegen een leuk rendement

graag verder wil helpen met nieuwe huizen, of wilt u graag

uw oude huis heroprichten? Schroom dan vooral niet te

mailen met de Huizen Commissie (huco@lsvminerva.nl) of

de Quaestor Commissie (quaestor@lsvminerva.nl).

Met bordeauxrode groet,

h.t. Quaestor van de Commissie voor de Sociëteit ‘Minerva’

R van Os

VIRTUS NITOR 022

We ontmoeten elkaar op het landgoed

naast haar middelbare school in Wassenaar.

Nog voordat we het gesprek beginnen,

heeft Susanne al een suggestie voor de

header van het artikel. Het is een persiflage

op het succesvolle boek van Martje van

der Brug. “Ik heb Havo gedaan aan het

Rijnlands Lyceum in Wassenaar. Ben geen

acadeem, maar een doener. Ik heb bewust

voor Webster University gekozen. Webster

was spannend, uitdagend en nieuw in mijn

beleving. Klein en persoonlijk. Daarbij zijn

de Nederlandse taal en grammatica niet

mijn sterkste kant. Lessen in het Engels

zijn voor mij beter te doen. Bovendien kon

ik zo ook Engels leren spreken, plus een

jaar naar de Verenigde Staten. Kortom, een

package deal!”

LEIDEN EN 4-CSusanne gaat wonen op Pieterskerkhof 4-c,

creatief, veel toneel en muziek.”Het ge-

mengde karakter zorgt juist voor ‘luch-

tigheid’. Huis- en oud-huisgenoten gaan

leuk met elkaar om. Ik ga graag naar de

reünies.”, vertelt ze. “We blijven altijd De

Meisjes van 4-c!”. “Het is er veranderd,

maar de dynamieken blijven bestaan”,

vult Susanne aan. Ze doelt op de karakters

van de verschillende bewoners en de

verhoudingen tot elkaar. In 1991 rondt ze

Webster af, in vier jaar. [Susanne maakt

een mooie grimas en zegt “met mij kun

je wel afspraken maken!”]. Nog niet klaar

voor het werkende leven wil ze beginnen

aan de kunst- en fotografieopleiding aan

de Amsterdamse Rietveld Academie. Ze

ziet hier uiteindelijk van af, omdat ze het

“niet verdiende” het werken nog langer uit

te stellen en in te vullen met “leuke dingen

doen”. Ze verhuist naar Amsterdam.

AMSTERDAMIn Amsterdam komt Makro op haar pad.

“Als trainee moet je alles doen: de zaak

door, vakken vullen en op zoek naar ‘slak-

kenoortjes op zuur’.” In die tijd bestaat de

onderneming 25 jaar. Susanne speelt een

rol in de Makro musical, geregisseerd door

actrice Hetty Heyting. “Ik speelde de rol

van een bekakte Goldcardklant”, vertelt

Susanne. “We hebben de show op diverse

locaties gespeeld.” Na twee jaar vakken-

vullen en schappen-plannen maken kiest

ze voor Randstad Uitzendbureau en komt

daar in een vestiging voor prospectklanten

terecht, “met een telefoon, bureau, twee

collegae en de boodschap ‘succes ermee!’.

Een echte sales- en marketingbaan die me

veel beter past dan het reactieve”, vertelt

ze. Na enige tijd bouwt ze daar een sterke

relatie op met Albert Heijn. Susanne vult

aan: “Door mijn ervaring bij Makro sprak

Een contrastrijke wandeling door het leven van Susanne de Raaij (jaar van aankomst 1986). Ze voltooit Webster University in Leiden, gaat werken, en rondt later met succes de Kraaybeekerhof Academie in Driebergen af. Sales en marketing zijn haar drijfveren. En verder volgt ze gewoon haar passie. ‘BioBite is gegroeid vanuit de keuken. Het is mijn merk!’

‘Havo is wel een optie!’

door Edwin den Os fotografie Hans Koreman

Interview met Susanne de Raaij, oprichter van BioBite

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 023

ik de ‘taal van de vloer’.” Vijf jaar heeft ze

met heel veel plezier in de retailbranche

gewerkt, maar toen was het ook echt tijd

voor iets anders. “Het was 1999, misschien

al iets te laat. Maar die ‘internetbubbel’,

daar moest en zou ik aan meedoen!”,

vertelt ze. Enige start-ups later, ervaringen

rijker en illusies armer had ze het wel

gezien. Het roer moest om. Waar ben ik

zelf gebleven in al die zoektochten?, zo

vraagt ze zichzelf af. Een reis naar een

ver oord zou vast wonderen doen. Met

een paar vriendinnen uit Leiden zoekt ze

een oud-huisgenootje op in Indonesië.

Van daaruit is ze zelf een halfjaar op pad

geweest. Susanne: “Het was een leerzame

tijd. Alleen zijn was heerlijk. Ik had me

nog nooit zo vrij gevoeld. Zeeën van tijd,

geweldig!”

CONTRASTENDaarna – zoals Susanne het zelf uitdrukt:

“Ik kom vanzelf altijd weer in balans. Dat

komt ook omdat ik een weegschaal ben.”

Ze belandt door het werk van haar echtge-

noot in Maastricht. Ze is in verwachting en

komt in aanraking met een antroposofisch

verloskundigen/consultatiebureau.

Ze zegt: “Het was op het eerste gezicht

nieuw en anders voor me, maar vreemd

genoeg voelde het bekend aan. Naarmate

de tijd verstreek, vielen alle puzzelstukjes

samen: Rudolf Steiner, antroposofie, Vrije

School, biologisch-dynamisch. Het waren geen

losse woorden meer, maar elementen die bij

elkaar hoorden en die in mijn opvoeding

aan de orde waren geweest. Nooit zo

benoemd of verklaard; ze waren er

gewoon.” Susanne vult aan: “Daar in

Maastricht kwam alles samen wat in de

jaren daarvoor bij toeval op mijn pad geko-

men was. Het sprak me nu op een bewust

niveau aan. Dat voelde goed, en ik heb me

er in verdiept. Ik wilde die wereld ontdek-

ken en het laten passen in mijn eigen leven.

Vreemd en interessant.”

DRIEBERGENVia een docent (Johannes Kingma), die

ze eerder ontmoette op de reis door

Indonesië, begint ze in Driebergen aan

een natuurvoedingskundige opleiding bij

de Kraaybeekerhof Academie. Susanne:

‘Ik kom vanzelf altijd weer in balans’

INTERVIEW/

VIRTUS NITOR 024

“Het was een opleiding tussen de echte

‘sofen’. En een ‘soof’ dat was ik nu juist

niet.” En weer het contrast: tegelijkertijd

werkt Susanne bij een start-up waar ze

een biologische frisdrank in de markt zet.

In Driebergen werden de inzichten in de

antroposofie duidelijker. Ze licht toe: “Dat

was best pittig. Het gedachtegoed was me

niet vreemd, maar toch wel erg anders dan

Leiden en het hockeywereldje van daar-

voor. Ik heb veel langer over de opleiding

gedaan dan de tijd die ervoor stond, omdat

ik het allemaal moest ‘leren verteren en

een plaats geven’. Nu ben ik in staat om

vanuit mijn eigen gevoel en visie hier op

mijn manier mee om te gaan. Ik zie mezelf

als een brug, die de ander van ene kant

naar de overkant kan brengen. Daardoor

kon ik gaan doen wat ik nu doe.”

BIOBITEEen natuurvoedingskundige met twee

kanten. Je kunt bij Susanne terecht voor

een “eetadvies op maat”. Daarnaast heeft

ze een andere passie: het bouwen van een

merk. Ze begeeft zich in 2013 met Bio-

Bite op de markt van slow food. In haar

woonplaats Bussum deelt Susanne de

BioBite-broodjes uit op het schoolplein en

de hockeyclub. “Ik heb de smaakervarin-

gen van iedereen verwerkt tot het product

wat het nu is. Toen het bedrijfje groeide

zocht ze een bakkerij. Die vond ze in Tiel,

via een oproep op Facebook. “Ze namen

het bakken van me over, waardoor ik

meer klanten in Nederland kon werven”,

vertelt ze. Niet veel later is het tijd voor

een grotere bakkerij – Ad van der Westen/

Zonnemaire. Zo kan Susanne op termijn

ook uitbreiden in België en Duitsland.

Susanne voegt toe: “BioBite is mijn merk.

Het lijkt me geweldig om in de toekomst

een ‘groene meter’ in de schappen te

vullen. Dat metertje vul ik met producten

die toegankelijk, lekker en gezond zijn. Net

zoals BioBite, een gezond en goed onder-

bouwd product. Maar in eerste instantie

vooral lekker! BioBite is de optelsom van

alles wat ik daarvoor had gedaan: Makro,

Randstad, sales en marketing!”

EERLIJK PRODUCTZit er iemand te wachten op deze brood-

jes? Susanne: “Het mooie van BioBite is

dat het is gegroeid vanuit de vraag. Lang-

zaam, maar gestaag. Het is niet de markt

in gepushed. Klanten in de winkels en

bedrijven die een abonnement bij ons heb-

ben – ze zijn op zoek naar iets voedzaams.

In tegenstelling tot een groot gedeelte van

onze eetcultuur die met name is gericht op

‘vullend’. Iets wat ze niet zelf hoeven klaar

te maken. BioBite is slow food, zonder

kunstmatige toevoegingen. Mensen proe-

ven de kwaliteit en rijkheid van BioBite. Te-

gelijkertijd wil ik het product toegankelijk

maken en moet het er stoer uitzien (‘het is

een echte bite, geen brood, cake of ander

banket’). Ongepolijst het beste. Gewoon

een eerlijk product.”

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 025

Tijdens de opening van het 40e Lustrum van Sociëteit ‘Minerva’

had de Rector Magnificus van de Universiteit Leiden een wel zeer

bijzondere verrassing in petto: de Leidse Universiteitspenning. ‘Dat

LSV Minerva op 28 juni de Universiteitspenning kreeg uitgereikt,

zegt iets over de waarde die de Universiteit Leiden hecht aan haar

oudste studentenvereniging’, zo begon het artikel op de universi-

teitswebsite. De penning wordt uitgereikt aan mensen of instanties

die buiten de Universiteit een belangrijke bijdrage aan de instelling

hebben geleverd. Rector Magnificus Stolker reikte de hoogste

universitaire onderscheiding uit aan Minerva ‘vanwege haar

verdiensten, haar nauwe betrokkenheid bij de Universiteit Leiden

en vanwege het ambassadeurschap voor de Universiteit Leiden

van haar leden en reünisten sinds 200 jaar.’ De penning is uniek

ingegraveerd voor Minerva en leest: LSV Minerva ducentos annos

condita vivat crescat florent MMXIV. ‘L.S.V. ‘Minerva’, tweehonderd

jaar geleden gesticht leve, groeie, bloeie.’ Een onderscheiding ter

ere van 200 jaar Minerva waar we bijzonder trots op mogen zijn!

Ter gelegenheid van de opening van de tentoonstelling 200 jaar

Minerva werd daarnaast aan de oude Universiteitsbibliotheek

(Rapenburg 70) het corpswapen aangeboden. Met trots kunnen we

u mededelen dat de Rector Magnificus Carel Stolker zo verheugd

is met het wapen dat hij het, tegen het gebruik in, langer wil laten

hangen. Zo staat de Universiteit Leiden als ´corpsleverancier´ in

hetzelfde rijtje als de Hoppezak (kledingverhuur) en (corps-)kapper

Eric Flanderhijn!

Ter ere van tweehonderd jaar Sociëteit ‘Minerva’ heeft de L.S.V.

‘Minerva’ op zaterdag 20 september een kunstwerk geschonken

aan de Universiteit Leiden, dat in de Huygenszaal van de

Universiteitsbibliotheek onthuld werd door Rector Magnificus

Carel Stolker. Het kunstwerk dat gemaakt werd door de Rotterdamse

kunstenaar Yasser Ballemans symboliseert aan de hand van 16

kijkers de 16 Nobelprijslaureaten van de Universiteit Leiden. Ieder

van de naar buiten gekeerde kijkers biedt vanuit de wetenschap

een ander perspectief op de wereld om ons heen. Op de eerste

verdieping boven de Huygenszaal hangen aan de muur aanvullende

plaquettes van ieder van de Leidse Nobelprijslaureaten. Ieder van

hen is op een van de plaquettes afgebeeld, begeleid door een kort

omschrijving van hun vakgebied en gebied van onderzoek.

De Universiteit Leiden & Minervadoor Chrisitaan de Vries fotografie LSV Minerva

VERSLAG/

VIRTUS NITOR 026

Gezelschappen &Subverenigingen

Gezelschappen hebben altijd al een grote rol gespeeld bin-

nen onze vereniging. Veel gezelschappen zijn al jaren actief

maar ook worden er nog steeds nieuwe gezelschappen

opgericht. Het is een opkomende substructuur waar steeds

meer animo vanuit de leden voor is. Als vereniging is dat

iets om trots op te zijn.

De diversiteit aan gezelschappen die alleen al dit jaar al

zijn opgericht is fantastisch. Deze fotoreportage is slechts

een kleine sfeerimpressie van de gezelschappen die L.S.V.

Minerva tegenwoordig rijk is.

EEN KLEINE SFEERIMPRESSIE VAN ONZE GEZELSCHAPPEN.

door Emma Heijning fotografie Fauve Bouwman

VIRTUS NITOR 027

De Koninklijke Leidsche Studenten Vereeniging tot Vrijwillige Oefening in den Wapen-

handel “Pro Patria” is sinds 1866 dé schakel tussen de krijgsmacht en Leidsche studenten,

die band wordt elk jaar zichtbaar als wij trots in vol ornaat onze plek innemen in de

erehaag op het Binnenhof voor de Koning bij Prinsjesdag. Rond 3 november 2016 vieren

wij het 30ste lustrum van “Pro Patria”, schrijft U in bij de Reünistenvereniging Pro Patria

of stuur een mailtje naar klsw1866@gmail.com om op de hoogte te blijven.

PRO PATRIA

VIRTUS NITOR 028

VIRTUS NITOR 029

Het Collegium Illustre Cui Symbolum Non Sordent in Undis opgericht 3 december 1815.-

Bel Bel Bel! Na het voorproefje van afgelopen zomer zal het oudste gezelschap haar 200

jarig bestaan groots gaan vieren in de zomer van 2015. Op dit moment is het bestier

samen met een groep Ouwe Piezen al druk bezig met de voorbereidingen en het samen-

stellen van een geschiedboek. Ridders en Ouwe Piezen met mooie verhalen en of foto’s

over en van het gezelschap worden van harte uitgenodigd contact te zoeken via

nonsordent@gmail.com

NON SORDENT

VIRTUS NITOR 030

VIRTUS NITOR 031

Het Leidsch Cocktailgezelschap werd opgericht in 2006 door een aantal ongelooflijk

mooie meiden die het uitzonderlijk talent hadden de beste drankjes te mixen en de sfeer

op Sociëteit maximaal te vergroten. Hun liefde voor gezelligheid, hun verfijnde smaak wat

betreft jurkjes, hakken en diadeems maakte deze groep meiden tot één van de geliefdste

gezelschappen van de Tent. Ieder jaar worden er nieuwe enthousiaste eerstejaars gevraagd

om het Cocktailgezelschap aan te vullen. Deze meiden moeten natuurlijk de liefde voor

cocktails en feestjes delen en om dit te bewijzen moeten zij een perfecte Cosmopolitan

bereiden. Pas dan mogen zij zich een echte Cocktailgirl noemen en samen met de rest

ieder feestje op de Tent extra sfeervol maken!

LEIDSCH COCKTAIL GEZELSCHAP

VIRTUS NITOR 032

VIRTUS NITOR 033

Het Leidsch Studenten Rugby Gezelschap speelt al sinds 14 oktober 1960 met trots met

vrouwe Minerva op de borst, gehuld in de mooie sky-blue maroon streepjes. Dit seizoen

wordt er weer gestreden voor promotie naar de tweede klasse en worden er

voorbereidingen getroffen voor ons XI lustrum!

LEIDSCH STUDENTEN RUGBY GEZELSCHAP

VIRTUS NITOR 034

VIRTUS NITOR 035

Tubantia is in 2012 door vijf Tukkers opgericht. In 2012 had Tubantia ongeveer tien leden

en een keer in het jaar een diner. Bij zo’n diner stond de eeuwige strijd tussen Heracles

Almelo en FC Twente centraal. Onder luid geschreeuw werd er met elkaar stampot moos

gegeten en de echte Twentse geheime zender hits werden door iedereen meegezongen.

Anno 2014 is Tubantia uitgegroeid tot een streekgezelschap met 20 leden en de diners van

Tubantia zijn beruchter dan ooit onder de leden. Het luide geschreeuw is harder dan ooit

te voren en de stampot moos met worst wordt niet alleen gegeten, ook de muren worden

besmeurd met dit traditionele voedsel. De vloer ligt bezaaid met hooi en stro en er is één

gouden regel: A’j Twents könt proat’n, mu’j ‘t um mie nich loat’n. Op kerstmiddag wordt

er met elkaar gedronken op de Oude Markt te Enschede en er zijn grootse plannen om

Tubantia te laten uitgroeien tot het mooiste streekgezelschap van de Tent. Immers, oet goald’n

korenoarn skeup God de Twentenoaren, en oet ‘t kaf en de rest’n, de leu oet ‘t west’n.

TUBANTIA

VIRTUS NITOR 036

Een ei is geen ei, of wel?

De eeneiige tweelingzussen Heleen en

Emma Haverkamp (27) hebben hetzelfde

DNA, kregen dezelfde opvoeding en lijken

als twee druppels water op elkaar.

Van jongs af aan waren ze onafscheidelijk,

maar halverwege de middelbare school

moesten ze het zonder elkaar stellen.

Ook hun studententijd is niet te verge-

lijken. Heeft de tijd apart verschillen in

de tweeling teweeg gebracht?

door Eveline Praal fotografie Fauve Bouwman

VIRTUS NITOR 037

VIRTUS NITOR 038

Heleen en Emma waren een dubbele verrassing

voor de familie Haverkamp. “Onze ouders wil-

den een vierde kindje, maar kregen er een vijfde

bij. Emma werd als eerste geboren en ik elf

minuten later,” vertelt Heleen. “Ze dachten dat

ik een jongetje zou zijn, dus ze hadden nog niet

over een tweede meisjesnaam nagedacht.”

Emma vult aan: “Als pasgeboren baby’s lagen

we in aparte bedjes en moesten we heel hard huilen. ‘Leg ze maar

bij elkaar’, zei de dokter. Pas toen we samen in een bedje lagen,

waren we stil.”

Is dat die bijzondere tweelingenband waar je wel eens over hoort?Emma: “We zijn altijd elkaars beste vriendin geweest. Het was zelfs

zo erg dat een vriendinnetje alleen met ons apart wilde spelen,

omdat ze zich anders buitengesloten voelde. Tegelijkertijd dekt de

term ‘vriendin’ de lading niet. We zijn ook familie.”

Heleen tegen Emma: “Jij bent gewoon mijn halve hart.”

Emma, aarzelend: “Dat is misschien wel zo, maar ik vind dat wel

heel zwaar klinken. Onze broer en zussen spreken we ook heel

vaak, maar de tweelingenband is nog hechter. Als kind deelden we

een stapelbed. Dan hielden we elkaars hand vast tot we in slaap

vielen.”

Emma: “Mijn vriend begrijpt gelukkig dat je bij mij Heleen er altijd

bij krijgt. Als Heleen mijn vriend niet leuk zou vinden of andersom,

dan zou dat een dealbreker zijn.”

Zijn jullie altijd onafscheidelijk geweest?Heleen: “Als kind wel. Onze ouders probeerden ons een eigen

identiteit te laten ontwikkelen, maar wij zagen daar de noodzaak

niet zo van in. Ik kan me nog herinneren dat we met onze moeder

in de Benetton stonden te kijken naar een jas. Eén van ons mocht

hem hebben, maar we vonden hem allebei mooi. We wilden echt

allebei dezelfde en niks anders.”

Emma: “We zijn ook een keer uit elkaar gehaald op school, toen we

een jaar of zeven waren.”

Heleen: “Ja, ik werd uit de klas met al onze vriendinnetjes gehaald.

Dat vond ik vreselijk!”

Emma: “Ik had er iets minder moeite mee, maar

Heleen is een half jaar huilend naar school

gegaan. Na zes maanden tranen vond school

het gelukkig ook wel welletjes, en toen mochten

we weer bij elkaar. In de vierde klas middelbare

school werd ik geselecteerd voor het United

World College South East Asia en vertrok ik

voor twee jaar naar Singapore. De kans dat je

door de selectierondes komt is heel klein en toen ik Heleen het

nieuws vertelde, hebben we eerst samen heel hard gejuicht, maar

toen ook heel hard gehuild; we zouden elkaar heel lang niet gaan

zien.”

Vanaf toen waren jullie ineens een individu...Emma: “Klopt. In Singapore heb ik geleerd om op eigen benen te

staan. Ik was zeventien, helemaal alleen en zat op een pittige en

strenge school. De mentaliteit was daar heel anders dan hier, er

heerst enorme discipline. In Nederland kun je als scholier je ouders

nog aardig wat voor je laten oplossen, maar als je in Singapore met

een briefje van je vader aan kwam, dan zei de leraar: ‘Wat heeft je

vader ermee te maken, ik heb toch een afspraak met jou?’

Singapore was een competitieve, harde wereld. Ik had op momenten

ook heimwee, maar gelukkig spraken we elkaar vaak en we vierden

onze achttiende verjaardag samen. Dat doen we trouwens altijd,

het is ondenkbaar dat dat niet gebeurt.”

Had jij niet mee gewild naar Singapore, Heleen?“Ik was daar op dat moment nog lang niet aan toe. Ik leerde pas op

eigen benen staan toen ik in Leiden Chinees ging studeren.

Dat leerproces, plus alle leuke dingen die bij Minerva komen kijken,

leidden me behoorlijk af van mijn studie. Al voor het einde van het

jaar kon ik concluderen dat ik niet genoeg punten zou gaan halen,

en dus besloot ik mijn studie stop te zetten en in Shanghai als au

pair te gaan werken. Twee weken na die beslissing zat ik in het

vliegtuig. In dat halfjaar ben ik volwassen geworden.

Toen ik terug kwam heb ik genoten van alles wat Minerva te bie-

den had. Zo heb ik de Ascotdag georganiseerd tijdens het lustrum,

deed ik acquisitie in de Almanakcommissie en genoot ik van mijn

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 039

jaarclub en verband. Ik besloot Sinologie te la-

ten voor wat het was en Europese Unie Studies

te gaan studeren. Voordat ik daaraan kon begin-

nen, moest ik een aantal maanden overbruggen

met een tijdelijk baantje. Stewardess worden

leek me wel wat, en dus schreef ik me in voor

de opleiding. Het was half voor de grap, om te

kijken hoe ver ik zou komen, maar acht weken

later zat ik in de lucht. Ik vloog op de raarste tijden. Het kwam

regelmatig voor dat ik in mijn stewardessenpakje langs de tent

fietste, terwijl de laatste feestgangers naar buiten kwamen rollen.”

En Emma, hoe zag jouw studententijd eruit?“Na Singapore ging ik in Middelburg aan University College Roosevelt

studeren. Vergeleken bij de wereldstad waar ik vandaan kwam, was

Middelburg een dorp. We woonden op campus. Het was kleinschalig,

internationaal en heel erg close. De universiteit was heel strikt: je

mocht niet zakken voor meer dan twee vakken, anders was het

einde oefening. We waren daar om heel hard te studeren en de

hoogste cijfers te halen. Met een B was je gewoon niet tevreden.

De school bestond nog maar twee jaar en er waren dus nog geen

verenigingen. Maar dat vond ik prima: ik had al twee jaar op kost-

school gewoond en had echt geen zin meer in een ontgroening.

Er was één meisjesdispuut. Daar ging ik bij en we borrelden samen

met het enige jongensdispuut. Twintig man was dat bij elkaar.”

Begrepen jullie elkaar in die periode nog?Heleen: “Emma vond ons Minervataaltje raar. ‘Knor’, ‘sjaarzen’,

‘nullen’, ‘bvo’tje’, ze kon er geen touw aan vastknopen.”

Emma vult aan: “Wat dronken jullie ook alweer, paardenkut of

zoiets? En al die tradities, almanakken, voor een feest honderden

euro’s betalen… Wij hielden feestjes met een lokale dj. Of jullie

lustrum, met duizenden reünisten. Wij hádden überhaupt geen

reünisten. Achterban? Welke achterban?

De oudsten zaten twee jaar boven mij.”

Wat heeft die tijd apart met jullie gedaan?Heleen: “Doordat we voor een tijd niet de ‘tweeling’ waren maar

gewoon Heleen of Emma hadden we elkaar veel

meer te vertellen, omdat we niet alles tegelijk

meemaakten. Daarnaast hebben we nu een

dubbele hoeveelheid vrienden.”

Emma: “Nu wonen we allebei in Amsterdam en

komt het regelmatig voor dat iemand mij voor

Heleen aanziet. Maar omdat ik die

persoon niet ken, heb ik dat vaak niet door en

zeg ik geen gedag. Dan denken mensen: die Heleen is ook arrogant

geworden! We hebben met elkaar afgesproken dat we altijd terug

groeten, ook naar onbekenden.”

Heleen: “Emma heeft meegedaan aan het tv-programma Heel Hol-

land Bakt. In die periode werd ik vaak ‘herkend’. Stonden mensen

te kijken wat ik allemaal in mijn mandje deed.”

Ik doelde eigenlijk op een verschil in karakter.Emma: “Heleen is wat impulsiever dan ik, ze is erg goed in haar

werk, de sales van de start-up O My Bag. Daarnaast is ze gewoon

hipper. Ze is meer een feestbeest dan ik, maar kan niet zo goed

koken als ik.” (Heleen protesteert, maar moet uiteindelijk toegeven

dat Emma beter kan koken dan zij.)

Heleen: “Emma is meer een kat-uit-de-boomkijker en ze is volwas-

sener dan ik. Op het United World College heeft ze al vroeg geleerd

om na te denken over wat ze wil bereiken. Ik ben daar pas net mee

bezig, tien jaar later! Ik leefde meer van dag tot dag, terwijl Emma

verder vooruit kijkt. Door haar werk bij een groot vastgoedadvies-

bureau in Amsterdam moet ze er netter uitzien en ze gaat minder

uit, maar dat komt ook omdat ze al acht jaar een vriend heeft. Ik zie

haar binnen afzienbare tijd wel aan trouwen en kinderen beginnen.

Bij mezelf zie ik dat nog niet gebeuren.”

En waarin lijken jullie nog steeds op elkaar?Heleen: “De belangrijkste overeenkomst tussen ons is onze menta-

liteit. We zijn allebei heel positief. Elke nare ervaring of tegenvaller

zien we als een leermoment. Het glas is altijd halfvol.”

INTERVIEW/

VIRTUS NITOR 040

VIRTUS NITOR 041

CONTRASTTUSSEN STEDEN

VIRTUS NITOR 042

Tijdens de redactievergadering

voor dit themanummer kwamen de

contrasten tussen de corpora ter sprake.

Het is fascinerend dat er in het algemeen

wordt gesproken over dé corpsbal, terwijl de leden

van de Algemene Senaten Vergadering wel degelijk

verschillen. Wat typeert een Leienaar, Rotterdammer

of Groninger? Herkent u de Delftse student met bruine

schoenen, de Utrechter met pochet of de Uf met de

karakteristieke ‘Uffenbuk-pose’? Na een kleine

rondvraag onder leden, reünisten van diverse

corpora en met dank aan maandblad Quote,

een stereotype versie van de ASV’ers

op een rij.

Utrechtsch Studenten Corps en Utrechtsche Vrouwelijke Studenten Vereniging De gemiddelde Utrechter studeert

rechten, draagt een pochet, heeft nog altijd hetzelfde matje en wordt door andere ASV-ers vaak arrogant bevon-

den. Vroeger benadrukte de vele adellijke studenten graag: ‘In Leiden doet men net, in Utrecht ís men net’. De

Uffen hadden lang de reputatie wat kilootjes te veel te hebben, lomp uit de hoek te komen en makkelijk uit de

kleren te gaan, maar dat imago is tegenwoordig verbeterd. Ze vinden hun latere echtgenoot vaak in Delft en stu-

deren geneeskunde of rechten. Ook staan ze over het algemeen bukkend op de foto, de welbekende ‘Uffenbuk’.

Bekende leden: Sweder van Wijnbergen, Rolly van Rappard, Carel ter Linden, Ruben Nicolai,

Ed Nijpels, Maarten van Rossem

Sociëteit: Placet Hic Requiescere Musis (‘De Kroeg’), UVSV: Hestia (eveneens ‘De Kroeg’).

Delftsch Studenten Corps De ‘fietsenmakers’ uit Delft zijn beroemd vanwege

hun creatieve uitspattingen. Van muziek op de w.c. zodra je het licht aan doet,

tot uitzinnige verkleedpartijen en een lustrum in een omgebouwd vliegtuig.

Quote omschreef ze als ‘een tikje nerdy, maar met een charmante, Hugh

Grant-achtige klunzigheid die door met name Leidse en Utrechtse meisjes

wordt gewaardeerd’. Een omschrijving die de huidige Delftse Ab-actis vrij

accuraat vond. Ze studeren over het algemeen civiele techniek, bouwkunde

of technische bestuurskunde en werken als engineer of in de offshore.

Dragen vaak bruine (boot)schoenen.

Bekende leden: Jeroen van der Veer, Frits Fentener van Vlissingen, Floris

Rost van Tonningen, Frits Philips, Bert Meerstadt

Sociëteit: Phoenix (‘De Zaak’).

Groninger Studenten Corps Vindicat Atque Polit De leden van het

Groningse studentencorps zijn intensief betrokken bij de vereniging, de

meerderheid studeert rechten, economie of bedrijfskunde en drinken

– volgens de huidige Ab-actis ‘het meest en het langste door’. Grootste

vooroordeel: voor een Groninger gaat niets boven Groningen, het is de

meest afgesloten vereniging. Ook na de studie mengen ze niet graag, in

Amsterdam zijn er geannexeerde ‘Groningse’ kroegen voor oud-leden.

Bekende leden: Marc Bolland, Prins Maurits van Oranje, Job Cohen, Sybrand

van Haersma Buma, Cees van der Hoeven, Wubbo Ockels, Paul Fentener van

Vlissingen, Wim Duisenberg, Hans Wijers

Sociëteit: Mutua Fides (‘De Kroeg’)

De Nederlandse corpora

De negen traditionele corpora aan de rijksuniversiteiten en hogescholen vormen samen de Algemene Senaten Vergadering, sinds de oprichting in 1913 voorgezeten door het Leidse Collegium.

Al sinds 1815 waren er bevriende contacten tussen de Senaat van het Groningsch Studentencorps en de reeds bestaande groensenaten verenigd in het Collegium Omnium te Leiden en de senaat van Utrecht. Daar kwamen later de senaten in Am-sterdam en Delft bij. Aan het einde van de negentiende eeuw werden de eerste gezamenlijke vergaderingen georganiseerd.

Tenslotte werd het RSC in 1953 erkend.

\CONTRASTSTEDEN

VIRTUS NITOR 043

Tijdens de redactievergadering

voor dit themanummer kwamen de

contrasten tussen de corpora ter sprake.

Het is fascinerend dat er in het algemeen

wordt gesproken over dé corpsbal, terwijl de leden

van de Algemene Senaten Vergadering wel degelijk

verschillen. Wat typeert een Leienaar, Rotterdammer

of Groninger? Herkent u de Delftse student met bruine

schoenen, de Utrechter met pochet of de Uf met de

karakteristieke ‘Uffenbuk-pose’? Na een kleine

rondvraag onder leden, reünisten van diverse

corpora en met dank aan maandblad Quote,

een stereotype versie van de ASV’ers

op een rij.

Leidse Studenten Vereniging Minerva Het is u als reünist waarschijnlijk bekend, maar de studenten van het

bekendste en oudste corps worden binnen de ASV als de meest traditionele, bekakte en intellectuele gezien.

Dit laatste komt waarschijnlijk door het jaarlijkse georganiseerde Veerstichting symposium, maar ook omdat de

meeste studenten hun propedeuse binnen één jaar halen. De stereotype Leienaar studeert geneeskunde of rechten,

wordt later advocaat of specialist, heeft een scheiding in het haar en draagt geen spijkerbroek of gympen.

Ze hebben een oubollig imago en de neiging eindeloos te ‘ouwehoeren’.

Bekende leden: Koning Willem-Alexander, Prinses Beatrix en Juliana van Oranje, Paul van Vliet,

Alexander Pechtold, Ivo Opstelten, Hans van Baalen, Melanie Schultz van Haegen, Nina Storms,

Charlene de Carvalho-Heineken, Victor Muller

Sociëteit: Minerva (‘De Tent’).

Amsterdamsch Studenten Corps De Amsterdammers staan als hip en ijdel

bekend, hebben sinds 2013 een trendy baardje en komen zelden buiten Amsterdam. Er

wordt door corpora uit andere steden afgevraagd of ze wel eens naar Sociëteit

gaan. Volgens Quote reikt de interesse van de vele meisjes over het algemeen niet

veel verder dan het eigen Instagram-profiel, maar ze zijn wel het mooiste van

alle corpsmeisjes.

Bekende leden: Beau van Erven Dorens, Frits Bolkestein, Harold Goddijn,

Freek de Jonge, Alexander Ribbink, Raymond Spanjar, Ed van Thijn

Sociëteit: De Toko

Wageningse studentenvereniging Ceres Veel leden van de ASV hebben

geen idee hoe het er bij Ceres aan toe gaat: bijna niemand is er ooit ge-

weest. De huidige Ab-actis legt uit dat er op sociëteit geen boeren rondlo-

pen en ze niet op de trekker naar college gaan, maar levensmiddelentech-

nologie, ruimtelijke planning of bedrijfs-en consumentenwetenschappen

studeren.

Bekende leden: Karel Vuursteen, Philip de Ridder, Rudy Rabbinge,

René Leegte , Lucas Simons

Sociëteit: Ceres

Rotterdamsch Studenten Corps en Rotterdamsche Vrouwelijke Studenten Vereeniging Ondernemende jongens met bravoure en een ietwat bot imago. Ze

studeren over het algemeen economie, worden later bankier en trouwen met een

meisje uit Amsterdam of Utrecht. Ze voelen zich een beetje het mannetje en hebben

het motto: als er maar veel geld verdiend wordt. De Rotterdamse meisjes werken vaak

in de werving en selectie.

Bekende leden: Onno Ruding, Coen van Oostrom, Michiel Muller, Hans Lurvink,

Drs. P, Frans Weisglas, Neelie Kroes, Marianne Thieme

Sociëteit: Hermes (‘De Soos’), RVSV: Mimosa (ook ‘De Soos’).

Leden van de ASV (in volgorde van oprichting):

Leidse Studenten Vereniging Minerva Utrechtsch Studenten Corps

Groninger Studenten Corps Vindicat atque PolitDelftsch Studenten Corps

Amsterdamsch Studenten Corps/Amsterdamsche Vrouwelijke Studenten VereenigingWageningse Studenten Vereniging Ceres

Rotterdamsch Studenten CorpsUtrechtsche Vrouwelijke Studenten Vereeniging/ Nieuwe Vereniging van Vrouwelijke Studenten te Utrecht

Rotterdamsche Vrouwelijke Studenten Vereeniging

CONTRASTSTEDEN/

VIRTUS NITOR 044

sunday assembly

We leven in een individualistische samenleving, maar hebben behoefte aan verbondenheid. We geloven niet meer in God, maar willen wel zin geven aan ons leven. Dat deze ogenschijnlijk contrasterende begrippen prima samengaan, bewijst de Sunday Assembly, ook wel ‘de kerk voor atheïsten’ genoemd.

door Eveline Praal fotografie privécollectie

VIRTUS NITOR 045

We leven in een individualistische samenleving, maar hebben behoefte aan verbondenheid. We geloven niet meer in God, maar willen wel zin geven aan ons leven. Dat deze ogenschijnlijk contrasterende begrippen prima samengaan, bewijst de Sunday Assembly, ook wel ‘de kerk voor atheïsten’ genoemd.

VIRTUS NITOR 046

live better, help often and wonder more, dat is de slogan

van de Sunday Assembly, een soort kerkdienst voor

wie niet in God gelooft. Het idee is ontsproten aan het

brein van Pippa Evans en Sanderson Jones, twee Britse

stand-up comedians. De eerste bijeenkomst was direct

een doorslaand succes. Waar het duo een stuk of dertig

vrienden had verwacht, kwam ineens

tweehonderd man opdagen. Kennelijk voorzag de Sunday

Assembly in een behoefte.

Kerkdienst zonder kerkHet concept is simpel. Men neme een kerkdienst, en wissele de

basiselementen in voor niet-religieuze alternatieven. In plaats van

een prekende dominee wordt het publiek getrakteerd op een

motivational speaker, het kerkkoor is vervangen door een live

band en er worden geen Bijbelteksten voorgelezen, maar gedichten.

Het enige wat hetzelfde blijft is de zondag (op de laatste zondag

van de maand worden de bijeenkomsten georganiseerd).

En natuurlijk de geest, want zingeving en verbondenheid,

dat is waar de mensen voor komen.

Nederlandse takDe Sunday Assembly paste perfect in het straatje van Jan Willem

van der Straten. Deze 24-jarige Minervaan werd niet religieus

opgevoed, maar raakte op zijn dertiende geïnteresseerd in het

geloof, toen hij elevangelist Joel Olsteen op tv zag. “Ik ontdekte

dat de Bijbel me heel veel diepgang kon bieden. Sindsdien wil ik

dominee worden”, zegt hij hierover. Van der Straten leest in de

Bijbel en studeert Theologie, maar een geloofsfanaat is hij niet.

Hij koos voor het seculiere Minerva boven de Christelijke studenten-

vereniging NSL omdat ‘bij Minerva ambitieuze mensen zitten die

iets van hun leven willen maken. Ze zijn op zoek naar een betere

versie van zichzelf.’

Toen Van der Straten vorig jaar hoorde van de atheïstenkerk, wist

hij meteen dat hij zich hieraan wilde verbinden. Hij vloog naar

Londen om koffie te drinken met Pippa en bood zich nog tijdens

dat gesprek aan als stagiair. Nadat hij in Engeland alle ins en outs

van de Assembly in zich had opgenomen, zette hij bij thuiskomst

een Nederlandse tak van de Sunday Assembly op. Inmiddels

vinden bijeenkomsten plaats in Amsterdam, Rotterdam,

Apeldoorn en Utrecht.

Van der Straten presenteert de Amsterdamse bijeenkomsten samen

met Jans Budding. Speciaal voor de gelegenheid – en zonder

twijfel in navolging van Jones – liet hij een spectaculaire baard

groeien, waardoor je hem uit duizenden herkent. De sprekers,

de band, de gedichten, alles kondigt hij aan met een tomeloos

enthousiasme dat bijna Amerikaans aandoet, maar toch aanstekelijk

werkt. Het is net als de giechels van Geer en Goor: je kunt niet

anders dan meelachen. Uw correspondent bezocht de meeting en

ging breed glimlachend weer naar huis.

Inspirerende sprekerZo’n zeventig mensen verzamelden zich op de laatste zondagochtend

van oktober in Café De Waag op de Amsterdamse Nieuwmarkt.

Er werd gehighfived, meegezongen met de liveband en hier en

daar zelfs gedanst. Na een gedicht en een introductiepraatje

was het tijd voor een inspirerende spreker. Dit keer was de keus

gevallen op Martijn Aslander, professional lifehacker en verbinder

van mensen, informatie en ideeën. Come again? Een man die niet

werkt voor geld en toch kan rondkomen, in normaal Nederlands.

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 047

Deze Martijn verkocht op zijn 27ste zijn bedrijf, maar ging hierbij

voor drie ton het schip in. “Ik realiseerde me dat bezit bang

maakt. Als je niets hebt, kun je ook niets verliezen”, vertelde hij.

Zijn vader zag dat anders. Die vroeg: “Je staat drie ton in het

rood. Wordt het niet eens tijd dat je iets gaat doen om geld te

verdienen?”

Aslander zag dat zijn vader een punt had, maar wat voor werk hij

wilde doen, dat wist hij niet. “Ik had geen idee. Dus maakte ik

een lijstje van wat ik niet wilde: geen kantoor, geen sales, geen

computer, en die tijden... Wie van jullie houdt er niet van vroeg

opstaan, als het niet per se hoeft?” Knikkend naar iedereen die

zijn hand op stak: “Nou, zo ben ik ook. Ik ben ’s avonds op mijn

best, net als een derde van de mensheid. Eigenlijk is het toch heel

raar dat we met zijn allen zeggen: weet je wat we doen? We zetten

die avondmensen ook lekker ’s ochtends in!”

En dus besloot Aslander zo lang maar anderen te helpen met zijn

ideeën. Hoewel hij dat gratis deed, merkte hij al gauw dat de ont-

vangers vaak iets terug wilden doen. De een gaf goederen, de an-

der betaalde hem terug in kennis en een enkeling vroeg “Stuur je

een rekening?”. Inmiddels is Martijn veelgevraagd spreker, krijgt

hij geld toe als hij een ruimte huurt en vliegt hij de hele wereld over

om te spreken en te adviseren, van het Chinese bankwezen tot

onze eigen politici. “We denken heel erg in transacties”, vertelde

Martijn. “Ik geef jou iets, maar wat levert het mij op? Dat what’s in

it for me, daar moet je helemaal niet mee bezig zijn.” Belangeloos

iets doen voor een ander had nog nooit zo aantrekkelijk

geklonken.

Iedereen is welkomVoor de nuchtere Hollander is de bijeenkomst wellicht even

wennen. “We zijn behoorlijk happy de clappy,” erkent Van der

Straten, “maar we komen dan ook samen om het leven te vieren.

Als je lekker meezingt en danst met de band, vinden we dat

prachtig, maar wie liever achterin op zijn stoel blijft zitten, is net

zo welkom. Het gaat erom dat we met elkaar in contact komen

en iets van ons leven willen maken.” En dat lijkt te lukken. Na

afloop blijft een deel van de bezoekers hangen om elkaar te leren

kennen.

Een bezoeker van de Sunday Assembly vatte in een verklaring aan

de Amsterdamse zender AT5 haar ervaring duidelijk samen: “Je

wordt er blij van en je krijgt er energie van, dat vind ik fantastisch.

Het heeft niks met atheïsme te maken. Het is gewoon een waan-

zinnig goede bijeenkomst voor mensen die onder de hoed van

hoe een kerkdienst gaat iets organiseren.”

Dat de gelovige Van der Straten de atheïstenkerk voorzit, vindt

hij helemaal niet raar. “Laatst zei iemand in de kerk tegen me: ‘Jij

verkoopt nu een leeg glas, terwijl je de wijn zou moeten verkopen’,

maar daar ben ik het niet mee eens. Nadenken over hoe je wilt

leven is per definitie goed. Ik vind het heel tof om te bouwen van

gemeenschappen waar iedereen zich thuisvoelt.”

INTERVIEW/

VIRTUS NITOR 048

\JAARDIES 1979

VIRTUS NITOR 049

JAARDIES 1979/

VIRTUS NITOR 050

Ter ere van hun 50e jaardies heeft het jaar 1964 het L.S.C.-vaandel laten restaureren.

Het vaandel, waarvoor de restauratie broodnodig was, werd op zaterdag 25 oktober

aangeboden aan het Collegium tijdens hun diner op Sociëteit. Het vaandel dat nu weer

in prachtige staat verkeert zal slechts worden gebruikt voor de belangrijkste interne

aangelegenheden om toekomstige slijtage te voorkomen. In de tussentijd worden de

mogelijkheden tot het fabriceren van een nieuw, minder kostbaar vaandel bekeken, dat

dan gebruikt zou worden op externe representatiepunten. Het Collegium is, namens de

gehele Bestuursgang, het jaar 1964 zeer erkentelijk en dankbaar.

Het is een bijzonder goed idee om bij een jaarlustrum aandacht te besteden aan het

erfgoed van de vereniging en van Sociëteit. Veel van deze objecten, zoals het vaandel,

zijn eigendom van de S.A.L.S. (Stichting Archief Leids Studentenleven). Deze stichting

heeft de A.N.B.I.-status die belastingvoordeel geeft bij schenkingen.

Gerestaureerd vaandeldoor Christiaan de vries fotografie LSV Minerva

\VERSLAG

Noot: foto: vaandel wordt op 25-20-2014 aangeboden aan de Praeses Collegii

VIRTUS NITOR 051

in 1865 sloop de jonge student jhr. Victor de Stuers - een getalen-

teerd tekenaar en later Praeses Collegii - het Academie gebouw

aan het Rapenburg binnen, liet zich een vol weekend opsluiten

om stiekem een reeks graffiti te schilderen op de muren langs de

wenteltrap, in het Zweetkamertje en op de gang boven, tegenover

het Klein Auditorium. Toen dit de volgend maandag werd ontdekt

besloot de Senaat van de Universiteit, ze niet te laten verwijderen,

maar gezien de hoge kwaliteit, te behouden voor het nageslacht.

Nu 150 jaar later zijn deze krijttekeningen ‘Gradus ad Parnassum’

toe aan restauratie, en daar was veel geld voor nodig.

Het jaar LSC 1949 bracht ter gelegenheid van hun 13 Lustrum, een

aanzienlijk bedrag bijeen dat tijdens hun jaardiës op 1 november jl.

ter plekke werd aangeboden aan de Rector Magnificus, prof. mr.

dr. C.Stolker. Als dank bood hij de 53 wat stramme nog

overlevenden van dat jaar een rondleiding aan langs de door mw.

drs. Claudia Thunnissen., kunsthistorica, zo schitterend gerestau-

reerde tekeningen, waarvan LSC 1949 koos voor het herstel van de

afbeeldingen van ‘Vrouwe Justitia’ en ‘Vrouwe Medicina’. Eerder

had ook het jaar 1964 al geld bijeengesprokkeld voor de brood-

nodige reconstructie van het ‘Zweetkamertje’. Tot slot bood het

Bestuur van de Universiteit het jaar 1949, na afloop nog een

borrel aan in café l’Esperance, waarna men naar S.M. toog voor

borrel en diner van de jaren 1936 – 1959.

Jaar 1949 sponsort restauratiedoor Fred Nijkerk fotografie LSV Minerva

VERSLAG/

*) Noot van de redactie: Fred – mr. A.A.- Nijkerk was in de jaren 1951/53 hoofdredacteur van het Leidsch Universiteits Blad; en van 2009 – 2012 eerste redacteur van VIRTUS NITOR, waarvoor hij 44 artikelen schreef. Bij een vorig lustrum – in 2009 – bood dit Corpsjaar het beroemde gedicht van Piet Paaltjens – ‘Virtus Concordia Fides’- aan het LSVM aan, dat in opvallend vuurrood is geschilderd op de zijmuur van S.M. in de Vrouwensteeg.

VIRTUS NITOR 052

\BESTUURSGANG

VIRTUS NITOR 053

VIRTUS NITOR 054

Namens L.S.V. Minerva maken wij, ondergetekenden, de Commissaris Reünisten en de Ab-actis Collegii, u attent op de omgang met per-

soonsgegevens van de V.V.S.L.-reünisten. Wij dragen de zorg voor het reünistenbestand wat betreft de (wijze van) vergaring van de benodig-

de gegevens, de verwerking, het gebruik ervan en de bewaking ervan. Wij nemen hierbij uiteraard – zijn daar ook toe gehouden –

De Wet Bescherming Persoonsgegevens in acht.

1.Persoonsgegevens worden niet verder verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met de doeleinden waarvoor ze zijn verkregen.

2.Bij de beoordeling of een verwerking onverenigbaar is als bedoeld in het eerste lid, houdt de verantwoordelijke in elk geval rekening met:

de verwantschap tussen het doel van de beoogde verwerking en het doel waarvoor de gegevens zijn verkregen;

de aard van de betreffende gegevens;

de gevolgen van de beoogde verwerking voor de betrokkene;

de wijze waarop de gegevens zijn verkregen en

de mate waarin jegens de betrokkene wordt voorzien in passende waarborgen.”

Middels dit bericht willen wij benadrukken dat deze wet en de strekking ervan altijd in acht worden genomen.

Wij zullen dan ook zeer vertrouwelijk omgaan met uw persoonsgegevens en deze slechts gebruiken voor de communicatie tussen u als reüniste

van de V.V.S.L. enerzijds en de LSV Minerva in haar behartiging van uw reünistbelangen anderzijds. Dat geldt op korte termijn voor de

aankondiging van en uitnodiging voor de aanstaande dies van de V.V.S.L.

Indien u vragen of opmerkingen heeft naar aanleiding van de dies kunt u de V.V.S.L. Diescommissie bereiken op het volgende e-mailadres:

vvsldies115@gmail.com. Voor algemene vragen over het verwerken van persoonsgegevens voor ons adressenbestand zijn wij, Commissaris

Reünisten en Ab-actis Collegii altijd bereikbaar op onderstaand adres.

Wij zien er naar uit u te verwelkomen op 24 januari 2015!

In de hoop u hier voldoende mee te hebben geïnformeerd verblijven wij,

Met vriendelijke groet,

Emma Heijning Aimée Peterse

h.t. Commissaris Reünisten Collegii h.t.ab Actis

Waarde V.V.S.L. Reüniste,door Emma Heijning fotografie Fauve Bouwman

\VVSL

VIRTUS NITOR 055

Op 23 januari 1988, tijdens de viering van de 88ste Dies van de

VVSL, sprakAnnelies Baert van Opstall-von Ronnen, quaestrix

VVSL 1961-1962, haar VVSL-genoten toe. Zij achtte deze dag, waarop

op uitnodiging van de LSV Minerva de VVSL-jaren 1955 t/m 1964

zijn samengekomen, een mooie gelegenheid om de VVSL-leden te

polsen over een plan.

Dit waren letterlijk haar woorden:

“Lopend in Leiden, zelfs lopend langs het Rapenburg, heb ik mij ge-

realiseerd dat niets, maar dan ook niets meer herinnert aan Rapen-

burg 65, aan onze studietijd die zo verweven was met ons lidmaat-

schap van de Vereeniging van Vrouwelijke Studenten te Leiden. Later

ben ik teruggegaan omdat mij ook was opgevallen dat de gevels

van meerdere panden aan weerszijden van de gracht verfraaid zijn

met historische gevelstenen dan wel spreuken. Zo ook die van onze

voormalige Club.

Sinds enkele jaren is daar een gevelsteen aangebracht die herinnert

aan Johannes Kneppelhout, aan Klikspaan. Deze schreef hier zijn

Studenten Schetsen van 1839-1844.Uit gesprekken die ik heb gevoerd

met de Hoofdconservator Dr J. Bolten van het Prentenkabinet van de

RU Leiden, de huidige bewoner van Rapenburg 65, en met de heer

de Klerk, Hoofd van de afdeling Monumentenzorg van de Gemeente

Leiden, is mij gebleken dat men, mits de financien rond zijn, sympa-

thiek staat tegenover de idee van een VVSL gedenksteen in de muur

van Rapenburg 65.U begrijpt dat ik aan U, aan alle VVSL Reunisten,

wil voorstellen gezamenlijk het aanbrengen van een gevelsteen te

realiseren. Een gevelsteen die zal verwijzen naar de tijd dat de VVSL

geschiedenis schreef aan Rapenburg 65, haar Club.

Gevelstenen aan het Rapenburg zijn gemaakt van hardsteen dat ca

75 jaar meegaat. Hoewel, Monumentenzorg is thans een steen van

100 jaar oud aan het vervangen. Afhankelijk van het uiteindelijke

ontwerp zal van ieder van ons een bijdrage van ca. Hfl. 5,- gevraagd

worden om de gevelsteen te realiseren. Zaterdag 27 januari 1990 zal

het 90 jaar geleden zijn dat de VVSL werd opgericht: de 90ste Dies.

Het zou goed passen in dat kader om dan de gevelsteen feestelijk te

laten onthullen.

Ik hoop dat u enthousiast bent voor dit plan en dat de realisering

ervan door ons -VVSL Reunisten- mogelijk zal blijken te zijn.

Suggesties uwerzijds voor het ontwerp en de tekst van de gevelsteen

zijn bij mij zeer welkom.”

Voorafgaand aan deze Dies van de VVSL heeft zij twee VVSL leden

opgebeld die zijn aangekomen in 1924: de clubleden Martina Tjeenk

Willink en Corrie Elink Schuurman, die beiden ontroerd reageerden

bij de gedachte aan een gevelsteen ter herinnering aan onze VVSL.

Op 13 januari 1988 heeft zij bij de Commissie van Advies melding

gemaakt van dit plan.

Na afloop van haar speech boden Rosemarie Provo Kluit-van Woensel

Kooy en Irma Günther spontaan hun hulp aan bij de realisering

van de gevelsteen, die meteen werd ondergebracht in een stichting.

Helaas is de steen beschadigd geraakt. De restauratie is deels door

de LSV Minerva vergoed.

V.V.S.L. gevelsteendoor Suzanne Bins-van Waegeningh fotografie Fauve Bouwman

VVSL/

VIRTUS NITOR 056

Rapenburg 65 was op 1-1-1972 door de VVSL-leden verlaten. Het jongste VVSL-jaar is 1973; net als het VVSL-

jaar 1972 aangekomen op Sociëteit Minerva. De overige VVSL-leden waren, na een groots ADIEU-èle-festijn op

Rapenburg 65, al op 1-1-1972 ingetrokken bij de LSC-leden. Zij waren daartoe, net als de jaren 1972 en 1973, lid

gemaakt van de speciaal daarvoor gemengd geworden Vereniging Sociëteit Minerva, eigenaar van het gebouw.

Op 1-1-1974 zouden alle leden van de VVSL, die op 26-9-1973 tot opheffing had besloten, lid worden van het LSC

dat ook gemengd gemaakt zou worden en tegelijk een nieuwe naam zou krijgen: Leidse Studenten Vereniging

Minerva: LSV Minerva.

Het gebouw kwam te koop te staan. Het was nog niet leeggehaald: het werd opruimen, opruimen, opruimen...van

Conversatiezaal, toneelhok, doka, keukens, lepels, vorken tot zolders vol Almanakken, paperassen, knipsels...

Alles, alles ging door VVSL-handen en kreeg een bestemming: Vrouwenzaal op Sociëteit Minerva, elders in dat

gebouw, naar derden, verkoop, vuilnis.. Enkele VVSL-leden, maar ook een enkele man kwamen er als oppas/

antikraak bewoners in. Toch ellende: diefstal van antieke kraan, kapotte verwarming, overstroming, tot over het

Rapenburg, dooie kat midden in de kelder...

Het pand werd op 12-1-1973 aan het LUF verkocht voor Hfl 410.000,-.

De opbrengst werd zolang in beheer gegeven aan het Reünistenfonds van de VVSL.

De VVSL had uit de lopende middelen haar deel van de kosten voor samenwoning op Sociëteit Minerva kunnen

betalen, waardoor die Hfl 410.000,- na een opheffing van de VVSL wel eens het batig saldo zou kunnen blijken te

zijn.. Dat moest dan cf. art. 32 Statuten worden verdeeld onder de leden! Maar voor dat extraatje werd een stokje

gestoken. Art. 32 werd, voordat tot opheffing werd overgegaan, gewijzigd: het batig saldo moest worden uitgekeerd

aan een lichaam met een aanverwant of soortgelijk doel als dat van de VVSL.

Bij het besluit tot opheffing van de VVSL op 26-9-1973 echter, en ook nog daarna, werd vergeten ook een besluit te

nemen over de vraag aan welk lichaam het batig saldo moest worden uitgekeerd.

Dat batig saldo bleek inderdaad gelijk aan de opbrengst van Rapenburg 65.

Dat het bestemd zou zijn voor de vereniging waarin de VVSL zou opgaan, blijkt uit alles: notulen, verslagen, noti-

ties van diverse vergaderingen, en van diverse gremia. De VVSL ging op 1-1-1974 op in de LSV Minerva en laatste

werd dus geacht het beoogde lichaam te zijn. Bij overeenkomst heeft de VVSL in liquidatie het bedrag dan ook in

eigendom overgedragen aan de LSV Minerva. Dit geld bleef in beheer bij het Reünistenfonds van de VVSL totdat

dat was gefuseerd met dat van het LSC. Dat nieuwe Reünistenfonds “Minerva” begon blijkens notulen op 1-4-1975

met het beheer van het geld, dat werd gelabeld als “Fonds Rapenburg 65”.

Tegenover het beheer stond toen een vergoeding van Hfl 500,-. De revenuen uit dat Fonds moest het Reünisten-

fonds elk jaar overmaken aan de LSV Minerva. De LSV Minerva kon als eigenaar uiteraard ook rechtstreeks putten

uit het als “bijzonder” aangeduide Fonds, als het maar ten behoeve van speciale objecten was in het belang van de

leden en het College van Advies hierover was geconsulteerd.

Werden de eerste jaren, tot ca. 1980, de revenuen nog besteed aan de pensioenvoorzieningen voor het personeel,

waaronder ook Tea en Juffrouw Kantebeen, in de loop der volgende jaren verloren de revenuen de aandacht van

partijen, en vervaagde de ooit scherp gestelde en vastgelegde grens van de bevoegdheid tot beslissen over het

Fonds Rapenburg 65. Niets lijkt eenvoudiger dan de oorspronkelijke beheerovereenkomst er weer bij te halen.

Maar helaas...nergens iets te vinden...ca. twee jaar is gespeurd..

- In het archief van het Reünistenfonds Minerva

- Bij het indertijd (1974-1975) betrokken Notarissen en Advocatenkantoor, waarbij de onderhands gesloten overeen-

komsten na 20 jaar uit de archieven worden verwijderd.

- In het archief op Sociëteit Minerva, waarvan de oudere stukken zijn overgebracht naar het archief op de Boisotka-

Rapenburg 65, het Fonds opnieuw actueel

\VVSL

VIRTUS NITOR 057

de dat nu Erfgoed Leiden en Omstreken (ELO) heet. Wat daar is, is vanaf 1972 onbeschreven.

Alleen bleek nog een concept voorhanden van de beheerovereenkomst van einde 1974

Na overleg met de indertijd betrokken Praeses Collegii en de notaris -nog steeds fungerend als notaris- is besloten

om op basis van dat concept tot een nieuwe, de grens weer duidelijk stellende, overeenkomst te komen tussen de

LSV Minerva als eigenaar en het Reunistenfonds als beheerder van het Fonds Rapenburg 65.

En toen dook – oktober 2014 – na een opruimactie thuis van een voormalig lid van de Raad voor het Reünisten-

fonds, een kopie op met de oorspronkelijke overeenkomst!

Getekend 1-4-1975, de dag waarop met het beheer van het Fonds Rapenburg 65 door het Reünistenfonds is begon-

nen.

De overeenkomst is nagenoeg gelijk aan het concept dat was gevonden: de LSV Minerva is eigenaar, het Reünisten-

fonds beheert en heeft dat tot nog toe ook succesvol gedaan: het bedrag is gegroeid tot ca. €780.000,-. Het Reünis-

tenfonds is gehouden elk jaar de revenuen over te maken aan de LSV Minerva. De Vereniging is vrij te bepalen wat

daarvan teruggaat naar het Fonds Rapenburg 65 en waaraan de rest wordt besteed.

Maar op bepaalde punten blijkt de overeenkomst toe aan revisie. Het Collegium zou onder meer de voorwaar-

den voor een rechtstreekse opname willen aanscherpen. Het zou een lange termijn investering moeten zijn, evt.

kort(er), maar dan wel dringend noodzakelijk, en alleen als er geen andere middelenbron blijkt te zijn, en niet

zonder consultatie van de nieuwe bij de Wetten voorziene Colleges van Advies en Raden van Toezicht van de LSV

Minerva en de Vereniging Sociëteit Minerva.

Aan de nadere uitwerking wordt gewerkt. De gereviseerde overeenkomst zal vermoedelijk in februari 2015 – kort

na onze Dies-viering- worden getekend.

Susanne Bins-van Waegeningh

VVSL Reünisten Adviescommissie van de LSV Minerva.

VVSL/

VIRTUS NITOR 058VIRTUS NITOR 058

Waarde VVSL-reüniste,

Graag nodigen wij u uit voor de viering van de 115e dies, tevens het 23e lustrum van de VVSL. Dit zal plaatsvinden in Leiden op 24 januari

2015. De tijden staan nog niet vast, maar we zullen rond 11:00 uur beginnen met koffie en thee en achter de middag eindigen met een

high tea en borrel.

De officiële uitnodiging inclusief programma volgt per post. We hopen u in groten getale te mogen ontvangen.

Om iedereen zo goed mogelijk te kunnen bereiken en informeren, niet alleen digitaal, maar ook per post, ontvangen wij graag per keren-

de mail (aan vvsldies115@gmail.com) van u:

- Voor/meisjesnaam, achternaam en voorletters,

- Post/emailadres,

- Jaar van aankomst en jaarclub.

Dit ook in verband met het bijwerken van het reünistenbestand van de VVSL, waarmee zeer zorgvuldig om zal worden gegaan.

HOORT ZEGT HET VOORT binnen uw jaarclub en ook daarbuiten! Laten

vriendinnen die niets hebben ontvangen, zich vooral opgeven bij de V.V.S.L. Diescommissie, voorgezeten door Josine Heijnen. (vvsl-

dies115@gmail.com)

Voor vragen kan men zich tevens wenden tot de leden van de VVSL AdviesCie:

Marije Bekkering-Merens

bekkering-merens@planet.nl

026 495 10 67

Aankomstjaren t/m 1953

Elizabeth Badon Ghijben

badobeki@ziggo.nl

070 324 65 81

Aankomstjaren 1954 t/m 1956

Marja Wurfbain-Moolenburgh

M.Wurfbain@casema.nl

070 354 13 49

Aankomstjaren 1957 t/m 1960

Elske Sigmond-de Bruin

psigmond@xs4all.nl

071 515 05 35

Aankomstjaren 1970-1973

Met vriendelijke groet namens,

De V.V.S.L. Diescommissie,

Ab-actis Collegii Aimée Peterse,

Commissaris Reünisten Emma Heijning

Pauline Beets-Feith

paulinecbeets@gmail.com

070 387 03 33

Aankomstjaren 1961 t/m 1962

Susanne Bins-van Waegeningh

sebvwaeg@gmail.com

038 444 10 71

Aankomstjaren 1963 t/m 1966

Machteld Rogaar-Burlage

koniduin@xs4all.nl

023 525 05 01

Aankomstjaren 1967 t/m 1969

VIRTUS NITOR 059

OPROEPEN/

Virtus Nitor tekst GeschiedboekBij het tweehonderjarig bestaan van Sociëteit ‘Minerva’ verschijnt het prachtig uitgevoerde boek ‘Minerva voor het

leven’. De geschiedenis van het Leidse Studenten Corps, de Vereeniging van Vrouwelijke Studenten te Leiden én de

Leidse Studenten Vereniging Minerva in één boek verenigd. Twee eeuwen Leidse studentengeschiedenis. Een boek

waarin tegen de grote historische lijnen van interactie tussen stad, universiteit en studenten ruim aandacht is voor de

anekdote, voor ‘petit histoire’, voor verhalen die doorverteld worden en soms een eigen leven zijn gaan leiden. Hon-

derden veelal verrassende en onbekende foto’s ondersteunen de tekst en geven een kleurrijk beeld van het bruisende

Leidse studentenleven.

Tekst door Jan-Rutger van Zwet, Constanteyn Roelofs, Cees Fasseur, Peter Sigmond en anderen. Met acht speciaal in

opdracht gemaakte foto’s door Jeronimus van Pelt. Grafische vormgeving door Ankie Stoutjesdijk.

Gedrukt door De Bink, Leiden.

Luxe gebonden editie, 280 pagina’s, formaat 242 x 320 mm

Prijs: € 45,- inclusief verzending naar uw adres.U kunt het boek bestellen op: http://www.binkserver.nl:8080/minerva

Indien u vragen heeft, kunt u een e-mail sturen aan ab-actis@lsvminerva.nl

Aankondiging 50ste diesviering VVSL 1965 op zaterdag 7 november 2015Vijftig jaar geleden kwamen wij in Leiden aan. Wij willen de 50ste diës graag met ons hele VVSL-jaar 1965 vieren op

zaterdag 7 november 2015 en roepen jullie op die datum in jullie agenda 2015 daarvoor te reserveren!

Het organisatiecomité,

Christien Smuling

Tineke Terpstra-Stegeman

Caro Koning

Margriet van Neerbos-Bernard

Edith Idzerda-Koch

Koninklijke Brill NV is de oudste uitgeverij van Nederland

Gesticht in 1683 en begonnen aan het Rapenburg

Gegroeid van academiedrukker tot wereldwijd actieve wetenschappelijke uitgeverij

Sinds 1896 een NV en beursgenoteerd (Euronext: BRILL)

Kantoren in Leiden en Boston met talloze internationale samenwerkingsverbanden o.a. in China. In beginsel worden alle publicaties ook electronisch aangeboden

Wereldfaam in de Humaniora o.a. Azië, Afrika, Nabije Oosten, kleine en bedreigde talen, klassieke oudheid, geschiedenis, godsdienstwetenschappen, Islam, Joodse studies, filosofie en intellectuele geschiedenis. Leidende posities in biologie en internationaal recht

Kijk op www.brill.com Wij sturen u graag een jaarverslag Schrijf, mail of bel met Herman Pabbruwe (jaar 1972)

KONINKLIJKE BRILL NV Plantijnstraat 2 2321 JC Leiden 071 53 53 501 pabbruwe@brill.com

Pallas & Minerva